.

 

Μετράμε ήδη την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στον μηχανισμό στήριξης και έχει γίνει προ πολλού φανερό ότι, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί ο καπιταλισμός την ίδια του την κρίση, γίνεται ένα βίαιο πέρασμα στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα (βλ. διάλυση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, ανηλεής ανταγωνισμός στον ιδιωτικό). Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Το ”κράτος πρόνοιας”, ένα προγενέστερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης, όπου η συναίνεση των από κάτω εξαγοραζόταν με στοιχειώδεις έστω παροχές και επιδόματα προς τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους, τα τελευταία χρόνια έχει δώσει τη θέση του σε ένα κράτος καταστολής, ελέγχου και τρομοκράτησης των αντιστεκόμενων. Η περιβόητη ”ανάπτυξη”, που ευαγγελίζονται τα αφεντικά, είναι ξεκάθαρο πλέον πως πατάει πάνω στη διάλυση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, πάνω στην μετατροπή της κοινωνίας σε ένα απέραντο εργασιακό κάτεργο. Ακόμα χειρότερα, έρχεται με όρους όχι μόνο οικονομικής, αλλά και φυσικής εξόντωσης των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας.

 

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το κράτος και οι μηχανισμοί του (κυβέρνηση, δικαστές και αστυνομία), ως διαχειριστές αυτού του σάπιου συστήματος, κάνουν ό,τι μπορούν για να πατάξουν τις φωνές αντίστασης. Θυμόμαστε όλες τις απεργιακές πορείες που τσακίστηκαν από τους ένστολους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ., τις επιστρατεύσεις των απεργών καθηγητών, των απεργών του ΜΕΤΡΟ και των λιμενεργατών το προηγούμενο διάστημα, την κρατική βία και τρομοκρατία που υφίστανται οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι των χωριών της Β.Α. Χαλκιδικής, όπως επίσης και τις βίαιες εκκενώσεις των καταλήψεων του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, ακριβώς διότι αυτές αποτελούν αγκάθι στα πλευρά του συστήματος. Θυμόμαστε ακόμα τις χιλιάδες απολύσεις και τις εκατοντάδες αυτοκτονίες τα τρία τελευταία χρόνια που στην ουσία όμως είναι θύματα της βίας τους κράτους . Όπως επίσης θυμόμαστε τους χιλιάδες μετανάστες που εξακολουθούν να βρίσκονται φυλακισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της αστικής δημοκρατίας, σε καθεστώς εξαθλίωσης, επειδή μέσα στην ”ανάπτυξη” που οραματίζονται οι κυρίαρχοι, αυτοί περισσεύουν. Τέλος, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους καταληψίες μαθητές σε Λαμία και Ηγουμενίτσα  που συνελήφθησαν, επειδή αντιδρούσαν στην υποβάθμιση του σχολείου τους. Όλοι θύματα της βίας κράτους και κεφαλαίου.

 

 

Σε αυτό το πλαίσιο της κρατικής βίας εντάσσουμε και τη σύλληψη τεσσάρων συντρόφων μας, μετά το τέλος της απεργιακής πορείας στην Πάτρα στις 25/9, στην οποία συμμετείχαμε ως συνέλευση με δικό μας μπλοκ. Οι τέσσερις σύντροφοί μας συνελήφθησαν με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις δέκα σημαίες που κουβαλούσαν στην πορεία και δικάζονται στις 6/11/13. Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, μετρώντας την τέταρτη χρονιά παρέμβασής μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, με στόχο την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, τη σύνδεση των αγώνων και των αντιστεκόμενων κομματιών μεταξύ τους, και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, δηλώνουμε απερίφραστα πως τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις μας εξοργίζουν. Δηλώνουμε πως τίποτε απ’ όσα έχουν σχεδιαστεί για το φίμωμα του λόγου και της δράσης των κοινωνικών αγωνιστών δεν πρόκειται να περάσει. Βρισκόμαστε συνειδητά στο δρόμο του ταξικού αγώνα, κομμάτι και οι ίδιοι του προλεταριάτου, σε ευθεία σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, μέχρι την κοινωνική επανάσταση και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Θα υπερασπιστούμε την παρουσία μας στο δρόμο και τη χρήση των μέσων που επιλέγουμε στον αγώνα αυτό είτε για αυτοάμυνα είτε για περιφρούρηση είτε για επίθεση. Μετά την ποινικοποίηση των αντιασφυξιογόνων μασκών, την ίδια στιγμή που η αστυνομία πλησιάζει ολοένα και περισσότερο το στρατό σε εξοπλισμό, τώρα φαίνεται ότι πάνε να ποινικοποιήσουν και τις σημαίες, οι οποίες αποτελούν, μαζί με τα πανώ και τα κείμενα, μια πολιτική σφραγίδα στο δρόμο. Πρώτη φορά γίνεται σύλληψη για σημαίες, και ως εκ τούτου η δίκη στις 6 Νοέμβρη έχει βαρύνουσα σημασία για την υπεράσπιση των απεργιακών (και όχι μόνο) κινητοποιήσεων.

 

 

Μέσα σε αυτό λοιπόν το κλίμα της ταξικής πόλωσης, ιδιαίτερα μετά τις αντιφασιστικές πορείες και συγκρούσεις με την αστυνομία που ακολούθησαν την πολιτική δολοφονία του εργάτη αντιφασίστα Παύλου Φύσσα (Killah P) από μαχαίρι χρυσαυγίτη, και επιπλέον σε μια περίοδο παρατεταμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, το κράτος έρχεται να αυτοπροβληθεί ως το μέσο μεταξύ των δύο ”άκρων”. Τραβάει από τη μια το αυτί των πιστών σκυλιών του, του φασιστικού δηλαδή παρακράτους, ακριβώς επειδή ο σφιχτός εναγκαλισμός του με τους παρακρατικούς τραμπούκους , όπως συνέβαινε  σε μια προηγούμενη  χρονική περιόδο, δεν του είναι καθόλου χρήσιμος στην παρούσα συγκυρία. Από την άλλη, αντιμετωπίζει και καταστέλλει ως ”άκρο” οποιονδήποτε  αντιστέκεται και με αξιοπρέπεια παλεύει ενάντια στη λεηλασία της ζωής του. Συν τοις άλλοις, το κράτος παρουσιάζεται να στρέφεται ενάντια στη Χ.Α, προκειμένου να φανεί ότι καθαρίζει ο παρακρατικός-ακροδεξιός βραχίονάς του, ούτως ώστε να μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει σε δεύτερο χρόνο και πάλι ενάντια στο ταξικό κίνημα. Ταυτόχρονα, αυτοπροβάλλεται ως εγγυητής της ομαλότητας, της κανονικότητας, της τάξης και της ασφάλειας, την ίδια στιγμή που σαρώνει κυριολεκτικά τη ζωή και την αξιοπρέπεια των από τα κάτω. Αυτό που φαίνεται, λοιπόν, είναι οτι δήθεν κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους δολοφόνους φασίστες και τον αγωνιζόμενο κόσμο, για να φανεί στην κοινωνία ως ο παντοδύναμος ρυθμιστής που μπορεί να καταστείλει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια που το ίδιο θέτει.

 

 

Παρ’όλα αυτά δεν μας προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση όλο αυτό το στημένο πανηγυράκι των μιντιακών αποκαλύψεων για την Χ.Α. καθώς και η σύλληψη κάποιων μελών της. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε προφανώς την αγαστή συνεργασία κράτους και παρακράτους. Στην παρούσα φάση αυτό που υπογραμμίζουν οι κρατικοί φορείς είναι ότι η μόνη βία που είναι ανεκτή είναι η βία του κράτους. Σύμφωνα με δήλωση του Άδωνη Γεωργιάδη ”…νόμιμη βία είναι η βία των σωμάτων ασφαλείας.” Κι ενώ φαινομενικά τραβάνε το αυτί των φασιστών, διότι «ξέφυγαν», στην πραγματικότητα προειδοποιούν όσους αγωνίζονται για το τι αντιμετώπιση τους περιμένει αν αμφισβητήσουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας, αν τολμήσουν να αντεπιτεθούν δυναμικά. Στην ουσία όμως το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο εξέθρεψαν όλα αυτά τα χρόνια τη δολοφονική αυτή συμμορία για να εξυπηρετήσει τα δικά τους σχέδια. Συγκεκριμένοι εφοπλιστές και βιομήχανοι χρηματοδοτούσαν τη Χ.Α., ώστε να συντηρεί τα τάγματα εφόδου της, για να στρέφονται ενάντια σε εργάτες, ντόπιους και μετανάστες.

 

 

Και ασφαλώς βόλεψε πολύ ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης και η αλλαγή της ατζέντας την παρούσα στιγμή. Οι ίδιοι που τώρα δηλώνουν «αντιφασίστες» είναι που έφεραν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό την ακροδεξιά ρητορική και τη Χρυσή Αυγή. Είναι οι ίδιοι που εξαπέλυσαν το κρατικό πογκρόμ του Ξένιου Δία εναντίον χιλιάδων μεταναστών πέρυσι το Σεπτέμβρη και τους στοίβαξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, και τώρα δηλώνουν σοκαρισμένοι δήθεν από τις ρατσιστικές επιθέσεις της ΧΑ. Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο ότι το φασισμό δεν θα τον πολεμήσει το κράτος. Ίσα-ίσα που το κράτος και το κεφάλαιο θα τον χρησιμοποιήσουν ξανά, όποτε τον χρειαστούν. Τον φασισμό θα τον πολεμήσει ο κόσμος του αγώνα, πολεμώντας ταυτόχρονα το σύστημα που τον γεννά και το κράτος που τον θρέφει.

 

 

Η σύλληψη των τεσσάρων συντρόφων μας, συνεπώς, σχετίζεται και με την ολοένα εντεινόμενη ποινικοποίηση της απεργίας αλλά και το επικοινωνιακό παιχνίδι των «δύο άκρων». Συλλαμβάνοντας τους τέσσερις συντρόφους μας, χτυπάνε κάθε αναρχικό, κομμουνιστή, αντιφασίστα, απεργό, καταληψία, διαδηλωτή, την ίδια δηλαδή την εργατική τάξη.  Το κράτος μπορεί να διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται και εσχάτως και τη βία της Χ.Α., αυτό όμως που δεν αποκηρύσσει είναι το πολιτικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (δολοφονία ενός αντιφασίστα εργάτη και αγωνιστή), το ρατσιστικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν, δολοφονημένου από χρυσαυγίτη και αυτός πέρυσι, καθώς και τις εκατοντάδες των ρατσιστικών επιθέσεων σε βάρος μεταναστών. Πώς μπορεί άλλωστε, αφού εκεί που δεν φτάνει το μαχαίρι του χρυσαυγίτη, φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, τα σύρματα ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, η απόφαση ενός δικαστηρίου.

 

 

Βάσει λοιπόν όλων των παραπάνω, είναι καίριας σημασίας για τους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, για όλους όσους αγωνιζόμαστε, να τσακίσουμε στην πράξη τη ”θεωρία των δύο άκρων”. Ο κόσμος που παλεύει για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης δεν μπορεί να τοποθετηθεί ως το ένα άκρο μιας γραμμής, που η άλλη της απόληξη είναι οι δολοφόνοι φασίστες. Απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, του κράτους και των φασιστικών τους συμμοριών, ο κόσμος του αγώνα πρέπει με αλληλεγγύη να υπερασπιστεί τη λαϊκή ταξική αντι-βία, ως το κύριο όπλο που διαθέτει για την άμυνα απέναντι στην καπιταλιστική, κρατική και φασιστική βαρβαρότητα. Να οξύνουμε τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις, να ρίξουμε τους σπόρους για την Κοινωνική Επανάσταση, την Κοινωνική Απελευθέρωση, τον Κομμουνισμό και την Αναρχία.

 

 

 

 

Υψώνουμε τη γροθιά μας σε όσους αρνούνται να υποταχθούν, σε όσους απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φασισμό κράτους και παρακράτους παραμένουν όρθιοι, σε όσους με αξιοπρέπεια αγωνίζονται για την ελευθερία.

 

 

    ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!

 

    ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

 

 

    ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ

 

    ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 9:00 πμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ.

 

 

                                                                                                 εργαλειοφόρος |συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

Μετάφραση: Athens Imc Translations Team

Πηγή:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1497787

Το οικοδομικό συγκρότημα Sal που εδώ και καιρό βρίσκεται υπό κατάληψη μετατρέπετε αυτές τις μέρες σε κέντρο αγώνα και αντίστασης. 1000 αλληλέγγυοι έχουν βρεθεί εκεί και διανυκτέρευσαν στον χώρο έτοιμοι να το υπερασπιστούν από την προγραμματισμένη για σήμερα εκκένωση.

ην προηγούμενη ημέρα η «Επιτροπή ενάντια στις εξώσεις» κατέλαβε ένα διπλανό άδειο κτήριο για να μπορέσουν οι αλληλέγγυοι που φτάνουν από κάθε γωνιά της χώρας να διανυκτερεύσουν δημιουργώντας στην ουσία ένα δεύτερο πυλώνα αντίστασης. Το κατειλημμένο από τον Μάρτιο κτήριο αποτελεί την αιχμή της συντονισμένης κοινωνικής επίθεσης ενάντια στις εξώσεις στην Ισπανία.

Τα γεγονότα

Οκτώ μήνες πριν , 16 οικογένειες που είχαν βρεθεί στον δρόμο μετά από κατάσχεση των σπιτιών τους ή εξώσεις λόγο αδυναμίας πληρωμών, με την βοήθεια της επιτροπής επανέκτησαν το δικαίωμα στην στέγαση καταλαμβάνοντας το ιδιοκτησίας της τράπεζας  Mare Nostrum κτήριο 15 διαμερισμάτων. Η τράπεζα είχε αποκτήσει το κτήριο τρία χρόνια πριν την ουσιαστική της κατάρρευση και την εν συνεχεία διάσωσή της με  δημόσια χρήματα. Το κτήριο μετά την «διάσωση» πέρασε στα χέρια της o SAREB  ( δημόσια τράπεζα που δημιουργήθηκε για να συγκεντρώσει τα κόκκινα δάνεια των ιδιωτικών τραπεζών), που αυτή την στιγμή κατέχει άλλες 60.000 κατοικίες προς «αξιοποίηση»..

Την στιγμή που σε ολόκληρη την χώρα υπάρχουν περισσότερες από 300.000 κατοικίες άδειες και χιλιάδες οικογένειες  μένουν στους δρόμους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το ελάχιστο, οι διευθυντές της SAREB που πληρώνονται με 500.000 ευρώ τον χρόνο αποφάσισαν να πετάξουν στο δρόμο για δεύτερη φορά αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Η κυβέρνηση νίπτει τα χείρας της κρυβώμενη πίσω από την αυθαιρεσία μίας θολής και, υπέρ άνω των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών, «υπεράσπιση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία».

Στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς τους καταληψίες και περιφρούρησης του κτηρίου συμμετάσχουν και 100 πυροσβέστες εκπροσωπώντας το συνδικάτο τους που έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσει  σε καμία διαταγή  έξωσης.

*κειμενο:rebelian

περισσότερες φωτογραφίες εδω:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1497969

βίντεο:[youtube]http://youtu.be/Q9VjuO6WmM4[/youtube]

Μετάφραση:Athens Imc Translations Team

  I) Σχέδιο Φοίνικας σε εφτά κινήσεις

 Τους τελευταίους μήνες είχε τεθεί σε κίνηση το “Σχέδιο Φοίνικας”. Ένα σχέδιο για να δημιουργηθούν οι όροι της αναγέννησης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς απ’ τις στάχτες που άφησε πίσω της η αστυνομική καταστολή.

            Δεν περιοριζόμαστε όμως μόνο σε αυτό. Μέσα από το “Σχέδιο Φοίνικας” εγκαινιάζεται μια νέα αφετηρία. Ξεκινάει η δημιουργία ενός άτυπου δικτύου αναρχομηδενιστικής δράσης στην Ελλάδα. Γι’ αυτό οι σύντροφοι του παράνομου τομέα της Συνωμοσίας στην προκήρυξή τους για την ανατίναξη του αυτοκινήτου της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού ανέφεραν χαρακτηριστικά: “Μετά από δύο χρόνια σιωπής στην ελληνική επικράτεια η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς πιστρέφει. Σε κοινό μέτωπο με τις Συμμορίες Συνείδησης, τους πυρήνες της FAI και τη Σέχτα Επαναστατών, στηρίζουμε τη διεθνή συνωμοσία της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI)-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF).”.

            Μετά από τέσσερις επιθέσεις του “Σχεδίου Φοίνικας” (ανατίναξη του προσωπικού οχήματος της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού, τοποθέτηση βόμβας στο αυτοκίνητο σωφρονιστικού υπαλλήλου στο Ναύπλιο, εμπρησμός πολυτελούς ξενοδοχείου στη Τζακάρτα Ινδονησίας, αποστολή παγιδευμένου δέματος στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας), συλλαμβάνονται οι αναρχικοί σύντροφοι Ανδρέας Τσαβδαρίδης και Σπύρος Μάνδυλας οι οποίοι κατηγορούνται για συμμετοχή σε αυτή την αντάρτικη εκστρατεία.

            Παράλληλα ξεκινούν νέες διώξεις σε όλα τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς για ηθική αυτουργία στο “Σχέδιο Φοίνικας” και καλούμαστε για απολογία μέσα στον Αύγουστο. Φυσικά το σχέδιο συνεχίζεται και η Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης/FAI–IRF πυρπολεί και καταστρέφει στην Ινδονησία σχολή εκπαίδευσης των μπάτσων ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Σπύρο και στον Ανδρέα στα πλαίσια της πέμπτης πράξης του “Σχεδίου Φοίνικας”.  Ακολουθεί η αποστολή παγιδευμένου δέματος στον ειδικό εφέτη ανακριτή που ασχολείται με θέματα “τρομοκρατίας” απ’ τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/FAI-IRF/Πυρήνας RYO ως πράξη έκτη του Φοίνικα και η πυρπόληση μηχανήματος υλοτομίας σε κυνηγετικό θέρετρο στην Ρωσία απ’ την ELF/FAI, Κομμάντο Νέστωρ Μάχνο ως πράξη έβδομη.

II) Καμία ανακωχή

            Παρά τις συνεχιζόμενες διώξεις δεν θα ξεπέσουμε στο επίπεδο της δημοκρατικής καταγγελίας μιλώντας για τις νομικές παρατυπίες που χρησιμοποιούν μπάτσοι και δικαστές. Αυτοί έχουν τους νόμους τους για να τους προστατεύσουν και η επιλογή μας είναι να τους παραβιάζουμε. Όταν λέμε ότι έχουμε πόλεμο κυριολεκτούμε και δεν ζητιανεύουμε από το “δίκαιο” των αντιπάλων καταγγέλλοντας τις νομικές αυθαιρεσίες τους. Ωστόσο θεωρούμε σκόπιμο να διαβάσουμε πίσω από τις γραμμές αυτών των διώξεων και να μοιραστούμε τα συμπεράσματά μας ως παρακαταθήκη που μπορεί να αξιοποιηθεί από συντρόφους της πράξης.

            Εδώ και αρκετά χρόνια το κράτος σκηνοθετεί μια αστυνομική υπερπαραγωγή για την υπόθεση της Συνωμοσίας. Δεκάδες άτομα, τα οποία συλλαμβάνονται για άσχετες υποθέσεις, εμφανίζονται από τα ΜΜΕ και τους δικαστές ως μέλη της Συνωμοσίας ενώ δεν έχουν καμία σχέση μαζί μας. Προφανώς αυτό δεν είναι τυχαίο. Από τη μία αναβαθμίζονται μέσω τρομονόμου κατηγορίες που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχαν μία σχετικά ήπια νομική επίπτωση και από την άλλη ενισχύεται ο μύθος της άτρωτης καταστολής που ανακαλύπτει, συλλαμβάνει και τιμωρεί τους “ενόχους”.

            Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα. Κάτι που επιβεβαιώνεται μέσα από τις νέες διώξεις για “ηθική αυτουργία” στο “Σχέδιο Φοίνικας” που ασκήθηκε εναντίον μας.

            Είναι το μήνυμα που στέλνει το κράτος στο εσωτερικό των ριζοσπαστικών κύκλων. Το μήνυμα της διαρκούς τιμωρίας και της παντοδυναμίας, που φτάνει στο σημείο να επιβάλλει μια νέα φυλακή μέσα στη φυλακή. Ένα μήνυμα με αποδέκτες όσους ακόμα και σε συνθήκες αιχμαλωσίας ούτε λύγισαν ούτε μετάνιωσαν, αντίθετα παρέμειναν όρθιοι και αμετακίνητοι στην πρώτη γραμμή της επίθεσης.

            Αυτό που προβάλλει λοιπόν στο αρχιπέλαγος της καταστολής, είναι η ικανότητα του κράτους να εγκαθιδρύσει το πραξικόπημα της διαρκούς αιχμαλωσίας αορίστου χρόνου. Με λίγα λόγια επιβάλλει τη δυνατότητα της ιεράς εξέτασης των δικαστών να διατάζουν νέες προφυλακίσεις και να προσθέτουν κατηγορίες σε αιχμάλωτους  αναρχικούς αντάρτες πόλης που δεν “υπέγραψαν” την κατάπαυση πυρός.

            Δεν είναι τυχαίο ότι οι ανακριτές, εκτός από τις δικογραφίες που μας “συνοδεύουν” για επιθέσεις που πραγματοποιήσαμε με τη Συνωμοσία, προσθέτουν νέες κατηγορίες (μία εξ αυτών από την εισαγγελία της Ιταλίας) για κείμενα και γράμματα που βγάλαμε στο διάστημα που ήμαστε ήδη κρατούμενοι.

            Δεν επιλέγουμε να καταφύγουμε στα μίζερα μαθηματικά της φυλακής για να μεταφράσουμε τι σημαίνουν αυτές οι νέες διώξεις σε χρόνια αιχμαλωσίας για εμάς. Έχουμε καταργήσει από καιρό την ανιαρή εξίσωση της φυλακής που μετράει την ποινή σε μέρες, μήνες, χρόνια, μεροκάματα και άδειες… Ένας αναρχικός αντάρτης πόλης δεν δηλητηριάζεται με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Ξέρει πως μόνο ο πόλεμος με τη φυλακή είναι το αντίδοτο στην αιχμαλωσία.

            Γι’ αυτό άλλωστε αρνηθήκαμε να παρουσιαστούμε στους εφέτες ανακριτές για την ολοκλήρωση της ανάκρισης για την ηθική αυτουργία στο “Σχέδιο Φοίνικας”. Δεν απολογούμαστε σε κανέναν, δεν μετανιώνουμε για τίποτα.

III) Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και όχι το κόλπο μας.

            Παράλληλα όμως το μήνυμα της καταστολής θέλει να εξαπλωθεί σαν πανούκλα. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να προσβάλλει την ανειρήνευτη απόφασή μας για αναρχικό πόλεμο, θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές των ριζοσπαστικών κύκλων. Θέλει να μεταφέρει την αίσθηση της ήττας και της ματαιότητας κάτω από τη σιδερένια μπότα της καταστολής. Όμως η καταστολή σκοτώνει ένα κίνημα μόνο όταν αυτό είναι ήδη νεκρό.

            Δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση εντός του αναρχικού χώρου υπάρχουν αρκετοί ιεροκήρυκες θανάτου. Η πρόταση και η κριτική τους απέναντι στην ένταση της καταστολής που βιώνουν οι αιχμάλωτοι αναρχικοί αντάρτες πόλης είναι η προσφυγή στο ιδεολογικό καταφύγιο των νομικών καταγγελιών. Έτσι προέκυψε για παράδειγμα το κίνημα αλληλεγγύης στον Σακκά με αιχμή του δόρατος τη νομική παρατυπία της παράνομης κράτησης-προφυλάκισης των 36 μηνών. Αυτή είναι λοιπόν η απάντηση στην καταστολή.

            Η προβολή ενός αιτήματος που στηρίζεται στον νομικό πολιτισμό. Όμως σκοπός μας σαν αναρχικοί δεν είναι, ούτε να γίνουμε δικηγόροι ούτε να διορθώσουμε την “κακή και άδικη” άσκηση εξουσίας από το κράτος. Σκοπός μας είναι να καταστρέψουμε την εξουσία, το κράτος και την κοινωνία του. Φανταστείτε η ίδια δυναμική του κινήματος Free Sakkas να εκφραζόταν με το έτσι θέλω, χωρίς προσχήματα και νομικές καταγγελίες, απλά και μόνο γιατί υπάρχουνε φυλακισμένοι σύντροφοι. Από πότε χρειάζεται δικαιολογία (και μάλιστα νομική) η αλληλεγγύη; Η αλληλεγγύη ή είναι το όπλο μας ή είναι το “κόλπο” μας. Υπάρχει πιο όμορφη, πιο δυναμική και πιο αναρχική αλληλεγγύη από αυτή που με την αγένεια της φωτιάς απαιτεί την απελευθέρωση συντρόφων, άνευ ορίων και όρων χωρίς να δίνει λογαριασμό και δικαιολογητικά σε κανέναν. Απλά και αναρχικά.

            Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς την αλληλεγγύη. Κι όμως πόσοι θεωρητικοί τυφλοπόντικες εκτόξευσαν ιδεολογικά λογύδρια ενάντια στη στάση μας. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να λένε ότι παραιτηθήκαμε και δεχόμαστε την ήττα επειδή δεν καταφύγαμε στην δειλία της νομικής ικεσίας, των νομικών προσφυγών και των καταγγελιών. Το ίδιο λένε και για τις δίκες μας που εκτός απ’ τις πολιτικές δηλώσεις που κάνουμε αρνούμαστε τα ελαφρυντικά και το “δικαίωμα” της απολογίας.
Αναρχικοί είμαστε κι όχι θύματα για να καταγγείλουμε την αδικία του κράτους.

IV) Η πρακτική θεωρία οπλίζεται…

            Όμως αυτές οι αντιφάσεις προκαλούν σύγχυση και συχνά ηττοπάθεια σε νέους συντρόφους που από τη μια βλέπουν μια φαινομενική νίκη μέσω της ανάπηρης ελευθερίας του Κ.Σ. και από την άλλη την μια ποινή να προστίθεται πάνω στην άλλη για όσους διαλέξαμε το δρόμο της αξιοπρέπειας και της διαρκούς επίθεσης. Νικητής φυσικά στη σύγχυση βγαίνει το κράτος.

            Όμως εμείς επιμένουμε να παραμένουμε ξεροκέφαλοι και λέμε πως το μήνυμα διαβάζεται και ανάποδα. Οι νέες διώξεις για “ηθική αυτουργία” στο Σχέδιο Φοίνικας αποδεικνύουν πως κάποιοι ακόμα και μέσα από τις φυλακές αρνούνται το ρόλο του θύματος που περιμένει καρτερικά να βγάλει την ποινή του. Σε αντίθεση με αυτούς που φάνηκαν ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος της καταστολής υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν τον πόλεμο.

            Γνωρίζουν λοιπόν πολύ καλά οι “ηθικοί αυτουργοί” της δικαιοσύνης πως ο επιθετικός μηδενιστικός αναρχικός λόγος που εκφράζουμε ανυποχώρητα από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας, ανοίγει περάσματα και δραπετεύει από τις φυλακές για να συναντηθεί με όλους τους πιθανούς συνεργούς μας στο έγκλημα της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Ένας λόγος που ουσιαστικά είναι σταυροδρόμι επικοινωνίας, ζύμωσης και διάχυσης νέων ιδεών, νέων θεματικών, νέων τρόπων πραγμάτωσης αναρχικών επιθέσεων. Ένας λόγος που συναντιέται με συντρόφους από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και γίνεται πράξη μέσα από τις φωτιές, τις ανατινάξεις, τις σφαίρες και όλη την ομορφιά της πολυμορφίας της αναρχικής άμεσης δράσης. Ένας λόγος που στόχος του δεν είναι να αναγνωριστεί ως θεωρητικό δόγμα και να καταχωρηθεί στις σκονισμένες βιβλιοθήκες των βετεράνων της διανόησης, αλλά να γίνει όπλο στα χέρια του καθενός και της καθεμιάς που έχουν επιλέξει να σηκώσουν τη σημαία της μαύρης διεθνής των αναρχικών της πράξης.

            Η διαρκής αναρχική εξέγερση αγνοεί την όποια νομιμότητα και δεν υπολογίζει ποινικούς κώδικες και νομικές συνέπειες όταν μετουσιώνεται σε πράξη. Πυξίδα μας έχουμε μόνο την συνείδηση μας.

            Η αμοιβαία και αδιαμεσολάβητη ανταλλαγή αναρχικών σκεπτικών και τεχνικών είναι η σπορά που όλοι οι νέοι σύντροφοι θα θερίσουν με τη σειρά τους ακολουθώντας το δικό τους προσωπικό μονοπάτι αναρχικού πολέμου. Για αυτό δεν είμαστε “ηθικοί αυτουργοί” σε τίποτα, πάρα μόνο συνένοχοι στα πάντα που προωθούν την αναρχική επίθεση. Χωρίς πρωτοπορίες, χωρίς πεφωτισμένους ηγέτες, χωρίς καθοδήγηση. Δεν πείθουμε, προκαλούμε, δεν συμβουλεύουμε, μοιραζόμαστε. Έτσι συλλογικοποιούμε οριζόντια τις ατομικές μας επιθυμίες μέσα από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και το δίκτυο FAI/IRF. Δεν είμαστε ούτε φιλόσοφοι, ούτε στρατιώτες. Είμαστε Αναρχικοί της πράξης.

            Το να κατηγορούμαστε για το “Σχέδιο Φοίνικας“ είναι τιμητικό για εμάς. Γιατί βρισκόμαστε απέναντι στον εχθρό διαρκώς οπλισμένοι με τα ελεύθερα αδέρφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του δικτύου FAI/IRF και κάθε συντρόφου της μαύρης διεθνής των αναρχικών της πράξης σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είμαστε συνεργοί σε κάθε πράξη επίθεσης ενάντια στο εξουσιαστικό σύμπλεγμα και στην κοινωνική μηχανή που μας γεμίζει με χαμόγελα και επιβεβαιώνει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Το μόνο που μπορεί να μας στεναχωρεί από αυτή την υπόθεση είναι ότι σε όλες αυτές τις ενέργειες, σε όλες αυτές τις στιγμές πολέμου και ελευθερίας δεν μπορέσαμε να είμαστε φυσικά παρόντες. Κάτι που θέλουμε να επιδιώξουμε με κάθε τρόπο στο μέλλον…

 V) “Τα ίχνη του κτήνους” (Παραποιημένος μύθος του Αισώπου)

            “Υπήρχε κάποτε ένα κτήνος φοβερό στην όψη και ακόμα πιο τρομερό στη δύναμη. Το κτήνος κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμά του. Τότε κάποιοι λίγοι μαχητές αποφάσισαν να το πολεμήσουν. Η μάχη ήταν σκληρή και άνιση, όμως οι μαχητές είχαν πείσμα. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι του κτήνους. Όμως δεν τα παράτησαν…Τον ίδιο καιρό κυκλοφορούσε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό μια παρέα ευγενών με χρυσοκεντημένα φορέματα που τους άρεσε να διαδίδουν φήμες.

            Η φήμη που είχαν φτιάξει για τον εαυτό τους έλεγε πως οι ίδιοι ήταν δεινοί πολεμιστές με μεγάλη εμπειρία και αναζητούσαν απεγνωσμένα το κτήνος για να το συντρίψουν. Επειδή ήταν μορφωμένοι και γνώριζαν το παιχνίδι με τις λέξεις συχνά θάμπωναν τους χωρικούς και τον απλό λαό που τους θεωρούσε ένδοξους και τρανούς. Έτσι η παρέα των ευγενών που γυρνούσαν από καπηλειό σε καπηλειό, διηγούνταν φανταστικές μάχες, χλεύαζαν τους μαχητές που είχαν πέσει ή είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι και πάντα ρώταγαν με ύφος αν κάποιος είχε δει τα ίχνη του κτήνους που κυνηγούσαν. Όμως το κτήνος δεν άφηνε ίχνη. Έτυχε λοιπόν μια φορά σε ένα μικρό χωριό που είχαν κάτσει να ξεκουραστούν από την κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας να αρχίσουν πάλι τις ίδιες ιστορίες. Ρωτούσαν από δω ρωτούσαν από κει αν είχε δει κάποιος τα ίχνη του κτήνους αποσπώντας τον θαυμασμό για τη δήθεν γενναιότητά τους και τη σοφία τους σε αντίθεση με τους αφελείς και απρόσεκτους μαχητές που έπιασε το κτήνος. Τότε εμφανίστηκε ένα μικρό παιδί που τραβώντας από το χρυσοκεντημένο φόρεμα τον πιο φωνακλά από την παρέα των ευγενών του είπε: “Ψάχνετε για τα ίχνη του κτήνους;”. Ο φωνακλάς ευγενής μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο μικρό απάντησε αδιάφορα: “Ασφαλώς, αλλά δυστυχώς κανείς δεν το έχει δει…” και συνέχισε να καγχάζει και να γελάει. Τότε το μικρό παιδί με σταθερή φωνή του είπε δυνατά για να το ακούσουν όλοι: ”Δεν έχω δει τα ίχνη του κτήνους, αλλά ξέρω τα ανάκτορά του και μπορώ να σας πάω τώρα εκεί…”. Ξαφνικά επικράτησε σιωπή, κόπηκαν τα γέλια και η παρέα των ευγενών κοιτάχτηκε αμήχανα. Ο κόσμος που τους έβλεπε άρχισε να αναρωτιέται τι θα κάνουν και οι πιο αφελείς χαμογελούσαν και πίστεψαν πως η παρέα των ευγενών θα σκοτώσει το κτήνος και θα δώσει τέλος στην τυραννία τους. Όμως οι ευγενείς ζάρωσαν, τώρα τα χρυσοκεντημένα φορέματά τους έμοιαζαν με μπαλωμένα κουρέλια και αυτός που πριν φώναζε και προκαλούσε με τα λόγια σε μάχη το κτήνος απάντησε οπισθοχωρώντας με ψιθυριστή φωνή όμοια με φωνή φιδιού: “Μα εμείς δεν ψάχνουμε το κτήνος, μόνο τα ίχνη του αναζητάμε…”. Και τότε η παρέα των ευγενών που έμοιαζαν με δειλές σκιές έφυγαν και κανείς δεν ξανάκουσε για αυτούς.

            Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους δειλούς που με ύφος επαγγελματία επαναστάτη από την ασφάλεια της απραξίας τους χλευάζουν και αγανακτούν με τα “λάθη” των συντρόφων που πιάστηκαν αιχμάλωτοι του κτήνους-κράτους και της κοινωνίας του. Είναι αυτοί οι ευγενείς “επαναστάτες” της θεωρίας που αναζητούν τα ίχνη της επανάστασης όχι όμως τον ίδιο τον πόλεμο με την εξουσία της κοινωνικής μηχανής. Το ψέμα τους πάντα ξεθωριάζει…

VI) Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (2008-συνεχίζεται…)

            Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 21ης Γενάρη του 2008 η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς κάνει την εμφάνιση της. Μαζί της κουβαλάει τη φωτιά από τον προμηθέα και το χάος πυρπολώντας και ανατινάσσοντας δεκάδες στόχους της εξουσίας και της κοινωνικής μηχανής. Από τότε καταργήθηκαν οι μέρες ανακωχής για όλους εμάς που μέσα στην καρδιά μας κατοικεί ο μόνιμος πόλεμος ενάντια στο σύστημα. Εμπρησμοί, ληστείες, σαμποτάζ, συμπλοκές με μπάτσους, ανατινάξεις, πέρασμα στην παρανομία είναι οι δικές μας γιορτές στη ζωή που διαλέξαμε να ζούμε. Αναπόφευκτα πίσω από τις μέρες ανυποταξίας και της άγριας ύπαρξης παραμονεύει η καταστολή μαζί με τα αφεντικά της να αιχμαλωτίσει όσους δραπετεύουν απ’ την κανονικότητα μιας ήσυχης και νόμιμης ζωής. Οι πρώτες συλλήψεις, τα εντάλματα, οι φωτογραφίες των καταζητούμενων, οι νέες συλλήψεις, οι ανακρίσεις, οι προφυλακίσεις, οι μακροχρόνιες καταδίκες είναι και αυτές κομμάτια της ιστορίας της Συνωμοσίας. Όμως δεν υπάρχει επιλογή χωρίς τίμημα. Όσο πιο δύσκολη και δυνατή είναι μία επιλογή τόσο πιο βαρύ είναι το τίμημά της. Ο πόλεμος συνεχίζεται και κάθε απώλεια, κάθε αιχμαλωσία ατσαλώνει το πείσμα μας.

            Παίρνουμε μία καθαρή ανάσα και κοιτάμε πίσω μας. Όχι για να υποχωρήσουμε, αλλά για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

            Το γεγονός ότι αρκετοί από εμάς βρισκόμαστε αιχμάλωτοι στις φυλακές αποδεικνύει ένα πράγμα. Η δράση της Συνωμοσίας ήταν, είναι και θα είναι πάντα μια μαχαιριά στα σπλάχνα του κράτους και της κοινωνίας.

            Παράλληλα όμως εμφανίζονται μπροστά μας εκτεθειμένα τα λάθη που οδήγησαν στις συλλήψεις μας. Η φυλακή είναι το μέρος που η δημοκρατία εκθέτει τα τρόπαια της (προσωρινής της) νίκης. Η φυλακή είναι ο τόπος που αναμετριόμαστε με τις αδυναμίες μας. Για να βρεθούμε αιχμάλωτοι αυτό σημαίνει ότι κάτι κάναμε λάθος, σημαίνει ότι κάτι δεν υπολογίσαμε, κάτι διέφυγε της προσοχής και της συνωμοτικότητάς μας. Δεν ντρεπόμαστε για τα σφάλματα μας και ούτε παριστάνουμε τους αλάνθαστους. Άλλωστε ο μόνος σίγουρος τρόπος για να μην κάνεις λάθη είναι να μην πράττεις. Θεωρούμε πως κάθε εμπειρία επίθεσης οφείλει εκτός από το πρόταγμα της συνέχισης του πολέμου να μοιράζεται τα κενά, τα λάθη και τις αστοχίες της.

            Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ζωντανή παρακαταθήκη μνήμης και όξυνση της δράσης. Εάν παρασυρθούμε στην αυθεντία του αλάνθαστου όχι μόνο θα χάνουμε συντρόφους αλλά θα χαρίζουμε νίκες στο φαινομενικά άτρωτο της καταστολής. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι να ξεκινήσουμε μια τέτοια συζήτηση και ήδη έχουν γίνει οι πρώτες απόπειρες.

            Είναι μια συζήτηση μεταξύ των αναρχικών της πράξης που θα διαλέξουμε οι ίδιοι τον τρόπο και τις συνθήκες του διαλεκτικού ξεπεράσματος του εαυτού μας. Μην ρωτάς λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε. Σου απαντάμε: “Δεν έχουμε να σου πούμε τη λύση. Δεν ξέρουμε τον σωστό δρόμο ή την τέλεια στρατηγική. Αλλά ξέρουμε πως υπάρχουν πολλά ακόμη να κάνουμε για να γίνουμε ακόμη  πιο επικίνδυνοι…”.

VII) Η διδασκαλία των δειλών

            Κάθε συζήτηση όμως για να μην ξεπέσει σε ψυχανάλυση και φλυαρίες, θέτει τις προϋποθέσεις της. Μια συζήτηση σχετικά με τα λάθη και τις αδυναμίες που εμφανίζονται στην περιπέτεια του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης δεν αποτελεί μία ανοιχτή διάλεξη για το κοινό του αναρχικού lifestyle που θέλει απλώς να ικανοποιήσει την περιέργεια και τα κόμπλεξ κατωτερότητας που το διακατέχουν.

            Γι’ αυτό δεν θα μείνουμε στη σιωπή απέναντι σε όλους αυτούς που κάνουν τον φόβο τους ιδεολογία μοιράζοντας διδαχές με το ύφος των βετεράνων “που ξέρουν πολλά…” και προφητεύουν τα “λάθη”. Όλοι αυτοί οι βετεράνοι αναρχοπατέρες θέλουν να φτιάξουν μία ωραία βιτρίνα για το προϊόν της “αναρχίας” που πουλάνε και να κρατήσουν τους “πελάτες” τους μακριά από το “ζην επικινδύνως” της νέας αναρχίας. Εμπορεύονται τον φόβο και σε συνδυασμό με τη σιγουριά που τους πρόσφεραν οι άπειρες εργατοώρες που ξοδεύουν ζεσταίνοντας με τους κώλους τους τις καρέκλες των αναρχομάγαζων, αρχίζουν τις ιστορίες και τις συμβουλές. Ανοίγουν τον οχετό που έχουν για στόμα και ξερνάνε τα κόμπλεξ και τον φθόνο τους μιλώντας για τα δήθεν ένδοξα παλιά χρόνια τότε “που τα πράγματα δεν ήταν έτσι”, ”που οι καταστάσεις ήταν πιο σοβαρές”, ”που γινόντουσαν πολλά…”.  Υπάρχουν ακόμα και οι ύαινες της ψευτοαλληλεγγύης που με χαιρέκακο ύφος θλιμμένης χήρας σχολιάζουν “πολλά λάθη…μα πώς τους έπιασαν έτσι”, “δεν πρόσεχαν…”.

            Φυσικά αυτός ο θρίαμβος της δειλίας και της κατωτερότητας δεν είναι ούτε σημερινό ούτε μόνο ελληνικό φαινόμενο. Διαχρονικά οι εκπρόσωποι του “ριζοσπαστικού κινήματος” επιτίθονταν λυσσαλέα σε όλες τις ένοπλες και αποφασισμένες μειοψηφίες που αμφισβητούσαν την αργοπορία τους και ξεκινούσαν την επίθεση στο εδώ και τώρα δίχως να περιμένουν ούτε τις “αντικειμενικές συνθήκες”, ούτε “την κάθοδο των μαζών”. Στην Ελλάδα η εμπειρία της Σ.Π.Φ. χαρακτηρίζεται ως η νίκη της καταστολής, στην Ιταλία η FAI θεωρείται “ύποπτη” και οι ρεφορμιστές της καταλογίζουν ότι είναι “θεαματική και την έχουν αναδείξει τα media”, στη Γαλλία πριν χρόνια μετά από μια ένοπλη επίθεση ζευγαριού αναρχικών σε μάντρα φύλαξης κατασχεμένων απ’ την αστυνομία οχημάτων με σκοπό την αρπαγή όπλων από μπάτσους, που κατέληξε σε συμπλοκή με τον θάνατο μπάτσων, αλλά και του ενός συντρόφου, η επίσημη αναρχία τύπωνε αυτοκόλλητα  που έγραφαν “είμαστε αναρχικοί και όχι δολοφόνοι…”.

VIII) Ο επικήδειος του “κινήματος”

            Πάντα λοιπόν υπάρχει ο φόβος στους εργολάβους της κοινωνικής επανάστασης μήπως μείνουν άνεργοι, χωρίς να θαμπώνουν με επαναστατικές ρητορικές το κοινό τους. Φυσικά για να είναι πιο ολοκληρωμένη η επίθεση επιστρατεύεται και αντίστοιχο ιδεολογικό καμουφλάζ.

            Όταν το αναρχικό αντάρτικο πόλης δεν χαρακτηρίζεται ως ήττα ή ως “λάθος και αδιέξοδη επιλογή”, αρχίζουν οι δικαιολογίες της ιδεολογίας του φόβου. Έτσι  για τους αναρχοπατέρες οι βίαιες και οι αντάρτικες επιθέσεις που αποσυντονίζουν το ρολόι του κοινωνικού λήθαργου, αποτελούν την αιτία της καταστολής. Πιο συγκεκριμένα“ ανοίγουν τον δρόμο της καταστολής απέναντι στα δημόσια εγχειρήματα, στις ανοιχτές διαδικασίες, στο κίνημα…” και επίσης “στοχοποιούν άτομα και χαρτογραφούν τον “χώρο””.

            Όλοι αυτοί οι κινηματικοί επικριτές μάλλον ξεχνούν πως οι βίαιες και αντάρτικες επιθέσεις λειτουργούν συχνά ως ασπίδα προστασίας για τους κύκλους τους απέναντι στην καταστολή. Η καταστολή δεν περιμένει εμάς να χτυπήσουμε, χτυπάει πρώτη αυτή. Όταν πριν καιρό οι μπάτσοι αποφάσισαν να εκκενώσουν κάποιες καταλήψεις στην Αθήνα, αυτό δεν έγινε σαν αντίποινα σε αντάρτικες επιθέσεις. Αντίθετα αυτό έγινε σε μία περίοδο απουσίας και ερήμωσης του αντάρτικου πόλης.

            Αν η αστυνομία θεωρήσει ότι έχει ξεμπερδέψει με το αντάρτικο πόλης που είναι το πιο βίαιο κομμάτι της αναρχίας δεν πρόκειται να παραχωρήσει ανακωχή στις υπόλοιπες εκφράσεις του ευρύτερου “κινήματος”.

            Η καταστολή είναι επεκτατική. Θα χτυπήσει τις καταλήψεις, τις πορείες, τα αυτοδιαχειριζόμενα ραδιόφωνα, τα αναρχικά στέκια μέχρι να λάβει “γη και ύδωρ”… Όποιος δεν το καταλαβαίνει θα ξυπνήσει με τις αρβύλες των μπάτσων στο κεφάλι του. Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι να αναδείξουμε την αξία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης με στρατιωτικούς όρους στη διαμόρφωση του αντίπαλου δέους απέναντι στην εξουσία.

            Δεν μας ταιριάζει η λογική των υπερασπιστών του κινήματος απέναντι στην καταστολή γιατί δεν είμαστε προστάτες κανενός ούτε αναζητούμε τέτοια ιδεολογική πελατεία. Η αξία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης βρίσκεται στην πραγματοποίηση της ουσίας όλων αυτών που προπαγανδίζει το αναρχικό “κίνημα”· τον ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗ. Η διαφορά είναι ότι οι γραφειοκράτες αναρχικοί του “χώρου” θέλουν να κάνουν πόλεμο ψάχνοντας τις σφαίρες στα “φλογερά” τους κείμενα ενώ εμείς είμαστε ήδη στη φωτιά της μάχης. Γι’ αυτό έχουμε απώλειες, έχουμε συλλήψεις, έχουμε αιχμαλώτους…

            Αυτό λέγεται συνέπεια πολέμου κι όχι ήττα. Η ήττα μας αποχαιρέτισε τη στιγμή που αποχαιρετίσαμε την κανονικότητα μίας νόμιμης ζωής.

IX) Η ανάληψη ευθύνης ως πράξη πολέμου

            Το ίδιο συμβαίνει και με την ανάληψη ευθύνης σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Το να αναλάβει κανείς την ευθύνη για τη δράση του, δεν είναι ούτε τίτλος τιμής, ούτε παράσημο. Είναι συνέπεια του πολέμου. Είναι η οριστική απόφαση ότι έχουμε κόψει όλες τις γέφυρες με το παρελθόν μίας ήσυχης και ειρηνικής ζωής. Όμως συχνά οι επίσημοι αναρχικοί θεωρούν πως η ανάληψη ευθύνης είναι μία ακόμα ήττα, μια οσιομαρτυρική θυσία στον βωμό της αόριστης επανάστασης. Αντίθετα όμως εμείς είμαστε πολύ εγωιστές για να θυσιαστούμε στο όνομα ενός σκοπού που είναι έξω από εμάς. Για εμάς ο αναρχομηδενισμός ξεκινά με την εσωτερική ατομική εξέγερση του καθενός μας. Αρνούμαστε να σκύψουμε το κεφάλι, να πέσουμε στην ντροπή και στη σιωπή για να ζητιανέψουμε μια ανάπηρη ελευθερία ή πιο ευνοϊκές ποινές στις καταδίκες των δικαστηρίων μας. Δεν θα κάνουμε αυτά που κάποτε κοροϊδεύαμε και χλευάζαμε.

            Βέβαια η αντίφαση κρατάει τα σκήπτρα των επικριτών μας. Έτσι την ίδια στιγμή η “ήττα” της ανάληψης ευθύνης χρησιμοποιείται ως το βασικό άλλοθι των αθώων φυλακισμένων αναρχικών και των αλληλέγγυων τους για να αποδείξουν ότι δεν έχουν σχέση με αυτά που τους κατηγορούν οι μπάτσοι (π.χ η δίκη για τις  250 επιθέσεις της Συνωμοσίας Πυρήνων της φωτιάς που μαζί με εμάς κατηγορούνται και άλλα άσχετα άτομα). Αν δεν υπήρχε λοιπόν η “ήττα” της επιλογής της ανάληψης ευθύνης από εμάς και καταφεύγαμε στην αόριστη σιωπή, αφού άλλωστε νομικά δεν υπάρχουν στοιχεία (αποτυπώματα,DNA,αναγνωρίσεις) εναντίον μας, τότε μήπως κάποιοι “παραπονιόντουσαν”…

            Αλλά όπως φαίνεται οι αναρχικοί αντάρτες πόλης είναι “καλοί” για να αθωώσουν τους άλλους “αναρχικούς” και αρκετά “κακοί” για όλα τα υπόλοιπα.

            Έτσι λοιπόν διασχίζουμε το σήμερα, ανάμεσα στην αντίφαση και την αλαζονεία των μετρίων.

            Οι “αναρχικοί” έχουν ως κύρια προτεραιότητά τους την “ασφάλειά” τους, ως μία δήθεν κουλτούρα “επαναστατικού επαγγελματισμού”, την ίδια στιγμή που δεν κάνουν τίποτα παράνομο στη ζωή τους παρά μόνο διηγούνται φανταστικές ιστορίες δράσης με υπονοούμενα προσωπικής συμμετοχής, ξεσκονίζουν παλιά παράσημα και κατεβαίνουν σε καμιά σποραδική οδομαχία στα γνωστά μέρη.

            “Σε εσάς τους αναρχικούς που μας κατηγορείτε πως είμαστε ανεδαφικοί, τυχοδιώκτες, αυτοκτονικοί, προβοκάτορες, μάρτυρες, λέμε πως με τους δικούς σας “κοινωνικούς” αγώνες, με τον δικό σας κοινωνισμό πολιτών εργάζεστε για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Πάντα σε αναζήτηση της συναίνεσης, χωρίς ποτέ να δρασκελίζετε τα όρια του “εφικτού” και του “ορθολογικού”, με μοναδικό μπούσουλα των πράξεών σας τον ποινικό κώδικα. Διατεθειμένοι να ρισκάρετε μόνο μέχρις ενός σημείου, πάντα έτοιμοι να βρείτε άπειρες ιδεολογικές δικαιολογίες ώστε να μην παραδεχτείτε τους ίδιους σας τους φόβους. Είμαστε σίγουροι ότι μια μέρα θα έχετε τον τελευταίο λόγο και για εμάς, όπως τον είχατε στο παρελθόν για άλλες εμπειρίες ένοπλου αγώνα. Σε μερικά χρόνια θα γράψετε ένα κάλο βιβλίο για την ιστορία μας κριτικάροντας τα λάθη και τις ανεπάρκειές μας – απ’ τα ύψη της “συνέπειάς” σας, ποτέ δεν είναι κάποιος αρκετά επαναστάτης – μα κανείς –ούτε κι εσείς– δεν θα μπορέσει να μας αποστερήσει την ευχαρίστηση που νιώθουμε σήμερα, έχοντας πραγματώσει με πληρότητα κι έχοντας βιώσει εδώ και τώρα την επανάστασή μας.”

 (Απόσπασμα απ’ την ανάληψη ευθύνης του Πυρήνα Όλγα FAI-IRF για τους πυροβολισμούς εναντίον μεγαλοστέλεχους πυρηνικής ενέργειας)

ΔΥΝΑΜΗ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον αναρχικό σύντροφο Σπύρο Μάνδυλα
και στον σύντροφο της FAI Ανδρέα Τσαβδαρίδη

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ 10, 100, 1000 πυρήνες της FAI–IRF

ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΑΝΑΡΧΙΑ

Πυρήνας φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς / FAI – IRF

13/10/2013

Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε PDF, εδώ

Αναδημοσίευση απο:

http://theparabellum.squat.gr/2013/10/15/spf-sxedio-foinikas-7-prakseis-kai-1-apologismos/

Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 11 το πρωί, οι κάτοικοι της Παραλίας Ασπροπύργου κινητοποιούνται με αφορμή την τοποθέτηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας μεγάλης εμβέλειας της Cosmote στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Μετά το ιδεολογικό καρκίνωμα των γραφείων των ναζί στη γειτονιά μας, τα οποία απειλούν ούτως ή άλλως ως ορμητήριο των ταγμάτων εφόδου, την υγεία μεταναστών και αγωνιστών,  τοποθετούνται στην οροφή του κτηρίου τους, κεραίες μεγάλης εμβέλειας που απειλούν την υγεία και όλων των υπόλοιπων κατοίκων.

Η τοποθέτηση γίνεται υπό την κάλυψη των νεοναζί που περιφρουρούν τα γραφεία τους από τους κατοίκους της γειτονιάς, οι οποίοι προσπαθούν να την εμποδίσουν εδώ και 2 μέρες. Γίνεται για ακόμα μια
φορά ξεκάθαρο τι ρόλο παίζουν οι μπράβοι των αφεντικών της Χρυσής Αυγής.

Καιρός να ξεμπερδεύουμε με τα ιδεολογικά και τεχνολογικά καρκινώματα που απειλούν την υγεία και την αξιοπρέπεια μας!
Να ξηλώσουμε τους φασίστες και τις κεραίες τους!

ΌΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ!
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

Αναδημοσίευση από : sinialo.espiv.net

Περί της δικογραφίας «Λάκκου Καρατζά»

Κατόπιν των κλήσεων που δέχθηκαν οι κάτοικοι της Ιερισσού και Μ. Παναγίας για τη δικογραφία που αφορά τα γεγονότα στο «Ρέμα Καρατζά» στις 12-5-2013, πλήθος δημοσιογράφων μου τηλεφωνούν για να τους παράσχω μία στοιχειώδη ενημέρωση και είναι αδύνατον να ανταποκριθώ. Πολλά ακούγονται, πολλά βλέπουν το φως της δημοσιότητος. Ο καθένας τα αναδεικνύει κατά το δοκούν και τα ερμηνεύει ομοίως. Σχεδόν οι πάντες αγνοούν τα στοιχεία της δικογραφίας και διακατεχόμενοι εξ αγνοίας, γίνονται αίτιοι σύγχυσης της κοινής γνώμης.

Στο στάδιο αυτό οι συνήγοροι δεν μπορούμε να πούμε πολλά στοιχεία, με αποτέλεσμα να βασιλεύει η παραπληροφόρηση σε κάθε επίπεδο. Είναι γεγονός ότι το θέμα των Σκουριών απασχολεί πλέον όλη την Ελλάδα. Στο μέτρο που μου επιτρέπεται λοιπόν, προς ενημέρωση των ενδιαφερομένων εκδίδω το παρόν ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ διά μέσου του έγκυρου blog “vasilinos.wordpress.com”, δηλώνοντας πρός τους πάντες –δημοσιογράφους και μη- ότι δεν έχω να πω κάτι περισσότερο και παρακαλώ να μη τηλεφωνούν και με αναζητούν να τους μιλήσω για τις υποθέσεις που μνημονεύω στο παρόν δελτίο τύπου. Δεν έχω να τους προσθέσω κάτι περισσότερο ούτε να τους διευκρινίσω. Σημασία έχει να μιλήσει πλέον η Δικαιοσύνη.

Όπως είναι γνωστό, μεθοδευμένα κατά «κύματα» στους κατοίκους Ιερισσού, Μ. Παναγίας κ.λ.π., αποστέλλονται κλήσεις για απολογία για πράξεις πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα. Έχω την τιμή εκ των κατοίκων να χειρίζομαι και τη δικογραφία της υπόθεσης των «Σκουριών» (17-2-2013) για τρεις εμπλεκομένους και της υπόθεσης του «ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΙΣΣΟΥ» (30 Μαρτίου 2012) πάλι για 5 κατοίκους, και τώρα της δικογραφίας που αφορά τα γεγονότα στο «Ρέμα Καρατζά (12 Μαϊου 2013) για έναν μόνο εμπλεκόμενο. Και για τις τρεις αυτές δικογραφίες πέραν των άλλων κατοίκων που μου έχουν αναθέσει την υπεράσπισή τους, και για τις τρεις αυτές δικογραφίες μου έχει αναθέσει την υπόθεσή του ο αξιότιμος Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, κ. Απόστολος Παπαγεωργίου. Υπάρχει μία συστηματική μεθόδευση γνωστών υπέρμαχων και συνεργών της «επένδυσης χρυσού», που με κάθε τρόπο επιχειρούν να τον καταδείξουν ως «ηθικό αυτουργό» και «εγκέφαλο ενορχήστρωσης» για ό,τι παραβατικό συμβαίνει στην περιοχή, πλημμεληματικού ή κακουργηματικού χαρακτήρα.

Σε όλους αυτούς οφείλουμε κατ’ αρχήν να αναγνωρίσουμε ότι ξέρουν ως αντίπαλοι να αναγνωρίζουν ποιος είναι ο υπ’ αριθμόν ένα «αντίδικός τους», ξέρουν προς τα πού να εστιάζουν την σκόπευσή τους, ξέρουν ποιος συνεχώς με κάθε νόμιμο τρόπο αναδεικνύει τις παρανομίες τους, δίνει δημοσιότητα σε αυτές, τις καταγγέλλει στις αρχές κ.λ.π., τους έχει δώσει με το γνωστό «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» παγκόσμια διάσταση και είναι πολύ σημαντικό να έχεις την αναγνώριση από αυτόν τον ίδιο τον αντίπαλό σου, να τον βλέπεις να εστιάζει τον πόλεμο κυρίως και κατ’ εξοχήν στο πρόσωπό σου.

Δυστυχώς όμως ο πόλεμος εναντίον του κ. Παπαγεωργίου ως κύριο όπλο εξόντωσής του έχει την συνειδητή διαστροφή της αλήθειας και την δίχως όρια συκοφάντησή του και φυσικά επειδή η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη είναι αδύνατον να μη λάμψουν έστω και αν προσωρινώς σκιάζονται και η υπόθεση του κ. Παπαγεωργίου είναι αδύνατον να μη λάμψει στο τέλος. Ο χρυσός δεν σκουριάζει, τα παλιοσίδερα μόνο σκουριάζουν.

Α΄. Υπόθεση Σκουριών (17-2-2013)

Επιγραμματικά, λακωνικά θέλω να σας καταστήσω γνωστό ότι όσον αφορά τη δικογραφία των Σκουριών για τα γεγονότα της 17ης Φεβρουαρίου 2013 στο τελικό πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αναφέρεται επί λέξει: «Από το σύνολο της αστυνομικής έρευνας και της άρσης απορρήτου των επικοινωνιών, δεν προέκυψαν στοιχεία από τα οποία να στοιχειοθετείται η οποιαδήποτε μορφή συμμετοχής στις έκνομες ενέργειες που διαπράχθηκαν στο μεταλλείο στην περιοχή Σκουριές Χαλκιδικής για τον Παπαγεωργίου Απόστολο…». Υπομνήω ότι πλήθος υπαλλήλων της εταιρείας, είχαν καταθέσει ενόρκως και είχαν υποδείξει ως ηθικό αυτουργό τον κ. Παπαγεωργίου (φυσικά θα κληθούν τώρα όλοι αυτοί να πληρώσουν την τεράστια ηθική βλάβη που του προξένησαν). Για την υπόθεση αυτή των Σκουριών έχουμε καταθέσει μήνυση για ψευδορκία για τον κεντρικό μάρτυρα κατηγορίας υπάλληλο …………… αστυνομικό της Δ/νσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, που υπηρετεί στο Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και καταγγέλλουμε άλλες παράνομες ενέργειες ανακριτικών υπαλλήλων, που διενεργούσαν την προανάκριση.

Στην υπόθεση αυτή ανακριτής εξέδιδε “copypaste” πανομοιότυπα κατηγορητήρια με στοιχεία που δεν ερείδοντο στα στοιχεία της δικογραφίας και ουδείς εκ των μαρτύρων κατηγορίας είχαν καταθέσει. Υπήρξαν πλήθος παραβάσεις στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων που θεωρούντο ύποπτοι κ.λ.π. Φυσικά έχουμε πράξει για όλα αυτά ό,τι ο νόμος ορίζει.

Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι σε Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής που υπάγονται οι Σκουριές, την ημέρα των επεισοδίων στις 17-2-2013 συντάχθηκε έκθεση αυτοψίας μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα από αστυνομικό (που πήγε μάλιστα με πολιτικά ρούχα!) και υπεγράφη από υπάλληλο της εταιρείας, και εντός της έκθεσης αυτοψίας έβαλαν αντικείμενα ενοχοποιητικά, ως δήθεν ευρεθέντα στον χώρο του εργοταξίου την ημέρα του εμπρησμού, ενώ απεδείχθη ότι τα αντικείμενα αυτά βρέθηκαν ένα μήνα πριν την ημέρα του εμπρησμού και μάλιστα σε άλλη τοποθεσία, εκτός του χώρου του εργοταξίου.

Ήταν αδύνατον να μη ζητήσουμε στο στάδιο της προανάκρισης έγκαιρη Δικαστική Προστασία από τα όσα συντελούντο. Καταφύγαμε και στον Άρειο Πάγο, στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Χαλκιδικής. Ζητήσαμε και από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως να προβεί σε (ΕΔΕ) ένορκη διοικητική εξέταση για τους επίορκους αστυνομικούς που ψευδόρκησαν, η οποία βρίσκεται εν εξελίξει.

Όπως είναι γνωστό, γι’αυτή την υπόθεση των Σκουριών παρενέβη και η Διεθνής Αμνηστία με την από 26 Μαρτίου 2013 ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ της, όπου κάλεσε τις ελληνικές αρχές να διεξάγουν έγκαιρη αμερόληπτη και αποτελεσματική έρευνα των ισχυρισμών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία στην υπόθεση εμπρησμού του εργοταξίου της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» στις Σκουριές.

Όπως είναι πλέον γνωστό και για την υπόθεση αυτή των Σκουριών στις 8-10-2013 ο Προϊστάμενος Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, με εισήγησή του και αίτησή του προς την Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, ζητά την εφαρμογή του Άρθρου 29 παρ. 1, 2 ώστε να ορισθεί Εφέτης ανακριτής.

Αμέσως 2 ημέρες μετά, στις 10-10-2013 χωρίς να γίνει καμμία αίτηση από τους συνηγόρους των άδικα προφυλακισθέντων για αποφυλάκισή τους, το Συμβούλιο Πλημ/κων Θεσσαλονίκης αυτεπάγγελτα εξέτασε την περίπτωση και αποφάσισε να άρει την προσωρινή τους κράτηση χωρίς καν να τους θέσει χρηματική εγγύηση.

Οι δύο αποφυλακισθέντες στις 14-10-2013 έτυχαν μεγαλειώδους υποδοχής στην Ιερισσό από τους κατοίκους της περιοχής τους και περιμένουμε και για τους δύο άλλους Ιερισσιώτες σύντομα να τύχουν της ίδιας αντιμετωπίσεως, διότι είναι παντελώς άδικη η κράτησή τους. Φρονούμε ότι επέχει μάλλον χαρακτήρα παραδειγματισμού των άλλων διαμαρτυρομένων κατοίκων.

Β΄.Υπόθεση «Δημαρχείου Ιερισσού» (30 Μαρτίου 2012)

Όσον αφορά την υπόθεση του Δημαρχείου της Ιερισσού, και σ’αυτή την υπόθεση ο Δήμαρχος Αριστοτέλη και οι σύμβουλοι της παράταξής του υπέδειξαν ως ηθικό αυτουργό πάλι τον κ. Παπαγεωργίου και δύο ακόμα τοπικούς παράγοντες. Τα όσα «θαύματα» συντελέσθηκαν στο στάδιο της προανάκρισης, περιποιούν όνειδος για το κύρος της ελληνικής δικαιοσύνης. Για την υπόθεση αυτή έχει εκδώσει το δικηγορικό μου γραφείο το από 9-10-2013 αναλυτικό ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (που αναρτήθηκε στο “vasilinos.wordpress.com” και φέρει τίτλο: «Αίτηση κατοίκων για εφαρμογή του άρθρ. 29 παρ. 1,2 Κ.Π.Δ. και διορισμό Εφέτη ανακριτή» ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Θα ήθελα απλώς να συμπληρώσω ότι στην υπόθεση των γεγονότων της Ιερισσού, θα κληθούν όλοι όσοι μεθόδευσαν τα εις βάρος του κ. Παπαγεωργίου (είτε είναι μηνυτές είτε μάρτυρες είτε ανακριτές), να απολογηθούν στην ελληνική δικαιοσύνη και φυσικά να πληρώσουν όλη την τεράστια ηθική ζημία που του προκάλεσαν.

Όπως πλέον είναι γνωστό, μετά από την αίτηση του κ. Παπαγεωργίου και των άλλων 4 κατοίκων της Μ. Παναγίας, πρός 1) τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, 2) Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, 3) Εισαγγελία Πρωτοδικών Χαλκιδικής, ο Προϊστάμενος Εισαγγελίας Εφετών Θεσ/νικης στις 8-10-2013 προέβη σε εισήγηση και αίτηση πρός την Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών για εφαρμογή του Άρθρ. 29 παρ. 1, 2 και για ανάθεση και αυτής της υπόθεσης σε Εφέτη ανακριτή.

Γ΄. Υπόθεση «Ρέμα Καρατζά»

Στις 23-9-2013 σε 29 άτομα ήρθε κλήση για προκαταρκτική εξέταση, και τους καλούσε να προσέλθουν στις 27-9-2013 για να παρέχουν εξηγήσεις για κατηγορίες του Άρθρ. 187 παρ. 1, 3, 6 Π.Κ. για σύσταση, διεύθυνση, συμμετοχή κ.λ.π. σε εγκληματική οργάνωση κ.λ.π. βαριές κακουργηματικές πράξεις άρθρ. 310, 309, 94, 272, 382, 189 Π.Κ.

Θέλω να επισημάνω ότι οι δικογραφίες για το «Δημαρχείο Ιερισσού» (χιλιάδων σελίδων) και η δικογραφία για το «Ρέμα Καρατζά» ήρθαν σχεδόν ταυτόχρονα. Η δικογραφία μόνο για τον Καρατζά αποτελείται από 3.500 περίπου σελίδες και δεκάδες dvd με απομαγνητοφωνήσεις κ.λ.π. υλικό. Κατανοεί κανείς τι σημαίνει να καλείσαι να παρέχεις μέσα σε 4 ημέρες εξηγήσεις για μια δικογραφία ογκώδη, που κάποιοι επί 5 ολόκληρους μήνες τη μεθόδευσαν και κατασκεύαζαν. Είναι σαν κάποιοι να μη θέλουν να έχεις πολύ χρόνο για να μελετήσεις και να δεις τι ακριβώς έχει μεθοδευθεί. Ωστόσο εμείς σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπουμε να υπονομευθεί ακόμα και το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμά μας να έχουμε στη διάθεσή μας τον χρόνο που απαιτεί η κοινή λογική, 1) για να φωτοτυπήσεις 3.500 σελίδες, 2) να τις μελετήσεις, 3) να δεις 40 dvd, 4) να συλλέξεις τα αποδεικτικά σου στοιχεία, ώστε να μην πας όπως λέει και η παροιμία (αλλά και κάποιοι το επιθυμούν): «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι».

Στο πλαίσιο αυτό μέχρι σήμερα ο κ. Απ. Παπαγεωργίου έχοντας λάβει αναβολή, δεν έχει προσέλθει για να καταθέσει το υπόμνημά του με παροχή εξηγήσεων. Ωστόσο καταθέσαμε την από 13-10-2013 ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ, την οποία αυτούσια καταθέτω κάτωθι, απλώς για να πάρετε μια ιδέα για το τι συμβαίνει. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Το θέμα με την οικονομική χορηγία της «Ελληνικός Χρυσός» στα σώματα Ασφαλείας, είναι μείζον. Θα καταθέσουμε έγκληση με αποδεικτικά στοιχεία πλήθος παράνομων ενεργειών των αστυνομικών οργάνων εις βάρος των κατοίκων, και σας υποσχόμαστε το θέμα αυτό να πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Θα καταγγείλουμε το γεγονός με όλα τα αποδεικτικά στοιχεία και στους διεθνείς οργανισμούς.

Εντός και αυτής της δικογραφίας έχουν συντελεσθεί «θαύματα», για τα οποία αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να ανακοινώσουμε τίποτα περισσότερο. Ανακοινώνουμε ότι και γι’ αυτή την υπόθεση ταυτόχρονα με την κατάθεση του υπομνήματος παροχής εξηγήσεων, θα καταθέσουμε και αίτηση πάλι στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πολυγύρου, για έγκαιρη δικαστική προστασία και για εφαρμογή του Άρθρ. 29 παρ. 1, 2 Κ.Π.Δ., για να αναλάβει την υπόθεση Εφέτης ανακριτής και να μη την χειρίζονται οι ανακριτικοί υπάλληλοι των Σωμάτων Ασφαλείας, που έχουν οικονομικό χορηγό τους την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» κατά δική της δήλωση. Φυσικά θα κατατεθούν αγωγές για όλους τους υπευθύνους, επιφυλασσόμεθα και για συγκεκριμένο blog που είναι ανώνυμοι οι χειριστές του, που είναι υπερασπιστής της εταιρείας και οι συκοφαντικού περιεχομένου αναρτήσεις τους είναι τα προσφιλή επικαλούμενα «στοιχεία» των ανδρών της Ασφάλειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι επικαλούνται οι άνδρες της Ασφάλειας αυτές τις αναρτήσεις ανωνύμων, και δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να τους καλέσουν να καταθέσουν ενόρκως για τα όσα αναρτούν, ούτε να προσκομίσουν τα όποια αποδεικτικά στοιχεία τους. Να είναι όμως σίγουροι ότι θα κληθούν οπωσδήποτε να απολογηθούν.

Τελειώνοντας θέλω να απευθυνθώ στον κ. Δένδια και να του πω: «Κύριε Υπουργέ,

1) αναμφισβήτητα όλοι καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται πλην αυτής που ασκείται για νόμιμη άμυνα. Οι κάτοικοι της Ιερισσού αμύνονται νόμιμα απέναντι στο πολιτικο-δημοκρατικό έλλειμμα που τρέφει την ανομία και τη διαφθορά, η οποία απειλεί και υπονομεύει το σύστημα εγγυήσεων των ατομικών τους ελευθεριών, των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και αυτή είναι η μορφή της θεσμικά λειτουργούσας βίας της εξουσίας, που θέλει την αστυνομία να προστατεύει τους παραβάτες του νόμου, να έχει οικονομικό χορηγό της τον παραβάτη αντίδικο και να ασκεί βία σε όσους επικαλούνται το νόμο και καταγγέλλουν τις έκνομες ενέργειες του χορηγού τους, ασκώντας βία τέτοια που προκάλεσε δύο φορές την επέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας. Η κάτωθι εικόνα είναι ένα μόνο απτό παράδειγμα της βίας που βιώνουν οι κάτοικοι της Ιερισσού και όπως γνωρίζετε, η βία γεννά βία, η ανομία γεννά τη βία.

2) Το ποιοι είναι «εγκληματική οργάνωση» κ. Δένδια, η οποία λήστευσε τη δημόσια περιουσία, το γνωρίζετε και από τους εκπροσώπους του κόμματός σας -και όχι μόνο- έχει καταγγελθεί κατά την κύρωση της Σύμβασης μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στη Βουλή.

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο κ. Παπαγεωργίου και οι τίμιοι κάτοικοι της Β. Χαλκιδικής, σε καμμία περίπτωση δεν είναι «μέλη εγκληματικής οργάνωσης», και όλο αυτό το σκηνικό μεθοδεύθηκε προκειμένου να κατασταλούν οι δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων, ασκώντας καταχρηστικά δικονομικές δυνατότητες, σχηματίστηκαν δικογραφίες με περιεχόμενο το χειρότερο που υπάρχει στον ποινικό κώδικα, για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με απόπειρα ανθρωποκτονίας, με κατασκευή όπλων κ.λ.π. Η αλήθεια όμως είναι μία, αυτή που κρυφά δηλώνουν οι αστυνομικοί που ασχολήθηκαν με την έρευνα και δικογραφία του «Ρέματος Καρατζά» και τη δηλώνουν στις εφημερίδες, για να το μάθει όλη η Ελλάδα. Σας αφιερώνω λοιπόν το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «ΝΕΑ» 16-10—2013 σελ. 3, με τίτλο: «Κατηγορώ 3.000 σελίδων για το “αντάρτικο” στις Σκουριές». Η έγκυρη δημοσιογράφος Ματίνα Ηρειώτου έχοντας κάνει σπουδαίο ρεπορτάζ, δημοσίως γνωστοποιεί στους πάντες ότι: «Δεν πρόκειται για κακοποιούς, είναι κάτοικοι οι οποίοι δηλώνουν λανθασμένα την αντίδρασή τους. Όμως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να μείνει ανεξέλεγκτη», και αυτό η δημοσιογράφος ανακοινώνει δημοσίως ότι το «υποστηρίζουν αστυνομικοί, οι οποίοι ασχολήθηκαν με την έρευνα των υποθέσεων». Αυτή είναι η μόνη αλήθεια κ. Δένδια, και την αποκαλύπτουν στην δημοσιογράφο αυτοί που στην δικογραφία παρουσιάζουν τους τίμιους κατοίκους ως εγκληματική οργάνωση”.

Ιωάννης Θ. Κανελλόπουλος