Αρχείο κατηγορίας ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,Δίκες εργαζομένων,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,Κυριακάτικη αργία

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ 28/12/14

Σχολιάστε
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας) προσφέρει από το Ταμείο Αλληβοήθειας που έχει συγκροτήσει:
– 200 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα της αγωγής που έχει καταθέσει η συνάδελφος Μ. σε βάρος του εργοδότη της (απολυμένη από το Μουσικό Καφενείο, Νέα Σμύρνη).
– 200 ευρώ στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής για τα δικαστικά έξοδα των συλληφθέντων έξω από το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και έξω από το Α.Τ. Ακροπόλεως, την ημέρα της απεργίας στον κλάδο του βιβλίου (Κυριακή 28/12/2014).
logo
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,Κυριακάτικη αργία,ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

Σχολιάστε

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 18/1

11πμ, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Σόλωνος και Ασκληπιού)

10:30 πμ Τσιμισκή με Αριστοτέλους – Θεσσαλονίκη.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αλλά και η πλήρης ελαστικοποίηση των ωραρίων είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που εντάθηκε με αφορμή την κρίση. Είναι ένα μέτρο που θα ωφελήσει άμεσα κυρίως τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου του εμπορίου και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, θα ευνοήσει δηλαδή την περαιτέρω συσσώρευση κεφαλαίου. Είναι άλλη μια επίθεση σε εργασιακά κεκτημένα που ανοίγει τον δρόμο για την περαιτέρω εντατικοποίηση κι αυταρχικοποίηση των ήδη επισφαλών εργασιακών σχέσεων σύμφωνα με το κυρίαρχο πνεύμα της πλήρους εμπορευματοποίησης των ζωών μας. Για να επιβιώσει ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε κρίση πρέπει να επεκταθεί επιθετικά σε ολοένα και περισσότερα σημεία όπου μέχρι τώρα δεν είχε εκμεταλλευτεί επαρκώς. Ο στόχος είναι η μετατροπή των εργαζόμενων σε εργατικές μηχανές με ελάχιστα δικαιώματα που όταν δε δουλεύουν θα είναι πειθήνιοι καταναλωτές.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπάλληλους αλλά όλους τους εργαζόμενους. Οι απεργίες των σωματείων του κλάδου τις Κυριακές που είναι ανοιχτά τα καταστήματα είναι απαραίτητες και πρέπει να στηριχτούν, αλλά δεν αρκούν. Είναι απαραίτητος ο οριζόντιος συντονισμός ευρύτερων κομματιών της τάξης μας, σωματείων βάσης, εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων ώστε αυτές οι απεργίες να αποκτήσουν γενικευμένα χαρακτηριστικά. Σε αυτή την προσπάθεια ο θεσμικός συνδικαλισμός και οι ηττημένες λογικές και πρακτικές του είναι βάρος κι όχι σύμμαχος. Για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη ο δρόμος είναι ένας: πρέπει να καταστρέψουμε τη λειτουργία της αγοράς τις Κυριακές. Με μαζικές πορείες, δυναμικές παρεμβάσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων, σαμποτάζ, κλεισίματα δρόμων να δημιουργήσουμε ένα πολύμορφο κίνημα μέχρι να το πάρουν απόφαση ότι τις Κυριακές μας δεν πρόκειται να τις χαρίσουμε στον κόσμο του εμπορεύματος. Τις Κυριακές μας θα τις χρησιμοποιήσουμε για να γλεντήσουμε και να συζητήσουμε, για να ερωτευθούμε και να οργανώσουμε την Κοινωνική Επανάσταση που θα σαρώσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου και θα οικοδομήσει την ελευθερία.

Διαβάστε σχετικά στο omnia sunt communia:

https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/?p=10765

Ενάντια στην κυριακάτικη εργασία. (ΕΣΕ Θεσ/νίκης),             https://athens.indymedia.org/post/1538416/

κάλεσμα σε απεργιακή διαδήλωση από το Συντονιστικό δράσης, https://athens.indymedia.org/post/1538410/

Ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. (Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσ/νίκης)                                                                                        https://athens.indymedia.org/post/1538432/

 

ΕΣΕ Θεσ/νίκης:Συγκέντρωση-Πορεία

Την Κυριακή 18/01 στις 10.30 θα πραγματοποιηθει συγκεντρωση (Τσιμισκή με Αριστοτέλους) και πορεία στο κέντρο της πόλης.2014_10_Kiriakatiki_poster_small_b

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,Ανακοινώσεις,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,εργατικα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,καταστολή,κρατική καταστολή,Κρατική τρομοκρατία,Κυριακάτικη αργία

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Θεσσαλονίκης: Κουλτούρα, εκμετάλλευση και καταστολή

1 σχόλιο

ΕΣΕ_ΣΕΛΑΝΙΚ

Ο αγώνας για την κυριακάτικη αργία έχει απελευθερώσει δυναμικές και αντιδράσεις τόσο στα αφεντικά όσο και στους εργαζόμενους. Τα αφεντικά μικρά και μεγάλα έχουν δείξει πόσο σημαντική είναι για αυτούς η επιβολή και άλλων εργάσιμων ημερών μέσα στην εβδομάδα βάζοντας υπουργούς να νομοθετούν, μπάτσους να ξυλοκοπούν και να συλλαμβάνουν, κόμματα και εργατοπατέρες να υπόσχονται και να δολοπλοκούν.

            Το βιβλιοπωλείο του Ιανού, έχοντας και στο παρελθόν δείξει την διάθεση του για ξεζούμισμα των εργαζόμενων του, δεν δίστασε αυτή τη φορά να διατάξει την αστυνομία να διαλύσει την απεργιακή συγκέντρωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής έξω από το τοπικό κατάστημα στης Σταδίου πετυχαίνοντας τραυματισμούς και συλλήψεις απεργών και αλληλέγγυων. Την ίδια ώρα ήταν προγραμματισμένη εκδήλωση του Ιανού σε συνεργασία με το “Κόκκινο” (ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ) που διατείνεται πως είναι ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία.  Το εν λόγω βιβλιοπωλείο πήρε απλά τη σκυτάλη της καταστολής των Κυριακάτικων απεργιών μετά την επίθεση των ΜΑΤ στην Ερμού της Αθήνας τον Απρίλιο του και έξω από τα Attica της Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του 2014.

            Και οι εργαζόμενοι όμως έχουμε αντιληφθεί την κομβική σημασία της επιβολής της Κυριακάτικης εργασίας και τον ρόλο που έχουμε να επιτελέσουμε στην ακύρωση αυτής της απόφασης. Έχουμε την υποχρέωση ως εργατική τάξη να επιδείξουμε την δύναμη που έχουμε όχι μόνο να καταργήσουμε οποιοδήποτε αντιεργατικό  νόμο έχει ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια αλλά και να κερδίσουμε νέους επιθετικούς αγώνες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΣΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,Ανακοινώσεις,αναρχοσυνδικαλισμός,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση

ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

1 σχόλιο

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας κλάδος που κήρυξε απεργία. Οι απεργοί, μαζί μ’ άλλους ανθρώπους (αλληλέγγυους τους λένε) περιφρούρησαν το δικαίωμά τους στην απεργία, αποκλείοντας γνωστά και μη εξαιρετέα αφεντικά, τα οποία έχουν προκαλέσει κατά καιρούς μικρά και μεγάλα προβλήματα στον εν λόγω εργασιακό χώρο, και όχι μόνο. Ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία μπορεί να ανταγωνιστεί μεγάλα ονόματα στο χώρο της σεναριογραφίας. Μπορείτε να το διαπιστώσετε και εσείς:

Την Κυριακή 28 Γενάρη ο κλάδος του βιβλίου κήρυξε μια μοναχική απεργία. Οι λόγοι της αναγκαιότητας για την κυριακάτικη αργία δε θα αναλυθούν εδώ, αφού μπορεί κάποιος να βρει πλούσιο υλικό μέσω του συντονιστικού για αυτήν. Οργανώθηκαν απεργιακές περιφρουρήσεις στον Ιανό και στον Παπασωτηρίου. Στον Ιανό μάλιστα, ο -κατά τ’ άλλα αριστερών καταβολών- σταθμός “κόκκινο” είχε συνάψει πενθήμερη εορταστική συνεργασία, με φιλανθρωπικό στόχο, προφανώς όχι για τους εργαζόμενους, αφού κανένα αφεντικό δε θα έδειχνε ποτέ την “ανθρωπιά” του σε τέτοια “κτήνη”.

Τότε ο Ιανός αποφάσισε να ζητήσει την ανεκτίμητη συμβολή της αστυνομίας, για να καθαρίσει από την πλέμπα, η οποία παλεύει για τα δικαιώματα που κάποτε χαρακτηρίζονταν αναφαίρετα. Η αστυνομία συνεργάζεται. Και εκεί αρχίζει το show.

Ξυλοδαρμοί γύρω από το μαγαζί, χημικά και εξευτελιστικά γδυσίματα συνέθεσαν μια γιορτινή ατμόσφαιρα στο κέντρο της Αθήνας. Το θέαμα απογειώνεται με τέσσερις συλλήψεις και μια προσαγωγή. Αξίζει να αναφερθεί πως δυο από τους συλληφθέντες ήταν περαστικοί. Στο Α.Τ. Ακροπόλεως όπου μεταφέρονται, συγκεντρώνονται δεκάδες αλληλέγγυοι, κάποιοι από τους οποίους είχαν χτυπηθεί κατά τη διάρκεια της επίθεσης της αστυνομίας και περίμεναν να υποβάλλουν μηνύσεις. Ο προσαχθείς αφήνεται ελεύθερος. Η συγκέντρωση σπάει απρόκλητα και με τη βία μετά από δυο περίπου ώρες. Εκ νέου χημικά και ξυλοδαρμός, αλλά αυτήν τη φορά η αστυνομία δεν ήταν αρκετά αποτελεσματική και ο αριθμός των συλληφθέντων μειώθηκε σε τρεις!

Στην ιστορία αυτή υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία πρέπει να δείξουμε ιδιαίτερη προσοχή, γιατί αποτελούν πρωτοφανείς συμπεριφορές της εργοδοσίας και της ΕΛ.ΑΣ και μας δείχνουν το δρόμο εκείνων που ενδέχεται να παγιωθούν ή να ακολουθήσουν.

Αρχικά, ο εξευτελισμός μέσω γδυσίματος που υπέστησαν δύο από τους εφτά συλληφθέντες εφαρμόστηκε λίγες ημέρες αργότερα και στους αφισοκολλητές του “Διστόμου”. Επίσης, το να απαιτεί η εργοδοσία από την αστυνομία να χτυπήσει απεργούς, χωρίς καμιά πρόκληση από τους τελευταίους, είναι πρακτική που δε θυμίζει ούτε καν χούντα και δείχνει έκδηλα τα μέτωπα που έχουν δημιουργηθεί. Και στο ATTICA είδαμε ΜΑΤ να φυλάνε το κτίριο κατά τη διάρκεια απεργιακής διαδήλωσης, αλλά ο Ιανός ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Τέλος, ο ξυλοδαρμός των συλληφθέντων, μέσα στο τμήμα, μπροστά στα μάτια των δικηγόρων τους, μας δείχνει ότι τα κτήνη είναι αδίστακτα και ότι πρέπει να οργανώσουμε τη δύναμή μας με θάρρος και αλληλεγγύη, έχοντας στο μυαλό μας πως τίποτα πια δεν είναι δεδομένο.

Δεν είναι ώρα για πεσιμισμούς και ματαιότητες. Αν δεν τους επηρέαζαν οι αγώνες μας θα έμεναν στην τυπική προπαγάνδα περί “γραφικών συνδικαλιστών”. Αν δεν μας φοβόντουσαν δε θα μας χτυπούσαν με αυτόν τον τρόπο. Θα απαντήσουμε στην επίθεση αυτή με οργάνωση και αλληλεγγύη.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 7 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 28ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ese.espiv.net / ese-ath@espiv.net

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,καταληψεις-στεκια-αυτοδιαχειριζομενοι χωροι,κρατική καταστολή,Κρατική τρομοκρατία,μπατσοι-καταστολη

Ανακοίνωση της ΕΣΕ για τις εισβολές στις 16 Δεκέμβρη

Σχολιάστε

Την Τρίτη 16 logoΔεκέμβρη η “Επιχείρηση Πανδώρα” που ξεκίνησαν οι Ισπανικές αρχές προκάλεσε μάλλον θαυμασμό στην ελληνική αστυνομία για τα κατορθώματα των Ισπανών συναδέλφων τους και σκέφτηκαν να τους μιμηθούνε. Τις μεσημεριανές ώρες τις ίδιας ημέρας η ασφάλεια Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε εισβολές σε τρία σπίτια συντρόφων, ένας από τους οποίους μέλος της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης. Αφού ολοκλήρωσε τις “έρευνές” και την χαρτογράφηση χωρίς να βρει στοιχεία αποχώρησε πιθανόν απογοητευμένη αφού δε μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που δημιούργησαν οι συνάδελφοι στην Βαρκελώνη.
Η εντεινόμενη καταστολή και σκευωρίες των αρχών εναντίον ανθρώπων και κομματιών της κοινωνίας που αντιστέκονται συνθέτει μια ξεκάθαρη εικόνα για την κατάσταση την οποία βρίσκονται τόσο το ελληνικό κράτος όσο και υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης στην προσπάθειά τους να φιμώσουν την όποια ριζοσπαστική κίνηση ξεπηδάει. Οι διώξεις των Ισπανών συντρόφων και η ψήφιση του “Νόμου Φίμωτρο” ,οι εξώσεις σε καταλήψεις στέγης στο Μιλάνο, η «σκούπα» στους Σύριους απεργούς πείνας για να μην χαλάνε την μόστρα του γιορτινού Συντάγματος είναι μερικά από τα τελευταία περιστατικά που συμπληρώνουν την ατέλειωτη αυτή λίστα. Είναι φανερό και σε αυτούς με την ελάχιστη κριτική σκέψη ότι τους τελευταίους μήνες η ελληνική κυβέρνηση έχοντας χάσει κάθε κοινωνική νομιμοποίηση παραπαίει. Σε αυτή την ρευστή πολιτική κατάσταση και με το κόστος για του κυβερνώντες να μεγαλώνει πόσο μάλλον όταν βρίσκονται προ εκλογών η δημιουργία “τρομοκρατών”, μαζί φυσικά με όλο το συρφετό του θεάματος παρουσιάζεται σαν ένα καλό χαρτί για την εικόνα ενός κράτους εγγυητή.

 

Βασική λειτουργία του κράτους άλλωστε είναι η διατήρηση μια σχέσης υποταγής που επιβάλλεται από τις προσταγές του κεφαλαίου. Δεν πρόκειται για προσωπική εκδίκηση ή για προσωποποίηση των διώξεων αλλά για το μονοπώλιο πάνω στη βία και έναν μονόλογο προς την κοινωνία που κοιτάζει παθητικά και που πρέπει να εξασφαλίστει η εθελοδουλεία της προς συνέχιση αυτής της κατάστασης στήνοντας απέναντι όσους προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι. Ωστόσο στην διαδικασία εγκόλπωσης, συμπίεσης και εκφυλισμού της κοινωνικής ετερογένειας συνεχώς αναδύονται αντιτιθέμενες κοινωνικές δυνάμεις που αμφισβητούν, αντιστέκονται στην πειθάρχηση και τείνουν στην καταστροφή αυτού.

 

Μέσα από τη σύγκρουση διαφαίνονται δύο πράγματα με βεβαιότητα, ότι ο ταξικός ανταγωνισμός παίρνει νέες διαστάσεις και ότι η συλλογική συνείδηση και οι πρακτικές των αντιστεκόμενων υποκειμένων επαναπροσδιορίζονται. Δεν δέχονται να περιοριστούν μέσα σε πολιτικές διαχείρισης της μιζέριας ούτε σε ελεημοσύνες και δείχνουν πια να αναγνωρίζουν το πρόσωπο του καταπιεστή. Η αυτοοργάνωση σε χώρους εργασίας και κλάδους που πρωτύτερα ο μαχητικός συνδικαλισμός ήταν ανέκδοτο, οι αγώνες κατοίκων στις γειτονίες για την διεκδίκηση ζωτικού χώρου και αξιοπρέπειας μέχρι τις εξεγέρσεις μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και των κρατουμένων στις φυλακές είναι παραδείγματα που συμπληρώνουν μια λίστα πολύ μακρύτερη από αυτή που έχει να παραθέσει το κράτος με “έρευνες”, εξώσεις και φυλακίσεις.

 

 

  • Αλληλεγγύη στου διωκόμενους της “Επιχείρησης Πανδώρα”
  • Αλληλεγγύη στους συντρόφους του Μιλάνο
  • Αλληλεγγύη στους Σύριους πρόσφυγες

 

eseΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΠΗΓΗ: ΕΣΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,μεταναστες,πρόσφυγες

Libertarian Syndicalist Union (ESE):In solidarity with the Syrian refugees

Σχολιάστε
On Friday, December 19th, our members visited the Syrian refugees, which have resorted to a hotel located in the center of Athens,waiting for the fulfillment of Greek state’s commitments (granting asylum and travel documents).
We transported and delivered some clothing, food and medicine, contributing to the effort made to meet their needs.
We also discussed with them about the civil war, their uprooting, their fight, listened carefully to their problems as well as their concerns and pledged to keep in constant touch and help them in every possible way.
Moreover, we visited some Syrian refugees that live in another hotel, whose accomodation costs are covered by a Solidarity Assembly. Like the previous ones, these refugees were “sweeped” by the Greek police in Syntagma Square, with a violent and inhumane way, having lost their personal stuff (documents, mobile phones, money, clothes, shoes).
In the end, we delivered to the Solidarity Assembly a sum of 216,00 ? (ESE’s mutual fund) for the accomodation costs.We intent to continue our support to this fight and contribute to Syrian refugees’ needs. We are available for active participation in the Solidarity Assembly and in every future initiative taken.
……………………………………………….

Libertarian Syndicalist Union (ESE)ese

In solidarity with the Syrian refugees

The civil war in Syria is another example of the contemporary capitalist paradise, a paradise of globalized markets and bosses. According to U.N., war casualties have reached 100,000. The brutality of  the Assad regime’s policy, along with the deepening, foreign involvement in this ongoing massacre (e.g. Islamic State extremists), forces Syrian people to become refugees. The use of cluster bombs in populated areas and the atrocities against civilians, prisoners, war opponents leave no margin for survival, leading to violent uprooting.The imperialist nations involved are jointly responsiblie for this uprooting and exile, by playing undermining, political games on the backs of the people, Syrians and Kurds in this case.

Equally shared responsibility for the wars in the Middle East and Africa has the Greek state, which participates in NATO and serves the imperialist plans of the great powers. The Greek state supports interventions, “humanitarian” wars and the complete dissolution of modern countries. The Greek army joins in the military occupation of many countries, such as Afghanistan, Iraq, Bosnia, Kosovo, East Africa. Consequenty, the Greek state is co-responsible for the uprooting of people, abandoning their homes under the threat of bombs, occupation, poverty.

One million Syrian refugees have resorted to neighboring countries, about half of them are children. Displaced people inside the Syrian borders are estimated to be 3,6 million, while thousands continue to cross the borders. This is one of the highest, modern, mass migration waves, all victims of war in Syria.

EU member states and the Atlantic superpower (USA), which carry the bloodstained burden of responsibility for this relentless slaughter, also continue the war against refugees from within. Those who manage to escape the fences,survive from mines and murderous attacks on the borders, are kept under a regime of constant illegality,by not granting them any political and social right.

Some hundreds of Syrian refugees (including men, women and children) have given a heroic fight,for 26 consecutive days, in Syntagma Square, demanding the obvious thing from the Greek state: asylum, along with full rights as victims of war and free migration in the EU. The Syrian refugees who participated in this difficult fight, won a significant victory. The Greek government pledged to grant them asylum and travel documents, with a procedure of emergency. This victory of the refugees is a result of their determination and the massive solidarity movement, which was unfolded. Their victory represents a victory of the whole social movement.
We have no trust in the Greek state, both central and local (Municipality of Athens), that will meet their commitments.We do not forget the failure of many  commitments of the Greek state,which was given towards immigrant hunger strikers in the building of Hypatia, few years ago. Moreover, the anti–immigration policy of the Greek state is omnipresent. The immigrants are considered as a national problem,not as people with problems. Indicative of the anti-immigrant state policy is the violent “sweeping” of the Syrian refugees-protesters from the Syntagma Square. The Greek government and Mr. Kaminis pursued to get rid of the continuous protest as fast as possible.

We support the fight of Syrian refugees to meet the commitments they won with their hunger strikes.
– Asylum for war victims.
– Free migration towards the EU member states. Greece should not be a “prison” for refugees.
– Αccomodation, food, health care, work, rights to refugees.

We will contribute to the effort to meet the needs of refugees living in hotels, in several city areas as well as in the occupation of the Radio Station building in Brahami.

The fight continues until the vindication of all war victims . 603 refugees only have won, thousands are waiting to be vindicated.

 

……………………………………………………………………………………………………………………………..
Libertarian Syndicalist Union (ESE)logo

αναδημοσίευση απο το σάιτ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση

ΕΣΕ-Θεσσαλονίκης:Το θράσος της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν έχει όρια!

Σχολιάστε

Στις 4 Δεκέμβρη 2014 οι εκπρόσωποι των κυβερνητικών παρατάξεων στο σωματείο της ΕΛΒΟ, μαζί με τον Τσαραμπουλίδη, πρόεδρο του Εργατικού κέντρου Θεσσαλονίκης και τον Παναγόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ, έστειλαν εξώδικο στους εκπροσώπους της συνδικαλιστικής παράταξης “Πρωτοβουλία για την ενότητα εργαζομένων Ε.Λ.Β.Ο.”, κατηγορώντας τους ότι έβγαλαν μια προσβλητική ανακοίνωση σε βάρος τους, στην οποία ανέφεραν -άκουσον άκουσον!- ότι οι εργατοπατέρες των γραφειοκρατικών συνδικάτων και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές προκηρύσσουν απεργίες-πυροτεχνήματα και δεν ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των εργαζομένων παρά μόνο για τα προνόμια τους.

Τι είπαν δηλαδή οι εκπρόσωποι της “Πρωτοβουλίας για την ενότητα”; Αυτά που λένε όλοι οι εργαζόμενοι για αυτούς που έχουν ξεφτιλίσει τον συνδικαλισμό και υπονομεύουν κάθε εργατικό αγώνα.

Και πώς αντέδρασαν οι εργατοπατέρες; Επιβεβαιώνοντας την εικόνα που έχουν οι εργαζόμενοι γι’ αυτούς. Γιατί στέλνοντας εξώδικα και απειλώντας αγωνιστές εργαζόμενους αποδεικνύει κανείς ότι αυτοί είναι οι εχθροί γι΄αυτόν και όχι οι εργοδότες και οι πολιτικοί τους προστάτες.

Η τρομοκρατία σε βάρος των εργαζομένων της “Πρωτοβουλίας για την ενότητα εργαζομένων στην Ε.Λ.Β.Ο.” δεν θα περάσει, όσο διατεθειμένοι κι αν δείχνουν οι εργατοπατέρες να ξεφτιλιστούν ακόμα περισσότερο στα μάτια των εργαζομένων.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!

 

ΕΣΕ_ΘΕΣΑΛΟΝΙΚΗΣese

AΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΕΣΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,μεταναστες,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις,πρόσφυγες

H ΕΣΕ στο πλευρό των Σύριων προσφύγων‏

Σχολιάστε
Την Παρασκευή 19/12 επισκεφτήκαμε τους Σύριους πρόσφυγες που διαμένουν σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, περιμένοντας την υλοποίηση των δεσμεύσεων που ανέλαβε το ελληνικό κράτος (χορήγηση ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων).
Μεταφέραμε και παραδώσαμε ρούχα, παπούτσια και φάρμακα, συμβάλοντας στην προσπάθεια να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες τους. Συζητήσαμε μαζί τους για τον πόλεμο στη χώρα τους, την προσφυγοποίησή τους, τον αγώνα τους. Ακούσαμε τα προβλήματα και τις αγωνίες τους. Υποσχεθήκαμε να κρατήσουμε επαφή μαζί τους και να βοηθήσουμε όπου χρειαστεί και όπου μπορούμε.
Επισκεφτήκαμε επίσης τους Σύριους πρόσφυγες που διαμένουν σε άλλο ξενοδοχείο με την κάλυψη του κόστους διαμονής τους από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης. Οι συγκεκριμένοι πρόσφυγες, όπως και αρκετοί από το πρώτο ξενοδοχείο, είναι απ’ αυτούς που “σκουπίστηκαν” από την αστυνομία στην πλατεία Συντάγματος με βίαιο και απάνθρωπο τρόπο, έχοντας απωλέσει τα προσωπικά τους αντικείμενα (έγγραφα, τηλέφωνα, χρήματα, ρούχα, παπούτσια). Παραδώσαμε στη Συνέλευση Αλληλεγγύης 216 ευρώ (από το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ), συμβάλοντας στην κάλυψη του κόστους διαμονής τους.
Δηλώνουμε την πρόθεσή μας να στηρίξουμε αυτό τον αγώνα και να βοηθήσουμε στη στήριξη των Σύριων προσφύγων. Δηλώνουμε τη διάθεσιμότητά μας για ενεργή συμμετοχή στη Συνέλευση Αλληλεγγύης και σε όποιες πρωτοβουλίες παρθούν.
……………………………………………….
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας) ese
 
 
 
Στο πλευρό των Σύριων προσφύγων
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία είναι ένα ακόμη δείγμα του σύχρονου καπιταλιστικού παράδεισου, του παγκοσμιοποιημένου παράδεισου των αγορών και των αφεντικών. Σε 100.000 ανέρχονται οι νεκροί, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ. Η βαρβαρότητα του καθεστώτος Άσσαντ και πολλών ακόμη εμπλεκομένων σε αυτό το μακελειό (π.χ. ισλαμιστές) αναγκάζει το Συριακό λαό να προσφυγοποιείται. Η χρήση βομβών διασποράς σε κατοικημένες περιοχές, καθώς και οι φρικαλεότητες σε βάρος των αμάχων, των αιχμαλώτων, των αντιπάλων πολεμιστών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο επιβίωσης, οδηγούν στον αναγκαστικό ξεριζωμό. Για τον ξεριζωμό και την προσφυγιά συνυπεύθυνες είναι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που παίζουν τα βρώμικα παιχνίδια τους στις πλάτες των λαών, του Συριακού λαού καθώς και του Κούρδικου λαού στη συγκεκριμένη περίπτωση.
 
Εξίσου συνυπεύθυνο για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική είναι το ελληνικό κράτος, το οποίο μετέχει στο ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων. Το ελληνικό κράτος στηρίζει επεμβάσεις, “ανθρωπιστικούς” πολέμους, τη διάλυση χωρών. Ο ελληνικός στρατός βρίσκεται ως στρατός κατοχής σε πολλές περιοχές του πλανήτη π.χ. Αφγανιστάν, Ιράκ, Βοσνία, Κόσσοβο, Ανατολική Αφρική. Το ελληνικό κράτος είναι συνυπεύθυνο για τον ξεριζωμό των ανθρώπων που αφήνουν τα σπίτια τους και φεύγουν κηνυγημένοι από τις βόμβες, την κατοχή, τη φτώχεια.
 
Ένα εκατομμύριο έχουν φτάσει οι πρόσφυγες από τη Συρία σε γειτονικές χώρες, περίπου οι μισοί είναι παιδιά. Οι εκτοπισμένοι μέσα στη χώρα είναι 3,6 εκατομμύρια, ενώ χιλιάδες εξακολουθούν να διασχίζουν τα σύνορα. Αυτή είναι η σύγχρονη μεγάλη προσφυγιά, τα θύματα του πολέμου της Συρίας.
 
Τα κράτη της Ε.Ε. και η ατλαντική υπερδύναμη (ΗΠΑ) που είναι συνυπεύθυνα γι’ αυτή τη σφαγή, συνεχίζουν τον πόλεμο ενάντια στους πρόσφυγες και στο εσωτερικό τους. Όσοι καταφέρουν να γλιτώσουν από τους φράκτες, τις νάρκες και τις δολοφονικές επιθέσεις στα σύνορα, τους κρατούν σε καθεστώς διαρκούς παρανομίας μη αναγνωρίζοντάς τους κανένα πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα. 
 
Μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες από τη Συρία (άντρες, γυναίκες και παιδιά) έδωσαν για 26 ημέρες έναν ηρωϊκό αγώνα στην πλατεία Συντάγματος, διεκδικώντας από το ελληνικό κράτος τα αυτονόητα: άσυλο με πλήρη δικαιώματα ως θύματα πολέμου και ελευθερία μετακίνησης στην Ε.Ε. Οι Σύριοι πρόσφυγες που συμμετείχαν στον πολυήμερο αγώνα στην πλατεία Συντάγματος πέτυχαν μια σημαντική νίκη. Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τους αποδώσει το άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα, να τα αποδώσει με μια διαδικασία επείγοντος. Η νίκη των προσφύγων είναι αποτέλεσμα της αποφασιστικότητάς τους και του κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε. Η νίκη τους είναι νίκη όλου του κοινωνικού κινήματος.
 
Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος, τόσο το κεντρικό όσο και το τοπικό (Δήμος Αθηναίων), ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους. Δεν ξεχνάμε την αθέτηση πολλών από τις δεσμεύσεις του ελληνικού κράτους προς τους μετανάστες απεργούς πείνας του κτιρίου της Υπατίας πριν μερικά χρόνια. Εξάλλου, η αντι-μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους είναι πανταχού παρούσα. Το ελληνικό κράτος θεωρεί τους μετανάστες πρόβλημα, και όχι ανθρώπους με προβλήματα. Ενδεικτικό της αντι-μεταναστευτικής κρατικής πολιτικής είναι και το “σκούπισμα” των διαμαρτυρομένων προσφύγων από την πλατεία Συντάγματος. Κυβέρνηση και Καμίνης ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τη διαμαρτυρία μια ώρα γρηγορότερα.
Στηρίζουμε τον αγώνα των Σύριων προσφύγων για να τηρηθούν οι δεσμέύσεις που απέσπασαν με τον αγώνα τους. 
 
– Άσυλο στα θύματα του πολέμου.
– Ελευθερία μετακίνησης προς την Ε.Ε. Να μην γίνει η Ελλάδα “φυλακή” για τους πρόσφυγες.
– Στέγη, τροφή, περίθαλψη, εργασία, δικαιώματα στους πρόσφυγες.
Θα συμβάλουμε στην προσπάθεια κάλυψης των αναγκών των προσφύγων που διαμένουν σε ξενοδοχεία, σε δημοτικούς χώρους και στην Κατάληψη του Ασυρμάτου (Μπραχάμι).
 
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωση όλων των θυμάτων του πολέμου. Οι 603 νίκησαν, χιλιάδες περιμένουν να δικαιωθούν.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας) logo
 
 
 

 
 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: ΕΣΕ-ΑΘΗΝΑΣ
ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,Κυριακάτικη αργία

ΕΣΕ Θεσσαλονίκης:Εισήγηση στην Εκδήλωση ενάντια στην Κυριακάτικη Εργασία

Σχολιάστε

10377147_708162892624129_8520769330334540256_n

Αυτή η Κυριακή έχει επιβληθεί ως εργάσιμη.
Συγκέντρωση την Κυριακή 14 Δεκέμβρη
Τσιμισκή με Αριστοτέλους στις 10.30πμ
Ενάντια στο άνοιγμα των μαγαζιών.

 

Α. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή

 

Η κυριακάτικη αργία καθιερώθηκε ως μια από τις πρώτες ρυθμίσεις εργατικού δικαίου στην Eλλάδα. Νομοθετήθηκε το 1909 (νόμος 3455), από την συντηρητική κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά την πρώτη Κυριακή, 4 του Γενάρη, του 1910.

 

Πριν την καθιέρωσή της αργίας της Κυριακής συναντάμε διαφορετικές πρακτικές σε σχέση με το θέμα αυτό, ανάλογα με τον κλάδο εργασίας:

 

Α) σε ορισμένους κλάδους εφαρμόζεται η αργία, με κίνητρα περισσότερο θρησκευτικής φύσης

Β) σε άλλους κλάδους, κυρίως βιομηχανικούς, οι εργαζόμενοι δε δουλεύουν κανονικά τις Κυριακές αλλά υποχρεώνονται να πηγαίνουν στη δουλειά αμισθί, για 2-3 ώρες ώστε να εκτελούν βοηθητικές εργασίες (καθάρισμα, προετοιμασία κλπ). Οι εργάτες ονομάζουν την υποχρέωση αυτή κυριακάτικη αγγαρεία.

Γ) στους περισσότερους κλάδους, πάντως, πριν τη νομική καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας οι εργαζόμενοι δουλεύουν κανονικά και τις Κυριακές

 

Η καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας δεν ήταν αποτέλεσμα της καλής διάθεσης των εργοδοτών ούτε της φιλεργατικής πολιτικής των κυβερνήσεων. Αποτελούσε πάγιο αίτημα όλων των εργατικών αγώνων που προηγήθηκαν. Η καθιέρωσή της συμπίπτει άλλωστε με τα πρώτα βήματα της ανάπτυξης οργανωμένου εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

 

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι αποτελεί, μεταξύ άλλων, αίτημα της πρώτης εργατικής πρωτομαγιάς που οργανώθηκε στην Αθήνα το 1894, των μεγάλων απεργιών των μεταλλωρύχων στο Λαύριο το 1887 και το 1896 και της δυναμικής απεργίας των καπνεργατών στον Βόλο  το 1909. Στην τελευταία αυτή απεργία πρωτοστατεί το νεοϊδρυθέν εργατικό κέντρο του Βόλου, του οποίου πρωτεργάτες ήταν αναρχοσυνδικαλιστές εργαζόμενοι. Στην Αθήνα η διαμάχη επικεντρώθηκε ιδίως στα «εμπορικά» καταστήματα (ένδυσης, υπόδησης κλπ) των κεντρικών δρόμων, με σημαντικότερες κινητοποιήσεις αυτές του 1890, 1891 (απεργία) και 1896, καθώς και στους τυπογράφους (1882 και 1909-1910), στους ζαχαροπλάστες (1896 και 1899), στους κουρείς (1894, 1902 και 1903), στους αρτοποιούς (1879, 1904-1905 κ.ε.) και λίγο πριν το 1909 στα παντοπωλεία.

Η νομοθετική καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας στα τέλη του 1909 εντασσόταν στην πολιτική επιλογή του «Στρατιωτικού συνδέσμου» να επιδείξει φιλολαϊκό πρόσωπο και έγινε πράξη από πατερναλιστές συντηρητικούς πολιτικούς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το εργατικό αυτό αίτημα βρήκε συμμάχους στη μεγαλοαστική τάξη σε αντίθεση με τα μικρά αφεντικά, τους μικροκαταστηματάρχες, οι οποίοι το πολέμησαν. Η αντίστροφη με σήμερα κατάσταση ως προς το ζήτημα αυτό είναι πρόδηλη και οφείλεται στις μεγάλες διαφορές λειτουργίας της οικονομίας και της αγοράς (μετακινήσεις στην πόλη, ύπαρξη πολυκαταστημάτων και εμπορικών κέντρων, σχέση με τη γειτονιά, καθιέρωση του μισθού αντί του μεροκάματου-κατάργηση του βερεσέ κλπ) Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι από τη θεσπισμένη αργία εξαιρούνταν τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι, που υποχρεούνταν να εργάζονται κανονικά τις Κυριακές.

Πάντως, παρά τη νομική καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας, σε πολλούς κλάδους υπήρχαν ακόμα παραβιάσεις ή και διατήρηση της κυριακάτικης αγγαρείας. Συγκριτικά όμως με άλλες διατάξεις του εργατικού δικαίου οι παραβιάσεις αυτές ήταν λιγότερες, γιατί ήταν ευκολότερο να εντοπιστούν και να καταγραφούν.

Η πρώτη εξαίρεση στην τήρηση της αργίας της Κυριακής για τα εμπορικά καταστήματα νομοθετείται πολλά χρόνια μετά την καθιέρωσή της. Το 1971, επί δικτατορίας, με  διάταγμα επιτρεπόταν η λειτουργία των επιχειρήσεων λιανικής μία Κυριακή ανάμεσα στις 18 με 24 Δεκεμβρίου και κατά την τελευταία Κυριακή του έτους, εφόσον αυτή συμπίπτει με την 31η Δεκεμβρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το καθεστώς αυτό ισχύει μέχρι τις μέρες μας.

 

Τον Ιούλιο του 1990 με νόμο καθιερώνεται η πενθήμερη απασχόληση των εμποροϋπαλλήλων. Επίσης δεν επιτρέπεται στα καταστήματα λιανικής να είναι ανοιχτά τις Κυριακές και τις αργίες πλην των βενζινάδικων, των εστιατορίων, των ζαχαροπλαστείων, των μπαρ, των καφενείων, των γαλακτοπωλείων, των κυλικείων και των συναφών καταστημάτων, των ανθοπωλείων, των περιπτέρων και των εξομοιουμένων καταστημάτων, των φωτογραφείων, των στιλβωτηρίων κι αμιγών καταστημάτων λιανικής πωλήσεως ξηρών καρπών. Με τον ίδιο νόμο δίνεται επίσης η δυνατότητα στους Νομάρχες να αποφασίζουν τη λειτουργία την Κυριακή και τις μέρες αργίας ορισμένων καταστημάτων, που εξυπηρετούν την τουριστική κίνηση σε αυστηρά οριοθετούμενες περιοχές δήμων, κοινοτήτων που έχουν ανακηρυχθεί ως τουριστικοί τόποι.

 

 

Το 1994 με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Στέφανο Μάνο περνά στο νόμο 2224/94 το άρθρο 46 με το οποίο απελευθερώνει πλήρως τη λειτουργία του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων όλης της χώρας. Ήταν η εποχή που έκαναν την εμφάνιση τους στην ελλάδα πολυεθνικά σούπερ μάρκετ αλλά και μεγάλες αλυσίδες λιανικής όπως ο «Λαμπρόπουλος» που ήθελαν ελεύθερο ωράριο. Τότε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας πρωτοστατεί σε αγώνες και μπλοκάρει κάθε Σάββατο την είσοδο των εργαζομένων στα πολυκαταστήματα, ενώ κηρύσσει συνεχώς απεργίες.

 

Το 1997 οι εργαζόμενοι καταφέρνουν και υπογράφουν, η ΟΙΥΕ για λογαριασμό τους, μαζί με την ΕΣΕΕ, το ΣΕΛΠΕ και τον ΣΕΣΜΕ (σύνδεσμος σούπερ μάρκετ) την πρώτη κλαδική συμφωνία για το ωράριο των καταστημάτων με κύρια σημεία:

 

1.Την ελεύθερη έναρξη λειτουργίας των εμπορικών και καταστημάτων τροφίμων, 2. την καθημερινή λήξη στις 20.00 (Χειμώνα) και 21.00 (Καλοκαίρι), 3. τη λήξη το Σάββατο (Χειμώνα-Καλοκαίρι) στις 18.00, 4. τοπικές συμφωνίες για μικρότερα ωράρια, 5. Κυριακή αργία, πλην των αμιγώς τουριστικών καταστημάτων. Η συμφωνία αυτή θεσμοθετήθηκε από την τότε κυβέρνηση με την υπουργική απόφαση (ΚΥΑ 1162/97).

 

Το 2001 η συμφωνία αυτή επαναβεβαιώθηκε και μαζί με τους υπόλοιπους εργοδότες συνυπέγραψε και η ΓΣΕΒΕΕ.

 

Στις 10 Δεκεμβρίου του 2012 ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης και ο υφυπουργός Θανάσης Σκορδάς, ο οποίος έχει την πείρα από την θητεία του το 2005 στο υπουργείο και μάλιστα για το θέμα του ωραρίου, ανακοινώνουν την απελευθέρωση της κυριακάτικης λειτουργίας για όλα τα καταστήματα κάτω των 250 τ.μ. Εξαιρούνται αυτά που είναι διασυνδεδεμένα με αλυσίδες και είναι και τύπου «shop in a shop». Ταυτόχρονα ανακοινώνουν την πρόθεσή τους να επιτρέψουν επτά Κυριακές το χρόνο τη λειτουργία όλων των καταστημάτων και των αλυσίδων και όσων είναι στα malls, τα εμπορικά πάρκα κ.λπ.

 

Η λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές εντάσσεται τελικά στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται τον Ιούλιο του 2013 και γίνεται η αφετηρία για τον τωρινό κύκλο αγώνων των εργαζομένων στο εμπόριο και αλληλέγγυων εργαζομένων ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1914, η κυβέρνηση θεσπίζει το άνοιγμα των καταστημάτων για 52 Κυριακές σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ως τουριστικές. Ως τέτοιες χαρακτηρίζει και τα κέντρα των μεγάλων πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Η απόφαση αυτή ματαιώθηκε μετά από προσφυγή του ΓΣΕΒΕΕ στο συμβούλιο της επικρατείας που την έκρινε ως αντισυνταγματική. Τα μεγάλα εργοδοτικά επιμελητήρια (ο ΣΕΒ και οι οργανώσεις των ξενοδόχων και των πολυεθνικών και σούπερ μάρκετ) επιχειρούν τώρα να προσφύγουν ξανά εναντίον της απόφασης του ΣτΕ.

 

Β. Γιατί είναι σημαντικός για μας ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας;

 

Χωρίς να τρέφουμε καμία αυταπάτη, τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή μπορούν να αποτελέσουν πρόδρομο για μια γενικευμένη κυριακάτικη εργασία κατά την οποία όλοι οι εργαζόμενοι θα είμαστε στο πόδι με ανοιχτές επιχειρήσεις και υπηρεσίες, όχι μόνο για 7 αλλά ίσως και για 52 Κυριακές το χρόνο. Κάτι που για πολλούς μάλλον καταναλωτές σήμερα μπορεί να μοιάζει φυσιολογικό, για μας περισσότερο αποτελεί κομμάτι μιας οργουελικού τύπου τραγωδίας που μας γυρνά πίσω σχεδόν 100 χρόνια. Κι αυτό, αν σκεφτούμε πως το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι κυριακάτικα. Πως λοιπόν τώρα αυτή η τραγωδία μπορεί να μοιάζει φυσιολογική;

 

Η κυριακάτικη εργασία δεν είναι παρά η κατάργηση ενός ακόμη πράγματος που θεωρούταν για τον κόσμο της εργασίας αυτονόητο(όπως αυτονόητες ήταν και οι συλλογικές συμβάσεις).

 

Όμως γίνεται φανερό πως σήμερα πρέπει να κάνουμε αγώνα ακόμη και για τα αυτονόητα, να κάνουμε αγώνα για 1 ημέρα ξεκούρασης που πάνε να μας την στερήσουν. Με το να χαμηλώνουμε όμως συνεχώς τον πήχη και να τους επιτρέπουμε σιγά σιγά να μας καθυποτάξουν, χάνουμε και κάθε δυνατή ελπίδα να οργανωθούμε και να επιτεθούμε σε αυτό που λέγεται μισθωτή σκλαβιά και ζωή χωρίς αξιοπρέπεια. Φτιάχνονται έτσι ανεμπόδιστα από τη μηχανή του συστήματος εργαζόμενοι με εντελώς απελευθερωμένα ωράρια, άνθρωποι μηχανές στην υπηρεσία των αφεντικών.

Μπορεί λοιπόν ο καταναλωτής σε αυτό το πλαίσιο να θεωρεί πως τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή είναι μια ευκαιρία να ψωνίσει; Όχι

Κανείς δεν μπορεί να είναι καταναλωτής την Κυριακή. Την μέρα αυτή σεβόμαστε τον εργαζόμενο. Με το να δίνει αυτός που ψωνίζει τα λεφτά του την Κυριακή δεν κλέβει απλά τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου, αλλά ανοίγει το δρόμο για την κλοπή και του δικού του ελεύθερου χρόνου, καθώς η δουλειά την Κυριακή για όλους τους κλάδους δεν μοιάζει πια μακρινός εφιάλτης αλλά σκοτεινό παρόν.

 

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας εντάσσεται στο πλαίσιο των αγώνων για το ωράριο και την κατάργηση της ελαστικής εργασίας. Η ελαστικοποίηση της εργασίας συμπυκνώνει τον εργάσιμο χρόνο με τέτοιο τρόπο που επιδιώκει να τον καταστήσει απόλυτα παραγωγικό σε όλη τη διάρκειά του. Η ελαστικοποίηση δηλαδή σημαίνει τελικά και εντατικοποίηση, καθώς όλοι και όλες όσες δουλεύουν 8ωρο γνωρίζουν ότι αυτό το διάστημα περιλαμβάνει και ώρες περισσότερο «χαλαρές», που η δουλειά είναι λιγότερη αλλά πληρώνεται το ίδιο. Αυτά τα διαστήματα χάνονται όταν ο εργοδότης σε καλεί για δουλειά άλλοτε για 10 ώρες, άλλοτε για 2, ανάλογα με τον φόρτο εργασίας. Οι 7 «παραγωγικές» Κυριακές στις οποίες συναινούν οι μικροκαταστηματάρχες υπηρετούν αυτή τη λογική.

 

Ο αγώνας για το ωράριο είναι ο δεύτερος βασικός πυλώνας εργατικών αγώνων, μαζί με τον αγώνα για την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας, που είναι εξίσου κρίσιμος για την ποιότητα της ζωής μας. Η παροχή ρεπό μια άλλη μέρα της βδομάδας αντί της Κυριακής σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστά την κυριακάτικη αργία, τη μέρα αργίας, δηλαδή, της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων. Η κυριακάτικη αργία, ως αίτημα και ως κατάκτηση, συνεισφέρει στην ενότητα μεταξύ των εργαζομένων.

 

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας πλήττει πρώτους και πρώτες από όλους-ες τους-τις εργαζόμενους-ες στο εμπόριο. Αυτοί είναι άλλωστε οι πρώτοι που βιώνουν όλες τις αντιδραστικές εργασιακές «μεταρρυθμίσεις» : ελαστικά ωράρια, εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτα μεροκάματα και υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία, μισθοί πείνας, εργοδοτική τρομοκρατία και αυταρχισμός.

 

Σε έναν κλάδο που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους σε μικρά και μεγάλα αφεντικά ο καθένας και η καθεμία  έχει καταντήσει να αισθάνεται μόνος/-η.  Η ευθύνη των συνδικάτων του κλάδου για αυτό είναι τεράστια. Ο αριθμός των εργαζομένων που συμμετέχουν ενεργά σε αυτά είναι αστείος σε σχέση με το σύνολο του κλάδου. Οι κομματικοί γραφειοκράτες συνδικαλιστές που κρατάνε τις σφραγίδες των σωματείων δεν κάνουν τίποτα για να προσελκύσουν τους εργαζόμενους να οργανωθούν, αφού έτσι ελέγχουν και αποδυναμώνουν με ευκολία τα συνδικάτα, προσφέροντας ανεκτίμητη υπηρεσία στους εργοδότες.

 

Για μας όμως η συνδικαλιστική οργάνωση στους χώρους δουλειάς είναι ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας και να απαιτήσουμε βελτίωση των όρων της ζωής μας. Αρκεί να συναντηθούμε με τους συναδέλφους μας και να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, χωρίς κόμματα και επαγγελματίες συνδικαλιστές, χωρίς παζάρια και υποχωρήσεις απέναντι στους εργοδότες.

 

Ακριβώς όμως επειδή πρόκειται για έναν κλάδο στον οποίο ο συνδικαλισμός αντιμετωπίζει τόσο μεγάλες δυσκολίες, τόσο λόγω των ξεπουλημένων εργατοπατέρων, όσο και λόγω αντικειμενικών εμποδίων που συνδέονται με τη φύση του κλάδου, είναι όσο πουθενά αναγκαία η διακλαδική αλληλεγγύη. Ιδιαίτερα για ένα ζήτημα τόσο κομβικής σημασίας για όλους τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό κι εμείς, στην ΕΣΕ, έχουμε θέσει τον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας το τελευταίο διάστημα.

ΕΣΕ Θεσσαλονίκης394896_461466770584773_1700091998_n

αναρχικεΣ συλλογικοτητεΣ,Αντιεξουσιαστικη Κινηση,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση,καταληψεις-στεκια-αυτοδιαχειριζομενοι χωροι

Για όσα συνέβησαν στις 6 Δεκέμβρη 2014

Σχολιάστε

episodia-sti-Thessaloniki-640x336Με αφορμή τη συμπλήρωση 6 χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και δείχνοντας την αλληλεγγύη τους στον αναρχικό κρατούμενο Νίκο Ρωμανό που βρίσκεται στην 26η μέρα απεργίας πείνας, ζητώντας τη λήψη εκπαιδευτικών αδειών, χιλιάδες άνθρωποι πορεύτηκαν δυναμικά στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, συγκροτώντας μια ογκώδη διαδήλωση.
Λίγο πριν φτάσει η διαδήλωση στην πλατεία Αριστοτέλους, ομάδα άγνωστων ατόμων, κινούμενα στις παρυφές της πορείας, πραγματοποίησαν εμπρηστική επίθεση σε κατάστημα, εν ώρα λειτουργίας, τη στιγμή που μέσα βρίσκονταν εργαζόμενοι και άλλος κόσμος. Σύντροφοι και συντρόφισσες από τα αναρχικά/αντιεξουσιαστικά και άλλα οργανωμένα μπλοκ αντέδρασαν άμεσα και ψύχραιμα, έσβησαν την φωτιά, έσπασαν τα τζάμια του καταστήματος προκειμένου να γλιτώσουν τον εγκλωβισμένο κόσμο από ασφυξία και τους βοήθησαν να βγουν ώστε να αποτραπούν τα χειρότερα.
Ενέργειες όπως η συγκεκριμένη εμπρηστική επίθεση δεν συνάδουν με τη λογική και τις πρακτικές του κινήματος – ενός κινήματος που αγωνίζεται για ζωή και ελευθερία – και τις θεωρούμε ξεκάθαρα εχθρικές απέναντί μας. Εκτός των άλλων, λειτουργούν συκοφαντικά και επιβαρυντικά σε αγωνιστές που συλλαμβάνονται από τις δυνάμεις καταστολής.
Για όλους αυτούς τους λόγους, εμείς από την πλευρά μας ξεκαθαρίζουμε ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα γίνουν ανεκτές.
Ø ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣTEΣ
Ø ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6/12
Ø ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ 2 ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ø ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 10/11 ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ

Αναρχική Συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό Μαύρο και Κόκκινο, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, ΕΣΕ Θεσσαλονίκης, ΕΚΧ Σχολείο, Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ, Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης, Αναρχική Ομάδα Πυρανθός, Σύντροφοι-συντρόφισσες

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ,Εκδήλωση-Συζήτηση,ελευθεριακη συνδικαλιστικη ενωση

Eκδήλωση-συζήτηση για τα 100 χρόνια απο την δολοφονία του Joe Hill

Σχολιάστε
Η ΕΣΕ ΑΘήνας με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την κρατική δολοφονία του σουηδικής καταγωγής επαναστάτη συνδικαλιστή Joe Hill διοργάνωνει εκδήλωση με τη γενική γραμματέα του αναρχοσυνδικαλιστικού συνδικάτου της Σουηδίας SAC, Liv Marend   για την ιστορία του  Joe Hill και τη σημασία του επαναστατικού συνδικαλισμού στις μέρες μας.
 Print
Ο Joe Hill ήταν μέλος  των «Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου» (IWW, γνωστοί και ως «Wobblies»), της πρώτης σημαντικής οργάνωσης του ταξικού εργατικού κινήματος στις ΗΠΑ. Ήταν μετανάστης από τη Σουηδία και ήρθε σε επαφή με τους Wobblies γύρω στο 1910, όταν δούλευε στις αποβάθρες στο Σαν Πέντρο της Καλιφόρνια. Ήταν γνωστό στέλεχος των IWW, αλλά και τραγουδοποιός, με τραγούδια όπως «The preacher and the slave /Ο ιεροκήρυκας και ο σκλάβος», «There is Power in a Union /Υπάρχει δύναμη στο σωματείο», «Workers of the world awaken! /Εργάτες όλου του κόσμου, ξυπνήστε!» κ.ά. Κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός μπακάλη και του γιου του, άτομα τα οποία ούτε καν γνώριζε. Ο Hill αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι συμμετείχε στη δολοφονία.Έτσι κι αλλιώς κανείς στην πραγματικότητα, ούτε οι κατήγοροί του, πίστευαν ότι θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε σχέση. Η δίκη ήταν πολιτική και υπήρξε  τεράστια διεθνής κινητοποίηση για την απελευθέρωσή του.
Ο Joe Hill εκτελέστηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1915. Το σώμα του στάλθηκε στο Σικάγο όπου αποτεφρώθηκε. Οι στάχτες του τοποθετήθηκαν σε εξακόσιους μικρούς φακέλους και στάλθηκαν σε σωματεία σε όλον τον κόσμο. Κάποιοι από αυτούς τους φακέλους ανοίχτηκαν στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του 1916 και οι στάχτες του  σκόρπισαν πάνω από τα επαναστατικά λάβαρα των συντρόφων του.
Η παρακαταθήκη τουκαταγράφεται στο τελευταίο γράμμα του προς τον Μπιλ Χέιγουντ, επίσης μέλος των IWW: «Αντίο Μπιλ. Πεθαίνω σαν αληθινός επαναστάτης. Μην χάσετε χρόνο σε θρήνους. Οργανωθείτε..!».