Βαρέλι δίχως πάτο ο ευτελισμός της εργοδοσίας στο ΣΑΛΑΝΤΙΝ

Απύθμενη υποκρισία και  κρεσσέντο θράσους και ευτελισμου από την”εναλλακτική”  εργοδοσία του Μεζεδοπωλείου ΣΑΛΑΝΤΙΝ.

Δεν φτάνει η απόλυση.Δεν φτάνουν τα όσα αναίταια και με ψευδή τρόπο καταμαρτυρά εις βάρος των τριών απολυμένων του καταστήματος.Δέν φτάνει  η ξεφτίλα να προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν με  αριστερό προφίλ και να ζητά από κόμματα και άλλους “προοδευτικούς”μαγαζάτορες να συνδράμουν.Δεν φτάνει καν η  εμμετική χρησιμοποιήση ενός προσωπικού τραγικού γεγονότος.Δεν φτάνει η χρησιμοποίση εντελταμένων κονδυλοφόρων.Δεν φτανει  ο οχετός λάσπης και ψευδολογίας εναντίον των τριών συνδικαλιστών και αλληλέγγυων σαν τον αναρχικό μπαμπούλα.Τελικά το θράσος και ο εξευτελισμός της εργοδοσίας του Σαλαντίν αποδεικνύεται σαν βαρέλι δίχως πάτο.Πόσο ακόμα πιο χαμηλά αναρωτιόμαστε? Διαβάστε τις ανακοινώσεις  της εργοδοσίας και φρίξτε με αυτήν την  εμμετική γκαιμπελίστικη προπαγάνδα

δύο καινούργια κείμενα που κυκλοφορούν στο ιντερνετ, ένα των αφεντικών του Σαλαντίν αλλά και ενός “καλού πελάτη” και κολλητού τους φίλου:
———-«Το θέμα εν ολίγοις έχει ως εξής: 


Το εστιατόριο Σαλαντίν είναι ατομική επιχείρηση της Βάιας Γεωργούλα με 12 άτομα προσωπικό. Στις 3 Ιανουαρίου απολύθηκε ένας μάγειρας για ανάρμοστη συμπεριφορά ενώ η εργοδότρια ήταν στο δεύτερο μήνα της κύησης. 

Στις 18 Ιανουαρίου απολύθηκαν άλλοι δύο εργαζόμενοι για τον ίδιο λόγο και ενώ η εργοδότρια νοσηλευόταν με ενδεχόμενη αποβολή.

Από τις 19 Ιανουαρίου βρίσκονται έξω από το μαγαζί αναρχικά σωματεία τα οποία έχουν αναρτήσει πανό, φωνάζουν συνθήματα, μπαίνουν στο μαγαζί, απειλούν με ύφος ΄Τι θα μας κάνεις΄ και μοιράζουν φυλλάδια, έχουν γεμίσει αφίσες τον Κεραμεικό, τα Εξάρχεια, το Κουκάκι, έχουν γεμίσει το διαδίκτυο με τις ανακοινώσεις τους, με αποτέλεσμα την δυσφήμηση του μαγαζιού και τη δημιουργία εκφοβισμού με μοναδικό αίτημα την άμεση επαναπρόσληψη η οποία όμως προϋποθέτει αποδοχή παράλογων οικονομικών αξιώσεων.

Αξίωναν επίσης όταν επαναπροσληφθούν την ώρα της εργασίας τους την απουσία της εργοδότριας, πράγμα που καθιστούσε αδύνατη την συνεργασία μαζί τους.
Στην επιθεώρηση εργασίας πήγαν 2 φορές ( 7/2 και 4/3) η οποία απέρριψε το αίτημά τους γιατί χωρίς στοιχεία ζητούσαν επαναπρόσληψη και τους παρέπεμψε στα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια.

Η εργοδότρια μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση απέβαλε στις 16 Φεβρουαρίου όντας στον 4ο μήνα της κύησης.

Στις 7 Μαρτίου έγινε η επερώτηση στη βουλή.

Επιπλέον τα όσα καταγγέλλονται από το κλαδικό σωματείο «Σερβιτόρων-Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού» και υιοθετούνται στο κείμενο της σχετικής επερώτησης, είναι ψευδή και ανυπόστατα και αν μη τη άλλο, αν τυχόν έχουν υπάρξει παρατυπίες , υπάρχουν αρμόδιες αρχές στις οποίες λογοδοτούν είτε εργοδότες είτε εργαζόμενοι. Το στυλ « ή με ξαναπαίρνεις στο μαγαζί ή στο κλείνω» μάλλον θυμίζει νταβατζή.

Είναι κρίμα οι 7 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που συνυπογράφουν να μην έχουν εξετάσει, αυτά που καταγγέλλουν στον υπουργό εργασίας και φυσικά δεν λαμβάνεται υπόψη ότι ένα μαγαζί όπου βιοπορίζονται 13 άτομα θα κλείσει από σαφώς μεθοδευμένες ενέργειες κάποιων ομάδων οι οποίες σαφώς χρησιμοποιούν μαφιόζικες και εκβιαστικές μεθοδεύσεις .

Προφανώς με τη δυσφήμιση που έχει γίνει, η δουλειά του καταστήματος έχει μειωθεί πάρα πολύ και η επιχείρηση οδηγείται σε κλείσιμο.

Τα σωματεία νίκησαν!»

 
 
 
———-
 
Τα έχω πάρει κρανίο!
Η Βάγια και ο Χρήστος (ή Capten όπως είναι γνωστός στον καλλιτεχνικό χώρο) είναι δύο πολύ καλοί μου φίλοι και έχουν ένα υπέροχο μαγαζί στον Κεραμεικό, το Σαλαντίν. Το Σαλαντίν είναι μακράν το πιο αγαπημένο μου στέκι στην Αθήνα. Εκεί δίνω όλα τα ραντεβού μου το πρωί για καφέ, εκεί πάω φίλους για να τους εντυπωσιάσω με το φαγητό, εκεί θα καταλήξω το βράδυ για ποτό, και τέλος εκεί διάλεξα να κάνω την πρώτη μου ατομική έκθεση. Εκτός από φοβερή και μερακλίδικη κουζίνα (και αστείες τιμές πραγματικά, με ένα 10άρικο το άτομο τρως τις απίστευτες γκουμερδιές και πίνεις ρακές μέχρι σκασμού) το μαγαζί έγινε γρήγορα στέκι φίλων από την Καλών Τεχνών αλλά και από το χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου. Έτσι όταν πηγαίνω ξέρω ότι πάντα θα συναντήσω κάποιο γνωστό.
Κάποια στιγμή τα παιδιά αναγκάστηκαν να απολύσουν ένα μάγειρα για ανάρμοστη συμπεριφορά.
Την πάτησαν όμως γιατί ο μάγειρας ήταν «αναρχικός». Το βάζω επίτηδες σε εισαγωγικά γιατί θέλω να πιστεύω ότι οι πραγματικοί αναρχικοί είναι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι με έντονη κοινωνική συνείδηση και όχι αυτό που θα διαβάσετε στη συνέχεια.
Η απόλυση του μάγειρα κινητοποίησε ένα σωματείο μαγείρων/σερβιτόρων που κι αυτό δηλώνει «αναρχικό» το οποίο και κήρυξε κανονικό πόλεμο στο Σαλαντίν.
Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω θα σας πω ότι για πάνω από 2 μήνες συγκεντρώνονται καθημερινά έξω από το μαγαζί με πανώ και ντουντούκες και μοιράζουν φυλλάδια.
Ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός: Να κλείσουν το μαγαζί.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί διάλεξαν να επιτεθούν σε ένα μικρό μαγαζί που το έχει ένα νεαρό ζευγάρι και δεν πάνε να την πέσουν στα μεγάλα σκυλάδικα της Ιεράς οδού πχ όπου ως γνωστόν σε όλα αυτά οι συνθήκες των εργαζομένων είναι κάτι παραπάνω από άθλιες και τα αφεντικά είναι τα περισσότερα άνθρωποι της νύχτας. Ο Κάπτεν δεν είναι κανένας μεγαλοεργολάβος, ένας καλλιτέχνης είναι και η Βάγια έκλεισε ένα μικρό μπακάλικο με βιολογικά προϊόντα εκεί κοντά για να ανοίξουν το Σαλαντίν. Δύο απλοί, καθημερινοί άνθρωποι είναι και άκρως αγαπητοί στον κύκλο τους.
Γιατί οι «αναρχικοί» διάλεξαν αυτούς για να βγάλουν το «ταξικό μίσος» τους πάνω τους;
Η ιστορία έχει και συνέχεια που θα σας πέσουν τα μαλλιά.
Η πρώτη «επίθεση» έγινε σε στρατηγική στιγμή. Οι «αναρχικοί» διάλεξαν σαν μέρα να στήσουν τα πανώ τους μια στιγμή που το μαγαζί ήταν ακέφαλο. Τη μέρα που η Βάγια, στο 2ο μήνα της εγκυμοσύνης της, μπήκε με επιπλοκές στο νοσοκομείο και έμεινε κάποιες μέρες και ο Χρήστος φυσικά ήταν μαζί της.
Στη συνέχεια η επίθεση συνεχίστηκε σε όλα τα μέτωπα: έφτιαξαν ιστοσελίδες, αναρτήσεις στο facebook, σε διάφορα blog, τύπωσαν διάφορα φυλλάδια, γέμισαν με αφίσες όλη την περιοχή και φυσικά υπήρχε μόνιμα μια μεγάλη ομάδα έξω από το μαγαζί με σκοπό να διώχνει τους πελάτες.
Η πρώτη μεγάλη τους «νίκη» ήταν 2 μήνες μετά όταν η Βάγια απέβαλε τελικά στον 4ο μήνα της εγκυμοσύνης της!
Η δεύτερη μεγάλη «νίκη» ήταν όταν έπεισαν 7 βουλευτές του Σύριζα να κάνουν ερώτηση στη Βουλή για το Σαλαντίν! Μα είναι δυνατόν; Η χώρα κοντεύει να βουλιάξει από τη διαφθορά και τα χρέη, τα εργασιακά δικαιώματα σε όλους τους χώρους έχουν καταπατηθεί όσο δεν παίρνει, ο κόσμος δουλεύει σε μεγάλες επιχειρήσεις για ένα κομμάτι ψωμί, κάνοντας απλήρωτες υπερωρίες και μην τολμώντας να πει κουβέντα και «αναρχικοί» και βουλευτές ασχολούνται με ένα μικρό εστιατόριο που στην τελική οι συνθήκες εκεί είναι άριστες; Όποιος έχει πάει στο Σαλαντίν ξέρει.
Τελικό αποτέλεσμα: Το Σαλαντίν πάει για κλείσιμο.
Η τελική «νίκη» των «αναρχικών» είναι κοντά. 13 άνθρωποι (τόσοι δουλεύουν στο Σαλαντίν) θα βρεθούν δρόμο. Και η Αθήνα (κι εγώ μαζί) θα στερηθεί μια μικρή όαση. Και αύριο θα ανοίξει στη θέση του ένα κυριλέ μπαρ από έναν άνθρωπο της νύχτας και σιγά σιγά ο Κεραμεικός θα γίνει Ψυρρή. Εξάλλου πολλοί έχουν βλέψεις σε εκείνη την περιοχή και όλα τα μικρά καφενεία της περιοχής δέχονται τραμπουκισμούς τελευταία. Όχι από «αναρχικούς» αλλά το αποτέλεσμα για όλους θα είναι το ίδιο.

Καί πρίν καλά καλά κυκλοφορήσει και προλάβει να διαβαστεί. η εργοδοσία του ΣΑΛΑΝΤΙΝάλλαξε τελικά την ανακοινωση σήμερα!!!Ακολουθεί η καινούργια ανακοίνωση:

Απάντηση της εργοδότριας του μεζεδοπωλείου Σαλαντίν στις καταγγελίες σχετικά με τις << εκδικητικές >> απολύσεις τριών υπαλλήλων.

Το μεζεδοπωλείο Σαλαντίν δεν είναι αυτοδιαχειριζόμενο στέκι κανενός. Πρόκειται για νόμιμη επιχείρηση που δίεπεται από συγκεκριμένους κανονισμούς, τους οποίους σαφώς και θέτει η εργοδότρια και με τους οποίους οφείλουν να συμμοφώνονται οι υπάλληλοι για την εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος. Οι κανονισμοί αυτοί είναι σύμφωνοι με την κείμενη νομοθεσία . Χιλίαδες χρόνια τώρα με αυτό τον τρόπο λειτουργούν όλες οι επιχειρήσεις, οργανισμοί , δημόσιοι και ιδιωτικοί τομείς του πλανήτη.
Οι εν λόγω υπάλληλοι αξιώνουν την επαναπρόσληψη τους στο Σαλαντιν απαιτώντας, όταν θα δουλεύουν να απουσιάζει η εργοδότρια! Γεγονός που καθιστά αδύνατη τη συνεργασία μαζί τους αλλά και καταμαρτυρά την πρότερη συμπεριφορά τους.
Οι πρώην εργαζόμενοι προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία έκρινε ως μόνα αρμόδια για την επίλυση της διαφοράς τα ποινικά και αστικά δικαστήρια.

Από τις 19 Ιανουαρίου οι εν λόγω υπάλληλοι έχουν κινητοποιήσει ομάδες του αναρχικού χώρου, οι οποίοι μοιράζουν φυλλάδια στους πελάτες του μαγαζιού και σε άλλα μαγαζία , τοιχοκολλούν αφίσες στο κέντρο της Αθήνας, αναρτούν ανακοινώσεις στο διαδίκτυο μιλώντας για εργασιακή εκμετάλευση, διατυμπανίζοντας τις <<εκδικητικές>>απολύσεις αλλά και εκφοβίζοντας την εργοδότρια με επικείμενη καταστροφή του μεζεδοπωλείου.

Το αποτέλεσμα είναι η παραπληροφόρηση του κόσμου, η δυσφήμιση της επιχείρησης αλλά και της εργοδότριας προσωπικά. Αυτά όλα δε, έχουν οδηγήσει στη μείωση των πελατών του καταστήματος με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Στο μεταξύ εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος για ποιό λόγο οι πρώην υπάλληλοι επιμένουν να επαναπροσληφθούν σε μια επιχείρηση της οποίας, όπως υποστηρίζουν, το αφεντικό τους εκμεταλλεύεται εργασιακά και οικονομικά;

Σε δημοκρατική χώρα ζούμε και είναι δικαίωμα του καθενός να διεκδικεί και να διαμαρτύρεται , ΟΜΩΣ σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για την άλλη πλευρά της εκμετάλλευσης. Αυτής που ως συνέπεια θα έχει να κλείσει το μεζεδοπωλείο και να μείνουν στο δρόμο 13 άνθρωποι. 13 άνθρωποι χωρίς εργασία από τις μεθοδευμένες και εκβιαστικές ενέργειες κάποιων ομάδων. Μήπως αυτό εν τέλει είναι εκδικητικό;

Σε κάθε περίπτωση σε μια ευνομούμενη χώρα αποκλειστικά αρμόδιο για την επίλυση τέτοιων διαφορών είναι μόνο τα Δικαστήρια και κανένας άλλος.

Τα συμπεράσματα δικά σας……

ΣαλαντινΜήνυμα για τα αφεντικά του Σαλαντίν
που άφησαν πελάτες του μαγαζιού
όταν έμαθαν για τις απολύσεις εργαζόμενων.Θα πρέπει να συλληφθουν οι πελάτες αυτοί σαν υπεύθυνοι για την διάχυση ….αναρχικών ιδεών…

Μία απάντηση στο “Βαρέλι δίχως πάτο ο ευτελισμός της εργοδοσίας στο ΣΑΛΑΝΤΙΝ

  1. Είναι Μεγάλες Κουφάλες και τα μικρά αφεντικά όσο και να το παίζουν θύματα και φουκαράδες. Και στη τελική άμα δε γουστάρουν να τα παρατήσουν και δρόμο, κανείς δεν τους έβαλε το στιλέτο στο λαιμό λέγοντας “ή θα γίνεις αφεντικό ή θα σε σφάξω στο γόνατο” 100% δική τους επιλογή να ανοίξουν το μαγαζάκι τους και για αυτό ας το βουλώσουν. Το χνώτο τους βρωμάει μικροαστίλα, και μόνο τη νοημοσύνη μας υποτιμούν με τα όσα λένε και γράφουν.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *