Την Τρίτη 13 Αυγούστου ένας νέος άνθρωπος, ο 18χρονος Θανάσης Καναούτης, αφήνει στο δρόμο την τελευταία του πνοή, μετά από τραμπούκικη επίθεση ελεγκτή. Σ’ ένα σύστημα που αξιολογεί τα πάντα με όρους κόστους και κέρδους, η ζωή του Θανάση ουσιαστικά άξιζε όσο κι ένα εισιτήριο.
Ο Θανάσης δεν ξεψύχησε λόγω ατυχήματος, ωθήθηκε στο θάνατο από τους κεφαλοκυνηγούς. Οι διώκτες του θα μπορούσαν να είναι πολλοί: μπάτσοι, τραπεζίτες, σεκιουριτάδες, αφεντικά, εφοριακοί. Όταν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί την καταβολή ενός μισθώματος τότε το κυνήγι δεν σταματά ούτε στα αυτονόητα κοινωνικά δικαιώματα, ούτε στη μετακίνηση, ούτε στη στέγαση, τη σίτιση, την υγεία και την παιδεία. Όλα τα κοινωνικά αγαθά από το νερό μέχρι τα ΜΜΜ εντάσσονται στη σφαίρα της αγοράς, για να είναι προσβάσιμα μόνο απ’ όσους μπορούν να πληρώσουν το ακριβό αντίτιμο, εξαιρώντας φυσικά τους φτωχούς, την ίδια δηλαδή την κοινωνική πλειοψηφία, ένα μεγάλο κομμάτι της οποίας παραμένει άνεργο, διαμορφώνοντας το 30% των 1.500.000 ανέργων, ενώ στους νέους ανθρώπους όπως ο Θανάσης η ανεργία φτάνει στο 65%. Είναι εμφανές ότι κάποιοι «περισσεύουν» και πρέπει να πεταχτούν στην άκρη.
Η δολοφονία του Θανάση, δεν ήταν η πρώτη, και δεν θα είναι σίγουρα και η τελευταία, από αυτές που διαπράττει το κράτος και τα αφεντικά, εάν η αντίδραση της κοινωνίας είναι η μοιρολατρία, η αδράνεια, και η παθητική αποδοχή μιας θλιβερής και μίζερης πραγματικότητας που στο όνομα της «νομιμότητας» δημιουργεί μια διαρκή κατάσταση εξαίρεσης για όλους τους αποκλεισμένους, σε μια συνθήκη που ενώνει τα βασανιστήρια στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας, τις επιθέσεις των μπάτσων στις καταλήψεις, τα εισιτήρια στα νοσοκομεία, την ποινικοποίηση τέλος κάθε μορφής αντίδρασης. Οι συλλήψεις συντρόφων στη Θεσσαλονίκη για «διακεκριμένες φθορές» με αφορμή την αναγραφή συνθημάτων, επιφέρει τον διήμερο εγκλεισμό τους σε μια σειρά από κρατητήρια τη στιγμή που οι εμπλεκόμενοι σε μια ανθρωποκτονία, ο ελεγκτής και ο οδηγός, αφήνονται ελεύθεροι χωρίς κανέναν όρο. Αυτή είναι η υποκρισία της αστικής δικαιοσύνης.
Με το κεφάλαιο σε κρίση, το αυταρχικό και ολοκληρωτικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό διαμορφώνει τους όρους της «ζωής που είναι άξια να βιωθεί», προσπαθώντας να εξοντώσει το περισσευούμενο ανθρώπινο εργατικό δυναμικό. Αυτή την συνθήκη πρέπει να την ανατρέψουμε με την αδιαμεσολάβητη κοινωνική μας δράση, η οποία πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τους λογαριασμούς, τα εισιτήρια, τους ελέγχους και τους ελεγκτές πάσης φύσεως, εν τέλει όλους όσους δημιουργούν αγορές εκεί που πρέπει να υπάρχουν ανθρώπινες ανάγκες, για να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Να αναμετρηθούμε με την εξουσία στα πεδία άμεσης αντιπαράθεσης, εκεί που διαπράττονται οι δολοφονίες «λαθρεπιβατών», οι ξυλοδαρμοί «λαθρομεταναστών», οι βασανισμοί αντιφασιστών, κόβοντας τα χέρια της, να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τον κοινό μαζικό αγώνα ενάντια στον έμμεσο εκβιασμό των φτωχών με τα χαράτσια, τα χρέη, τις μειώσεις μισθών, τους πλειστηριασμούς σπιτιών.
Η τρομοκρατία του κράτους και του κεφαλαίου που συστήνεται ξανά με την επίφαση της «νομιμότητας» της προστασίας δηλαδή της άρχουσας τάξης, ευτελίζει την ίδια την ζωή. Η ταξική εκμετάλλευση μας ωθεί στον σύγχρονο Καιάδα, ο οποίος μπορεί να είναι ακόμη και μια γραμμή λεωφορείου στο κέντρο της μητρόπολης.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ.
- Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους διωκόμενους τη ΔΕΥΤΕΡΑ 19 Αυγούστου 11.30 στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
- Επόμενη συνέλευση Τρίτη 20.00 στη λέσχη εργαζομένων & ανέργων (Φιλίππου 56)
- Συγκέντρωση – Πορεία για τη δολοφονία του Θανάση Καναούτη, την Πέμπτη 22 Αυγούστου 18.00 στην Καμάρα.
Συνέλευση ενάντια στις δολοφονίες κράτους & αφεντικών
