Απόσπασμα από κειμένου του αναρχικού Κ. Σακκά για την υπόθεση του και την απεργία πείνας που έκανε για να μπορέσει να αποφυλακιστεί:

Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.

Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.

Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.

Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.

Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν – όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της – πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.

Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση – παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση – αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε – όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε – πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν… Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον “κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία”(!).

Στις 6/4 του ’12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου – δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά – αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά – Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε – βάση του νόμου πάντα – να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).

Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.

Η υπόθεση του αναρχικού συντρόφου και αγωνιστή Κ. Σακκά είναι γνωστή στους κύκλους του Α/Α χώρου εδώ και τρία χρόνια. Με την πρώτη προφυλάκιση και την αρχή της δεύτερης -με κατασκευασμένα και άθλια κατηγορητήρια- το θέμα άνοιξε αρχικά σε κύκλους έντος του αναρχικού κινήματος της χώρας αλλά σύντομα γνωστοποήθηκε και στο εξωτερικό. Οι πρώτες κινήσεις αλληλεγγύης κατάφεραν, με την επιμονή τους, να φέρουν το θέμα στη θέση που του άρμοζει και να κινητοποιήσουν τελικά ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι κόσμου, εντός και εκτός Α/Α χώρου. Η κλιμάκωση του αγώνα με πορείες, συγκεντρώσεις, αφισοκολλήσεις και συμβολικές επιθέσεις σε καπιταλιστικούς/κυβερνητικούς στόχους μας έφεραν στην τελική ευθεία μιας ποικιλόμορφης στήριξης ενός δίκαιου αγώνα. Στο σημείο αυτό δεν θα κάνουμε ένα χρονολόγιο της υπόθεσης αλληλεγγύης, γιατί όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά.

Θέλουμε να μείνουμε και να μιλήσουμε για την προφυλάκιση του συντρόφου, την δήθεν νομιμότητα, τις κρατικές διαδικασίες και τους νόμους και φυσικά να κάνουμε ένα σχολιασμό πάνω στην πρόσφατη αποφυλάκιση μετά από 38 μέρες απεργίας πείνας.

ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ

Η προφυλάκιση του Κ. Σακκά ξεπέρασε τα 2,5 χρόνια σχεδόν. Ένας κατηγορούμενος για οπλοκατοχή –γιατί όλες οι άλλες κατηγορίες είναι εντελώς ανυπόστατες και κατασκευασμένες από το τρίπτυχο της εξουσίας: δικαστών, κυβέρνησης, αστυνομίας- καταλήγει να κρατείται ετσιθελικά και βάση τρομονόμου στα κολαστήρια της δημοκρατίας.

Την ιδία ώρα αποφυλακίζονται μαχαιροβγάλτες της ΧΑ ,δολοφόνοι μεταναστών εργατών, εργοδότες που δεν πληρώνουν, προστάτες μαγαζιών, πρεζέμποροι, ενώ μεγαλοοφειλέτες κάνουν διακοπές σε νησιά…

Αναφέρουμε τα παραδειγματα όχι γιατί ελπίζουμε στην δικαιοσύνη τους. Δεν περιμένουμε να εφαρμοστεί κανένα ΄΄δίκαιο΄΄, αφού οι νόμοι τους είναι εργαλείο κυριαρχίας, επιβολής και εξαναγκασμού. Τα αναφέρουμε για να καταδείξουμε το μέγεθος της υποκρισίας του ”κράτους δίκαιου”… Το μέγεθος της υποκρισίας αυτών που ευαγγελίζονται το δίκαιο αλλά εξοντώνουν όσους σηκώνουν κεφάλι εναντία στην αδικία. Το μέγεθος της μαύρης προπαγάνδας των ανιστόρητων δημοσιογράφων των καθεστωτικών ΜΜΕ, που υποκρύπτουν συστηματικά την αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα, υπηρετόντας τον δυνάστη που πληρώνει πιο καλά.

Όταν ένας κρατικός μηχανισμός κάνει λάστιχο τους νομούς, εφαρμόζει ένα διάτρητο νομικά και συνταγματικά τρομονόμο ενάντια στους αναρχικούς /αντιεξουσιαστές, όταν τα ματ χτυπάνε ανέργους, εργάτες, αστέγους, τοξικομανείς και οροθετικές ιερόδουλες στους δρόμους μέρα νύχτα, τότε είναι ξεκάθαρο τι συμβαίνει. Ο φασισμός περπατάει στους δρόμους . Η αντίσταση είναι καθήκον. Με κάθε τρόπο, παντού και πάντα. Αυτό έπραξε και ο Κώστας. Σήκωσε την γροθιά του ενάντια στον επελαύνοντα ολοκληρωτισμό. Για αυτό σταθήκαμε διπλά του. Για αυτόν και για χιλιάδες άλλους λογούς.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

Δανειζόμαστε τις γραμμές από το γράμμα του Ν. Ρωμανού για να αποτυπώσουμε την σημασία και το νόημα της απεργίας πείνας:

Απεργία Πείνας- Η αντίφαση σε θέση μάχης.

Η απεργία πείνας αποτελεί το έσχατο μέσο αγώνα ενός ανθρώπου της επανάστασης. Ιστορικά έχει χρησιμοποιηθεί από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα αγωνιστών που αιχμαλωτίστηκαν για την ανατρεπτική τους δράση κυρίως εναντίων δημοκρατικών καθεστώτων.

Από τους νεκρούς απεργούς πείνας της ε.ο Φράξιας Κόκκινος Στρατός(RAF) και θανάτους μαχητών του ΙRΑ και της ΕΤΑ, μέχρι της νικηφόρες απεργίες πείνας αναρχικών συντρόφων όπως ο Χριστόφορος Μαρίνος ο Κώστας Καλαρέμας, τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και της ε.ο Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Τα κοινά σημεία σύνδεσης μπορεί να είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα υπάρχει όμως μια απόφαση που παραμένει ίδια, <<Μάχομαι μέχρι το τέλος.>>

Φυλακές Αυλώνα

Ιούνιος 2013

Νίκος Ρωμανός

Η αδάμαστη ταυτότητα των πολιτικών κρατουμένων στέκεται ξεκάθαρα ενάντια στο μηχανισμό της καταπίεσης. Με τη στάση τους κάνουν κατανοητό στον καθένα πως, ακόμη και στα χέρια του πολιτικού εχθρού, η αντίσταση δε σταματά και πως η επαναστατική προοπτική παραμένει πάντοτε το επιδιωκόμενο. Μετά από 2,5 χρόνια παράνομου εγκλεισμού ο Κ. Σακκάς προχώρησε σε απεργία πείνας. Όταν ένας άνθρωπος λοιπόν βάζει το σώμα του, την ζωή του, την ύπαρξη του την ιδία στην πρώτη γραμμή του αγώνα, τότε η αλληλεγγύη είναι αυτονόητη. Χωρίς κανένα αντάλλαγμα ο σύντροφος και μείς σταθήκαμε στο δρόμο για να πούμε τα αυτονόητα…

Αυτονόητα όχι για όλους όμως. Βρεθήκαν φωνές σε αυτήν την μισάνθρωπη χώρα, την χώρα που κάθε λογής συστημικό σκουπίδι έχει βήμα στην τβ να πει ότι θέλει, που ήθελαν τον Κώστα νεκρό. Να γίνει επίδειξη της δύναμης του κράτους φώναζαν οι πρετεντεριδες. Να δείξει ποιος κάνει κουμάντο έσκουζαν οι κρανιδιώτιδες. Η ατζέντα γνωστή. Δώστε φόβο στο κοινό, ψαρέψτε ψήφους της ακροδεξιάς. Πάνω στο σώμα ενός ανθρώπου λεφτά, ψήφοι κι η εξουσία να περιφέρει, κάπως έτσι, το άθλιο σαρκίο της.. Σε άλλο πλαίσιο, αλλά με εξίσου περίσσια χυδαιότητα, κινήθηκε και η αριστερά . Μεγαλοστομίες περί νομιμότητας και μέχρι εκεί… Συγκεντρώσεις με βουλευτές και κάμερες κλπ. Ο ίδιος ο Κ. Σακκάς τους εδίωξε όταν πήγαν να τον επισκεφτούν στο κρατικό της Νικαίας.

-Χτυπάμε την αλληλεγγύη ,πριμοδοτούμε το φασισμό. Απονοηματοδοτουμε τις λέξεις, φέρνουμε σύγχυση, λασπολογούμε και δεν απολογούμαστε σε κανέναν.

Ακροδεξιά καθάρματα χορεύουν στην οθόνη του νοικοκύρη και άνθρωποι θάβονται ζωντανοί στα κολαστηρια της δημοκρατιας, χάριν παραδειγματισμού, στοχεύοντας στην κάμψη του αγωνιστικού φρονηματος. Όχι για πολύ όμως..

-Χτυπάμε της δομές αλληλεγγύης, τις κουζίνες, τις καταλήψεις στέγης και πολιτικές, χτυπάμε τον διαφορετικό, παρουσιάζουμε τον αναρχικό σαν τέρας και τρομοκράτη.

Για να φανεί ο Σαμαράς καλός και ο Δενδιας δημοκράτης.. όχι για πολύ όμως. Ο κόσμος σας καταρρέει και το ξέρετε.. Τρεμετε την ωρα που η οργή των καταπιεσμένων και των αποκλεισμενων θα σας σαρώσει και από την στάχτη θα αναδυθεί ο νέος κόσμος της λευτεριάς.

ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ

Ο αγώνας του Κ. Σακκά ήταν σίγουρα στοχευόμενος στην αποφυλάκιση του. Ήταν μια πρώτη νίκη. Όχι ολοκληρωτική όμως. Πέτυχε την απελευθέρωση του αλλά τώρα βρίσκεται σε μια κοινωνία φυλακή, με τα τείχη των απαγορεύσεων να υψώνονται μπροστά του.

– Επιβάλλεται απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

– Κάθε Δευτέρα καλείται να εμφανίζεται στο Α.Τ. της περιοχής του.

– Θα πρέπει να διαμένει στο σπίτι που έχει δηλώσει.

– Δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει εκτός του νομού Αττικής.

– Δεν πρέπει να έχει επαφή με τους συγκατηγορούμενους για την υπόθεση της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς».

– Για την αποφυλάκισή του καλείται να καταβάλει χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ.

Αυτοί οι όροι αποφυλάκισης αντανακλούν μια νέα μορφή εκδίκησης και τιμωρίας των υποδίκων ή φυλακισμένων αγωνιστών. Οι υπέρογκες εγγυήσεις αλλά και η αδυναμία καταβολής του επιβαλλόμενου πόσου θέτει τους αγωνιστές σε μια ομηρία άνευ προηγούμενου. Η οικονομική εξόντωση του Κ. Σακκά και της οικογενείας του δείχνει ότι το κράτος θέλει να ελέγχει ,και όταν δεν μπορεί να καταστρέφει κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής.

Τίποτα δεν τέλειωσε ούτε για μας, ούτε για τον σύντροφο Κ.Σακκά.

Τίποτα δεν τέλειωσε. Μια νίκη ήρθε, μια άλλη μας περιμένει. Ας μην αφήσουμε το φορτίο μας χάμω. Ας προχωρήσουμε.