Αρχείο κατηγορίας Αντιπληροφόρηση

ΒΙΟΜΕ : Σύντομη ενημέρωση από τα δικαστήρια – Αναβολή της δίκης 08/07/14

Αναβολή πήρε τελικά η εκδίκαση της αίτησης της συνδίκου (της πτωχευμένης μητρικής εταιρείας Φίλκεραμ) για να οριστεί προσωρινή διοίκηση στην ΒΙΟΜΕ. Εάν κάτι έγινε εξόφθαλμα σαφές στη σημερινή ημέρα είναι πως η σύνδικος Α. Σεμερτζίδου, σε αντίθεση με την αμεροληψία που υποτίθεται ότι πρέπει να χαρακτηρίζει την ιδιότητα της, φέρεται ως η καλύτερη υπερασπιστής των ιδιοτελών συμφερόντων της οικογένειας Φιλίππου. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πλέον, πως μοναδική της επιδίωξη είναι να επαναφέρει την παραιτηθείσα εργοδοσία σε ρόλο διοίκησης στο εργοστάσιο, έστω και προσωρινής, έτσι ώστε να οδηγήσει την ΒΙΟΜΕ σε πτώχευση. Πτώχευση που επιφέρει απολύσεις χωρίς αποζημίωση και το κυριότερο την εκδίωξη των εργαζομένων από το εργοστάσιο.

Παρούσα στο δικαστήριο ήταν και η Χ. Φιλίππου μαζί με τον γηραιό πατέρα της. Αξίζει να σημειώσουμε πως στις δίκες στις οποίες καταδικάστηκε με βαριές ποινές φυλάκισης (σύνολο 126 μηνών) για χρέη προς τους εργαζόμενους, ήταν απούσα. Σήμερα όμως, και με τις πλάτες τις κατάπτυστης πρότασης της συνδίκου, δεν έχασε την ευκαιρία όχι μόνο να εμφανιστεί αλλά και να φέρει μαζί της όλη τη νομική της ομάδα.

Θυμίζουμε πως η ντροπιαστική αίτηση της συνδίκου ζητά να “επιστρέψει” η Χ. Φιλίππου, μαζί με ανθρώπους της εμπιστοσύνης της, σε ρόλο προσωρινής διοίκησης σε μια εταιρεία από την οποία η ίδια είχε παραιτηθεί επισήμως εδώ και 2,5 χρόνια, αφού πρώτα την είχε καταχρεώσει με πολλά εκατομμύρια ευρώ και είχε αφήσει τους εργαζόμενους απλήρωτους και σε επίσχεση εργασίας. Πολύ απλά, δηλαδή, αυτή η αίτηση δεν ζητάει τίποτα λιγότερο και τίποτα πιο απαράδεκτο από το να γυρίσει ο λύκος στο μαντρί.

Επειδή όμως έχουμε πάψει να είμαστε πρόβατα, πρέπει να τονίσουμε ότι παρά τον αιφνιδιαστικό χαρακτήρα της αίτησης και τον υπέρμετρο ζήλο που έδειξε το δικαστικό σύστημα να προωθηθεί σε εκδίκαση σήμερα η συγκεκριμένη υπόθεση, δεκάδες αλληλέγγυοι βρέθηκαν για μια ακόμη φορά το πρωί στα δικαστήρια στο πλάι των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ.

Αν νομίζουν ότι με δικονομικά κόλπα και ενορχηστρωμένες δίκες μπορούν να τσακίσουν τον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ., τότε είναι πολύ γελασμένοι.

Εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι μαζί θα υπερασπιστούμε το δρόμο που ήδη έχει χαράξει αυτός ο αγώνας:

Να απορριφθεί η κατάπτυστη αίτηση της συνδίκου.

Να δικαιωθούν οι αγωνιστές εργάτες της ΒΙΟΜΕ – Τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών!

Όλοι και Όλες στο δικαστήριο για την υπόθεση της ΒΙΟ.ΜΕ. Δευτέρα 8 Ιουλίου στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.

Νέα συνέλευση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, Τετάρτη 11 Ιουνίου στο Μικρόπολις 19.00.

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ

Θεσσαλονίκη 05/06/14

Αναδημοσίευση από : biom-metal.blogspot.gr

Basse Classe #1 περιοδικό των “αναρχικών από τις δυτικές συνοικίες της αθήνας και του πειραιά”

Editorial

Η συνάφεια θεωρίας και πράξης δεν παύει ποτέ να είναι ένα από τα βασικότερα διακυβεύματα των απελευθερωτικών διεργασιών. Δίχως να υπονομεύεται η αυταξία τους, είναι το πεδίο του συσχετισμού τους που διαμορφώνει δυναμικά τους όρους και τις δυνατότητες του αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση. Η ανάλυση είναι απαραίτητη για τη σύνθεση, η σύνθεση είναι απαραίτητη για τη δράση και η τελευταία ανατροφοδοτεί την όλη διαδικασία.

Στο πλαίσιο αυτό, η διαρκής αλληλεπίδραση λόγου και δράσης αποτελεί μόνιμο ζητούμενο. Στα 18 χρόνια της ύπαρξής της, η συλλογικότητά μας έχει προχωρήσει κατά καιρούς σε μία σειρά από εκδόσεις έντυπου υλικού, θεματικών ή ευρύτερων περιεχομένων, αδιαχώριστα από τη δράση μας. Ζητήματα κεντρικής πολιτικής διαχείρισης, εκεί όπου συμπυκνώνεται η κρατική και καπιταλιστική λειτουργία, είναι αδιαμφισβήτητα πεδία ανάλυσης και εμβριθούς ενασχόλησης για την ανίχνευση των κυριαρχικών ρηγματώσεων. Ταυτόχρονα, η δραστηριοποίηση όχι μόνο σε κεντρικό επίπεδο αλλά και σε γειτονιές με έντονους ταξικούς προσδιορισμούς, κοινωνικές αντιθέσεις και ιστορικές παρακαταθήκες αντιστάσεων ανέδειξε και τη σημασία που έχει η πρόσληψη (ή και η άρνηση) των κυριαρχικών προσταγών στην προοπτική υπονόμευσης της αναπαραγωγής τους στην καθημερινή ζωή. Η αποτύπωση κάθε φορά της προσωπικής-κοινωνικής-πολιτικής εμπειρίας -ως επεξεργασμένου βιώματος κι όχι ως στατικής αυτοαναφορικότητας- είναι αναπόσπαστο τμήμα μιας ευρύτερης χειραφετητικής κίνησης, που δημιουργεί κοινωνικά γεγονότα και παίρνει θέση στον κοινωνικό/ταξικό ανταγωνισμό, αποτελώντας πρόταση σύνθεσης και εμβάθυνσης στα κρίσιμα ζητήματα που ανοίγονται σε κάθε συγκυρία. Πρόταση για μία διεργασία ανάλυσης σε μόνιμη διαλεκτική σχέση με τη δράση.

Η παρούσα έκδοση εκκινεί μία νέα απόπειρα παραγωγής λόγου, αντλώντας δεδομένα από τα σημεία συνάρθρωσης της κυριαρχίας (θεσμοί, δομές και μηχανισμοί εξουσίας), αλλά και από τα πεδία των τριβών της με τους «από κάτω» (περιφέρεια, γειτονιές και μοριακότητες). Όπως συνάγεται από όλα τα παραπάνω, η περιοδική αυτή έκδοση δεν αποσκοπεί στην κατάθεση ενός κλειστού θεωρητικού πλαισίου, αλλά στη συνεισφορά ενός λόγου επίκαιρου αλλά όχι εφήμερου, επεξεργασμένου αλλά όχι αναγκαία ολοκληρωμένου, θεματικού αλλά όχι μονοδιάστατου. Ζητούμενο η συμβολή στην κατανόηση της ιστορικής μας συνθήκης για την εμβάθυνση και των άπλωμα των αντιστάσεων και της αλληλεγγύης ενάντια στις επιθέσεις του συστήματος.

Η εξέλιξη της καπιταλιστικής συσσώρευσης, με όλες τις φάσεις που αυτή εμπεριέχει, επικαθορίζει και επικαθορίζεται από την κοινωνική πραγματικότητα, είτε αυτή αφορά στις καπιταλιστικές μητροπόλεις είτε την περιφέρειά τους. Έτσι, αντιμετωπίζουμε τον καπιταλισμό όχι ως ένα διαχωρισμένο μοντέλο οικονομικής οργάνωσης, αλλά ως μια ροή κοινωνικών και εμπορευματικών σχέσεων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αλλοτρίωσης, με πολιτικά, ιδεολογικά και οικονομικά περιεχόμενα. Παράλληλα, διερευνούμε όλες τις πτυχές και το βάθος στο οποίο φτάνει η χειραγώγηση της κυριαρχίας, από τη γενική κοινωνική διάσταση μέχρι τις μοριακές εκδοχές της, αφού αμφότερες δεν αποτελούν αποκλειστικά πεδία άσκησης εξουσίας αλλά επίσης πεδία ξεδιπλώματος, ζύμωσης και όσμωσης των αντιστάσεων. Υπό αυτό το πρίσμα, έχει σημασία να ανιχνεύσουμε την τρέχουσα περίοδο της συστημικής κρίσης -με όλες τις δομικές της ανακατατάξεις- στην πολυσχιδή της διάδραση με όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής. Σε μία τόσο σύνθετη προσπάθεια δε θα μπορούσε παρά να γίνεται η χρήση των αναλυτικών και θεωρητικών εκείνων εργαλείων που κρίνονται χρήσιμα για τη διεξοδική προσέγγιση των ζητημάτων, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ασπαζόμαστε κάθε φορά και το ιδεολογικό ή προταγματικό πλαίσιο από το οποίο απορρέουν. Επιπλέον, η πολυπλοκότητα και οι διακλαδώσεις των εκάστοτε εξουσιαστικών πλεγμάτων προβάλλονται και στην αποτύπωσή τους μέσω του λόγου, καθιστώντας πολλές φορές αναγκαία τη χρήση μίας σύνθετης γραφής, προκειμένου σε κάθε επιμέρους υπόθεση να φωτίζονται και οι ιδιαίτερες αποχρώσεις της.

Η θεματολογία του πρώτου τεύχους αναπόφευκτα επικεντρώθηκε σε κεντρικά ζητήματα που άπτονται της συστημικής επίθεσης που συντελείται τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο -ωστόσο κάθε άλλο παρά καινοφανή είναι ιστορικά. Πρόκειται για μία σειρά θεματικών που καταπιάνονται με αναγνώσεις των συστημικών κατευθύνσεων και μετατοπίσεων, των ιδεολογικών, πολιτικο-νομικών και ιστορικών τους εργαλείων και αναγωγών καθώς και με κεντρικά ζητήματα που άπτονται της διαμόρφωσης ενός νέου ολοκληρωτισμού όπως η πριμοδότηση, η διαχείριση αλλά και οι απολήξεις του νεοφασιστικού φαινομένου.

Σε μία προσπάθεια κατανόησης της συνολικότερης μετατόπισης του κυριαρχικού πλαισίου, της κοινωνικής του πρόσληψης και των νέων δεδομένων που διαμορφώνονται στον κοινωνικό/ταξικό ανταγωνισμό, κατατίθενται αρχικά δύο αλληλοσυμπληρούμενα κείμενα πάνω στο «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», το οποίο έχει επιβληθεί από τα μέσα του 2010. Το πρώτο κείμενο παρουσιάζει μία επισκόπηση της τρέχουσας εκδοχής του στην εγχώρια πραγματικότητα, ενώ το δεύτερο συνδέει την παρούσα συγκυρία με ιστορικές αντιστοιχήσεις στη βάση της κοινωνικής και κινηματικής της ενσωμάτωσης. Εν συνεχεία, γίνεται μία αναφορά πάνω στις φασίζουσες μεθοδεύσεις της κυριαρχίας μέσω των πρόσφατων εκφάνσεων του «κρατικού αντιφασισμού» και διατυπώνονται τα χαρακτηριστικά ενός ριζοσπαστικού αντιφασισμού. Ακολούθως, παρουσιάζεται ένα ιστορικό πλαίσιο πάνω στη «θεωρία των δύο άκρων», μία δοκιμασμένη κυριαρχική αφήγηση που απονοηματοδοτεί και εγκληματοποιεί τους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες και που αναζωπυρώθηκε έντονα τα δύο τελευταία χρόνια στο ελληνικό κράτος. Τέλος, το κείμενο αυτό ακολουθείται από μία θεσμική, νομική, πολιτική και ιδεολογική ανάλυση του πεδίου στο οποίο εφαρμόζεται η θεωρία αυτή.

Η αποδόμηση της κυρίαρχης ιδεολογίας και η δράση ενάντια σε κάθε της υλικότητα προϋποθέτει την όσο το δυνατόν βαθύτερη αντίληψή τους. Η δυσκολία στην πρόσληψη ενός τόσο εχθρικού κόσμου μπορεί να επιφέρει διάφορα ενδεχόμενα λάθη, αλλά συγχρόνως γονιμοποιεί και ένα φάσμα επιλογών σύγκρουσης, ανοίγματος περασμάτων και δυνατοτήτων, ανασύνθεσης του κοινωνικού σε ελευθεριακή βάση. Γι αυτό και η διαρκής θεωρητική αναζήτηση και κριτική, σε συνδυασμό με τον απολογισμό της δράσης, αποτελεί μια απαραίτητη σύζευξη, μέσα σε μία ατέρμονη διαλεκτική διαδικασία προς την καταστροφή κάθε εξουσίας και τη δημιουργία χειραφετητικών και αλληλέγγυων σχέσεων.

 

Απρίλης 2014

Αναρχικές-οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά

Μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε το περιοδικό σε ψηφιακή μορφή από εδώ ή εδώ

Όποιος/α ενδιαφέρεται για την έντυπη μορφή μπορεί να έρθει σε επαφή στο basseclasse@hotmail.com

αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Περιεχόμενα

Παρέμβαση ενάντια στις κρατικές φυλακές υψίστης ασφαλείας

Σήμερα 4/6/14 οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές της Πελοποννήσου και της Δυτικής Αττικής πραγματοποίησαν συντονισμένη δράση σε Κόρινθο, Τρίπολη, Σπάρτη, Μέγαρα, Άργος και Ναύπλιο ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας και την κρατική καταστολή με αφισοκόλληση και μοίρασμα κειμένου. Ακολουθεί το κείμενο και η αφίσα:

Σε μια εποχή που ορίζεται από το ξέσπασμα της πιό βαθιάς συστημικής κρίσης και της σημερινής εξέλιξής της, στην οποία αποτυπώνεται με σαφήνεια, η αδυναμία του κυρίαρχου οικονομικού και πολιτικού συμπλέγματος, να διασφαλίσει αν και με ποιούς όρους θα επιβιώσει, η εξουσία, για άλλη μια φορά, πετάει τα ” δημοκρατικά ” της  προσωπεία, αποκαλύπτοντας το αληθινό της πρόσωπο, αυτό της καπιταλιστικής βίας και κρατικής τρομοκρατίας.

Καθώς λοιπόν,  το κοινωνικό αυτό καρκίνωμα, αναδιπλώνεται σταθερά, προς μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού, ταυτόχρονα φροντίζει να έχει έτοιμα τα σχέδια σκληρής καταστολής, στα οποία αντανακλάται η διεθνοποιημένη πλέον μέθοδος προστασίας, της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και η οποία αποσκοπεί να μετατρέψει τον πλανήτη, σε ένα απέραντο Γκουαντάναμο.

Στην προσπάθειά της λοιπόν η κυριαρχία, να ανακόψει κάθε ριζοσπαστική τάση στην κοινωνία και εκμεταλλευόμενη την συνολική μεταβατική φάση του κοινωνικού σκηνικού, κηρύσσει μια μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Διεθνείς μηχανισμοί αστυνόμευσης και καταστολής, νέα συστήματα παρακολούθησης, διακρατικές συμφωνίες και αντιτρομοκρατικά νομοθετήματα, συνθέτουν πλέον το νέο περιβάλλον ασφάλειας, το οποίο προωθείται , με τις ευλογίες των ΜΜΕ, μέσα από το δόγμα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Ενός πολέμου, που γίνεται ξεκάθαρο, ότι αποτελεί κοινή υπόθεση για το καθεστώς, τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα αριστερά καθεστωτικά κόμματα.

Το κράτος, ο πρωταρχικός γεννήτορας της βίας, με όχημα, τους αριστερούς υπέρμαχους της κοινωνικής ομαλότητας και ταξικής ειρήνης, καθώς και τους πάσης φύσεως εκφραστές και εντολοδόχους του και στην προσπάθεια να συντηρηθεί το σάπιο κουφάρι του καθεστώτος, προωθεί την νέα πολεμική εκστρατεία κατά της ” τρομοκρατίας ”, στοχεύοντας να επιβάλλει τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό στο εσωτερικό της χώρας και την μετατροπή της σε ελεγχόμενο χώρο, σε φυλακή.

Σε μια διαδικασία, που στο όνομα πάντα του ”αντιτρομοκρατικού πολέμου”, καθαγιάζεται η εγκληματική επιχείρηση που οργανώνεται εις βάρος της κοινωνίας.

Σε μια διαδικασία παράνομη και εκτός αστικού δικαίου, που οι ίδιοι διακηρύττουν ότι υπερασπίζονται.

Στον πόλεμο, άλλωστε, κατά της ”τρομοκρατίας” δεν υπάρχουν όρια, ούτε νομικά εμπόδια.

Υπάρχουν μόνο επικίνδυνοι ” τρομοκράτες”, ”εγκληματίες” και ”προβοκάτορες”, που με την δράση τους στρέφονται κατά της συντεταγμένης τάξης στην χώρα.

Κούφια λόγια, που δεν είναι, παρά ο μανδύας που σκεπάζει την επίγνωση….

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, όπου προτάσσονται σήμερα, ως η πλέον ενδεδειγμένη λύση ,δεν είναι άλλο, παρά η κύρια έκφραση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που έρχεται να εδραιώσει την τρομοφοβική ατμόσφαιρα που καλλιεργήθηκε μέσα σε ένα πανηγύρι θεάματος και συνομοσιολογίας ,προκειμένου να πείσει τους φοβισμένους μικρομεσαίους υπηκόους, πώς μόνο η επιβλητική ” δημοκρατία” μπορεί να τους σώσει από τους ”ακραίους”.

Ως τύπου Γ ορίζεται αρχικά η φυλακή Δομοκού, στην οποία θα βρίσκονται φυλακισμένοι αγωνιστές και απείθαρχοι κρατούμενοι, δηλαδή όσοι συμμετέχουν σε στάσεις και εξεγέρσεις και δεν αποδέχονται την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού.

Το σύγχρονο ελληνικό Γκουαντάναμο, που σχεδιάζεται για τους απροσάρμοστους, τους αδάμαστους μαχητές, αυτούς που δεν λυγάνε.

Μιά φυλακή άβατο, μια γκρίζα ζώνη πειθάρχησης, που θα βασιλεύει ο νόμος του ανθρωποφύλακα.

Ένας τάφος για ζωντανούς, που θα λειτουργεί κυρίως σε μια διαδικασία στερητική των αισθήσεων και των συναισθημάτων, στοχεύοντας στην εκμηδένιση των εξεγερμένων.
Μια φυλακή, μέσα στην φυλακή, που προσφέρει η ”δημοκρατία” ως χώρο όπου αποκρυσταλλώνεται ο δήμιος της υποταγής, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα το αντίτιμο της αντίστασης στην παντοδυναμία του κράτους.

Ένα κάτεργο, που επιχειρεί να εγκλωβίσει τον σπόρο που θα καταστρέψει κάθε υπόνοια εξουσίας.

Ένα πιθανό προορισμό, για όσους διατρέχουν το μονοπάτι της χειραφέτησης στον αντίποδα της καπιταλιστικής κανονικότητας.

Ένα οχυρό τρόμου, που κατ΄ ουσία αποδεικνύει το επίπεδο της βαρβαρότητας και της αδυναμίας των εξουσιαστών, στην προσπάθεια να αποκρούσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως απειλή.

Χωρίς έστω να υποψιάζονται, ότι με αυτόν τον τρόπο,” επιβεβαιώνουν το δίκιο του αγώνα μας…ότι τελικά έχει λόγο πραγματικό και υλικό όσο και τα ντουβάρια σας, τα σίδερα και οι κλειδαριές σας…”( λόγια συντρόφου μέσα από το κελί ).

Ότι η σημασία που μας αποδίδουν, δεν αντανακλά, παρά το πόσο εύθραυστοι είναι…

Τέτοια σχέδια τρόμου δεν μας είναι άγνωστα.

Στην ιστορία αυτού του συστήματος, είναι γνωστά τα μέσα που μεταχειρίστηκαν οι εξουσιαστές για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους.

Είναι γνωστό το διαχρονικό μένος τους, κατά των πολιτικών εχθρών τους.

Η αλαζονεία τους όμως δεν τους επέτρεπε ποτέ ,να διακρίνουν το βασικότερο, ότι οι επαναστατικές καταστάσεις και οι επαναστάτες θα ξεπηδούν πάντα από την ανικανότητα του ταξικού συστήματος να κρύψει επαρκώς την κοινωνική αδικία.

Για αυτούς οι επαναστάτες ζουν και δρουν αποκομμένοι από την καθημερινή ζωή του συνηθισμένου ανθρώπου. Ξεχνάνε όμως ότι κάθε συνηθισμένος άνθρωπος είναι ένας εν δυνάμει επαναστάτης.

Κόντρα λοιπόν σε ετούτο το παρόν ελέγχου, κόντρα στα εγκληματικά σχέδια για κοινωνία-φυλακή, κόντρα στην βαρβαρότητα που σαρώνει από άκρη σε άκρη τον καπιταλιστικό κόσμο, οι επαναστατικές δυνάμεις δεν θα σταματήσουν να προτάσσουν με λόγο και πράξεις, ότι το στοίχημα για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, ισχύει ακόμα.

Γιατί όσο θα υπάρχει κράτος και εξουσία, θα υπάρχουν και επαναστάτες.

Είναι η συσσωρευμένη αδικία που μας οπλίζει.

Είναι το αίμα των συντρόφων μας που έπεσαν σε αυτόν τον αγώνα.

Είναι οι αιχμάλωτοι σύντροφοί μας, που θα ζουν στην κάθε στιγμή του αγώνα, μέχρι την απελευθέρωση.

Είναι η διάθεση για πραγματική ζωή.

Είναι το δίκιο του αγώνα μας.

Ένας αγώνας όπλο, ενάντια στους κηρυγμένους εχθρούς μας.

Δεν ξεχνάμε τίποτα, πόσο μάλλον τον ίδιο τον αγώνα μας.

Αναρχικοί/Αντιεξουσιαστες Πελοποννήσου και Δυτικής Αττικής 

http://mpalothia.com/2014/06/05/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1/

H κομπίνα που κάνουν οι εργοδότες και πληρώνουν 200 € το μήνα μισθό

Η επίσημη  ανεργία   αγγίζει το 26,9% από 26,5% που αρχικά είχε εκτιμηθεί και η χούντα επιχειρεί  να εμφανίσει θετικό ισοζύγιο προσλήψεων έναντι των απολύσεων για τον μήνα Μάη του 2014 στον ιδιωτικό τομέα κατά 59.470 θέσεις εργασίας !!

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ροών μισθωτής απασχόλησης του Μάη 2014, οι αναγγελίες πρόσληψης’ηταν166.879, ενώ οι αποχωρήσεις σε 107.409. Από τις 107.409 συνολικά αποχωρήσεις, οι 45.236 ήταν«οικειοθελείς»   και οι 62.173 από καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου.

Δηλαδή βρέθηκαν μεσούσης της κρίσης κάποιες χιλιάδες εργαζόμενοι που παραιτήθηκαν γιατί δεν τους άρεσε η δουλειά !

Αν το δούμε προσεκτικά το  θετικό ισοζύγιο προέρχεται από την αυξανόμενη απώλεια θέσεων πλήρους απασχόλησης και την αντικατάστασή τους με τις αντίστοιχες της μερικής απασχόλησης και τις εκ περιτροπής που ολοένα όμως και περισσότερο κερδίζουν έδαφος έναντι της πλήρους.

Το Μάιο του 2014 έγιναν 1.806 μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρη απασχόληση σε μερική απασχόληση, 743 μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρη απασχόληση σε εκ περιτροπής απασχόληση με «συμφωνία» εργαζομένου και εργοδότη και 447 μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρη απασχόληση σε εκ περιτροπής απασχόληση με μονομερή απόφαση του εργοδότη.

Τον ίδιο μήνα έκαναν προσλήψεις πλήρους απασχόλησης σε ποσοστό 57,10%, μερικής σε ποσοστό 32,44% και εκ περιτροπής σε ποσοστό 10,46%, δηλαδή οι προσλήψεις με ελαστικό και προσωρινό καθεστώς ανέρχονται αθροιστικά για τον μήνα Μάη σε ποσοστό σχεδόν 43%.

Δηλαδή οι εργοδότες  κάνουν πρόσληψη αρχικά   με το καθεστώς της πλήρους απασχόλησης με μισθούς 400 και 500 ευρώ καθαρά και απαλλαγμένοι από την καταβολή ασφάλιστρου και στη συνέχεια αξιοποιώντας τη σιχαμένη πρόσφατη νομοθεσία μετατρέπουν την πλήρη απασχόληση σε μερική και εκ περιτροπής καταβάλλοντας μισθούς 200 και 300 ευρώ.

Το πλέον ωραίο της υπόθεσης είναι πως όλος αυτός ο μηχανισμός, πρόσληψη, μετατροπή σε ελαστικές εργασιακές σχέσεις και απόλυση επιδοτείται αδρά με λεφτά των εργαζομένων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας.

Πηγή: Εργασιακό Δελτίο

ΒΙΟ.ΜΕ. : Πέμπτη 05/06, 10:30 – Επείγον κάλεσμα αλληλεγγύης στα δικαστήρια μετά από σκανδαλώδη έκτακτη δικάσιμο

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:Αναβλήθηκε για τις 8/7 η δίκη για τη ΒΙΟΜΕ

Την αναβολή της δίκης ενάντια στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ για τις 8 Ιουλίου αποφάσισε σήμερα το δικαστήριο. Από νωρίς αλληλέγγυοι βρέθηκαν έξω από τα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης.

 

Με πρωτοφανή ταχύτητα για τα δεδομένα των ελληνικών δικαστηρίων ορίστηκε για αύριο εκτάκτως δικάσιμος για να οριστεί προσωρινή διοίκηση στη Βιο.Με ΑΕ. Η διορισμένη σύνδικος της πτωχευμένης μητρικής Φίλκεραμ Α. Σεμερτζίδου με αίτηση στο ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης ζητάει ουσιαστικά να επανέλθει η προηγούμενη διοίκηση στο εργοστάσιο.

Η εξωφρενική αυτή πρόταση ζητά από το δικαστήριο να ορίσει στην προσωρινή διοίκηση τη Χριστίνα Φιλίππου, η οποία έχει καταδικαστεί πρωτόδικα 23 και 123 μήνες αντίστοιχα με δύο δικαστικές αποφάσεις , σε φυλάκιση λόγω χρεών προς τους εργαζόμενους!

Ζητάει δηλαδή να αναλάβει διοίκηση αυτή, που εγκατέλειψε την επιχείρηση βουτηγμένη μες στα χρέη και τους εργαζόμενους με απλήρωτα δεδουλευμένα ετών.

Όπως αναφέρεται χωρίς ντροπή στην ίδια αίτηση, ο σκοπός τους είναι να οδηγήσουν την επιχείρηση σε πτώχευση άρα και τους εργαζόμενους σε απόλυση χωρίς αποζημίωση. Είναι σαφές ότι δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζομένους τόσο της Βιο.Με όσο και της Φίλκεραμ, αλλά ξεδιάντροπα για το δικό τους πορτοφόλι και μόνο. Η επιδίωξη τους είναι να βρουν πλάγιους τρόπους να αποφύγουν τα χρέη προς τους εργαζόμενους, στο ΙΚΑ, στο δημόσιο και προς τρίτους. Αν η προηγούμενη διοίκηση επανέλθει στο τιμόνι της επιχείρησης, τότε είναι σίγουρο ότι η πρώτη τους επιδίωξη θα είναι να εκδιωχθούν οι αγωνιζόμενοι εργάτες και να εκκενωθεί το εργοστάσιο.

Βλέπουμε για μια ακόμη φορά, πως κρατικοί λειτουργοί δρουν υπέρ των εργοδοτικών συμφερόντων και προσπαθούν να πλήξουν τον ελπιδοφόρο αγώνα της Βιο.Με. Όμως λογαριάζουν χωρίς εμάς. Ο παραδειγματικός αγώνας των εργαζομένων της Βιο.Με, που έχει συγκινήσει και έχει βρει τη συμπαράσταση χιλιάδων ανθρώπων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, θα νικήσει! Το πρόταγμα της αυτοδιαχείρισης στην παραγωγή και της άμεσης δημοκρατίας στη βάση είναι ο μόνος δρόμος για να τσακίσουμε τον εργοδοτικό και δικαστικό αυταρχισμό. Είναι ο μόνος δρόμος να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ

ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ Η ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΑΙΤΗΣΗ

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διαβάστε παρακάτω απόσπασμα από  την κατάπτυστη αίτηση της συνδίκου, καθώς και τα ονόματα που προτείνονται για προσωρινή διοίκηση!

Αναδημοσίευση από: biom-metal.blogspot.gr

Μετρό Αιγάλεω : Πέμπτη 05/06, 18:30 – Πορεία ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ, ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

Όσο εμείς οι «από κάτω» δε βλέπουμε αυτά που μας ενώνουν αντί να ακούμε όσους μας λένε τι μας χωρίζει. Όσο εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε την πολυεθνική καταγωγή της τάξης μας και δε δημιουργούμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα κόντρα στον κοινό εχθρό. Όσο δε σπάμε τον φόβο και την απομόνωση και δε δημιουργούμε δεσμούς αλληλεγγύης, τόσο θα κοιτάμε ανήμποροι το παρόν των μεταναστών κι εκεί θα βλέπουμε και το δικό μας μέλλον.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ 

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ 

Εκδήλωση, Σάββατο 31/5, 7.00μμ, κατάληψη ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ, Δαβάκη 20 – Χαϊδάρι

Διαδήλωση, Πέμπτη 5/6, 6.30μμ, ΜΕΤΡΟ ΑΙΓΑΛΕΩ 

Αγρός (Πάρκο Τρίτση, Ίλιον), Θερσίτης (Ίλιον), Antifascist Action (Περιστέρι), Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Σινιάλο (Αιγάλεω), Pasamontana (Κορυδαλλός), μπλόκο στην εξουσία (Νίκαια), Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Πρωτοβουλία αναρχικών Περάματος, Αντιφασιστική συνέλευση Πειραιά

Αναδημοσίευση από : sinialo.espiv.net

Εκδικητικές απολύσεις στο ΔΟΛ

Σε νέες στοχευμένες και εκδικητικές απολύσεις δύο δημοσιογράφων στο ΒΗΜΑ FM, ο ένας εκ των οποίων και ενεργό μέλος της εργασιακής επιτροπής, προχώρησε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, προκαλώντας την κήρυξη απεργίας από την ΕΣΗΕΑ από τις 4 μ.μ. της Δευτέρας έως τις 4 μ.μ. της Τρίτης, 3 Ιουνίου, με αίτημα την ανάκληση των ανωτέρω παράνομων απολύσεων. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, οι δύο συνάδελφοι “επανειλημμένα αρνήθηκαν την υπογραφή ατομικών συμβάσεων”. 

Παραθέτουμε ολόκληρη και την ανακοίνωση της εργασιακής επιτροπής του ΔΟΛ:

Μια κοινωνική προσφορά του “BHMA FM”

Μετά τις εκλογές και για ευνόητους λόγους, η διοίκηση του ΔΟΛ προχωράει σε νέες στοχευμένες και εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων – συνδικαλιστών παρά την σωρεία αποφάσεων των δικαστηρίων.

Μεταξύ των κληθέντων από την διοίκηση συναδέλφων μας που απολύθηκαν είναι η Κουτελάκη Κατερίνα (δημοσιογράφος) και ο Παναγιώτης Δρίβας (τ. εκπρόσωπος δημοσιογράφων εργαζομένων στο ραδιοσταθμό “ΒΗΜΑ FM”) και ενεργό μέλος της ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο ΔΟΛ.

Η επιχειρηματική, προνομιακή, μονοπωλιακή ανάπτυξη του μιντιακού κατεστημένου της συστημικής προπαγάνδας, έχοντας διασφαλισμένες εκατοντάδες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από κεφαλαιακές εισροές – αναχρηματοδοτήσεις, που συνοδεύονται από πληθώρα μνημονικών κανονιστικών ρυθμίσεων «πρόνοιας» υπέρ των εργοδοτών, δίνει το στίγμα της εμπράγματης επιχειρηματικής ανάπτυξης που βασίζεται στην στοχοποίηση και την ανθρωποφαγία.

Όλα για το μιντιακό καρτέλ της διαπλοκής «φτηνής ανάπτυξης» μέσα από το σκλαβοπάζαρο της αγοράς εργασίας, με ενοικιαζόμενους απασχολήσιμους είλωτες στο μνημονιακό πρότυπο που κατά κόρον διαφημίζουν.

Παρεμπιπτόντως η χώρα μας παραπέμπεται στο εδώλιο της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Εργασίας (Δ.Σ.Ε), για παραβίαση θεμελιωδών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τα πλέον «μαχητικά» σωματεία του κλάδου μας και οι συνοδοιπόροι τους – όπως αυτοπροσδιορίζονται από αυτάρεσκες δηλώσεις του λόμπι των «προεδρευόντων» τι θα κάνουν;

Πέρα από τις γνωστές επαναλαμβανόμενες «αγωνιστικές» διακηρύξεις προθέσεων και εκτονωτικών ετεροχρονισμένων ως επί το πλείστον παρεμβάσεων τύπου ΓΣΕΕ.

Άμεσα, εδώ και τώρα να σταματήσουμε: την δυνατότητα υλοποίησης εφαρμογής από τις επιχειρήσεις, να αντικαταστήσουν το εναπομείναν προσωπικό και στη θέση του να προσλάβουν μέσω των «Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης – ΕΠΑ» ανέργους χωρίς το βάρος ΣΣΕ, μισθών και ασφαλιστικών εισφορών για τα οποία υπόχρεος είναι ο άμεσος εργοδότης δηλαδή η ΕΠΑ.

Να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι συνάδελφοι/σες αδιαπραγμάτευτα.

Γεγονός που σημαίνει σκληρή και ανυποχώρητη σύγκρουση με την διοίκηση του ΔΟΛ.

Την αντέχουν οι συνδικαλιστικές ελίτ των βολεμένων του κλάδου;

Η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ ήταν και θα παραμείνει σταθερά στην πρώτη γραμμή του αγώνα των εργαζομένων.

Η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ

 Νέα 24ωρη απεργία για την ανάκληση των απολύσεων αποφάσισαν τα σωματεία της ΕΣΗΕΑ, της ΕΠΗΕΑ και της ΕΤΕΡ από τις 4 μ.μ. σήμερα έως τις 4 μ.μ. της Τετάρτης, 4 Ιουνίου.

 

http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2014/06/bhma-fm.html

Απολύσεις στα καταστήματα Carrefour – Μαρινόπουλος

Τρία καταστήματα του Αρβανιτίδη που εντάχθηκαν ως franchising στο Carrefour-Μαρινόπουλος έκλεισαν λίγες μέρες πριν με αποτέλεσμα να απολυθούν 30 εργαζόμενοι. Τα καταστήματα που έκλεισαν βρίσκονται στην Βέροια, την Πέλλα και την Αλεξανδρούπολη.

Όπως ανέφερε  η Σοφία Καλαντίδου, πρόεδρος του σωματείου εμποροϋπαλλήλων  η εταιρεία Καρυπίδης Bros που είχε αναλάβει το franchising των καταστημάτων του Αρβανιτίδη κατά την ενταξή τους στο Carrefοur -Μαρινόπουλος είχε δεσμευτεί ότι δεν θα γίνουν απολύσεις και ότι και ακόμη αν κλείσουν κάποια καταστήματα οι εργαζόμενοι θα απορροφηθούν στα υπόλοιπα. Οι δεσμεύσεις αυτές δεν ίσχυσαν ενώ παράλληλα μεγάλος είναι ο φόβος για αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και συμβάσεων.

Το σωματείο των εμποροϋπαλλήλων ζητά την επαναπρόσληψη των εργαζομένων και την διατήρηση των θέσεων εργασίας. Επιπλέον απαίτηση των εργαζομένων που απολύθηκαν άλλα και γενικότερα όσων προέρχονται από τα καταστήματα του Αρβανιτίδη είναι να δοθούν τα  δεδουλευμένα 4 μηνών που ακόμη τους χρωστάει ο Αρβανιτίδης και που στην συμφωνία για μεταβίβαση των καταστημάτων υπήρξε συμφωνία για χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, το οποίο  επίσης δεν έχει τηρηθεί.

Το σωματείο των εμποροϋπαλλήλων τις επόμενες μέρες θα έχει διμερείς συναντήσεις τόσο με τους δύο εργοδότες (Καρυπίδη-Μαρινόπουλο) ενώ παράλληλα προχωρά στην ενημέρωση και τον συντονισμό όλων των εργαζομένων απέναντι στις εργασιακές επιθέσεις που δέχονται και σε αυτές που φοβούνται ότι θα δεχτούν στο μέλλον.

http://www.alterthess.gr/content/apolyseis-sta-katastimata-carrefour-marinopoylos#.U44QzTU-nHc.twitter

Ανάληψη ευθύνης για σπασίματα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

Τα τελευταία 4 χρόνια, με αφετηρία την προσφυγή της Ελλάδας στο «μηχανισμό στήριξης» και τη ψήφιση του πρώτου μνημονίου, δημιουργήθηκαν ανακατατάξεις στις πολιτικοκοινωνικές διαδικασίες που επηρέασαν δραστικά τους ταξικούς συσχετισμούς. Από τη μια πλευρά οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι «ανάγκες της αγοράς» που πατώντας πάνω στις κυβερνητικές επικλήσεις για θυσίες, όξυναν την επίθεσή τους και εντατικοποίησαν την εκμετάλλευση, λεηλατώντας εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών.

Ένα συμμαχικό στρατόπεδο, που μη έχοντας πλέον ανάγκη τις  αυγουστιάτικες «εκεχειρίες» για να περάσει αντεργατικά μέτρα, κατακλύζει την καθημερινότητα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, μεσοπρόθεσμα, μνημόνια και πολυνομοσχέδια. Ένα οργανωμένο μπλοκ συμφερόντων που θωρακίζεται και νομιμοποιείται από τη μηντιακή προπαγάνδα που συκοφαντεί όποιους και όποιες αντιστέκονται, ενώ εξυμνεί τη «νέα Ελλάδα», το χτίσιμο της οποίας απαιτεί τους κόπους και το τσάκισμα των φτωχών,τον εκτοπισμό και συχνά πυκνά το θάνατο των υποτιμημένων – είτε στα κέντρα των πόλεων, είτε στα σύνορα της επικράτειας.

            Από την άλλη πλευρά, τα προλεταριακά στρώματα που έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εργασιακό τοπίο που συντίθεται πλέον από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την απελευθέρωση των ωραρίων, τις απλήρωτες βάρδιες, τη συρρίκνωση της διαπραγματευτικής δυνατότητας. Ένα πεδίο που γεμίζει με το πείραμα των voucher, τις «λευκές νύχτες» της κατανάλωσης, την καταστολή και τις παραδειγματικές επιστρατεύσεις απεργών.

            Αυτή η συνθήκη ευνόησε και το νόμο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2013, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα καταστήματα μπορούν να ανοίγουν 7 Κυριακές το χρόνο. Αλλά μιας και τίποτα δεν είναι αρκετό, το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο ήρθε στη συνέχεια να προσθέσει την πρόβλεψη ότι τα καταστήματα θα μπορούν να λειτουργούν όλες τις Κυριακές σε τρεις περιοχές της χώρας. Το λανσάρισμα της συγκεκριμένης συνθήκης ενισχύθηκε αρχικά με υποσχέσεις ότι οι εργαζόμενοι θα παίρνουν προσαυξήσεις και θα δικαιούνται ένα επιπλέον ρεπό μέσα στην εβδομάδα. Κάτι που προφανώς για χιλιάδες εργαζόμενους δεν έγινε ποτέ. Κάτι που για τους χιλιάδες απλήρωτους εργάτες σημαίνει άλλη μια απλήρωτη βάρδια, άλλος ένας επιπλέον καταναγκασμός.

            Την Κυριακή 4 Μάη ήταν η 3η φορά μέσα στο 2014 που άνοιξαν τα εμπορικά καταστήματα και Κυριακή. Η «τόνωση της αγοράς», οι χαμογελαστοί επιχειρηματίες, οι γεμάτες σακούλες με εμπορεύματα, χρησιμοποιήθηκαν ως προμετωπίδα στην επιχειρηματολογία των δυνάμεων του κεφαλαίου. Εμπορικοί σύλλογοι και καταστηματάρχες, αστικές φυλλάδες και κανάλια, τραπεζικά συμφέροντα (με την Alpha Bank να πρωτοστατεί μέσω του νέου προγράμματος της τράπεζας «Ανοιχτές Κυριακές» που προσφέρει στους κατόχους των πιστωτικών καρτών διπλή «επιβράβευση» αν πραγματοποιήσουν αγορές τη συγκεκριμένη μέρα) και οικονομικοί αναλυτές γυρίζουν το χρόνο ένα αιώνα πίσω, προσπαθώντας να μας επιφέρουν ένα ακόμα πλήγμα. Μαζί τους και ένα κομμάτι των καταναλωτών που επιλέγοντας να ψωνίζουν σε μέρες απεργιών, τις μέρες που δοκιμάζεται στην πράξη η νέα συνθήκη, βάζουν μαζί με τον οβολό τους και το λιθαράκι τους για την εφαρμογή αυτού του νόμου.

            Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και η «απελευθέρωση» του ωραρίου για τους εμποροϋπαλλήλους χρησίμευε αρχικά ως «έκτακτο μέτρο» για «έκτακτες ανάγκες»: η ολυμπιάδα του 2004 που αύξησε τις ορέξεις των αφεντικών, οι τουριστικές ζώνες σε διάφορα σημεία της Ελλάδας που «απολαμβάνουν» τα δικά τους ωράρια, οι εορταστικές περίοδοι των χριστουγέννων και του πάσχα που αύξαναν τις εργατοώρες. Παράλληλα για άλλους κλάδους (όπως π.χ. του καθαρισμού, του επισιτισμού και της εστίασης), η συνθήκη αυτή είναι μια κανονικότητα που έχει διαμορφωθεί επιμελώς εδώ και καιρό με αποτέλεσμα 24 ώρες τη μέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα τηλεφωνητές να απαντάνε σε κλήσεις, σερβιτόροι να παίρνουν παραγγελίες, ντελιβεράδες να μεταφέρουν πακέτα. Και τα παραδείγματα είναι πολλά…

            Ο καινούριος νόμος δεν είναι απλά και μόνο άλλο ένα χτύπημα στο 5θήμερο 8αώρο. Επεκτείνοντας και σε αυτό το κλάδο τα όρια των εργάσιμων ημερών, οι δυνάμεις του κεφαλαίου ξεκινούν άλλη μία μάχη ενάντια στην τάξη των καταπιεσμένων, εισβάλλοντας σε κάθε γωνιά της ζωής τους και επεκτείνοντας περισσότερο τους χωροχρόνους της αγοράς. Άλλη μια μάχη, που αν κερδίσουν, θα τους δώσει το απαραίτητο έδαφος για να ξεκινήσουν νέες επιθέσεις. Και γι’ αυτό αυτή η συνθήκη που πάει να καθιερωθεί δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.

            Απέναντι σε αυτό τον εκβιασμό οργανώθηκαν απεργίες, σαμποτάζ, αποκλεισμοί καταστημάτων, πορείες και παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης. Οι αγώνες για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας πρέπει να ενδυναμωθούν από όλους όσους βλέπουν σε αυτό το νόμο άλλη μια επίθεση στις πλάτες τους. Από όλους αυτούς και αυτές που αναγνωρίζουν πως αυτό το «ειδικό» καθεστώς είναι άλλο ένα απαραίτητο στάδιο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, δηλαδή άλλη μία ευκαιρία για αύξηση της κερδοφορίας των αφεντικών.

            Αντιλαμβανόμενοι τη σημασία που έχουν οι καθημερινοί ταξικοί αγώνες, οι μικρές και μεγάλες νίκες που μας δίνουν πίσω όσα μας ανήκουν, οι απόπειρες που εμπλουτίζουν τις οργανωτικές μας δυνατότητες και παρακάμπτουν τους φόβους, τις μελαγχολίες και τις δυσκαμψίες της καθημερινής ζωής, τα ξημερώματα της Παρασκευής 30 Μαΐου σύντροφοι και συντρόφισσες σπάσαμε τις προσόψεις καταστημάτων που συμμετέχουν ενεργά στην εφαρμογή του νέου νόμου:

ΑΒ  Βασιλόπουλος, Φυλής, Αγ. Νικόλαος
ΑΒ Βασιλόπουλος, Πριγκηποννήσων, Πολύγωνο
ΑΒ Βασιλόπουλος & ΑΤΜ Εθνικής Τράπεζας, Παν. Μακρή, Α. Πατήσια
Προμηθευτική, Τηλεμάχου, Π. Φάληρο
Μαρινόπουλος, Κέντρο Χαλανδρίου
Market In, Ραγκαβή, Γκύζη

Επιλέξαμε την πρακτική αυτή για να σαμποτάρουμε την ευταξία της κατανάλωσης, για να επισημάνουμε και με αυτόν τον τρόπο στους άμεσα εμπλεκόμενους πως η επίθεση στους εργάτες κοστίζει και δεν θα μείνει αναπάντητη, για να υπενθυμίσουμε στους καταναλωτές που δεν σκέφτονται σαν εργαζόμενοι πως θα μας βρίσκουν μπροστά τους.

ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ – ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΜΕΡΑ – ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Να συνδέσουμε το νήμα των ταξικών αγώνων μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας. Αλληλεγγύη στις απεργίες που ανοίγουν δρόμους σύγκρουσης με τους καπιταλιστικούς εκβιασμούς, στις δράσεις ενάντια στις μαζικές απολύσεις (όπως ο ανυποχώρητος αγώνας των καθαριστριών του υποικ), στις μαχητικές διεκδικήσεις ενάντια στις απλήρωτες & «μαύρες» βάρδιες, στα «λογιστικά λάθη» και τις εκδικητικές απολύσεις (όπως στην περίπτωση του «εναλλακτικού» μεζεδοπωλείου Σαλαντίν στο Μεταξουργείο), στις συνεχείς δράσεις ενάντια στο νταηλίκι του κάθε τσογλαναρά που σηκώνει το χέρι του (ή το όπλο του) σε μετανάστες εργάτες (όπως στην περίπτωση του cafe Scherzo στο Μαρούσι),  στις συλλογικές απαντήσεις ενάντια στο  εκβιαστικό δίλημμα «απόλυση ή νέες υποτιμημένες ατομικές συμβάσεις» και στα κόλπα των αφεντικών που κλείνουν εν μια νυκτί καταστήματα τρώγοντας αποζημιώσεις και δεδουλευμένα (όπως στην περίπτωση της ACS Αλίμου), στους αγώνες ενάντια στο μεσαίωνα της «κοινωφελούς εργασίας». Αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των μεταναστών ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και των κρατουμένων ενάντια στις φυλακές. Οι μάχες είναι πολλές… Ο αγώνας συνεχίζεται.

Αναρχικοί/ές για την υπεράσπιση των αυτονόητων

https://athens.indymedia.org/post/1525995/

Εξάρχεια : Πέμπτη 05/06, 18:30 – Συγκέντρωση/πορεία ενάντια στις μαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό

 

Κ*ΒΟΞ : Ανακοίνωση για την επίθεση με πυροβολισμούς εναντίον του Κ*ΒΟΞ στις 3/6/2014

Για την επίθεση με πυροβολισμούς εναντίον του Κ*ΒΟΞ στις 3/6/2014

Ξημερώματα Τρίτης περίπου στις 2.30, άγνωστοι πυροβόλησαν τουλάχιστον 5 φορές την κεντρική είσοδο του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου Κ*Βοξ. Δύο εκ των σφαιρών διαπέρασαν το εξωτερικό ρολό και θρυμμάτισαν την κεντρική γυάλινη είσοδο. Ευτυχώς εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κάποιος σύντροφος εντός της κατάληψης.

Το τελευταίο διάστημα το Κ*Βοξ μαζί με κατοίκους, συλλογικότητες και αγωνιστές της περιοχής, παίρνει μια σειρά από πρωτοβουλίες για δράσεις ενάντια στις μαφίες και το εμπόριο ναρκωτικών στα Εξάρχεια το οποίο πραγματοποιείται με την ανοχή και την κάλυψη της αστυνομίας. Την Τετάρτη 28/5 πραγματοποιήθηκε μαζική συνέλευση με αντικείμενο κουβέντας τα παραπάνω με συμμετοχη κατοίκων, εργαζομένων και συλλογικοτήτων των Εξαρχείων. Πάρθηκε η απόφαση για τη δημιουργία λαϊκής συνέλευσης στα Εξάρχεια και για συγκέντρωση-πορεία την Πέμπτη 5 Ιούνη ως αρχή ενός κύκλου δράσεων ενάντια στις μαφίες και τους κρατικούς προστάτες τους. Θεωρούμε ότι οι πυροβολισμοί εναντίον του Κ*Βοξ δύο μέρες πριν τη συγκέντρωση και πορεία είναι μια απελπισμένη προσπάθεια εκφοβισμού του κινήματος και της τοπικής κοινωνίας από τους ναρκέμπορους, που σε συνεργασία με την αστυνομία, θέλουν να γκετοποιήσουν την περιοχή. Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι κάλυκες από την επίθεση που δεχτήκαμε περισυνελέγησαν από εμάς 12 ώρες μετά το συμβάν. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις ένοπλων συμπλοκών μεταξύ μαφιόζων στην περιοχή όπου τους κάλυκες τους μάζευαν κάτοικοι, αφού η αστυνομία ούσα συνεργαζόμενη με τα κυκλώματα επιδεικνύει προκλητική αδράνεια.

Το Κ*Βοξ από την πρώτη μέρα υπάρξής του έχει εναντιωθεί στη συστράτευση αστυνομίας μαφίας στα Εξάρχεια και στη γκετοποίηση της περιοχής. Πολλές φορές σύντροφοι του Κ*Βοξ έχουν στοχοποιηθεί για τη δράση τους και απο την αστυνομία και από τις μαφίες, όπως και από μεγάλο κομμάτι των ΜΜΕ. Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός άλλωστε όπου τρεις σύντροφοι του Κ*Βοξ κλητεύθηκαν ως ύποπτοι στη ΓΑΔΑ με μοναδικό στοιχείο “ανώνυμο τηλεφώνημα” το οποίο τους συνέδεε με μια παρέμβαση αναρχικών στα Εξάρχεια ενάντια στη διακίνηση.

Αφού δεν κατάφεραν να μας τρομοκρατήσουν με την εισβολή της αστυνομίας στο κτίριο (Απρίλης ’12), με τις εισβολές στα σπίτια μας (Γενάρης ’14), τις κλητεύσεις (Απρίλης ’14) και τις διαρκείς απειλές εναντίον μας, επιστρατεύονται οι σφαίρες θρασύδειλων κουμπουροφόρων.

Το κίνημα δεν τρομοκρατείται με τίποτα από τα παραπάνω.

Καλούμε τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης στη συγκέντρωση-πορεία στην πλατεία Εξαρχείων την Πέμπτη 5 Ιούνη στις 18.00

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Κ*ΒΟΞ

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Βραζιλία : Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου 2014 Γρασίδι, Bussines και αίμα

Βραζιλία. Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου 2014 Γρασίδι, Bussines και αίμα

“Θέλουμε φαγητό και όχι ποδόσφαιρο” (σύνθημα σε τοίχο) 

 

Από τις αρχές του Ιούνη, στη χώρα της Σάμπα, του καρναβαλιού, του ποδοσφαίρου αλλά κυρίως της φτώχειας, έχει ξεσπάσει μια μεγαλειώδης εξέγερση από χιλιάδες Βραζιλιάνους, εναντίον του Μουντιάλ που φέτος το καλοκαίρι θα διοργανωθεί εκεί. Με κύρια συνθήματα “θέλουμε, φαγητό, στέγη, εκπαίδευση και υγεία αντί για γήπεδα και μπάλα”, οι αγωνιζόμενοι πληβείοι των φαβέλας, οι ανέστιοι και οι ιθαγενείς που ξεριζώνονται από τη γη τους – προκειμένου να χτιστούν φαραωνικά γήπεδα ποδοσφαίρου – έχουν εξεγερθεί και με καθημερινές σχεδόν συγκρούσεις με τη πιο διεφθαρμένη αστυνομία του πλανήτη, μάχονται για την αξιοπρέπειά τους και το δικαίωμα στη ζωή ενάντια στη συνεχιζόμενη εξαθλίωση τους.

Στις κεντρικές πόλεις της αχανούς χώρας, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν και επιτίθενται σε καπιταλιστικά κτήρια, τράπεζες και τις αστυνομικές ορδές. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές έβγήκαν στους δρόμους των 16 μεγαλύτερων πόλεων της χώρας. Μόνο στο Ρίο ντε Τζανέιρο, οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 300.000. Στο Ρίο, στην Μπραζίλια και στο Σάο Πάολο οι διαδηλωτές πολιόρκησαν τα τοπικά κοινοβούλια ανεβαίνοντας στις ταράτσες και προσπάθησαν να εισβάλλουν από τα παράθυρα. Πυρπόλησαν τράπεζες και αναποδογύρισαν αυτοκίνητα. Η απάντηση από το κράτος η γνωστή συνταγή: χημικά και πλαστικές σφαίρες από τις ειδικές δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν αρχικά για την αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες για την οργάνωση του Μουντιάλ 2014. Ειδικές δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας διέλυσαν το πλήθος κάνοντας χρήση δακρυγόνων και σφαιρών από καουτσούκ και προχώρησαν σε μεγάλο αριθμό συλλήψεων. Οι διαδηλώσεις είναι οι μεγαλύτερες που έχει γνωρίσει η χώρα μετά το 1992, όταν ξέσπασε κύμα λαϊκής οργής κατά της διαφθοράς της κυβέρνησης του τότε προέδρου Φερνάντο Κολόρ ντε Μέλο, ο οποίος παραιτήθηκε κατά τη διάρκεια της πολιτικής του δίκης στη Γερουσία. Οι διαδηλωτές οργανώθηκαν μέσω των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, στην πλειονότητα νέοι, κατέβηκαν στους δρόμους. Πρόκειται για νέους κυρίως που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του στα πολιτικά κόμματα. Φυσικά πρωταρχικό ρόλο στις συγκρούσεις παίζει το Αναρχικό μαύρο μπλόκ.

Βραζιλιάνοι: «Μην έρθετε για το Μουντιάλ»

Οι πολιτικοί με τις παχυλές αμοιβές, που δίνουν δουλειές και τζάμπα ταξίδια στους συγγενείς τους, βρέθηκαν από την αρχή στο στόχαστρο. Η κοινωνική ανισότητα και το τεράστιο κόστος της διοργάνωσης του Μουντιάλ και των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ανάμεσα στα βασικά ζητήματα που θέτουν οι διαδηλωτές, μαζί με τη διαφθορά, το έγκλημα και την αστυνομική βία. Στο επίκεντρο των διαδηλώσεων τοποθετήθηκε και ο πρόσφατος αγώνας της Εθνικής Βραζιλίας με αυτή του Μεξικό. Το γήπεδο μετατράπηκε σε μια οργισμένη “κραυγή” αφού για τα περίπου 12 δισ. δολάρια που εκτιμάται ότι θα διατεθούν μόνο για το Μουντιάλ του 2014, όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν μεγάλες «τρύπες» στις κοινωνικές δαπάνες, η κοινωνική ανισότητα εντείνεται και σχεδόν 50 εκατ. Βραζιλιάνοι ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας.

Αναμφίβολα το ποδόσφαιρο έχει χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές στους Βραζιλιάνους, δίνοντάς τους την ευκαιρία να πανηγυρίσουν τις επιτυχίες των ομάδων τους και πάνω από όλα της εθνικής τους. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς κατεβαίνουν στους δρόμους και τα στάδια για να διαμαρτυρηθούν και να συγκρουστούν. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει σε πολλούς, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FIFA), Γιόζεφ Μπλάτερ, ο οποίος βλέπει να απειλείται μια επιχείρηση με τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων, που υπόσχεται πολλά κέρδη. «Η Βραζιλία μας ζήτησε αυτό το Μουντιάλ. Δεν την υποχρεώσαμε να το αναλάβει. Ηξεραν ότι, προκειμένου να το διοργανώσουν, θα έπρεπε να κατασκευαστούν στάδια», δήλωσε ο Μπλάτερ, ζητώντας ουσιαστικά τον τερματισμό των διαδηλώσεων με κάθε μέσο. Ο Αυτοκράτορας του επαγγελματικού παγκόσμιου ποδοσφαίρου μπορεί να βλέπει τα υπέρογκα κέρδη να απειλούνται από την εξέγερση του Βραζιλιάνικου λαού, το ποδόσφαιρο όμως δεν μπορεί να αποσιωπήσει την τεράστια ανάπτυξη του κεφαλαίου στα χέρια λίγων, τις αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και στις τιμές των ΜΜΜ και γενικότερα τη φτώχεια που απλώνεται στις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας.

Εκτός από τον Μπλάτερ, ένας ακόμη δούλος του χρήματος και κάποτε ποδοσφαιρικό ίνδαλμα, ο αποκαλούμενος σήμερα “κύριος master card” Πελέ, κάλεσε τους χιλιάδες διαδηλωτές να φύγουν από τους δρόμους και να αφοσιωθούν στο ποδόσφαιρο. Σε μια σύντομη τηλεοπτική του εμφάνιση στο δίκτυο O Globo TV, ο Πελέ δήλωσε: «Ας ξεχάσουμε όλη αυτή την αναταραχή που συμβαίνει στη Βραζιλία, όλες αυτές τις διαδηλώσεις και ας θυμηθούμε ότι η εθνική μας ομάδα είναι η χώρα μας και το αίμα μας». Αυτές οι δηλώσεις εξόργισαν τους Βραζιλιάνους με αποτέλεσμα να τον χλευάσουν χωρίς… έλεος στα social media. Αντίθετα ένας άλλος μεγάλος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής (που έχει περάσει και από τα ελληνικά γήπεδα) ο Ριβάλντο τάχθηκε στο πλευρό των Βραζιλιάνων διαδηλωτών και ενάντια στη σπατάλη του Παγκοσμίου Κυπέλλου: «Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν ελλείψεις σε νοσοκομεία και σχολεία και να ξοδεύονται τόσα εκατομμύρια για να φιλοξενήσουμε το Μουντιάλ. Εχει δίκιο ο κόσμος που διαμαρτύρεται για την κοινωνική αδικία», τόνισε ο 41χρονος Βραζιλιάνος που όπως θύμισε, έχει ακόμα έναν λόγο να θυμώνει: «Ακόμα υποφέρω όταν σκέφτομαι πως ο πατέρας μου πέθανε, επειδή δεν υπήρξε έγκαιρη διακομιδή στο νοσοκομείο, επειδή δεν υπήρχαν ασθενοφόρα. Ας δίναν αυτά τα χρήματα για το λαό!»

Το Μουντιάλ εξαθλιώνει από όπου περνά

Έχουν περάσει μόνο τέσσερα χρόνια από το προηγούμενο μουντιάλ που διοργανώθηκε στη Νότια Αφρική, ένα μουντιάλ που βάφτηκε στο αίμα από τους εκατοντάδες θανάτους εργατών που έχτιζαν τα ποδοσφαιρικά στάδια, τις δολοφονίες απεργών από την Νοτιοαφρικανική αστυνομία στις διαδηλώσεις στις οποίες απαιτούσαν τα δεδουλευμένα τους και η εξαθλίωση συνεχίζει να υπάρχει σε κάθε χώρα που αναλαμβάνει τη μεγαλύτερη εμπορικά αθλητική διοργάνωση του πλανήτη.

Το 2022 το Εμιράτο του Κατάρ έχει αναλάβει το επόμενο μουντιάλ (πληρώνοντας και λαδώνοντας αδρά στελέχη της FIFA) και ήδη οι επιπτώσεις στους φτωχοδιάβολους έχουν αρχίσει να υφίστανται. Στις 4/10/13 διαδήλωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε έξω από τα γραφεία όπου διενεργείται το συμβούλιο της FIFA στη Ζυρίχη, με τους διαδηλωτές να διαμαρτύρονται για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των μεταναστών στο Κατάρ ενόψει του Μουντιάλ του 2022. Οι διαδηλωτές κρατούσαν κάρτες που ανέφεραν: «Όχι στο Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς εργασιακά δικαιώματα» μαζί με ένα πανό που είχε το ίδιο μήνυμα. Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές μέσα από τις σελίδες της Άπατρις σχετικά με την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, τα τεράστια κέρδη που αυτό αποφέρει στους επιχειρηματίες που επενδύουν σε αυτό, καθώς και τη πλήρη χειραγώγηση του πλήθους μέσα από συνδέσμους-στρατούς προβατοποιημένων οπαδών. Το μήνυμα που μεταδίδουν οι χιλιάδες των εξεγερμένων Βραζιλιάνων είναι στο ίδιο πλαίσιο: “ Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εξαθλιώνει, χειραγωγεί και κυρίως σκοτώνει”. Δεν ξεχνάμε ότι σε αυτό το πανηγύρι των πολυεθνικών θα λάβει μέρος και η Εθνική Ελλάδας, της υπερχρεωμένης χώρας, της οποίας οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων μπορεί να έχουν “Βραζιλιανοποιήσει” το λαό της, αλλά λεφτά για υπερατλαντικά ταξίδια και χλιδάτες διακοπές (με σαμπάνια, χαβιάρι, κόκα και μοντέλες) των κρατικοδίκαιων κηφήνων της συνεχίζουν να βρίσκονται και να υπάρχουν

Η βιτρίνα του θεάματος με το καρναβάλι της ανάπτυξης και την λατρεία του ποδοσφαίρου θα σπάσει από τους φτωχοδιάβολους που δεν έχουν ούτε τα βασικά για την επιβίωση τους στις αμέτρητες φτωχοσυνοικίες της χώρας.

Η αρχή έγινε. Ο πραγματικός αγώνας διεξάγεται στους δρόμους ενάντια σε θέαμα, κράτος και αστυνόμους.

Ένας navajo 3 Antifa

*Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 24 (χειμώνας 2014) της εφημερίδας δρόμου Άπατρις