Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών:ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑ

Από το πρωί της Δευτέρας, 13 Οκτωβρίου 2014, το Κεντρικό Κτήριο του Πανεπιστημίου
Αθηνών (Πανεπιστημίου 30) παραμένει κλειστό με απόφαση της Διοίκησης. Σύμφωνα με
δηλώσεις του Αναπληρωτή Πρύτανη Α. Καλοκαιρινού στα ΜΜΕ, ο αποκλεισμός του κτηρίου
αποφασίστηκε λόγω εξαγγελθείσας κινητοποίησης φοιτητικών συλλόγων στους χώρους του
για τη 13η Οκτωβρίου.
Από τη Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου, και μέχρι σήμερα Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου, όλες οι πύλες
του συγκροτήματος παραμένουν κλειδωμένες. Η είσοδος επιτρέπεται από τους φύλακες-
εργαζόμενους του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκείνους της ιδιωτικής εταιρείας security
μόνο στους υπαλλήλους που εργάζονται στο συγκεκριμένο κτήριο και για συγκεκριμένα
χρονικά διαστήματα (ώρες προσέλευσης και αποχώρησης). Κατά τις υπόλοιπες ώρες, οι
εργαζόμενοι υποχρεώνονται να παραμένουν κλειδωμένοι στο κτήριο. Σύμφωνα με την
πληροφόρηση από το γραφείο του Πρύτανη Θ. Φορτσάκη, αυτή η πρακτική θα συνεχιστεί
μέχρι και την Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου.
Για τους εργαζόμενους στο κτήριο, οι συνθήκες αυτές, πέραν του ότι συνιστούν περιορισμό
της ελευθερίας τους, ενέχουν μεγάλους κινδύνους για την ασφάλειά τους, καθώς
στερούνται της δυνατότητας να εξέλθουν άμεσα και με ασφάλεια σε περίπτωση πυρκαγιάς,
σεισμού κλπ.
Καλούμε τη Διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών να αναλογιστεί τις συνέπειες της
παράνομης και παράτυπης απόφασής της να κρατάει κλειδωμένους τους εργαζόμενους στο
συγκεκριμένο κτήριο και, όπως οφείλει, να προχωρήσει στην άμεση άρση του απαράδεκτου
αυτού μέτρου. Σε διαφορετική περίπτωση, και προκειμένου να διασφαλίσουμε την
ακεραιότητα των εργαζομένων, θα προβούμε σε όλες τις νόμιμες ενέργειες.

Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού
Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Για τα γεγονότα στο κτήριο της Πρυτανείας

923443_714466611918742_1899452240_nΚαι σήμερα, Πέμπτη, 16/10, το κτήριο της Πρυτανείας ήταν κλειδωμένο. Πέραν της κεντρικής πύλης της οδού Ρήγα Φεραίου, κλειδωμένες ήταν και οι περισσότερες εσωτερικές πόρτες που οδηγούν από το ένα τμήμα του κτηρίου στο άλλο. Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονταν να εργάζονται υπό συνθήκες παραβίασης των συνταγματικών δικαιωμάτων τους και μεγάλης επικινδυνότητας για την ακεραιότητά τους, αφού για να εξέλθουν του κτηρίου θα έπρεπε να ξεκλειδωθούν πολλές εσωτερικές και εξωτερικές πύλες, πράγμα αδύνατο σε έκτακτες περιστάσεις.
Τα ΜΑΤ βρίσκονταν και πάλι έξω από το κτήριο, αυτή τη φορά παρατεταγμένα στους εξωτερικούς τοίχους του, από το πρωί μέχρι –τουλάχιστον- τώρα (5μ.μ.).
Το πρωί οι πρυτανικές αρχές αρνήθηκαν την είσοδο σε μέλος του προεδρείου του Δ.Σ. του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού. Αρνήθηκαν την είσοδο και σε μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ (Γρ. Καλομοίρης, Οδ. Ντριβαλάς, Γ. Πετρόπουλος –ο τελευταίος μέλος και του ΚΣ της ΟΔΠΤΕ), παρά τις επανειλημμένες επικοινωνίες τους με τους αρμόδιους Αναπληρωτές Πρυτάνεις.
Η ΑΔΕΔΥ προχώρησε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, κλιμάκιο της οποίας έσπευσε στο χώρο. Οι πρυτανικές αρχές αρνήθηκαν την είσοδο και σε αυτό. Αρνήθηκαν επίσης την είσοδο στην εκπρόσωπό μας στη Σύγκλητο.
Ενώ τα ΜΑΤ παρέμεναν παρατεταγμένα –πλέον- έξω από την πύλη, έξω από το κτήριο έφτασε πορεία φοιτητών. Η πορεία αντιμετωπίστηκε με χημικά από τις δυνάμεις καταστολής. Την ίδια ώρα που οι φοιτητές του Ιδρύματος υφίσταντο την αστυνομική καταστολή, η Πρυτανεία εξέδιδε ανακοίνωση με μαθήματα «δημοκρατικού διαλόγου» προς φοιτητές και άλλους ενδιαφερόμενους…
Και, ενώ εκτυλίσσονταν εικόνες απείρου κάλους (μια παραγγελία έπρεπε να παραδοθεί στο εσωτερικό του κτηρίου και για να γίνει αυτό έκαναν κλοιό τα ΜΑΤ γύρω από το μεταφορέα, τις κούτες και την πύλη), καθώς ο αριθμός των δημοσιογράφων αυξανόταν και η Επιθεώρηση Εργασίας πίεζε στη βάση των νομικών δυνατοτήτων της, τελικά στο κλιμάκιό της επετράπη η είσοδος. Μπροστά στα μάτια των επιθεωρητών και των δημοσιογράφων, η Διοίκηση έπρεπε να δείξει ένα καλό πρόσωπο και έτσι επετράπη η είσοδος και στην εκπρόσωπό μας στη Σύγκλητο.
Ακόμα και μετά την αποχώρηση του κλιμακίου των επιθεωρητών η πύλη παρέμεινε κλειδωμένη.
Η άρνηση διαλόγου με τους φοιτητικούς συλλόγους, η απαγόρευση εισόδου σε εκπροσώπους πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων των εργαζομένων, η κωλυσιεργία ως προς την είσοδο αρχών όπως η Επιθεώρηση Εργασίας, η αγαστή συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής καταδεικνύει το βαθύτατα «δημοκρατικό» χαρακτήρα της Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Οι εικόνες ντροπής των ΜΑΤ μπροστά στην πύλη του κεντρικού κτηρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι το «λαμπρό» έργο τους. Κατά τα λοιπά, το Ίδρυμα καταρρέει, με τη σύμφωνη γνώμη προφανώς όσων ασχολούνται με τόση ζέση με το έργο της Ασφάλειας.
 
