Παράρτημα και Στέκι στα ΤΕΙ

Image scaled down

Το βράδυ της Δευτέρας 5/8 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αλληλεγγύης στις καταλήψεις της Πάτρας – Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα και Στέκι στα ΤΕΙ οι οποίες εκκενώθηκαν μετά από επιχείρηση των μπάτσων τα ξημερώματα της ίδιας μέρας.

Αναρτήθηκαν πανό στην αγορά της πόλης όπου φωνάχτηκαν συνθήματα και μπροστά από το δημαρχείο

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, τους ελευθεριακούς χώρους και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα

Οι ιδέες μας δεν εκκενώνονται

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες

α.ο. μπαρούτι

baruti.espivblogs.net

Επιχείρηση της αστυνομίας κατά του κινήματος No TAV: κατηγορίες για τρομοκρατία και ανατροπή

Στην κοιλάδα Susa και το Τορίνο, δεκάδες σπίτια και ακόμη και τα εστιατόρια που ανήκουνε σε ακτιβιστές από το No TAV από την ομάδα Comitato di Lotta Popolare έχουν ερευνηθεί σε μια ασυνήθιστη αντι-τρομοκρατική και υπονομευτική επιχείρηση της αστυνομίας. Η αστυνομία έψαχνε για “εκρηκτικά, αιχμηρά αντικείμενα, αντικείμενα κατάλληλα για την κοπή περιφράξεων και οπτικοακουστικών και ψηφιακών συσκευών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον εντοπισμό πιθανών συνεργών”.

Έρευνες και συλλήψεις έλαβαν χώρα σύμφωνα με το άρθρο 280 του Ιταλικού Ποινικού Κώδικα κατά προτίμηση και όχι από τα άρθρα 270 και 270bis που συνήθως χρησιμοποιούνται. Αυτό απεικονίζει την σημαντικότητα μιας εκ νέου ενοχοποίησης του αγώνα No TAV από τη δικαστική εξουσία, με τα αποτελέσματα να κρίνονται από τις ενέργειες της αστυνομίας. Οι κατηγορίες που σχετίζονται με το άρθρο 280 («ανατροπή της δημοκρατίας») είναι πιο εύκολο να ασκηθούν από εκείνες που σχετίζονται με το άρθρο 270 («εγκληματική οργάνωση»). Για τις κατηγορίες του άρθρου 280 (το οποίο μπορεί να επιφέρει ποινές φυλάκισης έως και 30 ετών), ένας δικαστής χρειάζεται μόνο ένα-δυο τραυματίες αστυνομικούς. Οι κατηγορίες του άρθρου, από την άλλη πλευρά, είναι δύσκολο να ασκηθούν σε αναρχικούς (που συχνά συμμετέχουν σε διαδηλώσεις), διότι δεν έχουν την τάση να συμμετέχουν σε μια επίσημη οργάνωση. Επιπλέον, η χρήση των βομβών βενζίνης (βόμβες μολότοφ) αντιμετωπίζεται πιο σοβαρά από το Ιταλικό δίκαιο.

Αυτές οι έρευνες και οι συλλήψεις σχετίζονται με τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στις 10 Ιουλίου, όταν πέτρες και κροτίδες πετάχτηκαν στο βαριά οχυρωμένα εργοτάξιο και πολλοί διαδηλωτές συνελήφθησαν. Μετά τις συλλήψεις, πολλές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες. Λίγες μέρες αργότερα, όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι.

Στις 19 Ιουλίου, άλλη μια διαδήλωση, μια πορεία μέσα στο δάσος στην περιμετρική περίφραξη του εργοτάξιου, κατέληξε να είναι πολύ άσχημη με 63 τραυματίες, δύο προφυλακισμένους και επτά συλληφθέντες. Ανάμεσά τους ήταν η Marta, ακτιβίστρια η οποία έχει αναφερεί παρενόχληση και εξευτελισμό από την αστυνομία. Έμεινε για τέσσερις ώρες με σχισμένο χείλος (παρά την εντολή ενός γιατρού της αστυνομίας για άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο), ενώ οι αστυνομικοί την φτύνανε και την προσβάλλανε.

Η ένταση μεγαλώνει στην κοιλάδα Susa. Τα τζιπ της αστυνομίας που μεταφέρουν αξιωματικούς έχουν παρατηρηθεί κοντά στη κατασκήνωση No TAV στην Venaus και άλλα οχήματα της αστυνομίας φρουρούν διάφορα μέρη της κοιλάδας. Οι ακτιβιστές του No TAV πιστεύουν ότι το νέο κύμα των ερευνών και των κατηγοριών δείχνουν την επιθυμία του δικαστικού συστήματος να αυξήσει το επίπεδο της καταστολής. Δεν υπήρξαν περισσότερες συλλήψεις, αλλά τώρα υπάρχει η απειλή να ασκηθούν πιο σοβαρές κατηγορίες, κατηγορίες που μπορούν να οδηγήσουν, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, σε μεγάλης διάρκειας προφυλακίσεις.

Ως υποσημείωση – η αναφορά του αγώνα No TAV, σε όλες τις μορφές του, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι εξαιρετικά μεροληπτική. Παρουσιάζοντας μερικώς την ιστορία στο κόσμο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (όπως το La Stampa, μια εφημερίδα με έδρα το Τορίνο), ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αποκτήσουν μια συγκεκριμένη άποψη, χωρίς εναλλακτικές εκφράσεις.

