Καταγγελία για χτύπημα συναγωνιστή απο Ματατζήδες από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Την Κυριακή 15 Ιουνίου και μετά το πέρας της αντιφασιστικής διαδήλωσης ενάντια στη Χρυσή Αυγή στο σταθμό του ΟΣΕ στην οποία συμμετείχαν αντιφασιστικές αριστερές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες, οι σύντροφοι και συναγωνιστές άρχισαν να αποχωρούν. Στην Εγνατία επί του ύψους της Αγ. Σοφίας (εκατοντάδες μέτρα μακριά από τη συγκέντρωση στην οποία δεν είχε συμβεί το παραμικρό), μια διμοιρία που στάθμευε στο σημείο σταματάει για «εξακρίβωση» συναγωνιστές. Όταν ο ένας εξ’ αυτών τους δήλωσε ότι δεν φέρει μαζί του την αστυνομική του ταυτότητα οι μπάτσοι θεώρησαν ότι η «εξακρίβωση» μπορεί να γίνει με άλλα μέσα. Άρχισαν λοιπόν να βρίζουν και να απειλούν τον συναγωνιστή μας με τις γνωστές τραμπούκικες φράσεις τύπου «σε ξέρουμε», «ξέρουμε που μένεις», “σε έχουμε σταμπάρει σε εκείνη τη διαδήλωση κλπ”, εννοείται ακολουθούμενες από προσβλητικά σχόλια.

Αλλά φυσικά δεν έφτανε αυτό, η επιτυχία της αντιφασιστικής συγκέντρωσης μάλλον δεν έκατσε καλά στα κοπρόσκυλα της ΕΛ.ΑΣ που φύλαγαν επί ώρες τον πολιτικό βραχίονα τους, τη Χρυσή Αυγή, από την οργή των αντιφασιστών και ήθελαν κάπου να ξεσπάσουν. Άρχισαν λοιπόν να χτυπάνε τον συναγωνιστή με μένος και μάλιστα τα περισσότερα χτυπήματα είχαν στόχο το κεφάλι. Ακολουθώντας την πεπατημένη χρόνων για όσους έχουν χτυπηθεί, τον συνέλαβαν και για να δικαιολογήσουν τα τραύματα που του προξένησαν του φόρτωσαν τις κλασσικές αποδόσιμες κατηγορίες σε τέτοιες καταστάσεις «απείθια, αντίσταση, εξύβριση». Ο συναγωνιστής πέρασε μια μέρα στο κρατητήριο χωρίς να του επιτρέψουν να εξεταστεί και την επόμενη μέρα τον άφησαν για να πάει σε νοσοκομείο αφού η κατάσταση του χειροτέρεψε, όπως ήταν φυσικό.

Η δίκη που είχε οριστεί για σήμερα Τετάρτη 18 Ιουνίου πήρε αναβολή.

Εμείς δηλώνουμε ότι δε θα αφήσουμε τις κρατικές συμμορίες να αλωνίζουν και να επιχειρούν την τρομοκράτηση των αγωνιστών. Δεν σκύβουμε κεφάλι, δεν υποχωρούμε. Οι προστάτες των φασιστών, φασίστες και δολοφόνοι και οι ίδιοι θα αντιμετωπιστούν στο δρόμο στα κινήματα με μάχιμο αντιφασισμό και οργάνωση.

Δύναμη στο συλληφθέντα, αλληλεγγύη και αθώωση στη δίκη από όλες τις κατηγορίες. Αυτοί που έπρεπε να κατηγορούνται είναι τα καθάρματα που φέρουν την κρατική περιβολή.

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

ΔΕΥΤΕΡΑ 23/6 ΣΤΙΣ 11:30 ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ(ΣΤΑΔΙΟΥ) ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ!

dorean-metakinisi-anergoi-21

 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ!

 

Όλοι εμείς οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι γυναίκες, οι νέοι που τελειώνουμε τις σχολές και δε βρίσκουμε δουλειά, δεν αντέχουμε να πληρώνουμε άλλο για να μετακινηθούμε, για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Θέλουμε να συγκροτήσουμε ένα μεγάλο κίνημα, διεκδικώντας την αξιοπρεπή διαβίωση των ανέργων και για το βασικότερο δικαίωμα, το δικαίωμα στην σταθερή και αξιοπρεπή εργασία. Οι μετακινήσεις, όπως και η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση είναι για εμάς κοινωνικό δικαίωμα, διεκδικούμε την κατάργηση των 5μηνων και το ελαστικών σχέσεων εργασίας, θέλουμε σταθερή δουλειά για όλους.

 

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ. ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ. ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ.

 

  • Καλούμε όλους τους φορείς, τα σωματεία, τα συνδικάτα, τις επιτροπές γειτονιών και τις λαϊκές συνελεύσεις, τις συλλογικότητες ανέργων και εργαζομένων, σε μια κοινή διεκδίκησης της ελεύθερης χρήσης των ΜΜΜ, για τους άνεργους και τις άνεργες.
  • Διεκδικούμε η κάρτα ανεργίας του ΟΑΕΔ, να είναι ισοδύναμη της κάρτας απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 23/6 ΣΤΙΣ 11:00 ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ(ΣΤΑΔΙΟΥ) 
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΤΗΤΩΝ

 

ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

 

Θυμάται κανείς το σκάνδαλο της απευθείας ανάθεσης της Eurovision στο MAD του Ανδρέα Κουρή;

metropolis1492013

 

Έχει περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος από τότε που καταγγείλαμε δημόσια ότι η απευθείας ανάθεση της διοργάνωσης του σόου του ελληνικού τελικού της Eurovision στο MAD TV του Ανδρέα Κουρή  από την άλλοτε ΕΡΤ και στη συνέχεια από τη ΔΤ και τη ΝΕΡΙΤ αποτελεί μια εξόφθαλμη σκανδαλώδη διαδικασία. Και είχαμε επισημάνει ότι είναι παραπάνω από άξιο απορίας το γεγονός ένας κρατικός φορέας παραχωρεί δωρεάν και ως δώρο μια τέτοια μεγάλη, κερδοφόρα διοργάνωση μαζί με ένα (άγνωστο) μέρος των κερδών της σε έναν ιδιώτη με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων, και προς το Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι υπόδικος. Κι όμως, σε όλο αυτό το διάστημα, δεν ίδρωσε το αυτί κανενός εισαγγελέα.

 

Εντούτοις,  το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι θα ξεκινήσει έλεγχοςτης  νομιμότητας της διαδικασίας ανάθεσης των προγραμμάτων που επελέγησαν κατά τη διάρκεια της θητείας του προηγούμενου προέδρου της ΝΕΡΙΤ, ενώ όπως έγινε γνωστό η ΝΕΡΙΤ δαπάνησε 2,5 εκατομμύρια ευρώ σε 3 μήνες με απευθείας αναθέσεις. Και τα δύο αυτά γεγονότα μας δίνουν την αφορμή να επανέλθουμε στο ζήτημα του σκανδάλου της απευθείας ανάθεσης της Eurovision στο MAD TV (ιδιοκτησίας του πρώην εργοδότη μας, που δεν μας έχει καταβάλλει ούτε ένα ευρώ από τα 600.000 που μας οφείλει από χρωστούμενους μισθούς και αποζημιώσεις).

 

Ξεκινώντας από το 2011 που η ΕΡΤ στον ετήσιο απολογισμό τηςκαμαρώνει για τα αυξημένα νούμερα τηλεθέασης: «Αξιοσημείωτη και για αυτή την τηλεοπτική χρονιά ήταν η απόδοση του 56ου διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision από τη ΝΕΤ. Και αυτή τη χρονιά είχαμε δυο ημιτελικούς (α’ ημιτελικός μερίδιο 33,0% με συμμετοχή Ελλάδος και ο β’ ημιτελικός μερίδιο 18,2%).Τον Τελικό είδαν κατά μέσο όρο 2.904.554 άτομα (28,5% τμλ) και μερίδιο 68,6%».

 

Εντούτοις, λιγότερο από ένα χρόνο μετά, η ΕΡΤ  διαπιστώνει «ξαφνικά» ότι ο διαγωνισμός είναι ζημιογόνος δια στόματος Σίμου Κεδίκογλου στην εφημερίδα «Το Βήμα» (29.11.2012) ο οποίος  ανακοινώνει ότι «η δημόσια τηλεόραση δεν θα πρέπει να συμμετάσχει εφέτος στον διαγωνισμό της Eurovision ανταποκρινόμενη στο κυρίαρχο λαϊκό αίσθημα», «εκτός κι αν»,όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, «βρεθεί κάποιος χορηγός που να αναλάβει τα έξοδα». 

 

Δύο μήνες μετά (14.1.2013), το Δ.Σ. της ΕΡΤ με απόφασή τουγνωστοποιεί ότι «λαμβάνοντας υπόψη την υψηλή τηλεθέαση της διοργάνωσης, αποφασίζει καταρχήν τη συμμετοχή της ΕΡΤ Α. Ε. στον 58οΠανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision με την προϋπόθεση ότι η εταιρία δεν θα έχει οικονομική επιβάρυνση αλλά θα επιδιωχθεί να υπάρξει κέρδος. Ο τρόπος συμμετοχής θα αποφασισθεί, αφού διερευνηθούν όλες οι δυνατότητες και προτάσεις και κατατεθεί σχετική εισήγηση στο Διοικητικό Συμβούλιο».

 

Και μόλις δυο μέρες αργότερα (16.1.2013), δίχως να τηρούνται καν τα προσχήματα, αποκαλύπτεται σε ποιόν πάει το δώρο που λέγεται Eurovision«Το Διοικητικό Συμβούλιο, ύστερα από άκαρπες επαφές με δισκογραφικές εταιρίες και εκτενή συζήτηση σχετικά με τις οικονομοτεχνικές παραμέτρους του ζητήματος και τις ποιοτικές προδιαγραφές, αποφασίζει να αναθέσει στο μουσικό κανάλι MADTV την παραγωγή του ελληνικού τελικού για την επιλογή του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας καθώς και όλων των υποστηρικτικών δράσεων για την προετοιμασία της ελληνικής συμμετοχής». Και, όπως φαίνεται, όταν η ΕΡΤ μιλάει για ανάθεση, μάλλον εννοεί την παραχώρηση χωρίς αντίτιμο.

 

Εδώ γεννιέται το διόλου φιλοσοφικό ερώτημα: από τη στιγμή που η ΕΡΤ δεν θα είχε οικονομική επιβάρυνση, αλλά θα επιδίωκε και κέρδη μέσα από την ανάθεση(!), τη στιγμή που οι επαφές με τις δισκογραφικές εταιρείες ήταν άκαρπες, θα μπορούσε ο Ανδρέας Κουρής ως ιδιοκτήτης του MADTV να εκμεταλλευτεί κερδοφόρα ένα τόσο πολυδάπανο τηλεοπτικό προϊόν;

 

Η απάντηση είναι ναι, συνοδευομένη με κάποιες μικρές λεπτομέρειες στη σχετική συμφωνία μεταξύ του MAD και της ΕΡΤ. Ο Ανδρέας Κουρής, λοιπόν, διαλέγει το φιλέτο των τηλεοπτικών μεταδόσεων και όλων των event, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού τελικού της Eurovision,και η ΕΡΤ από την πλευρά της τα χοντρά έξοδα. Με  πολλές ευκαιρίες για έσοδα (τηλεοπτικές μεταδόσεις, τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημίσεις, σπόνσορες, εισιτήρια, τηλεφωνική ψηφοφορία) ο ιδιοκτήτης του MAD καταφέρνει να προσθέσει κάποια μηδενικά παραπάνω στον τραπεζικό του λογαριασμό. Κι ας μην παραβλεφθούν και τα μακροπρόθεσμα κέρδη για τον Ανδρέα Κουρή αφού στο επίσημο site της Eurovision, ο ελληνικός τελικός πλέον μετονομάζεται και ξαναβαφτίζεται ως «Eurosong 2014 – a Mad Show». Σε αυτά τα πλαίσια, ακόμα και για τις φωτογραφίες που υπάρχουν στην επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στοMAD TV. Έτσι, ο Ανδρέας Κουρής, μέσω ενός σχεδόν 60χρονου προϊόντος που ονομάζεται Eurovision κονομάει χοντρά σήμερα και επενδύει για να τα κονομήσει ακόμα πιο χοντρά αύριο.

 

Και σε ότι αφορά την ΕΡΤ; Μέσα από τις λίγες δαπάνες του κρατικο-δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα που έχουν δημοσιευθεί μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τελικά η ΕΡΤ πλήρωσε πολλά για το…MAD SHOW. Ας δούμε τα φετινά νούμερα, με τη διαφορά ότι όπου εμφανιζόταν μέχρι το 2013 η ΕΡΤ, πλέον υπάρχει «ΔΤ», «Ειδικός Διαχειριστής Στοιχείων Ενεργητικού και Παθητικού ΕΡΤ ΑΕ και Θυγατρικών της», μέχρι και ο ΕΟΤ.

 

Στις 14.03.2014 και σε μορφή κατεπείγοντος η ειδική διαχειρίστριααποφασίζει την πληρωμή 122.000,00 € στην EBU, ένα ποσό που αντιστοιχεί στη συμμετοχή της χώρας μας στο διαγωνισμό.

Δέκα μέρες μετά, η ειδική διαχειρίστρια, θα εγκριθεί το ποσό των 325,00 €, με απευθείας ανάθεση,  για την παραγγελία ελληνικών σημαιών(!) που θα χρησιμοποιηθούν στη βραδιά του τελικού. Στην απόφαση με ημερομηνία 24.03.2014, λήφθηκε υπόψη ηλεκτρονική επιστολή με ημερομηνία 09.04.2014 (back to the future)!

 

Την ίδια μέρα, με απευθείας ανάθεση και πάλι η ειδική διαχειρίστρια θα εγκρίνει το  ποσό των 2.091,00 € για την προμήθεια press kit και διαφημιστικού υλικού. Και πάλι, στην απόφαση με ημερομηνία 24.3.2014 επικαλούνται ηλεκτρονική επιστολή με ημερομηνία 26.03.2014.

 

Στις 03.04.2014 ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ εγκρίνει δαπάνη 700,00€για την κάλυψη κόστους φιλοξενίας σε Λονδίνο και Κοπεγχάγη, ελλήνων καλλιτεχνών στο πλαίσιο της προώθησης της ελληνικής συμμετοχής.

 

Στις 29.04.2014 εγκρίνεται από την ειδική διαχειρίστρια δαπάνη 5.500,00 €για θάλαμο σχολιασμού στο χώρο του ημιτελικού και του τελικού στην Κοπεγχάγη.

 

Στις 30.04.2014 η ειδική διαχειρίστρια εγκρίνει δαπάνη 498,15€ την προμήθεια Cattering για την 5μελή κριτική επιτροπή που θα συνεδριάσει και θα ψηφίσει τα διαγωνιζόμενα τραγούδια στις 7 και 9 Μαΐου.

 

Επιπλέον, στις 03.04.2014 ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ εγκρίνει δαπάνη700,00€ για την κάλυψη κόστους φιλοξενίας σε Λονδίνο και Κοπεγχάγη, ελλήνων καλλιτεχνών στο πλαίσιο της προώθησης της ελληνικής συμμετοχής.

 

Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και τις δαπάνες που γίνονται κάθε χρονιά, αλλά δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί φέτος, όπως έξοδα μετακίνησηςυπαλλήλων και διαμονής καλλιτεχνών και υπαλλήλων.

 

Συνοψίζοντας καταλήγουμε στα παρακάτω:

Η ΔΤ-ΝΕΡΙΤ αποφασίζει να μην αναλάβει η ίδια τη διοργάνωση τηςEurovision, όπως συνέβαινε πάντα, λόγω υψηλού κόστους, αλλά πληρώνει γι’ αυτό πάνω από 140.000,00€ από τα ταμεία της (μας). Ο Ανδρέας Κουρής κρατώντας ψηλά, επί δυο συναπτά έτη, το ελληνικό λάβαρο της Eurovision, αναλαμβάνει το επιχειρηματικό ρίσκο, χωρίς να πληρώσει σχεδόν τίποτα και με άγνωστα σε όλους μας κέρδη. Το κοινό των δύο πρωταγωνιστών σε αυτό το εξόφθαλμο και προκλητικό σκάνδαλο είναι ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν λογοδοτεί για τίποτα και σε κανένα.

Οπότε, άλλος μπορεί να κερδίζει κι άλλος να πληρώνει.

 

ΥΓ. Ο Ανδρέας Κουρής, που τόσο άνετα παίρνει απευθείας δουλειές από το Κράτος, συνελήφθη τον Απρίλιο του 2013 για χρέη 1.300.000 € προς το Δημόσιο.

 

Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis

 

Δείτε και αυτά:

Αυτόπτες μάρτυρες της διαπλοκής ή όταν η «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» δεν ξέρει τίποτα για όλα αυτά

 

Όταν η ανάθεση της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή γίνεται σκάνδαλο διετίας

 

Επερώτηση στη Βουλή από το ΣΥΡΙΖΑ για το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision στο MAD TV και τις οφειλές στους απολυμένους των Metropοlis

Συνέλευση μεταναστών & αλληλέγγυων ασοεε : Εκδήλωση στο Πολυτεχνείο 20/6 19.00 – Μικροφωνική στο Θησείο 21/6 19.00 – Συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων 25/6 09.00

Στις 8/4 η αστυνομία επιτίθεται για άλλη μια φορά στην ασοεε με αποτέλεσμα 13 συλλήψεις. 1 ελληνα φοιτητή και 12 μεταναστών. Οι 10 από τους συλληφθέντες μετανάστες συνεχίζουν να κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα κράτησης. Η αστυνομία χρησιμοποιώντας μια σειρά από ρατσιστικούς νόμους τους χαρακτηρίζει ως κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και αποφασίζει την κράτησή τους άσχετα από το αν έχουν ή όχι χαρτιά. Η δίκη τους έχει οριστεί για τις 25-6.

Να είμαστε όλοι εκεί για να σταθούμε ενάντια στη ρατσιστική βία.

Λευτεριά στους συλληφθέντες.

Κοινότητες αγώνα μέχρι την απελευθέρωση όλων των μεταναστών.

 20/6 Πολυτεχνείο 19.00

Συζήτηση: Εμπειρίες του αγώνα στην ΑΣΟΕΕ

21/6 ΗΣΑΠ Θησείου 19:00

Μικροφωνική αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της 8/4

25/6 Δικαστήρια Ευελπίδων 9:00

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της 8/4

Αναδημοσίευση από : immigrants-asoee.espivblogs.net

υγεία και ψυχική υγεία στους καιρούς της κρίσης

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία ΘεσσαλονίκηςΤα τελευταία χρόνια είναι φανερό ότι το κράτος δεν έχει καμία πρόθεση να χρηματοδοτήσει τις δομές πρόνοιας για τους εργάτες και τις εργάτριες. Ήδη, εδώ και χρόνια, είχαμε τη καταβολή άλλοτε μικρότερου και άλλοτε μεγαλύτερου χρηματικού αντιτίμου για μια σειρά ιατρικών πράξεων, τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση των δομών πρόνοιας και την εξαίρεση ή τη δυσχερή πρόσβαση σε αυτές ενός μεγάλου κομματιού της εργατικής τάξης, δηλαδή των μετανάστων/τριων. Πλέον, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το κλείσιμο ολόκληρων νοσοκομειακών μονάδων. Με την  οικονομική κρίση και το πλεονάζον εργατικό δυναμικό που αυτή δημιούργησε, αφαιρέθηκε και ο τελευταίος λόγος για τον οποίο το κράτος  συντηρούσε, με δημόσιες δαπάνες, τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, τις ψυχιατρικές κλινικές κτλ.
Η καταστροφή του δημοσίου συστήματος υγείας και ψυχικής υγείας αφορά όλους τους εργάτες και της εργάτριες, που επί χρόνια πλήρωναν εισφορές και τώρα καλούνται να περιμένουν μήνες για ραντεβού, να μην έχουν φάρμακα, να πληρώνουν τα γνωστά πεντάευρα εισιτήρια, να στέκονται δίπλα στον -πανταχού παρόν στις μέρες μας- σεκιουριτά. Η βαρβαρότητα που θέλει τους ανασφάλιστους να πετιούνται στον δρόμο, τους «τρελούς» να απομακρύνονται στις ερημιές να πεθάνουν, τα νοσοκομεία να φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μη δίνουν το παιδί στους γονείς του αν εκείνοι δεν πληρώσουν πρώτα τη γέννα, πρέπει να σταματήσει. Το κίνημα υπεράσπισης μίας στοιχειώδους περίθαλψης  πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας.

Πέμπτη 19/ 06, στις 19:30, Εργατικό Κέντρο.
 
Ομιλητές:
Σωματείο Εργαζομένων στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Παρατηρητήριο για τα δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας
 
Εισήγηση:
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
 
θα παρέμβουν εργαζόμενοι από το χώρο της υγείας

Αντιπροσώπευση & άμεση δημοκρατία, ταχύτητα & ποιότητα

( Με αφορμή το κίνημα του νερού στη Θεσσαλονίκη )

8504987290 81e233d899 bΣτα πλαίσια της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για το νερό εδραιώθηκε μια πρωτοφανή για τα ιστορικά δεδομένα της νεότερης πολιτικής συμμαχία μεταξύ θεσμικής αρχής, συσσωματώσεων πολιτών και συνδικαλιζομένων εργαζόμενων. Αυτή η συμμαχία αποτέλεσε το σχήμα το οποίο παρουσιάστηκε ως οργανωτής του δημοψηφίσματος, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι αυτοί που πραγματικά διεκδίκησαν και διεξήγαγαν το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη ήταν οι πολίτες της ( που χωρίς την συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία το δημοψήφισμα θα ήταν κενό περιεχομένου ), οι εθελοντές που στελέχωσαν τις εφορευτικές επιτροπές και αψήφησαν την ταλαιπωρία και τις απειλές κυβέρνησης και εισαγγελίας και τέλος το ίδιο το κίνημα του νερού που με το πλήθος των συλλογικοτήτων και με την πολυμορφία του ήταν η εγγύηση του χαρακτήρα «από τα κάτω».

Η συμμαχία του ΟΧΙ ως ταυτότητα της έχει τους 11 δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης οι οποίοι όργανο τους έχουν την περιφερειακή ένωση δήμων κεντρικής Μακεδονίας ( ΠΕΔΚΜ ), το σωματείο εργαζομένων στην ΕΥΑΘ το οποίο είναι ένα ανεξάρτητο και ακομμάτιστο σωματείο βάσης και την Κίνηση 136 η οποία αποτελεί την ανοιχτή συνέλευση πολιτών της ένωσης συνεταιρισμών νερού για την κοινωνική διαχείριση της ΕΥΑΘ. Αυτού του είδους η συμμαχία κατά κάποιο τρόπο αποτελεί κατάκτηση του ίδιου του κινήματος καθώς στο πρόσωπο της βρήκε αξιόλογη βοήθεια και θεσμική δύναμη χωρίς αυτή να αξιοποιείται για κομματικούς ή άλλους ιδιοτελείς σκοπούς. Σίγουρα ο διαχωρισμός για τον οποίο μιλάμε αποτελεί ήδη μια υποχώρηση στον δημοκρατικό έλεγχο των κινήσεων της συμμαχίας από τη βάση του κινήματος και με τον τρόπο αυτό η συμμαχία αναδεικνύεται σε όργανο εξουσίας το οποίο εάν δεν υπαχθεί σε διαδικασίες ελεγμένης αντιπροσώπευσης, αναφοράς και ελέγχου από την βάση κινδυνεύει ακόμα και να αντιμετωπιστεί εχθρικά από το ίδιο το κίνημα.

Αυτή η ιδιαίτερη σχέση κινήματος – θεσμικής αρχής φορτίζεται και από έναν επιπλέον παράγοντα καθώς η τριμελής επιτροπή που αποτελεί το όργανο της συμμαχίας του ΟΧΙ στη Θεσσαλονίκη δεν είναι τόσο αποτέλεσμα υγιών αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών όσο αποτέλεσμα των τυχαίων συνδυασμών που προκάλεσε η καθημερινότητα του αγώνα και η ανάγκη του ρεαλισμού.

Ταχύτητα & ποιότητα

Το να οδηγείται μέσα από μια τυφλή πορεία στα γεγονότα ένα κίνημα δίνοντας περισσότερο βάρος στο ακτιβιστικό του κομμάτι και αφήνοντας ή αμελώντας τον πολιτικό και ποιοτικό του χαρακτήρα δεν είναι κάτι που συναντάμε μόνο στη περίπτωση του κινήματος του νερού αλλά μάλλον αποτελεί τον γενικό κανόνα και είναι γνώριμο χαρακτηριστικό όλων των κινηματικών διεργασιών που έχουν εμφανιστεί στη χώρα μας από την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008 και μετά. Αυτού του είδους η αναντιστοιχία μεταξύ ακτιβισμού και ποιότητας αποτελεί μια πρώτου είδους «ανάθεση των από τα κάτω» καθώς είναι σύνηθες τα κινήματα να περιορίζονται μόνο στην ανάδειξη των προβλημάτων που αντιτίθενται και την λύση τους να την μεταθέτουν σε άλλες πολιτικές σφαίρες έξω, ή να λέμε καλύτερα άνωθεν, από αυτά. Το φαινόμενο αυτό σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται και ιδεολογικά από το σκεπτικό ότι «τις λύσεις πρέπει να τις βρίσκουν αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα και όχι τα ίδια τα κινήματα». Το σκεπτικό αυτό στον πυρήνα του είναι βαθιά αντιδημοκρατικό όμως και πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό από το κίνημα καθώς η «δημοκρατικότητα» ενός αγώνα συνήθως προσδιορίζεται με βάση την μαζικότητα και τη συμμετοχή του κόσμου στον ακτιβισμό παρά στις διαδικασίες και τα προτάγματα του. Η αντίληψη αυτή έχει ως αποτέλεσμα να παγιώνεται μια κουλτούρα η οποία κατά κάποιο τρόπο βολεύει πράγματα και καταστάσεις ειδικά όσο αφορά την αριστερά, η οποία έχοντας ήδη δομημένες τις δικές της προτάσεις και τις δικές της διαμεσολαβήσεις είτε με δια μέσου των οργανώσεων της είτε με την μορφή των κοινοβουλευτικών ή εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων, δεν φαίνεται να είναι πρόθυμη να ανατρέψει την οργανική της δομή προκειμένου να είναι ανοιχτή σε μια αμεσοδημοκρατική προοπτική, ή να το πούμε αλλιώς είναι μόνο πρόθυμη να υιοθετήσει μια τέτοιου είδους «άμεση δημοκρατία» αρκεί να μην θίγει το ήδη διαμορφωμένο πολιτικό της πλαίσιο και ιδεολογία. Τότε όμως για τι είδους διαδικασία μιλάμε πραγματικά;

Σίγουρα μια άμεση δημοκρατία με προϋποθέσεις και αστερίσκους είναι περισσότερο μια άμεση δημοκρατία «κατά παραγγελία» παρά το αποτέλεσμα της «γενικής βούλησης» και εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Έτσι φτάνουμε να παρατηρούμε στην πράξη την εξής αντίφαση: Ο «λαός» ή η «κοινωνία» να είναι επιθυμητός ως αφηρημένη έννοια όπου αυξάνονται οι αριθμοί των διαδηλώσεων ή όταν αναφερόμαστε σε αυτόν αλλά καταλήγει να είναι ανεπιθύμητος όπου είναι συγκεκριμένος ως άτομο και αναλαμβάνει σε πρώτο πρόσωπο να εκφράσει την γνώμη και τη βούληση του. Τότε πολύ συχνά αποκαλύπτεται ότι αυτά που λέει δεν είναι αρκούντος «αριστερά» ή αρκούντος «αντικαπιταλιστικά» και έρχονται σε σύγκρουση με την αφήγηση που θέλει τις επιθυμίες του «λαού» να είναι εκφρασμένες εκ των προτέρων από τις ιδεολογικές κοινοτυπίες και από όσους κατέχουν την γνώση τους.

Το παράδειγμα από το κίνημα για το νερό

Αυτό που χαρακτήρισε την 18η Μαΐου ημέρα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος ήταν ένα είδος εκ-στατικού συμβάντος για την πόλη. Για μια στιγμή η Θεσσαλονίκη βγήκε στην κυριολεξία από την στασιμότητα της πόλης κατανάλωσης στην οποία βρισκόταν. Ανατράπηκε όχι μόνο η συνήθης εκλογική διαδικασία αντιπροσώπων με το εμβόλιμο του ερωτήματος του δημοψηφίσματος αλλά και η ίδια η κανονικότητα της εκλογικής διαδικασίας με τα αυτοσχέδια εκλογικά κέντρα με τις ομπρέλες, τις ουρές και τα πηγαδάκια στο δρόμο και κυρίως με την εξαιρετική συμπεριφορά των χιλιάδων δημοτών που ο αυθορμητισμός τους μετέτρεψε τους χώρους έξω από τα εκλογικά κέντρα σε «αγορές» με την παλιά έννοια, σε πραγματικά δημόσιους χώρους. Αυτή η αναβάθμιση νομοτελειακά σχεδόν θα πρέπει να μας προϊδεάσει ότι οι μέχρι τώρα υφιστάμενες δομές και διαδικασίες θα ήταν ανεπαρκείς για να την εκφράσουν από εδώ και πέρα. Αλλά και πώς να εκφράσεις πραγματικά δημοκρατικά μια διαδικασία στην οποία ενεπλάκησαν 220.000 δημότες και δημότισσες την στιγμή που για τις μερικές εκατοντάδες που αποτελούν το κίνημα οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται ήδη ελλοχεύουν μέσα τους την ανάθεση και τις διαμεσολαβήσεις από άτυπες γραμματείες, βετεράνους του ακτιβισμού, ειδικούς επί των αμφιθεάτρων και περσόνες των ΜΜΕ;

Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι όταν γίνεται μια τέτοιου είδους αναβάθμιση το κέντρο βάρος των πολιτικών εξελίξεων μεταφέρεται από την περιφέρεια στο κέντρο, χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμπειρία των αγανακτισμένων όπου οι δημοκρατικές διαδικασίες των πλατειών δεν μπόρεσαν να παράξουν κάποιο αυτοργανωμένο θεσμό ή να δημιουργήσουν νέους πολιτικούς χώρους αυτονομίας και άφησαν σχεδόν μοιραία ελεύθερο το πεδίο στα κόμματα να καθορίζουν το πλαίσιο των διακυβευμένων, και όπου υπήρξαν ανατροπές είχαν ή την μορφή της απόσυρσης των παλαιών αντιπροσωπεύσεων ή την μορφή εμφάνισης νέων στο ίδιο προσκήνιο.

Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης έχουμε μια πρωτοεμφανιζόμενη κατάσταση η οποία έχει διττή φυσιογνωμία και την οποία θεωρούμε ταυτόχρονα θετική και αρνητική. Η δημιουργία της συμμαχία του ΟΧΙ είναι ένα φαινόμενο που προηγούμενο και παρόμοιο του δεν μπορούμε να βρούμε. Για πρώτη φορά ο δήμος, εργαζόμενοι και πολίτες συγκροτούν μια ενιαία αρχή η οποία αντλεί την νομιμοποίηση της όχι από το πολιτικό σύστημα αλλά από την ίδια την κινητοποίηση των πολιτών και αποδείχτηκε αρκετά πιο ευέλικτη και αποτελεσματική από οποιαδήποτε άλλου είδους παραδοσιακή φόρμουλα όπως οργανώσεις, κόμματα και συνδικαλισμό. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, οι νομικές πρωτοβουλίες κατά του ΤΑΙΠΕΔ, οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων για διεκδίκηση των περιουσιακών στοιχείων τους στην περίπτωση που η ΕΥΑΘ ιδιωτικοποιηθεί, η ομπρέλα κάλυψης που εξασφάλισε στον κόσμο όποτε χρειάστηκε και οι παρεμβάσεις της στην κυβέρνηση γίνανε μέσα σε ταχύτατους ρυθμούς και τουλάχιστον όσον αφορά το βαθμό των εντυπώσεων με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ο Φόβος που αυτή η αποτελεσματικότητα γεννά είναι ότι αυτή η συμμαχία πολύ πιθανό στο μέλλον να διεκδικήσει να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο του κινήματος του νερού. Αυτού του είδους η εκπροσώπηση αν συμβεί θα αποφέρει τεράστιο πλήγμα στην συνεκτικότητα του κινήματος αλλά και στην συμμετοχή της βάσης του. Και ότι δεν κατάφερε η κυβερνητική προπαγάνδα και οι απειλές της καταστολής θα το κάνουν τελικά οι ίδιες οι επιλογές του κινήματος. Όμως ούτε η αντανακλαστική και ανώριμη αντίδραση να μην αναπτύσσει δικούς του θεσμούς και εκπροσωπήσεις το κίνημα είναι λύση. Η αναζήτηση μιας ιδεολογικής καθαρότητας βρίσκει θαλπωρή μόνο στην στασιμότητα και τελικά πάντα καταλήγει να υπονομεύει τον ίδιο τον αγώνα.

