Αρχείο κατηγορίας ATHENS INDYMEDIA

ΓΣΕΕ – ΣΕΣ Σεμινάριο για εργατοπατέρες με βιομήχανους ομιλητές!

Ασχέτως αν διαφωνούμε πολιτικά με τα προτάγματα και τον ρόλο του χώρου αυτού εξακολουθεί να έχει την δυνατότητα και την οργάνωση να παρακολουθεί και να αναλύει θέματα που μας αφορούν κι εμείς δεν έχουμε ούτε τις δομές ούτε τους υλικούς πόρους.  Σαφώς και όσο έχει να κάνει με τα ΜΜΕ πια το μέσο του “λαϊκού καθοδηγητή” έχει απομείνει σαν απ’τα μόνα λίγα μέσα που αναφέρονται σε θέματα που οι άλλοι όλοι βρίσκουν δευτερεύοντα, ενώ η γιουροβίζιον και το μπάσκετ είναι σημαντικότατα.  Καλό θα ήταν να παρακολουθούμε και αυτά τα περιεχόμενα γιατί για χρόνια χαϊδευόμασταν με μέσα τα οποία αποτελούν κυβερνητικά εργαλεία προπαγάνδας σήμερα.   Μετά από 4 μήνες “αριστερά”, εκατομμύρια κακοπληρωμένους και απλήρωτους εργαζόμενους, τους ίδιους κι αν όχι ακόμα περισσότερους ανέργους, στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, και άλλα πολλά, οι φορείς του συνδικαλισμού έστω και συμβολικά και τυπικά θα έπρεπε να δώσουν δείγμα “αντίστασης” ενώ και στα νηπιαγωγεία παρουσιάζεται σαν δεδομένο ότι μας χωρίζουν μέρες από την υπογραφή και ψήφιση ενός ακόμα μνημονίου.  Τι κάνουν αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα, κυρίως της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, πως περνούν τον χρόνο τους οι εργατοπατέρες;  Τι νόημα βρίσκουν στην άθλια ζωή τους και στον ακόμα πιο άθλιο ρόλο τους μέσα στο εργατικό κίνημα;  Τι επιρροή έχει επάνω τους μια “αριστερή διακυβέρνηση”;   Υπογραμμίζω πράγματα για τα οποία κι εμείς θα συμφωνούσαμε ότι όντως έτσι είναι.  Θα μπορούσαμε να κάνουμε κριτική στο ΠΑΜΕ για τον ρόλο του σε όλα αυτά αλλά θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξουμε τι και πως μπορούμε κι εμείς να μιλήσουμε στο εργατικό κίνημα για τα ίδια θέματα και ποιές είναι οι δικές μας προτάσεις.  Ο συνδικαλισμός βάσης δηλαδή, που βρίσκεται, ποιές είναι οι νίκες και κατακτήσεις του, πως προχωράει και τι αντιπροτείνει.  Έχουμε μεγάλο δρόμο και πολλή, πάρα πολλή, δουλειά να κάνουμε.

ΓΣΕΕ – ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ Σεμινάριο για εργατοπατέρες με βιομήχανους ομιλητές!

Η συνδικαλιστική πλειοψηφία πρωτοστατεί στην «αναθέρμανση του κοινωνικού διαλόγου», που αποφασίστηκε σε ευρωπαϊκή διάσκεψη στις 5 Μάρτη

Στιγμιότυπο από τα σεμινάρια εργατοπατέρων που διοργανώνει ανά την Ευρώπη η ETUC – ΣΕΣ Με διοργανωτή τη ΓΣΕΕ και τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) ολοκληρώθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα ένα σεμινάριο εργατοπατερισμού, με τον τίτλο «Προωθώντας και Ενδυναμώνοντας τον Κοινωνικό Διάλογο της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Από τους βασικούς ομιλητές στο σεμινάριο, σύμφωνα με το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε, ήταν εκπρόσωποι του ΣΕΒ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης των Βιομηχάνων (BUSINESSEUROPE).

485027Θυμίζουμε ότι στις 5 Μάρτη είχε γίνει στις Βρυξέλλες μια «διάσκεψη υψηλού επιπέδου» για μια «νέα αρχή για τον κοινωνικό διάλογο». Η διάσκεψη οργανώθηκε στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «για την ενίσχυση του διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους» σε όλα τα επίπεδα, καθώς «είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση τόσο της ανταγωνιστικότητας όσο και της δικαιοσύνης».

Σε εκείνη τη διάσκεψη, συζητήθηκαν συγκεκριμένοι τρόποι για την ενίσχυση του «κοινωνικού διαλόγου» τόσο σε εθνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ανάμεσα σε άλλους συμμετείχαν η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση των εργοδοτών, Businesseurope, και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Συνέχεια και υλοποίηση των αποφάσεων που πάρθηκαν σε εκείνη τη διάσκεψη, είναι το σεμινάριο που ανέλαβε να διοργανώσει η ΓΣΕΕ.

Ενδεικτική των προθέσεων των διοργανωτών είναι η θεματολογία του σεμιναρίου. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, που επέβαλαν στη νέα γενιά εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, με τεράστια ανεργία, ανασφάλεια, και εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, μίλησαν για «Ανάπτυξη Δράσεων για τη Νεολαία».

Αυτοί που συνυπέγραψαν το σφαγιασμό των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και έχουν υποσκάψει τις Συλλογικές Συμβάσεις, μίλησαν για «Συλλογικές Διαπραγματεύσεις». Αυτοί που έχουν μετατρέψει τη μητρότητα της εργαζόμενης γυναίκας σε «έγκλημα», μίλησαν στο σεμινάριο για «Ισότητα των Φύλων».

Το κύριο θέμα, ωστόσο, του σεμιναρίου, ήταν «Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στις κοινωνίες και οικονομίες που αλλάζουν». Δηλαδή, η καλύτερη συνεργασία εργατοπατέρων και εργοδοτών, προκειμένου να διασφαλίζεται η χειραγώγηση των εργαζομένων σε κάθε φάση του κύκλου που διαγράφει η καπιταλιστική οικονομία, σε κρίση και σε ανάκαμψη.

πηγή: athens.indymedia.org

ΑΝΤIΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 23 ΜΑΗ

fgfgf  Το Σάββατο 23 Μάη οριζόντια και αντιεραρχικά οργανωμένες συλλογικότητες από το αναρχικό και      μαρξιστικό κίνημα οργανώνουν μία πορεία διαμαρτυρίας – κάλεσμα, προς τον «ελληνικό όσο και ευρύτερα
τον ευρωπαϊκό λαϊκό παράγοντα να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση»
.

Στην ανακοίνωση του καλέσματος, οι οργανώτριες συλλογικότητες, υπογραμμίζουν ότι  «οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό: την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του…Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους…Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς».

«Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα».

Συγκέντρωση στην Ελληνική Ένωση Τραπεζών: Τετάρτη 20/5 12.00, Αμερικής 21Α

Πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία: ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 12:00, ΟΜΟΝΟΙΑ

———————————————————————————————————

ΑΝΤIΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 23 ΜΑΗ

 

Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.

Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας

απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.

 

Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..

Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε εξ αρχής ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο οποίο προσδέθηκαν πλήθος άλλες εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες. Από τη γέννησή της αποτελεί έναν διακρατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε «τιμονιέρης» –εν προκειμένω το γερμανικό κεφάλαιο και οι λακέδες του– για να προωθεί τα συμφέροντά του σε βάρος όλων των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης. Τα στεγανά στα οποία έχει δημιουργηθεί η Ε.Ε., όπως και η πάγια καπιταλιστική, εκμεταλλευτική της κατεύθυνση και πολιτική αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπέρ της θωράκισης του μεγάλου κεφαλαίου και διαψεύδουν κάθε ελπίδα για διαπραγμάτευση με αυτή σε φιλολαϊκή βάση.

Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους. Από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η «χασούρα» μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα, μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Προφανής στόχος/αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η απομύζηση των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης στο διηνεκές, ενώ στην αιχμή αυτής της επίθεσης σήμερα βρίσκεται ο ευρωπαϊκός νότος.

Η εισαγωγή του Ευρώ και οι δημοσιονομικοί κανόνες που πρέπει να τηρούν τα μέλη της Ευρωζώνης, η παραγωγική συγκρότηση τους, οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, υποτάχθηκαν στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου για απορρόφηση των εμπορευμάτων του και αξιοποίηση των συσσωρευμένων κεφαλαίων του μέσω του δανεισμού, ιδίως προς τις χώρες του νότου. Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και στην ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.

Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση.

Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Απέναντι στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε η νίκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από κοινούς αγώνες των εργαζομένων σε κάθε χώρα της Ε.Ε..

Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία, ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς · οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό : την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του. Το γερμανικό κεφάλαιο απομυζεί τους λαούς ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, τους εξοντώνει -με την βοήθεια βεβαίως των ντόπιων αστών- προκειμένου να διασώσει τις δικές του τράπεζες και να συνεχίσει η χρηματιστηριακή συσσώρευση. Η πολιτική λιτότητας και η διαχείριση του χρέους, όπως πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, συμφέρει το γερμανικό κεφαλαίο και η σύγκρουση μαζί της είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της Ε.Ε..

Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια μέσω της Ε.Ε. για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκμετάλλευση και την κερδοφορία. Η ελληνική αστική τάξη παραπλανεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Μας κοροϊδεύει γιατί την ιδία ώρα που τα μέσα προπαγάνδας της (ΜΜΕ και αστικά κόμματα) μιλάνε για πατριωτικό καθήκον και «Έλληνες ενωμένους στην κρίση», ακριβώς την ιδία ώρα πνιγούν την οικονομία της χωράς βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα, κάτι που έκαναν και στο παρελθόν. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για «χρέος προς την πατρίδα» εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης. Δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν κομμάτι των κερδών τους, που έχουν συσσωρεύσει στο παρελθόν και μερίδα τους συνεχίζει να συσσωρεύει. Τα συμφέροντά τους ισούνται με την εξαθλίωσή μας.

Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.

Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

 

αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση

Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας – Μοσχάτου

ΑΣΥΝΦ – Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας

κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ

κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ* ΒΟΞ

σύντροφοι/ συντρόφισσες

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ:Κατάληψη στα γραφεία της Siemens / Αποκλεισμός των γραφείων της ΕΛΛΑΚΤΩΡ

CEtvqTgWIAAfOjoCEt_uCDW0AAdPnB Αυτή την ώρα πραγματοποιείται κατάληψη στα γραφεία της Siemens στο Μαρούσι.