Σχετικά άρθρα:

The No-TAV Struggle in the Susa Valley

[fr] La lutte des No-TAV dans la Val de Suse

[es] La lucha en contra del TAV Turín-Lyon

Πηγές:

[it] Notav.info

[it] Contropiano

Πηγή: https://strugglesinitaly.wordpress.com/2013/08/01/en-police-operation-against-no-tav-charges-of-terrorism-and-subversion/

σχετικα:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1485001

Το NO TAV είναι μια κινητοποίηση στη Val di Susa στο Πιεμόντε της Ιταλίας, ενάντια στην κατασκευή ενός νέου σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας που θα ενώνει το Τορίνο με τη Λυόν στη Γαλλία. Η γραμμή αυτή είναι μέρος ενός σχεδίου της Ε.Ε. για τη σιδηροδρομική ένωση της Λυόν με τη Βουδαπέστη κι έπειτα την Ουκρανία. Ανάλογες κινητοποιήσεις εμφανίστηκαν στις αρχές του ’90 στη Φλωρεντία, την Μπολόνια και τη Ρώμη, όμως η μαχητικότητα και η άγρια καταστολή με την οποία αντιμετωπίστηκε το κίνημα στη Val di Susa έκαναν τη συζήτηση να διαδοθεί παντού.

Η απλή λογική πίσω απ’ το κίνημα είναι ότι μια νέα σιδηροδρομική γραμμή μέσα απ’ την κοιλάδα είναι παντελώς άχρηστη και περιττή, και ο μόνος σκοπός που εξυπηρετεί είναι η κερδοφορία των διαφόρων ιδιωτικών εταιριών που έχουν μερίδιο στην κατασκευή και λειτουργία της. Το NO TAV θεωρεί πως η τρέχουσα σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Πιεμόντε και Γαλλίας είναι αποτελεσματική, δεδομένου ότι η κίνηση στην περιοχή δεν είναι ποτέ τόσο ψηλή. Ακόμα πιο σημαντικό, η κατασκευή μιας νέας γραμμής θα κατέστρεφε οριστικά και αμετάκλητα ένα τεράστιο μέρος της κοιλάδας Susa, προκαλώντας μια περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν και τα χωριά να χάνουν τον χαρακτήρα τους ή να εξαφανίζονται εντελώς.

Τα τρένα υψηλής ταχύτητας θεωρούνται στην Ιταλία “στρατηγικού ενδιαφέροντος” επενδύσεις, κάτι που σε μετάφραση απ’ την πολιτική παπαρολογία σημαίνει ότι η νομοθεσία επιτρέπει οποιοδήποτε έργο ΧΩΡΙΣ διαβούλευση με τον τοπικό πληθυσμό και οποιονδήποτε αρμόδιο θεσμό (στμ: συγκεκριμένα η περιοχή του TAV στη Val di Susa έχει κηρυχθεί στρατιωτικοποιημένη με συνέπεια μεταξύ άλλων οι γεωργοί να περνούν από αστυνομικό-στρατιωτικό έλεγχο για να πάνε στα χωράφια τους). Σε μια εποχή οικονομικής κατάρρευσης όπως αυτή που διέρχεται η Ιταλία, τα έργα αυτά αξιώνουν δισεκατομμύρια απ’ τα χρήματα των φορολογουμένων, εις βάρος των βασικών αναγκών τους, όπως η εκπαίδευση και η υγεία. Οι μόνοι κερδισμένοι δεν είναι παρά οι κατασκευαστικές και εκμεταλλεύτριες ιδιωτικές εταιρίες που κερδοσκοπούν, και που όταν λόγω της χαμηλής ζήτησης για τη γραμμή το έργο θα τους φανεί μη-βιώσιμο, οι φορολογούμενοι θα ξανακληθούν να φορτωθούν τη χασούρα. Όπως στο Rossport, στην Ιρλανδία, οι αντιρρήσεις και οι προτάσεις του τοπικού πληθυσμού αγνοούνται πλήρως μπροστά στην μόνη σύγχρονη θεότητα: το χρήμα.

Το NO TAV έχει δημιουργήσει τον δικό του σχεδιασμό για την περιοχή, που συμπεριλαμβάνει:
-Αναδιάρθρωση των διαδικασιών παραγωγής και διανομής προκειμένου να μειωθούν οι μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων, ειδικά οι μακρυνές.
-Υποστήριξη των τοπικών βιώσιμων ανταλλαγών αντί για τις μεγάλες επιχειρήσεις
-Δημιουργία ή βελτίωση των ήδη υπαρκτών μέσων βιώσιμης και πράσινης μεταφοράς για τους εργαζόμενους και τους φοιτητές
-Υποστήριξη της χρήσης της ήδη υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής

Πηγή: http://www.notavtorino.org/ μέσω http://italycalling.wordpress.com/2011/07/03/brief-history-of-the-no-tav-movement/

Μικρό χρονικό των τελευταίων ημερών:

24 Μάη: Πορεία και συγκρούσεις στην Maddalena του Chiomonte, μετά από επίθεση της αστυνομίας. Το ίδιο σκηνικό και 3 ημέρες μετά.

27 Ιούνη: Η νυχτερινή λαμπαδηδρομία εκατοντάδων διαδηλωτών έξω απ’ την πόλη Venaria δέχεται άγρια επίθεση 2.000 μπάτσων με πλήρη ανάρτηση. Στο κέντρο της πόλης, όχημα των ιταλικών ΜΑΤ επιταχείνοντας χτυπά και αφήνη νεκρή ηλικιωμένη γυναίκα. Διαδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης οργανώνονται σε πολλές πόλεις ολόκληρης της χώρας. Ακτιβιστές που είχαν επισκεφτεί την Παλαιστίνη κάνουν λόγο για ομοιότητα στην κλίμακα και τις τακτικές της καταστολής. Μερικά βιντεάκια: video 1, video 2, video 3 . 30 διαδηλωτές και 30 αστυνομικοί τραυματίες.

3 Ιούλη: Οργανωμένες συγκρούσεις 6.000 (σύμφωνα με την αστυνομία) διαδηλωτών με την αστυνομία. Χρηση μολότωφ, μπουκαλιών με αμμωνία και κροτίδων από μεριάς των διαδηλωτών. Τουλάχιστον 188 αστυνομικοί τραυματίες και 15 διαδηλωτές. Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για εισαγόμενους ακτιβιστές από Γαλλία, Ισπανία και Γερμανία… Σύλληψη τεσσάρων διαδηλωτών. Ντοκουμέντο αστυνομικής βίας (κακοποίηση διαδηλωτή και είσοδος μπουλντόζας μέσα από αρχαιολογικό χώρο καταστρέφοντας μέρος του). Αστυνομικοί, μπράβοι και πυροσβέστες συνεργάζονται αγαστά στους προπηλακισμούς διαδηλωτών.

Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για ακτιβιστές απ’ τον ανταγωνιστικό χώρο που διείσδυσαν στη διαδήλωση με κράνη και εργαλεία για πόλεμο, προκαλώντας την αντίδραση της αστυνομίας. Αν και αυτή η τακτική του “Διαίρει και βασίλευε” είχε φέρει αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης μετά τις συγκρούσεις στη Γένοβα, το δίκτυο των τοπικών επιτροπών NO TAV με συνέντευξη τύπου που θα δώσει την επόμενη μέρα θα πάρει μια αρκετά διαφορετική θέση: “Δεν ήταν το Black Block, ήταν απλοί άνθρωποι που συγκρούστηκαν, η πλειοψηφία των οποίων ντόπιοι. Ήρθαμε προετοιμασμένοι με κράνη και μάσκες μετά τα όσα συνέβησαν στις 27 Ιούνη, αλλά ήρθαμε με γυμνά χέρια. Μετά την επίθεση της αστυνομίας με δακρυγόνα, πέτρες και κανόνια νερού, υπερασπιστήκαμε τους εαυτούς μας με όποιον τρόπο μπορούσαμε. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνουμε”. δήλωσε ο Maurizio Piccione ανοίγοντας την εκδήλωση. Ένας άλλος εκπρόσωπος δήλωσε “η λαϊκή αντίσταση είναι ο τρόπος μας να κάνουμε πράγματα. Η μόνη κατηγορία που θα δεχθούμε είναι ότι αντισταθήκαμε σε μια κατάσταση που δε δημιουργήσαμε εμείς. Το Black Block xρησιμοποιείται σαν αποδιοπομπαίος τράγος, γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν το γεγονός ότι μια ολόκληρη περιοχή αντιστέκεται. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους κατοίκους της Val di Susa που αντέξανε, και είμαστε περήφανοι γι αυτό.”

4 Ιούλη: Το τροχόσπιτο-στέκι του κινήματος NO TAV που είχε αγοραστεί με δωρεές των συμμετεχόντων στο κίνημα πυρπολήθηκε αργά την νύχτα, αποκαθιστώντας εν μέρει το πληγέν δέος της αστυνομίας.

5 Ιούλη: Κατάληψη των ταμείων στο σιδηροδρομικό σταθμό της Νάπολης από 70 αντιεξουσιαστές και αυτόνομους, σε αλληλεγγύη με το κίνημα NO TAV.

10 Ιούλη: Καθαρισμός του δάσους της κοιλάδας μετά από κάλεσμα του κινήματος NO TAV.

13 Ιούλη: Πορείες αλληλεγγύης στη Ρώμη και σε άλλες πόλεις.

14 Ιούλη: Τρία τάγματα αλπινιστών που επιστρέφουν από την Καμπούλ στρατοπεδεύουν στη Val di Susa. Φήμες ότι ο στρατός θα αντικαταστήσει την αστυνομία στην περιοχή.

15 Ιούλη: Δίκη και αποφυλάκιση των ως τώρα συλληφθέντων. Στρατιωτικο-αστυνομική φρουρά στις φυλακές του Τορίνο για πρόληψη αναταραχής.

16 Ιούλη: Λαϊκή γιορτή και συλλογικό δείπνο στο Τορίνο.

23 Ιούλη: Μετά από κάλεσμα του ανταγωνιστικού χώρου οργανώνονται πορείες που καταλήγουν σε πολύωρες οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής στο Μιλάνο και σε άλλες πόλεις. Διαμεσολαβούν διάφορες δράσεις, μπλοκαρίσματα τρένων, εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, λαϊκές γιορτές, καταστροφές περιφράξεων, μηχανημάτων κοκ.

24 Ιούλη: Εμπρηστικό σαμποτάζ εναντίον συνεργάτιδος εταιρίες του TAV. Καταστράφηκαν τα γραφεία της εταιρίας και εκσκαφικά μηχανήματα. Έχουν προηγηθεί ανάλογες δράσεις, από τον ξυλοδαρμό του Ferdinando Lazzaro, ιδρυτικού μέλους της Italcoge που κατέληξε στο νοσοκομείο με σπασμένο αγκόνα, μέχρι βανδαλισμούς σε σχετικούς στόχους (μηχανήματα, περιφράξεις, προσωπικά οχήματα διευθυντών εταιριών). Η ιστοσελίδα ΝΟ TAV πάντως θα καταδικάσει τις δράσεις αυτές που “δεν προάγουν τον ίδιο σκοπό με την μαζική αντίσταση”, συνεχίζοντας μια προβληματική παράδοση αποστασιοποίησης απ’ την μειοψηφική δράση που κρατά απ’ το ’70 στο ιταλικό κίνημα. Πηγή: http://sysiphus-angrynewsfromaroundtheworld.blogspot.com/

25 Ιούλη: Νέος γύρος συγκρούσεων στο Chiomonte. 5 αστυνομικοί στο νοσοκομείο.

28 Ιούλη: Πορεία και συγκρούσεις εκ νέου στο Chiomonte. Στο Τρέντο, πυρπολείται μια κεραία της Vodafone σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς κρατουμένους Costa, Billy, Silvia (it) και τον αγώνα ενάντια στο TAV.

29 Ioύλη: Επιθετική πορεία 300 αντιεξουσιαστών-αυτόνομων στον χώρο του TAV στο Τορίνο, με πέτρες, κροτίδες, καπνογόνα, κατάφεραν ζημίες σε μηχανήματα, ενώ η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και αντλίες νερού. 6 αστυνομικοί τραυματίστηκαν στις συγκρούσεις.

29-30 Iούλη: Επιχειρήσεις από τους Digos (εκαμ) εναντίον αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού, αυτόνομου και του NO TAV κινήματος στο Chiomonte και στο Τορίνο. Τα εύρετρα (μάσκες, σφενδόνες κλπ) παρουσιάζονται στα ΜΜΕ με σοκαριστικό τρόπο. Στο μεταξύ, φαίνεται να έχουν εξαντληθεί οι αντιασφυξιογόνες μάσκες απ’ όλα τα καταστήματα της περιοχής. Πηγή-Φωτογραφίες: http://sysiphus-angrynewsfromaroundtheworld.blogspot.com/2011/07/la-stampa-29072011-digos-has-made.html

πηγή: http://rioters.espivblogs.net/2011/07/30/no-tav/

σχετικα:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484281

Σε μια κίνηση ακραίου ιστορικού συμβολισμού, δήμος και αστυνομία αποφάσισαν να επιτεθούν ξημερώματα 4ης προς 5η Αυγούστου, 77 χρόνια ακριβώς μετά την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά, στο χώρο που συμβόλισε την αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Στόχος ήταν το παράρτημα του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο τόπος που οι φοιτητές κατέλαβαν το Νοέμβρη του ’73 για να αντισταθούν στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, στο κτίριο που για 40 χρόνια χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων της πόλης. Εκεί που γεννιούνται καθημερινά δομές αλληλεγγύης που γίνονται η ασπίδα των καταπιεσμένων. Παράλληλα σχεδίασαν και εκτέλεσαν, σε εντυπωσιακή συνεργασία με τοπικά δίκτυα «ενημέρωσης» που βρίσκονται πάντα σε ανοιχτή γραμμή ασυρμάτου με την αστυνομία, μαφιόζικες επιχειρήσεις σε δύο ακόμα χώρους που λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και πολιτικής παρέμβασης [Μαραγκοπούλειο και στέκι ΤΕΙ] συλλαμβάνοντας αγωνιστές με αστείες κατηγορίες.

Είναι το τέλος της αυταπάτης για όσους ζούσαν ακόμα με αυταπάτες. Η διάλυση του χώρου που Παραρτήματος δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους αναρχικούς αλλά στους ίδιους τους κοινωνικούς αγώνες. Στόχος του δημάρχου, που πασχίζει να δείξει «έργο» ενόψει των εκλογών, είναι μια πόλη «καθαρή» από πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις. Τα συνεργεία του ήδη έπιασαν δουλειά χτίζοντας τις εισόδους. Αντί να απελευθερώσει την πόλη από την λαίλαπα των ιδιωτικών συμφερόντων κλείνει κάθε πραγματικά δημόσιο χώρο με μόνο του μέλημα να παραδώσει τα πάντα στην αγορά. Το πρότυπο είναι ο εμπορικός πεζόδρομος. Ελεύθερη πόλη για αυτόν σημαίνει μια πόλη ελεύθερη να καταναλώνεις, να περπατάς μόνο για να χαζεύεις βιτρίνες.

Η θέση και το κοινωνικό αποτύπωμα της κατάληψη του Μαραγκοπουλείου χαλούσε τα σχέδια για κοινωνικό άνοιγμα τη χρυσής αυγή στις φτωχές γειτονιές της πόλης. Αυτός ήταν και ο στόχος της άμεσης διάλυσης της. Η περίφημη θεωρία των ακρών – που βέβαια όλως τυχαίως χρησιμοποιείται αποκλειστικά ενάντια στο ανταγωνιστικό κίνημα – δεν είναι τίποτε παραπάνω από την επέκταση της θεωρίας του μεσαίου χώρου. Μια τυπικά φασίζουσα πολιτική που θέλει να επιβάλει στην κοινωνία το πρότυπο του «μέσου ανθρώπου», των μέσων αναγκών, συνηθειών, συμπεριφορών και απόψεων. Είναι προφανές πως αυτός ο μέσος άνθρωπος δεν υπάρχει! Αποτελεί απλά μια φασιστική κατασκευή της εξουσίας με σκοπό να ποινικοποιήσει όχι μόνο όποιον αντιστέκεται, αλλά και όποιον διαφέρει.

Κάποιοι μετρούν την πραγματικότητα με αριθμούς, την εξουσία με τραπεζικούς λογαριασμούς, την ισχύ με τα όπλα. Θεωρούν πως το ανταγωνιστικό κίνημα είναι κτίρια, ντουβάρια, μπετά. Θα απογοητευτούν. Το ελευθεριακό κίνημα είναι κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Με βαθιές ρίζες στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες δεν κατοικεί ούτε φυλακίζεται σε ντουβάρια, ζει στα σπλάχνα της κοινωνίας. Τη στιγμή που ο φασισμός γίνεται η χρυσή ασπίδα του συστήματος και των αφεντικών το ελευθεριακό κίνημα γίνεται η ασπίδα της κοινωνίας. Προτάσσοντας την αλληλεγγύη απέναντι στον ατομισμό, την αντίσταση ενάντια στο φόβο, τη συλλογική δημιουργία απέναντι στην καταστροφή, τη ίδια τη ζωή απέναντι στο θάνατο.

Θα μας βρουν μπροστά τους…

No man’s land
Ελευθεριακή πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο

φωτογραφία: αρχειο O.S.C

Στον δρόμο για την κατασταλτική δυστοπία : Ο αγώνας των κρατουμένων στην Καλιφόρνια και η εξέλιξη της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα.

1

Η Καλιφόρνια είναι η πατρίδα της επιστημονικής δυστοπίας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτεία των Η.Π.Α. βάσει πληθυσμού, με 38.000.000 κατοίκους, ενώ ταυτόχρονα και την πολιτεία με την μεγαλύτερη αναλογία κρατουμένων ανά πληθυσμό. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 120.000 κρατούμενοι σε φυλακές εντός της πολιτείας, ενώ άλλοι 8.500 βρίσκονται σε ιδιωτικές φυλακές άλλων πολιτειών, υπό τη νομοθεσία και τον έλεγχο της Καλιφόρνιας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί, πως η επίσημη χωρητικότητα των φυλακών εντός της πολιτείας είναι “μόνο” για 84.000 κρατουμένους. Από το 1982 ως το 2000 οι κρατούμενοι έχουν αυξηθεί κατά 500%, ενώ ο πληθυσμός κορυφώθηκε το 2006 με συνολικά 163.000 κρατούμενους.

Γενικότερα, το σύστημα των φυλακών της Καλιφόρνια θεωρείται ως το πλέον εξελιγμένο, τόσο με όρους καταστολής όσο και με όρους καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, και σε μεγάλο βαθμό αποτελεί το φυλακο-βιομηχανικό πρότυπο βάσει του οποίου καθορίζεται η εξέλιξη σε αυτό τον τομέα παγκοσμίως. Ενδεικτικά της σημασίας του συστήματος των φυλακών, ως πεδίο κερδοφορίας, είναι τα αστρονομικά ποσά που κινούνται γύρω από αυτό. Ο προϋπολογισμός για το σύστημα των φυλακών, μόνο για την Καλιφόρνια, το 2008-09 είναι 10,5 δις δολάρια, ενώ για την κατασκευή 23 νέων φυλακών στο διάστημα 1982-2000 επενδύθηκαν 300.000.000 δολάρια για την κάθε μία. Ταυτόχρονα, ένα ακόμη σημαντικό οικονομικό πεδίο δημιουργείται από την υπερεκμετάλλευση της εργασίας των κρατουμένων από τις διάφορες πολυεθνικές εταιρίες που έχουν συμβάσεις με φυλακές εργοστάσια, αλλά και από την κατανάλωση υπερτιμολογημένων προϊόντων και υπηρεσιών εντός της φυλακής.

Η Καλιφόρνια και η κατάσταση στον τομέα των φυλακών, της ποινικής καταστολής και της ποινικής δικαιοσύνης, προοιωνίζει το ζοφερό μέλλον που σχεδιάζει το νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό δίδυμο Αθανάσιου-Δένδια και μας προϊδεάζουν για τη σημασία και τους σκοπούς της επικείμενης αναδιάρθρωσης σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα. Αναδιάρθρωση με πρόσχημα την ”εύρυθμη λειτουργία”, όπως συνέβη με κάθε δημόσιο φορέα που μπήκε στο στόχαστρο της ιδιωτικοποίησης. Το ελληνικό κράτος δείχνει με κάθε ευκαιρία τη διάθεσή του να επιταχύνει τη μετατροπή της ποινικής καταστολής σε βιομηχανία.

Το πρώτο βήμα έχει γίνει με το βραχιολάκι -GPS που θα εφαρμοστεί τους επόμενους μήνες, το οποίο εκτός της αναβάθμισης της εποπτικής δυνατότητας και της διεύρυνσης του κατασταλτικού πεδίου, αποτελεί και έναν τρόπο κερδοφορίας, τόσο μέσω της αγοράς του (η οποία επιβαρύνει το τομέα του, δηλαδή υπόδικους για ελαφρά αδικήματα, αδειούχους και γενικότερα όσους υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα), όσο και συνδυαστικά με το ”εναλλακτικό” μέτρο της ”κοινωφελούς”, δηλαδή άμισθης εργασίας.

Το δεύτερο βήμα, όπως ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας προανήγγειλε, είναι το πέρασμα μέρους της φύλαξης των κέντρων κράτησης σε εταιρίες security. Μια εξέλιξη φαινομενικά ανώδυνη μέσα στον αντιμεταναστευτικό πυρετό.

Απώτερος στόχος είναι το πλήρες πέρασμα των φυλακών ειδικά, και της ποινικής καταστολής  γενικά στον ιδιωτικό τομέα. Ένα εφιαλτικό σενάριο που θα δημιουργήσει έναν ολοένα αυξανόμενο στρατό από απογυμνωμένους  από δικαιώματα κρατούμενους ή φορείς βραχιολιών-GPS που τη  μία θα αποτελεί πάμφθηνο εργατικό δυναμικό και από την άλλη καταναλωτή υπερτιμολογημένων υπηρεσιών και εμπορευμάτων. Ένα εφιαλτικό σενάριο που θα δημιουργήσει μια βιομηχανία που στην προσπάθειά της να αυξήσει τα κέρδη της θα στοχεύει στην αύξηση του ”καταναλωτικού κοινού” της με ότι αυτό συνεπάγεται. Την κλιμάκωση δηλαδή της καταστολής και ως πεδίο κερδοφορίας.

Μια αναδιάρθρωση, που στόχο έχει και την αυστηροποίηση, όχι μόνο του νομικού πλαισίου της ποινικής καταστολής, αλλά και του τρόπου της τιμωρίας. Ήδη, ο υπουργός δημόσιας τάξης αναφέρθηκε κατά τα μέσα Ιουλίου στην έκρυθμη κατάσταση των ελληνικών φυλακών, όχι με την προοπτική κάποιων μέτρων ανακούφισης για τους κρατούμενους, αλλά για να μας προετοιμάσει για τα νέα αυστηρότερα μέτρα ελέγχου και καταστολής των κρατουμένων. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα καχύποπτος για να κάνει κάποιους συνειρμούς όταν ακούει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και όχι τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης να κάνει δηλώσεις στις φυλακές…

Ήδη, τα τελευταία χρόνια άλλωστε μεθοδεύεται η αναδιάρθρωση των φυλακών σε μια νέα βάση βιοπολιτικού ελέγχου και διαχείρισης. Οι εξαγγελίες για διαχωρισμό των κρατουμένων βάση φυλής, εθνικότητας, αδικήματος κτλ., αποτελούν τα επόμενα βήματα προς την εσωτερική διαβάθμιση του εγκλεισμού, όπου θα υπάρχουν ποινές εντός των ποινών και κλιμακούμενα επίπεδα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας. Τελευταίο τέτοιο παράδειγμα αποτελούν και οι εξαγγελίες του ”προοδευτικού” πρώην υπουργού δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη μετά τη φαντασμαγορική απόδραση από τις φυλακές Τρικάλων για τη δημιουργία ειδικής φυλακής που θα στεγάσει πολιτικούς κρατούμενους, απείθαρχους και στελέχη του λεγόμενου οργανωμένου εγκλήματος.

Ο θεσμός της φυλακής είναι το παραπληγικό αδελφάκι της μισθωτής εργασίας. Είναι άμεσα συνδεδεμένα από καταβολής καπιταλισμού. Είναι ένας θεσμός που σε γενικές γραμμές στοχεύει στην αναμόρφωση των απείθαρχων κομματιών της εργατικής τάξης σε περιόδους ανάπτυξης και στην αχρήστευσή τους σε περιόδους ύφεσης. Στην σημερινή συγκυρία είναι, μεταξύ άλλων, ένας τρόπος από τη μία να ξεφορτώνεται και να κρύβει τις κοινωνικές ομάδες που είτε αντιστέκονται είτε περισσεύουν από το κεφάλαιο, αποθηκεύοντας τες για ενδεχόμενη μελλοντική χρήση και από την άλλη να βγάλει κέρδος από αυτές. Είναι η πιο πρακτική λύση κερδοφόρας διαχείρισης του πλεονάσματος του κεφαλαίου. Μόνο που το πλεόνασμα αυτή τη φορά είναι άνθρωποι.

Μια κομβική εξέλιξη προς αυτή τη κατεύθυνση έχει συντελεστεί ήδη με τη δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Πέρα απ’ οτιδήποτε άλλο αποτελούν μια μέθοδο διαχείρισης του “πλεονάζοντα” πληθυσμού με όρους ποινικής καταστολής. Έχουμε δηλαδή μαζικές φυλακίσεις βάση της ταξικής θέσης, αποσυνδεμένες πλέον από κάποια νομική παράβαση, παρά μόνο με την απουσία νομιμοποιητικών εγγραφών. Ουσιαστικά το “αδίκημα” είναι η ίδια η ύπαρξή τους.

