100 χρόνια από τη δολοφονία του Joe Hill
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
για τη ζωή και το έργο
του αμερικάνου συνδικαλιστή και τροβαδούρου, Joe Hill
(μετανάστης σουηδικής καταγωγής, μέλος των IWW των ΗΠΑ)
Πέμπτη 28 Μάη 8.00 μμ, αίθουσα «Αρμονία» του Συνεδριακού Κέντρου Θήβας (Λουκά Μπέλλου 1)
no ticket cinema
Τα δικαστήρια αθωώνουν, οι ενοχές συνεχίζονται…
Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.
Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας
απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.
Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..
Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε εξ αρχής ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο οποίο προσδέθηκαν πλήθος άλλες εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες. Από τη γέννησή της αποτελεί έναν διακρατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε «τιμονιέρης» -εν προκειμένω το γερμανικό κεφάλαιο και οι λακέδες του- για να προωθεί τα συμφέροντά του σε βάρος όλων των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης. Τα στεγανά στα οποία έχει δημιουργηθεί η Ε.Ε., όπως και η πάγια καπιταλιστική, εκμεταλλευτική της κατεύθυνση και πολιτική αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπέρ της θωράκισης του μεγάλου κεφαλαίου και διαψεύδουν κάθε ελπίδα για διαπραγμάτευση με αυτή σε φιλολαϊκή βάση.
Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους. Από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η «χασούρα» μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα, μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Προφανής στόχος/αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η απομύζηση των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης στο διηνεκές, ενώ στην αιχμή αυτής της επίθεσης σήμερα βρίσκεται ο ευρωπαϊκός νότος.
Η εισαγωγή του Ευρώ και οι δημοσιονομικοί κανόνες που πρέπει να τηρούν τα μέλη της Ευρωζώνης, η παραγωγική συγκρότηση τους, οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, υποτάχθηκαν στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου για απορρόφηση των εμπορευμάτων του και αξιοποίηση των συσσωρευμένων κεφαλαίων του μέσω του δανεισμού, ιδίως προς τις χώρες του νότου. Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και στην ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.
Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση.
Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Απέναντι στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε η νίκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από κοινούς αγώνες των εργαζομένων σε κάθε χώρα της Ε.Ε..
Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία, ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς · οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό : την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του. Το γερμανικό κεφάλαιο απομυζεί τους λαούς ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, τους εξοντώνει -με την βοήθεια βεβαίως των ντόπιων αστών- προκειμένου να διασώσει τις δικές του τράπεζες και να συνεχίσει η χρηματιστηριακή συσσώρευση. Η πολιτική λιτότητας και η διαχείριση του χρέους, όπως πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, συμφέρει το γερμανικό κεφαλαίο και η σύγκρουση μαζί της είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της Ε.Ε..
Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια μέσω της Ε.Ε. για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκμετάλλευση και την κερδοφορία. Η ελληνική αστική τάξη παραπλανεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Μας κοροϊδεύει γιατί την ιδία ώρα που τα μέσα προπαγάνδας της (ΜΜΕ και αστικά κόμματα) μιλάνε για πατριωτικό καθήκον και «Έλληνες ενωμένους στην κρίση», ακριβώς την ιδία ώρα πνιγούν την οικονομία της χωράς βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα, κάτι που έκαναν και στο παρελθόν. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για «χρέος προς την πατρίδα» εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης. Δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν κομμάτι των κερδών τους, που έχουν συσσωρεύσει στο παρελθόν και μερίδα τους συνεχίζει να συσσωρεύει. Τα συμφέροντά τους ισούνται με την εξαθλίωσή μας.
Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.
Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση
Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας – Μοσχάτου
ΑΣΥΝΦ – Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας
κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ
κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ* ΒΟΞ
σύντροφοι/ συντρόφισσες
Η διαπραγμάτευση μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ και των πιστωτών αφορά έναν ακόμα γύρο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που θα επιβληθούν ως προϋπόθεση για την καταβολή της τελευταίας δόσης του τρέχοντος μνημονίου. Η καταβολή της δόσης των 7,2 δις παρουσιάζεται ως επιτακτική, υπό το πρίσμα της αδυναμίας του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τους δανειστές του, έχοντας προσφάτως εξαντλήσει, μέσω της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που υφάρπαξε τα αποθεματικά των δήμων, και τα τελευταία αποθέματα εσωτερικού δανεισμού. Έτσι, η ασφυκτική δημοσιονομική κατάσταση, που επιβαρύνεται στο έπακρο λόγω της εξυπηρέτησης του χρέους, αξιοποιείται από τους πιστωτές ως μέσο πίεσης για την εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων. Τα νέα μέτρα, που αυτή τη στιγμή εκπονούνται ως προϋπόθεση για την καταβολή της δόσης, θα αποτελέσουν τελικά το βραχυπρόθεσμο εχέγγυο για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, μέχρι την τελειωτική σύναψη ενός νέου μνημονίου που θα οριστικοποιήσει την λεηλασία των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, αλλά, και την ολοκληρωτική υποταγή της συγκυβέρνησης στις αξιώσεις των δανειστών.
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν οι διαπραγματεύσεις σκιαγραφείται μέσα από μια σειρά εκβιασμών, όμοιων με αυτούς που επικαλούνταν και η συγκυβέρνηση Σαμαρά–Βενιζέλου για να εφαρμόσει τα εκάστοτε αντιλαϊκά μέτρα, επαναλαμβάνοντας έτσι την πάγια τακτική της κοινωνικής τρομοκράτησης ώστε να παρουσιαστεί η όποια νέα συμφωνία ως ρεαλιστικό μέσο για την αποσόβηση της χρεοκοπίας. Όμως, οι ωμοί εκβιασμοί δεν αφορούν στενά την προετοιμασία της κοινωνίας για την αποδοχή ενός νέου μνημονίου, αλλά στοχεύουν και στην πολιτική απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων δυνάμει πολιτικών κομμάτων εξουσίας (πχ PODEMOS) που επιδιώκουν μια ‘’φιλολαική’’ αλλαγή πλεύσης της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ. Συγκεκριμένα, οι ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί «εταίροι» υποχρεώνουν τη συγκυβέρνηση σε μια άτακτη οπισθοχώρηση, ακόμα και από τα ψήγματα των προεκλογικών υποσχέσεων που της έχουν απομείνει, στέλνοντας διεθνώς το μήνυμα της ‘’ταπεινωτικής συμμόρφωσης’’ που περιμένει όσους διανοούνται έστω και την παραμικρή υποψία απόκλισης από τις επιταγές της ΕΕ. Έτσι, με εργαλείο τις συμφωνίες που η ίδια η συγκυβέρνηση έχει υπογράψει με τους δανειστές, οι «εταίροι» υπονομεύουν την (υποτιθέμενη) διαπραγματευτική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ υποβαθμίζοντας τον υπουργό οικονομικών, διαρρέοντας σενάρια χρεοκοπίας, απειλώντας μέσω της ΕΚΤ με εμπάργκο τις ελληνικές τράπεζες και απαιτώντας μέτρα για την καταβολή της δόσης. Αυτοί οι ωμοί εκβιασμοί, που εκφράζονται αυτή τη στιγμή κυρίως μέσω της επαναφοράς των απειλών ενός GREXIT (το οποίο μπορεί πράγματι να αποτελεί ένα εναλλακτικό σχέδιο των ντόπιων και διεθνών ελίτ), λειτουργούν σε πρώτο χρόνο ως όχημα για τη «συμμόρφωση» αλλά και τον σταδιακό ανασχηματισμό της συγκυβέρνησης με συμμετοχή των ακραιφνώς μνημονιακών δυνάμεων εντός της (΄΄κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης΄΄ με συμμέτοχους το ΠΟΤΑΜΙ και το ΠΑΣΟΚ), αφού το πολιτικό κόστος ενός νέου μνημονίου ενδεχομένως να δρομολογήσει κυβερνητικές ανακατατάξεις, αλλάζοντας άρδην το πολιτικό τοπίο της χώρας.
Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, τα αντανακλαστικά της συγκυβέρνησης και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ, που διέγραψε μονομιάς τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για τη διαγραφή του χρέους ή έστω για την απαίτηση ρήτρας ανάπτυξης ως προϋπόθεση αποπληρωμής του, εκ των πραγμάτων δείχνουν να υποτάσσονται στις επιδιώξεις των πιστωτών, μέσω της σαφούς μετεκλογικής στροφής του στο θέσφατο της παραμονής στο ευρώ με κάθε κόστος. Με αφετηρία την κατάπτυστη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, που αποτέλεσε τη θεσμική ανανέωση των όρων για την αμετάκλητη αιχμαλωσία της ελληνικής οικονομίας, δρομολογήθηκε η απόλυτη εποπτεία της συγκυβέρνησης και η σταδιακή της εναρμόνιση με τις επιταγές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου. Η συγκεκριμένη συμφωνία προλόγιζε ξεκάθαρα αυτό που θα ακολουθούσε, αφού η δέσμευση της συγκυβέρνησης για έγκαιρη αποπληρωμή τoυ χρέους, όπου μόνο για το δεύτερο εξάμηνο του 2015 προβλέπονται περίπου στα 20 δις, αυτή τη στιγμή αποτελεί έναν απροσπέλαστο εκβιασμό εφόσον ο κρατικός προϋπολογισμός επαρκεί μετά βίας για την κάλυψη των εσωτερικών αναγκών. Με άλλα λόγια το ελληνικό κράτος δεν έχει πόρους να εξυπηρετήσει το χρέος του αν δεν πάρει νέα κεφάλαια από τους δανειστές του, τροφοδοτώντας έτσι έναν αέναο κύκλο πιστωτικής αιχμαλωσίας. Η ελληνική οικονομία είναι απόλυτα εξαρτημένη από τα δάνεια των «εταίρων», αφού η μη καταβολή των δόσεων ή η μη αποπληρωμή τους θα σημάνει, στο πλαίσιο των συμφωνιών που έχει συνάψει και αυτή η συγκυβέρνηση, μια ακαριαία χρεοκοπία με ανυπολόγιστες συνέπειες. Έτσι, ο φαύλος κύκλος της εξυπηρέτησης του χρέους που αναγνωρίζεται de jure από τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί το κύριο διπλωματικό χαρτί των «θεσμών», αφού μέσω αυτού απειλούν για κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας είτε μέσω ενός GREXIT (εσχάτως με το σχέδιο χρεοκοπίας εντός του ευρώ), είτε μέσω άρνησης καταβολής των δόσεων αν δεν παρθούν αντιλαϊκά μέτρα, άρα με σταδιακή εσωτερική στάση πληρωμών για την εξυπηρέτηση των χρεολύσιων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι ήδη ορατό ότι οι περίφημες «κόκκινες γραμμές» της συγκυβέρνησης ολοένα και θα σβήνουν μπροστά στη διαφαινόμενη αναδίπλωση για έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους δανειστές. Ήδη ασθμαίνουν και τα τελευταία προπύργια της «αριστερής» διαχείρισης, υπαναχωρώντας στην επαναφορά του βασικού μισθού στα 751, την επαναφορά του 13ου μισθού, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τη μείωση του αφοπολόγητου στα 5000 ευρώ, και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Οι διαπραγματεύσεις που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην ουσία αφορούν την επικοινωνιακή διαχείριση μιας νέας σειράς αντιλαϊκών μέτρων ( με αιχμή το συνταξιοδοτικό,τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εργασιακές σχέσεις και τις φοροεπιβαρύνσεις ) που θα επισφραγιστούν με την επερχόμενη κεντρική συμφωνία για τη μεσοπρόθεσμη διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Το eurogroup της 11ης Μάη αποτελεί έναν κομβικό σταθμό πάνω σε αυτές τις εξελίξεις, αφού ένα νέο μνημόνιο είναι ήδη στα σκαριά και αυτό ακριβώς θα διευθετηθεί στη συνάντηση των ευρωπαίων ηγετών.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις οι όποιες αυταπάτες για τη σημερινή συγκυβέρνηση πρέπει να διαλυθούν, αντιλαμβανόμενοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέει με τα συμφέροντα της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης, θυσιάζοντας τα λαϊκά συμφέροντα στο βωμό της διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Μόνο η συγκρότηση ενός προλεταριακού-επαναστατικού μετώπου είναι ικανή να υπερασπιστεί τα δικά μας συμφέροντα, συσπειρώνοντας τις δυνάμεις κάτω από τα κεντρικά και επίκαιρα αιτήματα που μας διαχωρίζουν μαχητικά από την αστική τάξη και το «αριστερό» ή δεξιό προσωπικό της. Μας διαχωρίζουν από την παραίτηση, την ανάθεση και την υποταγή. Είναι λοιπόν καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει καμιά φιλολαϊκή πολιτική εντός της ΕΕ και πως ο μόνος δρόμος για λαϊκή ευημερία περνά μέσα από τη σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
-ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ
-ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
-ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ
-ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ 11ΜΑΪΟΥ,6μ.μ.
Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Τα προηγούμενα χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η ΕΕ είναι μια ισότιμη οικονομικοπολιτική ένωση των λαών. Το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και οι καταστραφικές της συνέπειες κυρίως για τις φτωχότερες χώρες του νότου έρχεται να αποκαλύψει σε όλο και περισσότερους τόσο τις σχέσεις ανισομετρίας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ όσο και τη συμμαχία των εγχώριων αστικών τάξεων εις βάρος των προλεταριακών συμφερόντων. Άλλωστε η υποτίμηση της εργασίας σε όλες τις χώρες της ΕΕ είναι κεντρική στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για την έξοδο από την κρίση.
Μέσα σε αυτό το πολεμικό περιβάλλον, που δεσπόζει ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός, οι μηχανισμοί του ΔΝΤ και του ΝΑΤΟ, η θέση της Γερμανίας είναι κομβική. Αποτελώντας τον πυρήνα της ΕΕ έχει ειδικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων εκείνων που οδηγούν τους λαούς των χωρών της περιφέρειας στην απόλυτη εξαθλίωση, προκειμένου να παγιωθούν και να ενισχυθούν τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου, οι ορέξεις του γερμανικού ιμπεριαλισμού.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας συμβάλει, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, στην εμπέδωση του δόγματος ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αποτελούν αναγκαίες συνθήκες για την ύπαρξη της Ελλάδας, υποσχόμενη παράλληλα το σκίσιμο των μνημονίων μέσω ενός εποικοδομητικού διαλόγου με τους «θεσμούς», έχει ήδη υποκύψει στην υπογραφή παράτασης του μνημονίου και την πλήρη αναγνώριση του χρέους.
Οι αυταπάτες περί φιλολαϊκής διαχείρισης της κρίσης εντός της ΕΕ κρατάνε αυτή τη στιγμή μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας σε θέση αναμονής. Μια στάση που αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί καταστροφική, καθώς μόνο η οργάνωση της τάξης μας και ο αγώνας με όλα τα μέσα μπορούν να θέσουν τους όρους για το γκρέμισμα των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, να ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
Διαδηλώσεις:
Δευτέρα 11/5, 18:00, συγκέντρωση στα Προπύλαια, πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ
Σάββατο 23/5, 12:00, συγκέντρωση στην Ομόνοια, πορεία προς τη Γερμανική Πρεσβεία
Συνέλευση αναρχικών κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