Σύντροφοι και συντρόφισσες κατάφεραν και μπήκαν στα γραφεία. Οι εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν χωρίς καμία άσκηση βίας εκτός από το απαραίτητο προσωπικό ασφαλείας.

Η κατάληψη εντάσσεται στην προπαγάνδιση της  πορείας ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό που έχει καλεστεί το Σάββατο 23/05 στις 12:00

Λίγα λεπτά μετά την κατάληψη εμφανίστηκαν ΔΙΑΣ και και μια διμοιρία μπλε

Από τηλεφωνική επικοινωνία

Επίσης γίνεται ταυτόχρονη δράση από άλλη ομάδα συντρόφων με αποκλεισμό των γραφείων της ΕΛΛΑΚΤΩΡ της οικογένειας Μπόμπολα

Καταληψη τωρα στα γραφεια της SIEMENS και αποκλεισμος της εισοδου στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ:

Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.
Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας.
Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..
Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους, από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η “χασούρα” μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και κατά την ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα, σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια, έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.
Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία. Οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο στενό οικονομικό πεδίο, παρόμοιες λογικές χειραγώγησης επικρατούν και σε όλους τους άλλους τομείς. Στην Ε.Ε. η υγεία, η παιδεία, η αγροτική πολιτική, το περιβάλλον, οι κοινωνικές παροχές όλα ελέγχονται και, αν χρειαστεί, τσακίζονται στο βωμό του κέρδους των καπιταλιστών. Οι “Ευρωπαικές αξίες”, που τόσο πολύ βάρος τους είχε δωθεί εδώ και δεκαετίες, πάνε περίπατο όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, η γεωστρατηγική και οι παγκόσμιες ισσοροπίες είναι το παν! Άρα οι φασίστες στην Ουκρανία γίνονται “εταίροι” και οι μετανάστες των κατεστραμένων χωρών της Ασίας και της Αφρικής άψυχα νούμερα στη Μεσόγειο.
Η Ε.Ε αγκαλιά με τους άλλους “θεσμούς”, Δ.Ν.Τ, Π.Ο.Ε. Κλπ, δείχνει τα δόντια της αφού οι συνθήκες το επιτρέπουν. Αυτή η απόλυτη εξουσιαστική δομή δεν θα διστάσει να εξευτελίσει τις τοπικές κοινωνίες και να ποδοπατήσει το προλεταριάτο.
Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινλα συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Μας κοροιδεύουν, γιατί την ώρα που τα μέσα προπαγάνδας τους μιλάνε για πατριωτικό καθήκον, ακριβώς την ίδια ώρα πνίγουν την οικονομία της χώρας, βγάζοντας πάνω απο 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα. Οι Ελληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει και άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για “χρέος προς την πατρίδα”, εννοούν τη βίαιη εξαθλιωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς, και κυρίως της εργαατικής τάξης.
Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Μας κοροϊδεύουν, γιατί την ώρα που τα μέσα προπαγάνδας τους μιλάνε για πατριωτικό καθήκον, ακριβώς την ίδια ώρα πνιγούν την οικονομία της χώρας, βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για “χρέος προς την πατρίδα” εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης.
Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.

Γι’ αυτούς τους λόγους, επιλέξαμε σήμερα να παρέμβουμε:
– Στα γραφεία της Siemens, μιας πολυεθνικής γερμανικής εταιρείας, από τους κυριότερους στυλοβάτες του γερμανικού καπιταλισμού, και ένας από τους βασικότερους διαπλεκόμενους εταίρους των ντόπιων αστών.
– Στην είσοδο-έξοδο της κατασκευαστικής εταιρείας Ελλάκτωρ, ιδιοκτησίας Μπόμπολα, από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις της ντόπιας ελίτ, που από τη μία καρπώνονταν τους πακτωλούς των χρημάτων που έρχονταν από την ΕΕ, αναλαμβάνοντας σχεδόν αποκλειστικά κάθε μεγάλο κατασκευαστικό έργο της χώρας, από την άλλη, μέσω των τηλεοπτικών σταθμών ιδιοκτησίας του, προσπαθεί να μας πείσει για την αναγκαιότητα των μνημονίων και της παραμονής στην ΕΕ.

Η ιστορία της Siemens είναι άρρηκτα δεμένη με την η ιστορία του καπιταλισμού στην Ευρώπη. Στα 168 χρόνια της έχει εμπλακεί σε εκατοντάδες υποθέσεις που αφορούν από δωροδοκίες κρατικών λειτουργών σε όλα τα επίπεδα (κοινώς μίζες), τεράστιες περιβαλλοντολογικές καταστροφές, στυγνή εκμετάλλευση των εργατών της, ενώ ήταν αμέριστη η στήριξή της στο ναζιστικό κόμμα και αποφασιστική η συνδρομή της στην ανάπτυξη της στρατιωτικής μηχανής του Χίτλερ: η Siemens διέθετε δίκες της εγκαταστάσεις μέσα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς και εκατοντάδες έγκλειστοι του εργάζονταν στις γραμμές παραγωγής της.
Φυσικά μετά το τέλος του πολέμου, όπως έγινε και με τις περισσότερες γερμανικές εταιρίες, το ναζιστικό παρελθόν της βολικά ξεχάστηκε και μάλιστα χρηματοδοτήθηκε γενναία μέσω του σχεδίου Μάρσαλ (χρήματα από τη φορολόγηση Αμερικανών εργατών) ώστε να συμβάλει στην ανάπτυξη της Δυτικής Ευρώπης.
Η παρουσία της Siemens στην Ελλάδα σε σχέση με τις προμήθειες του ελληνικού δημοσίου ανάγεται στην ίδρυση του ΟΤΕ το 1949. Μέχρι το 1977 η Siemens σχεδόν μονοπωλούσε τις προμήθειες του ΟΤΕ σε τηλεπικοινωνιακό και υποστηρικτικό υλικό (ηλεκτροπαροχικά συστήματα, ηλεκτρολογικό υλικό κλπ.).
Στις μέρες μας, όταν ξέσπασε το τελευταίο σκάνδαλο, αποκαλύφθηκε ότι στο εσωτερικό της Siemens υπήρχε οργανωτική δομή από ανώτατα στελέχη που ενεργούσαν από κοινού ως οικονομική μαφία, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα τεχνάσματα αφενός για την εξασφάλιση μαύρου χρήματος, αφετέρου για την διοχέτευσή του χωρίς ίχνη για παράνομες πληρωμές και φέρεται να διέπρατταν συστηματικά δωροδοκίες κρατικών υπαλλήλων (υπηρεσιακών και πολιτικών στελεχών) σε όλο το πεδίο των δραστηριοτήτων της. Δηλαδή στο σύνολο σχεδόν των δομών του Ελληνικού Κράτους (Υπουργεία Συγκοινωνιών, Άμυνας, Πολιτισμού, Υγείας, Δημοσίας Τάξης, καθώς και ΔΕΚΟ, όπως ΟΤΕ και ΟΣΕ κλπ.). Σκοπός αυτής της δραστηριότητας ήταν να εξασφαλιστεί προνομιακή και δεσπόζουσα θέση στον ανταγωνισμό σχετικά με τις προμήθειες του ευρύτερου ελληνικού δημοσίου τομέα.
Ανάλογη δραστηριότητα είχε εκδηλωθεί από στελέχη της Siemens παράλληλα σε πολλές χώρες του κόσμου και με τέτοια οργάνωση και έκταση, ώστε δίκαια να μπορεί να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο βιομηχανικό-οικονομικό σκάνδαλο στην μεταπολεμική Ευρώπη.
Η κυριαρχία της εταιρείας στις προμήθειες του ΟΤΕ και αργότερα στο σύνολο του ελληνικού δημοσίου τομέα, με βάση αυτήν την πρακτική, κατέδειξε την τεράστια έκταση που έχει λάβει η διαφθορά στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, ανεξάρτητα με το ποιος πολιτικός σχηματισμός είχε τη διαχείριση.
Για εμάς που είμαστε στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων η Siemens αποτελεί στόχο, καθώς συμπυκνώνει όλα τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά του κεφάλαιου. Μια εταιρία-μεγαθήριο που στο πέρασμα του χρόνου αφήνει πίσω της ρημαγμένους τόπους, ζωές και συνειδήσεις.

Η ελληνική αστική τάξη έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη. Λέγοντας ‘ελληνική αστική τάξη’, αναπόφευκτα το πρώτο όνομα που μας έρχεται στο μυαλό είναι ο Μπόμπολας και το οικονομικό του συγκρότημα, το οποίο ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα: κατασκευαστικές και ενεργειακές εταιρίες, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, καζίνο κ.α.. Η σχέση του εν λόγω καπιταλιστή με την Ε.Ε. είναι άρρηκτη. Μέσα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης, ο “εθνικός” εργολάβος εισέπραξε το 50% των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για τον κατασκευαστικό κλάδο (περί τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ), επιβάλλοντας το δικό του μονοπώλιο στα δημόσια έργα, πάντα με την αγαστή συνεργασία των ευρωπαϊκών θεσμών και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού τους, ενώ συχνά τα ποσά του ΕΣΠΑ χρηματοδοτούσαν και μη κατασκευαστικές δραστηριότητες του ομίλου Μπόμπολα (όπως διαφημιστικές και δημοσκοπικές εταιρίες), δημιουργώντας οικονομικές τρύπες που καλείται να μπαλώσει ο ελληνικός λαός, μέσω των περικοπών που επέβαλλαν τα μνημονιακά μέτρα. Επίσης, οι εταιρείες του ομίλου, προχώρησαν σε εκτεταμμένο δανεισμό από τις ελληνικές τράπεζες (περίπου 3 δις ευρώ), ζημία που καλείται να καλύψει η εργατική τάξη, εφόσον τα χρήματα που εξοικονομούνται από τις περικοπές μισθών και συντάξεων θα στηρίξουν τα προγραμμάτα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Τον όμιλο Μπόμπολα θα τον βρούμε ακόμη ανάμεσα στους μετόχους της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, εταιρεία που έχει αναλάβει την καταστροφική για το περιβάλλον επένδυση των μεταλλείων στις Σκουριές, και που σκανδαλωδώς απέκτησε την δημόσια έκταση από το Ελληνικό Δημόσιο έναντι ασήμαντου οικονομικού ανταλλάγματος. Παράλληλα, τα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης του συγκροτήματος Μπόμπολα ανέλαβαν να χρυσώσουν το χάπι της οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού λαού. Τα παπαγαλάκια ωρύονταν καθημερινά υπέρ της αναγκαιότητας των μνημονίων για τη “διάσωση” της χώρας και επέρριπταν την ευθύνη για την οικονομική κρίση στους εργαζόμενους, ενώ οι μεγαλοδημοσιογράφοι του συγκροτήματος (Mega, Έθνος) έβγαζαν ‘λάδι’ το αφεντικό τους, μιλώντας για “υγιή” επιχειρηματικότητα και ανάγκη για επενδύσεις και δημόσια έργα .Ο ρόλος τους μάλιστα ήταν τόσο εξόφθαλμα δουλικός, ώστε αποτυπώθηκαν στη λαϊκή μνήμη ως θλιβερές καρικατούρες του σύγχρονου δωσιλογισμού.
Η περίπτωση του μεγαλοκαπιταλιστή Μπόμπολα αποδεικνύει περίτρανα ότι το ελληνικό κεφάλαιο καθώς και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Ο αγώνας των εκμεταλλευομένων απέναντι στο ιμπεριαλιστκό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Γερμανικού κεφαλαίου είναι και αγώνας ενάντια στην ντόπια αστική τάξη.

ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ
αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ -ομάδα για την εργατικη αντεπιθεση
Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας-Μοσχάτου
ΑΣΥΝΦ – Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας
κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ
κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ*ΒΟΞ
σύντροφοι/συντρόφισσες

 

δειτε περισσότερα:

Δρομογράφος

Μπαλοθιά

athens.indymedia.org

Η πρώτη Μάη και οι Μάηδες που έρχονται

1may2014

Ι. Λίγη ταξική ιστορία

Η ταξική φύση του καπιταλισμού και η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης ως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του, οδήγησε τους εργαζόμενους στη διαδικασία συγκρότησης κινήματος ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα με στόχο την ανατροπή, ή όπου αυτή δεν ήταν εφικτή, την αλλαγή / βελτίωση των όρων ζωής τους, όμως ο πραγματικός ανθρωπολογικός τύπος του καπιταλισμού είναι ο αδυσώπητα στυγνός και ακόρεστα αδηφάγος για κέρδος και κυριαρχία.

Κοντά στα τέλη του 19ου αιώνα: Σικάγο 1η Μαΐου 1886 ο ξεσηκωμός των εργατών που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

Στις 20 Ιουλίου1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς καθιερώνεται η Πρωτομαγιά, ως απεργία και μνήμη στους μάρτυρες του Σικάγου. Έκτοτε σε πολλές εργατουπόλεις του κόσμου την πρώτη Μάη γίνονταν Σικάγο.

Οκτώ ώρες εργασία, οκτώ ώρες ξεκούραση, οκτώ ώρες ψυχαγωγία και μόρφωση ήταν το τρίπτυχο που δονούσε τα κράσπεδα των πόλεων και έπαλε τις καρδιές των προλετάριων.

Οι αστοί μέσω των κυβερνήσεων που πάντα ελέγχουν, απαντούσαν στο τρίπτυχο των προλετάριων στέλνοντας τις δυνάμεις ασφαλείας και κάποιες φόρες τον στρατό ενάντια τους και έβαφαν με αίμα εργατών και εργατριών όχι μόνο τον αγώνα για το τρίπτυχο άλλα οποιοδήποτε αίτημα, έτσι περνούσαν τα χρόνια του αγώνα και το πιο απλό αίτημα για μεταρρύθμιση (βελτίωση) στις εργασιακές σχέσεις αντιμετωπίζονταν από τους αστούς – αφεντικά με χλευασμό και καταστολή.

Στης αρχές του 20ου αιώνα: Μετά τις σφαγές του πρώτου καπιταλιστικού παγκόσμιου πολέμου ήρθαν οι “Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”, η Μεγάλη Ρώσικη Επανάσταση του 1917 φόβισε τα αφεντικά όλου του κόσμου και άρχισαν να παραχωρούν κάποια δικαιώματα στους εργαζόμενους/ες, οι αγώνες συνεχίστηκαν για ίσες αμοιβές αδρών και γυναικών, κατάργηση της παιδικής εργασίας, εφαρμογή του οκτάωρου, κατάργηση της εργασίας τις Κυριακές κλπ, μετά ήρθε η “επιστημονική οργάνωση της εργασίας” ο τεϊλορισμός – φορντισμός, και ο εργάτης έγινε γρανάζι του κυλιόμενου ιμάντα, ένα εξάρτημα της μέγα μηχανής στην αλυσίδα παραγωγής. Αυτά τα νέα δεσμά πυροδότησαν νέους αγώνες ενάντια στην αλλοτρίωση. Τα αφεντικά βλέποντας ότι η ρώσικη επανάσταση σαν παράδειγμα δεν μπορεί να εξαπλωθεί στον υπόλοιπο κόσμο άρχισαν πάλι να σκληραίνουν.

Η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της αλυσίδας παραγωγής γέμισε τις αποθήκες των καπιταλιστών με προϊόντα που δεν μπορούσαν να πουληθούν – καταναλωθούν, έτσι ξεσπά η δεύτερη μετά τον 19ο αιώνα παγκόσμια οικονομική ύφεση ( αυτή την φορά μεγαλύτερη) η οποία καταλήγει σε κρίση το 1929-30 που πυροδότησε το λεγόμενο κραχ στις ΗΠΑ. Επιχειρήσεις και εργοστάσια κλείνουν, η ανεργία παίρνει τρομακτικές διαστάσεις, και ενώ οι αντικειμενικές συνθήκες ήταν ώριμες για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, μετά από δέκα χρόνια το προλεταριάτο οδηγείται πάλι στην σφαγή μέσα από τον δεύτερο ( αυτή τη φορά πιο αιματηρό) παγκόσμιο καπιταλιστικό πόλεμο. Ο πόλεμος αναθερμαίνει την οικονομία ιδιαίτερα των ΗΠΑ που έγιναν η ηγέτιδα δύναμη του παγκόσμιου καπιταλισμού.

2. Μεταπολεμικά το εργατικό κίνημα διεκδίκησε (σε πολλές χώρες που δεν είχε εφαρμοστεί) την μείωση των εργάσιμων ωρών σε οχτώ αντί για 13 ημερησίως, μείωση των ημερών εργασίας σε 5 τη βδομάδα, δέκατος τρίτος μισθός , άδεια διακοπών μετά αποδοχών, κοινωνική ασφάλιση της εργασίας και άλλα. Αυτά τα εργατικά δικαιώματα συνοψίζονται σε αυτό που ονομάστηκε “νέο κοινωνικό συμβόλαιο” ή κοινωνικό κράτος.

Τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους έχοντας επίγνωση ότι το προπολεμικό κραχ οφείλονταν κατά μεγάλο βαθμό στην μεγάλη προσφορά και στην μικρή ζήτηση ανοίγουν την στρόφιγγα της ζήτησης στις κατώτερες τάξεις μέσω της “οικονομίας της ζήτησης”. Είναι πλέον η ζήτηση που δημιουργεί προσφορά, έτσι δημιουργείται το κοινωνικό πλαίσιο της κατανάλωσης και ο ανθρωπολογικός τύπος του καταναλωτή του οποίου το νόημα της ζωής συνοψίζεται στο “καταναλώνω για να υπάρχω και υπάρχω για να καταναλώνω” ενώ παράλληλα η διαμεσολάβηση όλων των πτυχών της καθημερινής ζωής από τους επαΐοντες δημιουργεί μια ατμόσφαιρα και ένα περιβάλλον συσκευασμένης – πακεταρισμένης ευδαιμονίας.

Ο κόσμος χωρίστηκε σε πρώτο, δεύτερο και τρίτο, ο πρώτος, ο οικονομικά αναπτυγμένος και η εργατική του τάξη που απολάμβανε ένα υψηλό βιωτικό επίπεδο, εν μέρει οφείλονταν στους αγώνες που δόθηκαν από τους εργάτες που απόσπασαν ένα κομμάτι από την παραγόμενη πίτα και όπως ξέρουμε όχι φυσικά κάτω από την διαβούλευση φιλότιμων καπιταλιστών, αλλά χρειάστηκε να κυλίσει πολύ αίμα γιατί χτυπήθηκαν ανελέητα από τα αφεντικά – καπιταλιστές, όμως δυστυχώς ότι δίνει το αφεντικό με το ένα χέρι το παίρνει με το άλλο από άλλου, έτσι καταληστεύτηκε ο “τρίτος κόσμος” (για δεύτερη φορά μετά από την αποικιοκρατία) για να διατηρείται η πακεταρισμένη ευδαιμονία του “πρώτου κόσμου”.

Το 1968 ήρθε ο Μάης, με κύρια την νεολαία του “πρώτου κόσμου” να εξεγείρεται ενάντια στον κομφορμισμό, τον καταναλωτισμό, την συσκευασμένη ευδαιμονία, και την αβίωτη ζωή και πλήξη που προάγει η κοινωνία της διαμεσολάβησης μέσω του θεάματος και εμπορεύματος. Ήταν που για πρώτη φορά έμπαιναν με τέτοιο έντονο βαθμό ταξικά ζητήματα ζωής (ζωτικότητας) και όχι οικονομισμού, η εναντίωση ενάντια στην αλλοτρίωση και αποξένωση, η ζωή ενάντια στην επιβίωση, η καταστροφή της κοινωνίας του θεάματος – εμπορεύματος, η εναντίωση στην εμπορευματοποίηση της καθημερινής ζωής και των ανθρώπινων σχέσεων, η εναντίωση της διαμεσολάβησης, η εναντίωση στην καταστροφή του περιβάλλοντος, η αλληλεγγύη στον υποανάπτυκτο (τρίτο) κόσμο και τόσα άλλα ήταν τα κεντρικά μότο που δονούσαν τα κράσπεδα των λεωφόρων στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Όμως δυστυχώς η νεολαία έμεινε μόνη της, ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης έχοντας γίνει κομφορμιστικό και φοβούμενο μην χάσει τα κεκτημένα του δεν συμπορεύτηκε. Έτσι από τότε άνοιξε ένα χάσμα μεταξύ της ριζοσπαστικής νεολαίας και του προλεταριάτου.