Όσο η κρίση βαθαίνει όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες, ακόμα και από τα μεσαία στρώματα, θεωρούνται πλεονάζουσες και ως εκ τούτου στόχος της ποινικής καταστολής. Στον αντίποδα των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες και στην προοπτική της πιο αποτελεσματικής διαχείρισης, χτίζονται νέες φυλακές για εγκλήματα του λευκού κολάρου και χρεοφειλέτες. Οι φυλακές που θα στεγάσουν τους μικρούς Τσαχατζόπουλους, από τη μία δείχνουν, ότι το κεφάλαιο στην αγωνία του να επιβιώσει τρώει τις ίδιες του τις σάρκες, ενώ από την άλλη δημιουργεί ξεκάθαρα πια μια συνθήκη ταξικού διαχωρισμού.

Η Ελλάδα, λοιπόν, βαδίζει στον καλιφορνέζικο δυστοπικό δρόμο. Η Καλιφόρνια προεικονίζει το μέλλον της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους, που ο αγώνας των κρατουμένων  στην Καλιφόρνια έχει σημασία.

2

Στην Καλιφόρνια 30.000 κρατούμενοι συμμετέχουν στη μεγαλύτερη στην ιστορία της πολιτείας απεργία πείνας που έχει απλωθεί σε παραπάνω από 33 πολιτειακές φυλακές και τέσσερις, που βρίσκονται εκτός πολιτείας και διοικητικά ανήκουν στην Καλιφόρνια. Το υπουργείο Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης υποβαθμίζει τον αριθμό της συμμετοχής σε 1457 κρατούμενους 19 φυλακών. Η απεργία πείνας ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου 2013, προκειμένου, οι κρατούμενοι να διαμαρτυρηθούν για τις απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισης και την πρακτική της απομόνωσης αορίστου χρόνου στις Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας ( Security Housing Units).

Οι Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο τύπου του Υπουργείου Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης της Καλιφόρνιας Terry Thorton, προορίζονται για τους κρατούμενους, που αποδεδειγμένα θεωρούνται μέλη ή συνεργάτες συμμορίας.  Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, οι κρατούμενοι σε αυτές τις συνθήκες προαυλίζονται καθημερινά, δικαιούνται επισκεπτήρια, έχουν πρόσβαση στη νομική βιβλιοθήκη, έχουν καλωδιακή τηλεόραση, έχουν πρόσβαση σε υλικό ανάγνωσης και εκπαιδευτικά προγράμματα. Θεωρητικά συνδυάζεται πλέον με ένα πρόγραμμα, που στοχεύει στην αναμόρφωση και στην επανένταξη, όπου ο κρατούμενος μπορεί να «κερδίσει» την έξοδο του από αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στην πραγματικότητα οι κρατούμενοι είναι κλεισμένοι στα κελιά τους 23 ώρες το 24ωρό και το προαύλιο είναι και αυτό κομμάτι της αισθητηριακής απομόνωσης, αφού είναι ένας κλειστός χώρος, χωρίς επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Τα αναγνώσματα είναι εξαιρετικά περιορισμένα και η κατοχή συγκεκριμένου υλικού μπορεί να θεωρηθεί στοιχείο για την ένταξη των κρατούμενων σε συμμορία. Δεν υπάρχει κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τα επισκεπτήρια γίνονται πίσω από τζάμι που δεν επιτρέπει τη φυσική επαφή με τους επισκέπτες.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος για κάποιον κρατούμενο να αντιμετωπίσει αυτή την διαδικασία. Ένα από τα κύρια αιτήματα των απεργών είναι η τροποποίηση των κριτηρίων της κατηγορίας για ένταξη σε συμμορία. Μάλιστα τα προσφάτως αναθεωρημένα κριτήρια έχουν ουσιαστικά διευρυνθεί, καθιστώντας ευκολότερο για τη διοίκηση της φυλακής να στοχοποιήσει ευρύτερες ομάδες κρατουμένων. Μ ε λίγα λόγια μιλάμε για έναν σωφρονιστικό τρομονόμο. Την επέκταση δηλαδή των νόμων «έκτακτης ανάγκης» στο εσωτερικό της φυλακής.

Δεν υπάρχει διασφαλισμένη έξοδος από τις Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σταδίων. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να διαρκέσει ακόμη και πέντε χρόνια, για να ολοκληρωθεί, ενώ ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι οι κρατούμενοι θα βγουν από τις μονάδες αυτές.

Οι Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας εγκαινιάστηκαν το 1983 με τις φυλακές του Pelicon Bay να προορίζονται για 1000 κρατούμενους. Ο ιδρυτής τους George Reukemesinn τις χαρακτήρισε ως «μια φυλακή έργο τέχνης, που θα λειτουργήσει ως πρότυπο για τις υπόλοιπες». Και πράγματι η χρήση τους γενικεύθηκε στεγάζοντας πλέον 12.000 κρατούμενους με μέσο όρο παραμονής 7,5 χρόνια.

Το Υπουργείο Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης έχει πάρει αυστηρά μέτρα για να αντιμετωπίσει την απεργία. Στις 11 Ιουλίου 14 κρατούμενοι, που θεωρήθηκαν υποκινητές μεταφέρθηκαν σε καθεστώς ακόμη πιο αυστηρής απομόνωσης, στις Μονάδες Διοικητικής Απομόνωσης. Επιπλέον, κατασχέθηκαν τα υπάρχοντα τους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων νομικών εγγράφων, που αφορούν το δικαστικό αγώνα του 2011 σχετικά με την παραβίαση του αναθεωρημένου Άρθρου 8 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονται οι υπερβολικές και βάναυσες ποινές. Το ανώτατο δικαστήριο είχε κρίνει το 2011 ότι οι συνθήκες υπερπληθυσμού συνιστούν παραβίαση του εν λόγω άρθρου και αποφάσισε, ότι πρέπει να αποφυλακιστούν 10.000 κρατούμενοι, ώστε ο αριθμός τους να μειωθεί στους 110.000. Επίσης, η διοίκηση της φυλακής προσπαθεί να κάμψει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα των απεργών, διοχετεύοντας κρύο αέρα στα κελιά τους. Δεδομένου ότι αν κάποιος είναι εκτεθημένος στο κρύο χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, αυτή η μέθοδος επιταχύνει τη φθορά του οργανισμού από την απεργία πείνας.

Φυσικά η υγεία των κρατουμένων δεν απασχολεί ιδιαίτερα τη διοίκηση των φυλακών, αφού τους επιτρέπει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις μόνο όταν συμπληρώσουν την 17η μέρα απεργίας πείνας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι και οι 14 κρατούμενοι που μεταφέρθηκαν στη Μονάδα Διοικητικής Απομόνωσης, λόγω της συμμετοχής τους στην κινητοποίηση είχαν συνυπογράψει ένα μανιφέστο, το οποίο καλούσε σε ενότητα όλους τους κρατούμενους, ανεξαρτήτως έθνους και φυλής, ενάντια στις συνθήκες φυλάκισης της Καλιφόρνιας. Η ενότητα των φυλών προκαλεί τεράστιο φόβο στη διοίκηση των φυλακών, που χρησιμοποιεί το φυλετικό και εθνοτικό διαχωρισμό για να υποκινήσει τη βία και να στέψει τους κρατούμενους τον έναν εναντίον του άλλου. Το σαμποτάρισμα της ενότητας των φυλών αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο του πόσο σημαντικό παράγοντα αποτελεί ο φυλετικός διαχωρισμός στον έλεγχο των φυλακών. Η πρακτική αυτή χρησιμοποιείται και στις ελληνικές φυλακές, είτε με την «παλιομοδίτικη» μέθοδο της υποδαύλισης συγκρούσεων ανάμεσα στις φυλές από την υπηρεσία, για τον έλεγχο της ακτίνας και των προνομίων, που αυτός συνεπάγεται, είτε με την πιο σύγχρονη τακτική του φυσικού διαχωρισμού των φυλών ανά ακτίνα για τον πιο αποτελεσματικό και λιγότερο βίαιο έλεγχο των κρατούμενων· μέθοδος που στην Ελλάδα εγκαινιάστηκε το 2004 στην, πειραματική τότε, φυλακή Μαλανδρίνου.

Παρά την εκδικητική μεταχείριση τους, οι 14 απεργοί πείνας δηλώνουν: «Στις 11 Ιουλίου 2013 τοποθετηθήκαμε στη Διοικητική Απομόνωση, όπου υφιστάμεθα πιο βασανιστικές συνθήκες απ’ ότι στις Μονάδες Ασφαλούς Κράτησης. Παρά τις ύπουλες ενέργειες από πλευράς του Υπουργείου να κάμψει την αποφασιστικότητα μας και να επιταχύνει το θάνατο μας, παραμένουμε δυνατοί και ενωμένοι! Είμαστε εξ’ ολοκλήρου αφοσιωμένοι στο σκοπό μας και θα τερματίσουμε την ειρηνική μας δράση, όταν το Υπουργείο συνάψει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία απέναντι στα αιτήματα μας».

Εκτός από τη μεταφορά των κρατούμενων σε ειδικές συνθήκες κράτησης, το Υπουργείο προσπαθεί να σαμποτάρει την επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αποκλείοντας την είσοδο στους δικηγόρους, οι οποίοι είναι παράλληλα και μέλη της ομάδας νομικής βοήθειας California Prison Focus.

Η εξήγηση που δόθηκε στη δικηγόρο και εκπρόσωπο της ομάδας, Marilyn McMahon, ήταν ένας νεφελώδης ισχυρισμός, ότι δήθεν κάποιος εθελοντής της ομάδας αποτελεί σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της φυλακή, αφού κατηγορείται αβάσιμα, ότι εξαπέλυσε κάποιου είδους απειλή ενάντια στο Υπουργείο. Η πραγματικότητα φυσικά είναι, ότι το Υπουργείο θέλει να διακόψει την επικοινωνία μεταξύ κρατουμένων και έξω κόσμου, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να έχει το μονοπώλιο των πληροφοριών και κατ’ επέκταση των ερμηνειών σχετικά με την κινητοποίηση. Αναδεικνύεται, έτσι, η σημασία της επικοινωνίας και της σύνδεσης των κρατουμένων με τους έξω, ως κομβικός παράγοντας σε κάθε αγώνα εντός των τειχών, τόσο σε ψυχολογικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Οι κρατούμενοι στην Καλιφόρνια δίνουν ένα παράδειγμα αντίστασης και αγώνα. Το κράτος της Καλιφόρνιας ένα παράδειγμα κατασταλτικής διαχείρισης. Μένει μόνο να διδαχθούμε από την εμπειρία τους.

Ρ. Συριανός

Α. Θεοφίλου

Φυλακή Δομοκού

πηγη: http://omniatv.com/blog/3219