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού
Πανεπιστημίου Αθηνών

Κυριακάτικη εργασία επιστροφή στον 19ο αιώνα

10339777_684945518279200_6919428531203481644_nΜέχρι πρότινος κοινώς αποδεκτή για όλους τους εργαζομένους, ήταν η θεσπισμένη κυριακάτικη αργία. Κανένα μαγαζί και κανένας εμποροϋπάλληλος δεν δούλευε για τους λίγους(;) ασυνείδητους καταναλωτές που επιθυμούσαν να βγουν για ψώνια στην αγορά. Σήμερα όμως το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην. Τι κρύβεται όμως πίσω από τα ανοιχτά μαγαζιά την μόνη μέρα της βδομάδας που οι εργαζόμενοι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν καμιά επιτίμηση και υπόδειξη από τα αφεντικά τους και καμία εργασιακή καταπίεση;
H αρχή για την κυριακάτικη εργασία έγινε με το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 Κυριακές που αργότερα έγιναν 52, το λεγόμενο «πιλοτικό πρόγραμμα» του υφυπουργού Ανάπτυξης., που φιλοδοξούσε «δοκιμαστικά» να κρατήσει τα μαγαζιά ανοιχτά και να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε πειραματόζωα. Το τελευταίο μέτρο των 52 Κυριακών ήταν αυτό που ώθησε την προσφυγή των εμπόρων (ΓΣΕΒΕΕ) στο συμβούλιο της επικρατείας (ΣτΕ) το οποίο έκρινε την απόφαση του Υφυπουργού για της 52 Κυριακές, ως αντισυνταγματική. Η στάση των εμπόρων είναι αναμενόμενη. Οι 52 Κυριακές δεν φέρνουν κανένα κέρδος στους μικρομεσαίους ίσα ίσα πλήττουν θανάσιμα της τσέπες τους. Τι θα γίνει όμως με τις άλλες 7 Κυριακές που τα καταστήματα θα παραμείνουν ανοιχτά;
Θεωρούμε την απόφαση αυτή μιας μορφής «νίκη» για το εργατικό κίνημα; Καμία νίκη ασφαλώς δεν συντελέστηκε με την απόφαση αυτή. Οι αποφάσεις του ΣτΕ, άμεσα ελεγχόμενες από το κράτος, ως μόνο στόχο έχουν να προστατέψουν τα συμφέροντα των αφεντικών και να κατευνάσουν την οργή του κόσμου της εργασίας. Η απόφαση αυτή στην ουσία της τσάκισε ένα κεκτημένο της εργατικής τάξης, την Κυριακάτικη αργία. Δεν υπάρχουν αυταπάτες για το τι είναι και ποιον υπηρετεί το ΣτΕ όπως και κάθε δικαστικός μηχανισμός. Οι μικρές επιχειρήσεις δεν είναι «αθώα μαγαζάκια», αλλά ζουν χάρη στις εξουσιαστικές σχέσεις που συντηρούν το υπάρχον και που καταπιέζουν τα κατώτερα στρώματα.
Χωρίς να τρέφουμε καμία αυταπάτη, τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή μπορούν να αποτελέσουν πρόδρομο για μια γενικευμένη κυριακάτικη εργασία κατά την οποία όλη η εργατική τάξη θα είναι στο πόδι με ανοιχτές αγορές και καταστήματα, όχι μόνο για 7 αλλά ίσως και για 52 Κυριακές το χρόνο. Κάτι που για πολλούς μάλλον καταναλωτές σήμερα μπορεί να μοιάζει φυσιολογικό, για μας περισσότερο αποτελεί κομμάτι μιας οργουελικού τύπου τραγωδίας που μας γυρνά πίσω σχεδόν 100 χρόνια. Κι αυτό, αν σκεφτούμε πως το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι κυριακάτικα. Πως λοιπόν τώρα αυτή η τραγωδία μπορεί να μοιάζει φυσιολογική;
10690359_684945738279178_8180522347459415391_nΗ κυριακάτικη εργασία δεν είναι παρά η κατάργηση ενός ακόμη πράγματος που θεωρούταν για τον κόσμο της εργασίας αυτονόητο(όπως αυτονόητες ήταν και οι συλλογικές συμβάσεις). Όμως γίνεται φανερό πως σήμερα πρέπει να κάνουμε αγώνα ακόμη και για τα αυτονόητα, να κάνουμε αγώνα για 1 ημέρα ξεκούρασης που πάνε να την στερήσουν από τον εργαζόμενο. Με το να χαμηλώνουμε όμως συνεχώς τον πήχη και να τους επιτρέπουμε σιγά σιγά να μας καθυποτάξουν, χάνουμε και κάθε δυνατή ελπίδα να οργανωθούμε και να επιτεθούμε σε αυτό που λέγεται μισθωτή σκλαβιά και ζωή χωρίς αξιοπρέπεια. Φτιάχνονται έτσι ανεμπόδιστα από τη μηχανή του συστήματος εργαζόμενοι με εντελώς απελευθερωμένα ωράρια, άνθρωποι μηχανές στην υπηρεσία των αφεντικών. Φυσικά ούτε λόγος για την καθιερωμένη προσαύξηση της τάξης του +75% και των ρεπό μέσα στη βδομάδα που θα πρέπει να δίνονται λόγω της εργασίας την Κυριακή. Γιατί για τα αφεντικά(μικρά και μεγάλα)σημαντικό είναι το υλικό κέρδος και όχι η ξεκούραση των εργαζομένων, οι οποίοι κάτω από τον τρόμο της απόλυσης μετατρέπονται σχεδόν αγόγγυστα σε εργαζόμενους “λάστιχο”.
Εσένα λοιπόν που ψωνίζεις δεν σε αγγίζει τίποτα;
Μπορεί λοιπόν ο καταναλωτής σε αυτό το πλαίσιο να θεωρεί πως τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή είναι μια ευκαιρία να ψωνίσει; Όχι
Κανείς δεν μπορεί να είναι καταναλωτής την Κυριακή. Την μέρα αυτή σεβόμαστε τον εργαζόμενο. Γιατί οι αγορές των καταναλωτών την Κυριακή προσδίδουν κέρδος στις επιχειρήσεις και είναι αυτές που θα μετατρέψουν σε ύστερο χρόνο τον καταναλωτή σε εργαζόμενο αν δεν υπάρξει μηδενική ανοχή στην παρούσα συγκυρία. Με το να δίνει αυτός που ψωνίζει τα λεφτά του την Κυριακή δεν κλέβει απλά τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου, αλλά ανοίγει το δρόμο για την κλοπή και του δικού του ελεύθερου χρόνου, καθώς η δουλειά την Κυριακή για όλους τους κλάδους δεν μοιάζει πια μακρινός εφιάλτης αλλά σκοτεινό παρόν.
Ποτέ δουλεία την Κυριακή- Αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς
Προτάσσουμε λοιπόν την κατάργηση της κυριακάτικης εργασίας και όπλα μας απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο έχουμε την ταξική αλληλεγγύη την αξιοπρέπεια και την οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Γιατί για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας μόνος τρόπος είναι η συλλογική διεκδίκηση και τα αυτοοργανωμένα σωματεία βάσης, όπου οι εργαζόμενοι ισότιμα μάχονται ενάντια στον τρόμο της εργασιακής ανασφάλειας. Ο ελεύθερος χρόνος άλλωστε δεν είναι μόνο για ξεκούραση αλλά και ευκαιρία για συλλογικούς αγώνες.ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ
ΔΕ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕΣυνέλευση ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία
[ Τετάρτη 29 Οκτώβρη 17.00 στο Εργατικό Κέντρο ]

ΕΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣesethessalonikis.gr

Τετ.22/10,6μμ,Χαυτεία::διαδήλωση ενάντια στον εργασ. μεσαίωνα & την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας /αφίσα&κείμενο-Συντ.δράσης

[σε σχέση με προηγούμενη σχετική δημοσίευση στο indy κάποιες μέρες πριν, σε αυτήν τη δημοσίευση προσθέτουμε το σχετικό κείμενο (κάλεσμα στη διαδήλωση) το οποίο και μοιράζεται τις ημέρες αυτές]

Τετάρτη 22/10, 6μμ, Χαυτεία :: διαδήλωση ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας [αφίσα & κείμενο – Συντονιστικό δράσης]synt_drasis_diadilosi_tet_22_10_14

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

>> συναδέλφισσες και συνάδελφοι από τον κλάδο του εμπορίου
εργαζόμενοι κι εργαζόμενες από κάθε χώρο δουλειάς,
άνεργοι κι άνεργες και όλος ο κόσμος του αγώνα

Να μη λείψει καμία και κανένας από τη
Δ Ι Α Δ Η Λ Ω Σ Η

ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και
την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ, 6μμ
Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ

Κυριακή 2/11 :: ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο του εμπορίου

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση
της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

 

*  *  *

ακολουθεί σχετικό κείμενο-κάλεσμα του “Συντονιστικού δράσης”
(το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε κι από εδώ):

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ, 18.00, ΧΑΥΤΕΙΑ (ΑΙΟΛΟΥ & ΣΤΑΔΙΟΥ)

συναδέλφισσες και συνάδελφοι από τον κλάδο του εμπορίου,
εργαζόμενοι κι εργαζόμενες από κάθε χώρο δουλειάς,
άνεργοι κι άνεργες και όλος ο κόσμος του αγώνα

ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!

ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΜΙΛΗΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ «ΕΙΔΙΚΟΙ». Εδώ και χρόνια οι «από πάνω» προσπαθούσαν να καταργήσουν την Κυριακάτικη αργία και να «απελευθερώσουν» τα ωράρια της αγοράς και πάντα έβρισκαν απέναντί τους τον κόσμο της δουλειάς που αντιστέκονταν με τους αγώνες του. Με την όξυνση της επίθεσης όμως που συντελείται τα τελευταία χρόνια, κράτος, αφεντικά και κυβερνώντες σε αγαστή συνεργασία με τα καθεστωτικά ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνα, έντυπος και ιντερνετικός τύπος) έχουν εξαπολύσει μια τεράστια επίθεση προπαγάνδας για να μας πείσουν, όχι φυσικά για το ότι βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των πολυεθνικών και των μεγάλων ομίλων του εμπορίου, αλλά για το πόσο ευτυχισμένη θα ήταν η κοινωνία αν τα μαγαζιά λειτουργούσαν και τις Κυριακές! Όλοι οι ξύλινοι και δογματικοί μονόλογοι των «ειδικών» κλείνουν με τα γνωστά ψέματα: «θα τονωθεί η αγορά», «θα αυξηθεί ο τζίρος», «θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας». Οι παπαγάλοι της κυβέρνησης είναι πρόθυμοι να επιστρατεύσουν κάθε μέσο για να «πείσουν» την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας θα λειτουργήσει θετικά για τον κόσμο της εργασίας.

Μόνο που εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, ότι οι εργασιακές σχέσεις θα αλλάζουν προς το χειρότερο και ότι εκτός από τις μειώσεις μισθών, τις ατομικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία, την απλήρωτη εργασία, τα σπαστά ωράρια, τα εξαήμερα, την ορθοστασία, την προσαύξηση της Κυριακής-αργίας που θα καταργηθεί (ήδη σε χιλιάδες εργαζόμενους δεν δίνεται καν), ότι υπάρχουν εταιρίες που στέλνουν εργαζόμενους να δουλεύουν μόνο για τις Κυριακές, ότι διαταράσσεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ότι η κατάργησή της Κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο τελικά θα συμπαρασύρει και άλλους κλάδους με αποτέλεσμα να επεκταθεί παντού.

Μόνο που εμείς γνωρίζουμε και βιώνουμε γύρω μας από πρώτο χέρι, ότι 1.500.000 άνεργοι κι άνεργες δεν έχουν καν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας για να καλύπτουν έστω τα αναγκαία. Ότι υπάρχουν 800.000 απλήρωτοι εργαζόμενοι που δεν έχουν ούτε τα βασικά για την επιβίωσή τους. Ότι έχουν πετσοκοπεί οι μισθοί και οι συντάξεις μας.

Όλοι εμείς, απέναντι στα ψέματα που θέλουν να μας πνίξουν, συνεχίζουμε να λέμε τις δικές μας αλήθειες, ότι ο βασικός τους στόχος είναι να υποταχτεί η κοινωνία στις ανάγκες της αγοράς. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές θα διαλύσει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το εργατικό κόστος και καταπατώντας ότι έχει απομείνει, προς όφελος από τη μια και των μικρών και μεγάλων αφεντικών και από την άλλη ξαναμοιράζοντας την πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και των πολυεθνικών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος δρόμος για μας είναι να συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα εργατικά μας δικαιώματα και τα ταξικά μας συμφέροντα.

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ.

Το πείραμα της λειτουργίας των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο προσπάθησαν να το επιβάλλουν στην Ερμού, στον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Αντί όμως η Ερμού να μετατραπεί σε ένα καταναλωτικό τσίρκο όπου η αχαλίνωτη αγορά θα κυριαρχεί πάνω στους ανθρώπους και τις ζωές τους, η Ερμού μεταμορφώθηκε σ’ ένα εργαστήρι αλληλεγγύης, αντίστασης και αγώνα.

Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια συνενώνει και συντονίζει με οριζόντιες διαδικασίες, συλλογικά εγχειρήματα αγώνα, όπως εργατικά σωματεία τόσο από τον ευρύτερο κλάδο του εμπορίου όσο και από άλλους κλάδους, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς και διάφορες συλλογικότητες του ταξικού και κοινωνικού κινήματος, που συμμετέχουν ισότιμα, ανταλλάσσοντας σκεπτικά και εμπειρίες του αγώνα. Όλοι μαζί βρεθήκαμε με αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή στον αγώνα για την Κυριακάτικη αργία. Με καθημερινές ενημερωτικές παρεμβάσεις μέσα στα καταστήματα, με μαχητικές απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμούς κάθε Κυριακή, η σιωπή έσπασε και ο φόβος που είχαμε συνηθίσει άρχισε να ξεπερνιέται. Η δυναμική των κινητοποιήσεων, έδωσε το κουράγιο και τη δύναμη στους συναδέλφους, ώστε να μπορούν να έχουν μια συλλογική φωνή, να αρχίσουν να διεκδικούν συλλογικά όλα όσα θέλουν και να παλεύουν αποφασιστικά στηριζόμενοι στις ίδιες τους τις δυνάμεις. Ήδη, μετά από μήνες κινητοποιήσεων, συνάδελφοι και συναδέλφισσες από το εμπόριο, έχουν δημιουργήσει τη δική τους παρακαταθήκη αγώνα συγκροτώντας μια νέα συλλογικότητα «Εργαζόμενοι-εργαζόμενες από το κλάδο του εμπορίου» που επιδιώκει να αναπτύξει τους δεσμούς συναδελφικής αλληλεγγύης και να αποτελέσει ένα κοινό έδαφος συνάντησης, οργάνωσης και αντίστασης στους χώρους της δουλειάς.

Πίσω από την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ να παγώσει προσωρινά το ζήτημα των 52 Κυριακών, υπάρχει και ο επίμονος αγώνας που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα στην Ερμού. Δεν έχουμε χρόνο για αναμονή και εφησυχασμό. Οι 7 εργάσιμες Κυριακές το χρόνο είναι εδώ, οι «Λευκές Νύχτες» είναι εδώ, ενώ και η υπόθεση των 52 Κυριακών είναι ακόμα ανοιχτή. Και ήδη έχουμε αποδείξει ότι οι αγώνες μας, όταν είναι ταξικοί και αδιαπραγμάτευτοι έχουν αποτελέσματα: για τις συνθήκες εργασίας, για τον ελεύθερο χρόνο μας, για τα εργασιακά δικαιώματα που μας στερούν.

ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.

Συναδέλφισσα και συνάδελφε στο εμπόριο,
συνεχίζουμε τον αγώνα μας μαχητικά, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, για να μη μας κλείσουν μέσα στα καταστήματα και τις Κυριακές. Είτε δουλεύουμε σε MALL ή πολυκατάστημα, είτε σε supermarket ή μικρομάγαζο, την Τετάρτη 22 Οκτώβρη διαδηλώνουμε για τις Κυριακές μας, τους μισθούς μας, τις ζωές μας. Συζητάμε με τους συναδέλφους μας και κατεβαίνουμε στο δρόμο συλλογικά και αγωνιστικά.

Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες από όλους τους κλάδους, έχουμε την ευθύνη και τη δύναμη να αγωνιστούμε, να δείξουμε την έμπρακτη ταξική μας αλληλεγγύη και να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα μαγαζιά. Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν είναι αγώνας μόνο των εργαζόμενων στο εμπόριο. Είναι αγώνας όλων εμάς των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους εκμεταλλευτές μας.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια | syntonistiko_drasis@espiv.net

Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων στον ΚΑΦΕΝΑΙ Μυρσίνη: δράσεις

μυρσίνη
Την Παρασκευή 3 Οκτώβρη στο φεστιβάλ νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, εμείς οι απολυμένοι- εργαζόμενοι ενημερώσαμε τον κόσμο για τον αγώνα μας και μιλήσαμε στην εκδήλωση με θέμα την ανεργία. Επίσης παρεμβήκαμε και  στη συναυλία που διοργάνωσε το κοινωνικό ιατρείο στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στις 7 Οκτωβρίου.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΣ
Σάββατο 18/10  ώρα 21:00 προσυγκέντρωση  
Τσιμισκή με Εθν.Αμύνης. 

 

Αναμετάδοση Του Εργασιακού Δελτίου του omnia sunt communia από το Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων

Το αυτόνομο ραδιόφωνο Ιωαννίνων θα μεταδίδει καθημερινά
στις 8 το πρωί, στις 2 το μεσημέρι και στις 8 το βράδυ
το εργασιακό δελτίο του οmnia sunt communia

omnia_sunt_communia

http://radio-i.org/index.php/homepage.html

Όξυνση της φτώχειας και των ανισοτήτων από την μνημονιακή πολιτική

Την εικόνα της σύγχρονης κοινωνικής εξαθλίωσης αποτυπώνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τέσσερα εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ενώ η ψαλίδια των κοινωνικών ανισοτήτων διευρύνεται.

ftoxeiaΑυξήθηκε στο 35,7% από 34,6% ένα χρόνο πριν το ποσοστό των πολιτών που ζουν υπό τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013 (κατάσταση το 2012), σε αυτή την κατηγορία ανήκουν 3.903.800 πολίτες έναντι 3.795.100 ένα χρόνο πριν. Η επίδοση είναι η δεύτερη χειρότερη πανευρωπαϊκά μετά την Βουλγαρία (48%) και με την Κύπρο να έχει ποσοστό πολιτών σε κίνδυνο φτώχεια μόνο στο 14,7%. Το 20% των πλουσιότερων Ελλήνων, έχει 6,6 φορές υψηλότερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων συμπολιτών, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Το πρόβλημα της ανισότητας παρέμεινε αμετάβλητο το 2013, αλλά και το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκά μαζί με αυτό της Βουλγαρίας.

Έπεται με χάσμα φτωχών πλουσίων 6,3 η Λετονία και η Ισπανία, ενώ στην Νορβηγία η ανισότητα είναι μόνο 3,3. Το… κατώφλι φτώχειας διαμορφώθηκε σε ετήσιο εισόδημα 5.023 ευρώ για άγαμο και σε 10.547 ευρώ για τετραμελή οικογένεια, σύμφωνα με την έρευνα του 2013. Ένα χρόνο πριν, καθώς τα εισοδήματα ήταν πολύ υψηλότερα και το κατώφλι φτώχειας ήταν υψηλότερο στα 5.708 ευρώ ετησίως για τον άγαμο και στα 11.986 για τετραμελή οικογένεια, ενώ το 2010 βρισκόταν στα 7.178 ευρώ για τον άγαμο και 15.073 ευρώ για οικογένεια. Με βάση αυτά τα δεδομένα, το 23,1% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ο λόγος για 892.763 νοικοκυριά με 2,5 εκατ. μέλη. Στις μονογονεϊκές η φτώχεια φτάνει στο 37%, ενώ τα παιδιά που ζουν σε φτωχιές οικογένειες ανέρχονται στο 28,8% του συνόλου.

ΠΗΓΗ: HIT&RUNhitandrun

 

Απολυσεις στην Wind. Μαζικη αντιδραση των εργαζομενων μαζι με το σωματειο προς τον δειυθυντη του τμηματος, ο οποιος αποχωρησε

organize11413285324
Την Τεταρτη 15/10 manager του τεχνικου τμηματος μαζι με εκπροσωπο της διευθυνσης προσωπικου ανακοινωσαν σε συναδελφο μας την απολυση του. Τον αναγκασαν να υπογραψει παραιτηση και οχι απολυση για να εχει λευκο ιστορικο ωστε να συνεχιζει να παιρνει εργαζομενους μεσω voucher. Την επόμενη μέρα την πεμπτη πραγματοποιηθηκε περιοδεια του σωματειου στους χωρους εργασιας στη Λ. Αθηνωνωστε να γινει παρασταση διαμαρτυριας στον διευθυντη. Τελικα οι εργαζομενοι ανταποκριθηκαν και συγκεντρωθηκαν πανω απο 80 ατομα στον 3ο οροφο. Μολις ειδε τον κοσμο αποχωρησε συνολικα απο το κτιριο της Λ. Αθηνων ο συγκεκριμενος manager

 

 

 

Την Τεταρτη 15/10 μετά τις 5μμ γνωριζοντας οτι οι περισσότεροι εργαζομενοι θα εχουν σχολασει καθώς και μέλη το διοικητικου συμβουλιου του επιχειρησιακου σωματειου, ο manager του τεχνικου μαζι εκπροσωπο της διευθυνσης προσωπικου ανακοινωσανε την απολυση σε συναδελφο μας.

Τον πιεσαν ωστε να δηλωσει παραιτησης, ετσι ωστε να μην εμφανιζεται οτι η wind απολυει.

Εκεινη τη στιγμη του ζητησαν να παραδωσει την εταιρικη ταυτοτητα και το εταιρικο κινητο καθως και να μην ερθει σε επαφη με συναδελφους, ουτε να πλησιασει στο γραφειο του και οτι δεν χρειαζεται να ερθει την επομενη μερα να χαιρετησει.

Οι λογοι ειναι προφανης οτι δεν θελουν με κανενα τροπο να υπαρχει αναστατωση στους συναδελφους αλλα το κυριοτερο αντιδραση.

Την επομενη μερα επικοινωνησε τηλεφωνικα το σωματειο με τον συναδελφο και προχωρησε αμεσα σε περιοδειες στο κτιριο της Λ. Αθηνων με σκοπο να γινει παρασταση διαμαρτυριας στον manager του τμηματος.

Η συμμετοχη των συναδελφων ηταν μαζικη, συναδελφοι απο τα τηλεφωνικα κεντρα αφησαν τα ακουστικα, αντιστοιχα και απο τα αλλα τμηματα και συγκεντρωθηκαν στον 3ο οροφο της Λ. Αθηνων

Βλεποντας ο manager οτι η συγκεντρωση των συναδελφων μας ηταν μαζικη μαζι με το σωματειο, πανω απο 80 ατομα, αποχωρησε αμεσα απο τις κτιριακες εγκαταστασεις της Λ. Αθηνων.

Το επομενο βημα ηταν οτι η παρεμβαση θα επρεπε να γινει στην διευθυνση προσωπικου και αποφασιστηκε εκεινη την ωρα να παμε στον 5ο οροφο που βρισκοταν το στελεχος του hr.

Στα ερωτηματα για ποιο λογο απολυθηκε; αν του δωθηκαν επιλογες απολυση η παραιτηση; δεν απαντουσε και ζητησε να μιλησουμε τηλεφωνικα με τον υποδιευθυντη του. Η επικοινωνια εγινε με ανοικτη ακροαση για να ακουνε και οι συναδελφοι.

 

Στη συνεχεια πραγματοποιηθηκε Γενικη Συνελευση με μαζικη συμμετοχη και αποφασιστηκε την Παρασκευη να πραγματοποιηθει νεα συναντηση με τον manager του τμηματος και αμεσως μετα να πραγματοποιηθει νεα Γενικη Συνελευση η οποια θα αποφασισει τα επομενα βηματα δρασης

 

Επισης σημαντικο ειναι οτι την μερα της απολυσης του συναδελφου, το σωματειου εκανε παρεμβαση τις πρωινες ωρες στα κεντρικα στο Μαρουσι με σκοπο να ξεκινησουν οι συζητησεις για την υπογραφη νεας επιχειρησιακης συλλογικης συμβασης. Απολυουν και ταυτοχρονα αποφευγουν το διαλογο για την ε.σ.σ.ε,

 

Επιθυμουν οι νεες συνθηκες εργασίες να γινουν Teleperformance, Icap………

 

από εργαζόμενο στη Wind -> αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Με ισχυρή αστυνομική παρουσία η διαμαρτυρία στο φούρνο του Λάμπρου

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το φούρνο του Λάμπρου επί της Αγ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, παρουσία δύο διμοιριών των ΜΑΤ πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 16/10.

Η συγκέντρωση ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και κατευθύνθηκε στο φούρνο του Λάμπρου όπου οι διαδηλωτές συνάντησαν μία διμοιρία των ΜΑΤ μπροστά στο φούρνο και μία στο μέσο της Αγ. Δημητρίου. 

Υπενθυμίζεται πως η παράσταση διαμαρτυρίας στον “Φούρνο του Λάμπρου” διοργανώθηκε από την Επιτροπή Αλληλεγγύης των απολυμένων -εργαζομένων του φούρνου.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν εδώ και μήνες τα δεδουλευμένα τους, τις απλήρωτες υπερωρίες και τα νυχτερινά μεροκάματα  καταγγέλοντας παράλληλα ανασφάλιστη εργασία και την μη καταβολή δώρων γιορτών και επιδομάτων αργίας. Όπως αναφέρουν ακόμη η εργοδοσία προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, παρουσιάζοντας τις συνθήκες εργασίας ως παραδεισένιες και την επιχείρηση ως μικρή και αθώα πράγμα που, όπως λένε,  είναι ψέμα.  

Πηγή: Alterthess

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=zLggwp1tPnk[/youtube]

 

Θυμίζουμε ότι λίγες ημέρες πριν είχε σημειωθεί μια πρώτη δικαστική νίκη των εργαζομένων / απολυμένων, διαβάστε σχετικά εδώ

Περισσότερα για τις συνθήκες γαλέρας στο Φούρνο του Λάμπρου σε παλαιότερο ρεπορτάζ της ΖΟΝΑ ROSSA εδώ: 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=8ZnJX2-Awy0&list=UU0jVU-mK53vDQZcSZB5mVHg[/youtube]

 

 

Φεστιβάλ Εξαρχείων

Η Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων διοργανώνει αυτό το Σαββατοκύριακο, 18-19 Οκτωβρίου, ένα διήμερο Φεστιβάλ στην Πλατεία Εξαρχείων, με κουκλοθέατρο, τσίρκο, εργαστήριο και άλλες δραστηριότητες για μικρά παιδιά, θέατρο, περιήγηση στην περιοχή και συζητήσεις για μεγάλους. Το φεστιβάλ θα κλείσει την Κυριακή το βράδυ με γλέντι από το συγκρότημα Bandallusia.
Η Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων είναι μια προσπάθεια ένωσης όλων των ανθρώπων που ζουν, εργάζονται και δρουν στα Εξάρχεια. Είναι ένα εγχείρημα αντίστασης στην υποβάθμιση της περιοχής μας. Στις σύγχρονες συνθήκες που επιβάλλονται θεωρούμε αναγκαία την αυτοοργάνωση της γειτονιάς μας και της κάθε γειτονιάς. Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας μακριά από τον φόβο και τη λογική της ανάθεσης.
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ έχει ως εξής:
Σάββατο 18 Οκτώβρη:
15:00 – 17:00: Καθαρίζουμε την πλατεία
17:00 – 19:00 Εργαστήρι κατασκευής για παιδιά από το κουκλοθέατρο «ο τρελός του Βασιλιά»
Κουκλοθέατρο «Στου Κόσμου την άκρη» από την ομάδα Φτουξελευτερία. 
19:00-21:30 Συζήτηση: «Βία και κοινωνικός κανιβαλισμός στον καιρό της κρίσης»
22:00-23:00 : Θεατρική παράσταση, «Μαμά Φρικιό» του Ντάριο Φο από τη θεατρική ομάδα Theatre de Votanique

Κυριακή 19 Οκτώβρη:
11:00-12:00 Καθαρίζουμε την πλατεία
12:00 – 13:00 Παράσταση τσίρκου για παιδιά από το τσίρκο Κατσιβάτσε
13:00-14:00 Διαδραστικό Αντιρατσιστικό Παιδικό Πρόγραμμα
14:00-16:00 Μπαλόνια, face painting, κατασκευές
17:30-18:30 Περιήγηση στα Εξάρχεια (σημείο εκκίνησης: Πλ Εξαρχείων)
19:00-21:00 Συζήτηση: «Ελευθερία και συνύπαρξη στο δημόσιο χώρο»
21:00 Γλέντι με ρεμπέτικα-έντεχνα-παραδιοσιακά τραγούδια από τους Bandallusia

https://athens.indymedia.org/post/1532922/

η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας

Κείμενο της αναρχικής συλλογικότητα “μαύρο κόκκινο” από την θεσσαλονίκη.

***

Η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας
ceb1ceb5cf81cebfcf86cf89cf84cebfceb3cf81ceb1cf86ceafceb1-cebaceaccf84cf89-cf84cebfcf8dcebccf80ceb1cf82Λοιπόν, γεννηθήκαμε και στην Τούμπα. Πήγαμε δημοτικό στου «Αδαμίδη» και στο «Τενεκεδένιο», το ένα χτισμένο από λαμαρίνη και τ’ άλλο από αμίαντο καρκινογόνο. Κάποτε το γκρέμισαν αφού τόσες γενιές μεγάλωσαν σ’ αυτό. Οι γονείς μας γεννήθηκαν εδώ, στα ίδια σχολεία έτρεξαν, γέλασαν, στα ίδια στενά έπαιξαν. Πρόλαβαν βέβαια τούτοι οι τυχεροί τα σπιτάκια με τις μεγάλες αυλές, τις ξαμπάρωτες πόρτες, το κουτσομπολιό των Σμυρνιών γιαγιάδων, τα ρεμπέτικα στη διαπασών απ’ τη καλύβα του χασισοπότη, τις φωνές και τους καυγάδες των γειτόνων τις μεγάλες και ατέλειωτες σιωπές που έκρυβαν τους κυνηγημένους. Οι παππούδες μας δεν γεννήθηκαν εδώ. Στην Τούμπα δεν γεννήθηκε κανείς, μόνο κάτω στην πόλη γεννήθηκαν οι παλιοί Σεφαραδίτες που κι αυτοί έφτασαν εδώ κυνηγημένοι. Κανείς δε θυμάται από πότε, φύγανε κι αυτοί όπως ήρθαν…κυνηγημένοι. Οι παππούδες μας ήρθαν εδώ από τη Ρωσία, τον Πόντο, από τη Σμύρνη…πρόσφυγες. Πριν από τους παππούδες μας, στη Τούμπα ζούσαν τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας, έτσι έλεγαν οι παλιοί την χωματερή στο μέρος που χτίστηκαν έπειτα τα «Κωνσταντινοπολίτικα». Όταν ήρθαν οι παππούδες, μας δεν τους δέχτηκε κανείς, δεν άνοιξε σπίτι, ή αγκαλιά, ούτε στάβλος για να χωθούν σαν τρομαγμένα ζώα. Μονάχα το ορφανοτροφείο που μεγάλωσε τις γιαγιάδες μας, στα χρόνια της φρίκης… Είχαν μόνο την απλωσιά του τόπου. Το ρέμα, τη Αγιά Μαρίνα, το ανάχωμα, το Κρυονέρι, τις παρυφές του δάσους, αυτός ήταν ο τόπος. Εκεί χτίσαν τα παραπήγματά τους, οι παραγκιώτες. Παραμέρισαν τα σκουπίδια και έφτιαξαν τη ζωή, αυτή του πολέμου, αυτή της αντίστασης, του αγώνα. Βάψανε οι αλάνες της Τούμπας κόκκινο. Δρόμος πολύς η ζωή των κυνηγημένων, η ζωή του πρόσφυγα…Έπειτα γκαστερμπάϊτερ, άσωτος ο δρόμος… Κάποτε ξαπόστασαν κι αυτοί, μέσα στα μελαγχολικά σπιτάκια της αντιπαροχής του δανείου, της σύνταξης, αυτά που χτίσανε κατά χιλιάδες οι ίδιοι για δεκαετίες. Μα η φτώχεια ήταν πάντα η ίδια, πλήρωσαν κι ακόμη αργότερα, είδαν τα εγγόνια τους, τα λιωμένα κορμιά των νεολαίων της «ανάπτυξης» και του «εκσυγχρονισμού» κάθε απόβραδο να ξεμοναχιάζουν τη ζωή κάτω απ’ τη γέφυρα, στο ρέμα, το πρωΐ άγριο ξύπνημα από τη σειρήνα του ασθενοφόρου. Και σε μας απόμεινε, μονάχα μια μνήμη, μια μυρωδιά χαμένη από την τσιμενταρισμένη εξοχή, μα και η αίσθηση ότι αν ακόμη σήμερα δεν είμαστε κυνηγημένοι, έχουμε την ψυχή να μη γίνουμε ποτέ κυνηγοί. Και να ελπίζουμε, ν’ αγαπάμε τον άνθρωπο. Έπειτα γι’ αυτό διαλέξαμε πλευρά, γίναμε αναρχικοί, μιας και η αριστερά των παππούδων μας δεν υπάρχει πια, έμεινε από δ’ αύτη μια στάμπα από την πολυχρησιμοποιημένη καρέκλα του «δημόσιου λειτουργού» και η κατάφαση του συμβιβασμού, γίναμε αναρχικοί όχι γιατί μας αρέσει να μας κυνηγούν αλλά για να θυμόμαστε να μην γίνουμε ποτέ κυνηγοί. Ούτε κυνηγοί, ούτε θηράματα, ούτε αφέντες, ούτε δούλοι…

Με αφορμή μερικά ορφανά ευρώ (600.000) που περίσσευαν από τον ευρωπαϊκό κορβανά και που ο δήμαρχος της πόλης σκέφτηκε να τα πάρει υπό την ζεστή θαλπωρή του, εγκρίθηκε το σχέδιο εγκατάστασης οκτώ (8) μονογονεϊκών οικογενειών προσφύγων στους παλιούς στάβλους, οι οποίοι επί χρόνια χρησιμοποιούνταν για να φιλοξενούν καρκινογόνα χημικά. Η διαμόρφωση ενός χώρου φιλοξενίας των ορφανών παιδιών ήταν η προϋπόθεση για να αναλάβουν οι έμμισθοι «αλληλέγγυοι» τον μποναμά των γιάπηδων. Στους καρκινογόνους παλιούς στάβλους λοιπόν, εξαντλείται η ντόπια και διεθνής αλληλεγγύη για τους κατατρεγμένους…Ας είναι, όμως όχι… Στην Τούμπα, λοιπόν, (να μιλάνε άραγε για τον ίδιο τόπο;) βρέθηκαν άνθρωποι να καμωθούν τους γηγενείς. Μαζεύτηκαν, λοιπόν, κάποιοι άπληστοι νευρωτικοί «αυτόχθονες», έκαναν εκδήλωση και είπαν «στην Τούμπα δε χωράνε πρόσφυγες». Αναρωτήθηκαν «πως θα παίζουνε τα παιδιά μας δίπλα στους μετανάστες»; Είπαμε «θα μιλήσουμε κι εμείς», αρνήθηκαν, επιμείναμε να μιλήσουμε, μας ρώτησαν ποιο είναι το όνομά μας,
– Αχμέτ, Αμπντούλ, Κωστής, Μαρίκα, Ντούσιας, Χομαγιούν, Βακάρ.
Έπειτα ρώτησαν που ζούμε
– Στην Επιδαύρου, στη Βοσπόρου, κάτω από τη γέφυρα, στο ρέμα, στη Κασσάνδρου, στο Γεντί Κουλέ
Και που γεννηθήκατε;
– Στην Τούμπα, στο Κερατσίνι, στην Κοκκινιά, στο Βίτσι, στα γκέτο του Παρισιού, στο Μεξικό στη ζούγκλα.
Παραξενεύτηκαν ρώτησαν τι ήρθατε να κάνετε εδώ; Μα είχαν ακούσει πολλά έκλεισαν τα ηχεία…τότε κάναμε τα χέρια μας χωνί, όπως παλιά στη γειτονιά μας, έκαμε ο κυρ-Γιώργης που ‘φερνε στην καρότσα τα καρπούζια κι οι γιαγιάδες μας ανέβαζαν πάνω να παίξουμε…
-Γεννηθήκαμε κι εδώ, κι αλλού και παντού θα γεννιόμαστε και θα ξεπηδάμε γιατί ο φασισμός δεν έχει πάντα ουρά και κέρατα, ο φασισμός ξεκινά ως εφαρμογή μικρών καθημερινών κακουργηματικών σκέψεων, υπαγορευμένων από το φόβο και τη μισαλλοδοξία…Σκεπτόμενοι ότι ο φασισμός δεν νικάει όταν βρεθεί ένας Χίτλερ αλλά όταν δημιουργηθούν χιλιάδες Άϊχμαν…
Έπειτα φύγαμε, μα θα ξαναγυρίσουμε, να κοιτάξουμε αν ο τόπος φυλάει τη μνήμη του…

Όσοι δεν μίλησαν ποτέ, όσοι τώρα βόλεψαν το κορμί τους σε ένα-δυο σπίτια και εξοχικά, βρήκαν εχθρό, «ξεσηκώθηκαν» να «διεκδικήσουν». Ποιόν εχθρό αισθάνθηκαν; Βρέθηκαν «αυτόχθονες» να διακηρύξουν ότι αυτό το μικρό κομμάτι κατεστραμμένης γης κάποιοι άλλοι, -οι ίδιοι- το έχουν περισσότερο ανάγκη, από τα ορφανά αλλοδαπά ανήλικα μιάσματα. Κάνανε και αναλύσεις ότι η χώρα και ειδικά η Τούμπα δεν χωράει άλλους ξένους, άλλους κατατρεγμένους. Είναι πολλοί, λένε. Δεν χωράει άλλη φιλοξενία γιατί έχει το Θεαγένειο που φιλοξενεί καρκινοπαθείς, έχει το Παπάφειο που φιλοξενεί ορφανά, έχει την ΥΦΑΝΕΤ που φιλοξενεί αναρχικούς… Δεν χωράνε άλλοι, είπαν αυτοί που αν η Τούμπα δεν χωρούσε από πάντα τους κατατρεγμένους, δεν θα ήταν εδώ. Κορόϊδεψαν «να τους πάρετε σπίτια σας», οι ανόητοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσους και πόσους κατατρεγμένους έχουμε φιλοξενήσει στα σπίτια μας με την ελπίδα κάποτε να είχε βρεθεί κάποιος να φιλοξενήσει τους παππούδες μας, τους «τουρκόσπορους». Έπειτα μας είπαν ότι θέλουν το χώρο μόνο για Έλληνες, για την πατρίδα…ποια πατρίδα; Αυτή την πατρίδα που έστελνε το χωροφύλακα να ελέγχει αν σηκώσαν την σημαία της οι παππούδες μας στα μπαλκόνια, επειδή ήταν «ύποπτοι» και «συμμορίτες»; Την πατρίδα της “μπάρας” που για να την περάσεις έπρεπε να δώσεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων; Στην κόκκινη Τούμπα η σημαία της πατρίδας μας απλώνονταν στα μπαλκόνια 363 μέρες το χρόνο, κάθε μέρα πέρα από τις εθνικές εορτές: ήταν τα χιλιομπαλωμένα σώβρακα και οι κακοραμμένες κάλτσες που ανέμιζαν περήφανα πάνω από τα κεφάλια μας όταν κλωτσούσαμε την μπάλα στην αλάνα• πατρίδα στην τούμπα ήταν η αλάνα για τους μικρούς, η φτώχεια για τους μεγαλύτερους κι η πείνα, ο φόβος της προσφυγιάς. Ήταν όμως και η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, το νιώσιμο, δεν ήταν απλά μια κάποια Ελλάδα η πατρίδα στην Τούμπα. Έτσι θέλουμε να τη θυμόμαστε. Αλλά μήπως τούτοι οι νέοι «γηγενείς» ήταν θαμώνες και κατοικοεδρεύαν στα υπόγεια της Τσιμπλούκας, κάτω από τόνους σκουπιδιών, αγνώριστοι κι αυτοί ανάμεσα τους; Δε θα ‘τυχε να τους γνωρίσουν οι παππούδες μας.
Άλλωστε από πάντα η χωματερή είναι το καταφύγιο του ρατσισμού, κι η μισαλλοδοξία ο πολιτισμός των σκουπιδιών.
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό
“Μαύρο & Κόκκινο”
mauro-kokkino@hotmail.com

η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας

Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών Σχολών Υγείας:Ασφυκτιώντας σε ένα βούρκο γιατρών

145823-08_31ij7q0751_131204.Με αφορμή την παρουσία χρυσαυγιτών στον ιατρικό σύλλογο, δημιουργείται μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να κυκλοφορήσει από το σύνολο των πολιτικών χώρων ένας safe και ακίνδυνος αντιφασιστικός λόγος, που θα ξεπλύνει την ιατρική ταυτότητα, βλέποντας τον φασισμό να έρχεται από κάπου μακριά και πάντα με συντεχνιακό βλέμμα έξω από την “ιατρική μας καθημερινότητα”. Ως συλλογικότητα που επιθυμεί να έρθει σε ρήξη με την υγεία που αναβλύζει η σχολή, κάναμε διαλογή κάποιων σημείων που θέτουν σε ορατότητα τον καθημερινό, μοριακό φασισμό που αυτή αναπαράγει.

(Άλλωστε, ως αντιφασίστριες/στες με μνήμη, δεν ξεχνάμε ότι το επάγγελμα που έδωσε τα περισσότερα οργανωμένα μέλη στο NSDAP, το εθνικοσοσιαλιστικό γερμανικό κόμμα, ήταν αυτό της ιατρικής, με το υγειονομικό προσωπικό ως επιστημονικο-τεχνική πρωτοπορία να εξοπλίζει τη ναζιστική ευγονική με τα εργαλεία της ευθανασίας των διανοητικά αναπήρων, των υποχρεωτικών στειρώσεων και της επιμέλειας της φυλετικής υγιεινής. Το Άουσβιτς, ως κορύφωση της κάθαρσης του γερμανικού λαού από τους μολυσματικούς μη-κανονικούς του, δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα χωρίς την πολύπλευρη συμβολή της ιατρικής τεχνογνωσίας.)

To the points: Θέτοντας την ιατρική κουλτούρα και δεοντολογία σε αντιφασιστική κριτική

  • Σε νοηματικό επίπεδο, η ιατρική κοινότητα στη βάση της συναδελφικής αλληλεγγύης τρέφει την κουλτούρα της συμβολικής ανωτερότητάς της, μέσω της ρατσιστικής υποτίμησης όσων κατασκευάζει ως γνωσιακά κατώτερους στον ευρύτερο υγειονομικό κλάδο (φαρμακοποιούς, οδοντιάτρους, νοσηλευτικό προσωπικό, κτηνιάτρους κλπ), αλλά και αυτών που στελεχώνουν τον πάτο της εργασιακής ιεραρχίας εκτελώντας χειρωνακτικές εργασίες (καθαρίστριες, τραυματιοφορείς). Η ίδια αναπαράγει στα νοσοκομεία και στις κλινικές μια ιεραρχία στρατώνα, και διαπαιδαγωγεί με βάση τις αξίες της πειθαρχικής υπακοής στην εξουσία/αυθεντία των εκάστοτε ανωτέρων (ειδικευόμενοι, αναπληρωτές, διευθυντές κλπ).

  • Η θεραπευτική τεχνική ως δραστηριότητα κανονικοποίησης, συγκροτεί μια πρακτική που θέτει τα όρια του κανονικού. Το ιατρικό βλέμμα και ο ψυχιατρικός λόγος επιτηρούν τα σώματα και τις συμπεριφορές, τα κατανέμουν στο δίπολο υγιής/ασθενής, διατηρούν το προνόμιο της ιδρυματοποίησής τους και του εγκλεισμού τους σε άσυλα.

  • Πάνω στην ιατρική αφήγηση και κατασκευή των ανώτερων, κανονικών σωμάτων θεμελιώθηκε η ρατσιστική ιεραρχία των φυλών την εποχή της δυτικής αποικιοκρατίας, που επενδύει και σήμερα τις εκάστοτε ιμπεριαλιστικές τακτικές. Το καθεστώς αλήθειας του φυλετισμού, δηλαδή η υπεροχή των λευκών, ευρωπαικών πληθυσμών έναντι των “βαρβαρικών, πρωτόγονων φυλών” άντλησε ιδέες και πρακτικές από το ιατρολογικό οπλοστάσιο (π.χ. η ανατομία κλήθηκε να προσφέρει τεκμήρια κατωτερότητας εξετάζοντας και συγκρίνοντας το μέγεθος του κρανίου μεταξύ ευρωπαίων και ιθαγενών, ώστε να αποδεχθεί η διαφορά εγκεφάλου/νοημοσύνης ανάμεσα στους δύο και να επενδυθούν επιστημονικά οι τεχνικές εξόντωσής τους).

  • Η ιατρική κουλτούρα αναπαράγει στο εσωτερικό της τους μύθους της αρτιμέλειας και του δυνατού, καθαρού οργανισμού. Η στοχευμένη φετιχοποίηση της ιατρικής μέριμνας του ατομικού ή κοινωνικού σώματος, την συγκροτεί σε “δύναμη καταστολής” όταν καλείται να διαφυλάξει τη λαϊκή υγιεινή από τη μολυσματικότητα όσων κάνουν χρήση ψυχοτρόπων, των οροθετικών, των sex-workers και των πολυεθνικών μεταναστών.

  • Ο ιατρικό-δικαστικός λόγος κατέχει την εξουσία να αποφασίζει για το φύλο των intersex/ερμαφρόδιτων ατόμων επιβάλλοντάς στα σώματά τους να ακολουθήσουν ένα από τα δύο φύλα και εμφυλοποιώντας τα στο δίπολο άντρας-γυναίκα που ορίζεται ως πρότυπο της σεξουαλικής υγείας. Είναι ακριβώς ο ιατρικός λόγος που κατασκεύασε την κατηγορία του βιολογικού φύλου, όρισε τον κανονικό άντρα/την κανονική γυναίκα με ανατομικό τρόπο, ανάλογα με τα όργανα αναπαραγωγής, και ονόμασε ως υγιή την επιθυμία/έλξη για το αντίθετο φύλο στο υπόδειγμα της ετεροκανονικότητας. Αυτός δημιούργησε αυτά τα ασφυκτικά κανονιστικά πρότυπα στα οποία όποιος δεν συμμορφώνεται, υφίσταται κυρώσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα trans άτομα παθολογικοποιούνται και υποβάλλονται σε υποχρεωτική στείρωση για να αναγνωριστεί το φύλο τους. Ενώ τα genderqueer ατόμα, αυτ@ που δεν αυτοπροσιορίζονται ούτε ως γυναίκες ούτε ως άντρες όχι μόνο παθολογικοποιούνται αλλά διαγράφονται εντελώς, καθώς δεν αναγνωρίζεται καμιά υπόσταση στη ταυτότητα τους.

  • Αντίστοιχα διαπλέκεται με τον κρατικό λόγο στην υπονόμευση της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος. Καταστέλλει το δικαίωμα όσων γυναικών επιθυμούν να υποβληθούν σε έκτρωση, ώστε να αποφύγουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, θέτοντάς τες σε ανεπιθύμητες κυοφορίες που τις εξαναγκάζουν στο ρόλο της μητρότητας και της διαφύλαξης της αναπαραγωγής του μελλοντικού πληθυσμού του έθνους και των εργατικών δυνάμεων της οικονομίας. Άλλωστε σύμπτωμα της σύμφυσης του κυρίαρχου ιατρικού λόγου με τα εθνικά συμφέροντα, είναι η παροχή αντισυλληπτικών φαρμάκων και μεθόδων σε γυναίκες που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες ώστε να περιοριστεί ο κίνδυνος του αφελληνισμού και η διασάλευση της ομοιογένειας του του ελληνικού κράτους από την αναπαραγωγή των εθνικά Άλλων που πραγατοποιείται εντός των συνόρων του.

  • Οι κώδικες και οι αξίες του πεδίου της βιο-ηθικής διατηρούν εξαναγκαστικά στη ζωή άτομα που έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να μην λάβουν θεραπευτική αγωγή, διαιωνίζοντας μια ζωή που έχει γίνει γι’αυτά αφόρητη.

  • Η ιατρική τεχνική διαλέγεται με τις ανάγκες της συσσώρευσης και της οικονομίας. Σε καιρούς ανάπτυξης αναλαμβάνει την επιδιόρθωση των εργατικών δυνάμεων, την ενδυνάμωση της ποιότητας του οργανισμού και την μέριμνα για τις ικανότητές του ώστε να καταστεί παραγωγικό σώμα ικανό προς αποδοτική εργασία. Σε περιόδους κρίσης και αναδιάρθωσης του κεφαλαίου, όπου η οικονομία αποβάλλει τμήματα πληθυσμού ως υπεράριθμα, η επίθεση στον μισθό παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση των υγειονομικών μονάδων, θέτουν τον τομέα της υγείας ως προνομιακό τόπο στον οποίο συντελείται η έμμεση εκκαθάριση όσων “πλεονάζουν” και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε ένα minimum περίθαλψης.

Ο ιατρικός λόγος ως επιστημονικό πεδίο είναι τόπος στον οποίο εκτυλίσσονται πολλαπλές στρατηγικές εξουσίας και αντίστασης. Γι’αυτό υπάρχει η δυνατότητα να αναδιαταχθεί, και να αποσυνδεθεί από τις παραπάνω κανονικότητες και σχέσεις εξουσίας ώστε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο πολιτικής αμφισβήτησης. Χωρίς να αποσιωπούμε τις όποιες ριζοσπαστικές πρακτικές ταξικής αλληλεγγύης και ενδυνάμωσης των μειονοτικών ταυτοτήτων που παράγονται εντός της ιατρικής κοινότητας, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το ότι η καταγωγή και η κυρίαρχη εκδοχή ακόμα σε μεγάλο βαθμό είναι αυτή που ανέφεραμε πιο πάνω.

Outro: Πού στοχεύουμε;

Το τσάκισμα οποιασδήποτε προσπάθειας των χρυσαυγιτών να γίνουν μια νόμιμη και αποδεκτή ορατότητα τίθεται ως πρωταρχικό καθήκον στην ατζέντα του αντιφασισμού. Τα προγράμματα αιμοδοσίας μόνο για Έλληνες, οι καθαρές φυλές, η αφήγηση περί υπέρτερων ελληνικών γονιδίων κλπ, συγκροτούν την πιο οξυμένη και βίαιη κωδικοποίηση του εθνορατσισμού της ελληνικής κοινωνίας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται επιθετικά. Έξω λοιπόν οι φασίστες απ’ τον ιατρικό σύλλογο και με θεσμικές αποφάσεις και με μαχητικό αντιφασισμό. Αλλά διώχνοντας τους φασίστες πρέπει να αυτοαμφισβητήσουμε ταυτόχρονα τις ρατσιστικές βάσεις πάνω στις οποίες έχει χτιστεί ο ιατρικός λόγος. Γιατί η σβάστικα είναι μόνο η ναζιστική κορυφή του παγόβουνου ενός πλέγματος σχέσεων γνώσης/εξουσίας, στις οποίες οι γιατροί ως ειδικοί επί του σώματος κατέχουν κεντρική θέση.

Η αντιφασιστική κριτική λοιπόν είναι ισχυρή εφόσον είναι συνολική, εφόσον στοχεύει στα πολλαπλά σημεία που τέμνουν την ιατρική ταυτότητα με σχέσεις εξουσίας. Η αφήγηση περί κάποιων γραφικών φασιστών που εισβάλλουν στην καθημερινότητά μας αορατοποιεί και συγκαλύπτει αυτό το γεγονός, ξεκόβωντας το πρόβλημα από τη ρίζα.

Και για το τέλος:

Συνάδελφοι…δεν είμαστε!!!

Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών Σχολών Υγείας

mail επικοινωνίας: aasxolwnygeias@espiv.net