Για την υπόθεση των απολυμένων από τα φροντιστήρια Ανέλιξη

maskΣχετικά με την απαράδεκτη κατάθεση του μέλους μας, Γαβριήλ Λαμπάτου, στις 18/3 υπέρ της εργοδοσίας Α. Τσαρπαλή του φροντιστηρίου ΜΕ «Ανέλιξη» στην Ηλιούπολη

Στις 18/3/2014 στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, το μέλος μας, Γαβριήλ Λαμπάτος, προχώρησε σε
μία απαράδεκτη ενέργεια για μέλος του σωματείου μας, καταθέτοντας ως μάρτυρας
υπεράσπισης της εργοδοσίας Α. Τσαρπαλή του φροντιστηρίου ΜΕ «Ανέλιξη» στην Ηλιούπολη,
κατά των δίκαιων διεκδικήσεων 7 απολυμένων καθηγητών. Επιπρόσθετα στην κατάθεση του
καταφέρθηκε ενάντια στις δίκαιες κινητοποιήσεις υπεράσπισης των απολυμένων συναδέλφων
μας, στις οποίες συμμετείχε και το σωματείο μας. Τοποθετήθηκε απέναντι σε θεμελιώδους
σημασίας διεκδικήσεις για το ταξικό εργατικό κίνημα, όπως το θέμα της τήρησης ικανοποιητικών
για τους εργαζόμενους Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στους χώρους δουλιάς. Την κατάθεση
του αυτή, ο Γαβριήλ Λαμπάτος την πραγματοποίησε επικαλούμενος την ιδιότητα του ως μέλος
του σωματείου μας, ακόμα και το ΠΑΜΕ, στις δυνάμεις του οποίου ανήκει το σωματείο μας αλλά
ο εν λόγω συνάδελφος καμία σχέση δεν έχει μαζί του.
Η καθαρά φιλεργοδοτική κατάθεση του Γαβριήλ Λαμπάτου συνιστά, πέρα από πρωτοφανή
αντισυναδελφική πράξη, επιχείρηση συκοφάντησης και δυσφήμησης του ταξικού, κλαδικού
σωματείου μας. Εναντιώνεται στις αποφάσεις, στους σκοπούς, τα μέσα και τις επιδιώξεις του
σωματείου μας.
Ως εκ τούτου, το Δ.Σ. με απόφαση του στις 19/3 και σύμφωνα με το άρθρο 10 του
καταστατικού μας, καλεί το παραπάνω μέλος μας σε απολογία ενώπιον της προσεχούς Γ.Σ. με το
ερώτημα της οριστικής διαγραφής του. Επαναλαμβάνουμε την αλληλεγγύη του σωματείου μας
προς τους απολυμένους συναδέλφους της «Ανέλιξης», τη στήριξη που τους παρέχουμε ως προς
τις δίκαιες διεκδικήσεις τους απέναντι στην εργοδοσία.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ
Ο ΒΥΡΩΝ

22 Μαρτίου : Hμέρα αξιοπρέπειας και εξέγερσης στη Μαδρίτη. Σχετικά με τις Πορείες Αξιοπρέπειας

γράφει η blackgcat:

madrid22m

 

Χτες 22 Μαρτίου, ενώθηκαν στη Μαδρίτη οι λεγόμενες πορείες αξιοπρέπειας· μια πρωτοβουλία πολιτών που οδήγησε εδώ και ένα μήνα εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανούς, από όλα τα γεωγραφικά πλάτη της χερσονήσου, να ξεκινήσουν την πορεία διαμαρτυρίας ακόμα και πεζή.

Η πόλη της Μαδρίτης δέχτηκε τους διαδηλωτές που εξέφρασαν μία από τις δυναμικότητες διαδηλώσεις μετά το 2012, μια κραυγή για την οριακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Στο επίσημο site της πρωτοβουλίας αναφέρεται ότι οι διαδηλωτές έφτασαν τα 2 εκατομμύρια κόσμου!

madrid22m5.

Τα αιτήματά τους, όπως διατυπώνονται στο σχετικό μανιφέστο (βλ. παρακάτω), αναφέρονται στην ταπείνωση και στο αδιέξοδο της  ανεργίας και της μετανάστευσης, στις  εξώσεις, και στην πλειονότητα του φτωχοποιημένου ισπανικού λαού που το μέλλον του «υποθηκευτεί επ’ αόριστον». Αναφορά γίνεται, φυσικά, και στις πρόσφατες εξελίξεις, που θυμίζουν άλλες εποχές, σχετικά με το θέμα του περιορισμού των αμβλώσεων. Σε ένα όμως σύνθημα, συνοψίζεται η ουσία: «ψωμί, δουλειά και στέγη για όλους». Πολλά από τα συνθήματα που ακούστηκαν χτες το βράδυ από δρόμους της Μαδρίτης, είχαν αναφορά στο ταξικό χαρακτήρα που θυμίζει άλλες εποχές, γεγονός που επισημαίνεται από πολλούς σήμερα. Για όλους αυτούς τους λόγους, μα κυρίως γιατί, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, «μας έχουν κλέψει την ελευθερία»,  η φωνή τους διαπέρασε τα σύνορα  της Ισπανίας χτες.

madrid 22m4.

 

madrid 22m3

Φυσικά το κράτος καταστολής είχε οχυρωθεί για την αντιμετώπιση της λαϊκής οργής. Διαδηλωτές αναφέρουν ότι χρησιμοποιήθηκαν ισχυρά χημικά που είχαν να κάνουν την εμφάνισή τους χρόνια. Πραγματοποιήθηκαν 28 συλλήψεις και 100 τραυματισμοί (και μπάτσων)..

 

Για περισσότερες φωτογραφίες για τη διαδήλωση και την καταστολή:

https://www.flickr.com/photos/marchasdeladignidad/sets/72157642766691374/

 

 

Παραθέτουμε το Μανιφέστο της  Πρωτοβουλίας 22Μ :

Πηγή το επίσημο site της πρωτοβουλίας :

http://marchasdeladignidad.org/

 

Προκήρυξη  Πορείες 22M ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Πορείες για την αξιοπρέπεια Μαδρίτη, 22 Μαρτίου

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΕΞΩ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ

ΨΩΜΙ , ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, οριακή, έκτακτης ανάγκης για την κοινωνία, που μας καλεί να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Το να έχεις τα χέρια σου για να δουλέψεις, να έχεις ένα επάγγελμα, να έχεις διάθεση και δυνατότητα να εργαστείς χειρωνακτικά ή πνευματικά και να μη βρίσκεις μια αξιοπρεπή εργασία είναι ταπεινωτικό. Γίνεται σπατάλη του συλλογικού ταλέντου μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ’ αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχασαν το σπίτι τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από το να γίνεται έξωση σε μια οικογένεια, μόνο για να τροφοδοτηθεί η ακόρεστη απληστία των ασυνείδητων τραπεζιτών. Τους τραπεζίτες αυτούς τροφοδοτούν τα κράτη υπηρέτες της τρόικας σε βάρος της εργατικής τάξης που γίνεται ολοένα και φτωχότερη και των πιο ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Στο μεταξύ, οι εργοδότες, εκμεταλλευόμενοι το δράμα της μαζικής ανεργίας, σφίγγουν τα λουριά με τη μείωση των μισθών, και τη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας όσων ακόμα έχουν δουλειά. Οι εργαζόμενοι αυτοί, μπροστά στη δύσκολη κατάσταση , δεν μπορούν ούτε να αμφισβητήσουν το ρόλο τους των απλών θυμάτων εκμετάλλευσης του κεφαλαίου. Το σύστημα προσπαθεί να μας υποχρεώσει να δείχνουμε ευγνωμοσύνη στους επιχειρηματίες τους οποίους μετατρέπει σε ευεργέτες της κοινωνίας. Είναι ώρα να μοιραστούμε την εργασία και τον πλούτο, και οι εργαζόμενοι να μπορούν να αισθάνονται κύριοι του μέλλοντός τους. Η νεολαία μας δεν έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια ζωή αξιοπρεπή με τις σημερινές πολιτικές και αναγκάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό όπως παλιότερα οι γονείς και οι παππούδες μας. Λέμε όχι στο πατριαρχικό σύστημα που μας ωθεί σε περασμένες εποχές, στερώντας μας το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το σώμα μας, και μας αρνείται τη δυνατότητα να αποφασίζουμε αν θέλουμε ή όχι να γίνουμε μητέρες, επιβάλλοντάς μας την επιστροφή στο σπίτι για να αφοσιωθούμε στο μωρό. Υποφέρουμε από τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΡΡ (Λαϊκού Κόμματος) με επιταγή της Τρόικας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή), που αποτελούνται από την κλοπή των δικαιωμάτων και τη γενική φτωχοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Οι πολιτικές αυτές βασίζονται στην πληρωμή ενός παράνομου χρέους, που δεν έχουν συνάψει οι πολίτες, αλλά είναι προϊόν της αισχροκέρδειας των τραπεζών και των υπερβολών των διαφόρων κυβερνήσεων. Ιδιωτικοποιούν ότι είναι κερδοφόρο ενώ περικόπτουν τον προϋπολογισμό για την υγεία, την παιδεία, την εξάρτηση, τις δημόσιες συγκοινωνίες. το νερό, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, κοινωνικές υπηρεσίες, κτλ …πράγμα που επηρεάζει αρνητικά τα πολιτικά μας δικαιώματα. Κοροϊδεύουν τους ηλικιωμένους που έχουν υποστεί τεράστια απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης, ενώ βλέπουν τις οικονομίες μιας ζωής να εξαφανίζονται από την τραπεζική απάτη των προνομιούχων και άλλων ποινικών χρηματοοικονομικών προϊόντων. Η κυβέρνηση του PSOE (Σοσιαλιστικού Κόμματος) με τη βοήθεια του PP(Λαϊκού Κόμματος), τροποποίησε το άρθρο 135 του Συντάγματος για να δοθεί προτεραιότητα στην πληρωμή του χρέους έναντι των δικαιωμάτων και αναγκών των ανθρώπων. Το δικαιολόγησαν λέγοντας ότι είχαμε ζήσει πάνω από τις δυνατότητές μας και έπρεπε να έχουμε λιτότητα και επομένως, ήταν επιτακτική ανάγκη να μειώσουμε το έλλειμμα. Ωστόσο, δεν έγινε καμία περικοπή όταν ήρθε η ώρα να δοθούν δεκάδες χιλιάδες εκατομμυρίων ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι. Εκμεταλλεύονται την κρίση για να περιορίσουν τα δικαιώματά μας. Οι πολιτικές αυτές των περικοπών προκαλούν βάσανα, φτώχεια, πείνα ακόμα και θανάτους και όλα αυτά για να συνεχίσουν οι τράπεζες και η οικονομική εξουσία να έχουν μεγάλα οφέλη εις βάρος της ζωής μας. Γιατί μας έχουν κλέψει την ελευθερία. Στον καπιταλισμό περισσεύουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Είναι ένα σύστημα που αναζητά αποκλειστικά το ιδιωτικό όφελος λίγων και μας οδηγεί αμείλικτα σε μια περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή ανυπολόγιστης σημασίας. Για την πλειοψηφία της κοινωνίας αυτή η κρίση-απάτη σημαίνει ένα γιγαντιαίο ανθρώπινο δράμα. Ωστόσο, για μία ασήμαντη μειοψηφία αποτελεί μεγάλη επιχείρηση. Και όταν διαμαρτυρόμαστε, πάντα παίρνουμε την ίδια απάντηση : καταστολή και ποινικοποίηση του ταξικού συνδικαλισμού και των κοινωνικών κινημάτων. Είναι ένα σύστημα που χρειάζεται την καταστολή για να διατηρηθεί και πρέπει να νικηθεί με τους αγώνες στο δρόμο. Η αποσύνθεση του καθεστώτος που προέκυψε από το Σύνταγμα του 78 είναι φανερή εξ αιτίας των ίδιων στοιχείων που υπάρχουν από τη γέννησή του, το οποίο δημιουργήθηκε εναντίον του λαού, είναι διαβρωμένο από τη διαφθορά και δεν έχει καμία νομιμότητα. Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας, τα έχουν κλέψει για να προωθήσουν τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας και να εξασφαλίσουν τα οφέλη τους, οι ίδιοι αυτοί που μας έχουν φέρει στην κατάσταση αυτή της κοινωνικής εξαίρεσης, βασιζόμενοι στη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, στη δραστική μείωση της σύνταξης των ηλικιωμένων μας, στην κατάσχεση των σπιτιών μας το κλείσιμο των επιχειρήσεων, στην απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Οι διάφορες κυβερνήσεις βρίσκονται εκτός του νόμου, μετατρέπουν σε επιχειρήσεις τα δικαιώματα που τόσο κόστισαν για να κατακτηθούν και υποστηρίζουν τη διαφθορά, γεγονός εκτεταμένο αλλά όχι ανεξάρτητο από το οικονομικό σύστημα, που εντάσσεται στην ίδια τη δομή αυτής της κοινωνίας και είναι απαραίτητη για την ανάπτυξή της. Τόσο οι διαφθορείς όσο και οι διεφθαρμένοι αποτελούν μέρος του άδικου αυτού συστήματος παραγωγής και κατανομής του πλούτου. Καλούμε τους λαούς να ασκήσουν την κυριαρχία τους υψώνοντας τη φωνή από κάτω προς τα πάνω, δημοκρατικά, για τη δημιουργία μιας συνταγματικής διαδικασίας που να εγγυάται πραγματικά τις δημοκρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα να αποφασίζουν και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου. Από την ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ 22Μ, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να αρθρώσουμε μια κινητοποίηση ενωτική, μαζική και συντριπτική εναντίον των πολιτικών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μια κινητοποίηση ενάντια στην πληρωμή του χρέους, για αξιοπρεπή εργασία, για το βασικό εισόδημα, τα κοινωνικά δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στις περικοπές, στην καταστολή, για μια κοινωνία ελεύθερων ανδρών και γυναικών, μια κινητοποίηση ενάντια σε ένα σύστημα, ένα καθεστώς και κυβερνήσεις που μας προσβάλλουν και δε μας εκπροσωπούν. Απαιτούμε, επομένως, να φύγουν. Να φύγει η κυβέρνηση και το ΡΡ, και επίσης, όλες οι κυβερνήσεις που περιορίζουν τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, όλες οι κυβερνήσεις που συνεργάζονται με τις πολιτικές της Τρόικας. Γι’ αυτό καλούμε να γεμίσουμε με αξιοπρέπεια και εξέγερση τη Μαδρίτη, πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους, στις 22 Μαρτίου. Τη μέρα αυτή, θα φτάσουμε στη Μαδρίτη, οι πορείες από όλα τα γεωγραφικά πλάτη της Χερσονήσου και καλούμε τους κατοίκους της Μαδρίτης να βγουν στο δρόμο και να ενωθούν με αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

 

Ανταπόκριση από την παρέμβαση στην ΔΟΥ Παγκρατίου 18/3

paremvasi eforia pagkrati

Η συνέλευσή μας δραστηριοποιείται, εδώ και χρόνια, στα πεδία της ελεύθερης μετακίνησης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, των επανασυνδέσεων ρεύματος και νερού, του μπλοκαρίσματος ελεγκτών Μ.Μ.Μ. και εργολάβων αποκοπών Δ.Ε.Η και Ε.ΥΔ.Α.Π., της κατάργησης χαρατσιών και της συλλογικής άρνησης πληρωμών. Η δράση μας είναι αυτοοργανωμένη, οριζόντια και αδιαμεσολάβητη, πέρα και έξω από κόμματα και κάθε λογής θεσμικούς παράγοντες.

Την Τρίτη 18/3/14 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στη ΙΖ’ Εφορία Παγκρατίου ενάντια στην τρομοκρατία των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων με τη συμμετοχή συλλογικοτήτων από τα Ανατολικά, αλληλέγγυων και γειτόνων.

Η ΙΖ’ Εφορία συγκεντρώνει το Δικαστικό και το Ελεγκτικό τμήμα των περιοχών Παγκρατίου, Βύρωνα, Καισαριανής, Ιλισίων και Ζωγράφου. Από τη συγκεκριμένη υπηρεσία εκδίδονται οι εντολές πλειστηριασμών και κατασχέσεων που αφορούν κατοίκους των γειτονιών μας.

Από τις 10 το πρωί που αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε στο καθορισμένο σημείο της ανοιχτά καλεσμένης προσυγκέντρωσής μας στην πλατεία Βαγγέλη Μαρτάκη, στο Βύρωνα, η αστυνομική παρουσία ήταν αισθητή. Η αστυνομία μας ακολούθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μας προς την Εφορία όπου μοιράζαμε κείμενα που καλούσαν στην παρέμβαση φωνάζοντας συνθήματα. Κατά την άφιξή μας εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τείχος αστυνομικής δύναμης που απαγόρευε την είσοδό μας στο κτήριο με εντολή του προϊστάμενου της Εφορίας! Αντιδρώντας στην απαγόρευση απαιτήσαμε την ελεύθερη πρόσβασή μας στο γραφείο του Εφόρου, υπεύθυνου των εντολών κατασχέσεων και πλειστηριασμών.

Η βίαιη απώθησή μας από τις αστυνομικές δυνάμεις δε στάθηκε ικανή να εμποδίσει αρκετούς από εμάς να μπούμε στο κτήριο. Στο διάδρομο του 4ου ορόφου που βρίσκεται το γραφείο του, συναντήσαμε, τελικά, τον εν λόγω «κύριο», εκφραστή των πολιτικών επιλογών του υπουργείου οικονομικών και της κυβέρνησης που μας αντιμετώπισε με την προκλητική συμπεριφορά του. Στην ερώτησή μας: «πως είναι δυνατόν να υπογράφεις κατασχετήρια και να βγάζεις σπίτια στο σφυρί στη σημερινή συνθήκη εξαθλίωσης;», προστατευμένος από τους ένστολους φρουρούς του, απάντησε με θράσος: «ναι, τα υπογράφω, είναι τιμή μου και νοιώθω υπερήφανος που κάνω καλά τη δουλειά μου». Μετά την προκλητική απάντησή του, του κάναμε ξεκάθαρο ότι δεν θα ανεχτούμε καμία κατάσχεση , κανένα πλειστηριασμό που αφορά τον απλό κόσμο, στις γειτονιές μας. Του αναφέραμε με τον πιο σαφή τρόπο πως αυτός αλλά και άλλοι σαν κι αυτόν θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.

Κατά την έξοδό μας, μια διμοιρία Υ.ΜΕ.Τ. είχε ήδη παραταχθεί αποκλείοντας την είσοδο της Εφορίας. Αφού απαιτήσαμε την άμεση αποχώρησή της, βγήκαμε και, ενωμένοι με αυτούς που είχαν παραμείνει έξω από το κτήριο, αναχωρήσαμε πραγματοποιώντας πορεία στους δρόμους των γειτονιών μας.

Όταν η κρατική αδικία επιβάλλεται με βία και καταστολή, όταν για μια τοπική παρέμβαση στην Εφορία της γειτονιάς καλείται ένας μικρός στρατός από Υ.ΜΕ.Τ., ΔΙΑΣ και περιπολικά με πρόθεση να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίστασης από τα κάτω τότε η καθημερινή δράση των αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα σε κάθε γειτονιά θα γίνει ο τρόμος τους!

