Κανείς δεν λυπάται όσους συμπεριφέρονται σαν ηττημένοι πριν καν δώσουν τις μάχες τους. Οι απολυμένοι της ACS Αλίμου θα νικήσουν ανακοίνωση από ναμους

25235_111027192267431_998531_n Στις αρχές Αυγούστου και χωρίς καμιά προειδοποίηση οι πράκτορες του υποκαταστήματος της ACS Αλίμου, με την επωνυμία Αφοί Σακκά Ο.Ε. ανακοινώνουν στους εργαζομένους πως το μαγαζί θα μεταφερθεί στη λεωφόρο Κύπρου 158 στην Αργυρούπολη και ότι στο εξής θα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση. Η ACS κρυπτόμενη πίσω από την επωνυμία Αφοί Σακκά Ο.Ε. απολύει όλους τους εργαζόμενους ενώ τους χρωστά ήδη δεδουλευμένα και άδειες και αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης. Εκτός αυτού, τους εκβιάζει «προτείνοντας» τους να παραιτηθούν των παραπάνω δικαιωμάτων τους ώστε να τους επαναπροσλάβει με νέες ατομικές συμβάσεις των 490 ευρώ στο «νέο» υποκατάστημα της ACS στην Αργυρούπολη. Με ακριβώς την ίδια πολιτική ακολούθησε το κλείσιμο του υποκαταστήματος της Γλυφάδας, αρχές Σεπτέμβρη.

 

 

Η συγκεκριμένη κίνηση της ACS  αλλά και το γεγονός ότι κρύβεται πίσω από επωνυμίες τρίτων δεν ήταν μεμονωμένη αλλά εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο της εταιρίας ώστε να χρησιμοποιεί παντού τα διακριτικά της αλλά παράλληλα να αποκλείει την εταιρική συνδικαλιστική εκπροσώπηση(και άρα συμβάσεις με μισθούς κατά πολύ υψηλότερους) και να δηλώνει πως δεν φέρει καμία ευθύνη στην περίπτωση που καταστρατηγούνται τα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων της. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτή η στρατηγική της εταιρίας αφορά όλη την περιοχή των νοτίων προαστίων με αποτέλεσμα λιγότερους, πιο κακοπληρωμένους και εντατικοποιημένους εργαζόμενους.

 

 

 

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η περίπτωση της αναδιάρθρωσης της ACS είναι μόνο ένα κομμάτι της αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και κατ’ επέκταση του κεφαλαίου που σε καιρούς μειωμένων ευκαιριών ψάχνει να βρει σανίδες σωτηρίας για να διατηρήσει τη συσσώρευση κέρδους εις βάρος, φυσικά, των εργαζομένων. Τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα, αξιοποιούν ένα βασικό εργαλείο: Τις ελευθερίες που τους δίνουν τα λεγόμενα Μνημόνια ώστε να υποτιμήσουν την εργατική δύναμη για να δουλεύουμε περισσότερο, φτηνότερα και χωρίς να βγάζουμε άχνα. Σε πολλές περιπτώσεις τα αφεντικά, μέσω  του φόβου της ανεργίας, της οικονομικής αλλά και κοινωνικής εξαθλίωσης πετυχαίνουν τον σκοπό τους κερδίζοντας έδαφος στον ταξικό πόλεμο. Όμως σ’ αυτήν την αρνητική συγκυρία  δίνονται και ένα πλήθος μικρών και μεγαλύτερων αγώνων με χαρακτηριστικά που ξεφεύγουν από τον κλασικό θεσμικό συνδικαλισμό.

 

 

 

Ένας τέτοιος αγώνας είναι και αυτός των 9 από τους παραπάνω απολυμένους των 2 υποκαταστημάτων που δημιούργησαν την Επιτροπή Εργαζομένων ACS Αλίμου και Γλυφάδας όπου με την στήριξη της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) αλλά και τις «κοινωνικές πλάτες» αλληλέγγυων και συλλογικοτήτων της περιοχής (αναρχική συλλογικότητα ναμούς, ανοιχτή συνέλευση Ελληνικού-Αργυρούπολης και στη συνέχεια ο κοινωνικός χώρος Υπόστεγο), όπως επίσης και θεσμικών οργάνων (ΣΕΤΤΕΑ), διεκδικούν  από τα αφεντικά τα δεδουλευμένα τους, τις αποζημιώσεις τους αλλά και αναγνώριση της σύμβασης εργασίας με τον παλιό μισθό.    Μέσα από οριζόντιες δομές και χωρίς αντιπροσώπους και πεφωτισμένους ηγέτες διεξάγουν έναν αγώνα με μέσα που έχουν επιλέξει οι ίδιοι  χωρίς να δεσμεύονται αποκλειστικά από την θεσμικότητά τους. Σε μια περίοδο μάλιστα όπου κράτος και αφεντικά καταπατούν τους ίδιους τους θεσμούς, ένας αγώνας προσκολλημένος σε γραφειοκρατικές και θεσμολαγνικές τακτικές, μπορεί να οδηγήσει μόνο στην ήττα. Αντίθετα, σωματεία, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες εργαζομένων που προκρίνουν την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς με την ουσιαστική, ενεργό συμμετοχή όλο και περισσότερων εργαζομένων τόσο στις αποφάσεις όσο και στην υλοποίηση τους έχουν πετύχει ένα πλήθος από μικρές φαινομενικά νίκες (ανάκληση απολύσεων, καταβολή δεδουλευμένων κλπ). Τέτοιες νίκες αποτελούν παρακαταθήκη για τους ταξικούς αγώνες εν γένει, αφού από τη μία αποτελούν ανάχωμα για τα σχέδια των αφεντικών και από την άλλη δυναμώνουν την πίστη των εργαζομένων για έναν αντιιεραρχικό δυναμικό συνδικαλισμό μακριά από τον έλεγχο των κομμάτων και την συνδιαλλαγή με τα αφεντικά.

 

 

 

Εμείς, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων της ACS Αλίμου και Γλυφάδας αφού πιστεύουμε ότι κάθε μερικός αγώνας με χαρακτηριστικά που προκρίνουν την αυτοοργάνωση και  την συλλογική από τα κάτω διεκδίκηση, ξεφεύγει από τα όρια του συντεχνιακού και είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια και συμβάλει στην όξυνση της ταξικής πάλης όπως και κάθε αδιαμεσολάβητος αγώνας που γίνεται σε ταξική και κοινωνική βάση. Άλλωστε για εμάς η λύση δεν είναι ένας πιο ανθρώπινος καπιταλισμός ούτε ένα γύρισμα «στα παλιά» όταν οι εργασιακές συνθήκες ήταν καλύτερες αλλά η καταστροφή του κράτους και της μισθωτής εργασίας και η κοινωνική απελευθέρωση.

 

 

 

    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ACS ΑΛΙΜΟΥ ΚΑΙ

 

    ΓΛΥΦΑΔΑΣ

 

 

 

 

 

   Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 

 

 

 

   ΠΟΡΕΙΑ   ΣΑΒΒΑΤΟ 14/9, 12.00   ΠΛ. ΣΟΥΡΜΕΝΩΝ

 

 

 

   ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ    25/9, 10.00    ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ,

 

     ΓΟΥΝΑΡΗ 219                                   

 

                                                                                    ναμούς

                                                                      Αναρχική συλλογικότητα από

                                                                      Ελληνικό,  Άνω Γλυφάδα,  Αργυρούπολη

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *