Η Κυριακή αν δεν είναι Αργία θα είναι Απεργία

Η Κυριακή αν δεν είναι Αργία θα είναι Απεργία

23

Tην Κυριακή 5/4 στηρίζουμε την απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στον Μνημονιακό Νόμο (4177/13), που επιτρέπει στα εμπορικά καταστήματα να είναι ανοιχτά τις Κυριακές και καταργεί οριστικά το δικαίωμα της Κυριακάτικης Αργίας, η οποία θεσπίστηκε το 1908 και φτάσαμε το 2015 να την διεκδικούμε ξανά.

Η κατάργηση της Κυριακής – αργίας, επιβλήθηκε από την προηγούμενη Κυβέρνηση, και μετά από υπόδειξη των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων, με στόχο να πάρουν αυτές τον έλεγχο στο εμπόριο αναγκάζοντας τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, να βάλουν οριστικό λουκέτο. Η συντριπτική πλειοψηφία των καταστημάτων δεν κατάφερε να καλύψει ούτε τα βασικά έξοδα λειτουργίας. Επίσης οι εργαζόμενοι που εξαναγκάστηκαν να εργαστούν τις Κυριακές, ούτε ρεπό πήραν ούτε πληρώθηκαν και αυτή τη στιγμή χιλιάδες εργαζόμενοι στο Εμπόριο είναι απλήρωτοι και με πολύμηνες καθυστερήσεις μισθών και λοιπών απολαβών.

Οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW) καλούν τους εργαζόμενους του εμπορικού τομέα να λάβουν μαζικά μέρος στην απεργία στις 5 Απρίλη (Κυριακή των Βαΐων), καθώς και όλους τους καταναλωτές να συμπαρασταθούν σε αυτή την κινητοποίηση και, να μην δώσουν ούτε ένα Ευρώ.

Η Κυριακή αν δεν είναι Αργία θα είναι Απεργία

2 Απριλίου 2015

Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW)

ΙU 660 (Εργαζόμενοι στο Λιανεμπόριο)

iwwgreece@yahoo.gr

Επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου : Η κόλαση του Κάφκα

Τίτλος: Η κόλαση του Κάφκα

Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.

Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;

Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.

Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.

Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.

Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.

Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;

Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.

Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.

Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».

Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.

Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.

Αθηνά Τσάκαλου

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Ανοιχτή συνέλευση Νάξου: Μικροφωνική Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους

Την Τρίτη 31/3 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην οδό Παπαβασιλείου στη Χώρα Νάξου. Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράσαμε.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Περάσαμε από τα χρόνια του μνημονίου –της άγριας καταστολής και της βίαιης φτωχοποίησης- στον αστερισμό της δημιουργικής ασάφειας. Μια νέα κυβέρνηση που προβάλλει ένα βελούδινο προσωπείο και μια εναλλακτική διέξοδο στην κρίση. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές και να προσκυνάει τους ίδιους θεσμούς με τους προηγούμενους: τις ίδιες υπερεθνικές ελίτ (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ κλπ) που χαράζουν τη στρατηγική της παγκόσμιας οικονομίας, που βαράνε τα τύμπανα του πολέμου ενάντια σε ολόκληρους πληθυσμούς, υφαρπάζουν τους φυσικούς πόρους και αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένη κι έρημη γη.

Η κρίση δεν είναι μια φυσική καταστροφή, ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι. Αποτελεί συγκεκριμένη επιλογή κράτους και κεφαλαίου γι’ αυτή την περίοδο. Είναι ένα όχημα για την αναδιάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών. Η υποτίμηση της εργασίας, ο εξανδραποδισμός της κοινωνίας, η βία και η καταστολή γεννάνε αντιδράσεις. Αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, με τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, είναι εκφράσεις ενός ετερόκλητου και πολύμορφου κινήματος. Ανεξάρτητα από την έκβαση των κινητοποιήσεων, αναδείχτηκε μια σημαντική δυναμική η οποία αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον.

Απέναντι στις κοινότητες του αγώνα, το κράτος οχυρώθηκε με την οικοδόμηση ενός σκληρού και αυταρχικού καθεστώτος. Μετά από την ψήφιση, στις αρχές του 2000, του αντιτρομοκρατικού νόμου 187, το 2004 ψηφίστηκε ο 187Α, σε μια περίοδο που η παγκόσμια τρομοϋστερία βρισκόταν στο απόγειό της. Ο νέος νόμος ξεχείλωσε την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης με πλήθος επιβαρυντικές διατάξεις που έφτασαν να ποινικοποιούν ακόμα και τις συγγενικές και τις φιλικές σχέσεις. Κάτι που βλέπουμε να εφαρμόζεται με εκδικητικό τρόπο σε έγκλειστους στις μέρες μας.

Μετά την εξέγερση του 2008, ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος: «Σε νομικό επίπεδο, μια από τις εκφράσεις της αντιεξεγερτικής στρατηγικής που χάραξε το κράτος προκειμένου να καταπνίξει την ολοένα διογκούμενη, μέσα στα επόμενα χρόνια της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης, κοινωνική και ταξική οργή…» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους αγωνιστές και αγωνίστριες που διώκονται με τον κουκουλονόμο και αρνούνται την ομηρία που τους έχει επιβληθεί, δηλώνοντας ότι δεν θα παρουσιάζονται στα τμήματα δυο φορές το μήνα. Ουσιαστικά, ο νόμος αυτός δίνει τη δυνατότητα στη δικαστική εξουσία να διώκει σε κακουργηματικό βαθμό την κάλυψη του προσώπου των διαδηλωτών, ακόμα κι αν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Μάλιστα, η πιο συνηθισμένη κατηγορία ενάντια σε διαδηλωτές είναι η διατάραξη οικιακής ειρήνης αλλά με τον κουκουλονόμο προστίθενται επιπλέον πέντε χρόνια σε όσους καταδικαστούν. Εδώ, επίσης, να επισημάνουμε ότι ο ορισμός της κάλυψης προσώπου είναι τόσο διευρυμένος που μπορεί να συμπεριλάβει από ένα χαρτομάντιλο, ένα κασκόλ, μια χειρουργική μάσκα μέχρι και την κουκούλα μιας μπλούζας, χωρίς μάλιστα απαραίτητα να τα φοράει κανείς, -αρκεί να τα έχει μαζί του…

Η ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης, η στρατιωτικοποίηση των σωμάτων καταστολής και η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας στοχεύει όχι μόνο στην παρακολούθηση και την τιθάσευση των ανυπότακτων, αλλά και στην τρομοκράτηση ολόκληρης της κοινωνίας. Οι σχεδιαζόμενες φυλακές τύπου Γ αποσκοπούν στην απομόνωση και εντέλει στην εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων που έχουν καταδικαστεί για ένοπλη δράση, αλλά επίσης και των απείθαρχων φυλακισμένων όταν εξεγείρονται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού.

Το 2012, ψηφίζεται ο νόμος για τη βίαιη λήψη DNA. Παρόλο που η εγκυρότητα του DNA σαν αποδεικτικό στοιχείο αμφισβητείται επιστημονικά, το κράτος επιδιώκει τη δημιουργία τράπεζας DNA για ολόκληρο τον πληθυσμό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των χωριών στις Σκουριές της Χαλκιδικής, όπου κλήθηκαν να δώσουν γενετικό υλικό ακόμα και μικρά παιδιά με αφορμή τον εμπρησμό του εργοταξίου της εταιρείας η οποία ρημάζει την περιοχή. Επιπλέον, δεκάδες αγωνιστές έχουν καταδικαστεί με βάση το DNA και εκτίουν εξοντωτικές ποινές φυλάκισης.

Η ποινικοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων και των δράσεων του πολύμορφου κινήματος, είναι δομικό στοιχείο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται για μια ολοκληρωτική συνθήκη η οποία επιτρέπει την ανασυγκρότηση του κράτους και του κεφαλαίου προκειμένου να σκληρύνουν οι όροι της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

Η νέα διακυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την αφήγηση της διαχείρισης της κρίσης και των επιπτώσεών της πάνω στην κοινωνία. Επενδύει δήθεν στις αντιφάσεις της κυριαρχίας, στους αναπόφευκτους ανταγωνισμούς των υπερεθνικών ελίτ, ωστόσο αποδέχεται τους όρους που θέτουν και, τέλος, συμπλέει με τις επιταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Στο εσωτερικό, η απόπειρα νομιμοποίησης ενός ηθικά και πολιτικά καταρρακωμένου συστήματος έχει πάρει τις διαστάσεις μιας κακοπαιγμένης ιλαροτραγωδίας. Μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση που πασχίζει να αποδείξει ότι το κράτος έχει συνέχεια, αναβιώνει τα χουντογλέντια, δίνει άφεση στον υπουργό του Κορκωνέα Πρ. Παυλόπουλο χρίζοντάς τον πρόεδρο, επιδιώκει την εθνική ενότητα, αποζητά τη συναίνεση και επικαλείται τη συνυπευθυνότητα στη διαχείριση της κρίσης σε μια πιο εύπεπτη εκδοχή τού «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Μέσα στο υπάρχον σύστημα το μοναδικό μας χρέος είναι να αγωνιστούμε και να ορθώσουμε αναχώματα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απεργία πείνας που ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τις 2 Μάρτη αποκτάει σημαντική πολιτική βαρύτητα. Πρόκειται για έναν αγώνα που ξεπερνάει τα στενά όρια της κάθε ατομικής περίπτωσης και συγκρούεται μετωπικά με το κράτος και το νομικό κατασταλτικό του οπλοστάσιο. Η θετική έκβαση του αγώνα των απεργών πείνας μπορεί να σημάνει το σημείο εκκίνησης για την αποδόμηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Γι’ αυτό και αυτός ο αγώνας αφορά κάθε υγιές κομμάτι της κοινωνίας, αφορά κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο που επιζητά την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους αγωνιστές μέσα στις φυλακές και ζητάμε:

  • την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
  • την κατάργηση του 187 και 187Α (τρομονόμος)
  • την κατάργηση του κουκουλονόμου
  • την οριοθετημένη χρήση του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο
  • την απελευθέρωση του Σ.Ξηρού

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

http://anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html

Κατάληψη στην Πρυτανεία του Α.Π.Θ.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 υπήρξε η αφορμή για τη σκλήρυνση του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα η επιπλέον αφορμή που χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία ήταν η δράση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων και κυρίως της 17Ν. Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε ακόμη τα περίφημα τρομοδικεία (μια επανάληψη των δικονομικών συνθηκών των έκτακτων στρατοδικείων), την ποινικοποίηση προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.

Όποιος πιστεύει πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια μάχη του κράτους δικαίου ενάντια σε περιθωριακές ομάδες και φαινόμενα, είναι αφελής ή, το πιθανότερο, έχει συμφέρον να προσποιείται ότι το κάνει. Η κατασταλτική επίθεση που δέχονται τα πιο δυναμικά κομμάτια του κινήματος επιτελεί διπλό ρόλο. Το κράτος προσπαθεί να ελέγχει και να κρατά δέσμιο το κίνημα μέσω των διώξεων και του αναπόφευκτου κόστους (οικονομικού και άλλου) που αυτές συνεπάγονται και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσει τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος δε διεξάγεται στη σάλα του δημοκρατικού κράτους όπως αφελώς πιστεύει το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς (κυβερνώσας και μη) αλλά στο ανελέητο πεδίο της ταξικής πάλης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να άρει το ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής πολύ απλά γιατί θα το χρειαστεί πολύ σύντομα.Ότι δεν καταφέρνει η κυβέρνηση -η κάθε κυβέρνηση- με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ τριών και την καταστολή, όσα ξεφεύγουν από την αστυνομική κτηνωδία, αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η δήθεν ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Όλες οι συνιστώσες της κρατικής εξουσίας συνασπίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό: αυτούς που αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Για να το καταφέρουν δε διστάζουν να καταργούν στην πράξη ακόμα και τον θεμελιώδη νόμο της “δημοκρατίας” τους, το σύνταγμα. Εμείς ξέρουμε καλά όμως κάτι που ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται: ότι η υποτιθέμενη “δημοκρατία” τους είναι ένα άλλοθι για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος του κράτους και του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από τη συντριβή όσων τους δημιουργούν προβλήματα στην προσπάθειά τους να πετσοκόψουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Θέλουν να καταστήσουν τους προλετάριους όχι μόνο φθηνούς και αναλώσιμους αλλά κυρίως φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν.

Όπως αναφέρει το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων «Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.»Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Και για αυτό, η απεργία πείνας των μέλων του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, των Κ. Γουρνά και Ν. Μαζιώτη και των πολιτικών κρατούμενων από την Τουρκία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Τα αιτήματα των απεργών πείνας, είναι αιτήματα όλων μας και η νίκη τους θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

Απαιτούμε:
• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Καμία ποινικοποίηση προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων των πολιτικών κρατουμένων.

Στηρίζουμε την κατάληψη της πρυτανείας του Α.Π.Θ. και καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα σε αυτή

ΠΟΡΕΙΑ

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

17:00, στην ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
1/4/2015lib_thess@hotmail.com
https://libertasalonica.wordpress.com/2015/04/01/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1-%CF%80-%CE%B8/

Ανακοίνωση για τις προληπτικές προσαγωγές στην πορεία στις 31/ 03/ 2015

Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους, στα πλαίσια της σκλήρυνσης του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε τα τρομοδικεία, την ποινικοποίηση προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.

Στις 2 Μαρτίου τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος και Γ. Καραγιαννίδης και οι αγωνιστές Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α, της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»), του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ, της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA, καθώς και την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί, την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων και την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται. Σε μεταγενέστερο χρόνο ξεκίνησαν απεργία πείνας και άλλα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων καθώς και οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία που βρίσκονται φυλακισμένοι στις ελληνικές φυλακές.

Εχθές, στις 31/03/2015, πριν την προγραμματισμένη κεντρική πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας και κατά τη διάρκεια της προσυγκέντρωσης, έγιναν 16 προληπτικές προσαγωγές συντρόφων/ισσών οι οποίοι συμμετέχουν στο “Συντονισμό αναρχικών συλλογικοτήτων για την αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας καθώς πήγαιναν, με τις σημαίες τους, προς την Καμάρα. Οι προσαχθέντες αφέθηκαν όταν η πορεία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί.

Το κράτος δημιούργησε αυτό το σφιχτό πλέγμα διατάξεων και μέτρων για έναν λόγο: για να καταστείλει όσα κομμάτια της εργατικής τάξης αντιστέκονται, καθώς τσακίζει τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Και για αυτό δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» θα το καταργήσει, όπως έχει πολλαπλώς δεσμευτεί ότι θα κάνει, όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Γιατί θα το χρειαστεί σύντομα.

Το ίδιο κράτος θα περιφρουρήσει αυτό, το τόσο απαραίτητο για το τσάκισμα του κινήματος, πλαίσιο. Και αυτό είναι που τώρα βλέπουμε να κάνει. Με «προληπτικές προσαγωγές», με απειλές για είσοδο των ΜΑΤ στο άσυλο, αμφότερα «μέτρα» που ο ΣΥΡΖΑ πολλάκις είχε χαρακτηρίσει αντιδημοκρατικά και απαράδεκτα, πριν γίνει κυβέρνηση και τα εφαρμόσει και ο ίδιος, με μία καλά ενορχηστρωμένη επίθεση λασπολογίας, από την οποία τίποτα δεν θα είχε να ζηλέψει η Δεξία.

Εμείς δηλώνουμε ότι τίποτα δεν περιμέναμε και τίποτα δεν περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και καθόλου δεν μας σοκάρει ή μας τρομάζει η καταστολή, κανονική ή ροζ.

Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Η νίκη των απεργών πείνας θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Ανακοίνωση για τις προληπτικές προσαγωγές στην πορεία στις 31/ 03/ 2015

Θεσσαλονίκη : Κείμενο της κατάληψης Πρυτανείας στο ΑΠΘ

Σήμερα Τετάρτη 1/4 στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος για δράσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας από 2/3, πραγματοποιούμε κατάληψη στο κτήριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα αιτήματα των συντρόφων μας που απαιτούν :

-Κατάργηση ειδικής «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187 και 187Α).

-Κατάργηση ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).

-Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ.

-Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.

-Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού που παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος.

Καθώς κάποιοι απεργοί διανύουν ήδη την 31η μέρα απεργίας και ο κίνδυνος για την υγεία αλλά και την ζωή τους αυξάνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υιοθετώντας τις ίδιες αλλά και χειρότερες πρακτικές της κυβέρνησης ΝΔ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στέκεται κατασταλτικά, όπως ήταν αναμενόμενο, στον κόσμο του αγώνα. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι προληπτικές προσαγωγές πριν από τη χθεσινή πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας στην Αθήνα, καθώς και τις συλλήψεις στην παρέμβαση έξω από το κτίριο της Βουλής. Όλες αυτές οι κατασταλτικές ενέργειες ακολούθησαν τις δηλώσεις του Πανούση που μίλησε ξεκάθαρα για την κήρυξη πολέμου στον αναρχικό χώρο. Για μας αυτός ο πόλεμος υπάρχει εδώ και καιρό και δεν εκτονώνεται με την αλλαγή του προσωπείου της δημοκρατίας.

Παράλληλα συνεχίζεται η απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ, για την απελευθέρωση των συγγενών μελών της οργάνωσης. Το χθεσινό συμβούλιο αποφάσισε την αποφυλάκιση της μητέρας των Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου με αισχρούς περιοριστικούς όρους και τη παράταση της προσωρινής κράτησης της συντρόφου του πρώτου. Η μητέρα των δύο μελών αρνείται την καταβολή των 10000 ευρώ που της επιβλήθηκε, αντιδρώντας έτσι στην μη αποφυλάκιση της συντρόφου του γιου της και συνεχίζει να κρατείται.

Οποιοδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση των αποφάσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων αποτελεί βασανιστήριο και την ευθύνη έχει η δικαστική και πολιτική εξουσία.

Η ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΛΥΓΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Πορεία 17:00 στη Πρυτανεία ΑΠΘ

Συνέλευση ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και στο θεσμό του εγκλεισμού

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81/

Παρωδία δικαστικού δράματος στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ

Καταγγελία της κλαδικής ΜΜΕ του Ροσινάντε για την έκβαση της έφεσης του Βερύκιου στο Β/Βάθμιο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ

«Είναι η εποχή που η μειονότις των γκέι κυριαρχούν στην πιάτσα και κάνουν αντεπίθεση», «η κυρα-Αυγουστίνα μόνη της δηλώνει ότι είναι η γυναίκα της παρέας», «γι’ αυτό η κοινωνία μας πάει κατά διαόλου: το να είσαι γκέι και να το διατυμπανίζεις θεωρείται μαγκιά και όχι πρόβλημα», αναφορές «σε χρυσαυγίτες που τους χρειάζονται», «[οι ομοφυλόφιλοι] δεν έχουν θηλυκό κορμί, έχουν θηλυκό μυαλό: γεννάει διαβόλους»: Σχεδόν άλλη μία συνηθισμένη μέρα «στον αέρα» των ελληνικών ΜΜΕ κατά την οποία οι… συνάδελφοι επιδεικνύουν το ανοιχτόμυαλο πνεύμα τους, την ανεκτικότητα, την ανθρωπιά τους σε τελική ανάλυση (εξυπηρετώντας και κάναν επιχειρηματία-επενδυτή ταυτόχρονα βέβαια, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα).

Εκείνη τη μέρα του Μάρτη του 2014, ο δημοσιογράφος Δήμος Βερύκιος κατακλύστηκε από ιερή αγανάκτηση επειδή ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ με ανάρτησή του στο Facebook αρνήθηκε ότι συμμετείχε ενεργά στο νεοσύστατο ακόμα τότε κόμμα του Μπόμπολα κλείνοντας την ανάρτηση δηλώνοντας «αφοσιωμένος στον άντρα και τα βιβλία του». Σύμφωνα με τους φαλλοκράτες θιασώτες της αγίας ελληνικής οικογένειας, στους οποίους αυτοδικαίως συμπεριλαμβάνεται ο Βερύκιος, μια τέτοια δήλωση προκαλεί με ακραίο τρόπο την κοινωνία και άρα είναι καθήκον τους να αρχίσουν να ξερνούν ομοφοβία και μισογυνισμό, όπως και έκανε για 15’ στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο του Alpha. Όμως ο Βερύκιος τυγχάνει μέλος ενός σωματείου με καταστατικό και αρχές δεοντολογίας, της περίφημης ΕΣΗΕΑ. Και το εμετικό του παραλήρημα προκάλεσε πράγματι καταγγελίες εις βάρος του στο πειθαρχικό της όργανο: 70 πολίτες το έκαναν επώνυμα, όπως και δύο μέλη του Δ.Σ.

Ο Βερύκιος καταδικάστηκε σε διαγραφή δύο ετών από τα μητρώα της Ένωσης, όμως άσκησε έφεση. Στις 27/3, λοιπόν, το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Όργανο της ΕΣΗΕΑ τού επέβαλε την… εξοντωτική ποινή της έγγραφης επίπληξης, αθωώνοντάς τον στην ουσία και διακηρύσσοντας επίσημα ότι οποιοδήποτε μέλος της μπορεί ελεύθερα να προσβάλλει δημόσια και απρόκλητα την προσωπικότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό οποιουδήποτε χωρίς αυτό να του στερεί το δικαίωμα του μέλους.

Πάντως η όλη διαδικασία της εξέτασης της έφεσης του Βερύκιου παρουσιάζει ομολογουμένως κάποιο ενδιαφέρον, σαν παρωδία δίκης. Δεν είναι μόνο οι… αστέρες της δημοσιογραφίας που κατέθεσαν σαν μάρτυρες υπεράσπισης – οι οποίοι διαφημίζουν την αδυναμία τους να αντιληφθούν περί τίνος πρόκειται, καταθέτοντας προτάσεις όπως «να τα βρουν μεταξύ τους με μια κοινή εκπομπή», λες και είναι σχολιαρόπαιδα που τσακώθηκαν στο διάλειμμα, λες και αυτό που καταγγέλλεται είναι απλώς μια προσωπική διαφορά και όχι ο διάχυτος ρατσισμός απέναντι σε ό,τι διαφορετικό, λες και σε τελική ανάλυση το κρίσιμο επίδικο είναι εάν το θύμα θα δεχτεί την προσχηματική συγγνώμη του θύτη. Δεν είναι μόνο η μικρότητα του ίδιου του εφεσιβάλλοντος – ο οποίος ακόμα και στην έφεση υπερασπίζεται το παραλήρημά του ονομάζοντάς το «οξύτατη κριτική» και διεκδικώντας το σιχαμένο δικαίωμα να σκανδαλίζεται εάν ένας άντρας μιλήσει για τον «άντρα του». Δεν είναι καν η περίσσια ευκολία με την οποία το δευτεροβάθμιο δικαιοδοτικό όργανο εξαφανίζει ουσιαστικά την ποινή διετούς διαγραφής – το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Όργανο σιγά σιγά χτίζει παράδοση στο να αντιστρέφει αποφάσεις του Πρωτοβάθμιου, κόντρα σε όποια έννοια συνοχής ανάμεσα στα δύο όργανα.

Η πραγματική παρωδία, που αποτελεί και γενεσιουργό αιτία όλης αυτής της ντροπής για οποιονδήποτε εργαζόμενο στο δημοσιογραφικό κλάδο είναι προικισμένος με ίχνος εργατικής και κοινωνικής συνείδησης, βρίσκεται στη δομή των οργάνων και της ίδιας της ΕΣΗΕΑ. Όσο εκδότες και διευθυντές, πρώην και νυν, θα στελεχώνουν τα όργανα και τις δομές του εργατικού κινήματος δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για το είδος του έργου που θα παρακολουθήσουμε, και οι δομές της ΕΣΗΕΑ με το είδος του συνδικαλισμού που αντιπροσωπεύουν δεν επιδέχονται βελτίωση. Μόνη διέξοδος για την έκφραση των ταξικών συμφερόντων του κλάδου, και πρόταγμα που καθίσταται εκ των πραγμάτων όλο και εμφανέστερα αναπόφευκτο, μια πρωτοβουλία για τη δημιουργία Συνδικάτου Τύπου για όλους τους εργαζόμενους στα Μέσα, χωρίς αφεντικά και ομοφοβικούς σκώληκες.

mme

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ

_Ο Σύλλογος Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ στέκεται στο πλευρό των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ) που εδώ και δυο χρόνια κρατούν το εργοστάσιο ανοικτό, παλεύοντας να μείνουν όρθιοι με αξιοπρέπεια ενάντια σε όλους τους μηχανισμούς της εργοδοσίας να ανακτήσει τον έλεγχο του εργοστασίου το οποίο έχει εγκαταλείψει σχεδόν τρία χρόνια. Οι αρχικές καταδικαστικές αποφάσεις κατά των εργοδοτών μετριάστηκαν από τις δικαστικές αρχές. Σε νέο δικαστήριο στις 23/3/15, οι πιστωτές επιχειρούν να μετατρέψουν το εργοστάσιο σε βίδες στέλνοντας τους εργαζόμενους που το αυτοδιαχειρίζονται, εκεί που είναι πάνω από ενάμισι εκατομμύριο εργαζόμενοι, στον καιάδα της ανεργίας.

Είναι αναγκαίο τώρα όσο ποτέ ένα κοινό, πλατύ, αγωνιστικό μέτωπο άμεσων διεκδικήσεων όλης της εργατικής τάξης για να επιλυθούν τώρα και χωρίς καμιά καθυστέρηση όλα τα ζητήματα ζωής και δουλειάς.

Στηρίζουμε τις διεκδικήσεις των εργατών κι ενισχύουμε τον αγώνα τους που είναι αγώνας όλων μας.

Στηρίζουμε τις πανελλαδικές δράσεις που θα αναπτύξουν οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ μαζί με άλλους αγωνιζόμενους εργαζόμενους (ΕΡΤ, Τσιμέντα Χαλκίδας κλπ) κι ενισχύουμε οικονομικά τον αγώνα τους.

 

Αναδημοσίευση από : Ο Εργάτης

Κάθε βδομάδα και σ’ένα ΚΕΚ μέχρι να πληρωθούν όλοι και όλες

Κάθε βδομάδα και σ’ένα ΚΕΚ μέχρι να πληρωθούν όλοι και όλες

20150326_184011~2Την Πέμπτη 26/3  έγινε παρέμβασηστα MasterKek από τους V forVoucherades για τις πληρωμές του προγράμματος voucher. Τα περισσότερα τμήματα που έχουν τελειώσει τη θεωρία από το Δεκέμβριο και ήδη και την πρώτη φάση της πρακτικής άσκησης δεν έχουν πληρωθεί ούτε καν το εκπαιδευτικό επίδομα. Στόχος λοιπόν της δράσης ήταν να διεκδικήσουμε την άμεση ενημέρωση μας από το ΚΕΚ γιατί τα χρήματα δεν έχουν καταβληθεί ακόμα αλλά και να υπάρξει εγγύηση ότι οι φάκελοι έχουν αποσταλεί στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου.

Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης μοιράστηκε ενημερωτικό κείμενο σε εργαζόμενους και καταρτιζόμενους του ΚΕΚ.Ενώ πραγματοποιήθηκε συνάντηση  μεταξύ της υπεύθυνης του προγράμματος voucher/υπαλλήλου του ΚΕΚ και αντιπροσωπίας από τη συλλογηκότητα των V. Εκεί τέθηκε τόσο το θέμα της καθυστέρησης των πληρωμών και η ευθύνη των ΚΕΚ για την μη έγκαιρη αποστολή των φακέλων στις αρμόδιες υπηρεσίες όσο και η έλλειψη σωστής ενημέρωσης στους καταρτιζόμενους που επανειλημμένα ζητούν να μάθουν πότε θα λάβουν το επίδομα κατάρτισης.

Η απάντηση του ΚΕΚ ήταν ότι από τη μεριά τους οι διαδικασίες έχουν κινηθεί για τις πληρωμές και ότι διατίθενται να δίνουν τον κωδικό προγράμματος για να μπορούν οι εργαζόμενοι του προγράμματος να απευθύνονται και στο υπουργείο για ναενημερώνονται.

Τέλος, ανέφεραν πως όλοι για τον ίδιο στόχο παλεύουμε!Ενώ δεσεύτηκαν ότι μέσα στη βδομάδα θα ολοκληρωθούν οι πληρωμές!

Από τη μεριά μας τονίσαμε ότι δεν υπάρχει κοινός τόπος με όσους κερδοφορούν με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας ενώ παράλληλα  απολύουν εργαζόμενους χωρίς προειδοποίηση…

Έχουμε ριζικά διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει σταθερή εργασία αμειβόμενη και με ασφάλιση χωρίς ηλικιακούς περιορισμούς και χωρίς φυσικά τη διαμεσολάβηση των ΚΕΚ που έχουν το ρόλο γραφείων διακίνησης ανθρώπινου δυναμικού.

Ενημερώσαμε ότι ως συλλογικότητα όσο έχουμε καταγγελίες θα έχουμε τη black list την οποία και θα «εμπλουτίζουμε»!

ΥΓ – το επόμενο ΚΕΚ είναι…

 

V for Voucherades

 

Η συνέχεια της δίκης των βασανιστών του Ουαλίντ

της Μαριάννας Ρουμελιώτη

 

αναδημοσίευση από the cricket

 

 

Ηδίκη των βασανιστών (Γ. Σγούρδα, Στ. Σγούρδα, F.Zoto και Γ. Ζαχαριάδη) του Αιγύπτιου εργάτη Ουαλίντ Τάλεμπ συνεχίστηκε σήμερα σε μια μεγαλύτερη και ακόμα πιο γεμάτη αίθουσα στο Εφετείο Πειραιά. Ξεκίνησε με την παραίτηση του αρχικού συνηγόρου υπεράσπισης και τη σύντομη εισήγηση του καινούριου δικηγόρου. Ο νέος συνήγορος αποδείχτηκε αδιάβαστος (ίσως γιατί όπως ισχυρίστηκε είχε τη δικογραφία στα χέρια του μόλις 2 μέρες) μιας και σε διάφορες στιγμές η έδρα αλλά και οι δικηγόροι του Ουαλίντ τον διόρθωσαν για τις πληροφορίες που εμπεριείχαν οι ερωτήσεις του αλλά και για πληροφορίες που είχαν ειπωθεί στην προηγούμενη δίκη.

Αποδείχτηκε επίσης, ίσως ο πιο χυδαίος συνήγορος υπεράσπισης που έχω δει στα δικαστήρια των τελευταίων ετών. Αρχικά ζήτησε από τον Ουαλίντ να απαντάει στα ελληνικά και να μην επεμβαίνει η διερμηνέας. Όταν ο Ουαλίντ (και οι συνήγοροι) υποστήριξαν πως δεν μιλάει τόσο καλά ελληνικά και πως θα ήταν πιο εύκολο να υπάρχει η διερμηνέας, ο δικηγόρος των βασανιστών είπε «Αν δε ξέρει να μιλάει ή δεν καταλαβαίνει ελληνικά, μήπως δεν κατάλαβε τι του έλεγαν και κείνη την ημέρα ή τι συνέβη» και το γεμάτο από αλληλέγγυο κόσμο ακροατήριο αντέδρασε. Συνέχισε με διάφορες ερωτήσεις που κυρίως αφορούσαν τις σχέσεις των βασανιστών με τον Ουαλίντ πριν την ημέρα του βασανισμού. Παρόλο που ο Ουαλίντ επανέλαβε αυτά που είχε πει και την προηγούμενη φορά, ότι δηλαδή ο Σγούρδας και οι υπόλοιποι τον κορόιδευαν φωνάζοντας τον με γυναικεία ονόματα ή λέγοντας τον Μοχάμεντ, ειρωνευόμενοι τη θρησκεία του, ο συνήγορος υπεράσπισης επέμενε να προσπαθεί να αποδείξει πως ο Σγούρδας ήταν ένας καλός και τίμιος εργοδότης. Τη ρατσιστική αφήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης ήρθαν να συμπληρώσουν τα τόσο-της-μόδας ισλαμοφοβικά σχόλια που ακολουθούν. Ο δικηγόρος των βασανιστών ρώτησε τον Ουαλίντ «τι υπαγορεύει το Κοράνι για όσους προσβάλλουν τη θρησκεία;» αναφερόμενος στα λόγια του Ουαλίντ ότι ο Σγούρδας και οι υπόλοιποι έκαναν ειρωνικά σχόλια για το Ισλάμ. Δεν σταμάτησε όμως στην ερώτηση, πρόσθεσε και το: «γιατί ξέρω τι κάνουν οι Μουσουλμάνοι». Το ακροατήριο τότε άρχιζε να φωνάζει «θα τον βγάλεις και τζιχαντιστή;». Όλα αυτά μέσα στην αίθουσα ενός δικαστηρίου και όχι στο δελτίο του μέγκα των 8.

Σε περίπου εκείνο το σημείο η διερμηνέας σχεδόν λιποθύμησε στα χέρια του Ουαλίντ που καθόταν σε μια καρέκλα δίπλα από το εδώλιο και η δίκη διεκόπη για λίγο. Όταν ξαναγυρίσαμε πίσω στην αίθουσα, ο δικηγόρος των βασανιστών ρώτησε τον Ουαλίντ αν έχει σοβαρά προβλήματα υγείας. Πριν προλάβει να απαντήσει συνέχισε λέγοντας «είπε πως είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας αλλά τόση ώρα τον βλέπουμε να είναι όρθιος και να πηγαινοέρχεται». Ο Ουαλίντ είχε όντως στηρίξει τη διερμηνέα προκειμένου να μην πέσει κάτω και αφού είχε κάτσει λίγη ώρα πλάι της, είχε περάσει όλη την υπόλοιπη ώρα σε μια καρέκλα του ακροατηρίου. Όταν ο δικηγόρος ισχυρίστηκε πως ο Ουαλίντ πηγαινοερχόνταν, ακούστηκαν φωνές από το ακροατήριο που έλεγαν «Λες ψέμματα».

Για αρκετές ώρες ο δικηγόρος των βασανιστών προσπαθούσε με απανωτές ερωτήσεις που δεν αφορούσαν τις κατηγορίες, να φέρει το θύμα (ίσως και το ακροατήριο) σε κατάσταση θυμού. Δε δίστασε να προσβάλει το θύμα αρκετές φορές, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να υπονοήσει με ειρωνεία πως ίσως το τρίτο παιδί του Ουαλίντ δεν είναι δικό του. Ο Ουαλίντ σηκώθηκε όρθιος και έδειχνε σχεδόν τρέμοντας στην πρόεδρο τις φωτογραφίες των τριών του παιδιών. Λίγο αργότερα όταν ο δικηγόρος των βασανιστών ρώτησε τον Ουαλίντ γιατί ισχυρίστηκε στην πρώτη του κατάθεση ότι τα χρήματα που είχε πάνω του ήταν δικά του (ενώ σε επόμενη κατάθεση επεξήγησε πως δεν ήταν μόνο δικά του) ο Ουαλίντ του απάντησε «Αν είχες πάνω σου 100 ευρώ και σε συλλαμβάνανε και σε ρωτούσαν ποιανού είναι τα λεφτά, δε θα έλεγες ότι είναι δικά σου;». Τότε, το ακροατήριο χειροκρότησε ενώ η πρόεδρος παρενέβη υπενθυμίζοντας στον συνήγορο υπεράσπισης «πως δεν δικάζεται ο Τάλεμπ σήμερα» και πως θα πρέπει να προσέξει τις ερωτήσεις και το ύφος του για να μειωθούν οι αντιδράσεις. Λίγα λεπτά αργότερα ο συνήγορος υπεράσπισης θα αναφερθεί στο θύμα ως κατηγορούμενο. Εξάλλου τον ανέκρινε επί περίπου 3, 5 ώρες σαν να ήταν κατηγορούμενος.

Φυσικά δεν δίστασε επίσης να ισχυριστεί πως ο Ουαλίντ «έβγαλε τον εαυτό του ως θύμα ρατσισμού προκειμένου να παραμείνει στην Ελλάδα» αλλά και να ρωτήσει αρκετές φορές τον ίδιο τον Ουαλίντ για τα κίνητρα των κατηγορουμένων, λες και θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τι οδηγεί κάποιον στο να βασανίσει έναν άνθρωπο για 48 ώρες. Τις περισσότερες φορές επενέβη είτε η δικαστής είτε η εισαγγελέας υπενθυμίζοντας του πως αυτές είναι οι ερωτήσεις για τους κατηγορουμένους και όχι για τον Ουαλίντ. Σε κάποιο σημείο ο συνήγορος υπεράσπισης ρώτησε τον Ουαλίντ «γιατί σας πήγαν στο στάβλο» και εκείνος απάντησε «Ρωτήστε τους» δείχνοντας τον Σγούρδα και τους υπόλοιπους. Λίγο αργότερα ο συνήγορος υπεράσπισης προσπάθησε να επανέλθει στις σχέσεις του Ουαλίντ με τους βασανιστές του πριν την ημέρα του συμβάντος και ανέφερε στο δικαστήριο πως ο ο αδελφός του Ουαλίντ έπαιζε ποδόσφαιρο με τον επίσης κατηγορούμενο, γιό του Σγούρδα. Η πρόεδρος τότε σχολίασε «το ότι έπαιζε μπάλα ο αδελφός του Ουαλίντ με τον Μάνι (έτσι φωνάζουν τον γιό) δεν αποδεικνύει ότι δεν είναι ρατσιστής». Το ακροατήριο χειροκρότησε.

Μετά από περίπου τρεις ώρες τελείωσε η «ανάκριση» του Ουαλίντ που ειδικά προς το τέλος ζήτησε πολύ ευγενικά από το δικαστήριο να τον προστατεύσει από την επίθεση που δεχόταν από τον συνήγορο υπεράσπισης. Ο Ουαλίντ βγήκε από την αίθουσα κυριολεκτικά καταρρακωμένος και υποβασταζόμενος μιας και η διαδικασία ήταν χρονοβόρα και ιδιαίτερα επίπονη.

 

δίκη_walidtalb
image-3959

 

Μετά από μια μικρή διακοπή, η δίκη συνεχίστηκε με τις καταθέσεις του ανθοπώλη που βρήκε τον Ουαλίντ Ταλέμπ χτυπημένο έξω από το μαγαζί του, τον αστυνομικό Καρανάσιο που έφτασε πρώτος στο συμβάν και την κα Τ. Σταυρινάκη, δικηγόρο και επιστημονική συνεργάτιδα της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Οι δύο πρώτοι, ο ανθοπώλης και ο αστυνομικός, περιέγραψαν το πόσο βαριά χτυπημένος ήταν ο Ουαλίντ όταν τον είδαν, ενώ ο αστυνομικός περιέγραψε την πρώτη κατάθεση του Σγούρδα στην ασφάλεια της Σαλαμίνας. Η κα Σταυρινάκη περιέγραψε τι επικρατούσε στην χώρα όταν έγινε ο βασανισμός του Ουαλίντ και πως την περίοδο αυτή υπήξε αύξηση των ρατσιστικών περιστατικών, ενώ λίγους μήνες πριν είχε γίνει η επίθεση στους συμπατριώτες του Ουαλίντ, τους Αιγύπτιους ψαράδες στην ιχθυόσκαλα, από μέλη της Χ.Α. Η Σταυρινάκη ισχυρίστηκε πως εκείνη την περίοδο ,ειδικά, υπήρχε σχετική ατιμωρησία και ανοχή από την πολιτεία και τους σχετικούς θεσμούς με αποτέλεσμα τα θύματα ρατσιστικής βίας να φοβούνται να πάνε στην αστυνομία καθότι ήξεραν πως δεν αποδοθεί δικαιοσύνη. Επίσης μίλησε για την εργασιακή σχέση Σγούρδα και Ουαλίντ αλλά και όλων των μεταναστών με τους εργοδότες που χαρακτηρίζονται από την τεράστια ανοχή των εργαζομένων προκειμένου να μην χάσουν τη δουλειά τους και την καταπίεση των εργοδοτών προκειμένου να «ξεζουμίσουν» και να κερδίσουν ότι περισσότερο μπορούν από τον εργαζόμενο. Αποδόμησε τις «καλές σχέσεις» που προσπαθούσε να ισχυριστεί ο συνήγορος υπεράσπισης και τον διόρθωσε διάφορες φορές για τις ανακρίβειες που έλεγε σε σχέση με προηγούμενα λεγόμενα της. Ο συνήγορος υπεράσπισης έφτασε μέχρι και στο αστείο σημείο να υπερασπιστεί πως ο Σγούρδας είναι αντιρατσιστής γιατί προσέλαβε έναν αλλοδαπό Αιγύπτιο που κούτσαινε (κάνοντας την μίμηση, αναφερόμενος στο πρόβλημα που είχε ο Ουαλίντ στο γόνατο). Φαίνεται πως η ειρωνεία, η διαστρέβλωση και οι ανακρίβειες είναι τα ιδιαίτερο ταλέντα του κατά τ” άλλα αδιάβαστου συνηγόρου υπεράσπισης. Αυτό που επίσης φαίνεται είναι πως η έδρα έχει τη διάθεση να διατηρήσει τη δίκη δημόσια και ανοιχτή ενώ δε φαίνεται να είναι διατεθειμένη να επιτρέψει στο νέο συνήγορο να συνεχίσει να ροκανίζει το χρόνο και την υπομονή όλων με τον ίδιο τρόπο.

*Η συνέχεια της δίκης ορίστηκε για τις 30 Απριλίου στον τρίτο όροφο του Εφετείου Πειραιά. Ο Ουαλίντ δεν θα είναι ξανά μόνος του.

 

Εμείς οι Αναρχικές : Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες

Οι πρυτανικές αρχές με ανακοίνωση τους σήμερα «διαπιστώνουν ότι για δεύτερη μέρα συνεχίζεται η κατάληψη του κεντρικού κτηρίου διοίκησης του ΕΚΠΑ από εξωπανεπιστημιακά άτομα και με αιτήματα άσχετα προς οποιαδήποτε ακαδημαϊκά θέματα». Θεωρούν επίσης «ότι αυτή η απαράδεκτη ενέργεια πλήττει το δημόσιο πανεπιστήμιο συνολικά» και εγκαλούν την κυβέρνηση για τη μη επέμβαση.

Ως ένδειξη…διαμαρτυρίας καλούν τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας σε συγκέντρωση αύριο Τετάρτη 11 π.μ. στα Προπύλαια. Μη γελιέστε. Την ίδια ανακοίνωση θα έβγαζαν ακόμη κι αν οι καταληψίες ήταν φοιτητές του Πολυτεχνείου κι αν τα αιτήματα αφορούσαν άμεσα ακαδημαϊκά θέματα. Οι αξιωματούχοι των πανεπιστημίων, αλλά και πολλοί καθηγητές, δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως δάσκαλο, αλλά ως επαγγελματία, καριερίστα, έμπορο πιστοποιητικών.

Οι εν λόγω αρχές είναι μία σέχτα καλοβολεμένων managers, που ευελπιστούν σε μία καλή θέση στα υπουργικά συμβούλια ή το τσέπωμα χρηματοδοτήσεων για ερευνητικά προγράμματα χωρίς αντίκρυσμα. Μην αναμένετε απ’ τους φοιτητικούς συλλόγους τίποτε περισσότερο από κινήσεις για τα μάτια του κόσμου. Μην αναμένετε απ’ τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο τίποτε περισσότερο απ’ το τίποτε, την ασφάλεια της θεσούλας τους. Οι φοιτήτριες/τές, τα κατ’ εξοχήν δηλαδή μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, ας διαλέξουν στρατόπεδο αύριο στις 11 π.μ.

Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/31/%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82/