Αυτή τη στιγμή το κίνημα του νερού όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε όλη την χώρα έχει ένα πλεονέκτημα. Κανένα κόμμα, καμία πολιτική οργάνωση, κανένας ιδεολογικός χώρος δεν μπόρεσε να το διεκδικήσει ως κτήμα του. Αυτό το γεγονός είναι αρκετά ενθαρρυντικό και απελευθερωτικό από μόνο του. Και η τριμελής επιτροπή της συμμαχίας των δήμων Θεσσαλονίκης, του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ και της κίνησης 136 μπορεί να μετεξελιχθεί μέσα σε μια διαλεκτική σχέση θεσμικής αντιπροσώπευσης και δημοκρατικού ελέγχου. Προϋποθέτει όμως οι διαδικασίες των από τα κάτω να ενεργοποιηθούν και να ζητήσουν τον κυρίαρχο έλεγχο αυτής της συμμαχίας, με τον τρόπο αυτό θα αξιοποιηθεί στο έπακρο ένα θεσμικό όργανο προς όφελος της δημοκρατικοποίησης της κοινωνίας και όχι προκειμένου να εφευρεθεί μια νέα σχέση διαμεσολάβησης.

Το τι θα γίνει ή το τι δεν θα γίνει από εδώ και πέρα εξαρτάται όπως πάντα από την ίδια την δράση ή την αδράνεια των πολιτών, και αυτό υπό μία πολύ μακρόθυμη έννοια είναι η αισιόδοξη οπτική των πραγμάτων.

Δημοτοπία

Μεταξουργείο : Δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών σε μετανάστη

Δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών στο μεταξουργείο 50 μέτρα από τη τροχαία.

Δύο χρυσαυγίτες σε γκρι αμάξι SUZUKU SWIFT  με πινακίδες ΥΝΚ 3249 επιτέθηκαν σε μετανάστη.βγήκαν από το αυτοκίνητο και ξεκίνησαν να πηδούν κυριολεκτικά στο κεφάλι του μπροστά στον απόλυτα απαθή φρουρό της τροχαίας.

Στις φωνές όσων προσπάθησαν να τους σταματήσουν απάντησαν με τραμπουκισμούς και απειλές “τώρα θα δείτε τι σημαίνει χρυσή αυγή”,” σ’ έχουμε σταμπάρει σε ξέρουμε”.

Ο άνθρωπος αιμορραγώντας στο κεφάλι μεταφέρθηκε μετά από μια παρωδία αστυνομικής ανάκρισης στο ΚΑΤ

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Και δεύτερη αναφορά επίθεσης χρυσαυγιτών :

Ομάδα φασιστών επιτέθηκε πριν λίγη ώρα (12:17) σε μετανάστη στην περιοχή του σταθμού Λαρίσης. Ο άνθρωπος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με βαριά τραύματα στο κεφάλι.

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Δίκη συλληφθέντων ηθοποιών θεάτρου Εμπρός : Πέμπτη 19/06, 09:00 – Πρωτοδικείο

10389293_257153004482035_2571183563557030974_n

Την Πέμπτη 19 Ιουνίου δικάζονται στο Α΄ Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας οι ηθοποιοί που συνελήφθησαν στις 30 Οκτωβρίου στον χώρο του Θεάτρου Εμπρός την ώρα που έκαναν πρόβα. Μετά από 24ωρη κράτηση με την αυτόφωρη διαδικασία, παραπέμφθηκαν σε δίκη με τις κατηγορίες της παραβίασης «σφραγίδων, διατάραξης οικιακής ειρήνης και κατ’ εξακολούθηση κατάληψης δημοσίου κτιρίου». Αυτή η αδιανόητη σύλληψη αποτελεί κορύφωση της επίθεσης της Πολιτείας σε ένα χώρο που τα τρία τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε πυρήνα εναλλακτικής πολιτιστικής και κοινωνικής δράσης για το κέντρο της Αθήνας, και μάλιστα μέσα στην καρδιά της κρίσης.

Από το Νοέμβριο του 2011, το Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, εγκαταλελειμμένο για πολλά χρόνια από την ελληνική πολιτεία, λειτουργεί ως καλλιτεχνικός αυτοδιαχειριζόμενος χώρος. Με πολιτιστική και κοινωνική δράση, σύνδεση με τους κατοίκους της γειτονιάς αλλά και με άλλους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, καθώς και με ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής και της διεθνούς καλλιτεχνικής και ακαδημαϊκής κοινότητας, λειτουργεί ως πυρήνας καλλιτεχνικής δημιουργίας και πειραματισμού, αλλά και κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτικού ακτιβισμού, αντίθετα σε κάθε λογική εμπορευματοποίησης και αποκλεισμού, ως κοινό αγαθό για τη γειτονιά και την πόλη.

Στα πρόσωπα των δύο ηθοποιών δικάζεται το ίδιο το Εμπρός, η υπεράσπιση του οποίου είναι σημαντική σε μια εποχή που το κράτος αποδεικνύεται ανίκανο ή μάλλον απρόθυμο να στηρίξει υλικά τον πολιτισμό και τη δημιουργία κοινωνικών δομών.

Η υποστήριξη όλων μας είναι ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση του εγχειρήματος του ΕΜΠΡΟΣ αλλά και για την υπεράσπιση των δύο συλληφθέντων ηθοποιών.

Ανοιχτή Συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου Εμπρός

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org