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΦΟΡΙΑΣ, ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΒΥΡΩΝΑ, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ, ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ, ΖΩΓΡΑΦΟΥ

http://syneleysigiadraseisenantiastaxaratsiavpk.squat.gr/

Συντονιστικό Δράσης :: Ποτέ δουλειά την Κυριακή! – παρέμβαση στο Mall (Μαρούσι) [Σαβ.22/3]

Ανταπόκριση από την παρέμβαση στο Mall στο Μαρούσι το Σάββατο 22/3 από το “Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια”παρέμβαση στο Mall2

Το πρωί του Σαββάτου 22/3 πραγματοποιήθηκε στο εμπορικό κέντρο Mall στο Μαρούσι μια ακόμα από τις προγραμματισμένες κεντρικές παρεμβάσεις του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια. Η παρέμβαση ξεκίνησε κατά τις 10πμ από το ανώτερο επίπεδο του εμπορικού κέντρου με μαζικό μοίρασμα κειμένων και -σε πολλές περιπτώσεις- σύντομες συζητήσεις μέσα στα καταστήματα και στους διαδρόμους με εργαζόμενες, εργαζόμενους και καταναλωτικό κοινό. Στη συνέχεια, κατά τις 11.30πμ βρισκόμενοι πλέον στο κατώτερο επίπεδο του Mall (2ο υπόγειο) κινηθήκαμε στους διαδρόμους εν είδει πορείας με πανό, συνθήματα και μοίρασμα κειμένων, μέχρι την έξοδο όπου ολοκληρώθηκε η παρέμβαση. Παράλληλα κολλήθηκαν και αφίσες στην περιοχή του ηλεκτρικού σταθμού Νερατζιώτισσα.

παρέμβαση στο Mall1

Και κάποια από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν:

ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ // ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΚΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ // ΜΗ ΣΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ

ΤΟ SUCCESS STORY TO ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΑ // ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΒΙΤΡΙΝΕΣ ΛΟΥΣΑΤΕΣ – ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ

ΟΥΤΕ ΣΤΟ MALL – OYTE KAI ΠΟΥΘΕΝΑ // ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ – ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ // ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΩ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ // ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΑΙ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΓΑΖΙ // ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ ΨΩΜΙ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ // ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ

 

* ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων: Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

* επόμενη συντονιστική συνάντηση-συνέλευση του Συντονιστικού Δράσης: Τρίτη 1/4 στις 6.30μμ στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)παρέμβαση στο Mall3

 

 

γενική ενημέρωση για το Συντονιστικό Δράσης > εδώ / για επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

Το κείμενο του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια βρίσκεται εδώ

Τέλος, η αφίσα του Συντονιστικού Δράσης που κολλιέται ήδη σε αρκετές γειτονιές και σε εμπορικά καταστήματα του κέντρου και της περιφέρειας της Αθήνας βρίσκεται εδώ

παρέμβαση στο Mall4

ανταπόκριση από την προηγούμενη κεντρική παρέμβαση στο AthensMetroMall στον Αγιο Δημήτριο από το “Συντονιστικό Δράσης” [Παρ.7/3]

ανταπόκριση από προηγούμενη κεντρική παρέμβαση σε εμπορικά καταστήματα του κέντρου και στην Ερμού από το “Συντονιστικό Δράσης” [Σαβ.15/3]

 

“Ιστορίες μνημονιακής τρέλας” ή αλλιώς εμπειρίες εργαζομένων στα προγράμματα voucher

Εντός του Απριλίου θα ξεκινήσει το νέο πρόγραμμα voucher του ΟΑΕΔ για νέους έως 29 ετών. Με αφορμή την ανακοίνωση αυτή, σκεφτήκαμε να σας “γνωρίσουμε” λίγο καλύτερα τον κόσμο των voucher-άδων, αναπαράγοντας κάποιες εμπειρίες των εργαζομένων στα προγράμματα voucher.

Οι “ιστορίες μνημονιακής τρέλας” -όπως οι ίδιοι τις αποκαλούν- είναι αναπαραγωγή από το site των V for Voucherades :  http://vforvoucherades.blogspot.gr/

v

Οι ιστορίες των voucher-άδων είναι ανώνυμες για την προστασία των εργαζόμενων από τις οποιεσδήποτε διαθέσεις εργοδοτών ή ΚΕΚ…
 
  
ο Α.
Εγώ ξεκίνησα το πρόγραμμα αρχές Οκτώβρη. Γνώριζα από την αρχή ότι τα χρήματα θα μπουν σε 2 δόσεις. Το θεωρητικό επίδομα το πληρώθηκα 30 Δεκέμβρη. Σχετικά γρήγορα σε σχέση με τους άλλους, ανήκω στους τυχερούς.
Ξεκίνησα την ωφέλεια μου σε ένα φροντιστήριο ως φιλόλογος, αυτό που έχω σπουδάσει. Δεν ήρθε κανένας επόπτης από το ΚΕΚ για έλεγχο ενώ αντίθετα μία μέρα έσκασε μύτη ο ΟΑΕΔ. Εκείνη την ώρα έκανα διάλειμμα και έλειπα από τη δουλειά γιατί είχα πάει στη τράπεζα. Γύρισα μετά από 15 λεπτά και ο αρμόδιος από τον ΟΑΕΔ το μόνο που έλεγξε ήταν εάν είμαι εγώ που δουλεύω εκεί και το παρουσιολόγιο.
Το Γενάρη ξεκίνησε κι άλλος Voucheras, στον οποίο ήρθε το χαρτί του στρατού για να παρουσιαστεί. Το Μάρτη μπαίνει φαντάρος ενώ η πρακτική του τελειώνει 5 Μάη. Ο εργοδότης μας, μου λέει, έλα εσύ στη θέση του και θα δηλώνεσαι και θα υπογράφεις στη θέση του άλλου!!!Και γιατί να μην το κάνω, εσείς στη θέση μου το ίδιο δε θα κάνατε; Εφόσον δεν υπάρχει κανένας έλεγχος; Ακόμα και ο ΟΑΕΔ που εμφανίστηκε δεν έκανε σωστά τη δουλειά του.
 
 
 
η Κ. Ξεκίνησα την ωφέλεια μου τέλος Γενάρη σε ένα site. Γενικά οι συνθήκες εργασίας είναι καλές. Με τα ΚΕΚ φυσικά δεν υπάρχει καμία συνεννόηση. Όταν τελειώσαμε τη θεωρητική κατάρτιση τους ρώτησα αν είναι συνεπής στις πληρωμές τους και γέλασαν!!! Μου είπαν, όταν ξεκινήσεις τη πρακτική μη παίρνεις κάθε μέρα τηλέφωνο να ρωτάς πότε θα μπουν τα λεφτά. Το πότε θα πληρωθούμε βέβαια, δεν το γνωρίζουν.
 
ο Γ. Εγώ ξεκίνησα την ωφέλεια μου στη Vodafone. Εγώ και άλλοι 10 Voucherades. Μετά τη πρακτική με κράτησαν με 4μηνη σύμβαση 6ωρο. Βέβαια δούλευα 12ωρα και 13ωρα και πληρωνόμουν υπερωρίες σε κουπόνια Σκλαβενίτη, Πλαίσιο, Hondos κ.α. Καινούρια πατέντα αυτή! Γενικά το κλίμα δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για τους Voucherades. Από τα 10 άτομα κράτησε μόνο 2-3 άτομα. Τα χρήματα τα πήρα μετά από 4 μήνες.  
 
η Λ. 
Εγώ πήγα στο ΙΕΚΕΜ ΤΕΕ. Τα θεωρητικά ήταν σε γενικές γραμμές καλά και τώρα κάνω πρακτική σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο. Τη πρακτική τη βρήκα μόνη μου, το ΚΕΚ δε βοήθησε καθόλου.
 
η Ε. Η όλη ιστορία ξεκινάει με τα γνωστά Voucher. Έκανα τα χαρτιά μου για τα Voucher, γίνομαι δεκτή από το πρόγραμμα και παράλληλα είχα κάνει τα χαρτιά μου και σε κοινωφελή πρόγραμμα. Προσωπικά προτιμώ να πάω σε κοινωφελή και όταν το είπα στο ΚΕΚ ξεκίνησε ο πόλεμος… 
Ισχυρίζονται ότι άμα φύγω από τα Voucher δε θα φτάσουν τα άτομα για να γίνει τμήμα και εξαιτίας μου θα φύγουν 4 άτομα, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Έχει ξεκινήσει μια συστηματική πίεση, όχι γιατί τους ενδιαφέρει τι θα κάνω αλλά για να μην χάσουν τα λεφτά που παίρνουν ανά άτομο και αφορολόγητα παρακαλώ!!
 
ο Μ. 
Εγώ είμαι σε Κοινωφελή πρόγραμμα. 
Υπέγραψα αναγγελία πρόσληψης αρχικά και μετά πρόσληψη το οποίο φυσικά δεν αναφέρει περαιτέρω εργασιακά δικαιώματα μόνο ονοματεπώνυμο και την εταιρία δεν είναι δηλαδή κάποια σύμβαση εργασίας. Τα χρήματα τα παίρνουμε σε 3 δόσεις, η πρώτη 40% του χρηματικού ποσού, η δεύτερη 50% και η τρίτη 10%. Η τελευταία δόση άργησε 5 ολόκληρους μήνες. 
Εμείς στα κοινωφελή δεν έχουμε κανένα δικαίωμα ως εργαζόμενοι, δε δικαιούμαστε καμία άδεια, δε μπορούμε ούτε να αρρωστήσουμε καθώς δε δικαιούμαστε αναρρωτική.
 
 η Ε.
Εγώ ανήκω στους τυχερούς του προγράμματος αυτού. Είμαι μηχανικός έργων υποδομής και κάνω τη πρακτική μου σε μια ναυτιλιακή εταιρία. Ποτέ δε μπορούσα να φύγω στην ώρα μου. Με κρατούσαν παραπάνω και μου πρόσφεραν 300 ευρώ για τις υπερωρίες. Δε τα δέχτηκα φυσικά! Προσπαθούσα να φύγω, όποτε μπορούσα, στην ώρα μου. 
Πριν από 2 βδομάδες με φώναξε ο υπεύθυνος και μου ανακοίνωσε ότι θέλουν να με κρατήσουν στην εταιρία. Με ρώτησε πόσα χρήματα θέλω για να  του απαντήσω, πόσα μου προσφέρετε! Μου ξεστομίζει ένα μισθό των 501 (!) ευρώ  (που για ναυτιλιακή εταιρία είναι ε-λ-ά-χ-ι-σ-τ-α). «Εγώ για 500 ευρώ δε κάθομαι» ,του απαντάω. Μου χαμογελάει και μου λέει έτσι σε θέλω!! Αργότερα μου ανακοίνωσε ότι με δέχονται για 900 ευρώ μισθό! Για να λέμε και κάτι θετικό και χαρούμενο που βγήκε από το πρόγραμμα αυτό!!
 
 ο Β.
Δεν έχω καμία εμπειρία ακόμα από τη πρακτική ωφέλεια μου . Βρίσκομαι στη φάση της θεωρητικής κατάρτισης και έχουν ξεκινήσει από τώρα τα παρατράγουδα. Οι καθηγητές έχουν αρχίσει τη κατήχηση ότι η αγορά είναι πολύ σκληρή και ανταγωνιστική και ότι όσο αφορά το ωράριο πρέπει να καθόμαστε παραπάνω και να μη λέμε και κουβέντα. 
Μας φουσκώνουν τα μυαλά ότι θα γίνουμε οι επόμενοι προϊστάμενοι και ηγέτες αυτής της χώρας. Στο τμήμα μου όλα τα παιδιά είναι πτυχιούχοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με μεταπτυχιακά και όλων μας τα όνειρα είναι να βρούμε δουλειά στο τομέα μας. Για να δούμε….
 
η Μ.
Τα ΚΕΚ είναι άχρηστα!! Όχι μόνο σε αυτό που πήγα εγώ ,αλλά γενικά ΟΛΑ!! Δε με βοήθησε κανένα να βρω πρακτική στο τομέα μου. Πήγα σε διάφορα ΚΕΚ καθώς και σε ημερίδα που είχε διοργανωθεί που συμμετείχαν τα μεγαλύτερα ΚΕΚ στην Ελλάδα για να βρω δουλειά. Όλοι μου απαντούσαν ότι το επάγγελμα μου είναι πολύ εξειδικευμένο ενώ υπάρχει εδώ και 40 ολόκληρα χρόνια. Η όλη αντιμετώπιση από το ΚΕΚ που συνεργάστηκα ήταν μετά από 3 ή 4 συνεντεύξεις που είχα κάνει να γελάνε και μου λένε ,”ξέρεις πόσα βιογραφικά έχω να στείλω και να, θα σε βάλω εδώ στη στοίβα με τους υπόλοιπους…”.
Τα θεωρητικά ήταν άχρηστα ,αν και δε με χάλασε καθόλου να πληρώνομαι και να παίζω παιχνιδάκια με πλαστελίνες! Και, τέλος εκτός ότι τα ΚΕΚ έχασαν τη σύμβαση μου και τα έριξαν σε μένα, δεν έχει γίνει κανένας έλεγχος από κανέναν. Σκεφτείτε, η υπεύθυνη προσωπικού στην εταιρία μου τόσο καιρό έστελνε το παρουσιολόγιο σε άλλο ΚΕΚ και δεν έχει ενδιαφερθεί να πάρει κανένας τηλέφωνο να δει τι γίνεται!
 
η Χ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Έκανα την αίτηση μόνη μου μέσω internet και μόλις είδα ότι είχα επιλεγεί, τότε απευθύνθηκα σε ΚΕΚ. Είχα καταλάβει από νωρίς τι κυνηγητό και τι ψέμματα έλεγαν στους υποψηφίους για να «κλείσουν» τον πελάτη πριν καν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα. Γιατί για τα ΚΕΚ πελάτες είμαστε. Κάνω λοιπόν μία πρώτη συζήτηση με την υπεύθυνη του ΚΕΚ, η οποία μου προτείνει μία θέση της αρεσκείας μου σε γνωστή εταιρεία.
 
Συμφωνούμε, δεν περνάω καν από συνέντευξη (ανησυχητικό) και επιλέγομαι από την εταιρεία. Η εταιρεία είχε δύο παραρτήματα και η συμφωνία ήταν να δουλέψω στο παράρτημα που ήταν κοντά στον τόπο κατοικίας μου. Υπογράφω τη σύμβαση και πηγαίνω στη δουλειά. Πρώτη μέρα λοιπόν με το άγχος στο κόκκινο, καταφτάνω και διαπιστώνω ότι κανείς δε με περίμενε! Αφού πέρασε κανα δίωρο μέχρι να αποφασίσουν τί θα με κάνουν λαμβάνω τηλεφώνημα από τον υπεύθυνο προσωπικού, ο οποίος μου λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν υπάρχει δουλειά για μένα στο συγκεκριμένο παράρτημα και να μεταφερθώ στο άλλο παράρτημα (2μιση ώρες από το σπίτι μου) όπου εκεί θα έχω σαφείς αρμοδιότητες.
 
