Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση:ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ VOUCHER Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ Η ΚΡΙΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 

 

αρχείο λήψης (4)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ VOUCHER Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ Η ΚΡΙΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

   Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε μια περίοδο συνολικής συστημικής κρίσης (οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, οικολογικής και γενικότερα αξιακής). Οι κρίσεις είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, ο οποίος τις γεννά  και προσπαθεί να τις διαχειριστεί και να αναπαραχθεί, βγαίνοντας από αυτές με ενδυναμωμένες τις δομές του. Στο πλαίσιο της διαχείρισης της παρούσας κρίσης από το κράτος, είναι και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η υποτίμηση της μισθωτής εργασίας και η προσπάθεια για την πλήρη κατάτμηση της εργατικής τάξης. Και όλα αυτά πάντα προς όφελος του κεφαλαίου, δηλαδή την προστασία του και την ενίσχυσή του όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα όταν το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο.

   Παράλληλα με την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, ως αποτέλεσμα των παραπάνω, έχουμε και την εμφάνιση διαφόρων προγραμμάτων με στόχο την καταπολέμησής της (μόνο τέτοια δεν είναι). Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και τα πρόγραμματα “επιταγής επαγγελματικής κατάρτισης” (γνωστά και ως voucher).

   Υπάρχουν τρία προγράμματα voucher και αφορούν τους άνεργους από 18 μέχρι 64 ετών. Μέσω αυτών, κατανέμονται οι άνεργοι-ες που θα επιλεγούν από τον ΟΑΕΔ βάσει μοριοδότησης, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και αφού πρώτα εκπαιδευτούν για 80 ώρες στο αντίστοιχο αντικείμενο στα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ). Η εργασία δεν ξεπερνά τους 5 μήνες (μέσω σύμβασης “ειδικού σκοπού”), ενώ ο “ωφελούμενος” πληρώνεται μέσω ΕΣΠΑ εν είδει επιδόματος, χωρίς να επιβαρύνεται ο εκάστοτε εργοδότης, το οποίο δίνεται σε 2 ή 3 δόσεις και πολλές φορές μήνες αφού έχει πάψει να εργάζεται. Σε περίπτωση δε καθυστέρησης καταβολής του επιδόματος ο “ωφελούμενος” δεν μπορεί νομικά να διεκδικήσει τα χρήματα που του ωφείλονται. Η αμοιβή του ανέργου μηνιαία  κυμαίνεται στα 460 και 400 ευρώ για πτυχιούχους και μη αντίστοιχα, ενώ δε δικαιούται συντάξιμα ένσημα παρά μόνο του παρέχεται στοιχειώδης έως μηδαμινή ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Επιπλέον ως μη εργαζόμενος εξαιρείται από όλα τα εργασιακά δικαιώματα όπως άδειες, επιδόματα, δώρα κλπ και φυσικά αποκλείεται από το δικαίωμα συμμετοχής σε απεργία. Μπορεί να λείψει το 10% των συνολικών ωρών με σοβαρή αιτιολόγηση και το 20% των ωρών σε περίπτωση σοβαρού ιατρικού προβλήματος, αλλά δεν πληρώνεται για τις απουσίες του και απολύεται χωρίς καμία αποζημίωση ή πληρωμή των δεδουλευμένων σε περίπτωση υπέρβασης των παραπάνω ορίων.

  Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και ο ρόλος των ΚΕΚ ως μεσαζόντων/δουλεμπόρων μέσω της επιδότησης που λαμβάνουν στα πλαίσια των προγραμμάτων αυτών. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλο το φαγοπότι, αφού από τα 7000 ευρώ που επιδοτούνται για κάθε “ωφελούμενο” τα 5400 πάνε κατευθείαν στα ΚΕΚ, ενώ μόλις τα 1600 πάνε στον “ωφελούμενο”. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν τα ΚΕΚ ώστε να δεσμεύουν τους ανέργους και να καταρτιστούν εκεί.  Υπάρχουν καταγγελίες ανέργων ότι δέχονται τηλεφωνήματα από ιδιωτικά ΚΕΚ με την πρόφαση ότι έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα (χωρίς να ισχύει κάτι τέτοιο) και να μπουν στη σελίδα τους για να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους με σκοπό να τα αποσπάσουν ή ότι μόνο μέσω των συγκεκριμένων ΚΕΚ μπορούν να αιτηθούν τη συμμετοχή τους.

   Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε την εμφάνιση ενός νέου οργανωμένου σχεδίου που περιλαμβάνει τη θεσμική κατηγοριοποίηση κυρίως των νέων ως μία κατηγορία εργαζομένων χωρίς εργασιακά δικαιώματα και τη δουλική εργασία ως κανονικότητα.  Προφανώς τα voucher δεν αφορούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, αντιθέτως την ανακυκλώνουν . Οι εργαζόμενοι στα προγράμματα αυτά έρχονται να καλύψουν τις θέσεις των απολυμένων από τον ιδιωτικό τομέα και τις θέσεις των υπο διωγμό δημοσίων υπαλλήλων. Από την άλλη πλευρά, η ρητορεία της κυριαρχίας περί ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας/ανταγωνιστικότητας αποτελεί την αφορμή για την στήριξη των αφεντικών και του κεφαλαίου μέσω της περαιτέρω μείωσης του εργασιακού κόστους στην παραγωγή.

   Η πραγματική στόχευση αυτών των προγραμμάτων είναι η δημιουργία ενός ευέλικτου και απασχολήσιμου εργατικού δυναμικού που θα αναζητά πακέτα απασχόλησης και κατάρτισης χωρίς μόνιμη δουλειά και μισθό και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα προγενέστερων εποχών. Ταυτοχρόνως, ένα ζήτημα που προκύπτει από την εμφάνιση των προγραμμάτων voucher είναι το πώς η αναδιοργάνωση στον εργασιακό τομέα τείνει να δημιουργήσει μια συνθήκη στην οποία ο συνδικαλισμός θα είναι αδύνατος. Οι απασχολούμενοι στα προγράμματα αυτά τίθενται σε μια κατάσταση διαρκούς εξάρτησης, γεγονός που συντελεί στη διάσπαση των ενιαίων εργατικών στρωμάτων και στη δημιουργία ελαστικών εργαζομένων, μόνων απέναντι στο κεφάλαιο. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε μία προσπάθεια της κυριαρχίας να κατακερματίσει την εργατική τάξη και ο ταξικός αγώνας να μην γίνεται πλέον με όρους συλλογικούς (εργατική τάξη απέναντι στο κεφάλαιο) αλλά με ατομικούς όρους  (μεμονωμένος εργάτης απέναντι στο κεφάλαιο), υποτιμώντας ακόμα περισσότερο την εργασία και απαξιώνοντας την κοινότητα των εργατών.

   Σε αντίθεση λοιπόν με τις προπαγανδιστικές φανφάρες, θεωρούμε ότι η ένταση της εφαρμογής αυτών των προγραμμάτων και η διαφαινόμενη αναγωγή τους σε κεντρικό μοντέλο διαχείρισης της ανεργίας, αποτελεί ουσιαστικά την προσπάθεια της παραγωγικής αξιοποίησής της από το κεφάλαιο. Ένα σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή  ήδη προ κρίσης και χτύπησε κόκκινο με την έλευση της και κυρίως μετά το 2010 και χαρακτηρίζεται από την  επισφαλοποίηση/ελαστικοποίηση της εργασιακής διαδικασίας, ως μια επαναλαμβανόμενη ανά διαστήματα “κατάρτιση” (ή παροχή “κοινωφελούς έργου”) που απασχολεί την “ανενεργό” εργατική δύναμη.

   Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ζούμε μια νέα εργασιακή συνθήκη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους από τα κάτω και τους εκμεταλλευόμενους. Ενάντια στη διάσπαση, τη μερικοποίηση και τον κατακερματισμό της εργατική τάξης να απαντήσουμε με αυτοοργανωμένες και αδιαμεσολάβητες δομές συλλογικής δράσης. Με τη συμμετοχή σε σωματεία βάσης ανέργων και λαϊκές συνελεύσεις ώστε να οικοδομηθεί ένα μέτωπο αγώνα και αλληλεγγύης, ικανό να οργανώσει τις άμυνες στη νέα επίθεση της εξουσίας και των αφεντικών. Για την ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης και εξουσίας και το χτίσιμο ενός νέου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας όπου η εργασία δεν θα είναι μια συνθήκη εξαναγκαστικής επιβίωσης αλλά μια δημιουργική κοινωνική διεργασία.

 

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική & Ταξική Αντεπίθεση

                                                 http://saktapatra.wordpress.com/2014/11/27/

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *