Τα ορυχεία της Πτολεμαΐδας μυρίζουν θάνατο…

Ακόμα δύο τραγικοί θάνατοι έρχονται να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των εργατών που θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό του κέρδους σύμφωνα με τις επιταγές των νεοφιλελεύθερων πρακτικών. Μέσα σε μόλις τρεις μέρες, θύματα των αδυσώπητων ορέξεων του Κεφαλαίου υπήρξαν ο 56χρονος εργάτης που έχασε τη ζωή του την Παρασκευή, 14 του μηνός, λόγω μη τήρησης των μέτρων ασφαλείας σε τεχνητή λίμνη στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας της ΔΕΗ στον Τομέα Περιβάλλοντος και τη Δευτέρα, 17 του μηνός ο Μ.Ν., ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο χώρο αποκατάστασης εδαφών. Αξιοσημείωτη παρατήρηση ότι και στις δύο περιπτώσεις οι εργάτες την ώρα του ατυχήματος ήταν μόνοι τους, γεγονός που εγείρει χιλιάδες ερωτήματα για τις επιπτώσεις της μείωσης προσωπικού.

Πριν καταλήξει το αίμα των εργατών που χύνεται μία απλή στατιστική καταγραφή, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι η πλημμελής ασφάλεια στους χώρους εργασίας, η πρόσληψη λιγότερων εργατών απ’ όσους στην πραγματικότητα χρειάζονται για να επιτελεστεί ένα έργο, οι ψυχολογικές και ηθικές πιέσεις για αύξηση της παραγωγής σε λιγότερο χρόνο, με δυο λόγια η εντατικοποίηση της εργασίας και το αίσθημα της ανασφάλειας και της τρομοκρατίας της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους, είναι οι παράγοντες που ευθύνονται για τις εργοδοτικές δολοφονίες που πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο με τη σύμφωνη γνώμη Κράτους και Κεφαλαίου. Είναι τουλάχιστον τραγικό να αποκαλούμε «ατύχημα» ή «κακιά στιγμή» ένα έγκλημα που εντείνεται τα τελευταία χρόνια με πρόσχημα τα «μνημόνια» ή την «οικονομική κρίση» και που ισχυροποιείται με απόλυτη νομική θωράκιση από το κράτος.

Για τις πρόσφατες εργοδοτικές δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα των ορυχείων της Δυτικής Μακεδονίας ευθύνονται αποκλειστικά οι εργολαβικές εταιρίες που εργάζονται για τη ΔΕΗ και με επέκταση αυτής της λογικής θεωρούμε εξίσου υπεύθυνες τις πολιτικές που απελευθερώνουν την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, την πλήρη ιδιωτικοποίηση των ορυχείων, αλλά και του ηλεκτρικού ρεύματος και προφανώς την επισφράγιση των πολιτικών αυτών από τις εκάστοτε νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και από την ΕΕ. Ταυτόχρονα καταρρέει το παραμύθι της μείωσης των τιμολογίων με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εταιρίας, αφού οι καταναλωτές όλο και περισσότερο αγκομαχούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος ενώ οι θυγατρικές εταιρίες της ΔΕΗ όλο και συχνότερα κόβουν το ρεύμα στους καταναλωτές που δεν έχουν να πληρώσουν αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Μπορούμε μέσα σε λίγα λεπτά να θυμηθούμε εκατοντάδες περιπτώσεις ανθρώπων φέτος το χειμώνα που κάηκαν στα σπίτια τους με κεριά προσπαθώντας να ζεσταθούν, που πνίγηκαν από αναθυμιάσεις μονοξειδίου του άνθρακα ή που απλώς βρέθηκαν νεκροί και παγωμένοι στα σπίτια τους χωρίς ρεύμα.

Είναι σαφές ότι οι οικονομικοί προϋπολογισμοί για την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας δεν χωράνε και πολύ σε ένα περιβάλλον ελεύθερου ανταγωνισμού. Ακριβώς όμως για αυτό το λόγο, ακριβώς επειδή η εργατική τάξη έχει αντιληφθεί ότι αυτό το παιχνίδι άκρατης κερδοφορίας παίζεται στην πλάτη της και μετρά εκατοντάδες νεκρούς, ακριβώς για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να ανατρέψει οριστικά ολόκληρο το καπιταλιστικό οικοδόμημα. Να μην τους αφήσουμε να θυσιάσουν ακόμα έναν από μας.

Κράτος και Κεφάλαιο θωρακίζονται απέναντί μας, με κάθε τρόπο.

Να κάνουμε συντρίμμια τη θωράκισή τους, οργανώνοντας την Τάξη μας.

Κανένας επιπλέον εργάτης και πουθενά στην κρεατομηχανή του Καπιταλισμού.

ροσιναντε4Α.Π. Ροσινάντε Θεσσαλονίκης

H Πράκτικερ ΑΕ, η “αυτοκτονία” του Σ.Β., οι ρουφιάνοι…

praktikerΣτις 3 Φλεβάρη εξελίσσεται για μια ακόμη φορά μια τραγωδία με πολλά σημαινόμενα. Ο Σ.Β., 49 χρονών, αυτοκτονεί στο σπίτι του δύο μόλις μέρες μετά την «παραίτησή» του από το υποκατάστημα των Πράκτικερ στο Αιγάλεω. Πριν «παραιτηθεί» από τη δουλειά του είχε μοιραστεί με τον περίγυρό του την αγωνία για την οικονομική του κατάσταση και την εργασιακή του ανασφάλεια μετά τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών. Είχε ήδη δεχτεί μια μείωση 7%  του μισθού  του στα μέσα Γενάρη.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιβεβαίωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της πλήρους υποτίμησης και απαξίας της ζωής των αναλώσιμων προλετάριων χωρίς να επιτρέπεται οποιαδήποτε διέξοδος από τον εξανδραποδισμό… που να μην είναι θάνατος.

Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες κινήσεις της Εταιρίας που προσπαθούν να αποποιηθούν της βαρβαρότητας εγείροντας ζητήματα… ηθικής, καθώς, διαρρέει πληροφορία για απόπειρα κλοπής από τον Σ.Β. σε βάρος του καταστήματος, γεγονός που προφανώς θεωρούν ότι νομιμοποιεί την αποδοχή της «παραίτησής» του σε αντιστάθμισμα της ποινικής δίωξης. Παρ’ όλ’ αυτά η επίσημη θέση της εταιρίας είναι ότι ο Σ.Β. παραιτήθηκε επικαλούμενος προσωπικούς λόγους… Δεν είναι η πρώτη φορά που μια Εταιρία παίζει στον επικοινωνιακό τζόγο με κρυφά χαρτιά και μπλοφαρίσματα σε σχέση με την ωμή δολοφονία εργαζόμενού της προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις και παράλληλα να μη θιχτεί το εμπορευματικό της κύρος στην καταναλωτική συνείδηση. Καταναλωτική πίστη, όμως, σημαίνει… προλεταριακή απιστία για όλους αυτούς που ανέχονται τα αφεντικά να τζογάρουν πάνω στις ζωές τους.

Όπως και να’ χει δεν είναι η πρώτη φορά που τα αφεντικά είναι υπόλογα για λοιδορίες με τις οποίες χρεώνουν τους υπηκόους. Και ο αμοραλισμός είναι μια από αυτές. Η Πράκτικερ ΑΕ έχει πληρώσει ουκ ολίγα πρόστιμα για τη διαφορά των τιμών ανάμεσα στα ράφια και το ταμείο. Επίσης, για τη μη απόσυρση εμπορευμάτων που έχουν κριθεί επικίνδυνα για τον καταναλωτή. Τεκμηριωμένος αμοραλισμός (με κίνδυνο της ζωής του καταναλωτή λέμε….) και με κρατική βούλα λοιπόν. Στο προκείμενο, βέβαια, στο σπίτι του κρεμασμένου όχι μόνο μιλάνε για σκοινί  αλλά κρεμάνε σε αυτό ταμπέλες όπου αναγράφεται ότι αν κάποιος συλληφθεί να κλέβει θα πληρώσει 70 ευρώ ως πρόστιμο πλέον των κλοπιμαίων. Θα πει κανείς ότι αυτό είναι παράνομο ακόμη και σύμφωνα με το αστικό δίκαιο αλλά ποιος δίνει σημασία όταν πρόκειται για φτωχοδιάβολους;

Η υπολανθάνουσα λοιδορία λοιπόν της Εταιρίας για τον Σ.Β. συνοδεύεται και από την άρνηση της Εταιρίας να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας αφού έτσι θεωρεί ότι χρεώνεται την αυτοκτονία. Διαπιστώνεται συνέπεια μέχρι κεραίας για την εργοδοτική αλητεία προκειμένου να μην κακιώσουν οι καταναλωτές και πάνε σε άλλα μαγαζιά.

Τα ΜΜΕ ταυτόχρονα με την δημοσιοποίηση έπαιξαν επιπλέον και με μια επιτηδευμένη δραματοποίηση του γεγονότος στο επίπεδο του οικογενειακού  περιβάλλοντος του Σ.Β. Η επίκληση ανύπαρκτων καρκινοπαθών και παραπληγικών συγγενών του Σ.Β. περιμένει την αποκατάσταση της αλήθειας από το γραφείο τύπου της Εταιρίας για να ξεφουσκώσει με αυτόν τον τρόπο στην κοινωνική συνείδηση η πραγματική δραματική διάσταση της εργοδοτικής δολοφονίας. Ωραία κόλπα που θα έκαναν ακόμη και τον Μακιαβέλι να κοκκινίσει…

Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και με μια επιπρόσθετη προβληματική από μεριάς του σωματείου αυτή τη φορά. Η «παραίτηση» του Σ.Β. έλαβε χώρα την 1ηΦλεβάρη και η αυτοκτονία στις 3 Φλεβάρη. Η κηδεία γίνεται με έξοδα των συναδέλφων του μια εβδομάδα μετά. Και στις 14 Φλεβάρη, 11 ολόκληρες μέρες μετά την αυτοκτονία και 3 μετά την κηδεία, το σωματείο ανακοινώνει το γεγονός. Προς τί η καθυστέρηση;

Αφού οι συνάδελφοι του Σ.Β. ήξεραν ότι επρόκειτο ευθύς εξαρχής για θάνατο με ξεκάθαρο ταξικό περιεχόμενο, όπως επίσης και το σωματείο, γιατί έπρεπε η πληροφορία για το γεγονός να καθυστερήσει τόσο ώστε να απομακρυνθούμε όχι μόνο από αυτό αλλά και από όλα τα συμπαρομαρτούντα του; Γιατί το σωματείο ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινώσει καμία απολύτως κινητοποίηση σχετικά με την ξεκάθαρη δολοφονία;

Δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι δεν πρόκειται να αρκεστούμε σε ένα «ό,τι έγινε, έγινε», ούτε στα… κρυφά χαρτιά του γραφείου τύπου της Πράκτικερ ΑΕ, ούτε φυσικά στην «έρευνα» που ξεκίνησε από το Α.Τ. Κορυδαλλού.

Τα αφεντικά και οι ρουφιάνοι κόπτονται να ασφαλίσουν τις ταπεινές τους μοίρες στο απυρόβλητο. Εκεί είναι που θα τους συναντήσουμε.

 

από το site της κατάληψης ΣΙΝΙΑΛΟ

http://sinialo.espiv.net

Praktiker Hellas: Εργοδοσία και καπιταλισμός δολοφονούν

ροσιναντε3Η αυτοκτονία του 49χρονου εργαζόμενου στα Praktiker, Σ.Β. μετά από 12 χρόνια συνεχόμενης εργασίας στη συγκεκριμένη επιχείρηση, έφερε στη δημοσιότητα πολλές λεπτομέρειες για τις αντεργατικές συνθήκες εργασίας που επιβάλλει η πολυεθνική επιχείρηση στους εργαζόμενούς της. Κάποια στοιχεία ήταν ήδη γνωστά από καταγγελίες εργαζομένων που είχαν γίνει παλιότερα, όπως το φαινόμενο που καταγράφηκε στο υποκατάστημα της Πάτρας, όπου απειλήθηκαν με απόλυση οι ταμίες που δεν κατέγραφαν τις διευθύνσεις κατοικίας των πελατών. Επίσης, γνωστή ήταν η πρακτική της εργοδοτικής τρομοκρατίας για μειώσεις μισθών κατά 2% που αποφάσισε μονομερώς η εργοδοσία και εφαρμόστηκε από τον Ιανουάριο, ακόμα και σ’ αυτούς που δεν υπέγραψαν τη συμφωνία, αν και απειλήθηκαν να την υπογράψουν με το φόβο της απόλυσης.

Με αφορμή ωστόσο την εργοδοτική δολοφονία του Σ.Β. καταγγέλθηκαν από τους συναδέλφους του και κάποιες ακόμα πρακτικές που ακολουθούν τα αφεντικά με τους σύγχρονους δούλους τους. Ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια και άλλες πολλές πολυεθνικές, όπως το Lidl, αλλά και πάμπολλες εγχώριες επιχειρήσεις, το Praktiker μπορεί να δίνει μισθούς πείνας ή να υποαπασχολεί τους εργαζόμενους ή να τους υποχρεώνει να δουλεύουν με απλήρωτες υπερωρίες, αλλά παράλληλα δίνει γενναιόδωρα μπόνους στους εργαζόμενους. Όχι παραγωγικότητας, όχι καλύτερου υπαλλήλου, όχι συνολικής προσφοράς προς την επιχείρηση, αλλά ρουφιανιάς. Ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός ρουφιάνος που θα καταγγείλει το συνάδελφό του για ό,τι θεωρεί παράπτωμα η εργοδοσία, θα αμειφθεί με δωράκι που μπορεί να φτάνει κατά περίπτωση μέχρι και 400 ευρώ, όπως καταγγέλλουν οι συνάδελφοι του εκλιπόντα. Σαν να μη φτάνει αυτό, για την κατατρομοκράτηση των εργαζομένων έχουν μισθωθεί ειδικοί υπάλληλοι «φύλαξης», οι οποίοι κατασκοπεύουν τους συναδέλφους τους με πολιτικά, ώστε να υπάρχει μόνιμα το κλίμα φόβου και έλλειψης συναδελφικής εμπιστοσύνης.

Δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το ότι η επιχείρηση Praktiker Hellas εκβιάζει τους υπαλλήλους της για μείωση μισθών παρουσιάζοντας οικονομικά προβλήματα, αλλά παράλληλα δεν λυπάται να «δώσει κάτι παραπάνω» στα τσιράκια της και ενώ τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η επιχείρηση είναι κερδοφόρα. Είναι εξάλλου τακτική της καπιταλιστικής παραγωγής να μένουν σε υψηλά επίπεδα οι μισθοί των διευθυντικών στελεχών και να πριμοδοτούνται οι χαφιέδες τους, ειδικά δε όταν με ψευδή στοιχεία η εργοδοσία επιδιώκει μειώσεις μισθών των εργαζομένων. Με λίγα λόγια, οι παραγωγικές δυνάμεις να μένουν στην ανέχεια και στους εκβιαστικούς μισθούς πείνας και οι παρασιτικές «θέσεις εργασίας» των νταβάδων της εργοδοσίας να απολαμβάνουν κάποια προνόμια.

Τρομοκρατία, φόβος, ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους συναδέλφους, χαφιεδισμός, ατομικότητα. Έτσι θέλει ο καπιταλισμός τον εργαζόμενο και σε περίπτωση αντίστασής του ενεργοποιείται ο μηχανισμός υλικής και φυσικής του εξόντωσης.

Αλληλεγγύη, συναδελφικότητα, ξεπέρασμα του φόβου και αίσθημα της δύναμης της τάξης μας, όταν αυτή οργανώνεται ενάντια στους οικονομικούς της δυνάστες. Αυτό έχουμε να αντιτάξουμε στα σχέδιά τους. Ενωμένοι και οργανωμένοι μέσα σε ένα ταξικό αντικαπιταλιστικό κίνημα, με επαναστατικά συνδικάτα που δεν θα αφήνουν κανέναν μόνο και ανυπεράσπιστο απέναντι στις λυσσαλέες ορέξεις των αφεντάδων του σημερινού κόσμου.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί κάθε εργατικό σωματείο, κάθε εργατική συλλογικότητα και κάθε έναν και κάθε μία από μας που δεχόμαστε τις εξοντωτικές πιέσεις του Κεφαλαίου στις ζωές μας, σε παράλληλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα υποκαταστήματα του Praktiker στο Αιγάλεω (Ιερά Οδός 339) και στην Πυλαία Θεσσαλονίκης (Μαρίνου Αντύπα, 551 34) την Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου και ώρα 6 μμ.

 

 

 

Πηγή: http://rocinante.gr/index.php/praktiker-hellas-ergodosia-ke-kapitalismos-dolofonoun/

Όλοι στις περιφρουρήσεις των υποκαταστημάτων ΕΟΠΥΥ

Χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο των υποκαταστηματων ΕΟΠΥΥ (πρώην ΙΚΑ) και καλούμε σε στήριξη στις συγκεντρώσεις περιφρούρησης την Τρίτη 18/2/2014.

Τονίζουμε στους συναδέλφους που αμφισβητούν τη σημασία των κινητοποιήσεων μετά τη δημοσίευση του ΦΕΚ ως «παράνομες» και «χωρίς κάλυψη», πως το δίκαιο βρίσκεται με το μέρος όλων όσων θα υποφέρουμε από τους σαρωτικούς σχεδιασμούς στον τομέα της δημόσιας Υγειας: με το μέρος των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, με το μέρος των υγειονομικών που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα και απολύονται σαν αναλώσιμοι.

Η απάντηση μπορεί μόνο να δοθεί μέσα από οργάνωση πέρα από γραφειοκρατίες, με συνελεύσεις ανά υποκατάστημα και γειτονιά. Οι αγώνες μας δεν είναι ούτε νόμιμοι, ούτε παράνομοι. Είναι δίκαιοι!

Όλοι στις ανα τόπους συγκεντρώσεις!

Α.Π. Ροσινάντεροσιναντε

 

Ανθρώπινο τοίχος αποτρέπει ομοφοβική εκδήλωση ενάντια σε ομοφυλόφιλο αθλητή.

Εκατοντάδες μαθητές και φοιτητές έφτιαξαν ένα ανθρώπινο τοίχος γύρω από το στάδιο του μπάσκετ του πανεπιστημίου του Μισσούρι το Σάββατο εξ αιτίας του καλέσματος της εκκλησίας των Βαπτιστών Westboro να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην συμμετοχή στον αγώνα του ομοφυλόφιλου αθλητή Michael Sam. Μετά από την δημόσια δήλωση των σεξουαλικών του επιλογών, οι Βαπτιστές αποφάσισαν να κάνουν την αντιδραστική παρουσία τους στον αγώνα της τοπικής ομάδας με αυτή του Τεννεσί

Τα άθλια  σχέδια τους απέτρεψε μία ομάδα φοιτητών  που με σύνθημα «Στεκόμαστε δίπλα στον Σαμ»  περικύκλωσε το στάδιο φτιάχνοντας ένα ζωντανό τοίχος, μην επιτρέποντας την πρόσβαση στους ακραίους συντηρητικούς.

protest_1

Οι αντιδραστικοί. Λίγοι, μίζεροι και αδιάφοροι

Πύλη της Χαλυβουργικής – Το επίκεντρο της Πανθριασιακής Στάσης Εργασίας στις 18/2

αρχείο λήψης

Σήμερα η οικογένεια Αγγελοπούλου έθεσε σε διαθεσιμότητα το 95% των εργαζομένων στη Χαλυβουργική. Αύριο η Πύλη του εργοστασίου στην Ελευσίνα γίνεται το επίκεντρο της Πανθρασιακής στάσης εργασίας στην οποία καλεί το εργατικό κέντρο της περιοχής. Περισσότερα στη σχετική ανακοίνωση που ακολουθεί: 

“Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας έχοντας αντιληφθεί στο μέγιστο βαθμό το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο χαλυβουργικό κλάδος, και συγκεκριμένα οι συνάδελφοί μας χαλυβουργοί, που στο πρόσωπό τους συμμεριζόμαστε την αγωνία και την αγανάκτηση όλων των εργαζομένων του Θριασίου Πεδίου, αποφάσισε την προκήρυξη 4ωρης Πανθριασιακής στάσης εργασίας στην Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014 από τις 11:00 π.μ. έως τις 15:00 μ.μ.

Μια στάση εργασίας που θα έχει επίκεντρο συνάντησης την πύλη της Χαλυβουργικής.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους, όλους τους πολίτες της ευρύτερης περιοχής, να σφίξουμε μαζί τα χέρια και να δημιουργήσουμε μια μεγάλη , εργατική πανθριασιακή αλυσίδα στήριξης και αλληλεγγύης για τους συναδέλφους μας, για εμάς και τις οικογένειές μας, για το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία.

Θα είμαστε όλοι εκεί στην πύλη των αγώνων για να βροντοφωνάξουμε στην οικογένεια Αγγελόπουλου « ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ στις ΠΛΑΤΕΣ των ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ».

Θα είμαστε όλοι εκεί για να βροντοφωνάξουμε στην κυβέρνηση να κάνει την επιλογή της, είτε να βοηθήσει την βιομηχανία της χαλυβουργίας και να περισωθούν οι θέσεις εργασίας, με το κεφάλι ψηλά των χαλυβουργών, είτε να περισώσει τα μονοπώλια της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ.

Ας διαλέξει, ας το αποφασίσει, ας αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της.

Για εμάς τους εργαζόμενους όταν το άδικο μας πνίγει ο αγώνας είναι βαθιά υποχρέωσή μας”

Απελπιστική η κατάσταση στα ξενοδοχεία της Εύβοιας – 61 απλήρωτοι για όλο το 2013!

Θριαμβευτικές ανακοινώσεις  για την άνοδο του ελληνικού τουριστικού προϊόντος κατακλύζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι αρμόδιοι υπουργοί εμφανίζονται περιχαρείς και κάνουν δηλώσεις, τονίζοντας ότι ο τουρισμός αποτελεί την μεγαλύτερη ελπίδα για την χώρα.

Ωστόσο μία ανακοίνωση από το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Εύβοιας έρχεται να μας … προσγειώσει στη ζοφερή πραγματικότητα που ισχύει στις τουριστικές επιχειρήσεις της Εύβοιας, με χαρακτηριστικό στοιχείο ότι 60 εργαζόμενοι δύο γνωστών ξενοδοχείων παραμένουν απλήρωτοι για ολόκληρο το 2013.

Συγκριμένα στην ανακοίνωση του  σωματείου αναφέρονται τα εξής:

« Συνολικά 27 εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο Malakonda Beach είναι απλήρωτοι για την εργασία τους το 2013 ενώ σε κάποιους εξ αυτών οφείλονται και δεδουλευμένα περασμένων ετών.
Παράλληλα, ο επιχειρηματίας που εκμεταλλευόταν το ξενοδοχείο έχει αναχωρήσει από τη χώρα και κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Οι εργαζόμενοι έχουν καταθέσει σχετική αγωγή και αναμένουν την εκδίκασή της .

Άλλοι 33 εργαζόμενοι, στο ξενοδοχείο Olympic Star, είναι απλήρωτοι τόσο για την εργασία τους εντός του 2013 όσο και για δεδουλευμένα κάποιων μηνών προηγουμένων ετών.

Οι εργαζόμενοι είχαν υποχρεωθεί κατά τη διάρκεια της σεζόν να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας, πλην όμως τα αιτήματά τους για καταβολή των δεδουλευμένων τους δεν εισακούστηκαν και έχουν προσφύγει και αυτοί στην δικαιοσύνη και αναμένουν την εκδίκαση των αγωγών τους .

Προβλήματα πληρωμών υπάρχουν και στο ξενοδοχείο Holidays in Evia, στην Ερέτρια, όπου παρά τη συμφωνία διοίκησης εργαζομένων οι ημερομηνίες πληρωμών που έχουν ταχθεί για την εξόφληση δεδουλευμένων δεν τηρούνται  .

Προβλήματα πληρωμών στους εργαζομένους υπάρχουν και σε μικρότερες ξενοδοχειακές μονάδες πλην όμως δεν δημοσιοποιούνται καθώς υπάρχουν πιο στενές διαπροσωπικές σχέσεις.

Τέλος όλες οι ξενοδοχειακές σχεδόν μονάδες εμφανίζουν καθυστερήσεις πληρωμών στο ΙΚΑ και στην εφορία με κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να κλείσουν και να χαθούν και ασφαλιστικά δικαιώματα των συναδέλφων.»

Η ανακοίνωση του σωματείου καταλήγει με την φράση: « Θεωρούμε ότι η κατάσταση τουλάχιστον στο νομό Ευβοίας , είναι απογοητευτική και σε τίποτα δεν συμβαδίζει με το γενικό πνεύμα ευφορίας που διαπνέει το χώρο του τουρισμού τουλάχιστον όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν τα ΜΜΕ .»

Πηγές: www.ertopen.com / εφημερίδα Ευβοϊκή Γνώμη

Proledialers – Εργασιακά νέα από τα call centers

cropped-call_centerΣτην εταιρεία Ώθηση από την αρχή του χρόνου η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε τουλάχιστον τρεις απολύσεις, κυρίως παλιών εργαζομένων για να ξεμπερδέψει προφανώς με τις υψηλότερες αμοιβές των παλιών συμβάσεων, αλλά και νέων εργαζομένων που δουλεύουν με μισθούς πείνας και μηνιαίες συμβάσεις. Η μια εκ των συναδέλφων έχει ήδη προχωρήσει σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας με σκοπό την άρση της παράνομης απόλυσής της με πρόσχημα τη χαμηλή παραγωγικότητα. Για αυτή την “πολύτιμη” για τα αφεντικά παραγωγικότητα, οι συνθήκες εργασίας έχουν χειροτερέψει αρκετά με συνεχόμενες προσωπικές, αλλά και ομαδικές επιθέσεις σε συναδέλφους, η πίεση και οι απειλές έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα.

Την Τρίτη 11/2 ανακοινώθηκε σε 6 εργαζόμενους, που δουλεύουν για λογαριασμό της Vodafone σε εταιρεία outsourcing, ότι θα απολυθούν στο τέλος του μήνα. Το πρόσχημα της απόλυσης είναι η κατάργηση του αντικειμένου τους τη στιγμή που προσελήφθησαν νέα άτομα σε θέσεις που πριν λίγους μήνες δούλευαν οι ίδιοι. Η διαρκής ανακύκλωση του κόσμου δείχνει πόσο αναλώσιμοι είμαστε, ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία στα αφεντικά να πιέζουν και τρομοκρατούν τους εργαζόμενους.

Όμως, ως πότε θα τους επιτρέπουμε να μας θεωρούν ανακυκλώσιμο υλικό; Καιρός να οργανωθούμε και να σπάσουμε τα τείχη της σιωπής, του φόβου και της αδιαφορίας.

http://proledialers.espivblogs.net/

Να μπλοκάρουμε την βίαιη αναδιάρθρωση της ζωής μας!

1604894_275287839287252_10356318_nΕλλάδα 2014: Για κάθε νοσοκομείο που κλείνει, ανοίγει και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Την Παρασκευή 14/2 υπάλληλοι του υπουργείου υγείας επιδίωξαν να εφαρμόσουν το σφράγισμα των τοπικών ιατρείων και διοικητικών υπηρεσιών του ΙΚΑ σε πανελλαδικό επίπεδο. Πρόκειται για άλλο ένα επεισόδιο στην επιβαλλόμενη αναδιάρθρωση των δομών υγείας που κλείνει νοσοκομεία και επιβάλλει εισιτήρια και αντίτιμα, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους στις υπηρεσίες υγείας και προσλαμβάνει άλλους με όρους δουλεμπορίου (κοινωφελή προγράμματα κτλ), αποκλείει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες από την ανάγκη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η μεθόδευση του υπουργείου σε πολλές περιπτώσεις μπλοκαρίστηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα κατά τόπους υποκαταστήματα του ΙΚΑ.

Στην περίπτωση του ΙΚΑ Παγκρατίου, υπήρξε η αντίδραση δεκάδων εργαζομένων του ΙΚΑ (ιατρικό προσωπικό, υγειονομικούς, διοικητικούς κ.α) μαζί με την αυθόρμητη υποστήριξη μερικών χρηστών των δομών υγείας και άλλων αλληλέγγυων κατοίκων των περιοχών. Παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν και στις γειτονιές του Κερατσινίου, της Ηλιούπολης, του Ζωγράφου κ.α. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, οι υπάλληλοι του υπουργείου έφυγαν άπραγοι εκτοξεύοντας απειλές ότι θα επανέλθουν με κουστωδία εισαγγελέων και μπάτσων για να “εφαρμόσουν το νόμο”…

Το πρωινό της Δευτέρας 17/2 θα κριθούν μονομιάς 2 σημαντικά διακυβεύματα. Αφενός, αν η πρόθεση σφραγίσματος των τοπικών υπηρεσιών του ΙΚΑ υπακούει σε ένα “μεσοπρόθεσμο σχέδιο” αναδιάρθρωσης των δομών αυτών στην κατεύθυνση της απαξίωσής τους (όπως εμμέσως παραδέχτηκε σε πρόσφατες δηλώσεις και ο φασίστας υπουργός υγείας) ή αποτελεί ένα καθοριστικό βήμα για τον “ξαφνικό θάνατό” τους και την άμεση κατάργησή τους. Έτσι ή αλλιώς, το δεύτερο διακύβευμα είναι πιο σημαντικό και μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις περαιτέρω εξελίξεις. Αυτό έχει να κάνει με το αν θα καταφερθεί το έμπρακτο μπλοκάρισμα της υπουργικής μεθόδευσης από τους ίδιους τους “ενδιαφερόμενους” με όρους αδιαμεσολάβητους και ισότιμους: από τους ίδιους τους εργαζόμενους πέρα από ειδικότητες και συντεχνίες σε σύμπραξη με τους “χρήστες των υπηρεσιών υγείας”, αντιλαμβανόμενοι τα κοινά τους συμφέροντα και τις κοινές τους ταξικές ανάγκες. Ας μετατρέψουμε τα τοπικά υποκαταστήματα του ΙΚΑ σε σημεία συνάντησης και οργάνωσης των “από κάτω” αυτής της κοινωνίας, σπάζοντας στη πράξη τον ατομισμό, τη μοιρολατρεία, τις συντεχνίες και την χειραγώγηση. Έχουμε ανάγκη από πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες που θα υπερασπίζονται τα δίκια και τις ανάγκες μας, όχι συντεχνιακές κλαδικές διεκδικήσεις που μας στέλνουν στον κατακερματισμό και την ήττα. Κι αυτό διότι η αναδιάρθρωση της ζωής μας από την κλίκα κράτους και αφεντικών αγγίζει κάθε έκφανση της. Διότι οι πολιτικές εξαίρεσης και αποκλεισμού που εφαρμόζει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στην κοινωνία επιβάλλουν συνθήκες εξόντωσης για το σύνολο των εκμεταλλευομένων, για όλους μας: από τις ουρές των ΟΑΕΔ και των εφοριών ως τον αποκλεισμό στις δομές/υπηρεσίες υγείας, από την μαύρη/ανασφάλιστη/ανακυκλώσιμη εργασία ως τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς, από τον εγκλεισμό και την παρανομοποίηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων ως τις απελάσεις, τις “επαναπροωθήσεις” και τις κρατικές δολοφονίες στα σύνορα της επικράτειας.

 

Να υπερασπιστούμε τα δίκια και τις ανάγκες μας μέσα από τις κοινότητες αγώνα σε κάθε εργασιακό χώρο, γειτονιά, σχολείο και σχολή.

Να εξεγερθούμε για τη ζωή και της αξιοπρέπειά μας!

 

Συγκέντρωση στο υποκατάστημα του ΙΚΑ Παγκρατίου (Κόνωνος και Φιλολάου)

Δευτέρα 17/2, 8.00 π.μ

 

 

 

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

η ηθική του φόβου

the wallΕδώ και πολλά πολλά χρόνια ένας φιλόσοφος προσδιόρισε τη ρίζα της εξουσίας στις ανθρώπινες κοινωνίες. Θεώρησε ότι ο άνθρωπος, κακός από τη φύση του, δε θα μπορούσε να επιβιώσει συμβιώνοντας με τους ομοίους του στη φυσική κατάσταση. Γι’ αυτό ήταν απαραίτητο να εκχωρήσει την ελευθερία του σε ένα τέρας, βίαιο και τρομακτικό, τον Λεβιάθαν ή, όπως συνηθίζουμε να τον ονομάζουμε, το κράτος. Ο φιλόσοφος για τον οποίο μιλάμε είναι βέβαια ο Hobbes.

 

 

Πώς καταφέρνει ο Λεβιάθαν, το κράτος σε κάθε εποχή, να τακτοποιεί τις «αντικρουόμενες» ελευθερίες των ανθρώπων; Φυσικά με το φόβο.

 

 

Αυτό το στοιχειώδες μάθημα πολιτικής φιλοσοφίας δεν το ξεχνά ποτέ η εξουσία. Ο φόβος είναι διαχρονικά το κύριο εργαλείο της. Και όσο λιγότερο νομιμοποιημένη είναι αυτή, όσο περισσότερο άδικη, τόσο πιο πολύ μεταχειρίζεται το φόβο.

 

 

Η ηθική της εξουσίας είναι η ηθική του φόβου. Η εξουσία προσπαθεί να ενσταλάξει την ηθική της στους υπηκόους. Όχι μόνο να τους κάνει να τη φοβούνται αλλά να φτιάξει έναν τύπο ανθρώπου που λειτουργεί με γνώμονα το φόβο.

 

 

Πώς είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Αδύναμος. Ο φόβος προκαλεί παράλυση, όχι στο σώμα, στον νου. Ο φόβος θολώνει την κρίση και έτσι υπονομεύει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Ο φόβος απομονώνει τον άνθρωπο, τον οδηγεί στη μοναξιά. Ο φόβος χαμηλώνει το βλέμμα, κάνει τον άνθρωπο να σκύβει το κεφάλι και να ρίχνει πίσω του κλεφτές ματιές. Ο φόβος κάνει τον άνθρωπο να ψάχνει προστάτες. Ο φόβος κλέβει την αξιοπρέπεια.

 

 

Υπάρχει τρόπος να αντισταθεί κανείς στο φόβο; Ένας τρόπος, αλλά αλάνθαστος. Ο φόβος ήταν πάντα το εργαλείο του ενός ή των λίγων για να επιβληθούν στους πολλούς. Όπως τα μικρά παιδιά φοβούνται μόνα τους αλλά απελευθερώνονται όταν έχουν παρέα, έτσι είμαστε και οι μεγάλοι. Μόνο πολλοί μαζί μπορούμε να αντισταθούμε στο φόβο. Μόνο πολλοί μαζί μπορούμε να αντιπαρατεθούμε στην εξουσία.

 

 

Ο φόβος έχει αρχίσει να ρίχνει τη σκιά του στα σχολεία μας. Νιώθουμε την παρουσία του να υπονομεύει τις σχέσεις μας, να παραλύει τις αντιστάσεις μας, να μας μεταμορφώνει.

 

 

Πολύ χαρακτηριστικό είναι το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στους συλλόγους δασκάλων και καθηγητών με αφορμή την εγκύκλιο για την «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας». Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα τι μεθοδεύεται μέσα από τη διαδικασία αυτή: συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων, διάκριση των σχολείων σε «καλά» και «κακά», είσοδος ιδιωτικών συμφερόντων στα σχολεία, σκληρός ανταγωνισμός εντός και μεταξύ των σχολείων, εντατικοποίηση της εργασίας εκπαιδευτικών και μαθητών. Και πάνω από όλα η καλλιέργεια «κουλτούρας αξιολόγησης», δηλαδή η εξοικείωση με το νόμο της ζούγκλας, όπως λειτουργεί στον μαγικό κόσμο της Αγοράς.

 

Παρόλο που οι συνάδελφοι- πλην περιπτώσεων αθεράπευτης βλακείας ή φιλοτομαρισμού- αντιλαμβάνονται το ζοφερό τοπίο που διαμορφώνει η εκπαιδευτική γραφειοκρατία μέσω της αξιολόγησης στα σχολεία μας, δεν ακολουθούν στο σύνολό τους τη γραμμή άρνησης και αντίστασης που προωθούν ακόμα και τα διόλου επαναστατημένα μεγάλα συνδικάτα στην εκπαίδευση. Ποιος είναι ο λόγος; Ο καταναγκασμός, η τρομοκρατία, οι απειλές. Και τελικά η επικράτηση του φόβου. Του φόβου της απόλυσης. Του φόβου για την επιβίωση.

 

 

Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές φοβούνται. Μετατρεπόμαστε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, σιγά σιγά, σε ανθρώπους φοβισμένους.

 

 

Μήπως την απόφαση να υποταχθούμε στην αξιολόγηση θα ακολουθήσουν και άλλες αποφάσεις υπαγορευμένες από το φόβο; Και πού θα σταματήσουμε; Ποιο είναι το όριο; Κανείς δε θα το θέσει για λογαριασμό μας.

 

 

Ας σκεφτούμε αν οι άνθρωποι που φτιάχνονται από το φόβο αντιστοιχούν με την εικόνα που θέλουμε για τον δάσκαλο, με την εικόνα που θέλουμε για μας. Όσο ακόμα ο φόβος δεν έχει επιβάλει απόλυτα την κυριαρχία του.

 

 

Και ας οργανώσουμε την αντίστασή μας.

 

 

ελευθεριακή παρέμβαση εκπαιδευτικών

 

 

για επικοινωνία: el.par.ek@outlook.com

 

πενταμηνίτες “οφελούμενοι”? ή σύγχρονοι σκλάβοι σε γαλέρα?

1888672_424843814317114_341549503_nΗ ερώτηση ειναι καθαρά ρητορική.Η απάντηση είναι γνωστή εκ των προτέρων: οι κατ’ εφημισμό “οφελούμενοι” δε είναι παρά οι νέοι “δούλοι” σε συνθήκες γαλέρας.Πολλές ώρες δουλειάς συχνά επικίνδυνης και κακοπληρωμένης χωρίς κανένα δικαίωμα.Οι  μαρτυρίες των ίδιων των εργαζόμενων  σε αυτές τις εργασιακές συνθήκες που μονο μεσαίωνα θυμίζουν μόνο οργή μπορεί να προκαλέσουν.

Ιδού πως περιγράφουν και μεταφέρουν με τις μαρτυρίες τους την κατάσταση που βιώνουν οιεργαζόμενοι στα «πεντάμηνα» της «κοινωφελούς εργασίας», σε σύσκεψη που οργάνωσε πριν από λίγο καιρό το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής.

Ηεργαζόμενη – νοσηλεύτρια – η Δ.Μ., περιγράφει την περιπλάνησή της από υπηρεσία σε υπηρεσία. «Δεν ξέρανε πού να μας τοποθετήσουν. Κυρίως ειδικότητες νοσηλεύτριες, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι. Ξεκίνησα από το κολυμβητήριο του δήμου, με πήγανε σε παιδικό σταθμό όπου έκανα τη βρεφοκόμο, όπως κι άλλες νοσηλεύτριες που συνέχισαν στους παιδικούς. Αντέδρασα γιατί το θεώρησα ότι ήταν εκτός αντικειμένου, αλλά και επικίνδυνο για τα παιδιά, επειδή έπρεπε να ασκήσουμε παιδαγωγικό έργο που εμείς δεν έχουμε εκπαιδευθεί για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν βρεφοκόμες που τις έχουν βάλει σε ΚΑΠΗ. Μετά από δύο παιδικούς σταθμούς με πήγανε σε ΚΑΠΗ, τώρα δουλεύω στο κολυμβητήριο. Αυτό ισχύει για πολλές ειδικότητες.

Για το θέμα του ωραρίου: Ενώ η σύμβασή μας λέει 7.30 π.μ. – 3.30 μ.μ., μπορεί να δουλεύουμε απόγευμα. Εμείς στο κολυμβητήριο δουλεύουμε και Σάββατο και Κυριακή. Με κυλιόμενο ωράριο, πρωί, μεσημέρι ή απόγευμα».

Η Ε.Κ. επισήμανε ότι όταν πρωτοπήγαν να πιάσουν δουλειά, «μας αντιμετώπιζαν σαν τους φουκαριάρηδες που βρήκανε επιτέλους μια θεσούλα». Στο πλαίσιο αυτό, οι αρμόδιοι από τους δήμους θεώρησαν ότι δεν έχουν δικαιώματα και «για να πάρουμε μέσα ατομικής προστασίας, ο Σύλλογος σήκωσε ολόκληρη υπόθεση».

Ανάλογη κατάσταση περιγράφει και η εργαζόμενη Α.Κ. Λέει χαρακτηριστικά: «Μας είπανε ότι θα χρειαστούμε στην καθαριότητα, αν και προσληφθήκαμε ως “γενικών καθηκόντων”. Οι περισσότερες κοπέλες κάνουν καθαριότητα στο δρόμο και μια μέρα τη βδομάδα βγαίνουμε στο παζάρι. Συνθήκες μες στο κρύο και τη βρωμιά. Με τα παπούτσια μας και τα ρούχα μας, απλά μας έχουν ένα γιλέκο και ένα ζευγάρι γάντια και καθαρίζουμε μια τεράστια έκταση. Ούτε μέτρα υγιεινής, ούτε καν το γάλα».

Η ίδια εργαζόμενη αποκαλύπτει πως επιχειρούν να τους χρησιμοποιήσουν για να χτυπήσουν τα δικαιώματα και των άλλων εργαζομένων: «Οταν κάποια στιγμή απεργούσαν καθαρίστριες στα σχολεία, είχανε τη φαεινή ιδέα να μας στείλουν να καθαρίσουμε. Δηλαδή να σπάσουμε την απεργία, κάτι που δεν έγινε».

Και σαν να μην φθάνουν οι  άθλιες συνθήκες δουλειάς,οι εργαζόμενοι έχουν συχνα να αντιμετωπίσουν και τις απειλές απο τους δημάρχους που παίζουν ρόλο αφέντη-δερβέναγα:«Αρχισε μια αντιμετώπιση από τον αντιδήμαρχο ότι “προσέξτε γιατί μπορεί να σας απολύσω”. Δηλαδή μια αντιμετώπιση εκφοβιστική. Ευτυχώς εκεί ήταν δίπλα μας ο Σύλλογος ο οποίος μας βοηθούσε και αισθανθήκαμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας», είπε η εργαζόμενη Ε.Κ.

Η Δ.Μ. πρόσθεσε πως οι δημοτικές αρχές «προσπαθούν να δείξουν ότι είναι κοντά μας, αλλά όταν βλέπουν μια ουσιαστική αντίδραση, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, ότι είναι απέναντί μας». Ανάλογα, η εργαζόμενη Α.Κ. επισήμανε: «Κάθε φορά που υπάρχει αντίδραση, υπάρχει πανικός. Μας λένε “θα σας κόψουμε το πρόγραμμα, θα φύγετε”».

Πολύ χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του εργαζόμενου Α.Ι. Μεταξύ άλλων σημείωσε στην τοποθέτησή του στη σύσκεψη: «Την πρώτη φορά με έστειλαν στην καθαριότητα. Τη δεύτερη μέρα ασφαλτόστρωση. Οταν ζήτησα γάντια, μου είπαν “δεν έχουμε”. Ο νέος χρόνος μας έφερε γάντια κηπουρικής που πρέπει να τα χρησιμοποιώ και στην άσφαλτο και στην καθαριότητα σκουπιδιών. Υφασμάτινα γάντια, που μόλις βάζεις τα χέρια σε μια βρεγμένη σακούλα, τα βρώμικα υγρά έχουν μπει μέσα. Αν προηγουμένως έχω πληγωθεί από τα εργαλεία της ασφαλτόστρωσης, θα μολυνθώ ή όχι;».

Περίπου 40 χιλιάδες εργαζόμενοι απασχολούνται αυτή τη στιγμή στους ΟΤΑ μέσω των λεγόμενων προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας». Η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει ότι θα προσληφθούν ακόμα 90 χιλιάδες μέσω αυτών των προγραμμάτων την περίοδο 2014-2015.

Με δεδομένο ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι στους ΟΤΑ αριθμούν περί τους 65 χιλιάδες, είναι φανερό ότι οι κυβερνήσεις και αφεντικά δεν δημιουργούν απλά μια ακόμα σχέση εργασίας, αλλά και μια τεράστια στρατιά πολύ φθηνού, ευέλικτου και χωρίς κανένα δικαίωμα εργατικού δυναμικού, που μέσα στ’ άλλα αξιοποιείται για τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και το ολοκληρωτικό χτύπημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.

Μια απλή ανάγνωση των όρων απασχόλησης στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» δείχνει το βάθος των ανατροπών που επιχειρούνται συνολικά στην αγορά εργασίας: Απασχολούνται μόνο για πέντε μήνες και πληρώνονται μέχρι 490 ευρώ καθαρά το μήνα, αν είναι 25 ετών και άνω, και μέχρι 425 ευρώ το μήνα έως 25 ετών. Λέμε «μέχρι», επειδή οι εργαζόμενοι αυτοί πληρώνονται – τουλάχιστον έως τώρα – με βάση το μεροκάματο και όχι με μισθό. Δηλαδή, δεν πληρώνονται για τις αργίες ή αν χρειαστεί να λείψουν για κάποιον άλλο λόγο.

Μία περίπτωση χαρακτηριστική ασυδοσίας και εργοδοτικής αυθαιρεσίας  είναι οι εργαζόμενοι στο Δήμο Πετρούπολης μέσω  αυτών  τών προγράμματων, οι οποίοι πληρώθηκαν από τον ΟΑΕΔ για το μήνα Δεκέμβρη από 350 έως 355 ευρώ, λόγω των πολλών αργιών! Να σημειωθεί ότι ακόμα και γι’ αυτά τα λεφτά, χρειάστηκε να παρέμβει το Συνδικάτο στον ΟΑΕΔ, καθώς δούλευαν πάνω από 40 μέρες χωρίς να έχουν πληρωθεί ούτε ένα ευρώ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού της Περιφέρειας Αττικής, στα μέσα Γενάρη, σε επίσημο έγγραφό της αναφέρει πως «ο δικαιούχος φορέας δεν υποχρεούται να καταβάλλει οποιαδήποτε άλλη παροχή ή ενίσχυση στους ωφελούμενους (ενδεικτικά αναφέρεται: άδεια, ασθένεια, επίσημη αργία), ενώ μέχρι τη λήξη του προγράμματος – διάρκειας πέντε μηνών – απολύονται αυτοδικαίως, χωρίς καμιά αποζημίωση και χωρίς να απαιτείται η έκδοση διαπιστωτικής πράξης». Δηλαδή, δεν έχουν το δικαίωμα ούτε να αρρωστήσουν!

Η Περιφέρεια Αττικής προσπάθησε επίσης να «παραχωρήσει» ορισμένους εργαζόμενους στο «Αττικό» Νοσοκομείο, ανοίγοντας το δρόμο ακόμα και στην «ενοικίαση» των εργαζομένων σε τέτοια προγράμματα. Πρόκειται για εργαζόμενους που κλήθηκαν να δουλέψουν σε ανθυγιεινές εργασίες, με πλήρες ωράριο και σε βάρδιες, χωρίς καν η ασφάλισή τους να αντιστοιχεί σε αυτές τις συνθήκες.

Ακόμα χειρότερα, οι εργαζόμενοι δεν θεωρούνται εργαζόμενοι αλλά «ωφελούμενοι» (!) και στη βάση αυτή δεν μπορούν ούτε να απεργήσουν, όπως ενημερώθηκαν όσοι δήλωσαν συμμετοχή σε στάση εργασίας που είχε κάνει ο κλάδος των ΟΤΑ στις 10 Γενάρη.

Η λύση? η αυτοοργάνωση μέσα από οριζόντιες και αντιιεραρχικές συλλογικότητες όπως  η συνέλευση ανέργων-εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία μακρυά απο κομματικά εξαρτημένες συνδικαλιστικές κινήσεις.Γιά έναν συνδικαλισμό απο τα κάτω.Για να μην ζήσουμε σαν δούλοι.

Η εργατική αυτοδιαχείριση στη Βενεζουέλα και ο Αυτοδιαχειριζόμενος Συνεταιρισμός Cecosesola

Η Σεκοσεσόλα (Cecosesola – Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara), το Κέντρο των Συνεταιρισμών Κοινωνικών Υπηρεσιών του κρατιδίου της Λάρα στην Βενεζουέλα, είναι ένα δίκτυο 52 αυτονόμων και αυτοδιαχειριζόμενων συνεταιρισμών που επικεντρώνεται κυρίως στην παραγωγή τροφίμων, παρέχοντας επίσης ιατρικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στα πάνω από 20.000 μέλη του και την κοινότητα.

Το δίκτυο περιλαμβάνει αγροτικούς συνεταιρισμούς οικολογικής αλλά και συμβατικής καλλιέργειας. Αποτελείται επίσης από επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων, που παράγουν μεταξύ άλλων γλυκά, μαρμελάδες, σάλτσες, ζυμαρικά και ψωμί. Όπως στην περίπτωση του συνεταιρισμού γυναικών με το όνομα «8 Μαρτίου», στις περισσότερες από αυτές τις αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων εργάζονται κυρίως γυναίκες. Τα προϊόντα μεταφέρονται κάθε Σαββατοκύριακο απευθείας στα κοινοτικά παζάρια της Σεκοσεσόλα, στα οποία επίσης πωλούνται βασικά προϊόντα μαζικής παραγωγής. Καθώς δεν υπάρχουν μεσάζοντες, οι τιμές βρίσκονται κάτω από το μέσο όρο της αγοράς, ευνοώντας έτσι ιδιαίτερα τους κάτοικους στις φτωχές γειτονιές της περιοχής.

Ίσες αμοιβές, κυκλικός καταμερισμός εργασίας
Ακόμη, οι συνεταιρισμοί έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν πολύ καλές αμοιβές σε σύγκριση με αυτούς που επικρατούν στην αγορά εργασίας. Στην Σεκοσεσόλα όλοι οι εργάτες λαμβάνουν την ίδια αμοιβή ανεξαρτήτως από το είδος της εργασίας τους, την οποία ωστόσο αποφεύγουν να αποκαλούν «μισθό» γιατί θυμίζει καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και εργασίας. Προτιμούν αντίθετα την ονομασία «anticipo» (αντισίπο), δηλαδή το χρηματικό ποσό που παίρνουν κάθε βδομάδα που αποτελεί ένα ποσοστό από το αναμενόμενο κέρδος στο τέλος της χρονιάς. Επίσης, στον καταμερισμό εργασίας ακολουθούν μια κυκλική μέθοδο. Με την λογική αυτή, κάθε εργάτης πρέπει να κάνει κάθε είδος δουλειάς και κανείς δεν πρέπει να παραμένει στην ίδια απασχόληση σε όλη του την ζωή. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει δίκαιη μοιρασιά της δουλειάς. Ένα άτομο μπορεί να δουλέψει μια περίοδο στο παζάρι, μετά στην κουζίνα, ως λογίστρια, ως καθαριστής, σαν αγρότης, στην μεταφορά κ.ο.κ.. Έτσι, ενισχύεται η ανταλλαγή εμπειριών και η κινητικότητα εργατών μεταξύ διαφορετικών συνεταιρισμών και τοποθεσιών.
Κάθε βδομάδα οι εργάτες συγκεντρώνονται σε συνελεύσεις διαχείρισης όπου συλλογικά και δημοκρατικά παίρνουν όλες τις αποφάσεις που αλλού συνήθως λαμβάνονται από αφεντικά και διοικητικά στελέχη. Βεβαίως, αυτή η διαδικασία πλατιάς συμμετοχής είναι πολύ χρονοβόρα, αλλά αντιμετωπίζεται ως μέρος της εργασίας και φυσικά ο χρόνος αυτός πληρώνεται σαν κανονική δουλειά.
Το πλεόνασμα που παράγεται στην αγροτική καλλιέργεια, την παραγωγή επεξεργασμένων τροφίμων και στα παζάρια, χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων για τις κοινωνικές υπηρεσίες υγείας, τελετών και ταμιευτηρίου. Τα «κοινωνικά ταμιευτήρια» προσφέρουν δάνεια με χαμηλό επιτόκιο στους συνεταιρισμούς, στους εργάτες αλλά και σε απλούς πολίτες – με απόλυτη ανεξαρτησία από το κράτος και τις τράπεζες. Αυτό βοηθά τους συνεταιρισμούς να κάνουν επενδύσεις για μηχανές, συσκευές και άλλα απαραίτητα έξοδα. Σύμφωνα με τους εργάτες, τα ιδιωτικά δάνεια έχουν βοηθήσει ένα μεγάλο μέρος των μελών των συνεταιρισμών να καλυτερεύσουν το βιοτικό τους επίπεδο˙ για παράδειγμα, με την αγορά ενός διαμερίσματος όταν πια ένα δωμάτιο δεν είναι αρκετό για μια οικογένεια τριών γενιών.
Επεκτείνοντας το δίκτυο υγείας που αποτελείται από κοινοτικά κέντρα υγείας της γειτονιάς, η Σεκοσεσόλα εγκαινίασε το 2010 ένα μεγάλο νοσοκομείο στο Μπαρκισιμέτο, την πρωτεύουσα του κρατιδίου της Λάρα, στο που κατασκευάστηκε αποκλειστικά με δικά τους οικονομικά μέσα, χωρίς κρατικά ή τραπεζικά δάνεια. Εκεί παρέχονται υπηρεσίες συμβατικής αλλά και εναλλακτικής ιατρικής, όπως βελονισμός, υδροθεραπείες και άλλα.

Απόλυτη αυτονομία
Επειδή η Σεκοσεσόλα είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα οικονομίας αλληλεγγύης με εργασιακές σχέσεις διαφορετικές από τις καπιταλιστικές, θα μπορούσε να εμπνεύσει εργάτες και στην Ελλάδα όπου η αναζήτηση και εφαρμογή εναλλακτικών δρόμων έχει γίνει απολύτως απαραίτητη. Θα άξιζε λοιπόν να μάθουμε κάποια πράγματα για το «μυστικό» της επιτυχίας της. Το κύριο μήνυμα είναι η απόλυτη απόρριψη επιδότησης από πολιτικούς, κόμματα, από το κράτος, τις τράπεζες, τις εταιρείες και ούτω καθεξής, με σκοπό την διαφύλαξη της οικονομικής τους ανεξαρτησίας. Ό,τι χρειαστεί πρέπει να παραχθεί και να δημιουργηθεί με τον κόπο της εργασίας. Σύμφωνα με τα μέλη της Σεκοσεσόλα, η αποδοχή οικονομικής βοήθειας μακροπρόθεσμα οδηγεί σχεδόν πάντα σε εξαρτήσεις και διαφθορά και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται.
Προσπάθειες αντιγραφής του μοντέλου της Σεκοσεσόλα σε άλλες χώρες απέτυχαν σχεδόν καθολικά λόγω εξωτερικών επιδοτήσεων από διεθνείς οργανισμούς και κρατικά ιδρύματα.
Αλλά και στην ίδια την Βενεζουέλα το κίνημα των συνεταιρισμών αντιμετώπισε πολλά προβλήματα λόγω των κατά τα άλλα καλοπροαίρετων μέτρων της κυβέρνησης. Το 2004, ο Τσάβες, θέλοντας να προωθήσει την «τρίτη οικονομική στήλη» των συνεταιρισμών -δίπλα στις κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις- ξεκίνησε ένα πρόγραμμα υποστήριξής τους. Λόγω των φορολογικών πλεονεκτημάτων και των φτηνών δανείων για τους συνεταιρισμούς, μέσα σε λίγα χρόνια εμφανίστηκαν από το πουθενά εκατοντάδες χιλιάδες υποτιθέμενοι συνεταιρισμοί. Μετά από μερικά χρόνια το μεγαλύτερο μέρος αυτών των νέων συνεταιρισμών έκλεισαν. Το σύστημα δεν λειτούργησε και οδήγησε στην διαφθορά. Οι λίγοι που παραμένουν ακόμη μέχρι σήμερα είναι βασικά καπιταλιστικές εταιρείες χρησιμοποιώντας σαν έμβλημα την κίτρινη σφραγίδα με τα τρία πράσινα έλατα -το διεθνές σύμβολο των συνεταιρισμών.

Η γέννηση της… ουτοπίας
Η Σεκοσεσόλα αντιθέτως πέρασε από μια διαδικασία σχηματισμού που διήρκησε πάνω από 40 χρόνια. Ξεκίνησαν το 1967 με ένα γραφείο τελετών και την υπηρεσία τοπικής μεταφοράς. Τα λεωφορεία αυτά καταστράφηκαν σε ένα σαμποτάζ υποκινούμενο από πολιτικούς που είδαν στον συνεταιρισμό αυτόν έναν πολιτικό κίνδυνο, καθώς λειτουργούσε καλύτερα από τις δημόσιες υπηρεσίες. Έτσι, ο συνεταιρισμός βρέθηκε ξαφνικά με ένα τεράστιο χρέος που έπρεπε με κάποιο τρόπο να πληρωθεί. Γι’ αυτό οδηγήθηκαν στην ιδέα των παζαριών και στην ενσωμάτωση αγροτικών συνεταιρισμών στο γενικό δίκτυο. Τελικά, μετά από 2 δεκαετίες σκληρής δουλειάς και χαμηλής έως ανύπαρκτης χρηματικής αποζημίωσης για τα μέλη, κατάφεραν να ξεπληρώσουν το σύνολο του χρέους, αυξάνοντας από εκεί και έπειτα τους μισθούς και την επένδυση σε κοινωνικές υπηρεσίες. Συνεπώς, χρειάζεται φοβερή υπομονή και επιμονή για την ολοκλήρωση τέτοιων έργων. Όπως είπε και ο πολιτειολόγος Τζον Χολογουέι, όταν επισκέφθηκε την Σεκοσεσόλα:
Η επανάσταση είναι μια σούπα που μπορεί να μαγειρευτεί μόνο σιγοβράζοντας.
Κατά την γνώμη των εργατών της Σεκοσεσόλα, η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία δεν αποτελεί διέξοδο από την φτώχεια. Έτσι, ένα από τα σλόγκαν τους βασίζεται στο κινέζικο ρητό που λέει ότι
αντί να δίνεις ψάρι στον φτωχό, καλύτερο είναι να τον μάθεις να ψαρεύει.
Εκείνοι όμως το επεκτείνουν αυτό και λένε πως
δεν φτάνει να διδάξεις το ψάρεμα σε κάποιον, αλλά πρέπει να ψαρεύουμε όλοι μαζί
και μέσα από την κοινή εμπειρία μαθαίνουν συλλογικά και προχωράνε. Πράγματι, οι σύντροφοι και συντρόφισσες μορφώνονται μέσα από την εργασία. Υπάρχουν αρκετοί που δεν έχουν τελειώσει ούτε το δημοτικό, ξεκίνησαν στο χωράφι ή στο παζάρι και τώρα ασκούν την δουλειά του λογιστή, έμαθαν να οδηγούν ή έγιναν βελονιστές.

Οι δυσκολίες
Βέβαια δεν είναι όλα ρόδινα ούτε στην «ουτοπία» της Σεκοσεσόλα. Ένα μεγάλο πρόβλημα παρουσιάζεται με την «αυτο-εκμετάλλευση». Οι εργάτες δουλεύουν πάρα πολύ με ελάχιστα διαλείμματα, άδειες και λίγα ρεπό που συχνά οδηγεί σε προβλήματα υγείας.
Κανείς δεν ομολογεί ότι χρειάζεται ξεκούραση μήπως φανεί στους συντρόφους ως τεμπελιά. Όταν δεν υπάρχει αφεντικό, όλοι οι εργάτες γίνονται τα μάτια ενός συλλογικού αφεντικού και η κοινωνική πίεση είναι αποτελεσματική στην επιβολή πειθαρχίας.
Τέτοιες κριτικές προβληματίζουν τις συνελεύσεις, οι οποίες προσπαθούν να βρουν λύσεις μέσα από χρονοβόρες συζητήσεις. Γι’ αυτό και η Σεκοσεσόλα δεν είναι μια στατική οργάνωση αλλά ένας δυναμικός οργανισμός που αλλάζει και εξελίσσεται συνεχώς, βεβαίως μέσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, με αργό ρυθμό.
Αλλά θα μπορούσε γενικά να λειτουργήσει και διαφορετικά; Είναι δυνατή η ίδια απόδοση με λιγότερη δουλειά, λιγότερη πίεση και περισσότερες ελευθερίες; Θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό και στην Ευρώπη, όπου η ατομική ελευθερία είναι τόσο κεντρική;
Μπορούμε να μάθουμε πολλά από «τον Νότο». Ένα σημαντικό προτέρημα που έχει η Σεκοσεσόλα σε σχέση με ανάλογες δομές στην Ελλάδα, εκτός από μια γενικά πιο υποστηρικτική νομοθεσία, είναι ότι έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη αλυσίδα παραγωγής που τους ξελαφρώνει από μερικούς εξαναγκασμούς του καπιταλισμού, στον οποίο βεβαίως είναι ακόμα εκτεθειμένοι. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός μπορεί να θέσει και εναλλακτικούς συνεταιρισμούς σε σοβαρό κίνδυνο εάν δεν λάβουν επαρκή μέτρα όπως, για παράδειγμα, την δημιουργία ενός δικτύου εμπορίας με όρους αλληλέγγυας οικονομίας.

Εφόσον η Ελλάδα περνάει μια περίοδο παρόμοια με τις εμπειρίες πολλών χωρών της Λατινικής Αμερικής στις δεκαετίες του ’80 και ’90, ίσως μπορούμε να μάθουμε από τους τρόπους αντίδρασης και τις διεξόδους δημιουργικών και ανυπότακτων εργατών, ώστε να μην ξεκινήσουμε κι εμείς από το μηδέν, να μην κάνουμε τα ίδια λάθη και να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε ιδέες με τον δικό μας τρόπο που λειτούργησαν στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στην Βολιβία… ή στην Βενεζουέλα, στην προσπάθεια της ενίσχυσης της εργατικής εξουσίας στην κοινωνία και του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου στα μέσα παραγωγής.

Δαλιδά Ρεουβέν-Σεμία

μέλος της Επιτροπής Διεθνούς Αλληλεγγύης των I.W.W.