Αρχείο κατηγορίας φοιτητικα

ATHENS INDYMEDIA,Mpalothia,Αντιπληροφόρηση,απεργία πείνας,κατάληψη,φοιτητικα,ΦΥΛΑΚΕΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής : Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Σχολιάστε

Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Την Παρασκευή 13/3/2015 καταλήφθηκε η Νομική Σχολή σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, που βρίσκονταν σε απεργία πείνας με τα εξής αιτήματα: κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, των τρομονόμων, του κουκουλονόμου, της βίαιης λήψης DNA, της πρόσβασης και ανάλυσης του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο, καθώς και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Τέλος, στα αιτήματα περιλαμβανόταν και η άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και των συγγενών και φίλων των μελών της ΣΠΦ.

Η συγκεκριμένη κατάληψη προχώρησε σε ορισμένες ενέργειες κι είχε χαρακτηριστικά που μας βρίσκουν αντίθετους. Κατ’ αρχήν, από το πρωί της πρώτης μέρας υπήρχε face control σε (αλληλέγγυους και μη) φοιτητές. Έπειτα, κατά τη διάρκεια της «ανοιχτής» συνέλευσης της κατάληψης, γίναμε δέκτες του εκβιασμού μερίδας της συνέλευσης να ανοίξουμε και να τους παραχωρήσουμε το χώρο του ΑΚΝ, ειδάλλως θα το παραβίαζαν. Για να είμαστε σαφείς, πήγαμε στη συνέλευση με την προοπτική να εξετάσουμε ενδεχόμενη συμμετοχή μας στην κατάληψη, καθώς συμμεριζόμαστε πλήρως τα αιτήματα των απεργών, όπως άλλωστε έχει αποδείξει και η όλη στάση μας (εκδηλώσεις για ζητήματα που αφορούν την κατάσταση εξαίρεσης και τον εγκλεισμό, συμμετοχή σε προγενέστερους αγώνες κλπ). Ωστόσο, με τους όρους του «όλα ή τίποτα» και μάλιστα με τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο μας τέθηκαν, είναι αυτονόητο πως δεν θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε και αποχωρήσαμε χαρακτηριζόμενοι ως «εχθροί του κινήματος και φίλοι του κράτους».

Τις ημέρες που ακολούθησαν, η κατάληψη λειτούργησε μ’ έναν εξαιρετικά κλειστό τρόπο, αποκλείοντας όσους αλληλέγγυους δεν πληρούσαν τα χαρακτηριστικά που έτασσε. Εν τέλει, πραγματοποίησαν τον εκβιασμό τους και εισέβαλαν στο ΑΚΝ, αφαιρώντας χρήματα απ’ το ταμείο και αρκετά αναλώσιμα. Παράλληλα, παραβίασαν το στέκι του Ράδιο Ένταση και βανδάλισαν στέκια αριστερών σχημάτων. Προφανώς, το ζήτημα για εμάς δεν είναι τα χρήματα και τα αναλώσιμα, αλλά η πράξη καθαυτή, δηλαδή η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο που τοποθετεί εαυτόν στο πλαίσιο του αντικαπιταλιστικού κινήματος και προτάσσει μεταξύ άλλων την κοινωνική αλληλεγγύη.

Φυσικά δεν πέσαμε από τα σύννεφα, καθώς τέτοιες πρακτικές μας είναι γνωστές από το παρελθόν. Αυτές δεν εμφανίστηκαν από το μηδέν, αλλά απορρέουν από μια κλειστή, ιδεολογική θεώρηση της αλληλεγγύης. Δηλαδή, οι «ειδικοί της αλληλεγγύης», οι οποίοι συγκροτούν ένα υποκείμενο αγώνα, επιτρέπουν τη συμμετοχή στην αλληλεγγύη μόνο σε όσους συγκεντρώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά που αυτοί έχουν επιλέξει. Εν προκειμένω, μόνο όσοι κατ’ αυτούς είναι αναρχικοί (και όχι «ρεφορμιστές αναρχικοί», «αριστεροί» κτλ). Έτσι, στο όνομα αυτής της ιδεολογικής καθαρότητας και ηθικής υπεροχής, δικαιολογούνται πράξεις, όπως η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο.

Για εμάς, το ζήτημα της αλληλεγγύης αφορά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια και δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν ιδιοποίησης από κανέναν. Αντίθετα, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία αγώνων του παρελθόντος, η αλληλεγγύη έχει αντίκρισμα όταν αποτελεί τόπο συνάντησης των καταπιεσμένων ενάντια σε επιθετικές κρατικές πολιτικές (π.χ. το υπάρχον καθεστώς εξαίρεσης).

Θεωρούμε απαραίτητο να ανοίξει ένας κινηματικός διάλογος συλλογικοτήτων και ατόμων γύρω από αυτές τις πρακτικές, να σταματήσει να αποτελεί θέμα ταμπού, έτσι ώστε να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά και να αναδείξουμε την κοινωνική δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι εκάστοτε αγώνες. Επίσης, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την επανανοηματοδότηση της έννοιας της αλληλεγγύης στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υ.Γ. Σεβόμενοι τον αγώνα των απεργών πείνας, συμμεριζόμενοι πλήρως τα αιτήματά τους και θεωρώντας τους εαυτούς μας κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης, επιλέξαμε να μη δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις μας για την κατάληψη της Νομικής και την εισβολή στο ΑΚΝ όσο η απεργία βρισκόταν σε εξέλιξη. Η έκβαση της με την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων, δεν συνεπάγεται ούτε την άρση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ούτε την άρση των άθλιων συνθηκών φυλάκισης. Μας δίνει, όμως, δύναμη, για να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής

H mpalothia αναδημοσιεύει από athens.indymedia.org

Provo.gr,Αναλύσεις,Αντιπληροφόρηση,Απόψεις-γνώμες-αναλύσεις,φοιτητικα

Μια ανασκόπηση των γεγονότων του ’06-07 στο εκπαιδευτικό κίνημα

Σχολιάστε

GREECE STUDENTS CLASHES

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την εισήγηση της Συνέλευσης Αδιαμεσολάβητου Αγώνα Γεωπονικού στην εκδήλωση που πραγματοποίησαν την 1/4/2015 με θέμα το εκπαιδευτικό κίνημα του ’06-’07, τις προοπτικές που άφησε και την σύνδεσή του με το σήμερα. Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσια παρουσίασης του βιβλίου «Φοιτητικές καταλήψεις-απεργία δασκάλων: Μια συνάντηση που (δεν) έγινε», με τη συμμετοχή στην κουβέντα ατόμων που βίωσαν από μέσα το ιστορικό -για τις μετέπειτα εξελίξεις- εκείνο κίνημα, όχι μόνο με την προπτυχιακή, αλλά και με την μεταπτυχιακή ιδιότητα, όπως και με εκείνη του δασκάλου. Στη συζήτηση που έγινε τέθηκαν πολλά ζητήματα, από το πώς μπορούν να ξεπεραστούν οι διαμεσολαβήσεις και τα όρια του θεσμικού φοιτητικού συνδικαλισμού, μέχρι το τι κάνουμε όταν αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε φοιτητικό κίνημα πέφτει σε ύφεση, αλλά και το πώς μπορούμε να συνδεθούμε με άλλα καταπιεζόμενα υποκείμενα που αγωνίζονται εντός ή εκτός εκπαίδευσης. Ευχή μας είναι η εκδήλωση να αποτέλεσε μια ελάχιστη συνεισφορά για την όξυνση των ταξικών αγώνων στις σχολές και την ευρύτερη κοινωνία.

Μια σύντομη ανασκόπηση των γεγονότων του ’06-07

Το κίνημα καταλήψεων και απεργιών του ’06-’07 θέτει ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση για πρώτη φορά μετά το ’98 και το νόμο Αρσένη. Είναι το μαζικό εκείνο κίνημα που υιοθετεί το τρίπτυχο γενικές συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις, το οποίο και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Η πλήρης ενταντικοποίηση των σπουδών που εφαρμόζεται με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου έχει τις ρίζες του στον τότε νόμο-πλαίσιο. Ήταν τότε που έγινε προσπάθεια για αλλαγές στον τρόπο διάθεσης δωρεάν συγγραμμάτων, αναπροσαρμογή του πανεπιστημιακού ασύλου και καθορισμό ανώτατου χρονικού ορίου φοίτησης. Ακόμα πιο τρανταχτή όμως ήταν η αποτυχημένη απόπειρα αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος για τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Παράλληλα, η απεργία των δασκάλων που έγινε την ίδια περίπου χρονική περίοδο απέτυχε να συνδεθεί με το κίνημα καταλήψεων. Αντλώντας από παλιότερα επίσημο περιοδικό του ΟΟΣΑ(Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) μαθαίνουμε ότι:

«Ειδικά οι απεργίες των δασκάλων, αν και καθ’ αυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες, επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα φοιτητικής και μαθητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να έχει δραματικές συνέπειες όσον αφορά την καταστολή τους.»  Από το άρθρο « Οι δυνατότητες πραγματοποίησης αναδιαρθρωτικών προσαρμογών»,1996

Η πρώτη φάση του κινήματος, από το Μάρτιο του 2006 έως το τέλος του Ιούλη χαρακτηρίζεται από πρωτοφανείς σε αριθμό και μαζικότητα καταλήψεις, αλλά και την άρνηση για συμμετοχή της ΠΚΣ, η οποία έδωσε και μεγαλύτερο χώρο για έκφραση στην ανένταχτη τάση του κινήματος. Τερματίστηκε με την παραίνεση για «άνω τελεία» από αριστερές παρατάξεις και συνέχιση με «πανεκπαιδευτικό μέτωπο» το Σεπτέμβρη. Στην ουσία όμως η εξεταστική καθυστέρησε 1 μήνα την επανέναρξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων και σε συνδυασμό με τις ακροβασίες της συνδικαλιστικής ηγεσίας των δασκάλων οδήγησε σε αποτυχία άμεσης σύνδεσης τα 2 κινήματα. Η δεύτερη φάση, από τον Οκτώβρη του ’06 μέχρι τα Χριστούγεννα χαρακτηρίζεται από λιγότερη μαζικότητα και πρόσκαιρες, ολιγοήμερες καταλήψεις και τελειώνει λόγω εορτών.

Στην τρίτη φάση, η οποία ήταν από τον Ιανουάριο του ’07 μέχρι τον Απρίλη, τα κοινωνικά αιτήματα ανάγκασαν την ΠΚΣ να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την περαιτέρω γραφειοκρατικοποίηση του κινήματος, στο οποίο πλέον οι διαδικασίες γινόντουσαν πολύ περισσότερο με όρους κοπτοραπτικής των αριστερών παρατάξεων. Στην πορεία της 8ης Μάρτη έχουμε μόνο στην Αθήνα 20.000 κόσμο στο δρόμο και πρωτοφανή καταστολή, με 61 συλληφθέντες και εκατοντάδες τραυματίες που σύμφωνα με τους γιατρούς του Ερυθρού Σταυρού έφεραν τραύματα από δολοφονικά χτυπήματα. Από τους 61 συλληφθέντες 49 παραπέμπονται για πλημμελήματα και 12 για κακουργήματα ενώ ένας από αυτούς, ο οικοδόμος αντιεξουσιαστής Βασίλης Στεργίου, προφυλακίζεται. Μετά από αυτό, το άρθρο 16 δεν αναθεωρείται και στην ουσία τα πανεπιστήμια ανοίγουν για τις φοιτητικές εκλογές, ενώ ο υπόλοιπος νόμος-πλαίσιο που ψηφίζεται θα μπλοκαριστεί προσωρινά στην πράξη.

