Το ΙΜΕΔΕ – Ινστιτούτο Μελετών Δια βίου Εκπαίδευσης είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση που λειτουργεί από το 2005 με επιδοτούμενα ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα σχετικά με τη δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Η ΜΚΟ με πάθος διατείνεται και διαφημίζει σε κάθε πιθανή ευκαιρία την ανεκτίμητη προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο. Όμως οι εργαζόμενοι στην ίδια την οργάνωση έχουν να αναδείξουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, η οποία απέχει πολύ από τον «κοινωνικό» της χαρακτήρα…
Για την ακρίβεια, εδώ και αρκετά χρόνια η διοίκηση και οι συνθήκες εργασίας στο συγκεκριμένο χώρο χαρακτηρίζονται από δύο μόνο λέξεις: αυθαιρεσία και θράσος! Αυθαιρεσία καθώς τα εκατομμύρια ευρώ που έχει λάβει από τα διάφορα επιδοτούμενα προγράμματα φαίνεται να μην «επαρκούν» για την πληρωμή των εργαζομένων, με τη δουλειά των οποίων ωστόσο αυτά εξασφαλίζονται και υλοποιούνται. Αυθαιρεσία που εκδηλώνεται και με εργασία εκτός 8ώρου και χωρίς καταβολή υπερωριών. Και θράσος όταν με ψίχουλα (τα λεγόμενα «έναντι» μισθών) κάθε 3 με 4 μήνες, ο εργοδότης εκφράζει δυσανάλογες απαιτήσεις δουλειάς και αφοσίωσης. Σε όλα αυτά προστίθενται και οι εξαναγκαστικές παραιτήσεις εργαζομένων μέσω πίεσης και ψυχολογικών εκβιασμών, ώστε να μη δοθούν αποζημιώσεις.
Οι καταγγελίες εργαζομένων και εξωτερικών συνεργατών για οφειλές δεδουλευμένων βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με μοναδική απάντηση από μέρους της διοίκησης την πλήρη αδιαφορία. Χαρακτηριστικά, από τον Ιανουάριο, συνάδελφος, μετά από συνεχείς προειδοποιήσεις για εξόφληση των δεδουλευμένων της, προέβη σε επίσχεση εργασίας. Παράλληλα, μαζί με άλλους τρεις συναδέλφους που είχαν παραιτηθεί κατά το προηγούμενο έτος και είχαν ακόμα ανεξόφλητους μισθούς, κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, για την οποία ορίστηκε δικάσιμος στις 12/03/2015.
Όταν η διοίκηση του ΙΜΕΔΕ συνειδητοποίησε πως δεν τη συμφέρει μια τέτοια εξέλιξη, κάλεσε τους συνάδελφους σε συνάντηση, ώστε να βρεθεί συμβιβαστική λύση και να αποσυρθούν τα ασφαλιστικά μέτρα και η επίσχεση πριν από τη δίκη. Φυσικά οι διαπραγματεύσεις έγιναν και πάλι με σαφή αφερεγγυότητα εκ μέρους της εργοδοσίας που τη μια μέρα μιλούσε για ολική αποπληρωμή και την επόμενη για μερική, με μοναδική εγγύηση το λόγο της… Προφανώς κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό από τους συναδέλφους, με αποτέλεσμα την υποχώρησή της εργοδοσίας και την πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων!
Κατά τις συζητήσεις δεν απουσίασαν φυσικά οι συνήθεις έμμεσες επιθέσεις, η ειρωνεία ακόμα και η απειλή για κατάθεση μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση προς τους συναδέλφους! Άλλη μια απόδειξη του θράσους και της αντίληψης πολλών ΜΚΟ ότι οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμα αγαθά και οποιαδήποτε διεκδίκηση ακόμα αδιανόητη.
Η εύλογη αντίδραση των συναδέλφων, η διεκδίκηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους και η ικανοποίηση αυτών αποτελεί σημαντική νίκη ενάντια στο κλίμα εκμετάλλευσης που εδώ και χρόνια έχουν καλλιεργήσει με επιτυχία αρκετές ΜΚΟ, αλλά και παράδειγμα ενθάρρυνσης προς όλους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με ανάλογες εργασιακές συνθήκες και ένα διευρυμένο σάπιο σύστημα που προωθεί την τρομοκρατία και την εκμετάλλευση.
Μόνο με τη συσπείρωση, την ενεργή διεκδίκηση και την αλληλεγγύη μπορούμε να ανατρέψουμε το υπάρχον καθεστώς και να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας ως εργαζομένων.
Είναι στα χέρια μας και δεν υποχωρούμε μέχρι να γίνει σαφές πως είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ -ΣΒΕΜΚΟ