Κατάληψη ΕΣΗΕΑ : Όταν τα τσιράκια της εργοδοσίας βαφτίζονται αγωνιστές

Την περασμένη Τρίτη το βράδυ απολύθηκε από την εφημερίδα «Εθνος» ένα από τα γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στον εκδοτικό όμιλο του ΠΗΓΑΣΟΥ. Πρόκειται για τον Νίκο Θεοδωρόπουλο από το οικονομικό ρεπορτάζ, ενός «συνάδελφου» που στάθηκε δίπλα στη γνωστή παρέα των τραμπούκων-εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα. Αναγνωρίσιμος σε όλους τους συναδέλφους στον ΠΗΓΑ ΣΟ τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτή την παρέα των εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα που, με επικεφαλής τον πολυθεσίτη, κοντυλοφόρο της ΕΥΠ (και με ανάλογη μετέπειτα δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ), «συνάδελφο» Νίκο Μελέτη, έφτασε στο σημείο να χειροδικεί στους συναδέλφους που πρότειναν αγωνιστικές κινητοποιήσεις στις γενικές συνελεύσεις του ΠΗΓΑΣΟΥ. 

Η συγκεκριμένη παρέα των οργανωμένων υποτακτικών του Μπόμπολα έδρασε μέσα στους χώρους δουλειάς, άλλοτε απειλώντας συναδέλφους και άλλοτε χειροδικώντας εναντίον τους κατά τη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων του συγκροτήματος, ενώ προβοκάριζε συστηματικά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τη βάση, κυρίως παίρνοντας βίαια και επανειλημμένα το λόγο και χυδαιολογώντας κατ’ εξακολούθηση.

Η τρομοκρατική δράση αυτών των τραμπούκων κορυφώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διετίας 2011-12, τότε δηλαδή που ο Φώτης Μπόμπολας επιχειρούσε να νομιμοποιήσει τις εκατοντάδες απολύσεις, τις απανωτές μειώσεις μισθών με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, εκβιάζοντας συνεχώς ότι θα κλείσει τα έντυπα που διαθέτει και ότι θα τα ξανανοίξει με άλλους εργαζόμενους. Ήταν η περίοδος , που απέλυσε σχεδόν όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στην εργοδοτική τρομοκρατία που επέβαλε μέχρι να έρθει στο κατόπιν η σειρά των αμνών.

afisa-bob-web

Αφίσα μας που καλούσε σε πορεία στον Πήγασο 14/05/2012

Πίσω, στο κοντινό παρελθόν

Η απόλυση του Ν. Θεοδωρόπουλου θα μπορούσε να περάσει στα «ψιλά», όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν πήραν μια εντελώς διαφορετική, απρόσμενη διάσταση.

Υπενθυμίζουμε ότι τον συγκεκριμένο «συνάδελφο» τον είχαμε καταγγείλει (καθώς και τα προαναφερόμενα) στο κάλεσμα- καταγγελία που είχαμε εκδώσει ως «Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ» για την αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία που είχαμε διοργανώσει στην έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα στη Μεταμόρφωση το Μάιο του 2012 με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία».omg

Από την πορεία που οργάνωσε η συνέλευσή μας στον Πήγασο – 14/05/12

Στο ίδιο κάλεσμα τότε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, καταγγέλλαμε: « αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων».

(Η σχετική καταγγελία μας, που αποτυπώνει τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και περιγράφει το κλίμα εκείνης της εποχής βρίσκεται εδώ).

Ο πρώτος αντίκτυπος αυτής τη διαδήλωσης και της καταγγελίας μας που τη συνόδευε τότε ήταν η παραίτηση του Ν. Θεοδωρόπουλου –κολλητού του τότε αρχισυντάκτη Θανάση Λυρτσογιάννη– από τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων για λόγους… ευθιξίας, γεγονός που σχολιάστηκε αναλόγως: Παραιτήθηκε ο εκπρόσωπος στο Έθνος . Βέβαια, η εργοδοσία είχε έτοιμο το «plan B» και στις επόμενες εκλογές αποκατέστησε τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων με ένα ακόμη «σκυλί» τής προαναφερόμενης ομάδας των τραμπούκων, της Έφης Καραγιώργου που εκλέχτηκε εκπρόσωπος των εργαζομένων στο «Εθνος» ένα δεκαπενθήμερο αργότερα με μόλις 29 ψήφους επί 153 εγγεγραμμένων μελών της ΕΣΗΕΑ στην εφημερίδα.

(Προσέξτε τι μεγέθους προγκρόμ απολύσεων βρισκόταν σε εξέλιξη τότε στον ΠΗΓΑΣΟ, που, 6 περίπου μήνες μετά την εκλογή του Ν. Θεοδωρόπουλου ως «εκπροσώπου» με 6 ψήφους συν τη δική του, οι ψηφίσαντες συνάδελφοι ήταν μείον 23 και αυτοί ήταν μέλη μόνο της ΕΣΗΕΑ και μόνο στην εφημερίδα «Εθνος». Ο συνολικός αριθμός των απολύσεων, από όλα τα μαγαζιά του Μπόμπολα και από όλες τις ειδικότητες στον κλάδο την ίδια περίοδο ήταν τουλάχιστον εξαπλάσιος. Κι ενώ ο υποψήφιος για την εκλογή εκπροσώπου των δημοσιογράφων στην εφημερίδα παρέμενε ένας και μόνο, καθ’ ότι πλέον στον ΠΗΓΑΣΟ εκείνη την περίοδο -στην κυριολεξία- όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά).

Και περνώντας στο σήμερα

Για την απόλυση του Νίκου Θεοδωρόπουλου έβγαλε καταγγελία ένα 24ωρο αργότερα η παράταξη «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων» του Δημήτρη Τσαλαπάτη -με την οποία ήταν υποψήφιος για την ανάδειξη των εκπροσώπων στην ΠΟΕΣΥ- που τη χαρακτήρισε ως συνδικαλιστική δίωξη. (Για την παράταξη του Τσαλαπάτη και τη στάση του από την μακραίωνη καρέκλα του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που κατέχει τα λόγια είναι περιττά για έναν στυλοβάτη των εργοδοτών, απέναντι σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων στον κλάδο, υπερασπιζόμενο μονίμως και μετά μανίας την απεργοσπασία).

Αμέσως μετά η… μεγάλη έκπληξη ήρθε από τον αριστερό, πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη. από την παράταξη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος», ο οποίος την επομένη, με άρθρο του (μόνο) στην ηλεκτρονική έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην οποία είναι συντάκτης και με τον τίτλο «Η κατάντια του «Έθνους», υπερασπίζεται τον Ν. Θεοδωρόπουλο ως «έναν (που προστίθεται στους εκατοντάδες απολυμένους εργαζόμενους του Ομίλου ΠΗΓΑΣΟΥ- Μπόμπολας) -που για ένα διάστημα είχε υπάρξει και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των μελών της ΕΣΗΕΑ που εργάζονται στην εφημερίδα». Και υπερασπίζεται και την πρόταση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για «24ωρη προειδοποιητική απεργία για να ανακληθεί η νέα άδικη και καταχρηστική απόλυση» κατηγορώντας τους εργαζόμενους του «Εθνους» που δεν θέλησαν να απεργήσουν.

Τι κι αν ο Δημήτρης Τρίμης, ως τότε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, βίωσε την εργοδοτική τρομοκρατία του Μπόμπολα την προαναφερόμενη περίοδο, όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Θυμάμαι όταν ήμουν πρόεδρος να πηγαίνουμε αρκετές φορές στη Μεταμόρφωση, μετά από ομαδικές απολύσεις, μειώσεις μισθών ή μη καταβολή δεδουλευμένων ( …) αλλά όμως οι περισσότεροι συνάδελφοι του ΠΗΓΑΣΟΥ έντρομοι εξαφανίζονταν μην τυχόν και τους δουν οι ρουφιάνοι του αφεντικού και των προϊσταμένων τους, να …μιλούν μαζί μου ή με άλλους συνδικαλιστές»,αναφέρει.

Για κάποιο παράδοξο, μα σίγουρα όχι ανεξήγητο λόγο, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ με τη συγκεκριμένη του παρέμβαση δείχνει σα να πάσχει από αμνησία. Διότι αυτοί οι ρουφιάνοι για τους οποίους αναφέρεται ήταν συγκεκριμένα πρόσωπα και είχαν ονοματεπώνυμο, ήταν μια ολιγάριθμη ομάδα και, άρα, τα μέλη της ήταν πασίγνωστα σε όλους τους εργαζόμενους στο συγκρότημα και έβγαιναν πάντα μπροστά, απειλώντας ή τραμπουκίζοντας, κάποιοι για να υπερασπιστούν τους παχυλούς μισθούς τους και κάποιοι τις θέσεις εργασίας τους. Ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο Δημήτρης Τρίμης σε αρκετές περιπτώσεις ήταν παρών σε αυτές τις καταστάσεις, δεχόμενος και ο ίδιος τη λεκτική βία που ασκούσε αυτό το σκυλολόι των τσιρακιών του Μπόμπολα. Κι ας μην έκανε το παραμικρό, τόσο αυτός όσο και τα μέλη της παράταξής του που συμμετείχαν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να διαγράψουν από τα μητρώα της Ένωσης αυτούς τους ελεεινούς τραμπούκους, τουλάχιστον για αντισυναδελφική συμπεριφορά.

Παράγουν οι ρουφιάνοι κοινωνική υπεραξία;

Ακόμη χειρότερα, ο Δ. Τρίμης αφιερώνει το άρθρο του στους«υπερήφανους απολυμένους συναδέλφους του ΠΗΓΑΣΟΥ», αναφέροντας μάλιστα και ονομαστικά κάποιους λίγους από αυτούς. Ποιος θα το έλεγε, λοιπόν, ότι θα ερχόταν κάποια μέρα που μέσα σε ένα κείμενο θα χωρούσαν ονόματα αγωνιστών και ρουφιάνων μαζί, προφανώς για λόγους κάποιας πολιτικής σκοπιμότητας.

Ωστόσο, τίποτα δεν πάει χαμένο. Η «αμνησία» και η αμνηστία του πρώην προέδρου της ΕΣΗΕΑ δίνει τη δυνατότητα επαναφοράς της ιστορικής μνήμης και της αποκατάστασης των πραγμάτων όπως ακριβώς συνέβησαν. Τα τσιράκια των αφεντικών που επέλεξαν να ταχθούν με το στρατόπεδο της εργοδοσίας επιστρατεύοντας τη βία δεν θα σβηστούν από τη μνήμη των εργαζόμενων με μια μονοκοντυλιά, ανεξαρτήτως ποιος και γιατί την υπογράφει. Και η «κόκκινη γραμμή» σε αυτά τα ζητήματα, παρ’ όλες τις ήττες που έχει υποστεί ο κλάδος με ευθύνη των εργατοπατέρων, εξακολουθεί να παραμένει σταθερή και αταλάντευτη. Δίχως να χάνει τη σημασία της, πόσο μάλλον το ίδιο της το περιεχόμενο.

ΥΓ: Την ίδια μέρα που δημοσιοποιήθηκε το άρθρο το Δ. Τρίμη, λίγο πριν την εκπνοή των εκλογών για την ΠΟΕΣΥ, η σημερινή εκπρόσωπος των δημοσιογράφων του «Εθνους» με ηλεκτρονικό της μήνυμα σε δημοσιογραφικό site διέψευσε τους ισχυρισμούς του για τη στάση που κράτησαν οι εργαζόμενοι. Όπως διασταυρώσαμε και εμείς, ο Ν. Θεοδωρόπουλος αρνήθηκε οποιαδήποτε διάθεση για κινητοποίηση εκδηλώθηκε από τους συναδέλφους του την ημέρα της απόλυσής του, αλλά την επόμενη μέρα το αίτημα για στάση εργασίας και απεργία προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ διατυπώθηκε από τον Δημήτρη Τσαλαπάτη και υιοθετήθηκε.

Μετά από αυτά, πως είναι δυνατόν να μην αναρωτιέται κανείς για πιθανές ανίερες συμμαχίες ενόψει του επερχόμενου συνέδριου της ΠΟΕΣΥ (είτε αυτές ευδοκιμήσουν, είτε όχι) καθ ότι η πενία των ψήφων, συμμαχία μεταξύ αιώνιων αντιπάλων κατεργάζεται; Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία, δεκτή.

Αναδημοσίευση από : katalipsiesiea.blogspot.gr

ανακοίνωση ΣΥΒΧΑ για τις εργασιακές συνθήκες στο χώρο του ξενόγλωσσου βιβλίου

Σεπτέμβρης λοιπόν και οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου αποτελούν πια παρελθόν…

 

αρχείο λήψης (3)Σεπτέμβρης, ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια, να τρέξουμε, να ιδρώσουμε και να μη μιλάμε. Με λίγα λόγια να βάλουμε πλάτη. Αυτά δεν είναι εξάλλου τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζονται για να πάρει επιτέλους η μηχανή μπροστά? Το τρένο είναι πια στο σταθμό και δεν θα περιμένει για τίποτα και για κανέναν λόγο. Τίποτα δεν μας σταματά πια! Επιβιβαστήκαμε! Επόμενος σταθμός η «ανάπτυξη»!

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της «ανάπτυξης» στον κλάδο του βιβλίου αποτελεί αυτή την περίοδο και ο χώρος διανομής και εμπορίας ξενόγλωσσου βιβλίου. Ένας χώρος που αντανακλά ουσιαστικά την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής εργασιακής πραγματικότητας. Τεράστια κέρδη σε βάρος των εργαζομένων, καρτέλ τιμών και ανίερες συμμαχίες δημιούργησαν τεράστιους γίγαντες με πήλινα πόδια. Μεγάλες φούσκες που έσκασαν με θόρυβο αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο ( Ευσταθιάδης, Απόλλωνας) και μια μεγάλη πίτα με πολλούς μικρούς και μεγάλους μνηστήρες να ερίζουν γι αυτή κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να αυξήσουν το μερίδιό τους στο τόσο επικερδές κομμάτι του ξενόγλωσσου βιβλίου.

Έτσι, σήμερα που η πίτα ξαναμοιράζεται βλέπουμε τις κατ’ ευφημισμό μικρομεσαίες επιχειρήσεις του παρελθόντος ( με τρανταχτό παράδειγμα τον Τσιγαρίδα) να γιγαντώνουν τα κέρδη τους και άλλες νεότερες να διεκδικούν κομμάτι της στις πλάτες των εργαζομένων. Ατομικές συμβάσεις με 6ημερα 12ωρα και μισθούς πείνας, διαλυμένα μηχανάκια με τα οποία διανομείς δουλεύουν καθημερινά 14ωρα, εργαζόμενοι που δουλεύουν με ωράρια 12 το βράδυ με 12 το πρωί σε αποθήκες που δεν κοιμούνται ποτέ (!) , ατελείωτο κουβάλημα σε 12ωρη βάση με απλήρωτες υπερωρίες …καταστάσεις που κάνουν πολλούς συναδέλφους να αναγκάζονται σε παραίτηση μετά από μικρό χρονικό διάστημα γιατί δεν αντέχουν τις απάνθρωπες συνθήκες δουλείας! Όλα αυτά έρχονται να δέσουν μαζί με τους διαχωρισμούς της εργοδοσίας μεταξύ «μόνιμων» και «εποχιακών», μεταξύ «προϊστάμενων» και «υφιστάμενων» προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες κανιβαλισμού μεταξύ των εργαζομένων και ουσιαστικά να αποδομήσουν κάθε έννοια συναδελφικής αλληλεγγύης που θα μπορούσε να βάλει ένα φρένο σ’ αυτό το σύγχρονο μεσαίωνα.

Τέρμα λοιπόν τα ψέματα. Οι μάσκες έπεσαν και οι εργοδότες νοιώθοντας πανίσχυροι, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο μύθος της οικογενειακής επιχείρησης και του μικρού αφεντικού κατέρρευσε σκορπίζοντας μαζί του και τις όποιες ψευδαισθήσεις. Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα αφεντικά, υπάρχουν μόνο μεγάλες αλήθειες και κανένας από εμάς δεν πρέπει να τις κρύβει κάτω απ’ το χαλάκι. Τα αφεντικά πλουτίζουν από την εκμετάλλευση και τη σιωπή μας. Μια σιωπή που το Σεπτέμβρη γίνεται σχεδόν εκκωφαντική «λόγω της περιόδου» και τους αφήνει ελεύθερους να συντηρούν ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και εντατικοποίησης. Όλη αυτή η κατάσταση όμως δεν είναι ούτε «εποχιακή» ούτε αφορά μόνο τους εργαζόμενους στα ξενόγλωσσα. Είναι υπόθεση όλου του κλάδου του βιβλίου και όλων των εργαζομένων. Το μόνο που μας μένει είναι να σπάσουμε αυτή τη σιωπή και χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης να υπερασπιστούμε μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις τις κοινές μας ανάγκες για αξιοπρεπείς όρους δουλειάς.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ

>> Γενική Συνέλευση του Συλλόγου: Κυριακή 12/10 , 11πμ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com

ανοιχτή επιστολή του ΣΥΒΧΑ προς ΟΙΥΕ και ΣΕΑ για άμεση κήρυξη απεργίας για την Κυριακή 2 Νοέμβρη


ποτε δουλεια την Κυριακη

 

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Ανοιχτή επιστολή
του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
προς
την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος
και το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Μετά τον παρατεταμένο και επίμονο αγώνα που έδωσε το σωματείο μας μαζί με το «Συντονιστικό δράσης» ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων 52 Κυριακές (ρύθμιση 7/7/2014) και 7 Κυριακές (Ν.4177/2013), συνεχίζουμε πιο δυναμικά και πιο αποφασιστικά τον αγώνα ενόψει και της απόφασης του ΣτΕ και του ανοίγματος των καταστημάτων την Κυριακή 2 Νοέμβρη.

Κρίνουμε αναγκαίο ο αγώνας να συνεχιστεί αδιάκοπα και δυναμικά, προκειμένου να μην ισχύσει το άνοιγμα των καταστημάτων ούτε για τις 7 Κυριακές.

Από την πλευρά μας ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής κινούμαστε ήδη στην προετοιμασία απεργίας για την ημέρα εκείνη. Μιας απεργίας που οφείλει να είναι δυναμική, καλά προετοιμασμένη και φυσικά να έχει ισχύ για όλο τον κλάδο του εμπορίου.

Ζητάμε από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας να πράξει το αυτονόητο. Να εξαγγείλει άμεσα πανελλαδική απεργία για τις 2 Νοέμβρη.

Ζητάμε από το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας να πράξει το ίδιο για την Αθήνα.

Η απεργία αυτή θεωρούμε ότι πρέπει να εξαγγελθεί άμεσα, να συζητηθεί και να προετοιμαστεί στους χώρους δουλειάς με τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Αναμένουμε άμεση ανταπόκριση σε αυτό το τόσο κρίσιμο ζήτημα που σας θέτουμε.


Συνεχίζουμε τον αγώνα

Ούτε 52, ούτε και 7
καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com

>> επισυνάπτουμε και σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου μας για τις πρόσφατες εξελίξεις στο ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας  (ανακοίνωση που βρίσκεται κι έδω )

 

 

ΠΛΑΙΣΙΟ: άμεση επαναπρόσληψη του Σπύρου Σάτλα

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΛΑΙΣΙΟ
site : http://somepa.gr e-mail: som_epa@yahoo.gr

 

you are fired

Πολλές φορές όσα και να προσάψει κανείς σε κάποιον μοιάζουν λίγα μπροστά σε αυτά που ο ίδιος να αποδεικνύει με τις πράξεις του.
Ήταν προφανές ότι η μετάθεση του διαλόγου από την διοίκηση, 2 μήνες μετά ήταν όχι απλά δείγμα υποβάθμισης του διαλόγου αλλά και μια ξεκάθαρη απόδειξη ότι προτιμά να συνεχίσει να καλλιεργεί κλίμα φόβου και τρομοκρατίας απέναντι στους εργαζόμενους τής.