Τι άφησε πίσω του το κίνημα;

Το σημαντικότερο στοιχείο για εμάς είναι ότι ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έγινε από τα μέσα και από τα κάτω σε ορισμένα κομμάτια του. Δηλαδή, από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και αντιιεραρχικά. Πιο συγκεκριμένα, έγινε μία προσπάθεια οι γενικές συνελεύσεις, όπως και οι επιτροπές και τα συντονιστικά κατάληψης να γίνουν με περισσότερο συμμετοχικούς όρους, να υπάρξουν περισσότερες δράσεις εντός καταλήψεων και οι πορείες να γίνονται με όρους συνεχούς παρέμβασης και να είναι πιο ενεργές και διαδραστικές. Δημιουργόυνται οι πρώτες προσπάθειες συλλογικοποίησης πέρα από τις παραταξιακές λογικές και με ριζοσπαστικούς όρους σε σχολές που υπάρχουν οι αντίστοιχοι συσχετισμοί, όπως με τις ζωντανές καταλήψεις με καθημερινές εκδηλώσεις σε ΑΣΟΕΕ και ΕΜΜΕ, αλλά και με τα ανένταχτα πλαίσια-προτάσεις αγώνα στη δεύτερη περίπτωση. Πέρα από αυτό, έγινε μια προσπάθεια να μην παραμείνει σε φοιτητικά και απεργιακά αιτήματα και να συνδεθεί με υλικούς όρους με ευρύτερα κοινωνικά αιτήματα, με παρεμβάσεις σε ΜΜΜ και τηλεφωνικά κέντρα(όπως στην περίπτωση της HOL). Τέλος, η εκτεταμένη καταστολή σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις αντί να αποθαρρύνει ενίσχυσε την παρουσία του κόσμου στο δρόμο η οποία σε ορισμένες περιστάσεις που κρίθηκε αναγκαίο, όπως στις 8 Μάρτη, πήρε και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά.

Σύνδεση, αλλαγές και επίδικα του αγώνα στη σημερινή συγκυρία

Στο σήμερα, βλέπουμε πολλές πτυχές, βλέπουμε πολλές πτυχές του νόμου-πλαίσιο του 2006 να αντικατοπτρίζουν την καθημερινότητα μας. Ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου επέφερε την πλήρη εντατικοποίηση των σπουδών και κατέστησε τον σημερινό φοιτητή σε στείρο υποκείμενο εξειδίκευσης και εργασίας. Η από το παράθυρο ιδιωτικοποίηση γίνεται πλέον όλο και πιο φανερή με τις εργολαβίες στις σχολές και ήδη τις εταιρίες security σε κάποιες εξ αυτών. Παράλληλα, οι μαθητείες και οι πρακτικές παραμένουν και νομιμοποιούν ένα καθεστώς ουσιαστικά απλήρωτης εργασίας, γεγονός που ενισχύεται από τις επιδοτήσεις του ΟΑΕΔ στις επιχειρήσεις για να παίρνουν πρακτικάριους, με πενιχρές φυσικά αμοιβές.  Τέλος, τα συμβούλια διοίκησης αυταρχικοποιούν περαιτέρω το πανεπιστήμιο και αφήνουν ακόμα μεγαλύτερο πεδίο δράσης στα ιδιωτικά συμφέροντα να εκφραστούν εντός αυτού. Προφανώς πιστεύουμε πως το πανεπιστήμιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης ως ένα ακόμα κομμάτι της κρατικής μηχανής, είναι σημαντικό όμως να τονιστεί πως το πρόσφορο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης βοήθησε ακόμα περισσότερο στην επίθεση στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, επίθεση η οποία παρά την  κάπως ετερόκλητη σύνθεση των φοιτητών, έχει έντονα ταξική χροιά.

Η αντίδραση στο νόμο του 2011 εκφράστηκε με σχεδόν 300 καταλήψεις και στην ουσία συνεχίζεται μέχρι σήμερα μέσω της αντίδρασης στο σχέδιο Αθηνά, τις απεργίες των διοικητικών αλλά και εν μέρει τις φετινές κινητοποιήσεις. Από τις φετινές εξάλλου αντιδράσεις, και συγκεκριμένα από το γύρο συνελεύσεων και καταλήψεων του Νοέμβρη προκύψαμε και εμείς. Δυστυχώς πολλά από τα προβλήματα του κινήματος την περίοδο ’06-’07 υφίστανται και σήμερα. Υπάρχει αδυναμία σύνδεσης μεταξύ φοιτητών και εργαζομένων σε μία μονιμότερη βάση. Αντί επιλόγου, θα θέλαμε να κάνουμε μία αυτοκριτική σχετικά με τις αδυναμίες του αυτόνομου και ελευθεριακού χώρου μέσα στις σχολές. Επί της ευκαιρίας των γεγονότων στις 13-14/11,όπου φοιτητοπατέρες της ΕΑΑΚ συμπεριφέρθηκαν σαν αυτόκλητοι προστάτες των φοιτητικών συλλόγων, αποχωρώντας αυθαίρετα από το κυκλωμένο από τα ΜΑΤ Πολυτεχνείο, επισημάνουμε την αδυναμία μας να παρέμβουμε με μονιμότερους όρους και πέρα από απλές καταγγελίες στα κακώς κείμενα του φοιτητικού κινήματος. Οφείλουμε να υπερβούμε αυτά τα όρια αν θέλουμε να διαμορφώσουμε έναν πόλο ικανό να προωθήσει την αδιαμεσολάβητη οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες στις σχολές, όχι με όρους περιθωρίου ή απλής αντιπολίτευσης στις αριστερές παρατάξεις, αλλά γειωμένα και ανοιχτά.

 

Συνέλευση Αδιαμεσολάβητου Αγώνα ΓΠΑ

http://www.provo.gr/mia-suntomh-anaskophsh-twn-gegonotwn-tou-06-07-2/

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,καταληψεις-στεκια-αυτοδιαχειριζομενοι χωροι,κατάληψη,καταληψη ΕΣΗΕΑ,φοιτητικα

Ζητείται νέος/-α δημοσιογράφος, για σοβαρή εργασία. Μισθός 0 € / η αλλοιώς:πως ο Γιάννης Πολίτης προτρέπει τους φοιτητές των ΜΜΕ να δουλεύουν αμισθί

Σχολιάστε

Παρέμβαση στο μάθημα “Ειδησεογραφία και Ρεπορτάζ” του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποίησε το Στέκι ΕΜΜΕ. Μοιράστηκαν κείμενα που κατήγγειλαν την απαράδεκτη, αλλά συνήθη πρακτική της άμισθης εργασίας υπό τον μανδύα της πρακτικής άσκησης. Το μοίρασμα του παρακάτω διαφωτιστικού κειμένου ήταν η απάντηση των φοιτητών στα όσα απαράδεκτα πράγματα εκστόμισε ο γνωστός “συνάδελφος” Γιάννης Πολίτης σε προηγούμενη διάλεξη του στο συγκεκριμένο μάθημα. Μάλιστα, η επιλογή του συγκεκριμένου “δημοσιογράφου” να πείσει πως διαστρεβλώθηκαν όσα έλεγε και ότι δεν τα εννοούσε έτσι, αποδεικνύει ότι το ξεμπρόστιασμα τέτοιων λογικών είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο γιατί, δυστυχώς, οι νέοι συνάδελφοί μας, είτε προέρχονται από πανεπιστημιακά ιδρύματα είτε από ιδιωτικές σχολές, γαλουχούνται με τη λογική “να δουλέψω τζάμπα για να μάθω τη δουλειά και να δικτυωθώ.

Θα το υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά πως η άμισθη εργασία είναι υποτίμηση της εργασιακής μας αξίας, υποτίμηση των αγώνων που έχουν γίνει για την υπεράσπιση των μισθών μας, υποτίμηση των ανέργων συναδέλφων μας που δεν δέχονται να υποκύψουν και να δουλέψουν με μισθούς πείνας, στο κάτω κάτω, υποτίμηση της ίδιας μας της αξιοπρέπειας μπροστά στα “θέλω” του κάθε εργοδότη που επιθυμεί με το δυνατότερο μικρό κόστος να πετύχει το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα γι’ αυτόν. Για αυτό, όποτε ο κάθε Γιάννης Πολίτης προβαίνει σε αντίστοιχες δηλώσεις, θα υπάρχει πάντα απάντηση από όσους επιλέγουν να υπερασπίζονται την τάξη τους και όχι την πάρτη τους.    Το κείμενο των συναδέλφων από το “Στέκι ΕΜΜΕ”

Στις 3/3 στο μάθημα επιλογής ”Ειδησεογραφία και Ρεπορτάζ” που διεξάγεται κάθε Τρίτη 1-4, ο ”μεγαλοδημοσιογράφος” Γιάννης Πολίτης κατά τη διάρκεια της παράδοσης έθιξε το θέμα της άμισθης εργασίας στα πλαίσια της πρακτικής άσκησης στο χώρο των media.

Η απλήρωτη εργασία για τον κ.Πολίτη συνεπάγεται μια αναγκαιότητα που πρέπει να ακολουθήσουν οι φοιτητές/-τριες , προκειμένου να αποκτήσουν εφόδια/ προϋπηρεσία για τον τρόπο που θα δουλέψουν μελλοντικά στον κλάδο , καθώς το Πανεπιστήμιο δε σε προετοιμάζει για το επάγγελμα σε αντίθεση με την εργασιακή εμπειρία.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα που χρησιμοποίησε ήταν πρώτα η ακραία περίπτωση της NESTLE όπου θεσμοθετήθηκε η δωρεάν απασχόληση 1000 εργαζομένων για 1 χρόνο , από τους οποίους θα προσλάμβανε τους 10, ενώ οι υπόλοιποι 990 θα προσέφεραν τζάμπα εργατικά χέρια για 365 μέρες και θα ανταμείβονταν με την εξοικείωση στον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης της μεγαλύτερης πολυεθνικής στον κλάδο του επισιτισμού (εδώ γελάμε).
Δεν έμεινε μόνο εκεί αλλά στη συνέχεια προχώρησε αναφερόμενος στη συνεργασία της εφημερίδας ”ΤΑ ΝΕΑ” , στην οποία εργάστηκε για 28 χρόνια και διετέλεσε προϊστάμενος της ηλεκτρονικής έκδοσής της, με τους σπουδαστές/-στριες της Παντείου. Πιο συγκεκριμένα , διαμαρτυρήθηκε για την ανάμειξη συνδικαλιστών που παρότρυναν τους εργαζόμενους/-μενες να διεκδικήσουν μισθό για την εργασία τους, ισχυριζόμενος ότι : ”Δε φτάνει που τους μαθαίνουμε τη δουλειά , μας πηγαίνουν και στα δικαστήρια”.
Δε μας εκπλήσσουν τα λόγια του κ. Πολίτη , καθώς πέρα από τη συμμετοχή του στη φυλλάδα ”TΑ ΝΕΑ” υπήρξε :
• μέλος της πρώτης δημοσιογραφικής ομάδας του ρουφιανοκάναλου MEGA channel επί 14 χρόνια ως πολιτικός συντάκτης και επικεφαλής του τηλεοπτικού ρεπορτάζ
• επί 9 χρόνια γενικός διευθυντής στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΒΗΜΑ fm , CITY και Αθήνα 9,84
• πολιτικός σχολιαστής στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ από το 2004 έως το 2013
Πλέον είναι :
• αρθρογράφος και πολιτικός αναλυτής στη REAL NEWS και REAL FM του Χατζηνικολάου
• ιδρυτής του blog AdARTes που το στελέχωσαν και το συντηρούν πολλοί/- ές φοιτητές/- τριες απ’το τμήμα μας φυσικά δίχως χρηματικές απολαβές.

Θεωρούμε ανεπίτρεπτη την εισαγωγή και την αναπαραγωγή του λόγου και της γραμμής των αφεντικών στη σχολή μας και γενικότερα στο Πανεπιστήμιο , από ανθρώπους που λειτουργούν ως φερέφωνα της εξουσίας.
Για εμάς, ο θεσμός της πρακτικής άσκησης δημιουργήθηκε για την κερδοφορία των αφεντικών πάνω στις πλάτες των νέων εργαζομένων, που είτε είναι απλήρωτοι είτε δουλεύουν με ψίχουλα.
Το όφελος της εργοδοσίας είναι διπλό , καθώς αφ’ ενός οι φοιτητές/ -τριες εργάζονται σκληρά και αφ’ ετέρου το κόστος για τα αφεντικά είναι μηδενικό, αφού η παραγόμενη εργασία είτε είναι δωρεάν είτε τα ελάχιστα λεφτά της αμοιβής τους προέρχονται από διάφορα προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ.
Η μαθητεία στην πράξη θα πει άμισθη εργασία ή εργασία ανασφάλιστη με μισθό – χαρτζιλίκι σε κάτεργα με απλήρωτες υπερωρίες που υπάγεται μόνο στα πλαίσια της καπιταλιστικής ηθικής που προωθεί την ασύστολη κερδοσκοπία των αφεντικών σε βάρος των εργαζομένων.Το καθεστώς της άμισθης εργασίας προάγει τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ανταγωνιστικότητα που καλλιεργείται τόσο στο Πανεπιστήμιο όσο και στην κοινωνία ευρύτερα.
Το Πανεπιστήμιο είναι ο χωροχρόνος όπου συχνά η ακαδημαϊκή μας φύση μετατρέπεται σε εργατοώρα, σ’ ένα σκλαβοπάζαρο με καριερίστικες αυταπάτες. Μέσω αυτής της ευκαιρίας και σε συνδυασμό με το προσκύνημα των αφεντικών , οι ενδιαφερόμενοι/ -ες φαντασιώνονται ότι μεταγενέστερα θα καταλάβουν μια υψηλόβαθμη θέση που θα τους προσφέρει φράγκα, αναγνώριση κι εξουσία, συμβαδίζοντας με τις μικροαστικές αντιλήψεις για την επιτυχία και την καταξίωση.
Η πραγματικότητα όμως διαφέρει. Πέρα απ’την καταπίεση και την αφαίμαξη που υφίστανται οι φοιτητές/ – τριες αποδέχονται παράλληλα ένα δουλικό ρόλο και συμφιλιώνονται με τις επιταγές κράτους και κεφαλαίου , εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών.
Εμείς από την πλευρά μας ως φοιτητές/-τριες κι ως κομμάτι του ευρύτερου κινήματος, αρνούμαστε να το βουλώνουμε στο θέμα της πρακτικής άσκησης, είτε είναι άμισθη, είτε κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη, είτε υποχρεωτική , είτε ”προαιρετική” , είτε μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων , είτε από το γλύψιμο σε λαμόγια καθηγητές .ΘΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ ΟΤΙ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΤΕΙΑ , ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Όταν πρόκειται για μαύρη εργασία, έχουμε κάθε δίκιο με το μέρος μας να διαλύουμε τα πανηγύρια που πουλάνε ακριβές ψευδαισθήσεις για να κερδίσουν τα αφεντικά φθηνούς κι αναλώσιμους δούλους.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

katalhpsioshmoΣΤΕΚΙ ΕΜΜΕ 

ΠΗΓΗ:ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ

Ανακοινώσεις,καταστολή,Κρατική τρομοκρατία,ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ,Ταξική Πάλη,φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ποινικοποίηση των αγώνων : η περίπτωση του Ιονίου Πανεπιστημίου και ψήφισμα του φοιτητικού συλλόγου ΤΞΓΜΔ

Σχολιάστε
Συντάκτης: Διαλεκτή Αγγελή
Πηγή: efsyn

 

ionio_panepisitmio_1Με ομόφωνο ψήφισμά του, ο σύλλογος φοιτητών του τμήματος Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. του Ιονίου Πανεπιστημίου διαμαρτύρεται για τη δίωξη πέντε φοιτητών, που κατηγορούνται ουσιαστικά για τη συνδικαλιστική τους δράση. Το αίτημα του καθηγητή Ι. Σαριδάκη, ο οποίος, εκτός από μάρτυρας κατηγορίας, δήλωσε και παράσταση πολιτικής αγωγής, προκάλεσε την οργή των φοιτητών, που κάνουν λόγο για μία «αντιπαιδαγωγική, απαράδεκτη, ανήθικη και αδιανόητη πράξη».

Οι φοιτητές βαρύνονται με τις κατηγορίες της παράνομης βίας και της διατάραξης οικιακής ειρήνης, δίωξη που αφορά την περίοδο 2011-2012, περίοδο έντονων κινητοποιήσεων ενάντια στους νόμους Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου. Αν και στις κινητοποιήσεις συμμετείχαν δεκάδες φοιτητές, προκάλεσε έκπληξη ότι μόνο πέντε καταγγέλθηκαν στην πρυτανεία από μέλη της ΠΑΣΠ και δύο καθηγητές, τον Σ. Κάτσιο, αντιπρύτανη Οικονομικών του Ιονίου Πανεπιστημίου, και τον Ι. Σαριδάκη, πρώην καθηγητή του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας. Η πρυτανεία με τη σειρά της έστειλε τις καταγγελίες στην Εισαγγελία έτσι ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της δίωξης.

Η πρωτοφανής αυτή δίωξη, που ουσιαστικά ποινικοποιεί την κινηματική δράση, έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από φοιτητικούς συλλόγους και σωματεία.

 

Κείμενο ψηφίσματος φοιτητικού συλλόγου ΤΞΓΜΔ για τον πρώην-καθηγητή του τμήματος ΤΞΓΜΔ Ιώαννη Σαριδάκη

Καταγγελία Συλλόγου Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. (Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας) για την πολιτική αγωγή του καθηγητή Ιωάννη Σαριδάκη κατά φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου:
“Πέντε φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου βρίσκονται αντιμέτωποι με τις κατηγορίες της “παράνομης βίας” και της “διατάραξης οικιακής ειρήνης” με μια δικογραφία-χάος που περιλαμβάνει περιστατικά από το 2011 έως και το 2013 και σχηματίστηκε έπειτα από καταγγελίες του πρώην καθηγητή του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. Ιωάννη Σαριδάκη και του καθηγητή του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. Σταύρου Κάτσιου.
Διώκονται για ειρηνικές, μη βίαιες πράξεις διαμαρτυρίας, ενημερωτικές παρεμβάσεις, συμμετοχή σε πανελλαδική, πανεκπαιδευτική απεργία, δημιουργία στεκιού σε αχρησιμοποίητη αίθουσα του πανεπιστημίου και καταλήψεις σε σχολές έπειτα από αποφάσεις Συλλόγων Φοιτητών. Διώκονται με άλλα λόγια επειδή επιχείρησαν να υπερασπιστούν το δημόσιο πανεπιστήμιο και την ίδια του την ουσία, που δεν είναι άλλη από την κριτική σκέψη, τον διάλογο, τη ζύμωση και την αμφισβήτηση.
Στις 16 Μαρτίου οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν άπαντες στο δικαστήριο για να αποδείξουν τη σαθρότητα των εις βάρος τους ισχυρισμών και να καταρρίψουν μια προς μια τις κατηγορίες, δηλώνοντας αθώοι. Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή εξέλιξη της ούτως ή άλλως αδιανόητης δίωξης. Ο Ιωάννης Σαριδάκης δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής μέσω του συνηγόρου του και ταυτόχρονα αιτήθηκε αναβολή της δίκης.
Ο Ιωάννης Σαριδάκης με αυτή του την κίνηση γίνεται ίσως ο μοναδικός καθηγητής ελληνικού πανεπιστημίου στη Μεταπολίτευση που δηλώνει πολιτικός ενάγων κατά φοιτητών. Δηλαδή όχι μόνο κατήγγειλε φοιτητές του ενώπιον της Πρυτανικής Αρχής, αλλά και αποφάσισε να υπερασπιστεί τη δίωξη ενώπιον του δικαστηρίου.
Η εν λόγω στάση του καθηγητή Ιωάννη Σαριδάκη δικαιολογείται αφενός από τις ακροδεξιές πολιτικές του απόψεις, εκπεφρασμένες επανειλημμένως και δημοσίως, με τη γνωστή φρασεολογία του χώρου περί “ταγμάτων εφόδου της αριστεράς” και “κοκκινόμαυρων φασιστών” και αφετέρου από το προσωπικό του μένος κατά των εκπροσώπων του Συλλόγου Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. που κατήγγειλαν τη διαρκή απουσία του από τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις κατά ένα ολόκληρο εξάμηνο, όσο δηλαδή περίμενε να βγει το Φ.Ε.Κ. διορισμού του στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών, με Πρόεδρο τον κουμπάρο του Γιάννη Μάζη. Τη στιγμή που διενεργείται Ε.Δ.Ε. και έχει ασκηθεί μήνυση εις βάρος του για τη μη διδασκαλία των μαθημάτων του επί ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό εξάμηνο, ο Ιωάννης Σαριδάκης θεωρεί πως δικαιούται να δικάσει τους εκπροσώπους του Συλλόγου Φοιτητών που τον κατήγγειλε και το φοιτητικό κίνημα εν γένει.
Ο Σύλλογος Φοιτητών ΤΞΓΜΔ καταδικάζει ομόφωνα την εντελώς πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά, αντιπαιδαγωγική, απαράδεκτη, ανήθικη και αδιανόητη εν γένει στάση του Ιωάννη Σαριδάκη, όχι μόνο να καταγγείλει φοιτητές του και να τους οδηγήσει στο δικαστήριο ως κατηγορούμενους για τη φοιτητική και συνδικαλιστική τους δράση, αλλά και να αναλάβει ο ίδιος την πολιτική αγωγή εναντίον τους στο δικαστήριο!
Ο Ιωάννης Σαριδάκης έχει απέναντί του ολόκληρο τον Σύλλογο Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ., ο οποίος καλεί όλους τους Συλλόγους Φοιτητών πανελλαδικά να καταδικάσουν την απίστευτη στάση του, που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με το ρόλο του ακαδημαϊκού δασκάλου και πρέπει να καταστεί άμεσα μεμονωμένη περίπτωση προς αποφυγή. Οι καθηγητές οφείλουν να βρίσκονται στο πλευρό των φοιτητών τους και όχι να τους δικάζουν επειδή υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και διεκδικούν ένα καλύτερο πανεπιστήμιο.
Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΑΘΩΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ”

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.

 

Ανακοινώσεις,Κρατική αυθαιρεσία,ΣΜΕΔ,φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Για το εξάμηνο εξωτερικού στο ΤΞΓΜΔ του Ιονίου Πανεπιστημίου [Ενημέρωση]

Σχολιάστε
Αναδημοσίευση από ΣΜΕΔ
Ενημέρωση 17/2/2015: Όπως ενημερωθήκαμε από τον Σύλλογο Φοιτητών του ΤΞΓΜΔ του Ιονίου Πανεπιστημίου, το Συμβούλιο του ιδρύματος ενέκρινε μηδενικόπροϋπολογισμό για το εξάμηνο εξωτερικού μετά από σχετική εισήγηση της Συγκλήτου. Και εις ανώτερα στους πανεπιστημιακούς ταγούς… Ακολουθεί ανακοίνωση του Συλλόγου Φοιτητών, στα αιτήματα του οποίου εκφράζουμε, ξανά, την πλήρη υποστήριξή μας:
Ionio_slide4_1
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Σ.Φ. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

Τα τελευταία χρόνια τα πτυχία των φοιτητών του ΤΞΓΜΔ χάνουν όλο και περισσότερο την αξία τους. Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, μεταξύ άλλων, είναι η σταδιακή κατάργηση του εξαμήνου εξωτερικού, δηλαδή η φοίτηση των ασκούμενων μεταφραστών για ένα εξάμηνο στο εξωτερικό με έξοδα του τμήματος, με σκοπό την περαιτέρω εξοικείωσή τους με τη γλώσσα εργασίας τους. Βαθμιαία το ποσό του προϋπολογισμού που αντιστοιχούσε στο εξάμηνο εξωτερικού μειωνόταν, με αποκορύφωμα τη φετινή απόφαση της Συγκλήτου για μηδενικό προϋπολογισμό. Η υποβάθμιση αυτή του πτυχίου μας επικυρώθηκε και νομικά, με την υπουργική απόφαση του 2012 η οποία καθιστά δυνητικό πια, αντί για υποχρεωτικό, το εξάμηνο εξωτερικού. Η ίδια πολιτική λιτότητας προκαλεί στο τμήμα μας εξίσου σημαντικά προβλήματα, όπως την έλλειψη διδακτικού προσωπικού, κυρίως στην κατεύθυνση της Διερμηνείας και την ειδίκευση της Ισπανικής που στην ουσία έχει καταργηθεί.

Το εξάμηνο εξωτερικού δεν αποτελεί πολυτέλεια, ούτε απλώς 21 διδακτικές μονάδες. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών μας και απαραίτητο εφόδιο για ένα μεταφραστή, καθώς έρχεται σε άμεση επαφή με το αντικείμενό του. Η κατάργηση αυτού απορρέει από την εσκεμμένη υποχρηματοδότηση της παιδείας και την υποβάθμιση του δημοσίου δωρεάν και ενιαίου χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται πτυχίων δύο ταχυτήτων: όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τα έξοδά τους μόνοι τους για να μεταβούν στο εξάμηνο εξωτερικού, αυτόματα αποκτούν πτυχίο κατώτερο από αυτούς που «δύνανται».

Ως Σύλλογος Φοιτητών καταγγέλλουμε την απαράδεκτη στάση της Συγκλήτου και της πρυτανικής αρχής, που ενώ γνωρίζει το πρόβλημα εδώ και χρόνια, όχι μόνο αδιαφορεί για αυτό και προωθεί την κατάργηση του εξαμήνου και δείχνει ξεκάθαρα τη στάση της απέναντι στους αγώνες των φοιτητών με συλλήψεις, μηνύσεις, εκφοβισμό και κλειστές πόρτες. Απαιτούμε:

• αύξηση του προϋπολογισμού για το πανεπιστήμιο,
• επαρκή χρηματοδότηση για την πλήρη κάλυψη των εξόδων των φοιτητών στο εξωτερικό,
• διατήρηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα του εξαμήνου,
• πρόσληψη μόνιμου διδακτικού και διοικητικού προσωπικού.

Ζητάμε τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας, των εργαζομένων και της φοιτητικής κοινότητας για τον αγώνα μας. Καλούμε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.


Ενημέρωση 2/9: Ξανά για το εξάμηνο εξωτερικού στο ΤΞΓΜΔ του Ιονίου (Δελτίο Τύπου του “Φάσματος”)

Οι πρυτανικές αρχές και η κυβέρνηση να ανταποκριθούν άμεσα στα δίκαια αιτήματα των φοιτητών του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου

Στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο παρακολουθούμε από τις αρχές του χρόνου μια ενδεικτική πράξη του ευρύτερου ελληνικού δράματος. Η μετατροπή του εξαμήνου εξωτερικού από υποχρεωτικό σε προαιρετικό και η συνακόλουθη μείωση της χρηματοδότησής του αντανακλούν την απόφαση των κυβερνώντων να διαλύσουν κατακτήσεις δεκαετιών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και, βεβαίως, και στην εκπαίδευση.
Δεν προκαλεί εντύπωση ότι στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο οι οπισθοδρομικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών του ΤΞΓΜΔ συνοδεύονται από μια επίδειξη ισχύος των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, όπως αυτή εκφράστηκε στην αναίτια σύλληψη των 28 συναδέλφων μας μέσα στους χώρους της πρυτανείας. Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την κοινωνία, όπου οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι, οι φοιτητές, οι μετανάστες, οι κάτοικοι των «υπό ανάπτυξη» περιοχών, οι καταληψίες εγκαταλειμμένων κτιρίων μετατρέπονται σε δήθεν επικίνδυνες απειλές για να χτυπηθούν με στρατιωτικής έμπνευσης νομικά και κατασταλτικά μέτρα.
Ο ΣΜΕΔ εξέφρασε δημόσια την οργή του για τον τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκαν οι πρυτανικές αρχές τη διαμαρτυρία των φοιτητών. Επιπλέον, με επιστολή του προς την πρύτανη, ζητά την άμεση ανταπόκριση της στα αιτήματα της φοιτητικής κοινότητας του Τμήματος. Κι εμείς, μαζί με τους φοιτητές, αναζητούμε απαντήσεις για το μέλλον του εξαμήνου εξωτερικού και της χρηματοδότησής του.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του ΤΞΓΜΔ που αγωνίζονται για να διασώσουν τη χαμένη τιμή των μεταφραστικών σπουδών στη χώρα μας. Απέναντί τους έχουν τις πρυτανικές αρχές, τα υπουργεία Παιδείας και Οικονομικών, και ένα πλέγμα εγχώριων και διεθνών συμφερόντων που στόχο έχει την πλήρη διάλυση των δημοσίων αγαθών. Είναι τα ίδια συμφέροντα που έχουν μετατρέψει την αγορά εργασίας του επαγγελματία μεταφραστή σε ζούγκλα ανεργίας, απλήρωτης εργασίας και εξευτελιστικών όρων απασχόλησης. Πλέον, δείχνουν τα δόντια τους και στα εκπαιδευτικά πράγματα και σε ό,τι, βάσει της ακόρεστης κερδοσκοπικής λαιμαργίας τους, θεωρούν περιττή σαβούρα που πρέπει να πεταχτεί.
Συνάδελφοι, δίπλα σας έχετε το σύνολο της μεταφραστικής κοινότητας αλλά και τις επόμενες γενιές που αξίζουν να σπουδάσουν σε ένα πανεπιστήμιο-κοιτίδα ιδεών και εμπειριών, και όχι σε ένα πανεπιστήμιο-σούπερ μάρκετ. Ο αγώνας σας είναι μια έμπρακτη δήλωση παιδείας και πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του. Και παρά τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα, ο αγώνας αυτός, ο κοινός αγώνας φοιτητών και εργαζομένων, θα νικήσει!

 

•    Άμεση στήριξη του εξαμήνου εξωτερικού για τους φοιτητές του ΤΞΓΜΔ
•    Καμία περικοπή κονδυλίων για την παιδεία
•    Όχι στην υποβάθμιση των μεταφραστικών σπουδών
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,Ταξική Πάλη,φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΠΩΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ / 3 συζητήσεις για τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια

Σχολιάστε

afisa_vivlio_cmyk_1Η προηγούμενη πανεπιστημιακή περίοδος σημαδεύτηκε, κυρίως, από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και από τις προεκτάσεις της. «Χάνουν το εξάμηνο οι φοιτητές;», «πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται στο ίδρυμα;», «πόση είναι η οικονομική ζημιά των ερευνητικών προγραμμάτων;». Για όσους όμως επιλέγουν, ακόμα, να διαβάζουν την ιστορία μέσα από την πάλη των τάξεων οι προεκτάσεις ήταν διαφορετικές. «Κατάφερε να συνδεθεί ο αγώνας των διοικητικών με τους φοιτητές;», «τι όρια συνάντησαν οι αγωνιζόμενοι;», «αμφισβητήθηκε ο κυρίαρχος ρόλος του πανεπιστημίου στην καπιταλιστική κοινωνία;». Σε αυτές τις τελευταίες ερωτήσεις, αλλά και σε ζητήματα που τέθηκαν όσον αφορά τη μορφή και το περιεχόμενο του αγώνα, προσπάθησαν να απαντήσουν μια σειρά εκδηλώσεων και συζητήσεων που έλαβαν χώρα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας όλο το προηγούμενο διάστημα.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν η έκδοση ενός βιβλίου. Από ποιους; Είμαστε φοιτητές απειλούμενοι με διαγραφή και εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα, αιώνιοι καταληψίες και αμετανόητοι απεργοί, εχθροί των εκπαιδευτικών (και όχι μόνο) νόμων και της καθημερινής μιζέριας, αλληλέγγυοι σε κάθε αγώνα που προσπαθεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Είμαστε ζωντανό κομμάτι των κινημάτων, των συγκρούσεων και των αρνήσεων, της ταξικής πάλης με μία λέξη, που πραγματώνεται όλα αυτά τα χρόνια εντός των αμφιθεάτρων, των εργαστηρίων και των γραφείων ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται οι αφίσες των εκδηλώσεων, οι εισηγήσεις των εργαζόμενων, των σχημάτων και οι κουβέντες που αναπτύχθηκαν στο τέλος των εκδηλώσεων της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας. Πέρα από αυτά, η έκδοση αυτή περιλαμβάνει ένα επιγραμματικό χρονολόγιο του αγώνα και των σημαντικότερων στιγμών του, εμπλουτισμένο με φωτογραφίες, καθώς και ένα επίμετρο που περιγράφει την κατάσταση μέχρι τη στιγμή που εκδόθηκε το βιβλίο.

Θεωρούμε επιτακτική την αυτοκριτική και τον απολογισμό του αγώνα στον οποίο συμμετείχαμε για την προοπτική της επέκτασής του, την προώθηση της αυτοοργάνωσης, το ξεπέρασμα της λογικής της ανάθεσης και των διαχωρισμών και την ενίσχυση του ταξικού περιεχομένου του αγώνα. Γι’ αυτούς τους λόγους, προχωρήσαμε στην οργάνωση των εκδηλώσεων και την έκδοση του βιβλίου, σε μια προσπάθεια να αναλύσουμε μια σειρά από ζητήματα κομβικής σημασίας και αδιέξοδα που συναντούν οι ταξικοί αγώνες που πραγματώνονται στην Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης.

Τώρα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η κρίση είναι μια μακρινή περιπέτεια, η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της καπιταλιστικής σχέσης η λύση και εμείς απλά κομπάρσοι, είναι η ώρα να ξαναδούμε τα λάθη και τις ελλείψεις μας, να πιάσουμε ξανά το νήμα που συνδέει τους αγώνες μας και να αντιληφθούμε ότι ο μόνος ρόλος που μας ταιριάζει είναι αυτός του πρωταγωνιστή στη ροή της ιστορίας. Το βιβλίο δεν διεκδικεί κανένα ίχνος αντικειμενικότητας, ούτε προσφέρει έτοιμες λύσεις και τρόπους διεξαγωγής των αγώνων, αυτή είναι δουλειά άλλων «ειδικών επιτροπών». Αυτό που προσφέρει είναι οι ανταγωνιστικές σχέσεις και πράξεις των αγωνιζόμενων υποκειμένων.

Ελπίζουμε η παρούσα έκδοση να συμβάλλει ακριβώς σ’ αυτό, στη μετάδοση των ανταγωνιστικών μορφών και περιεχομένων και στην ανάδειξη νέων, ικανών να ανταποκριθούν στην απαιτητική συγκυρία των καιρών μας.

Το βιβλίο εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2015 από τις συλλογικότητες:

Εργαζόμενοι ΕΚΠΑ,

Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ,

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικομαθηματικού (ΦΜΣ) ΕΚΠΑ,

Αυτόνομο Σχήμα Σχολής Καλλιτεχνικών Σπουδών (ΣΚΣ) ΤΕΙ Αθήνας,

Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πάτρας.

 

Κεντρική διάθεση του βιβλίου: Βιβλιοπωλείο «Εκδόσεις των Συναδέλφων».

Βιβλιοπωλεία στην Αθήνα: Αλφειός, Ελεύθερος Τύπος, Ναυτίλος, Locomotiva, Εναντιοδρομία, Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, Πολιτεία, Πρωτοπορία.

Στέκια-Κοινωνικοί Χώροι στην Αθήνα: Αυτόνομο Στέκι, Μπερντές, Άνω Κάτω.

Μπορείτε επίσης να βρείτε το βιβλίο σε καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και κοινωνικούς  χώρους καθώς και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της  Πάτρας.

 

Για επικοινωνία σχετικά με τη διάθεση του βιβλίου και όχι μόνο: email:unistrike@espiv.net, blog:http://unistrike.espivblogs.net

φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Δραση στην Μυτιληνη

Σχολιάστε

Ειμαστε φοιτητες που βρεθηκαμε σε αμφιθεατρα, σε δρομους, σε αγωνες και οριζοντιες δομες  και ειδαμε οτι το ταξικο πανεπιστημιακο περιβάλλον, οι ιεραρχημενοι ρολοι μεσα σε αυτό και οι συνειδησεις που παραγουν μας καταπιέζουν ασφυκτικα.

 Μιλήσαμε, εμπιστευτηκαμε η μια τον αλλον και σαν ελάχιστη κινηση επιλεγουμε να επικοινωνουμε τα βιώματα και τα συμπερασματα που βγαινουν απο αυτά οσο πιο δυνατα μπορουμε.

 Συμμετέχουμε στους συλλογικους αγωνες που διεξαγονται μεσα στις σχολες επιδιωκοντας να συνδεθουν με αυτους που γινονται εξω απο αυτες. Βρισκόμαστε εκτος και απεναντι απο κομματικα σχήματα και επιδοξους καθοδηγητες επιλέγοντας την αυτοοργανωμενη και χειραφετημενη δραση.

Ενάντια στην ομαλή λειτουργια της ακαδημαικής ρουτίνας, για την όξυνση των αγώνων και των επιθυμιών!

Εικόνες:ethelodismosvol1 Systhmadid

φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής : Παρέμβαση ενάντια στα security στις σχολές

Σχολιάστε

α  Χθες, 13 Γενάρη, ο Συντονισμός Ελευθεριακών και Αυτόνομων Φοιτητικών Σχημάτων Αθήνας πραγματοποίησε παρέμβαση στις σχολές της Πανεπιστημιούπολης, στις οποίες έχουν εγκατασταθεί σεκιούριτι. Η παρέμβαση πέρασε από το Φυσικομαθηματικό, τη Σχολή Θετικών Επιστημών και κατέληξε στην κεντρική είσοδο στην Ούλωφ Πάλμε. Μοιράστηκαν κείμενα σε φοιτητές και φοιτήτριες στις σχολές, γράφτηκαν συνθήματα ενάντια στις εταιρείες σεκιούριτι και κρεμάστηκαν πανό.

ΟΥΤΕ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ!

Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής

 7ce907e3492b9289e14f537a67dc36cc8d5b23665963e1a8cfc3e0c8fb68833126837a97dffea77978fb836eada79522263169cc13eb0ac7fd5e85476dd61c4cdfc2e69fcc1f02f55415a5dfa7c43730
7a7c584c80c932313c2f241b840a95fd c48e5dec415cc958bdd4a95edf64c74524b8c9d00ca709409fe684245c8294e9c4b502de41a5b2d3ffd04de82e30bc11

φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΤΙ ΡΟΛΟ ΒΑΡΑΝΕ ΟΙ SECURITY ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Σχολιάστε

eleutheriaka_autonomaΦέτος μπήκαμε στις σχολές για να αντικρύσουμε σεκιουριτάδες με στολές και αλεξίσφαιρα να ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποια βγαίνει. Η ISS security κέρδισε τον διαγωνισμό για την εργολαβία φύλαξης και τσέπωσε 3.500.000 ευρώ από το ε.κ.π.α. για να εξασφαλίσει την εύρυθμη πανεπιστημιακή λειτουργία. Βεβαίως, και στα άλλα πανεπιστήμια υπάρχουν εργολαβίες φύλαξης (και όχι μόνο), αλλά συγκεκριμένα στο ε.κ.π.α. η παρουσία τους έχει αναβαθμιστεί.
Εδώ και χρόνια οι διάφοροι καθηγητάδες, δημοσιογράφοι, υπουργοί κ.τ.λ. προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα πανεπιστήμια είναι κέντρα ανομίας και η μόνη λύση σ’ αυτό το πρόβλημα είναι η αύξηση του ελέγχου και της καταστολής μέσα σ’ αυτά. Όμως εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι ο αληθινός στόχος των σεκιούριτι είναι διττός. Αφενός επιτυγχάνεται η αποστείρωση των πανεπιστημιακών χώρων, αφού εκεί μέσα δεν θα υπάρχουν κατειλημμένοι πολιτικοί χώροι και κάθε είδους μη ακαδημαϊκή δραστηριότητα, αλλά αντιθέτως θα υπάρχει άπλετος χώρος για φοιτητές-ρομποτάκια, εργολαβίες και ερευνητικά προγράμματα. Ακόμη, επιτυγχάνεται η πειθάρχηση των φοιτητών/τριών, οποίοι πλέον δεν θα ‘χουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν το οτιδήποτε μέσα στις σχολές, και των εργαζόμενων.*
Από την άλλη τα σεκιούριτι εξυπηρετούν την διεύρυνση των διάφορων κύκλων συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στις σχολές, είτε νόμιμων είτε παράνομων. Το πανεπιστήμιο γίνεται ασφαλής χώρος για τις εργολαβίας, που είναι τα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα**, για τα ερευνητικά προγράμματα (π.χ. για τις ανάγκες της αστυνομίας και του στρατού) και για μαύρες business (π.χ. μπάζωμα μέρους της πανεπιστημιούπολης από τον Φ. Χαλκίδη και σία). Κάθε τι που θα θεωρείται επικίνδυνο για τις παραπάνω δουλειές θα καταστέλλεται.
Πάντως, είναι τραγελαφικό να μας λένε ότι δεν έχουν χρήματα και γι’ αυτό απολύουν διοικητικούς υπαλλήλους και αυξάνουν το κόστος φοίτησης (κατάργηση συγγραμμάτων, αυστηροί περιορισμοί στη σίτιση και την στέγαση και άλλα) ενώ την ίδια στιγμή δίνουν τόσα φράγκα για να βάλουν μπάτσους στις σχολές μας. Βεβαίως, δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες να υποστηρίξουμε μια ορθολογικότερη οικονομικά λειτουργία του πανεπιστημίου, ταυτόχρονα όμως δεν θα ανεχθούμε και την περαιτέρω όξυνση του ελέγχου και της καταστολής στους χώρους που κινούμαστε.
Την στιγμή, λοιπόν, που το κράτος γίνεται όλο και πιο ολοκληρωτικό, με διώξεις αγωνιστών, φυλακές τύπου Γ, στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, με καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων κ.τ.λ., βλέπουμε ότι και το πανεπιστήμιο πρέπει να ευθυγραμμιστεί μ’ αυτή την κατάσταση.
Πρέπει να αγωνιστούμε όλες και όλοι μαζί, φοιτητές, εργαζόμενοι και κάτοικοι στα πέριξ της πανεπιστημιούπολης, μέσα από γενικές συνελεύσεις, κοινότητες αγώνα ενάντια στις περιφράξεις, πρωτοβουλίες φοιτητών/τριών και εργαζομένων. Διεκδικούμε μαχητικά, μακριά από λογικές ανάθεσης, την επανοικειοποίηση του χρόνου μας και του δημόσιου χώρου.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Συντονισμός Ελευθεριακών και Αυτόνομων
Φοιτητικών Σχημάτων Αθήνας
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού-Μαθηματικού
Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής
Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου
Αυτόνομο Σχήμα ΣΚΣ

Το κειμενο σε μορφη pdf:ΤΙ ΡΟΛΟ ΒΑΡΑΝΕ ΟΙ SECURITY ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Ανακοινώσεις,ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,Ταξική Πάλη,φοιτητικα

Κατειλημμένος Παπασωτηρίου: “Εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία”

Σχολιάστε

rsz_1untitled-1

 

Στις 13-14/11 ζήσαμε την κορύφωση των πρόσφατων εξελίξεων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου εκδηλώθηκαν με τον πιο εμφανή τρόπο οι αντιφάσεις του φοιτητικού κινήματος.

Ας τα πιάσουμε από την αρχή:

Ήδη, από τις αρχές Οκτωβρίου η «κινηματική πανεπιστημιακή ατζέντα» επικεντρώθηκε στην εναντίωση στις προβλέψεις των νέων Οργανισμών, κυρίως όσον αφορά τις διαγραφές φοιτητών, στη σύνθεση των διοικητικών οργάνων, καθώς και στην ανάθεση της φύλαξης των χώρων σε εργολαβικές εταιρείες security.

Πράγματι, τα τελευταία τρία χρόνια είναι μια περίοδος ραγδαίας αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια (στα πλαίσια της γενικευμένης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης), η οποία, λόγω και των εσωτερικών συσχετισμών, ξεκίνησε καθυστερημένα σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία. Η διαδικασία αυτή αποσκοπεί κυρίως στην απρόσκοπτη και αποδοτική σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά. Αυτό σημαίνει: άμεση και αμφίδρομη σχέση με τις επιχειρήσεις, λειτουργία των ιδρυμάτων με όρους κερδοφορίας (περικοπές «περιττών» εξόδων -κυρίως φοιτητικών παροχών-, κατασκευή και διατήρηση brand-name για προσέλκυση επενδυτών), ανακατασκευή και προώθηση της ιδεολογίας του καριερισμού και της εξατομίκευσης με στόχο την «κατασκευή» πειθήνιων και παραγωγικών εργαζόμενων. Παράλληλα, η αναδιάρθρωση αδειάζει το πανεπιστήμιο από όσους και όσες δεν εξυπηρετούν τους παραπάνω σκοπούς (ακούσια ή εκούσια).

Και τι μας νοιάζει εμάς;

Μας νοιάζει γιατί είμαστε κομμάτια του -έτσι κι αλλιώς σάπιου- χώρου της εκπαίδευσης και βλέπουμε να πηγαίνουν περίπατο οι όποιες ευνοϊκές συνθήκες για την ύπαρξή μας μέσα σε αυτόν. Εντατικοποίηση, αποστείρωση, ανταγωνισμός, καριερισμός, άγχος, πειθαρχία, μετακύλιση του κόστους σπουδών σε μας, όξυνση ταξικών διαχωρισμών που φτάνει μέχρι τον πλήρη αποκλεισμό κάποιων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση1 και καταστολή κινηματικών (και κάθε είδους μη ακαδημαϊκών) δραστηριοτήτων είναι με λίγα λόγια αυτά που θα υποστούμε αν αδρανήσουμε.

Νοιάζει κανέναν άλλον;

Η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης δεν επηρεάζει μόνο τους φοιτητές και ούτε εμείς οι ίδιοι είμαστε απλά και μόνο φοιτητές. Οι χώροι των πανεπιστημίων χρησιμοποιούνται συχνά (και το πόσο συχνά εξαρτάται από αυτούς που αγωνίζονται) ως ανοιχτοί χώροι όπου οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει τη βόλτα του, να αράξει κλπ, αλλά χρησιμοποιούνται και από το ευρύτερο κίνημα (δηλαδή από κοινωνικές ομάδες που δεν εντάσσονται απαραίτητα στον ακαδημαϊκό χώρο) για συνελεύσεις, πολιτικές εκδηλώσεις, φιλοξενία ελεύθερων αντιεμπορευματικών ραδιοσταθμών ενώ κατά καιρούς αξιοποιήθηκαν ως εστίες αγώνα με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά (3ήμερη κατάληψη νομικής κατά την περίοδο ψήφισης του τάδε μνημονίου, κατειλημμένη ασοεε και νομική το Δεκέμβρη του 2008 κ.ά.). Επίσης αξιοποιούνται για (εφήμερη έστω) προστασία από την κρατική καταστολή (με πιο τρανταχτό παράδειγμα τους μικροπωλητές μετανάστες στην ασοεε).

Επιπλέον, βλέπουμε ότι όσο δεν δημιουργούνται, εντός και εκτός πανεπιστημίου, αναχώματα στα σχέδια της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τόσο τα πανεπιστήμια θα παράγουν γνώση όλο και περισσότερο προσανατολισμένη στα συμφέροντα των αφεντικών, εκπονώντας έτσι μεταξύ άλλων όλο και περισσότερα ερευνητικά προγράμματα με περιεχόμενο την καταστροφή, την επιτήρηση, το θάνατο2.

Ας επιστρέψουμε στο ψητό όμως, γιατί κουράσαμε:

Κάπως έτσι λοιπόν, ο φορτσάκης, φρέσκος πρύτανης του εκπα, ανέλαβε να παίξει το ρόλο της πρωτοπορίας της αναδιάρθρωσης. Ίσως διόλου τυχαία3, η πρώτη του κίνηση ήταν να εδραιώσει την παρουσία των security (κάτι που είχε δρομολογηθεί ήδη από το προηγούμενο εξάμηνο) και να απαλλάξει τις συγκλήτους από την ενοχλητική παρουσία των διαμαρτυρόμενων φοιτητών (δηλαδή, καλώς ή κακώς, των εαακ). Απ’ την πρώτη κιόλας παρέμβαση στη σύγκλητο, φρόντισε να περικυκλωθεί η πρυτανεία από δυνάμεις των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα κάποιες μικροσυμπλοκές. Ως απάντηση σε αυτό, έγινε μια ολιγοήμερη κατάληψη της πρυτανείας και ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, κατά κύριο λόγο σε σχολές του εκπα.

Την εβδομάδα πριν τις 17 Νοέμβρη, ο φορτσάκης ανακοινώνει πως η Νομική θα παραμείνει κλειστή από τις 13 έως και τις 17 του μήνα (πρακτική που ακολουθείται ευρέως τα τελευταία χρόνια). Την ίδια απόφαση πήρε και ο γάτσιος της ασοεε (τα κατορθώματα του οποίου σηκώνουν ένα κείμενο από μόνα τους). Έτσι, το ξημέρωμα της 13ης του μήνα βρήκε τη Νομική, την ασοεε και την πρυτανεία του εκπα υπό τον κλοιό των ΜΑΤ. Ο ένας σύλλογος της νομικής είχε πάρει απόφαση για κατάληψη, ενώ οι άλλοι δύο (και η ασοεε) είχαν προγραμματισμένη συνέλευση για εκείνη την ημέρα. Η προσπάθεια 100 περίπου φοιτητών να μπουν στην μπλοκαρισμένη Νομική, αντιμετωπίστηκε με ωμή βία, με αποτέλεσμα δυο άτομα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας καλείται συγκέντρωση και πορεία στο μίζερο και σκοτεινό κέντρο της μητρόπολης και μάλιστα καταφέρνει να έχει σχετικά μεγάλη μαζικότητα• αξιοσημείωτη η ελλιπέστατη για φοιτητική πορεία περιφρούρηση. Κατά την καθιερωμένη στάση μπροστά από τη βουλή, μαθαίνουμε -με έκπληξη- πως “οι σύλλογοι αποφάσισαν να πάμε στο κάτω πολυτεχνείο για συντονισμό” αντίθετα με αυτό που πολλοί αναμέναμε για “διαμαρτυρία” μπροστά απ’ τη Νομική• το ΜΑΣ και ο σύλλογος που είχε ψηφίσει το πλαίσιο του δεν θα ακολουθούσαν, διότι “η απόφαση είναι για πορεία μέχρι προπύλαια, για περισσότερα έχουμε συνελεύσεις από αύριο”. Η πορεία, τελικά, περνά δίπλα από την αποκλεισμένη νομική, όπου γίνεται εμφανές το έλλειμμα δυναμισμού της (με μικρές αλλά αρκετά αμήχανες εξαιρέσεις), και συνεχίζει προς την Πατησίων.

Και ιδού μια πρώτη απορία: πώς αποφασίζει ο φοιτητικός σύλλογος για την περιφρούρηση και το δρομολόγιο μιας πορείας;

Φτάνοντας έξω από το κτίριο του πολυτεχνείου, η πύλη (της Στουρνάρη) είναι κλειστή με εντολή του πρύτανη, οπότε μετά από λίγα λεπτά ο κόσμος που είναι μπροστά παίρνει την πρωτοβουλία να την ανοίξει μόνος του. Σε μερικά δευτερόλεπτα, ακολουθεί κυκλωτική επίθεση των ΜΑΤ και όσοι δεν καταφέρνουν να μπουν στον προαύλιο χώρο του πολυτεχνείου χτυπιούνται βάναυσα.

Και εδώ εμφανίζεται το εξής παράδοξο: 500 περίπου άτομα βρίσκονται κλεισμένα στο πολυτεχνείο, η Μεγάλη Επέτειος που μόλις πριν λίγο φώναζαν πως πρέπει να αναβιώσει η γενιά μας απέχει 4 μέρες, ήδη από το πρωί (ή από βδομάδες; ή από χρόνια;) το κράτος έχει δείξει τις προθέσεις του για το μέλλον του φοιτητικού (και όχι μόνο) κινήματος, δυο άτομα το πρωί και πολλά περισσότερα λίγο νωρίτερα έχουν χτυπηθεί χωρίς (καλώς ή κακώς) την επίδειξη επιθετικής συμπεριφοράς, η πύλη της Τοσίτσα είναι (όπως μάθαμε λίγο αργότερα) ανοιχτή και αφύλακτη με το κομμάτι της πορείας που νωρίτερα είχε αποκοπεί να περιμένει στη δίπλα γωνία και, όπως άλλωστε θα περιμένατε,…

…με συνοπτικές και “πατρικές” διαβουλεύσεις μερικών εαακιτών, αποφασίζεται και ανακοινώνεται ότι “συνάδελφοι, αποχωρούμε συντεταγμένα από το χώρο”, σηκώνουν το πανό των φοιτητικών συλλόγων και τραβάνε προς Τοσίτσα. Οι ελαφρώς καθυστερημένες αντιδράσεις κάποιων από εμάς (περίπου 50 ατόμων) δεν στάθηκαν αρκετές για να αντιστρέψουν το κλίμα και όσοι θέλαμε να μείνουμε, κρίναμε πως δεν ήμασταν αρκετοί για να κρατήσουμε το χώρο. Ξεχάστηκαν λοιπόν συντονισμοί, συνελεύσεις, πολυτεχνεία της γενιάς μας, χούντες που δεν τελείωσαν κλπ και η πορεία κατέληξε χωρίς άλλα έκτροπα, φωνάζοντας τα επαναστατικά της συνθήματα (και με κάτι καλοπροαίρετους τύπους να ουρλιάζουν κάτι για φοιτητοπατέρες), στην πλατεία Βικτωρίας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την επόμενη μέρα, πριν την τότε πορεία, το ΜΑΣ παίρνει την πρωτοβουλία να μπει στο χώρο του πολυτεχνείου, από την πύλη της Τοσίτσα πλέον, διότι η άλλη ήταν αποκλεισμένη από τα ΜΑΤ• μετά την πορεία, ακολουθούν και οι σύλλογοι. Οι δυνάμεις καταστολής δίνουν τελεσίγραφο ότι θα επέμβουν σε 15 λεπτά και οι συγκεντρωμένοι -με το ΜΑΣ για πρωτοπορία αυτή τη φορά- αποχωρούν, δηλώνοντας ότι έτσι κι αλλιώς συμβολικά μπήκαν. Αυτή τη φορά, οι “καλοπροαίρετοι τύποι”, απογοητευμένοι από τα της προηγούμενης, είναι ακόμα λιγότεροι, αλλά επιμένουν στα περί φοιτητοπατέρων.

Ας ξεκινήσουμε τώρα την κριτική μας, που ήταν ο βασικός σκοπός του κειμένου, εφορμώμενοι κυρίως από τα γεγονότα της 13/11, όπου ήμασταν παρόντες:

Κατ’ αρχάς, διαφωνήσαμε και διαφωνούμε με την απόφαση για έξοδο από το πολυτεχνείο, γιατί έτσι χάθηκε μια (ακόμα) προοπτική αγώνα, που θα μπορούσε να πλαισιωθεί και από άλλα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε μια περίοδο μάλιστα που κάτι τέτοιο αφενός θα έδινε μια ώθηση στο ανταγωνιστικό κίνημα και αφετέρου θα ήταν ίσως η μόνη δυναμική απάντηση στις κινήσεις του κράτους και του κεφαλαίου στα πανεπιστήμια. Βέβαια δεν θεωρούμε ότι είμαστε ικανοί να κρίνουμε τις διαθέσεις του κόσμου που ήταν μέσα στο πολυτεχνείο, αντίθετα με αυτούς που αποφάσισαν για την έξοδο από αυτό με τη στάμπα του φοιτητικού συλλόγου. Θεωρούμε ότι και μπορούσαμε και έπρεπε να κάτσουμε να κάνουμε μία μίνι συνέλευση στο προαύλιο του εμπ, όπου θα ενημερωνόμασταν για τις επικρατούσες συνθήκες, θα συζητούσαμε τις προοπτικές που διαφαίνονταν, θα κρίναμε τις καταστάσεις και θα μετρούσαμε τις δυνάμεις μας, αποφεύγοντας τις σπασμωδικές και πανικόβλητες κινήσεις. Όσοι ψήνονταν για κατάληψη θα έμεναν και οι υπόλοιποι θα έφευγαν. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως στο πολυτεχνείο κατευθυνθήκαμε αρχικά με στόχο να γίνει συντονισμός .

Η τακτική που αποφάσισαν να ακολουθήσουν τα εαακ ήδη πριν την πορεία, όπως φάνηκε από την περιφρούρηση, ήταν η ανάδειξη της εικόνας του φοιτητή-θύματος απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα. Αυτή η λογική, που στόχο έχει τη συγκίνηση του «λαού» ώστε να «πάρει το μέρος μας», είναι επικίνδυνη για πολλούς λόγους: δημιουργεί μια εικόνα παντοδυναμίας του εκάστοτε εχθρού, αναπαράγοντας έτσι το φόβο, μεταφέρει την αντιπαράθεση στο θυμικό, αποπολιτικοποιώντας την, και επιπλέον, για να είναι επιτυχημένη σε βάθος χρόνου, δεν πρέπει να συνοδεύεται από δυναμικές ή επιθετικές κινήσεις. Πέρα απ’ όλα τα άλλα, η τακτική αυτή έρχεται σε αντίφαση με τους πύρινους λόγους των γενικών συνελεύσεων και με κάποιες από τις πρακτικές του ίδιου του φοιτητικού κινήματος (και των ίδιων των εαακ).

Οι επόμενες μέρες επιβεβαίωσαν κάποιες ακόμα υποψίες μας. Στις γενικές συνελεύσεις των σχολών ήρθαμε σε επαφή με μία άλλη οπτική: «Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω εκείνη τη μέρα (13/11), αφού ούτως ή άλλως θα ακολουθούσαν αγωνιστικές δράσεις όπως η επετειακή τριήμερη “κατάληψη” του πολυτεχνείου». Τι να πρωτοσχολιάσουμε; Το επιχείρημα καθ’ εαυτό ή την αγωνιστικότητα ακίνδυνων παραδοσιακών δράσεων; Θα περιοριστούμε στην επισήμανση ότι δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που κάποια «επαναστατική πρωτοπορία» αποκλιμακώνει την κατάσταση προς όφελος των σχεδιασμών της, οι οποίοι εν γένει δε συνάδουν με τις ανάγκες του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού.

Και αυτό μάλλον δεν είναι τυχαίο: έρχεται ως αποτέλεσμα της αντίληψης των διάφορων οργανώσεων της αριστεράς ότι αυτές είναι που κατέχουν την αλήθεια, το σωστό σχέδιο δράσης για την «επανάσταση» κλπ και ότι ρόλος τους είναι να τραβάνε αιωνίως τις μάζες μπροστά• επόμενο είναι λοιπόν να αντιμετωπίζουν τον κόσμο (τους) ως πλήθος που χρειάζεται καθοδήγηση (και τον εαυτό τους –διαχωρισμένο- στη θέση του καθοδηγητή).

Ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο κομμάτι του αγωνιζόμενου κόσμου ενσωματώνει, λόγω και των δομών που χτίζονται στο ευρύτερο κίνημα, τον παραπάνω διαχωρισμό, περιμένοντας από την εκάστοτε ηγεμονική οργάνωση να αναλύσει τις καταστάσεις, να θέσει προτάγματα, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει δράσεις. Περιορίζεται έτσι στην καλύτερη περίπτωση σε ένα ρόλο παθητικού συμμετέχοντα στα γεγονότα, ενώ στη χειρότερη παραμένει στο ρόλο του απλού ψηφοφόρου, αποτυγχάνοντας να αντιληφθεί τον εαυτό του -και να δράσει- ως υποκείμενο που μπορεί να φέρει την οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή. Με βάση τα παραπάνω, είναι αναμενόμενο σε κάθε αγώνα να πρωτοστατεί μία «πεφωτισμένη» μειοψηφία και να ακολουθείται από τις μάζες. Επειδή όμως η ύπαρξη των «πρωτοποριών» εξαρτάται άμεσα από τη στήριξη των μαζών, οι πρώτες θα πρέπει πάντα να λειτουργούν και με όρους πολιτικού κόστους.

Προφανώς, τα παραπάνω ισχύουν και εντός των φοιτητικών συλλόγων και εκεί εντοπίζουμε τη βαθύτερη αιτία για την άδοξη εγκατάλειψη μιας προοπτικής δυναμικού αγώνα όπως αυτή στις 13/11.

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ

 

1 Ας μην ξεχνάμε ότι οι μετανάστες ήταν ανέκαθεν σε πολύ μεγάλο βαθμό αποκλεισμένοι από «πολυτέλειες» όπως η τριτοβάθμια εκπαίδευση.

2 Ενδεικτικά για το εμπ, αναφέρουμε την ανάπτυξη τεχνογνωσίας για στρατό κι αστυνομία (φράχτης στον Έβρο, κάμερες επιτήρησης θαλάσσιων συνόρων) ή “συνδρομή” σε οικολογικές καταστροφές (εξόρυξη στις Σκουριές Χαλκιδικής). Είναι ευνόητο πως επιτήρηση των συνόρων σημαίνει επαναπροωθήσεις ανθρώπων σε μέρη από τα οποία για διάφορους λόγους επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να φύγουν, σημαίνει αναποδογυρισμένες βάρκες, σημαίνει νεκρά κορμιά στα σύνορα, χερσαία ή θαλάσσια.

3 Διότι έτσι γίνεται πολύ ευκολότερο να κατασταλούν οι μελλοντικές αντιδράσεις στα πανεπιστήμια.

 

 

Αντιπληροφόρηση,ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,κρατική καταστολή,φοιτητικα

Επανάσταση, κομφορμισμός και πολιτικά μνημόσυνα

Σχολιάστε

*τα παρακάτω είναι απ’ την οπτική ενός εξωτερικού παρατηρητή

Αν θέλαμε  να είμαστε σύμφωνοι με το πνεύμα των ημερών θα λέγαμε πως ‘’μείναμε έκπληκτοι’’ απ’ τα χτεσινά και σημερινά γεγονότα γύρω από το Πολυτεχνείο και τις κινητοποιήσεις των φοιτητών.  Αλλά για να λέμε την αλήθεια η έκπληξη αυτή αρμόζει σε όσους έχουν χάσει επαφή με την πραγματικότητα εδώ και καιρό και επειδή δεν συγκαταλεγόμαστε σε αυτούς μόνο ειρωνεία θα μπορούσε να είναι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ την αρχή.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον καθεστωτικό τύπο, στις αρχές της εβδομάδας ‘’ανώτατα στελέχη της ελ.ας’’ καθώς και ο υπ. Δημόσιας τάξης Β.Κικίλιας συναντήθηκαν με πρυτάνεις των ιδρυμάτων -μπορούμε να υπολογίζουμε στα σίγουρα τον Φορτσάκη- προκειμένου να σχεδιάσουν τις κινητοποιήσεις της αστυνομίας εν όψει της γιορτής του Πολυτεχνείου. Εκεί φαίνεται πως η απόφαση που πάρθηκε πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης, όταν και δυνάμεις των Ματ κατέλαβαν, με εντολή Φορτσάκη όπως γράφτηκε, το ΕΚΠΑ και ύστερα την ΑΣΟΕΕ.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως είναι παραπάνω από ξεκάθαρο, ακόμα και αν δεν διαβάζαμε πως οι μπάτσοι συναντήθηκαν με τους πρυτάνεις, ότι η κινητοποίηση της αστυνομίας είναι κεντρική απόφαση του Κράτους. Σαφέστατα εκφράστηκε μέσα από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ Φορτσάκη όσο καλύτερα γινόταν, άλλωστε, για αυτό ακριβώς βρέθηκε ο τελευταίος στην θέση αυτή, για να εκτελεί απαρέγκλιτα τις αποφάσεις του Κράτους.

Η επιλογή του Κράτους να οξύνει την αντιπαράθεση στο κοινωνικό επίπεδο και μάλιστα με ιδιαίτερο βάρος όσον αφορά τους συμβολισμούς, ενδεχομένως να έχει παραπάνω από μια εξήγηση-και σίγουρα έχει. Το κρίσιμο σημείο, βέβαια, βρίσκεται στην αντίδραση των άμεσα θιγόμενων, των φοιτητών και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια και σε μια ενδεχόμενη κοινωνικοποίηση της αντίδρασης αυτής, σε μια περίοδο που η κεντρική στρατηγική του κράτους προσπαθεί να περάσει σαν οδοστρωτήρας μέσα από τους χώρους των πανεπιστημίων ώστε να επιβάλει τις νεοφιλελεύθερες επιταγές. Είναι μια στρατηγική με χρόνια στην πλάτη της και έχει γεννήσει ουκ ολίγους αγώνες ως απάντηση.

Όπως ήταν αναμενόμενο θα υπήρχε αντίδραση σε όλη αυτή την ‘’αστυνομική βαρβαρότητα’’ και την ‘’προκλητική συμπεριφορά της αστυνομίας’’.  Το φοιτητικό κίνημα φάνηκε πως δεν θα καταπιεί απλά και εύκολα τους σχεδιασμούς του Κράτους και προσπάθησε να απαντήσει στον δρόμο. Η πορεία της Πέμπτης ήταν μαζική, με την φοιτητική οργνάνωση του ΚΚΕ να ακολουθεί και συνθήματα για ‘’της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία’’ να δίνουν και να παίρνουν. Και ενώ κάποιοι σκεφτόμασταν πως η λογική εξέλιξη είναι πορεία μέχρι το Πολυτεχνείο, κατάληψη και ανακήρυξη του ως κέντρο αγώνα και κάλεσμα για στήριξη, μια πολιτική απόφαση δηλαδή που σηκώνει το γάντι και δεν παρακαλά το Κράτος για έλεος, η πορεία ακολούθησε μια ανέξοδη βολτούλα στους δρόμους της Αθήνας και κατέληξε Πολυτεχνείο μετά από ώρα.

Προφανώς, αν υπήρξε ένα στοιχείο αιφνιδιασμού αυτό εξαφανίστηκε στην, όπως είπαμε, ανέξοδη βόλτα στην Αθήνα. Η ‘’αστυνομική βαρβαρότητα’’ λοιπόν ξεσπάθωσε έξω απ τις πύλες του Πολυτεχνείου. Οι φοιτητές δάρθηκαν χωρίς να έχουν ‘’προκαλέσει’’ και τα μμε κατακλύστηκαν από εικόνες ‘’βαρβαρότητας’’ και πολύ κλάψιμο που ο μπαμπάς-Κράτος μας δέρνει. Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλο το ξύλο που έπεσε, φάνηκε προς στιγμήν πως η πορεία, ο κόσμος που βρέθηκε εκεί, είχε τη δυνατότητα να ‘’κρατήσει’’ τον χώρο ανοιχτό και να αποκρούσει τα ματ ώστε να πραγματοποιηθεί το συντονιστικό των φοιτητών. Το λουκέτο έσπασε, η πύλη άνοιξε, αλλά…

Αλλά, η γενιά ‘’εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία’’ το έβαλε στα πόδια. Διαβάζουμε σε ανακοίνωση ‘’…συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δραστηριοποιούνται στο φοιτητικό συνδικαλιστικό κίνημα, δημιούργησαν ένα κλίμα πανικού (βασισμένο σε μεγάλο βαθμό σε ανυπόστατες πληροφορίες) και ουσιαστικά προκάλεσαν την αποχώρηση του κόσμου από το Πολυτεχνείο…”1. Ο κόσμος άρχισε να διαλύεται με πορεία προς την πλατεία Βικτωρίας, την ώρα που η ανάκτηση ελέγχου στον χώρο του Πολυτεχνείου και άρα μια ενδεχόμενη κλιμάκωση του αγώνα, ήταν πολύ πιθανό να συμβεί.

Θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος (ή και αφελής) πως ο κόσμος φοβήθηκε, δεν το επέλεξε (αν και συγκρούστηκε) και τέλος πάντων δεν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες. Δυστυχώς όμως το ίδιο σενάριο, ακόμη πιο εξόφθαλμα, ακόμη πιο ξεδιάντροπα πραγματοποιήθηκε στην σημερινή πορεία των φοιτητών- για να μην αναφέρουμε τον κρετινισμό αυτής της θέσης, ειδικά όταν ξεστομίζεται από την ‘’λενινιστική επαναστατική πρωτοπορία’’.

Παρ’ όλη την βροχή η πορεία ήταν στα ίδια περίπου επίπεδα μαζικότητας με την χτεσινή και αυτή την φορά τράβηξε για το Πολυτεχνείο. Ας σταθούμε σε μια ιδιαίτερη στιγμή: λίγο πριν φτάσει η πορεία στις πύλες του Πολυτεχνείου, φοιτητές του ΜΑΣ βρίσκονταν ήδη μέσα, είχαν κρεμάσει πανό και έβγαζαν τις φωτογραφίες τους περιχαρείς κουνώντας σημαίες και σφίγγοντας γροθιές. Όλα καλά μέχρι εδώ.

mas2

 

To φαντασιακό, αλλά κυρίως η μυθολογία που γίνεται πραγματικότητα και δεν αμφισβητείται  παίζει όπως φαίνεται μεγάλο ρόλο στη συντήρηση του κομματικού μηχανισμού και της φαντασιακής του κοινότητας. Όπως ακριβώς η εθνική μυθολογία ενώνει τα ανταγωνιστικά, ταξικά συμφέροντα και τα προσδένει στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, έτσι ακριβώς η συντήρηση ενός ”αγωνιστικού φαντασιακού”, μιας ”επαναστατικής μυθολογίας”, μιας ψευδούς συνείδησης ενδεχομένως, εξυπηρετεί τα ιδιαίτερα συμφέροντα του στενού εκείνου κύκλου κομματικών μελών που έχει κάθε φορά τον έλεγχο. Κι όσο πιο πολλά τα ψέμματα, όσο πιο σκληρός ο έλεγχος, όσο πιο σφιχτό το μαντρί τόσο το καλύτερο.

Αλλά πέρα από αυτά, ποιον να ρωτήσουμε και να πάρουμε μια υπεύθυνη απάντηση για το γεγονός πως ούτε και σήμερα έγινε κατάληψη παρά την σχετική ‘’χαλαρότητα’’ της αστυνομίας; Ποιον να ρωτήσουμε να μας πει γιατί τα ΕΑΑΚ έφυγαν πάλι τρέχοντας; Γιατί το ΜΑΣ ενώ χαριεντιζόταν με τον φακό δεν έμεινε έτσι ώστε να γίνει συντονιστικό; Γιατί ενώ διαβάζουμε στο 902 πως το ΜΑΣ έσπασε την τρομοκρατία, δεν έμεινε να κάνει κατάληψη; Γιατί τα ΕΑΑΚ αποχώρησαν ύστερα από την αποχώρηση των ΜΑΤ;  Γιατί χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως υπήρξε συνδιαλλαγή μεταξύ των ηγεσιών των αριστερών παρατάξεων και της αστυνομίας, πως οι μπάτσοι έδωσαν χρόνο και περιθώριο οι φοιτητοπατέρες να το βάλουν στα πόδια ώστε να λήξει η όλη φάση ή μάλλον, να μην αρχίσει καν.
  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως ενώ άρχισαν από χτες ήδη να διαμορφώνονται συνθήκες πολιτικής ήττας του Κράτους σε αυτό το πεδίο, οι φοιτητοπατέρες έβαλαν πλάτη, και αυτή τη φορά δεν ήταν το ΚΚΕ ο ‘’φύλακας του συστήματος’’ προκειμένου να βγει το Κράτος από μια ενδεχόμενη άβολη θέση.
  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως τα εαακ εκφράζουν τα σέβη τους στην νομιμότητα όσο επανάσταση κι αν το παίζουν στα λόγια.
  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως υπάρχει μόνο συντηρητική, δεξιά στροφή στις τάξεις του ‘’αντικαπιταλιστικού κινήματος’’ και τίποτε άλλο, στην αναμονή για έναν νέο γύρο εκλογών και ”εκλογικού αγώνα”.

Αλλά επειδή είμαστε καλοπροαίρετοι και αφελείς δεν θα πούμε τίποτα τέτοιο και θα περιμένουμε τα ΕΑΑΚ και το ΜΑΣ να μας ενημερώσουν για τις πολιτικές επιλογές τους και την δικαιολόγηση αυτών. Θα περιμένουμε επίσης να αναλάβουν ως κυρίαρχη φοιτητική δύναμη, την πολιτική ευθύνη για τις επιλογές χτες και σήμερα απέναντι στον Φορτσάκη, το Κράτος και φυσικά την ‘’προκλητική’’ αστυνομία.

Ας σημειώσουμε, κλείνοντας, την σημαντικότητα μιας κατάστασης μέσα απ’ τις διαφαινόμενες προοπτικές της. Πέρα απ το γεγονός πως το φοιτητικό κίνημα θα απαντούσε στην πράξη στην κρατική καταστολή των τελευταίων ημερών, την αυταρχικότητα του Φορτσάκη και όχι μόνο• πέρα απ το γεγονός πως θα επιβεβαιωνόταν μέχρι και το φαντασιακό των αριστερών σχετικά με ‘’της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία’’•  πέρα του ότι θα μπορούσαν να εισπράξουν κιλά πολιτικής υπεραξίας, υπήρχε η δυνατότητα ευρύτερης κοινωνικής κινητοποίησης με κέντρο τον αγώνα των φοιτητών και των διοικητικών, με κλιμάκωσή του μέσα από μια κινηματική διαδικασία, υπήρχε η δυνατότητα με αρχή το σαββατοκύριακο του Πολυτεχνείου όπου δεν θα γιορτάζαμε απλά την μνήμη του, αλλά θα την  υπερασπιζόμασταν ενεργά στον δρόμο, η έναρξη ανταγωνιστικής ταξικής πολιτικής συνυπολογιζόμενης της κηρυγμένης απεργίας (ναι,ναι απ’ την ΓΣΕΕ) για τις 27 του μήνα.

Με λίγα λόγια,  υπήρχαν όλες οι δυνατότητες που μπορεί η συγκυρία να δημιουργήσει αλλά ο οπορτουνισμός και οι φοιτητοπατέρες είχαν άλλη άποψη.

Μα θα μου πεις, για όλα τα στραβά του κόσμου φταίνε οι άλλοι. Σαφέστατα όχι, πρώτον: σκιαγραφείται με έντονο τρόπο άλλη μια φορά η ανάγκη ανακάλυψης μιας νέας πολιτικής μορφής ικανής να εκφράσει τα ταξικά συμφέροντα φοιτητών, ειδικά, εργατών γενικότερα, μακρυά από τα πολιτικά πτώματα του παρελθόντος και του παρόντος που φυτοζωούν (ή φοιτητοζωούν) στις πλάτες των υπολοίπων.

Δεύτερον: φαίνεται ολοκάθαρα πως όσο δεν πραγματοποιείται ένας ορισμένος βαθμός αυτονομίας και απεξάρτησης από κομματικούς μηχανισμούς ιδιαίτερων συμφερόντων σε πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό επίπεδο,  άλλο τόσο κάθε φορά απεργίες θα αναβάλλονται τελευταία στιγμή από εργατοπατέρες, συντονιστικά και αποφάσεις γενικών συνελεύσεων δεν θα πραγματοποιούνται κ.ο.κ

Τρίτον: η ανεπάρκεια του ελευθεριακού κινήματος σε βασικούς τομείς ταξικής οργάνωσης είναι δεδομένη και για την ώρα δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να εκπληρώσει τις διακηρυγμένες θέσεις του. Το στοίχημα της επόμενης περιόδου, εννοώντας έναν ορίζοντα ετών, είναι αυτό ακριβώς, να βοηθήσει στη δόμηση, τη δημιουργία την ανακάλυψη των νέων ανταγωνιστικών ταξικών δομών που θα εκφράζουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της κοινωνίας σε πλήρη, αδιαμεσολάβητη και δίχως συνδιαλλαγές αντιπαράθεση με το Κράτος και το Κεφάλαιο.

Μέχρι τότε, καλό πολιτικό μνημόσυνο.

 

1: ανακοίνωση της κλαδικής εκπαίδευσης της Α.Π Ροσινάντε για τα γεγονότα στις 13/11

http://misostaksiko.com/2014/11/15/epanastash_komformismos_politika_mnhmosyna/

Ανακοινώσεις,ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,καταστολή,Κρατική τρομοκρατία,μπατσοι-καταστολη,ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΩΜΑΤΕΙΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ,φοιτητικα,ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΧΗΜΑΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ανακοίνωση του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ

Σχολιάστε
Αθήνα 3 Νοεμβρίου 2014
 
αρχείο λήψης (4)

Με τα γεγονότα των τελευταίων βδομάδων στο ΕΚΠΑ, ένα πράγμα έχει καταστεί σαφές: Οι πρυτανικές αρχές αρνούνται ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ να ασχοληθούν με τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ του Πανεπιστημίου. Παραμένουν ΠΑΓΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΣ μπροστά:

– Στην επερχόμενη λήξη του διαστήματος διαθεσιμότητας 270 εργαζομένων, που εάν απολυθούν, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους θα βρεθούν στο δρόμο.
– Στη συνεχή υποχρηματοδότηση του Πανεπιστημίου, που αδυνατεί να καλύψει τις στοιχειώδεις λειτουργικές του ανάγκες, πόσο μάλλον να επιτελέσει τον εκπαιδευτικό του ρόλο, και στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
– Στη σκληρή καθημερινότητα που βιώνουν όσοι σπουδάζουν, εργάζονται και διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στα μεγάλα πλήγματα που έχουν δεχτεί τα εργασιακά και εκπαιδευτικά δικαιώματα, εργαζομένων και φοιτητών.
Για να κλείσουν κάθε συζήτηση ουσίας, σε ένα Ίδρυμα που ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ, αναλώνονται στο σήριαλ –κακής παραγωγής τύπου ΝΕΡΙΤ- «Νόμος και Τάξη»: κλειδωμένοι εργαζόμενοι μέσα στο κεντρικό κτήριο του ΕΚΠΑ, παραταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ έξω απ’ αυτό, συνεδριάσεις οργάνων στις οποίες κάποιοι κουνάνε το δάχτυλο και μόνο «RAUS» δε λένε. Κι όλα αυτά μπροστά στις κάμερες μήπως και με τα πολλά πεισθεί η «κοινή γνώμη» ότι το πανεπιστήμιο απειλείται από τους ίδιους τους φοιτητές και τους εργαζόμενούς του που αγωνίζονται ενάντια στη διάλυση της παιδείας και την καταστρατήγηση των εργασιακών και εκπαιδευτικών τους δικαιωμάτων.
Για να είναι σίγουρη η Διοίκηση του ΕΚΠΑ ότι κανείς δε θα θέσει τα ουσιαστικά ζητήματα, ότι ΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ γι’ αυτά, αποκλείει τους φοιτητικούς συλλόγους και την εκλεγμένη εκπρόσωπο των εργαζομένων από τη Σύγκλητο. Για να επιβληθεί ο νόμος της σιωπής και να προχωρήσουν ανενόχλητα τα επιχειρηματικά σχέδια για το Πανεπιστήμιο, σχέδια ανάλογα με αυτά που το ΤΑΙΠΕΔ και οι γνωστοί νομικοί σύμβουλοί του καταστρώνουν και υλοποιούν στρώνοντας το έδαφος για το κεφάλαιο, στο λιμάνι και το αεροδρόμιο, τις λίμνες και τις παραλίες, για να ακολουθήσει το Πανεπιστήμιο.
Τα αλλεπάλληλα τηλεοπτικά σόου των πρυτανικών αρχών την τελευταία βδομάδα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απέλπιδα προσπάθειά τους να δείξουν ότι ελέγχουν τα πράγματα, μετά την κατάσταση στην οποία περιήλθαν με τις ευφυέστατες εντολές κλειδώματος των εργαζομένων μέσα στο κεντρικό κτήριο, για τις οποίες πήραν την απάντησή τους.
Όσο για τις ανακοινώσεις τους, σε ένα σημείο θα συμφωνήσουμε: “Οι ουραγοί μιας μακροχρόνιας αντίδρασης στην ανανέωση και προσφορά του Πανεπιστημίου στον τόπο δεν πρέπει να αφεθούν να επιβληθούν”.
Το Πανεπιστήμιο που ονειρεύονται οι ουραγοί της μακροχρόνιας αντίδρασης είναι το πανεπιστήμιο των σεκιουριτάδων και των ΜΑΤ, της καταστολής κάθε αντίστασης με στόχο τη διασφάλιση των επιχειρηματικών συμφερόντων. Στόχος τους είναι να υπηρετήσουν την πολιτική που έχει οδηγήσει το Πανεπιστήμιο σε αδυναμία λειτουργίας και στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Απέναντι στο «μαύρο» που θέλουν να επιβάλλουν, το Πανεπιστήμιο που ονειρευόμαστε εμείς είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο της αναζήτησης, της ελευθερίας, της αμφισβήτησης και θα το υπερασπιστούμε μέχρι τέλους.
Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ
ΜΑΣ ΠΕΙΣΜΩΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
Για το Δ.Σ
   Ο Πρόεδρος              Η Γ.Γραμματέας
 
 
Ζαχαρίας Τριγάζης        Μαρλέν Λογοθέτη