Πανό που αναρτήθηκε στο Γηροκομείο Βόλου στις 24 Δεκέμβρη, παραμονή Χριστουγέννων κατά την επίσκεψη του Μητροπολίτη Ιγνάτιου και υπηρεσιακών παραγόντων της Περιφέρειας Θεσσαλίας προκειμένου να ευχηθούν στο απλήρωτο προσωπικού του Γηροκομείου….υπομονή.

Ένα χρόνο κλείνουνε απλήρωτοι οι περίπου 50 εργαζόμενοι του ιδρύματος Γηροκομείο Βόλου. Από τις αρχές του χρόνου έχουνε περάσει από το χώρο του Γηροκομείου όλοι όσοι θα μπορούσανε να τάξουνε έστω κάτι σε όσους έχουνε δώσει τον καλύτερο εαυτό τους για να κρατήσουνε το ίδρυμα σε ζωή. Σήμερα όμως αν έχουνε πάρει ένα μικρό ποσό έναντι του Δώρου Χριστουγέννων οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κινητοποίηση που οι ίδιοι οργάνωσαν τη περασμένη εβδομάδα.

Τη παρέλαση των βουλευτών και όλων των παρατρεχάμενων της μνημονιακής κυβέρνησης καθώς και της ανάλγητης τοπικής αυτοδιοίκησης διαδέχτηκαν σήμερα, παραμονές Χριστουγέννων, ο τοπικός εκπρόσωπος της εκκλησίας κ. Ιγνάτιος προκειμένου να ευχηθεί υπομονή και καρτερία και ο αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας κ. Καλτσογιάννης προκειμένου να παραδώσει το Γηροκομείο στο νέο διοικητικό συμβούλιο(σσ ΕΡΓΑΤΗ: Η θητεία του προηγούμενου έχει λήξει από τις 21/11 και το Ίδρυμα παρέμενε ακέφαλο).

Σίγουρα ούτε τα παιδιά των εργαζομένων ταϊζονται με ευχές, ούτε τα ατελείωτα χαράτσια πληρώνονται με υπομονή. Όσο για το ρόλο του νέου διοικητικού συμβουλίου μπορούμε να τον φανταστούμε σε μια κατάσταση πρωτοφανούς οικονομικής κατάρρευσης και απόλυτης χρεοκοπίας.

Εκεί βρέθηκε και η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών στη Μαγνησία με σύνθημα Γηροκομείο “Successstory : 12 μήνες απλήρωτοι” προκειμένου να πει τα «κάλαντα» στους προύχοντες της πόλης και να δηλώσει την υποστήριξή του σε όλους τους αγώνες των εργαζομένων.

Ουσιαστικά επρόκειτο για μια ακόμη ευκαιρία να προταθεί στους εργαζόμενους να καλέσουνε συνέλευση μεταξύ των ίδιων και των φιλοξενουμένων του Γηροκομείου προκειμένου να συζητήσουνε και να οργανώσουνε τα επόμενα βήματά τους όχι μόνο για την απαίτηση των μισθών που τους οφείλονται αλλά και για τη ίδια τη πορεία του ιδρύματος που η τύχη του βρίσκεται πλέον στα χέρια των εργαζομένων που μόνο η δικιά τους αυτοθυσία το κρατά ανοικτό.

Η προσπάθεια εξεύρεσης ατομικών λύσεων που αφορά την οικογένεια του καθενός είναι πραγματικά αδύνατη κι αν υπάρξει δεν αρκεί σε μια κοινωνία που στενάζει συλλογικά από τη καταστροφή ενός συστήματος σε κρίση και μιας κυβέρνησης σε πανικό. Μόνη λύση είναι ο κοινός αγώνας των εργαζομένων ενάντια σε όσους τους στερούνε το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρεπή εργασία και μόνο αλληλέγγυα με όσους εμπλέκονται άμεσα με το ίδρυμα όπως είναι οι φιλοξενούμενοι και οι οικογένειές τους σε ένα πλατώ μέτωπο αγώνα για τη διατήρηση των προνοιακών δομών και των δομών υγείας που η κατάρρευσή τους απειλεί τη ζωή όλων μας.

http://dromosmag.blogspot.gr/

Κείμενο της εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΕΣΕ Ιωαννίνων στον Α.ΚΟΙ.Χ.Ι. στις 24/11 με θέμα: Η γενική απεργία ως μέσο πάλης στη σημερινή συγκυρία: μια αποτίμηση των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος.

φωτογραφια απο την αφισα καλεσμα

Κατα την διαρκεια του Οκτωβρίου και με αφορμή την κύρηξη γενικής απεργίας στις 6 Νοέμβρη, αισθανθήκαμε την ανάγκη να μιλήσουμε για το ξέφτισμα των απεργιών το τελευταίο διάστημα, να μελετήσουμε τις επιπτώσεις τους, θετικές ή αρνητικές, στο κίνημα, να διερευνήσουμε το βαθμό επιρροής τους στους αγώνες της εποχής μας. Είναι γεγονός πως η δική μας συνέλευση, θα ήταν δύσκολο να μην επηρεαστεί απο την ύφεση που ακολούθησε των κύκλο κινητοποιήσεων των προηγούμενων χρόνων. Η ΕΣΕ βρέθηκε στους δρόμους, τις απεργιακές πορείες, τους αποκλεισμούς και τις συνελεύσεις, με την ουσιαστική βοήθεια δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών, αλλά και απλών εργαζόμενων που δεν καταγράφονται ως παρουσίες στον ευρύτερο ριζοσπαστικό χώρο της πόλης, οι οποίοι στήριξαν πρωτοβουλίες ή καλέσματα, αμύνθηκαν στις δυνάμεις καταστολής, ξεπάγιασαν απ’ το κρύο στις περιφρουρήσεις της ΒΙΠΕ. Το κεντρικό σημείο της ανάλυσής μας απο το 2009 οπου δημιουργηθήκαμε, ήταν και παρέμεινε καθ΄όλη αυτή την περίοδο η κομβικότητα της εργασίας στο κοινωνικό γίγνεσθαι, η ανάγκη ξεπεράσματος του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού με δημιουργία και ομοσπονδιοποίηση σωματείων βάσης και η καλλιέργεια εκείνων των συνθηκών που θα επέτρεπαν την πραγματοποίηση μιας γενικής απεργίας διαρκείας, που θα παρέλυε την παραγωγή και θα αποτελούσε ενδεχομένως, ειδικά εν μέσω της συστημικής κρίσης, την πιο αποτελεσματική επιλογή για την ανάσχεση της λυσσαλέας επίθεσης κρατους και αφεντικών. Προσπαθήσαμε κι εμείς-όπως άλλωστε κι άλλοι- να βρεθούμε σε κάθε απεργία που καλούνταν απο την ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, να εμπλέξουμε όσο περισσότερο κόσμο μπορούσαμε στις διαδικασίες και και πορείες που διοργανώνονταν, να δράσουμε προπαγανδιστικά αλλα και ουσιαστικά για την ανάδειξη εν τέλει του κεντρικού διακυβεύματος της ανατροπής των μέτρων. Βρισκόμενοι λοιπόν στο σήμερα, αναρωτηθήκαμε για τα αποτελέσματα όλων των παραπάνω, αλλά κυρίως για τον λόγο με τον οποίον θα καλούσαμε ξανά τον κόσμο σε συμμέτοχη στην τελευταία απεργία. Τώρα που οι χιλιάδες έχουν ξαναγυρίσει στον καναπέ, που οι αγανακτισμένοι δεν ανταποκρίνονται στα διαδικτυακά καλέσματα για να πλυμμηρίσουν τις πλατείες και να “ξυπνήσουν”, τώρα που ακόμη και τα γραφειοκρατικά συνδικάτα έχουν χάσει την θεσμική λάμψη τους. Πως καλούμε λοιπόν ξανά κι εμείς σε μια τέτοια απεργία, που δεν έχει καμία ελπίδα ούτε να είναι μαζική, ούτε να έχει δυναμισμό πόσο μάλλον μια πιθανότητα να ανατρέψει έστω ένα μέτρο;

Τόσο πρίν, όσο και κατα την διάρκεια της κρίσης, η μεθοδολογία με την οποία καλούνταν οι γενικές απεργίες,είχε κυρίως δυο χαρακτηριστικά, εντοπισμένα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ: την εκτόνωση και τον εργοδοτικό χαρακτήρα της συνδικαλιστικής ηγεσίας. Οι γενικές απεργίες καλούνταν “από τα πάνω” και χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των απεργών, δεν έβαζαν ζητήματα διάρκειας και οργανωτικού βάθους, χειραγωγούσαν τους εργατικούς αγώνες και εκτόνωναν τη “διάθεση του κόσμου”. Απο την άλλη όχθη, οι πολιτικοποιημένοι συνδικαλιστές του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου, προέτασσαν τους ακηδεμόνευτους αγώνες και το σύνθημα της γενικής απεργίας διαρκείας. Η επιλογή αυτού του συνθήματος μοιάζει να ήταν το μοναδικό που μπόρεσε στοιχειωδώς να επεξεργαστεί το κίνημα εν μέσω ραγδαίων εξελίξεων, χωρίς όμως να προσδιοριστεί η αφηρημένη του εννοιολόγηση. Κι αυτό γιατί εστιάζει μόνο στα “γενικά” χαρακτηριστικά της γενικής απεργίας και όχι στο συγκεκριμένο ρόλο της σε κάθε κύκλο κινητοποιήσεων, γιατί υποθέτει μια τελείως γραμμική σχέση μεταξύ της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και “των-από-κάτω” και γιατί συνηθίζει να παραβλέπει (ή να προσπερνά έντεχνα) τις αδυναμίες του κινήματος να θέσει με αυτόνομους πολιτικούς όρους το ζήτημα της γενικής απεργίας. Ύπάρχουν διάφοροι παράγοντες που καθορίζουν απλά και μόνο την διεξαγωγή μια γενικής απεργίας. Παραδείγματος χάριν, η διάθεση του κόσμου και η επιρροή που ασκεί πάνω της ο προπαγανδιστικός μηχανισμος(ΜΜΕ) αλλά και η στρατηγική των ρεφορμιστικών συνδικάτων. Η χειραγωγική εμβέλεια της ΓΣΣΕ/ΑΔΕΔΥ, ή πιο απλά, το κατα πόσο εκπροσωπεί πραγματικές εργατικές κοινότητες για να τις χειραγωγήσει. Η “δουλειά βάσης” πρίν την απεργία ή την κύρηξή της, η οργάνωση ουσιαστικών όρων για την συμμετοχή των εργαζομένων. Η αδυναμία του κινήματος να θέσει στρατηγική βάθους στους εργασιακούς χώρους, πόσω μάλλον να μιλήσει για απεργία διαρκείας με υλικούς όρους. Η αντικειμενική διαπίστωση οτι μια απεργία που καλείται εν μέσω κινηματικών διεργασίων είναι πολύ διαφορετική, αλλά όχι απαραιτήτως πιο ριζοσπαστική, απο τις απεργίες που καλούνται εν απουσία κινήματος. Προφανώς δεν έχουμε καμια “ολοκληρωμένη θεωρία” πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Το μόνο που θέλουμε είναι να τα μοιραστούμε σε μια συζήτηση περισσότερο αυτοκριτικής κι όχι έξω απο τον χορό.

Υπάρχει αναμφισβήτητα μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα απογοήτευσης η οποία ήταν ιδιαιτέρως αισθητή στις κινητοποιήσεις του τελευταίου χρόνου. Η φράση “δεν γίνεται τίποτα” κυριαρχεί ακόμη και στις τάξεις των σταθερά εδώ και χρόνια αγωνιζόμενων. Φυσικά είναι γνωστό ότι η απογοήτευση αυτή δεν εμφανίστηκε εν μία νυκτί. Οι περισσότερες γενικές απεργίες καλούνταν εν όψει των νέων – κάθε φορά – μέτρων και κατά κανόνα κορυφώνονταν κατά τη μέρα της ψήφισης. Η πλειοψηφία των διαδηλωτών κατέβαινε στο δρόμο με την προσδοκία να ακυρώσει τα μέτρα, ή έστω με την ελπίδα ότι τα μέτρα μπορούν να ακυρωθούν. Όμως παρά τη μαζικότητα των διαδηλώσεων, τη σφοδρότητα των συγκρούσεων και το συχνά εξεγερσιακό κλίμα τα μέτρα συνέχιζαν να ψηφίζονται κι ο κόσμος επέστρεφε σπίτι του ποντάροντας στην επόμενη μάχη. Αυτή η αντιφατική πεποίθηση, αυτά τα “κομβικά ραντεβου” που όλοι περίμεναν και ποτέ δεν ερχόταν, αποτελεί την κορύφωση και το όριο των γενικών απεργιών του τελευταίου διαστήματος.

Η μαζική και μαχητική διαδήλωση που θα ακύρωνε τα κυβερνητικά μέτρα, αναπτύχθηκε σαν απόρροια του ίδιου του χαρακτήρα της γενικής απεργίας από το ’10 και μετά. Κι αυτό διότι απο τότε και μετά, αλλάζει η ταξική σύνθεση όσων κατεβαίνουν στην απεργία, για να είμαστε πιο ακριβείς, όσων εναντιώνονται στα νέα μέτρα. Η ταξική σύνθεση που προκύπτει από την τεράστια άνοδο της ανεργίας, την κατάρρευση της μεσαίας τάξης και τη γενίκευση των επισφαλών συνθηκών εργασίας βρίσκεται σε αντιστοιχία με την ίδια τη σύνθεση του “απεργιακού σώματος”. Χοντρικά από τη μία πλευρά είχαμε τη κεντρική παρουσία του υποκειμένου που κινείται μεταξύ πανεπιστημίου, επισφάλειας και ανεργίας, και από την άλλη τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα που βλέπουν όλες τους τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα να μπαίνουν ευθέως στο στόχαστρο. Η “τυπική” συμμετοχή των εργαζόμενων στην απεργία παρέμεινε μικρή, παρά την μαζικότητα των διαδηλώσεων, καθώς στα κάτεργα του ιδιωτικού τομέα η λέξη “απεργία” είναι σχεδόν απαγορευμένη. Το διακύβευμα κάθε γενικής απεργίας, το ραντεβού δρόμου, ήταν πλέον η μέρα και ώρα ψήφισης των μέτρων. Ας θυμηθούμε ότι η κοινωνική έκρηξη της Κυριακής 12 Φλεβάρη ήρθε έπειτα από δύο πρωινά χλιαρών και άμαζων απεργιακών διαδηλώσεων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι γενικές απεργίες έμοιαζαν λιγότερο με το παραδοσιακό παράδειγμα του “απεργιακού μπλοκαρίσματος της παραγωγής” και περισσότερο με εκρήξεις οργής των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων. Θεωρούμε ότι η κατάσταση αυτή αποτέλεσε ένα ξεπέρασμα του αποσπασματικού ή συμβολικού χαρακτήρα των γενικών απεργιών των προηγούμενων χρόνων. Το εκάστοτε “ραντεβού” με την κυβέρνηση έδινε μια αίσθηση πολιτικού διακυβεύματος στους διαδηλωτές. Ήταν αυτό που έκανε τις διαδηλώσεις αποφασιστικές και μαχητικές, αυτό που έκανε τον κόσμο να συγκρούεται επί ώρες με τις κατασταλτικές δυνάμες, να μην εγκαταλείπει το δρόμο, να χτίζει σχέσεις αλληλεγγύης και μοιράσματος, να υποχωρεί, να ανασυντάσσεται, να επιτίθεται. Πολύς κόσμος κατέβηκε για πρώτη φορά στο δρόμο και πίστεψε στη συλλογική δύναμη που αναδυόταν εκείνη τη δεδομένη στιγμή – ότι μπορεί δηλαδή να μπλοκάρει τις κεντρικές πολιτικές αποφάσεις.

Ο πολιτικός αυτός χαρακτήρας της γενικής απεργίας, διάχυτος όσον αφορά την κοινωνική της σύνθεση και συγκεκριμένος όσον αφορά το διακύβευμα στο δρόμο, ενισχύθηκε και κορυφώθηκε από τον κεντρικό ρόλο που διαδραμάτησαν οι κινηματικές διαδικασίες βάσης – αρχικά η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος και έπειτα οι λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες των γειτονιών και των επαρχιακών πόλεων. Οι συνελέυσεις αυτές αποτέλεσαν πολύ σημαντικό στοιχείο της έκβασης κυρίως για δύο λόγους: πρώτον, αποτέλεσαν έναν προνομιακό δημόσιο χώρο και χρόνο όπου ζυμώθηκαν πολιτικά ζητήματα, χτίστηκαν σχέσεις αλληλεγγύης και εμπιστοστύνης και προετοιμάστηκε υλικά η παρουσία του κόσμου στο δρόμο και δεύτερον, οι προσυγκεντρώσεις/πορείες που πραγματοποιούνταν στις γειτονιές μετέφεραν το απεργιακό κλίμα σε πολλές γειτονιές της Αθήνας και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συγκρουσιακότητα και μαζικοποίηση των κεντρικών ραντεβού, όπως για παράδειγμα το διήμερο 28-29 Ιούνη (όπου επιχείρησαν μπλοκάρισμα του Κοινοβουλίου) και τη 12η Φλεβάρη (όπου τα μπλοκ των συνελεύσεων υπήρξαν βασικό σημείο αναφοράς στους φλεγόμενους δρόμους του κέντρου). Παρ’όλα αυτά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε οτι οι συνελεύσεις αυτές, μαζικοποιήθηκαν σε αυτόν το βαθμό ακριβώς γιατι δεν υπήρχε την δεδομένη στιγμή άλλο κοινωνικό πεδίο έκφρασης, ούτε συνδικάτο που να χαίρει εμπιστοσύνης, ούτε κόμμα να πείσει και να τραβήξει απο το μανίκι τις μάζες.

Ποιο ήταν, λοιπόν, το νόημα των κομβικών ραντεβού; Το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου προσδωκούσε, ρητά ή άρρητα, ότι με τη μαζική και μαχητική του παρουσία στο δρόμο θα ανατρέψει τα μέτρα, ή και την κυβέρνηση την ίδια. Κάθε φορά που τα μέτρα ψηφίζονταν, ο χρόνος της κοινωνικής δυσαρέσκειας μετρούσε αντίστροφα. Η απογοήτευση που συσσωρευόταν μετά από κάθε χαμένο ραντεβού οδηγούσε στο αδιέξοδο και έδειχνε τα όρια αυτών των κεντρικών ραντεβού. Ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που κατέβηκε στο δρόμο, υποβοηθούμενο φυσικά απ’ την αριστερή φιλολογία, αντιμετώπισε το ζήτημα των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης στην καθημερινότητά του σαν ζήτημα κεντρικής πολιτικής απόφασης. Με λίγα λόγια, ότι το μπλοκάρισμα των μέτρων θα φέρει τέλος στην κρίση. Ότι αν η κυβέρνηση πιεστεί και δεν ψηφίσει τα μέτρα (ή αν πέσει και βρεθεί μια κυβέρνηση που δεν θέλει να τα ψηφίσει..), η κρίση θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Έτσι, παρόλο που οι υλικές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης γίνονταν όλο και σκληρότερες σε καθημερινό επίπεδο, η αντιμετώπισή τους παρέμενε αφηρημένη. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο απο προφανή. Αν εμφανιζόταν μια πολιτική δύναμη που να μπορούσε

να εφαρμόσει το παραπάνω πρόγραμμα με όποιον τρόπο, αν μπορούσε δηλαδη να δώσει σάρκα και οστά σε αυτές τις ελπίδες, θα έχαιρε ευρείας αποδοχής. Κι αυτό συνέβη στις εκλογές του 12΄. Για δυο ολόκληρους μήνες, το “απεργιακό τσουνάμι” δεν βρήκε όχθη να ξεβράσει την εκρηκτικότητα του. Αφομοιώθηκε πλήρως απο τις προεκλογικές συγκεντρώσεις και υποσχέσεις. Με άλλα λόγια το εργατικό κίνημα του προηγούμενου κύκλου αγώνων, έθεσε τα όρια των ταξικών του διεκδικήσεων, στριμόχνωντας τες στις κάλπες. Σύσσωμες οι “αντιμνημονιακές” δυνάμεις, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, συμφωνούσαν σε ένα πράγμα. Στο να εκφραστούν οι αγώνες στις εκλογές, παραγνωρίζοντας σκοπίμως την ουσία και την γενουσιοργό αιτία τους. Το οτι κρίση είναι ζήτημα συνεχούς συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ των από πάνω και των από κάτω – είναι ζήτημα ταξικού πολέμου. Οι μάχες αυτού του πολέμου δίνονται καθημερινά στα πεδία της παραγωγής και της αναπαραγωγής, στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές σε κάθε πεδίο της ζωής.

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο που επηρέασε σίγουρα την έκβαση των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος, είναι η διάσταση, το ενδοταξικό χάσμα που δημιούργησε η κρίση και οι κυβερνητικές επιλογές διαχείρισής της, στο εσωτερικό της εργατικής τάξης. Με απλά λόγια, οι συγκεκριμένες αντιθέσεις σε αυτή την περίοδο, εντός των καταπιεσμένων.Πρόκειται για ένα κομβικό ζήτημα και μια σημαντική πηγή αντιφάσεων των σημερινών αγώνων. Προηγούμενες γενιές εργαζομένων συνηθισμένοι σε τελειως διαφοτερικές συνθηκες εργασίας αλλά και αγώνων, αδυνατούσαν να συναντηθούν με τους νεότερους να κατανοήσουν την ορμητικότητά και την οργή τους. Λέγοντας “παλιά” και “νέα” υποκείμενα αναφερόμαστε στις φιγούρες εργαζομένων που δουλεύουν δίπλα-δίπλα, αλλά η καθεμιά αντιστοιχούσε, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, σε μια διαφορετική εργασιακή ρύθμιση, αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο τα ζητήματα επιβίωσης και είναι συνηθισμένη σε διαφορετικές μορφές αγώνα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις κινητοποιήσεις στους δήμους. Απ’ τη μια πλευρά έχουμε τους μόνιμους εργαζόμενους των δήμων, οι οποίοι από το καθεστώς σταθερής εργασίας που βρίσκονται τώρα, με πετσοκομμένους μισθούς, μετέωροι μεταξύ διαθεσιμότητας και απόλυσης και κινητοποιούνται, κατά κύριο λόγο, μέσω των παραδοσιακών σωματείων τους. Απ’ την άλλη πλευρά έχουμε τους εργαζόμενους στην κοινωφελή εργασία, την ενοικιαζόμενη εργατική δύναμη που κινείται μεταξύ ανεργίας και επισφάλειας και η οποία αγωνίζεται, μέσω διαδικασιών βάσης, ενάντια στην καθυστέρηση ή μη-καταβολή του μισθού και τις εντατικοποιημένες εργασιακές συνθήκες. Παρόλο που και τα δύο υποκείμενα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις συνυπάρχοντας στους ίδιους χώρους εργασίας, οι δυσκολίες να συναντηθούν μεταξύ τους είναι μεγάλες.

Αν θα μπορούσαμε να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα για τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, τόσο ως κριτική αποτίμηση όσο και για την γενική απεργία αυτή καθ΄αυτή, είναι οτι ακόμη και σε περίοδο κρίσης του κεφαλαίου, καμιά κοινωνική διεργασία δεν μπορεί να προεξοφληθεί. Ούτε οι έφοδοι στον ουρανό γίνονται επειδή ο κόσμος πεινάει, ούτε το κράτος μπορεί να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου όση καταστολή κια ασκήσει. Αντιστοίχως, η συνδικαλιστική δραστηριότητα δεν μπορεί να παραμένει στατική. Εξελίσσεται, αναδιοργανώνεται, επεξεργάζεται τα λάθη του προηγούμενου διαστήματος. Το σίγουρο είναι πως όσοι ασχολούμαστε με τον επαναστατικό συνδικαλισμό και τους αγώνες βάσης στους χώρους εργασίας, έχουμε ένα ακόμη ισχυρό επιχείρημα προς τους γραφειοκράτες και όσους τους ακολουθούν: το μοντέλο τους απέτυχε. Κι εναπόκειται στον καθένα και καθεμιά απο μας να επικεντρώσουμε στα καθημερινά υλικά προβλήματα που απασχολούν εμάς και τους συναδέλφους μας για να το αποδείξουμε. Οι δυνατότητες των σημερινών αγώνων προκύπτουν από τα πεδία σύγκρουσης όπου ξεσπούν και ξεδιπλώνονται οι ίδιοι οι αγώνες. Δηλαδή από τις πραγματικές ανάγκες των ίδιων των αγωνιζόμενων και τις κινηματικές προτεραιότητες που προκύπτουν από αυτές. Πρώτον, τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις και το ζήτημα του μισθού. Δεύτερον, την αντίσταση στις νέες μορφές διαχείρισης, πειθάρχησης και κατακερματισμού της εργατικής δύναμης, εκεί που ανεργία συναντά την επισφάλεια. Τρίτον, τη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα και αλληλεγγύης στο πεδίο της κοινωνικής αναπαραγωγής, είτε με τη μορφή της αλληλοβοήθειας κυρίως και πρώτα με τη μορφή της διεκδίκησης,. Οι δυνατότητες που αναδύονται σ’ αυτά τα πεδία, εκεί που οι αγώνες γίνονται συγκεκριμένοι και εδράζονται στις καθημερινές ανάγκες, αναδεικνύουν τα όρια της γενικής απεργίας και θέτουν σε νέες βάσεις το ερώτημα της σύνδεσης, της οργάνωσης και διεκδικητικής αναβάθμισης των κοινωνικών αντιστάσεων.

Στην πρόσφατη έκδοση του οδηγού εφαρμογής του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας ο ΟΑΕΔ ανακοινώνει τη διαγραφή των ανέργων από τα μητρώα του, σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο αρνηθούν να πάνε σε θέση που προορίζονται. Αυτό συνεπάγεται χάσιμο του χρόνου ανεργίας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για επιδόματα όπως αυτό του μακροχρόνια ανέργου (για να  κόψουν πολλούς ανέργους που το δικαιούνται μετά την αλλαγή των προϋποθέσεων), την ανανέωση των βιβλιαρίων υγείας, τη μοριοδότηση σε πιθανούς διαγωνισμούς και φυσικά είναι ένας τρόπος για να παραποιήσει τα ποσοστά ανεργίας.

O οδηγός εφαρμογής του προγράμματος δεν έχει καμιά νομική κάλυψη. Ούτε με το νόμο 1545/1985 αλλά ούτε και με το ΦΕΚ B 2091  –  27.08.2013 για την «κοινωφελή» εργασία το οποίο προβλέπει μόνο τη διαγραφή από τους οριστικούς πίνακες κατάταξης. Ο οδηγός εφαρμογής ήρθε καπέλο στους ανέργους και εκδόθηκε μετά τις δημόσιες προσκλήσεις και τα τελικά αποτελέσματα. Στη δημόσια  πρόσκληση, μάλιστα αναφέρονταν μόνο η διαγραφή από τους πίνακες κατάταξης και όχι από τα μητρώα του ΟΑΕΔ.

Πέρα όμως από το νομότυπο (και νόμιμο να ήταν, σίγουρα θα ήταν άδικο και αιτία κινητοποίησης), ο ΟΑΕΔ όπως φαίνεται αναβαθμίζει τον εκβιασμό της μισθωτής (όποιοι πληρώνονται ακόμα) δουλείας (όχι δεν κάναμε λάθος στον τόνο) και του δίνει νέα χαρακτηριστικά. Δε φτάνει που η αμοιβή της κοινωφελούς και των voucher δεν καλύπτει ούτε τις βασικές μας ανάγκες και καταβάλλεται με μεγάλη καθυστέρηση, που δεν αναγνωριζόμαστε ως εργαζόμενοι ούτε από την επιθεώρηση εργασίας ενώ καλύπτουμε πάγιες ανάγκες, που είμαστε αποκλεισμένοι από κάθε έννοια εργατικής νομοθεσίας (άδειες, απεργίες, παροχές). Τώρα δεν μπορούμε ούτε ως άνεργοι να αρνηθούμε τα προγράμματα αυτά εφόσον κάνουμε αίτηση. Αν το κάνουμε μας περιμένει η ποινή της διαγραφής από τα μητρώα.

Όλα εξηγούνται στην παρακάτω παράγραφο που βρίσκεται στο site του ΟΑΕΔ.

“Ο Οργανισμός Απασχολήσεως Εργατικού Δυναμικού (Ο.Α.Ε.Δ.) είναι το κύριο όργανο εφαρμογής της Κυβερνητικής Πολιτικής για την απασχόληση, σε αρμονία με το εκάστοτε Πρόγραμμα Οικονομικής Ανάπτυξης της Χώρας”

 Στην σύγχρονη  πραγματικότητα αυτό μεταφράζεται ως εξής:

Ο ΟΑΕΔ ως κύριο όργανο εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής των μνημονίων στην απασχόληση προωθεί πολιτικές εγκαθίδρυσης μια νέας εργασιακής βαρβαρότητας μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς» εργασίας και γενικότερα παρόμοιων προγραμμάτων. Ο ΟΑΕΔ πλέον μετατρέπεται ανοιχτά από υπηρεσία διαχείρισης της ανεργίας σε αφεντικό.

Ένα αφεντικό με χιλιάδες εργαζόμενους στα μητρώα του, τους οποίους τους ενοικιάζει κατά βούληση στον δημόσιο/ιδιωτικό τομέα, βαφτίζοντας τους «ωφελούμενους» και αποκλείοντας τους από τις κατακτήσεις του εργατικού δικαίου. Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, όπως και για όλα τα αφεντικά,  η εργασία είναι «ωφέλεια»  και η ανεργία είναι ατομική ευθύνη/αποτυχία του άνεργου, οπότε και αυτός δεν πρέπει να έχει την «πολυτέλεια» να συγκρίνει δουλειές και να επιλέγει, και σε καμία των περιπτώσεων το δικαίωμα να αρνείται την εργασιακή βαρβαρότητα των κοινωφελών προγραμμάτων, αλλιώς θα τιμωρείται.

Το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας είναι το πειραματικό σχέδιο του νέου μοντέλου εργασίας που θέλουν να επιβάλουν: Χαμηλά αμειβόμενη εργασία, χωρίς καθόλου δικαιώματα. Ο σταθερός μισθός και τα επιδόματα ανεργίας, αντικαθίστανται από τα «επιδόματα εργασίας» που δίνονται σε δόσεις στους «ωφελούμενους». Τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα (νοσοκομεία, σχολεία, σε όλες σχεδόν τις ειδικότητες) καλούμαστε  πλέον να καλύψουμε  οι άνεργοι που μπήκαμε σήμερα στα προγράμματα αυτά ή θα απασχοληθούμε στο μέλλον. Με διατάγματα  δεν διαγράφεται η ανεργία.

Άνεργες – Άνεργοι από τις γειτονιές της Αθήνας 

 http://anergoigeitonion.espivblogs.net

Συνέλευση ανέργων/εργαζομένων στην «κοινωφελή εργασία» και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ ΕΣΠΑ

http://synekox.espivblogs.net

Ο ΟΑΣΑ καλεί μακροχρόνια ανέργους να ξυπνάνε 5 μήνες κάθε μέρα απλήρωτοι και να κόβουνε πρόστιμα σε άλλους ομοιοπαθείς τους, αν αρνηθούνε θα διαγραφούνε από τα μητρώα του ΟΑΕΔ.

Την Παρασκευή 13/12 ο ΟΑΕΔ δημοσίευσε οδηγό εφαρμογής για τα καινούρια «κοινωφελή» προγράμματα, όπου χιλιάδες άνεργοι ανά την Ελλάδα θα απασχολούνται σε υπηρεσίες του δημοσίου με μελλοντικό αντάλλαγμα 19,6 ευρώ ημερομίσθιο για 5 μήνες εργασίας (490 ευρώ «τον μήνα» αν δεν αρρωστήσουνε/λείψουνε καμία μέρα, 17,1 ημερομίσθο και 427 ευρώ αντίστοιχα για τους κάτω των 25). Σε αυτόν (http://www.oasa.gr/pdf/el/oasa/oaed/OdigosEfarmogisKoinofelous.pdf) αναφέρεται πρώτη φορά πώς «Εάν ωφελούμενοι δεν ανταποκριθούν στις ανωτέρω προσκλήσεις εντός της προαναφερόμενης προθεσμίας, τα αρμόδια ΚΠΑ2 προχωρούν, με σχετική αναφορά στους χρόνους μη εμφάνισης ή επιστροφής έγγραφης πρόσκλησης ως αζήτητης, ή μη αποδοχής της υπόδειξης, στη διαγραφή τους από τον  Οριστικό Πίνακα Κατάταξης και στη διαγραφή του από τη μητρώο εγγεγραμμένων ανέργων του Οργανισμού υπόδειξη του επιλαχόντα». Ουσιαστικά χιλιάδες άνεργοι μαθαίνουν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ότι αν για οποιοδήποτε λόγο αρνηθούν τη θέση κοινωφελούς εργασίας, για την οποία είχαν κάνει αίτηση πριν μήνες χωρίς να γνωρίζουν, πέρα από την ειδικότητα που δήλωσαν, τα ακριβή χαρακτηριστικά της εργασίας τους, τότε αυτόματα «τιμωρούνται» χάνοντας την κάρτα ανεργίας και τα όποια επιδόματα ανεργίας δικαιούνται.

Η ρύθμιση αυτή έχει ως προφανή στόχο να αφαιρέσει το δικαίωμα επιλογής του χρόνου και του χώρου εργασίας από τους ανέργους, να πείσει όσους δεν πείστηκαν ακόμα από τις μαζικές απολύσεις και την φτωχοποίηση που μας επιβάλλουν τα αφεντικά ότι δουλεύουμε όπου, όπως κι όποτε μας πούνε χωρίς να λέμε κουβέντα. Ταυτόχρονα με ένα delete θα αφαιρεθούν από τα μητρώα του ΟΑΕΔ χιλιάδες «απείθαρχοι» άνεργοι/ες και θα εξοικονομηθεί το ανάλογο κονδύλι από τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας που θα δικαιούνταν.

Όμως υπάρχει κι ένας άλλος στόχος. Πολλές δουλειές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μπορεί να θεωρούνται «κοινωφελείς», αλλά αποτελούνε «σκατοδουλειές», όπου έρχεσαι αντιμέτωπος με άσχημες συνθήκες εργασίας. Π.χ. μπορεί ξαφνικά να φορτώσουν στους ανέργους όλη την πίεση της εξυπηρέτησης αγανακτισμένων πολιτών ή τον καθαρισμό χώρων χωρίς τα απαραίτητα ένσημα. Απέναντι στις άσχημες αυτές εργασιακές συνθήκες, οι εργαζόμενοι έχουν ως όπλα τις συλλογικές συμβάσεις, την συνδικαλιστική οργάνωση, τα ρεπό, τις άδεις και τα επιδόματα που χρειάζονται για να ανταπεξέλθουνε στον φόρτο εργασίας. Όλα αυτά που αφαιρούνται από τις συνθήκες εργασίας των «ωφελούμενων» ανέργων μαζί με τη σταθερή καταβολή μισθού. Συνεπώς, έχουμε χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας στο δημόσιο λόγω των πολιτικών των απολύσεων και της διαθεσμότητας, τις οποίες καλούνται από τον ΟΑΕΔ να καλύψουν με βάρβαρους όρους οι «τυχεροί» άνεργοι, υπό την απειλή της τιμωρίας.

Αυτή την εβδομάδα ο παραπάνω στόχος έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρος. Ο ΟΑΣΑ ανακοίνωσε (http://www.oasa.gr/news.php?id=funk676) ότι 200 επιτυχόντες άνεργοι που είχαν κάνει αιτήσεις για διοικητικό προσωπικό στον ΟΑΣΑ, στα πλαίσια της «κοινωφελούς» εργασίας, θα πρέπει να καταθέσουν άμεσα τα χαρτιά τους για να ξεκινήσουν να εργάζονται ως ελεγκτές κομίστρου! Δηλαδή καλούνε ανέργους να ξυπνάνε κάθε μέρα απλήρωτοι, μετά από 1,2 και 3 χρόνια ανεργίας και για ένα 5μηνο να κυνηγάνε και να κόβουνε πρόστιμα σε άλλους ομοιοπαθείς τους, που δεν έχουν να πληρώσουν το 1,40 που κοστολογείται η κάθε μετακίνηση! Οι άνεργοι που καλούνται να γίνουν κανίβαλοι και κεφαλοκυνηγοί δεν γνώριζαν την ακριβή θέση εργασίας στον ΟΑΣΑ και τους γνωστοποιείται τώρα, μαζί με τον εκβιασμό ότι αν αρνηθούν αν στραφούν εναντίον της τάξης τους θα χάσουν επιδόματα και το δικαίωμα να ξανακάνουν αιτήσεις για τέτοια προγράμματα.

Τα προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας δεν μας προσφέρουν κανένα «όφελος», αντίθετα αποτελούν μια επιταχυνόμενη εργασιακή βαρβαρότητα που απειλεί τις ζωές μας ως ανέργους. Επιπλέον, μέσω αυτών το κράτος και τα αφεντικά έχουν βαλθεί να προωθήσουν και τις πιο νοσηρές σκέψεις τους ενάντια στην συλλογική μας αξιοπρέπεια ως εργατική τάξη. Καλούμε τους άνεργους/ες να αντιδράσουμε μαζικά στη διάταξη περί διαγραφής των ανέργων, με στόχο να αποσυρθεί. Καλούμε τους «ωφελούμενους» του ΟΑΣΑ που προορίζονται για ελεγκτές να αρνηθούνε τη συγκεκριμένη θέση εργασίας και να ζητήσουν συλλογικά να εργαστούν ως διοικητικό προσωπικό, απομονώνοντας όσους συναδέλφους τους επιλέξουν «με χαρά» να γίνουν ρουφιάνοι, κεφαλοκυνηγοί των αφεντικών και κανίβαλοι άλλων ανέργων. Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η, κάθε αγωνιζόμενο/η να αγωνιστεί τώρα ενάντια στη σύγχρονη δουλεία των προγραμμάτων «κοινωφελούς» εργασίας.

Κάποιοι/ες «ωφελούμενοι/ες»

www.synekox.espivblogs.net

Κυκλοφόρησαν τα ημερολόγια του Σωματίου Βάσης Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων. Είναι διαστάσεων 24 Χ 26 εκ και διατίθενται σε 7 διαφορετικά σχέδια, ενσωματώνουν φύλλα μηνιαίου ημερολογίου και μαγνητάκια στην πίσω μεριά. Όποιος/ια ατομικά ή σαν συλλογικότητα ενδιαφέρεται να αποκτήσει το ημερολόγιο μπορεί να επικοινωνήσει με το σωματείο στο email: swbanergwn@espiv.net. Το κάθε ημερολόγιο στοιχίζει 2 ευρώ. Θα την βρείτε επίσης σε στέκια, καταλήψεις και γραφεία σωματείων.

Προς το Δ.Σ. της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου

Κύριοι,

περίπου δύο μήνες αφότου σας στείλαμε το κείμενό μας σχετικά με την προώθηση κατώτατων αμοιβών για μεταφραστές, επιμελητές, διορθωτές και υποτιτλιστές, λάβαμε και διαβάσαμε με απορία το κάτωθι σύντομο σημείωμά σας:

Λάβαμε γνώση της από 14.10.2013 απόφασής σας περί καθορισμού κατώτατων αμοιβών μετάφρασης, επιμέλειας, διόρθωσης. Με την παρούσα επιστολή θέλουμε να σας επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι ο καθορισμός κατώτατων τιμών από συλλογικά όργανα, όπως ο Σύλλογός σας, είναι παράνομος και αντιβαίνει τις διατάξεις περί ελευθέρου ανταγωνισμού.

Είμαστε βέβαιοι ότι γνωρίζετε πως καμία παρανομία δεν έγκειται στη δημοσίευση και την προώθηση, από έναν συνδικαλιστικό φορέα, ενός κειμένου το οποίο έχει πρωτίστως συμβουλευτικό χαρακτήρα και αφορά εργασιακά-επαγγελματικά ζητήματα και διεκδικήσεις. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι δεν αποτελούμε ένωση επιχειρήσεων, όπως εσείς, συνεπώς οι συνδικαλιστικές ενέργειές μας σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την παρεμπόδιση του «ελεύθερου ανταγωνισμού», πράγμα που, βάσει της τεράστιας εμπειρίας σας, είμαστε βέβαιοι ότι επίσης το γνωρίζετε.

Με το κείμενό μας αυτό επιθυμούμε να ορίσουμε και να κατοχυρώσουμε μελλοντικά μια αντιστοιχία μεταξύ της εργασίας μας και της αμοιβής μας, να βοηθήσουμε τους (νεότερους, κυρίως) συναδέλφους να αξιολογούν τον εαυτό τους και τα προσόντα τους, αλλά και την εργασία που προσφέρουν – μεταξύ άλλων, και σε εσάς. Οι κατώτατες αμοιβές δεν είναι, βέβαια, δεσμευτικές με την απλή ανακοίνωσή τους, αλλά αποτελούν ενδεικτική βάση υπολογισμού και διαπραγμάτευσης της αμοιβής μας σε σχέση με τις συνθήκες εργασίας μας. Προέκυψαν μάλιστα ύστερα από ευρεία έρευνα και συμπλήρωση ερωτηματολογίων από εκατοντάδες συναδέλφους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μία μόλις ημέρα μετά το σημείωμά σας για τις κατώτατες αμοιβές λάβαμε μια επιστολή σας που μας παρακινούσε να υποστηρίξουμε τη συλλογή υπογραφών για τη διατήρηση της ενιαίας τιμής βιβλίου. Προφανώς ο «ελεύθερος ανταγωνισμός» δεν ισχύει για εργοδότες-επιχειρηματίες και τα εμπορεύματά τους, παρά μόνο για εργαζόμενους-επαγγελματίες, οι οποίοι «παρανομούν» κιόλας εάν επιχειρήσουν να διεκδικήσουν συλλογικά αξιοπρεπείς αμοιβές για την εργασία τους…

Θα θέλαμε, τέλος, να τονίσουμε ότι η προώθηση των κατώτατων αμοιβών του Συλλόγου μας έχει γίνει ήδη δεκτή με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, και από τις ενημερώσεις που κάνουμε σε συναδέλφους σε όλη την Ελλάδα βλέπουμε πως υπάρχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση, η οποία ελπίζουμε να ενταθεί ακόμα περισσότερο μέσα από μια σειρά εκδηλώσεων, δημοσιευμάτων, συνεντεύξεων κ.ο.κ. το αμέσως επόμενο διάστημα. Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε την Ένωσή σας να επανεξετάσει με τη δέουσα σοβαρότητα το ζήτημα και να δημοσιοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να το αντιμετωπίσει.

Με εκτίμηση,

Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Μια εκπληξη περιμενε σημερα το πρωι τους εργαζομενους στο τηλεφωνικο κεντρο της hol. Περιχαρης ο Chief Executive Officer της εταιρείας Αντωνης Κεραστάρης, αφου εκανε με περηφάνεια μια εισαγωγη οπου ελεγε οτι η εταιρεια αποτελει πια τον μεγαλυτερο σε εσοδα εναλλακτικο παροχο, με την πιο υγειη χρηματοοικονομικη διαρθρωση, με κερδη προ φορων και με καλυτερη οικονομικη κατασταση απο τους ανταγωνιστες, ανακοινωσε την μαζικη απολυση περιπου 380  συναδελφων και την ταυτοχρονη προσληψη τους απο μια τριτη εταιρεια την 360 ΑΕ, με την μεθοδο της επινοικιασης. Το εναλλακτικο σεναριο ηταν φυσικα η απολυση.

Η καινουρια συμβαση εγγυαται τους σημερινους μισθους για 3 μηνες, ενω δοθηκε και το τυρακι της αποζημιωσης που οι περισσοτεροι εργαζομενοι εφαγαν με χαρα. Βεβαια, το οτι μετα οι μισθοι θα πεσουν στα επιπεδα των 560 μικτων και ετσι η οποια αποζημωση συντομα θα εξανεμιστει ειναι πολυ συνθετη σκεψη για τους περισσοτερους. Η νεα συμβαση μεταξυ αλλων προβλεπει οτι στην περιπτωση που ο μισθος υπερβαινει την συλλογικη συμβαση, τοτε καθε υπερωρια, βραδυνη εργασια κτλ θα συμψηφιζεται με αυτο το ποσο και ο εργαζομενος παραιτειται απο την απαιτηση για προσαυξηση, ενω η οποια εκπαιδευση θα γινεται ωρες εκτος εργασιας και ανευ πληρωμης.

Φανηκε για αλλη μια φορα οτι οι συμβασεις γαλερας και σκλαβιας επιβαλλονται ανεξαρτητα απο τα κερδη ή τις ζημιες της εταιρειας και εχουν να κανουν μονο με το κυνηγι του υπερκερδους πανω απο τα πτωματα εργαζομενων. Φανηκε για ακομα μια φορα ποσο εκτος τοπου ειναι οι αστοθρεμενοι διοικητικοι προϊστάμενοι, που μας κουνουσαν στην μουρη τα υπερκερδη της εταιρειας (με το προανεφερθεν μειλ), ενω παραλληλα απελυαν τους συναδελφους. Φανηκε για ακομα μια φορα, ο ρολος του ξεπουλημενου προεδρου του σωματειου της Intracom Τσοκα και των πασοκανθρωπων παρατρεχαμενων του, που στην συνελευση των εργαζομενων ηρθαν να επαναλαβουν τα λογια του Chief Executive. Φανηκε επισης η ηττοπαθεια του κοσμου, που αρκεσθηκαν στην αποζημιωση και δεν πολεμησαν για κατι παραπανω. Με δεδομενο αυτο βρισκω τιμια την σταση του ΣΕΤΗΠ, που προσκειται στο ΠΑΜΕ και εβαλε αιτημα για 48ρη απεργια με σκοπο να εχουμε τον χρονο να διαπραγματευτουμε καλυτερους ορους την νεα συμβαση.

Τελος φανηκε για ακομα μια φορα οτι τα “κινητρα αναπτυξης για προσελκυση επενδυτων” της κυβερνησης ειναι μονο το καλυμμα για την μεγαλυτερη επιθεση στα δικαιωματα μας που εγινε ποτε. Αντι για νεες επενδυσεις, εχουν δωσει το δικαιωμα στον καθε μεγαλοκαρχαρια που ηδη κολυμπουσε στο χρημα, να αλλαξει ενα ΑΦΜ και εκμεταλλευομενος τις νεες  συνθηκες αγορας εργασιας να μπορει να βγαλει ακομα περισσοτερα.

ΥΓ. Τα χαιρετισματα μου σε ρουφιανους, απεργοσπαστες και ημιπροϊσταμενους που μεχρι προσφατα, σε καθε αγωνιστικη κινηση των εργαζομενων στριμωχνοντουσαν πισω απο την καλπη για να ψηφισουν εναντιον. Αν για καποιους χαρηκα σημερα ηταν για αυτους. Ειδατε τελικα? Ολοι μαζι παμε κατω.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1506734

(ανακοίνωση του ΣΕΤΗΠ-Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής)

18/12/2013

Το ΣΕΤΗΠ καταγγέλλει την εργοδοσία στην HOL η οποία προχώρησε στο  ξήλωμα όλου του τηλεφωνικό της κέντρου και της τεχνικης υποστριξης ενω πρότεινε στους εργαζόμενους να επαναπροσληφθούν από άλλη εταιρεία με ορισμένου χρόνου συμβάσεις και μειωμένους μισθούς.

Είναι μια κίνηση που δείχνει πόσο στοχευμένες ήταν οι απολύσεις πρωτοπόρων αγωνιστών συναδέλφων το προηγούμενο διάστημα. Στόχος ήταν να μην υπάρξουν αντιδράσεις όταν θα καρατομούσαν τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων. Στις 2.30 το πρωί , άδειασαν τις εγκαταστάσεις ακόμα και απ τα γραφεία. Έδωσαν μάλιστα στους εργαζόμενους την δυνατότητα να συνεχίσουν να εργάζονται στην ίδια θέση & αντικείμενο σε άλλη εταιρεία, ιδιοκτησίας της HOL, με 3μηνη σύμβαση και μειωμένο μισθό.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τα σωματεία του κλάδου να εκφράσουν την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους.
Καλούμε τους συναδέλφους στην HOL να μη δεχτούν καμία μείωση του μισθού και των δικαιωμάτων τους, να μην υπογράψουν καμία απόλυση, να αγωνιστούν μαζί με την σωματειακή επιτροπή του ΣΕΤΗΠ έχοντας στο πλευρό τους  τους συναδέλφους του κλάδου.

http://www.setip.gr/deltia/gia-tis-exelixis-sti-hol/

Η αλητεία της HOL είναι η συνήθης των εργοδοτών μετά την ψήφιση των μνημονίων, απολύουν για να έχουν να πληρώνουν τιμολόγια και όχι μισθούς. Το σιχαμένο μέτρο της επινοικίασης εργαζομένων, το σύγχρονο δουλεμπόριο δηλαδή, έχει στόχο μόνο στην τσέπη του εργοδότη, που πληρώνει λιγώτερα όπως και νάχει, ενώ οι εργαζόμενοι παίρνουν ένα μισθό πείνας για να πεταχτούν στο δρόμο μετά από 1 χρόνο ή να συρθούν σε άλλη δουλεμπορική εταιρεία για ένα ξεροκόμματο.

Μπροστά σε αυτή τη ντροπή, ΓΣΕΕ, παρατάξεις και ανθυπολαμόγια του συνδικαλισμού κάνουν τους τυφλούς, αντί να είναι πρώτη και βασική προτεραιότητα η κατάργηση και το κλείσιμο αυτών των δουλομάγαζων.

Πηγη:http://ergasiakodeltio.wordpress.com/2013/12/18/380-απολύσεις-στη-hol/#more-8927