Το βιβλίο, γενικά και αόριστα, είθισται να παρουσιάζεται σαν κάτι
ξεχωριστό ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα εμπορεύματα: επενδύεται συλλήβδην με
την αύρα του υψηλού πνευματικού προϊόντος, ανεξάρτητα από το είδος του,
πατώντας και στην ιδιαίτερη σχέση καθενός μας με τα (πολύ ιδιαίτερα,
ωστόσο) βιβλία μας. Αντίστοιχα, ο <<χώρος του βιβλίου>> παρουσιάζεται σαν ένα
ομογενοποιημένο σύνολο ατόμων που εργάζονται <<όλοι μαζί>> για το καλό <<του
βιβλίου>> και <<των αναγνωστών>> - με τον ίδιο τρόπο πάντα: γενικά και
αόριστα.
 
 Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο σκοτάδι των γενικεύσεων. Πίσω από κάθε
βιβλίο, όπως και πίσω από κάθε άλλο εμπόρευμα, υπάρχει μια πολυσύνθετη
αλυσίδα παραγωγής όπου πλήθος εργαζομένων διαφόρων ειδικοτήτων δουλεύει, με
γνώση και μεράκι μεν, πρωτίστως όμως για να ζήσει. Ο <<χώρος του βιβλίου>>,
πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι ένας ιεραρχικά δομημένος κλάδος παραγωγής,
όπου στόχος είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους για κάθε εργοδότη ξεχωριστά.
Συχνά μάλιστα, και ολοένα συχνότερα όσο προχωράει η κρίση/αναδιάρθρωση της
<<αγοράς του βιβλίου>>, το βιβλίο δεν είναι παρά μόνο η αφορμή για την ύπαρξη
αυτού του κλάδου παραγωγής, όπου συγκρούονται αντίθετα ταξικά συμφέροντα:
τα συμφέροντα των εργαζομένων για καλύτερους όρους εργασίας και ζωής και τα
συμφέροντα των εκδοτών και των βιβλιοπωλών για περιφρούρηση και, ει
δυνατόν, συνεχή αύξηση των κερδών τους.
 
 Τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής (ΣΥΒΧΑ)
και ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ) έχουμε καταφέρει
μέσα από την επίμονη δράση μας να αναδείξουμε την πραγματικότητα που
αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί, στον κλάδο του
βιβλίου: επισφάλεια, μαύρη εργασία, εργοδοτικούς εκβιασμούς, απολύσεις,
μείωση αμοιβών, αναγκαστική δουλειά την Κυριακή, συνεχή υποτίμηση της
εργασίας μας. Με αφορμή την κρίση, και έχοντας στο πλευρό τους το
νομοθετικό οπλοστάσιο των μνημονίων, οι εκδότες και βιβλιοπώλες έχουν
μετακυλίσει όλο το κόστος παραγωγής στους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα οι
μισθοί και οι αμοιβές να έχουν μειωθεί τόσο πολύ, ώστε ήδη πολλοί
συνάδελφοι έχουν οδηγηθεί στην εξαθλίωση.
 
 Έχοντας ως στόχο να θέσει ένα συλλογικό και άμεσο ανάχωμα στη συνεχή
επίθεση των εκδοτών στις αμοιβές των μεταφραστών, επιμελητών-διορθωτών, ο
ΣΜΕΔ δρομολόγησε και προτείνει τη θέσπιση κατώτατων αποδεκτών
αμοιβών<http://www.smed.gr/2013/10/blog-post_11.html>.
Από την άλλη, ο ΣΥΒΧΑ αντιστέκεται σ' ένα εργασιακό καθεστώτος που συνεχώς
χειροτερεύει (εργοδοτική αυθαιρεσία, απολύσεις, μη καταβολή δεδουλευμένων,
μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, συνδικαλιστικές διώξεις κ.ά.). Για τον
ΣΥΒΧΑ, είναι ζήτημα σημαντικής προτεραιότητας η υπογραφή Κλαδικής
Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο χώρο του βιβλίου.
 
 Στο πλαίσιο των δράσεών μας για την ανάδειξη των προβλημάτων που
αντιμετωπίζουμε ως εργαζόμενοι στον κλάδο του βιβλίου, αλλά και του
συλλογικού μας αγώνα ενάντια στη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας και της
ζωής μας, καλούμε όλους τους συναδέλφους, τους αναγνώστες, καθώς και όλους
όσοι θεωρούν ότι ο κλάδος του βιβλίου αποτελεί ένα ακόμα πεδίο αγώνα, στην
εκδήλωση-συζήτηση:
 
 *<<Άνοιξε και κάνα βιβλίο!>> *
 *...μέσα στις σελίδες του υπάρχουν εργαζόμενοι, εκμετάλλευση, αγώνες*
 
 στο *Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός*,
 την *Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου*, στις *19:30 *
 
 
 *Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής (ΣΥΒΧΑ)*
 
 
*Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ)*

Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το απόγευμα και το πρωί της Παρεσκευής στο τηλεφωνικό κέντρο του Γ. Σταθόπουλου εξαιτίας της απόλυσης συναδέλφου πριν λίγο καιρό. Αφορμή της απόλυσης ήταν η “μη επίτευξη στόχου”, αλλά στην ουσία ο συνάδελφος απολύθηκε επειδή δεν δέχτηκε αμαχητί τη μείωση μισθού.

Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το απόγευμα και το πρωί της Παρασκευής στο τηλεφωνικό κέντρο του Γ. Σταθόπουλου εξαιτίας της απόλυσης συναδέλφου πριν λίγο καιρό. Αφορμή της απόλυσης ήταν η “μη επίτευξη στόχου”, αλλά στην ουσία ο συνάδελφος απολύθηκε επειδή δεν δέχτηκε αμαχητί τη μείωση μισθού.

Οι προσπάθειες του αφεντικού, όταν μας αντίκρισε, να μας πείσει ότι θέλει το… καλό των εργαζόμενων, αλλά και να ειρωνευτεί τη δράση μας, δεν έμειναν αναπάντητες μιας και δεν είμαστε διατεθειμένοι να ακούμε τον κάθε εργοδότη που πλουτίζει σε βάρος μας να μας ειρωνεύεται και να μας κάνει κηρύγματα περί… καλοσύνης.

Αναλυτικά το τι συνέβη μπορείτε να το διαβάσετε και στο κείμενο που μοιράσαμε αυτές τις δύο μέρες:

ΤΑ ΚΟΛΠΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 
ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Έπειτα από μια περίοδο καταναλωτισμού και επίπλαστης ευημερίας, τώρα, με πρόσχημα την… κρίση, κράτος και αφεντικά ακολουθούν πολιτικές που επιφέρουν απολύσεις, ανεργία, διάλυση ασφαλιστικών ταμείων, χαμηλούς μισθούς, χαράτσια και καταστρατήγηση κάθε εργασιακού κεκτημένου. Μια κρίση που μας οδήγησε μπροστά στην ανάγκη επιβίωσης και μόνο. Οι κατασχέσεις σπιτιών, τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, η αδυναμία πληρωμής όλων των αγαθών που θα έπρεπε να είναι ελεύθερα για όλους, όπως το νερό, το ρεύμα, η θέρμανση κ.ά., είναι πια μια καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που έφερε την αύξηση των αυτοκτονιών, των άστεγων, των συνανθρώπων μας που ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια…

Η προσπάθειά μας να αποφύγουμε ό,τι μπορούμε από αυτά, μας οδηγεί στη διαρκή αναζήτηση εργασίας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες πια, με οποιονδήποτε μισθό, υποκύπτοντας στον ολοκάθαρο εκβιασμό της εκάστοτε εργοδοσίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, νέες εταιρείες-μανιτάρια ξεφυτρώνουν παντού, με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών, όπως η πώληση συμβολαίων κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, η εξυπηρέτηση πελατών κ.ά. Πλέον υπογράφονται ατομικές συμβάσεις εργασίας με παραπλανητικό αντικείμενο και με την ιδιότητα του υπαλλήλου γραφείου για την αποφυγή καταβολής των ανάλογων επιδομάτων.

Με το φόβο της απόλυσης του «τελευταίου τροχού» και προσπαθώντας να επιτύχουν τη μέγιστη δυνατή «παραγωγικότητα» επιβάλλουν ελαστικό και σπαστό ωράριο (όταν δεν πρόκειται για ημιαπασχόληση), κυλιόμενες βάρδιες, που αλλάζουν αυθαίρετα, ανάλογα με τις ορέξεις τις εργοδοσίας, απλήρωτη εργασία είτε στο χώρο της εταιρείας σε μέρα ρεπό ή υπερωριακά είτε από το σπίτι. Το καθημερινό «μαστίγωμα» με την ανάρτηση του «στόχου», ώστε να υπάρχει διαρκής ανταγωνιστικότητα μεταξύ των εργαζομένων για τη διατήρηση της θέσης εργασίας, οι φωνές, οι παρατηρήσεις και ο έλεγχος κάθε άλλης δραστηριότητας, ακόμα και της φυσικής ανάγκης, κάνουν τις εταιρείες αυτές σύγχρονα κάτεργα-γαλέρες. Ακόμα και τα bonus που παρέχονται ως δόλωμα φέρνουν ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας. Ωθούν εκβιαστικά, με πλάγιο, αλλά ξεκάθαρο λόγο, στην παραπλάνηση του συνομιλητή-πελάτη και την ασφυκτική πίεση προς αυτόν, ώστε να επιτευχθεί ο «στόχος».

Μέσα σε όλον αυτόν τον εργασιακό ζόφο, με ολοένα αυξανόμενο τον ατομικισμό εξαιτίας του φόβου της ανεργίας, κάποιες εταιρείες προβάλλουν ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο, με σχετική ελαστικότητα σε όσα περιγράφονται, έτσι ώστε καταφέρνουν με δόλιο τρόπο να κάμψουν την όποια δυσαρέσκεια των εργαζομένων. Το ότι ένα αφεντικό με αυτόν τον τρόπο δείχνει να είναι λίγο καλύτερο από το άλλο δεν εξομαλύνει, ωστόσο, την προσπάθεια φίμωσης και καταπίεσης.

Έτσι και στην ατομική επιχείρηση Γ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ, ενώ είχε υπάρξει προφορική συμφωνία για αμοιβή ανώτερη της νέας εργασιακής σύμβασης, ανακοινώθηκε ότι όποιος δεν επιτυγχάνει το «στόχο», θα πληρώνεται σύμφωνα με τη σύμβαση την οποία υπέγραψε. Ουσιαστικά, ανακοινώθηκε μονομερής άρση της (προφορικής) συμφωνίας και μείωση μισθών!

Συνάδελφος, που υπέστη τη μείωση λόγω μη επίτευξης στόχου, αντέδρασε και την αρνήθηκε, θεωρώντας την καταχρηστική, και συνέχισε να εργάζεται ως υπάλληλος γραφείου, όπως δηλαδή αναφερόταν στη σύμβαση που είχε υπογράψει. Η εργοδοσία γνωρίζοντας τη συνδικαλιστική του δράση, την επαφή με τους υπόλοιπους εργαζόμενους και ότι δεν επρόκειτο να δεχόταν αμαχητί την καταχρηστική μείωση, μετά τη πάροδο τριών μηνών τον κάλεσε και επέστρεψε όσα χρήματα του είχε παρακρατήσει. Τον επόμενο μήνα και με συνολικά μειωμένη την «παραγωγικότητα» του τμήματος, ενώ ήταν προφανής η μείωση μισθού στη πλειοψηφία των εργαζομένων (χωρίς να αντιδράσει κανείς σε αυτό), το αφεντικό κάλεσε τον συνάδελφο, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δε θα δεχτεί ξανά μείωση, και προχώρησε στην απόλυση του με μόνη αιτιολογία τη «μη επίτευξη στόχων».

Όταν ο συνάδελφος ζήτησε να του καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση απόλυσης που δικαιούται, η εταιρία αρνήθηκε να το πράξει, παρά το 19μηνο που εργαζόταν εκεί, γιατί η αορίστου σύμβαση που είχε, σε κάθε τροποποίηση ωραρίου συνοδευόταν από απόλυση και επαναπρόσληψη την ίδια μέρα με προφανή στόχευση την απώλεια δικαιώματος αποζημίωσης κλπ. Φυσικά, ο συνάδελφος δεν το δέχτηκε και απαίτησε τη νόμιμη αποζημίωση η οποία του καταβλήθηκε τελικά καθυστερημένα μαζί με το δώρο Χριστουγέννων.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, θα πρέπει οι εργαζόμενοι να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας, αντιστεκόμενοι και μένοντας αλληλέγγυοι μεταξύ μας, ενώνοντας τις φωνές και τη δύναμή μας, αντί να αντιμετωπίζουμε κάθε εργαζόμενο που υψώνει τη φωνή του ως γραφικό Δον Κιχώτη και να δικαιολογούμε τα αφεντικά. Η εργοδοσία έχει ως μόνο στόχο την αύξηση των κερδών της με την υπεραξία που αποσπά από τους εργαζόμενους, καταπατώντας κάθε εργασιακό κεκτημένο, ενώ οι εργαζόμενοι έχουμε ως στόχο την επιβίωση. Δεν μας παρέχει τροφή, αλλά κερδίζει από εμάς. Για αυτό θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο μόνος δρόμος που έχουμε, είναι να βγούμε από την απάθεια και να μη σκύβουμε το κεφάλι στις ορέξεις τους, αλλά να αντισταθούμε και να οργανωθούμε συλλογικά και ταξικά.

ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ, ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΝΑ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΤΩΝ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ

Proledialers – τηλεφωνητ(ρι)ές
proledialers.espivblogs.net
proledialers@espiv.net

http://proledialers.espivblogs.net/