Αρχείο κατηγορίας καταληψη ΕΣΗΕΑ

Συγκέντρωση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 έξω από τον όμιλο 24 του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δ. Μάρη

enedΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.

Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites. Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.

Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.

Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.

Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.

Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.

Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη    ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ  ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ  – Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα  – Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.  – Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.     ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00  ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ  Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ     Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ

ΠΗΓΗ:katalipsiesiea.blogspot.gr

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ // Συγκέντρωση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00

Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ 
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη
 
 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 
 
 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 
 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.gr
24-keimeno-print-page-001
24-keimeno-print-page-002

 

Το Sport-fm “ξεπλένει” τους φούρνους του trafficking και το news it ρίχνει λάσπη στους αγώνες για την κυριακάτικη αργία και τα γεγονότα στις Σκουριές

Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Πάσχα έρχεται, ας βαφτίσουμε το κρέας… ψάρι: Η περίπτωση των Sport-fm και Newsit.gr

Η τακτική πολλών ηλεκτρονικών μέσων να παραποιούν τα γεγονότα σε σημείο αλλοίωσης της πραγματικότητας δεν είναι μία συνθήκη πρωτόγνωρη στον κλάδο μας. Όταν οι εκδότες, οι μεγαλοϊδιοκτήτες και οι μεγαλοδημοσιογράφοι αποφασίσουν να συστρατευθούν με την “πορεία ανάκαμψης της χώρας” θα το κάνουν με κάθε τρόπο και μέσο. Ίσως πιο έντονα και από τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη. Χρησιμοποιούν σαν προμετωπίδα τα sites, τα κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τις φυλλάδες τους δημιουργώντας ένα παράλληλο σύμπαν. Μέσα στο οποίο υπάρχει η μεγάλη μερίδα της κοινωνίας η οποία “προσπαθεί να ορθοποδήσει και στην αντίπερα όχθη κάποιοι γραφικοί και επιθετικοί διαδηλωτές (οι οποίοι ανάλογα με την πολιτική επικαιρότητα βαφτίζονται και με το αντίστοιχο πολιτικό πρόσημο) που εμποδίζουν την υπόλοιπη κοινωνία να χαρεί την καθημερινότητα της”.
Τώρα αν αυτή η καθημερινότητα είναι μία κόλαση για κάποιους αυτό δεν μας αφορά και πάρα πολύ μιας και το εντελώς θολό υποκείμενο του “καταναλωτή”, “πολίτη”, “δημοκράτη”, “Έλληνα” έχει πάντα δίκιο. Ειδικότερα όταν (δηλαδή πάντα) τα συμφέροντα που εξυπηρετεί είναι ίδια με των αφεντικών. Την εβδομάδα που πέρασε (30 Μαρτίου – 5 Απριλίου) είχαμε δύο πολύ ωραίες ιστορίες να ακούσουμε και να διαβάσουμε.
Στις 31 Μαρτίου ξεκίνησε η δίκη των ιδιοκτητών της αλυσίδας αρτοποιείων “Χωριάτικο” οι οποίοι κατηγορούνται για σύναψη εγκληματικής οργάνωσης, μαστροπεία, και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Τα δύο αδέρφια χρησιμοποιούσαν τους φούρνους ως βιτρίνα για να μπορούν εύκολα να διακινούν γυναίκες από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τις οποίες ανάγκαζαν να εκδίδονται στα μαγαζιά ιδιοκτησίας τους “Αλκατράζ” και “Star” (εάν ανατρέξει κάποιος/α στο διαδίκτυο ή στις εφημερίδες θα βρει πλήθος δημοσιευμάτων για την συγκεκριμένη υπόθεση). Μία ιστορία που έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πίσω με αρκετές παρεμβάσεις και δράσεις να έχουν πραγματοποιηθεί στις αλυσίδες καταστημάτων τους, οι οποίες αναδείκνυαν το ζήτημα και πολλές φορές οι συμμετέχοντες σε αυτές ήρθαν αντιμέτωποι με τραμπούκους εργαζόμενους, τσιράκια των καθικιών που είχαν για αφεντικά. Τα εν λόγω αφεντικά μάλιστα ως υπερασπιστική γραμμή στο δικαστήριο ακολούθησαν την εξής: “Όλα έγιναν γιατί αγάπησα”, “Ο ντόρος είναι προϊόν των ανταγωνιστικών σε μας, επιχειρήσεων, αρτοσκευασμάτων και ειδών ζαχαροπλαστικής”…
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν την Τετάρτη 1/4, ο “μεγαλύτερος αθλητικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα” έκανε ένα ξέπλυμα πρώτης τάξεως στους δύο ελληναράδες (και τη συμμορία που είχαν φτιάξει) οι οποίοι έζησαν το Greek dream στο έπακρο: νύχτα, εκμετάλλευση γυναικών, ναρκωτικά, ξέπλυμα εκατομμυρίων, γούστα για λίγους και εκλεκτούς. Στην εκπομπή των “κυρίων” Καρπετόπουλου και Πανούτσου στον Sport-fm (γνωστή για το πιο ελεύθερο ύφος της πιάτσας που χρησιμοποιούν, το οποίο βρίθει σεξιστικών υπονοούμενων) παρουσιάστηκε μία εκδοχή της ιστορίας στην οποία οι φούρνοι δημιουργήθηκαν -η καλύτερα επεκτάθηκαν- καθώς πολλές από τις κοπέλες ζήτησαν να εργαστούν εκεί και επειδή τα αφεντικά τις αγαπούσαν, όχι μόνο πραγματοποίησαν την επιθυμία τους αλλά τους επέτρεψαν να γίνουν και επιχειρηματίες (!) και όχι απλές υπάλληλοι. Μέσα από την προσωπική ιστορία ενός φίλου του ενός εκ των δύο δημοσιογράφων οι κολεγιές με μπάτσους, φασίστες και κυκλώματα της νύχτας βαφτίστηκαν ως “μία διαφορετική οπτική πάνω σε μία αρκετά ενδιαφέρουσα υπόθεση την οποία παρακολουθούμε. Και φανταστείτε πως οι άνθρωποι αυτοί τώρα κατηγορούνται για μαστροπεία”.

Το δεύτερο δείγμα προπαγάνδας και ξεπλύματος έλαβε χώρα την Κυριακή 5/4, στην Ερμού κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων που γινόντουσαν στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από το γνωστό site Newsit.gr. Σαν συνέλευση έχουμε συμμετάσχει έμπρακτα σε αρκετούς απεργιακούς αποκλεισμούς και έχουμε βιώσει την συνθήκη όπου άνθρωποι, οι οποίοι θέτουν εαυτούς στις θολές κατηγορίες που αναφέραμε πρωτύτερα (πολίτες, καταναλωτές, κτλ), να είναι εξαιρετικά επιθετικοί, εριστικοί και εμπρηστικοί απέναντι στους απεργούς αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους οι οποίοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τους αναφέρουν πως το να ψωνίζεις την Κυριακή είναι ξεφτίλα και ντροπή. Οι απεσταλμένοι των μέσων ως άλλοι εργοδοτικοί κολαούζοι σπεύδουν να παρουσιάσουν βίντεο και μαρτυρίες από “πολύπαθους” καταναλωτές οι οποίοι δέχτηκαν τη μήνη των διαδηλωτών. Το εν λόγω site στην πρώτη του σελίδα άλλαξε τον κεντρικό τίτλο από “Αναρχικοί προπηλακίζουν πολίτες στην Ερμού” σε “Προπηλακισμός μάνας και παιδιού που ήθελε να ψωνίσει στην Ερμού, δείτε το βίντεο”. Με το βίντεο να δείχνει για λίγα δευτερόλεπτα μία κυρία να ωρύεται γιατί της αφαιρείται το δικαίωμα στην κατανάλωση και τους διαδηλωτές να της επισημαίνουν πως εκείνη με τις υστερίες της τρομάζει το ίδιο το παιδί της.

Η χυδαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένας επίμονος και μαχητικός αγώνας από την συντριπτική πλειοψηφία των μίντια δείχνει και την σημασία που έχει για το κεφάλαιο και τους διαχειριστές του η επέκταση αυτού του μέτρου.Την ίδια μέρα μάλιστα η συγκεκριμένη ιστοσελίδα έκανε το 2 στα 2 με την κάλυψη των γεγονότων στις Σκουριές και της πορείας ενάντια στα μεταλλεία και την επίθεση που δέχτηκαν οι διαδηλωτές από μεταλλωρύχους και ΜΑΤ. Ακόμα και τώρα την περίοδο της «ελπίδας που έρχεται» βίντεο με ενορχηστρωμένες επιθέσεις εργαζομένων της Ελντοράντο και ανδρών της αστυνομίας κατά των συγκεντρωμένων βαφτίζονται «βίντεο ντοκουμέντο με κουκουλοφόρους και μάχες σώμα με σώμα στις Σκουριές». Συγκεκριμένα μέσα ξεπλένουν με τον τρόπο τους τις κυβερνητικές επιλογές, χρησιμοποιώντας επιθετικότατα άρθρα και ανταποκρίσεις, σε μία προσπάθεια αποπροσανατολισμού και κατακερματισμού της -έτσι και αλλιώς- θολωμένης τάξης μας.

Σίγουρα δεν αναφερόμαστε σε μία ανοίκεια συνθήκη. Η πτώση από τα σύννεφα δεν είναι ίδιον ανθρώπων που δρουν και ζουν συλλογικά, αντλώντας καθημερινά δύναμη από τον κόσμο του αγώνα. Και επειδή ακριβώς υπάρχουμε μέσα από αυτόν το κώδικά αξιών θα πούμε για άλλη μία φορά πως οποιαδήποτε ρατσιστική, σεξιστική (συν)δήλωση ή χαριεντισμός για μαφιόζους που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, πρέπει να στηλιτεύεται και να τσακίζεται εν τη γενέσει της. Όπως επίσης πως είμαστε εργάτες και απέχουμε γαλαξίες από την συνεργατική λογική των αφεντικών (αριστερών ή δεξιών) του κλάδου η οποία βρίσκει έδαφος σε διάφορους φιλόδοξους “συναδέλφους”. Τα συμφέροντα μας δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ίδια.

Ζητείται νέος/-α δημοσιογράφος, για σοβαρή εργασία. Μισθός 0 € / η αλλοιώς:πως ο Γιάννης Πολίτης προτρέπει τους φοιτητές των ΜΜΕ να δουλεύουν αμισθί

Παρέμβαση στο μάθημα “Ειδησεογραφία και Ρεπορτάζ” του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποίησε το Στέκι ΕΜΜΕ. Μοιράστηκαν κείμενα που κατήγγειλαν την απαράδεκτη, αλλά συνήθη πρακτική της άμισθης εργασίας υπό τον μανδύα της πρακτικής άσκησης. Το μοίρασμα του παρακάτω διαφωτιστικού κειμένου ήταν η απάντηση των φοιτητών στα όσα απαράδεκτα πράγματα εκστόμισε ο γνωστός “συνάδελφος” Γιάννης Πολίτης σε προηγούμενη διάλεξη του στο συγκεκριμένο μάθημα. Μάλιστα, η επιλογή του συγκεκριμένου “δημοσιογράφου” να πείσει πως διαστρεβλώθηκαν όσα έλεγε και ότι δεν τα εννοούσε έτσι, αποδεικνύει ότι το ξεμπρόστιασμα τέτοιων λογικών είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο γιατί, δυστυχώς, οι νέοι συνάδελφοί μας, είτε προέρχονται από πανεπιστημιακά ιδρύματα είτε από ιδιωτικές σχολές, γαλουχούνται με τη λογική “να δουλέψω τζάμπα για να μάθω τη δουλειά και να δικτυωθώ.

Θα το υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά πως η άμισθη εργασία είναι υποτίμηση της εργασιακής μας αξίας, υποτίμηση των αγώνων που έχουν γίνει για την υπεράσπιση των μισθών μας, υποτίμηση των ανέργων συναδέλφων μας που δεν δέχονται να υποκύψουν και να δουλέψουν με μισθούς πείνας, στο κάτω κάτω, υποτίμηση της ίδιας μας της αξιοπρέπειας μπροστά στα “θέλω” του κάθε εργοδότη που επιθυμεί με το δυνατότερο μικρό κόστος να πετύχει το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα γι’ αυτόν. Για αυτό, όποτε ο κάθε Γιάννης Πολίτης προβαίνει σε αντίστοιχες δηλώσεις, θα υπάρχει πάντα απάντηση από όσους επιλέγουν να υπερασπίζονται την τάξη τους και όχι την πάρτη τους.    Το κείμενο των συναδέλφων από το “Στέκι ΕΜΜΕ

Στις 3/3 στο μάθημα επιλογής ”Ειδησεογραφία και Ρεπορτάζ” που διεξάγεται κάθε Τρίτη 1-4, ο ”μεγαλοδημοσιογράφος” Γιάννης Πολίτης κατά τη διάρκεια της παράδοσης έθιξε το θέμα της άμισθης εργασίας στα πλαίσια της πρακτικής άσκησης στο χώρο των media.

Η απλήρωτη εργασία για τον κ.Πολίτη συνεπάγεται μια αναγκαιότητα που πρέπει να ακολουθήσουν οι φοιτητές/-τριες , προκειμένου να αποκτήσουν εφόδια/ προϋπηρεσία για τον τρόπο που θα δουλέψουν μελλοντικά στον κλάδο , καθώς το Πανεπιστήμιο δε σε προετοιμάζει για το επάγγελμα σε αντίθεση με την εργασιακή εμπειρία.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα που χρησιμοποίησε ήταν πρώτα η ακραία περίπτωση της NESTLE όπου θεσμοθετήθηκε η δωρεάν απασχόληση 1000 εργαζομένων για 1 χρόνο , από τους οποίους θα προσλάμβανε τους 10, ενώ οι υπόλοιποι 990 θα προσέφεραν τζάμπα εργατικά χέρια για 365 μέρες και θα ανταμείβονταν με την εξοικείωση στον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης της μεγαλύτερης πολυεθνικής στον κλάδο του επισιτισμού (εδώ γελάμε).
Δεν έμεινε μόνο εκεί αλλά στη συνέχεια προχώρησε αναφερόμενος στη συνεργασία της εφημερίδας ”ΤΑ ΝΕΑ” , στην οποία εργάστηκε για 28 χρόνια και διετέλεσε προϊστάμενος της ηλεκτρονικής έκδοσής της, με τους σπουδαστές/-στριες της Παντείου. Πιο συγκεκριμένα , διαμαρτυρήθηκε για την ανάμειξη συνδικαλιστών που παρότρυναν τους εργαζόμενους/-μενες να διεκδικήσουν μισθό για την εργασία τους, ισχυριζόμενος ότι : ”Δε φτάνει που τους μαθαίνουμε τη δουλειά , μας πηγαίνουν και στα δικαστήρια”.
Δε μας εκπλήσσουν τα λόγια του κ. Πολίτη , καθώς πέρα από τη συμμετοχή του στη φυλλάδα ”TΑ ΝΕΑ” υπήρξε :
• μέλος της πρώτης δημοσιογραφικής ομάδας του ρουφιανοκάναλου MEGA channel επί 14 χρόνια ως πολιτικός συντάκτης και επικεφαλής του τηλεοπτικού ρεπορτάζ
• επί 9 χρόνια γενικός διευθυντής στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΒΗΜΑ fm , CITY και Αθήνα 9,84
• πολιτικός σχολιαστής στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ από το 2004 έως το 2013
Πλέον είναι :
• αρθρογράφος και πολιτικός αναλυτής στη REAL NEWS και REAL FM του Χατζηνικολάου
• ιδρυτής του blog AdARTes που το στελέχωσαν και το συντηρούν πολλοί/- ές φοιτητές/- τριες απ’το τμήμα μας φυσικά δίχως χρηματικές απολαβές.

Θεωρούμε ανεπίτρεπτη την εισαγωγή και την αναπαραγωγή του λόγου και της γραμμής των αφεντικών στη σχολή μας και γενικότερα στο Πανεπιστήμιο , από ανθρώπους που λειτουργούν ως φερέφωνα της εξουσίας.
Για εμάς, ο θεσμός της πρακτικής άσκησης δημιουργήθηκε για την κερδοφορία των αφεντικών πάνω στις πλάτες των νέων εργαζομένων, που είτε είναι απλήρωτοι είτε δουλεύουν με ψίχουλα.
Το όφελος της εργοδοσίας είναι διπλό , καθώς αφ’ ενός οι φοιτητές/ -τριες εργάζονται σκληρά και αφ’ ετέρου το κόστος για τα αφεντικά είναι μηδενικό, αφού η παραγόμενη εργασία είτε είναι δωρεάν είτε τα ελάχιστα λεφτά της αμοιβής τους προέρχονται από διάφορα προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ.
Η μαθητεία στην πράξη θα πει άμισθη εργασία ή εργασία ανασφάλιστη με μισθό – χαρτζιλίκι σε κάτεργα με απλήρωτες υπερωρίες που υπάγεται μόνο στα πλαίσια της καπιταλιστικής ηθικής που προωθεί την ασύστολη κερδοσκοπία των αφεντικών σε βάρος των εργαζομένων.Το καθεστώς της άμισθης εργασίας προάγει τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ανταγωνιστικότητα που καλλιεργείται τόσο στο Πανεπιστήμιο όσο και στην κοινωνία ευρύτερα.
Το Πανεπιστήμιο είναι ο χωροχρόνος όπου συχνά η ακαδημαϊκή μας φύση μετατρέπεται σε εργατοώρα, σ’ ένα σκλαβοπάζαρο με καριερίστικες αυταπάτες. Μέσω αυτής της ευκαιρίας και σε συνδυασμό με το προσκύνημα των αφεντικών , οι ενδιαφερόμενοι/ -ες φαντασιώνονται ότι μεταγενέστερα θα καταλάβουν μια υψηλόβαθμη θέση που θα τους προσφέρει φράγκα, αναγνώριση κι εξουσία, συμβαδίζοντας με τις μικροαστικές αντιλήψεις για την επιτυχία και την καταξίωση.
Η πραγματικότητα όμως διαφέρει. Πέρα απ’την καταπίεση και την αφαίμαξη που υφίστανται οι φοιτητές/ – τριες αποδέχονται παράλληλα ένα δουλικό ρόλο και συμφιλιώνονται με τις επιταγές κράτους και κεφαλαίου , εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών.
Εμείς από την πλευρά μας ως φοιτητές/-τριες κι ως κομμάτι του ευρύτερου κινήματος, αρνούμαστε να το βουλώνουμε στο θέμα της πρακτικής άσκησης, είτε είναι άμισθη, είτε κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη, είτε υποχρεωτική , είτε ”προαιρετική” , είτε μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων , είτε από το γλύψιμο σε λαμόγια καθηγητές .ΘΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ ΟΤΙ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΤΕΙΑ , ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Όταν πρόκειται για μαύρη εργασία, έχουμε κάθε δίκιο με το μέρος μας να διαλύουμε τα πανηγύρια που πουλάνε ακριβές ψευδαισθήσεις για να κερδίσουν τα αφεντικά φθηνούς κι αναλώσιμους δούλους.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

katalhpsioshmoΣΤΕΚΙ ΕΜΜΕ 

ΠΗΓΗ:ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ

Όχι στις εκδικητικές απολύσεις στη Μακεδονία

Την αξιοπρέπεια και την αντίσταση στους χώρους εργασίας υπερασπίζονται 4 εργαζόμενοι της εφημερίδας Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομική σύμβαση. Στις 23 Μαρτίου κοινοποιήθηκε στους συναδέλφους από την εργοδοσία, ο ωμός εκβιασμός: ή υπογράφετε ατομική σύμβαση μέχρι την Παρασκευή στις 14:00 ή βρίσκεστε σε υποχρεωτική άδεια και απολύεστε μετά την παρέλευση της τετράμηνης προειδοποίησης απόλυσης. Σε έναν ευθύ συσχετισμό της μη υπογραφής ατομικών συμβάσεων με τις απολύσεις, ομολογεί κυνικά την εκδικητικότητα έναντι αυτών που συνεπώς υπερασπίστηκαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. Αναδημοσιεύουμε τη συνέχεια των γεγονότων από τον Ασύνταχτο Τύπο από τη Θεσσαλονίκη.

 

_4

 

Σε ομηρία οι «τέσσερις» της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – Προσωρινή(;) υπαναχώρηση της εργοδοσίας έως τη… Δευτέρα 

Σε ομηρία παραμένουν οι τέσσερις αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της εφημερίδας «Μακεδονία» που τελούν υπό την απειλή της απόλυσης επειδή αρνούνται να κάνουν εκπτώσεις στην εργασιακή τους αξιοπρέπεια και να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις.
Η αντίδραση για τη μεθόδευση της απόλυσης των «τεσσάρων» της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ήταν άμεση τόσο από τους ίδιους όσο και από συναδέλφους τους, απολυμένους και εργαζόμενους από την εφημερίδα και από άλλα Μέσα (μεταξύ αυτών και από την Ελεύθερη Αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3). Πολλοί από αυτούς, το μεσημέρι της Τρίτης 24 Μαρτίου, βρέθηκαν μαζί με τους «τέσσερις» στο κτίριο της ΕΣΗΕΜ-Θ προκειμένου να δρομολογήσουν άμεσα τη δυνατότητα συνδικαλιστικής και νομικής άμυνας απέναντι στην εργοδοτική επιθετικότητα και τα τελεσίγραφα. Υπενθυμίζεται ότι στο αρχικό «χαρτί» της προειδοποίησης απόλυσης που επιδόθηκε με δικαστικό κλητήρα στους 4, περιλαμβάνεται εγγράφως η σαφής απειλή-εκβιασμός: Ή υπογράφετε ατομική σύμβαση έως τις 2 το μεσημέρι της Παρασκευής, ή… απολύεστε μετά την παρέλευση της τετράμηνης προειδοποίησης απόλυσης.
Παρόντα για τη διαβούλευση με την ομάδα των δημοσιογράφων και των συμπαραστατών τους ήταν μόνο 2 μέλη του προεδρείου του ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ. Η πανελλαδικώς πλέον γνωστή για την… «καρτερικότητά» της προεδρική συνδικαλιστική ομάδα της ΕΣΗΕΜ-Θ αν και δεν ήταν σε πλήρη… ανάπτυξη, αποφάνθηκε ότι η «προειδοποίηση απόλυσης» δεν αποτελεί «απόλυση» και γι’ αυτό έριξε και πάλι το μπαλάκι στους εργαζόμενους σαν να μην επρόκειτο για την έδρα ενός συνδικαλιστικού Σωματείου που οφείλει να εκδίδει χωρίς χρονοτριβή, άμεσα, ανακοίνωση στήριξης των απειλούμενων με απόλυση εργαζομένων μελών της, ανάληψης πρωτοβουλίας αγωνιστικών κινητοποιήσεων και καταδίκης της χυδαίας εκβιαστικής-εργοδοτικής πρακτικής. Τις μεθοδεύσεις αυτές κατήγγειλλε άμεσα από την πρώτη στιγμή η συνδικαλιστική παράταξη της ΕΣΗΕΜ-Θ, «Μέτωπο Αγώνα Δημοσιογράφων» (που εκπροσωπείται στο ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ με τρία εκλεγμένα μέλη της). Τελικά, παρόντων των «τεσσάρων» και των αλληλέγγυων συναδέλφων τους, σε επιτόπια τηλεφωνική επικοινωνία ενός μέλους της διοίκησης της ΕΣΗΕΜ-Θ με την εκπρόσωπο της εργοδοσίας, αποσπάστηκε η δέσμευση της τελευταίας για πραγματοποίηση την προσεχή Δευτέρα συνάντησης με την παρουσία και του διευθυντή της εφημερίδας (όπως απαίτησε η εκπρόσωπος της εργοδοσίας) με τους υπό απόλυση εργαζόμενους.
Αποσπάστηκε παράλληλα η προφορική υπόσχεση ότι δεν θα ισχύσει έως τότε (τη Δευτέρα) η χορήγηση αναγκαστικής άδειας που, βάσει της έγγραφης ειδοποίησης απόλυσης, θα ίσχυε από σήμερα 24 Μαρτίου. Άρα οι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν κανονικά στις δουλειές τους μέχρι τουλάχιστον την προσεχή Δευτέρα… Έως τότε οι «τέσσερις» της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ παραμένουν σε ομηρία. Το ενθαρρυντικό όμως είναι ότι και οι εργαζόμενοι δεν προτίθενται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Παραμένουν σε επαγρύπνηση με την πολύτιμη αλληλέγγυα αρωγή μεγάλου μέρους των συναδέλφων τους στη Θεσσαλονίκη που είναι αποφασισμένοι να αποκρούσουν τη νέα εργοδοτική αυθαιρεσία και το κλίμα τρομοκρατίας και εκβιασμών που επιχειρεί να περάσει το εκδοτικό κατεστημένο στο «παρα πέντε» της κατάθεσης του ν/σ για τις ΣΣΕ.
Ήδη η είδηση των νέων μεθοδεύσεων της εφημερίδας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ έχει δημοσιευτεί σε δεκάδες ιστοσελίδες, έχουν ενημερωθεί οικεία σωματεία καθώς και η ΠΟΕΣΥ και αναμένουν το πράσινο φως για την έναρξη πλατιάς δημοσιοποίησης και κινητοποίησης για το θέμα που φαίνεται πως ξεφεύγει πλέον από τα πρόσωπα των «τεσσάρων» αφού αφορά τον πυρήνα της δυνατότητας της Συλλογικής Διαπραγμάτευσης των εργαζομένων της χώρας.
Πρόκειται ουσιαστικά για τη μάχη της αξιοπρέπειας απέναντι στην ακόρεστη δίψα του εκδοτικού κατεστημένου για περισσότερα κέρδη με το λιγότερο δυνατό κόστος με άμεση επίπτωση και στην ποιότητα των ίδιων των «φύλλων» που σημειώνουν συνεχή πτωτική πορεία λόγω ακριβώς αυτών των πολιτικών.
Το μήνυμα προς την εργοδοτική εξουσία είναι ένα: Να πάρει πίσω τις απειλές και τους εκβιασμούς, να πάρει πίσω τις προαναγγελθείσες απολύσεις, να πάψει να καλλιεργεί κλίμα τεχνητής πόλωσης ανάμεσα στους εργαζόμενους, να είναι συνεπής στις μισθοδοτικές της υποχρεώσεις, να ενισχύσει αντί να «αποψιλώνει» συστηματικά το έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό από το εκδοτικό συγκρότημα που αποβαίνει τελικά σε βάρος της ενημέρωσης του αναγνωστικού κοινού.

 

 

Αναδημοσίευση από ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ

Στάση πληρωμών στον όμιλο «Ν.Κ. Μedia Group» («Παρασκήνιο» κ.ά.) – Εκτός τόπου και χρόνου (ξανά) τα σωματεία του κλάδου

Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
Σε στάση πληρωμών, δίχως καμία επίσημη ενημέρωση για την ημερομηνία καταβολής των δεδουλευμένων, προέβη ο Νίκος Καραμανλής, ιδιοκτήτης του ομίλου «Ν.Κ. Media Group». Η στάση πληρωμών αφορά όλα τα Μέσα του ομίλου και συγκεκριμένα την εφημερίδα «Παρασκήνιο», το free press «Καρφίτσα» (Θεσσαλονίκη), καθώς και τα sites paraskhnio.gr, karfitsa.gr, toxrima.gr, verysorry.gr.
Ανεπίσημα οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν περί «οικονομικής στενότητας» και δόθηκαν αόριστες διαβεβαιώσεις ότι το ζήτημα θα διευθετηθεί… εν ευθέτω. Κατά πληροφορίες, ωστόσο, ουδεμία στενότητα υπήρχε πρόσφατα όταν ο όμιλος αποφάσισε να κάνει χορηγία ύψους 15.000 ευρώ σε φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργάνωσε (ο ίδιος όμιλος) για «Το σπίτι του ηθοποιού»! Η συγκεκριμένη εκδήλωση έλαβε προβολή τόσο από τα διαδικτυακά Μέσα του ομίλου, όσο και από το εβδομαδιαίο φύλλο της εφημερίδας «Παρασκήνιο» του Σαββάτου 7 Μαρτίου 2015 υπό τον τίτλο «Fashion event: Λαμπερή βραδιά της N.K. Media Group».
Πρόκειται για τον ίδιο όμιλο που -προφανώς λόγω καλλιτεχνικών και άλλων ευαισθησιών- αποφάσισε να μην καταβάλει το δώρο Χριστουγέννων με την δακρύβρεχτη αιτιολογία ότι «οι εποχές είναι δύσκολες» (μόνο για τα αφεντικά, φυσικά).

Όταν κάποιοι εργαζόμενοι ρώτησαν προ μηνός για την «τύχη» του δώρου Χριστουγέννων, η διοίκηση τους ανάγκασε εκβιαστικά να υπογράψουν ότι εισέπραξαν κανονικά το επίδομα εορτών. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο εκδότης Νίκος Καραμανλής είχε αρνηθεί το περασμένο καλοκαίρι και το επίδομα θερινής αδείας.
Να ήταν μόνο τα δεδουλευμένα;
 
 
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη «λαμπρή» επιχείρηση επιδοτείται από τον ΟΑΕΔ για την πληρωμή των μισθών αρκετών εκ των εργαζομένων. Οι μισθοί για τους… έμπειρους (κάτω από δέκα στον αριθμό) -για απόλυτα εξαρτημένη σχέση εργασίας- βρίσκουν «ταβάνι» στα 600-700 ευρώ, ενώ για τους εργαζόμενους στα portals του ομίλου επιφυλάσσεται ακόμη καλύτερη μοίρα: Μισθοί από 150 έως 400 ευρώ για εξαήμερη (ακόμη και σαββατοκύριακα και με βάρδιες που φτάνουν τις 10 και 12 ώρες) και ανασφάλιστη εργασία (συντριπτικό το ποσοστό όσων αμείβονται με απόδειξη δαπάνης)!
Την ίδια ώρα, στελέχη όπως ο γενικός διευθυντής Δημήτρης Μενάγιας (ξακουστός για τη συναδελφικότητα που επεδείκνυε όταν ήταν στο «Έθνος»), ο Φώτης Σιούμπουρας, ο Κοσμάς Σφαέλος, ο Χρήστος Κώνστας και ο Νίκος Μπακουλόπουλος, δείχνουν να αδιαφορούν πλήρως για τις εξελίξεις και την αγωνία των απλήρωτων, υπαμειβόμενων και ανασφάλιστων εργαζόμενων (60 περίπου στο σύνολο).
Και γιατί να ιδρώσουν;
 
 
Μέχρι σήμερα κανένα από τα άμεσα ενδιαφερόμενα σωματεία (ΕΣΗΕΑ, ΕΣΠΗΤ, ΕΠΗΕΑ, ΕΤΗΠΤΑ) δεν έχει κινητοποιηθεί. Ενδεικτικό της προκλητικής, φιλοεργοδοτικής οκνηρίας των σωματείων του κλάδου είναι το γεγονός ότι στον όμιλο δεν έχουν γίνει καν εκλογές για την ανάδειξη των εργαζόμενων που θα εκπροσωπούν τους συναδέλφους τους στα μικτά συμβούλια -παρότι, ενδεικτικά, τα μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι πάνω από 10.
Η συνέλευσή μας, των εργαζόμενων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ είχε πραγματοποιήσει παρέμβαση στα γραφεία του ομίλου του Νίκου Καραμανλή προ μηνών, κατά την οποία μοιράσαμε κείμενα, συζητήσαμε με εργαζόμενους, είχαμε «τρυφερούς» διαλόγους με υψηλόβαθμα στελέχη και διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι τις άθλιες συνθήκες. Παρά την ανάδειξη των ζητημάτων, τίποτε δεν έχει αλλάξει για τους -πλήρως ακάλυπτους από τα σωματεία- εργαζόμενους.
Το παραπάνω παράδειγμα, που δεν θα μείνει αναπάντητο, έρχεται να επιβεβαιώσει, για μια ακόμη φορά, ότι τα θεσμικά, γραφειοκρατικά σωματεία του σήμερα τοποθετούν εαυτούς ήδη στο παρελθόν. Δεν έχουν την πρόθεση, ούτε τη δυνατότητα να προσφέρουν την παραμικρή στήριξη στους εργαζόμενους που, δήθεν, εκπροσωπούν και να αγωνιστούν για τα ελάχιστα δικαιώματά τους. Αντιθέτως, με την ένοχη σιωπή τους δίνουν το απόλυτο «πράσινο φως» για ακόμη περισσότερη εργοδοτική βαρβαρότητα, για την εγκαθίδρυση της -καθ’όλα κυριολεκτικά- εργασιακής σκλαβιάς. Μόνος δρόμος για όλες/-ους εμάς είναι η αποτίναξη της εξάρτησης από τα συνένοχα, σάπια σωματεία και η πίστη στην αυτοοργάνωσή μας, στη συλλογική διεκδίκηση, στους πραγματικούς, ακηδεμόνευτους αγώνες.

Απειλή «λουκέτου» στον Ελεύθερο Τύπο – Σφυρίζει αδιάφορα η ΕΣΗΕΑ

ET«Δεν έχω πρόβλημα να κλείσω την εφημερίδα. Το έκανα και στο παρελθόν. Αν χρειαστεί θα το ξανακάνω». Αυτά ήταν τα λόγια του Δημήτρη Μπενέκου, συνιδιοκτήτη του «Ελεύθερου Τύπου» προς την αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται, ίσως, για την πιο ενδεικτική φράση της ισχύς που έχει δώσει η ανυπαρξία των «σωματείων» του κλάδου στα αφεντικά των ΜΜΕ.

Οι δυο εκδότες, Αλέξης Σκαναβής και Δημήτρης Μπενέκος -που εσχάτως επανεμφανίστηκε- οφείλουν στους εργαζόμενους μισθούς, κυριακάτικα και υπερωρίες από το 2013, με το ποσό να φτάνει τα 750.000 ευρώ. Παρά ταύτα, οι ίδιοι δείχνουν να γνωρίζουν πολύ καλά πώς να υπερασπιστούν τη δική τους κάστα.

Ιδίως απέναντι σε μια ΕΣΗΕΑ, της οποίας η συνδικαλιστική της δράση εξαντλείται σε εθιμοτυπικές απεργίες, στο πλαίσιο πανεργατικών, και σε, δήθεν, δυναμικές και επίμονες κινητοποιήσεις, μόνο όταν πια έχουν όλα τελειώσει για το εκάστοτε Μέσο Ενημέρωσης.

 

Οι Σκαναβής και Μπενέκος, κυριολεκτικά, έφτυσαν στα μούτρα την περίφημη Ένωση Συντακτών. Μετά από την εξαγγελία για 48ωρη απεργία και την κινητοποίηση που ακολούθησε, οι ίδιοι επανήλθαν ζητώντας εθελουσία έξοδο τουλάχιστον 20 εργαζομένων (φέρεται να μην υπάρχει προθυμία από τους εργαζόμενους), αλλά και μείωση αποδοχών κατά 40%! Αυτό, όπως έχει διαρρεύσει, θα γίνει μέσω ονομαστικών μισθών (βλ. προσθήκη «μαύρων»ποσών για να έρθουν στα… ίσα οι μισθοί,πρακτική που ασκούν από το παρελθόν), κάτι που θα οδηγήσει σε μειωμένες εισφορές στα σχετιζόμενα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι εργαζόμενοι, ματαίως, καλούν την ΕΣΗΕΑ να προβεί σε μαχητικές κινητοποιήσεις, καθώς, όπως λένε, έχουν ήδη γίνει μισθολογικές μειώσεις ύψους 40%, αλλά και απολύσεις και εθελουσίες έξοδοι που δεν οδήγησαν σε καμία εργασιακή… ειρήνη. Η ΕΣΗΕΑ, κατά πληροφορίες, έχει ζητήσει τριμερή συνάντηση από το υπουργείο Εργασίας. Και κάπου εδώ στερεύει η αστείρευτη «δυναμική» της.
Οι Σκαναβής και Μπενέκος πράττουν άριστα για τα συμφέροντά τους. Και απέναντί τους βρίσκουν τη συνδιαλλαγή, αυτούς που πρώτα συναντιούνται με τα αφεντικά, αυτούς που χρεώνουν τα «λουκέτα» στους εργατικούς αγώνες.

 

Ας θυμούνται οι αιρετοί της ΕΣΗΕΑ, που σύντομα, με αγωνιστικούς τεμενάδες, θα ζητήσουν ξανά τις ψήφους μας -και, επομένως, την αναγνώριση του «σωματείου»-, ότι υπάρχει ένα τμήμα των εργαζόμενων του κλάδου που ουδέποτε θα ξεχάσει τη σιωπή τους – στον«ΕλεύθεροΤύπο» και παντού. Που ουδέποτε θα πιστέψει σε αυτούς και θα αγωνιστεί με τα δικά του μέσα, με τις δικές του αυτοοργανωμένες διαδικασίες, και δίχως τις άχρηστες τσιρακοσφραγίδες τους, για να κερδηθεί ό,τι μας ανήκει.
Αναδημοσίευση από κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Κατάληψη ΕΣΗΕΑ: Μειώσεις μισθών και απολύσεις στο “thetoc.gr” της Έλλης Στάη

tocΤο thetoc.gr ξεκίνησε, στις αρχές του 2014, με υψηλές προσδοκίες. Η επένδυση κόστισε αρκετά για τα δεδομένα της εποχής και οι πρώτες εντυπώσεις, τουλάχιστον για το layout, ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. 
Ωστόσο, μόλις μπήκε ο χειμώνας, “άρχισαν τα όργανα”. Τα χρήματα που είχαν ξοδευτεί δεν καλύπτονταν από τα διαφημιστικά έσοδα και η εύκολη λύση, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν οι περικοπές μισθών. Από τους εργαζόμενους ζητήθηκε να υπογράψουν αλλαγή σύμβασης, η οποία, στην ουσία, εξαιρούσε την αμοιβή τα σαββατοκύριακα, με αντάλλαγμα μείωση ωραρίου και ρεπό. Αυτοί που πίστεψαν ότι με την υπογραφή τους θα εξασφάλιζαν τουλάχιστον μια χρονική παράταση στην αβεβαιότητα για το εργασιακό τους μέλλον διαψεύστηκαν, καθώς, λίγες ημέρες αργότερα, ήρθαν και οι πρώτες 5 απολύσεις. Οι γιορτινές ημέρες, πλέον, για τους εργαζόμενους του thetoc αναμένονται δύσκολες, με το κλίμα επιβαρυμένο και το μέλλον αβέβαιο.

Καταστολή και λογοκρισία στα «100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ»

One Cerntury ESHEA

Αναδημοσίευση από : Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Χρειάστηκαν 100 χρόνια, όμως η ΕΣΗΕΑ, επιτέλους, πήρε θέση. Δίπλα σε στελέχη της κυβέρνησης που διέλυσε εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών, σε μεγαλοεκδότες και καναλάρχες, και απέναντι από τη βάση του κλάδου των ΜΜΕ.

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν σήμερα, Κυριακή 14 Δεκεμβρίου, στο κτίριο της οδού Ακαδημίας ήταν πρωτοφανή και θα καταγραφούν στη συλλογική μνήμη των εργαζόμενων στα ΜΜΕ. Καθώς οι πρωτιές που καταγράφηκαν ήταν… πολλές.

Η διοίκηση του – πάλαι ποτέ – σωματείου της ΕΣΗΕΑ επέλεξε να προσκαλέσει στη “φιέστα” για τα 100 χρόνια τον πρόεδρο της δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια (τελικά δεν παρέστη), τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά (αιφνιδίως!) και άλλα επιφανή στελέχη (κατ’ επίφαση «συναδέλφους»), μεταξύ των οποίων, η Ντ. Μπακογιάννη, η Σ. Βούλτεψη, ο Χρ. Πρωτόπαπας και ο Θ. Ρουσόπουλος. Όλοι τους άνθρωποι με ρόλους – κλειδιά στην επίθεση κατά της κοινωνίας ευρύτερα, αλλά και, ειδικότερα, στον κλάδο των ΜΜΕ.

Την χρονική στιγμή που επιλέχθηκε για να «τιμήσει» με την παρουσία του τη φιέστα ο πρωθυπουργός, δόθηκε το πράσινο φως για να ζωστεί το κτίριο με ΜΑΤ (!) προκειμένου να προστατευθεί η παρουσία του στην εκδήλωση και οι εκλεκτοί καλεσμένοι από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ ωστόσο, πιστή στις αρχές της, δε «συγκινήθηκε» ούτε όταν η διμοιρία που βρισκόταν στην είσοδο επιτέθηκε στους συγκεντρωμένους για να τους απωθήσει στο απέναντι οδόστρωμα, τραυματίζοντας δυο συναδέλφους που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα. Μάταια, κάποιοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες επεδείκνυαν τις δημοσιογραφικές τους ταυτότητες και τις προσκλήσεις για την εκδήλωση που είχαν αποσταλεί μαζικά στα περίπου 6,5 χιλιάδες μέλη της ΕΣΗΕΑ ταχυδρομικώς. Οι εντολές ήταν σαφείς. Στη “φιέστα” – το απροσδιόριστο κόστος της οποίας προφανώς θα καλυφθεί από τις εισφορές των μελών – υπήρχε θέση μόνο για τους… ημετέρους και τους συνταξιούχους.

Η στάση της αστυνομίας και η προκλητική ανοχή από τα μέλη της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ (μεταξύ των οποίων και αυτοί της αριστερής παράταξης «Συσπείρωση Δημοσιογράφων») εξόργισε ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους διαδηλωτές που αποδοκίμασαν έντονα τους εκλεκτούς καλεσμένους. Δυο εξ αυτών, μάλιστα, είχαν το θράσος να απαντήσουν στις εγκλήσεις: ο Θ. Ρουσόπουλος γιουχάισε δηκτικά τους συγκεντρωμένους, ενώ Χρήστος Πρωτόπαππας αναρωτήθηκε, μεγαλόφωνα, «ποιοι είναι αυτοί οι γελοίοι που διαμαρτύρονται; λίγο πριν τη δήλωσή του στις στημένες κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών, ακριβώς μπροστά στη είσοδο της ΕΣΗΕΑ 

.

Ένταση προκλήθηκε επίσης όταν ο ανεκδιήγητος εκπρόσωπος εργαζομένων στο STAR (εκ των… ημετέρων), γνωστός για τις απεργοσπαστικές του… ικανότητες, επικρότησε την επίθεση των ΜΑΤ. Η αποστολή του κλειστού «κλαμπ» τελικά εξετελέσθη, καθώς η φιέστα, ο μπουφές και η έκθεση (τραγική ειρωνεία: στα εκθέματα υπήρχε φωτογραφία με θέμα “μαύρο” στην ΕΡΤ) ολοκληρώθηκαν δίχως άλλα “παρατράγουδα”. Και τα αποκαλυπτήρια ήταν πράγματι …αποκαλυπτικά.

Τι κι αν τα τηλεοπτικά κανάλια, που συμπεριέλαβαν στα δελτία τους  ως είδηση τη φιέστα για τα 100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ, έσβησαν από το ρεπορτάζ τις τραγικές εικόνες της καταστολής  που κατέγραψαν οι κάμερές τους, όντας εκεί, σα να μη συνέβησαν ποτέ; Τι κι αν κατέγραψαν δήλωση της Πόπης Χριστοδουλίδου, μέλους του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ,  για αυτά που συνέβησαν και δεν τη μετέδωσαν; Όλοι όσοι αντιδράσαμε εκεί είμαστε δημοσιογράφοι. Άνεργοι ή εργαζόμενοι στα κάτεργα των εκδοτικών συγκροτημάτων ξέρουμε να καταγράφουμε τις ειδήσεις και να μεταδίδουμε τις εικόνες. Κι αυτά που συνέβησαν έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ χθες δεν φιμώθηκαν και κάνουν το γύρο  του διαδικτύου. Ως μια μέρα που συνάδελφοι δημοσιογράφοι -από τα δεξιά και από τα αριστερά- ανέχτηκαν ή έδωσαν τη συγκατάθεσή τους  να χτυπηθούν συνάδελφοι που είχαν διαφορετική άποψη και τόλμη. Και εννοείται ότι την πολιτική ευθύνη για αυτή τη βαρβαρότητα την έχει πρωτίστως η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου που ευνόησε με την παρουσία του στη φιέστα ο Αντώνης Σαμαράς.

MAntoniadouΗ πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, περιμένοντας τον πρωθυπουργό και λίγο πριν πλησιάσει τους απωθημένους δημοσιογράφους πίσω από τα ΜΑΤ για να επιστρέψει τελικά στο κτίριο για την υποδοχή.

Για μια ακόμη φορά επισφραγίζεται ότι οι εργαζόμενοι/ες στα ΜΜΕ δεν έχουμε τίποτα που να μας ενώνει με τους εργατοπατέρες, επαγγελματίες “συνδικαλιστές” – εξ αριστερών και εκ δεξιών – της ΕΣΗΕΑ και των άλλων ala carte», διακοσμητικών σωματείων του κλάδου. Αντιθέτως, ανάμεσά μας υπάρχει, καταφανέστατα, ένα ταξικό χάσμα. Η ΕΣΗΕΑ (και η κάθε… ΕΣΗΕΑ) έχει διαλέξει πλευρά και ουδόλως το κρύβει. Και της αρμόζει η ίδια αντιμετώπιση με τους μεγαλοεργολάβους, τους μιντιάρχες και τα τσιράκια τους στα βουλευτικά έδρανα.

Σε επίσχεση εργασίας από τις 24/11 στην “Τεχνοεκδοτική”-Επιστολή εργαζομένων

Εδώ και 4 -πλέον- μήνες βρίσκονται απλήρωτοι εργαζόμενοι στην εκδοτική επιχείρηση “Τεχνοεκδοτική”, την ίδια στιγμή που είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες -χωρίς γραμματεία, λογιστήριο, ατελιέ, θέρμανση και κλιματισμό, αντιμέτωποι με την αδιαφορία της εργοδοσίας. Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε την επιστολή 3 εργαζόμενων (δημοσιογράφων) που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας από τις 24 Νοέμβρη, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους μέσω δικηγόρου και Επιθεώρησης Εργασίας:
 
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ «ΤΕΧΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ»
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ 24/11 ΣΕ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Συνάδελφοι
Συνεργάτες
Πρόεδροι και μέλη δ. σ. δημοσιογραφικών ενώσεων
 Με την παρούσα επιστολή, εμείς οι υπογράφοντες, επαγγελματίες δημοσιογράφοι και μέλη δημοσιογραφικών ενώσεων, εργαζόμενοι και αρχισυντάκτες σε τρία εκ των μηνιαίων περιοδικών της εταιρείας  Τεχνοεκδοτική, ενημερώνουμε ότι από τη Δευτέρα 24 Νοεμβρίου βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας την καταβολή απλήρωτων αλλά  δεδουλευμένων αποδοχών. Όπως είναι φυσικό, δεν προσερχόμαστε στο γραφείο.

Η εργοδοσία της εταιρείας Τεχνοεκδοτική, παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας, παρά τις επιστολές που της έχουμε κοινοποιήσει και παρά τη δέσμευσή της απέναντι σε πρόεδρο δημοσιογραφικής ένωσης (Θ. Μπερεδήμας, ΕΣΠΗΤ) ο οποίος επισκέφτηκε πρόσφατα τα γραφεία της εταιρείας, ύστερα από παράκλησή μας, αρνείται να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις της. Με την πολιτική των πενιχρών ποσών που καταβάλει έναντι μισθών, διαφορετικά ανά εργαζόμενο, χωρίς κανένα προγραμματισμό, χωρίς παραστατικά και με αγοραίο τρόπο, η εν λόγω εταιρεία έφτασε να μας χρωστάει σήμερα από 3 μέχρι και 4 μισθούς-πολύ περισσότερα σε άλλους εργαζόμενους άλλων τμημάτων της.

Όπως καταλαβαίνετε, υπό τις παρούσες συνθήκες κι έχοντας οικογένειες οι οποίες περιμένουν από εμάς να ζήσουν, είναι αδύνατο να συνεχίσουμε να παριστάνουμε τους «εργαζόμενους» και να προσφέρουμε «εθελοντική» εργασία, προκειμένου να κυκλοφορούν οι τίτλοι της εταιρείας και να παριστάνουν οι ιδιοκτήτες της,  τους «επιχειρηματίες» και τους «εκδότες».

Η μη καταβολή των δεδουλευμένων, οι «έναντι μισθού» άτακτες προκαταβολές και η παρατεταμένη «ομηρεία» μας, η οποία για τους υπογράφοντες την παρούσα επιστολή ξεκίνησε ήδη από τα τέλη του 2012, είναι ένα, το σημαντικότερο ίσως, αλλά όχι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην άσκηση των δημοσιογραφικών καθηκόντων μας.

Η εταιρεία πάσχει από έλλειψη σημαντικών υποδομών (απουσία γραμματείας, τηλεφωνικού κέντρου και τηλεφωνικών γραμμών, απουσία λογιστηρίου, απουσία οργανωμένου ατελιέ και φωτογράφου κ.ά.), οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ κάτω του μέσου όρου (έλλειψη κλιματισμού και θέρμανσης),  ενώ εμφανίζει αδυναμία στο να ανταποκριθεί ακόμα και στις πλέον βασικές υποχρεώσεις της απέναντι στους πελάτες της (έγκαιρη έκδοση και αποστολή τευχών σε διαφημιζόμενους και συνδρομητές, αποστολή τευχών σε ad hoc συνεργάτες, κάλυψη χορηγικών υποχρεώσεων κ. ά.). Η εταιρεία δεν  καταβάλει τα χρωστούμενα ούτε καν σε αυτούς που «οικειοθελώς» έχουν αποχωρήσει ή έχουν απολυθεί τα τελευταία χρόνια αποδεκατίζοντας το δυναμικό της.

Με την παρούσα επιστολή σας καλούμε να σταθείτε στο πλευρό μας και σας δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας για την καταβολή των δεδουλευμένων μας, την αξιοπρεπή άσκηση των καθηκόντων μας και την υπεράσπιση των αυτονόητων εργασιακών δικαιωμάτων που παραβιάζονται βάναυσα από την εργοδοσία της Τεχνοεκδοτικής.

Οι αρχισυντάκτες
Θανάσης Αντωνίου [Logistics & Management]
Νίκος Μήττας [Car & Truck]
Μιχάλης Σταθακόπουλος [Ecotec]

«Αγγελιοφόρος»: βίαιο κλείσιμο, εάν δε φύγουν 45 εργαζόμενοι

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, η εργοδοσία του “Αγγελιοφόρου” ζήτησε να φύγουν 40-45 άτομα οικειοθελώς και με τον όρο πως θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους σε διάστημα από 1 έως 5 χρόνια αλλιώς η εφημερίδα θα κλείσει. Ναι, σε τόσο απίστευτα επίπεδα έχει φτάσει το θράσος των μετόχων τους Αγγελιοφόρου που ζητούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους να κόψουν το λαιμό τους.
Ακολουθεί ολόκληρη η ενημέρωση από το ιστολόγιο των ίδιων των εργαζομένων της εφημερίδας:
«Αγγελιοφόρος»: βίαιο κλείσιμο, εάν δε φύγουν 45 εργαζόμενοι
«Θέλω να φύγουν 40 ή 45 άτομα οικειοθελώς, με τον όρο πως θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους σε διάστημα από 1 έως 5 χρόνια. Εάν όμως δε συμφωνήσουν να αποχωρήσουν, τότε θα οδηγηθούμε σε βίαιο κλείσιμο στο τέλος Δεκεμβρίου με οδυνηρές συνέπειες για όλους», γνωστοποίησε ο εκπρόσωπος του εκδοτικού συγκροτήματος του «Αγγελιοφόρου» κατά τη σύσκεψη συμφιλίωσης, που έγινε στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, στην Αθήνα.
closedaspro_h_633_451
Ο γενικός διευθυντής της Εκδοτικής Βορείου Ελλάδος ΑΕ, Παντελής Χαλβατζάκης, δικηγόρος κατ΄ επάγγελμα και νομικός σύμβουλος διαφόρων εταιριών, ενημέρωσε αργά προχτές, Τρίτη, το απόγευμα τον εξουσιοδοτημένο συμφιλιωτή του εν λόγω υπουργείου για το «σχέδιο διάσωσης»που έχει επεξεργαστεί η εργοδοσία των εφημερίδων «Αγγελιοφόρος» και «Αγγελιοφόρος της Κυριακής».
Όπως ισχυρίστηκε, πρόκειται για σχέδιο αναδιάρθρωσης της εκδοτικής επιχείρησης, το οποίο βασίζεται σε κατά παραγγελία μελέτη της εταιρίας συμβούλων Deloitte &Touche. Η εν λόγω μελέτη προβλέπει το δραστικό περιορισμό των θέσεων εργασίας στο εκδοτικό συγκρότημα της Βόρειας Ελλάδας και την απασχόληση μόλις 65 εργαζομένων, έναντι 480 ατόμων πριν από 6 χρόνια. Ωστόσο, το «σχέδιο διάσωσης» αποτελεί επί της ουσίας νέο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, δίχως να περιλαμβάνει αναπτυξιακές δράσεις.
Σύμφωνα με τον κ. Χαλβατζάκη, ο οποίος εκπροσώπησε στην Αθήνα τον «ασθενή» εκδότη και βιομήχανο Αλέξανδρο Κ. Μπακατσέλο, η εταιρία αδυνατεί σήμερα να καταβάλει τις εκ του νόμου προβλεπόμενες αποζημιώσεις. Για το λόγο αυτό θα επιδιώξει να έρθει σε συμφωνία με τους εργαζόμενους, ώστε οι τελευταίοι να αποδεχτούν να λάβουν τα προβλεπόμενα ποσά των απιζημιώσεων σε βάθος χρόνου και πάντως εκτός των χρονικών ορίων της ισχύουσας νομοθεσίας.
 
Καμία εγγύηση
Ο ίδιος διευκρίνισε αργά χτες το απόγευμα στους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών σωματείων, με τους οποίους συναντήθηκε στη Θεσσαλονίκη, πως «δεν μπορεί να δώσει καμία απολύτως εγγύηση για την ομαλή καταβολή των αποζημιώσεων» και έσπευσε να προσθέσει πως «η μόνη εγγύηση είναι η συνεχής λειτουργία της επιχείρησης στα επόμενα χρόνια».
Ο αυτοδίδακτος manager του «Αγγελιοφόρου» κάλεσε όσους εργαζόμενους θεωρούν ελκυστική την πρόταση, να καταθέσουν μη δεσμευτική δήλωση ενδιαφέροντος έως τις 15 Δεκεμβρίου. Αποσαφήνισε δε πως όσοι τελικώς αποχωρήσουν, θα κληθούν επίσης να υπογράψουν νέα δήλωση, σύμφωνα με την οποία θα παραιτηθούν από τυχόν μελλοντικές διεκδικήσεις και αξιώσεις κατά της εταιρίας.
Το αποκαλούμενο «σχέδιο διάσωσης» αναμένεται, όπως είπε ο εκπρόσωπος του Αλέξανδρου Κ. Μπακατσέλου, να χρηματοδοτηθεί από τράπεζες, οι οποίες το βρίσκουν ενδιαφέρον και έτσι πιθανόν να αποδεσμεύσουν το ποσό των 620.000€, που τώρα παρακρατούν ως ενέχυρο για την τελευταία δανειοδότηση της εταιρίας, ύψους 1,5 εκατ. €.
Νέες απειλές
Ενώπιον του υπουργείου Εργασίας στην Αθήνα, όπου διεξήχθη η σύσκεψη συμφιλίωσης εργοδοσίας – σωματείων, ο κ. Χαλβατζάκης έκανε λόγο για «βίαιο λουκέτο», εάν δεν εισακουστούν οι προτάσεις του, και απείλησε εκ νέου πως στην περίπτωση αυτή δε θα καταβάλει ούτε τις δεδουλευμένες αποδοχές ούτε τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις.
Ο ειδικός συμφιλιωτής, επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμοιβής Εργασίας,  ζήτησε από τον κ. Χαλαβατζάκη να προσδιορίσει σαφές χρονοδιάγραμμα για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων αποδοχών των τελευταίων 4 μηνών, ενώ υπέδειξε προς τον ίδιο πως το όποιο σχέδιο αναδιάρθρωσης δεν μπορεί να είναι ετεροβαρές και να αποβαίνει μόνον σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων. Ζήτησε δε το όποιο σχέδιο να κατατεθεί εγγράφως στο υπουργείο Εργασίας το αργότερο σε 15 ημέρες.
Απευθυνόμενος προς τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών σωματείων της ΕΣΗΕΜ-Θ, τηςΕΠΗΕΘ και της ΕΤΗΠΤΘ, ο ειδικός συμφιλιωτής τούς συνέστησε να μην εξαγγέλλουν απεργιακές κινητοποιήσεις, έως ότου ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις με την εργοδοσία και μέχρι να διαπιστωθεί εάν θα επέλθει οριστική συμφωνία.
Μειώσεις 30%
Κατά τη συνάντηση που είχε αργά χτες, Τετάρτη, το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη με τους επικεφαλής των τριών σωματείων, ο γενικός διευθυντής της ΕΒΕ ΑΕ ζήτησε την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης και υποστήριξε πως θα επιβάλλει μειώσεις αποδοχών σε ποσοστό 30% σε όσους δεν αποχωρήσουν και συνεχίσουν να εργάζονται στις δύο εφημερίδες. Όσο για τις δεδουλευμένες αποδοχές που δεν έχουν πληρωθεί, θα υπαχθούν, όπως είπε, σε διακανονισμό διάρκειας 12 μηνών.
Νέα συνάντηση διαβούλευσης των δύο πλευρών, δηλαδή της εργοδοσίας και των σωματείων, έχει οριστεί για την Παρασκευή.

Παρέμβαση εργαζομένων στην παρουσίαση της Huffington Post στο μουσείο της Ακρόπολης

 
Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση της Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών στα ΜΜΕ στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου λάμβανε χώρα η εκδήλωση για τα εγκάινια της Huffington Post Greece. Αναλυτικά για την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε διαβάστε εδώ.
 

Παρά τις συνεχής παρενοχλήσεις από τους σεκιουριτάδες της εκδήλωσης και του μουσείου, τα μέλη της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ παρέμειναν στο χώρο, μοιράζοντας κείμενα και ενημερώνοντας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τόσο στη made in USA Huffington Post όσο και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές γαλέρες του διαδικτύου. Οι παρενοχλήσεις όμως δεν περιορίστηκαν στη χρήση των wannabe μπάτσων. 

Οι υπεύθυνοι της Huffington Post, σε μια επίδειξη μεταφοράς αμερικάνικης τεχνογνωσίας στον εργοδοτισμό, δασκάλεψαν τους εργαζόμενους της ιστοσελίδας να στέκονται μπροστά από το πανό προκειμένου να το κρύβουν (επιμελώς) ώστε να μη φαίνεται η διαμαρτυρία. 
Η Arianna Huffington φαίνεται πως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα ήθη και έθιμα του συναφιού της, αντιγράφοντας πιστά τις πρακτικές των εγχώριων αφεντικών οι οποίοι σε κάθε κινητοποίηση ή απεργία είτε τρομοκρατώντας, είτε με την χρήση προθύμων, προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση τους.
 
 
Με την παρουσία υψηλών προσώπων και φυσικά με αυστηρή αστυνόμευση, επιχειρείται για άλλη μια φορά, να καλυφθεί πίσω από μια λαμπερή βιτρίνα η εργασιακή επισφάλεια που επιφυλάσσεται για τους συντάκτες/-ριες στις περισσότερες ιστοσελίδες.
 
 
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στην παρέμβαση. 
 
 
Huffington Post: πίσω από τη λάμψη, στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση

 

Η Huffington Post σε συνεργασία με την γνωστή από τα παλιά για τους ανασφάλιστους εργαζόμενους 24Media, ανοίγει την ελληνική ιστοσελίδα της σε κλίμα πανηγυρικό: φαίνεται πως το θεωρούν σπουδαία αναβάθμιση για τα εγχώρια δημοσιογραφικά πράγματα, αν όχι μεγάλη τιμή για όσους και όσες θα εργαστούν υπό την φωτεινή μαρκίζα του διεθνούς portal. Δεν είναι όμως πάντα όλα τόσο ρόδινα. Αληθεύει άραγε ότι οι εργαζόμενοί στην ελληνική έκδοση της Huffington Post υπογράφουν συμβάσεις για πενθήμερη εργασία, ενώ η συμφωνία που έχουν κάνει μαζί τους off the record αφορά σε 6 μέρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς επιπλέον πληρωμή; Δεν έχει γίνει βέβαια γνωστό πως και πόσο αποτιμούν οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας την εργασία της editorial director Σοφίας Παπαϊωάννου ή του συμβούλου έκδοσης Παύλου Τσίμα, αλλά για τους εργαζόμενους της νεότευκτης γαλέρας ο μισθός θα φτάνει στην καλύτερη περίπτωση αυστηρά τα 700 ευρώ. Δεν έχει γίνει επίσης γνωστό αν οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται τα προβλεπόμενα από το νόμο (υπερωρίες, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα) και αν θα ασφαλιστούν ως συντάκτες στα δημοσιογραφικά ταμεία και όχι ως υπάλληλοι γραφείου στο ΙΚΑ. Φαίνεται ότι κάποια από αυτά που δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της «βραβευμένης με Pulitzer πρωτοποριακής πλατφόρμας ειδήσεων και ψυχαγωγίας» θα τα πληρώνονται σε λάμψη και αίγλη.
 
Εκτός βέβαια αν δεν είναι όλα τόσο λαμπερά στα μοντέρνα γραφεία των απανταχού newsrooms που τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά για να προλάβουν τους φρενήρεις ρυθμούς κατανάλωσης της ψηφιακής είδησης. Στην, όχι πια και τόσο νέα, συνθήκη διαδικτυακής ενημέρωσης, όπου τα ψηφιακά μέσα δικτύωσης δίνουν το ρυθμό της εντατικοποιημένης παραγωγής περιεχομένου, οι πληροφοριακοί εργάτες σε γραμμή παραγωγής αντιγράφουν και επικολλούν σε ανελέητες βάρδιες για να μαζέψουν τα κλικ και τις ημερήσιες «μοναδικές επισκέψεις» που θα δώσουν στην ιστοσελίδα δικαίωμα στην διαφημιστική πίτα. Δεν είναι μόνο εξουθενωτική ώστε να μην επιτρέπει τον παραμικρό έλεγχο από τον συντάκτη, πενιχρά αμειβόμενη, μαύρη ή ανασφάλιστη, η εργασιακή συνθήκη των εγχώριων σάιτς, είναι επιπλέον καθοριστική για τον τρόπο της κατασκευής της αλήθειας. Την εποχή του οριοθετημένου διαδικτύου των social media ο διαμοιρασμός και το ατέλειωτο κλικάρισμα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ανυπόστατο και ατεκμηρίωτο, αληθινό. Η πληροφορία σαν εμπόρευμα, το διαδίκτυο ελεγχόμενο και ακριβό έστω και αν φαινομενικά δωρεάν, το νέο ψηφιακό Εl-Dorado που στήνεται στις πλάτες των ελαστικών εργαζομένων («Πιστεύουμε πως η ψηφιακή οικονομία ήδη αποτελεί – και θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον ακόμα περισσότερο – έναν από τους βασικούς πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα. Επιθυμούμε να στηρίξουμε ενεργά επενδύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση και αναμφισβήτητα η ελληνική Huffington Post συνιστά εξαιρετικό παράδειγμα καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος και έμπρακτη απόδειξη της εξωστρέφειας που πρέπει να έχει η χώρα μας στη νέα εποχή[1]») και η απαξίωση των σωματείων τους, συνθέτουν την εικόνα του μιντιακού παραδείγματος όχι μόνο στην Ελλάδα που εισάγεται στον εργασιακό μεσαίωνα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», αλλά όπου υπάρχει διαδικτυακή ενημέρωση.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι καινούριο για εμάς που δουλεύουμε σε sites και portals. Η συντριπτικη πλειοψηφια των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη.


Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι.


Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώ ματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών.


Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites, είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα.


Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουμε περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες (βλ. http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html), η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα.


Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δου λοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για


ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ


• Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα


• Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.


• Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.


[1] Κοινή δήλωση των συντελεστών της ελληνικής έκδοσης της Huffington Post, Μαριάννας Λάτση, Πέτρου Παππά, Ευγενίας Χανδρή και Δημήτρη Μάρη.
 
Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2014/11/huffington-post.html#more