Σάββατο 07/09, 17:30 στην Καμάρα, Κυριακή 08/09, 11:00 στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ.

Όλοι στην ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση και πορεία
Σάββατο 07/09, 17:30 στην Καμάρα
Όλοι στην Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, Κυριακή 08/09, 11:00
Μετά από ένα θερμό καλοκαίρι, με εξαγγελίες νέων μέτρων, επιθέσεις σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, συλλήψεις, απολύσεις, ανεργία, εξαθλίωση, και πάνω απ’ όλα την δολοφονία από ελεγκτή και κράτος του 19χρονου Θ.Κ. στο Περιστέρι για ένα εισιτήριο των 1,40 -τελευταία στα μακρά σειρά των δολοφονιών του κράτους- η καθιερωμένη πορεία της ΔΕΘ έρχεται να σημάνει την αρχή για έναν καυτό χειμώνα. Καυτό τόσο για την αγριότατη επίθεση που κράτος και κεφάλαιο έχει εξαπολύσει εναντίον της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, όσο και για τους δυναμικούς εργατικούς αγώνες που απαραίτητα θα ξεπηδήσουν για να απαντήσουν σε αυτήν την επίθεση.
            Για την κυβέρνηση στόχος είναι η φετινή πορεία να παραμείνει μέσα στα όρια της τυπικής μεμονωμένης διαμαρτυρίας, χωρίς συνέχεια ή αντίκτυπο στην εργατική τάξη. Πιστό αρωγό έχει τους καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίοι αποδείχτηκαν προθυμότατοι προδότες κάθε αγώνα, σε αντάλλαγμα για την ελπίδα (έστω και αμυδρή) της διατήρησης της θεσούλας και των προνομίων τους. Ειδικά μετά την προδομένη απεργία των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τον Μάη, την οποία το ΔΣ της ΟΛΜΕ τυπικά υπερψήφισε, μόνο για να την χαντακώσει στην πράξη με την δεύτερη ψηφοφορία και δικαιολογία της απουσίας των “απαραίτητων όρων και συσχετισμών” για την διεξαγωγή της, και ο πιο ανυποψίαστος δεν μπορεί παρά να διακρίνει τον καθαρά αντιδραστικό ρόλο που παίζουν οι γραφειοκράτες στο εργατικό κίνημα.
            Τώρα λοιπόν οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ/ΕΚΘ μας καλούν για άλλη μια χρονιά να πάμε στην συγκέντρωση και πορεία τους, και μετά σπίτια μας, για να “λύσουν” αυτοί τα προβλήματά μας χωρίς εμάς. Δεν θα τους περάσει όμως. Η συμπόρευση με τους προδότες της εργατικής τάξης είναι φέτος περισσότερο από ποτέ αδύνατη.
            Είναι επιτακτική ανάγκη το εργατικό και κοινωνικό κίνημα, ακολουθώντας το παράδειγμα της ΒιοΜε, να διαχωριστεί από την γραφειοκρατεία και να συντονιστεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης· με σωματεία βάσης, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιάς και κάθε άλλη μορφή αυτοοργάνωσης, συντονιζόμενα σε ανεξάρτητα από την γραφειοκρατία κέντρα αγώνα, να οργανώσει την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας και να ανατρέψει όλους αυτούς που μας καταστρέφουν την ζωή.
<>·<>·<>·Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

στον αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Σάββατο 07/09, 17:30 στην Καμάρα, Κυριακή 08/09, 11:00 στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ & ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ / μουσική ομάδα ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

