Όλα τα άρθρα του/της Mavri Vanilia

Νίκη στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων και των αγωνιζόμενων φυλακισμένων

Όσο η κρίση οξύνεται και οι προσδοκίες για μια «αξιοπρεπή» δουλειά μειώνονται, το καπιταλιστικό σύστημα μες στο οποίο ζούμε και εργαζόμαστε προσπαθεί να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο ότι ο καθένας θα δώσει μια μάχη μόνος του και ότι αυτή η μάχη θα είναι μάχη επιβίωσης και μόνο. Το ξήλωμα των συλλογικών συμβάσεων, η τρομοκράτηση των εργαζόμενων, η ένταση της καταστολής προς τους αγωνιστές, το σύνολο των αντικοινωνικών μέτρων που ψηφίζονται, αποσκοπούν να τροφοδοτήσουν νοοτροπίες ατομικισμού, ρουφιανιάς, υποταγής και εν τέλει να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών ώστε να μη συλλογικοποιήσουμε τον αγώνα μας. Απέναντι και εμπόδιο στα σχέδια της κυριαρχίας βρίσκονται οργανωτικές δομές αντίστασης εντός και εκτός των τειχών: οι αγώνες πολιτικών κρατούμενων, συνελεύσεις-επιτροπές-σωματεία βάσης, συνελεύσεις κατοίκων, πολιτικά και εργασιακά εγχειρήματα, στέκια – καταλήψεις, συλλογικότητες και αγωνιζόμενες ατομικότητες.
Απ’ τη πλευρά του το κράτος οχυρώνεται απέναντι στις αντιστάσεις και διαμορφώνει ένα νομικό οπλοστάσιο απέναντι σε κάθε κοινωνικό-ταξικό αγώνα (χρίζει παράνομες και καταχρηστικές απεργίες, επιστρατεύουν απεργούς) και ένα αντίστοιχο ποινικό.
Έτσι :
  • 2001 ψηφίζεται ο Α΄ «αντιτρομοκρατικός» νόμος, το άρθρο 187 (εγκληματική οργάνωση)
  • 2004 ψηφίζεται ο Β΄ «αντιτρομοκρατικός» νόμος το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση)
  • 2009 ψηφίζεται ο κουκουλονόμoς
  • 2010 τροποποιείται το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο
  • 2012 με εισαγγελική διάταξη επιβάλλεται η βίαιη απόσπαση του DNA
  • 2014 ψηφίζεται ο νόμος για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς και απείθαρχους κρατούμενους.
Αυτό το οπλοστάσιο χρησιμοποιείται ενάντια σε κάθε μορφής αγώνα. Λαμπρό παράδειγμα είναι η κατασκευή κατηγοριών εγκληματικής οργάνωσης προς τους κάτοικους της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στα μεταλλεία χρυσού. Η κατηγορία αφορούσε 21 αγωνιστές κάτοικους από τους οποίους οι 4 προφυλακίστηκαν. Επιπλέον η “αίολος κούριερ” μετά από νικηφόρες (και δικαστικά!) συνδικαλιστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων της συνέλευσης βάσης οδηγών δικύκλων κίνησε αναψηλάφηση στην οποία συμπεριλαμβανόταν η θεώρηση της εταιρίας για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, βάρος που πέφτει κυρίως σε κάποια μέλη της συνέλευσης (ότι συντηρούνται οικονομικά παίρνοντας λεφτά από τα αφεντικά!) αλλά και στην ίδια τη συνέλευση κάνοντας έτσι ξεκάθαρη τη μεγάλη γκάμα μορφών αγώνα που στοχεύει ο αντιτρομοκρατικός νόμος. Φυσικά όλο το νομικό πλαίσιο που διαμορφώνεται τα τελευταία χρονιά καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του κεφαλαίου αναβαθμίζοντας την αντιτρομοκρατική νομοθεσία οχυρώνοντας έτσι το δρόμο για τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.
 Ο αγώνας ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας και της εργασίας μας πρέπει να ναι αδιαχώριστος από τον αντικατασταλτικό αγώνα
Δικαιώματα που έχουν κατακτήσει αγωνιζόμενοι φυλακισμένοι για τα σύνολο των κρατουμένων με εξεγέρσεις και αιματηρούς αγώνες σταδιακά καταργούνται παράτυπα και εκδικητικά. Δικαιώματα όπως οι άδειες είναι κατακτήσεις που άφηναν μια ανάσα ελεύθερης ζωής και κοινωνικοποίησης με σκοπό την όσο γίνεται πιο υποφερτή διαβίωση των εγκλείστων πριν και μετά το πέρας της ποινής τους. Η απομόνωση ένα μέσο απάνθρωπο απ’ την άλλη χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά και με τους χειρότερους όρους (λευκά κελιά) σκοπεύοντας την πνευματική εξόντωση των απείθαρχων και των πολιτικών κρατούμενων.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ
Από τις 27/2 ξεκινά απεργία πείνας ο κρατούμενος κορυδαλλού Γιώργος Σοφιανίδης ο οποίος φοιτούσε στο ΤΕΙ Πειραιά και παράλληλα στο ΙΕΚ των φυλακών Κορυδαλλού. Στη συνέχεια τον μετήγαγαν αιφνιδιαστικά στη φυλακή Γ’ τύπου του Δομοκού, μολονότι προβλεπόταν πως όσοι φοιτούσαν στο ΙΕΚ του Κορυδαλλού δε θα μεταφέρονταν σε άλλη φυλακή. Έκανε αλλεπάλληλες αιτήσεις. Ζήτησε να μεταταγεί στον Κορυδαλλό τουλάχιστον για να δώσει εξετάσεις στο ΙΕΚ, του οποίου το εξάμηνο είχε παρακολουθήσει. Η τελευταία αίτησή του στον εισαγγελέα εκτέλεσης ποινών απορρίφθηκε, με το αιτιολογικό πως όσοι κρατούνται σε φυλακές Γ’ τύπου δεν δικαιούνται μεταγωγή για εκπαιδευτικούς λόγους! Αίτημα του η κατάργηση φυλακών τύπου Γ.
Απ’τις 2/3 ξεκινούν ως ένδειξη αλληλεγγύης και ενισχυτικά απεργία πεινάς οι κρατούμενοι της ε1 Δομοκού: Κουφοντίνας, Γουρνάς, Μαζιώτης. Ενάντια στο ίδιο νομικό πλαίσιο των παραπάνω ξεκίνησαν απεργία πείνας και οι κρατούμενοι Θεοφίλου, Χαρίσης, Ντάλιος, Καραγιαννίδης, Σταμπούλος, Σαραφούδης μέλη του δικτύου αγωνιστών κρατούμενων καθώς και τα υπόλοιπα μελή του δικτύου θα ξεκινήσουν προοδευτικά. Στον αγώνα επίσης απ τις 11/3 μπήκαν και θα μπαίνουν σταδιακά και Τούρκοι κρατούμενοι.
Τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων συνοπτικά αφορούν:
  • τη κατάργηση των άρθρων187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, για να καταργηθεί ολόκληρη η ειδική νομοθεσία εκτάκτων μέτρων με την οποία η εξουσία επιδιώκει να εγκληματοποιήσει και να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.
  • τη κατάργηση των ειδικών δικαστηρίων – έκτακτων στρατοδικείων, αυτή η φάμπρικα εξόντωσης των νέων αγωνιστών, με τις ειδικές συνθέσεις, τους ειδικούς αντισυνταγματικούς νόμους, την ειδική αντιεπιστημονική και δόλια χρήση αποδεικτικών μέσων (πχ. DNA), την ειδική κατασκευή αποδεικτικών στοιχείων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τάσος Θεοφίλου που καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη με μόνο αποδεικτικό στοιχείο DNA σε μεταφερόμενο αντικείμενο.
  • την κατάργηση όλων των ειδικών κατασταλτικών νόμων κατά των διαδηλωτών και κατά των κοινωνικών ταξικών κινητοποιήσεων.
  • την άμεση κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων και του εκφοβισμού της κοινωνίας που αντιστέκεται.
  • την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού που η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί σε ανήκουστες βλάβες, με το επίσημο ποσοστό αναπηρίας του να έχει φτάσει πλέον στο 98%.
Ως ένδειξη αλληλεγγύης απεργία πείνας ξεκίνησε και ο κρατούμενος Μοχάμεντ – Σάιντ Ελτσιμπαχ της ε1 Δομοκού καθώς και δύο από τις κρατούμενες, υπό άθλιες συνθήκες, στο θάλαμο γυναικών των ανδρικών φυλακών Νεάπολης Λασιθίου, η Α.Μ. και η Ε.Κ. ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους. Στηρίζουν τα αιτήματα και αναφέρουν ότι τις επόμενες μέρες θα υπάρξει κλιμάκωση της διαμαρτυρίας τους.
Το ίδιο διάστημα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας οι κρατούμενοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και η Σπυροπούλου διεκδικώντας την απελευθέρωση των πρόσφατα προφυλακισμένων συγγενών στηρίζοντας ταυτόχρονα τα αιτήματα των υπολοίπων κρατούμενων.
Παράλληλα μετανάστες εργάτες αγωνίζονται καθημερινά όντας έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με διάφορα μέσα αντίστασης όπως απεργίες πεινάς και εξεγέρσεις. Αναγνωρίζουμε την άδικη κράτηση τους και στεκόμαστε δίπλα στους αγώνες τους.
  ΚΑΜΙΑ/ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
 Ως εργαζόμενες/οι αντιλαμβανόμαστε τη σύνδεση των αγώνων μας διαρκές ζητούμενο της δράσης μας. Έτσι αντιμετωπίζουμε και τον δίκαιο αγώνα των πολιτικών κρατούμενων. Ο αγώνας των απεργών πείνας αφορά όλους μας εντός και εκτός των τειχών. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε αντιστεκόμενο. Επιλέγουμε να βρισκόμαστε σε συλλογικούς και μαζικούς ταξικούς αγώνες, οργανωνόμαστε σε σωματεία βάσης και αγωνιζόμαστε για την ολική ανατροπή του καπιταλισμού εκεί όπου εργάτες/τριες θα αυτοοργανώνουν τις ζωές τους.
Σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού

Βιτρίνες λουσάτες απλήρωτοι εργάτες

Τα σύγχρονα κάτεργα ζουν και βασιλεύουν. Η αλυσίδα καταστημάτων hondoscenter είναι η απόδειξη ότι πίσω από τις καλογυαλισμένες βιτρίνες η εκμετάλλευση δεν σταματά να υπάρχει. Εργάτες απλήρωτοι, απολύσεις κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και εκβιαστικές παραιτήσεις είναι μερικά από αυτά που συμβαίνουν μέσα στο κάτεργο του Χόντου. Οι τακτικές των αφεντικών είναι γνωστές και τα παραθυράκια του κράτους για «εξυγιάνσεις των εταιρειών» επίσης. Ο κόσμος της εργασίας τα γνωρίζει καλά αυτά γιατί αυτό το έργο το έχει δει πολλές φορές. Ο εργατόκοσμος πρέπει να μείνει σταθερός στις διεκδικήσεις του, να μην κάνει ούτε βήμα πίσω απέναντι σε όλους αυτούς που καραδωκούν να εκμεταλλευτούν την εργατική του δύναμη.

Παραθέτουμε την ανακοίνωση του Συλλόγου εμποροϋπαλλήλων Αθήνας:

Την Πέμπτη 12/3/2015 στο Υπουργείο Εργασίας πραγματοποιήθηκε εργατική διαφορά με την εργοδοσία HONDOSPALLAS (ιδιοκτησίας Γεωργίου Χόντου και Στέφανου Κωστούλα), εργαζομένων στην επιχείρηση αυτή οι οποίοι είναι απλήρωτοι από 6 έως 20 μήνες, με την παρουσία μελών του Δ.Σ. της ΟΙΥΕ και την πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας που είναι και μέλος του Δ.Σ. της ΟΙΥΕ, με θέμα να σταματήσει η ασυλία και το θράσος της εργοδοσίας, να πληρωθούν τώρα τα δουλευμένα των εργαζομένων και να ικανοποιηθούν άμεσα όλες οι δίκαιες απαιτήσεις των εργαζομένων.

Η θέση της εργοδοσίας στη συνάντηση αυτή ήταν για άλλη μια φορά προκλητική.

Η εργοδοσία δια του εκπροσώπου της «έδειξε κατανόηση» για τα προβλήματα των εργαζομένων ως να μην είναι αυτή η εργοδοσία που δημιούργησε τα προβλήματα, γενικώς και αορίστως θα φέρει στοιχεία που τα αποκαλούν business plan, προφανώς για να αποδείξουν στους εργαζόμενους ότι η εργοδοσία «περνάει πολύ δύσκολες μέρες», για τα έσοδα της εργοδοσίας από την επινοικίαση των καταστημάτων στην εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ είπε ότι είναι μηδαμινά και ότι φτάνουν ίσα ίσα για να πληρώνεται η ΔΕΗ  και δεν περισσεύει τίποτα για τους εργαζόμενους και κατέληξε ότι η επιχείρηση έχει προσφύγει στο άρθρο 99 «για εξυγίανση της εταιρείας» ώστε να έχει δικαίωμα στάσης πληρωμών προς όλους για να μαζέψει λεφτά να πληρώσει τους εργαζόμενους.

Στο σημείο αυτό η εργοδοσία προσέθεσε ότι το δημόσιο έχει δεσμεύσει λογαριασμούς της εταιρείας σε τραπεζικό λογαριασμό στη EUROBANK, και ότι αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που αδυνατεί η εταιρεία να δώσει τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους.

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ως κλαδικό σωματείο, έχοντας συσσωρευμένη πείρα και εμπειρία από την τακτική συνολικά της εργοδοσίας στον κλάδο (απλήρωτοι εργαζόμενοι στον ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟ, παλαιότερα απλήρωτοι εργαζόμενοι ΦΩΚΑΣ, ΑΤΛΑΝΤΙΚ, ALIMENTA TOP και άλλους χώρους) καταθέτει την εμπειρία αυτή στους εργαζόμενους και επισημαίνει.

Καρμπόν οι δηλώσεις της εργοδοσίας, ο ένας εργοδότης αντιγράφει τον άλλο, δηλαδή κοινή στρατηγική στην αντιμετώπιση των εργαζομένων.

Ότι δήλωσε η εργοδοσία HONDOS σήμερα στο Υπουργείο, τα ίδια ακριβώς δήλωσαν και οι παραπάνω εργοδότες, σε αντίστοιχες συναντήσεις.

Καλούμε τους απλήρωτους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση σε ότι αφορά και για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση της εργοδοσίας περί «δεσμευμένων λογαριασμών», γιατί ο ΛΑΝΑΡΑΣ με την ίδια τακτική έβαλε τους εργαζόμενους μπροστά να διεκδικήσουν την αποδέσμευση τραπεζικού του λογαριασμού στη EUROBANK, για να πληρώσει δήθεν τους εργαζόμενους, ο ΛΑΝΑΡΑΣ πήρε τελικά 35 εκ. ευρώ και οι εργαζόμενοι έμειναν και απλήρωτοι και άνεργοι.

Καλούμε τους απλήρωτους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση απέναντι και στην τακτική του Υπουργείου Εργασίας, δηλ. της Κυβέρνησης, η οποία δεν είναι διατεθειμένη με κανέναν τρόπο να πάρει μέτρα για τους απλήρωτους εργαζόμενους, ούτε βεβαίως να πιέσει την εργοδοσία για τα αυτονόητα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, με πρόσφατο παράδειγμα την επιχείρηση ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΣ η οποία κατέθεσε business plan στο Υπουργείο Εργασίας, δήλωσε ευθαρσώς «δεν έχω, δεν πληρώνω» και το υπουργείο απευθυνόμενο στους απλήρωτους εργαζόμενους του ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΥ τους είπε «να πιέσετε και εσείς την εργοδοσία».

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, που ήταν παρών στην τριμερή με τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟ, απαίτησε από το Υπουργείο Εργασίας έκτακτο επίδομα για όλους τους απλήρωτους εργαζόμενους, στις επιχειρήσεις που γνωρίζουμε, διότι οι εργαζόμενοι αυτοί δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη για να ζήσουν, ούτε βεβαίως να πληρώνουν λογαριασμούς και χαράτσια.

Το υπουργείο εργασίας απήντησε διά του εκπροσώπου του «για αυτό θα νομοθετήσουμε για τις 100 δόσεις, για να μπορούν να πληρώνουν» .

Καμία κυβέρνηση και πόσο μάλλον η οποιαδήποτε εργοδοσία δεν θα μας λύσουν προβλήματα, εφόσον αποδεδειγμένα κυβέρνηση και εργοδοσία είναι μέρος του προβλήματος.

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας οργανώνει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα μαζί με άλλα σωματεία, αγωνιστικές παρεμβάσεις με όλους τους τρόπους και προς όλες τις κατευθύνσεις, για την απλήρωτη εργασία.

Καλούμε όλους τους απλήρωτους συναδέλφους μας να συσπειρωθούν στο κλαδικό τους σωματείο για να δώσουμε αγωνιστική απάντηση στο θράσος της εργοδοσίας το οποίο πατάει στην ασυλία που τους παρέχει η κυβέρνηση.

http://proletconnect.blogspot.gr/2015/03/blog-post_95.html

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Η ανάληψη της εξουσίας από την «αριστερά της ελπίδας» και οι δεσμεύσεις περί κατάργησης των φυλακών τύπου Γ’, δεν αποτελούν εχέγγυο ούτε για μας, και σίγουρα ούτε για τους φυλακισμένους. Σε ένα πλαίσιο αποδοχής και αναπαραγωγής του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος που δεν στοχεύει, παρά στην περαιτέρω εξαθλίωση των υποτελών τάξεων, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά της, θα φροντίσει να διαμορφώσει τις απαραίτητες συνθήκες εξαίρεσης, εκβιασμού και καταστολής των αγωνιζόμενων, με στόχο την αποδυνάμωση της άμυνας των καταπιεσμένων, απέναντι στη συνεχή επίθεση που δέχεται από το κράτος και το κεφάλαιο.

Από την πλευρά μας, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τη νέα κυβέρνηση. Γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει παραχωρηθεί από την εξουσία χωρίς αγώνα, υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε έμπρακτα στην πάλη των πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι προτάσσουν το σώμα τους, ως έσχατο μέσο διεκδίκησης και απαιτούμε την άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους.

Yιοθετούμε, λοιπόν, το πλαίσιο αιτημάτων των κρατουμένων, όπως εκφράστηκε από τις ανακοινώσεις έναρξης της απεργίας πείνας από 2/3, των Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη και του Δίκτυου Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ.).

Οι απεργοί πείνας απαιτούν την κατάργηση:
• του άρθρου 187
• του άρθρου 187Α
• της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’
• της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων,

επίσης απαιτούν:
• την πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Αυτές oι διεκδικήσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, καθώς όλες οι παραπάνω κατασταλτικές διατάξεις είχαν και εξακολουθούν να έχουν ως στόχο την εξόντωση και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, καθώς ο τρομονόμος (187) και η επέκτασή του (187Α), υπάγοντας όλες τις επιμέρους κατηγορίες στο πλαίσιο συγκρότησης και συμμετοχής σε «τρομοκρατική οργάνωση», μεγιστοποιεί τις ποινές και επιτρέπει ακόμα και την ποινικοποίηση πολιτικών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Η επιβαρυντική διάταξη του «κουκουλονόμου», παρά τις υποσχέσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως το βασικό εργαλείο για την αναβάθμιση των πλημμεληματικών κατηγοριών σε κακουργήματα. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη διάταξη έχει βρει εφαρμογή σε δεκάδες περιπτώσεις διαδηλωτών και κοινωνικών αγωνιστών.

Το αίτημα της οριοθέτησης της επεξεργασίας και της χρήσης του γενετικού υλικού, υπό την προϋπόθεση της συγκατάβασης του κρατουμένου και της επιστημονικής επίβλεψης από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του, αποβλέπει στην αποφυγή των, κατά τη συνήθη τακτική της αντιτρομοκρατικής, στημένων υποθέσεων με κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία (βλ. Τάσος Θεοφίλου), αλλά και στην αμφισβήτηση της θεώρησης της ανάλυσης του DNA ως επαρκούς στοιχείου ενοχοποίησης των κατηγορούμενων.

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας που αποτελούν το κατ’ εξοχήν σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης που χρησιμοποιεί το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αποσκοπούν στον εκφοβισμό του κοινωνικού συνόλου, στην εκδίκηση, μέσω της τιμωρίας και της απομόνωσης των κρατουμένων. Επιπλέον, χαρακτηριστική είναι η αναβάθμιση του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. σε όργανο επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Η παρατεταμένη κράτηση του Σάββα Ξηρού με διαγνωσμένη αναπηρία στο ποσοστό του 98% αποτελεί βασανιστήριο που αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και της εξουσίας.

Αντιλαμβανόμαστε την ένταση της καταστολής απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του ελληνικού κράτους ως την άλλη πλευρά του νομίσματος των πολιτικών λιτότητας, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, των περικοπών σε όλες τις δημόσιες παροχές, δηλαδή της υποτίμησης και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.
Την ίδια στιγμή που η τάξη μας δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση εδώ και χρόνια, το κράτος εξαπολύει την πιο σκληρή επίθεση απέναντι στα κομμάτια της που σηκώνουν το ανάστημα τους.

Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι αγωνιστές κρατούμενοι Κ. Γουρνάς και ο Δ. Κουφοντίνας: «Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.» Και γι’ αυτό πρέπει να την έχουν.


Η δικαίωση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται σε απεργία πείνας,
θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
(αναρχική συλλογικότητα «Άνω Θρώσκω» | Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης |
συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο» |
αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης «Πυρανθός»)

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Κέιμενο του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων

Στις 2 Μαρτίου, Αναρχικοί / πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας με αιτήματα που στοχεύουν το κατασταλτικό πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας που διεξάγεται απρόσκοπτα, παρά την αριστερή διακυβέρνηση των εμπόρων ελπίδας.

Οι αναρχικοί σύντροφοι που συμμετέχουν στο Δ.Α.Κ. και οι σύντροφοι Μαζιώτης, Κουφοντίνας και Γουρνάς, έχουν θέσει σε γενικές γραμμές ένα πλαίσιο μάχης που αποτυπώνει και την εξέλιξη της κατστολής τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό και κάθε ένα ξεχωριστά από τα αιτήματά τους αποδομεί το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και την βασική του έκφραση που δεν έιναι άλλη από την καταστολή.

Μετά την εκλογή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α πολλοί σύντροφοι -μεταξύ των οποίων και εγώ- πιστεύανε ότι υπάρχει ανάγκη να υπάρξουν προβοκάτσιες από αναρχική σκοπιά, ώστε να εξαναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Το πρόσωπο του καπιταλισμού, το πρόσωπο του διαχειριστή των σύγχρονων εξουσιών, το πρόσωπο του υπηρέτη του κεφαλαίου. Εξάλλου στο χορό των μασκαρεμένων με καλεσμένους από όλες τις ιστορικές περιόδους, οι θεατές είναι αναγκασμένοι να ανακαλύψουν ότι κάτω από όλες τις μάσκες κρύβεται το πρόσωπο της εξουσίας, που ούτε βελτιώνεται, ούτε μεταρρυθμίζεται, μόνο καταστρέφεται, με συνεχή αγώνα με όλα τα μέσα. Και αυτό ας το ακούσουν όσοι αναρχικοί σύρθηκαν στην κάλπη για να ρίξουν ψήφο στους συριζαίους. Μόνο που όπως φάνηκε ο σύριζα έκανε μια ταχύτατη στροφή από το θεσμικό χέρι των κοινωνικών αγώνων και την εύπεπτη προεκλογική ρητορική του στον κυβερνητικό ρεαλισμό όπως τον γνωρίζουμε ολοι Γιατί η διεθνοποιημένη καταιγίδα της καταστολής που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, είναι άρρητα συνδεδεμένη με τη δομική κρίση του καπιταλισμού και την αναδιάρθρωσή του σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Το ρουά-ματ της κυριαρχίας στους υποτελείς της συνεχίζεται. Αφού πρώτα εξαγόρασε τη συνείδησή τους δίνοντάς τους κάρτες μέλους μέσω των τραπεζικών δανείων στον καπιταλιστικό παράδεισο, τώρα προσπαθεί να εξασφαλίσει την πίστη τους στο ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Φυσικά ο δρόμος προς την κόλαση ήταν πάντα στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Και ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά αριστερά έχει κάποια ουσιαστική σημασία όσο αφορά τις στρατηγικές κατευθύνσεις της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Η τελευταία πράξη του κατασταλτικού παζλ λοιπόν, διεξήχθη με τη σύλληψη της συντρόφισσας Αγγελικής και το πογκρόμ της αντιτρομοκρατικής εναντίον συγγενών και φίλων της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Για όσους έχουν περάσει ένα διάστημα της ζωής τους πίσω από τα τείχη, μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό το μέγεθος του συναισθηματικού εκβιασμού, του να βλέπεις αγαπημένα σου πρόσωπα που στεκόντουσαν δίπλα σου στην αιχμάλωτη καθημερινότητα των μονότονων επαναλήψεων, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Ένας πραγματικός εφιάλτης με ηθικούς αυτουργούς την αντιτρομοκρατική και τους ειδικούς εφέτες ανακριτές. Και αν το προσωπικό κόστος κληθούν να το σηκώσουν οι συγκεκριμένοι, το πολιτικό κόστος θα έχει ως αποδέκτες τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. Και για την τιμή των όπλων, όταν έρθει η ώρα ας έχουν τη γροθιά υψωμένη.

Έτσι η απεργία πείνας των φυλακισμένων μελών της  Σ.Π.Φ. Και η νικηφόρα έκβασή της θα έχει ως αποτέλεσμα να μπει ένας φραγμός στις εκδικητικές διώξεις συγγενών των επαναστατών. Όπως και με την ίδια λογική, η νίκη των συντρόφων του Δ.Α.Κ. και των Μαζιώτη, Κουφοντίνα, Γουρνά, θα βάλει ένα σημαντικό ανάχωμα στην επίθεση της κυριαρχίας εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων.

Μέσα σε αυτό λοιπόν το σκηνικό, η σημασία του αγώνα των φυλακισμένων επαναστατών καθώς και του κινήματος αλληλεγγύης είναι κομβική. Η ευκαιρία να ανοίξουν ρήγματα στα τείχη όχι απλά των φυλακών αλλά της ίδιας της εξουσίας (και της εικόνας της) είναι μπροστά μας. Κατανοούμε τις συνθήκες, συντονίζουμε τη δράση μας, ενώνουμε τα βλέμματα και το πάθος μας, ενάντια σε κάθε εξουσία, οποιασδήποτε προέλευσης και ρητορικής.

Γιατί όποιος αγαπάει την ελευθερία και μισεί την αδικία πάντα θα ψάχνει τρόπους να καταστρέψει τις φυλακες

Καμιά ανακωχή με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης

Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας. Άμεση ικανοποίηση όλων των αιτημάτων.

Νίκος Ρωμανός

Ε΄πτέρυγα Κορυδαλλού

15/3/2015.

Στάλθηκε στην mpalothia

Για τον αγώνα των απεργών πείνας

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 υπήρξε η αφορμή για τη σκλήρυνση του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα η επιπλέον αφορμή που χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία ήταν η δράση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων και κυρίως της 17Ν. Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε ακόμη τα περίφημα τρομοδικεία (μια επανάληψη των δικονομικών συνθηκών των έκτακτων στρατοδικείων), την ποινικοποίηση προσωπικών, κοινωνικών, ακόμα και οικογενειακών σχέσεων, την χρήση του τρομονόμου για την αναβάθμιση «απλών» αδικημάτων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.Όποιος πιστεύει πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια μάχη του κράτους δικαίου ενάντια σε περιθωριακές ομάδες και φαινόμενα, είναι αφελής ή, το πιθανότερο, έχει συμφέρον να προσποιείται ότι το κάνει. Η κατασταλτική επίθεση που δέχονται τα πιο δυναμικά κομμάτια του κινήματος επιτελεί διπλό ρόλο. Το κράτος προσπαθεί να ελέγχει και να κρατά δέσμιο το κίνημα μέσω των διώξεων και του αναπόφευκτου κόστους (οικονομικού και άλλου) που αυτές συνεπάγονται και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσει τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος δε διεξάγεται στη σάλα του δημοκρατικού κράτους όπως αφελώς πιστεύει το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς (κυβερνώσας και μη) αλλά στο ανελέητο πεδίο της ταξικής πάλης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να άρει το ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής πολύ απλά γιατί θα το χρειαστεί πολύ σύντομα.Ότι δεν καταφέρνει η κυβέρνηση -η κάθε κυβέρνηση- με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ τριών και την καταστολή, όσα ξεφεύγουν από την αστυνομική κτηνωδία, αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η δήθεν ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Όλες οι συνιστώσες της κρατικής εξουσίας συνασπίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό: αυτούς που αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Για να το καταφέρουν δε διστάζουν να καταργούν στην πράξη ακόμα και τον θεμελιώδη νόμο της “δημοκρατίας” τους, το σύνταγμα. Εμείς ξέρουμε καλά όμως κάτι που ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται: ότι η υποτιθέμενη “δημοκρατία” τους είναι ένα άλλοθι για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος του κράτους και του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από τη συντριβή όσων τους δημιουργούν προβλήματα στην προσπάθειά τους να πετσοκόψουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Θέλουν να καταστήσουν τους προλετάριους όχι μόνο φθηνούς και αναλώσιμους αλλά κυρίως φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν.

Όπως αναφέρει το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων «Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.»
Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Και για αυτό, η απεργία πείνα που ξεκίνησαν, από τις 2 Μάρτη, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος και Γ. Καραγιαννίδης και οι Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης και στην οποία αναμένεται να συμμετάσχουν και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο Δίκτυο σύντροφοι, πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων.

Στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας. Απαιτούμε:

• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
lib_thess@hotmail.com
https://libertasalonica.wordpress.com/2015/03/12/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82/

Γιόμ’σε ο τόπος καταλήψεις

sax3-pano-gia-acta-et-verba-11-03-2015

Σάββατο 7 Μάρτη 2015, ένα ακόμη κτίριο -επί της οδού Κουρεμένου 5- απελευθερώνεται. Η επί πολλών ετών ρημαγμένη και παρατημένη μονοκατοικία χρησιμοποιείται, πλέον, για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών ανθρώπων που επιλέγουν τη λύση της κατάληψης. Οι νέοι μας γείτονες δεν κατέφυγαν σε κανένα μεσίτη, σε κανένα επαγγελματία πολιτικό, σε κανένα κόμμα. Αλλά αντίθετα, με ριζοσπαστικούς, αντιιεραρχικούς και αντιεξουσιαστικούς όρους προέβησαν στην πολιτική επιλογή της κατάληψης. Εμείς από τη δική μας μεριά, βλέποντας πως το μπόλιασμα των προταγμάτων μας στη γειτονιά καρποφορεί, δεν έχουμε παρά να καλωσορίσουμε τους νέους μας γείτονες, να τους ευχηθούμε καλό στέριωμα και καλούς αγώνες!

Πηγαίνοντας κάποιες εβδομάδες πίσω και πιο συγκεκριμένα στις 18 του Γενάρη, άλλο ένα γεγονός
που μας γέμισε χαρά ήταν αυτό της ανα-κατάληψης του κτηρίου της Αντιβίωσης στην οδό Γ. Παπανδρέου. Το συγκεκριμένο κτήριο ανήκει στο Γ.Ν. Χατζηκώστα και επί σειρά ετών κυριολεκτικά σάπιζε και είχε αφεθεί από τη διοίκηση του νοσοκομείου στο έλεος της μούχλας και της υγρασίας. Όμως, στις 4 Οκτώβρη 2008, μια ομάδα ανθρώπων επέλεξε την κατάληψη του κτηρίου προκειμένου να καλύψει τις στεγαστικές και πολιτικές της ανάγκες. Η κατάληψη λειτούργησε για 5 χρόνια, έως την 29η Αυγούστου 2013, οπότε και εκκενώθηκε στα πλαίσια της κρατικής επιχείρησης “εστίες ανομίας”. Σήμερα η Αντιβίωση είναι και πάλι στα χέρια του κινήματος, εμπλουτίζοντας τον αντιεξουσιαστικό χάρτη της πόλης.

Κάποιος καλοπροαίρετος θα μπορούσε να αναρωτηθεί: “γιατί τώρα κατάληψη;”, “αφού η ελπίδα ήρθε αγκαζέ με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα φροντίσει για όλους και για όλα”. Για εμάς ο ρόλος της εκάστοτε κυβέρνησης είναι ξεκάθαρος και εχθρικότατος. Ο καπιταλιστικός δράκουλας θα εξακολουθήσει να ρουφάει αδιάκοπα τα ευρώ από τις τσέπες μας, προκειμένου να τροφοδοτείται και να αναπαράγεται. Όσο αριστερή -με ακροδεξιές πινελιές Καμμένου, Παυλόπουλου- ή ριζοσπαστική κι αν διατείνεται πως είναι μια κυβέρνηση, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, ο εκβιασμός του ενοικίου, η δόση του δανείου, η τιμολόγηση του νερού και του ρεύματος, η εκμετάλλευση της εργασίας θα παραμένουν.

Για εμάς, τους καταληψίες της Σαχίνη 3, η ελπίδα δεν έρχεται ούτε από αριστερά ούτε από δεξιά. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να δημιουργήσουμε αναχώματα και να οργανωθούμε μέσα στις ίδιες μας τις γειτονιές ,να ζήσουμε χωρίς να πληρώνουμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε και να πληρώνουμε. Δε τρέφουμε αυταπάτες πως η επίκαιρη ατάκα “πρώτη φοράαριστερά” θα δώσει την όποια λύση. Με την ανάθεση της διαχείρισης της ζωής μας στους εξουσιαστές, δε πρόκειται να έρθει καμία ελπίδα. Αν θέλουμε να βλέπουμε 365 μέρες το χρόνο, 365 άσπρες μέρες μια είναι η λύση, και δεν εννοούμε να πάμε στην Ανταρκτική :

να γιομίσ’ ο τόπος καταλήψεις

να μπούμε στα άδεια σπίτια

αυτοοργάνωση-αλληλεγγύη-αντιεξουσία στις γειτονιές μας

Σαχίνη 3 / κατάληψη στέγης

http://eagainst.com/articles/welcome-squatters/

Η ανεργία έσωσε το κεφάλαιο από την κρίση του

imageedit_1_7669855732

Το παρακάτω σύντομο, εξαιρετικά περιεκτικό και κατανοητό κείμενο του Η.Ιωακείμογλου για την ανεργία περιέχει τόση πραγματική αλήθεια όσα αληθοφανή ψέμματα πουλάει το κράτος και το κεφάλαιο καθημερινά από τα μέσα προπαγάνδας του προκειμένου να διατηρεί την κυριαρχία του. Οι άνεργοι έχουμε λοιδωρηθεί από την κυρίαρχη ιδεολογία ως τεμπέληδες, άχρηστοι, άεργοι, αποτυχημένοι και ένα σωρό άλλα. Έχουμε πιεστεί να εσωτερικεύσουμε αυτή την ”αποτυχία”, έχουμε ενοχοποιηθεί μαζικά από τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια κ.ο.κ. Κανείς όμως από όλους τους ”πετυχημένους” δεν μίλησε με τους όρους που μιλάει το κείμενο. Είτε είναι αριστερός της κυβέρνησης και μας αντιμετωπίζει ως αντικείμενο φιλανθρωπίας είτε είναι μικρός και μεγάλος κεφαλαιοκράτης που υφαρπάζει τα κέρδη του στις πλάτες της εργατικής τάξης.

Προφανώς γιατί κανέναν απολογητή δεν συμφέρει η αλήθεια σχετικά με την οικονομική κρίση, το συσσωρευμένο κεφάλαιο, τα υπερκέρδη του και την ανεργία. Όλα αυτά τα παράσιτα που ζουν στη πλάτη της εργατικής τάξης ομονοούν πως η ανεργία είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και πλέον είναι αναγκαία η ανθρωπιστική αντιμετώπιση των ανέργων και των φτωχών. Μια φράση που έχουμε βαρεθεί να την ακούμε. Μια φράση τόσο κενή περιεχομένου αν σκεφτούμε την κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε προκειμένου τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες να σώσουν τα φράγκα τους. Και όσο για την ”ανθρωπιστική κρίση”, το έχουμε ξαναπεί, είναι ο ρόλος που ήρθε να παίξει ο σύριζα προκειμένου να διασφαλιστεί η ταξική ειρήνη. Προκειμένου να ξεκινήσει η ανάπτυξη τώρα που το ..συσσωρευμένο κεφάλαιο σώθηκε και τα περιθώρια κέρδους είναι ικανοποιητικά. Αλλά, δεν θα υπάρξει κανένα new deal, παρά μόνο διαχείριση της σφοδρής ταξικής υποτίμησης με τα ψίχουλα της ανθρωπιστικής βοήθειας των 200 εκτ ευρώ που υπόσχονται οι φιλάνθρωποι του σύριζα, τη στιγμή που οι τράπεζες, μόνο, ρούφηξαν κάτι εκατοντάδες δισεκατομμύρια τα τελευταία χρόνια.

Και μπορεί να μη μας νοιάζουν εμάς που προσβλέπουμε στην ταξική οργάνωση της εργατικής τάξης τα μέτρα που μπορεί να λάβει μια κυβέρνηση προκειμένου να σώσει το σύστημα από τις αντιφάσεις του ή να καταπολεμήσει την ανεργία, όπως προτείνει στο τέλος το κείμενο, και που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καμιά τέτοια κυβέρνηση να τα υλοποιήσει, συνοψίζουν όμως, σε αντίστιξη με τις μέχρι τώρα επιλογές και εξαγγελίες της αριστερής κυβέρνησης, τον ρόλο που αυτή ήρθε να επιτελέσει.

Mόνη λύση για την εργατική τάξη η ταξική οργάνωση, με στόχο την καταστροφή του κεφαλαίου και του κράτους.

Οι υπογραμμίσεις δικές μας

από ioakimoglou.net

Πως να μειώσουμε την ανεργία

Ο ελληνικός καπιταλισμός χαρακτηρίζεται σήμερα από ιστορικά υψηλά επίπεδα συσσωρευμένου κεφαλαίου σε σύγκριση με το ετήσιο προϊόν που μπορεί να παραχθεί από τη χώρα. Το μέγεθος αυτού του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλο, ώστε οι απαιτήσεις του να εισπράξει κέρδη, δηλαδή να ιδιοποιηθεί ένα μέρος του ετήσιου προϊόντος, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν μέσα σε συνθήκες που ίσχυαν μέχρι το 2008. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο που υπό κανονικές συνθήκες λειτουργίας του καπιταλισμού θα είχε απαξιωθεί μαζικά, ακριβώς επειδή δεν θα μπορούσε να «παράγει» κέρδη, επειδή θα είχαμε δηλαδή σταματήσει να αναγνωρίζουμε ως κοινωνία την απαίτησή του να ιδιοποιείται ένα μεγάλο μέρος του ετήσιου προϊόντος. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο όμως διασώζεται χάρη στην παρέμβαση του Κράτους, το οποίο εγγυάται στην τάξη των κεφαλαιοκρατών ότι θα λάβουν την αμοιβή τους. Η παρέμβαση αυτή λαμβάνει περισσότερες μορφές οικονομικού κανιβαλισμού, όπου ένα μέρος της κοινωνίας καταβροχθίζει το υπόλοιπο: η κεφαλαιοκρατική τάξη ιδιοποιείται ένα αυξανόμενο μερίδιο της παραγόμενης αξίας επιβάλλοντας διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας που αποδυναμώνουν πλήρως την θέση των εργαζόμενων τάξεων, καταβροχθίζει με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις την «νεκρή εργασία» (δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία) που περιήλθαν στην κατοχή των υποτελών κοινωνικών τάξεων ως προϊόν της παρελθούσας εργασίας τους, φορτώνει το χρέος των τραπεζών στις εργαζόμενες τάξεις ανακατευθύνοντας σαν ταχυδακτυλουργός τις ροές του χρήματος κ.λπ.

Για να αποκτήσουν, όμως, αυτές οι μορφές κανιβαλισμού σταθερή και μόνιμη ύπαρξη, για να καθιερωθούν οι ανθρωποθυσίες που είναι αναγκαίες για τη διάσωση του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, απαιτείται μια διαρκής άσκηση πολιτικής λιτότητας, μικρών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ και υψηλής ανεργίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών για τους μακροχρόνιους ρυθμούς ανάπτυξης είναι εξαιρετικά χαμηλές και ότι γίνεται διεθνώς συζήτηση για μακροχρόνια στασιμότητα (secularstagnation) της παγκόσμιας οικονομίας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ανεργία εμφανίζεται ως ο σημαντικότερος μοχλός διασφάλισης της υποταγής των υποτελών κοινωνικών τάξεων και ιδιαίτερα του πυρήνα τους, που είναι οι εργαζόμενες τάξεις. Η ανεργία δεν είναι, λοιπόν, απλώς ένα πρόβλημα της αγοράς εργασίας, είναι κεντρικό στοιχείο του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων. Ούτε είναι πρωτίστως ένα ζήτημα πόσες επενδύσεις ή πόσες εξαγωγές θα κάνουμε, πόσες ώρες θα δουλεύουμε, πόσοι από εμάς θα εργάζονται στο δημόσιο τομέα κ.λπ. Αυτά βεβαίως πρέπει να απαντηθούν, αφού όμως πρώτα συνειδητοποιήσουμε ότι ο βασικός καθορισμός του ποσοστού ανεργίας είναι το ύψος της απαίτησης του κεφαλαίου επί του προϊόντος. Ο αριθμός των ανέργων είναι κυρίως το τμήμα εκείνο του εργατικού δυναμικού που αρνείται να απασχολήσει το κεφάλαιο επειδή δεν βρίσκει ότι είναι συμφέροντες οι όροι της απασχόλησής του. Όσο υψηλότερη είναι η απαίτηση του κεφαλαίου επί του προϊόντος, όσο υψηλότερος είναι ο στόχος που έχει θέσει για τα κέρδη, όσο μεγαλύτερο δηλαδή είναι το μερίδιο του προϊόντος που το κεφάλαιο θέλει να ιδιοποιηθεί, τόσο υψηλότερη είναι η μερίδα του εργατικού δυναμικού που παραμένει σε ανεργία (τόσο υψηλότερο είναι το ποσοστό ανεργίας).

Η συσχέτιση αυτή φαίνεται καθαρά, για την περίπτωση της Ελλάδας, στο διάγραμμα.

pasted-graphic-2

Εν συντομία, αυτό εξηγείται ως εξής: μέσα στην κρίση, τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν για να εξυπηρετήσουν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο που κινδύνευε να καταστραφεί. Αυτό, με τη σειρά του, για να επιτευχθεί, έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί και ταυτοχρόνως να παραμείνουν σχετικά σταθερές οι τιμές, όπερ και εγένετο χάρη στη διαρθρωτική πολιτική του κράτους που αποδιάρθρωσε την αγορά εργασίας και άφησε άθικτο τον ανταγωνισμό στις αγορές προϊόντων. Αντιθέτως, σε πολλές περιπτώσεις ευνόησε τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και τον περιορισμό του ανταγωνισμού. Μοιραία, η άνοδος της ανεργίας, που πυροδοτήθηκε από τον περιορισμό της ζήτησης, μετατράπηκε ολόκληρη σε αύξηση των περιθωρίων κέρδους.

Συνοψίζοντας, ο πυρήνας της ανεργίας καθορίζεται από το ύψος της απαίτησης του κεφαλαίου επί του προϊόντος. Αυτή η απαίτηση, με τη σειρά της, καθορίζεται από το μέγεθος του κεφαλαίου που έχει συσσωρευτεί σε σύγκριση με το ΑΕΠ. Όταν αυτό το κεφάλαιο είναι πέντε, έξι ή επτά φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ, όπως συμβαίνει σήμερα σε όλες τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού, η διασφάλιση της αμοιβής του απαιτεί ακραία ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας (που στον κόσμο της στατιστικής εμφανίζεται ως περιθώριο κέρδους ή ως μερίδιο των κερδών στο ΑΕΠ). Για να είναι όμως δυνατός ένας τόσο αυξημένος βαθμός εκμετάλλευσης (ένα τόσο πολύ αυξημένο περιθώριο κέρδους), το ποσοστό ανεργίας πρέπει αντίστοιχα να είναι υψηλό.

Επομένως, στην ερώτηση «Πώς να μειώσουμε την ανεργία;», η απάντηση είναι ότι πρέπει να απαξιωθεί μεγάλο μέρος του κεφαλαίου ώστε να μειωθούν οι απαιτήσεις του κεφαλαίου επί του προϊόντος. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, όπως π.χ. αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τη διάχυση των αυξήσεων σε ολόκληρη τη μισθολογική κλίμακα, αφήνοντας τους μετόχους των τραπεζών, τους κατόχους μετοχών και ομολόγων, τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να επιζήσουν χωρίς σκλάβους και λοιπούς κατόχους υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου να υποστούν απώλειες, υιοθετώντας μια φορολογική πολιτική υψηλών συντελεστών για τα κέρδη και τις μεγάλες περιουσίες, διαγράφοντας χρέη των εργαζόμενων τάξεων προς τις τράπεζες κ.λπ.

Η ανεργία έσωσε το κεφάλαιο από την κρίση του

Ο τρομονόμος 187Α με απλά λόγια

sygeneis-filoi

από gr.contra.info

Είναι βέβαιο ότι ο τρομονόμος, ή αλλιώς (και κυρίως) το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, φτιάχτηκε με κύριο σκοπό την εξουδετέρωση του ένοπλου αντάρτικου πόλης και την αποθάρρυνση τυχόν μιμητών του.  Ο εξοντωτικές ποινές που έχουν μέχρι σήμερα επιβληθεί σε αυτό, είναι ενδεικτικές. Ωστόσο σε αυτόν τον πόλεμο που έχει εξαπολυθεί από το κράτος και όσο θα υπάρχει αυτός ο νόμος, κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής…

  1. Αφού δεν συμμετέχω σε ‘’τρομοκρατικές’’ ενέργειες, παρά μόνο σε νόμιμες συνδικαλιστικές δράσεις, πορείες, διαμαρτυρίες κ.λπ. μπορεί να κατηγορηθώ με τον 187Α;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:ΝΑΙ

  • Το περίφημο άρθρο 187Α χαρακτηρίζει σαν τρομοκρατικές ενέργειες ακόμα και πλημμελήματα. Έτι αδικήματα όπως η ‘’διακεκριμένη φθορά ξένης περιουσίας’’ (σχεδόν κάθε δίωξη συλληφθέντα σε διαδήλωση) και η ‘’διατάραξη ασφάλειας των συγκοινωνιών’’, αλλά και η έκρηξη (μολότωφ) μπορεί να θεωρηθούν ‘’τρομοκρατικές’’ ενέργειες, αρκεί ο αστυνόμος και ο δικαστής να κρίνουν ότι με αυτές τις ενέργειες είναι δυνατόν να βλαφτεί σοβαρά η χώρα ή ένας διεθνής οργανισμός ή ότι έχουν σκοπό να εκφοβίσουν σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσουν μια δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό ή την κυβέρνηση.
  • Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αυθαιρεσίας στην κρίση μιας ενέργειας, στο κατά πόσο δηλαδή είναι δυνατόν να ‘’βλάψει σοβαρά μια χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό’’. Το κριτήριο είναι προφανώς αυθαίρετο και υποκειμενικό, και θα εξειδικεύεται από τους δικαστές, τους ανακριτές και –βεβαίως- τους αστυνομικούς.
  • Ακόμα και πράξεις όπως π.χ μια διαδήλωση ή απεργία σε Οργανισμό Κοινώς Ωφέλειας, στο βαθμό που είναι αρκετά μεγάλη, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι δυνατό ‘’να εξαναγκάσει’’ δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό ή την κυβέρνηση να υποχωρήσει.
  • Τέλος, ακόμα και η πιο ‘’νομιμόφρονη’’ αντικαπιταλιστική πάλη, που σκοπό δεν μπορεί να έχει παρά την ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών δομών της χώρας, μπορεί να αναχθεί σε ‘’τρομοκρατική δράση’’.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν μπορείς ποτέ να είσαι βέβαιος ότι δεν θα διωχθείς με βάση τον τρομονόμο.

  1. ‘’Μπορώ να διατηρώ προσωπικές και φιλικές σχέσεις με άτομα του ανατρεπτικού χώρου, προς τα οποία μπορώ να προσφέρω και τη βοήθεια μου αν τη χρειαστούν, χωρίς να συμμερίζομαι κατ’ ανάγκη και τις απόψεις τους;’’

ΑΠΑΝΑΤΗΣΗ: ΟΧΙ

  • Με την παρ. 6. ποινικοποιείται και η παροχή πληροφοριών και υλικών μέσων καθώς και η οικονομική ενίσχυση σε οργανώσεις ή σε άτομα τα οποία τελούν ‘’τρομοκρατικές’’ ενέργειες, εφόσον γίνονται με σκοπό τη διευκόλυνση της τέλεσης των πράξεων αυτών, ασχέτως μάλιστα εάν τελικά επιτεύχθηκε διευκόλυνση ή ήταν δυνατό να επιτευχθεί. Και όχι απλώς ποινικοποιείται αλλά τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών.
  1. ‘’Είμαι ελεύθερος να έχω τις οποιεσδήποτε πολιτικές πεποιθήσεις και την οποιαδήποτε ιδεολογία;’’

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΟΧΙ

  • Ο ν. 2829/2001: εισάγει τη δίωξη του φρονήματος και την έννοια του υπόπτου στη θέση του κατηγορούμενου. Βρίθει αορίστων, νομικά και πραγματικά, εννοιών, των οποίων ο προσδιορισμός επαφίεται στην ερμηνεία των διωκτικών και δικαστικών αρχών. Η έννοια του υπόπτου υπάρχει στη ζωή μας καθημερινά.
  • Εισάγει νέα φρονηματικά αδικήματα, διαχέει στον κορμό του ποινικού κώδικα την έννοια του εχθρού, ο οποίος είναι ταυτόχρονα εσωτερικός και εξωτερικός, προσδιοριζόμενος μόνο από την πιθανολογούμενη εχθρότητα του προς τις πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές δομές του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, εγχώριου και διεθνούς.
  • Η νομιμότητα έχει αποκτήσει γκρίζες ζώνες στις οποίες συνωστίζεται η πλειοψηφία των πολιτών και όχι μόνο οι συμμετέχοντες σε συλλογικές αγωνιστικές δραστηριότητες (πολύ περισσότερο βέβαια αυτοί).
  1. ‘’Αφού δεν ανήκω σε κανενός είδους πολιτική ομάδα μπορεί να κατηγορηθώ με τον 187Α;’’

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΝΑΙ

  • Με το άρθρο 187Α, ως τρομοκρατικές ορίζονται πλέον πράξεις που διαπράττονται όχι μόνο από συγκροτημένη ομάδα αλλά και από μεμονωμένο άτομο, χωρίς την ένταξη σε ‘’τρομοκρατική’’ οργάνωση… Έτσι, ως ‘’τρομοκράτης’’ μπορεί να χαρακτηριστεί οποιοσδήποτε μεμονωμένος δράστης.
  1. ‘’Εχει το κράτος το δικαίωμα να παρακολουθεί την προσωπική μου ζωή και τις συνήθειές μου;’’

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΝΑΙ

  • Με τους ν. 2331/2005 και 3691/08 που συμπλήρωσαν αργότερα το ‘’αντιτρομοκρατικό’’ πλαίσιο, πραγματοποιείται η συγκρότηση δικτύου πανκοινωνικής παρακολούθησης, καταγραφής και ελέγχου του συνόλου των στοιχείων που συγκροτούν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, με τις κάθε είδους χρηματοπιστωτικές, ασφαλιστικές κ.λπ. εταιρείες να αποκτούν ανεξέλεγκτο θεσμικό ρόλο για το φακέλωμα των πολιτών πρόσφορο φυσικά για κάθε χρήση.
  • Επίσης ρυθμίζονται μια σειρά θεμάτων σε βάρος των ‘’υπόπτων’’ πολιτών όπως:
  • Η προστασία και ανωνυμία των μαρτύρων κατηγορίας.
  • Η δυνατότητα απαλλαγής εκείνων οι οποίοι θα δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για τις ‘’τρομοκρατικές’’ ενέργειες και οργανώσεις.
  • Η δυνατότητα επιβολής ελαττωμένης ποινής στους μεταμεληθέντες.
  • Η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών.
  • Η ηλεκτρονική παρακολούθηση.
  • Η ανέλεγκτη χρήση προσωπικών δεδομένων.
  • Ειδικές ρυθμίσεις για την ανάκριση, π.χ βίαιη λήψη DNA κ.ά
  1. ‘’Τελικά, ακόμα και αν κάποιος κατηγορηθεί σαν μέλος ‘’τρομοκρατικής’’ οργάνωσης, δεν θα πρέπει να αποδειχτεί ότι διέπραξε κάποιο από τα αναφερόμενα στο νόμο αδικήματα;’’

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΟΧΙ

  • Ποινικοποιείται η συμμετοχή σε ‘’τρομοκρατική οργάνωση’’ ακόμα κι αν δεν τελέστηκε ποτέ καμιά από τις πράξεις που περιγράφονται στο νόμο.
  1. ‘’Εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη. Δεν δικαιούνται μια δίκαιη δίκη όλοι οι πολίτες;’’

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΟΧΙ

  • Οι περιπτώσεις των αδικημάτων του 187Α κανονικά δικάζονται στα μικτά ορκωτά δικαστήρια, δηλ. με παρουσία ενόρκων. Εντελώς αντίθετα, παραβιάζοντας ακόμα και το δικό τους σύνταγμα (άρθρο 97 παρ. 1) δικάζονται στα Τριμελή (διορισμένα) Εφετεία Κακουργημάτων, μόνο από επαγγελματίες δικαστές.
  • Γίνεται αναβάθμιση ποινικής μεταχείρισης ‘’τρομοκρατικών’’ αδικημάτων. Οι κλοπές, ληστείες, πλαστογραφίες και άλλα οικονομικά αδικήματα αναβαθμίζονται σε διακεκριμένα όταν αυτά θεωρηθούν ότι αποσκοπούν στην προπαρασκευή ‘’τρομοκρατικών’’ ενεργειών.
  • Νομοθετούνται εξαιρετικά δυσμενείς διακρίσεις για την παραγραφή και την υφ’ όρον απόλυση. Οι ‘’τρομοκρατικές’’ πράξεις με ποινή ισοβίων παραγράφονται μετά από 30 χρόνια ενώ στο κοινό ποινικό δίκαιο η παραγραφή των ίδιων πράξεων είναι 20ετής.

Η αντιτρομοκρατική νομοθεσία θεσπίστηκε ακριβώς για να επιδράσει στη ρύθμιση των σχέσεων κράτους και πολιτών. Δημιούργησε ένα χώρο απουσίας δικαιωμάτων ανάμεσα στους πολίτες και το κράτος. Από τη στιγμή που ο πολίτης έρχεται, εκούσια ή μη, σε αντιπαράθεση με αυτές, εντάσσεται στο χώρο αυτόν που εκχωρεί αναγκαστικά το σύνολο των δικαιωμάτων του, στα ‘’πάντοτε αρμόδια’’ όργανα του κράτους, τα οποία θα ερμηνεύσουν, παραμορφώνονται ή και ακυρώνοντας τα, προκειμένου να προστατευτούν οι δομές και να εξουδετερωθεί η απειλή. Αυτός ο χώρος απουσίας δικαιωμάτων εφαρμόζεται ήδη σήμερα, ολοένα και με μεγαλύτερη οξύτητα, στους κάθε είδους συλληφθέντες αγωνιστές.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ζητάμε την άμεση οριστική κατάργηση του άρθρου 187Α , του νέου ‘’ιδιώνυμου’’ για την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του συστήματος.

Συγγενείς και φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών
Sygeneis-filoi@espiv.net

Ο τρομονόμος 187Α με απλά λόγια

Η ελπίδα έρχεται μόνο με την ταξική πάλη

25 Ιανουαρίου. Μία μέρα ιστορική, κατά πολλούς. Ο κόσμος με την ψήφο του καταδικάζει τα «μνημονιακά» κόμματα, αποφασίζει να στηρίξει τις ελπίδες του σε κάτι διαφορετικό και νέο και να στραφεί πρώτη φορά «αριστερά»…

Τα τελευταία χρόνια, πολλές χώρες τις Ε.Ε ήρθαν αντιμέτωπες με το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού. Λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, έλλειψη παροχών υγείας και παιδείας, καταστολή εργατικών αγώνων. Και όσο ο καπιταλισμός σαπίζει και ο κόσμος απελπίζεται καταλαβαίνουμε απόλυτα το τυράκι που θα μας πετούσε η τάξη τους. Η εργατική τάξη δεν έχει να περιμένει τίποτα από μια «νέα» σοσιαλδημοκρατία που θα φέρει τα πράγματα στα νεοφιλελεύθερα μέτρα της.

Το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Δ.Ε.Θ. είχε απ’ όλα.  Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας, πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης, στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων,  ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς, κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλους, επαναφορά κατώτατου μισθού. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να πεισθεί ο κόσμος, να νιώσει ότι μπορεί κάπου να στηριχθεί, ότι θα πάρει μια ανάσα. Και έτσι λοιπόν ο κόσμος αποφασίζει να ταχθεί υπέρ της «αριστερής κυβέρνησης», και χωρίς να δείξει εμπιστοσύνη στην ταξική του δύναμη, επιλέγει να την στηρίξει. Κάπως έτσι θα φτάσουμε στην νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι συμβολικές πράξεις της νέας αυτής κυβέρνησης, οι οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από λαϊκισμοί, δεν άργησαν να έρθουν… Η παρουσία του νέου πρωθυπουργού μετά την ορκωμοσία του στην Καισαριανή για να «τιμήσει» τους 200 πεσόντες κομμουνιστές μόνο αηδία μπορεί να μας προκαλέσει. Τα ιδανικά των ανθρώπων εκείνων, η στάση τους μπροστά στα όπλα των εκμεταλλευτών, ο Αγώνας τους ενάντια στους ιμπεριαλιστές δεν θα τιμηθεί με τα στεφάνια της σοσιαλδημοκρατίας.

Στη συνέχεια καταργεί την σιδερόφραχτη βουλή των δεξιών, που είναι το λιγότερο κακό μπροστά στην σιδεροδέσμια ζωή των εργατών και εργατριών, εξαφανίζει δια μαγείας τους μπάτσους από τις διαδηλώσεις και από την περιοχή των Εξαρχείων, ενώ παράλληλα ο νέος υπουργός δημοσίας τάξης, Πανούσης, δηλώνει:

«Πρέπει να υπάρξει μια πολιτική λύση στο ζήτημα της σχεδόν 40ετούς παρουσίας των πολυπληθών αναρχικών ομάδων και των υποστηρικτών της επαναστατικής βίας που πολλές φορές προχωρούν σε επεισόδια ή τροφοδοτούν τις ένοπλες οργανώσεις».

Πρώτος στόχος της κυβέρνησης προεκλογικά ήταν η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Τώρα ο πρώτος αυτός στόχος έγινε σταδιακή αύξηση από το 2016, που ταυτόχρονα θα φέρει και δωράκια σε επιχειρηματίες όπως φορολογικές ελαφρύνσεις και ρυθμίσεις χρεών.

«Η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κορυφώνει την βάρβαρη επίθεσή της ενάντια στον κόσμο της εργασίας, ισοπεδώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο καθιερώνεται μεταξύ πολλών άλλων η Κυριακάτικη λειτουργία όλων των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές όλες τις Κυριακές του χρόνου, δρομολογώντας την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική που εξυπηρετεί αποκλειστικά τις πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, καταργώντας την κυριακάτικη αργία είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε μέχρι την νίκη. Οι αγώνες των εργαζομένων θα καταργήσουν αυτές τις αντεργατικές ρυθμίσεις και θα ανοίξουν τον δρόμο για την προοδευτική ανατροπή!

ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!»

Ανακοίνωση του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ 11/4/2014

Αυτή ήταν η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την κυριακάτικη αργία σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ένα χρόνο μετά, ο υπουργός Σταθάκης ανακοινώνει ότι η κυριακάτικη αργία θα διατηρηθεί μεν, αλλά με εξαίρεση τις τουριστικές περιοχές όπου το ωράριο θα αποφασίζεται από την τοπική κοινωνία, τον τοπικό εμπορικό σύλλογο και την περιφέρεια. Μετά από συνάντηση του με τα σωματεία εμπορίου και αυτοαπασχολουμένων (26/2),  δήλωσε ότι θα εισηγηθεί στην βουλή το άνοιγμα των καταστημάτων 5 Κυριακές τον χρόνο αντί για 7,  υποστηρίζοντας πως με την πρόταση αυτή συμφωνούν και οι εργοδοτικοί φορείς του εμπορίου (!)

«Το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»…

Αλέξης Τσίπρας λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Μάη του 2014

«Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ, θα τους σεβαστούμε, αλλά θα παλέψουμε να τους αλλάξουμε» (… ) Εγγυόμαστε φρένο στις θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που έκαναν οι Έλληνες, αλλά εγγυόμαστε και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».

Αλέξης Τσίπρας μετά την εκλογή του, ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ

Στο μόνο λοιπόν που έμεινε σταθερός ο Τσίπρας πριν και μετά την εκλογή του ήταν σε ότι αφορά την Ε.Ε. Σεβόμενος τους κανόνες της Ε.Ε. θα καταφέρει να κάνει πιο φιλολαϊκή την τακτική των ευρωπαίων κατά τα λεγόμενα του, και τονίζει ότι ο λαός δεν θα υποστεί άλλες θυσίες χωρίς αποτέλεσμα. Όμως όλες οι θυσίες που γίνονται για την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ενίσχυση των μονοπωλίων είναι θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που δεν αφορούν και δεν πρέπει να βαραίνουν κανέναν εργαζόμενο/η, άνεργο/η  της τάξης μας.

Η νέα κυβέρνηση δεν έφερε μαζί της καμία αλλαγή. Ο καπιταλισμός είναι εδώ, οι μηχανισμοί του επίσης και εχθρός αυτών σίγουρα δεν είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ και η ατζέντα για την καλύτερη διαπραγμάτευση του.

Βέβαια δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στα κινήματα των πλατειών που εξαπλώνονται τόσο γρήγορα σε πρωτεύουσα, επαρχία και εξωτερικό. Πλήθος κόσμου γεμίζει τις πλατείες και μας θυμίζει εικόνες από τους αγανακτισμένους του 2011. Παρατηρείται η ίδια διαταξικότητα, το τερτίπι της «εθνικής ενότητας», η έντονη προβολή από τα ΜΜΕ. Αυτή την φορά ο κόσμος που πλαισιώνει αυτά τα καλέσματα, εσκεμμένα ή άθελα του στηρίζει αυτή την συγκεκριμένη πολιτική της καλύτερης διαπραγμάτευσης του καπιταλιστικού συστήματος. Τότε με το μηδενιστικό σύνθημα «έξω τα κόμματα», τώρα με την ανοιχτή συμπόρευση με την κυβέρνηση, το σίγουρο είναι πως η ταξική πάλη στις πλατείες μένει στην απ έξω.

Η ασυδοσία των αφεντικών παραμένει το ίδιο ωμή. Απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, εργατικά «ατυχήματα», απλήρωτες εργατοώρες, μισθοί πείνας, ημιαπασχόληση, προγράμματα voucher και κοινωφελής εργασία. Αυτά είναι που έχει να προσφέρει και η σοσιαλδημοκρατία. Οι εκμεταλλευόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν και να επαναπαύονται στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που το καλύτερο που μπορούν να του προσφέρουν είναι μια «νέα» πλαστή ευμάρεια σε επίπεδα «προ κρίσης» που δεν θα αναιρέσει τίποτα από τα παραπάνω.

 

Η τακτική της ανάθεσης σταυρώνοντας ψηφοδέλτια μαζί και χέρια (και μιλώντας περισσότερο για όσους θέλουν να ανήκουν στο ταξικό κίνημα) θα πρέπει να ανακοπεί από τις δυνάμεις αυτές που αντιλαμβάνονται ιστορικά τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας σαν φρενάρισμα στις μαζικές ταξικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, τις μόνες που μπορούν να λειτουργήσουν θετικά προς το συμφέρον της. Αυτές είναι οι θέσεις που πρέπει να ισχυροποιηθούν στην παρούσα πολιτική κατάσταση. Οι διεκδικήσεις στους χώρους της δουλειάς, η ενίσχυση των σωματείων, η οργάνωση από τα κάτω είναι τακτικές που μπορούν να φέρουν την αληθινή ελπίδα στον εργατόκοσμο.

http://proletconnect.blogspot.gr/2015/03/blog-post_4.html

Απεσταλμένοι του υπουργού Δικαιοσύνης στο Δομοκό – Αμετακίνητοι οι απεργοί πείνας κρατούμενοι

Ο Πάνος Λάμπρου, νεοεκλεγέν μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και σύμβουλος (κατά δήλωσή του) του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, και η νεοεκλεγείσα βουλευτίνα Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Λέβα (καταγόμενη πολιτικά από το χώρο του «Δικτύου») επισκέφτηκαν σήμερα τους απεργούς πείνας κρατούμενους στην Ε1 πτέρυγα της φυλακής Γ τύπου του Δομοκού, για να τους μεταφέρουν τη δέσμευση του υπουργού για κατάργηση των φυλακών Γ τύπου.

Η απάντηση των απεργών πείνας στους απεσταλμένους του υπουργού ήταν ξεκάθαρη: θα σταματήσουν την απεργία πείνας μόνο αν δουν τα αιτήματά τους να κατατίθενται στη Βουλή με τη μορφή νομοσχεδίου.

Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Λάμπρου είναι πράγματι σύμβουλος του υπουργού (διορισμένος με απόφαση, δηλαδή) ή αν απλά χρησιμοποιείται ως στέλεχος «ειδικών αποστολών», λόγω της ενασχόλησής του στο πρόσφατο παρελθόν με ζητήματα κρατουμένων. Εκείνο που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε είναι πως αυτά τα παιχνιδάκια πρέπει να σταματήσουν.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν έκανε ούτε μια κίνηση καλής θέλησης. Να διατάξει, ας πούμε, την άμεση μεταγωγή στον Κορυδαλλό του Γιώργου Σοφιανίδη, απεργού πείνας από την Παρασκευή 27 Φλεβάρη, ο οποίος μετήχθη από τον Κορυδαλλό στο Δομοκό μολονότι είναι φοιτητής στο ΤΕΙ Πειραιά και στο ΙΕΚ της φυλακής Κορυδαλλού (αναλυτικά για την απεργία πείνας του Γ. Σοφιανίδη μπορείτε να δείτε εδώ – η αρχική δήλωση των κρατούμενων της Ε1 πτέρυγας της φυλακής Γ τύπου εδώ). Πώς, λοιπόν, να δώσουν οι απεργοί πείνας οποιαδήποτε βάση στα λεγόμενα των «αυτοκρατορικών απεσταλμένων»;

Στην απεργία πείνας συμμετέχουν μέχρι στιγμής οι πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας, Κώστας Γουρνάς (η δήλωσή τους εδώ), Νίκος Μαζιώτης (η δήλωσή του εδώ) και τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Αντώνης Σταμπούλος (φυλακή Λάρισας), Τάσος Θεοφίλου (φυλακή Δομοκού), Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης (φυλακή Κορυδαλλού). Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο ΔΑΚ πολιτικοί κρατούμενοι θα ακολουθήσουν σε επόμενες ομάδες.

Επίσης, εκτός από τον Γιώργο Σοφιανίδη, απεργία πείνας ξεκίνησε από σήμερα, Δευτέρα 2 Μάρτη, και ο κρατούμενος στη φυλακή Γ τύπου του Δομοκού Μωχάμεντ-Σαΐντ Ελτσιμπάχ.

Δευτέρα 02 Μαρτίου 2015

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/02/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD/

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων : Ανακοίνωση Έναρξης Απεργίας Πείνας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.

Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.

Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.

Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.

Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..

Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.

Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

  • το άρθρο 187
  • το άρθρο 187Α
  • την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
  • το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

Και οριοθετώντας την επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού.Συγκεκριμένα απαιτούμε :

  • την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
  • την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
  • την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων

Επίσης απαιτούμε :

  • την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα λόγια οποιασδήποτε κυβέρνησης και δεν ξεχνάμε ότι όλα μέσα από αγώνες κατακτιούνται. Γι’ αυτό το λόγο ξεκινάμε απεργία πείνας από 2/3 απαιτώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

* Από σήμερα ξεκινούν απεργία πείνας οι συμμετέχοντες στο Δ.Α.Κ σύντροφοι Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης μαζί με τους συντρόφους Δημήτρη Κουφοντίνα, Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο δίκτυο σύντροφοι θα ακολουθήσουν σε μεταγενέστερο χρόνο.

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας του Νίκου Μαζιώτη

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΜΑΖΙΏΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Τα τελευταία 15 χρόνια και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας», το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς έχει πάρει ολοένα και πιο ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά προκειμένου να επιβάλλει την δικτατορία των αγορών, τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ η οποία αναδείχτηκε μέσα από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης του συστήματος μετά το τέλος του διπολισμού. Στα πλαίσια αυτά , η καταστολή, η θωράκιση του νομικού και ποινικού οπλοστασίου των κρατών στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων και ιδιαίτερα απέναντι στην απειλή της ένοπλης επαναστατικής δράσης έχει μείζονα σημασία και εφαρμογή για την αναπαραγωγή του συστήματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το ελληνικό κράτος που είναι ενσωματωμένο στο άρμα του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει αφενός υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις  που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου έχει αναβαθμίσει το νομικό και ποινικό του οπλοστάσιο στις επιταγές του διεθνούς «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Έτσι το 2001 ψήφισε τον Α΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο, το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (εγκληματική οργάνωση), το 2004 ψήφισε τον Β΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση), το 2009 λίγο καιρό μετά την εξέγερση του 2008 ψήφισε τον κουκουλονόμο, το 2010 τροποποίησε το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο, TO 2012 με εισαγγελική διάταξη επέβαλαν την βίαιη απόσπαση του DNA και τέλος το καλοκαίρι του 2014 ψήφισε ως φυσική συνέχεια και συνέπεια της κατασταλτικής του πολιτικής τον νόμο για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Η σταδιακή αυτή αναβάθμιση της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους εντεινόταν παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια με τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων όμως η επίθεση αυτή οξύνθηκε ακόμα περισσότερο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την υπαγωγή της χώρας στην εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ με την υπογραφή του Α΄ μνημονίου του 2010.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου το καθεστώς έχει χάσει την κοινωνική συναίνεση που απολάμβανε προ κρίσης λόγω της λαίλαπας που έχει εξαπολύσει εδώ και 6 χρόνια η καταστολή κι η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία αποτελούν βασικοί πυλώνες και προϋποθέσεις για την διαιώνιση του συστήματος.

Γιατί η απονομιμοποίηση του καθεστώτος στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας λόγω της μεγαλύτερης κοινωνικής ληστείας που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, με την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση να μαστίζουν τον λαό, με τους χιλιάδες θανάτους από αυτοκτονίες, από αρρώστιες, από την έλλειψη βασικών αγαθών, με τους χιλιάδες αστέγους και αυτούς που τρέφονται από τα σκουπίδια ή εξαρτώνται από συσσίτια, όλα αυτά δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την προοπτική της επανάστασης και της ανατροπής ενός καθεστώτος που ευθύνεται για την κρίση και όλα  τα δεινά που επακολούθησαν.

Η ανάληψη της εξουσίας και της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από τον Σύριζα μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν αλλάζει ουσιαστικά τα πράγματα. Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση των μνημονιακών συμβάσεων και του κουρέματος του χρέους, η πολιτική που έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση Σύριζα δεν διαφέρει από αυτήν που εφάρμοσαν οι προκάτοχες κυβερνήσεις και αυτό αποδεικνύεται μετά την αίτηση παράτασης του υπάρχοντος μνημονίου-προγράμματος διάσωσης άσχετα αν με τα επικοινωνιακά τους κόλπα δεν το ονομάζουν μνημόνιο ή δεν ονομάζουν το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ ως τρόικα αλλά ως θεσμούς. Στην ουσία η κυβέρνηση Σύριζα έχει αποδεχτεί και τα μνημόνια και το χρέος και θα υπογράψει νέο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης μετά την παράταση του ήδη υπάρχοντος με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ πιστεύω ότι μόνο ο δρόμος της ανατροπής και της ένοπλης λαϊκής και κοινωνικής επανάστασης μπορεί να δώσει διέξοδο απέναντι στην κρίση, να ανατρέψει τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διαγράψει το χρέος. Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας διεκδικώντας:

1) Την κατάργηση του Α΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2001, του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση).

2) Την κατάργηση του Β΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2004, του άρθρου 187Α (τρομοκρατική οργάνωση).

3) Την κατάργηση του κουκουλονόμου.

4) Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄.

5) Την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. 

Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

Φυλακές τύπου Γ Δομοκού

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org