Κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Η θεωρία των δύο μέσων είναι θεωρία της πιο πρόχειρης μακιαβελικής κυβερνητικής, θεωρία της υποκρισίας και την ανυποληψίας, θεωρία της ωμής βίας και του τυχοδιωκτισμού, θεωρία της πιο βαθιά αντικοινωνικότητας. Σοσιαλδημοκρατικός νεοφιλελευθερισμός και νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία. Ιδεολογίες των οποίων οι διαφορές αποτελούν ασκήσεις προσχηματικού χαρακτήρα και γελοίων ρητορικών υπερβολών, με τυχάρπαστη επιχειρηματολογία και πρόχειρες υποκριτικές ασκήσεις. Επικίνδυνοι κομματικοί μηχανισμοί που εναλλάσσονται στην πολιτική διαχείριση εδώ και δεκαετίες έχοντας βυθίσει την ελληνική κοινωνία σε ένα ανυπόληπτο πελατολόγιο, στην πιο χυδαία εξατομίκευση, στον ωμό ανταγωνισμό, στον βαθύ παρτακισμό, σε έναν ωκεανό μίζερων αυταπατών. Είναι οι ίδιοι που σήμερα πρεσβεύουν την κοινωνική κάθαρση ως αυτόκλητοι κήρυκες της πολιτικής ηθικής και άσπιλοι ιεροφάντες. Η βία τους είναι ωμή, αδιάλειπτη, απρόκλητη και απροσχημάτιστη. Δολοφονίες, τραυματισμοί, διώξεις, φυλακίσεις, περιστολή ελευθεριών, καταστολή διαδηλώσεων, ποινικοποίηση απεργιών, διαστολή της εγκληματικότητας, ρατσιστικές επιθέσεις, σεξιστικές επιθέσεις, σύμπραξη με φασιστικές συμμορίες. Ενώ διαχειρίζονται σχεδόν εναλλάξ το μονοπώλιο της κρατικής βίας δεν υπάρχει καμία ποιοτική και ποσοτική διαφορά στην εκάστοτε εφαρμογή της. Κάθε φορά που χρειάζονται προσχήματα για την επιθετικότητά τους χρησιμοποιούν τη «θεωρία των δύο άκρων», με «πουλέν» τις φασιστικές συμμορίες, προκειμένου να συντρίψουν τις κοινωνικές αντιστάσεις, την κοινωνική διάχυση της ριζοσπαστικής αλληλεγγύης, την αξιοπρέπεια των επικίνδυνων τάξεων, κάθε απόπειρα αυτοπροσδιορισμού.
Οι δύο μεσαίοι χώροι είναι άκρως επικίνδυνοι για την κοινωνία.
από το σάιτ της κατάληψης Σινιάλο στο Αιγάλεω:Κατάληψη Σινιάλο
Αίμα-τιμή-δεν ήμουνα εκεί…
”Δεν γνωρίζω…”
”Δεν ενθυμούμαι…”
…αίμα-τιμή-δεν ήμουνα εκεί, και άλλες θλιβερές ιστορίες ξεφτίλας και πατριωτισμού, μέσα από τις απολογίες των ανανηψάντων νεοναζί…
Ο ‘αρχηγός’, ή ‘απλώς ο επικεφαλής της κεντρικής επιτροπής’, Νίκος Μιχαλολιάκος, στην θλιβερή του απολογία, δήλωσε μεταξύ άλλων:
”Τα δυο ψευδεπίγραφα κείμενα απηχούν ακραιφνείς εθνικοσοσιαλιστικές θέσεις οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματική ιδεολογία της ΧΑ[…]”
”Απηχούσαν αντιλήψεις εθνικοσοσιαλιστικές τότε δηλαδή προ 35ετίας τις οποίες σήμερα δεν αποδέχομαι.”
”[…]η Χρυσή αυγή δεν είναι στρατός για να διαθέτει στολή και καταδικάζω αυτού του είδους την συμπεριφορά και αμφίεση και τον συγκεκριμένο βηματισμό[…]”
”[…]για τις λοιπές παράνομες πράξεις που μου αναφέρετε επίσης δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν τις υιοθετώ και δημόσια τις έχω καταγγείλει[…]”
”Καταδικάζω όλα αυτού του είδους τα επεισόδια[…]”
”Αποτελεί πλήρη διαστρέβλωση των λεγομένων μου.Απευθυνόμενος στο κοινό τους είπα ότι ψευδώς και συκοφαντικά σας αποκαλούν τάγματα εφόδου ενώ ξέρουν πολύ καλά τι ήταν τα τάγματα εφόδου όταν πράγματι οι ξιφολόγχες ακονίζονταν στα πεζοδρόμια.”
”[…]σε ότι αφορά το γνωστό συμβάν (σ.σ.αναφέρεται στο ‘εγέρθουτου’ του Γερμενή) είναι μεμονωμένο και ατυχές και δεν έχω καμία αυθύνη για αυτό.”
Ο Κασσιδιάρης, συνεχίζει με το δικό του θλιβερό κρεσέντο.Μεταξύ άλλων δηλώνει:
”Τα συγκεκριμένα έγγραφα δεν τα αναγνωρίζω, τα χαρακτηρίζω βλακώδη, ψευδεπίγραφα και κατασκευασμένα.”
”Ως εκ τούτου είναι ένας αυτόνομος πολιτικός σχηματισμός (σ.σ. η χρυσή αυγή)και δεν μπορεί να αποτελεί μετεξέλιξη ενός περιοδικού.(σ.σ. του περιοδικού χρυσή αυγή)”
”Κάθε πράξη βίας είναι καταδικαστέα.Επομένως και οι συγκεκριμένες πράξεις καταδικάζονται απερίφραστα από τη Χρυσή Αυγή.”
”Μόλις πριν λίγο πληροφορήθηκα τι σημαίνει ΙΝΟVΑ[…]”
Και η πατριωτική μαφία συνεχίζει το ίδιο της άδειασμα προκειμένου να γλυτώσουν οι μαφιόζοι της, που απολογούνται.Έτσι, ο θλιβερός Παναγιώταρος δηλώνει:
”Είμαι θύμα πολιτικής βίας και όχι θύτης.”
”Για τα μεν περιστατικά Ραφήνας, Μεσολογγίου γνωρίζω ότι δεν ήταν με κεντρική εντολή, δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι νόμιμο ένας κρατικός λειτουργός βουλευτής και εφόσον υπήρξαν έκνομες πράξεις και υπάρχει νομοθεσία να καταλογίσει ευθύνες.”
Δυνατό θλιβερό κρεσέντο δίνει και ο Ιωάννης Λαγός:
Ανακριτής στον Λαγό:”Μπορείτε να κατονομάσετε τα πέντε μέλη του οργάνου διοικήσεως της τοπικής οργανώσεως της Νίκαιας;”
Λαγός: ”Βεβαίως, […] Γεώργιος Πατέλης, […] Γεώργιος Τσακανίκας, […] Θεωνή Σκαρπέλη, […] Ιωάννης Καζατζόγλου.[…]στην ουσία το όργανο είναι 4μελές.”
”Πρόκειται για μια αυθόρμητη κίνηση τη δεδομένη χρονική στιγμή την οποία εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω.”(σ.σ. για το εγέρθουτου του Γερμενή)
”Δεν έχουμε καμία σχέση με τον ναζισμό και τις αντιλήψεις του.”
”Πρόκειται για προσωπικές ενέργειες στελεχών ή βουλευτών μας και ουδεμία σχετική κεντρική απόφαση υπάρχει για τα συγκεκριμένα θέματα.[…]Αυτή πάντως δεν είναι η πρακτική της Χρυσής Αυγής ούτε επιδιώκουμε τέτοιες ενέργειες.”(Σ.σ. για τις επιθέσεις χρυσαυγιτών σε πάγκους μικροπωλητών)
”Πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ νομίμων και παρανόμων μεταναστών, με τους νόμιμους δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα[…]”
”[…]στην υπόθεση του Περάματος την 12-9-2013 με την οποία εγώ προσωπικά και η Χρυσή Αυγή ουδεμία σχέση έχουμε.”
”[…] μετά το περιστατικό της δολοφονίας του Φύσσα είχα έντονο διάλογο με τον Πατέλη απαιτώντας να ενημερωθώ με λεπτομέρειες για το τι πράγματι είχε συμβεί[…] διότι, όπως φαινόταν δεν μου είχε πει όλη την αλήθεια ή τουλάχιστον δεν μου είχε εκθέσει όλα τα περιστατικά διότι, τη στιγμή της συνομιλίας είχα την αίσθηση ότι δεν μου λέει όλη την αλήθεια.”
Ο Χρήστος Παππάς στην απολογία του δήλωσε:
”Πολιτικά και ιδεολογικά δεν μπορώ να έχω αυτές τις πεποιθήσεις με ξένους εχθρούς που έβλαψαν την πατρίδα μου.”(σ.σ.αναφέρεται στον ”εθνικοσοσιαλισμό” και την Γερμανία)
”[…] πιστεύουμε στην πιστή τήρηση του συντάγματος και στη μη ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού και πολιτειακού καθεστώτος.[…] και η πίστη αυτή είναι για μένα όχι μόνο τυπική αλλά και ουσιαστική[…]”
”Σε ότι αφορά την προτροπή εγέρθητι (το σωστό) κατά την έλευση του Γενικού Γραμματέα στη πρώτη συνέντευξη τύπου μετά τις εκλογές της 6ης Μαϊου, το θεωρώ ατυχές, θα μπορούσε να είχε αποφεχθεί[…]”
”[…]εγώ προσωπικώς το λεγόμενο βηματισμό τον είδα μέσω διαδικτύου[…] δεν ήταν κάτι το οργανωμένο, ήταν ασυντόνιστο και πολιτικά αδόκιμο.”
”Για το θέμα των νοσοκομείων δεν είχα καμία συμμετοχή ή γνώση.”
Σε αυτό είναι καταδικασμένοι οι κάθε είδους θλιβεροί εκπρόσωποι του πατριωτισμού, δηλαδή της μαφίας.Σε αυτό ήταν και θα είναι πάντα καταδικασμένοι.Στο να πρέπει να γίνουν ρουφιάνοι, ανανήψαντες, που δεν ήξεραν, που πέρναγαν απ’ έξω.Δεν έχει να κάνει με την προσωπικότητα των παραπάνω νεοναζί.Και δεν έχει, γιατί ακριβώς δεν ήταν μόνο αυτοί, που καταδίκασαν τις ίδιες τους, τις πράξεις, και τα ίδια τους τα κείμενα.Ούτε ένας δεν βρέθηκε να υπερασπίσει το παρελθόν του, και αυτό δεν είναι τυχαίο.Και τι να υπερασπίσει κανείς;Τον κανιβαλισμό και τους ξυλοδαρμούς τυχαίων μεταναστών;Πατριωτισμός, είναι η ιδεολογία του ‘σώζω τον κώλο μου’.Και όταν το παρελθόν κάποιου ή οι συναναστροφές του, μπορεί να του δημιουργήσουν πρόβλημα, φυσικά δεν θα επιλέξει να υπερασπιστεί το παρελθόν τους η τους ‘συναγωνιστές’ και τους ‘φίλους του’.Θα επιλέξει να σώσει τον κώλο του.Στις μαφίες κάθε είδους, άρα και στον πατριωτισμό προέχει το σώζω τον κώλο μου.Τα όσα δήλωσαν οι παραπάνω νεοναζί, δεν έχουν να κάνουν με την προσωπικότητά τους, αλλά είναι δομικά και άρρηκτα συνδεδεμένα με τον πατριωτισμό και την ουσία του.Κανένας πατριώτης δεν μπορεί να υπερασπίσει τα λόγια και τις πράξεις του, γιατί κανένας ατομιστής εγκληματίας, δεν σκοπεύει και δεν πρόκειται ποτέ να ιδεολογικοποιήσει το έγκλημά του όταν θα βρεθεί στα δύσκολα.Η ιδεολογική βιτρίνα που έχει κάθε μαφία, λειτουργεί μόνο όσο δεν τα βρίσκει δύσκολα.Όταν τα βρει δύσκολα κάθε μαφιόζος είναι για την πάρτυ του.Άλλωστε για αυτό δεν έγινε και πατριώτης;Ποιό κάθαρμα υπερασπίζεται την μισανθρωπιά και ποιος εγκληματίας τα εγκλήματά του;Αλλιώς δεν θα ήταν κάθαρμα ούτε ατομιστής-παρτάκιας.
…
Αντιφασιστικό μέτωπο με αφύπνιση της Αριστεράς
Του Ευτύχη Μπιτσάκη
«Όσοι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή στις εκλογές δεν είναι νεοναζί. Καθήκον της Αριστεράς είναι να τους κερδίσει πολιτικά και ιδεολογικά»
«Χρειάζεται ένα αντιφασιστικό μέτωπο, ένα μέτωπο για τη σωτηρία από την ανθρωπιστική καταστροφή και η ανάπτυξη δυνάμεων για τη σοσιαλιστική αναγέννηση»
Έπρεπε να θυσιαστεί ένας νέος για να αφυπνιστεί η κυβέρνηση και να ενεργοποιηθεί ο κατασταλτικός μηχανισμός. Αλλά η κυβέρνηση δεν ήξερε; Οι τριάντα-τόσοι φάκελοι του κ. Δένδια γέμισαν με στοιχεία αυθημερόν; Και το πλήθος των εγκληματικών στοιχείων που δημοσίευσε το «Εθνος» τα αγνοούσε η κυβέρνηση; Και επίσης, δεν είχε ιδέα για τη διάβρωση του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των σωμάτων ασφαλείας από τους νεοναζί;
Η κυβέρνηση ήξερε! Τα γεγονότα ήταν γνωστά, όπως και η ιδεολογία της νεοναζιστικής οργάνωσης. Η Αριστερά, και όχι μόνον η Αριστερά, είχε κατά καιρούς επισημάνει τον κίνδυνο. Γιατί λοιπόν οι εκάστοτε κυβερνήσεις αδιαφορούσαν; Η Χ.Α. δεν ήταν το μακρύ χέρι, η απόληξη του κρατικού μηχανισμού. Εξέφραζε όμως, σε ακραία μορφή, ιδέες που συνιστούν στοιχεία της κυρίαρχης ιδεολογίας της χώρας μας: τον ρατσισμό, τον αντικομμουνισμό, τη λατρεία του αυταρχικού κράτους, τη ναζιστική ιδεολογία. Όλα αυτά δεν ενοχλούσαν την κυρίαρχη τάξη μας. Αλλά η Χ.Α. ξεπέρασε τα σιωπηρά καθορισμένα όρια. Δολοφονίες, τραυματισμοί, ξυλοδαρμοί, όργιο ρατσισμού και αντικομμουνισμού. Και τελευταίο, το μαχαίρωμα του Παύλου Φύσσα.
Τώρα η κυβέρνηση χαρακτηρίζει τη Χ.Α. εγκληματική οργάνωση, και συλλαμβάνει τα ηγετικά στελέχη της. Θετικό; Ναι μεν, αλλά αυτονόητο καθήκον για οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι να εφαρμόζει «τον νόμο». Ας μην παριστάνει συνεπώς τον θεματοφύλακα των δημοκρατικών αξιών. Η ευθύνη της είναι δεδομένη και ανεξίτηλη.
«Εγκληματική οργάνωση». Θα προχωρήσει η κυβέρνηση στην ολοκληρωτική της εξάρθρωση; Θα την διαλύσει με κάποιο νόμο, ο οποίος όμως θα ήταν δυνατόν να στραφεί, αν χρειαστεί, και προς άλλη κατεύθυνση; Ιδωμεν.
Αλλά η Χ.Α. «εγκληματική συμμορία» είναι ταυτόχρονα κόμμα που ψηφίστηκε από περίπου 400.000 πολίτες και που αντιπροσωπεύεται από 18 βουλευτές. Οργάνωση και κόμμα είναι οι δύο αλληλένδετες όψεις του ναζισμού. Πώς έφτασαν λοιπόν τόσοι κάτοικοι της χώρας μας, που ανάλογα με τον πληθυσμό είχε τη μεγαλύτερη αντιναζιστική οργάνωση στην Ευρώπη (το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ) να ψηφίζουν τους φορείς της πιο εγκληματικής οργάνωσης της Ιστορίας; Μια τεκμηριωμένη απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα αποτελεί προϋπόθεση για τη σωστή αντιμετώπιση και την εκμηδένιση του ναζιστικού καρκινώματος.
Πρώτος παράγων για την ανάπτυξη του νεοναζισμού είναι η κρίση: οικονομική, φτώχεια, πείνα, αυτοκτονίες, οικονομική χρεοκοπία, καταστροφή των μικρομεσαίων στρωμάτων, εκποίηση του κοινωνικού και φυσικού πλούτου της χώρας. Ως αντανάκλαση αυτής της χρεοκοπίας, η χρεοκοπία και η αναξιοπιστία των αστικών κομμάτων (αν και η Ν.Δ. αντέχει ακόμα, καθώς έχει βαθιές ρίζες στα πιο αντιδραστικά στοιχεία της κοινωνίας). Μπροστά στην πολυδιάσπαση και την αδυναμία της Αριστεράς να προτείνει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα αναγέννησης της χώρας, η προηγούμενη διαπίστωση οδηγεί σε μια εύκολη γενίκευση: Ολοι ίδιοι είναι!
Η γενίκευση αυτή αποτελεί το πρώτο βήμα προς τη νεοναζιστική ιδεολογία. Ο Λένιν είχε τονίσει ότι μια κρίση δεν οδηγεί νομοτελειακά στην επανάσταση. Μπορεί να συνεχιστεί για μια μακρά περίοδο στασιμότητας και σήψης. Η πρόβλεψη του Λένιν επαληθεύτηκε με την κρίση της δεκαετίας του ΄30, που είχε ως κατάληξη τον φασισμό, τον ναζισμό και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον καταστροφικότερο της οδυνηρής πορείας της ανθρωπότητας.
Η σημερινή παγκόσμια κρίση είναι καθολικότερη και βαθύτερη από την κρίση του ΄30. Τι τέρατα λοιπόν θα μπορούσε να γεννήσει, δοθέντος ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται; Επί του παρόντος ζούμε την εποχή των πολέμων της Νέας Τάξης για παγκόσμια ηγεμονία του ιμπεριαλισμού, και τη διαδικασία καταστροφής της φύσης, του «ανόργανου σώματός» μας, ως συνέπεια των αντινομιών του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Ταυτόχρονα, τα πρώτα δηλητηριώδη μορφώματα του νεοναζισμού στην Ευρώπη.
Και εμείς; Πώς έφτασε η νεοναζιστική συμμορία να αποκτήσει μια τόσο ευρεία ιδεολογική και πολιτική βάση στην Ελλάδα της λαϊκής – αντιναζιστικής αντίστασης και των μετέπειτα κοινωνικών και πολιτικών αγώνων;
Πρώτη αιτία, όπως σημειώσαμε, η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού και κατά συνέπεια της οικονομίας και η εκποίηση του πλούτου της χώρας. Οι Έλληνες, και ειδικά οι νέοι, οι νέοι χωρίς μέλλον, αναζητούν μια διέξοδο, μια αξιοβίωτη προοπτική. Στα μάτια τους τα δυο αστικά κόμματα, υπαίτια της χρεοκοπίας, είναι αναξιόπιστα. Γιατί όμως ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων, που δεν είναι ναζί, στράφηκαν προς τον φορέα του ναζισμού; Εδώ πρέπει να επισημάνουμε τον ρόλο της ιδεολογίας και του πολιτισμού.
Κατά τα τελευταία χρόνια «αναπτυχθήκαμε». Γίναμε μια «αναπτυγμένη» καπιταλιστική κοινωνία, με τον συνακόλουθο ατομισμό, με την ελληνική ιδιομορφία της ρεμούλας από το κεφάλι και την εκμαύλιση μέρους της κοινωνίας με το ρουσφέτι και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Αμέσως μετά την ήττα των ναζί, εγκαθιδρύθηκε στον χώρο μας το καθεστώς της υποτέλειας, σωτήρας της αστικής μας τάξης. Με τις εκκαθαρίσεις του κρατικού μηχανισμού, τον εμφύλιο και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, εξοντώθηκαν ή τέθηκαν στο περιθώριο τα πιο λαμπρά μυαλά της χώρας, καθώς και το πλήθος των πιο προοδευτικών δημόσιων λειτουργών. Στη χώρα μας κυριάρχησαν οι απόντες, οι δωσίλογοι, η μαύρη αντίδραση, η ιδεολογία της υποτέλειας και του αντικομμουνισμού. Συνολικά μια ιστορικά ξεπερασμένη μορφή ιδεολογικού μυστικισμού, έλλειψη δημιουργικού πολιτισμού από τους κρατικούς φορείς της ιδεολογίας και από τα ΜΜΕ.
Η Αριστερά αυτά τα μαύρα χρόνια ήταν υπό διωγμόν, αυτή και οι ιδέες της. Και όμως η ηττημένη Αριστερά, εκτός από το ηθικό κύρος της, ξαναζωντάνευε μετά από κάθε διωγμό και ηγεμόνευε στον χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού. Και κάθε φορά που οι πολιτικές ιδέες και ο πολιτισμός της Αριστεράς αποτελούσαν σημάδι κινδύνου για την κυρίαρχη τάξη, ερχόταν το τσεκούρι της αντεπανάστασης: 1944, 1967, μια σχετικά ανεκτική περίοδος μετά το ΄74, και σήμερα, τα σημερινά! Πώς στις συνθήκες αυτές να αποκτήσουν τα λαϊκά στρώματα μια σωστή πολιτική-κοινωνική συνείδηση; Αλλά όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή δεν είναι νεοναζί. Καθήκον της Αριστεράς είναι να τους κερδίσει πολιτικά και ιδεολογικά, και όχι να τους χαρίσει στη Χ.Α.
Φτάνει λοιπόν η τυχόν διάλυση της Χ.Α.; Προφανώς όχι. Η ίδια μπορεί εξάλλου να μετονομαστεί, ή άλλη οργάνωση να πάρει τη θέση της. Πρώτα λοιπόν ένα ευρύ, αντιφασιστικό μέτωπο που θα διαφωτίσει την κοινωνία και θα απομυθοποιήσει την ιδεολογία του νεοφασισμού. Φτάνει αυτό; Και πάλι όχι, εφόσον οι κοινωνικές συνθήκες δεν θα αλλάξουν ριζικά. Όχι εφόσον η χρεοκοπία και η εθνική ταπείνωση θα συνεχίζεται. Αλλά: καπιταλισμός και κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, ουμανιστικός πολιτισμός, είναι έννοιες (και καταστάσεις) ασύμβατες. Σήμερα συνεπώς είναι ιστορική ανάγκη ο ριζικός, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας.
Αλλά το αντιφασιστικό μέτωπο, το ευρύ λαϊκό μέτωπο για τη σωτηρία του ελληνικού λαού από την ανθρωπιστική καταστροφή, και η ανάπτυξη των δυνάμεων για τη σοσιαλιστική αναγέννηση δεν θα αποτελούν τρία στάδια μιας γραμμικής κοινωνικής εξέλιξης. Το αντιφασιστικό μέτωπο προϋποθέτει ως οργανικό στοιχείο και πυρήνα του, δυνάμεις της κοινωνικής αλλαγής. Η κοινωνική αλλαγή με τη σειρά της θα αναπτυχθεί στο πλαίσιο του αντιφασιστικού μετώπου και θα το υπερβεί, έχοντας με τη σειρά της ως οργανικό στοιχείο και πυρήνα τις δυνάμεις του σοσιαλισμού. Δεν πρόκειται για τρία στάδια, αλλά για στιγμές (με την εγελιανή έννοια του όρου) μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας με ποιοτικά-επαναστατικά σημεία ρήξης.
Προϋπόθεση: η αφύπνιση της Αριστεράς. Πρώτο βήμα: το πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών (Δημοσιεύτηκε 7/10/13)http://www.efsyn.gr/?p=127770
Επίθεση σύσσωμου του αριστερού και συστημικού κατεστημένου καταγγέλει το Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία
τα πλαίσια του διαλόγου, δημοσιεύουμε ανακοίνωση του Δικτύου για την Περιεκτική Δημοκρατία που λάβαμε στο mail μας, προς υπεράσπιση του Τάκη Φωτόπουλου σχετικά με το άθρο του «Ο Περισπασμός της Χρυσής Αυγής» που γράφτηκε λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, από την έναρξη λειτουργίας του ιστολογίου, δεν υπάρχει σχολιασμός εκ μέρους μας.
kokkinostupos
Με αφορμή τον τραγικό θάνατο του Παύλου Φύσσα από μαχαίρι υποστηρικτή της Χρυσής Αυγής, ο Τάκης Φωτόπουλος (ΤΦ) έγραψε για την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 22/9 το άρθρο «Ο Περισπασμός της Χρυσής Αυγής». Σε αυτό το άρθρο φανέρωνε τον ρόλο της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, ως μιας μη συστημικής οργάνωσης, (αντίθετα με αυτό που ισχυρίζονται διάφοροι «αντιφασίστες»), αλλά ούτε και αντισυστημικής (με την έννοια που ισχυρίζονται οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες).
Δεν είναι συστημική, γιατί βέβαια δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι είναι παρακρατική οργάνωση, όπως π.χ. ήταν η «Καρφίτσα» που δολοφόνησε τον Λαμπράκη, ούτε ξέρουμε πολλές άλλες συστημικές οργανώσεις που τις καταδιώκει ολόκληρη η Υπερεθνική Ελίτ (Στέητ Ντιπάρτμεντ, ΕΕ) αλλά και η Σιωνιστική που ζητούσε από καιρό τον εξοστρακισμό αν όχι την απαγόρευσή της (Anti Defamation League-ADL, Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο WJC, Αμερικανοεβραϊκή Επιτροπή–AJC, Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος-ΚΙΣΕ κ.λπ.) και φυσικά ανάλογες «αριστερές» «προσωπικότητες» (Μίκαελ Λέβι, Κον Μπεντίτ, Σουλτς κ.α.)., ενώ τώρα μέχρι και ο τ. Υπ. Δικαιοσύνης Ρουπακιώτης βγήκε να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Και φυσικά, αυτό έγινε ηλίου φαεινότερο τώρα που είναι φανερό ότι το σύστημα θέλει να συντρίψει τη Χ.Α, με τα ΜΜΕ να μην έχουν άλλο θέμα να ασχολούνται πια, περνώντας στα «ψιλά» ή ξεχνώντας εντελώς την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων που εντείνεται!. Όλα αυτά βέβαια δεν εμπόδισαν τους υβριστές και συκοφάντες του Τ.Φ να του κολλάν τις ταμπέλες του συνωμοσιολόγου, αντισημίτη κ.λπ., συνοδευόμενες από χυδαιολογίες εναντίον του.
Τέλος δεν είναι αντισυστημική οργάνωση με την στενή έννοια της οργάνωσης που στρέφεται κατά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, όπως άλλωστε καμιά ακροδεξιά ή εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση δεν ήταν ποτέ αντισυστημική με αυτή την έννοια. Με την ευρεία όμως έννοια του «αντισυστημικού» που ορίζει σαν «σύστημα» την συγκεκριμένη μορφή που παίρνει το καπιταλιστικό σύστημα σε κάθε ιστορική στιγμή, τότε η Χ.Α θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αντισυστημική». Για παράδειγμα, την δεκαετία του 1930 το καπιταλιστικό σύστημα έπαιρνε την φιλελεύθερη μορφή που ελαχιστοποιούσε κάθε ενεργή κρατική οικονομική δραστηριότητα στην οικονομία για την επίλυση του προβλήματος της μαζικής ανεργίας (ως γνωστό οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές έχουν χαρακτηριστεί από ορθόδοξους –και όχι μόνο- οικονομολόγους ως οι πρώτοι Κεϋνσιανοί) αλλά και τη μορφή του προστατευτισμού, ενώ σήμερα παίρνει την νεοφιλελεύθερη μορφή που επιβάλει η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με τις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές κεφαλαίου, εμπορευμάτων και (εν μέρει) εργασίας.
Όλα αυτά όμως αγνοούνται εντελώς από σύσσωμη την Αριστερά. Είτε γιατί δεν έχει ιδέα για την παγκοσμιοποίηση (όπως συμβαίνει με τους διάφορους Έλληνες Μαρξιστές της συμφοράς, σε αντίθεση με σύγχρονους διεθνείς Μαρξιστές που έχουν κάνει συστηματική έρευνα να δείξουν την ύπαρξη υπερεθνικής καπιταλιστικής τάξης, όπως ονομάζουν την Υ/Ε, και την καθοριστική σημασία της μαζικής εξάπλωσης των πολυεθνικών που σήμερα αποδεδειγμένα ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία) είτε γιατί προσπαθούν, εκ του πονηρού, να απορρίψουν κάθε τέτοια έννοια παγκοσμιοποίησης και παγκόσμιας διακυβέρνησης (όπως συμβαίνει συνήθως με διάφορους Σιωνιστές και φιλοσιωνιστές) που την χαρακτηρίζουν ως «συνωμοσιολογία». Και αυτό όταν ο ίδιος ο αρχισιωνιστής πρόεδρος του Σιωνιστικού Ισραήλ, Σιμόν Περές, σε πρόσφατη επίσημη ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο περιέγραφε πώς θα πρέπει να είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση που θα στηρίζεται στις πολυεθνικές![1]
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Φασισμός μετατρέπεται από την «Αριστερά» αυτή σε αγαστή συνεργασία με το σύστημα, σε νούμερο ένα κίνδυνο για τα λαϊκά στρώματα, αποπροσανατολίζοντάς τα από τα πραγματικά αίτια της κρίσης και τον διάλογο για διέξοδο από αυτήν (Παγκοσμιοποίηση, ΕΕ).
Το άρθρο αυτό μετά την δημοσίευσή του από την Κ.Ε. είχε (όπως και τα προηγούμενα) μεγάλη απήχηση στο διαδίκτυο μιας και πληθώρα μπλογκς και sites το αναδημοσίευσαν, από την πατριωτική μέχρι την κομουνιστική «αριστερά». Ένα από τα sites που δημοσίευσαν κομμάτια από το άρθρο ήταν και η επίσημη ιστοσελίδα της Χ.Α με τίτλο «Κατάθεση έντιμου αριστερού : Η σιωνιστική ελίτ απαιτεί την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής». Με αφορμή αυτή την αναδημοσίευση και τον σχολιασμό μέρους του άρθρου από τους χρυσαυγίτες άρχισε για άλλη μία φορά ένας ιντερνετικός (και όχι μόνο) πόλεμος λάσπης και φίμωσης ενάντια τόσο της Περιεκτικής Δημοκρατίας όσο και του Τάκη Φωτόπουλου προσωπικά. Φυσικά, η χρήση ενός άρθρου της αριστεράς από μια ακροδεξιά οργάνωση και το ανάποδο δεν είναι κάτι ούτε πρωτοφανές ούτε χαρακτηρίζει κάποια συμβατότητα μεταξύ των εκατέρωθεν απόψεων, ειδάλλως η εγκωμιαστική αναδημοσίευση άρθρων του Τ.Φ παλαιότερα από τον Ριζοσπάστη, το Πριν, την Εποχή, τη Βαβυλωνία ή τον Οικονομικό Ταχυδρόμο θα έπρεπε να τον είχε κατατάξει σε πολλούς ετερόκλητους πολιτικούς χώρους!
Ας δούμε όμως τι έγραψαν σχετικά επώνυμοι και ανώνυμοι λασπολόγοι τόσο του «αριστερού» όσο και του συστημικού κατεστημένου.
Πρώτος, και αναμενόμενα, έσυρε το χορό, δηλαδή την εκστρατεία κατασυκοφάντησης το γνωστό, πλέον, διαδικτυακό τρολ και γνωστός απο παλιά λασπολόγος Omadeon, (που είχε πρωτοστατήσει πέρσι σε πολύμηνη λασπολογική εκστρατεία κατά του δικτύου μας και του Τ.Φ), ο οποίος/α με ένα ολόκληρο κατεβατό ασυναρτησίας και διαστρέβλωσης προσπαθεί να χλευάσει την ανάλυση του Τ.Φ παραθέτοντας φαιδρά «επιχειρήματα». Μάλιστα, αποκάλεσε «ρεζιλίκι» το γεγονός ότι η ιστοσελίδα Iskra.gr (που διαχειρίζεται το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη – ΣΥΡΙΖΑ) αναδημοσίευσε το άρθρο, με αποτέλεσμα, «κατά σύμπτωση», λίγες ώρες αργότερα να κατέβει από την ΊΣΚΡΑ, σε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του ..Omadeon! Σαν να μην έφτανε αυτό, αποκάλεσε την «Ε» «πατσαβουροφυλλάδα» που φιλοξενεί εδώ και 25 χρόνια τη στήλη του Τ.Φ εγκαλώντας και αυτήν στην τάξη και καταλήγοντας με την έκκληση σε «Ε» και Ίσκρα: «ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ πια, να διαδίδετε τα μπουρδο-άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου, ακόμη και όταν (σας) ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ βαθυστόχαστα, διότι είναι ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ από παρανοϊκές (και τώρα… φιλο-ναζιστικές – έστω και ακούσια ή έμμεσα, ιδέες!»(δική του η έμφαση). Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι τελειώνει με ένα σαφώς απειλητικό ύφος που θα μπορούσε να είναι είτε κάποιου που μόλις δραπέτευσε από άσυλο ανιάτων ψυχοπαθών ή κάποιου με δύναμη στο σύστημα: «ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ τα καλά, ΠΡΙΝ τα ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΤΕ”.[2]
Στη συνέχεια, όταν ο Τ.Φ τον ανέφερε στο άρθρο του στην «Ε» της 6/10, αυτός είχε το θράσος να γράψει στην ίδια την εφημερίδα για να…ζητήσει και τα ρέστα του, διαμαρτυρόμενος για τον «διασυρμό» του, και παριστάνοντας το θύμα! Και προχώρησε σε μια ακόμη καθαρά φασιστική ενέργεια για να φιμώσει τον Τ.Φ και την Περιεκτική Δημοκρατία. Προφανώς σε συνεργασία με κάποιον ομοϊδεάτη-φιλαράκι του (αν δεν είναι ο ίδιος!) έβγαλαν μια ανακοίνωση που την έστειλαν στα δεκάδες μπλογκς που αναδημοσιεύουν ανακοινώσεις μας με τίτλο «Κάτω τα χέρια από τους ανώνυμους bloggers» στην οποία, όπως φαίνεται, ανέλαβαν αγώνα να προστατεύσουν τους δήθεν αδύναμους ανώνυμους bloggers σαν τον Omadeon από την επίθεση που τους κάνει «επώνυμος διανοητής, με πρόσβαση σε κομματικούς μηχανισμούς, κομματικές ιστοσελίδες και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες, εξυβρίζει σε σειρά κειμένων του και επίμονα, ανώνυμο blogger» (sic!) Αμφιβάλλουμε αν ακόμη και ο Γκέμπελς θα έκανε παρόμοια δολιότητα να ταυτίζει την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο με την ελευθερία της λασπολογίας.
Είναι όμως φανερό, εκτός αν οι συντάκτες της ανακοίνωσης είναι ανίκανοι γραφής και ανάγνωσης, ότι ούτε ο Τ.Φ ούτε εμείς θα κάναμε ποτέ το παραμικρό να υπονομεύσουμε την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο ή οπουδήποτε αλλού. Η ελευθερία του λόγου όμως προϋποθέτει και την αυτοπειθαρχία των μπλόγκερς να μην βρίζουν και συκοφαντούν ανώνυμα ανθρώπους που επώνυμα αναλαμβάνουν την ευθύνη των λόγων τους, όπως ακριβώς κάνει ο Omadeon. Εκτός βέβαια (το πιο πιθανό) αν ο Omadeon και οι όμοιοί του στην πραγματικότητα διεκδικούν ελευθερία στη λασπολογία, και σε αυτό θα τους πολεμήσουμε με κάθε μέσο στη διάθεσή μας.
Όμως, δεν ήταν μόνο άθλιοι ανώνυμοι κουκουλοφόροι σαν τον Omadeon που μετείχαν στη λασπολογία, αλλά ακόμη και «έγκυρες», που παριστάνουν και τις «επαναστατικές», ιστοσελίδες όπως η Ίσκρα που μετείχαν έμμεσα σε αυτήν. Να πώς περιέγραφε ο Τ.Φ τον ρόλο της Ίσκρα σε σχέση με τον Omadeon, πιάνοντας το νήμα από το δεύτερο άρθρο του στην “Ε” της 29/9 «Ο Φασισμός των Αντιφασιστών» : «Στη συνέχεια (η Ίσκρα) ανέβασε μεν το περασμένο άρθρο μου, αλλά, σε κατάφωρη παραβίαση της ίδιας της δεοντολογίας της, δημοσίευσε μαζί και λασπολογικά σχόλια εναντίον μου κάποιου γνωστού διαδικτυακού λασπολόγου με το ψευδώνυμο «Omadeon», που (όπως παρόμοιοί του σε άλλες ιστοσελίδες) επανήλθαν για πολλοστή φορά με συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς και δυσώδη σχόλια κάτω από την ύποπτη κουκούλα τους, που ποτέ δεν θα δημοσιεύονταν επώνυμα στον μη κίτρινο Τύπο. Συνακόλουθα, αναγκάστηκα να ζητήσω ο ίδιος από την ιστοσελίδα αυτή να κατεβάσει το άρθρο και να μην αναδημοσιεύει πια άρθρα μου…»
Αμέσως μετά, η ομάδα του «Βαθύ Κόκκινο» που είχε συμμετάσχει στην ίδια εκστρατεία λάσπης πέρσι, ανέλαβε τη σκυτάλη με ένα γκεμπελικό δημοσίευμα «κομμουνιστικής» χροιάς που «κατά σύμπτωση» καταλήγει με ταυτόσημα συμπεράσματα όπως και ο λασπολόγος κουκουλοφόρος Omadeon: «Τι να πεις; Σκέτη κατάντια. Δεν με εκπλήσσει γιατί ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία αυτού του τύπου…Θλιβερή και η κατάληξη της «Ελευθεροτυπία» που φιλοξενεί τα κατάπτυστα άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου». Τι να πει κανείς για τον κουκουλοφόρο αλήτη (που κάνει και τον …κομουνιστή) που έγραψε το σχόλιο αυτό — και χρησιμοποιούμε εσκεμμένα γι’ αυτόν, όπως και για τον Omadeon και κάθε θρασύδειλο κουκουλοφόρο που λασπολογεί ανώνυμα, όρους που δεν μας ταιριάζουν, για να μας κάνουν μήνυση και να αναγκαστούν να βγάλουν τη κουκούλα τους για να δουν όλοι ποιοι και με τι θράσος μπορούν και μιλούν έτσι για καταξιωμένους ανθρώπους που επώνυμα καταθέτουν την άποψή τους και δεν κρύβονται κάτω από τις κάποτε ύποπτες κουκούλες τους.
Να αναφέρουμε εδώ ότι οι δύο αυτές πρώτες επιθέσεις των Omadeon και του Βαθύ Κόκκινο (που στηρίζουν ενεργά το εκφυλισμένο κομμάτι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – με θέσεις κατά καιρούς υπέρ ΕΛΕ, «Αριστερών Οικονομολόγων», Χρεολογίας, «Επαναστατών» στη Λιβύη, Συρία κλπ.) αποσιώπησαν αρχικά το γεγονός ότι στην ιστοσελίδα της Χ.Α δημοσιεύτηκε και μέρος άρθρου του Δελαστίκ, στελέχους του ΝΑΡ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλά δεν περιμέναμε να δείξουν αμεροληψία αυτοί οι οποίοι συμπράττουν με τον Καμίνη στα «αντιφασιστικά μέτωπα».
Ακολούθως και ο Δημήτρης Φύσσας, ο οποίος τουλάχιστον γράφει επώνυμα (παρόλο που ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή του), γράφοντας στην Athens Voice, αφού υιοθετεί τη γνωστή σε σιωνιστικά φερέφωνα, ταύτιση αντισιωνισμού και αντί-εβραϊσμού, ανακαλύπτει ότι υπάρχουν «Αριστεροί υπέρ της Χρυσής Αυγής», όπως είναι ο τίτλος του άρθρου του στο οποίο, πετώντας στο καλάθι των σκουπιδιών κάθε δεοντολογία, παραλείπει να δημοσιεύσει την πηγή του άρθρου του Τ.Φ. Ο Γκεμπελίσκος αυτός μιλά για «αντισιωνιστικό παραλήρημα του κ. Τάκη Φωτόπουλου, με τους πανταχού παρόντες διαχρονικά κακούς Εβραίους», είτε γιατί δεν έχει ιδέα για το συγγραφικό έργο του και τις πεντακάθαρες αντισιωνιστικές θέσεις του που δεν έχουν καμία σχέση με αντί-Εβραϊσμό, (αφού άλλωστε βασικές πηγές του είναι…Εβραίοι!), είτε, ακόμη χειρότερα, γιατί ξέρει πολύ καλά τις πραγματικές θέσεις του Τ.Φ.!
Η «εναλλακτική» συστημική «free press»[3] φυλλάδα Athens Voice μας «τίμησε» και με δεύτερο άρθρο της όπου ανακαλύπτει ότι «Η Υπερεθνική σιωνιστική ελίτ» (sic) «ζητά την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής» (παρόλο που το άρθρο του ΤΦ μιλούσε για Υπερεθνική ελίτ και για Σιωνιστική ελίτ, αλλά ο Γκεμπελίσκος αυτός που έγραψε το άρθρο ταυτίζει τις δύο έννοιες τις για να «αποδείξει» τον αντισημιτισμό του συγγραφέα). Στο άρθρο αυτό ο/η συντάκτης πέφτει δικαιολογημένα από τα σύννεφα από το… πρωτάκουστο συμπέρασμα ότι «η βία της Χρυσής Αυγής δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τη βία της κοινοβουλευτικής Χούντας». Προφανώς για τους «αφελείς» αυτούς της μεταμοντέρνας συστημικής αριστεράς, δεν είναι βία να καταδικάζεις εκατομμύρια στη φτώχεια και τη πείνα, χιλιάδες στην αυτοκτονία και περισσότερες χιλιάδες να πεθαίνουν από έλλειψη στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης…
Από το χώρο της πατριωτικής «αριστεράς» στη συνέχεια εμφανίστηκε άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά, γνωστού ινστρούχτορα μέρους της πατριωτικής «αριστεράς», ο οποίος έχει αποδεχτεί απόλυτα ΕΕ και καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση (που τα δικαιολογεί μάλιστα για …πατριωτικούς λόγους!), και ο οποίος επινοεί ότι ο Τ.Φ αποτελεί (έστω άθελά του) υποστηρικτή της Χ.Α!. Η πρεμούρα του κ. Καραμπελιά να μας βγάλει υπέρμαχους της Χ.Α είναι τέτοια που δύσκολα αποκρύπτει την αγωνία του να δηλώσει στο σύστημα ότι είναι ο «σωστός» εκπρόσωπος του πατριωτικού χώρου, με τις …σωστές θέσεις για Ε.Ε. και παγκοσμιοποίηση–σε αντίθεση με τη Χ.Α που προφανώς του ..χαλούσε την «πιάτσα» των πιθανών υποστηρικτών του. Και καταλήγει με …εκπληκτική διορατικότητα που (ενόψει των γεγονότων που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες, τα οποία δείχνουν τη φανερή προσπάθεια του συστήματος να συντρίψει για πάντα την Χ.Α), είτε προδίδει ότι ανήκει στην κατηγορία των «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», είτε σε ακόμη χειρότερες και όχι τόσο αφελείς, κατηγορίες, πως: «Για όλα αυτά λοιπόν, και πολλά ακόμα, θα πρέπει να χτυπηθεί η υποτίμηση της ναζιστικής απειλής (του τύπου «οι πραγματικοί φασίστες είναι η τρόικα»), και να γίνει κατανοητό, αντίθετα, πως η συντριβή σήμερα των ναζί δεν συμφέρει το σύστημα και τους τροϊκανούς, που τους είχαν έτοιμους ως εναλλακτικό κυβερνητικό εταίρο, αλλά αντίθετα τους αφαιρεί ένα χαρτί, και δίνει τη δυνατότητα σε κείνες τις δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις που διαθέτουν και πρόταγμα και πρόγραμμα να αναπτυχθούν» (δηλαδή, τον Γ. Καραμπελιά και το «Άρδην» του)!)
Ακολούθησαν διάφορα παπαγαλάκια της δεξιάς αλλά και αριστερής «διανόησης» και «δημοσιογραφίας» στα social media(twitter, facebook κ.λπ.), που συνήθως χωρίς να έχουν διαβάσει καν το άρθρο, ή διαβάζοντάς το όπως ήθελαν, ανακάλυψαν επίσης «Αριστερούς υπέρ της Χρυσής Αυγής» ανακυκλώνοντας την αρθρογραφία κυρίως της Athens Voice αλλά και αργότερα της Εφημερίδας Συντακτών. Επώνυμα παραδείγματα στο twitter αποτέλεσαν ο γνωστός συστημικός «φιλόσοφος» του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής, Πάσχος Μανδραβέλης, το στέλεχος της ΜΚΟ «Παρατηρητήριο δικαιωμάτων του Ελσίνκι» Παναγιώτης Δημητράς, του οποίου ο ρόλος ως σιωνιστικού και συστημικού φερέφωνου μας είναι από παλαιότερα γνωστός. Παράλληλα συκοφαντικά tweets προήλθαν και από την εκφυλισμένη αριστερά τύπου Press Project (που ομνύει στην ΕΕ και στους οργανικούς διανοητές της παγκοσμιοποίησης όπως ο Τσόμσκι), μέσω ακτιβιστών για τα «δικαιώματα» όπως ο Κωνσταντίνος Πουλής, που επίσης κουτοπόνηρα μίλησαν για άρθρο που βγάζει «αντισυστημική» τη Χ.Α., τη στιγμή που ο ίδιος ο Τ.Φ έκανε σαφή διαχωρισμό για μη συστημική, και όχι αντισυστημική, οργάνωση στο άρθρο. Αλλά και απο το χώρο της δημοσιογραφίας, παρουσιάστηκαν δημοσιογραφίσκοι (τύπου Λιάνας Σπυροπούλου) ή αντίστοιχοι κουκουλοφόροι «αναρχοπατερούληδες» του ΣΥΡΙΖΑ (galaxyarchis κ.α.) που δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν, φασιστικότατα αλλά και θρασύδειλα συγχρόνως, τον Τ.Φ φρενοβλαβή, αντισημίτη ή φιλοναζί…Όλα αυτά σε μια συγχορδία από tweets αυτο-επιβεβαίωσης για το πόσο καλύτερη είναι η εφημερίδα-παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ και της Παγκοσμιοποίησης (Εφημερίδα των Συντακτών), σε αντίθεση με την Ελευθεροτυπία που δεν έχει πετάξει τον Φωτόπουλο κτλ. κτλ.
Όμως, το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά «Τα άρθρα Φωτόπουλου – Δελαστίκ που αθωώνουν τη Χρυσή Αυγή», στελέχους της ομάδας των Ιών οι οποίοι πρωτοστάτησαν στο κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα-απομίμηση της Ελευθεροτυπίας και όργανο του ευρώδουλου ΣΥΡΙΖΑ, «Εφημερίδα των Συντακτών», κερδίζει επάξια το εντυπωσιακότερο βραβείο γκεμπελισμού στη σχετική αρθρογραφία. Ο Τ.Φ. απάντησε στις κραυγαλέες λαθροχειρίες του Ψαρρά στην ΚΕ (29/9) με το άρθρο «Φασισμός και ψευτο-μέτωπα». Ο Ψαρράς με βασικό «επιχείρημα» ότι κομμάτια του άρθρου του ΤΦ προβλήθηκαν εγκωμιαστικά στο site της ΧΑ, κάτι που υποτίθεται «αποδεικνύει» ότι ο τελευταίος αθωώνει τη ΧΑ, (και αυτό όταν ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έθεσε τον Τ.Φ. στο «ακροαριστερό» πολιτικό φάσμα που ντε φάκτο αναιρεί κάθε προσπάθεια «αθώωσης» της), προέβη σε άγριο «πετσόκομμα» και μια ξετσίπωτη διαστρέβλωση φράσεων, ώστε να «τεκμηριώσει» τη λασπολογία. Έτσι γράφει ότι ο Φωτόπουλος «μιλά για “βίαιες συγκρούσεις μεταξύ πολιτικών ομάδων της Ακροδεξιάς και της (αναρχικής συνήθως) Αριστεράς”, εξισώνοντας τον Γιώργο Ρουπακιά με τον Παύλο Φύσσα». Στην πραγματικότητα όμως τα γραφόμενα του Τ.Φ. για το θέμα είναι: «Με την μαζική είσοδο της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο, η οποία αποδεδειγμένα επιδιδόταν σε βίαιες επιθέσεις κατά ανίσχυρων μεταναστών που τους έφερε στη χώρα μας η παγκοσμιοποίηση, εισάχθηκε και το φαινόμενο παρόμοιων πολιτικών συγκρούσεων, όταν αριστερές ομάδες έκαναν τη δουλειά που δεν έκανε το Κράτος, προσπαθώντας να προστατεύσουν τα μεγαλύτερα θύματα της παγκοσμιοποίησης.» Δηλαδή, ο Φωτόπουλος όχι μόνο «δεν βάζει στο ίδιο τσουβάλι» αριστερούς σαν τον Φύσσα αλλά τους αποδίδει και εύσημα ότι κάνουν τη δουλειά προστασίας των μεταναστών που δεν κάνει το κράτος.
Στη συνέχεια, έχοντας φροντίσει πρώτα να αποκρύψει το παραπάνω, για να δέσει η λοιδωρία του περί τσουβαλιάσματος, διαπιστώνει ότι ο Φωτόπουλος ισχυρίζεται ότι η Χρυσή Αυγή έχει μπει στο στόχαστρο της αριστεράς που (σκέτα) «προστατεύει τους μετανάστες». Όμως η όλη φράση του Φ. χωρίς τα γκεμπελικά πετσοκόμματα του Ψαρρά, είχε ως εξής:«Είναι άλλωστε γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της ΧΑ όχι μόνο το ντόπιο κατεστημένο, αλλά και η εκφυλισμένη «Αριστερά» που υποστηρίζει τους μετανάστες, μαζί με τους Σύριους και Λιβύους «επαναστάτες» που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη σφαγή του Συριακού και του Λιβυκού λαού!» (δική μας έμφαση) Όπως είναι προφανές για οποιονδήποτε δεν ανήκει στην εκφυλισμένη «αριστερά» τύπου Ιών και Εφημερίδας Συντακτών που έχει επενδυμένο συμφέρον να διαβάζει αυτό που τη βολεύει, ο Φωτόπουλος έγραψε το παραπάνω για να καταδείξει την υποκρισία της «αριστεράς» αυτής στην οποία επάξια ανήκει και ο Ψαρράς. Δηλαδή μιας αριστεράς η οποία έχοντας δεχτεί απόλυτα παγκοσμιοποίηση και ΕΕ, πολεμά δήθεν για τους μετανάστες, την ίδια στιγμή που κάνει πλάτες σε σφαγές λαών από την υπερεθνική και σιωνιστική ελίτ!
Μετά ο Ψαρράς, διαστρεβλώνοντας για ακόμα μια φορά –όπως μάλλον είναι η κεντρική γραμμή αρκετών συντακτών της Εφημερίδας Συντακτών και της ομάδας των Ιών, οι οποίοι με συνεχείς τυφλές απεργίες στην Ελευθεροτυπία την απαξίωναν και μάλιστα ενώ γινόταν η απεργία, αυτοι ετοίμαζαν πίσω από την πλάτη των εργαζομένων την δική τους εφημερίδα- απομίμηση της Ελευθεροτυπίας και όργανο του «αντιμνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ–, γράφει ότι ο Τ.Φ. ισχυρίζεται πως «η φυσική βία δεν είναι χαρακτηριστικό αυτών των κομμάτων». Ο Τ.Φ. όμως γράφει (και εξηγεί) ότι: «η φυσική βία δεν είναι το ΚΥΡΙΟ χαρακτηριστικό ενός ‘φασιστικού’ κόμματος, όπως συνήθως υποστηρίζεται». Και αυτό διότι δεν είναι στοιχείο των προγραμματικών στόχων τους (φυσικά αποδείχθηκε ιστορικά ότι ήταν βασικό στοιχείο της δράσης τους, αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα), και όχι ότι «δεν είναι χαρακτηριστικό» όπως διαστρέφει τη φράση ο Ψαρράς ώστε να ολοκληρώσει τις γκεμπελικές του αθλιότητες πως «Η εντελώς ανιστόρητη αυτή θέση δικαιώνει δηλαδή ακόμα και τον ιστορικό φασισμό», και προκειμένου στη συνέχεια να κάνει σε αγωνιστές για πάνω από μισό αιώνα, κήρυγμα για το Ολοκαύτωμα… Και αυτά όλα τα γράφει η γκεμπελική πένα του Ψαρρά για τον Φωτόπουλο που έχει ιστορική δράση ενάντια στην ΕΚΟΦ –κανονικά τέκνα των ταγμάτων ασφαλείας-, ενάντια στη Χούντα κ.τλ..
Και είναι μόνο μερικές από τις κραυγαλέες διαστρεβλώσεις που μόνο φανατικοί οπαδοί του…αντιφασίστα Γκέμπελς θα έκαναν. Καθόλου τυχαίο ότι στο τέλος του παραπάνω ανοσιουργήματος-«άρθρου» ο «δημοκράτης» Ψαρράς φαίνεται να ζητάει από την Ελευθεροτυπία, εστω έμμεσα, να απομακρύνει τον Τ.Φ.
Τέλος, ως κερασάκι στη λίστα όλων των παραπάνω λασπολόγων δεν μπορούσε να μην προστεθεί και ο σταρ του MEGA και του Βήματος, Γιάννης Πρετεντέρης που έχει διαπρέψει τις τελευταίες εβδομάδες να παριστάνει όχι μόνο τον ξερόλα τηλεπαρουσιαστή του συστήματος –ρόλος στον οποίο πάντα ειδικεύονταν (με το αζημίωτο και με το παραπάνω φυσικά!)–, αλλά τώρα και να διαπρέπει στο νέο του ρόλο ανακριτή, εισαγγελέα και δικαστή που βγάζει αποφάσεις για όλα τα μέλη της Χ.Α, πετώντας θρασύτατα (αυτός και η Τρέμη, ο Τσίμας κ.λπ.) στα σκουπίδια όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες της αστικής δικαιοσύνης για το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου μέχρι την έκδοση τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης κ.λπ.– όμως κατά τα άλλα το ανεκδιήγητο φερέφωνο του κατεστημένου αγωνίζεται για την «δημοκρατία»! Ο γραφικός αυτός εξυπνάκιας που παριστάνει τον δημοσιογράφο δεν δίστασε να κατηγορήσει τον Τ.Φ για αντισημιτικές «γραφικότητες» και συνωμοσιολογίες, χωρίς προφανώς να έχει ιδέα για το τι γράφει ο Τ.Φ για τους Εβραίους και για το τι ρόλο έπαιξαν τα Σιωνιστικά «λόμπι» στην δίωξη της Χ.Α. (θέματα που εκθέσαμε νωρίτερα). Ή, ακόμη χειρότερα, έχοντας πλήρη γνώση, αλλά παίζοντας ρόλο άθλιου Γκεμπελίσκου, δεν διστάζει να πετά δυσώδεις συκοφαντίες για να υποστηρίξει τα αφεντικά του, τα οποία άλλωστε υποστήριζε παντα με ζήλο, υπονομεύοντας κάθε αγώνα των λαϊκών στρωμάτων κατά της Κοινοβουλευτικής Χούντας, από τη στιγμή που άρχισε ο οικονομικός στραγγαλισμός τους.
Η αποκορύφωση όμως όλης αυτής της αθλιότητας είναι η, με «θεωρητικές» μάλιστα αξιώσεις, επίθεση του αρχι-Μαρξιστού της συμφοράς (με το αζημίωτο βέβαια αφού προφανώς ετοιμάζει τα μπαγκάζια του για «Μαρξιστής» Υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σαν άξιος συνεχιστής του Στουρνάρα), του Γιάννη Μηλιού. Όπως είναι γνωστό, ο Μηλιός από τις πρώτες μέρες της κρίσης καταστροφολογούσε για τις συνέπειες τυχόν εξόδου μας από την ΕΕ, ακριβώς όπως έκαναν τότε ο Γιωργάκης, ο Παπακωνσταντίνου κ.λπ., Με άλλα λόγια, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη, δήθεν από «αριστερή» μεριά, στήριξη της καταστροφικής για τα λαϊκά στρώματα πολιτικής του Μονόδρομου, που αναπόφευκτα οδηγούσε στα Μνημόνια.
Στη συνέχεια, πρωτοστάστησε (μαζί με τους Σταθάκη, Τσακαλώτο κ.ά.) στην καθαρή εξαπάτηση του Ελληνικού λαού ότι θα μπορούσε να γίνει ουσιαστική διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ, ενω βέβαια με το να δέχεται τις παραμέτρους του προβλήματος και κυρίως την ένταξη στην ΕΕ, καμιά ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν ήταν δυνατή αφού η άλλη πλευρά είχε το όπλο της διακοπής της ρευστότητας (που το χρησιμοποίησε αποτελεσματικότατα στην περίπτωση της Κύπρου) ενώ η δική μας πλευρά δεν είχε κανένα όπλο αφού οι «εταίροι» μας ήξεραν πολύ καλά οτι ακόμη και η απειλή εξόδου από το Ευρώ (που επισείει ο Τσίπρας) ήταν κούφια, εφόσον χωρίς ταυτόχρονη έξοδο από την ΕΕ και εισαγωγή πολιτικής αυτοδυναμίας για να επιτευχθεί η αναδιάρθρωση της κατεστραμμένης μας παραγωγικής δομής (πολιτικές που όχι μόνο το κατεστημένο αλλά και η «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ δεν διανοείται) η απλή έξοδος από το Ευρώ θα ήταν καταστροφική.
Τώρα, ο φαιδρός αρχι-Μαρξιστής της συμφοράς μέσω των «Θέσεων» του, προχωρά σε μια άλλη δολιότητα κατηγορώντας τον Τ.Φ ότι ανήκει στην «εθνικιστική» Αριστερά (ούτε καν στην πατριωτική όπου ανήκουν οι φίλοι του Καραμπελιάς και σία με τους οποίους βέβαια έχει ταυτόσημες απόψεις για την ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση!). Και αυτό πού το στηρίζει;
Πρώτον, σε μια άλλη δολιοφθορά που έκανε και ο Ψαρράς των Ιών, όπως είδαμε παραπάνω σχετικά με τους μετανάστες (Γράφει «Ο Τ. Φωτόπουλος και ο Γ. Δελαστίκ σε πρόσφατη αρθρογραφία τους θεωρούν ότι κατά των ναζιστών, τους οποίους τοποθετούν σε «εξωσυστημικό» πολιτικό χώρο, έχει ξεσηκωθεί «το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης “Αριστεράς” που υποστηρίζει τους μετανάστες»).
Δεύτερον, καταφεύγει σε μια καθαρή συκοφαντία, ότι δηλαδή ο Τ.Φ έχει εθνικιστικές ιδεοληψίες «που μετατρέπουν την ταξική πάλη σε πάλη των εθνών». Και αυτό, τη στιγμή που ο Τ.Φ έχει γράψει ολόκληρο θεωρητικό άρθρο για τις ταξικές διαιρέσεις στην σημερινή παγκοσμιοποίηση, για την οποία όμως ο αρχι-Μαρξιστής της συμφοράς είναι γνωστό ότι έχει μαύρα μεσάνυχτα. Ευτυχώς όμως για τον Μηλιό, ο Omadeon τουλάχιστον συμφωνεί απόλυτα με αυτόν όταν γράφει για τον Τ.Φ (πιο χοντροκομμένα βέβαια) «Υποψιάζομαι πλέον για ΒΑΣΙΜΟΥΣ λόγους ότι έχουμε έναν… ιδιότυπο χαφιέ ανάμεσά μας (όσοι δηλαδή τον αναπαράγουν). (κατάλαβες ΠΟΙΟΝ εννοώ…) Έναν “βάσιμο λόγο” στον έδωσα ήδη. Ένας (άλλος) “βάσιμος λόγος” που αλίευσα (αλλού) είναι ότι… περιγράφει σαν καταδικασμένο να αποτύχει (αυθημερόν) ΚΑΘΕ εγχείρημα “εθνικής ανεξαρτοποίησης” σαν αυτό ακριβώς… που πρεσβεύει ο ίδιος, αλλά… τότε ΓΙΑΤΙ το πρεσβεύει? Μήπως… ΔΕΕΕΝ το πρεσβεύει, αλλά ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ?»
Είναι έκδηλο λοιπόν ότι το εν λόγω άρθρο του Τ.Φ. ενόχλησε όχι μόνο τις συστημικές δυνάμεις και τα παρακλάδια τους αλλά και τη σημερινή εκφυλισμένη «Αριστερά», καθώς μία τέτοια παρουσίαση της πραγματικότητας, τής χαλάει την οικοδόμηση του «Αντιφασιστικού Μετώπου» που πασχίζει με κάθε τρόπο να στήσει, ώστε να μπορεί στη συνέχεια, αν έλθει στην εξουσία, να συνεχίσει βασικά τις ίδιες καταστροφικές πολιτικές της Κοινοβουλευτικής Χούντας, αλλά με «αριστερό» αντιφασιστικό μανδύα!
Από την άλλη βέβαια μεριά αποτελεί επιβεβαίωσή μας ότι μία συνεπής αντισυστημική θέαση των σημερινών γεγονότων βρίσκει απέναντί της αυτούς ακριβώς που δεν τολμούν να αμφισβητήσουν τις βασικές δομές του συστήματος, όπως η ΕΕ και η καπιταλιστική Παγκοσμιοποίηση, και τώρα για να επιβιώσουν ξεκινούν αντιφασιστικό αγώνα, λες και ο φασισμός της ΧΑ οδήγησε τα λαϊκά στρώματα στη σημερινή καταστροφή!
9 Οκτωβρίου 2013
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
http://periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2013-10-09/epithesi-aristeras-sistimatos
Η συγγένεια πολιτών-πολιτικών ως πολιτισμική μήτρα του φασισμού-ναζισμού
Η κοινωνία συνδέεται πολλαπλά με το πολιτικό σύστημα, μέσω των στενών σχέσεων με τον εκάστοτε πολιτικό, ως φυσικό πρόσωπο και ως σύμβολο. Σε συμβολικό επίπεδο, το κόμμα, οι πολιτικοί, η κυβέρνηση κλπ αντιπροσωπεύουν την συλλογική ταυτότητα και την κοινωνία (δημόσιος χώρος). Αλλά και στο πιο στενό, ιδιωτικό χώρο, χάρη στην «αιματική» ή «πνευματική συγγένεια».
Η συγγενειακή δομή δημιουργεί «σημαίνοντες» δεσμούς, ενώ παράλληλα διεμβολίζει το ατομικό φαντασιακό. Το άτομο (ιδιώτης – και άρα όχι πολίτης) δεν εκπροσωπείται απλά από τον πολιτικό παράγοντα, αλλά έχει σχέσεις ιδιαίτερης εξάρτησης, ανταλλαγής και αμοιβαίας υποχρέωσης – είναι «συγγενείς».
Λόγω αυτής της οικειότητας και «κουμπαριάς» με τον πολιτικό ηγέτη, ο «κουμπάρος»-ψηφοφόρος μπορεί συχνά και χωρίς ιδιαίτερο κόστος να «του την πει», να τον βρίσει, να τον χλευάσει κλπ.
Δεν έγινε ξαφνικά επαναστάτης∙ λειτουργεί μέσα στα κανονιστικά πλαίσια που οριοθετούνται από αυτόν τον ξεχωριστό και πολύ σημαντικό, αξιακά και συμβολικά, δεσμό. Είναι ο «δικός μας άνθρωπος, της οικογένειας». Από εκεί και πέρα οι εξυπηρετήσεις, τα γλειψίματα και βολέματα είναι η φυσική συνέπεια από το αλισβερίσι ανάμεσα στους «δικούς μας ανθρώπους».
Η προσφώνηση των εκατέρωθεν πλευρών της εν λόγω συγγενικής σχέσης με το μικρό όνομα ή και το υποκοριστικό («Γιωργάκη, Κωστάκη, Αντρέα, Αντρίκο», κλπ.) εκφράζει στο επίπεδο της γλώσσας αυτήν την οικειότητα-ταυτότητα μεταξύ των ιδιωτών-«πολιτών» και του πολιτικού κόσμου.
Η ιδιαίτερη (στο ευρύτερο πλαίσιο των βαλκανικών κοινωνιών) πολιτισμική δομή του κοινωνικο-πολιτικού συστήματος στον ελλαδικό χώρο, καθορίζει και τη στενή σχέση-διαπλοκή κράτους και ανθρώπων.
Αυτή όμως η οικειότητα δεν εμποδίζει – μάλιστα ακριβώς εξαιτίας αυτής – την καχυποψία και την εχθρότητα από τη μεριά των ψηφοφόρων προς το κράτος και τους υπαλλήλους του, αλλά και προς τους πολιτικούς διοικητές του. Καθώς αντανακλάται η συγγενική σχέση, η οποία -όπως ειπώθηκε- στηρίζεται στον ανταγωνισμό, στην αντιπαλότητα και στην έλλειψη εμπιστοσύνης, ανάλογα χαρακτηριστικά ενσταλλάζονται και στην πελατειακή σχέση κράτους και πολιτών.
Συνεπώς, αυτό το μίγμα στενής αλληλεξάρτησης και «ανυπόταχτης ψυχής» της ελληνικής κοινωνίας δημιουργεί σύγχυση και συσκοτίζει την πραγματικότητα. Το άτομο αυτοπαρουσιάζεται και αφομοιώνει αναπαραστασιακά τον εαυτό του, πότε ως «κολλητό» κάποιου πολιτικού ή κρατικού υπαλλήλου και πότε ως ανεξάρτητο και υπεράνω όλων υποκείμενο.
Στην πρώτη περίπτωση, κομπάζει και αυτοϊκανοποιείται με το «προνόμιό» του. Γίνεται μέρος της εξουσίας και αναπαράγει την ιεραρχία.
Στην δεύτερη, απαλλάσσει τον εαυτό του από τις ευθύνες που απορρέουν από την προσωπική του στάση. Έχει ένα ισχυρό άλλοθι, άλλωστε: εξεγείρεται, τα λέει «έξω από τα δόντια», άφοβος, ενώ οι ακροατές του τον επευφημούν, παροτρύνοντάς τον: «πες τα!».
Γενικώς, με κάθε αφορμή «αγανακτεί» και απαξιώνει τους πάντες, σαν να είναι αυτός έξω από το σύστημα, αμέτοχος και ανεύθυνος, ένας αποστασιοποιημένος παρατηρητής και αδέκαστος κριτής. Και ας συμπεριφέρεται την επόμενη στιγμή με τρόπους που πριν, από τη θέση του «αντικειμενικού» και «αυστηρού» κριτή, καταδίκαζε.
Αν και δεν είναι μικρός ο πειρασμός να αρχίσεις να τον θαυμάζεις για το πώς καταφέρνει τόσα πολλά και αντιφατικά ταυτόχρονα, ο σύγχρονος νεοέλληνας, άξιος συνεχιστής των «προγόνων» του, καταπιέζει όλους αυτούς που είναι πιο αδύναμοι από αυτόν.
Αυτούς που δεν ανήκουν, ούτε έχουν τη δυνατότητα να ανήκουν στο κλειστό σχήμα που συνιστά τη συλλογική ταυτότητα, το «έθνος». Το «εμείς» που ορίζεται από μια μυθική «ουσία», την «ελληνικότητα» ή «ελληνισμό».
Αυτούς που θα είναι διαρκώς εξορισμένοι στο χώρο-κατηγορία των «άλλων».
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορεί να συνεχίζεται γιατί είναι ηλίου φαεινότερον ότι οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα προς τον κοινωνικό εκφασισμό και εν συνεχεία, στρώνει με τις καλύτερες προϋποθέσεις τον δρόμο προς την κόλαση του φασισμού-ναζισμού.
Αθήνα, 9/10/2013
Δημήτρης Φασόλης