Η γέννηση της αυτονομίας στον ελληνικό χώρο

11021228_10203618499758511_5792309803805306089_n

Απλά πράγματα…

Τώρα και πάντα…

Τάξη εναντίον Τάξης..

Η γέννηση της αυτονομίας στον ελληνικό χώρο.

Το βασικό μειονέκτημα όλων εμάς είναι ότι δεν τα πάμε καλά με την ιστορία. Δεν εννοούμε προφανώς ότι αγνοούμε τα ιστορικά γεγονότα του απώτερου παρελθόντος – όχι. Η μεγάλη μας πληγή είναι η αδυναμία κατανόησης των βαθιών κοινωνικών αλλαγών που συντελέστηκαν τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Υπάρχουν βέβαια σοβαρά ελαφρυντικά. Οι περισσότεροι από μας γεννήθηκαν στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, εκ των πραγμάτων λοιπόν δεν βίωσαν, παρά μόνον ίσως σα θολή ανάμνηση, τη μετάβαση του ελληνικού κράτους από δικτατορία σε δημοκρατία δυτικού τύπου. Προσθέστε εδώ το δυστύχημα ότι οι πολιτικές οργανώσεις της εποχής στην ουσία φυτοζωούσαν• ότι τα σχολικά εγχειρίδια τελείωναν την ιστορική τους αφήγηση με την “τραγωδία της Κύπρου”• κι ότι σε γενικές γραμμές η ελληνική κοινωνία ήταν απασχολημένη με οτιδήποτε άλλο (βασικά να περνάει καλά), πλην του να μελετάει την ιστορία της και τα ελαφρυντικά μοιάζουν να οδηγούν σε αθώωση.

Από την άλλη, ελαφρυντικά – ξεελαφρυντικά, η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή. Το ελληνικό κράτος της δεκαετίας του ’80 έπαιρνε μια εξόφθαλμα διαφορετική μορφή απ’ αυτήν που το συνόδευε σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Δε μιλάμε εδώ για διαφορές επουσιώδεις: μια τεράστια αλλαγή στρατηγικού προσανατολισμού ωρίμαζε στο συλλογικό νου της ελληνικής αστικής τάξης, αλλαγή που ξεκίναγε από τη λειτουργία που θα πρέπει να διαδραματίζει το πολιτικό σύστημα και τελείωνε στη φύση που θα πρέπει να αποκτήσει η ελληνική κοινωνία. Σειρά “αδιανόητων” εξελίξεων ακολούθησε έκτοτε. Ο Καραμανλής ο Α νομιμοποίησε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Παπανδρέου ο Β αναγνώρισε την “εθνική αντίσταση”. Η χώρα ύστερα από δεκαετίες ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών στην κορυφή της, απέκτησε “σοσιαλιστική” κυβέρνηση. Και τελικά, στα τέλη της “ακατανόητης” δεκαετίας του ’80 το ελληνικό compromesso storico έγινε κι αυτό πραγματικότητα: το δεξί κομμάτι του ελληνικού πολιτικού συστήματος αγκάλιασε το αριστερό, ο καρπός της αγάπης τους ονομάστηκε “οικουμενική κυβέρνηση” και οι άλλοτε μισητοί εχθροί ενώθηκαν εις σάρκαν μία.

Όποιος μπορούσε να καταλάβει τη σημασία εκείνων των αλλαγών, λογικά δε θα νιωθε και ιδιαίτερα ευχάριστα. Η συνειδητοποίηση ότι το ελληνικό κράτος ολοκληρωνόταν, ότι εγκόλπωνε στο modus vivendi του το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, δεν ήταν απ’ τις συνειδητοποιήσεις που λυτρώνουν, εκτός βέβαια αν υιοθετεί κανείς την αριστερή οπτική. Αυτό που οι Ιταλοί αυτόνομοι περιέγραψαν ως το κράτος των κομμάτων χτιζόταν με τον ειδικό του τρόπο και στα καθ’ ημάς. Και φυσικά δεν περιελάμβανε ομόνοια και κοινούς στόχους μοναχά στις ανώτερες βαθμίδες, αλλά απαιτούσε εξίσου συστράτευση και άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων στο επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας. Ίσως πια σήμερα να μας φαίνεται ασήμαντο, ωστόσο η ενσωμάτωση της αριστεράς και των πολιτικών της οργανώσεων στο σκληρό πυρήνα του ελληνικού κράτους υπήρξε η πιο κομβική στιγμή των τελευταίων σαράντα χρόνων. Κι αυτό γιατί μετά από περίπου έξι δεκαετίες διαρκούς εμφυλίου πολέμου, μετά από ποταμούς αίματος και μίσους απύθμενου, μετά από ανταρτοπόλεμο και τάγματα ασφαλείας, μετά από εθνικό διχασμό και παρολίγον διάσπαση, το ελληνικό κράτος απέκτησε εσωτερική συνοχή, κοινούς (ή περίπου κοινούς…) στόχους για την εξωτερική του πολιτική, κοινή (ή περίπου κοινή…) γνώμη για την ταξική εκμετάλλευση, κοινές (ή περίπου κοινές…) προοπτικές. Και επίσης άλλαξε στελεχικό δυναμικό. Τα φρεσκοξυρισμένα μάγουλα των χουντικών συνταγματαρχών αντικαταστάθηκαν από τριχωτές κεφαλές, τα κλαρίνα από ροκ συναυλίες με κρατική επιχορήγηση και ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός από πρωτόγνωρη σεξουαλική απελευθέρωση.

Βέβαια αυτά ήταν απλώς τα επιφαινόμενα. Γιατί κατά τα άλλα, η ολοκλήρωση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού σήμαινε επίσης καθολική επίθεση στις δυνατότητες αυτονομίας του προλεταριάτου. Πράγματι, με την ταξική ειρήνη να δίνει αέρα στα πανιά του, το ελληνικό κράτος μπόρεσε για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να θέσει σε κίνηση τις ιμπεριαλιστικές του βλέψεις στα βόρεια και στα ανατολικά του σύνορα. Η ομογενοποίηση της ελληνικής κοινωνίας έδωσε μορφή και περιεχόμενο στο καταναλωτικό όνειρο και δόξασε το lifestyle ως Θεό. Ο ταξικός ανταγωνισμός ανετέθη επί μισθώ στις επίσημες συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες σαν ανταπόδοση κοιτούσαν να τον κατευθύνουν σε ανώδυνες ατραπούς. Η εργασία κατασυκοφαντήθηκε, το τέλος της δοξάστηκε σαν την έλευση του Θεανθρώπου, την ίδια στιγμή που η καθολική εκμετάλλευση των μεταναστών εργατών μετατράπηκε στην ανομολόγητη προϋπόθεση ευμάρειας και πλουτισμού. Εντωμεταξύ, ο ρατσισμός και η μικροαστικοποίηση κάλπαζαν, η απουσία εργατικού κινήματος έβγαζε μάτι, η μεταφυσική πεποίθηση ότι το μέλλον μας θα βαίνει από το καλό στο καλύτερο είχε αποκτήσει ισχύ αυτονόητου.

Τολμούμε να πούμε ότι αυτή η no way out προοπτική, η ολοκλήρωση δηλαδή του ελληνικού κράτους ταυτόχρονα με την ομογενοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, υπήρξε η γενέθλια συνθήκη για τις ιδέες και τiς πρακτικές της αυτονομίας, όπως αυτές εκφράζονται σ’ αυτό και σε άλλα περιοδικά κι όπως εκφράζονται στο δρόμο από μας και από δεκάδες άλλους συντρόφους και συντρόφισσες. Τολμούμε να πούμε ότι οι πρώτες απόπειρες εναντίωσης στη μετάλλαξη του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας, από τις αρχές του ’90 και μετά, ήταν στην ουσία τους τα πρώτα ανεπεξέργαστα σκιρτήματα της ανάγκης για αυτονομία. Για να το πούμε αλλιώς, μας φαίνεται ότι ήταν η ίδια η καπιταλιστική ολοκλήρωση αλά ελληνικά που γέννησε τον εχθρό που της αντιστοιχούσε. Και μάλιστα σε μια ιστορική συγκυρία που η εκμηδένιση του εσωτερικού εχθρού είχε πανηγυριστεί σα θρίαμβος. Για να προλάβουμε τυχόν παρανοήσεις: δεν εννοούμε τις αυτόνομες ιδέες και πρακτικές σα μια μετωπική σύγκρουση δίχως αύριο. Κάθε άλλο. Στο μυαλό μας οι αυτόνομες ιδέες και πρακτικές των αρχών της δεκαετίας του ’90 ήταν μια διάχυτη και ενστικτώδης άρνηση εγκλωβισμού, μια ασχεδίαστη αναζήτηση διεξόδου κινδύνου απέναντι σε ένα κράτος και μια κοινωνία που έκλεινε κάθε πόρο αυτονομίας. Ήταν ένα μείγμα διαίσθησης και εμπειρισμού, που όσο εύκολα μπορούσε να καταλάβει τους εχθρούς του, άλλο τόσο δύσκολα ήταν σε θέση να εξηγήσει τον εαυτό του: την ιστορική του προέλευση και την πολιτική του κατεύθυνση.

Έτσι όπως εξετάζουμε την ιστορία, νομίζουμε ότι η αυτονομία στην Ελλάδα δεν ήταν άνθρωποι. Ήταν ένα σώμα ιδεών γύρω απ’ το οποίο συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι αυτόνομοι. Μπορεί να μην ήταν σχεδιασμένο, αλλά οι βασικές θεωρητικές και πρακτικές κατευθύνσεις των αυτόνομων στρέφονταν, στο μέτρο που τους αναλογούσε, ακριβώς ενάντια στο τέρας που παρήγαγε η κρατική ολοκλήρωση και η κοινωνική ομογενοποίηση. Την ίδια στιγμή που εξελίσσονταν τα μακεδονικά συλλαλητήρια και παιζόταν η στρατιωτική εισβολή στη Μακεδονία, γεννήθηκαν οι απόψεις των αυτόνομων για τον ιμπεριαλισμό του ελληνικού κράτους. Την ίδια στιγμή που ο ρατσισμός της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους επέλαυνε, σχηματίστηκαν οι πρώτες ομάδες και τα πρώτα έντυπα που πολεμούσαν το ρατσισμό στο δρόμο και στα μυαλά. Την ίδια στιγμή που κυριαρχούσαν οι κρατικές θεωρίες περί τέλους της ιστορίας και τέλους της εργασίας, δημοσιεύονταν δειλά δειλά κείμενα και αφίσες που έβαζαν την εργασία και την εκμετάλλευσή της στο κέντρο της επιχειρηματολογίας τους. Την ίδια στιγμή που η αριστερή σκέψη και οργάνωση είχαν μετατραπεί σε οργανικό κομμάτι του ελληνικού κράτους και του ελληνικού καπιταλισμού, η αυτόνομη οπτική τις αντιμετώπιζε ως εχθρικά μορφώματα κι όχι ως “συντρόφους που δεν ασκούν βία”. Την ίδια στιγμή που οι μεσολαβήσεις πύκνωναν σε βαθμό που είχε μαυρίσει ο ορίζοντας, οι αυτόνομοι κοιτούσαν να αποδράσουν, στα λόγια και στα έργα, από την τυραννία της κυρίαρχης αλήθειας.

Η γέννηση της αυτονομίας στην Ελλάδα ήταν μια διαδικασία μακρά, επώδυνη, κι όχι πάντοτε επιτυχημένη. Όμως υπήρξε. Κι όπως μας είπε ένας φίλος, το πιο ενδιαφέρον δεν είναι ότι υπήρξε. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι είχε τόσο μικρή απήχηση..

Αναδημοσίευση από : Ταξικό Μίσος

Το χρονικό του δουλεμπορίου στη Κατοχή Αιτ/νίας (από περιοδικό “Παροξυσμός”).

Το χρονικό του δουλεμπορίου στη Κατοχή Αιτωλοακαρνανίας.

DSC00060 IMG_2082(Φωτογραφίες απο τον καταυλισμό, Γενάρης 2010)

Στις 2 και 3 Φεβρουαρίου, εκδικάστηκε στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αγρινίου η υπόθεση του δουλεμπορίου στην περιοχή της παραχελωΐτιδας (Κατοχή Αιτωλοακαρνανίας), με βασικούς κατηγορούμενους επτά άτομα (δυο ρουμάνικης καταγωγής και πέντε ελληνικής καταγωγής). Η έκβαση της δίκης, όπως αναφέρεται στην Εφημερίδα Γεγονός (2015, Φεβρουαρίου 7) ήταν η καταδίκη σε πολυετή κάθειρξη ενός άτομου ρουμανικής καταγωγής, ενώ σε δυο ελληνικής καταγωγής επιβλήθηκαν ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης και αφέθηκαν ελεύθεροι. Δεν περιμένουμε τίποτα από την αστική δικαιοσύνη. Ούτε πιστεύουμε πως το δουλεμπόριο στην εν λόγω περιοχή έχει πάψει να υφίσταται. Παράλληλα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά, πως μερικές ποινές δεν θα σταματήσουν αυτά τα φαινόμενα που αποτελούν μια τεράστια, αλλά αόρατη, περιοχή του καπιταλισμού. Μιλάμε για τον καπιταλιστικό «κάτω κόσμο», όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών και μεταναστριών. Μια περιοχή που παραμένει πεισματικά σε όρους σκλαβιάς, συστηματικά απούσα από τις εθνικές στατιστικές.

Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να σταθούν εμπόδιο στην επέλαση του κεφαλαίου. Για αυτό το 2010, αλληλέγγυοι και αλληλεγγύες από το Αγρίνιο (μέσω πρωτοβουλίας που αναπτύχτηκε εκείνη την περίοδο για το συγκεκριμένο ζήτημα), επισκεφτήκαν την περιοχή Κατοχής Αιτωλοακαρνανίας αρκετές φορές, παρέχοντας υλική στήριξη στους μετανάστες και τις μετανάστριες, με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Εκεί, από πρώτο χέρι, είδαμε τις συνθήκες διαβίωσης τους, αναλογιστήκαμε τις όρους εργασία τους, ήρθαμε αντιμέτωποι με την ιεραρχική δομή του καταυλισμού τους, κοινοποιήσαμε και θέσαμε το ζήτημα στην δημόσια σφαίρα, δείξαμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας –αντιλαμβανόμενοι πάντα πως η ζωή των μεταναστών αποτελεί μελλοντική εκδοχή της δική μας ζωής. Η πρωτοβουλία αυτή έληξε αφενός διότι έφτασε στα όρια των δυνατοτήτων της και αφετέρου η ιεραρχική δομή του καταυλισμού δεν άφηνε περιθώρια για περαιτέρω κινήσεις. Ήδη από τις πρώτες επισκέψεις μας στον καταυλισμό, εντοπίσαμε τα «κεφάλια» του καταυλισμού, αξιολογήσαμε τις σχέσεις τους με τους «ντόπιους παράγοντες», ακούσαμε κάποιες σιγανές φωνές άλλων μεταναστών που μιλούσαν για «κουμάντα» και «αρχηγούς».

Η είδηση που ήρθε κάποιο καιρό αργότερα ότι άτομα ελληνικής και ρουμανικής καταγωγής κάνουν εμπορία ανθρώπων «κατά εξακολούθηση, κατά συρροή και κατ΄ επάγγελμα», έχοντας ως βασική τροφοδοσία τους μετανάστες και τις μετανάστριες στον εν λόγω καταυλισμό, δε θα μπορούσε να προκαλέσει έκπληξη. Αυτές οι δεκάδες μεταναστών στην Κατοχής Αιτωλοακαρνανίας, δεν είναι μια «ατυχής εξαίρεση». Αποτελούν κρίκο της μακριάς αλυσίδας της σύγχρονης εργασίας. Μια αλυσίδα που ξεκινάει από τους σύγχρονους σκλάβους, την παιδική εργασία, την καταναγκαστική πορνεία, την εργασία των φυλακισμένων και φτάνει έως τις συνθήκες της σύγχρονης «τυπικής» μισθωτής εργασίας. Αυτές οι περιοχές της σκλαβιάς, σαν αυτής της Κατοχής Αιτωλοακαρνανίας, αποτελούν σημαντικό δομικό στοιχείο της βάσης που πατάει ο καπιταλισμός. Η δημιουργία στρατιών σύγχρονων σκλάβων είναι καίριο σημείο την καπιταλιστικής στρατηγικής. Για να δημιουργηθούν αυτοί οι εργάτες που θα δουλέψουν σε αυτά τα κάτεργα, όπως αναφέρει ο Caffentzis (2012), «γιγάντιες νέες περιφράξεις χαράσσονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Αφρικής, της Ασίας και της Αμερικής» (και η κρίση στην Ευρώπη σηματοδοτεί πως αυτές οι νέες περιφράξεις χαράσσονται και στις δικές της περιοχές). Το ίδιο κεφάλαιο που έχει στην ιδιοκτησία του τις υπερσύγχρονες δομές παραγωγής και υπηρεσιών, περιφράσσει κομμάτια γης σε ολόκληρο τον πλανήτη προκαλώντας λιμούς, επιδημίες, πολέμους χαμηλής έντασης, φτωχοποίηση και μαζική εξαθλίωση, απαραίτητα συστατικά για την δημιουργία στρατιών σύγχρονων σκλάβων. Και επειδή ο λεγόμενος «Τρίτος Κόσμος» δεν αρκεί, η κατασκευή ενός νέου «Τρίτου Κόσμου» στο εσωτερικό του «Πρώτου Κόσμου» έχει προ πολλού ξεκινήσει. Περιλαμβάνει έκτος από μετανάστες (σαν αυτούς της Κατοχής Αιτωλοακαρνανίας) και πολλούς πρωτοκοσμικούς εργάτες (άνεργους, επισφαλείς, «μαύρους», ανασφάλιστους, ελαστικούς).

Το κεφάλαιο των εταιριών υψηλής τεχνολογίας (υψηλής οργανικής σύνθεσης), δεν αφήνει το βλέμμα του ούτε μια στιγμή από τα κάτεργα και τα σκλαβοπάζαρα. Εκεί που η νόμιμη και «τυπική» εργασία τελειώνει, αρχίζει η σκλαβιά που παράγει τεράστιες ποσότητες υπεραξίας για το κεφάλαιο, απαραίτητη προϋπόθεση για την εξάπλωσή του.

Με λίγα λόγια:  Καπιταλισμός χωρίς σκλαβοπάζαρα δεν γίνεται.

Είτε σε περιόδους «κρίσης», είτε σε περιόδους «ανάπτυξης», από τους κάμπους παραχελωΐτιδας, μέχρι τις συνθήκες εκμετάλλευσης την «τυπικής» μισθωτής σκλαβιάς των αστικών κέντρων, η εξαθλίωση και η εκμετάλλευση για την παραγωγή κέρδους, είναι το κύριο μέλημα του κεφαλαίου. Συνεπώς, η πτώση μας στο απύθμενο βαρέλι της εκμετάλλευσης συνεχίζεται. Δική μας δουλεία είναι να ανακόψουμε αυτήν την πτώση. Μακριά από τις μεσολαβήσεις και τις αναθέσεις των καιρών μας.

 

Περιοδικό «Παροξυσμός»

23/02/1015

Αγρίνιο

 

Αναφορές:

– Ζαρκαβέλη, Μ. (2015, Φεβρουάριος 7). Ποινές κάθειρξης για το εμπόριο εργατών γης στην Κατοχή. Εφημερίδα Γεγονός, σελ. 4.

– Caffentzis, G. (2012). Η εργασία, η ενέργεια, η κρίση και το τέλος του κόσμου. Σκέψεις για την εργασία, την τεχνολογία και την καπιταλιστική κρίση(1980-2000). Αθήνα: Αρχείο 71.

Η καταστολή στην Αμυγδαλέζα υπογράφει την συνέχιση της βαρβαρότητας

ροσιναντε4Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για τα γεγονότα στην Αμυγδαλέζα

Το πρωί του Σαββάτου (21/2), συλλογικότητες που δραστηριοποιούνταν στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα είχαν καλέσει διαδήλωση στο κέντρο κράτησης μεταναστών της Αμυγδαλέζας. Η κίνηση αυτή έγινε ως κομμάτι μιας σειράς δράσεων των προηγούμενων ημερών, οι οποίες ήρθαν ως απάντηση στους δυο θανάτους κρατουμένων την προηγούμενη εβδομάδα και με κεντρική διεκδίκησή τους την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Το πλήθος του κόσμου που βρέθηκε στην Αμυγδαλέζα επιχείρησε να προσεγγίσει το χώρο που κρατούνταν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, διαδηλώνοντας στο ανοιχτό χώρο της αστυνομικής ακαδημίας. Όταν έφτασε σε σημείο να έχει οπτική επαφή με τους κρατουμένους, η διαδήλωση περικυκλώθηκε και χτυπήθηκε αναίτια από διμοιρίες των ΜΑΤ, οι οποίες, με τον τρόπο τους, μας κατέστησαν σαφές πως η παρουσία μας στον χώρο ήταν ενοχλητική. Συγκεκριμένα, επιδόθηκαν με υπερβάλλοντα ζήλο σε έντονη χρήση χημικών, ξύλου και κυνηγητού ακόμη και σε διαδηλωτές που οπισθοχωρούσαν. Εν τέλει, μόλις μας απώθησαν στην επιθυμητή γι” αυτούς απόσταση, παρατάχθηκαν μπροστά μας κλείνοντας την είσοδο προς το χώρο, ενώ συνέχισαν να έχουν προκλητική στάση.

Την ίδια στιγμή που το Κράτος αποδεικνύει για ακόμη μια φορά, ότι υπάρχει για να σπάει την συλλογική δράση και την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, η κυβέρνηση και οι διάφοροι υποστηρικτές της βρίσκουν «αχρείαστη» κάθε κινητοποίηση για τις ανάγκες μας. Τους απαντάμε ότι δεν αφήνουμε σε κανέναν σωτήρα την τύχη των μεταναστών κρατουμένων στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά ούτε και την ίδια την ζωή μας. Όσο η εκμετάλλευση και η καταπίεση συνεχίζει να υφίσταται μέσα σε αυτή την κοινωνία, όσο Αμυγδαλέζες και Μανωλάδες αιχμαλωτίζουν και εκμεταλλεύονται ανθρώπους, το κοινωνικό κίνημα θα βρίσκεται στον δρόμο και δεν υπάρχει κανένας μπάτσος, πόσο μάλλον καμία «υπόσχεση» ή «δέσμευση», που θα μπορέσει να το καταστείλει.

Ανοιχτή διάθεση προϊόντων ΒΙΟ.ΜΕ (Νάουσα)

10465242_612015582263560_6714633864473499708_o 10530653_612015715596880_4585251308850025104_o 10985412_612015852263533_4321448768538574937_oXθες Σάββατο 21/2 πραγματοποιήσαμε ως κοινωνικός χώρος ανοιχτή διάθεση προϊόντων της ΒΙΟ.ΜΕ στη κεντρική πλατεία της Νάουσας, προκειμένου να δείξουμε, έστω και στον ελάχιστο αυτό βαθμό, την αλληλεγγύη μας με τον αγώνα των εργαζομένων του κατειλημμένου εργοστασίου καθώς και να ενημερώσουμε όσο μπορούμε τη πόλη για το εγχείρημα που μόλις γιόρτασε τα 2 του χρόνια.

Ο πάγκος μας επίσης περιελάμβανε τη νέα κυκλοφορία του βιβλίου “Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής” από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες και τις εκδόσεις των Συναδέλφων, καθώς και το επίσης νέας κυκλοφορίας βιβλίο του Αλέξανδρου Κιουπκιολή “Για τα κοινά της ελευθερίας” από τις εκδόσεις Εξάρχεια.

Εμείς από την πλευρά μας, στηρίζουμε και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, αυτοδιεύθυνσης και συνεργατικότητας. Ελπίζουμε και επιδιώκουμε η χθεσινή μέρα να σηματοδοτήσει μία σειρά ημερών γεμάτες από αντίστοιχες δράσεις σε κάθε γωνιά της πόλης.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΦΕΝΑΙ-ΜΥΡΣΙΝΗ:ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.Η ασυδοσία και τρομοκρατία της εργοδοσίας στον «ΚΑΦΕΝΑΙ – ΜΥΡΣΙΝΗ» Δεν θα περάσει!

Από τον Αύγουστο του 2013 τέσσερις εργαζόμενοι του καταστήματος «ΚΑΦΕΝΑΙ» (τώρα έχει το όνομα «ΜΥΡΣΙΝΗ») ξεκινήσαμε τον αγώνα μας, διεκδικώντας δεδουλευμένα (όπως είχαν κάνει και άλλοι οχτώ συνάδελφοί μας το 2010). Ο αγώνας μας ο οποίος συνεχίζεται μέχρι και σήμερα περιλαμβάνει παραστάσεις διαμαρτυρίας, παρεμβάσεις σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ και σε παζάρια χωρίς μεσάζοντες, συνεντεύξεις στα Μ.Μ.Ε., ενημερώσεις σε βουλευτές, Σωματεία, Συλλογικότητες  κ.λ.π. Παράλληλα κινηθήκαμε και σε νομικό επίπεδο καταθέτοντας ασφαλιστικά μέτρα και αγωγές στα οποία τελικά κερδίσαμε.

Συγκεκριμένα στις 25/11/2014 βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου για τα δεδουλευμένα, η οποία μας δικαιώνει πλήρως αναγνωρίζοντας το σύνολο του ποσού (23.000 Ευρώ). Δυστυχώς η εργοδοσία αντί να συμμορφωθεί με την απόφαση, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα διατυμπάνιζε το ακριβώς αντίθετο, την πίστη της δηλαδή στην ελληνική δικαιοσύνη, χρησιμοποιεί διάφορες μεθοδεύσεις ώστε να καθυστερήσει την καταβολή του συνολικού ποσού.

never give upΗ «αριστερή» εργοδοσία του ΚΑΦΕΝΑΙ και πλέον «ΜΥΡΣΙΝΗ»  ακoλουθώντας την πολιτική της προηγούμενης συγκυβέρνησης (Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ.) «νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη» από την αρχή ήταν ανένδοτη σε οποιονδήποτε διάλογο ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε. Αντιθέτως κινήθηκε εκδικητικά απέναντί μας απολύοντας μας και κάνοντας συνεχώς ψευδείς μηνύσεις (με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στο αυτόφωρο) και αγωγές με σκοπό να μας τρομοκρατήσει.

Χαρακτηριστικά με την αγωγή την οποία υπέβαλε εναντίον μας, ζητάει: να απαγορευθούν οι συναθροίσεις έξω από το κατάστημα, να απαγορευθεί η οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα της εργοδοσίας και της εργατικής διαφοράς και να της καταβάλουμε εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι καθώς επίσης και τρεις αλληλέγγυοι (μέλη του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού και οι 2 εκλεγμένοι στο Δ.Σ.) 140.000 Ευρώ!!!! Παράλληλα με διάφορες μεθοδεύσεις και δόλια μέσα προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα αναρτώντας στο διαδίκτυο συκοφαντίες και τόνους λάσπης. Παίρνει τηλέφωνο στους εργοδότες αλληλέγγυων «ενημερώνοντας» τους για την συνδικαλιστική τους δράση, ζητώντας ουσιαστικά την απόλυσή τους.

ΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΝΟΜΙΚΑ – ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ

Όλο το προηγούμενο διάστημα τόσο εμείς όσο και συνάδελφοί στο κλάδο μας (Banquet, Applebee’s, Pizza Hut, Goody’s, Χατζή, Ble κ.α.) αλλά και από άλλους χώρους εργασίας (ΕΡΤ, καθαρίστριες, διαθέσιμοι κ.α.) δώσαμε αγώνες διεκδικώντας τα εργασιακά μας δικαιώματα, την κατάργηση των απολύσεων, τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες μας. Απαντήσαμε μαχητικά στην πολιτική της Τρόικας και της συγκυβέρνησης που έριχναν το βάρος της κρίσης στις πλάτες μας, με αποτέλεσμα εκατομμύρια ανέργους και φτωχούς, χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους, μία ολόκληρη κοινωνία στα όρια της εξαθλίωσης. Εμείς οι απολυμένοι – εργαζόμενοι του «ΚΑΦΕΝΑΙ» συνεχίζουμε τον αγώνα μας απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία συμβάλλοντας στο ξήλωμα των μνημονίων στην πράξη.

-Να αποσυρθούν οι ψευδομηνύσεις και οι αγωγές της εργοδοσίας

-Να δοθεί άμεσα το σύνολο των δεδουλευμένων

-Να παρθούν πίσω οι άκυρες και εκδικητικές απολύσεις μας

Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένωνστον ΚΑΦΕΝΑΙ – ΜΥΡΣΙΝΗ

kafenesworkersfight.blogspot.com

751€ στα τέλη του 2016….. για τώρα μόνο μικρές παρεμβάσεις εξωραϊσμού της αθλιότητας των voucher και των πεντάμηνων

751€ στα τέλη του 2016 (efsyn.gr)

cropped-BANNER7παρακάτω σχόλιο της ATTACK με αφορμή το άρθρο του παραπάνω συνδέσμου

751€ στα τέλη του 2016….. για τώρα μόνο μικρές παρεμβάσεις εξωραϊσμού της αθλιότητας των voucher και των πεντάμηνων

Από τις εξαγγελίες για άμεση επαναφορά του βασικού μισθού στα 751, η νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι σταδιακά αναδιπλώνεται και αναβάλλει την όποια νομοθετική πρωτοβουλία, αποδεχόμενη τα όσα της προτείνουν οι εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ). Η υποχώρηση αυτή συμπληρώνεται από την προσπάθεια άμεσης και περαιτέρω ανάπτυξης των προγραμμάτων ΟΑΕΔ – ΕΣΠΑ, σε συνεργασία με τις εργοδοτικές οργανώσεις. Επιδεικνύοντας μεγάλο ενδιαφέρον για την πολιτική που θέσπισε η προηγούμενη κυβέρνηση και από την οποία τελικά επωφελήθηκαν επιχειρήσεις και ΚΕΚ. Μια πολιτική που θεωρεί λογικό να δίνεται επίδομα ανεργίας στο 15% των άνεργων, ενώ οι υπόλοιποι θα πρέπει να ανακυκλώνονται στα κάθε λογής προγράμματα για 400€. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να λύνονται τα χέρια των αφεντικών και να αξιοποιείται η ανεργία για να καταρρακώνονται τα δικαιώματα όσων ακόμα έχουν δουλειά.

Εξοργιστικές είναι οι προτάσεις που δέχεται η κυβέρνηση από τις εργοδοτικές οργανώσεις (βλ. την πρόταση της ΕΣΕΕ) για την ανάπτυξη αυτών των προγραμμάτων και την περαιτέρω χρηματοδότηση των επιχειρήσεων προκειμένου να αυξηθούν οι μισθοί, αλλά και η απαίτηση για μείωση των εργοδοτικών εισφορών για τα ασφαλιστικά ταμεία  Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων τι λένε για όλα αυτά;;;

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των συνδικάτων, είτε στηρίζουν τη συγκεκριμένη πολιτική διαχείρισης της ανεργίας (ΓΣΕΕ), είτε απλά παραμένουν αδρανή και δεν τοποθετούνται με σαφήνεια και επί του πρακτέου πάνω στο ζήτημα. Περιμένουν την όποια νομοθετική πρωτοβουλία για το βασικό μισθό και αυτό είναι όλο.

Τώρα πρέπει να οργανωθούμε και να αντεπιτεθούμε. Οι αγώνες του διαστήματος που διανύουμε (MIGATO, QCS, Γκαζοχώρι, ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ) δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το εργατικό κίνημα. Το δρόμο που οδηγεί σε σημαντικές νίκες απέναντι στη εργοδοτική αυθαιρεσία και που μπορεί να μας οδηγήσει μέχρι την κατάκτηση ενός αξιοπρεπούς βασικού μισθού.  Η ATTACK, με τις δικές της δυνάμεις ήταν παρούσα σε αυτές τις μάχες. Βαθιά πεποίθησή μας είναι ότι για να αλλάξει η ζωή μας θα πρέπει να βγούμε στο προσκήνιο με τις διεκδικήσεις μας. Ενωμένοι μέσα από τα σωματεία που σήμερα δίνουν τη μάχη, αλλά και τις συλλογικότητες που πρέπει εμείς οι ίδιοι να επινοήσουμε να σπάσουμε το κλίμα ανάθεσης και αναμονής, να νικήσουμε το φόβο που επικρατεί στους χώρους δουλειάς.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση να καταργήσει τώρα τα προγράμματα δουλείας ΟΑΕΔ ΕΣΠΑ και να δοθεί επίδομα σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας και χωρίς προϋποθέσεις. Έτσι δε θα μπορεί η εργοδοσία να χτυπά τα δικαιώματα των εργαζόμενων συναδέλφων μας, θα σπάσει ο φόβος της απόλυσης στους χώρους δουλείας και θα βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας. Να σταματήσει τώρα η κοροϊδία και ο εξωραϊσμός αυτών των προγραμμάτων. Οι απαιτήσεις μας ωστόσο δεν στρέφονται μόνο προς την κυβέρνηση. Τώρα πρέπει να επιβάλλουμε στην εργοδοσία να δουλεύουμε με αξιοπρέπεια. Τέρμα στα εξοντωτικά ωράρια και τους μισθούς πείνας. Τέρμα στην ελαστική εργασία που δε μας επιτρέπει να προγραμματίσουμε στοιχειωδώς τις ζωές μας. Απαιτούμε να πληρωνόμαστε με μισθό κάθε μήνα, να έχουμε σαφή καθήκοντα και ωράρια, να ασφαλιζόμαστε κανονικά. Το ξέρουμε καλά πως για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει η εργοδοσία να αποδεχθεί ότι θα μειωθούν τα κέρδη της προκειμένου εμείς να ζούμε με αξιοπρέπεια. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι πρέπει να γίνει και πάλι!

ΣΠΑΜΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΕΣΠΑ – ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΙΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑ – ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Στοιχεία επικοινωνίας: againstmodernslavery@gmail.comATTACK στο facebook, 6987802255

ATTACK στην ανεργία και την επισφάλεια

Συνέντευξη τύπου για τον αγώνα στη MIGATO

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καλεί όλα τα σωματεία, τις εργατικές λέσχες, τις συνελεύσεις κατοίκων και κάθε συλλογικότητα που στήριξε και συμπαραστάθηκε στον αγώνα της εργαζόμενης τεχνικού στη Μιγκάτο, σε συνέντευξη τύπου η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 24/02/2015, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΕΕ, Νίκης 4 στο Σύνταγμα, στις 10 πμ.

10985530_692198920896726_2076141461117381815_n

κάλεσμα παρέμβασης στη Μυτιλήνη, Σάββατο 21/2 ώρα 11.30πμ έξω από το κατάστημα της WIND στη Μυτιλήνη, Καβέτσου 36.

κάλεσμα παρέμβασης στη Μυτιλήνη, από Σύμπραξη Αμετανόητων Αναρχικών

Σάββατο 21/2 ώρα 11.30πμ έξω από το κατάστημα της WIND στη Μυτιλήνη, Καβέτσου 36.

 

wind1

 

Ξεσαλώνουν τα αφεντικά! Νέα απόλυση εγκύου στην Αλεξανδρούπολη

αναδημοσίευση από attack / Πηγή pandiera:

αρχείο λήψηςΕργαζόμενη απολύθηκε μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, στην εργοδοσία της. Πρόκειται για την εταιρεία εμπορίου ενδυμάτων LIN HONGOIN (3ο χλμ Αλεξανδρούπολης – Φερών), όπως καταγγέλλει το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Έβρου, που χαρακτηρίζει την απόλυση παράνομη και καταχρηστική, και απαιτεί την επαναπρόσληψή της εργαζόμενης και την άμεση πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάστασή της.

Πρόκειται για ένα ακόμα περιστατικό «ακραίας» εργοδοτικής αυθαιρεσίας, μετά την περίπτωση της εταιρείας MIGATO, τονεκφοβισμό εγκύου από την τεχνική εταιρεία “ΠΑΝΘΕΟΝ”, τονξυλοδαρμό εργαζόμενης από τον εργοδότη της.

Τα αφεντικά «μισούν» την εγκυμοσύνη και την μητρότητα γι’ αυτό θέλουν γρήγορα γρήγορα να ξεμπερδεύουν, επιστρατεύοντας κάθε μέσο. Απολύσεις στην «ψύχρα», ψυχολογικές πιέσεις και εκβιασμούς,  ατομικές συμβάσεις εργασίας ή ιδιωτικά συμφωνητικά, όπου η εργαζόμενη δεσμεύεται πως δεν πρόκειται να μείνει έγκυος ή, εάν μείνει, θα αποχωρήσει! Σε πολλές εταιρείες η επιλογή του προσωπικού όσον αφορά τις γυναίκες γίνεται και με βάση το κριτήριο αποφυγής της εγκυμοσύνης.

Ο αγώνας που δόθηκε ενάντια στην απόλυση της εγκύου εργαζόμενης από την MIGATO, η αποφασιστικότητα, η αλληλεγγύη και ο συντονισμός που ανάγκασε την εργοδοσία να υποχωρήσει, ας απολέσει ένα παράδειγμα, για τις επόμενες αναμετρήσεις με τον κόσμο του κεφαλαίου.

Η ανακοίνωση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Έβρου αναφέρει:

Το Εργατ/κο Κέντρο Ν. Έβρου καταγγέλλει την παράνομη και καταχρηστική απόλυση εγκύου από την εταιρεία LIN HONGOIN εμπόριο ενδυμάτων που βρίσκεται επί της οδού 3ο χιλιομ. Αλεξανδρούπολης – Φερών

Άλλο ένα περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας προστίθεται στη μακριά λίστα των απολύσεων νέων εργαζομένων γυναικών λόγω μητρότητας. Η Εργαζόμενη στο κατάστημα LIN HONGOIN απολύθηκε μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της στον εργοδότη.

Το περιστατικό έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Έρχεται ακόμη να επιβεβαιώσει , ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική του κεφαλαίου, μας έχει φέρει 100 χρόνια πίσω, με τα αφεντικά να νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα. Οι εργαζόμενοι βαφτίζονται «συνεργάτες» με στόχο να μην τολμούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, τρομοκρατούνται, απειλούνται και εργάζονται υπό το καθεστώς συνεχούς φόβου.

Εμείς τους απαντάμε ότι η επίθεση στη μητρότητα , η τρομοκρατία που βιώνουν εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς , η εργοδοτική ασυδοσία, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και η χειροτέρευση των όρων εργασίας δεν θα μείνουν αναπάντητα.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην απολυμένη συνάδελφο και απαιτούμε την επαναπρόσληψή της και την άμεση και πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάστασή της.

Να σταματήσει η εργοδοτική τρομοκρατία και η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ας καταλάβουν οι εργοδότες ότι οι μνημονιακοί νόμοι καταρρέουν.

Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία

 

Για το εξάμηνο εξωτερικού στο ΤΞΓΜΔ του Ιονίου Πανεπιστημίου [Ενημέρωση]

Αναδημοσίευση από ΣΜΕΔ
Ενημέρωση 17/2/2015: Όπως ενημερωθήκαμε από τον Σύλλογο Φοιτητών του ΤΞΓΜΔ του Ιονίου Πανεπιστημίου, το Συμβούλιο του ιδρύματος ενέκρινε μηδενικόπροϋπολογισμό για το εξάμηνο εξωτερικού μετά από σχετική εισήγηση της Συγκλήτου. Και εις ανώτερα στους πανεπιστημιακούς ταγούς… Ακολουθεί ανακοίνωση του Συλλόγου Φοιτητών, στα αιτήματα του οποίου εκφράζουμε, ξανά, την πλήρη υποστήριξή μας:
Ionio_slide4_1
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Σ.Φ. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

Τα τελευταία χρόνια τα πτυχία των φοιτητών του ΤΞΓΜΔ χάνουν όλο και περισσότερο την αξία τους. Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, μεταξύ άλλων, είναι η σταδιακή κατάργηση του εξαμήνου εξωτερικού, δηλαδή η φοίτηση των ασκούμενων μεταφραστών για ένα εξάμηνο στο εξωτερικό με έξοδα του τμήματος, με σκοπό την περαιτέρω εξοικείωσή τους με τη γλώσσα εργασίας τους. Βαθμιαία το ποσό του προϋπολογισμού που αντιστοιχούσε στο εξάμηνο εξωτερικού μειωνόταν, με αποκορύφωμα τη φετινή απόφαση της Συγκλήτου για μηδενικό προϋπολογισμό. Η υποβάθμιση αυτή του πτυχίου μας επικυρώθηκε και νομικά, με την υπουργική απόφαση του 2012 η οποία καθιστά δυνητικό πια, αντί για υποχρεωτικό, το εξάμηνο εξωτερικού. Η ίδια πολιτική λιτότητας προκαλεί στο τμήμα μας εξίσου σημαντικά προβλήματα, όπως την έλλειψη διδακτικού προσωπικού, κυρίως στην κατεύθυνση της Διερμηνείας και την ειδίκευση της Ισπανικής που στην ουσία έχει καταργηθεί.

Το εξάμηνο εξωτερικού δεν αποτελεί πολυτέλεια, ούτε απλώς 21 διδακτικές μονάδες. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών μας και απαραίτητο εφόδιο για ένα μεταφραστή, καθώς έρχεται σε άμεση επαφή με το αντικείμενό του. Η κατάργηση αυτού απορρέει από την εσκεμμένη υποχρηματοδότηση της παιδείας και την υποβάθμιση του δημοσίου δωρεάν και ενιαίου χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται πτυχίων δύο ταχυτήτων: όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τα έξοδά τους μόνοι τους για να μεταβούν στο εξάμηνο εξωτερικού, αυτόματα αποκτούν πτυχίο κατώτερο από αυτούς που «δύνανται».

Ως Σύλλογος Φοιτητών καταγγέλλουμε την απαράδεκτη στάση της Συγκλήτου και της πρυτανικής αρχής, που ενώ γνωρίζει το πρόβλημα εδώ και χρόνια, όχι μόνο αδιαφορεί για αυτό και προωθεί την κατάργηση του εξαμήνου και δείχνει ξεκάθαρα τη στάση της απέναντι στους αγώνες των φοιτητών με συλλήψεις, μηνύσεις, εκφοβισμό και κλειστές πόρτες. Απαιτούμε:

• αύξηση του προϋπολογισμού για το πανεπιστήμιο,
• επαρκή χρηματοδότηση για την πλήρη κάλυψη των εξόδων των φοιτητών στο εξωτερικό,
• διατήρηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα του εξαμήνου,
• πρόσληψη μόνιμου διδακτικού και διοικητικού προσωπικού.

Ζητάμε τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας, των εργαζομένων και της φοιτητικής κοινότητας για τον αγώνα μας. Καλούμε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.


Ενημέρωση 2/9: Ξανά για το εξάμηνο εξωτερικού στο ΤΞΓΜΔ του Ιονίου (Δελτίο Τύπου του “Φάσματος”)

Οι πρυτανικές αρχές και η κυβέρνηση να ανταποκριθούν άμεσα στα δίκαια αιτήματα των φοιτητών του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου

Στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο παρακολουθούμε από τις αρχές του χρόνου μια ενδεικτική πράξη του ευρύτερου ελληνικού δράματος. Η μετατροπή του εξαμήνου εξωτερικού από υποχρεωτικό σε προαιρετικό και η συνακόλουθη μείωση της χρηματοδότησής του αντανακλούν την απόφαση των κυβερνώντων να διαλύσουν κατακτήσεις δεκαετιών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και, βεβαίως, και στην εκπαίδευση.
Δεν προκαλεί εντύπωση ότι στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο οι οπισθοδρομικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών του ΤΞΓΜΔ συνοδεύονται από μια επίδειξη ισχύος των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, όπως αυτή εκφράστηκε στην αναίτια σύλληψη των 28 συναδέλφων μας μέσα στους χώρους της πρυτανείας. Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την κοινωνία, όπου οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι, οι φοιτητές, οι μετανάστες, οι κάτοικοι των «υπό ανάπτυξη» περιοχών, οι καταληψίες εγκαταλειμμένων κτιρίων μετατρέπονται σε δήθεν επικίνδυνες απειλές για να χτυπηθούν με στρατιωτικής έμπνευσης νομικά και κατασταλτικά μέτρα.
Ο ΣΜΕΔ εξέφρασε δημόσια την οργή του για τον τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκαν οι πρυτανικές αρχές τη διαμαρτυρία των φοιτητών. Επιπλέον, με επιστολή του προς την πρύτανη, ζητά την άμεση ανταπόκριση της στα αιτήματα της φοιτητικής κοινότητας του Τμήματος. Κι εμείς, μαζί με τους φοιτητές, αναζητούμε απαντήσεις για το μέλλον του εξαμήνου εξωτερικού και της χρηματοδότησής του.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του ΤΞΓΜΔ που αγωνίζονται για να διασώσουν τη χαμένη τιμή των μεταφραστικών σπουδών στη χώρα μας. Απέναντί τους έχουν τις πρυτανικές αρχές, τα υπουργεία Παιδείας και Οικονομικών, και ένα πλέγμα εγχώριων και διεθνών συμφερόντων που στόχο έχει την πλήρη διάλυση των δημοσίων αγαθών. Είναι τα ίδια συμφέροντα που έχουν μετατρέψει την αγορά εργασίας του επαγγελματία μεταφραστή σε ζούγκλα ανεργίας, απλήρωτης εργασίας και εξευτελιστικών όρων απασχόλησης. Πλέον, δείχνουν τα δόντια τους και στα εκπαιδευτικά πράγματα και σε ό,τι, βάσει της ακόρεστης κερδοσκοπικής λαιμαργίας τους, θεωρούν περιττή σαβούρα που πρέπει να πεταχτεί.
Συνάδελφοι, δίπλα σας έχετε το σύνολο της μεταφραστικής κοινότητας αλλά και τις επόμενες γενιές που αξίζουν να σπουδάσουν σε ένα πανεπιστήμιο-κοιτίδα ιδεών και εμπειριών, και όχι σε ένα πανεπιστήμιο-σούπερ μάρκετ. Ο αγώνας σας είναι μια έμπρακτη δήλωση παιδείας και πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του. Και παρά τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα, ο αγώνας αυτός, ο κοινός αγώνας φοιτητών και εργαζομένων, θα νικήσει!

 

•    Άμεση στήριξη του εξαμήνου εξωτερικού για τους φοιτητές του ΤΞΓΜΔ
•    Καμία περικοπή κονδυλίων για την παιδεία
•    Όχι στην υποβάθμιση των μεταφραστικών σπουδών

[ΣΥΒΧΑ] εκλογοαπολογιστική συνέλευση: Κυρ. 1 Μάρτη |&| εκλογές: 10,11 & 12 Μάρτη

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Συσπειρωνόμαστε στο σωματείο μας!
Να συμμετέχουμε όλες και όλοι
> στις εκλογές του Συλλόγου μας: Τρίτη 10/3, 11πμ-6.30μμ | Τετάρτη 11/3, 11πμ-6.30μμ | Πέμπτη 12/3, 9.30πμ-9.30μμ
> και στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση: Κυριακή 1 Μάρτη, 11πμ

 

ekloges2015syvxa_afisa_ok

 

:: ανακοίνωση ::

Καμιά ανάθεση. Οι αγώνες μας συνεχίζονται.

Ο σύλλογός μας, η φωνή και ο λόγος μας

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ήρθε ο καιρός να πούμε και να σκεφτούμε δυο-τρία πράγματα για το σύλλογό μας και για τους ίδιους τους εαυτούς μας ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι. Χωρίς βερμπαλισμούς και με τα αυτιά ανοιχτά. Ίσως τότε θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε και να φωνάξουμε με στιβαρή φωνή αυτό το πολύ απλό: δεν είμαστε ούτε σκυφτοί ούτε μόνοι. Είμαστε εδώ, όρθιοι και όρθιες γιατί για ό,τι έχουμε παλέψει, το έχουμε παλέψει με τις δικές μας δυνάμεις. Έχουμε το Σύλλογό μας ως μέσο αγώνα και σημείο αναφοράς στον κλάδο του βιβλίου γιατί τόσα χρόνια τον έχουμε οικοδομήσει με συντροφικότητα και οριζόντιες και ισότιμες διαδικασίες. Νιώθουμε υπερήφανοι/ες όχι γιατί τα κάνουμε όλα σωστά, αλλά γιατί έχουμε κατακτήσει τον τρόπο να αγωνιζόμαστε μαζί και με αξιοπρέπεια για τα δικαιώματά μας. Έχουμε τέλος τη συνείδησή μας καθαρή, όχι γιατί τα λέμε απαραιτήτως όλα σωστά, αλλά για τον απλό λόγο ότι μπορούμε να επικοινωνούμε ειλικρινά με όλους τους συναδέλφους μας και γιατί μπορούμε να στεκόμαστε άλληλέγγυοι με οποιονδήποτε μας ζητά βοήθεια ή κοινούς αγώνες.

Αυτό είναι και το πιο σημαντικό συνάδελφοι: Να έχουμε οικοδομήσει αυτό το κοινό πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο θα μπορούμε να εκφραζόμαστε και να αγωνιζόμαστε, αυτήν την κοινή φωνή που όταν χρειαστεί θα βροντοφωνάζει υπέρ της αξιοπρέπειάς μας, αυτόν τον κοινό λόγο που όταν χρειαστεί θα καυτηριάζει τα όσα τραβάμε καθημερινά στους χώρους όπου εργαζόμαστε. Το σωματείο παίζει αυτόν τον ρόλο. Για τον απλό λόγο ότι είναι αυτό που δέχεται ανοιχτά τον οποιονδήποτε εργαζόμενο, ακούει την κάθε φωνή (έστω και ψιθυριστή) των συναδέλφων, προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να υπερασπιστεί τα δίκαια αιτήματα όλων μας. Είναι αυτό στο οποίο έρχεται ο νους μας όταν τα βρίσκουμε σκούρα με τον εργοδότη μας ή με τους διευθυντάδες. Είναι αυτό στο οποίο καταφεύγουμε (ή έστω σκεφτόμαστε να καταφύγουμε) όταν μένουμε για καιρό απλήρωτοι, όταν μας πιέζουν με υπερωρίες και προσβολές, όταν μας απειλούν (πότε εμμέσως και πότε ρητώς) να μην απεργήσουμε ή να μη ζητήσουμε αυτά που μας χρωστάνε, όταν γενικότερα μας πνίγει το δίκιο! Το σωματείο είμαστε τέλος όλοι εμείς που τρέχουμε γι’ αυτό, όλοι εμείς που μοιράζουμε ή διαβάζουμε τα κείμενά μας, όλοι εμείς που διαφωνώντας ή συμφωνώντας ιδεολογικά έχουμε μάθει να μιλάμε και να παλεύουμε μαζί.

Η δράση μας και η παρούσα συγκυρία

Με αυτή την λογική βαδίσαμε τόσο καιρό. Νοιαστήκαμε και τρέξαμε για κάθε συνάδελφο και κάθε συναδέλφισσα που ήρθε σε επαφή με εμάς, που κυνήγησε το δίκιο του/της, που τελικά συμπορεύτηκε μαζί μας σε κινητοποιήσεις. Ως σύλλογος αψηφήσαμε με πείσμα όλες τις δυσκολίες και το κλίμα της εποχής. Αψηφήσαμε τις ενορχηστρωμένες φωνές των εργοδοτών που απαξιώνουν καθετί συλλογικό και πετούν τη λάσπη τους από εδώ κι από εκεί. Πήγαμε κόντρα στη συναίνεση και την υποχωρητικότητα που απαιτούν από εμάς οι εργοδότες, την ίδια ώρα που οι ίδιοι αποποιούνται των ευθυνών τους ή συνεχίζουν να πλουτίζουν εις βάρος μας. Και αυτό όχι λόγω κάποιων ιδεολογικών ή ακτιβιστικών εμμονών (όπως μας κατηγορούν κατά καιρούς οι προκλητικές «αναλύσεις» της ΕΝΕΛΒΙ), αλλά επειδή έχουμε τη στοιχειώδη συνείδηση να μην παρατάμε τον αγώνα που έχουμε ξεκινήσει.

Είναι τελικά αυτή η αξιοπρέπεια, συνάδελφοι, που μας ώθησε να κάνουμε τον αγώνα για την επαναπρόσληψη της άδικα απολυμένης συναδέλφου στον Ευριπίδη, είναι αυτή η αξιοπρέπεια που για πάνω από ένα χρόνο τώρα μας στρατεύει στις πολύμορφες δράσεις υπέρ της Κυριακάτικης αργίας, είναι αυτή η αξιοπρέπεια που μας αναγκάζει να στηλιτεύουμε την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία σε κάθε χώρο δουλειάς που εμφανίζονται. Είναι τέλος η πεποίθηση ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας που μας βοηθά να στεκόμαστε αλληλέγγυοι και σε άλλους εργατικούς (και όχι μόνο) αγώνες.

Κι αν στην παρούσα συγκυρία έρχονται στην επιφάνεια και συζητιούνται ανοιχτά ζητήματα όπως η επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας, το σταμάτημα των μειώσεων στους μισθούς και η επανάκτηση εργασιακών δικαιωμάτων, ε…ας μην έχουμε αυταπάτες! Αυτό γίνεται μόνο και μόνο επειδή εμείς -οι εργαζόμενοι, οι απεργοί, οι αγωνιζόμενοι, οι πεισμωμένοι και αποφασισμένοι- το έχουμε απαιτήσει με τις δράσεις και τους αγώνες μας. Δίχως αυτούς καμία κυβέρνηση δε θα έθετε ποτέ στο τραπέζι το δικό μας δίκιο, κάτι που το είδαμε ξεκάθαρα με την απόφαση του ΣΤΕ που ακύρωσε -έστω και προσωρινά- την υπουργική απόφαση του περασμένου καλοκαιριού, που προέβλεπε το άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή! Έτσι και με την κυβερνητική αλλαγή που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές, είναι η δική μας ξεκάθαρη πίεση και επιμονή που μπορεί να οδηγήσει στην υλοποίηση των εργατικών αιτημάτων. Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι δε χρωστάμε, ούτε πρόκειται να πληρώσουμε το τεράστιο χρέος που δημιούργησαν οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι καναλάρχες και το πολιτικό τους προσωπικό και που εδώ και χρόνια το έχουν φορτώσει στις πλάτες μας με τα μνημόνια και τα προγράμματα -ή όπως αλλιώς τα βαφτίσουν- των ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Δε θα υποταχτούμε στα σχέδια των οικονομικών και πολιτικών εκπροσώπων της κυρίαρχης τάξης, των τραπεζιτών και των πολυεθνικών που κάνουν τα πάντα για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους σε βάρος των εργαζόμενων στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Υπάρχει και άλλος δρόμος για το ξεπέρασμα της κρίσης, αρκεί να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν. Η κερδοφορία του κεφαλαίου χτίζεται πάνω στην εκμετάλλευση της δικιάς μας εργασίας και πρέπει να την ανατρέψουμε, αν θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Οι αγώνες μας από εδώ κι εμπρός

Στην παρούσα συγκυρία δεν υπάρχει χώρος ούτε καν για επαγρύπνηση. Ακριβώς επειδή τίποτα δε χαρίζεται έτσι απλά, καλούμαστε εμείς να επιμείνουμε για να κατά-κτήσουμε αυτά που και σε άλλες παλαιότερες εποχές -όπως μας διδάσκει η ιστορία- δε δωρήθηκαν, αλλά κατακτήθηκαν. Αυτό σημαίνει συσπείρωση στο σωματείο μας και αλληλεγγύη μεταξύ όλων των συναδέλφων, από τα μικρά και τα μεγάλα μαγαζιά μέχρι τις αλυσίδες-πολυκαταστήματα και τις απoθήκες. Αυτό είναι το καθήκον μας: να συνεχίσουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε ως σωματείο, οργανωμένο συλλογικά αγώνα, στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, χωρίς να αφήνουμε τίποτα στην τύχη του.

Ως σύλλογος εργαζομένων στον κλάδο του βιβλίου και χάρτου έχουμε μπροστά μας μια σειρά από μάχες να δώσουμε:

> Η κεντρική μας μάχη είναι η άμεση διεκδίκηση μιας νέας αξιοπρεπούς συλλογικής σύμβασης για όλους τους συναδέλφους. Πρόκειται για ένα εργατικό δικαίωμα για το οποίο δεν προτιθέμεθα να κάνουμε καμία υποχώρηση, όσο και να κάνει τον κινέζο η ομάδα εργοδοτών της ΕΝΕΛΒΙ. Θα παλέψουμε για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης που θα δίνει σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς και θα επιβάλλει αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες. Επίσης θα απαιτήσουμε την κατάργηση των μορφών ελαστικής εργασίας και των προγραμμάτων μερικής απασχόλησης τύπου voucher που έχουν μετατρέψει τους νέους συναδέλφους σε πάμφθηνο και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.

> Στον κλάδο μας θα συνεχίσουμε να απαιτούμε την παύση της απλήρωτης εργασίας και άλλων εργοδοτικών αυθαιρεσιών σε μια σειρά από εταιρείες.

> Ο αγώνας ενάντια στην κυριακάτικη εργασία και τα απελευθερωμένα-ξεχειλωμένα ωράρια έχει ακόμα δρόμο, κάτι που επεξεργαζόμαστε, σχεδιάζουμε και υλοποιούμε από κοινού με άλλα σωματεία και συλλογικότητες στο Συντονιστικό Δράσης Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα Απελευθερωμένα Ωράρια, που δραστηριοποιείται όλον αυτόν τον καιρό. Το σωματείο μας σκοπεύει να απαιτήσει από τους ιθύνοντες άμεση υλοποίηση του σχεδίου για επαναφορά σε πλήρη μορφή της Κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα.

Συνάδελφοι, καλούμαστε όλοι να συσπειρωθούμε στο σωματείο, να γραφτούμε μέλη, να το στηρίξουμε οικονομικά, πολιτικά και ηθικά. Όλοι και όλες στην προσεχή εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Συλλόγου την Κυριακή 1 Μαρτίου στις 11.00 στα γραφεία μας. Όλοι και όλες να συμμετάσχουμε στις εκλογές του Συλλόγου στις 10, 11 και 12 Μάρτη, όχι για να αναθέσουμε τα καθήκοντά μας σε κάποιο Δ.Σ. αλλά για να δείξουμε τη δυναμική του σωματείου μας. Η μαζική συμμετοχή όλων των συναδέλφων θα αποτελέσει δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε με τους εργοδότες μας.

Η αλληλεγγύη η συναδελφική
στα αφεντικά φέρνει ταραχή!

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
|
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | 210-3820537 | sylyp_vivliou@yahoo.gr |bookworker.wordpress.com |

48ωρη απεργια στη WIND. Στηριξη στον αγωνα των εργαζομενων. Νέες παρεμβάσεις

Τorganiseο Σωματείο προχωράει στην οργάνωση της 48ωρης απεργίας που έχει ήδη αποφασίσει η Γενική Συνέλευση με περιοδείες και τοπικές συνελεύσεις μέσα στους χώρους εργασίας & παράλληλα θα προβεί σε πολυποίκιλες και δυναμικές ενέργειες, μέχρι την υπογραφή της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Στα πλαίσια αυτά σας καλούμε να συναντηθούμε εκ νέου για να συζητήσουμε τη δυνατότητα ενίσχυσης των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στη WIND και της αλληλεγγύης συνολικά και σύνδεσής τους με τους ευρύτερους αγώνες. Επίσης, ζητάμε από τα σωματεία, τις συνελεύσεις γειτονιών, τις συλλογικότητες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Μυτιλήνη και Λαμία που στηρίζουν τον αγώνα μας να προχωρήσουν σε διήμερο πρόγραμμα δράσης προς το καταναλωτικό κοινό κατά τη διάρκειας της 48ωρης απεργίας μας.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ WIND
Αρ. Απόφασης Πρωτοδικείου Αθηνών 4348/2005
Τηλ.: 210 5100910– Φαξ: 210 5100961 – Email : symboulio@pasetim.com
————————————————————————————————
Προς: Σωματεία, Συνελεύσεις Γειτονιών, Συλλογικότητες
 
Επιτροπή Αλληλεγγύης – Πρόγραμμα δράσης
     Σε συνέχεια των προηγούμενων συναντήσεων που είχαμε συγκαλέσει για τη σύσταση Επιτροπών Αλληλεγγύης σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη & Ιωάννινα, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η Διοίκηση της WINDσυνεχίζει να ζητά μειώσεις μισθών, μετατροπή επιδομάτων σε οικειοθελείς παροχές και κατάργηση του έξτρα ρεπό που λάμβανε ένα τμήμα που εργάζεται σε καθεστώς ετοιμότητας, για να υπογράψει σύμβαση & παράλληλα επιθυμεί πίστωση χρόνου από το Σωματείο, δηλαδή να «παγώσουν» οι συζητήσεις για δύο μήνες, με τον ισχυρισμό ότι λόγω της ασταθούς πολιτικής και οικονομικής κατάστασης κατά τους ίδιους που παγώνει τις επενδύσεις και δεν ευνοεί τα οικονομικά τους αποτελέσματα.
     Είναι φανερό πως η Διοίκηση της WIND επιχειρεί να μεταθέσει στις καλένδες το θέμα της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης. Θέλει να κερδίσει χρόνο ώστε να προχωρήσει στην εξαγορά της FORTHNEΤ, να συνεχίσει τις απολύσεις, να καλύπτει θέσεις εργασίας με εργαζόμενους μέσω Voucher, την ανάθεση εργασιών σε εργολάβους (πχ Teleperformance, Icap κ.α) και να ξεκινήσει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Επιδιώκει να κάμψει τον αγώνα μας και να περάσει την αντίληψη ότι μπορούμε και χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας.
     Εμείς δεν θα ανταποκριθούμε στο πάγωμα των δικαιωμάτων μας αλλά & στην επιβολή  ατομικών συμβάσεων που επιθυμεί η Διοίκηση της εταιρίας. Το Σωματείο προχωράει στην οργάνωση της 48ωρης απεργίας που έχει ήδη αποφασίσει η Γενική Συνέλευση με περιοδείες και τοπικές συνελεύσεις μέσα στους χώρους εργασίας & παράλληλα θα προβεί σε πολυποίκιλες και δυναμικές ενέργειες, μέχρι την υπογραφή της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Στο πλαίσιο της διεκδίκησης συλλογικών συμβάσεων και της υπεράσπισης των θέσεων εργασίας είμαστε σε επαφή με σωματεία του κλάδου και επιδιώκουμε τον συντονισμό των δράσεων μας, ώστε να υπάρξει ο μεγαλύτερος δυνατός αντίκτυπος ευρύτερα.
     Το Σωματείο μας έχει ήδη προχωρήσει σε παρεμβάσεις προς το καταναλωτικό κοινό σε καταστήματα WIND, στο Μαραθώνιο & στο συνέδριο World Ιnfocom 2014. Επίσης έχουμε δημιουργήσει ηχητικό σποτάκι που αναφέρετε στον αγώνα μας ενάντια στις απολύσεις και υπέρ της διεκδίκησης υπογραφής επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης, το οποίο ήδη αναπαράγεται στην ΕΡΤopen. Οι δράσεις μας θα συνεχιστούν μέχρι την επίτευξη των στόχων μας. Πιο συγκεκριμένα:
 
Παρασκευή 20/2 ώρα 6μμ κάλεσμα-ενημέρωση για τη συγκρότηση Επιτροπή Αλληλεγγύης στη Μυτιλήνη, στο Εργατικό κέντρο της Μυτιλήνης.
Σάββατο 21/2 ώρα 11.30μμ παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στη Μυτιλήνη, διεύθυνση Καβέτσου 36.
Τρίτη 24/2, ώρα 5μμ, συνάντηση-συζήτηση με τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου των τηλεπικοινωνιών για κοινή συλλογική δράση
Τρίτη 24/2, ώρα 7μμ συνάντηση στο ΕΚΑ με την Επιτροπή Αλληλεγγύης ενόψει της 48ωρης απεργίας στηWIND
Πέμπτη 26/2 ώρα 7μμ παρέμβαση στο καταναλωτικό κοινό έξω από το κατάστημα της WIND στην Ηλιούπολη
Παρασκευή 27/2 ώρα 5μμ κάλεσμα-ενημέρωση για τη συγκρότηση Επιτροπή Αλληλεγγύης στη Λαμία, στο Εργατικό κέντρο Λαμίας.
Παρασκευή 27/2 ώρα 7μμ παρέμβαση στο τοπικό κατάστημα της WIND στη Λαμία, διεύθυνση Ρήγα Φεραίου 32.
Δευτέρα 2/3, ώρα 10πμ πραγματοποίηση τοπικών γενικών συνελεύσεων με τους συναδέλφους στο κτίριο της Νεαπόλεως και Λ. Κηφισίας
Τρίτη3/3, ώρα 10πμ πραγματοποίηση τοπικών γενικών συνελεύσεων με τους συναδέλφους στο κτίριο της Λ. Αθηνών
 
Στα πλαίσια αυτά σας καλούμε να συναντηθούμε εκ νέου για να συζητήσουμε τη δυνατότητα ενίσχυσης των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στη WIND και της αλληλεγγύης συνολικά και σύνδεσής τους με τους ευρύτερους αγώνες. Επίσης, ζητάμε από τα σωματεία, τις συνελεύσεις γειτονιών, τις συλλογικότητες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Μυτιλήνη και Λαμία που στηρίζουν τον αγώνα μας να προχωρήσουν σε διήμερο πρόγραμμα δράσης προς το καταναλωτικό κοινό κατά τη διάρκειας της 48ωρης απεργίας μας.
Η υπεράσπιση των επιχειρησιακών σ.σ.ε και των θέσεων εργασίας είναι ζήτημα που αφορά όλους τους εργαζομένους. Σας καλούμε να συμπράξετε σε αυτήν την προσπάθεια.
Το Διοικητικό Συμβούλιο