Στο πρόσωπο του Θ. Σίψα, κυβέρνηση, ΜΜΕ και κατασταλτικές αρχές προσπαθούν εναγωνίως να δέσουν επιτέλους το γλυκό τους: να μεθερμηνεύσουν εκ των υστέρων το μεγάλο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας των δύο πρώτων μνημονιακών χρόνων ως μια μαζική παράκρουση εγκληματικής βίας που δεν πρέπει με κανένα τρόπο να επαναληφθεί στο μέλλον, ως μια τρομοκρατική παρέκκλιση από τον κανόνα του παιχνιδιού, συγκρίσιμη μόνο με τη ναζιστική δολοφονική βία. Η εκδίκαση της υπόθεσης της Marfin έρχεται να στέψει μια ζοφερή περίοδο κατά την οποία τα δικαστήρια της χώρας έχουν αρχίσει να κατακλύζονται από δίκες συλληφθέντων εκείνων των δύο χρόνων (άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: η εκδίκαση στις 13/12 της υπόθεσης του Μάριου Ζέρβα, του δασκάλου κολύμβησης που κουβαλούσε σε μια απεργιακή πορεία, τον Μάρτιο του 2010, σακίδιο με σαμπουάν, πράγμα για το οποίο πέρασε ενάμιση μήνα από τη ζωή του προφυλακισμένος).

Τίποτα όμως δεν βρίσκεται ψηλότερα στην ατζέντα του σημερινού κράτους έκτακτης ανάγκης από την υπόθεση του εμπρησμού της Marfin και των τριών δολοφονημένων υπαλλήλων της. Όλα τα στοιχεία του σεναρίου έχουν μπει εδώ στη θέση τους: το μεγαλύτερο απεργιακό συλλαλητήριο των τελευταίων δεκαετιών· ο αδιανόητα κυνικός εμπρησμός μιας, αλήστου μνήμης τώρα, ανοιχτής τότε τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας, μέσα στο αχανές πλήθος· τρεις νεκροί· και, καταμεσής όλων αυτών, ένας αναρχικός με πολυετή δημόσια παρουσία σε αυτοοργανωμένους χώρους, καταλήψεις και πολιτικές συλλογικότητες: ένας άνθρωπος που κατηγορείται βάσει γελοιωδώς σαθρών «ενδείξεων» επί τριάμισι χρόνια, που η αθωότητά του επιβεβαιώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας από κάθε λογής αποδεικτικά στοιχεία (φωτογραφίες, μαρτυρίες κ.ο.κ.), αλλά που κυβερνητικοί παράγοντες, από το έσχατο μέχρι το ανώτατο επίπεδο, σε αγαστή σύμπνοια με γνωστά και μη εξαιρετέα ΜΜΕ, έχουν βαλθεί, με όλως ιδιαίτερη μανία τους τελευταίους μήνες, να καταδικάσουν πάση θυσία, σε δηλώσεις, πρωτοσέλιδα, «διακηρύξεις», μέσα κοινωνικής δικτύωσης…

Έχει ζωτική σημασία για όλους μας να μην τα καταφέρουν. Έχει ζωτική σημασία για την ίδια την ιδέα της δικαιοσύνης οι λειτουργοί της να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να αφήσουν κατά μέρος τα απελπισμένα κελεύσματα κυβέρνησης, ΜΜΕ και κατασταλτικών μηχανισμών, εστιάζοντας στην υπόθεση και στον κατηγορούμενο. Η (επιβεβλημένη καθότι δίκαιη) αθώωση του Θ. Σίψα απειλεί να ρίξει στην πλήρη ανυποληψία το καθεστώς που τον οδήγησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Στον Θοδωρή έλαχε να σηκώσει το βαρύ φορτίο αυτής της τόσο αναγκαίας απειλής. Του συμπαραστεκόμαστε και του ευχόμαστε ολόψυχα καλή δύναμη.

  Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών