Αρχείο κατηγορίας προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Κανένα όριο ηλικίας πάνω από τα 65!

original_issue_585Κανένα όριο ηλικίας πάνω από τα 65!     Στις 2 Φλεβάρη του 2013, ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλης και μερικοί ακόμη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεταν μια Ερώτηση στον τότε υπουργό Ι. Βρούτση, με την οποία ζητούσαν την κατάργηση της μνημονιακής διάταξης που αύξησε το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση από τα 65 στα 67 χρόνια, επικαλούμενοι το ελληνικό σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ (Διεθνής Σύμβαση Εργασίας).
Ηταν μια Ερώτηση που δεν την πίστευαν, αλλά αναγκάστηκαν να την κάνουν μετά από δική μας πίεση (όχι μόνο μέσω της αρθρογραφίας μας στην «Κόντρα», αλλά και με προσωπικές παρεμβάσεις προς τον Δ. Στρατούλη. Επειδή ως αντιπολίτευση «δε χαλούσαν καρδιές», αποφάσισαν να κινηθούν στο κατώτατο κοινοβουλευτικό επίπεδο (μια Ερώτηση δεν συζητιέται, αλλά απαντά γραπτά –αν απαντήσει- ο υπουργός). Για να δείξουν και στην τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν φασαρία πάνω σ’ αυτό το μείζονος σημασίας ασφαλιστικό ζήτημα, δεν έδωσαν καμιά δημοσιότητα στην Ερώτηση. Δεν την ανήρτησαν καν στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναρτούσαν όλες τις Επερωτήσεις και Ερωτήσεις που έκαναν.

Εμείς δεν τους χαριστήκαμε, βέβαια. Σημειώσαμε την υποβάθμιση και την υποκριτική συμπεριφορά τους. Ενα χρόνο μετά, στις 27 Γενάρη του 2014, η διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εξέδωσε πανηγυρική ανακοίνωση επειδή μειώθηκαν σημαντικά οι αιτήσεις για συνταξιοδότηση (το 2012 είχαν υποβληθεί 58.056 αιτήσεις για σύνταξη λόγω γήρατος, ενώ το 2013 υποβλήθηκαν 36.751 αιτήσεις). «Η μείωση του αριθμού των ετήσιων συνταξιοδοτήσεων, εάν συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, θα βελτιώσει τη σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους, με θετικά αποτελέσματα για την οικονομική κατάσταση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΕΤΕΑΜ», κατέληγε η πανηγυρική ανακοίνωση του Σπυρόπουλου (τον οποίο έχει διατηρήσει στο νευραλγικό πόστο του διοικητή του ΙΚΑ και η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, μολονότι στο μεταξύ έχει καταστεί κατηγορούμενος για κακούργημα).

Γράψαμε τότε στην εφημερίδα μας, αναφερόμενοι στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: «Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Δ. Στρατούλη περιορίστηκαν στην κατάθεση μιας ερώτησης, που δεν προβλήθηκε από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν από την ιστοσελίδα του. Εγινε για καθαρά τυπικούς λόγους, για να λένε ότι κάτι έκαναν γι’ αυτό το θέμα. Τώρα που ξανατίθεται το ζήτημα, μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων από το ΔΣ του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ο Δ. Στρατούλης και το κόμμα του ποιούν την νήσσαν, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Με τη σημερινή τους στάση απέναντι στο μείζον ζήτημα της αύξησης του ορίου ηλικίας στα 67πιστοποιούν ποια θα είναι η στάση τους αν γίνουν κυβέρνηση».

Σήμερα, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έχει φουντώσει ξανά η φιλολογία ενάντια στη λεγόμενη πρόωρη σύνταξη και το πιθανότερο είναι πως θα υπάρξει άμεσο σάρωμα (προβλέπεται στη «λίστα Βαρουφάκη» της 23ης Φλεβάρη). Δε γίνεται καμιά συζήτηση, όμως, για την κατάργηση της παράνομης και αντισυνταγματικής μνημονιακής διάταξης, με την οποία το όριο ηλικίας αυξήθηκε από τα 65 στα 67 χρόνια.

Κόντρα στο σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ

Στις 28 Ιούνη του 1952, το ΔΣ του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κύρωσε την 102 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΣΕ) με τίτλο «Περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας». Το άρθρο 26 αυτής της σύμβασης καθορίζει ως ανώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 65 χρόνια. Ιδού τι αναφέρει ακριβώς:

«1. Η ασφαλιστική προστασία παρέχεται από της συμπληρώσεως καθορισμένου ορίου ηλικίας και πέραν.
2. Η τοιαύτη ηλικία δεν δύναται να καθοριστεί μείζων των 65. Δύναται όμως αι αρμόδιαι αρχαί να καθορίσουν ηλικίαν, λαμβανομένης υπ’ όψιν της ικανότηταςπρος εργασίαν των ηλικιωμένων προσώπων εις την περί ης πρόκειται χώραν».

Ο κανόνας, λοιπόν, είναι ότι απαγορεύεται να οριστούν γενικά όρια ηλικίαςπάνω από τα 65, ενώ η εξαίρεση που εισάγεται με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 2 αφορά μόνο περιπτώσεις ηλικιωμένων που είναι ικανοί για εργασία. Τέτοιες περιπτώσεις εξαίρεσης υπήρχαν και στην μέχρι τώρα ασφαλιστική νομοθεσία, όπως π.χ. οι καθηγητές των ΑΕΙ και κάποιες άλλες που καταργήθηκαν πρόσφατα. Ολες ήταν εξαιρέσεις στις οποίες οι ηλικιωμένοι ασφαλισμένοι εντάσσονταν εθελοντικά, με στόχο ν’ αυξήσουν λίγο τη χαμηλή (ιδιαίτερα σε σχέση με τα χρόνια δουλειάς) σύνταξή τους. Μ’ άλλα λόγια, η παράταση του ασφαλιστικού βίου πέραν των 65 χρόνων ήταν εθελοντική και αφορούσε στην πράξη ένα μικρό κομμάτι του συνόλου των εργαζόμενων.

Ολες οι προ-μνημονιακές κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να στραφούν κατά της 102 ΔΣΕ, γιατί αυτό προσκρούει στο άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος, που αναφέρει: «Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου». Η 102 ΔΣΕ ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο (κυρώθηκε με το Ν. 3251/1955, ΦΕΚ 140Α και επικυρώθηκε με το νόμο 1426/1984, ΦΕΚ 32Α, που έχει τίτλο: «Για την κύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη»), υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης διάταξης νόμου και έχει αυξημένη συνταγματική ισχύ.

Ο (μακαρίτης πλέον) ειδικός στα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα και συγγραφέας πολλών βιβλίων Γ. Ψηλός διατύπωνε την ίδια άποψη σε άρθρο του στην «Καθημερινή», στις 20 Μάη του 2001, σημειώνοντας: «Διαχέονται κατά καιρούςπληροφορίες, οι περισσότερες δημοσιογραφικής προέλευσης, περί αυξήσεως του ανωτάτου ορίου ηλικίας για σύνταξη, που ισχύει σήμερα των 65 ετών (για τις γυναίκες «παλαιές» ασφαλισμένες είναι 60 ετών), στο 67ο. Για το προκείμενο θέμα, το όριο ηλικίας των 65 δεν είναι εύκολα υπερβατό, γιατίπροστατεύεται από την 102/1952/ΔΣΕ “περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας’’ (…) Η ΔΣΕ κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον 3251/55 και αποτελεί εσωτερικό δίκαιο αυξημένης τυπικής ισχύος κατά το άρθρο 28παρ. 1 του Συντάγματος. Η δέσμευση αυτή ως προς το όριο ηλικίας επιβεβαιώθηκε και με τον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη, άρθρο 12, που κύρωσε η Ελλάδα με το ν. 1426/84».

Μολονότι παραβιάστηκε ωμά η 102 ΔΣΕ, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), που είναι αρμόδια για την παρακολούθηση του σεβασμού της ΔΣΕ από τις κυβερνήσεις, δεν έκανε καμιά παρέμβαση. Εκανε πλάτες στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και ο νυν υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης, που μαζί με τον Δ. Στρατούλη συνθέτει ένα αχτύπητο δίδυμο εργατοκαπηλείας και φανφαρονισμού, δεν έθεσε κανένα τέτοιο θέμα στην επίσκεψη που έκανε πρόσφατα στην έδρα του ILO στη Γενεύη.

Φυσικά, τώρα ο Σκουρλέτης και ο Στρατούλης είναι κυβέρνηση και δεν έχουν την ανάγκη του ILO για να νομοθετήσουν. Είναι, όμως, αποφασισμένοι να συνεχίσουν τη μνημονιακή πολιτική, ειδικά στο Ασφαλιστικό που πρέπει να ετοιμάσουν νέες ανατροπές από το φθινόπωρο. Γι’ αυτό και έκαναν γαργάρα εκείνη την υποκριτική Ερώτηση του 2013, με την οποία Στρατούλης και σία ζητούσαν την επαναφορά του γενικού ορίου ηλικίας στα 65, κατ’ εφαρμογήν της 102 ΔΣΕ.

Το συμπέρασμα είναι πως από δαύτους δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Η εργατική τάξη είναι που πρέπει ν’ ανοίξει το Ασφαλιστικό με ταξικό τρόπο. Η επαναφορά του γενικού ορίου στα 65 είναι αίτημα ταξικά δίκαιο και συμβατό με την 102 ΔΣΕ και το ελληνικό σύνταγμα. Ας το βγάλουμε στο προσκήνιο, απαιτώντας την εφαρμογή του από την «πρώτη φορά Αριστερά».

 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:KONTΡΑ

ΓΣΕΕ – ΣΕΣ Σεμινάριο για εργατοπατέρες με βιομήχανους ομιλητές!

Ασχέτως αν διαφωνούμε πολιτικά με τα προτάγματα και τον ρόλο του χώρου αυτού εξακολουθεί να έχει την δυνατότητα και την οργάνωση να παρακολουθεί και να αναλύει θέματα που μας αφορούν κι εμείς δεν έχουμε ούτε τις δομές ούτε τους υλικούς πόρους.  Σαφώς και όσο έχει να κάνει με τα ΜΜΕ πια το μέσο του “λαϊκού καθοδηγητή” έχει απομείνει σαν απ’τα μόνα λίγα μέσα που αναφέρονται σε θέματα που οι άλλοι όλοι βρίσκουν δευτερεύοντα, ενώ η γιουροβίζιον και το μπάσκετ είναι σημαντικότατα.  Καλό θα ήταν να παρακολουθούμε και αυτά τα περιεχόμενα γιατί για χρόνια χαϊδευόμασταν με μέσα τα οποία αποτελούν κυβερνητικά εργαλεία προπαγάνδας σήμερα.   Μετά από 4 μήνες “αριστερά”, εκατομμύρια κακοπληρωμένους και απλήρωτους εργαζόμενους, τους ίδιους κι αν όχι ακόμα περισσότερους ανέργους, στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, και άλλα πολλά, οι φορείς του συνδικαλισμού έστω και συμβολικά και τυπικά θα έπρεπε να δώσουν δείγμα “αντίστασης” ενώ και στα νηπιαγωγεία παρουσιάζεται σαν δεδομένο ότι μας χωρίζουν μέρες από την υπογραφή και ψήφιση ενός ακόμα μνημονίου.  Τι κάνουν αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα, κυρίως της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, πως περνούν τον χρόνο τους οι εργατοπατέρες;  Τι νόημα βρίσκουν στην άθλια ζωή τους και στον ακόμα πιο άθλιο ρόλο τους μέσα στο εργατικό κίνημα;  Τι επιρροή έχει επάνω τους μια “αριστερή διακυβέρνηση”;   Υπογραμμίζω πράγματα για τα οποία κι εμείς θα συμφωνούσαμε ότι όντως έτσι είναι.  Θα μπορούσαμε να κάνουμε κριτική στο ΠΑΜΕ για τον ρόλο του σε όλα αυτά αλλά θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξουμε τι και πως μπορούμε κι εμείς να μιλήσουμε στο εργατικό κίνημα για τα ίδια θέματα και ποιές είναι οι δικές μας προτάσεις.  Ο συνδικαλισμός βάσης δηλαδή, που βρίσκεται, ποιές είναι οι νίκες και κατακτήσεις του, πως προχωράει και τι αντιπροτείνει.  Έχουμε μεγάλο δρόμο και πολλή, πάρα πολλή, δουλειά να κάνουμε.

ΓΣΕΕ – ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ Σεμινάριο για εργατοπατέρες με βιομήχανους ομιλητές!

Η συνδικαλιστική πλειοψηφία πρωτοστατεί στην «αναθέρμανση του κοινωνικού διαλόγου», που αποφασίστηκε σε ευρωπαϊκή διάσκεψη στις 5 Μάρτη

Στιγμιότυπο από τα σεμινάρια εργατοπατέρων που διοργανώνει ανά την Ευρώπη η ETUC – ΣΕΣ Με διοργανωτή τη ΓΣΕΕ και τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) ολοκληρώθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα ένα σεμινάριο εργατοπατερισμού, με τον τίτλο «Προωθώντας και Ενδυναμώνοντας τον Κοινωνικό Διάλογο της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Από τους βασικούς ομιλητές στο σεμινάριο, σύμφωνα με το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε, ήταν εκπρόσωποι του ΣΕΒ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης των Βιομηχάνων (BUSINESSEUROPE).

485027Θυμίζουμε ότι στις 5 Μάρτη είχε γίνει στις Βρυξέλλες μια «διάσκεψη υψηλού επιπέδου» για μια «νέα αρχή για τον κοινωνικό διάλογο». Η διάσκεψη οργανώθηκε στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «για την ενίσχυση του διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους» σε όλα τα επίπεδα, καθώς «είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση τόσο της ανταγωνιστικότητας όσο και της δικαιοσύνης».

Σε εκείνη τη διάσκεψη, συζητήθηκαν συγκεκριμένοι τρόποι για την ενίσχυση του «κοινωνικού διαλόγου» τόσο σε εθνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ανάμεσα σε άλλους συμμετείχαν η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση των εργοδοτών, Businesseurope, και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Συνέχεια και υλοποίηση των αποφάσεων που πάρθηκαν σε εκείνη τη διάσκεψη, είναι το σεμινάριο που ανέλαβε να διοργανώσει η ΓΣΕΕ.

Ενδεικτική των προθέσεων των διοργανωτών είναι η θεματολογία του σεμιναρίου. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, που επέβαλαν στη νέα γενιά εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, με τεράστια ανεργία, ανασφάλεια, και εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, μίλησαν για «Ανάπτυξη Δράσεων για τη Νεολαία».

Αυτοί που συνυπέγραψαν το σφαγιασμό των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και έχουν υποσκάψει τις Συλλογικές Συμβάσεις, μίλησαν για «Συλλογικές Διαπραγματεύσεις». Αυτοί που έχουν μετατρέψει τη μητρότητα της εργαζόμενης γυναίκας σε «έγκλημα», μίλησαν στο σεμινάριο για «Ισότητα των Φύλων».

Το κύριο θέμα, ωστόσο, του σεμιναρίου, ήταν «Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στις κοινωνίες και οικονομίες που αλλάζουν». Δηλαδή, η καλύτερη συνεργασία εργατοπατέρων και εργοδοτών, προκειμένου να διασφαλίζεται η χειραγώγηση των εργαζομένων σε κάθε φάση του κύκλου που διαγράφει η καπιταλιστική οικονομία, σε κρίση και σε ανάκαμψη.

πηγή: athens.indymedia.org

ΑΝΤIΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 23 ΜΑΗ

fgfgf  Το Σάββατο 23 Μάη οριζόντια και αντιεραρχικά οργανωμένες συλλογικότητες από το αναρχικό και      μαρξιστικό κίνημα οργανώνουν μία πορεία διαμαρτυρίας – κάλεσμα, προς τον «ελληνικό όσο και ευρύτερα
τον ευρωπαϊκό λαϊκό παράγοντα να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση»
.

Στην ανακοίνωση του καλέσματος, οι οργανώτριες συλλογικότητες, υπογραμμίζουν ότι  «οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό: την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του…Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους…Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς».

«Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα».

Συγκέντρωση στην Ελληνική Ένωση Τραπεζών: Τετάρτη 20/5 12.00, Αμερικής 21Α

Πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία: ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 12:00, ΟΜΟΝΟΙΑ

———————————————————————————————————

ΑΝΤIΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 23 ΜΑΗ

 

Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.

Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας

απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.

 

Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..

Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε εξ αρχής ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο οποίο προσδέθηκαν πλήθος άλλες εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες. Από τη γέννησή της αποτελεί έναν διακρατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε «τιμονιέρης» –εν προκειμένω το γερμανικό κεφάλαιο και οι λακέδες του– για να προωθεί τα συμφέροντά του σε βάρος όλων των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης. Τα στεγανά στα οποία έχει δημιουργηθεί η Ε.Ε., όπως και η πάγια καπιταλιστική, εκμεταλλευτική της κατεύθυνση και πολιτική αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπέρ της θωράκισης του μεγάλου κεφαλαίου και διαψεύδουν κάθε ελπίδα για διαπραγμάτευση με αυτή σε φιλολαϊκή βάση.

Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους. Από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η «χασούρα» μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα, μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Προφανής στόχος/αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η απομύζηση των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης στο διηνεκές, ενώ στην αιχμή αυτής της επίθεσης σήμερα βρίσκεται ο ευρωπαϊκός νότος.

Η εισαγωγή του Ευρώ και οι δημοσιονομικοί κανόνες που πρέπει να τηρούν τα μέλη της Ευρωζώνης, η παραγωγική συγκρότηση τους, οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, υποτάχθηκαν στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου για απορρόφηση των εμπορευμάτων του και αξιοποίηση των συσσωρευμένων κεφαλαίων του μέσω του δανεισμού, ιδίως προς τις χώρες του νότου. Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και στην ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.

Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση.

Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Απέναντι στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε η νίκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από κοινούς αγώνες των εργαζομένων σε κάθε χώρα της Ε.Ε..

Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία, ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς · οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό : την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του. Το γερμανικό κεφάλαιο απομυζεί τους λαούς ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, τους εξοντώνει -με την βοήθεια βεβαίως των ντόπιων αστών- προκειμένου να διασώσει τις δικές του τράπεζες και να συνεχίσει η χρηματιστηριακή συσσώρευση. Η πολιτική λιτότητας και η διαχείριση του χρέους, όπως πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, συμφέρει το γερμανικό κεφαλαίο και η σύγκρουση μαζί της είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της Ε.Ε..

Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια μέσω της Ε.Ε. για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκμετάλλευση και την κερδοφορία. Η ελληνική αστική τάξη παραπλανεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Μας κοροϊδεύει γιατί την ιδία ώρα που τα μέσα προπαγάνδας της (ΜΜΕ και αστικά κόμματα) μιλάνε για πατριωτικό καθήκον και «Έλληνες ενωμένους στην κρίση», ακριβώς την ιδία ώρα πνιγούν την οικονομία της χωράς βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα, κάτι που έκαναν και στο παρελθόν. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για «χρέος προς την πατρίδα» εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης. Δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν κομμάτι των κερδών τους, που έχουν συσσωρεύσει στο παρελθόν και μερίδα τους συνεχίζει να συσσωρεύει. Τα συμφέροντά τους ισούνται με την εξαθλίωσή μας.

Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.

Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

 

αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση

Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας – Μοσχάτου

ΑΣΥΝΦ – Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας

κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ

κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ* ΒΟΞ

σύντροφοι/ συντρόφισσες

Αθήνα : Επίθεση φασιστών στο μπλοκ της Ροσινάντε κατά την πορεία αλληλεγγύης στους Τούρκους της ΑΤΙΚ

cfyqjraw0aay_oh cfysjenwgae16xlΣύμφωνα με τηλεφωνική ενημέρωση της mpalothia κατά το πέρασμα της πορείας  από το Σύνταγμα γνωστοί φασίστες επιτέθηκαν στο μπλοκ της Ροσινάντε.

Την ίδια ώρα που γινόταν η πορεία αλληλεγγύης στου Τούρκους πολιτικούς κρατούμενους της ΑΤΙΚ που διεκδικεί την μη έκδοση των αγωνιστών της (κάλεσμα εδώ), γινόταν εκδήλωση για την γενοκτονία των Ποντίων. Στην εν λόγω εκδήλωση αναγνωρίστηκαν πως συμμετείχαν αρκετοί χρυσαυγίτες και φασίστες.

Έχοντας περάσει χωρίς καμία αντίδραση στη θέα των φασιστών και των νεοναζί όλα τα αριστερά και αριστερίστικα μπλοκ, την πορεία έκλεινε το μπλοκ της Ροσινάντε όπου συμμετέχοντες σε αυτό, στη θέα των φασιστών φώναξαν αντιφασιστικά και αντιεθνικά συνθήματα.

Αμέσως ξεκίνησαν φασίστες από την εκδήλωση (οι οποίοι αναγνωρίστηκαν από τους συντρόφους) και στη γωνία της Μεγ. Βρετανίας επιτέθηκαν στο μπλοκ της Ροσινάντε. Εκεί παρόλο που οι φασίστες ήταν πολυπληθέστεροι τους απώθησαν και άρχισαν την αντεπίθεση όπου σταμάτησε από την επέμβαση των ΜΑΤ.

Μετά από αυτό η πορεία συνεχίστηκε κανονικά μέχρι το τέλος της στην Γερμανική πρεσβεία.

το omnia sunt communia αναδημοσιευει απο mpalothia

Ραδιοφράγματα : Μια οφειλόμενη απάντηση στο left.gr

ραδιοφραγματαΟρισμένες φορές αρκεί μία βόλτα στο Διαδίκτυο για να καταλάβεις την έννοια της ειρωνείας. Αυτές τις φορές ακόμα και το λεξικό ωχριά μπροστά στο θέατρο του παραλόγου. Έτσι νιώσαμε διαβάζοντας πριν μερικές μέρες ένα άρθρο αφιέρωμα του Left.gr στα web ραδιόφωνα. Βρεθήκαμε σε μία λίστα διαφήμισης ιντερνετικών ραδιοφώνων που η απονοηματοδότηση έμοιαζε να είναι ο μόνος στόχος των συντακτών…Συγκεκριμένα, το άρθρο αφιερώθηκε στον τρόπο λειτουργίας ενός web radio και στις διαφορές από έναν σταθμό που εκπέμπει στα fm. Στην συνέχεια, η ροή του άρθρου εξελίσσεται με την πρόταση εκ μέρους των συνταχτών, web ραδιοφώνων που όπως λένε ακούνε και ξεχωρίζουν. Εκεί λοιπόν βρήκαμε το λογότυπο των Ραδιοφραγμάτων να συνοδεύεται με μόλις έξι γραμμές από το κεντρικό κείμενο του blog μας που μας τοποθετεί πολιτικά και αξιακά … Κρίνουμε λοιπόν ότι το left κράτησε μόνο τις γραμμές που ήθελε απολιτικοποιώντας τον χαρακτήρα της δράσης μας εσκεμμένα.

‘’To ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο web radio «Ραδιοφράγματα», αποτελεί μια προσπάθεια ανθρώπων , με σκοπό να στήσει το δικό του οδόφραγμα στην κρατική προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, καθώς και να συμβάλει – κατά το δυνατόν – στην αντιπληροφόρηση σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο. Στα Ραδιοφράγματα μπορεί ο καθένας να πάρει την ενημέρωση και την μουσική στα «χέρια» του και να θέσει τέρμα στον παθητικό ρόλο του ακροατή.’’ – See more at: https://left.gr/news/apo-ta-fm-sto-diadiktyo-afieroma-sta-web-radios#sthash.qjqU0HTI.dpuf

Το κείμενο μας ολοκληρωμένο εδώ http://radiofragmata.espivblogs.net/?page_id=253

Σαν αυτοδιαχειριζόμενο-αναρχικό/αντιεξουσιαστικό ράδιο με χρόνια στον δρόμο και στις μάχες του ανατρεπτικού κινήματος, η διαφήμιση από ένα κυβερνητικό μέσο πληροφόρησης μας φαίνεται ακραία πολιτικάντικη πρακτική ειδικά αν σκεφτούμε την στάση που έχει κρατήσει πολλές φορές το Left απέναντι στον αναρχικό χώρο και στα μέσα αντιπληροφόρησης που κινούνται στα συγκεκριμένα πολιτικά πλαίσια. Σε κάθε αγώνα απεργών πείνας, πολιτικών κρατουμένων, μεταναστών, εξεγερμένων το Left δεν χάνει την ευκαιρία να ματαιώσει και να ρίξει λάσπη στις κινήσεις του αναρχικού χώρου. Δεν ξεχνάμε πως όσο το ραδιόφωνο μας στήριζε την κατάληψη του Κόκκινου, το left μετά από εντολή που έλαβε από στελέχη της νεοφερμένης συγκυβέρνησης ανέβαζε άρθρα που ειρωνευόταν ανοιχτά τον χώρο, λέγοντας ότι η αναρχική φωνή δεν έχει κανένα τρόπο να ακουστεί γιατί δεν έχουμε αξιωθεί να χτίσουμε δομές αντιπληροφόρησης …

Με αυτόν τον τρόπο αρνιόταν την ύπαρξη μέσων αντιπληροφόρησης που μάχονται χρόνια ολόκληρα, πριν καν υπάρξει left … Η χυδαιότητα παρομοίων άρθρων δημοσιεύονταν και φιλοξενούνταν καθ’όλη την διάρκεια της Κατάληψης του Κόκκινου, λέγοντας ότι οι καταληψίες ‘’είναι αλήτες, τραμπούκοι, παρακρατικοί, βάνδαλοι και πολιτικά αυτιστικοί που έβαλαν σαν στόχο ένα Ραδιόφωνο, που (για τους ίδιους) δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει εχθρική αντιμετώπιση απέναντι του’’. Επίσης άρθρο δημοσιοποιήθηκε εκείνες τις μέρες στον συγκεκριμένο ιστότοπο που υπονοούσε πως όποιος δεν στηρίζει τον Σύριζα στηρίζει την Χρυσή Αυγή…Αυτή είναι η ίδια στάση που πιστεύει στην θεωρία των δύο άκρων… Ενώ κάποτε οι ίδιοι και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι καταδίκαζαν την θεωρία αυτή στην προσπάθεια τους να αντλήσουν υπεραξία και ψήφους από το ανατρεπτικό κίνημα και τον κόσμο του αγώνα.

Μετά από όλη την λάσπη, το Left λοιπόν φτάνει στο σημείο να θυμάται ξαφνικά ότι υπάρχουν μέσα αντιπληροφόρησης και μάλιστα να τα διαφημίζει μαζί με ραδιόφωνα ευχάριστης ανάλαφρης αριστερής νότας που δουλεύουν πολλά από αυτά με διαφημίσεις. Εμείς, έχουμε αναλάβει την ευθύνη να είμαστε ένα ραδιόφωνο κατά οποιάσδήποτε εξουσιαστικής αρχής και οποιουδήποτε πολιτικού παιχνιδιού ή προσπάθειας εντυπωσιασμού και προώθησης »νέων» εναλλακτικών συνηθειών. Δεν είμαστε εδώ από τύχη για να είμαστε μέρος μίας εναλλακτικής μάζας. Βρισκόμαστε εδώ συνειδητά απέναντι σε οποιονδήποτε θέλει να μας κατευνάσει και να μας φιμώσει όπως συνέβη από την πρώτη στιγμή στην κατάληψη στο Κόκκινο. Βρισκόμαστε εδώ και συμπαρατασσόμαστε με κάθε εξεγερμένο που μάχεται για την ελευθερία. Το ρίσκο της επιλογής μας το αναλαμβάνουμε κάθε μέρα όπως και τις ευθύνες που προκύπτουν ανά πάσα στιγμή .Δεν στηριζόμαστε με διαφημίσεις και κρατικές επιχορηγήσεις και σαν ραδιόφωνο που αυτοπροσδιορίζεται στον Α/Α χώρο συμβάλλοντας στην αντιπληροφορηση και στην διάχυση της πολυμορφίας των αναρχικών προταγμάτων λαμβάνουμε ,οποιαδήποτε απονοηματοδότηση του εγχειρήματος μας, σαν σκόπιμη ενέργεια κατά του αναρχικού χώρου.

Το left φαίνεται ότι ξέχασε να αναφέρει την καταστολή που έχουν φάει τα μέσα αντιπληροφόρησης που προωθεί. Στην περίπτωση του 98fm με τις Ζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης αρκείται σε τρεις γραμμές, μην αναφέροντας πουθενά την ιστορία της συγκεκριμένης συχνότητας…
Σαν Ραδιοφράγματα αρνούμαστε την οποιαδήποτε προβολή από οποιοδήποτε κυβερνητικό φερέφωνο. Σαν Ραδιοφράγματα μένουμε προσηλωμένοι στον πόλεμο ενάντια σε κάθε εξουσία ,μένοντας ακέραιοι στα προτάγματα του Α/Α χώρου και στο αξιακό του υπόβαθρο. Τα φανταχτερά πολιτικά παιχνίδια όχι απλά δεν μας γοητεύουν, αλλά αντίθετα τα εκλαμβάνουμε σαν σκόπιμο χλευασμό απέναντι στο εγχείρημα που έχουμε αφιερωθεί τόσα χρόνια. Ας μείνει το Left στην προώθηση των θέσεων της συγκυβέρνησης, να μείνουμε και μείς στο πλευρό όσων παλεύουν για την αναρχία.

ΑΝΑΡΧΙΚΟ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ »ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ»ραδιοφραγματα.2

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.

Αναδημοσίευση από: radiofragmata.espivblogs.net

Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος – Εργοδοτικά εγκλήματα από αρχές Μαρτίου έως σήμερα

P2110004Σύμφωνα με το ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε (ελληνικό ινστιτούτο υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας) κάθε χρόνο στην Ελλάδα μετράμε πάνω από 20.000 εργατικά ατυχήματα και περίπου τα 100 από αυτά είναι θανατηφόρα. Οι εργάτες όμως δεν είναι αριθμοί. Είναι αυτοί και αυτές που πουλούν την εργατική τους δύναμη για να πληρωθούν με αίμα.

Ξεζουμίζονται και πεθαίνουν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, του πιο γρήγορα, του πιο πολύ. Οι καπιταλιστές θέλουν εργάτες χωρίς δικαιώματα, με σκυμμένα κεφάλια, που να βγάζουν διπλάσια και τριπλάσια δουλειά από το κανονικό, διακινδυνεύοντας την ίδια τους την ζωή. Σε αυτές τις «απαιτήσεις» των αφεντικών είναι χρέος μας να απαντήσουμε με ταξική πάλη και οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς.

 

Παρακάτω έχει γίνει μια προσπάθεια καταγραφής των εργοδοτικών εγκλημάτων από τον Μάρτιο έως σήμερα:

14/3 Εργαζόμενος τραυματίστηκε στην Κεφαλονιά κατά την διάρκεια εργασιών με γερανοφόρο όχημα σε συνεργείο της ΔΕΗ.

23/3 Εργάτης τραυματίστηκε στα πόδια όταν καταπλακώθηκε από χώματα στην περιοχή Μαλάδες στο Ηρακλείο.

Μετά από πυρκαγιά στο πλοίο «highspeed 5» της εταιρείας «Hellenic seaways» το οποίο επισκευαζόταν στο μόλο της ΔΕΗ στην ζώνη του Κερατσινίου, βρέθηκε απανθρακωμένος ο 50χρονος ναυτεργάτης Κοσμάς Κοντόζης.

26/3 Ναυτεργάτης τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι στα Ψαρά της Χίου, όταν έσπασε ο κάβος του πλοίου «γκλόρυ».

28/3 39χρονος εργάτης έχασε την ζωή του στο Ηράκλειο έπειτα από πτώση κατά την διάρκεια εργασίας κατεδάφισης.

1/4 Ο 53χρονος εργάτης Βάιος Ντούλας που δούλευε σε μεταλλείο της ΛΑΡΚΟ στην Φθιώτιδα σκοτώθηκε όταν μετά από ελεγχόμενη έκρηξη για εξόρυξη μεταλλεύματος έγινε κατολίσθηση παλιάς στοάς του μεταλλείου.

4/4 Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής 35χρονος εργάτης έχασε την ζωή του όταν κατά την διάρκεια εργασιών στο βιολογικό καθαρισμό έπεσε από μεγάλο ύψος.

9/4 Σε ορυχείο της ΔΕΗ στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας εργαζόμενος τραυματίστηκε σοβαρά με πολλαπλά κατάγματα κατά την διάρκεια λίπανσης ενός εκσκαφέα.

13/4 Κατά την διάρκεια εργασιών στο αλιευτικό σκάφος «ΛΙΒΕΡΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗ 2» στην παλιά σκάλα λιμένα Κεραμωτής 41χρονος αλιεργάτης έχασε την ζωή του από χτύπημα στο κεφάλι.

21/4 Ο 54χρονος εργάτης στον δήμο Ικαρίας Ηλίας Γεράκης έχασε την ζωή του κατά την διάρκεια εργασιών ύδρευσης, δουλεύοντας με όχημα φορτωτή – εκσκαφέα.

5/5 Εργάτης τραυματίστηκε στο κεφάλι και σε διάφορα σημεία του σώματός του όταν κατά την διάρκεια συντήρησης του δικτύου επικοινωνιών του φαραγγιού της Σαμαριάς έπεσε σε χαράδρα.

8/5 Μετά από πυρκαγιά κατά την διάρκεια εργασιών συντήρησης στα ελληνικά πετρέλαια, τέσσερις εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ και δύο εργαζόμενοι σε εργολάβο τραυματίστηκαν σοβαρά με βαριά εγκαύματα.

ανασημοσίευση απο:

Hράκλειο : Ανοιχτό κάλεσμα για την οργάνωση δράσεων για την υπόθεση του «Χωριάτικου» 7/5 -ώρα: 18:00, Πλατεία Ξενία

ΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ »ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ» ΒΡΩΜΑΝE ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

boikotazxoriatikoΈνα νέο κατάστημα άνοιξε στην πόλη μας, ο φούρνος «Χωριάτικο» (Λ. Καλοκαιρινού), μέρος μιας αλυσίδας πρατηρίων άρτου που γιγαντώθηκε μέσα στην καρδιά της καπιταλιστικής κρίσης. Τα συγκεκριμένα καταστήματα όμως δεν εμπορεύονται μόνο ψωμί και αρτοποιήματα αλλά και πλήθος εξαθλιωμένων γυναικών οι οποίες με την υπόσχεση της εύρεσης εργασίας, οδηγούνται στην καταναγκαστική πορνεία. Πίσω από τους φούρνους »Χωριάτικο» και »Αττικοί Φούρνοι», κρύβεται ένα τεράστιο κύκλωμα σωματεμπορίας που χρόνια τώρα αποφέρει εκατομμύρια κέρδη στους ιδιοκτήτες του. Συγκεκριμένα, οι ιδιοκτήτες αδερφοί Γιαννακόπουλοι διατηρούν από τη δεκαετία του ’90 αλυσίδα στριπτιζάδικων ενώ παράλληλα είναι οι εγκέφαλοι πίσω από ένα κύκλωμα trafficking που μέσω ταξιδιωτικών γραφείων και εταιρειών ευρέσεως εργασίας παραπλανεί εκατοντάδες γυναίκες, μεταξύ των οποίων και ανήλικες. Οι συγκεκριμένοι μαφιόζοι διατηρούσαν -μεταξύ άλλων- μια offshore εταιρεία στην Κύπρο ενώ χρησιμοποιούσαν ακόμα και ΜΚΟ κακοποιημένων γυναικών για να νομιμοποιούν τις στριπτιζέζ τους. Κεντρικό ρόλο στο κύκλωμα έπαιζε ο απόστρατος και αποταγμένος για υπεξαίρεση αστυνομικός Κ. Κύρος ο οποίος εξασφάλιζε χαρτιά για τις φυλακισμένες γυναίκες και κάποια στιγμή τέθηκε υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους «Χωριάτικο». Τέλος, οι ιδιοκτήτες-σωματέμποροι των εν λόγω φούρνων φαίνεται να συγκαταλέγονται στους χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής.

Παρά την συνεχή εκτέλεση αδικημάτων και τις βαριές κατηγορίες που βαραίνουν το κύκλωμα (αρπαγή, σωματεμπορία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διακίνηση ναρκωτικών, κ.α.), η εκδίκαση της υπόθεσης έλαβε χώρα μόλις πριν από λίγες μέρες. Παρά την καταδίκη των κατηγορουμένων, το δικαστήριο αποφάσισε να αφήσει ελεύθερους με αναστολή όλους τους κατηγορούμενους, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, γεγονός που επιβεβαιώνει τις διασυνδέσεις και την ανοχή του κρατικού μηχανισμού απέναντι στο συγκεκριμένο κύκλωμα. Παράλληλα, το εν λόγω κύκλωμα συνεχίζει απρόσκοπτα τις «επιχειρηματικές του δραστηριότητες» με τους φούρνους «Χωριάτικο» να αποτελούν το βασικό μέσο ξεπλύματος του μαύρου χρήματος των ιδιοκτητών του.

Η πρακτική είναι γνωστή, αφού φέρουν τις γυναίκες αυτές στην Ελλάδα, οι σωματέμποροι παρακρατούν τα χαρτιά τους, τις μετατρέπουν σε σκλάβες και τις κρατάνε φυλακισμένες για χρόνια με άσκηση σωματικής βίας, εκβιασμούς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα στα ευρήματα της αστυνομίας βρέθηκε μία μαύρη λίστα με πελάτες που ήταν ιδιαίτερα βάναυσοι και χτυπούσαν άγρια τις κοπέλες με συνέπεια, όπως αναγράφεται, να υπάρχουν ζημιές στο «εμπόρευμα». Το trafficking είναι γνωστό ότι αποφέρει τεράστια ποσά μαύρου χρήματος σε ένα κύκλο ανθρωποειδών που περιλαμβάνει μπάτσους, φασίστες, μπράβους και νονούς της νύχτας, ενώ έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις στην Ελλάδα, την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.

Το παραπάνω γεγονός δεν είναι τυχαίο. Οι εν λόγω »δουλειές» βασίζονται σε μια σειρά από εξυπηρετήσεις που τους προσφέρει απλόχερα ο καπιταλισμός: ανεργία, μαύρη εργασία, νομοθετικό πλαίσιο ευνοϊκό προς τα αφεντικά, ανοχή της αστυνομίας, λαδώματα κρατικών λειτουργών (κωλυσιεργία των διωκτικών αρχών, συνεχείς αναβολές της εκδίκασης, συγχωνεύσεις ποινών, προκλητική αποσιώπηση του ζητήματος από τα ΜΜΕ), εργασιακή εξαθλίωση των γυναικών. Τα πρόσφατα παραδείγματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας και φυσικών επιθέσεων εις βάρος γυναικών εργαζομένων επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω: απειλές και απόλυση εγκύου στην ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕ στο Ηράκλειο, απόλυση εγκύου σε κατάστημα MIGATO στην Αθήνα, ξυλοδαρμός εργαζόμενης σε χρηματιστηριακή εταιρεία στο Ηράκλειο, απόλυση εργαζόμενης στην Creta Eco Phoenix στο Ηράκλειο κ.α. Τα παραπάνω περιστατικά καθώς και τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα, δεν αποτελούν μεμονωμένα παραδείγματα »κακών» εργοδοτών αλλά αποτελούν ζωτικά εργαλεία για την αναπαραγωγή της μισθωτής εργασίας, του κεφαλαίου και κατ” επέκταση του ίδιου του καπιταλισμού.

Βάσει αυτού, αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις αντιφάσεις που κρύβονται μέσα στις εκάστοτε εργασιακές συνθήκες, που στην προκειμένη περίπτωση προσωποποιούνται στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων »Χωριάτικο» που όπως όλοι, έχουν ανάγκη την δουλειά τους. Παρόλα αυτά οφείλουμε να αξιολογήσουμε το κόστος που έχει κάθε επάγγελμα, ιδιαίτερα όταν παρατείνει την βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση εξαθλιωμένων ανθρώπων. Με τη στάση μας, δεν στοχοποιούμε σε καμία περίπτωση τους εργαζόμενους του Χωριάτικου αλλά αντίθετα ζητάμε την αλληλεγγύη τους.

Σε συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού, η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, την εκμετάλλευση και τον σεξισμό, είναι όχι απλά αναγκαιότητα αλλά μονόδρομος. Οι απολύσεις, η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και η εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος έχουν ως κοινό παρανομαστή το κέρδος.

Η συμμετοχή μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του σήμερα, είναι ευθύνη όλων των εργαζομένων, των ανέργων και εν γένει των καταπιεσμένων, απέναντι στη βαρβαρότητα της κυριαρχίας.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Κάλεσμα για την οργάνωση δράσεων για την υπόθεση του »Χωριάτικου»

Πέμπτη 7 Μαίου, 18:00, Πλατεία Ξενία

Conqueer LGBTQI+

http://conqueerher.blogspot.gr/

Στο 25,7% η ανεργία στην Ελλάδα τον Ιανουάριο

Συντάκτης: efsyn.gr
φωτο: EUROKINISSI/ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

eurokinissi_anergia_oaedΣτο 25,7% ανήλθε η ανεργία στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015, σημειώνοντας ελαφριά πτώση σε σχέση με τον Δεκέμβριο 2014 που ήταν 26%, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα. Ωστόσο η χώρα μας συνεχίζει να κατέχει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας στην Ε.Ε.

Τον Μάρτιο του 2015 το ποσοστό ανεργίας παρέμεινε σταθερό σε σχέση με τον Φεβρουάριο, τόσο στην Ευρωζώνη (11,3%), όσο και στην «ΕΕ των 28» (9,8%). Ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2014 η ανεργία στην ευρωζώνη ήταν 11,7% και στην «ΕΕ των 28» ήταν 10,4%.

Δεν υπάρχουν στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο.

Συνολικά, τον Μάρτιο του 2015 καταγράφονται 23,7 εκατομμύρια άνεργοι στην ΕΕ και 18,1 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωζώνη.

Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην ΕΕ καταγράφονται στην Ελλάδα (25,7% τον Ιανουάριο), στην Ισπανία (23%) και στην Κύπρο (16%). Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στη Γερμανία (4,7%) και στην Αυστρία (5,6%).

Ειδικότερα στην Ελλάδα, ο αριθμός των ανέργων τον Ιανουάριο του 2015 μειώθηκε στα 1,22 εκατομμύρια. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες διαμορφώθηκε στο 22,5% και στις γυναίκες στο 29,6%.

Το ποσοστό ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) μειώθηκε στο 50,1%, έναντι 50,8% το Δεκέμβριο.

Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην ΕΕ καταγράφονται στην Ελλάδα και στην Ισπανία (50,1%) και ακολουθούν η Κροατία (45,5%) και η Ιταλία (43,1%). Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Γερμανία (7,2%), στην Αυστρία (10,5%) και στη Δανία και την Ολλανδία (10,8%).

Τον Μάρτιο η ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη παρέμεινε σταθερή στο 22,7%, σε σχέση με τον Φεβρουάριο και στην ΕΕ παρέμεινε σταθερή στο 20,9%.

Ελεύθεροι οι μαστροποί της αλυσίδας Χωριάτικο

Η “μάχη του ωραρίου” και οι εργαζόμενοι στα φαρμακεία

γράφει ο Κώστας Λίλας

Πηγή:PRAXIS

farmakeia

Το τελευταίο δίμηνο, μετά και τις πρώτες συγκεκριμένες αναφορές για επανεξέταση από την κυβέρνηση της νομοθεσίας για τα ωράρια των φαρμακείων, η αντιπαράθεση γύρω από το ωράριο έχει ανάψει για τα καλά. Και για μια ακόμη φορά στον κλάδο, οι εργαζόμενοι επιχειρείται να αξιοποιηθούν στον εσωτερικό ανταγωνισμό των διαφορετικών μπλοκ συμφερόντων που συγκροτούνται ανάμεσα στους εργοδότες τους, δημιουργώντας συνθήκες που η αποκάλυψη και η προσπάθεια αντιμετώπισής τους αποκτά γενικότερη αξία.

Από τη μια μεριά, το τμήμα εκείνο των φαρμακοποιών που πόνταρε στις δυνατότητες συγκεντροποίησης στον κλάδο και επένδυσε στις νέες συνθήκες για να κερδίσει στον ανταγωνισμό, υπερασπίζεται τα κεκτημένα του σε θεσμικό επίπεδο χρησιμοποιώντας ευθέως τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του σαν ανθρώπινη ασπίδα. Προαναγγέλουν κύμα μαζικών απολύσεων αν αλλάξουν τα δεδομένα και μάλιστα εμφανίζονται ως υπερασπιστές των θέσεων εργασίας στα φαρμακεία, λες και οι απολύσεις που επικαλούνται θα είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, κάτι σαν θεομηνία, και όχι επιλογή και απόφαση των ίδιων για τη διαφύλαξη της κερδοφορίας τους. Προχώρησαν μάλιστα, σε μια κίνηση αντίστοιχης μεθοδολογίας με την αξιοποίηση των μεταλλωρύχων από την EldoradoGold, στη σύνταξη κειμένου υπογραφών «των εργαζόμενων» που βάζει τους ίδιους τους εργαζόμενούς τους να ανακοινώνουν ακριβώς αυτό: την αναγκαία και αυτονόητη απόλυσή τους σε περίπτωση αλλαγής του ωραρίου και μια έκκληση για διαφύλαξη των όρων κερδοφορίας των αφεντικών τους.

Από την άλλη μεριά, οι μικροί επιχειρηματίες του κλάδου διεκδικούν την ολική επαναφορά στο πλαίσιο προστασίας και κρατικής χρηματοδότησης της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας όπως αυτό είχε διαμορφωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Σε αυτό το πλαίσιο η ανεργία και οι απολύσεις είναι και πάλι κεντρικό χαρτί, με την ίδια περίπου μεθοδολογία: Το μικρό φαρμακείο «αναγκάζεται να απολύσει» γιατί δεν αντέχει τον ανταγωνισμό. Και πάλι αντικειμενικές και καθαγιασμένες οι απολύσεις, και πάλι οι δουλειές των εργαζομένων σε ομηρία για τη διεκδίκηση ευνοϊκότερων όρων για τους εργοδότες τους.

Και από τις δυο πλευρές, παρά τις δακρύβρεχτες φιλεργατικές κορώνες που εξαπολύουν πάνω από τα αντικρουόμενα businessplans, δεν μπορεί προφανώς να ακουστεί λέξη για ό,τι πραγματικά έχει να κάνει με τις ανάγκες των εργαζόμενων στον κλάδο. Για την άρνηση υπογραφής κλαδικής σύμβασης από την μεριά των εργοδοτών και τους μισθούς νεόπτωχου που αυτό σημαίνει για τους εργαζόμενους. Για το όργιο με τα εξαντλητικά και υπερελαστικά ωράρια και το πώς αυτό πραγματικά κόβει θέσεις εργασίας βάζοντας τον κάθε εργαζόμενο να δουλεύει για δύο. Για τις απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες και τη μη καταβολή δεδουλευμένων που έχει πάρει μαζικές διαστάσεις. Ούτε βέβαια μπορεί να ακουστεί λέξη για το τί σημαίνει τελικά η υγεία και το φάρμακο ειδικότερα να γίνεται αντικείμενο επιχειρηματικής δραστηριότητας, μεγάλων ή μικρών επιχειρηματιών. Για την «επιστημονική γοητεία» δηλαδή της μεγαλύτερης έκπτωσης στη χονδρική ή των καλύτερων εταιρικών χορηγιών σε συνέδρια και ταξίδια, για την υπέρογκη επιβάρυνση των ασθενών ακόμη και για τα στοιχειώδη κλπ.

Το ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα κάποιοι που μπορούν, δικαιούνται και οφείλουν να απαντήσουν με διαφορετικό τρόπο σε όλα αυτά προκύπτει εύκολα και είναι προφανώς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο του φαρμάκου και ειδικότερα στα φαρμακεία. Η κατάσταση της ιδαίτερα ισχνής οργάνωσης των εργαζόμενων στα φαρμακεία είναι ακριβώς αυτό που επιτρέπει την ηγεμονία της αντίληψης περί ταύτισης συμφερόντων με την εργοδοσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περίοδο κρίσης, δηλαδή απλά την σταδιακή εξαθλίωσή. Αντίστροφα, η ανεξάρτητη από τους εργοδότες οργάνωσή είναι ακριβώς αυτό που μπορεί καί να διαμορφώσει απαντήσεις που να αναιρούν τα «αυτονόητα» της εργοδοτικής επιχειρηματολογίας καί να υπερασπιστεί στην πράξη τα εργατικά συμφέροντα στον κλάδο.

Να αναδείξει πρώτα απ’ όλα το ότι οι «αναγκαίες» απολύσεις, μαζί με τις περικοπές στους μισθούς και την επιβολή απλήρωτης δουλειάς, είναι ανθρωποθυσία για την προστασία των κερδών των εργοδοτών και μπορούν και πρέπει να αποτραπούν με συλλογικούς όρους. Να ξεκαθαρίσει ότι το ποιος θα επικρατήσει στον ανταγωνισμό των μικρών και μεγάλων φαρμακείων, των πολυκαταστημάτων καλλυντικών και όποιου άλλου μπει στο παιχνίδι της διανομής του φαρμάκου και του παραφαρμάκου δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα των εργαζόμενων, δεν θα τους μοιράσει τα κέρδη του, δεν θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας αλλά αντίθετα θα τις περιορίσει με τα ελαστικά ωράρια και τις εξαντλητικές απλήρωτες υπερωρίες. Να αντιμετωπίσει το θέμα του ωραρίου όχι από τη σκοπιά της «δυναμικής του κλάδου» ή του επιχειρηματικού ανταγωνισμού αλλά ως ζήτημα που αφορά τους όρους ζωής των εργαζόμενων. Και άρα να παλέψει για την πλήρη κατάργηση του διευρυμένου για να ανατρέψει το καθεστώς της εξαντλητικής δουλειάς και του εξαήμερου, κόντρα και στην κυβέρνηση που προσανατολίζεται στο 40+8 μονιμοποιώντας την δουλειά τα Σάββατα.

Στον κλάδο ήδη εμφανίζονται δυνάμεις που μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά σε μια τέτοια προσπάθεια. Η διαδικασία συγκρότησης του Πανελλήνιου Σωματείου Φαρμακευτικών, Ιατροτεχνολογικών και Συναφών Επαγγελμάτων, είναι ελπιδοφόρα και θα κριθεί άλλωστε ακριβώς στο εγχείρημα της οργάνωσης των εργαζόμενων που βρίσκονται εκτός εργατικού συνδικαλισμού, στη δημιουργία δηλαδή δυνάμεων για το ταξικό εργατικό κίνημα.

Έφυγε από τη ζωή η Σύλβια Παπαδοπούλου

Νομοσχέδιο Σκουρλέτη: Νομιμοποιεί την κατάργηση των Κλαδικών Συμβάσεων και την ισοπέδωση όλων των μισθών στο ύψος του βασικού

Ως non paper διένειμε στις 21 Απρίλη ο Π. Σκουρλέτης στις εφημερίδες το νομοσχέδιο με το οποίο τροποποιείται ο νόμος 1876/1990 για τις ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Το νομοσχέδιο διοχετεύθηκε προφανώς για να δημοσιευτεί, όχι όμως ως επίσημο έγγραφο του υπουργού Εργασίας, για προφανείς λόγους. Το παζάρι με την τρόικα στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες συνεχίζεται και οι πληροφορίες λένε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα αλλάξει άρδην. Ετσι, οι μεν κλακαδόροι της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου θα «εκλαϊκεύουν» το νομοσχέδιο ως μια απόδειξη ότι η κυβέρνηση υλοποιεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, ενώ η κυβέρνηση θα το χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί, προκειμένου να αποσπάσει μερικά ψίχουλα από τον γερμανογαλλικό άξονα και να τα παρουσιάσει στο πόπολο ως αποτέλεσμα των «σκληρών διαπραγματεύσεών» της με τους «θεσμούς».

Το νομοσχέδιο εισηγείται την κατάργηση ορισμένων διατάξεων που είχαν εισαχθεί με μνημονιακούς νόμους, όμως την ίδια στιγμή δεν εισηγείται την αναβίωση των κλαδικών συμβάσεων που ίσχυαν μετά την επιβολή της 6ης Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου το Φλεβάρη του 2012. Δεν εισηγείται επίσης την κατάργηση των ατομικών συμβάσεων με τις οποίες οι καπιταλιστές κατήργησαν όλες τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έφεραν τους μισθούς στο επίπεδο του κατώτατου μισθού της ΕΓΣΣΕ των 586 και 511 ευρώ (για εργαζόμενους πάνω και κάτω από τα 25 χρόνια, αντίστοιχα).

Χρησιμοποιούμε τη λέξη εισηγείται και όχι καταργεί, γιατί η συγκυβέρνηση μπορεί να υποκύψει στις πιέσεις των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Γαλλίας και να μην καταργήσει ούτε αυτές τις μνημονιακές αντεργατικές διατάξεις, με το πρόσχημα «να μην πέσει η χώρα στα βράχια». Ομως, ακόμη και αν το νομοσχέδιο προωθηθεί, η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ικανοποιηθούν με την κατάργηση αυτών των επιμέρους αντεργατικών μνημονιακών διατάξεων. Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι γι’ αυτό.

Με τους μνημονιακούς νόμους 3899/2010 και 4024/2011 η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου επεχείρησε, μέσω της θέσπισης επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, να χτυπήσει τις κλαδικές συμβάσεις και να τις φέρει στο επίπεδο της ΕΓΣΣΕ, στο επίπεδο των 751 ευρώ. Αυτό επιδιώχτηκε δίνοντας προτεραιότητα στις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας έναντι των κλαδικών και ποντάροντας στο ότι οι καπιταλιστές, με τον εκβιασμό και τις απειλές, θα επιβάλουν τους όρους τους στα εργοστασιακά σωματεία και στους εργαζόμενους. Αυτό το σχέδιο δεν περπάτησε για διάφορους λόγους, που δεν μας είναι γνωστοί και δεν έχει καμιά αξία να τους εξετάσουμε εδώ.

Τη σκυτάλη από την κυβέρνηση Παπανδρέου παρέλαβε η συγκυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ). Προκειμένου να επιβάλει στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους τη θέληση των καπιταλιστών για κλαδικά μεροκάματα και μισθούς (με τους οποίους αμειβόταν το 92,5% των μισθωτών) στα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ (με την οποία αμειβόταν μόνο το 7,5%  των εργαζόμενων της χώρας), στις 14 Φλεβάρη του 2012 ψήφισε το μνημονιακό νόμο 4046 και στις 28 Φλεβάρη εξέδωσε την 6η Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ). Με την 6η ΠΥΣ έγιναν μεγάλες ανατροπές στον κατώτατο μισθό και μεροκάματο της ΕΓΣΣΕ, στη διάρκεια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (προκειμένου να καταργηθούν πολλά επιδόματα από τις συλλογικές συμβάσεις όλων των τύπων), ενώ άνοιξε ο δρόμος για την κατάργηση όλων των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

Μέχρι το Φλεβάρη του 2012, πριν δηλαδή την ψήφιση του νόμου 4046/2012 και την 6η ΠΥΣ, η ισχύς όλων των ΣΣΕ ήταν από ένα χρόνο μέχρι αόριστης διάρκειας. Ετσι, όλοι οι όροι προηγούμενων  συλλογικών συμβάσεων εργασίας ίσχυαν μόνιμα και όχι για το χρονικό διάστημα ισχύος της σύμβασης με την οποία συμφωνήθηκαν. Με την 6η ΠΥΣ ο χρόνος ισχύος των ΣΣΕ όλων των τύπων έγινε από ένα μέχρι τρία χρόνια το πολύ, προφανώς για να καταργηθεί μια σειρά επιδομάτων που καταβάλλονταν μόνιμα και επί χρόνια. Στην παράγραφο 4 του άρθρου 2 της 6ης ΠΥΣ αναφέρεται ότι μετά τη λήξη της ΣΣΕ και στο βαθμό που δεν υπογράφτηκε νέα ΣΣΕ ή νέα Ατομική ή Τροποποιημένη Ατομική Σύμβαση, θα ισχύουν: α) ο κατώτατος μισθός ή κατώτατο μεροκάματο της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και β) τα επιδόματα τριετιών, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας, στο βαθμό που προβλέπονταν στις ΣΣΕ που έληξαν ή καταγγέλθηκαν. Αν δεν υπήρχε στην 6η ΠΥΣ η ρήτρα ότι οι συμβάσεις εργασίας ισχύουν μόνο για τρία χρόνια, τότε θα ίσχυαν όλα τα καταβαλλόμενα επιδόματα και όχι μόνο τα τέσσερα. Επίσης, εκτός από τη μείωση του κατώτατου μισθού και μεροκάματου, δε θα μπορούσαν να καταργηθούν οι Κλαδικές ΣΣΕ ειδικά και όλες οι ΣΣΕ γενικά, και παραπέρα τα καταβαλλόμενα επιδόματα, με την υπογραφή ή τροποποίηση Ατομικών Συμβάσεων Εργασίας.

Στην περίπτωση που υπογράφονται νέες Ατομικές Συμβάσεις Εργασίας, σύμφωνα με την 6η ΠΥΣ, παύουν να ισχύουν τόσο ο βασικός μισθός (ή το βασικό μεροκάματο) και τα τέσσερα επιδόματα. Αυτή τη διάταξη οι καπιταλιστές την εφάρμοσαν κατά κόρον, μια και δεν μπόρεσαν να χτυπήσουν τον κατώτατο μισθό και το κατώτατο μεροκάματο των κλαδικών συμβάσεων εργασίας με την υπογραφή νέων ΣΣΕ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκμεταλλεύτηκαν και το άρθρο 1 της 6ης ΠΥΣ, σύμφωνα με το οποίο μειώνονται κατά 22% και 32% τα κατώτατα της ΕΓΣΣΕ και έτσι οι μισθοί των 586 και 511 ευρώ έγιναν καθεστώς για όλες τις ειδικότητες που αμείβονταν με βάση τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Πώς το αντιμετωπίζει αυτό το νομοσχέδιο Σκουρλέτη; Εισάγει δύο διατάξεις, μία στο άρθρο 17 και μία στο άρθρο 16. Η διάταξη του άρθρου 17, που είναι το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1, αναφέρει: «Κανονισμοί εργασίας και Οργανισμοί Προσωπικού, που καταρτίστηκαν με συλλογικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες έληξαν ή καταργήθηκαν σύμφωνα με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου αριθμός 6/2012, αναβιώνουν και επανέρχονται σε ισχύ ως συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου».

Κανονισμοί εργασίας και Οργανισμοί Προσωπικού με βάση ΣΣΕ που έληξαν ή καταργήθηκαν από την 6η ΠΥΣ δεν     φτιάχτηκαν. Εκείνο που έγινε μαζικά από τους καπιταλιστές ήταν να επιβάλουν, με την απειλή της απόλυσης, τα 586 και 511 ευρώ το μήνα στη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων. Ο Σκουρλέτης, όμως, με την παραπάνω διάταξη εξαιρεί από την αναβίωση τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που είχαν υπογραφείπριν την ψήφιση των μνημονιακών νόμων και που στη συνέχεια καταργήθηκαν με την 6η ΠΥΣ και παγιώθηκαν στα 586 και 511 ευρώ το μήνα.

Υπάρχει και το άρθρο 16. Σύμφωνα μ’ αυτό, εάν υπογραφούν από τώρα και στο εξής ατομικές συμβάσεις εργασίας κατά παράβαση της διάταξης που εισάγεται, οι συμβάσεις αυτές είναι παράνομες. Η διάταξη αυτή θ’ αρχίσει να ισχύει μετά την έναρξη ισχύος του νομοθετήματος του Σκουρλέτη! Ετσι, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έρχεται να σφραγίσει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που υπογράφτηκαν μέχρι τώρα, κατ’ εφαρμογήν των μνημονιακών ρυθμίσεων.

Ο Π. Σκουρλέτης σφραγίζει τα 586 ευρώ για το σύνολο των εργαζόμενων και δίνει τη δυνατότητα (με το άρθρο 15) να αρχίσει να αυξάνεται ο βασικός μισθός πάνω από τα 586 ευρώ, είτε με ΣΣΕ (σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1), είτε με τη ρύθμιση για 650 ευρώ από τον Οκτώβρη του 2015 και 751 ευρώ από τον Ιούλη του 2016. Φυσικά, αυτή η δυνατότητα θα υπάρξει αν η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ψηφίσει αυτές τις διατάξεις και φροντίσει να υλοποιηθούν.

Ενώ από τη μια καταργεί την 6η ΠΥΣ, με την οποία είχε καθιερωθεί ως χρόνος ισχύος μιας ΣΣΕ η τριετία, από την άλλη το νομοσχέδιο Σκουρλέτη, στο άρθρο 7, απαλείφει τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1, σύμφωνα με την οποία οι ΣΣΕ που είναι διάρκειας τουλάχιστον ενός χρόνου γίνονται διαρκείας. Αυτή η διαφοροποίηση δεν είναι επουσιώδης και σε επόμενο δημοσίευμα θα αναφερθούμε αναλυτικά. Είναι πολύ σημαντική και σε συνδυασμό με την καθιέρωση του δικαιώματος της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ και από τους καπιταλιστές εργοδότες, θα παίξει καταλυτικό ρόλο στο να παγιωθεί η κατάργηση όλων των ΣΣΕ (εκτός της ΕΓΣΣΕ) και να δίνονται αυξήσεις με το σταγονόμετρο πάνω από τα 586 ευρώ το μήνα.

Αυτό το μέλλον προδιαγράφει για την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και αυτό η εργατική τάξη δεν πρέπει να της το επιτρέψει!

ΚΟΝΤΡΑ –  ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 25 ΑΠΡΙΛΗ