Αρχείο κατηγορίας αυτοοργανωση

Άνεργοι/ες από τις γειτονιές της Αθήνας: Παρέμβαση στον ΟΣΥ

Παρέμβαση στις Οδικές Συγκοινωνίες (Ο.ΣΥ Α.Ε)

ανεργοι-ανεργες στις γειτονιες

 

Ενημέρωση: 9/1

Δυναμική παρέμβαση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 11/12/2014 στα κεντρικά γραφεία της ΟΣΥ στου Ρέντη από την συλλογικότητα «Άνεργες/άνεργοι από τις γειτονιές της Αθήνας».
Με αφορμή το θέμα της άμεσης διαγραφής του προστίμου που επιβλήθηκε από ελεγκτή σε άνεργη απολυμένη των Metropolis και σε άνεργο που επικοινώνησε με την συλλογικότητα, επισκεφτήκαμε την διεύθυνση του ΟΣΥ με σκοπό την έκθεση των προβλημάτων των ανέργων καθώς και την αντιμετώπιση τους από τους ελεγκτές. Η οικονομική ασφυξία που βιώνουν οι άνεργοι σε συνδυασμό με την σκληρή στάση του ΟΣΥ (που λειτουργεί κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση του ανάλγητου και αστυνομοκρατούμενου κράτους) οδηγεί τους περισσότερους από εμάς να χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ σαν κυνηγημένοι αφού δεν υπάρχει καμία δυνατότητα αγοράς εισιτηρίου, πόσο μάλιστα καταβολής προστίμου.Έτσι πρωταρχικός στόχος της παρέμβασής μας, ήταν η τοποθέτησή μας για την αλλαγή του τρόπου μεταφοράς και αντιμετώπισης των ανέργων.

Ο διευθυντής στον οποίο απευθυνθήκαμε και οι εργαζόμενοι του ΟΣΥ που παραβρέθηκαν στη διαμαρτυρία μας, ενώ φαινομενικά «κατανοούν και συμφωνούν» με το πρόβλημα της μετακίνησης των ανέργων αρνούνται να πάρουν θέση αλλά και να αναπτύξουν πρωτοβουλίες, επικαλούμενοι την δουλειά τους, τον κανονισμό και τον νόμο.

Βρισκόμενοι ως άνεργοι με την πλάτη στον τοίχο, αδυνατώντας να πληρώσουμε κάτι που δεν έχουμε και αντιμέτωποι με την άδικη επιβολή εισιτηρίων και προστίμων δεν μας μένει παρά ένας δρόμος. Αυτός της διεκδίκησης και κατάκτησης του δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης. Αυτή ήταν και η υπόσχεση που δώσαμε κατά την αποχώρησή μας.

  • Κανένας άνεργος μόνος του.
  • Ελεύθερη μετακίνηση των ανέργων, επισφαλών, χαμηλόμισθων εργαζομένων, φοιτητών και συνταξιούχων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Άνεργες/άνεργοι από τις γειτονιές της Αθήνας

Για τον αγώνα «κοινωφελών» στην ΗΔΙΚΑ Α.Ε.

Η ΣΦΗΚΑ / ΤΕΥΧΟΣ 7

 

idika-300x266φωτογραφία από τη συμβολική κατάληψη του γραφείου του Διευθύνοντα Συμβούλου της ΗΔΙΚΑ (28/3/14)

 

 

Η αναδιάρθρωση των γραφειοκρατικών λειτουργιών του ελληνικού κράτους που η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία έχει ντύσει με τον προπαγανδιστικό όρο «εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα» και εμφανίζεται με το πρόσχημα του «λιγότερου και αποδοτικότερου κράτους» περιλαμβάνει, ανάμεσα στα άλλα, την ηλεκτρονική ψηφιοποίηση στοιχείων και ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων που αφορούν την σχέση μεταξύ πολιτών και Δημοσίου. Η άκρως κερδοφόρα αυτή δουλειά έχει ανατεθεί σε συγκεκριμένους φορείς ανάμεσα στους οποίους είναι και η ΗΔΙΚΑ (Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης Α.Ε.). Στον εν λόγω φορέα, στον οποίο το προηγούμενο διάστημα απασχολήθηκαν «κοινωφελείς» εργαζόμενοι, έγιναν μια σειρά κινητοποιήσεις από τους ίδιους με αποκορύφωμα την λευκή απεργία και την κατάληψη του γραφείου του Διευθύνοντα Συμβούλου με σκοπό την εκπλήρωση των αιτημάτων τους. Στην παρακάτω συνέντευξη με «κοινωφελώς» εργαζόμενη στην ΗΔΙΚΑ, μέλος της «Συνέλευσης ανέργων/εργαζομένων στην «κοινωφελή εργασία» και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ ΕΣΠΑ» (Συνεκοχ), αλλά και της συνέλευσής μας συζητάμε για τον αγώνα που δόθηκε ενάντια στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στον φορέα αυτόν.

(επιμέλεια: F.G.A.)

Πού και πότε δούλεψες στην «κοινωφελή» εργασία;

Έκανα αίτηση για απασχόληση στην «κοινωφελή εργασία» τον Νοέμβρη του 2013 και προσλήφθηκα για το 5μηνο Δεκέμβρη 2013-Μάιο 2014 στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ Α.Ε.) μαζί με άλλους 56 κοινωφελείς, καλύπτοντας θέσεις για πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε αυτό το χώρο εργασίας.

Γνώριζες καθόλου για το πρόγραμμα πιο πριν;

Είχα μια ιδέα για το τι συνέβαινε σε αυτά τα προγράμματα από άλλους γνωστούς και συντρόφους που είχαν δουλέψει το προηγούμενο διάστημα. Ήξερα δηλαδή πως τα κοινωφελή φαίνεται να εγκαινιάζουν μια νέα εργασιακή συνθήκη, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με καθυστερήσεις στο μισθό και άλλα «ωραία», αλλά ήμουν διατεθιμένη να πάρω το ρίσκο κι αν μπορέσω να το αντιπαλέψω εκ των έσω.

Αξίζει νομίζω να αναφέρω και κάποιες διαφορές αυτού του προγράμματος με τα προηγούμενα ΚΟΧ. Πρώτα απ’ όλα, ο ήδη πενιχρός μισθός μειώθηκε κι άλλο σε σχέση με το ακριβώς προηγούμενο πρόγραμμα που έτρεχε μέχρι Σεπτέμβρη, καθώς μετακύλησε –ως δια μαγείας– τον μισθό από τα 625 καθαρά (για νέους άνω των 25 ετών) στα 490 καθαρά, κατά παρέκκλιση της συλλογικής σύμβασης εργασίας… Σαν να μην έφτανε αυτό, στα πλαίσια μείωσης των επίσημων ποσοστών ανεργίας και περαιτέρω πειθάρχησης του εφεδρικού εργατικού δυναμικού, μετά τη Δημόσια Πρόσκληση, ακολούθησε απόφαση που ενημέρωνε πως θα «τιμωρούσε» όσους άνεργους αρνούνταν τη θέση που είχαν αιτηθεί, με διαγραφές από τα μητρώα του ΟΑΕΔ και ό,τι συνεπάγεται αυτό (έλλειψη περίθαλψης, αδυναμία λήψης επιδόματος ή συμμετοχής σε κάποιο επόμενο πρόγραμμα λόγω μηδενισμού μορίων κ.ά.). Εν ολίγοις, αν αρνιόσουν να συμμετέχεις έπαιζε να σε διαγράψουν από τα μητρώα του ΟΑΕΔ.

Επίσης, ευτυχώς κατ’ εμέ, καταργήθηκαν οι ΜΚΟ ως μεσάζοντες στην κοινωφελή εργασία και τον ρόλο τους μαζί με την καταβολή των μισθών την ανέλαβε ο ΟΑΕΔ. Πιστεύω πως χάρη στις εντάσεις και τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου το θέμα που είχε προκύψει με την καθυστέρηση μισθών τουλάχιστον βελτιώθηκε και σε αυτά τα ΚΟΧ, αν εξαιρέσουμε το πρώτο δίμηνο, η καταβολή του μισθού ήταν γενικά πιο τακτική.

Τέλος, σε αντίθεση με τα προηγούμενα κοινωφελή προγράμματα, αυτήν τη φορά δεν υπογράφαμε καμία σύμβαση, στην ουσία δεν είχαμε κανένα έγγραφο για το τι θέση ακριβώς καλύπτουμε και με τι συνθήκες εργασίας, καθώς όλη η διαδικασία έγινε ηλεκτρονικά, χωρίς καν να απαιτείται η υπογραφή μας. Στην ΗΔΙΚΑ μάλιστα, στην αρχή έπρεπε να επιμείνω πολύ για να πάρω αντίγραφο ακόμη και αυτού του εγγράφου, γιατί δεν ήταν αυτονόητο να σου το δώσει η γραμματεία.

Με τι ακριβώς ασχολείται η ΗΔΙΚΑ;

Η ΗΔΙΚΑ αναλαμβάνει έργα πληροφορικής και επικοινωνιών για φορείς κοινωνικής ασφάλισης όλης της Ελλάδας. Αυτό περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ψηφιοποίηση εγγράφων που μέχρι τώρα βρίσκονταν σε έντυπη μορφή, διασταύρωση των στοιχείων των ασφαλισμένων μεταξύ των φορέων του δημοσίου και ενημέρωση των δεδομένων για να εκτελούνται οι όποιες ενέργειες σωστά. Για παράδειγμα, ένα έργο που έχει αναλάβει η ΗΔΙΚΑ είναι η περίφημη ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ένα άλλο η ενημέρωση των ληξιαρχικών πράξεων, εντοπίζοντας ποιοι λαμβάνουν σύνταξη θανόντος κτλ. Γενικά, υπάρχει στο μέλλον ένας απώτερος στόχος για την βαθμιαία ενοποίηση των πολιτών σε μια βάση δεδομένων και η ΗΔΙΚΑ σίγουρα θα παίξει ρόλο σε αυτό.
Πάντως, όλοι οι ασφαλισμένοι της χώρας είναι καταγγεγραμμένοι στην ΗΔΙΚΑ. Επομένως, ο ρόλος της, αλλά και η σχέση που διατηρεί με τα διάφορα αρμόδια υπουργεία και δη το Υπουργείο Εργασίας την καθιστούν βασικό πυλώνα στην υλοποίηση του νεοφιλελεύθερου σχεδίου. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην αιχμή, όμως, η κατάσταση που επικρατεί στον φορέα αυτόν ελάχιστα διαφέρει από άλλους ανάλογους φορείς. Με άλλα λόγια, ούτε αυτός ο φορέας έχει ξεφύγει από την ευρύτερη «εργασιακή αναδιάρθρωση», δηλαδή τις μεγάλες περικοπές θέσεων σταθερών εργαζομένων. Θέσεις που κληθήκαμε να καλύψουμε εμείς, ως κοινωφελείς εργαζόμενοι.

Γνώριζες πού θα απασχοληθείς από πριν; Πώς έγινε η κατανομή των θέσεων;

Όχι, δεν είχα κάποια ενημέρωση από πριν για το πού θα με βάλουν, το μόνο που γνώριζα είναι πως επειδή είχα κάνει αίτηση ως πτυχιούχος, θα έπρεπε να απασχοληθώ σε τμήμα και θέση σχετική με το αντικείμενο. Η κατανομή έγινε επί τούτου την πρώτη μέρα δουλειάς από μια προϊστάμενη της διεύθυνσης πληροφορικής.

Η ΗΔΙΚΑ είχε προκηρύξει θέσεις για 60 άτομα, εκ των οποίων προσλήφθηκαν αρχικά 51 και προς τον Μάιο προσλήφθησαν νομίζω άλλοι 5. Οι θέσεις που καλύψαμε ποικίλλαν. Οι περισσότεροι κλήθηκαν να δουλέψουν ως διοικητικό προσωπικό, κάποιοι ως χειριστές μηχανής με βάρδιες, άλλοι ως εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό και άλλοι μόνο κατ’ευφημισμόν, καθώς εντάχθηκαν σε πόστα που είτε πράγματι δεν είχαν δουλειά ή η δουλειά δεν μοιραζόταν κατάλληλα για να τους συμπεριλάβει, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης ή για άλλους λόγους που παρέμειναν αδιευκρίνιστοι. Ωστόσο, στα τμήματα που υπήρχε ανάγκη, ο φόρτος εργασίας ήταν αρκετός και οι ρυθμοί εντατικοποιημένοι. Εκτός αυτού, κάποιοι από εμάς απασχολήθηκαν σε εργασίες που απαιτούσαν ειδίκευση ή κάποια εργασιακή εμπειρία.

Πώς οργανωθήκατε οι κοινωφελείς στην ΗΔΙΚΑ; Τι αφορούσε ο αγώνας σας;

Αρχικά, ήθελα να αδράξω την ευκαιρία για να κινήσω μια διαδικασία στην εταιρία για το ζήτημα της κοινωφελούς εργασίας, επικαλούμενη αρχικά τον πενιχρό μισθό, την έλλειψη σύμβασης και λοιπές παρατυπίες που ακύρωναν την εργατική νομοθεσία, ευελπιστώντας να κατακτηθεί κάτι επί τούτου. Ωστόσο, στην αρχή όχι μόνο ήταν δύσκολο να βρεθείς και να μιλήσεις με κόσμο (ήμασταν διασπασμένοι σε δυο κτίρια και σε επιμέρους γραφεία χωρίς να έχουμε ξανασυναντηθεί πέρα από την πρώτη μέρα), αλλά ακόμα κι όταν αναφερόταν το ενδεχόμενο συνέλευσης στο μόνο μέρος που μπορούσες να βρεις συναδέλφους, το κυλικείο, δεν αναγνωριζόταν αρχικά μια τέτοια αναγκαιότητα είτε αντιμετωπιζόταν καχύποπτα ή με αδιαφορία. Καλώς ή κακώς, όμως, η πραγματικότητα για άλλη μια φορά μας ξεπέρασε.

Η αφορμή δόθηκε με την καθυστέρηση του πρώτου μισθού κατά 2 μήνες και το χάσιμο κάποιων μεροκάματων, λόγω του ότι δεν φάνηκε να χτύπησε σωστά η ηλεκτρονική κάρτα μέσα από την οποία καταγράφονταν οι παρουσίες μας στη δουλειά. Οφείλω να ομολογήσω πως η πρώτη μαζική συνέλευση που πραγματοποιήσαμε (πραγματοποιήθηκε μια προηγούμενη χωρίς ιδιαίτερη προσέλευση) δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς τη βοήθεια του Σωματείου της ΗΔΙΚΑ, το οποίο καλύπτει το τακτικό προσωπικό, που μας έφερε σε επαφή μεταξύ μας και μας βοήθησε στην καλύτερη προπαγάνδιση της συνέλευσης, οπότε διαπιστώσαμε πως ακόμα και τα ωράρια εργασίας μας στα 2 κτίρια ήταν διαφορετικά.

Η πρώτη συνέλευση, που έγινε υπό την παρουσία του προέδρου του σωματείου όπως είχε ζητηθεί από κάποιους συναδέλφους, ήταν ιδιαίτερα επιτυχής, με τη συμμετοχή περί των 30 ατόμων από τους 51, ιδιαίτερα αγανακτισμένων και προβληματισμένων για την τρέχουσα κατάσταση. Τέθηκαν διάφορα ζητήματα, πέρα από την καθυστέρηση του μισθού και τα χαμένα ημερομίσθια, όπως η απουσία αδειών ασθενείας ή το ζήτημα άδειας εγκυμοσύνης (από τη στιγμή που δούλευαν έγκυες και χρόνια πάσχοντες στην εταιρία), αλλά και η αδυναμία θεώρησης βιβλιαρίου υγείας για όσο χρονικό διάστημα εργαζόμαστε (αφού τα ένσημα φαίνονται αρκετούς μήνες μετά την λήξη του προγράμματος) σε μια εταιρία, μάλιστα, όπως η ΗΔΙΚΑ που το κατεξοχήν της αντικείμενο είναι η ασφάλιση.
Επίσης, διαπιστώσαμε πως διάφοροι συνάδελφοι είχαν κληθεί να υπογράψουν ένα κείμενο-φάντασμα πως αν λείψουν μια ώρα θα χάσουν όλο το ημερομίσθιο, σύμφωνα με κάποιον κανονισμό του ΟΑΕΔ που μόνο οι υπεύθυνοι της ΗΔΙΚΑ που το κυκλοφόρησαν τον είχαν ανακαλύψει. Δυστυχώς, αυτό το χαρτί δεν έφτασε ποτέ στα δικά μου χέρια…

Από την πρώτη συνέλευση αποφασίσαμε να κινηθούμε κλιμακωτά για να διεκδικήσουμε άδειες, περίθαλψη, τακτική πληρωμή και αποζημίωση των χαμένων ημερομισθίων. Έτσι, αρχικά αποφασίσαμε να απευθυνθούμε εγγράφως στη διοίκηση, πρωτοκολλόντας τα αιτήματά μας και να κινηθούμε ανάλογα με τις απαντήσεις που θα λαμβάναμε, όπως και έγινε. Καθώς δεν βρίσκαμε ανταπόκριση για συνάντηση των εκπροσώπων που είχαν οριστεί από τη συνέλευσή μας με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο για τα ζητήματα που μας απασχολούσαν, προχωρήσαμε σταδιακά σε μαζικό μοίρασμα κειμένων σε όλα τα τμήματα ζητώντας την συμπαράσταση του τακτικού προσωπικού, σε παράσταση διαμαρτυρίας με 10λεπτη συμβολική κατάληψη στο γραφείο του Συμβούλου και σε ολοήμερη λευκή απεργία, που ήταν και το αποκορύφωμα των δράσεων μας.

Να αναφέρω πως στην παράσταση διαμαρτυρίας ήρθαν κάπου 6 συνάδελφοι από το τακτικό προσωπικό και μας στήριξαν που, προσωπικά, το βρήκα ελπιδοφόρο και συγκινητικό. Από την άλλη, την ημέρα της λευκής απεργίας – την οποία την προπαγανδίζαμε και ως ολοήμερη συνέλευση, για να παρακάμψουμε τυχόν τυπικά γραφειοκρατικά κολλήματα που θα μπορούσαν να επικαλεστούν για να μας εμποδίσουν – συναντηθήκαμε (οι εκπρόσωποι) με τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, ο οποίος αγνοούσε τα γεγονότα και το καθεστώς απασχόλησής μας και μην έχοντας εκτελεστικές αρμοδιότητες, δήλωνε αναρμόδιος να μας βοηθήσει.

Η λευκή απεργία όπως είπα ήταν το αποκορύφωμα των δράσεών μας. Κι αυτό όχι μόνο γιατί μετέπειτα η προσέλευση στις συνελεύσεις μειώθηκε σημαντικά, αλλά γιατί στη διάρκειά της – ενόψει της συνάντησης με τον Πρόεδρο του ΔΣ – έγινε η πιο ώριμη συνέλευση, όπου μίλησαν σχεδόν όλοι, υπήρχε συντονιστής και διατηρούνταν ένας σύντομος χρόνος ομιλίας χωρίς να μακρυγορεί κάποιος και μονοπωλεί την κουβέντα. Επίσης, είχε έρθει για στήριξη και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) εκείνη την ημέρα, που είχε μια προηγούμενη παρουσία στο χώρο μοιράζοντας κείμενα για του ΚΟΧ, το οποίο μας κάλεσε και στην επικείμενη γενική απεργία της επόμενης εβδομάδας.

Σε όλο τον αγώνα μας επίσης είχαμε τη συμπαράσταση του Σωματείου. Οι μαζικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις γενικά τράβηξαν ένα μήνα με αποτέλεσμα, μετά την λευκή απεργία και ενόψει του Πάσχα, η συμμετοχή να πέσει κατακόρυφα. Εν τέλει, ο Διευθύνων Σύμβουλος αποφάσισε να μας δει όλους μόλις 6 εργάσιμες μέρες πριν την απόλυση μας, που από αρκετούς εκλήφθηκε βέβαια ως κοροϊδία, ωστόσο οι περισσότεροι παρευρεθήκαμε. Γενικά, τα γεγονότα είναι πολλά για να καταγραφούν λεπτομερώς, αλλά για περισσότερα μπορεί κανείς να δει το σχετικό δελτίο τύπου που στείλαμε λίγο πριν την απόλυσή μας [1].

Οι συνελεύσεις πού και κάθε πότε γίνονταν;

Οι συνελεύσεις γίνονταν συνήθως κάθε βδομάδα λίγο μετά το σχόλασμα των συναδέλφων από το ένα κτίριο και λίγο πριν το σχόλασμα των συναδέλφων από το άλλο κτίριο, καθώς υπήρχε αναντιστοιχία στα ωράρια. Όταν η συμμετοχή έπεσε πολύ, έγινε μια προσπάθεια να κάνουμε αρκετά νωρίτερα τη συνέλευση, σε περίπτωση που έφταιγε και αυτό, αλλά επικαλέστηκε η Διοίκηση κάποια γραφειοκρατικά κολλήματα και έβαλε χέρι στο σωματείο και έτσι, δεν τα καταφέραμε, καθώς το Σωματείο μας παραχωρούσε το δικό του χώρο για τις συνελεύσεις.

Η πρώτη συνέλευση έγινε τέλη Φλεβάρη νομίζω και μέχρι την Πρωταπριλιά, που έγινε η λευκή απεργία, η συμμετοχή δεν ήταν σίγουρα λιγότερη από 23 – μετρημένα – άτομα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως παρέμεναν όλοι μέχρι το πέρας της κουβέντας. Επίσης, στην συνέλευση ήταν παρών ο Πρόεδρος του Σωματείου, όπως αρχικά είχε ζητηθεί, αν και στην πορεία και αυτό άλλαξε.

Είχαμε φτιάξει και mailing list που ανέβαιναν τα πρακτικά της συνέλευσης, οι αποφάσεις, ενημερώσεις, χρήσιμα links και βέβαια, όλα τα κείμενα για να εγκριθούν. Βέβαια, πολλοί λίγοι απαντούσαν, με αποτέλεσμα, μετά από ένα διάστημα, η έλλειψη απάντησης να εκλαμβάνεται ως ok για την έγκριση ενός κειμένου παραδείγματος χάρην. Ωστόσο, στόχος ήταν να υπάρχει από τη μια, διαφάνεια και από την άλλη, συλλογική ευθύνη για τα πράγματα. Κανα-δυο φορές άνοιξε κι ένας διάλογος αντιπαράθεσης για κάποιο ζήτημα, μάλιστα κάνα 2 άτομα διαχώρισαν παντελώς τη θέση τους, αλλά ήταν αρκετά εποικοδομητικός και δεν νομίζω ότι θα ήταν το ίδιο εύκολο να γίνει στη συνέλευση, λόγω έλλειψης χρόνου, συντονισμού της κουβέντας ή και υπομονής.

Ποιος ήταν ο ρόλος του σωματείου σε αυτόν τον αγώνα; Τι σχέσεις υπήρχαν με τους ΚΟΧ;

Η επαφή με το σωματείο έγινε αρχικά μέσω προσωπικής συζήτησης την ώρα που μοιραζόταν ένα κείμενο που αφορούσε το τακτικό προσωπικό της ΗΔΙΚΑ. Παρότι μας αναγνώριζαν ως εργαζόμενους, δεν υπήρξε δική τους πρωτοβουλία να βγάλουν πρώτοι κάποιο σχετικό κείμενο ή να έρθουν να μας συναντήσουν επί τούτου εξαρχής. Ωστόσο, μετά από την «αυτο-οργάνωσή» μας, στάθηκαν αλληλέγγυοι και μας στήριξαν στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις μας.

Το σωματείο, άλλωστε, ήταν αυτό που μας έφερε σε επαφή με τους υπόλοιπους κοινωφελείς που αγνοούσαμε ποιοι ήταν και πού βρίσκονταν. Επίσης, όπως είπα, μας παραχώρησε το χώρο του στο κτίριο για να πραγματοποιήσουμε τις συνελεύσεις μας. Η συμμετοχή του Προέδρου μάς έδωσε μια καλύτερη εικόνα για τη λειτουργία της ΗΔΙΚΑ και τη στάση της Διοίκησης. Ακόμα, μας βοήθησε στην προπαγάνδιση των κειμένων μας εντός της εταιρίας, ανοίγοντας και το ίδιο το ζήτημα στο τακτικό προσωπικό με συζήτηση και σχετική του ανακοίνωση για τα κοινωφελή προγράμματα.

Ωστόσο, το ίδιο το σωματείο διεπόταν από ένα σωρό αντιφάσεις, που προσπαθούσε να τις ξεπεράσει χωρίς να το επιτυγχάνει πάντα, πράγμα που ενίοτε οδηγούσε σε (υπόγειες) παρεξηγήσεις που φαίνεται πως λειτούργησαν διασπαστικά. Για παράδειγμα, ενώ από τη μια εξέφραζε δημόσια πως ήθελε να έχει έναν παρατηρητικό ρόλο στη συνέλευση, αποφεύγοντας να τη χειραγωγήσει, από την άλλη, η άποψη του προέδρου σε πιο τεχνικά/θεσμικά ζητήματα είχε βαρύνουσα σημασία, καθώς του αναγνωριζόταν αυτή η ιδιότητα. Συνεπώς, χωρίς να γίνεται εσκεμμένα, ορισμένες φορές υπερίσχυε η άποψη του προέδρου ως προς το πώς να κινηθούμε, εξού και προχωρήσαμε κλιμακωτά στις δράσεις μας και καθυστερήσαμε, δεδομένου του χρόνου που είχαμε, να πιέσουμε σε μια συνάντηση με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο (ΔΣ).

Επίσης, οι αδυναμίες που ως συνέλευση δεν καταφέραμε να επιλύσουμε ενδεχομένως οδήγησαν σε άτυπους ρόλους. Για παράδειγμα, η μη προετοιμασία του κόσμου για τα ζητήματα που τίθονταν στη συνέλευση και η αδυναμία συντονισμού της κουβέντας, πολλές φορές έδινε περισσότερη βαρύτητα σε όποιον είχε έναν πιο συγκροτημένο λόγο ή ένα σχέδιο για το πώς να κινηθούμε, παρά τις προσπάθειες να υπάρχει ισότιμη συμμετοχή, να ακουστούν όλες οι γνώμες, ακόμα και να υπάρχει ψηφοφορία για κάποια ζητήματα και διαφάνεια μέσω συνεχών ενημερώσεων και τη χρήση και της mailing list.

Έπαιξε κάποιο ρόλο η ΣΥΝΕΚΟΧ και η σύσκεψη [2] στον αγώνα σας;

Καταρχάς, προσωπικά αν δεν ήμουν μέλος αυτής της συλλογικότητας δεν ξέρω αν το ίδιο εύκολα θα μπορούσα να πάρω την πρωτοβουλία να καλέσω μια συνέλευση ή να έχω τη συγκεκριμένη δράση, όπως η κόντρα με τον Διευθύνων Σύμβουλο την τελευταία μέρα. Είναι διαφορετικό να γνωρίζεις πως υπάρχει κόσμος και εκτός της φάσης που μπορεί να σε στηρίξει, να συζητήσεις κτλ.

Επίσης, στα πλαίσια της σύσκεψης μπήκε και το ζήτημα συμμετοχής στην παρέμβαση στον ΟΑΕΔ. Θυμάμαι είχαμε σηκώσει χέρια τουλάχιστον 8 άτομα για να πάμε αλλά τελικά ακυρώθηκε στην πορεία της συζήτησης καθώς, καλώς ή κακώς, μπήκε σε προτεραιότητα να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο στην εταιρία και μετά να κινηθούμε προς τα έξω. Πάντως, έδινε σίγουρα κουράγιο και ελπίδα το γεγονός ότι υπήρχε κόσμος, πέρα από εμάς στην ΗΔΙΚΑ, που ασχολούταν με το ζήτημα. Υπήρχε η ανάγκη και η επιθυμία για συνεύρεση με άλλους κοινωφελείς και είναι κρίμα που δεν επιτεύχθηκε σύντομα κάποιο ραντεβού στο δρόμο, όσο τα πράγματα ήταν εν βρασμώ στην ΗΔΙΚΑ.

Γιατί αραίωσε ο κόσμος από τις διαδικασίες;

Θεωρώ πως ένα σωρό παράγοντες συντέλεσαν σε αυτό, εκ των οποίων κάποιους τους έχω ήδη αναφέρει. Το κύριο πιστεύω πως ήταν οι διαρκείς κινητοποιήσεις χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι συνελεύσεις γίνονταν κάθε βδομάδα και κρατούσαν πάνω από ώρα με αποτέλεσμα να είναι κουραστικές κάποιες φορές και το γεγονός ότι είχε εκλεχτεί αντιπροσωπεία και ο κόσμος δε θεωρούσε ότι είχαμε κάτι άλλο να πούμε σε σχέση με τα αιτήματα έπαιξε ρόλο. Επίσης, είχε βγει η απόφαση του Υπουργείου [3] που, αν και τονιζόταν στη συνέλευση να μην μας πτοήσει και πως οφείλουμε να συνεχίσουμε για εμάς και τους επόμενους κοινωφελείς, σίγουρα έδωσε μια αίσθηση ματαιότητας σε κάποιο κόσμο. Ακόμα, η μετέπειτα καχυποψία με το σωματείο ίσως έδιωξε κόσμο. Επίσης, υπήρξαν διαφωνίες για κάποια αιτήματα, πχ ορισμένοι ήθελαν παράταση της «σύμβασης», με το οποίο αρκετοί διαφωνούσαμε, με αυτούς τους όρους τουλάχιστον, οπότε κι εκείνοι δεν προσέρχονταν πλέον στην συνέλευση. Τέλος, ο χρόνος περνούσε, ο Διευθύνων Σύμβουλος ήταν άφαντος και μετά το Πάσχα μας έμενε λίγο διάστημα απασχόλησης ακόμα, οπότε ο αγώνας άρχισε να θεωρείται χαμένος. Α, θεωρώ σημαντικό και το γεγονός πως δεν υπήρξε ένας συντονισμός με άλλους κοινωφελείς ή κάποιος αγώνας αλλού για να έρθουμε σε επαφή.

Εγώ πιστεύω πως μπορούσαμε να το τραβήξουμε σε μεγαλύτερα επίπεδα, από το να περάσουμε σε αποκλεισμό του δρόμου, να ζητήσουμε στήριξη από τη σύσκεψη για μεγαλύτερη κινητοποίηση κι ανάδειξη του ρόλου της ΗΔΙΚΑ κ.ά, που ποτέ δε δόθηκε η ευκαιρία να συζητηθούν λόγω της εξέλιξης.

Τι πιστεύεις ότι πετύχατε με τις κινητοποίησεις; Τι ανέδειξε αυτός ο αγώνας;

Με μια πρώτη ματιά, κάποιος θα μπορούσε να διακρίνει μια ματαιότητα έπειτα από τόσες κινητοποιήσεις. Ωστόσο, πιστεύω πως υπάρχουν πράγματα που επιτύχαμε και τα θεωρώ ιδιαίτερα αξιόλογα και πρωτόγνωρα.

Καταρχάς, νομίζω ήταν ο πρώτος αγώνας με τέτοια συμμετοχή –αναλογικά– σε χώρο εργασίας, που γίνεται από κοινωφελείς και ξεπερνά το αίτημα της καταβολής μισθού, περνώντας σε περαιτέρω εργασιακά δικαιώματα. Και μόνο το γεγονός ότι χωρίς να γνωριζόμαστε καθόλου μέσα σε έναν μήνα καταφέραμε να κάνουμε τόσα πράγματα είναι ελπιδοφόρο.

Αντίστοιχα, ήταν ένας αγώνας που προσπάθησε με έναν τρόπο να συνδεθεί με το τακτικό προσωπικό και που το σωματείο στο χώρο εργασίας συντέλεσε σε αυτό. Επίσης, σε όλες τις συνελεύσεις τονιζόταν η σημασία να κατακτήσουμε κάτι και να μην πτοούμαστε από τις θεσμικές αποφάσεις [3], ειπωνόταν δηλαδή πως δεν αφορά μόνο εμάς τώρα, μας αφορά και ως μελλοντικούς άνεργους και ως μελλοντικούς εργαζόμενους.

Όσον για τα πρακτικά αποτελέσματα, πράγματι, μπορεί να μην πετύχαμε όλα όσα ζητούσαμε, όμως, τα ημερομίσθια που χάθηκαν λόγω των καρτών αναπληρώθηκαν από εκεί που στην αρχή η γραμματεία ισχυριζόταν πως δεν μπορούσε να γίνει τίποτα.

Δεύτερον, η καταβολή του μισθού, τουλάχιστον από την πλευρά της ΗΔΙΚΑ, δεν ξανακαθυστέρησε. Τρίτον, όλο και περισσότεροι πήγαιναν να πάρουν την αναγγελία πρόσληψης από τη γραμματεία και γενικότερα, είχαμε γίνει ενοχλητικοί, επομένως πιστεύω πως αποφεύχθηκαν στη συνέχεια λάθη που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν.

Επίσης, αν και με μεγάλη καθυστέρηση, καταφέραμε να συναντηθούμε με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο και να τον εκθέσουμε δημοσίως (και με το δελτίο τύπου), ενώ πάρθηκε πίσω και η αυθαίρετη ανακοίνωση του «λείπεις ώρα, σου κόβεται μέρα». Με λίγα λόγια, στην ΗΔΙΚΑ τουλάχιστον πιστεύω πως σίγουρα θα το ξανασκεφτούν να ξαναπροσλάβουν κοινωφελείς στο μέλλον.

Από την άλλη, αυτός ο αγώνας ανέδειξε και όρια και αντιφάσεις. Για παράδειγμα, ανέδειξε τις συγκρούσεις μεταξύ των διαφορετικών εργασιακών σχέσεων στην ίδια εταιρία και κατά πόσο μπορούν ή όχι να χτιστούν γέφυρες επικοινωνίας υπεράνω υποψίας ή χειραγώγησης, δηλαδή την ανάγκη σύνδεσης με το τακτικό προσωπικό, αλλά και τις αντιφάσεις που ενέχει αυτή η σύνδεση.

Επίσης, η λογική της ανάθεσης δεν εξαλείφτηκε και μάλλον λειτούργησε ανασταλτικά μετά από ένα σημείο, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Τέλος, ανέδειξε την ανάγκη για μαζικότητα και εξάπλωση αυτών των αγώνων, ώστε να υπάρχει αλληλοτροφοδότηση και η δράση να συνεχίζεται στους χώρους εργασίας.

Όπως και να ‘χει, αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη που ελπίζω να αξιοποιηθεί για να έχουμε ακόμη περισσότερους και πιο επιτυχείς αγώνες μέχρι την πλήρη κατάργηση αυτών των προγραμμάτων.

Σημειώσεις:

[1] Βλ. το Δελτίο τύπου εργαζόμενων 5μηνης απασχόλησης στην ΗΔΙΚΑ Α.Ε..

[2] Για τη σύσκεψη συλλογικοτήτων ανέργων και την κινητοποίηση στα κεντρικά του ΟΑΕΔ στον Άλιμο στις 27/02 βλ.Απολογισμός του αγώνα ενάντια στα κοινωφελή (από Άλιμο ως Καισαριανή).

[3] Για την απόφαση βλ. σχετικά links:
https://ergatis.files.wordpress.com/201 … b5cebb.pdf
http://www.alfavita.gr/sites/default/fi … xolisi.pdf

V for Voucherades: Μόνος σου αόρατος – Μαζί ανίκητοι. Τι είναι τελικά τα voucher; Ανάλυση και video

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=tCqOnnGKcuc[/youtube]

 

Τι είναι τα τελικά τα ”voucher”

Οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης και ιδίως οι επιταγές εισόδου  που εφαρμόζονται από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν στοχεύουν στην καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά στη διαχείριση αυτής, εισάγοντας ταυτόχρονα το μοντέλο εργασίας που αντιστοιχεί στη «άνεργη ανάκαμψη»  των Μνημονίων. Η ανεργία που δημιουργήθηκε στα χρόνια των Μνημονίων δεν είναι παράπλευρη απώλεια της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», αλλά επιθυμητός ενδιάμεσος στόχος για την υποτίμηση της εργασιακής δύναμης και τη μεγέθυνση των κερδών των λίγων.

Υπό αυτό το πρίσμα τα προγράμματα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης που εφαρμόζονται δεν αποτελούν σχέδιο αντιμετώπισης της ανεργίας, αλλά διαχείρισής της, εισάγοντας ταυτόχρονα το μοντέλο του φτωχού εργαζόμενου (working poor) χωρίς εργασιακά δικαιώματα και δυνατότητα βιοπορισμού και αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Η επέκταση των προγραμμάτων σε ευρύτερες ηλικιακές κατηγορίες 30 έως 66 (το πρόγραμμα αυτό είναι σε αναμονή – δεν έχει βγει η πρόσληση ακόμα) αλλά και 18 εώς 24 και μάλιστα με απολαβές κατώτερες του κατώτατου μισθού, όπως αναφέρεται στις νέες προσκλήσεις συμμετεχόντων, αποδεικνύουν πως δεν πρόκειται ούτε για προγράμματα επιμόρφωσης ούτε για προγράμματα εργασίας, αλλά για προγράμματα ανταποδοτικής κοινωνικής πρόνοιας.

Το κράτος παραιτείται τόσο από την συνταγματική υποχρέωση να εξασφαλίζει εργασία στους πολίτες όσο και από τη συνταγματική του υποχρέωση να μεριμνά για την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών, μέσω της κοινωνικής πρόνοιας. Περνάμε δηλαδή σε μια νέα κατάσταση όπου η πρόνοια ή θα είναι ανταποδοτική (με την παροχή εργασίας από τους πολίτες ή δε θα υπάρχει).

  1. Τι σημαίνει στην πράξη «ωφέλεια» της επιταγής εισόδου στη αγορά εργασίας (voucher).

Πρόκειται διακηρυκτικά  για ένα συνδυασμό θεωρητικής κατάρτισης των νέων σε συγκεκριμένες ειδικότητες διάρκειας 80 ωρών και 6ωρης «εργασιακής εμπειρίας» για 6 μήνες, εκτός Κυριακής και αργίας, με την προβλεπόμενη απαγόρευση απόλυσης προσωπικού των επιχειρήσεων πρακτικής από την ημερομηνία υπογραφής της τριμερούς σύμβασης και μέχρι το πέρας της πρακτικής άσκησης.

Ο πάροχος κατάρτισης (KEK) λαμβάνει 1080€ για κάθε ωφελούμενο, ενώ ο καταρτιζόμενος για το πρόγραμμα 25-29 ετών λαμβάνει μεικτά 2.550€ συνολικά/425€ το μήνα (ως απόφοιτος ΑΕΙ/ΤΕΙ) ή μεικτά 2.280€ συνολικά/380€ το μήνα (ως απόφοιτος δευτεροβάθμιας ή μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης).Ενώ για το 18-24 λαμβάνει 2.410€ συνολικά/401€ το μήνα και 2.240€ συνολικά/373€ το μήνα αντίστοιχα.

Στην ουσία, λοιπόν, πρόκειται για ένα μοντέλο ενοικιαζόμενου εργαζόμενου, μέσω του δανεισμού του «ωφελούμενου» από τον Πάροχο Κατάρτισης στην επιχείρηση- άμεσο εργοδότη, χωρίς την καταβολή μισθού, αλλά επιδόματος κατάρτισης καταβαλλόμενο σε 3 δόσεις, με την παροχή υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης να απαλλάσσεται από ΦΠΑ (αρ. 22 Ν 2859/2000), χωρίς να ισχύει το ίδιο για το επίδομα του ωφελούμενου.

Οι μέχρι τώρα εμπειρίες δείχνουν ότι οι παραβιάσεις έστω και των κείμενων φιλο-εργοδοτικών όρων που τέθηκαν από την προαναφερόμενη ΚΥΑ ήταν πολλές. Αφορούσαν κυρίως στη μη έγκαιρη καταβολή των δόσεων του επιδόματος, με τους φορείς κατάρτισης να δηλώνουν ανεύθυνοι και να παραπέμπουν τους ωφελούμενους στο Υπ Εργασίας, το οποίο με τη σειρά του αρνούνταν επιδεικτικά να αναλάβει τον έλεγχο των προγραμμάτων.

Με τις ώρες πρακτικής κατάρτισης να υπερβαίνουν το προβλεπόμενο όριο των 6 ωρών (Nestle, Citybank, Rolco, Αφοι Στεργίου) αφού στην ουσία οι καταρτιζόμενοι κάλυπταν πάγιες ανάγκες των επιχειρήσεων, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν δικαίωμα καταγγελίας των παραβιάσεων, αφού νομικά δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι.

Ταυτόχρονα, η πρόβλεψη περί 6μηνης συνέχειας της απασχόλησης του ωφελούμενου στην εταιρία κατάρτισης, μετά την ολοκλήρωση του 6μηνου (στο νέο πρόγραμμα 2014 από 5μηνο στο πρόγραμμα του 2013) , λειτούργησαν και λειτουργούν ως παράγοντας μείωσης των αντιδράσεων απέναντι στις παραπάνω παραβιάσεις, χωρίς ωστόσο οι προσδοκίες των «ωφελούμενων» να πραγματοποιούνται, ενώ ακριβώς λόγω μηδενικού εργασιακού κόστους των «ωφελούμενων», οι επιχειρήσεις προχωρούν σε απολύσεις προσωπικού, «προσλήψεις» μέσω voucher, και αφού ολοκληρωθούν τα 5μηνα, παίρνουν νέους voucherades (για επιχειρήσεις που απασχολούν 0-4 άτομα αντιστοιχεί 1 «καταρτιζόμενος», για επιχειρήσεις που απασχολούν άνω των 5 αντιστοιχεί αριθμός καταρτιζόμενων ίσος με το 30% των απασχολούμενων).

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως παρότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα απευθυνόταν κατά πλειοψηφία στους αποφοίτους υποχρεωτικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αυτοί που κατά βάση συμμετείχαν ήταν το πιο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο προκύπτει τόσο από τη μοριοδότηση των ενταγμένων στα «Μητρώα Ωφελούμενων» που περιγράφεται στην ΚΥΑ, όσο και από το γεγονός ότι οι ανειδίκευτοι εργάτες μπορούν ευκολότερα να εξασφαλίσουν μισθό (αντί επιδόματος καταβαλλόμενου σε 3 δόσεις, στην πράξη όμως συνήθως σε 2 δόσεις ή 1  και δεν αναζητούν τόσο επιτακτικά προϋπηρεσία στο αντικείμενό τους).

  1. Απολογισμός της μέχρι τώρα εφαρμογής τους

Απολογίζοντας τη μέχρι τώρα εφαρμογή των επιταγών εισόδου στην αγορά εργασίας μπορούν να διατυπωθούν τα εξής συμπεράσματα:

Αποτυχία αρχικά ως προς τον διακηρυγμένο στόχο της Δράσης, ο οποίος υπήρξε «η απόκτηση και βελτίωση των γνώσεων των ωφελούμενων σε πραγματικές συνθήκες εργασιακού περιβάλλοντος και η προσαρμογή των γνώσεων σε πραγματικές συνθήκες εργασίας» (1.2 ΚΥΑ). Τα προγράμματα κατάρτισης δεν έχουν καν ουσιαστικό περιεχόμενο καθώς δεν προσφέρουν στους νέους συγκεκριμένες γνώσεις.

Αποτυχία και ως προς τον «επιδιωκόμενο» στόχο μείωσης της καταγεγραμμένης ανεργίας, κριτική που δεν περιορίζεται μόνο στην Επιταγή Εισόδου στην Αγορά Εργασίας, αλλά αφορά συνολικά τις μέχρι τώρα εφαρμοσμένες ΕΠΑ. Ο κύριος όγκος διαχείρισης των προγραμμάτων υλοποιείται από τον ΟΑΕΔ, ο οποίος κατά τα έτη 2010-2012 υπολογίζεται ότι είχε υλοποιήσει προγράμματα συνολικού προϋπολογισμού 3,2 δις στα οποία υπολογίζεται ότι συμμετείχαν συνολικά 739.770 άτομα. Αν υπολογίσει κανείς ότι το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ανεργία»  ΕΣΠΑ  αφορά 350.000 ανέργους, σημαίνει ότι από το 2010 ως σήμερα έχουν εμπλακεί σε παρεμφερή προγράμματα πάνω από 1.000.000 άνεργοι.

Οι αριθμοί φαίνονται εντυπωσιακοί αλλά καταπέφτουν όταν διαπιστωθεί ότι σε όλη αυτή την τετραετία τα ποσοστά ανεργίας όχι μόνο δεν έπεσαν αλλά ακολούθησαν εντυπωσιακή πορεία (από 14,2% που ήταν το τελευταίο τρίμηνο του 2010 τον Οκτώβριο του 2014 η ανεργία έφτασε σχεδόν στο 28% ενώ η ανεργία των νέων προσεγγίζει το 60%). Αποδεικνύεται επομένως για μια ακόμα φορά ότι οι άρρητοι προαναφερθέντες στόχοι των προγραμμάτων αυτών είναι οι πολιτικοί στόχοι εφαρμογής τους και όχι η αντιμετώπιση της ανεργίας. Για το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του, όσο η ανεργία  παραμένει διαχειρίσιμη με ψευδοαπασχόληση  τύπου voucher, «όλα πάνε καλά».

  1. Οι “3 παρεκκλίσεις για τη νεολαία” και η σημερινή εφιαλτική κατάσταση

Η νέα γενιά βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με μια “κατάστασης εξαίρεσης” μέσω των θεσμικών παρεμβάσεων των κυβερνήσεων του Μνημονίου, με 3 κομβικές παρεμβάσεις “κατά παρέκκλιση” του νόμου. Επιτυχία, λοιπόν, ως προς την πολιτική εσωτερικής υποτίμησης στη νέα γενιά. Με 3 κομβικές παρεμβάσεις στα δικαιώματα και στις ζωές των νέων.

1) Η μείωση κατά 22% των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων που είχαν διαμορφωθεί από την ισχύουσα ΕΓΣΣΕ της 15/7/2010 (και κατά 32% για τους νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών και τους μαθητευόμενους), με τα νέα όρια να περιορίζονται στα 585, 511 και 357 ευρώ (ακαθάριστα) αντίστοιχα, που ξεκίνησε με την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ 38/Α, 28/2/2012),

2) Η επίθεση στη νέα γενιά συνεχίστηκε με το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών (τέλος Απριλίου 2013, όταν θα έληγε και η προθεσμία υποβολής αιτήσεων ωφελούμενων και επιχειρήσεων για τα πρώτα voucher) που προέβλεψε την «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας» διαμόρφωση του μισθού σε προγράμματα ανέργων άνω των 25 ετών θα περιορίζεται στα 490 ευρώ ενώ για τους κάτω των 25 ετών στα 427 ευρώ, εμφανίστηκε ως το μηνιαίο επίδομα των «Επιταγών Εισόδου στην Αγορά Εργασίας για Άνεργους Νέους μέχρι και 29 ετών» 

3) Το μεγαλύτερο χτύπημα ήρθε με την έκθεση του ΚΕΠΕ για το πρώτο τρίμηνο του 2014. Για νέους ανέργους 15-24 ετών (15-29 ετών ο διευρυμένος ορισμός) προτείνεται η κατάργηση του κατώτατου μισθού έως ένα έτος από την πρόσληψή τους, «ώστε να δίνεται ισχυρό κίνητρο στην επιχείρηση να τον/την προσλάβει και να κρίνει την καταλληλότητα του/της (βασικές και μη γνώσεις και δεξιότητες)». Προτείνεται επίσης η αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με επίδομα απασχόλησης στα πρότυπα της επιταγής εργασίας.

  1. Απέναντι στο άνεργο μέλλον που επιφυλάσσουν για τη νέα γενιά, τα συνδικάτα οφείλουν να πάρουν θέση!

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα προγράμματα το μόνο που καταφέρνουν είναι η ψεύτικη μείωση και η απόκρυψη της ανεργίας, η εκμετάλλευση της νέας γενιάς και η διαχείριση της οργής της προς την κυβέρνηση! Θέλουν να μάθουν τους νέους και τις νέες ότι η εργασία τους δεν θα αμείβεται, να τους μάθουν να ζούν με λιγότερα. Με λιγότερα δικαιώματα, με λιγότερες ελπίδες.

Γνωρίζουμε πλέον καλά ότι το σχέδιό τους είναι να πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, να κερδοσκοπήσουν πολύ πιο έντονα από τη δική μας εργασία.

Διεκδικήσεις:

  • Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων.
  • Μετατροπή των προγραμμάτων voucher σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης
  • Κατάργηση των μεσαζόντων-δουλεμπόρων ΚΕΚ και απ’ ευθείας συνεννόηση με το Υπουργείο.
  • Ένταξη στα ασφαλιστικά μας ταμεία κατά επάγγελμα και στα αντίστοιχα σωματεία
  • Πλήρης ασφάλιση, όχι μόνο ιατροφαρμακευτική κάλυψη

Κάλεσμα Πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών: ΑΝΕΡΓΟΙ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ

na_mi_zisoume_sa_douloi_1

Είμαστε κάποιοι από το ενάμισι εκατομμύριο άνεργους. Από τον 1 στους 3 που οι στατιστικές λένε πως δουλεύουμε με μερική εργασία λιγότερων των οχτώ ωρών. Αλλά και εργαζόμενοι με πλήρες ωράριο, που ζούμε καθημερινά με την απειλή από το αφεντικό, πως η όποια αντίστασή μας, η όποια διεκδίκησή μας, θα σημαίνει απόλυση γιατί οι άνεργοι είναι πολλοί. Τελικά, είμαστε εργαζόμενοι και άνεργοι, που έχουμε τον ίδιο αντίπαλο και εκμεταλλευτή, το ίδιο το κράτος με το πολιτικό του προσωπικό, αλλά και τα αφεντικά. Ξέρουμε τι σημαίνει να αγωνιάς για το πώς θα βγουν τα προς το ζην, γνωρίζουμε τη συνεχή απόρριψη από το κράτος. Για αυτό, και κουραστήκαμε πλέον, να διαβάζουμε και να ακούμε από τους μεγαλοεκδότες και τα κανάλια τους, για το πόσο άσχημα περνάμε.

Έταξαν χρυσά κουτάλια με την ΟΝΕ και το ευρώ, με τις Ολυμπιάδες και τα μεγάλα έργα, με το χρηματιστήριο. Ακόμα και τώρα, διηγούνται παραμύθια πως ότι περνάμε είναι προσωρινό, πως το σύστημα έχει προβλήματα που θα ξεπεραστούν. Ο κάθε ένας από εμάς, ξέρει πλέον από την εμπειρία του, πως το σύστημα δεν έχει προβλήματα. Το ίδιο το σύστημα είναι το πρόβλημα, ο ίδιος ο καπιταλισμός, που σε όλο τον κόσμο σαπίζει, παρακμάζει χωρίς καμιά θετική προοπτική.

 

Εμείς δεν επιλέγουμε την αναμονή απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Ως Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, καλούμε σε άμεση πάλη για τη μείωση του χρόνου που δουλεύουμε, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Να μη φορολογείται η εργατική τάξη, εργαζόμενοι και άνεργοι, με δωρεάν μετακίνηση, υγεία, στέγαση, παιδεία, με εργατικό έλεγχο, ώστε να μπορούμε να υποδείξουμε την απαλλοτρίωση σπιτιών, τον έλεγχο των ασφαλιστικών ταμείων κ.τ.λ. Να πάρουμε στα χέρια μας, να απαλλοτριώσουμε την περιουσία όσων κλείνουν δουλειές, όσων καταχρώνται δημόσιο χρήμα όπως και την εκκλησιαστική περιουσία. Την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό έλεγχο. 

 

Παλεύουμε για την πολιτική ανεξαρτησία των εργαζομένων και των ανέργων από το κράτος και τις κυβερνήσεις του, από τα αφεντικά και το κεφάλαιο, από τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

 

Προτείνουμε την γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Κανένας εργατικός κλάδος μόνος δεν μπορεί να υπερασπιστεί το οποιοδήποτε δικαίωμά του. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να το κάνει με τις απεργίες της μιας ημέρας, χωρίς προοπτική. Στη γενική πολιτική απεργία διαρκείας, που μπορούν και οι άνεργοι να συντονίσουν τη δική τους δράση, και που θα είναι ταυτόχρονα και μια από τις μορφές που θα εκδηλώσουμε την εξέγερσή μας. Στην παρέμβαση στη γειτονιά, στην πόλη, πανελλαδικά, να δημιουργούμε εστίες σύγκρουσης με την πολιτική και το σύστημά τους, για κάθε εργατικό και λαϊκό πρόβλημα.

 

Η ανεργία μας, όπως και το ότι οι δουλειές όσων από εμάς τις έχουν ακόμα, συνεχώς κουτσουρεύονται μισθολογικά και ασφαλιστικά, δείχνουν ένοχο το χρέος, που με ότι έχουν υπογράψει εδώ και τέσσερα χρόνια θα καλούμαστε να το πληρώνουμε για δεκαετίες. Παλεύουμε για την άμεση και μονομερή διαγραφή του χρέους, μαζί με την ανατροπή της κυβέρνησης.

 

Η λύση του γόρδιου δεσμού της ανεργίας, της αφαίμαξης για το χρέος τους, η πάλη για εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργασίας για όλους μας, είναι συνδεδεμένη τελικά με την επαναστατική πάλη για την εξουσία των ίδιων των εργαζομένων, για την εξουσία μας, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. 

 

Ταυτόχρονα, είμαστε εργαζόμενοι και άνεργοι, που δεν δίνουμε χώρο στους ναζί και τους φασίστες. Σε αυτούς που επανειλημμένα έχουν επιχειρήσει μέσα και έξω από τη Βουλή, να βάλουν πλάτη στις δουλειές των τραπεζιτών και των εφοπλιστών.

 

Έχουμε πρόσωπο και φωνή. Ας οργανώσουμε τα δικά μας ανεξάρτητα όργανα πάλης. Τις δικές μας συλλογικότητες αλληλεγγύης, τα κέντρα του αγώνα μας. Που μόνο έτσι, στην προσπάθεια αυτή, θα παρεμβαίνουμε στα  άμεσα και ζωτικά προβλήματα επιβίωσης.

 

 

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ

 

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 6μμ, Νίκης 4 στο Σύνταγμα

 

Αίθουσα εκδηλώσεων ΤΕΕ

 

http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/

Επανιδρύοντας την κοινωνία: Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία, Αυτοδιαχείριση

Αποσπάσματα από την ομιλία του Σερζ Λατούς στη Θεσσαλονίκη

Tι είναι η αποανάπτυξη; Ποιο κομβικό ρόλο παίζει στην άμεση δημοκρατία; Πώς σχετίζεται με το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη; Σ’ αυτά τα ερωτήματα απάντησε ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Paris-Sud και θεωρητικός του ρεύματος της αποανάπτυξης, Serge Latouche, στην ομιλία του με θέμα “Επανιδρύοντας την κοινωνία: Αποανάπτυξη, άμεση δημοκρατία, αυτοδιαχείριση”. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα.

Αυτονομία, Ετερονομία και Αποανάπτυξη:

Η αποανάπτυξη σχετίζεται άμεσα με την αυτονομία, στο βαθμό που η οικονομία της μεγέθυνσης σχετίζεται άμεσα με την ετερονομία. “Ο Καστοριάδης αντιπαραβάλλει στην αυτονομία την ετερονομία, βασίζοντας τη δεύτερη στην παράδοση. Σκοπός της αποανάπτυξης είναι ακριβώς η άρνηση της παράδοσης. Το σχέδιο της αποανάπτυξης είναι η έξοδος από την οικονομία σε ανάπτυξη. Περισσότερο είναι η άρνηση της ανάπτυξης για την ανάπτυξη κι ακόμα περισσότερο η άρνηση της ανάπτυξης με στόχο τη μεγέθυνση”.

Για τον Λατούς, ο αυτοπεριορισμός του ατόμου και ο έλεγχος της υπέρμετρης παραγωγής και κατανάλωσης συνιστά στοιχείο χειραφέτησης. “Στην οικονομία της αποανάπτυξης έχουμε να κάνουμε με το σταμάτημα της ακραίας παραγωγής και κατανάλωσης, την καταστροφή των πόρων για χάρη του κέρδους. Αυτή η οικονομία που βασίζεται στην άμετρη ανάπτυξη δεν είναι επιθυμητή, είναι καταστροφική. Γιατί αυτή η άμετρη ανάπτυξη καταστρέφει τη βιόσφαιρα, καταστρέφει την ίδια την ανθρωπότητα. Ουσιαστικά, αυτη η άμετρη ανάπτυξη επιφέρει πάρα πολλές ανισότητες. Η ανάγκη για αυτοπεριορισμό είναι αυτό που μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχιση της ανθρωπότητας.

“Μιλάμε για μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο ετερόνομη και βασίζεται όλο και περισσότερο στους νόμους της αγοράς. Είναι απαραίτητο να δούμε ποιες είναι οι νέες αξίες, ουσιαστικά για να καταπολεμήσουμε αυτή την κοινωνία που γίνεται όλο και πιο ετερόνομη. Eδώ μιλάμε για την ιδέα μιας πολιτικής και οικονομικής ενότητας. Αυτή είναι η βιοπεριοχή βιόσφαιρα (bioregión) – και είναι αυτόνομη, έχει δικούς της “κανόνες” και τρόπους ρύθμισης. Εδώ μιλάμε για την ιδέα μιας κοινωνίας αυτοκυβερνούμενης (είτε είναι αστική είτε αγροτική). Στο επίπεδο της μεγαλούπολης, αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε écoquartier (οικολογικοί δήμοι). Μιλάμε για μια πυραμιδική κατασκευή που βγάζει τους αντιπροσώπους της και μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της παγκόσμιας συνομοσπονδίας. Ωστόσο αυτό το σχέδιο είναι ρεφορμιστικό ή επαναστατικό;”

 

Ρεφορμισμός ή Επανάσταση;

Μια από τις κριτικές που θα μπορούσε να δεχτεί η θεωρία της αποανάπτυξης, είναι ότι δεν επιθυμεί να αποδομήσει ριζικά το υπάρχον σύστημα, θέλει απλώς να το μετακινήσει προς μια πιο αμεσοδημοκρατική κατέυθυνση και, άρα, δεν είναι αρκετά επαναστατική. Ωστόσο για τον Latouche – αλλά και για τον Καστοριάδη – ο ριζοσπαστισμός μιας επανάστασης δεν κρίνεται με βάση το πόσο έτοιμη είναι να καταλάβει την εξουσία, αλλά με βάση το πόσο συνειδητά την αρνείται.

“Αναρωτιόμαστε αν προκειται για μια πραγματικά ριζοσπαστική δημοκρατία ή για μια δημοκρατία ρεφορμιστικού τύπου. Για τον Καστοριάδη, αυτό είναι μια επανάσταση, μια ριζική τομή. Μια τέτοια επανάσταση, ωστόσο, δεν στοχεύει στην κατάληψη της εξουσίας – όπως, για παράδειγμα, η Οκτωβριανή Επανάσταση. Κατά τον Καστοριάδη, μια κατάληψη της εξουσίας τέτοιου τύπου θα είχε ως αποτέλεσμα απλώς την κατασκευή ενός νέου γραφειοκρατικού μηχανισμού. Άρα, το ερώτημα είναι ποιο θα ήταν το υποκείμενο σε μια τέτοια επανάσταση. Ποιο είναι τελικά το κύριο υποκείμενο της ιστορίας. Η απάντηση του Καστοριάδη είναι πως είμαστε όλοι, είμαστε το 99% όπως λέγανε και στο Occupy WallStreet”.

Περί Δημοκρατίας:

“Έχουμε έναν άξονα: από τη μία η έννοια της ριζοσπαστικής δημοκρατίας (κατά τον Καστοριάδη) κι από την άλλη η έννοια της σχετικής δημοκρατίας (κατά πολλούς ρεφορμιστικής) του Jean Baechcler. Για τον Baechler, από την προϊστορία ακόμα κύρια σκέψη των ανθρώπων ήταν η δημοκρατία και όχι η δικτατορία. Για τον Καστοριάδη, ωστόσο, η δημοκρατία υπάρχει ουσιαστικά σε δύο ιστορικές περιόδους. Μιλάμε για την Αθήνα του 4ου αιώνα και για τις κομμούνες στο τέλος του Μεσαίωνα. Για τον Colin Crouch, ζούμε σε ένα καθεστώς μετα-δημοκρατικό, το οποίο ελέγχεται από λόμπι και μικρές ομάδες. Για τον Λεουϊ δε ζούμε παρά στιγμές δημοκρατίας, κι όχι ένα σύστημα καθ’ όλα δημοκρατικό. Για τον Λεουϊ πρόκειται για ένα σύστημα πάρα πολύ εύθραυστο και συνοψίζεται ας πούμε στις κοινότητες στη Γερμανία (με τον Τόμας Μούντσερ), στην Κομμούνα του Παρισιού, στους πρώτους μήνες της Οκτωβριανής Επανάστασης, στην Ισπανία του ’36, στη Βουδαπέστη κτλ.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη υπήρχε πάντα μια διαδοχή δικτατοριών και δημοκρατιών. Ο Σλάβοι Σίζεκ μιλά για démocrature (démocratie + dictature), κάτι ανάμεσα σε δημοκρατία και δικτατορία. Για τον Καστοριάδη η δημοκρατία είναι το να μορφώνεσαι πώς να είσαι πολίτης, το να μορφώνεσαι πώς να ζεις σε ένα σύστημα πιο δημοκρατικό. Πέρα από πολιτικός φιλόσοφος ήταν και ψυχαναλυτής. Έτσι, ασχολήθηκε και με το άτομο, με το πώς ένα άτομο μπορεί να γίνει πολίτης, ποια είναι τα στάδια που πρέπει να περάσει.

Άμεση Δημοκρατία και Εξουσία:

“Σκεφτόμαστε την άμεση δημοκρατία σαν ένα σκοπό, χωρίς να ξέρουμε/ να μαστε σίγουροι για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Δεν πρόκειται να καταλάβουμε την εξουσία βάσει ενός συγκεκριμένου σχεδίου, αλλά ουσιαστικά να την πιέσουμε να κινηθεί σε πιο αμεσοδημοκρατικά πλαίσια. Στο βαθμό που ζούμε σε συστήματα που είναι σχετικά κλειστά, μπορούμε να μπολιάσουμε την ίδια την εξουσία προς μια τέτοια κατεύθυνση. Εδώ μιλάμε για το θεσμό της εκλογής ανθρώπων, οι οποίοι δε θα χουνε (όπως σήμερα) τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουνε και η θέση τους θα είναι άμεσα ανακλητή εφόσον αποφασιστεί και εφόσον χρειαστέι. Το παράδειγμα των Τσιάπας, οι νεοζαπατίστικες περιοχές. Άλλο παράδειγμα άμεσης δημοκρατίας: οι κοοπερατίβες”.

Για τον Latouche, η κατάληψη της εξουσίας δεν θα πρεπε να είναι το ζητούμενο, ούτε και το αποτέλεσμα μια επαναστατικής διαδικασίας που θέτει ως πρόταγμα την άμεση δημοκρατία. Η εξουσία διαφθείρει και φέρνει αποτελέσματα αντίθετα απ’ αυτά που επιδίωκε εξ αρχής. Θεωρεί, λοιπόν, ότι ο στόχος θα πρεπε να είναι η άσκηση πίεσης από τα κάτω, προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα και να υιοθετηθεί ένα αμεσοδημοκρατικό πρόγραμμα από όλους.

(* Η αποανάπτυξη είναι πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό ρεύμα, το οποίο έχει ως βάση τον αντικαταναλωτισμό και τον αντικαπιταλισμό. Οι εκφραστές του κινήματος αυτού έρχονται σε ρήξη με την υπέρμετρη παραγωγή και κατανάλωση, τονίζονταις τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν αυτά στο περιβάλλον και την κοινωνία. Ο ίδιος ο Latouche ασχολείται εντατικά με το ρεύμα αυτό ήδη από το 2002).

(*Η ομιλία του Latouche πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, 14 Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη και συνδιοργανώθηκε από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες, τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ, την Εφημερίδα των Συντακτών, το Συν Άλλοις και τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Επόμενη ομιλία του Latouche την Παρασκευή 17 Οκτώβρη στη Νομική -Αθήνα.)

http://blackuroi.gr/node/151

Φούρνος του Λάμπρου: Μια πρώτη εργατική νίκη

Δεκτή έγινε από το Ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης η αίτηση 7 εργαζομένων στο Φούρνο του Λάμπρου, για επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης κινητής και ακίνητης περιουσίας του εργοδότη. Ο αγώνας τους κρατάει μήνες, με τους εργαζόμενους /απολυμένους να δέχονται την τρομοκρατία της εργοδοσίας και την καταστολή από τους μπάτσους. Όμως δεν έσκυψαν το κεφάλι, αλλά οργανώθηκαν. Η επιτροπή αλληλεγγύης των εργαζομένων/απολυμένων στο Φούρνο του Λάμπρου αλλά και άλλες συλλογικότητες, κατάφεραν να κάνουν γνωστό τον αγώνα τους με πλήθος διαμαρτυριών, καταγγέλλοντας τις συνθήκες γαλέρας, αντιστεκόμενοι στο κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθούσε να περάσει η εργοδοσία, αλλά και της λάσπης που αυτή εξαπέλυε εναντίον τους, κατηγορώντας τους ως “σπείρα εκβιαστών”, –  κάτι άλλωστε που απαντάται πολύ συχνά όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν -. Και τώρα κατάφεραν να πετύχουν μια πρώτη εργασιακή νίκη. 

O αγώνας τους, όμως, συνεχίζεται καθώς δεν επαναπαύονται στην απόφαση της αστικής δικαιοσύνης, και οργανώνουν νέα συγκέντρωση και διαδήλωση στις 16/10 στις 19.00, έξω από το εργατικό κέντρο Θεσ/νίκης και πορεία στην επιχείρηση. 

Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ από την ΕΡΤopen: 

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=JI71EaOYrrQ&list=UU0jVU-mK53vDQZcSZB5mVHg[/youtube]

 

 

εργαζόμενοι/ες στο εμπόριο: κάλεσμα σε σωματεία του εμπορίου

ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ

1

 

Εμείς οι εργαζόμενοι/ες στον κλάδο του εμπορίου μετά τον παρατεταμένο και επίμονο αγώνα που δώσαμε μαζί με το « Συντονιστικό δράσης» ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων 52 Κυριακές (ρύθμιση 7/7/2014) και 7 Κυριακές (Ν.4177/2013) πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρέπει να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά και αποφασιστικά μετά από την προσωρινή απόφαση του ΣτΕ και ενόψει του ανοίγματος των καταστημάτων την Κυριακή 2 Νοέμβρη.
Θεωρούμε ότι η υπόθεση της Κυριακάτικης αργίας μπορεί να κερδηθεί.
Απευθύνουμε κάλεσμα τόσο στα κλαδικά όσο και στα επιχειρησιακά σωματεία του εμπορίου να συμβάλουν στην κατεύθυνση αυτή προκηρύσσοντας απεργία για την Κυριακή 2 Νοέμβρη ως ένα ακόμα σταθμό στη μάχη ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας.
Η απεργία αυτή θεωρούμε ότι πρέπει να εξαγγελθεί άμεσα, να συζητηθεί και να προετοιμαστεί στους χώρους δουλειάς με τους ίδιους τους εργαζόμενους. Εμείς ήδη ετοιμάζουμε και οργανώνουμε την απεργία μας, για να δώσουμε για μια ακόμα φορά το ηχηρό μας μήνυμα.

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

 

Πηγή: εργαζόμενοι/ες στο εμπόριο

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ από την «Ανοιχτή Συνέλευση Εργατικών και Κοινωνικών Κινημάτων» (στο πλαίσιο των πολιτικών εκδηλώσεων για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης)

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

  για την «Ανοιχτή Συνέλευση Εργατικών και Κοινωνικών Κινημάτων»

 στον χώρο του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ,
που λειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο.

7 Σεπτεμβρίου 2014

(στο πλαίσιο των πολιτικών εκδηλώσεων για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης)

 

DSC03235

 

Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου, με συμμετοχή πάνω από 50 εργατών και ανέργων, έγινε η «Εργατική Συνέλευση» στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν, συμμετείχαν και τοποθετήθηκαν  εργαζόμενοι από το σωματείο της Wind, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στο δημόσιο τους ΟΤΑ, το ΤΕΕ, στο ΙΚΑ, στην δημόσια υγεία, την ειδική αγωγή, τις συγκοινωνίες (μετρό), βιομηχανικοί εργάτες (Αλουμίνιον της Ελλάδας, ΕΛΒΟ, ΒΙΟΜΕ), εκπρόσωποι από κοινωνικά ιατρεία και λαϊκές συνελεύσεις, φοιτητές, άνεργοι κλπ καθώς και η “Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών”, η «Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Αγώνα των Εργαζόμενων στην ΒΙΟ.ΜΕ.», η «Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε»

Στο διάστημα από την προηγούμενη «Εργατική Συνέλευση» που έγινε στη ΔΕΘ, η κατάσταση της εργατικής τάξης χειροτέρεψε. Ο καπιταλισμός επιτίθεται άγρια στην εργατική τάξη και σαρώνει τις κοινωνικές κατακτήσεις παλεύοντας για την επιβίωσή του. Η λογική της διάσπασης – «εξαίρεσης» από τα μνημόνια και την κοινωνική καταστροφή που καλλιεργεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αποδείχθηκε αδιέξοδη. 

Στη συζήτηση έγιναν ενημερώσεις από τους εργαζόμενους και εκτιμήσεις για τη γενικότερη πολιτική κατάσταση όπως διαμορφώνεται από την βαθειά συστημική, οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην χώρα μας και στην Ε.Ε. Έγινε αναφορά στον αντιφασιστικό αγώνα των εργατών της Ουκρανίας.

Η ενότητα των εργαζόμενων, οι αιτίες της πολυδιάσπασης και η θεραπεία τους απασχόλησαν την εργατική συνέλευση. Διαφορετικές αφετηρίες και εμπειρίες γύρω από το θέμα της ενότητας κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η ενότητα των δυνάμεων που είναι απέναντι στην κυβέρνηση, τους εργοδότες, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, είναι επιτακτική ανάγκη. Επιβάλλεται να δούμε τα στοιχεία που μας ενώνουν επιδιώκοντας την ενότητα στην δράση. Οι σκορπισμένοι και μερικοί αγώνες των εργαζόμενων δεν μπορούν να νικήσουν αν δεν αποκτήσουν ενιαία αιτήματα και δεν ενωθούν με το κομμάτι της εργατικής τάξης που είναι έξω από τα σωματεία κυρίως τους άνεργους καθώς και με τα κινήματα που παλεύουν για την ΖΩΗ. Η ανεξάρτητη συγκέντρωση και διαδήλωση της Καμάρας εκτιμήθηκε ως μια αφετηρία προς αυτή την κατεύθυνση. 

Έγινε ενημέρωση γύρω από τις δικαστικές εξελίξεις που αφορούσαν στην επαναφορά του Δ.Σ. της ΒΙΟ.ΜΕ. και την αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε η εταιρεία LAFARGE. Οι ενέργειες αυτές απέβλεπαν στο σπάσιμο της κατάληψης του εργοστασίου και την ακύρωση της αυτοδιαχείρισης. Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. κάλεσαν τους εργαζόμενους να στηρίξουν την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου ξεκαθαρίζοντας πως μόνο σιδηροδέσμιους θα βγάλουν τους εργαζόμενους. 

Αναφέρθηκε  το καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία της εταιρείας ΕΛΒΟ και η σημασία του για τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο εκκαθαριστής μπορεί να απολύει χωρίς όριο και αποζημίωση. Το εργοστάσιο ενώ μπορεί να παράγει από φορτηγά μέχρι άρματα, κάποτε είχε 1200 εργαζόμενους και σήμερα μόνο 250. Έγινε αναφορά στην αναγκαιότητα ενός ταξικού κλαδικού σωματείου βιομηχανικών εργατών και αποφασίστηκαν πρωτοβουλίες σ αυτήν την κατεύθυνση.

Στη Wind η εταιρεία προχωρά σε περιορισμό του προσωπικού και αρνείται την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με το Σωματείο επικαλούμενη προσχήματα. Το σωματείο κάλεσε στην δημιουργία Επιτροπής Αλληλεγγύης για να στηριχτεί ο αγώνας.

Η σημασία της Αλληλεγγύης είναι καθοριστική σε όλους τους εργατικούς αγώνες που γίνονται. Η αλληλεγγύη κράτησε ζωντανούς τους εργατικούς αγώνες (χαλυβουργία καθαρίστριες ΕΚΠΑ κλπ).

 Οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις τις διαθεσιμότητες και τις αξιολογήσεις στο δημόσιο (απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, Διοικητικοί Υπάλληλοι ΕΚΠΑ, γιατροί ΕΟΠΥΥ, συγκοινωνίες, εκπαιδευτικοί κλπ) έδειξαν πως δεν φτάνει η μαχητικότητα και η διάρκεια των αγώνων. Ειδικά η απόφαση του Αρείου Πάγου που αναστέλλει την πρωτόδικη θετική για τις καθαρίστριες, κάνει σαφές σε όλους τους εργαζόμενους ότι η λύση είναι πολιτική, αφορά στο συσχετισμό των δυνάμεων και θα κριθεί στους δρόμους, στις καταλήψεις και στους απεργιακούς αγώνες. Ο αγώνας για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για την ταξική ενότητα εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών, την κατάληψη των μέσων παραγωγής αποτελεί μοναδική διέξοδο. Η επιτυχία της προϋποθέτει Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με κοινούς πολιτικούς – προγραμματικούς στόχους.

 Οι σύντροφοι που μίλησαν από τα κοινωνικά ιατρεία και τις συνελεύσεις γειτονιάς, έδειξαν τις μεγάλες δυνατότητες της αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης. Η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος με τους ανέργους τους ελαστικά εργαζόμενους τους εξαθλιωμένους μαζί με τα κινήματα αλληλεγγύης και τα κινήματα για το περιβάλλον είναι όρος για να αποφύγουμε την καταστροφή και να πάρουμε τις τύχες της κοινωνίας στα χέρια μας. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη αυτό-οργανωμένων μορφών οργάνωσης της εργατικής τάξης και  πάνω σε αυτή την βάση άνοιξε η συζήτηση για την δημιουργία πρωτοβουλίας που μπορεί να ενώσει μαχόμενα κομμάτια της τάξης, εργατικά σωματεία βάσης και κοινωνικά κινήματα στην παραπάνω κατεύθυνση. Η εμπειρία των Ανεξάρτητων Εργατικών Κέντρων Αγώνα και των συντονισμών σωματείων βάσης που αναπτύσσονται στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για αυτόν τον στόχο.

Από την εργατική συνέλευση αποφασίστηκαν:

  • Να διερευνηθούν οι δυνατότητες και να συνεχιστεί η συζήτηση για την δημιουργία ενός ταξικού κλαδικού σωματείου βιομηχανικών εργατών
  • Να απευθυνθεί στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα (εκτός από τους γραφειοκράτες) για την διοργάνωση μιας σύσκεψης (πιθανόν στο κτίριο της ΕΡΤ3) με σκοπό να οργανώσουμε μια κινητοποίηση στην πόλη για τα νέα αντεργατικά μέτρα.
  • Να οργανώσει μια πανελλαδική κινητοποίηση-καμπάνια για την ανεργία αφού αυτή προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλλίτερα πολιτικά και οργανωτικά
  • Να διατηρηθεί η επαφή μεταξύ των συντρόφων με σκοπό την κοινή δράση

Τέλος η συνέλευση αποφάσισε να εκφράσει την πλήρη αλληλεγγύη και συμπαράσταση με τους εξεγερμένους εργάτες της Ανατ. Ουκρανίας. 

Στην συνέλευση συμμετείχαν σύντροφοι εργάτες από Τουρκία και Βραζιλία.

7/9/2014 

«Ανοιχτή Συνέλευση Εργατικών και Κοινωνικών Κινημάτων»

 στον χώρο του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ,
που λειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο.

 

Αναδημοσίευση από: http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/2014/09/blog-post_97.html

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ

ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

1548d8dcbbae2a361fa77233b802a53a_XL

Μετά από μήνες έντονης δραστηριότητας από τους εργαζόμενους της Γενικής Ταχυδρομικής Αιγάλεω και αλληλέγγυους, με παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας και στα κεντρικά της Γενικής Ταχυδρομικής, κάνοντας γνωστό τον αγώνα που δίνεται και στην κοινωνία, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία (στις απολύσεις, την απληρωσιά, την μαύρη-ανασφάλιστη εργασία) στο κατάστημα της εταιρείας στο Αιγάλεω, αλλά και βάζοντας τον προβληματισμό όλων μας ότι αυτά πλέον συμβαίνουν καθημερινά σε όλους τους εργασιακούς χώρους, μέρα με την μέρα όλο και πιο πολλά εργατικά σχήματα, σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις αγκάλιασαν αυτόν τον αγώνα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε το Συνδικάτο Εργατουπαλλήλων Ταχυδρομείων – Ταχυμεταφορών νομού Αττικής (ΣΕΤΤΑ), τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), το σωματείο της WIND, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμειας Εκπαίδευσης Αιγάλεω, το ΣΩματείο Βάσης Ανέργων, η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ενωση, η Ταξική Πορεία, η ΑΠΕΤΤ, οι λαϊκές συνελεύσεις Περιστερίου , Αιγάλεω και Χαιδαρίου, η Ανοικτή Συνέλευση Εργαζομένων-Ανέργων, το Δυτικό Πέρασμα , το Σινιάλο, η Κόκκινη Γραμμή, το Αυτόνομο Σχήμα Σχολής Καλλιτεχνικών Σπουδών Τ.Ε.Ι Αθήνας (Α.Σ.Σ.Κ.Σ) ,συνάδελφοι οικοδόμοι, και άλλοι συνάδελφοι.

Μετά από δυο χρόνια σχεδόν έρχεται η απόφαση του πρωτοδικείου που δικαιώνει τους συναδέλφους.

Αναγνωρίζει την διαδοχή της «μητρικής εταιρίας» στο υποκατάστημα της στο Αιγάλεω παρά τις προσπάθειες της να αποδείξει το αντίθετο επικαλούμενη το «ιδιωτικό συμφωνητικό» με τον πράκτορα – αχυράνθρωπο της ,θεωρεί τις απολύσεις άκυρες, ορίζει καταταβολή χρημάτων και την επιστροφή των συναδέλφων στην εργασία τους.

Απόφαση που θα δυσαρεστήσει τα αφεντικά, αλλά και τους εργατοπατέρες του κλάδου της ταχυμεταφοράς-ταχυδρόμησης που χρόνια τώρα κλείνουν τα μάτια μπροστά στην αυθαιρεσία, με μόνο σκοπό το βόλεμα τους, για αυτό όμως θα κάνουμε ενδελεχή αναφορά μέσα απο κείμενο μετά και απο το μάζεμα της επιτροπής.

Απόφαση που ήρθε σε καιρό που η εργατική τάξη δέχεται ανηλεή επίθεση από το κεφάλαιο και το κράτος και πρέπει να την αναδείξουμε.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ

Εμείς σαν σχήμα έχοντας κάνει τον δικό μας απολογισμό, θεωρούμε ότι μέσα από τις όποιες διαφορές μας με τις άλλες συλλογικότητες μπορούμε να βρούμε τα κοινά σημεία ώστε να υπάρχουν αγώνες σαν αυτόν.

Πρόταση μας να μαζευτεί πάλι όλη η επιτροπή αλληλεγγύης να κουβεντιάσουμε για το επόμενο βήμα που δεν είναι άλλο από το να γίνει πράξη αυτή η απόφαση.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ.

                                                                                                                                                     Αθήνα 3 Σεπτέμβρη 2014

                                   ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

Παρέμβαση στον ΟΑΣΘ: Εμείς οι άνεργοι διαγράφουμε τα πρόστιμα μας και διεκδικούμε δωρεάν μετακινήσεις!

Παρέμβαση στα γραφεία του ΟΑΣΘ πραγματοποίησε το πρωί της Τετάρτης το «Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων» με αίτημα την διαγραφή των προστίμων των ανέργων, αλλά και την διεκδίκηση για δωρεάν μεταφορά των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων στον ΟΑΣΘ.

Το Δίκτυο από την περσινή σεζόν έχει ξεκινήσει μηνιαίες παρεμβάσεις στην διοίκηση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, όπου και έχει καταφέρει  η διοίκηση του οργανισμού να διαγράφει τα πρόστιμα των ανέργων.

Με την αλληλεγγύη μας και τη συλλογική μας δράση καταφέραμε να διαγράψουμε πάνω από 70 πρόστιμα ανέργων το προηγούμενο διάστημα και είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις αυτές δεδομένου ότι δίνουν λύση και προοπτική σε ένα πολύ απτό και καθημερινό πρόβλημα μας, αυτό της μετακίνησης» δηλώνουν τα μέλη του Δικτύου.

Προβληματισμό προκαλεί όμως η απόφαση της διοίκησης του ΟΑΣΘ να αυξήσει τα εισιτήρια από την 1η του Οκτώβρη. Ο κόσμος του Δικτύου όμως επιμένει ότι οι μετακινήσεις είναι κοινωνικό αγαθό και δηλώνει πως θα συνεχίσει να διεκδικεί δωρεάν μετακινήσεις για τους ανέργους.

Στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι που απεγνωσμένα αναζητούν… εργασία! Σήμερα μάλιστα, κατά την διάρκεια της παρέμβασης, ήρθαν «αντιμέτωποι» και με άνδρες της ελληνικής αστυνομίας. Μια κλούβα των ΜΑΤ, αλλά και αρκετοί άνδρες της ασφάλειας, ήταν εκεί, βάζοντας έτσι για τα καλά την πόλη σε εβδομάδα ΔΕΘ.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=g9Ur0aE_35U[/youtube]

 

Τέρμα στην ανακωχή! Ώρα να μιλήσουν τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας! Ανεξάρτητη πανελλαδική εργατική ταξική συγκέντρωση πορεία στη ΔΕΘ

10570561_487485668055462_6995666382882643883_n

Εκδήλωση-Προβολή για την κατάληψη Can Vies (Βαρκελώνη) & Ενημέρωση για την κατάληψη ΛΚ 37 -ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

afcanvie

 

 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

Απέναντι στη συνολική επίθεση του κράτους με τη συνδρομή των παρακρατικών συμμοριών, απέναντι στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς εναντίον των καταλήψεων και κάθε αυτοοργανωμένης δομής του αγώνα, να αντιτάξουμε ένα πλατύ, μαζικό και κοινωνικό μέτωπο όλων των αντιστάσεων από τα κάτω!

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Προβολή βίντεο 
“ΝΙΚΗΣΑΜΕ! ΤΟ CAN VIES ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ” και ενημέρωση για τον αγώνα υπεράσπισης της κατάληψης Can Vies στη Βαρκελώνη

Ενημέρωση
για την αναμενόμενη επανάληψη της κατασταλτικής επίθεσης εναντίον της κατάληψης ΛΚ 37

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 8 μ.μ., στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

Διαχειριστική Συνέλευση της κατάληψης

 

Η ΛΚ37 μπροστά στην αναμενόμενη επανάληψη της κατασταλτικής επίθεσης εναντίον της… (αναδημοσίευση από http://squathost.com/patisionstreet/)

 

Αναδημοσίευση από Δυσήνιο Ίππο