Ο Σπύρος Σάτλας είναι το πιο πρόσφατο θύμα αυτής της λογικής αλλά θα το χρωστάει για πάντα σε αυτούς που το “παίζουν φίλοι”, αυτούς που “πουλάνε πλαισιοφροσύνη” για να μπορούν να κάνουν βόλτες αντί να δουλεύουν. Όλοι ξέρουν ποιοί είναι φυσικά αλλά το θέμα είναι που βρίσκουν το θράσσος για να προσεγγίζουν τους εργαζόμενους την ώρα που η “δουλειά τους” έχει αξιολογηθεί από όλους. Η μάχη που έχει ξεκινήσει τους υπερβαίνει όλους αυτούς τους πρόθυμους θύτες και ούτε που θα καταλάβουν για πότε θα τους “καταπιεί”…

Στην άλλη πλευρά ο συνάδελφος μας τιμωρήθηκε για τις ιδέες του. Γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί έναν αγώνα που ξεκίνησε το Σωματείο των εργαζομένων και που έχει βρει ανταπόκριση σε ολόκληρη την κοινωνία. Γιατί σε σχέση με όλους αυτούς τους “τσάμπα-μάγκες” έμεινε πιστός στην αλήθεια αλλά κυρίως στην αίσθηση δικαίου που έχουν μόνο όσοι δουλεύουν.

Όσο για την διοίκηση αποδεικνύει ότι όσα και αν γράψαμε για μεσαίωνα λίγα ήταν. Διώχνει για χαμηλή παραγωγικότητα ένα άνθρωπο γιατί απλά δεν συμφωνεί με τις ιδέες του. Η αλήθεια είναι ότι τις φοβάται. Φοβάται έναν άνθρωπο που διεκδικεί και δεν σκύβει. Έναν άνθρωπο που ενώ δουλεύει 10 χρόνια στο Πλαίσιο, τώρα ανακάλυψε ότι δεν είναι παραγωγικός. Που όλοι ήξεραν το πόσο φιλότιμος και αφοσιωμένος ήταν, με ατελείωτες ώρες δουλειάς. Από αυτούς που μάλλον το “νέο” Πλαίσιο δεν χρειάζεται πια!
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε λοιπόν κύριοι…

Το Σωματείο καλεί τα μέλη του, αλλά και όσους εργαζόμενους βαρέθηκαν να σκύβουν το κεφάλι μπροστά σε κάθε αδικία, να συσπειρωθούν αντί να απομακρυνθούν. Να ενημερωθούν και να μη φοβούνται. Δεν χρειάζεται να κάνει κανείς τον ήρωα. Δεν χρειάζεται να “παίζετε” απέναντι τους στα ίσα. Πείτε ψέμματα, δώστε τους να πιστέψουν ότι το άδικο και η κατάχρηση της εξουσίας μπορούν να κερδίσουν. Δεν πρόκειται να σας φερθούν “αντρίκια”. Δεν ξέρουν!

Ο αγώνας μόλις ξεκίνησε! Είναι δίκαιος πέρα για πέρα και όσοι τολμήσουν να μας υποτιμήσουν θα δούν ότι τα πράγματα αλλάζουν. Είμαστε παντού και ακόμα περισσότερο είμαστε μέσα στους ανθρώπους που προσπαθείτε να υποτάξετε. Εν όψη του διαλόγου, που ωστόσο δείχνετε να έχετε μικρή πίστη σε τέτοιες διαδικασίες, θα σας υπενθυμίσουμε ότι πως “Αν θες να γίνεις μεγάλος, πάψε να είσαι μικρός”(Γκαίτε).

 

Αναδημοσίευση από: Ο ΕΡΓΑΤΗΣ

Voucher: Πίνακες με τις διαφορές του προηγούμενου και του τρέχοντος προγράμματος (25 έως 29 ετών)

Οι διαφοροποιήσεις των προγραμμάτων (συγκριτικά voucher 2013-2014) για τις ηλικίες 25 έως 29.
Στον πρώτο πίνακα οι διαφορές σχετικά με
  • την διάρκεια πρακτικής και θεωρίας
  • την επιδότηση/πληρωμή των ”ωφελούμενων” 
  • τον αριθμό επιδοτούμενων δικαιούχων ανά επιχείρηση/επιδότηση-πριμοδότηση επιχειρήσεων     

table1

 

Στο δεύτερο πίνακα οι διαφοροποιήσεις σχετικά με
  • τα κριτήρια επιλογής και την ενοποίηση μερικών 
  • και τις υποχρεώσεις της κάθε επιχείρησης για τις απολύσεις

table2

 

http://vforvoucherades.blogspot.gr/