ΙΙ. Στο σήμερα, ο νέος ολοκληρωτικός καπιταλισμός

1. Ζούμε σ’ έναν πλανήτη όπου διαβιούν 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Σ’ αυτόν τον πλανήτη λιγότεροι από 2.000 άνθρωποι κατέχουν περιουσία που -σύμφωνα με τη «λίστα Forbes»(1)έχει εκτιναχτεί στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια, αλλά την ίδια ώρα το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού (3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι) στερείται την πρόσβαση σε βασικά αγαθά για την ανθρώπινη ύπαρξη: Τροφή, καθαρό νερό, οποιαδήποτε κοινωνική υποδομή (στέγη, ηλεκτρικό, αποχέτευση, παιδεία, στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, περίθαλψης, κλπ.). Ποτέ στο παρελθόν η ανθρωπότητα δεν ήταν τόσο απελπιστικά και ισοπεδωτικά ομοιόμορφη. Ποτέ στο παρελθόν δε συσσωρεύτηκε τόσος πολύς κοινωνικός πλούτος σε τόσο λίγα χέρια, σε σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση.

Η λεγόμενη εποχή της πρωτοσυσσώρευσης του κεφαλαίου στην Βρετανία του 18oυ -19ου αιώνα που αναλύει με ένα αξιοθαύμαστο τρόπο ο Καρλ Μαρξ στο “Το κεφάλαιο” φαντάζει αθώα ξεθωριασμένη γκραβούρα. Αλλά εκτός από την τεράστια φτώχεια στις υποανάπτυκτες χώρες του λεγόμενου “τρίτου κόσμου” , και στις μητροπόλεις και ιδίως στην ημιπεριφέρεια (υπό ανάπτυξη χώρες) του καπιταλισμού αυξάνεται τόσο η σχετική όσο και η πραγματική φτώχεια.

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων θα μπορούσε να εξασφαλίσει να έχουν όλοι απ’ όλα και προπαντός τα βασικά. Αλλά το 1/6 της ανθρωπότητας είναι θύμα υποσιτισμού. Ποτέ στο παρελθόν της ανθρώπινης ιστορίας δεν έχει καταγραφεί τέτοιας έκτασης βαρβαρότητα.

Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά είναι η πραγματικότητα:

  • Θα ήταν αρκετό μόνο το 4% της περιουσίας των 225 πλουσιότερων κεφαλαιοκρατών για να εξασφαλιστεί τροφή για όλους τους κατοίκους της Γης.
  • Θα αρκούσαν οι περιουσίες των 7 πλουσιότερων καπιταλιστών για να εξαλειφθεί για πάντα η φτώχεια.

Φυσικά υπάρχει μια «λεπτομέρεια»: Αν ο καπιταλισμός είχε τέτοιες ευαισθησίες και ηθική, δε θα ήταν καπιταλισμός. Οι άρχουσες πολιτικοοικονομικές ελίτ και οι διάφοροι επαΐοντες διανοούμενοι που τις υπηρετούν εξαπολύουν σε παγκόσμιο επίπεδο ένα δίπτυχο κατηγοριών σε όσους ασκούν κριτική- πολεμική σε αυτή την τάξη πραγμάτων, το δίπτυχο αυτό εδράζεται στο ότι, όλοι αυτοί που κριτικάρουν και εναντιώνονται σε αυτή την τάξη πραγμάτων είναι ηθικολόγοι και λαϊκιστές.

Ο καπιταλισμός, ένα κοινωνικό σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο, έχει ως κινητήρια δύναμη για την ύπαρξή του την μεγιστοποίηση του κέρδους. Του όλο και μεγαλύτερου κέρδους, άρα και κυριαρχίας, αφού είναι αντίθετος και απορρίπτει σαν ανάξιο ηθικολογικό και ξεπερασμένο το αρχαίο ρητό «πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος». Εδώ η ρήση του Καρλ Μαρξ αποτελεί αξεπέραστη ακτινογραφία του καπιταλισμού παλιού και νέου:

Το Κεφάλαιο τρέμει την απουσία κέρδους. Όταν οσμίζεται ένα σημαντικό όφελος, γίνεται παράτολμο. Με κέρδος 20% ενθουσιάζεται, 50% αποθρασύνεται, με 100% καταπατά όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και με 300% δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα ”.

2. Ο κυρίαρχος νέος “ορθολογικός” ανορθολογισμός που είναι στις μέρες μας ο νέος καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός (καπιταλισμός παίγνιο-καζίνο, χρηματιστηριακός, τραπεζοπιστωτικός, ανάπτυξης – επέκτασης κλπ) βοηθούμενος από μια όψη του ορθολογισμού δηλαδή την επιστήμη – τεχνολογία, εφαρμόζει με ένα επιστημονικό τρόπο τον ανορθολογισμό του με την έννοια της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, περιβαλλοντικής, πολιτισμικής τάξης πραγμάτων που έχει επιβάλλει σε πλανητική κλίμακα. Φέρνοντας όλους τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες στα άκρα, μετατρέπει τον πλανήτη από την μια σε ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο και από την άλλη σε επισφαλή τόπο διαβίωσης για όλα τα έμβια όντα λόγω των κλιματικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων . Στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, δεν είναι πλέον η ζήτηση που καθορίζει την προσφορά  αλλά η προσφορά που καθορίζει την ζήτηση.

» Ορίστε το πραγματικό πρόσωπο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που λέγεται «φιλελεύθερη δημοκρατία», αλλά που τώρα πρέπει να αποκαλούμε με το αληθινό του όνομα: το ολοκληρωτικό εμπορικό σύστημα. Το ολοκληρωτικό εμπορικό σύστημα πραγματοποίησε αυτό που κανένα άλλος ολοκληρωτισμός δεν κατάφερε πριν από αυτόν: την ενοποίηση του κόσμου κατ’ εικόνα του... Το κυρίαρχο σύστημα ορίζεται, λοιπόν, από τη διεισδυτικότητα της εμπορικής ιδεολογίας. Απασχολεί παράλληλα όλο το χώρο και τους τομείς της ζωής. Λέει μονάχα: «Παράγετε, πουλήστε, καταναλώστε, συσσωρεύστε!» Έχει μετατρέψει το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων σε εμπορικές σχέσεις και αντιμετωπίζει τον πλανήτη μας ως εμπόρευμα.. Αναγνωρίζει μόνο ένα δικαίωμα: το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Ο μόνος θεός που λατρεύει είναι το χρήμα…». Ζαν Μπριέντ

Αυτός ο νέος ολοκληρωτισμός δεν γνωρίζει κανένα ηθικό φραγμό, προσμετρά πλέον στο Α.Ε.Π των κρατών (εθνική οικονομία) την λεγόμενη “παραοικονομία” και την “ανήθικη οικονομία” δηλαδή κέρδη και κεφαλαιουχικά αγαθά που αποκτιούνται από το εμπόριο ναρκωτικών, “λαθρεμπόριο όπλων”, εμπόριο και εκμετάλλευση παιδιών, γυναικών, μεταναστών και το ξέπλυμα αυτών των κεφαλαίων γίνεται ως επί το πλείστον, ή κατά το πλείστον στα χρηματιστηριακά και τραπεζικά πλυντήρια των μητροπόλεων του καπιταλισμού. Το “ξέπλυμα βρόμικου χρήματος”, που στην πραγματικότητα δεν είναι για αυτούς ποτέ βρόμικο ήταν και είναι μια αγαπητή εργασία του καπιταλισμού από παλιά την οποία ποτέ δεν απαρνήθηκε, ( σημ. πχ δείτε δουλεία ή πόλεμος του οπίου στην Κίνα). Οι πολιτικές ελίτ, υπηρέτες των συμφερόντων του καπιταλισμού – ανάλογα με την εποχή – χρησιμοποιούν το τέχνασμα των χριστιανών παπάδων που βαφτίζουν το κρέας ψάρι σε περιόδους νηστείας, βαφτίζουν τα κεφαλαιουχικά κέρδη σε νόμιμα και παράνομα, σε καθαρά και βρόμικα, θέλοντας να συσκοτίσουν το γεγονός ότι για τους κεφαλαιοκράτες η κερδοσκοπία και η εμπορευματοποίηση του συνόλου της ζωής πάνω στον πλανήτη είναι ο σκοπός ανεξάρτητα από τα μέσα, δηλαδή αν είναι βρόμικα ή καθαρά τα κέρδη.

Ενώ η ανομολόγητη κρυφή επιθυμία των νέων και παλιών αφεντικών είναι η κινεζοποίηση των λαών και των εργαζομένων, δηλαδή με μηδέν δικαιώματα ( καταργώντας και αυτά τα ελάχιστα που κερδήθηκαν με αγώνες από τους προλετάριους), μόνο υποχρεώσεις και εκτέλεση εντολών, με εξευτελιστικούς μισθούς, απάνθρωπες συνθήκες και ωράρια εργασίας. Όσοι εργαζόμενοι πετιούνται έξω από την παραγωγή είτε λόγω αναδιάρθρωσης σε άλλους παραγωγικούς τομείς, είτε περικοπής προσωπικού για μεγιστοποίηση των κερδών, είτε λόγω αυτοματοποίησης- ρομποτικής και όσοι δεν μπορούν να βρουν θέση στην λεγόμενη αγορά εργασίας, αντιμετωπίζονται από το σύστημα σαν πλεονάζων πληθυσμός, (γιατί το σύστημα πλέον δεν έχει μεγάλη ανάγκη από εφεδρικούς παραγωγικούς στρατούς) τους μετατρέπει σε παρίες, σε υποπρολεταριάτο ή λούμπεν που λέγανε παλιά με μειωμένες ή καθόλου ελευθερίες και δικαιώματα αφού στην ουσία το σύστημα αναγνωρίζει μόνο τα δικαιώματα όσων μετέχουν στην παραγωγή και συνακόλουθα στην κατανάλωση. Η αγοραστική -καταναλωτική δύναμη είναι το διαβατήριο της ελευθερίας που ιεραρχείται και κατανέμεται ανάλογα με αυτή την δύναμη, οι μη δύνασθαι να αγοράσουν και να καταναλώσουν, οι σύγχρονοι παρίες, στην ουσία εξανδραποδίζονται με την έννοια ότι διαβιώνοντας στις παρυφές ή στον απόπατο αυτού του συστήματος και εξαρτώμενοι ως επί το πλείστον από ελεημοσύνες και φιλανθρωπία, καλούνται να απολέσουν ένα βασικό συστατικό της ελευθερίας που είναι η αξιοπρέπεια.

Αν σε μια προηγούμενη περίοδο ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός και οι πολιτικές ελίτ που τον εκπροσωπούσαν “έλυνε” το κοινωνικό πρόβλημα με τον αποικισμό του “Νέου Κόσμου” (Β-Ν.Αμερική, Καναδά, Αυστραλία κλπ) και λίγο αργότερα με την μαζική μετανάστευση σε αυτές τις αποικίες ευρωπαϊκών πληβειακών τάξεων , στις μέρες μας, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες δεν τους θέλει κανείς. Ο “πρώτος κόσμος” δεν έχει πλέον και πολύ ανάγκη από εργατικές εφεδρείες, οι στρατιωτικές και πολιτικές επεμβάσεις της παγκόσμιας ελίτ στις χώρες του “τρίτου κόσμου” και η οικολογική κρίση έχει δημιουργήσει τις συνθήκες για μαζικό ξεριζωμό ανθρώπων από τους τόπους τους προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Είναι όμως ο “πρώτος κόσμος” μέσω της παγκοσμιοποίησης που έχει επιβάλει η ελίτ του, που επαίρεται για την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων: και ενώ αυτή η ελίτ και η μεσοαστική τάξη της μπορεί να πεταχτεί για ένα καφεδάκι στο Ντουμπάι, οι φτωχοί και απόκληροι της Αφρικής και της Ασίας πετάγονται στον πάτο της Μεσογείου. Χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά βρίσκουν τραγικό θάνατο από την Ευρώπη φρούριο που έχουν υψώσει οι πολιτικές ελίτ και αυτό φυσικά δεν θα καταλογιστεί ποτέ σαν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

3. Οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στη χώρας μας

Η εργατική τάξη της χώρας μας, εδώ και 20 χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη σφοδρότερη επίθεση στα δικαιώματά της και κυρίως στο δικαίωμα για πλήρη, ουσιαστική και ποιοτική εργασία.

Οι εργασιακές σχέσεις βρίσκονται σήμερα κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα. Επίμονη και συστηματική είναι η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κρατών μελών της και των Διεθνών καπιταλιστικών Οργανισμών (κυρίως του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ), να προωθήσουν την «απορύθμιση» της αγοράς εργασίας και την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

Κομβικό σημείο στην πορεία αυτή, υπήρξε η περίφημη Λευκή Βίβλος του Ντελόρ για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, που σηματοδότησε τη μεγαλύτερη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης στη διάρκεια ενός ολόκληρου αιώνα.

Μέχρι και σήμερα, η Λευκή Βίβλος του κ. Ντελόρ (1-11-1993), αποτελεί το Α και το Ω της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών, σʼ ό,τι αφορά την απασχόληση. Όλες οι Σύνοδοι Κορυφής, από το 1994 μέχρι σήμερα και με ιδιαίτερη έμφαση αυτή της Λισσαβόνας του έτους 2000 (στρατηγική της Λισσαβόνας), έχουν θέσει ως στόχους και έχουν προωθήσει σε μεγάλο βαθμό:

–    τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους εργασίας, που αφορά τις εισφορές στην κοινωνική ασφάλιση και συνεπάγεται δραματικές συνέπειες για τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

–    τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

–    την προώθηση διάφορων άτυπων μορφών απασχόλησης, με εργαζόμενους χωρίς συλλογική έκφραση και με άγνωστα τα βασικά δικαιώματα της εξαρτημένης εργασίας (συλλογικές συμβάσεις, δώρα, άδειες, ασφάλιση, ωράριο κλπ).

–    την προώθηση της γεωγραφικής και κλαδικής κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.

Η ελαστική απασχόληση παίρνει μορφές, που τίθεται πλέον το ερώτημα πότε ένας εργαζόμενος μπορεί να θεωρείται απασχολούμενος. Τα όρια της μερικής απασχόλησης και των άτυπων μορφών, φτάνουν μέχρι και ελάχιστες ώρες την εβδομάδα, αλλά και μέχρι τη μορφή του stand-by ή της απασχόλησης σε κενά (ρεπό), ακόμη και σε απασχόληση χωρίς μισθό και άλλα δικαιώματα, αλλά μόνο με φιλοδώρημα (couriers, pitsa-boys κλπ).

Η μερική και γενικότερα η ελαστική απασχόληση στον ιδιωτικό, αλλά και τον δημόσιο τομέα, οδηγεί σε νέους τύπους εργαζομένων, που τελικά είναι μερικά εργαζόμενοι, μερικά αμειβόμενοι, αλλά και μερικά ασφαλισμένοι, που ίσως δεν πάρουν ποτέ σύνταξη από το ασφαλιστικό σύστημα, όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

4. Μια από τις πολλές  αντιφάσεις της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας είναι η εξής, ενώ  από την μια το βασικό τους  οικονομικό  δόγμα βασίζεται στη ζήτηση -κατανάλωση , ή το μανιπουλάρισμα της, δημιουργώντας μια ψευδή εικόνα αυτάρκειας, η επιβαλλόμενη λιτότητα αυξάνει τόσο τη σχετική όσο και την πραγματική φτώχεια σε συνθήκες αφθονίας και αυξημένης παραγωγικότητας, από την άλλη το μοντέλο της απεριόριστης οικονομικής ανάπτυξης – επέκτασης φέρνει την έμβια ζωή και το κλίμα σε πλανητική κλίμακα σε οριακό επίπεδο και μπροστά στο ενδεχόμενο  οικολογικής κατάρρευσης ελλοχεύει ο κίνδυνος  να επιβληθούν  από τις πολιτικές ελίτ “οικολογικές” δικτατορίες . Η κοινωνία της αφθονίας τους (των αφεντικών) είναι περιορισμένη – πεπερασμένη! Και δεν πρέπει θα λυθεί εις βάρος του κοινωνικού ζητήματος (δηλ. της εκμετάλλευσης και κυριαρχίας ανθρώπου από άνθρωπο), ή μέσω της επιβολής μιας οικολογικής δικτατορίας σε πλανητική κλίμακα μέσα από το δίπτυχο υπερ – λιτότητα για τους πολλούς και καταναλωτική ευδαιμονία και σπατάλη για τους λίγους.

5. Τη νέα κοινωνία, – όταν και όποτε υπάρξει – πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε όχι σαν αναγκαιοκρατία και ένα παραγωγίστικο μοντέλο που συνεχώς θα αναπτύσσεται, όπως κάνουν οι μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι.   Η κοινωνία που θα θελήσουμε θα πρέπει να είναι πιο λιτή σε σχέση με τη  κατασπατάληση  των φυσικών πόρων και της ανθρώπινης εργασίας  που προάγει ο καπιταλισμός, αλλά αυτή την λιτότητα θα την αποφασίσουμε όλοι μας  ως κοινωνική συνθήκη γι αυτό και θα είναι  μια πράξη ελευθερίας σε αντίθεση με μορφές οικονομικής λιτότητας που προωθεί ο καπιταλισμός και οι πολιτικές ελίτ που τον εκπροσωπούν  σε ορισμένες χώρες όπως και στην Ελλάδα (λόγω συστημικής κρίσης) και είναι μια πράξη επιβολής. Μια νέα εξισωτική αντικυριαρχική και οικολογικά συνεπής κοινωνία θα αποφασίσει ότι υπάρχουν χιλιάδες προϊόντα – εμπορεύματα άχρηστα και επιζήμια για τον άνθρωπο και την φύση που πρέπει να καταργηθούν, όπως υπάρχουν εκατοντάδες άχρηστες εργασίες που καταργώντας τες απελευθερώνεις  άπειρο χρόνο για κοινωνικά και οικολογικά  ωφέλιμη εργασία. Έτσι αυτοί που κινούνται αντισυστηματικά και στην κατεύθυνση ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους χρειάζεται να εντάξουν την κοινωνική ανατρεπτική οικολογία στο καθημερινό τους λεξιλόγιο, χρειάζεται να επεξεργαστούν ένα τρίπτυχο κριτικής, δράσης και ανατροπής του υπάρχοντος αίσχους, μέσα από ένα πρόταγμα που άφορα το κοινωνικό, το θεσμικό και το οικολογικό ως μια αδιαίρετη ενότητα.

Αυτό είναι το νόημα των Μάηδων από εδώ και στο εξής και οποιαδήποτε ενασχόληση με την διεκδίκηση αυτού που υπήρξε είναι μια φενάκη, περάσανε 130 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Σικάγου, πολλές από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος ως μερικά δικαιώματα και ελευθερίες έρχεται να χτυπήσει και να πάρει πίσω, σε άλλες χώρες με τη βια και σε άλλες με χειραγωγούμενη συναίνεση η σημερινή διαχείριση του καπιταλισμού και του κράτους, ο νεοφιλελεύθερος ολοκληρωτισμός, παράλληλα την τάξη μας την έχει κατακερματίσει σε εκατοντάδες μικροσυμφέροντα το σύστημα, γιαυτό δεν πρέπει να μείνουμε στην αρχέτυπη εικόνα – έννοια του Προλεταριάτου, αλλά δοξάζοντας τους πρόγονους μας μάρτυρες του Σικάγου να αφήσουμε στην πάντα τις ταυτότητες που μας διαχωρίζουν, να ξαναβρούμε την κοινότητα μας (κομμούνα) να προχωρήσουμε σε μια σύγχρονη ενοποιητική για τους από τα κάτω σημασία, αυτή της έννοιας του Κομμουναριάτου.

Παραπομπές:

α) Σικάγο 1886 – Πώς «γεννήθηκε» η εργατική Πρωτομαγιά

β) Η Λίστα Forbes με τους πλουσιότερους του κόσμου:

γ) Tο 1% του πληθυσμού θα κατέχει πάνω από το 50% του πλούτου
http://tvxs.gr/news/kosmos/2016-1-toy-plithysmoy-tha-katexei-pano-apo-50-toy-ploytoy

δ) Προοίμιο για μια παγκόσμια ιστορία της ατιμίας

https://athens.indymedia.org/post/1540094/#sdendnote1sym

ΠΗΓΗ: ΑΤΗΕΝS INDYMEDIA

 

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής : Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Την Παρασκευή 13/3/2015 καταλήφθηκε η Νομική Σχολή σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, που βρίσκονταν σε απεργία πείνας με τα εξής αιτήματα: κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, των τρομονόμων, του κουκουλονόμου, της βίαιης λήψης DNA, της πρόσβασης και ανάλυσης του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο, καθώς και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Τέλος, στα αιτήματα περιλαμβανόταν και η άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και των συγγενών και φίλων των μελών της ΣΠΦ.

Η συγκεκριμένη κατάληψη προχώρησε σε ορισμένες ενέργειες κι είχε χαρακτηριστικά που μας βρίσκουν αντίθετους. Κατ’ αρχήν, από το πρωί της πρώτης μέρας υπήρχε face control σε (αλληλέγγυους και μη) φοιτητές. Έπειτα, κατά τη διάρκεια της «ανοιχτής» συνέλευσης της κατάληψης, γίναμε δέκτες του εκβιασμού μερίδας της συνέλευσης να ανοίξουμε και να τους παραχωρήσουμε το χώρο του ΑΚΝ, ειδάλλως θα το παραβίαζαν. Για να είμαστε σαφείς, πήγαμε στη συνέλευση με την προοπτική να εξετάσουμε ενδεχόμενη συμμετοχή μας στην κατάληψη, καθώς συμμεριζόμαστε πλήρως τα αιτήματα των απεργών, όπως άλλωστε έχει αποδείξει και η όλη στάση μας (εκδηλώσεις για ζητήματα που αφορούν την κατάσταση εξαίρεσης και τον εγκλεισμό, συμμετοχή σε προγενέστερους αγώνες κλπ). Ωστόσο, με τους όρους του «όλα ή τίποτα» και μάλιστα με τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο μας τέθηκαν, είναι αυτονόητο πως δεν θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε και αποχωρήσαμε χαρακτηριζόμενοι ως «εχθροί του κινήματος και φίλοι του κράτους».

Τις ημέρες που ακολούθησαν, η κατάληψη λειτούργησε μ’ έναν εξαιρετικά κλειστό τρόπο, αποκλείοντας όσους αλληλέγγυους δεν πληρούσαν τα χαρακτηριστικά που έτασσε. Εν τέλει, πραγματοποίησαν τον εκβιασμό τους και εισέβαλαν στο ΑΚΝ, αφαιρώντας χρήματα απ’ το ταμείο και αρκετά αναλώσιμα. Παράλληλα, παραβίασαν το στέκι του Ράδιο Ένταση και βανδάλισαν στέκια αριστερών σχημάτων. Προφανώς, το ζήτημα για εμάς δεν είναι τα χρήματα και τα αναλώσιμα, αλλά η πράξη καθαυτή, δηλαδή η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο που τοποθετεί εαυτόν στο πλαίσιο του αντικαπιταλιστικού κινήματος και προτάσσει μεταξύ άλλων την κοινωνική αλληλεγγύη.

Φυσικά δεν πέσαμε από τα σύννεφα, καθώς τέτοιες πρακτικές μας είναι γνωστές από το παρελθόν. Αυτές δεν εμφανίστηκαν από το μηδέν, αλλά απορρέουν από μια κλειστή, ιδεολογική θεώρηση της αλληλεγγύης. Δηλαδή, οι «ειδικοί της αλληλεγγύης», οι οποίοι συγκροτούν ένα υποκείμενο αγώνα, επιτρέπουν τη συμμετοχή στην αλληλεγγύη μόνο σε όσους συγκεντρώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά που αυτοί έχουν επιλέξει. Εν προκειμένω, μόνο όσοι κατ’ αυτούς είναι αναρχικοί (και όχι «ρεφορμιστές αναρχικοί», «αριστεροί» κτλ). Έτσι, στο όνομα αυτής της ιδεολογικής καθαρότητας και ηθικής υπεροχής, δικαιολογούνται πράξεις, όπως η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο.

Για εμάς, το ζήτημα της αλληλεγγύης αφορά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια και δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν ιδιοποίησης από κανέναν. Αντίθετα, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία αγώνων του παρελθόντος, η αλληλεγγύη έχει αντίκρισμα όταν αποτελεί τόπο συνάντησης των καταπιεσμένων ενάντια σε επιθετικές κρατικές πολιτικές (π.χ. το υπάρχον καθεστώς εξαίρεσης).

Θεωρούμε απαραίτητο να ανοίξει ένας κινηματικός διάλογος συλλογικοτήτων και ατόμων γύρω από αυτές τις πρακτικές, να σταματήσει να αποτελεί θέμα ταμπού, έτσι ώστε να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά και να αναδείξουμε την κοινωνική δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι εκάστοτε αγώνες. Επίσης, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την επανανοηματοδότηση της έννοιας της αλληλεγγύης στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υ.Γ. Σεβόμενοι τον αγώνα των απεργών πείνας, συμμεριζόμενοι πλήρως τα αιτήματά τους και θεωρώντας τους εαυτούς μας κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης, επιλέξαμε να μη δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις μας για την κατάληψη της Νομικής και την εισβολή στο ΑΚΝ όσο η απεργία βρισκόταν σε εξέλιξη. Η έκβαση της με την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων, δεν συνεπάγεται ούτε την άρση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ούτε την άρση των άθλιων συνθηκών φυλάκισης. Μας δίνει, όμως, δύναμη, για να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής

H mpalothia αναδημοσιεύει από athens.indymedia.org

Θεσσαλονίκη, στις 6:30: Μηχανοκίνητη πορεία από τους απεργούς της Coca Cola

cococ_0Σήμερα (Παρασκευή 17 Απριλίου) τα απόγευμα οι απεργοί της Coca Cola θα πραγματοποιήσουν μηχανοκίνητη πορεία ενημέρωσης για τον αγώνα τους και για το μποϊκοτάζ των προϊόντων της πολυεθνικής με το γνωστό σύνθημα «Ούτε γουλιά…» στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης. Οι απεργοί θα συγκεντρωθούν στις 18.30 μπροστά στα γραφεία της ΠΟΕΕΠ (Φιλίππου 43) από όπου θα ξεκινήσει η αυτοκινητοπομπή.

 

ΠΗΓΗ: Athens Indymediaindymedia

Επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου : Η κόλαση του Κάφκα

Τίτλος: Η κόλαση του Κάφκα

Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.

Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;

Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.

Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.

Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.

Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.

Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;

Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.

Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.

Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».

Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.

Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.

Αθηνά Τσάκαλου

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Θεσσαλονίκη : Κείμενο της κατάληψης Πρυτανείας στο ΑΠΘ

Σήμερα Τετάρτη 1/4 στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος για δράσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας από 2/3, πραγματοποιούμε κατάληψη στο κτήριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα αιτήματα των συντρόφων μας που απαιτούν :

-Κατάργηση ειδικής «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187 και 187Α).

-Κατάργηση ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).

-Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ.

-Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.

-Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού που παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος.

Καθώς κάποιοι απεργοί διανύουν ήδη την 31η μέρα απεργίας και ο κίνδυνος για την υγεία αλλά και την ζωή τους αυξάνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υιοθετώντας τις ίδιες αλλά και χειρότερες πρακτικές της κυβέρνησης ΝΔ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στέκεται κατασταλτικά, όπως ήταν αναμενόμενο, στον κόσμο του αγώνα. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι προληπτικές προσαγωγές πριν από τη χθεσινή πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας στην Αθήνα, καθώς και τις συλλήψεις στην παρέμβαση έξω από το κτίριο της Βουλής. Όλες αυτές οι κατασταλτικές ενέργειες ακολούθησαν τις δηλώσεις του Πανούση που μίλησε ξεκάθαρα για την κήρυξη πολέμου στον αναρχικό χώρο. Για μας αυτός ο πόλεμος υπάρχει εδώ και καιρό και δεν εκτονώνεται με την αλλαγή του προσωπείου της δημοκρατίας.

Παράλληλα συνεχίζεται η απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ, για την απελευθέρωση των συγγενών μελών της οργάνωσης. Το χθεσινό συμβούλιο αποφάσισε την αποφυλάκιση της μητέρας των Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου με αισχρούς περιοριστικούς όρους και τη παράταση της προσωρινής κράτησης της συντρόφου του πρώτου. Η μητέρα των δύο μελών αρνείται την καταβολή των 10000 ευρώ που της επιβλήθηκε, αντιδρώντας έτσι στην μη αποφυλάκιση της συντρόφου του γιου της και συνεχίζει να κρατείται.

Οποιοδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση των αποφάσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων αποτελεί βασανιστήριο και την ευθύνη έχει η δικαστική και πολιτική εξουσία.

Η ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΛΥΓΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Πορεία 17:00 στη Πρυτανεία ΑΠΘ

Συνέλευση ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και στο θεσμό του εγκλεισμού

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81/

Μποϊκοτάζ στους φούρνους του trafficking

bread_money_430

Μετά από δημοσιεύματα στον αστικό τύπο
που έβγαλαν στην δημοσιότητα υποθέσεις εξαναγκαστικής πορνείας και trafficking απο τους  αδελφούς  Γιαννακόπουλους, σύντροφοι και συντρόφισες απο τον αναρχικο-αντιεξουσιαστικο& αντιφασιστικό χώρο  πραγματοποιούν παρέμβασεις  με μοιράσματα κειμένων  στα κεντρικά καταστήματα, προκειμένου να ενημερώσουν τους πελάτες. Διαδώστε ώστε να επιτευχθεί μπουκοτάζ στα εν’λόγω καταστήματα.
οmnia sunt communia
«Οι φούρνοι Το Χωριάτικο, των αδελφών Γιαννακόπουλων, είναι βιτρίνα για να ξεπλένονται χρήματα από εξαναγκαστική πορνεία γυναικών, από τα στριπτιζάδικα και από τα ραντεβού για μασαζ». Ο Άγγελος και ο Αντώνης Γιαννακόπουλος, τα δύο αδέρφια/επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες 20 και πλέον φούρνων το Χωριάτικο και των Αττικών Φούρνων, έχουν συλληφθεί ή διαφύγει της σύλληψής τους 2 φορές στο παρελθόν, με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα εξαναγκαστικής πορνείας, εμπορίας γυναικών και trafficking, που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα. Το 2008 και το 2010, σε επιχείρηση της αστυνομίας (λευκός άρτος) και του ΣΔΟΕ στα κεντρικά γραφεία του Χωριάτικου, μεταξύ των άλλων βρέθηκαν και τα εξής: έγγραφα και σφραγίδες από offshore εταιρεία -Desena limited με έδρα την Κύπρο- που διαχειριζόταν 5 στριπτιζάδικα στην Αθήνα, ανάμεσά τους το Αλκατράζ στη Λ. Συγγρού και το Star στη Λ. Ηρακλείου. Οι επιχειρηματίες διέθεταν και μια πολυκατοικία στη Λ. Ηρακλείου 29, όπου κρατούσαν φυλακισμένες τις γυναίκες που διάφοροι πελάτες βίαζαν επί πληρωμή. Το ελληνικό παράρτημα εμπορίας σαρκός συνεργαζόταν με αντίστοιχα μαφιόζικα κυκλώματα της Ρωσίας. Μέσω ταξιδιωτικού γραφείου και εταιρείας ευρέσεως εργασίας, έρχονταν σε επαφή με γυναίκες από Ρωσία, Λιθουανία, Πολωνία, και με υποσχέσεις για δουλειά στην Ευρώμη τις έφερναν στην Ελλάδα. Έκτοτε ξεκίναγε ο εφιάλτης γι’αυτές τις γυναίκες: έμεναν φυλακισμένες και εξαναγκάζονταν να εκδίδονται ή να δουλεύουν σε στριπτιζάδικα. Οι νταβατζήδες Γιαννακόπουλοι με τους συνεργάτες τους τις εκβίαζαν μέσω των χαρτιών τους, των οικογενειών τους ή ακόμα και με την απειλή της ζωής τους. Στη μαφιόζικη επιχείρηση, πέρα από τους φύλακες των γυναικών, τους μεταφορείς, τους λογιστές που εργάζονταν για λογαριασμό τους, υπήρχε και ένας απόστρατος αστυνομικός, ο οποίος είχε αποταχθεί λόγω κατάχρησης 70 εκατομμυρίων δραχμών από το ταμείο του Τμήματος Αλλοδαπών. Ο συγκεκριμένος είχε σημαντικό ρόλο μέσα στην οργάνωση των νταβατζήδων, μιας και λόγω των επαφών του μπορούσε να εξασφαλίζει χαρτιά για τις φυλακισμένες γυναίκες. Τώρα ο συγκεκριμένος είναι υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους του Χωριάτικου. Παρά τις 31 συλλήψεις (μεταξύ αυτών και ο Αντώνης Γιαννακόπουλος που κάθησε ένα χρόνο προφυλακισμένος), τις εφόδους, τις προφυλακίσεις και τις διώξεις που ασκήθηκαν στην πρώτη επιχείρηση της αστυνομίας το 2008 (λευκός άρτος), τα μέλη του κυκλώματος αποφυλακίστηκαν και άμεσα συνέχισαν το εμπόριο και την εκπόρνευση των γυναικών. Μια γυναίκα που ξέφυγε από το κύκλωμα των νταβατζήδων, μια ανώνυμη επιστολή και ένα τηλεφώνημα στην πολωνική πρεσβεία από φυλακισμένη γυναίκα, ήταν οι αφορμές ώστε η αστυνομία να διεξάγει την επιχείρηση Λευκός Άρτος Νο2, το 2010, και να προβεί πάλι σε 17 συλλήψεις. Καμία υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει και οι νταβατζήδες/έμποροι σάρκας συνεχίζουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια με τις ευλογίες του κράτους και των δικαστών.
Πηγή: Indymedia ATHENS INDYMEDIAlogo

Αθώοι οι 3 σύντροφοι στο Αγρίνιο, ανταπόκριση (29/1/15)

Αθώοι οι τρεις σύντροφοι που δικάζονταν για αντίσταση, εξύβριση κατά συρροή, απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, απρόκλητες σωματικές βλάβες και διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης μετά το όργιο καταστολής σε μαθητική συγκέντρωση έξω από το δημαρχείο Αγρινίου στις 6-12-2014.

Κατέρρευσε ηχηρά μια ακόμη αστυνομική σκευωρία σε βάρος αγωνιζόμενων ανθρώπων που επιλέγουν να διαταράσσουν τον κοινωνικό λήθαργο διεκδικώντας ουσιαστική κοινωνική επικοινωνία μέσα από έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο όπου κατατίθενται και ζυμώνονται ανοιχτά, δράσεις, προτάσεις, αναλύσεις, κριτική, (αντί)στάσεις, για τα κοινά (αναγκαία) ζητήματα.

Άνθρωποι που διεκδικούν έτσι το δημόσιο βήμα τους στα κοινά αφού τα θεσμικά μικρόφωνα – κανάλια επικοινωνίας είναι πάντα κλειστά στον ανεξέλεγκτο λόγο – αυτόν που δεν αναγνωρίζει κανενός είδους προσχήματα. Κι όταν ακόμα η σιωπή και ο φόβος απλώνονται τόσο στην κοινωνία όπου αποκλείονται διαρκώς από το δημόσιο λόγο, διαστρεβλώνεται η απεύθυνσή τους, συκοφαντούνται και απομονώνονται εξαιτίας όλο και περισσότερων εκβιασμών που τίθενται στην κοινωνία, επιλέγουν να διαταράσσουν και πάλι αυτό το καθεστώς, είτε με συνθήματα, είτε με καταλήψεις – διαδηλωσεις, είτε με τη φασαρία μιας βιτρίνας που πέφτει, είτε με φωτιά απέναντι στο σκοτάδι του φασισμού (που σε εκείνη τη συγκυρία ήθελε τη ζωή του αναρχικού απεργού πείνας Ν. Ρωμανού). Αποτελώντας αναπόσπαστο κοινωνικό κομμάτι οι αναρχικοί αγωνιστές κουβαλώντας όλη τη μπόχα της σύγχρονης εξουσιαστικής κοινωνίας δεν διεκδικούμε την καθαρότητα αλλά την ίδια την απελευθερωμένη από την εξουσία ευρεία κοινωνική επικοινωνία συνεργασία δημιουργία …. προς κάτι το ανθρωπινότερο για εμάς αλλά και για τους επόμενους, μην αψηφώντας ότι όλα τα διλλήματα κρίνονται σε χρόνο ενεστώτα.

Η αίθουσα (από τη μεριά που κάθονταν οι μπάτσοι), πάγωσε όταν μπάτσος κατηγορίας ανέφερε ότι η αστυνομία λειτουργεί με τη λογική της συλλογικής ευθύνης και με φρονηματικού τύπου κριτήρια, σε βάρος αυτών των κοινωνικών ομάδων ή ατόμων που εμπλέκονται σε διαδικασίες αγώνα. Ο ίδιος μπάτσος δεν κατάλαβε ότι έτσι παραδέχτηκε πως αυτή του η θέση όντας εναρμονισμένη με τις εντολές τις κεντρικής διοίκησης καταδεικνύει τις διαθέσεις της εξουσίας απέναντι σε όποια μορφή ανοιχτού-ελεύθερου ή έστω δημοκρατικού διαλόγου αλλά και το διαχρονικό ρόλο της αστυνομίας στον κοινωνικό ανταγωνισμό. Ο ίδιος, ίσως πάλι άθελά του, συμπαρατάχτηκε έτσι με τη θέση των κατηγορούμενων ότι η δίωξη τους είναι πολιτική.

Το δικαστήριο φυσικά κατάλαβε ότι επρόκειτο για μια γελοία σύλληψη, για μια γελοία δικογραφία και μια ακόμη πιο γελοία υποκριτική, και είτε ήθελε είτε όχι, σαμποτάρισε τις αστυνομικές μακρο-κατασταλτικές επιδιώξεις, μην μπορώντας να ταυτιστεί στο παραμικρό (ούτε στο επίπεδο της κατηγορίας της αντίστασης) με αυτήν.. που θέλει να κρυφτεί αλλά ο χρυσαυγιτισμός δεν την αφήνει. Αλλά και την αστική δημοκρατία την πιάνει ένα άγχος να αναγνωριστεί ως καθεστώς, έτσι και οι δικαστές ξεχνώντας το πακέτο των 3 αντι-τρομοκρατικών νόμων ανέφεραν ότι στην Ελλάδα δεν δικάζεται το φρόνημα. Ή ακόμα, όταν, εστιάζοντας στο κατηγορητήριο αποφεύγουν να κριθεί το ουσιαστικό υποκείμενο των κατηγοριών –σε ποιά συνολικότερη κατάσταση έλαβαν χώρα τα συγκεκριμένα ¨αδικήματα¨ που στοιχειοθετούν τις κατηγορίες; ποιοι οι λόγοι που τα προκάλεσαν; πια τα κίνητρα και που απευθύνεται-ποιους ωφελεί η αξία τους; Θεωρείται αδίκημα μια πράξη αντίστασης αυτού που βάλλεται; Πως η ¨δικαιοσύνη¨ εστιάζει στη βιτρίνα και όχι στη ζωή; Η απάντηση είναι ότι η αστική δικαιοσύνη απαντά στις ανάγκες του κράτους και όχι της κοινωνίας .

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα προς την (δημοκρατική) έδρα θα ήταν κατά πόσο θεωρούν ότι τα δεκάδες χρόνια που μοιράζουν κάθε μέρα αλλά και συνολικότερα οι αποφάσεις τους απέναντι σε μικροπαραβάτες, φτωχοδιάβολους, μετανάστες, ρομά, μικροκλεφτρόνια, χρήστες ουσιών, που συνήθως ανήκουν στις χαμηλότερες ταξικά κοινωνικές ομάδες και αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας που δεν ποδηγετείται εντός του δημοκρατικοφανούς πλαισίου ασφυκτικού κοινωνικού ελέγχου που επιβάλλεται στρατιωτικά και πολιτικά σε βάρος όλων, εξυπηρετεί την κρατική αναγκαιότητα της δημιουργικής καταστροφής απαξιωμένου ανθρώπινου δυναμικού ή την κοινωνική ειρήνη η οποία θα υπάρξει πραγματικά μόνο σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Η αστική δικαιοσύνη φέρει ευθύνη απέναντι σε μια νεολαία αποκλεισμένη από βασικά κοινωνικά αγαθά αλλά και για το καθεστώς καταπίεσης ανισότητας και εκμετάλλευσης που υποθάλπτουν και εξωραΐζουν. Το επίδικο δεν είναι ποτέ στο κατηγορητήριο.

