Τον Δεκέμβριο του 2011 δηλώσαμε στον ιδιοκτήτη των Metropolis Ανδρέα Κουρή ότι στο δρόμο και στα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του. Ανυποχώρητοι και αποφασισμένοι εξακολουθούμε να τηρούμε αυτήν την υπόσχεση διεκδικώντας τους μισθούς και τις αποζημιώσεις μας μέχρι και σήμερα. Έτσι, δυο χρόνια και πλέον μετά, την Τρίτη 11 Μαρτίου 2014, πιστοί στο ραντεβού μας πραγματοποιήσαμε μια ακόμη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το σκυλομάγαζο που ο Ανδρέας Κουρής, ιδιοκτήτης του MAD TV διοργάνωσε για δεύτερη χρονιά τον ελληνικό τελικό της Eurovision. Μια διοργάνωση που παραχωρήθηκε και φέτος απευθείας και με αδιαφανείς διαδικασίες από την Δημόσιας Τηλεόρασης στον Ανδρέα Κουρή.

Οι συγκεντρωμένοι απολυμένοι των Metropolis με την στήριξη πρωτοβάθμιων σωματείων, συνελεύσεων γειτονιάς και συλλογικοτήτων παραμείναμε στο χώρο της φιέστας για περίπου δύο ώρες και παρά το τσουχτερό κρύο. Για ακόμα μια φορά, δυσανάλογα και υπερβολικά μεγάλος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων των ΜΑΤ, ως προς τον χαρακτήρα της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας, κλήθηκε να «προστατεύσει» τον Ανδρέα Κουρή, γεννώντας και πάλι την απορία ποιοι φυλάνε ποιόν και από ποιους. Διότι, καταντάει γελοίο, αντιφατικό και συνάμα εξοργιστικό να προστατεύεται ένας επώνυμος μεγαλοεπιχειρηματίας που παραβιάζει τον ακρογωνιαίο λίθο της μισθωτής εργασίας στον οποίο προβλέπεται ακόμη η… καταβολή δεδουλευμένων.

Καθ’ όλη της διάρκεια της διαδήλωσης έξω από τη φετινή Eurovision επικράτησε έντονος παλμός, παρά το γεγονός ότι οι αστυνομικές δυνάμεις ενισχύθηκαν περαιτέρω με νέες πάνοπλες διμοιρίες. «Πίσω απ’ τα φώτα και τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι φτώχεια κι ανεργία», «Να κάνεις φιέστες ξέρεις και Eurovision πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς», «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή», «Κρατάμε γερά, ούτε βήμα πίσω, όσα μας χρωστάς δεν θα στα χαρίσω», «Ούτε στα Metropolis, ούτε και πουθενά, καμιά ειρήνη με τα’ αφεντικά». «Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «Εσείς που τώρα κοιτάτε τη δουλειά σας, Δημόσιας Τηλεόρασηςαύριο απολυμένα θα είναι τα παιδιά σας», «Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές», «Να χέσω τα σελέμπριτις να χέσω τα βραβεία, καμιά ειρήνη με την εργοδοσία», «Εσείς που χθες τον είχατε συλλάβει, τώρα την προστασία του έχετε αναλάβει», «Βιτρίνες λουσάτες, απλήρωτοι εργάτες», «Σε αυτό τον κόσμο, σε αυτή την κοινωνία, οι εργατικοί αγώνες δεν είναι ουτοπία», «Το success story το ξέρουμε καλά, απλήρωτοι εργάτες και πλούσια αφεντικά», «Για τα αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις, ήταν μόνο μερικά από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν.

Και επειδή θεωρούμε ότι απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος του και ότι η διασύνδεση των εργατικών αγώνων είναι επιβεβλημένη, ολοκληρώσαμε τη διαδήλωση αποχωρώντας συντεταγμένα με πορεία που διέσχισε τον Κεραμεικό και κατέληξε στο μεζεδοπωλείο «Σαλαντίν», όπου εδώ και λίγους μήνες το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και αλληλέγγυοι/ες δίνουν επίσης ένα δυναμικό αγώνα, ζητώντας την ανάκληση των απολύσεων τριών εργαζομένων. Με αυτή μας την κίνηση συμπαρασταθήκαμε με τη σειρά μας σε έναν ακόμη εργατικό αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη.

http://ergazomenoimetropolis.blogspot.gr/

Την Τετάρτη 12/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην σίτιση με κείμενο και πανό ενάντια στις εργολαβίες και την μεταφορά του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας. Μοιράστηκαν κείμενα την ώρα αιχμής (η ουρά ήταν τεράστια όπως και τις περισσότερες μέρες) και αναρτήθηκε πανό. Δεν έγινε αποκλεισμός του ταμείου.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε: 

Κάτι ψήνεται στο πάντειο

Σήμερα σας σερβίρουμε την δική μας πραγματικότητα στο πιάτο…

Στο πλαίσιο “εξορθολογισμού” του συστήματος και με πρόφαση την έξοδο από την κρίση ολοένα και περισσότερα κομμάτια του αναδιαρθρώνονται, πλήττοντας τους οικονομικά ασθενέστερους. Από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει το εκπαιδευτικό. Μέχρι τώρα το κράτος μας έδινε τις φοιτητικές παροχές όχι “από την καλή του την καρδία” αλλά για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εκάστοτε αγοράς. Πλέον αφού οι ανάγκες αυτές αλλάζουν ,το κράτος αποσύρει σταδιακά τις κοινωνικές παροχές που μέχρι τώρα έδινε, αναθέτοντας τες σε ιδιώτες, οι οποίοι εξασφαλίζουν ένα σταθερό κέρδος στις δικές μας πλάτες και πάνω στις δικές μας ανάγκες, με σκοπό να αποκλείσει ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.

Από τη διαδικασία αυτή το Πάντειο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι περικοπές στα συγγράμματα και οι συζητήσεις τις συγκλήτου για δίδακτρα στα μεταπτυχιακά δείχνουν ότι η νέα πραγματικότητα πλησιάζει. Όσον αφορά τη στέγαση, το κτήριο που υποτίθεται ότι προοριζόταν για εστία δεν είναι τίποτα άλλο από τα συντρίμμια που βρίσκονται πάνω από τη λέσχη, το οποίο υποτίθεται ότι από το 1997 ανακαινίζεται. Οι ελάχιστοι φοιτητές που δικαιούνται στέγαση μένουν στο ξενοδοχείο filoxenia, που βρίσκεται κοντά στο σταθμό Λαρίσης. Επίσης εδώ και χρόνια η καθαριότητα όπως και η φύλαξη (εταιρείες security) έχει περάσει στα χέρια εργολάβων. Λέγοντας για εργολαβία μιλάμε για ένα καθεστώς κατά το οποίο μια λειτουργία του πανεπιστημίου ανατίθεται σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση μετά από διαγωνισμό. Αυτή η λογική ξεκίνησε με την πρόφαση ότι θα μειωθεί το κόστος των λειτουργιών κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αφού το μόνο που μειώνεται είναι ο μισθός των εργαζομένων με στόχο την επίτευξη κέρδους από τον ιδιώτη-εργολάβο, με αποτέλεσμα το κόστος να παραμένει πάνω κάτω το ίδιο. Κάτι άλλο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι από τη στιγμή που οι μέχρι πρότινος δωρεάν παροχές μπαίνουν με όρους εργολαβίας, ο εκάστοτε επιχειρηματίας θα κάνει τα πάντα για να μειώσει το κόστος ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος. Αυτό σημαίνει από χαμηλούς μισθούς, εντατικοποίηση των εργαζομένων ώστε να βγάζουν τη δουλειά όσο το δυνατόν λιγότεροι στον ελάχιστο χρόνο, επισφαλείς, έως στη σίτιση όλο και χειρότερη ποιότητα του φαγητού λόγω φθηνότερης αγοράς και άρα χειρότερης ποιότητας πρώτων υλών.

Η σίτιση έχει μειωθεί σημαντικά από πέρυσι, καθώς μόνο το 1/5 (2.250 φοιτητές) της σχολής δικαιούται να σιτίζεται δωρεάν. Όπως γίνεται στις περισσότερες σχολές πλέον, έτσι και στο Πάντειο η σίτιση έχει ανατεθεί σε εργολαβίες , συγκεκριμένα σε εμάς στην “Το Βυζάντιο (ΑΦΟΙ Μπούντρη ΑΕ)”, η οποία έχει υπογράψει μια πενταετή σύμβαση με το πανεπιστήμιο. Τα κριτήρια για να έχει τη δυνατότητα κάποιος να σιτίζεται είναι αστεία αφού υποτίθεται ότι βασίζονται στο εισόδημα της εκάστοτε οικογένειας, το οποίο μπορεί να μην ανταποκρίνεται καν στην πραγματικότητα. Ακόμα όμως και γι αυτούς που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια οι θέσεις είναι συγκεκριμένες και περιορισμένες, βάζοντας τους φοιτητές σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Όποιος από την άλλη δεν δικαιούται, είναι αναγκασμένος για ένα πιάτο φαί να πληρώσει αντίτιμο 3 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος κάνει μια βόλτα έξω από τη λέσχη την ώρα που κλείνει θα παρατηρήσει πολύ φαγητό που περισσεύει να πετιέται στα σκουπίδια.

Αντιλαμβανόμενοι τα κοινά μας συμφέροντα θέλουμε να αντισταθούμε σε αυτούς που θέλουν να μεταφέρουν το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική τους, γιατί αύριο μεθαύριο θα δικαιούμαστε όλο και λιγότερα. Σκοπός μας δεν είναι να προτείνουμε δικαιότερα κριτήρια για το ποιος θα δικαιούται κάρτα σίτισης. Διεκδικούμε δωρεάν σίτιση για όλες/ους τις φοιτήτριες/τες ανεξαρτήτως κριτηρίων. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε ενάντια στους εργαζόμενους. Αντίθετα είμαστε δίπλα τους, αφού αποτελούν κι αυτοί κομμάτι των εκμεταλλευόμενων της κοινωνίας, γνωρίζοντας πως οφείλουν να αγωνιστούν παρόλο που είναι δύσκολο μέσα στο καθεστώς επισφάλειας που τους επιβάλλει η εργολαβία. Είναι καιρός να αποβάλλουμε το αίσθημα ενοχής που μας προκαλεί η διαδικασία του ελέγχου γι’ αυτά που μας αντιστοιχούν. Δε βγάζουμε κάρτες, δεν πληρώνουμε για τα αυτονόητα. Δε δεχόμαστε την υποτίμηση των ζωών μας αλλά παλεύουμε συλλογικά και αντιιεραρχικά πέρα από συντεχνιακά αιτήματα, γι’ αυτά που μας ανήκουν.

https://epp.espivblogs.net/

Την Δευτέρα 10 Μαρτίου, εν μέσω της προκηρυγμένης 24ωρης απεργίας του Σωματείου μας ενάντια στην εργολαβική «εταιρεία – έκτρωμα» Victus, η Supervisor του Consumer Postpay M/L (τηλεφωνικό κέντρο) Ειρήνη Βασιλάτου, μαζί με τον team leader Δημήτρη Αναγνώστου κάλεσαν σε ατομική συνάντηση – ανάκριση συνάδελφο που έχει επιστρέψει πρόσφατα από άδεια μητρότητας, για να «συζητήσουν» για την απόδοσή της. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης δέχθηκε αφόρητες πιέσεις για τα «χαμηλά στατιστικά της» και οι προϊστάμενοι της ζητούσαν επίμονα να υπογράψει ένα έγγραφο το οποίο θα στέλνονταν στη συνέχεια στη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού, όπως ανέφεραν. Η συνάδελφος αρνήθηκε να υπογράψει και μη μπορώντας να αντέξει την πίεση και την άσχημη αντιμετώπιση που είχε από τους προϊστάμενούς της – «δεν σε καλέσαμε για να σε ακούσουμε, αλλά για να ακούσεις εσύ»- , λιποθύμησε. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αττικόν, όπου οι γιατροί ενημέρωσαν πως το λιποθυμικό επεισόδιο προκλήθηκε λόγω στρες και έντονης ψυχολογικής πίεσης.
Όσο η συνάδελφος βρίσκονταν στο νοσοκομείο η manager του τμήματος Μαρίνα Σωφρόνη, έτρεξε να καθησυχάσει τους συναδέλφους του τμήματος, χρησιμοποιώντας ψέματα και δικαιολογίες. Έφτασε μέχρι το σημείο, με περίσσιο θράσος, να τελειώσει το λογύδριό της με τη φράση «Ιt’ s just a job – Είναι απλά μια δουλειά», χλευάζοντας το άγχος, την πίεση και την ανασφάλεια που βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι, προσπαθώντας να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινές εργασιακές συνθήκες γαλέρας.
Την επόμενη μέρα (εχτές Τρίτη) στο τηλεφωνικό κέντρο του Κηφισού, στο τμήμα που εργάζεται η συνάδελφος, μετά και από παρότρυνση του Σωματείου οι συνάδελφοι σύσσωμοι βγήκαν εκτός της ροής των κλήσεων και ακολούθησε συζήτηση όπου παρουσιάστηκαν τα αληθινά γεγονότα και καταγγέλθηκαν αυτές οι πρακτικές από πλευράς της εργοδοσίας που στόχο έχουν να διαιρέσουν, να απομονώσουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η στάση που εξακολούθησαν να έχουν οι εμπλεκόμενοι προϊστάμενοι στο περιστατικό ήταν χυδαία. Προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, υποστηρίζοντας πως η συνάντηση ήταν «απλά μία ενημέρωση για τα στατιστικά της συναδέλφου» και πως «αυτή είναι η πρακτική που ακολουθείται με όλους τους εργαζόμενους». Απέφυγαν φυσικά να απαντήσουν στο ερώτημα που έμπαινε διαρκώς, σε τι αφορούσε το χαρτί που ζητούσαν από τη συνάδελφο να υπογράψει. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πουν ότι «δεν μπορούν να μπουν σε λεπτομέρειες, για να μην εκτεθεί η συνάδελφος», αφήνοντας να εννοηθεί ότι εκείνη έχει μερίδιο ευθύνης για το περιστατικό. Αναγκάστηκαν να επικοινωνήσουν τηλεφωνικώς με τη manager Σωφρόνη, η οποία αφού προσπάθησε να επιπλήξει μέσω ανοιχτής ακρόασης τους συναδέλφους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σωματείου και σηκώθηκαν από τη θέση εργασίας τους με εκφράσεις «γιατί δεν είστε στις θέσεις σας να εξυπηρετείτε τους πελάτες, ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να σηκωθείτε». Στη συνέχεια απευθυνόμενη στους εκπροσώπους του Σωματείου, τους κατηγόρησε ότι «καπηλεύονται την ασθένεια της συναδέλφου». Για να ηρεμήσει τα πνεύματα από την δίκαιη αγανάκτηση που προκλήθηκε στους εργαζόμενους, μετά και από αυτές τις δηλώσεις και για να επιστρέψουν οι συνάδελφοι στην εργασία τους, ζήτησε συνάντηση με όλο το τμήμα. Στη συνάντηση, η διοίκηση δια στόματος της Σωφρόνη, συνέχισε τα ψέματα και τη διαστρέβλωση των γεγονότων, πέφτοντας συνεχώς σε αντιφάσεις. Παραδέχτηκε με ωμότητα πως οι ατομικές συναντήσεις και οι πιέσεις περιμένουν όποιον «δεν έχει καλά στατιστικά» ο οποίος στη συνέχεια θα παίρνει «κίτρινη κάρτα»!, αλλά την ίδια στιγμή διεμήνυε πως η ατομική συνάντηση είχε «ενημερωτικό» χαρακτήρα. Αφού η εργοδοσία πίεσε και προσέβαλε τη συνάδελφο την πρώτη φορά, το έκανε και δεύτερη φορά χωρίς να είναι η ίδια παρούσα με τις χυδαιότητες που ακούστηκαν από πλευράς της manager.
Η διοίκηση το τελευταίο διάστημα έχει εξαπολύσει πολλαπλές επιθέσεις απέναντι στους εργαζόμενους (δύο εθελούσιες των τελευταίων ετών, όπου εκατοντάδες συνάδελφοί μας με διάφορες μεθοδεύσεις εξωθήθηκαν σε παραίτηση, η ίδρυση της εργολαβικής εταιρείας Victus και η πραξικοπηματική μεταφορά των συναδέλφων τεχνικών εκεί κ.α.). Οι επιθέσεις αυτές θα συνεχιστούν και θα ενταθούν, ιδιαίτερα όσο πλησιάζει το κλείσιμο του οικονομικού έτους. Το μόνο όπλο που έχουμε να προτάξουμε απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις είναι η ενότητα μας, η συναδελφική αλληλεγγύη μας και η μαχητικότητά μας. Κανένας συνάδελφος δεν είναι μόνος του. Όλοι μαζί συσπειρωμένοι γύρω από το Σωματείο μας υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα και την αξιοπρέπειά μας. Απαιτούμε άμεσα:
– Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι ατομικές συναντήσεις. Όποιος συνάδελφος καλεστεί σε ατομική συνάντηση από τη διοίκηση να ενημερώνει άμεσα το Σωματείο. 
-Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά των προϊσταμένων σε βάρος της ψυχικής υγείας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας της συναδέλφου και απαιτούμε άμεσα από την manager Σωφρόνη και την Διοίκηση να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τη συνάδελφο.
-Άμεση κατάργηση της στημένης διαδικασίας Αξιολόγησης- PD, που μοναδικό σκοπό έχει την ‘δικαιολόγηση’ των απολύσεων.
-Κάτω τα χέρια από το Σωματείο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 
VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

Εδώ και τρία χρόνια, οι εργάτες του Σ.Ε ΒΙΟΜΕ, βρίσκονται σε συνεχείς αγώνες.

Εδώ και ένα χρόνο οι μηχανές δουλεύουν στα χέρια των εργατών, παράγουν φυσικά καθαριστικά προϊόντα με αυτοδιαχείριση της παραγωγής και της διανομής.

Σήμερα, η ΒΙΟ.ΜΕ προχωράει και μας καλεί να πορευτούμε μαζί.

Γινόμαστε συμμέτοχοι στο εγχείρημα– γινόμαστε αλληλέγγυοι υποστηρικτές!

Την Τετάρτη 12 Μάρτη, 19:30 , στο συνεργατικό καφενείο Περιβολάκι (Αθηναίου 7 & πλατεία Ηούς), και την Παρασκευή 14 Μάρτη, 20:00,  στη Λαμπηδόνα (Βύρωνας) ενημερωνόμαστε για την πορεία του εγχειρήματος αλλά κυρίως γιορτάζουμε και γλεντάμε!

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ

protviome@gmail.com

Η αυταρχική πολιτική που ακολουθείται από το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια εφαρμόστηκε για μια ακόμα φορά εκεί όπου αντικειμενικά στοχεύει κάθε είδος επιβολής και ολοκληρωτισμού, που κινητοποιείται από την κυριαρχία: Στην εργατική τάξη. Συγκεκριμένα, το πρωί της Πέμπτης (6/3), η κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε από συνδικάτα που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, διεκδικώντας μέτρα προστασίας των ανέργων, χτυπήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής έξω από το υπουργείο Εργασίας. Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες χτυπημένοι διαδηλωτές.

Η απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας στην διαδήλωση είχε βρει νομιμοποίηση δύο μέρες πριν. Με αφορμή την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γιοαχίμ Γκάουκ, η ΓΑΔΑ είχε… αποφασίσει και διατάξει απαγόρευση όλων των διαδηλώσεων για την… «τήρηση της τάξης», σε μια απόφαση που θυμίζει ξεκάθαρα εποχές χούντας και έχει γίνει συνήθης πρακτική τα τελευταία χρόνια.

Φυσικά, η εν λόγω απόφαση ήταν μάλλον προσχηματική, δεδομένου πως την Πέμπτη είχαν προαναγγελθεί κινητοποιήσεις καθαρά συνδικαλιστικού περιεχομένου. Συγκεκριμένα, κινητοποιήσεις από τους σχολικούς φύλακες, την ΟΛΜΕ, την ΠΟΕ –ΟΤΑ, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων του υπουργείου Πολιτισμού καθώς και η διαδήλωση για το ζήτημα της ανεργίας, που τελικά χτυπήθηκε, είχαν προγραμματιστεί για την Πέμπτη. Συνεπώς, η απαγόρευση στόχευε κατά κύριο λόγο στις εργατικές δράσεις που γινόντουσαν την ίδια μέρα.

Η απαγόρευση των διαδηλώσεων και η βάναυση καταστολή που δέχθηκε η πορεία στο υπουργείο Εργασίας εντάσσονται σε ένα πλαίσιο καταστολής και ελέγχου που διαχέεται από το ελληνικό κράτος σε όλη την κοινωνία και στοχεύει στο να εκφοβίζει και κρατάει «φρόνιμο» το εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του. Αυτή η μεθόδευση δεν πρέπει να περάσει. Ενάντια στις χουντικές απαγορεύσεις και ενάντια στην καταστολή των εργατικών διαδηλώσεων, η ενότητα της εργατικής τάξης και η συλλογική της δύναμη είναι τα πιο δυναμικά όπλα στην κινηματική φαρέτρα και πρέπει να χρησιμοποιηθούν ανάλογα ώστε να στείλουν αυτή την βάρβαρη και απάνθρωπη πολιτική στα σκουπίδια.

Η αγγελία από μεγάλη εταιρία δημοσκοπήσεων, από αυτές που δημιουργούν την “κοινή γνώμη” με τα λαμπερά φώτα των ΜΜΕ πάνω στα “ευρήματά” τους: ζητούνται “τηλεφωνικοί ερευνητές”. Ωραίος όρος, “ερευνητής”, αν μη τι άλλο σε προδιαθέτει για μια σοβαρή και με κύρος εργασία…

Η συνάντηση για τα περαιτέρω στο χώρο εργασίας: πρώτη εντύπωση, ψάχνεις στα τυφλά για να βρεις το χώρο, κανένα διακριτικό της τόσο προβεβλημένης εταιρίας. Ώσπου ρωτώντας, κάποιος σε πληροφορεί ότι αυτό που ψάχνεις βρίσκεται στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Υπόγειο; Να είσαι πρώτη μούρη στη θέα της δημοσιότητας και η δουλειά να γίνεται σε ένα σκοτεινό υπόγειο!

Κατεβαίνεις τα σκαλιά, με την αίσθηση ότι σαν πολλά περίεργα έχουν μαζευτεί εδώ, και αρχίζεις να ψάχνεις. Πρώτη πόρτα το λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας. Δεύτερη, τρίτη… κάτι αποθήκες. Μια μεγάλη πόρτα, εδώ θα είναι, ούτε κουδούνι, ούτε ταμπέλα, αλλά ένας μεγάλος καναπές απ’ έξω, θα’ ναι για πέταμα μάλλον.

Σπρώχνεις την πόρτα και… σοκ: μια αίθουσα με στοιβαγμένους καμιά 60αριά ανθρώπους να σιγομουρμουρίζουν μέσα στο ημίφως μπροστά σε οθόνες υπολογιστή. Οι άνθρωποι στο σκοτάδι, οι υπολογιστές το μοναδικό φως…

Μέσα στην υγρή και βαριά ατμόσφαιρα μια φιγούρα με πλησιάζει: Είστε για την αγγελία; Λοιπόν, εδώ είναι η δουλειά, 5ωρο, 3.80 την ώρα, μην ανησυχείτε θα σας εκπαιδεύσουμε… Στο να μπορείς να δουλεύεις έτσι, σκέφτηκα από μέσα μου, αλλά αφού ο “υπεύθυνος” είχε μπει κατευθείαν στο “ψητό” προτίμησα να κάνω κι εγώ το ίδιο: Και πώς πληρωνόμαστε; Πληρώνεστε μετά από 2 με 3 μήνες. Γιατί; μου βγήκε αυθόρμητα. Γιατί έτσι, η αυστηρή κατατοπιστικότατη απάντηση.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά όπως έφευγα και ξανακοίταζα σαστισμένος το λεβητοστάσιο και τον κόκκινο καναπέ απ’ έξω, κατάλαβα ότι δεν ήταν για πέταμα αυτός. Εμείς ήμασταν για πέταμα, κωπηλάτες στα αμπάρια ενός πλοίου, μόνο που αντί για κουπιά ήμασταν εξοπλισμένοι με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας…

Ίσως δεν ήταν τυχαίο που ο χώρος εργασίας ήταν δίπλα στο λεβητοστάσιο. Καύσιμη ύλη και στα δυο. Μόνο που το πετρέλαιο είναι πολύ ακριβότερο από την ανθρωποώρα…

Στα αμπάρια, λοιπόν, με 3.80, για να κάνουν το φανταχτερό τους σόου οι Πρετεντέρηδες κάθε βράδυ, για να μας καθοδηγούν οι πάντα έγκριτοι αναλυτές εξηγώντας μας τις “τάσεις της κοινής γνώμης”, και φυσικά για να κερδίζουν τα αφεντικά της “επιστημονικής ανάλυσης” της κοινωνίας. Διαμορφωτές της κοινής γνώμης που πριν απ’ όλα διαμορφώνουν το εργατικό δυναμικό της σύγχρονης σκλαβιάς, πηγή φωτός που το αντλούν από το σκοτάδι της εργασίας.

Δεν θα ρωτήσω τα “τυπικά”: πού είναι η επιθεώρηση εργασίας και τα σχετικά… Θα αναρωτηθώ μόνο: είμαστε στα αμπάρια, ή μήπως στο “Υπόγειο” του Ντοστογιέφσκι;

Ο Πέτρινος Συνδαιτυμόνας

Πηγή: εργατική εφημερίδα Δράση

Στα αμπάρια των εταιριών δημοσκοπήσεων, ή δουλεύοντας στο σκοτάδι…