Αρχείο κατηγορίας ΒΙΟΜΕ

Το κείμενο κάλεσμα για την πανελλαδική καμπάνια ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, 3-4-5-6 Απριλίου

_

 

 

Για δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια!

ΣΤΗΡΙΞΤΕ – ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ – ΠAPTE MEPOΣ στην πανελλαδική καμπάνια που οργανώνουν:

τα Σωματεία εργατών ΒΙΟΜΕ & Τσιμέντων Χαλκίδας 

οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ

οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του Υπ. ΟικονομικώΝ

οι σχολικοί φύλακες Θεσ/νίκης

Οι Εργάτες της ΒΙΟΜΕ, των Τσιμέντων Χαλκίδας, οι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών,  οι σχολικοί φύλακες Θεσ/νίκης, σωματεία, συνδικαλιστικές κινήσεις, πρωτοβουλίες, συλλογικότητες και κινήματα, ξεκινάμε ενωμένοι στις 3 Απρίλη από τη Θεσσαλονίκη (ΒΙΟΜΕ-ΕΡΤ3) μία διαδρομή αξιοπρέπειας με το “Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης” που θα καταλήξει στις 6 Απρίλη στην Αθήνα με πορεία προς το υπουργείο Εργασίας. Ενδιάμεσοι σταθμοί: περιφερειακές Ελεύθερες ΕΡΑ, εργοστάσιο Τσιμέντων Χαλκίδας, “άσπρα σπίτια”, κέντρο Αθήνας.

Πρόκειται για μία αυτοοργανωμένη πρωτοβουλία “από τα κάτω” που στοχεύει αφενός στην άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας και της εργατικής τάξης και αφετέρου, στην υπενθύμιση προς την εξουσία, ότι η παλλόμενη κοινωνική/κινηματική δυναμική, κόντρα στη λογική της “πολιτικής ανάθεσης” και του “τέλους της ιστορίας”, είναι σε θέση να δημιουργεί και να πολλαπλασιάζει κομβικά γεγονότα σε πραγματικό χρόνο όσο τα αιτήματα των αγωνιζόμενων παραμένουν αδικαίωτα. Αυτή την εξελισσόμενη δυναμική δεν πρέπει να την υποτιμήσει κανείς… πολύ περισσότερο αυτοί που διαχειρίζονται την πολιτική εξουσία. Εξάλλου, έως τώρα, τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Φτάσαμε έως εδώ με αγώνες και έτσι σκοπεύουμε να συνεχίσουμε.

–          Να ανακοπούν όλες οι δικαστικές απαιτήσεις που οδηγούν στο ξεπούλημα του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ και να επαναλειτουργήσει άμεσα και πλήρως το εργοστάσιο, κάτω από τον έλεγχο και την διαχείριση των εργατών. Δυο χρόνια τώρα κρατάμε το εργοστάσιο παλεύοντας να μείνουμε όρθιοι με αξιοπρέπεια, ενάντια στους μηχανισμούς της εργοδοσίας να ανακτήσει τον έλεγχο του εργοστασίου, το οποίο έχει εγκαταλείψει πάνω από τρία χρόνια αφήνοντας μας απλήρωτους, με σκοπό την οικοπεδοποίηση και το ξεπούλημά του.

–          Να επαναλειτουργήσει άμεσα η ΕΡΤ με όλες τις δομές της με ενσωμάτωση των αυτοδιαχειριστικών χαρακτηριστικών του πολύμηνου αυτοδιευθυνόμενου αγώνα, με αποκοπή από την κρατικιστική νοοτροπία ελέγχου από την οποιαδήποτε κυβέρνηση, με διασφάλιση του αυτοδιοίκητου και της κυριαρχίας των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων που θα εκλέγουν τους (ανακλητούς) συντονιστές τους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα βάσει ΣΣΕ, ενσωμάτωση των αλληλέγγυων που συμμετείχαν ενεργά στην παραγωγή του αυτοδιευθυνόμενου προγράμματος, συμμετοχή της κοινωνίας στη συνδιαμόρφωση της “γενικότερης φιλοσοφίας του εκπεμπόμενου προγράμματος”, μία ΕΡΤ ανοιχτή για τον λαό, ελεύθερη και ακηδεμόνευτη.

–          Να ακυρωθούν όλες οι απολύσεις και να επαναλειτουργήσει άμεσα το εργοστάσιο τσιμέντων στη Χαλκίδα, γιατί η πολυεθνική εταιρεία αρνείται το άνοιγμα του εργοστασίου παρά τις δικαστικές αποφάσεις για επαναπρόσληψη μας στο τσιμεντάδικο.

–          Να επαναπροσληφθούμε τώρα όλοι οι απολυμένοι, “διαθέσιμοι” στο δημόσιο, να απαγορευτούν οι απολύσεις, να καταργηθούν όλες οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και το δολοφονικό καθεστώς των εργολαβιών, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ., στην Ελεύθερη Αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3, οι πληττόμενοι εργαζόμενοι στα τσιμέντα Χαλκίδος, οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες στο Υπουργείο Οικονομικών, οι σχολικοί φύλακες της Θεσσαλονίκης, η αγωνιζόμενη και καταπιεσμένη τάξη, λέμε δυνατά:

Βγαίνουμε από τον δρόμο τις κοινωνικής καταστροφής! Μπαίνουμε ενωμένοι στο δρόμο του αγώνα! 

Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!

Παλεύουμε να πάρουμε στα χέρια μας και να αρχίσουν επιτέλους να λειτουργούν τα εργοστάσια, να επαναπροσληφθούν όλοι όσοι απολύθηκαν στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στη διάρκεια των πέτρινων χρόνων των μνημονίων και της ολομέτωπης επίθεσης κράτους-κεφαλαίου, να βγει επιτέλους στον αέρα η φωνή της ίδιας της κοινωνίας μέσα από ένα πραγματικά δημόσιο Μέσο Ενημέρωσης με την απαραίτητη πια επαναλειτουργία της ΕΡΤ χωρίς άλλη καθυστέρηση.

Οργανώνουμε το καραβάνι αλληλεγγύης και αγώνα από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα για να κάνουμε πράξη  τη δυνατότητα να πάρουμε πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας από αυτούς που μας την ποδοπάτησαν.

Δεν διαπραγματευόμαστε τις εργατικές και κοινωνικές μας ανάγκες!

Με αδιαμεσολάβητο αγώνα διαρκείας, αυτοδιαχείριση, άμεση δημοκρατία,

σωματεία βάσης, ταξική ενότητα και αλληλεγγύη

όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε!

Καλούμε όλο τον εργαζόμενο και άνεργο πληθυσμό, την κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από τις μνημονιακές πολιτικές, τα προγράμματα διαρκούς λιτότητας και την καταστροφή που έφερε η καπιταλιστική κρίση να σταθούν δίπλα μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα για την άμεση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ικανοποίηση όλων των δίκαιων αιτημάτων μας.

Η νίκη είναι κοντά. Όχι γιατί μας περιμένει, αλλά γιατί ΕΜΕΙΣ βαδίζουμε προς αυτήν.

Το ποτάμι της ΒΙΟΜΕ δεν γυρίζει πίσω

Σπάρτη: Αλληλεγγύη στη ΒΙΟΜΕ

ViOME_23_3_20151-300x172Η ΒΙΟΜΕ δέχεται το τελευταίο διάστημα μια άνευ προηγουμένου επίθεση, τόσο από το κράτος των δικαστών όσο και από την πλευρά των αφεντικών και ιδιοκτητών, της γνωστής οικογένειας Φιλλίπου.
Τα αφεντικά και ιδιοκτήτες του οικοπέδου του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ, επιδιώκουν να ξεπουλήσουν το οικόπεδο στην προσπάθεια τους να πετάξουν στο δρόμο τους εργαζόμενους του αυτοδιαχειριζόμενου εγχειρήματος. Όπως όμως δήλωσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου στην ΕΤ3 δεν πρόκειται τόσο εύκολα να εγκαταλείψουν τον πολύχρονο αγώνα τους, και πως αν τελικά το οικόπεδο πουληθεί οι νέοι ιδιοκτήτες θα πρέπει να υιοθετήσουν το εγχείρημα μαζί με τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ, δεν τα παράτησαν όπως έκαναν δυστυχώς χιλιάδες άλλοι σε εργοστάσια που εγκατέλειψαν τα αφεντικά τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, αλλά επέλεξαν το δύσκολο δρόμο του Αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση, παλεύοντας καθημερινά έμπρακτα για την Αυτοδιαχείριση του εργοστασίου, παίρνοντας τις ζωές τους στα χέρια τους.
Έτσι έδωσαν πνοή σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, παράγοντας και διαθέτοντας σε πλήθος κόσμου φτηνά και οικολογικά καθαριστικά προϊόντα μέσα από Αυτοδιαχειριζόμενα Στέκια και Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.
Όπως και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δηλώνουν μέσω της συνέλευσης τους, δεν παλεύουν μόνο για αυτούς, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία μέσα από τον Αγώνα που κάνουν για τη διάδοση και το άνοιγμα της Αυτοδιαχείρισης και σε άλλους χώρους εργασίας.
Από την στιγμή που κατέλαβαν και άρχισαν να λειτουργούν το εργοστάσιο, τον Φλεβάρη του 2013 έχει αναπτυχθεί ένα μεγάλο κίνημα Αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα, που συνεχώς διευρύνεται.
Εμείς απ’ τη δική μας πλευρά, εδώ από τη Σπάρτη αλλά και από τις γύρω περιοχές, θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε Αλληλέγγυοι και να στηρίζουμε με κάθε μέσο το πρώτο και μοναδικό ως τώρα Αυτοδιαχεριζόμενο εργοστάσιο στη χώρα μας.

Η ΒΙΟΜΕ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ – ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Αλληλέγγυοι/ες από Σπάρτη

 

πηγη: Νισάφι-Σπάρτη

BIOME -Κατάληψη στο Εμπορικό – Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκη

Σήμερα , Δεύτερα 16/3, η ΒΙΟΜΕ και αλληλέγγυοι έχουν καταλάβει συμβολικά το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, (Αριστοτέλους με Τσιμισκή), με σκοπό τη γνωστοποίηση του αγώνα τους. Καλούν όλους τους ενεργούς πολίτες για στήριξη στις προσπάθειές τους και στις επερχόμενες δράσεις.Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

23 3 1 για νετ

Δελτίο Τύπου

16/3/2015         

 

 

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. καλούν τους εκπροσώπους του Τύπου σε συνέντευξη Τύπου, την Τετάρτη 18 Μαρτίου στις 12.00 στην ΕΤ3, Λ. Στρατού.

Σήμερα , Δεύτερα 16/3,  καταλαμβάνουμε συμβολικά  το εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, (Αριστοτέλους με Τσιμισκή), για να κάνουμε γνωστό τον αγώνα μας.  

 

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της εξαθλίωσης έχουν σηκώσει στις πλάτες τους έναν μεγάλο και πολύχρονο αγώνα να κρατήσουν το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοιχτό, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Μπροστά τους εδώ και καιρό εμφανίζονται δεκάδες εμπόδια που με πείσμα έχει βάλει η πρώην εργοδοσία τους, η οικογένεια Φιλίππου. Η πρώην εργοδοσία που έχει εγκαταλείψει τόσο τη ΒΙΟ.ΜΕ. όσο και ολόκληρο τον όμιλο της Φιλκεραμ-Τζονσον εδώ και 4 χρόνια, που εγκατέλειψε εκατοντάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους στην ανεργία και στην απαξίωση, έχει το θράσος να προβάλλει για μια ακόμη φορά αξιώσεις για περάσει το εργοστάσιο σε πώληση και διάλυση, χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για τα χρέη της.

 

Μπροστά στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια της πρώην εργοδοσίας με συμμάχους δυστυχώς και κρατικούς λειτουργούς, οι εργαζόμενοι και οι αλληλέγγυοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δεν πρόκειται να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν θα αφήσουμε καμία δικαστική απόφαση, κανένα νομικό τερτίπι και κανένα αφεντικό να παίξει άλλη μια φορά με τις ανάγκες μας και ότι έχουμε ήδη κατακτήσει.

 

 Καλούμε λοιπόν, όλους τους ενεργούς πολίτες της πόλης να στηρίξουν τις προσπάθειες μας.

Σήμερα Δευτέρα 16/3 στη συμβολική κατάληψη του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου, (Αριστοτέλους με Τσιμισκή).

Την τετάρτη 18/3 σε συνέντευξη τύπου για να ενημερώσουμε την κοινωνία για το τι συμβαίνει πραγματικά στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ., για να ακουστεί η φωνή μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και για να ενημερώσουμε για τις επόμενες μας κινήσεις:

 

Την Παρασκευή 20/3 από τις 11.00 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου στην πλ. Αριστοτέλους, στην Ανοιχτή διάθεση αλληλέγγυων προϊόντων με μικροφωνική και ζωντανή μουσική.

Τη Δευτέρα 23/3 από τις 9.00 το πρωί  στη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, ενάντια στα σχέδια να καταλήξουν το εργοστάσιο βίδες προς πώληση και οι εργαζόμενοι στα αζήτητα τις ανεργίας.

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ 

από την Ελλάδα και κάθε γωνιά του εξωτερικού

ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ. 

 

Αγωνιστικά,

Σ.Ε. ΒΙΟΜΕ

 

 

 

Συμβολική κατάληψη στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο από αλληλέγγυους της ΒΙΟΜΕ

biome_4

Σε συμβολική κατάληψη του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης προχώρησαν το πρωί της Δευτέρας εργαζόμενοι και αλληλλέγγυοι της ΒΙΟΜΕ, προκειμένου να κάνουν γνωστό τον αγώνα τους.

Σημειώνεται πως οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. προχωρούν τις ημέρες αυτές σε δράσεις και κινητοποιήσεις.

Όπως σημειώνουν σε σχετική ανακοίνωση, ” Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της εξαθλίωσης έχουν σηκώσει στις πλάτες τους έναν μεγάλο και πολύχρονο αγώνα να κρατήσουν το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοιχτό, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Μπροστά τους εδώ και καιρό εμφανίζονται δεκάδες εμπόδια που με πείσμα έχει βάλει η πρώην εργοδοσία τους, η οικογένεια  Φιλίππου. Η πρώην εργοδοσία που έχει εγκαταλείψει τόσο τη ΒΙΟ.ΜΕ. όσο και ολόκληρο τον όμιλο της Φιλκεραμ-Τζονσον εδώ και 4 χρόνια, που εγκατέλειψε εκατοντάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους στην ανεργία και στην απαξίωση, έχει το θράσος να προβάλλει για μια ακόμη φορά αξιώσεις για περάσει το εργοστάσιο σε πώληση και διάλυση, χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για τα χρέη της.

Μπροστά στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια της πρώην εργοδοσίας με συμμάχους δυστυχώς και κρατικούς λειτουργούς, οι εργαζόμενοι και οι αλληλέγγυοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δεν πρόκειται να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν θα αφήσουμε καμία δικαστική απόφαση, κανένα νομικό τερτίπι και κανένα αφεντικό να παίξει άλλη μια φορά με τις ανάγκες μας και ότι έχουμε ήδη κατακτήσει”.

Στο πλαίσιο αυτό καλούν σε συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 18 Μαρτίου στις 12.00 στην ΕΤ3, Λ. Στρατού για να ενημερωθεί η κοινωνία για το τι συμβαίνει πραγματικά στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ., για να ακουστεί η φωνή τους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και για να ενημερώσουν  για τις επόμενες κινήσεις:

– Παρασκευή 20/3 από τις 11.00 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου στην πλ.Αριστοτέλους, διοργανώνουμε Ανοιχτή διάθεση αλληλέγγυων προϊόντων με μικροφωνική και ζωντανή μουσική.

– Δευτέρα 23/3 από τις 9.00 το πρωί συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ενάντια στα σχέδια να καταλήξουν το εργ

Σε συμβολική κατάληψη του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης προχώρησαν το πρωί της Δευτέρας εργαζόμενοι και αλληλλέγγυοι της ΒΙΟΜΕ, προκειμένου να κάνουν γνωστό τον αγώνα τους.

Σημειώνεται πως οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. προχωρούν τις ημέρες αυτές σε δράσεις και κινητοποιήσεις.

Όπως σημειώνουν σε σχετική ανακοίνωση, ” Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της εξαθλίωσης έχουν σηκώσει στις πλάτες τους έναν μεγάλο και πολύχρονο αγώνα να κρατήσουν το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοιχτό, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Μπροστά τους εδώ και καιρό εμφανίζονται δεκάδες εμπόδια που με πείσμα έχει βάλει η πρώην εργοδοσία τους, η οικογένεια  Φιλίππου. Η πρώην εργοδοσία που έχει εγκαταλείψει τόσο τη ΒΙΟ.ΜΕ. όσο και ολόκληρο τον όμιλο της Φιλκεραμ-Τζονσον εδώ και 4 χρόνια, που εγκατέλειψε εκατοντάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους στην ανεργία και στην απαξίωση, έχει το θράσος να προβάλλει για μια ακόμη φορά αξιώσεις για περάσει το εργοστάσιο σε πώληση και διάλυση, χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για τα χρέη της.

Μπροστά στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια της πρώην εργοδοσίας με συμμάχους δυστυχώς και κρατικούς λειτουργούς, οι εργαζόμενοι και οι αλληλέγγυοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δεν πρόκειται να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν θα αφήσουμε καμία δικαστική απόφαση, κανένα νομικό τερτίπι και κανένα αφεντικό να παίξει άλλη μια φορά με τις ανάγκες μας και ότι έχουμε ήδη κατακτήσει”.

Στο πλαίσιο αυτό καλούν σε συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 18 Μαρτίου στις 12.00 στην ΕΤ3, Λ. Στρατού για να ενημερωθεί η κοινωνία για το τι συμβαίνει πραγματικά στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ., για να ακουστεί η φωνή τους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και για να ενημερώσουν  για τις επόμενες κινήσεις:

– Παρασκευή 20/3 από τις 11.00 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου στην πλ.Αριστοτέλους, διοργανώνουμε Ανοιχτή διάθεση αλληλέγγυων προϊόντων με μικροφωνική και ζωντανή μουσική.

– Δευτέρα 23/3 από τις 9.00 το πρωί συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ενάντια στα σχέδια να καταλήξουν το εργοστάσιο βίδες προς πώληση και οι εργαζόμενοι στα αζήτητα τις ανεργίας.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=pcRJ7lU9YJA[/youtube]

ΠΗΓΗ:alterthess

 

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ : Η ΒΙΟ.ΜΕ. ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ.

Στο φόντο των δικαστικών εξελίξεων, που μπορείτε να διαβάσετε στην ανακοίνωση των εργαζομένων, την Τετάρτη 11/3/15 στις 19.00 στο Μικρόπολις θα πραγματοποιηθεί η νέα συνέλευση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ.

Θέματα:

  • Το δικαστήριο της 23ης Μάρτη
  • Κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για την στήριξη της υπόθεσης του αγώνα
  • Την διοργάνωση της συνέντευξης Τύπου και της ημέρας δράσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

Η Ανακοίνωση:

 

assets_LARGE_t_420_54166018

Την Τρίτη 03/03/2015 και για μια ακόμα φορά εκδικάστηκε  σε δευτεροβάθμιο ποινικό δικαστήριο το από τριάμισι χρόνια αδικαίωτο αίτημά μας να πάρουμε τα δεδουλευμένα  μας. Αν και τυπικά το αποτέλεσμα αυτής της δίκης ήταν «καταδικαστικό» γι α την πρώην εργοδοσία, η ουσία αυτού του αποτελέσματος  άφησε εμάς τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. το λιγότερο κατάπληκτους. Ο λόγος γι αυτό είναι ότι ενώ η πρώην εργοδοσία είχε ήδη εις βάρος της μια συνολική ποινή από προηγούμενες  πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δίκες που ανέρχονταν σε 123 μήνες φυλάκιση, η προχτεσινή απόφαση του τριμελούς πλημμελειοδικείου μείωσε αυτή την ποινή σε μόλις 43 και μάλιστα με αναστολή!!!

Με άλλα λόγια, αντί να κάνει την ελάχιστη προσπάθεια να αναγκάσει την εργοδοσία να έρθει σε επαφή με μας τους εργαζόμενους για να δοθεί μια λύση,  το δικαστήριο αναγνωρίζει  ελαφρυντικά στην εργοδοσία και δεν αναγνωρίζει το δίκιο του αγώνα μας  και  το δικαίωμά μας να μπορέσουμε να ζήσουμε τις οικογένειες μας με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

Ενώ, δηλαδή, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε επιβάλει μια ποινή που ανάγκαζε την εργοδοσία να κάνει μια πρόταση προς τους εργαζόμενους για να βρεθεί κάποια λύση για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων, με τη στάση και την ποινή που της επέβαλε το δευτεροβάθμιο δικαστήριο στις 03/03/2015 απομακρύνει εντελώς μια τέτοια ενέργεια από μεριάς της εργοδοσίας.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. επιφυλασσόμαστε πλέον όσον αφορά  τις δικαστικές αποφάσεις που το μόνο που κάνουν είναι να αφήνουν τα προβλήματα να χρονίζουν χωρίς να δίνουν καμία λύση, τις δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν καν υπόψη τους ούτε την αμέσως προηγούμενη ποινή των 23 μηνών που επιβλήθηκε στην εργοδοσία σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο ούτε και τις δύο πρωτοβάθμιες καταδίκες της, τις δικαστικές αποφάσεις που δεν την αναγκάζουν να έρθει σε έναν συμβιβασμό για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων.

Επιφυλασσόμαστε για τις δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν υπόψη τους το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που η πρώην εργοδοσία δεν πλήρωνε τα μεροκάματά μας αλλά ούτε και τους προμηθευτές , αυτή κρατούσε επιταγές της επιχείρησης που τις εξαργύρωνε και μάζευε τα χρήματα αυτά, μάλλον για τις «δύσκολες μέρες της», που τώρα γίνονται πιο εύκολες με τη φροντίδα αυτής της ίδιας της ‘δικαιοσύνης’.  Επιφυλασσόμαστε για δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν υπόψη τους ότι  αυτή η εργοδοσία έχει καταστρέψει 300 περίπου οικογένειες, σπρώχνοντας  τες στη φτώχια και την εξαθλίωση. Επιφυλασσόμαστε, τέλος, για δικαστές που δεν λογαριάζουν ότι πίσω από τις αποφάσεις τους βρίσκονται ανθρώπινες ψυχές , βρίσκονται οικογένειες , βρίσκονται παιδιά που στερούνται και τα πλέον βασικά.

Κατόπιν αυτών, εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δε μπορούμε πια να έχουμε εμπιστοσύνη στις όποιες μελλοντικές αποφάσεις  της  δικαιοσύνης  σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις ζωές μας, και αρνούμαστε να ενεργήσουμε σε συμφωνία με το περιεχόμενο τέτοιων αποφάσεων.  Αρνούμαστε να αφήσουμε το εργοστάσιο που το έχουμε κρατήσει ζωντανό και ενεργό παρά την πλήρη εγκατάλειψή του από την ιδιοκτησία. Αρνούμαστε να παραδώσουμε οτιδήποτε μας ζητηθεί από εκπροσώπους της δικαιοσύνης , αφού τριάμισι χρόνια τώρα αυτή δε μπορεί να βρει μια λύση για να πληρωθούμε τα μεροκάματα που δουλέψαμε.

Για όλους αυτούς τους λόγους, προειδοποιούμε ξεκάθαρα οποιουσδήποτε έχουν βλέψεις να βγάλουν εμάς, τους ανθρώπους που δώσαμε την ψυχή μας για να κρατήσουμε το εργοστάσιο αυτό  ζωντανό, μένοντας, παράλληλα, μακριά από τον κίνδυνο της κατάθλιψης και αντιμετωπίζοντας με αξιοπρέπεια την κάθε μας δυσκολία, ΝΑ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Προειδοποιούμε επίσης και κάθε επίδοξο αγοραστή πως εμείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τον χώρο του εργοστασίου ακόμα κι αν είναι να αφήσουμε εκεί την ψυχή και  το αίμα μας , ακριβώς επειδή αυτό το εργοστάσιο που κρατάμε ανοιχτό και ζωντανό εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια είναι πλέον ο μόνος τόπος και τρόπος για τη διασφάλιση της επιβίωσης  των οικογενειών μας.

Το εργοστάσιο αυτό είναι πλέον η ζωή μας, η αξιοπρέπειά μας, η μεγάλη μας οικογένεια, και θα υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να παραμείνουμε και να παράγουμε μέσα σ’ αυτό με οποιοδήποτε κόστος .

Αυτή μας την αποφασιστικότητα είναι καλό να την κατανοήσουν επίσης και όποιοι κρατικοί λειτουργοί νομίζουν πως είναι ποτέ δυνατό να υπάρχει κάτι ιερότερο  από το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, τη δικιά μας και των οικογενειών μας .

Επιπλέον, εμείς  οι απλοί εργαζόμενοι της αυτο-διαχειρζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ. έχουμε ίσως και τη μόνη  πρόταση που θα δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους της Φίλκεραμ (που δεν έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης με εμάς) να πάρουν τα οφειλόμενα σ’ αυτούς χρήματα, και μάλιστα πολύ περισσότερα από αυτά που τους τάζουν οι επίδοξοι (real estate) συμπαραστάτες τους.

Όμως, αυτό που πρέπει να κάνουμε πιο ξεκάθαρο από ποτέ είναι πως κανείς κρατικός, δικαστικός , δημόσιος , δημοτικός, πολιτικός  ή πολιτειακός παράγοντας που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να αποτρέψει την καταστροφή των ζωών μας που βιώναμε πριν τριάμισι χρόνια -και που φυσικά δεν περιμένουμε να το κάνει ούτε και τώρα- δεν έχει πλέον το οποιοδήποτε δικαίωμα να μας επιβάλει  το τι θα κάνουμε από εδώ και στο εξής.

Επειδή τώρα πια έχουμε πάρει τις τύχες μας στα δικά μας χέρια, τώρα πια διαχειριζόμαστε μόνοι μας τη δουλειά και τις ζωές μας. Τώρα πια δεν θα αφήσουμε απολύτως κανέναν να τολμήσει να καταστρέψει αυτό που με τόσο κόπο καταφέραμε. Τώρα πια δεν θ’ αφήσουμε κανέναν από εκείνους που σκοπός τους είναι μόνο να καταστρέφουν να μπει εμπόδιο στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.  Αν  το μόνο που ξέρουν και μπορούν κάποιοι είναι να καταστρέφουν, ας καταστρέψουν τις δικές τους ζωές. Εμείς δεν θα τους επιτρέψουμε πια να πειράξουν τις δικές μας και των οικογενειών μας.

Δεν μας έχουν ανάγκη για να καταστραφούν, δεν τους έχουμε ανάγκη για να σωθούμε.

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ :

Η ΒΙΟ.ΜΕ. ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ.

 

Οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ.

Ποιοι και γιατί εχθρεύονται την αυτοδιαχείριση;

Δημοσιεύεται στο 17ο τεύχος του περιοδικού ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ που κυκλοφορεί

 

afisa

Το εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ έχει βρεθεί αντιμέτωπο όχι μόνο με τους “φύσει” και “θέσει” εχθρούς της αυτοδιαχείρισης, τα αφεντικά και το κράτος, αλλά και με δυνάμεις της αριστεράς,  κομμουνιστικές και αντικαπιταλιστικές, ακόμη και του αναρχικού κινήματος. Παρά τις διαφορές τους, οι δυνάμεις αυτές φαίνεται να συμφωνούν ως προς το ότι εντός του καπιταλισμού η αυτοδιαχείριση δεν μπορεί παρά να είναι ένα είδος “αυτοεκμετάλλευσης” των εργαζομένων, μια μορφή “συλλογικού κεφαλαιοκράτη”. Και επομένως, όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης, αλλά, ακόμη χειρότερα, “απαλλάσσει” τον καπιταλισμό από την …υποχρέωσή του να βρίσκει δουλειά και να τρέφει όλους τους εργαζόμενους. Κατά μία άλλη παραλλαγή αυτών των απόψεων, αν και αναγνωρίζονται οι “καλές προθέσεις” τέτοιων εγχειρημάτων, είναι ωστόσο καταδικασμένα απλώς να διαχειρίζονται τη μιζέρια και να αναπαράγουν εντέλει τον καπιταλισμό όσο δε συμβαίνει μια “κεντρική” αλλαγή μέσω της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας.

Στη συζήτηση αυτή, που πολλές φορές έχει πάρει διαστάσεις ανοιχτής πολεμικής και εχθρότητας απέναντι σε κάθε αυτοδιαχειριστική προσπάθεια, έχουν επιστρατευτεί τα βαρύτιμα θεωρητικά τσιτάτα από τις σκονισμένες βιβλιοθήκες, συνήθως, του μαρξισμού-λενινισμού, τα οποία αποδεικνύουν, “επιστημονικά” πάντα, τη μη επαναστατικότητα ή/και την ανοιχτή αντεπαναστατικότητα αυτών των προσπαθειών. Δύο είναι τα κύρια σημεία αυτής της επίθεσης: α) η αυτοδιαχείριση εκτρέπει τους εργαζόμενους από το κύριο έργο που θα πρέπει να έχει το “οργανωμένο εργατικό κίνημα” που είναι η διεκδίκηση αιτημάτων από το κράτος και τις κυβερνήσεις, και β) αρνείται, ή έστω υπονομεύει, την αναγκαιότητα του ρόλου του “κόμματος της εργατικής τάξης” που αυτό και μόνο, με τον αγώνα του για την οργάνωση της τάξης και την κατάκτηση της εξουσίας, μπορεί να “απελευθερώσει” την κοινωνία.

Είναι φανερό, και μόνο από αυτή τη συνοπτική περιγραφή, ότι δεν πρόκειται απλά για κάποιες πολιτικο-θεωρητικές διαφορές αλλά για ένα ολόκληρο πολιτισμικό και κοσμοθεωρητικό ρήγμα που χωρίζει αυτές τις απόψεις από την πνοή και το πνεύμα των αυτοδιαχειριστικών εγχειρημάτων. Στην πραγματικότητα, και γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον, αυτή η αντιπαράθεση συμπυκνώνει με εξαιρετικά διαυγή τρόπο τη διαφορά ανάμεσα στον ηττημένο και ασθμαίνοντα μπροστά στις νέες πραγματικότητες κόσμο της ιδεολογίας και των κάθε είδους “-ισμών” (κλειστών αυτοαναφορικών συστημάτων), από τη μια, και του ζωντανού και ανοιχτού κόσμου της πράξης που παλεύει εδώ και τώρα για απεξάρτηση από τις κυρίαρχες σχέσεις και αυτοκαθορισμό, από την άλλη. Με άλλα λόγια, ανάμεσα σε μια εκ των άνωθεν παλιού τύπου κομματοκεντρική και κρατικά εστιασμένη πολιτική, και σε μια νέου τύπου πολιτική που αναδύεται από τα κάτω, από αγωνίες, διεργασίες και μάχες που αφορούν το “πώς να ζήσουμε” και όχι απλώς το “υπό ποιους θα ζήσουμε”.

Φυσικά, η θεωρητική συζήτηση έχει την ιστορία της και η εξέτασή της έχει τη σημασία της, όμως σήμερα τα παλιά ερωτήματα τίθενται με νέους όρους και οι παλιές απαντήσεις, ανεπαρκείς όπως αποδείχθηκε και στον καιρό τους, δεν μπορούν να διεκδικούν την επάρκεια σήμερα… Είτε από τη σκοπιά των λεγόμενων “αντικειμενικών συνθηκών”, είτε από τη σκοπιά των λεγόμενων “υποκειμενικών συνθηκών” (διαχωρισμός που, στο όνομα μάλιστα του υλισμού, έχει καταντήσει μεταφυσικός), όλες οι έννοιες των παραδοσιακών ιδεολογιών έχουν ρευστοποιηθεί, προσβεβλημένες από τη διπλή απώλεια και του “υποκειμένου” (εργατική τάξη, όπως την ξέραμε) και του “αντικειμένου” (καπιταλισμός, όπως τον ξέραμε). Βεβαίως και τα δύο εξακολουθούν να  υπάρχουν, μόνο που δεν αντιστοιχούν πλέον ακριβώς οι λέξεις με τα πράγματα. Και δεν είναι μόνο οι κυρίαρχοι που ξανασχεδιάζουν το χάρτη των εννοιών και των συμβολισμών της δικής τους κυριαρχίας, αλλά και το ανταγωνιστικό αντικαπιταλιστικό κίνημα επαναπροσδιορίζει τις έννοιες και τα μέσα της
χειραφέτησης με τη δική του πολύπλευρη πρακτική.

Η αυτοδιαχείριση, λοιπόν, ως ζωντανή τάση του σημερινού (“κάτω”) κόσμου, δεν έχει ανάγκη να αντλήσει τα επαναστατικά διαπιστευτήριά της από τις ματαιωμένες σελίδες των απάντων οποιουδήποτε μεγάλου διδασκάλου, ούτε από την ηρωικότητα των ανεκπλήρωτων προσπαθειών του παρελθόντος. Της αρκεί, θα έπρεπε να της αρκεί, το ότι καταφέρνει να εμπλέκει σήμερα, εδώ και τώρα, ένα πλήθος υποκειμένων σε ένα εν δυνάμει σχέδιο αναδιοργάνωσης της ζωής με όρους αυτονομίας, ισότητας και ελευθερίας. Ποια σελίδα τίνος στοχαστή, ποια αφήγηση ποιας εποχής, μπορεί να διεκδικεί ανώτερη ισχύ από την παλλόμενη συγχρονική πράξη της προσπάθειας για απαγκίστρωση από τον ετεροκαθορισμό και την ετερονομία, την κυριαρχία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση, αυτών που υποτίθεται ότι αποτελούν για όλους τους επαναστάτες τον “περιούσιο λαό” της κοινωνικής απελευθέρωσης; Η “πράξις” αυτή δεν είναι αστόχαστη, εμπεριέχει και θεωρητικές καταβολές και ιστορικές εμπειρίες, αλλά δε δημιουργεί κάποιου είδους “ιδεολογική ταυτότητα”. Κι ίσως αυτό είναι που ξενίζει περισσότερο τους θεωρητικούς “καθοδηγητές”, μαθημένοι καθώς είναι σε μια σκέψη πρωτίστως “ταυτοτική” που δομείται γύρω από το ερώτημα “πού κατατάσσεσαι” και όχι γύρω από το “τι είναι αυτό που κάνεις”.

Αλλά αυτό που κάνουμε είναι “περισσότερο ένα μοντέλο μετάβασης, παρά ένα μοντέλο κοινωνίας, όπου χτίζουμε προοδευτικά τις πρακτικές και παίρνουμε αποφάσεις που μας απομακρύνουν από το σημείο εκκίνησής μας εντός του συστήματος, προς τον κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε” (Ενρίκ Ντουράν – συνέντευξη για τη συνεταιριστική πρωτοβουλία CIC της Καταλονίας, διαθέσιμη στο *www.x-pressed.org <http://www.x-pressed.org/>*). Οι παραδοσιακές ιδεολογίες εστίαζαν κυρίως στην περιγραφή των αρχών και των δομών της νέας κοινωνίας (εν είδει άρθρων πίστης στην ιδανική κοινωνία που κάποτε θα φτάσουμε), η μετάβαση ήταν αφημένη στον “αυτόματο πιλότο” μιας κρατικά ελεγχόμενης και καθοδηγούμενης επαναστατικής διαδικασίας. Ο “νέος άνθρωπος” (η καθαρίστρια του “Κράτος και Επανάσταση” του Λένιν, που θα μπορούσε να αναλάβει τη διακυβέρνηση) θα προέβαλε μετά από δοκιμασίες και πολύχρονη κοπιαστική εκπαίδευση από το κόμμα και το κράτος. Μέχρι τότε, ολόκληρη η ιεραρχία του καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας και της διεύθυνσης θα ήταν αναγκαία και αδιαμφισβήτητη. Τα εργοστασιακά συμβούλια και η αυτοδιαχείριση ήταν “αποδιοργάνωση”, ο κρατικός σχεδιασμός και η μονοπρόσωπη διεύθυνση ήταν “οργάνωση”. Ε, λοιπόν, αυτός ο “νέος άνθρωπος” δεν προέβαλε ποτέ τελικά, όπως όλοι ξέρουμε πια σήμερα, γιατί ακριβώς ενώ προσπάθησε να πάρει τα εργοστάσια και τη ζωή στα χέρια του, τελικά υπέκυψε στη διαπαιδαγωγητική λειτουργία του κόμματος και του κράτους.

Όπως φαίνεται από αυτή τη δραματική ιστορική εμπειρία, αλλά κυρίως από τη σύγχρονη ολοκληρωτική καπιταλιστική συνθήκη, το ερώτημα που έχουν να αντιμετωπίσουν θεωρητικά και πρακτικά, ή με μια θεωρητική πρακτική, τα κοινωνικά χειραφετικά κινήματα είναι “πώς μπορεί κανείς να καθιερώσει, στα διαλείμματα της υποτέλειας, τη νέα εποχή της ελευθερίας: όχι την εξέγερση των σκλάβων, αλλά την έλευση μίας νέας κοινωνικότητας μεταξύ ατόμων που ήδη έχουν, ο καθένας από μόνος του, αποτινάξει τα δουλοπρεπή πάθη που αναπαράγονται επ’ αόριστον από τον ρυθμό των ωρών εργασίας;” (Ζακ Ρανσιέρ –
“The nights of labour: The workers’ dream in nineteenth century”, παρατίθεται στο “Ο Σίσυφος και η Εργασία της Φαντασίας”, Stevphen Shukaitis, *http://www.rebelnet.gr <http://www.rebelnet.gr/>*). Κάτι τέτοιο
απαιτεί τη δημιουργία “υλικών βάσεων” για την απεξάρτηση της ζωής μας από το κεφάλαιο και το κράτος. Αν θέλουμε να κινηθούμε από το επίπεδο της προπαγάνδας και των ακαδημαϊκών-πολιτικών μαθημάτων στο επίπεδο της ζωής, πρέπει να βρούμε ή να δημιουργήσουμε εδάφη όπου μπορούμε να ριζώσουμε και να αναπτυχθούμε με τα δικά μας ανεξάρτητα μέσα. Πρέπει να μπορούμε να δημιουργούμε λύσεις από εμάς και για εμάς, και όχι απλά να ζητάμε λύσεις από το κεφάλαιο και το κράτος διαιωνίζοντας την εξάρτησή μας από τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας. Η αυτοδιαχείριση μπορεί να μας παρέχει τα μέσα για την επιβίωσή μας με αξιοπρέπεια και ελευθερία, δημιουργώντας ταυτόχρονα εκείνα τα δίκτυα αλληλεγγύης και οριζόντιας αμεσοδημοκρατικής διασύνδεσης που θα αποτελέσουν το πραγματικό έδαφος κοινωνικής χειραφετικής κίνησης και δημιουργίας των δικών μας κοινών.

Όπως το θέτει και πάλι ο Ρανσιέρ, “η απουσία του αφεντικού από την ώρα και το χώρο της παραγωγικής εργασίας μετατρέπει αυτή την εκμεταλλευόμενη εργασία σε κάτι περισσότερο: όχι απλώς μια συμφωνία που υπόσχεται στο αφεντικό μία καλύτερη απόδοση σε αντάλλαγμα της ελευθερίας της κίνησης των εργατών αλλά τη διαμόρφωση ενός τύπου κίνησης των εργατών που ανήκει σε διαφορετική ιστορία από αυτή των αφεντικών”. Ακριβώς αυτό: η δημιουργία της δικής μας ιστορίας. Ή με άλλα λόγια, η δική μας αυτοεκπαίδευση …στο να μην είμαστε εργάτες. Να μην είμαστε απλώς ο άλλος πόλος του κεφαλαίου, έτοιμοι να πεθάνουμε από ασφυξία μόλις κοπεί ο δεσμός μας (ή μάλλον τα δεσμά) μαζί του. Στην παραδοσιακή ιδεολογία και εργατική πολιτική υπάρχουν μόνο αφεντικά και εργάτες. Γι’ αυτό και τους εργάτες που επιλέγουν την αυτοδιαχείριση δεν μπορούν να τους κατατάξουν παρά μόνο ως καινούργια αφεντικά. Δεν υπάρχει χώρος για να κινηθούν οι εργάτες πέρα από αυτή τη σχέση, καταργώντας έτσι και τον εαυτό τους ως επιβεβαίωση του κεφαλαίου. Αυτόν το δρόμο πασχίζει να διασχίσει, με τεράστιες δυσκολίες και πλήθος αντιφάσεων, η αυτοδιαχείριση. Και αυτό είναι που πάνω απ’ όλα δε συγχωρούν οι εχθροί της…

Πηγή: http://www.alterthess.gr/content/poioi-kai-giati-ehthreyontai-tin-aytodiaheirisi-toy-kosta-haritaki

 

Ανοιχτή διάθεση προϊόντων ΒΙΟ.ΜΕ (Νάουσα)

10465242_612015582263560_6714633864473499708_o 10530653_612015715596880_4585251308850025104_o 10985412_612015852263533_4321448768538574937_oXθες Σάββατο 21/2 πραγματοποιήσαμε ως κοινωνικός χώρος ανοιχτή διάθεση προϊόντων της ΒΙΟ.ΜΕ στη κεντρική πλατεία της Νάουσας, προκειμένου να δείξουμε, έστω και στον ελάχιστο αυτό βαθμό, την αλληλεγγύη μας με τον αγώνα των εργαζομένων του κατειλημμένου εργοστασίου καθώς και να ενημερώσουμε όσο μπορούμε τη πόλη για το εγχείρημα που μόλις γιόρτασε τα 2 του χρόνια.

Ο πάγκος μας επίσης περιελάμβανε τη νέα κυκλοφορία του βιβλίου “Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής” από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες και τις εκδόσεις των Συναδέλφων, καθώς και το επίσης νέας κυκλοφορίας βιβλίο του Αλέξανδρου Κιουπκιολή “Για τα κοινά της ελευθερίας” από τις εκδόσεις Εξάρχεια.

Εμείς από την πλευρά μας, στηρίζουμε και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, αυτοδιεύθυνσης και συνεργατικότητας. Ελπίζουμε και επιδιώκουμε η χθεσινή μέρα να σηματοδοτήσει μία σειρά ημερών γεμάτες από αντίστοιχες δράσεις σε κάθε γωνιά της πόλης.

Η ΒΙΟ.ΜΕ γιορτάζει τα 2 χρόνια χωρίς αφεντικά

Η ΒΙΟ.ΜΕ. γιορτάζει τα 2 χρόνια λειτουργίας του εργοστασίου από τους εργάτες του διοργανώνοντας ένα τριήμερο αγωνιστικό φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη.

 168934-viome-genethlia-gia-net1

 

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ:

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου:

19.00 στην ΕΤ3 στην λεωφόρο Στρατού

Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Αντρές Ρουτζέρι “Οι Ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής” / συνέκδοση των εκδόσεων των Συναδέλφων και των Ακυβέρνητων Πολιτειών.

Συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, τα εκδοτικά εγχειρήματα και τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ, για τις ομοιότητες, τις διαφορές, τις δυσκολίες αλλά και τις ελπίδες που γεννά το κίνημα των κατειλημμένων εργοστασίων και επιχειρήσεων στην Αργεντινή αλλά και το “πείραμα” της ΒΙΟ.ΜΕ.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου:

17.30 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ από την Καμάρα

Κάτω τα χέρια από τον αγώνα της ΒΙΟΜΕ. Τα εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς! Δυναμώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε σχέδιο που αποσκοπεί στην διάλυση του αγώνα και την εκκένωση του εργοστασίου. Αυτό το εργοστάσιο θα μείνει σε χέρια εργατικά!

19.00  Πανελλαδική συνέλευση εργαζομένων και αλληλέγγυων στο Κινηματοθέατρο “Αλέξανδρος”, Εθν. Αμύνης 1

Να διευρύνουμε το δίκτυο διανομής και αλληλεγγύης. Να ενώσουμε τις εμπειρίες ενός αγώνα που έχει βρει υποστηρικτές εντός και εκτός συνόρων. Να σπείρουμε την ιδέα της εργατικής αυτοδιαχείρισης παντού.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου:

Στο ελεύθερο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

10.00 Ανοιχτή διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες

Δεκάδες παραγωγοί, ποικίλων ειδών, μαζί με τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ, διαθέτουν τα προϊόντα τους χωρίς μεσάζοντες.

15.00 Λαϊκό γλέντι

Γενέθλιο γλέντι στο εργοστάσιο που θα ξεκινήσει από τις 15.00 με τις συμμετοχές μουσικών όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.

Ανοιχτή δημόσια διάθεση προϊόντων της ΒΙΟΜΕ στην Αθήνα

VIOME_Athina

Στο πλαίσιο των πανελλαδικών εκδηλώσεων για τα 2 χρόνια αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) οργανώνει ανοιχτή δημόσια αγορά προϊόντων της ΒΙΟΜΕ και παρέμβαση με μικροφονική στην πλατεία Καπνικαρέας, την Τετάρτη 11/2, από τις 12:00 μέχρι τις 5 μ.μ.

Το Σαββατοκύριακο 14-15/2 ανεβαίνουμε στη Θεσσαλονίκη για να πάρουμε μέρος στη διαδήλωση στήριξης της ΒΙΟΜΕ, στην πανελλαδική συνέλευση των αλληλέγγυων μελών και στις εκδηλώσεις στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ.

Δηλώσεις συμμετοχής για την αποστολή στη Θεσσαλονίκη μέχρι και την Τρίτη 10/2, στο protviome@gmail.com, για να οργανώσουμε τη μεταφορά και τη φιλοξενία μας εκεί.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) στη ΒΙΟΜΕ

Το κάλεσμα των εργαζομένων
της Συνεργατικής εργαζομένων ΒΙΟ.ΜΕ.
 
Μετά από τέσσερα χρόνια αγώνα για την εξασφάλιση
των θέσεων εργασίας μας και το δικαίωμα στην ζωή και στην αξιοπρέπεια:
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. καταφέραμε, μαζί με τις ανοιχτές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο, να φτάσουμε τον αγώνα μας σ’ ένα σημείο όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας όχι μόνο γνωρίζει την αδιάκοπη και ακατάβλητη προσπάθεια μας, αλλά μας προσφέρει την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξή του για να κάνουμε ολοένα και περισσότερα βήματα προς τον αδιαπραγμάτευτο στόχο μας που είναι η απρόσκοπτη και νόμιμη λειτουργία του εργοστασίου και η αξιοπρεπής επιβίωση μας μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν από την επίσημη έναρξη της επαναλειτουργίας του εργοστασίου, έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορούμε σήμερα να πούμε με βεβαιότητα πως διαθέτουμε την απαιτούμενη ικανότητα και εμπειρία για να κρατήσουμε το εργοστάσιο ζωντανό κι εμάς τους εργαζόμενους ενεργούς και σε παραγωγική δράση.
Παράλληλα, ο συνεχής αγώνας για την  αξιοπρεπή μας επιβίωση και για τη νόμιμη λειτουργία του εργοστασίου, μας έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας συνειδητής και σταθερής στάσης για το δικαίωμα στην εργασία, γενικότερα, αλλά και μιας σχετικής με αυτό το δικαίωμα πρότασης προς όλη την κοινωνία . Αυτή η πρόταση δεν είναι άλλη από τη διαχείριση του πλούτου που παράγεται από τους εργαζόμενους από αυτούς τους ίδιους τους εργαζόμενους, με κανόνες δημοκρατίας και υπό τον έλεγχο της κοινωνίας, η οποία είναι άλλωστε και η μόνη που μπορεί να απαντήσει στις ανάγκες της.
Αυτά είναι τα προτάγματα με τα οποία βγαίνουμε προς την κοινωνία, που έξι χρόνια τώρα υποφέρει από τις αποφάσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων, χωρίς καμιά ελπίδα για κάτι διαφορετικό από αυτό που -αδιαφορώντας πλήρως για τον κόσμο που υποφέρει- είχαν επιλέξει οι μέχρι πρότινος κυβερνώντες, δηλαδή, την πλήρη αποδόμηση των με σκληρούς αγώνες κατακτημένων  κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η επιτυχία της προσπάθειας όλων εμάς που εργαζόμαστε στη ΒΙΟ.ΜΕ είναι εξαιρετικά σημαντική, όχι μόνο για τη δική μας επιβίωση, όχι μόνο επειδή εγχειρήματα σαν αυτό της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι κατά την άποψή μας η μόνη λύση σε καιρούς κρίσης, αλλά και επειδή αυτή μας η προσπάθεια προτάσσει μια διαφορετική ‘φιλοσοφία’ και προσέγγιση της παραγωγικής διαδικασίας που θα δίνει σε όλους εμάς που πραγματικά παράγουμε και ξέρουμε πώς να παράγουμε τον ρόλο που δικαιωματικά μας ανήκει: Εργάτες και αγρότες να διαχειριζόμαστε τον πλούτο που παράγουμε με σεβασμό στο περιβάλλον και προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας.
Είναι η ευρύτερη κοινωνία αυτή στην οποία απευθυνθήκαμε εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ.,  όταν  βρεθήκαμε σε αδιέξοδο την εποχή που δεν ξέραμε πώς ακριβώς να προχωρήσουμε στον αγώνα μας. Και ήταν μέσα απ’ αυτή μας την απεύθυνση που βρέθηκαν πολλές λύσεις σε πολλά και μεγάλα προβλήματα (από τη στοιχειώδη επιβίωση μας μέχρι και το πώς και τι άλλο θα μπορούσαμε να παράγουμε) με αποτέλεσμα να αντέχουμε μέχρι και σήμερα να βρισκόμαστε μέσα στο εργοστάσιο και να παλεύουμε για τη ζωή μας και των οικογενειών μας, καταπολεμώντας και αποφεύγοντας παράλληλα τη βύθισή μας στην κατάθλιψη και την απόγνωση που φέρνει η ανεργία  και η αεργία.
Σήμερα, με τις σχέσεις που έχουμε αποκτήσει με μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που μας στηρίζουν,  ζητούμε για μια ακόμα φορά την πολύ σημαντική για εμάς στήριξή τους, μιας και βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου στο βάθος του αγώνα αυτού φαίνεται τελικά να υπάρχουν κάποιες (έστω και προσωρινές) λύσεις που θα επιτρέψουν τη λειτουργία όχι μόνο της ΒΙΟ.ΜΕ. αλλά και άλλων εργοστασίων οι εργαζόμενοι των οποίων βρίσκονται ή θα βρεθούν σύντομα στην ίδια με μας κατάσταση, καθώς παλεύουμε για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού για όλους μας νομικού πλαισίου.
Με γνώμονα την αξιοπρεπή επιβίωση των εργαζομένων αλλά και την αρχή σύμφωνα με την οποία τα κέρδη που τυχόν θα προκύπτουν θα πρέπει να επιστρέφουν στην κοινωνία που έτσι κι αλλιώς θα συμμετέχει με τη στήριξή της στη διαδικασία, πιστεύουμε πως οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μπορούν να αναλαμβάνουν συλλογικά μέσα από τα σωματεία τους την προσπάθεια να περάσουν  σε αυτόν τον τρόπο παραγωγής, με τέτοιους κανόνες βάσης και άμεσης δημοκρατίας ώστε αυτοί που θα αποφασίζουν για όλα τα θέματα που αφορούν την παραγωγή  αλλά και την διακίνηση των προϊόντων να μην είναι άλλοι από εκείνους που θα συμμετέχουν έμπρακτα στις παραπάνω διαδικασίες. Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι πως η πρόταση μας προς την εργατική τάξη σχετικά με την ικανότητά μας να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας είναι όχι μόνο δίκαιη και αναγκαία αλλά και  εφικτή.
 
Πρώτα και κύρια επειδή η καλύτερη δυνατή και προς το πραγματικό όφελος της κοινωνίας διαχείριση του πλούτου που παράγουμε δεν μπορεί να γίνεται από κανέναν άλλο παρά από εμάς τους ίδιους.
Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε άμεσο συμφέρον να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε το περιβάλλον που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, φυλάσσοντάς το σαν κόρη οφθαλμού.                           
Εμείς είμαστε αυτοί που παίρνουμε το βάρος και την ευθύνη να εισάγουμε στην κοινωνία άλλους τρόπους λειτουργίας της παραγωγικής διαδικασίας, με κανόνες βάσης αλλά και μέσα από την εμπειρία μας από παλιότερους αγώνες .               
Εμείς είμαστε το ζωτικής σημασίας γρανάζι που θα δώσει κίνηση και στα υπόλοιπα γρανάζια της κοινωνίας.
 Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. παρομοιάσαμε την  πρόταση αυτή που κάνουμε με το μικρό κουρντιστήρι ενός μεγάλου ρολογιού, που με τη σειρά του το  παρομοιάσαμε με το σύνολο της κοινωνίας. Κι αυτό που είπαμε είναι ότι το μικρό αυτό κουρδιστήρι μπορεί και θέλουμε να δώσει κτύπο ζωής και κίνηση στο μεγάλο γρανάζι της εργατικής τάξης , δηλαδή, στο μόνο που μπορεί να επανεργοποιήσει όλα τα μικρότερα γρανάζια της κοινωνίας ώστε να πάρει μπρος το μεγάλο ρολόι (η κοινωνία στο σύνολό της) και ν’ αρχίσει πλέον να λειτουργεί μέσα από νέους θεσμούς που δεν θα έχουν τις παραδοσιακές αγκιστρώσεις της  ανάθεσης και διαπλοκής.
Έτσι, με βάση αλλά ταυτόχρονα και με σταθερό και συνεπή μας στόχο όλα τα παραπάνω, σας καλούμε να πάρετε με αγωνιστικότητα μέρος στις τριήμερες εκδηλώσεις μας των εργαζομένων και των αλληλέγγυων της ΒΙΟ.ΜΕ.
Επειδή μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επιτύχουμε όλοι μαζί αυτό που ονειρευτήκαμε και λέμε πως είναι η μοναδική ρεαλιστική πρόταση για την επιβίωση και τη συνοχή όλης της κοινωνίας.
Επειδή αλλιώς δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο παρά η καταστροφική για όλη την εργατική τάξη παθητική αποδοχή των όσων μας επιβάλουν τα συμφέροντα άλλων.
Φεβρουάριος 2015
Οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ

Κάτω τα χέρια από την ΒΙΟ.ΜΕ. ρεεε!!!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ
 
afisaΗ εργοδοσία από ό,τι φαίνεται δεν σταμάτησε να έχει ενδιαφέρον για την ΒΙΟ.ΜΕ. 
Παρόλο που δεν έχει καμία οικονομική  αξία για κανέναν, κατάφεραν να βρουν τον τρόπο 
για να την βγάλουν στο «σφυρί», με μοναδικό στόχο να εμποδίσουν τους εργαζόμενους 
που επιμένουν να λειτουργούν ένα εργοστάσιο που είναι επί τριάμισι χρόνια εγκαταλειμμένο.
Ένα εργοστάσιο που έχει γίνει το σύμβολο ενός αντισυμβατικού αγώνα των εργαζομένων, 
που δεν έχουμε απώτερο στόχο να πάρουμε κάποια χρήματα μέσα από το κλείσιμο και την 
απαξίωση των εγκαταστάσεων, αλλά επιμένουμε στην επαναλειτουργία του εργοστάσιου κι 
έχουμε καταφέρει, ως ένα σημείο, να το κάνουμε πράξη μιας και επί δύο χρόνια τώρα 
καταφέρνουμε να κρατάμε το εργοστάσιο ζωντανό, ανοιχτό στην κοινωνία και εμάς τους 
εργαζόμενους,  να συμμετέχουμε σε μια αλληλέγγυα παραγωγή και να καταφέρνουμε να 
επιβιώνουμε μέσα από την αλληλεγγύη, απομακρύνοντας έτσι την περίπτωση κατάθλιψης 
που έχει κατακυριεύσει συναδέλφους που έχουν απολυθεί και είναι οι όμηροι των μνημονικών πολιτικών. 
Μέσα σ’ αυτό το εργοστάσιο βρίσκονται κλεισμένες ψυχές που επιμένουν να μείνουν 
ζωντανές, άσχετα με το τι έχουν αποφασίσει για λογαριασμό τους οι μέχρι χτες 
κυβερνώντες, αντάμα με το κεφάλαιο που έκανε την μέτρηση μόνο σαν νούμερα και δεν 
δέχτηκε σε καμία περίπτωση το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια, που εμείς βάζουμε 
στην πρώτη γραμμή.  Ή δεν είχαν τουλάχιστον την πολιτική βούληση να δώσουν μια λύση 
στο πρόβλημα και έτσι κατάφεραν να κερδίζουν χρόνο που χάναμε εμείς. Κατάφεραν να 
μας φάνε πολύ χρόνο, μιας και όταν δώσαμε για πρώτη φορά το πρόγραμμά μας για την άμεση επαναλειτουργία, αυτό αφορούσε την άμεση πρόσληψη 65 εργαζομένων και την 
παραγωγή σε πλήρη λειτουργία. Αν αυτό το πρόγραμμα γινόταν δεκτό πριν 3 χρόνια θα είχε 
παραμείνει στο εργοστάσιο το σύνολο των εργαζομένων, δεν θα γινόταν καμιά απαξίωση 
της παραγωγής οικοδομικών υλικών και δεν θα χανόταν η επαφή με τους παλιούς πελάτες .
Αφού κατάφεραν να ροκανίσουν τον χρόνο, τώρα που είδαν πως δεν έχουμε καμιά διάθεση 
να τα παρατήσουμε, «μπήκε» μπροστά η ΑΓΕΤ Ηρακλής (σε μια επίδειξη αλληλεγγύης 
ανάμεσα στο κεφάλαιο)  και έφερε τη ΒΙΟ.ΜΕ. σε πτώχευση, παρόλο που γνώριζε ότι δεν 
πρόκειται να πάρει «μία» από την πτώχευση αυτή.
Και αυτές τις μέρες γίνεται μια προσπάθεια να μπουν μέσα στο εργοστάσιο και να 
«σκοτώσουν» μαζί με τις εγκαταστάσεις και το πνεύμα των εργαζομένων και αλληλέγγυων της ΒΙΟ.ΜΕ. 
Εμείς οι εργαζόμενοι, μαζί με τους αλληλέγγυους που βρίσκονται συνεχώς δίπλα μας, δηλώνουμε κατηγορηματικά: 
Δεν πρόκειται να αφήσουμε τον χώρο όπου τόσο πολύ πονέσαμε τόσα χρόνια τώρα. 
Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας να αναστήσουμε ένα εγκαταλειμμένο 
εργοστάσιο και να το αφήσουμε  στα χέρια των όρνεων που θέλουν να εισβάλουν μέσα με 
μοναδικό σκοπό να βγάλουν κέρδος πουλώντας τα μηχανήματα για ψίχουλα και 
εμποδίζοντας την επαναλειτουργία του.
Δεν θα δεχτούμε να μείνουμε στο δρόμο όλες αυτές οι ψυχές που έχουμε πια γίνει μια
ψυχή, η ψυχή του εργοστάσιου της ΒΙΟ.ΜΕ που είναι παράδειγμα εργατικού και 
κοινωνικού αγώνα, ενός  εργοστάσιου που δεν εγκαταλείψαμε  ούτε λεπτό επιμένοντας στο 
δικαίωμά μας στη δουλειά, στην ζωή, και στην αξιοπρέπεια.
Δίνουμε όρκο στους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας που βρεθήκαν 
σε όλο αυτό το διάστημα δίπλα μας  και υπολογίζουν στην επιτυχία του εγχειρήματος της 
ΒΙΟ.ΜΕ., πως θα υπερασπιστούμε τις αξίες μας αυτές με κάθε κόστος και θα παλέψουμε  
για την τελική νίκη που θα είναι νίκη όλου του εργατικού κινήματος, μιας και αυτό που 
ζητούμε είναι να μπορούν όλοι οι εργαζόμενοι που το επιθυμούν να μπαίνουν σε μια 
τέτοια λειτουργία .
Συνάδελφοι-σσες ,  συναγωνιστές-ριες  ,αλληλέγγυοι υποστηρικτές-ριες, πρέπει να 
συνεχίσουμε να πιστεύουμε πολύ δυνατά πως η λειτουργία της BΙΟ.ΜΕ. είναι 
«καταδικασμένη» να επιτύχει!!!
Ζητούμε τη στήριξη για να φωνάξουμε δυνατά και να μας ακούσουν όλοι, όσο “ψηλά” και 
αν βρίσκονται, 
«κάτω τα ξερά σας από την ΒΙΟ.ΜΕ.!»