Αλληλεγγυη στις καταληψειςΔε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Τα ξημερώματα της Δευτέρας, 5 Αυγούστου 2013 και ώρα 06:30 π.μ πραγματοποιήθηκε κρατική επίθεση απέναντι στους κατειλημμένους χώρους της πόλης της Πάτρας. Με μια ευρείας έκτασης αστυνομικής επιχείρησης και σε άμεση συνεργασία με τον Δήμο της Πάτρας, εισβάλλουν και εκκενώνουν 3 καταλήψεις, την Ιστορική κατάληψη του Παραρτήματος, την κατάληψη Μαραγκοπούλειο και την κατάληψη Ν. Γύζη 33 (αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΤΕΙ Πάτρας).
Η επίθεση στις 3 καταλήψεις, εντάσσεται μέσα στο γενικό σχέδιο του κράτους, που έχει βάλει στον στόχαστρο όλες τις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τα μέσα αντιπληροφόρησης και γενικά όλες εκείνες τις δομές και υποδομές που αποτελούν πνοές ελευθερίας μέσα στην ασφυκτική κατάσταση που κυριαρχεί. (βλέπε: στην Θεσσαλονίκη την κατάληψη Δέλτα, Ορφανοτροφείου, στην Αθήνα την  κατάληψη  Villa Amalias, την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, την κατάληψη Πατησίων & Σκαραμαγκά, τις Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης 98 FM, το στέκι ΑΣΟΕΕ και το athens Indymedia, στο Μεσολόγγι την κατάληψη Βαλβείου και στα Γιάννενα την κατάληψη Αντιβίωση).
Το κράτος όσο βλέπει να υπάρχουν τέτοια εγχειρήματα που προτάσσουν και πραγματώνουν σε κάποιο βαθμό έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, αμφισβητώντας έμπρακτα την κυριαρχία του, καθιστώντας σαφές ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξης του, και αυτά να πολλαπλασιάζονται όσο η κρίση βαθαίνει, όσο οι συνθήκες μας οδηγούν σε καταστάσεις εξαθλίωσης και στα όρια της ανέχειας, όσο ξεθωριάζει μέσα μας το αίσθημα για ΖΩΗ και μας κυριεύει η ανάγκη για ΕΠΙΒΙΩΣΗ,  τόσο θα νιώθει πιο απειλητικές τις πνοές μας.
Και αυτό γιατί, έχουμε μάθει μέσα στον καπιταλιστικό ιστό να δημιουργούμε χώρους οι οποίοι να προσπαθούν να απαγκιστρώνονται από αυτό το καρκίνωμα. Βάζοντας εμείς οι ίδιοι τις αρχές στο πως θα λειτουργούμε και όχι αυτές που επιβάλλει η κυριαρχία, χτίζουμε τις δομές μας, δημιουργούμε την καθημερινότητα μας, αναπτύσσουμε τις σχέσεις μας.  Μέσα στα πολλά που πραγματώνονται σε αυτούς τους χώρους, σαν μουσική ομάδα θα θέλαμε να σταθούμε περισσότερο στο κομμάτι της αυτοοργανωμένης αντι-εμπορευματικής έκφρασης.
Αυτοί οι χώροι λειτουργούν μακριά από την λογική του κέρδους και πέρα από το κάθε τι που μετατρέπει την τέχνη και την έκφραση σε εμπόρευμα. Στις εκδηλώσεις (συναυλίες, θεατρικά κτλ) που πραγματώνονται σε αυτούς τους χώρους θα μπορέσει να παρατηρήσει ο καθένας ότι δεν υπάρχουν “καλλιτέχνες” και “κοινό” και ότι ταυτόχρονα αυτοί οι χώροι εχθρεύονται την οποιαδήποτε πελατειακή σχέση που μπορεί να υπάρξει. Εναντιώνονται έμπρακτα στην κυρίαρχη λογική της πληρωμένης διασκέδασης. Δεν θα βρεις ποτέ έξω από τις εκδηλώσεις μας πορτιέρηδες. Είναι ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχικής δομής, εξουσίας και εκμετάλλευσης, που κάνουν την επικοινωνία και την έκφραση να αιχμαλωτίζεται. Απεναντίας επιλέγουν την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, με αφίσες σε τοίχους, με πανό σε δρόμους, από στόμα σε στόμα και αυτί σε αυτί, από χέρι σε χέρι. Κρατάνε εχθρική και επιθετική στάση ενάντια σε φασιστικές – ρατσιστικές – εθνικιστικές – σεξιστικές ιδέες και αντιλήψεις. Τέλος τα οποιαδήποτε πόστα καλύπτονται από τα άτομα που οργανώνουν την εκδήλωση για την ομαλή λειτουργία της. Τα οποιαδήποτε έξοδα καλύπτονται επίσης από τους ίδιους καθώς και από την συνεισφορά όλων όσων θέλουν να δώσουν την δυνατότητα συνέχισης τέτοιων εγχειρημάτων/εκδηλώσεων.
Στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Γιατί, σκοπός μας είναι η αυτοοργάνωση των αναγκών μας και η προσπάθεια μας για ενδυνάμωση χώρων επικοινωνίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας, για να κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην απελευθέρωση της έκφρασης.  Χώρους όπου οι σκέψεις και οι δράσεις μας θα είναι καθαρά επιλογές μας.
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα
μουσική ομάδα
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

Λάρισα: αντιφασίστες/στριες αποτρέπουν φασιστική-πατριωτική εκδήλωση

74298_589030427790104_297687953_nΤην Παρασκευή το απόγευμα, ήταν προγραμματισμένη μία από τις πάντα γελοίες εκδηλώσεις του πατριωτικού συνδέσμου Λάρισας στην κεντρική πλατεία της πόλης. Όταν μαθεύτηκε αυτό, αντανακλαστικά, ομάδα περίπου τριάντα αντιφασιστών μαζευτήκαμε το μεσημέρι και αποφασίσαμε να  χαλάσουμε τη συγκέντρωση μίσους που προετοίμαζαν, καταλαμβάνοντας από τις 17.00 την κεντρική πλατεία. Όταν φτάσαμε, εκεί ήταν ήδη 2-3 άτομα που προετοίμαζαν τον χώρο. Τους πλησιάσαμε για να τους ενημερώσουμε πως η εκδήλωσή τους δε θα γίνει και αφού μας συστήθηκαν ως απλοί καλεσμένοι και πως δε γνώριζαν τι εστί πατριωτικός σύνδεσμος και Χάμος, δήλωσαν πως αποχωρούν. Εντωμεταξύ, όσο η ώρα περνούσε οι  αστυνομικές δυνάμεις αυξάνονταν καταλήγοντας να υπάρχουν πέντε δικάβαλα, ένα οπκίτικο, μία διμοιρία, ασφαλίτες και καπελάκηδες! Μέχρι τις 19.00 δεν είχε εμφανιστεί κανένα από τα θρασύδειλα φασιστοειδή του Χάμου, ενώ οι μπάτσοι κάθε τρεις και λίγο μας έλεγαν να “υποχωρήσουμε ειρηνικά”.  Στις 19.00 εμφανίστηκαν τα φασιστοειδή του πατριωτικού, ούτε δέκα σε αριθμό, κρατώντας παλούκια και υπό την προστασία πάντα των μπάτσων το έπαιζαν μάγκες και εκτόξευαν απειλές. Από εκείνη την ώρα και μετά, βιώσαμε μια πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της πόλης καταστολή. Χωρίς την παραμικρή αφορμή, η διμοιρία και οι ΔΙΑδες άρχισαν να μας σπρώχνουν, να μας ποδοπατάνε, να χτυπάνε στα τυφλά και ότι βρίσκανε. Επικράτησε πανικός και άγριο κυνηγητό σε κεντρικό δρόμο της πόλης και για μεγάλη απόσταση. Ο τελικός απολογισμός ήταν τρεις προσαγωγές συντρόφων μας (οι οποίοι αφέθηκαν λίγες ώρες μετά) και αρκετοί μόλωπες και μελανιές.

Το χθεσινό περιστατικό δεν μπορεί και δεν θα μείνει αναπάντητο. Οι φασίστες, είτε κοινοβουλευτικοί είτε εξωκοινοβουλευτικοί, με τις πλάτες πάντα των μπάτσων, νομίζουν ότι μπορούν να αλωνίζουν οργανώνοντας εκδηλώσεις μίσους, πογκρόμ σε μετανάστες και αγωνιστές, δικαστικές φιέστες.

Ο αντιφασιστικός αγώνας δε σταματάει, δεν καταστέλλεται, δεν τσακίζεται. ΕΜΕΙΣ θα του τσακίσουμε και να το πάρουν χαμπάρι και αυτοί και οι προστάτες τους.

Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑ!

περισσότερα:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488967

Κερκυρα: Αντιφασιστικη συγκεντρωση

Ανοιχτο καλεσμα για συνελευση σήμερα  7/9 στο ιστορικο τμημα του ιονιου, η ωρα 6 μμ. Ανακοινωθηκε απο το επισημο blog τους οτι σαββατο 7/9 και ωρα 7μμ θα πραγματοποιησουν τα εγκαινια τον γραφειων τους στο σαροκο.

ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ

ΔΕΘ: Ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση και πορεία – Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε

Όλοι/ες στην ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση και πορεία Σάββατο 07/09, 17:30 στην Καμάρα.
Όλοι/ες στην Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, Κυριακή 08/09, 11:00.


Μετά από ένα θερμό καλοκαίρι, με εξαγγελίες νέων μέτρων, επιθέσεις σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, συλλήψεις, απολύσεις, ανεργία, εξαθλίωση, και πάνω απ’ όλα την δολοφονία από ελεγκτή και κράτος του 19χρονου Θ.Κ. στο Περιστέρι για ένα εισιτήριο των 1,40 -τελευταία στα μακρά σειρά των δολοφονιών του κράτους- η καθιερωμένη πορεία της ΔΕΘ έρχεται να σημάνει την αρχή για έναν καυτό χειμώνα. Καυτό τόσο για την αγριότατη επίθεση που κράτος και κεφάλαιο έχει εξαπολύσει εναντίον της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, όσο και για τους δυναμικούς εργατικούς αγώνες που απαραίτητα θα ξεπηδήσουν για να απαντήσουν σε αυτήν την επίθεση.

Για την κυβέρνηση στόχος είναι η φετινή πορεία να παραμείνει μέσα στα όρια της τυπικής μεμονωμένης διαμαρτυρίας, χωρίς συνέχεια ή αντίκτυπο στην εργατική τάξη. Πιστό αρωγό έχει τους καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίοι αποδείχτηκαν προθυμότατοι προδότες κάθε αγώνα, σε αντάλλαγμα για την ελπίδα (έστω και αμυδρή) της διατήρησης της θεσούλας και των προνομίων τους. Ειδικά μετά την προδομένη απεργία των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τον Μάη, την οποία το ΔΣ της ΟΛΜΕ τυπικά υπερψήφισε, μόνο για να την χαντακώσει στην πράξη με την δεύτερη ψηφοφορία και δικαιολογία της απουσίας των “απαραίτητων όρων και συσχετισμών” για την διεξαγωγή της, και ο πιο ανυποψίαστος δεν μπορεί παρά να διακρίνει τον καθαρά αντιδραστικό ρόλο που παίζουν οι γραφειοκράτες στο εργατικό κίνημα.

Τώρα λοιπόν οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ/ΕΚΘ μας καλούν για άλλη μια χρονιά να πάμε στην συγκέντρωση και πορεία τους, και μετά σπίτια μας, για να “λύσουν” αυτοί τα προβλήματά μας χωρίς εμάς. Δεν θα τους περάσει όμως. Η συμπόρευση με τους προδότες της εργατικής τάξης είναι φέτος περισσότερο από ποτέ αδύνατη.

Είναι επιτακτική ανάγκη το εργατικό και κοινωνικό κίνημα, ακολουθώντας το παράδειγμα της ΒιοΜε, να διαχωριστεί από την γραφειοκρατεία και να συντονιστεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης· με σωματεία βάσης, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιάς και κάθε άλλη μορφή αυτοοργάνωσης, συντονιζόμενα σε ανεξάρτητα από την γραφειοκρατία κέντρα αγώνα, να οργανώσει την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας και να ανατρέψει όλους αυτούς που μας καταστρέφουν την ζωή.

· Με εργατική αυτοδιαχείριση στην παραγωγή και άμεση δημοκρατία στην βάση
· Με αυτοοργάνωση για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας
· Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών



Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
στον αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Κείμενο από Αναρχική Επαναστατική Δράση, 4 Ιουνίου

179012_10200727637370653_1942918687_n  Πλατεία Ταξίμ/4 Ιουνίου
ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ!
Είδαμε την παραλία κάτω από τις πέτρες, σηκώσαμε τις μαύρες σημαίες της επανάστασης!

Στη λεωφόρο Ιστικλάλ, κοντά στο Γαλλικό προξενείο, 200 μέτρα μακρυά από την αστυνομία, κρατώντας στο ένα χέρι τις πέτρες της παραλίας και τη σημαία της εξέγερσης στο άλλο, συγκρουόμαστε με την αστυνομία. Ένα κομμάτι υφάσματος βρεγμένο με μαλόξ αποτελεί την μάσκα σου, η αστυνομία ψεκάζει πεπιεσμένο νερο, πετώντας  τα δακρυγόνα το ένα μετά το άλλο, έχεις απομείνει στη μέση των χημικών και υποχωρείς πετώντας πέτρες, δεν μπορείς να ανασάνεις, ασφυκτιείς , χωρίς πνοή για τη στιγμή, κάποιος τρέχει κοντά σου, σου ψεκάζει νερό με μαλόξ στο πρόσωπό σου, ρωτώντας ” πώς είσαι, εισαι καλά;” . Δεν είσαι καλά, όμως αμέσως επανέρχεσαι. Παίρνεις μια πέτρα της παραλίας στο ένα χέρι, πιάνοντας τη σημαία της εξέγερσης στο άλλο. Γέρνεις πάνω στα οδοφράγματα με κομμένη ανάσα. Η αναπνοή σου ανανεώνεται με την ελευθερία της εξέγερσης . Επειδή παντού υπάρχει αλληλεγγύη, αυτή η επανάσταση διαπνέεται από αλληλεγγύη, πέφτεις και σε βοηθούν να σηκωθείς, σε ρωτούν πότε θα φύγεις και εσύ αποδοκιμάζεις την ιδέα, την ίδια ώρα όταν η κρότου λάμψης εκρήγνυται, κρατάς την αναπνοή σου μαζί με τους άλλους όταν έρχεται το δακρυγόνο. Όταν οι δυνάμεις καταστολής απομακρύνονται τραγουδάς μαζί με τους άλλους και ξεφωνίζεις την επανάστασή σου. Ατελείωτο πεπιεσμένο νερό, χημικά και αντίσταση. Κουράστηκες και κάθεσαι στο πεζοδρόμιο να πάρεις μια ανάσα και  κάποιος έρχεται με ένα μπουκάλι  στο χέρι προσφέροντας σου νερό, κάποιος άλλος φέρνει ένα σάντουιτς. Δεν είσαι ούτε διψασμένος, ούτε πεινασμένος επειδή παντού οι άνθρωποι μοιράζονται, δεν υπάρχει “δικό μου”  ή “δικό μας”. Όλοι είναι μαζί. Δεν υπάρχουν χρονοτριβές, εάν πας να πέσεις, ο διπλανός σου δεν θα σ’ αφήσει. Δεν υπάρχει απογοήτευση, αν σε πάρει από κάτω ο σύντροφός σου δεν σ’ αφήσει. Διώχνεις το φόβο που έχει δημιουργήσει το σύστημα μέσα στα χρόνια και η τόλμη είναι  να κάνεις αυτό που φοβάσαι. Και αυτό το βιώνεις. Σπρώχνεις την αστυνομία και, καθώς σπρώχνεις, προχωράς . Η αστυνομία κάνει ότι μπορεί για να σε σταματήσει.  Αν και  μερικές φορές κόβεις ταχύτητα, ο ήχος των  άλλων συγκρούσεων ψιθυρίζουν στο αυτί σου: «Προχωράμε μπροστά». Ενθουσιάζεται και σπρώχνεις ξανά και ξανά. Στο τελευταίο χτύπημα βλέπεις την αστυνομία να υποχωρεί. Όχι, να φεύγει τρέχοντας. Ίσως να βιώνεις αυτό που περίμενες εδώ και καιρό. Συναντιέσαι με τους υπόλοιπους στην Πλατεία Ταξίμ, είσαι χαρούμενος που βλέπεις αυτούς που αγαπάς. Μετά  από τους μικρής διάρκειας  θερμούς εναγκαλισμούς , ξεκινάς το χτίσιμο των οδοφραγμάτων. Χωρίς να χάνεις χρόνο. Αυτοί που είναι μαζί σου ξεκινάν να σιγοτραγουδούν ένα τραγούδι της δεκαετίας του 1930, το τραγούδι των Ισπανών αναρχικών. Τους ακολουθείς: “Για το ψωμί, για τη δικαιοσύνη, για την ελευθερία όλοι στα οδοφράγματα…” Καθώς το τραγούδι ακούγεται πιο δυνατά χτίζονται τα οδοφράγματα: με αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα της αστυνομίας, με λεωφορεία της αστυνομίας, φράγματα “λεηλατημένων κατασκευών”. Ας έρθουν, ας έρθουν να δουν ότι η κοινότητα και η αλληλεγγύη μεγαλώνουν. Όλοι θέλουν να μείνουν μακριά από τον ατομισμό, από τον ανταγωνισμό. Τα τραπέζια στρώνονται, τα αντίσκηνα στήνονται . Μια ανθρώπινη πλατεία δημιουργείται. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους εμπιστεύεσαι, μα δε σε νοιάζει. Επειδή κάθε στιγμή, από παντού, από την Αγκυρα, από την Σμύρνη, από την Αττάλεια, από το  Dersim υπάρχει επανάσταση. Από την Αθήνα, από την Θεσσαλονίκη, από το Παρίσι, από τη Σόφια…Τα νέα από την αλληλεγγύη φθάνουν. Η αλληλεγγύη μεγαλώνει, αυτοί που τη μοιράζονται αυξάνονται.  Η εξέγερση εξαπλώνεται επειδή εμείς κερδίζουμε. Τώρα , μια εξέγερση μας μιλάει για τον εαυτό της, μια εξέγερση μας μιλάει για αυτά που είχαμε ξεχάσει. Μας μιλάει για την σπουδαιότητα της κοινότητας, της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και πάνω από όλα, της ελευθερίας. Τώρα στη στάχτη των χεριών μας λάμπει η επανάσταση. Τώρα μέσα στην επανάσταση κοιτάζουμε ο ένας τα λαμπερά μάτια του άλλου και λέμε άλλα λόγια. Κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου, χέρια που κρατήσανε τις πέτρες της παραλίας, που κρατήσανε τη σημαία της εξέγερσης, που καήκανε από τα δακρυγόνα. Αγκαλιάζουμε ο ένας το σώμα του άλλου, σώματα που στις καρδιές τους κουβαλούν την επανάσταση. Και παρόλο που δεν το λέμε δυνατά λέμε ευχαριστώ ο ένας στον άλλο με την ευτυχία να μοιραζόμαστε αυτή τη στιγμή. Αυτό το «ευχαριστώ» είναι προσωρινό και δεν εφησυχάζουμε  από την ευχαρίστηση. Χωρίς εφησυχασμό από σήμερα αναμένουμε το αύριο ο ένας δίπλα στον άλλο.

Αναρχική Επαναστατική Δράση

ΠΗΓΗ:http://anarsistfaaliyet.org/kategori/english/

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488859