100 χρόνια από τη δολοφονία του Joe Hill
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
για τη ζωή και το έργο
του αμερικάνου συνδικαλιστή και τροβαδούρου, Joe Hill
(μετανάστης σουηδικής καταγωγής, μέλος των IWW των ΗΠΑ)
Πέμπτη 28 Μάη 8.00 μμ, αίθουσα «Αρμονία» του Συνεδριακού Κέντρου Θήβας (Λουκά Μπέλλου 1)
no ticket cinema
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ηρακλείου στη ΒΙΟΜΕ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» και της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ,
το Σάββατο 23 Μαΐου, στις 19.00, στην Αίθουσα του ΤΕΕ (Πρεβελάκη & Γρεβενών πίσω από το Ξενία) με ομιλητές:
• το Χρήστο Μανούκα, από τις εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες
• το Μάκη Αναγνώστου, εργαζόμενο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ
Για το βιβλίο:
«Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» αποτελούν την πρώτη εκδοτική προσπάθεια της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας βιβλίου & εντύπου Ακυβέρνητες Πολιτείες σε συνεργασία με τις Εκδόσεις των Συναδέλφων.
Οι καταλήψεις των εργοστασίων αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην οικονομική βία και την καταστολή στην Αργεντινή μετά την κρίση του 2001. Απέναντι στη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας και τη συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να οργανωθούν και διατηρήσουν τις -εγκαταλειμμένες από τους καπιταλιστές- επιχειρήσεις στη ζωή. Οι «ανακτημένες» επιχειρήσεις που προέκυψαν από αυτή τη διαδικασία διαπνέονται από το πείσμα του αγώνα και της σύγκρουσης, της κατάληψης των μέσων παραγωγής, της συλλογικής αυτενέργειας των εργαζομένων.
Το βιβλίο πραγματεύεται μια σειρά προβλημάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία των επιχειρήσεων υπό εργατικό έλεγχο: την προσαρμογή των εργατών στον νέο ρόλο τους μέσα στην παραγωγή, τις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, τη βιωσιμότητα της επιχείρησης μέσα στην καπιταλιστική αγορά και τον συνεχή αγώνα για θεσμική και νομική κατοχύρωση. Ο συγγραφέας περιγράφει το κίνημα των ανακτημένων επιχειρήσεων ως ένα ετερογενές και δυναμικό συλλογικό υποκείμενο που βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με το εργατικό και το συνεταιριστικό κίνημα, αλλά και με τα άλλα κινήματα που ξεπήδησαν από την κρίση του 2001, όπως οι πικετέρος και τα εγχειρήματα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
Ταυτόχρονα, προβάλλει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κινήματος αυτού, το οποίο μέσα από τις καθημερινές πρακτικές του κυοφορεί μια διαφορετική κοινωνική οργάνωση -μια κοινωνία ισοτιμίας και κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας.
Η μετάφραση και η έκδοση του βιβλίου στη χώρα μας ίσως και να μην είχε πραγματοποιηθεί, αν ο αγώνας των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη δεν είχε στραφεί προς την εργατική αυτοδιάθεση και αυτοδιαχείριση. Χάρη στην αποφασιστικότητα και στην μαχητικότητα των τελευταίων, το κίνημα των ανακτημένων επιχειρήσεων από τους αργεντινούς εργάτες δεν μοιάζει στα δικά μας μάτια σαν μια μακρινή -εξωτική- εξαίρεση. Αντιθέτως, καλούμαστε τώρα να ξεκινήσουμε και στην Ελλάδα, ή καλύτερα να ξαναπιάσουμε, μια εκ βαθέων συζήτηση για τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος ενάντια στην ήττα και στην ενσωμάτωση που προσφέρουν η διεθνής και εγχώρια οικονομική εξουσία.
Αυτόν τον αγώνα στηρίξαμε από την αρχή στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ηρακλείου στη ΒΙΟΜΕ, και συνεχίζουμε…
πηγή:Βιβλιοπαρουσίαση: «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» – συζήτηση με την αυτοδιαχειριζόμενη
ΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ »ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ» ΒΡΩΜΑΝE ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Ένα νέο κατάστημα άνοιξε στην πόλη μας, ο φούρνος «Χωριάτικο» (Λ. Καλοκαιρινού), μέρος μιας αλυσίδας πρατηρίων άρτου που γιγαντώθηκε μέσα στην καρδιά της καπιταλιστικής κρίσης. Τα συγκεκριμένα καταστήματα όμως δεν εμπορεύονται μόνο ψωμί και αρτοποιήματα αλλά και πλήθος εξαθλιωμένων γυναικών οι οποίες με την υπόσχεση της εύρεσης εργασίας, οδηγούνται στην καταναγκαστική πορνεία. Πίσω από τους φούρνους »Χωριάτικο» και »Αττικοί Φούρνοι», κρύβεται ένα τεράστιο κύκλωμα σωματεμπορίας που χρόνια τώρα αποφέρει εκατομμύρια κέρδη στους ιδιοκτήτες του. Συγκεκριμένα, οι ιδιοκτήτες αδερφοί Γιαννακόπουλοι διατηρούν από τη δεκαετία του ’90 αλυσίδα στριπτιζάδικων ενώ παράλληλα είναι οι εγκέφαλοι πίσω από ένα κύκλωμα trafficking που μέσω ταξιδιωτικών γραφείων και εταιρειών ευρέσεως εργασίας παραπλανεί εκατοντάδες γυναίκες, μεταξύ των οποίων και ανήλικες. Οι συγκεκριμένοι μαφιόζοι διατηρούσαν -μεταξύ άλλων- μια offshore εταιρεία στην Κύπρο ενώ χρησιμοποιούσαν ακόμα και ΜΚΟ κακοποιημένων γυναικών για να νομιμοποιούν τις στριπτιζέζ τους. Κεντρικό ρόλο στο κύκλωμα έπαιζε ο απόστρατος και αποταγμένος για υπεξαίρεση αστυνομικός Κ. Κύρος ο οποίος εξασφάλιζε χαρτιά για τις φυλακισμένες γυναίκες και κάποια στιγμή τέθηκε υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους «Χωριάτικο». Τέλος, οι ιδιοκτήτες-σωματέμποροι των εν λόγω φούρνων φαίνεται να συγκαταλέγονται στους χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑΣ WORKFARE RELOADED ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 9/5, 19.00, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ 18
Αναρχική Συλλογικότητα Οκτάνα
Τα προγράμματα ενοικιαζόμενης κοινωφελούς εργασίας (ΚΟΧ) και οι επιταγές εισόδου στην αγορά (voucher) αποτελούν συγκεκριμένες εφαρμογές της πολιτικής του workfare, της επιβολής δηλαδή καταναγκαστικής εργασίας χωρίς εργασιακά δικαιώματα προς τον ραγδαία αυξανόμενο αριθμό των ανέργων στην θέση του επιδόματος ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, που οι επιβαλλόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν βαφτίσει «ωφέλεια».
Χοντρικά, τι σημαίνει επιβολή της εργασίας ως «ωφέλειας»; Σημαίνει ότι τα αφεντικά προσπαθούν να επιβάλλουν στους ανέργους/επισφαλείς να δουλεύουν, όχι μόνο με τους όρους που συμφέρουν τα ίδια, δηλαδή με χαμηλό μισθό, περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα, χωρίς συνδικαλιστική δυνατότητα, αλλά και όποτε και όταν αυτά τους χρειάζονται, με αποτέλεσμα να αφαιρείται και η ελάχιστη δυνατότητα που είχαν οι άνεργοι/ες να επιλέγουν το αν, το πότε και το που θα εργαστούν, ακόμα και ο ελάχιστος έλεγχος πάνω στις συνθήκες εργασίας τους. Το κράτος μέσω του ΟΑΕΔ μας λέει: «Όσοι/ες άνεργοι/ες ψάχνετε για δουλειά θα σας χρησιμοποιήσουμε όπου κι όποτε σας χρειαστούμε ως φθηνό/ανακυκλώσιμο/προσωρινό εργατικό δυναμικό που θα αντικαταστήσει τις τρύπες που δημιουργούνται λόγω της πολιτικής μας, αν συμφωνείτε έχει καλώς, αν όχι κομμένα τα επιδόματα». Αυτό γίνεται καλύτερα αντιληπτό αν αναλογιστούμε τη σταδιακή προσπάθεια υποκατάστασης του επιδόματος ανεργίας με τον πενιχρό μισθό των προγραμμάτων «κοινωφελούς» εργασίας ή, πιο συγκεκριμένα, την αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας από το επίδομα φτώχειας που θα αποκαλείται «εγγυημένο εισόδημα» και από το οποίο θα αποκλείονται όσοι/ες αρνούνται θέσεις εργασίας που θα τους προσφέρονται από τον ΟΑΕΔ, ένας εκβιασμός που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά πέρυσι ξεσηκώνοντας αυθόρμητα αντιδράσεις πολλών ανέργων.
Τα προηγούμενα 2 χρόνια, σε χώρους κοινωφελούς εργασίας ορθώθηκαν μια σειρά αγώνων ενάντια στην εφαρμογή αυτής της στρατηγικής με αποδέκτη άμεσους ή έμμεσους εργοδότες, σε αυτή την περίπτωση, δήμους και ΜΚΟ. Κύριο σημείο τριβής αυτού του πρώτου κύκλου αγώνων ήταν αιτήματα που είχαν να κάνουν με την έγκαιρη καταβολή του μισθού. Επιμέρους κόντρες και αντιστάσεις εμφανίστηκαν, όμως, και για άλλα ζητήματα, όπως το δικαίωμα στην άδεια, το δικαίωμα στην απεργία, οι συνθήκες εργασίας, το αντικείμενο της εργασίας ή ακόμα και η ίδια η μορφή της ως «ωφέλειας». Σε κάθε περίπτωση, οι μικροί αυτοί αγώνες πέτυχαν κάτι εξαιρετικά σημαντικό: ανάγκασαν το κράτος να αναδιπλωθεί και να δοκιμάσει νέες μορφές επιβολής της εργασίας. Ως εκ τούτου, την τελευταία χρονιά εφαρμογής των προγραμμάτων εγκατέλειψε –πιθανόν προσωρινά– μοντέλα και δομές (όπως οι ΜΚΟ), ρίχνοντας το βάρος στην κεντρική διαχείριση των ανέργων μέσω ΟΑΕΔ, ο οποίος αναβαθμίζεται σταδιακά για να αναδειχθεί σε εργοδότη στρατιών ανέργων.
Μπαίνοντας στον τρίτο χρόνο εφαρμογής του workfare στην αναδιαρθρωμένη ελληνική πραγματικότητα και με την εμπειρία του «ωφελούμενου» να εξαπλώνεται πλέον σχεδόν σε κάθε νοικοκυριό, ηλικιακή κατηγορία και παραγωγικό κλάδο της οικονομίας, εκτιμούμε ότι το βασικό εμπόδιο στο να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση μας ως εκμεταλλευόμενοι και να αγωνιστούμε εναντίον της, το αίσθημα της προσωρινότητας (της υποτιθέμενης προσωρινότητας της κρίσης, των προγραμμάτων και της συνθήκης αυτής στη ζωή του καθενός και της καθεμίας μας), θα αρχίσει όλο και περισσότερο να εκλείπει. Είναι στρατηγικής σημασίας οι αγώνες που αρχίζουν να συγκροτούν τη συνείδηση της εργασιακής φιγούρας του «ωφελούμενου» να αποτελέσουν οργανικό κομμάτι της εργατικής αντεπίθεσης που έχει ανάγκη η εποχή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει, σε ένα άλλο επίπεδο, ότι η συγκεκριμένη φιγούρα μπορεί από μόνη της να εκπληρώσει το σχέδιο ανασύνθεσης της κατακερματισμένης τάξης μας. Η εμπειρία του αγώνα από το πρώτο και το δεύτερο «κύμα» των κοινωφελών προγραμμάτων είναι από αυτήν την άποψη μια εξαιρετικά χρήσιμη εμπειρία που είναι απαραίτητο να κυκλοφορήσει και να αποτελέσει κατακτημένη γνώση για τις ερχόμενες φουρνιές ανέργων που θα εξαναγκάζονται στην εκμετάλλευση των πενταμήνων. (Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων)
κατεβάστε τη μπροσούρα εδώ: http://skya.espiv.net/files/2015/01/workfare_reloaded.pdf
* το κείμενο μοιράζεται στο κατάστημα του ΟΑΕΔ στο Ηράκλειο
ΠΗΓΗ: oktana.espivblogs.net
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) οργάνωσε εκδήλωση – συζήτηση στο Ρέθυμνο με θέμα, «ένας άλλος τρόπος να κάνεις συνδικαλισμό: σωματεία βάσης – πρωτοβάθμια σωματεία».
Προβολή και Συναυλία στο Εργατικό Κέντρο (Αγ.Νίκωνος-124)
Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο είμαστε κιόλας νεκροί.
Εκείνοι
Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα, μέχρι το νερό και τον αέρα που ανασαίνουμε. Θέλουν να έχουν πρόσβαση στην υγεία οι έχοντες – οι λίγοι.
Για εμάς τους υπόλοιπους –τους πολλούς– ετοιμάζουν λάκκους. Μας θέλουν αποκομμένους, αποδυναμωμένους, να βυθιζόμαστε ο καθένας μόνος του στην προσωπική του απελπισία και τρέλα.
Εμείς
Παλεύουμε για τα αυτονόητα.
Με όπλο μας την Αλληλεγγύη εναντιωνόμαστε στην εκσυγχρονισμένη τους χούντα, στο ίδιο το σύστημα.
Είναι Χρέος μας να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους συντρόφους μας, τους φίλους μας, δηλαδή τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί σε αυτό τον Αγώνα δεν υπάρχει εγώ αλλά ΕΜΕΙΣ.
Είναι Χρέος μας γιατί αυτή η ανεξέλεγκτη επίθεση της κρατικής εξουσίας και του κεφαλαίου δεν κάνει διακρίσεις.
Κανείς και καμιά μας δεν περισσεύει! – Είμαστε όλοι και όλες απαραίτητοι!
* Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για να καλυφθούν αναγκαία ιατρικά έξοδα δύο ανασφάλιστων συντροφισσών.
Πριν τη συναυλία θα προβληθεί το Ντοκιμαντέρ:
Η ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ το παράδειγμα του Κιλκίς.
Ένα βίντεο από τους Διακόπτες (http://diakoptes.blogspot.gr/)
σχετικά με τον Αγώνα των εργαζομένων του νοσοκομείου του Κιλκίς για δημόσιες, δωρεάν και αξιοπρεπείς παροχές υγείας.
Συνεντεύξεις με γιατρούς κ εργαζόμενους του νοσοκομείου
όπως καταγράφηκαν στα τέλη Μαρτίου 2012.
Υ.Γ. – όσοι/ες κρίνετε σκόπιμο να στηρίξετε οικονομικά αυτή την προσπάθεια κ δεν μπορείτε να βρεθείτε την Τετάρτη στο Εργ.Κέντρο επικοινωνείστε μαζί μας, το συντομότερο δυνατό.
Αφίσα κ κείμενο: nisafispartis.espivblogs.net/?p=1586
Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι κ Αλληλέγγυοι/ες
Μπροσούρα της εισήγησης της εκδήλωσης του Σαββάτου 28/3 στην κατάληψη Υφανετ Θεσσαλονίκη με τη βοήθεια της ομάδας μπάσταρδες με μνήμη απο το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι αρχιτεκτονικής.
http://blackuroi.gr/node/201
Οι εργαζόμενοι των Τσιμέντων Χαλκίδας με αφορμή τη συμπλήρωση 2 χρόνων συνεχούς αγώνα.. την ακύρωση των πρώτων 118 απολύσεων, διοργανώνουν εορταστική εκδήλωση την Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015.
Στην ανακοίνωση τους επισημαίνουν μεταξύ άλλων τα εξής:
Όπως είναι γνωστό στις 26 Μαρτίου του 2013 η πολυεθνική Lafarge σταμάτησε τη λέιτουργία του Τσιμεντάδικου της Χαλκίδας και έκτοτε εφαρμόζει κάθε μήνα, σχέδιο ομαδικών απολύσεων, έχοντας απολύσει μέχρι σήμερα 167 εργαζόμενους.
Με τη συμπλήρωση 2 χρόνων συνεχούς αγώνα για την ακύρωση των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου και μετά τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις οι οποίες ακυρώνουν τις 118 πρώτες απολύσεις, το σωματείο μας διοργανώνει εορταστική εκδήλωση στις
26 Μαρτίου στις 11:00 το πρωί στο χώρο του εργοστασίου.
Σας προσκαλούμε να στηρίξετε με την παρουσία σας το δίκαιο αγώνα μας.
Αναδημοσίευση από: ert open