Μπάτσοι και δικαστές καλούνται αμφότεροι να αναγνωρίσουν τον αντικοινωνικό ρόλο των θεσμών και του κράτους και να διαχωρίζουν τη θέση τους σύμφωνα με τη συνείδηση τους από το εντεταλμένο καθήκον -προϊόν της σύμβασης κοινωνικής υποτέλειας που ονομάζουμε Σύνταγμα. Να χρησιμοποιήσουν τα συλλογικά συνδικαλιστικά τους όργανα όπως για το ύψος των μισθών τους έτσι και ενάντια στην κρατική γραμμή σήμερα για την οριστική κατάργηση του θεσμού της αστικής δικαιοσύνης, της αστυνομίας και συνολικά του κράτους αύριο. Καθώς, και για την αντικατάσταση του συγκεντρωτικού – ιεραρχικού μορφώματος από τις αυτοδιευθυνόμενες, οριζόντια οργανωμένες, αλληλεγγύες κοινότητες. Αντιστεκόμενοι και οι ίδιοι στον ολοκληρωτισμό που επιβάλλεται στην κοινωνία, προκειμένου να μην αποτελούν κοινωνική ομάδα απέναντι στα ζωτικά συμφέροντα όλης της κοινωνίας και έτσι να μην αποτελούν στόχο της κοινωνικής αντίστασης αλλά μέρος της.

Απέναντι στον ποινικό κώδικα εμπιστευόμαστε το κοινωνικό – ταξικό κίνημα που διεκδικεί τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα, το οποίο συνθέτει και ανταποκρίνεται στον ορθό λόγο, τον κάνει κτήμα όλης της κοινωνίας, κόντρα στις σειρήνες της αστικής ενημέρωσης και πολλάκις έχει καταδικάσει τους θεσμούς του κράτους και τους εντεταλμένους δημίους του για εγκλήματα συνείδησης. Εκεί και θα κριθούμε όλοι.. στο δίπολο κανίβαλος ή άνθρωπος –στο αν τελικά αποτελούμε κοινωνικά κομμάτια που επιδιώκουν την ελευθερία, την ευημερία και την πρόοδο για όλο το κοινωνικό σώμα ή παράσιτα σε αυτό.

Η δικαιοσύνη χτίζεται συλλογικά στη συνείδηση των ανθρώπων μέσα από τα κοινά βιώματα και την επικοινωνία, για αυτό πρέπει να προωθείται ο ανοιχτός δημόσιος λόγος, για να απονέμει τα του καίσαρος στον καίσαρα.

Μέχρι τότε ο αγώνας για να σπάσουμε το τείχος της σιωπής και των ψεμάτων, για να καταστραφεί η κυριαρχία και η εκμετάλλευση, δεν θα συνδιαλέγεται και δε θα παρεκκλίνει της κοινωνικής δικαιοσύνης. Του δίκιου που πηγάζει από τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Υ.Γ. Τα τοπικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ που εστιάζουν στην άμεση είδηση αιτιολογώντας στη γρήγορη ενημέρωση την ύπαρξη τους τελικά δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να χρησιμοποιούν επιλεκτικά την επικαιρότητα κατά το δοκούν (άλλοτε) κατασκευάζοντας κλίμα φόβου, παραπλανώντας και (άλλοτε) στοχοποιώντας ανάλογα με τις σκοτεινές τους επιδιώξεις στο πλάι των πολιτικών τους προϊστάμενων. Προφανώς και πληροφορήθηκαν την αθώωση των 3 συντρόφων αλλά δεν έγραψαν ούτε λέξη. Σε αντίθεση με το ζήλο που έδειξαν να καλύψουν άμεσα τα ¨επεισόδια¨ στο δημαρχείο που ως γνωστόν προκαλούν οι αναρχικοί-αντιεξουσιαστές προωθώντας παράλληλα τα ψεύδη της αστυνομικής διεύθυνσης, συνεισφέροντας για μια ακόμα φορά στο έργο της καταστολής και καλύπτοντας τους συναδέλφους τους στα τάγματα ασφαλείας.

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

https://athens.indymedia.org/post/1539302/

Ανακοίνωση της Mayfirst σχετικά με την έρευνα για το Athens IMC

ATHENS INDYMEDIAlogoΔήλωση σχετικά με την εντολή του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το Athens IMC

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει εκδώσει εντολή για συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με ένα μέλος της May First / People που χρησιμοποιεί ένα διακομιστή της May First / People Link.

Ομοσπονδιακή δικηγόροι έστειλαν την κλήτευση στις 5 του Σεπτέμβρη 2014 ζητώντας συγκεκριμένα δεδομένα και τα στοιχεία του λογαριασμού για το Athens Indymedia Center.

Υπήρξε συνεχή επικοινωνία μεταξύ των δικηγόρων μας στο Electronic Frontier Foundation (EFF) και το Γραφείο του Εισαγγελέα των ΗΠΑ. Οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι μέχρι στιγμής δεν εξήγησαν το κίνητρο για την εντολή.

Η May First / People Link αντιστέκεται να αποκαλύψει οποιαδήποτε πληροφορία των μελών της προς τη κυβέρνηση, εκτός εάν το μέλος συνεναίσει να δωθούν οι εν λόγω πληροφορίες.

Έχουμε συζητήσει εκτενώς με το εν λόγω μέλος, Athens IMC, και έχουμε μαζί αποφασίσει σε μια απάντηση προς την κυβέρνηση, να γίνει για λογαριασμό μας από τους δικηγόρους μας προς τους ομοσπονδιακούς δικηγόρους. Περιμένουμε την απάντηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Πιστεύουμε ότι η απελευθέρωση των στοιχείων μέλους αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος των μελών μας στην ιδιωτικότητα, ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και ένα που προστατεύει την ικανότητα των μελών μας για να συμμετάσχουν στον ακτιβισμό και την πολιτική οργάνωση. Στην περίπτωση του IMC Athens, υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία δεδομένου ότι αυτό μπορεί να είναι μια συλλογική προσπάθεια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να βοηθήσει την ελληνική κυβέρνηση σε δραστηριότητες που μπορεί να παραβιάζουν τα δικαιώματα των μελών μας και ακόμη να καταλήξουν σε ποινική δίωξη εναντίον τους.

Η διευκόλυνση, η υπεράσπιση και προστασία των δεδομένων των μελών μας και της ικανότητάς τους να λειτουργούν ως ακτιβιστικές οργανώσεις είναι στο επίκεντρο της αποστολής της MF / PL. Δεν συνεργζόμαστε με κυβερνητικές εισβολές εκτός αν τα συγκεκριμένα προσβεβλημένα μέλη συμφωνήσουν σε μια τέτοια συνεργασία. Είναι αυτή η πολιτική που καθοδηγεί τις πράξεις μας.

Θα συνεχίσουμε να κρατάμε ενήμερα τα μέλη ως προς την εξέλιξη της υπόθεσης. Αυτή τη στιγμή, τα περισσότερα δεδομένα των μελών της MF / PL δεν επηρεάζονται ή απειλούνται.

Ερωτήσεις μπορούν να απευθύνονται στον Alfredo Lopez στο alfredo (at) mayfirst.org.

από: athens.indymedia

Ανακοίνωση της συλλογικότητας του “εργασιακού δελτίου”για τη νέα απόπειρα καταστολής του Athens.Indymedia

bear-funny-animal-humor-19936971-2048-2048Για πολλοστή φορά η εξουσία προσπαθεί να καταστείλει το Athens.Indymedia. Αυτή τη φορά ξεδιάντροπα ζητήσανε από τα αφεντικά τους, τους αμερικάνους, να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, οπως λέει η συλλογικότητα διαχείρισης.  Προηγήθηκε άλλη απόπειρα σε Βρεταννικό έδαφος, στο Bristol.Indymedia, οπου η εκεί εξουσία απέκτησε φυσική πρόσβαση στο server τους.
Η επιχείρηση καταστολής όσων Indymedia και κινηματικών σελίδων λειτουργούν είναι προφανής υπό καθεστώς κρίσης και απόλυτης χειραγώγησης των μαζών. Τα κρατικοδίαιτα μέσα κρατικής παραμόρφωσης της αλήθειας δεν πείθουν και δεν επαρκούν για την κρατική προπαγάνδα που στοχεύει κυρίως τους μικροαστούς. ‘Ολο και περισσότεροι προσπαθούν να ενημερωθούν από εναλλακτικές ανεξάρτητες πηγές πληροφόρησης, γεγονός που ενοχλεί την εξουσία, αφού έτσι περιορίζεται το εύρος της προπαγάνδας τους.

Η αντιπληροφόρηση δε λογοκρίνεται

δε φιμώνεται δεν καταστέλλεται

 

Σε μια εποχή, που εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες καταστέλλονται, μετανάστες και μετανάστριες βαφτίζονται παράνομοι, συνεχίζουν να φυλακίζονται  σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονούνται, η  αστική δημοκρατία αντικαθίσταται από μιά σύγχρονη χούντα με τους συνήθεις δυτικούς προστάτες. Τα μέσα αντιπληροφόρησης αποτελούν τη συλλογική φωνή που απευθύνεται στους ανθρώπους του μόχθου. Αποτελούν τη φωνή όλων εκείνων που σκόπιμα συκοφαντούνται, απαξιώνονται και καταστέλλονται από τον κρατικό μηχανισμό.

Τα μέσα αντιπληροφόρησης είναι τα δικά μας μέσα.

Το Athens Indymedia είναι επίσης ένα δικό μας μέσο. 

Σε μια περίοδο που μια ολόκληρη κοινωνία δυσκολεύεται ακόμα και να ανασάνει από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστολή, οι μικρές ή μεγάλες τοπικές αντιστάσεις, οι μικροί ή μεγάλοι εργατικοί αγώνες, προσπαθούν να μεταδώσουν την σπίθα της επανάστασης από αυτά τα μέσα.  Ακριβώς αυτή τη στιγμή και ακριβώς επειδή οι πραγματικοί τρομοκράτες τρομοκρατούνται από τις κοινωνικές αντιστάσεις, η εξουσία επιχειρεί να επιβάλλει τον επικοινωνιακό σκοταδισμό των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Η φίμωση και η καταστολή των μέσων αντιπληροφόρησης δεν θα περάσει στα ψιλά γράμματα ούτε αυτή τη φορά.

Εμείς, η συνέλευση του “εργασιακού δελτίου”  είμαστε αλληλέγγυοι στο Athens.Indymedia και κάθε άλλο μέσο αντιπληροφόρησης που είναι στόχος της κρατικής εξουσίας.

ΠΗΓΗ:ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΔΕΛΤΙΟ