μετάφραση a ruthless μετάφραση a ruthless critique
A.Made in ФСИН ή για ποιόν δουλέυουν οι ρώσοι κρατούμενοι;
“Ο άνθρωπος μπορεί να προσαρμοστεί και να κάνει το οτιδήποτε, και αυτός νομίζω είναι ο καλύτερος ορισμός του” Φ. Ντοστογιέφσκι Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων
Σ.τ.Μ
Εισαγωγή
Ας δούμε τον εγκλεισμό με όρους αξίας
Μεταφράζουμε και δημοσιεύουμε εδώ ένα άρθρο της ρώσικης εφημερίδας της The New Times που το αναδημοσίευσαν οι avtonomnoe Deistvye για την εργασία στις φυλακές και συγκεκριμένα στις ρωσικές φυλακές. Ζήτημα κομβικό το οποίο στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα του καθώς ο ελληνικός κανονισμός προβλέπει ότι η εργασία στην φυλακή δεν είναι καταναγκαστικού/υποχρεωτικού χαρακτήρα.Το ζήτημα αποκτά ακόμα πιο κρίσιμο χαρακτήρα καθώς το σύνολο των “έγκριτων κοινωνιολογικών” προσεγγίσεων εκθειάζουν το μέτρο σαν το ιερό δισκοπότηρο της κοινωνικής επανένταξης. Ο φυλακισμένος κατά την παραμονή του στην φυλακή δεν “χάνει χρόνο” αλλά αναπτύσσει δεξιότητες που θα του φανούν χρήσιμες, αναπτύσσει την εργατική του δύναμη, πράγμα αναγκαίο για την ένταξη σε μια κοινότητα κεφαλαίου.
Ο εγκλεισμός ή απομόνωση ήταν πάντα μέρος κάθε μορφής κυριαρχίας. Η σύγχρονη φυλακή εμφανίζεται πρώτη φορά στο Λονδίνο στην περιοχή Millbank, όπου και ιδρύθηκε το πρώτο εθνικό σωφρονιστήριο στο οποίο οι κρατούμενοι απασχολούνταν κυρίως σε απλές εργασίες. Εξ αρχής η φυλακή ήταν συνδεδεμένη με την εργασία με διάφορους τρόπους. Υπήρξαν και φυλακές, όπως αυτές της σοβιετικής εποχής που η εργασία ήταν μέρος της “τιμωρίας”.
Η φυλάκιση έρχεται με την παραβίαση των κανόνων της κοινωνίας. Μίας κοινωνίας όμως όχι ουδέτερης αλλά που διαπερνάται από τη σχέση κεφάλαιο. Το κεφάλαιο στην παρούσα ιστορική φάση σχηματοποιείται κοινωνικά στο έθνος κράτος. Αυτή η κοινωνία, γεμάτη αντιθέσεις και αντιφάσεις έχει και τους κανόνες της, κανόνες “πολιτικούς” δηλαδή αφηρημένους ως προς την συγκεκριμένη ζωή. Ο εγκλεισμός είναι κομμάτι της δημοκρατικής(και όχι μόνο) κοινωνίας. Ως τιμωρία του ουδέτερου, αυτόνομα θεωρούμενου ατόμου.
Η φυλακή σχετίζονταν με διάφορους τρόπους με την αξία. Αρχικά με έμμεσο τρόπο. Λειτουργεί ως φόβητρο, ως ένα διαρκές ενδεχόμενο. Λειτουργεί ως μια διαρκής πειθάρχηση των κοινωνικών σχέσεων και άρα της κυκλοφορίας της αξίας. Επίσης απομονώνει τα άτομα που έχουν παραβιάσει τους νόμους ή την κοινωνική ειρήνη κτλ και άρα διαταράξει την κυκλοφορία της αξίας. Στη Ρωσία όμως έχουμε κάτι διαφορετικό. Πρώτη φορά στα σύγχρονα χρονικά η φυλακή γίνεται ένα απέραντο πεδίο εργασίας. Η φυλακή πλέον σχετίζεται άμεσα με την παραγωγή αξίας. Παράγει η ίδια αξία, ως επιχείρηση και οι φυλακισμένοι γίνονται οι πιο υποτιμημένοι εργάτες. Παράγουν προϊόντα που τα καταναλώνουν οι “άλλοι” ρώσοι οι άλλοι Ευρωπαίοι. Είναι η εγγύηση ότι η Ρωσία αλλά και η Ευρώπη δεν θα λυγίσει από την κρίση. Η ανάπτυξη θα συνεχιστεί.
Το εντυπωσιακό στο κείμενο είναι ότι πολλές από τις μαρτυρίες αλλά και τις μηνύσεις για “χαμηλούς μισθούς” προέρχονται από πρώην κατάδικους για οικονομικά εγκλήματα, δηλαδή για μικροεπιχειρηματίες που μπήκαν φυλακή.
Για ποιόν δουλεύουν τελικά οι ρώσοι κρατούμενοι;
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Σωφρονισμού – δεν είναι απλώς το υπουργείο διαχείρισης των φυλακών , αλλά έχει την φύλαξη για σχεδόν 700 χιλιάδες κατάδικους ,και είναι μια προσοδοφόρα βιομηχανική εταιρεία που χρησιμοποιεί νόμιμα την καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων . Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία , κάθε χρόνο αυτό το σύστημα παραγωγής κρατουμένων κερδίζει περίπου 1 δισ. ευρώ ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων , το πραγματικό ποσό των χρημάτων που κυκλοφορούν στην οικονομία της φυλακής με παράνομες επιχειρήσεις μπορεί είναι πολύ μεγαλύτερο.
Το να υπολογιστεί πόσα χρήματα στη πραγματικότητα κερδίζονται στο σωφρονιστικό σύστημα είναι σχεδόν αδύνατο . Παρά το γεγονός ότι στην περιοχή για πολλά χρόνια πάνε επιθεωρήσεις και ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και σχεδόν σε όλες τις φυλακές οι κρατούμενοι έχουν κινητά τηλέφωνα , το ρωσικό σωφρονιστικό σύστημα παραμένει εξαιρετικά μυστικοπαθές . Ειδικά σε σχέση με την παραγωγή μέσα στις φυλακές . Γνωρίζουμε μόνο ότι στα “εργοστάσια φυλακών” παράγουν περίπου εκατό χιλιάδες αντικείμενα , που κυμαίνονται από σουβενίρ μέχρι κλούβες(Στμ Εδώ εννοεί κλούβες για φορτηγά μεταφοράς κρατουμένων!!!, τι ειρωνικό, να φτιάχνουν την ίδια τη φυλακή τους..) .Το μερίδιο των προϊόντων που κατασκευάζονται για το ίδιο το σύστημα των φυλακών είναι λίγο λιγότερο από το ήμισυ του συνόλου που παράγονται . Τα υπόλοιπα εξάγονται(εκτός φυλακής, πωλούνται) . Οι κρατούμενοι παράγουν καρφιά , σχολικά και έπιπλα γραφείου , πλακάκια , επεξεργασμένο ξύλο , πλαστικά παράθυρα , έλκηθρα για μωρά,ρούχα , κλινοσκεπάσματα και φέρετρα . Η παραγωγή αυτή εξυπηρετεί τόσο κυβερνητικές παραγγελίες όσο και ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με το άρθρο 103α του Ποινικού Κώδικα , ” κάθε πρόσωπο που καταδικάστηκε σε φυλάκιση πρέπει να εργάζεται σε χώρους και θέσεις εργασίας που καθορίζονται από τις σωφρονιστικές αρχές ” .Βαρύνει τη διοίκηση να απασχολούν τους κρατουμένους . Το 1997 ,οι σωφρονιστικές αποικίες εργασίας ( τύπου στρατόπεδο εργασίας, γκούλαγκ) στη Ρωσία καταργήθηκαν . Είχαν αντικατασταθεί από ποινικές αποικίες (φυλακές δυτικού τύπου) , στις οποίες όμως η εργασία συνεχίστηκε.
Σύμφωνα με το υπουργείο , σήμερα, εργάζονται σε διάφορες φυλακές 219 χιλ κρατούμενοι. – περίπου το 30 % του συνολικού πληθυσμού των φυλακών . Έπίσημα το υπουργείο ισχυρίζεται ότι όλοι οι κρατούμενοι που εργάζονται λαμβάνουν μισθό όχι λιγότερο από τον κατώτατο μισθό σύμφωνα με το νόμο . Ωστόσο , δεκάδες κρατούμενοι , με τους οποίους ήταν σε θέση να μιλήσει η The New Times , δεν συμφωνούν, και αναφέρουν παραδείγματα με πενιχρές αμοιβές , οι οποίες δεν τους δίνονται στο χέρι αλλά μεταφέρονται σε λογαριασμό .
Οι προσπάθειες για να απαιτηθούν αξιοπρεπείς μισθοί, έπεσαν στο κενό και έφεραν ως επακόλουθο πλήθος διώξεων που μείωσαν τις πιθανότητες αναστολής ή άδειας. Έτσι η πλειοψηφία των κατάδικων προτιμούν να μην μπλέκονται ούτε να παραπονιούνται. Αυτό ήταν μέχρι πρόσφατα. Μέχρι τότε δεν είχαν εμφανιστεί στις φυλακές επιχειρηματίες ή και κατάδικοι για “οικονομικά εγκλήματα”. Μερικοί όμως από αυτούς προσπάθησαν και να βρουν τρόπους να οργανώσουν επιτυχημένες επιχειρήσεις σε αυτές ενώ άλλοι να διεκδικήσουν δικαιώματα. Φάνηκε όμως ότι το σύστημα των φυλακών με τις συμβουλές τους, στα πρότυπα του σοβιετικού γκούλαγκ, δεν χρειαζόταν πιά.
Κοπή δέντρων
” Λοιπόν για παράδειγμα , έρχεται ένας κατάδικος σε μια φυλακή. Αποδεικνύεται ότι το επάγγελμα του δεν είναι χρήσιμο και δεν ενδιαφέρει κανέναν. Οδηγοί τρακτέρ θα μαγειρέψουν τις σούπες , και οι μάγειρες που κόψουν ξύλα ή θα οδηγούν τρακτέρ. – έτσι ο Βαρμίν Ντμίτρι, επιχειρηματίας , ο οποίος υπηρέτησε τρία χρόνια σε διάφορες ρωσικές φυλακές , εξηγεί τις ιδιαιτερότητες της οικονομίας της φυλακής .Ο επικεφαλής της φυλακής πιστεύει ότι ένα άτομο που ξέρει καλά την περιοχή ή το αντικείμενο στο οποία δουλεύει είναι μια πιθανή απειλή. Ένα τέτοιο άτομο είναι ικανό να οργανώσει εξέγερση.
Πέρυσι ο Ντμίτρι Βαρμίν εργάστηκε στο υλοτομίο μιας φυλακής στην περιοχή Κίροφ . Το χειμώνα , έπρεπε να εργάζονται για 12 ώρες με μια μέρα ρεπό . Εκείνοι που ασχολούνται με την πρωτογενή επεξεργασία του ξύλου , δεν είχαν καθόλου ρεπό.” Αυτή είναι η λεγόμενη εθελοντική “αναγκαστική” εργασία – εξηγεί ο Βαρμίν . – Να αρνηθείς ή να διαμαρτυρηθείς δεν είναι δυνατό. Όσοι διαμαρτύρονται έχουν ως εναλλακτική λύση άλλες εργασίες – για παράδειγμα , να καθαρίσουν τις τουαλέτες”Συνθήκες ασφαλείας δεν υπάρχουν , εάν ο κρατούμενος είναι τραυματίας , πιέζεται έντονα να υπογράψει ότι γλίστρησε κάπου”. Τα εργαλεία είναι παλιά , αν κάτι χαλάσει πάντα είναι ένοχος ο κρατούμενος. Είναι βάρος δικό του και των συγγενών του να τα αντικαταστήσουν από κατσαβίδια μέχρι πριόνια
.«Στο δάσος πάμε με αυτοκίνητο , τα οποία φέρουν συνήθως βοοειδή . Τα σχέδια και το πρόγγραμμα εργασίας είναι αυθαίρετο αλλά μπορείς να το βγάλεις αν δουλεύεις 12 ωρες συνεχώμενα – λέει ο Βαρμίν. – Αυτό είναι απολύτως κατά παράβαση όλων των κανόνων της ισχύουσας νομοθεσίας και οι κρατούμενοι θα μπορούσαν να πάρουν 15 χιλιάδες ρούβλια το μήνα ” καθαρά” .Ο Ντμίτρι λέει ότι το σχέδιο είναι οι κρατούμενοι να μην μπορούν αν φέρουν σε πέρας το πλάνο εργασίας και έτσι να μην τους αποδίδονται οι μισθοί με την αιτιολογία ότι απέτυχαν. Κάθε προσπάθεια να απαιτηθούν αξιοπρεπείς μισθοί έχει αποτύχει και έχει οδηγήσει σε ποινές.Ο Βαρμίν που πριν από τη σύλληψή του , αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα του Δασικού ινστιτούτου, προσπάθησε να εξηγήσει τη διαχείριση της φυλακής, πως είναι δυνατόν να οργανωθεί η παραγωγή ώστε να μην είναι τόσο βαριά και να δίνει δύο με τρεις φορές περισσότερα προϊόντα . «Τους έδειξα πώς γίνεται με συστήματα, σχήματα κτλ- λέει ο Ντμίτρι . Με άκουσαν , και στη συνέχεια είπαν : «Τότε θα πρέπει να πληρώσουμε μισθούς , όπως θα έπρεπε , και αυτό δεν είναι κερδοφόρο . “
“Οι φυλακές της περιοχής μας είναι πραγματικά απορροφημένες με το ζήτημα της εργασίας – λέει ένας πρώην εργοδότης των φυλακών Κιρόβ. Είναι ένα πολύ προσοδοφόρο δίκτυο με δίκτυα διανομής μεταξύ των φυλακών. Για παράδειγμα ο διοικητής μιας φυλακής έχει δύο υφιστάμενους σε δύο διαφορετικές πτέρυγες και τους δίνει μια παραγγελία. Μεταξύ τους υπάρχει ανταγωνισμός. Τις παραγγελίες τις παίρνουν αυτοί που συνεχώς καταφέρνουν να δώσουν το περισσότερο προϊόν με το χαμηλότερο κόστος. Επίσης μερικές φορές γίνεται το αντίστροφο. Οι επικεφαλείς ενός τομέα-πτέρυγας προτείνουν μια μεγαλύτερη τιμή στην διοίκηση με σκοπό ένα μέρος των χρημάτων να πάει ως μίζα στη διοίκηση.
Χωρίς κανόνες
Ο επιχειρηματίας Ιγκόρ Κρόσκιν που ήταν επί έξι χρόνια στο IR – 1 περιοχή Ryazan , καθώς και ο Ντμίτρι Βαρμίν , προσπάθησε να καταπολεμήσει τους χαμηλούς μισθούς , αλλά απολύθηκε από τη ζώνη εργασίας για παραβίαση της πειθαρχίας της εργασίας . Τώρα μηνύει την Ομοσπονδιακή Φυλακή , απαιτώντας τα χρήματα που δεν του αποδόθηκαν. “Δουλεύοντας για τριάμισι χρόνια , έπερνα 74 ρούβλια το μήνα , δηλαδή, τρία και μισό χρόνια κέρδισα μόνο 9,498.17 ρούβλια , και σε προσωπικό λογαριασμό μου πιστώθηκαν μόνο 2,374.56[1] ρούβλια » , – λέει ο Κρόσκιν. Με την κατάθεση αγωγής κατά του υπουργείου , ο επιχειρηματίας δεν επιδιώκει τόσο πολύ πλέον να πάρει τα χρήματα του όσο να δημιουργήσει νομικό προηγούμενο. Με ένα κομπιουτεράκι ο Κοσίσκιν μετράει : “Το ίδιο χαμηλούς μισθούς όπως εγώ έπερναν και οι άλλοι κρατούμενοι για τουλάχψιστον 5-7 χρόνια. Μόνο στην περιοχή μου το υπουργείο πρέπει να “λήστεψε” χιλιάδες κρατούμενους.
Ο επικεφαλής των Οικονομικών και Οικονομικής Διαχείρισης του υπουργείου Όλεγκ Κουρσούνοβ διαφώνεί , και λέει ότι σύμφωνα με πληροφορίες από το IR – 1 περιοχή Ryazan ,οι κατάδικοι δουλεύουν μόνο στο 17,6 % του προβλεπόμενου επιπέδου- και γιαυτό λαμβάνουν τόσο χαμηλό μισθό . Ο Κρόσκιν είναι εξοργισμένος : Κανείς δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ποτέ!
« Το πιο εκπληκτικό πράγμα είναι ότι δεν υπάρχουν γενικά πρότυπα και κανόνες επιδόσεων , – λέει ο ακτιβιστής Νικολάι Κούρσοβ από το Τσελιαμπίνσκ . – Ρώτησα κρατούμενους σε διάφορες θέσεις εργασίας , από το χυτήριο στο ράψιμο , το ίδιο ερώτημα : “ποιο είναι το ποσοστό σας;”- Είπαν , « Μας λένε ότι θα πρέπει να εκτελέσετε ορισμένες εργασίες ή να κάνετε τόσα πολλά προϊόντα ; . Εμείς τα κάνουμε , και στη συνέχεια το αφεντικό λέει : Δεν τηρήσατε τον κανόνα , και άρα δεν έχει μισθό
Καταναγκαστική εργασία
Μπορώ να αρνηθώ να δουλέψω;
Η κατάδικοι λένε ότι κανένα από τα συμβόλαια εργασίας που υπογράφουν δεν είναι με βάσή ή δεν περιλαμβάνουν το επίσημο πιστοποιητικό δεξιοτήτων τους. Επίσης που και που εμφανίζεται και κανένα δελτίο συνταξιοδότησης αλλά υπάρχουν κρατούμενοι ή και φυλακές ολόκληρες που κανένας δεν έχει ακούσει τίποτα για αυτά τα δελτία, ενώ στην ίδια έρευνα αποκαλύπτεται ότι μέρος των κρατήσεων χρημάτων των κρατουμένων πάνε στο ταμείο συντάξεων και κοινωνικής ασφάλισης της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η φυλακή μας έπαιρνε πολλές παραγγελίες , που τροφοδοτούσαν ολόκληρη τη γύρω περιοχή, κυρίως ραμμένα κοστούμια για το στρατό και το Υπουργείο Εσωτερικών – λέει η Οξάνα Φασκουλντίνοβα η οποία πέρασε οκτώ χρόνια στη Shakhovskoy IR – 6 . – Η τιμή της εργασίας είναι σαφώς υποτιμημένη : μας είπαν ότι το κοστούμι , το οποίο έραβα , κοστίζει 300 ρούβλια , και , όταν απελευθερώθηκα , είδα ένα τέτοιο κοστούμι στην αγορά για 6 χιλιάδες ρούβλια . Για να μην διαμαρτύρομαι, είχα πληρωθεί κατώτατο μισθό , και πάλι όμως το κέρδος τους είναι τεράστιο. Και μερικά κορίτσια έχουν προσβληθεί από φυματίωση : γιατί όταν ο περισσότερος από το χρόνο που περνάς είναι στο εργοστάσιο , οι πνεύμονες δεν αερίζονται καλά . Όταν υπήρχαν επείγουσες παραγγελίες , και έπρεπε να εργαστούμε υπερωρίες , για παράδειγμα , τέσσερις η ώρα το βράδυ μέχρι τις πέντε ή έξι το πρωί, το εργοστάσιο δούλευε συνεχώς ” . Η Μαρίνα Κολιάκοβα, μια άλλη κρατούμενη εκεί , οι καλές ράφτρες δεν παίρνουν άδειες ή αποφυλακίσεις με αναστολή , ” επικεφαλής λέει ότι είναι κερδοφόρο να κρατάνε τις ράφτρες που έχουν δουλέψει 5-8 χρόνια γιατί έχουν ταχύτητα και ξέρουν να χειρίζονται τις λειτουργίες καλά. Είναι γνωστό ότι η διοίκηση των φυλακών συνεργάζεται με τις δικαστικές αρχές ώστε οι καλές μοδίστρες να αργούν να πανε σπίτι…
Ο Αλέξανδρος Γκόλμαν , ο οποίος εξέτιε ποινή τη Μπασκίρια , υπενθυμίζει ότι το να αρνηθείς να εργαστείς είναι σχεδόν αδύνατο : ” Τον Φεβρουάριο του 2010 , όταν , στη ζώνη μας IR – 7 έφεραν κατάδικους, που αρνήθηκαν να πάνε στα ” ράφτρα . ” Τότε τους χτυπήσαν άσχημα άλλοι κρατούμενοι ( συνεργαζόμενοι με τη διοίκηση ) , και στάλθηκαν άμεσα στη βιομηχανική ζώνη.”
Μόνο Μπίζνες
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε πώς είναι δομημένος ο πιο κλειστός τομέας της ρωσικής οικονομίας , βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την έλλειψη πληροφοριών σχετικά με εμπορικές εταιρείες που λειτουργούν στις φυλακές . Τα περιφερειακά γραφεία του υπουργείου στους δικτυακούς τους τόπους τοποθετούν, καταλόγους προϊόντων , αλλά ποτέ δεν γράφουν , ποιος τα παραγγέλνει .Ωστόσο , από τους άλλους φυλακισμένους είναι γνωστό ότι οι κύριοι πελάτες για της βιομηχανίας ενδυμάτων των φυλακών είναι οι εταιρίες « Vostok – Service” , ” Sirius ” , ” Technoavia ” και ” Legion ” . Όλες τους δραστηριοποιούνται στην αγορά ρούχων.
Μία από τις μεγαλύτερες είναι – η ” Vostok – Service” . Ο ετήσιος κύκλος εργασιών της είναι πάνω από 18 δισεκατομμύρια ρούβλια . Η εταιρεία έχει πολλούς διεθνείς εταίρους , ιδίως την Ansell , που ειδικεύεται σε εργαλεία για την προστασία των χεριών ,την UVEX – κατασκευάστρια προστατευτικών γυαλιών , την επιστημονική και βιομηχανική εταιρεία Du Pont , και την JSP – κορυφαία κατασκευαστή της Ευρώπης σε ένα ευρύ φάσμα μέσων προστασίας και ασφάλειας . Η ” Vostok -Service ” έχει περισσότερα από 200 καταστήματα στη Ρωσία και το εξωτερικό .
Ξέρουν οι δυτικοί εταίροι της ” Vostok – Service” , ότι η εταιρεία κερδίζει από την καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων ; Οι Τάιμς της Νέας επικοινώνησαν με τον εκπρόσωπο του JSP στο Λονδίνο . Η ” Vostok – Service είναι αποκλειστικός συνεργάτης μας, αλλά η δουλειά μας σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με τις φυλακές” δήλωσε η ειδικός σε συνεργασία με τις ρωσικές εταιρίες Ελένα ( αρνήθηκε να δώσει το πλήρες όνομα ) .Η Vostok -Service ” πωλεί απλά τα προϊόντα μας και μας φέρνει πίσω ένα κέρδος . Όλα τα υπόλοιπα δεν μας αφορούν ούτε μας αγγίζουν . “
Ξέρουν τελικά όλοι αυτοί οι δυτικοί ότι η εταιρία χρησιμοποιεί καταναγκαστική εργασία κρατουμένων;
Οι New Times προσπάθησαν να μιλήσουν με άλλους δυτικούς εταίρους της ” Vostok – Service” . Ο Βλαντιμίρ Σάρα , Διευθυντής Προμηθειών Πράγας του γραφείου της Cerva , δεν ήταν ομιλητικός με τους συναδέλφους του στο Λονδίνο . Η ” Vostok – Service” – είναι η μητρική εταιρεία μας », – συμφώνησε και ζήτησε να στείλουν ερωτήσεις μέσω e -mail και δεν απάντησε σε περισσότερα . Δεν είχε απαντήσει ακόμα στο mail , αλλά , όπως αποδείχθηκε , μίλησε με τον ομόλογό του από την Κοπεγχάγη Jan Lund , διευθυντή του Ossafetycenter – Ottoshacyner , που επίσης, συνεργάζεται με το « Vostok – Service” . Και ο Ian Lund , που συμφωνήσε στην αρχή για μιά συνέντευξη, μια μέρα έστειλε ένα SMS , ότι η συνέντευξη ακυρώνεται.
Ωστόσο το όλο θέμα σχολιάστηκε απροσδόκητα από τον ίδιο των πρόεδρο της” Vostok – Service” Βλαντιμίρ Γκολόβνεφ . Τον Σεπτέμβριο του 2013 , σε συνέντευξή του στο « Izvestia » , ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι για 20 χρόνια δουλεύει στις φυλακές της περιοχής του Μορδόβα , και ομολόγησε ότι του αρέσει στις περιοχές αυτές η ” σοβαρή πειθαρχία και υψηλή ποιότητα. ” Αλλά ένα μήνα αργότερα η εκπρόσωπος Τύπου της ” Vostok – Service” Ηρίνα Ντούμιτς , απαντώντας σε ερωτήσεις από τους New Times , αποκήρυσσε τις δηλώσεις του αφεντικού της , λέγοντας ότι η « Vostok – Service” δεν έχει σχέσεις με τις φυλακές : ” Μπορείτε να ελέγξετε σε οποιαδήποτε φυλακή και να φέρετε έγγραφα , ούτε μια σύμβαση με την « Vostok – Service” δεν θα βρείτε . Δεν ισχυρίζομαι ότι το προϊόν « Vostok – Service” είναι ίσως κατασκευασμένο εκεί , απλά λέω ότι η εταιρία μας δεν έχει καμία σύμβαση εταιρική με τις φυλακές . ” Αυτές τις εκπληκτικές πληροφορίες βρήκε η The New Times και επιβεβαιώθηκαν στην υπηρεσία τύπου της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Σωφρονισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας : « Προς το παρόν , οι άμεσες συμβάσεις για την παραγωγή ειδών ένδυσης μεταξύ της εταιρείας ” Vostok – Service ” και του σωφρονιστικού συστήματος δεν είναι διαθέσιμες “. Ωστόσο , σε αντίθεση με τον Γκολόβνιεβ και την αμνησία της εκπροσώπου τύπου, τα περιφερειακά γραφεία δεν “ξεχνούν”. Σε τηλεφωνικές συνομιλίες με τους New Times , στην Mordovia , Ryazan και Vladimir επιβεβαιώθηκε ότι οι φυλακές εξακολουθούν να ράβουν για την ” Vostok – Service”.
Τι φοβούνται τελικά οι επιχειρηματίες;
” Όλες οι εταιρείες που πωλούν ρούχα , κάνουν μπίζνες στις φυλακές , το 50 % της παραγωγής είναι ραμμένο εκεί , και το άλλο 50 % – στον “έξω” κόσμο – είπε στις New Times το μέλος του Προεδρείου της οργάνωσης “Υποστήριξη της Ρωσίας ” Γιούρι Σαβέλεβ . – Δεν καταλαβαίνω γιατί ντρέπεται η ” Vostok – Service” . Οι φυλακές είναι τώρα στην ίδια επιχειρηματική οντότητα , όπως το εργοστάσιο. Εδώ έχετε δύο επιχειρήσεις : αστικές και “φυλακών” . Για παράδειγμα, παραγγέλνετε το προϊόν στο κανονικό εργοστάσιο με κόστος ραψίματος 200 ρούβλια , και η αποικία το κάνει με κάτω από 150 . Σκεφτείτε , στο πολιτικό εργοστάσιο έχει καλύτερη ποιότητα , και οι προθεσμίες δεν είναι εκπρόθεσμες , όπως συμβαίνει στην φυλακή . Αν έχω ανάγκη ποιότητα και οι προθεσμίες με πιέζουν – είναι καλύτερα να λειτουργώ το κανονικό εργοστάσιο . Αν από την άλλη οι προθεσμίες δεν πιέζουν τότε θα δουλέψω το εργοστάσιο της φυλακής. Καθαρά Μπίζνες . Αν αυξηθούν οι τιμές και οι μισθοί στους κρατούμενους, τότε πολύ απλά παύει να είναι κερδοφόρα και οι φυλακές δεν θα έχουν άλλες παραγγελίες . Αλλά γι ‘αυτούς αυτό είναι το κυριότερο – να βάλουν τους ανθρώπους να δουλέψουν , γιατί είναι πολύ δύσκολο να εκτίσει την ποινή του κάποιος σε ένα κλειστό δωμάτιο χωρίς να εργάζεται ” . Με τι να πληρωθούν καλούς μισθούς ; – Δηλώνει ο Σάβελοβ . -Ράβουν χαμηλής ποιότητας προιόντα που φοριούνται για μικρό χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα , δεν είναι δυνατόν ένα φόρεμα να ράβεται για 200 ρούβλια αμοιβή με το κομμάτι , που στην καλύτερη περίπτωση , θα κοστίσει 30-50 ρούβλια στην αγορά . Πριν από δύο χρόνια , οι φυλακές αύξησαν τις τιμές τους : Ενώ έραβαν για 150 ρούβλια το κομμάτι, ανέβασαν τις τιμές στα 200 ρούβλια και οι εταιρίες άρχισαν να αρνούνται να δώσουν παραγγελίες.
Ερωτηθείς για το πώς οι δυτικοί εταίροι της ρωσικής εταιρείας θα αντιδράσουν στο γεγονός ότι πρόκειται για προϊόντα που παράγονται στις φυλακές όπου η εργασία των κρατουμένων είναι , στην πραγματικότητα , εργασία σκλάβου , ο Γιούρι Σαβελέφ λέει , ” Και οι εταίροι μας δεν ρωτάνε σε ποιό εργοστάσιο τα προϊόντα είναι ραμμένα , εμείς προωθούμε την παραγωγή μας στην Βαλτική και στην Λευκορωσία. Νομίζετε ότι δεν χρησιμοποιούν εκεί εργασία φυλακισμένων ; Εμείς – δεν είμαστε κοινωνικά προσανατολισμένοι , είμαστε επιχείρηση ” .Ξέρει άραγε ο Σβελέγεβ ότι στην δύση η εργασία είναι μόνο εθελοντική;
Σε μια τηλεφωνική συνέντευξη με την The New Times ο Γιούρι Σαβελέφ ζήτησε να παρουσιαστεί ως μέλος του Προεδρείου της οργάνωσης «Υποστήριξη της Ρωσίας” και δεν αναφέρει ότι είναι ο πρόεδρος του ομίλου εταιριών « Σείριος » , η οποία , όπως και η « Vostok – Service” , παράγει ρούχα . Αλλά την επόμενη μέρα στο The New Times τηλεφώνησε ξαφνικά ένας εκπρόσωπος Τύπου της οργάνωσης , «Υποστήριξη της Ρωσίας ” . Ο ίδιος δήλωσε κατηγορηματικά ότι το αφεντικό του είχε παρεξηγηθεί και ότι η εταιρεία ” Σείριος ” δεν σχετίζεται με τις φυλακές.
παραοικονομία
Τι έγινε αφού φοβερίσαμε τον Σαβέλεβ; Γιατί οι εταιρείες κρύβουν τις εμπορικές τους δραστηριότητες στις φυλακές ;
Ορισμένες επιχειρήσεις δουλεύουν σε τομείς στις φυλακές χρησιμοποιώντας ως διαμεσολαβητές βραχυπρόθεσμες σκιώδεις εταιρίες βιτρίνες και γιαυτό φοβούνται τη δημοσιότητα λέει ο επιχειρηματίας και πρώην κατάδικος Ιγκόρ Κρόσκιν.
Ως αποδεικτικά στοιχεία , παραθέτει μια ιστορία που συνέβη στο IR -6 Ryazan , όπου εξέτιε ποινή : «Έχοντας γνώση της αγοράς ενδυμάτων , κάλεσα την ηγεσία της φυλακής να συνεργαστεί για με την εταιρία Schelkovskaya για ύφανση στο εργοστάσιο μεταξιού, με το οποίο κάνουν Kevlar αλεξίσφαιρα γιλέκα . Πρότειναν IR – 6 εκπληρώσει μια παραγγελία αξίας 1.500 ρούβλια για κάθε αλεξίσφαιρο γιλέκο . Δώσαμε χέρια. Στη συνέχεια εμφανίστηκε μια τέτοια εταιρία και πρότεινε η ανάθεση του έργου να μην γίνει κατευθείαν σε αυτή αλλά να γίνει μέσο εμού!
Ως αποτέλεσμα αυτού , η αποικία προσέφερε μια άλλη τιμή : 500 ρούβλια . για κάθε αλεξίσφαιρο . Έγραψα μια επιστολή στο γραφείο του εισαγγελέα και του είπα ότι η φυλακή κάνει κερδοφόρες παραγγελίες και ότι οι κρατούμενοι ακόμα δεν λαμβάνουν αξιοπρεπή μισθό . ” Δεν υπήρξε καμία απάντηση από τον εισαγγελέα Κρόσκιν, βέβαια .
Επιχειρηματίας Alexei Kozlov , ένας πρώην κρατούμενος , είναι πεπεισμένος ότι οι εμπορικές επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες στις φυλα΄κες , όχι μόνο λόγω του ότι είναι δυνατόν αν δώσουν μίζες εδώ πιο άνετα, όπως και σε κάθε άλλο τομέα της ρωσικής οικονομίας αλλά κυρίως οι περισσότεροι έμποροι προσελκύονται ακριβώς από τις εξευτελιστικές αμοιβές των κρατουμένων και τις συνθήκες υπό τις οποίες η αποικία λαμβάνετε εμπορικές παραγγελίες .
Οι συνθήκες εργασίες έτσι όπως δημοσιεύονται και στο επίσημο σάιτ του υπουργείου είναι κυρίως κερδοφόρες », το σχετικά χαμηλό επίπεδο των γενικών εξόδων , ειδική προστασία των επιχειρήσεων και του πλούτου τους , το ελάχιστο κόστος για τον κοινωνικό τομέα . “
Προσπαθήσαμε να ρίξουμε λόγο φώς σε αυτόν τον τομέα της ρωσικής οικονομίας και σε όσες εταιρίες χρησιμοποιούν απλήρωτη εργασία κρατουμένων και το θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό. Προσπαθούμε να χαρτογραφήσουμε τις εταιρίες αυτές.
Ζητάμε από τους αναγνώστες μας, οι οποίοι γνωρίζουν τα ονόματα άλλων εταιρειών που συνεργάζονται με τις φυλακές , όπου η καταναγκαστική εργασία θεωρείται κάτι το φυσιολογικό, να τα στείλετε στις The New Times.
[1]για να δώσουμε μια εικόνα του ποσού που έλαβε σε διάστημα 3 ετών τα 9,498 ρούβλια είναι 215 ευρώ.
***************************************************************************************************************