Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών διέταξε την επαναπρόσληψη των 397 καθαριστριών του υπ. Οικονομικών κάνοντας δεκτή την αγωγή για ακύρωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών διέταξε την επαναπρόσληψη των 397 καθαριστριών του υπ. Οικονομικών κάνοντας δεκτή την αγωγή για ακύρωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης
Η καθαρίστρια είχε πρόσφατα αποχωρήσει από τη δουλειά και πήγε την προηγούμενη Δευτέρα για πολλοστή φορά να ζητήσει τα δεδουλευμένα που της οφείλονταν.
Ο εργοδότης αρνήθηκε να την εξοφλήσει προφασιζόμενος ότι δεν έχει χρήματα. Όταν η εργαζόμενη επέμεινε ο γιος του ιδιοκτήτη την έβγαλε έξω με τη βία και όταν αυτή επέστρεψε τη σήκωσε και την πέταξε με το κεφάλι στο έδαφος. Η εργαζόμενη έχασε τις αισθήσεις της και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου μετά από εξετάσεις δε φάνηκε να έχει ευτυχώς σοβαρή βλάβη. Παρόλ’ αυτά δεν έχει συνέλθει πλήρως από το περιστατικό.
Τραγικές είναι και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευε, 800 € μισθός για δουλειά με ατέλειωτες υπερωρίες όλες τις μέρες του μήνα.
Δυστυχώς το περιστατικό αυτό δεν είναι το μοναδικό, είναι η καθημερινότητα για χιλιάδες εργαζόμενους στην κοσμοπολίτικη Ρόδο των 1.800.000 αφίξεων. Δουλειά ήλιο με ήλιο για πενταροδεκάρες και όποιος αντιδρά να αντιμετωπίζει τον πέλεκυ της απόλυσης ενίοτε και το βούρδουλα του αφεντικού ή του προϊσταμένου.
βλ. σχετικό άρθρο και ανακοίνωση εδώ
————————————–
Αύριο Τετάρτη 14/5/2014, δεύτερη ημέρα των απεργιακών μας κινητοποιήσεων, στο πλαίσιο της 48ωρης απεργίας που έχει προκηρύξει η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, συνεχίζουμε δυναμικά τον αγώνα μας ενάντια στις διαθεσιμότητες-απολύσεις 1158 συναδέλφων μας.
Στις 06.30 π.μ. συγκεντρωνόμαστε στην πύλη της Πανεπιστημιούπολης στην Ούλωφ Πάλμε, για να περιφρουρήσουμε την απεργία μας και μετά πραγματοποιούμε πορεία προς το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μαζί με άλλους κλάδους που βρίσκονται σε κινητοποίηση.
Καλούμε όλους τους συλλόγους εργαζομένων και φοιτητών ΑΕΙ-ΤΕΙ Αθήνας καθώς και όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους, σε προσυγκέντρωση στις 12.00 στα Προπύλαια. Η πορεία μας θα καταλήξει στο Υπουργείο Οικονομικών (Καρ. Σερβίας 10, Σύνταγμα), όπου οι καθαρίστριες βρίσκονται σε καθιστική διαμαρτυρία από τις 7/5/2014.
ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
http://www.apergoiekpa.wordpress.com
e-mail: apergoi.ekpa@gmail.com
Ανακοίνωση από τα Δ.Σ. των Συνεργαζόμενων Ενώσεων (τύπου)
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝΣΤΟΥΣ Ρ/Σ SFERA & DERTIΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΝΝΕΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣΟι Συνεργαζόμενες Ενώσεις στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ καταγγέλλουμε την προκλητική κι ανάλγητη στάση της εργοδοσίας στους ραδιοσταθμούς SFERA και DERTI καθώς επέλεξε τις ημέρες του Πάσχα για να προβεί στην απόλυση του συνόλου σχεδόν των τεχνικών που εργάζονταν στους ραδιοσταθμούς (εννέα από τους ένδεκα). Οι απολύσεις των συναδέλφων, οι οποίες καταγγέλθηκαν ως παράνομες και καταχρηστικές στο ΣΕΠΕ, ήρθαν ως «απάντηση» στην άρνηση των συναδέλφων να δεχθούν την πρόταση-τελεσίγραφο περικοπής μισθών κατά 30% και όλων των θεσμικών δικαιωμάτων των τεχνικών ή να απολυθούν.Το εκβιαστικό δίλημμα για να δεχτούν οι συνάδελφοι τις μειώσεις αποδοχών παρουσιάστηκε -όπως συνήθως γίνεται-με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η εταιρία καθώς και τα χρέη που παρελήφθησαν από την προηγούμενη ιδιοκτησία. Η κίνηση αυτή, φαίνεται ότι ήταν καλά προμελετημένη, δεδομένου ότι η εν λόγω διοίκηση τους τελευταίους μήνες, παρά τα οικονομικά προβλήματα τα οποία επικαλείται, είχε προβεί σε αθρόες προσλήψεις νέων και άπειρων τεχνικών, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, υπό τη μορφή εκπαιδευομένων.Οι Συνεργαζόμενες Ενώσεις στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ δηλώνοντας για άλλη μια φορά ότι η μόνη ασπίδα μας ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία είναι η συλλογική δράση και ενότητα του κλάδου:Χαιρετίζει την στάση των συναδέλφων στους ραδιοσταθμούς SFERA και DERTI όπου όχι μόνο δε δέχτηκαν τις μειώσεις, αλλά χωρίς να υπογράψουν τις απολύσεις, δίνουν τη μάχη για δουλειά με δικαιώματα.Διαμαρτύρεται με τον πιο έντονο τρόπο για παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη των εργαζομένων τεχνικών ραδιοφωνίας, που αφήνουν για άλλη μια φορά να φανεί ξεκάθαρα σε όλο το μεγαλείο της η διαπλοκή της εργοδοσίας με την κυβέρνηση, προσφέροντας φτηνό ανειδίκευτο προσωπικό και καταργώντας ειδικότητες που συνδέονται άμεσα με την ποιότητα παραγωγής του οπτικοακουστικού έργου.Απευθύνει ερώτημα προς κάθε κατεύθυνση και αρμόδια αρχή για το πώς εξακολουθούν να λειτουργούν οι συγκεκριμένοι ραδιοσταθμοί με σοβαρά ελλείμματα -μετά τις απολύσεις των τεχνικών- όχι μόνο στην ποιότητα του παραγόμενου ραδιοφωνικού έργου, αλλά και στην ίδια την ασφάλεια των εργαζομένων καθώς οι ραδιοσταθμοί λειτουργούν χωρίς το απαιτούμενο νόμιμο σύστημα και άδεια πυρασφάλειας, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια την ζωή των συναδέλφων μας.Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ στέκεται στο πλευρό των απολυμένων τεχνικών και θα παλέψει με κάθε νόμιμο μέσο για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.Τα Δ.Σ. των Συνεργαζόμενων ΕνώσεωνΕΝΩΣΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΙΘΟΓΡΑΦΩΝΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣΕΝΩΣΗ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ ΕΛΛΑΔΟΣ
Παρέμβαση στην επιθεώρηση εργασίας στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησε σήμερα 14/4, η Πρωτοβουλία εργαζομένων και ανέργων για τον αγώνα στην ECOPLAST. Στην ανακοίνωση κάλεσμα που ακολουθεί μπορείτε να δείτε όλο το μεγαλείο αυταρχισμού της εργοδοσίας. Η μόνη απάντηση στον αυταρχισμό και στην εκμετάλλευση είναι η αντίσταση των εργαζομένων και η αλληλεγγύη.
————————————-
Ανακύκλωση πλαστικών – ανακύκλωση εργαζομένων
Σε μία περίοδο που η ανεργία θερίζει είναι σίγουρο ότι πολλοί θα αναγκαστούμε να δουλέψουμε για ψίχουλα. Αρκετά αφεντικά πατάνε πάνω σε αυτό και τη βολεύουν μια χαρά. Έχουν βρεί τη δική τους λύση, να πληρώνουμε την κρίση εμείς. Ειδικά όσο οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι παραμένουμε ανοργάνωτοι έτσι ώστε να μπορούν να στρέφουν τον ένα εναντίον του άλλου. Γι’ αυτό όποιον πάει να σπάσει τη σιωπή τον στέλνουν κατευθείαν σπίτι του. Το χρυσό αυτό κανόνα εφαρμόζει πιστά και η ecoplast, μία εταιρεία ανακύκλωσης στη Βιομηχανική Ζώνη της Σίνδου. Εκτός από τα πλαστικά, στην ecoplast ανακυκλώνονται τακτικά και οι εργαζόμενοι. Οι απολύσεις είναι τόσο συχνές που έχουν καταντήσει κάτι το αναμενόμενο, δείχνοντας έτσι ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής για τη θέση του. Παράδειγμα της αυταρχικότητας του εργοδότη της ecoplast ήταν η απόλυση του συναδέλφου Ανδρέα Σ. Το λάθος του ήταν ότι ζήτησε να δεί τη σύμβαση εργασίας του επανειλημμένα, κάτι που το αφεντικό της ecoplast μάλλον το θεώρησε φοβερή πρόκληση αφού την επόμενη μέρα του έδειξε το δρόμο για την ανεργία. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Παίρνοντας τη σύμβαση στα χέρια του ο συνάδελφος ανακάλυψε πως παρά το ότι δούλευε 12ωρο και σε δύσκολες και ανθυγιεινές συνθήκες ήταν ασφαλισμένος για 4ωρο με μισό ένσημο. Έτσι επέλεξε να μη φύγει από τη δουλειά σα κυνηγημένος αλλά να διεκδικήσει τουλάχιστον τα δεδουλευμένα του, δηλαδή τα ένσημα που δεν του κόλλησαν και τη διαφορά των μισθών που προκύπτει από τις ώρες εργασίας. Η απάντηση του εργοδότη είναι ενδεικτική της κοροϊδίας με την οποία μας μεταχειρίζονται. Ισχυρίζεται πως ο συνάδελφος δούλευε στην πραγματικότητα τετράωρο, τις υπόλοιπες ώρες συνέχιζε τη δουλειά του εθελοντικά. Ξέρουμε πολύ καλά πόσο «εθελοντικές» είναι αυτές οι αποφάσεις για τους εργαζόμενους. Εμείς απαντάμε ότι δε θα αφήσουμε κανένα μόνο του. Θα σταθούμε δίπλα στο συνάδελφο μέχρι να πάρει όλα όσα δικαιούται. Δεν είναι η κρίση που ρίχνει τα μεροκάματα. Είναι η δική μας σιωπή και αμηχανία μπροστά στην επίθεση που δεχόμαστε. Είναι ακόμη οι διαχωρισμοί που έντεχνα έχουν δημιουργήσει μεταξύ μας, μεταξύ εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών, για να μπορούν να μας ελέγχουν. Να μη μείνουμε να τους κοιτάμε να μας οδηγούν στην εξαθλίωση. Να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς και να φτιάξουμε σωματεία. Έτσι κι αλλιώς τίποτα δε μπορεί να φτιαχτεί χωρίς τους εργαζόμενους. Τα αφεντικά μας έχουν ανάγκη, εμείς δεν τα έχουμε.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ECOPLAST
Ό,τι πεις εσύ αφεντικό… … …
Για το Σαλαντίν και τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν, έχουμε γράψει αρκετές φορές και θα συνεχίσουμε όσο χρειάζεται. Με αφορμή όμως την ανακοίνωση της ιδιοκτήτριας του μεζεδοπωλείου Σαλαντίν στο διαδίκτυο, θα επιθυμούσαμε εν είδη απάντησης να αναφερθούμε καταρχάς στα βασικά, στις βασικές μας διαφορές μεταξύ εργαζομένων και αφεντικών, στους δυο αντίπαλους αυτούς κόσμους.
Αναφέρεται σε αυτή την ανακοίνωση ότι «το Σαλαντίν δεν είναι αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, αλλά επιχείρηση που λειτουργεί με τους κανόνες που βάζει η εργοδοσία», στηριζόμενη στο ότι «χιλιάδες χρόνια (!!!) με αυτό τον τρόπο λειτουργούν όλες οι επιχειρήσεις και οργανισμοί του πλανήτη»! Η αλήθεια είναι βέβαια πως ο καπιταλισμός λειτουργεί με τους δικούς του κανόνες , βασικότερος εκ των οποίων είναι το κέρδος των αφεντικών. Οι εργαζόμενοι παράγουμε και προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας για τα αυξημένα κέρδη της εργοδοσίας, που καρπώνονται την υπεραξία. Χιλιάδες χρόνια τώρα(!!!) αυτή η συνθήκη αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η εκμετάλλευση.
Οι εργαζόμενοι αντιστεκόμαστε σε αυτή τη συνθήκη και αγωνιζόμαστε για καλύτερες συνθήκες και όρους εργασίας, για βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου, για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, συνειδητοποιώντας τη δύναμή μας και το γεγονός ότι εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου. Αν σταματήσουμε να δουλεύουμε θα σταματήσουν όλα να λειτουργούν.
παράθεση στοιχείων ενάντια στη συκοφαντία των αφεντικών
Ως αντεπιχείρημα της αφεντικίνας για να παρουσιάσει ότι οι συνθήκες εργασίας ήταν άψογες, χρησιμοποιείται το ερώτημα-σόφισμα: «για ποιο λόγο οι πρώην υπάλληλοι επιμένουν να επαναπροσληφθούν σε μια επιχείρηση της οποίας, όπως υποστηρίζουν, το αφεντικό τους εκμεταλλεύεται εργασιακά και οικονομικά;» Η διεκδίκηση των απολυμένων για ανάκληση της εκδικητικής απόλυσής τους, που οφείλεται στη συνδικαλιστική τους δράση δίνει μια σαφέστατη και συνεπή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα αφεντικό να κάνει ό,τι θέλει εκμεταλλευόμενο την ανάγκη μας για εργασία και σε καμιά περίπτωση δε θα επιτρέψουμε καταχρηστικές απολύσεις. Η ασυδοσία δε θα αποτελέσει πεπατημένη, ούτε στο Σαλαντίν, ούτε και αλλού. Θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την «πιάτσα».
Επιπλέον, μέσα σε μια προσπάθεια δημιουργίας κλίματος εντυπώσεων η εργοδότρια του Σαλαντίν Βάια Γεωργούλα προσπαθεί να φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων, που έχει απολύσει, προσωπικά ζητήματα υγείας, που είναι άσχετα με την υπόθεση. Αυτά έχουν δημοσιοποιηθεί στο υπόμνημά της στην επιθεώρηση εργασίας και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Στο ίδιο επίπεδο χυδαίας χειριστικής προσπάθειας κινείται και η φράση στην ανακοίνωσή της ότι η δράση μας: «ως συνέπεια θα έχει να κλείσει το μεζεδοπωλείο και να μείνουν στο δρόμο 13 άνθρωποι. 13 άνθρωποι χωρίς εργασία από τις μεθοδευμένες και εκβιαστικές ενέργειες κάποιων ομάδων». Οι μόνοι που με την αλαζονική τους στάση έχουν δείξει πως δεν ενδιαφέρονται για το ίδιο το μαγαζί και τους εργαζόμενούς του, είναι τα αφεντικά του Σαλαντίν, που προσπαθούν με τις κλασικές αφεντικίστικες πρακτικές να στρέψουν τους εργαζόμενους εναντίον των συναδέλφων τους.
Τέλος παρουσιάζει το σωματείο και τους αγώνες που δίνει, καθώς και όλους τους αλληλέγγυους ως αναρχικές ομάδες που σκοπό έχουν «να εκφοβίσουν την εργοδότρια με επικείμενη καταστροφή του μαγαζιού», συντηρώντας στερεότυπα και ρητορικές του δελτίου ειδήσεων των οκτώ και συκοφαντώντας ουσιαστικά τη δράση όλων των μαχητικών κομματιών του κινήματος, προσπαθώντας να δώσει διαφορετικό νόημα στις δημόσιες θέσεις και παρεμβάσεις μας. Για το περιεχόμενο και τον τρόπο δράσης μας μιλάμε εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις και το λόγο μας.
Ας γίνει επιπλέον σαφές ότι το σωματείο μας δεν είναι διαταξικό ή «λαϊκό» και δεν κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα σε μικρά και μεγάλα αφεντικά (Pizza Fan,Γρηγόρης μικρογεύματα, cafe Scherzo κ.α. είναι από αυτούς μας έχουν απασχολήσει φέτος) Είναι ενάντιο σε κάθε αφεντικό, καθώς έχει αναγνωρίσει την ταξική πάλη και έχει πάρει την ανάλογη θέση μάχης. Η συντριπτική πλειοψηφία άλλωστε των αφεντικών στον κλάδο μας είναι τα επονομαζόμενα «μικρά αφεντικά», που μέσα σε ένα κλίμα «φιλικό», «οικογενειακό» ή απλώς κλαψιάρικο και κακομοίρικο αποτελούν τους κύριους υπεύθυνους για τη μαύρη εργασία και την αναγωγή της μισθοδοσίας σε φιλοδώρημα, χαρτζιλίκι, σε αυτό τέλος πάντων που «μπορούν, θέλουν ή προαιρούνται» να δώσουν, χωρίς βεβαίως δώρα, επιδόματα και προσαυξήσεις και μέσα σε συνθήκες, όπου η εξαρτημένη εργασία και η συνεπακόλουθη εκμετάλλευση, ονομάζεται προσφορά και παρουσιάζεται ως δώρο, χάρη ή και φιλευσπλαχνία. Εξαιτίας αυτής της πρακτικής των μικρών αφεντικών απαξιώνεται η θέση και η ταυτότητά μας ως εργαζόμενοι που διεκδικούμε τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια μας και παρουσιαζόμαστε τελικά ως προσωπικά «ωφελούμενοι». Με αυτό τον τρόπο στρώνεται το χαλί για την έλευση των νέων σχέσεων και μορφών εργασίας (όπως τα voucher) και των ατομικών συμβάσεων με τους κατώτατους δυνατούς μισθούς και την ελαστικότητα της εργασίας, με γνώμονα την εξοικονόμηση και το συμφέρον των εργοδοτών (π.χ. μεροκάματα των 2 ωρών ή όσο λιγότερο σε χρειάζεται)
Το σωματείο είναι πάντοτε αλληλέγγυο στους αγώνες των εργαζομένων και δεν τους αφήνει μόνους τους, αλλά διεκδικεί και αγωνίζεται συλλογικά. ‘Έχει ως χαρακτηριστικά του την αυτοοργανωμένη λειτουργία και δράση και τον μαχητικό συνδικαλισμό. Ως εργαζόμενοι στον επισιτισμό και οργανωμένοι σε σωματείο βάσης δεν πιστεύουμε στην ανάθεση. Παίρνουμε τους αγώνες στα χέρια μας και δεν ζητάμε ή περιμένουμε ερωτήσεις στη βουλή από βουλευτές κομμάτων (βλ. επερώτηση Σύριζα στη βουλή για την υπόθεση Σαλαντίν). Έχουμε εμπιστοσύνη σε εμάς τους ίδιους και αυτοπεποίθηση, που απορρέει από τη δύναμη της συλλογικής δράσης. Δεν επιδιώκουμε πελατειακές σχέσεις και εξαρτήσεις.
Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες
και στα αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες
Πίσω από τις ψεύτικες και καθώς πρέπει βιτρίνες της, η επιχείρηση καφέ Brouno στα Ιωάννινα εμφάνισε το πραγματικό πρόσωπό της. Στις 19/3 οι εργοδότες της εν λόγω επιχείρησης κάλεσαν εργαζόμενο διανομέα, μέλος του πρωτοβάθμιου σωματείου Σ.Β.Ε.Δ.Ι., να υπογράψει την απόλυσή του. Οι δικαιολογίες του αφεντικού ήταν οι κοινότυπες, όπως “έχει πέσει η δουλειά” καθώς και άλλες πολλές. Η πρώτη σκέψη των περισσοτέρων θα είναι ότι σε καιρούς κρίσης αυτά συμβαίνουν. Παρ’ όλα αυτά, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν αποτελούν πραγματικότητα. Η συγκεκριμένη επιχείρηση αυξάνει τον τζίρο της καθημερινά, όντας μαγαζί “γωνία” με την πιο επιτυχημένη συνταγή : ξεζουμίζοντας τους υπαλλήλους και στερώντας τους τα νόμιμα δικαιώματά τους.
Οι εργαζόμενοι στη Γενική Ανακύκλωση ΑΕ προχωρούν σε κινητοποιήσεις σήμερα 31/3,καθώς αντιδρούν στις άθλιες συνθήκες εργασίας και στον εμπαιγμό της εργοδοσίας.
Ακολουθεί ανακοίνωση των εργαζόμενων της Γενικής Ανακυκλώσεως ΑΕ:
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΣ ΑΕ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΜΑΡΤΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 11ΠΜ
Aγωνιζόμαστε για να μην κλείσει το εργοστάσιο Γενική Ανακυκλώσεως ΑΕ στον Ασπρόπυργο.
Ο εργοδότης κύριος Δημήτρης Λαζόπουλος μας άφησε απλήρωτους πάνω από 4 μήνες. Δίνει αναγκαστικές άδειες σε 52 εργάτες. Διώχνει 19 που έχουν τρίμηνες συμβάσεις.
Όμως παίρνει επιδοτήσεις από την Εταιρία Ανακυκλώσεως για τη δουλειά που κάνουμε εμείς.
Δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους στη δουλειά γιατί δεν τηρήθηκαν οι κανόνες ασφάλειας και υγιεινής.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΖΗΤΑΜΕ:
1.Να μην κλείσει το εργοστάσιο
2.Οχι απολύσεις και υποχρεωτικές άδειες
3. Να πληρωθούν τώρα όλα τα δεδουλευμένα μεροκάματα
4.Αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς με τήρηση κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων των εργαζόμενων και των συνδικάτων.
Την Δευτέρα 31/3 στις 11πμ προχωράμε σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας. Συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος-Σταδίου, Μετρό Πανεπιστήμιο
Ο συνάδελφός μας εργάζεται στη συγκεκριμένη επιχείρηση από τον Σεπτέμβριο του 2013, με τον εξοπλισμό (μηχανάκι, αδιάβροχα, γάντια, κράνος, μπότες κτλ) και τα έξοδα κίνησης (βενζίνη) να επιβαρύνουν τον ίδιο. Αφορμές για τριβές και εντάσεις από πλευράς εργοδοσίας δεν άργησαν να βρεθούν. Η απαίτηση να κάνει περισσότερες δουλειές, απ’ότι του αναλογούσαν αποτέλεσε την αρχή. Εξάλλου ο διανομέας είναι το “παιδί”, το παιδί για όλες τις δουλειές. Είναι λογικό για τα αφεντικά ο εργαζόμενος να γίνεται ‘λάστιχο” και “ελβετικός πολυσουγιάς” όπως και το ωραριό του άλλωστε αλλά και η μισθοδοσία του. Αποκορύφωση, η 19η του Μάρτη όπου τα αφεντικά τον κάλεσαν εκτάκτως στην επιχείρηση έχοντας έτοιμα τα χαρτιά της απόλυσης του και δηλώνοντάς του τη διακοπή της “συνεργασίας” τους. Πως φτάσαμε όμως εδώ;
Τον Δεκέμβριο του 2013, όταν ο εργαζόμενος ζήτησε το δώρο Χριστουγέννων και το επίδομα άδειας που δικαιούταν, η εργοδοσία απάντησε πως κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Αντ’ αυτού απαιτούσε από τον συνάδελφο να υπογράψει πως πήρε το δώρο και το επίδομα, δίχως βέβαια να του καταβληθούν, και όλα αυτά υπό την απειλή μιας ενδεχόμενης απόλυσης σε περίπτωση που δε συναινούσε. Μια συνηθισμένη κατάσταση στο εσωτερικό των επιχειρήσεων με τους εργαζόμενους να συναινούν για να μην χάσουν την δουλειά τους. Έτσι ο τζίρος της επιχείρησης είναι διπλός : και δεν δίνουν δεκάρα στους εργαζομένους και εξασφαλίζουν επιπλέον μαύρο χρήμα.
Ο διανομέας δεν το δέχτηκε και δεν ενέδωσε στην απειλή. Επόμενη κίνηση ήταν να προβεί σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας διεκδικώντας τα νόμιμα δικαιωματά του. Μόνο τότε του αποδόθηκαν όσα δικαιούνταν, αφού η επιθεώρηση εργασίας τον δικαίωσε πλήρως.
Έπειτα από όσα συνέβησαν δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς πως η απόλυση του συναδέλφου δεν αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός, κυρίως αν αναλογιστεί τη χρονική συγκυρία που η εργοδοσία επέλεξε την απόλυση του, έναν μήνα πριν την υποχρεωτική, βάσει νόμου, καταβολή του δώρου Πάσχα. Μια εκδικητική απόλυση, λόγω της διεκδίκησης, από πλευράς του διανομέα, όλων των νόμιμων δικαιωμάτων του, αλλά και παραδειγματική, “προς γνώσιν και συμμόρφωσιν” του υπόλοιπου προσωπικού. Εν ολίγοις, ή κάνεις τα χατίρια των αφεντικών και σκύβεις το κεφάλι ή διεκδικείς τα δικαιωματά σου και απολύεσαι…
Ο συνάδελφος διανομέας δεν είναι μόνος του.
Όσο οι επιχειρήσεις θα θεωρούν τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζομένων παράλογα,
Όσο θα νομίζουν ότι θα πλουτίζουν στις πλάτες μας κι εμείς θα μένουμε σκυφτοί και φοβισμένοι,
Όσο θα υποτιμάται η αξιοπρέπεια μας και η ίδια μας η ζωή
Τόσο θα μας βρίσκουν μπροστά τους!
Απαιτούμε :
Άμεση επαναπρόσληψη του συναδέλφου διανομέα
Εξοπλισμός, μηχανάκι και έξοδα κίνησης να παρέχονται από την επιχείρηση.
Ενιαία ειδικότητα και υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας επισιτισμού
πρωτοβάθμειο σωματείο
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων
Δέκα χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση της ΑΓΝΟ, οι εργαζόμενοι της γαλακτοβιομηχανίας που είναι απλήρωτοι εδώ και 14 μήνες, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μεθόδευση της απαξίωσης της βιομηχανίας που εξυπηρετεί, τόσο τα σχέδια της εργοδοσίας του ομίλου ΚΟΛΙΟΣ για μονοπώληση της αγοράς γάλακτος στη Β. Ελλάδα, όσο και τα σχέδια της κυβέρνησης και τις επιταγές της ΕΕ, αναφορικά με το γάλα μακράς διάρκειας, στοχεύοντας στο κλείσιμο των ελληνικών εργοστασίων και την στροφή στις εισαγωγές.
Το 2003 η ΑΓΝΟ μία από τις μεγαλύτερες συνεταιριστικές επιχειρήσεις και η πρώτη βιομηχανία παστερίωσης και εμφιάλωσης γάλακτος στη Β. Ελλάδα, πουλήθηκε στην «ΚΟΛΙΟΣ» από την ΑΤΕ καθαρή από χρέη. Η βιομηχανία βρέθηκε ξαφνικά από την αύξηση της ζήτησης και του τζίρου (2012) σε «οικονομικό αδιέξοδο» (2013) όπως υποστήριξαν οι εκπρόσωποι της διοίκησης στις δύο αποτυχημένες προσφυγές για ένταξη στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Τίθεται το ερώτημα πώς οι συνολικές οφειλές της ΑΓΝΟ ξεπερνούν πλέον τα 50 εκατ. ευρώ με περίπου 18 εκατ. ευρώ να οφείλονται στην άλλη εταιρεία του ιδιοκτήτη την τυροκομική «ΚΟΛΙΟΣ»!
Εργαζόμενοι, αλλά και επιτροπή αγώνα που συστήθηκε από γαλακτοπαραγωγούς της περιοχής, αντιστάθηκαν καταγγέλλοντας ότι η οικονομική δυσπραγία που επικαλείται ο όμιλος είναι εικονική και πως πίσω από τις αιτήσεις της εταιρείας για ένταξη στο άρθρο 99 βρίσκονται τα συμφέροντα της τυροκομικής εταιρείας «ΚΟΛΙΟΣ», που όχι μόνο εμφανίζεται ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της γαλακτοβιομηχανίας, αλλά είναι επιπλέον γνωστό ότι ο βιομήχανος χρησιμοποιεί την ΑΓΝΟ για να παράγει προϊόντα της «ΚΟΛΙΟΣ»!
Οι εργαζόμενοι της ΑΓΝΟ απάντησαν στα σχέδια του κεφαλαίου με επαναλαμβανόμενες απεργίες και λοιπές κινητοποιήσεις. Η εργοδοσία απάντησε με απειλές πώς κάθε μέρα απεργίας θα σημαίνει και έναν μήνα επιπλέον καθυστέρηση στην εξόφληση των δεδουλευμένων, με απειλητικές τρίμηνες διαθεσιμότητες, με απολύσεις αλλά και με μηνύσεις / ασφαλιστικά μέτρα εναντίον συνδικαλιστών, και φυσικά με καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων με τη βοήθεια των ΜΑΤ.
Οι αγώνες των εργαζομένων, ενώ κατόρθωσαν να αποτρέψουν κάποια σχέδια της εργοδοσίας, όπως την καταγγελία της επιχειρησιακής σύμβασης, ωστόσο, σήμερα παραμένουν σε κατάσταση ομηρίας απλήρωτοι, σε ένα εργοστάσιο με το ρεύμα κομμένο και το μέλλον αβέβαιο. Υπό την πίεση των συνθηκών 130 εργαζόμενοι προχωρήσαν σε επίσχεση εργασίας, ενώ 190 έχουν αποδεχτεί την υπογραφή ατομικών συμβάσεων μετά την υπόσχεση του Κολιού ότι θα τους πληρώσει εντός 40 ημερών. Εννοείται ότι οι υποσχέσεις όχι μόνο δεν τηρήθηκαν, αλλά ο Κολιός ούτε έχει εμφανιστεί στους εργαζόμενους να τους ενημερώσει, ούτε τα λοιπά διευθυντικά στελέχη του εργοστασίου έχουν πατήσει στο εργοστάσιο εδώ και μήνες.
Σύμφωνα με το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το σπίτι του επιχειρηματία (14/2/2014) «Όλο αυτό το διάστημα η ιδιοκτησία της γαλακτοβιομηχανίας αρνείται να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, να συναντήσει και να ενημερώσει τους εργαζόμενους για τα σχέδια της παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των εργαζομένων που ζουν στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Παράλληλα, η εργοδοσία με ανύπαρκτα επιχειρήματα, με χρονοδιαγράμματα που δεν τηρεί και με μεθόδους διάσπασης των εργαζομένων προσπαθεί να υπονομεύσει τον αγώνα τους.» (Δελτίο Τύπου ΕΚΘ, 14/2)
Στις 27/2 στη συνέντευξη τύπου που έγινε στα γραφεία του ΕΚΘ από κοινού με το ΕΚ και το σωματείο των εργαζομένων, καλούν σε βοήθεια το Υπουργείο Εργασίας, ενώ δηλώνουν ότι η λύση είναι «Ή να μπει επιχειρηματίας να λειτουργήσει το εργοστάσιο ή να πτωχεύσει η εταιρεία για να πάρουμε τα δεδουλευμένα μας. Τώρα, είμαστε εργαζόμενοι- άνεργοι, σε ένα εργοστάσιο ανοικτό- κλειστό».
Αναρωτιέται πάντως κανείς αν μετά από ένα χρόνο αγώνων, η λύση προς όφελος των εργαζομένων θα είναι το Υπουργείο Εργασίας. Η απάντηση μάλλον είναι ευνόητη. Η κατάλυση των εργατικών δικαιωμάτων είναι πλέον πανάκεια στα όποια σχέδια έχει η κυβέρνηση για την ελληνική βιομηχανία, πάντα στα πλαίσια της ολικής απαξίωσης της προς το συμφέρον του παγκόσμιου κεφαλαίου. Από την άλλη να αντικατασταθεί ο Κολιός από έναν άλλο επιχειρηματία (όπως πχ Σαββίδης ο οποίος είχε δείξει ενδιαφέρον αλλά μάλλον υπαναχώρησε) πώς μπορεί να βοηθήσει τους εργαζομένους; Από πότε τα συμφέροντα των εργαζομένων ταυτίζονται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Μήπως το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε ΕΜΕΙΣ!!!» δίνει ένα μήνυμα ότι «μπορούμε χωρίς αφεντικά;» Αν η λύση δεν είναι να περάσει ο έλεγχος στο κεφάλαιο, μήπως η λύση είναι να περάσει ο έλεγχος στους εργαζόμενους;
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=T35FWiSnAlQ#t=27[/youtube]