Αρχείο ημέρας 19/05/2014

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,αναρχικεΣ συλλογικοτητεΣ,ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ,διεθνη,εργατικες ειδησεις &νεα,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Αλληλεγγύη στο Flaskô: ένα εργοστάσιο υπό εργατικό έλεγχο στη Βραζιλία

Σχολιάστε

flasko

Το εργοστάσιο έχει καταληφθεί εδώ και 11 χρόνια, και ήταν ανενεργό για τρεις μήνες αφότου το αφεντικό απέλυσε τους εργάτες και πούλησε τα μηχανήματα. Η κατάληψη έγινε μετά την κατοχή δύο άλλων εργοστασίων (Cipla και Interfibra) του ίδιου επιχειρηματικού ομίλου. Σε αυτά τα εργοστάσια, το κράτος παρενέβη, απολύοντας τους εργάτες και τη διαλύοντας τους κλάδους.

Η νομική ανασφάλεια είναι σοβαρή – τα μηχανήματα και τα εργαλεία του εργοστασίου δημοπρατούνται από την κυβέρνηση – αλλά ευτυχώς, δεν υπάρχει αγοραστής.
Το επιθυμητό αποτέλεσμα της γραφειοκρατικής διαδικασίας είναι το τέλος αυτών των λόγων ανησυχίας, και η δικαστική αβεβαιότητα των εργατών. Τα χρέη του πρώην εργοδότη του έχουν κάνει τον αγώνα του εργατών να καταλήξει απαιτώντας εθνικοποίηση, αλλά υπό εργατικό έλεγχο.

Υπάρχει μια εκστρατεία συγκέντρωσης υπογραφών online τώρα προκειμένου να αναγκάσει τους γερουσιαστές στη Βραζιλία να δώσουν το Flaskô στους εργάτες, και να το εθνικοποιήσουν, απαλλάσσοντας τους εργάτες από τα χρέη που είχαν συσσωρευθεί από τους πρώην εγκληματίες εργοδότες τους. Χρειάζονται βοήθεια, αλληλεγγύη και υποστήριξη. Παρακαλώ βοηθήστε να αυξηθεί η προβολή του θέματος κάνοντας share αυτό το άρθρο/κόμικ και την έκκληση με αυτό το hashtag:

#flaskonosenadoflasko-01 flasko-02 flasko-03 flasko-04 flasko-05 flasko-06 flasko-07 flasko-08

 

ΠΗΓΗ:http://aixmi.wordpress.com/2014/05/19/αλληλεγγύη-στο-flasko-ένα-εργοστάσιο-υπό-ερ/flasko/

ανακοινωσειΣ αλλων συλλογικοτητων,ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΙ

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟ ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Σχολιάστε

you are fired.jpg2Η εταιρία speedex το απόγευμα της Τρίτης 6/5 έστειλε με εξώδικα την καταγγελία της σύμβασης εργασίας σε 14 εργαζόμενους στο κατάστημα της στον Βοτανικό – την ώρα που κάποιοι απο αυτούς εργάζονταν και κάποιοι δεν είχαν φτάσει στο σπίτι τους έχοντας τελειώσει την βάρδια τους – στρώνοντας έτσι τον δρόμο των ομαδικών απολύσεων στον κλάδο της ταχυμεταφοράς-ταχυδρόμησης και γενικότερα της αλλαγής του εργασιακού χάρτη , που έτσι κι αλλιώς ήταν μαύρος . Η εταιρία φρόντισε να διασφαλίσει την μεταφορά και την διαλογή των αποστολών της σε άλλο σημείο (hub) με την διακίνηση τους να γίνεται από τα υποκαταστήματα της τα λεγόμενα «franchise».

Το ίδιο απόγευμα όλοι οι εργαζόμενοι στο κατάστημα του Βοτανικού που ενημερώθηκαν για την κατάσταση αυτή πήραν την απόφαση να μη φύγει κανένα ταχυδρομικό αντικείμενο από το κατάστημα και να ειδοποιηθούν όλοι οι συνάδελφοι εκεί. Απαιτώντας από την διοίκηση του σωματείου να κατεβάσουν τα στελέχη της εταιρίας να δώσουν λόγο γι αυτές τις απολύσεις , η απάντηση που πήραν από μέλη της διοίκησης ήταν ότι στελέχη και ταχυδρομικά αντικείμενα ήταν εξαφανισμένα από της 2 περίπου το μεσημέρι!!!.

Το επιχειρησιακό σωματείο κάτω από την πίεση που του ασκήθηκε από τους συναδέλφους προχώρησε στην κήρυξη 24ωρης απεργίας 7/5 από τις 12.00 το βράδυ έως τις 12.00 της επόμενης μέρας. Το κατάστημα περιφρουρήθηκε από τους απεργούς αλλά και αλληλέγγυους που μαζεύτηκαν για στήριξη των εργαζομένων στο άκουσμα των ομαδικών απολύσεων, την ώρα που μέλη των διοικήσεων των δυο σωματείων έφυγαν από τις εγκαταστάσεις του Βοτανικού ψάχνοντας που εγκαταστάθηκε το πρόχειρο κέντρο διαλογής της εταιρίας. Σε αυτό το διάστημα υπήρξαν και επισκέψεις της αστυνομίας…

Η εταιρία για ακόμα μια φορά κινήθηκε νομικά απέναντι στην απεργία του σωματείου όπου κρίθηκε παράνομη , απόφαση που βγήκε και επιδόθηκε αργά το βράδυ.

Ωστόσο είχε προκηρύξει 24ωρη στον κλάδο των ταχυμεταφορών για τiς 8/5 το εργατικό κέντρο Αθήνας και για την επόμενη 9/5 μια ακόμη 24ωρη από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπάλληλων, στο όνομα πάντα της στήριξης του αγώνα των εργαζομένων στηspeedex , όπως έγραφαν στα κείμενα καταγγελίας που εξέδωσαν τις προηγούμενες μέρες.

Το πρωί της Τετάρτης 7/5 στην απεργία στο Βοτανικό η συμμέτοχη των εργαζομένων ήταν παραπάνω από την αναμενόμενη σχεδόν καθολική , πράγμα που δημιούργησε νέα δεδομένα σε αυτό τον αγώνα και αναστάτωση σε κάποιους.

Την ώρα που η διοίκηση του σωματείου θα έπρεπε να έχει βγάλει δελτίο τύπου για το τι συμβαίνει κοινωνώντας την κατάσταση στον κόσμο , να ενημερώσει με κείμενο τους κατοίκους του Βοτανικού για το τι γίνεται στην γειτονία τους , να καταγγείλει με τους απολυμένους στην επιθεώρηση εργασίας τις απολύσεις που για εμάς σαν ΑΠΕΤΤ είναι παράνομες έτσι και αλλιώς, ξανασκεφτήκαν ότι θα πρέπει να συνεχιστεί η έρευνα του «χαμένου» HUB. Μετά από πολύωρες έρευνες σε δρόμους και χωράφια τελικά με την δεύτερη φορά ανακαλύφθηκε ότι η διαλογή γινόταν στην Αυλώνα και όπως αποδείχτηκε με εργαζόμενους της μιας ημέρας και με αμοιβή 2 ευρώ την ώρααπό εργολάβο που έχει υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό με την εταιρία speedex για την ενοικίαση του χώρου ώστε να γίνεται η διαλογή των ταχυδρομικών αντικειμένων από την 1 Απρίλη του 2014 !!! , σύμφωνα πάντα με την ενημέρωση του Δ/Σ του Σωματείου Εργαζομένων speedex.

ΑΡΑΓΕ ΕΤΣΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑΣ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ;,

Μετά από δυο μέρες με τους εργαζόμενους στο HUB της εταιρίας στην Κηφισιά, με την διακίνηση των ταχυδρομικών αντικειμένων να γίνεται κανονικά από την Πέμπτη το βράδυ με αρχή τα ταχυδρομικά αντικείμενα του υποκαταστήματος speedex στον Βοτανικό, με τις νταλίκες να μπαινοβγαίνουν χωρίς καμία παρεμπόδιση έστω και για τα μάτια του κόσμου από τους παραβρισκόμενους, κατάληξε για μια ακόμα φορά να περάσει η πρόταση της εταιρίας που ήταν αποτέλεσμα «μαραθώνιας και σκληρής διαβούλευσης» μιας πρότασης που είναι κάπως ¨μπερδεμένη¨ με αίσθηση επιστροφής των συναδέλφων στην εργασία αλλά που σίγουρα σε μια καλύτερη επαναπροσέγγιση αφήνει πολλά κενά.

Κενά που πιστεύουμε σαν ΑΠΕΤΤ πως θα χρησιμοποιηθούν ενάντια και στους 14 απολυμένους συναδέλφους σε πρώτο χρόνο , αλλά και θα ανοίξουν το δρόμο για πιο γενικευμένες πρακτικές από την speedex προς όφελoς της, αλλά και προς όφελος όλων των αφεντικών στην ταχυμεταφορά – ταχυδρόμηση σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Ηπρώτη κίνηση έγινε με την πρόταση της speedex στους εργαζόμενους να φύγουν με εθελούσια έξοδο και μάλιστα αμέσως μετά τα γεγονότα των απολύσεων ( την έχουμε στα χέρια μας για όποιον ενδιαφέρεται) . Επειδή ο δρόμος που περπατάμε είναι δύσκολος και παραμονεύουν παγίδες και το γεγονός ότι δόθηκε ένας αγώνας με τα λάθη του και τα σωστά του, από συναδέλφους που έτσι κι αλλιώς έχει συμφωνηθεί ένας απολογισμός όλων αυτών, εμείς σαν εργατικό σχήμα έχουμε τις εξής απορίες ,

– Πότε θα γυρίσουν οι συνάδελφοι μας ξανά στην εργασία τους;

– Πόσοι από αυτούς δέχτηκαν να φύγουν οριστικά από την εταιρία;

– Πόσοι από αυτούς θα γυρίσουν με επαναπρόσληψη και θα έχουν την ίδια ειδικότητα;

– Πόσοι από αυτούς θα γυρίσουν με διαφορετική ειδικότητα;

– Και αν γυρίσουν σε τι καθεστώς βρίσκονται τώρα; ( ακούγεται ότι είναι σε άδεια;!!!)

-Τι χρονικό όριο έχει βγει ( κακώς για εμάς γιατί αφού βρέθηκε λύση πρέπει να είναι και άμεσα εκτελεστή, αλλά…) μέσα από τις ¨διαβουλεύσεις¨ μεταξύ σωματείου και εταιρίας ώστε να γυρίσουν οι συνάδελφοι στα καθήκοντα τους;

– Σε περίπτωση μη υλοποίησης των συμφωνηθέντων , θα πάει το σωματείο να καταγγείλει έστω και τώρα την εταιρία στα αρμόδια όργανα; ( δεν μιλάμε μόνο για την Σ.ΕΠ.Ε)

-Πως θα απαντήσει το σωματείο στην πρόκληση της εταιρίας για την εθελούσια έξοδο και μάλιστα μέσα σε ένα θολό τοπίο που μπορεί να δημιουργεί τρόμο και να παρθούν αποφάσεις εν θερμό;

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε τους 14 συναδέλφους μας μόνους( είτε σε γραφεία της εταιρίας ή του σωματείου ή απέναντι από τους τοίχους των σπιτιών τους), για εμάς πρέπει να γυρίσουν πίσω με συλλογικό τρόπο και ταχτική με απόφαση που θα παρθεί από την Γενική Συνέλευση. Επειδή η εθελούσια έξοδος είναι η δεύτερη επιθετική κίνηση της εταιρίας μετά τις απολύσεις , με λεφτά που είναι τα δεδουλευμένα όλων, μέσα από την μείωση στους μισθούς κατά 6% πριν ένα χρόνο, μας βάζει σε σκέψεις.

-Η υπογραφή από τους συναδέλφους στην λογική της ¨ευκαιρίας¨ και έτσι όπως είναι διατυπωμένη στο χαρτί κάνει την εταιρία την μόνη κερδισμένη γιατί όποιος υπογράφει αποδέχεται και ταυτόχρονα συνομολογεί πως η εταιρία δεν έχει να δώσει δουλειά.

– Η εταιρία σε δεύτερο χρόνο να επικαλεστεί χασούρα που δεν θα μπορεί να την αντιμετωπίσει παρά μόνο με το να δώσει τμήματα σε εργολάβους με κακοπληρωμένους εργαζόμενους, άρα και άλλες απολύσεις.

Επειδη αυτοί που θα την υπογράψουν αργά ή γρήγορα – γρήγορα λέμε εμείς θα έρθουν αντιμέτωποι με το τέρας της ανεργίας και την ανέχεια, κάνει ακόμα πιο μεγάλη και επιτακτική την ανάγκη το σωματείο να καλέσει Γενική Συνέλευση ώστε και να γίνει ενημέρωση , να ακουστούν απόψεις και να αποφασίσουμε το πως πάμε στην συνέχεια και για τις απολύσεις που έχουν γίνει αλλά και για το κόψιμο της εθελούσιας εξόδου.

Επειδή τίποτα δεν έχει τελειώσει και πιστεύουμε πως η εταιρία δεν θα κάνει τα ¨συμφωνηθέντα¨ πράξη όπως πάντα άλλωστε , επειδή μιλάμε για την επιβίωση όλων μας σε ένα εργασιακό τοπίο αβέβαιο, για να μην βρεθούμε πάλι με την έκπληξη αγκαλιά και ¨πέσουμε από τα σύννεφα¨ προτείνουμε και παροτρύνουμε τους συναδέλφους να απαιτήσουν τώρα Γενική Συνέλευση.

 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

 

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ 14 ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ

ΟΧΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΠΗΝΤΕΞ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΘΕΛΟΥΣΙΕΣ

 

ο αγώνας συνεχίζεται…

 

Αθήνα 18Μάη 2014

 

 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

ανακοινωσειΣ αλλων συλλογικοτητων,εργατικα,ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ=ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ,εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

3 Εργατικά ατυχήματα μέσα σε ένα μήνα στην Κρήτη

Σχολιάστε

εργατικά ατυχήματα.jpg3

Ο όρος “εργατικό ατύχημα” αποτελεί την πλήρη συγκάλυψη από τη μεριά των αφεντικών μιας δολοφονίας που οι ίδιοι διέπραξαν…

Ηράκλειο 14 Μάη 2014 : Νεαρός εργάτης που δούλευε σε βιοτεχνία επεξεργασίας χαρτιού στον Πύργο του Δήμου Αρχανών – Αστερουσίων ,κατά τη διάρκεια χειρισμού μηχανήματος, ιμάντας εγκλώβισε το χέρι του, με αποτέλεσμα το σοβαρότατο τραυματισμό του.

Ηράκλειο 12 Μάη 2014 : Νεκρός ανασύρθηκε 60χρονος εργάτης  καθως έπεσε στο κενό από μπαλκόνι 5ου ορόφου, κτιρίου επί της οδού Γιαμαλάκη στο κέντρο του Ηρακλείου,ενώ προσπαθούσε να επιδιορθώσει ανελκυστήρα.

Χανιά 8 Μάη 2014 : Ακαριαίος θάνατος 39χρονου εργάτη που ανασύρθηκε νεκρός μετά απο 6 ημέρες από βάθος 17 μέτρων σε πηγάδι στο Κόκκινο Μετόχι στα Χανιά λόγω κατολίσθησης. Ο 40χρονος  μετανάστης εργάτης εκτελούσε εργασίες στο πηγάδι, συμπαρέσυρε τα τοιχώματα του πηγαδιού, με αποτέλεσμα να καταπλακωθεί από χώμα.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

Οι δολοφονίες εργατών δεν είναι αριθμοί σε στατιστικούς πίνακες .Είναι καθημερινές πτυχές ενός διαρκούς ταξικού πολέμου. Και ο εχθρός είναι ανελέητος.

Αναδημοσίευση από : candiaalternativa.info

OΡΙΖΟΝΤΙΟΤΗΤΑ-ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΔΟΜΕΣ,ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,δρασειΣ,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,εργατικά νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,ΣΥΒΧΑ,ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΩΜΑΤΕΙΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

ΣΥΒΧΑ & ΕΣΕ – παρέμβαση διαμαρτυρίας έξω από το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ για τα μηχανάκια-scanners

Σχολιάστε

Την Παρασκευή 16/5 ο Σύλλογος Βιβλίου Χάρτου Αττικής, πραγματοποίησε παρέμβαση διαμαρτυρίας έξω από τον ΙΑΝΟ επί της Σταδίου απαιτώντας να αποσυρθούν τα μηχανάκια-scanners της αναξιοπρέπειας από τους εργαζόμενους του βιβλιοπωλείου. Η παρέμβαση διήρκεσε για δυο ώρες (19.40μμ-21.40μμ) με μοίρασμα της σχετικής ανακοίνωσης και συζητήσεις  με κόσμο που περνούσε έξω από το βιβλιοπωλείο ή και εισερχόταν σε αυτό.

Για την κατάσταση στο βιβλιοπωλείο Ιανός βλ. και την ανακοίνωση του ΣΥΒΧΑ Οι πωλητές του μήνα” ή αλλιώς “Πήραν φωτιά τα μηχανάκια μου…” [ανακοίνωση του ΣΥΒΧΑ για το βιβλιοπωλείο Ιανός]

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής: http://bookworker.wordpress.com

syVxa ianos

Ακολουθεί φωτογραφία της συμμετοχής της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης σε παρέμβαση στον ΙΑΝΟATT00000

ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,εργατικά νέα,ΚΟΧ και Voucher,ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΜΌΝΟ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΑΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΑΔΕΙΕΣ ΣΕ «ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟΥΣ»!

Σχολιάστε

synekoxΟι εργαζόμενοι στα κοινωφελή πρόγραμματα μπορεί να μη δικαιούμαστε τακτικές άδειες και να χάνουμε το ημερομίσθιο αν τύχει και αρρωστήσουμε, αλλά όταν πρόκειται για το ζήτημα του να ψηφίσουμε αυτούς που μας φέραν τέτοιου είδους εργασιακές συνθήκες, ως δια μαγείας έχουμε το δικαίωμα να λείψουμε από την δουλειά μας!

Σύμφωνα με το έγγραφο που απέστειλε πριν λίγες μέρες η «Γενική Γραμματεία διαχείρισης κοινοτικών και άλλων πόρων, ειδική υπηρεσία συντονισμού και παρακολούθησης δράσεων ΕΚΤ», η υπέυθυνη δηλαδή υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας για τα 5μηνα, προς την διοίκηση του ΟΑΕΔ:

«Σε ό,τι οφορά την απουσiα τωv ωφελουμέvων των προγραμμάτωv Κοινωφελούς χαρακτηρα για την άσκηοη του εκλογικoύ τους δικαιώματος, σας εvημερώνοuμε ότι ο αναγκαίος για τη μετάβαοη τωv ωφελουμέvωv πρoς και από τοv τόπο άσκησης του εκλoγικού τους δικαιώματος χρόvος λογίζεται ως χρόνος διαvυθείς εvτός του προγράμματος και ως εκ τούτου η αvαλογούσα δαπάνη απoτελεi επιλέξιμη δαπάvη καλυπτόμεvη από τoυς πόρoυς του προγράμματος».

Κράτος, ΟΑΕΔ, Ε.Ε. έχουν το μαχαίρι και το καρπούζι κι ανάλογα με το συμφέρον τους, που αυτή τη στιγμή εκφράζεται σε ψήφους, μας αναγνωρίζουν όποτε γουστάρουν το δικαίωμα απουσίας από την εργασία.

Εμείς πάλι επιμένουμε ότι δεν τους χρωστάμε τίποτα και θέλουμε όλα τα εργασιακά δικαιώματα, δηλαδή 2 μέρες άδεια το μήνα, αναρρωτικές, άδειες θανάτου, για παρουσία σε δικαστήρια κτλ. Kαι η εκλογική άδεια είναι το τελευταίο που μας απασχολεί.

Φυσικά όλα αυτά  θα τα κατακτήσουμε στους δρόμους, όχι στις κάλπες.

http://synekox.espivblogs.net/2014/05/18/mono-gia-eklges-anagnorizoun-adeies-se-ofeloumenous/

ΑΝΕΡΓΟΙ-ΑΝΕΡΓΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ,αυτοοργανωση,εργατικά νέα,ιδεολογικα κειμενα

Κείμενο που μοιράζεται στους ΟΑΕΔ : Πες μου ένα ψέμα ν” αποκοιμηθώ: Το κοινωνικό μέρισμα και λοιπά (προεκλογικά) νανουρίσματα

Σχολιάστε

ανεργοι-ανεργες στις γειτονιες

Τη στιγμή που ξεκινάς να διαβάζεις το παρόν κείμενο -αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει-έχουμε σωθεί! Η Ελλάδα έχει βγει στις αγορές, η Κομισιόν προβλέπει 0,6% ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας στο 26% (από 27,3%) το 2014 και τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά και τις Κυριακές ώστε να μπορέσει να ξοδευτεί το πρωτογενές πλεόνασμα που τρέχει απ” τα μπατζάκια μας.  Εν ολίγοις, επιβεβαιώνεται αργά αλλά σταθερά το όραμα του νυν πρωθυπουργού (και τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ο οποίος το Σεπτέμβριοτου 2011 από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχε ευχηθεί “να γιορτάσουµε σε 10 χρόνια, το 2021, στην επέτειο 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 την οικονοµική µας απελευθέρωση, ελεύθεροι από τους δανειστές, το ∆ΝΤ και τη «βοήθεια» των εταίρων”.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του πρωτόγνωρου εορταστικού κλίματος για την προγραμματισμένη επανάσταση και την απελευθέρωσή μας σε 7 χρόνια από τώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαρούμε και εμείς οι άνεργοι/ες, μοιράζοντας 450 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ υπό τη μορφή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης-κοινωνικού μερίσματος.
Το μέρισμα ξεκινά από 500 ευρώ για τον άγαμο χωρίς παιδιά και φθάνει στα 833,30 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Μα πόσο ωραία είναι η ζωή των ανέργων! Πόσο λαμπρό διαγράφεται το μέλλον μας! Ένα ανοιξιάτικο αεράκι φέρνει την αισιοδοξία, τη χαρά και την ελπίδα σε όσους και όσες από εμάς είχαμε πιστέψει ότι κάποια στιγμή ήταν πιθανό να καταλήξουμε σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Ας κάνουμε “θετικές σκέψεις”, ας χαρούμε και ας γιορτάσουμε! Κι αφού γιορτάσουμε στον ύπνο μας, καλό θα ήταν να ξυπνήσουμε για ν” αντικρύσουμε -επιτέλους-την αλήθεια.

Τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, έχουν εγκριθεί περίπου λίγο παραπάνω από το 1/4 των αιτήσεων για το κοινωνικό μέρισμα (περίπου 265 χιλιάδες σε σύνολο 800+χιλιάδων). Ως γνωστόν, οι αιτήσεις όσων δηλώνουν φιλοξενούμενοι, έχουν ήδη απορριφθεί-φανταζόμαστε με τη λογική ότι ο/η φιλοξενούμενος/η δεν έχει ανάγκη, εφόσον έχει τουλάχιστον ένα κεραμίδι πάνω απ” το κεφάλι του/της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι το 1/3 των φορολογούμενων δηλώνουν ότι φιλοξενούνται, παρουσιάστηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως “νέο κόλπο φοροδιαφυγής”. Κουβέντα για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αμελητέος ο αριθμός και με κανέναν τρόπο δε σχετίζεται με τον υψηλό αριθμό φιλοξενούμενων.  Βάσει της λογικής του κράτους και των καθεστωτικών ΜΜΕ, όσοι δηλώνουν φιλοξενούμενοι, είναι στην πραγματικότητα στυγνοί καπιταλιστές και κρυφολεφτάδες που προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να κρύψουν εισοδήματα. Μήπως όσοι και όσες φιλοξενούμαστε, όντας άνεργοι/ες, έχουμε λεφτά και δεν το έχουμε καταλάβει;

Μήπως το επίδομα ανεργίας -αν βέβαια το δικαιούμαστε- φτάνει και περισσεύει για ν” ανταπεξέλθουμε στο μηνιαίο κόστος ενοικίου και τρεχόντων εξόδων; Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να ζούμε στο δρόμο; Και πόσο, αλήθεια, θα βόλευε το κράτος να είμαστε άστεγοι/ες, καθώς αυτοί αποκλείονται εκ των πραγμάτων από το κοινωνικό μέρισμα, εφόσον δεν έχουν διεύθυνση μόνιμης κατοικίας!

Όμως ο τραγέλαφος της περίφημης “κοινωνικής πολιτικής και ευαισθησίας” του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το γεγονός ότι πολλοί/ές από εμάς είμαστε μακροχρόνια άνεργοι/ες, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην έγκριση του κοινωνικού μερίσματος.  Ως αποτέλεσμα, συμβαίνει το εξής παράδοξο: κάποιος που είναι άνεργος π.χ. τα τελευταία 5 χρόνια, να μη δικαιούται το μέρισμα επειδή δηλώνει φιλοξενούμενος! Αναρωτιόμαστε λοιπόν: τα σαΐνια του Υπουργείου Οικονομικών και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (που όλα τα συνδυάζει και όλα τα ανακαλύπτει) δεν μπορούσαν να διασταυρώσουν τα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων με τα αντίστοιχα -ψηφιακά- δεδομένα των μητρώων του ΟΑΕΔ; Ρητορικό το ερώτημα κι ακόμα και αν υπήρχε απάντηση αυτή θα ήταν αυτονόητη -και θετική.

Γιατί δεν το έκαναν λοιπόν;

Για τον ίδιο λόγο που, με υπουργική απόφαση -όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενό μας- το επίδομα μακροχρόνια ανέργων ουσιαστικά καταργήθηκε, αφού πρώτα, παραπλανητικά και επικοινωνιακά, δήθεν διευρύνθηκαν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων
από 20 έως 66 έτη. Το 70% των ανέργων είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα για την κυβέρνηση και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζει. Έτσι, το υποτιθέμενο επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το παίρνουν γύρω στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.

Επομένως, οι κρατικές προεκλογικές κορώνες περί “κοινωνικής πολιτικής” υπέρ των ανέργων δεν μας ξεγελούν. Δεν αποτελούν παρά μέρος μιας ευρύτερης επικοινωνιακής στρατηγικής κενής νοήματος και ουσίας, που απλά εντείνεται στο πλαίσιο του προεκλογικού κλίματος. Την ίδια στιγμή που το κράτος, λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, διακηρύσσει την “ευαισθησία” του απέναντι στις “ευπαθείς κοινωνικές ομάδες”, ο αριθμός των ανέργων, απόρων και αστέγων αυξάνεται σταθερά, οι υπηρεσίες υγείας καθίστανται προσβάσιμες σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια της κοινωνίας, ο ρυθμός απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εξακολουθεί να είναι σταθερός, η καταστολή αυξάνεται εκθετικά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών καλά κρατούν και δεκάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά γνωρίζουν καθημερινά την “ευαισθησία” του κράτους στον πάτο του Αιγαίου.

Ας μην είμαστε όμως άδικοι· υπάρχει και μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην οποία η ευαισθησία του κράτους είναι όντως ειλικρινής. Στις 9 Μαΐου 2014,75.000 ένστολοι έλαβαν εφάπαξ χρηματική ενίσχυση συνολικού ύψους 37 εκατομμυρίων ευρώ. Το καταλαβαίνουμε, είναι πράγματι κουραστικό να χτυπάς, να βασανίζεις και να σκοτώνεις. Τα κεφάλια δεν ανοίγουν εύκολα, οι κραυγές όσων βασανίζονται προκαλούν ηχορύπανση και πονοκέφαλο και αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν απειλούν την ευταξία και διώχνουν τους τουρίστες. Ως εκ τούτου τα παιδιά με τις στολές πρέπει να παραμείνουν ευχαριστημένα και χορτάτα για να συνεχίσουν το σημαντικό τους έργο. Εξάλλου, όσο η ρητορική περί ξεπεράσματος της κρίσης, ανάπτυξης και ευημερίας συνεχίσει να διαψεύδεται από την πραγματικότητα, τόσο το έργο των δυνάμεων καταστολής θα γίνεται όλο και σημαντικότερο. Και ας μην ξεχνάμε και τα ψηφαλάκια· ανέκαθεν ο θερμότερος υποστηρικτής, το πιστό σκυλί του φασιστικού κράτους, ήταν ο χορτάτος ένστολος.

Όμως κάποιοι και κάποιες από εμάς δε χορταίνουμε με παραμύθια περί μερισμάτων, επιδομάτων, ανάπτυξης, ευημερίας και ξεπεράσματος της κρίσης. Δε νανουριζόμαστε με ψέμματα και ούτε αποκοιμιόμαστε με προεκλογικές φανφάρες. Εξακολουθούμε να κοιτάμε το παρόν και το μέλλον με τα μάτια και τ” αυτιά μας ανοιχτά, γιατί οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές για να μας αποκοιμίσουν και τα ψέμματα που ακούμε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και μας εξοργίζουν. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όσα διεκδικούμε, με τον μόνο τρόπο που πιστεύουμε ότι αξίζει: με αλληλεγγύη, συλλογική δουλειά και το κεφάλι ψηλά, μακριά από παραμύθια για μια σαθρή πραγματικότητα “ευημερίας” και “δικαιοσύνης” που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ποτέ στον καπιταλισμό.

Μάϊος 2014

άνεργοι/άνεργες από τις γειτονιές της αθήνας http://anergoigeitonion.espivblogs.net/

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ,ΒΙΟΜΕ,ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ=ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

Μήνυμα αλληλεγγύης στους Τούρκους ανθρακωρύχους από τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ.

Σχολιάστε

viome turkey

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. έχοντας συνεχείς επαφές και ανταλλάσσοντας συνεχώς εμπειρίες με συναδέλφους από την Τουρκία, αποστέλλουμε την βαθιά μας θλίψη προς τους ανθρακωρύχους αδελφούς μας και στις οικογένειες τους και αναρωτιόμαστε ενώ είναι τόσο καλά τα ανθρακωρυχεία γιατί συνέβη ένα τόσο μεγάλο ατύχημα;

Τι δουλειά είχε ένας δεκαπεντάχρονος μέσα στα ορυχεία; την στιγμή που η κυβέρνηση της Τουρκίας αναρωτιέται τι δουλειά είχε ένας δεκαπεντάχρονος σε διαδήλωση .

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες δεν είναι ατύχημα είναι δολοφονία και έτσι πρέπει να δικάσει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς η τουρκική δικαιοσύνη .

Είμαστε ταξικά αδέλφια και οφείλουμε να στηρίξουμε τα αδέλφια μας

Με αγανάκτηση και αγωνιστικότητα οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ.

 

 

ανακοινωσειΣ αλλων συλλογικοτητων,ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ,ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗ,αυτοοργανωση,διεθνη,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ,εργατικά νέα,ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΔΟΜΕΣ

Μαθήματα Ελευθεριακής Σκέψης και Πράξης από ένα εξάχρονο

Σχολιάστε
[IMG]

Το ελευθεριακό σχολείο Paideia στη Μέριδα της Ισπανίας

H παρακάτω προσπάθεια προέκυψε μετά από επίσκεψη συντρόφων από τη συλλογικότητα F.A.R.M.A και την κατάληψη κτήματος Πραποπούλου, για 3 ημέρες στο ελευθεριακό σχολείο Παιδεία στη Μέριδα της Ισπανίας το Πάσχα του 2008.

Τα κείμενα είναι μεταφράσεις από τα ισπανικά βιβλία:
Paideia:25 anos de educacion libertaria και Paideia:Escuela Libre.

Άλλη μια μέρα στο σχολείο…

Ξυπνήσαμε γρήγορα, ήπιαμε ένα καφέ και κατεβήκαμε τρέχοντας στο δρόμο για να προλάβουμε το σχολικό. Οι αναμνήσεις από τα σχολικά μας χρονιά ήταν ήδη εκεί… Περιμέναμε λίγο, παρέα με τους γονείς, τα παιδάκια και τα χαμόγελά τους. Στο σχολικό γνωρίσαμε ένα σύντροφο από την Μαδρίτη που ήταν στο σχολείο για ένα μήνα κάνοντας μια εργασία. Σπούδαζε παιδαγωγική ή κάτι σχετικό. Ένα ένα τα παιδιά άρχισαν να μας ρωτάνε «Από πού είστε;» και «Τι κάνετε εδώ;». Αρχίσαμε την κουβέντα και πλησιάζοντας αργά προς το σχολείο, οι αναμνήσεις μας έφευγαν και ανοίγονταν μπροστά μας κάτι άλλο, ανθρώπινο, συντροφικό και ελεύθερο.

Φτάνοντας στο σχολείο κατεβήκαμε από το λεωφορείο και όλα τα μεγαλύτερα παιδιά πήραν από το χέρι τα μικρά (δυο μέχρι τεσσάρων χρονών) και σιγά σιγά περπάτησαν προς το χώρο που περνάγανε την μέρα τους τα μικρά. Περιμένοντας και εμείς έξω από το λεωφορείο, μας πήραν και εμάς από το χέρι τα μικρά, νομίζοντας από συνήθεια πως θα τα οδηγούσαμε κάπου αλλά στην ουσία, αυτά μας οδηγούσαν με τα απλά τους λόγια και βήματα στο εσωτερικό του σχολείου. Μπαίνοντας στις αίθουσες και βλέποντας τα να κατεβάζουν τις καρέκλες, που είχαν σχεδόν το ίδιο μέγεθος με αυτά, από τα τραπέζια που και αυτά ήταν στο ύψους του κεφαλιού τους, αρχίσαμε να μπαίνουνε στο κλίμα.
Όλα άρχισαν να κυλούν στο σχολείο, όπως κάθε μέρα, με τις συλλογικές εργασίες. Παιδάκια άρχισαν να σκουπίζουν το πάτωμα με σκούπες και φαράσια, με πολλή έμπνευση και διάφορους τρόπους μιας και ήταν πολύ μεγαλύτερα από αυτά, μιλώντας, τρέχοντας, με χαρά.
Εμείς στεκόμασταν εκεί, παρατηρώντας χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε. Αποφασίσαμε να δράσουμε. Σταματήσαμε δυο κοριτσάκια και τα ρωτήσαμε…

Αυτή ήταν η αφορμή για να μαζευτούν και να μας ξεναγήσουν στο σχολείο. Μας εξήγησαν για τις συλλογικές εργασίες, το παιχνίδι, τον κήπο, το φαγητό, τις κάρτες δεσμεύσεων, την συνέλευση, την διαχείριση των οικονομικών και την πνευματική εργασία. Αφού γυρίσαμε τους χώρους, ξαπλώσαμε στο πάτωμα και κουβεντιάζαμε. Χρειαζόμασταν την πληροφορία αλλά πιο πολύ απ’ όλα χρειαζόμασταν τα απλά και παιδικά τους λόγια, τις κινήσεις τους. Κάτι περίεργο είχε αρχίσει να συμβαίνει όσο περνούσε η ώρα. Συνειδητοποιούσαμε πως αυτά τα κοριτσάκια που μας έφταναν ίσα ως την τσέπη του παντελονιού, ήταν συντρόφισσες.

Αυθόρμητα (τρομάρα μας!) αποφασίσαμε να προβοκάρουμε… Ρωτάμε…

Έχετε πάρει ποτέ μαθήματα ελευθεριακής σκέψης και πράξης από ένα εξάχρονο;
Είναι ότι πιο απελευθερωτικό, ελπιδοφόρο και ουτοπικό μπορεί να συμβεί. Δεν μπορέσαμε να πούμε κάτι. Απλά θυμηθήκαμε τις ατελείωτες συνελεύσεις, χωρίς προτάσεις, χωρίς διάθεση για διάλογο και σύνθεση, χωρίς αποτελέσματα. Για να ξεπεράσουμε την έκπληξη και την αμηχανία μας, ξεκινήσαμε ένα παιχνίδι με παλαμάκια, το «Αν θέλεις να χορέψεις;» που συνήθιζαν να παίζουν τα παιδιά…
Περπατώντας στον χώρο, διαβάζαμε τα ρητά στους τοίχους. Μίλαγαν για την αλληλεγγύη, την ισότητα, την αυτοδιάθεση, την ελευθερία. Είχαμε μπει σε μια διαδικασία μάθησης, ρουφάγαμε την ουτοπία με όλες μας της αισθήσεις, το συναίσθημα και την σκέψη.
Μετά το πρωινό, ήρθε η ώρα της πνευματικής εργασίας. Κάποια παιδιά ήταν σε ένα μεγάλο τραπέζι και διάβαζαν, άλλα είχαν βιβλία στον κήπο, μόνα τους ή σε ομάδες. Εμείς πήγαμε σε ένα εργαστήριο(δηλαδή μάθημα) «Δημιουργικών Μαθηματικών» με παιδάκια 5-7 χρονών. Μόνα τους κάθονταν στα θρανία, σηκώνονταν στον πίνακα, έπαιρναν τον λόγο, έκαναν πράξεις, διόρθωναν το ένα το άλλο. Εκεί βρισκόταν και μια ενήλικας. Όταν κόλλαγαν κάπου, σήκωνε το χέρι, έπαιρνε τον λόγο όπως όλοι και όλες και βοηθούσε την κατάσταση. Μετά το εργαστήριο της ζητήσαμε να μας πει λίγα λόγια για το πώς λειτουργούν τα εργαστήρια. Ήταν η πρώτη μας επαφή με ενήλικα, αρκετές ώρες μετά την άφιξη μας στο σχολείο.

Κατεβαίνοντας κάτω είδαμε δυο κοριτσάκια συγχισμένα. Συνειδητοποιήσαμε πώς δεν είχαμε δει άνθρωπο να κλαίει, να γκρινιάζει ή να φωνάζει ως τότε. Δεν καταλάβαμε τι έγινε, μέχρι την ώρα της γενικής συνέλευσης που τέθηκε το θέμα, αλλά είδαμε πως διαχειρίστηκαν το πρόβλημα. Το ένα κοριτσάκι προσπαθούσε να πείσει το άλλο πως έπρεπε να μιλήσουν για αυτό που είχε συμβεί μεταξύ τους και να μην το αφήσουν άλυτο. Το άλλο κοριτσάκι δεν ήθελε να μιλήσει και έτσι η ομάδα στην οποία συμμετείχαν τα κορίτσια, κάλεσε επιτόπου συνέλευση. Κουβέντιασαν λίγο και αποφάσισαν να το αφήσουν για την κεντρική συνέλευση του σχολείου. Αργότερα μάθαμε πως διαχειρίζονται τα προβλήματα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις με την λογική πως πρέπει να λύνονται όταν προκύπτουν, με εργαλεία τον διάλογο και χωρίς βία, γιατί αν αφεθούν τότε πολλαπλασιάζονται σε άλλα, δηλαδή λειτουργούν σαν αφορμές για προστριβές ξεχνώντας με τον καιρό το αρχικό πρόβλημα.
Ήταν ένας διάλογος και σκέψεις που δεν μπορούσαμε να τα μεταφέρουμε ούτε καν σε μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν είχαμε τις αναφορές. Πως διαχειρίζονταν έτσι τα παιδιά τις σχέσεις τους; Πως διαχειριζόμαστε τις δικές μας; Έχουμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια και διάθεση για λύση, χωρίς εξουσιαστικές σχέσεις, ανταγωνισμούς και βία, τα προβλήματα που προκύπτουν ανάμεσα μας;
Η εμπειρία είχε αρχίσει να γίνεται ριζοσπαστική, η εμβάθυνση στην ελευθεριακή σκέψη αναπόφευκτη και ιδιαίτερα συναρπαστική μιας και οι οδηγοί μας σε αυτό το ταξίδι ήταν οι πιο μικροί σύντροφοι και συντρόφισσες που είχαμε γνωρίσει ποτέ.
Συνεχίσαμε να περιφερόμαστε, να μιλάμε, να παίζουμε, να ρωτάμε, ώσπου ήρθε η ώρα για την κεντρική συνέλευση της εβδομάδας και σιγά σιγά άρχισαν να συγκεντρώνονται τα παιδιά. Υπήρχε συντονιστής που έδινε τον λόγο, κρατούσαν πρακτικά (ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους για να μάθουν να γραφούν και να διαβάζουν, απ’ ότι μάθαμε αργότερα), συμμετείχαν οι ενήλικες ισότιμα με τα παιδιά και παραβρισκόμασταν και εμείς. Είδαμε πολύ μικρά και μεγάλα παιδιά να παίρνουν το λόγο, σχεδόν όλα και να μιλάνε για τα θέματα που τους απασχολούν, να κάνουν προτάσεις για λύσεις, να σέβονται όποιον μιλούσε και να μιλάνε με ειλικρίνεια. Είδαμε την αλληλεγγύη που υπάρχει μεταξύ τους, τα μικρά παιδάκια που κάθονταν στα πόδια των μεγαλύτερων, τις πολύ ουσιαστικές τοποθετήσεις των ενηλίκων και την βροχή από ευρηματικές προτάσεις για λύση κάθε είδους θέματος και προβλήματος που προέκυπτε.
Ήταν μια συνέλευση τριών ωρών που μέσα από πολύ ανθρώπινες, αλληλέγγυες, μη βίαιες αλλά διαλεκτικές, οριζόντιες διαδικασίες κατέληξε σε πολλά αποτελέσματα για την καλύτερη αυτοδιαχείριση της καθημερινότητας όλων στο σχολείο. Μια συνέλευση παράδειγμα που θα κουβαλάμε μέσα μας για πολύ καιρό.
Έτσι, και με πολλά άλλα που θα ανακαλύψουμε στην πορεία, κύλισαν οι τρεις μέρες στο ελευθεριακό σχολείο «Παιδεία», ένα σχολείο και για εμάς, το πρώτο πραγματικό σχολείο, που μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα τις ατομικές και συλλογικές μας πρακτικές, στα πλαίσια της ελευθεριακής σκέψης, στον μακρύ δρόμο προς την αναρχική ουτοπία και την διερεύνηση – διεύρυνση της ελευθερίας.
Γυρνώντας στην πόλη το απόγευμα ξαπλώσαμε στα γρασίδια…

Προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε αυτό που είχαμε ζήσει. Τόσο ριζοσπαστικό και ταυτόχρονα τόσο αυθόρμητο, φυσικό και ελεύθερο. Ο καθένας και η κάθε μια με το δικό της και το δικό του βήμα, αλλά όλοι και όλες μαζί, προς την ελευθερία.
…και τότε ήρθε σαν αστραπή, η δική μας ανάμνηση, τα δικά μας σχολικά χρόνια, οι εξετάσεις, οι παρουσίες, το κουδούνι, τα χριστιανικά και εθνικά σύμβολα, οι φωνές και τα κλάματα, οι δάσκαλοι, η καταστολή, η απάθεια και η υποταγή, η αντίδραση, η απέχθεια για την γνώση, ο ανταγωνισμός, η ψυχολογική και σωματική βία…
Που ήταν όλα αυτά, όλες αυτές τις μέρες στο σχολείο που βρισκόμασταν;
Σιγά σιγά αισθανόμασταν τι μας είχαν στερήσει… Τι μας είχαν αρνηθεί… Φύγαμε με μια υπόσχεση. Να κάνουμε ότι μπορούμε, για να μην στερήσουμε και εμείς τα ίδια από τις επόμενες γενιές…

Αντί Επιλόγου

Στο κόσμο έχουν υπάρξει και υπάρχουν αρκετά ελεύθερα σχολεία, δημοκρατικά σχολεία, ελευθεριακά.. πολλά από τα οποία είτε είναι λιγότερο αυταρχικά από τα ¨κανονικά¨ και οι μαθητές-τριες συμμετέχουν στη λήψη αρκετών αποφάσεων, αλλά ο έλεγχος και η υπακοή είναι ορατοί, είτε δεν αμφισβητούν τις κυρίαρχες κοινωνικές δομές και δεν σκοπεύουν στη κοινωνική αλλαγή. Το ελευθεριακό σχολείο Paideia από την άλλη, είναι ένα παράδειγμα όπου τα ελευθεριακά, αντιεξουσιαστικά προτάγματα εφαρμόζονται στην πράξη και ταυτόχρονα γίνεται μια ριζοσπαστική κριτική της κοινωνικής κατάστασης, του πολιτικού συστήματος, των οικονομικών σχέσεων, των σχέσεων μεταξύ φύλων και κάθε σχέσης εξουσίας.

Η Paideia είναι ένας ζωντανός και υπαρκτός χώρος που δείχνει πως τα προτάγματα και οι προτάσεις μας για την κοινωνική οργάνωση δεν είναι κάποιες ουτοπικές, ασαφείς διακηρύξεις, αλλά μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά ακόμα και σήμερα σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον. Είναι ένας τόπος όπου και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να κατανοήσουμε βαθύτερα, να γνωρίσουμε καλύτερα και να αγγίξουμε τον κόσμο για τον οποίο παλεύουμε. Είναι ένα εργαστήριο συνεχούς πειραματισμού, από όπου μπορούμε να μάθουμε λίγο περισσότερο τί είναι η ελευθερία: ατομική και συλλογική, τί είναι ο διάλογος, πώς να συμβιώνουμε χωρίς βία, τί είναι η οριζόντια συνέλευση, να μάθουμε, να γνωρίσουμε…
Να μάθουμε και για τον ατομικό μας δρόμο προς την ελευθερία, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίον συμμετέχουμε και συμβιώνουμε με άλλους ανθρώπους σε συλλογικές διαδικασίες περπατώντας μαζί προς την κοινωνική απελευθέρωση.

Η κυρίαρχη εκπαίδευση αποτελούσε και αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο μηχανισμό ελέγχου, χειραγώγησης και δημιουργίας πειθήνιων προσωπικοτήτων μέσα από μια νεκρή διαδικασία που γεμίζει τους ανθρώπους με φοβίες, άγχη και τους κάνει ανταγωνιστικούς. Από την άλλη, όταν κομμάτια της κοινωνίας παίρνουν την εκπαίδευση στα χέρια τους από τα κάτω, δημιουργούν διαδικασίες ζωντανές που κάνουν τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτές πιο ελεύθερους και ευτυχισμένους και συμβάλλουν στη κοινωνική αλλαγή. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στα Ζαπατιστικά σχολεία, στα αυτοοργανωμένα σχολεία ιθαγενικών ,και όχι μόνο, κινημάτων ανά τον κόσμο, σε εργαστήρια και μαθήματα σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, σε παιδικά στέκια και σε σχολεία όπως η Paideia.

Έτσι, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μας να απελευθερώσουμε τη δυναμική της δημιουργικότητας μας και να προσπαθήσουμε στο ΤΩΡΑ και στο ΕΔΩ να χτίσουμε διαδικασίες μάθησης όπου η ελευθερία, η αλληλεγγύη και η ισότητα θα αποκτούν υπόσταση καθημερινά στη πράξη, στη ζωή μας.

Οι σύντροφοι που βρέθηκαν εκεί…

>>> Ιστοσελίδα του σχολείου: http://paideiaescuelalibre.org
>>> Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου: http://protovouliaxalandriou.blogspot.gr

Το ελεύθερο σχολείο Παιδεία δημιουργήθηκε στη Μέριδα τον Ιανουάριο του 1978, μετά από πρωτοβουλία τριών γυναικών αφοσιωμένων στο χώρο της εκπαίδευσης και έχοντας ξεκάθαρες ιδεολογικές αναφορές. Μπροστά στο αδύνατο να πραγματοποιήσουν μια ελεύθερη εκπαίδευση στο δημόσιο σχολείο αποφάσισαν να δημιουργήσουν το Ελεύθερο Σχολείο Παιδεία.
Η φιλοσοφία που διέπει το Ελεύθερο Σχολείο είναι μια αναρχική φιλοσοφία που υπερασπίζεται πρώτα από όλα μια ηθική της αναρχίας. Σκοπό έχει τη δημιουργία ενός τύπου ανθρώπου, που μέσα από την καθημερινότητα μαθαίνει να ζει, ζώντας σε ανθρώπινες σχέσεις διαμετρικά αντίθετες από τις καθιερωμένες. Από αυτές που έχει επιβάλλει ένα σύστημα εξουσιαστικό στη δομή του, φιλελεύθερο στην οικονομία του και πολύ περιορισμένο δημοκρατικά σε ό,τι αφορά το σεβασμό των ατομικών ελευθεριών . Παράλληλα χωρίς να ξεχνά τη φασιστική κληρονομιά της συγκεκριμένης χώρας ,με την οποία έχουν μεγαλώσει τέσσερις γενιές ισπανών-ισπανίδων.
Το Ελεύθερο Σχολείο υπερασπίζεται τον αναρχισμό σαν μια ουτοπία, θεωρώντας τoν σαν μια ανθρώπινη διαδικασία εξέλιξης, δημιουργίας, αλλαγής, αναζήτησης και πολιτισμού με στόχο να παράξει ένα τρόπο σκέψης που επαναστατικοποιεί τις διαπροσωπικές σχέσεις και τις σχέσεις μεταξύ ομάδων, μέσα από μια διαδικασία εσωτερικής επανάστασης, για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε μια άλλη επανάσταση εξωτερική, που θα προκαλέσει μια σημαντική μεταβολή στις υπάρχουσες δομές, στις σχέσεις και στους τρόπους επικοινωνίας.
Αυτή η προσωπικότητα που το Ελεύθερο Σχολείο προσπαθεί να διαμορφώσει βασίζεται στην ίδια την ηθική της Αναρχίας που μεταβάλλει τον υπάρχοντα τρόπο ζωής εγκαθιστώντας σχέσεις Ισότητας. (μεταξύ φύλων, ηλικιών, φυλών, κουλτούρας και κοινωνικών τάξεων.) και Αλληλεγγύης, όπου η αμοιβαία βοήθεια εξαλείφει την ανασφάλεια και την ανθρώπινη μοναξιά. και ταυτόχρονα δεν παράγει μάζες πανομοιότυπες στη σκέψη που χρειάζονται προστατευτισμούς κρατικούς ή πατερναλιστικούς. Το Ελεύθερο Σχολείο εφαρμόζει και χρησιμοποιεί την ατομική και συλλογική Ελευθερία πάνω στη βάση της λήψης ευθυνών σύμφωνα με τις δυνατότητες του κάθε ανθρώπου. Υπερασπίζεται και καθιερώνει τη Δικαιοσύνη την οποία θεωρεί ως «συνεισφορά του καθενός και καθεμίας σύμφωνα με τις δυνατότητές του-της προς καθένα και καθεμία σύμφωνα με τις ανάγκες του-της». Η Δημιουργικότητα λειτουργεί ως αναζήτηση νέων τρόπων ζωής και κοινωνικής οργάνωσης, η αυτοδιαχείριση ως εναλλακτική στην ιεραρχία και η συνέλευση ως αποφασιστικό και συμβουλευτικό όργανο για κάθε τι που αφορά τη συλλογικότητα.

Ο τελικός σκοπός είναι η αναζήτηση του αυτοκαθορισμού και της ευτυχίας.

από το φόρουμ του osarena.net