Γίνομαι έξω φρενών, καλώ το ΚΕΚ και αρχίζω να ωρίομαι. Ευτυχώς το ΚΕΚ σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας με υποστήριξε. Η σύμβαση που είχα υπογράψει όριζε ξεκάθαρα το χώρο διεξαγωγής της πρακτικής μου και μάλιστα, είχα προειδοποιήσει το ΚΕΚ ότι δε θα υπέγραφα εάν ο τόπος δεν υπήρχε ρητά μέσα στη σύμβαση. Αφού λοιπόν μία εβδομάδα -μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο- δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ (απολύτως τίποτα, απλά δήλωνα παρουσία) μεταφέρθηκα στο τμήμα που επρόκειτο να δουλέψω.
 
Όσον αφορά το κομμάτι των αρμοδιοτήτων, «λάντζα» έβγαλα, δουλειά ενός έτους που είχε συσσωρευτεί επειδή ήταν πολύ αγγαρεία για να ασχοληθεί κανείς. Έμαθα πράγματα, δε μπορώ να πω πολλά, αλλά έμαθα. Κυρίως έμαθα να μην τα παίρνω όλα στα σοβαρά, ούτε πολύ προσωπικά. Οι voucherάδες ήταν γενικά παιδιά ενός κατώτερου Θεού, που οι «παλιοί» δεν έκαναν τον κόπο να γνωρίσουν ή να μεταδώσουν γνώση. Αλλά αυτός είναι ο ιδιωτικός τομέας, το έμαθα και αυτό.
 
Ο επόπτης του ΚΕΚ ούτε καν εμφανίστηκε… Ούτε τηλεφωνικά δε μιλήσαμε. Εγώ επικοινώνησα με το τμήμα προσωπικού μπας και με κρατήσουν με τη συνέχεια του προγράμματος αλλά η εταιρεία δεν κράτησε κανέναν με το πρόγραμμα.
 
Όσο για τα χρήματα, την εκπαίδευση την πληρώθηκα 4 μήνες περίπου μετά και τώρα περιμένω το ποσό της πρακτικής. Από το ΚΕΚ λαμβάνω μία έλλειψη προθυμίας για εξυπηρέτηση αλλά είναι λογικό καθώς πήραν από εμένα το voucher και έβαλαν πλώρη για άλλους κατόχους voucher… Και εις άλλα με υγεία….

 

εργασιακό δελτίο #3 απο το omnia sunt communia

redblack smallΔιήμερο απεργιακών κινητοποιήσεων,Τετάρτη και Πέμπτη πραγματοποίησε η ΑΔΕΔΥ. Αλλες δυο απεργίες πυροτεχνήματα σαν αυτες που μας έχει συνηθίσει τόσο η ίδια όσο και η έταιρη γραφειοκρατική συνδικαλιστική ένωση ΓΣΕΕ.
Η ΑΔΕΔΥ για την τιμή των όπλων αντιδρά στις απολύσεις, στο καθεστώς διαθεσιμότητας, αλλά και στις αξιώσεις της τρόικας για τα εργασιακά. Στις κινητοποιήσεις συμμετείχαν με τριήμερη απεργία (Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή) η ΟΛΜΕ, καθώς χθές Σάββατο έληγε το καθεστώς διαθεσιμότητας για τους εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων στα επαγγελματικά λύκεια και πλέον θα τελούν υπό απόλυση. Στην απεργία συμμετείχε και η ομοσπονδία των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία ΠΟΕΔΗΝ.

redblack smallΠαράλληλα, κοινή πορεία την Πέμπτη στην Αθήνα πραγματοποίησαν Συνταξιούχοι και απεργοί του Δημοσίου που διαδήλωσαν για την Υγεία.
Αντίστοιχα, στη Θεσσαλονίκη, συγκέντρωση και πορεία πραγματοποίσαν οι απεργοί δημόσιοι υπάλληλοι με κύριο αίτημα να αποσυρθεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που προβλέπει και νέες απολύσεις απο την κατάργηση Οργανισμών.

redblack smallΕν τω μεταξύ,γενική απεργία για τις 9 Απριλίου καλούν συνδικάτα, σωματεία και εργατικά κέντρα.

redblack smallAλλο ένα ατύχημα γιά εμάς εργοδοτική δολοφονία αυτή την φορα στην Θήβα.Συγκεκριμένα τραγική κατάληξη είχε η πτώση ενός 65χρονου εργάτη που εγκλωβίστηκε σε πηγάδι στην περιοχή του Αγίου Λουκά στη Θήβα.

Ο άτυχος 65χρονος βρέθηκε στο ξεσκέπαστο πηγάδι, κατά τη διάρκεια χωματουργικών εργασιών για την ανέγερση οικοδομής, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο.

redblack smallΤην ανάκληση τρομοκρατικής απόλυσης τραυματιοφορέα στο νοσοκομείο Παπαγεωργιου στην Θεσσαλονικη διεκδικούν  εργαζόμενοι του νοσοκομείου.


redblack smallΜε σφοδρότητα και ένταση συνεχίζεται το μπαράζ διώξεων αλλά και η βιομηχανία δικών σε βάρος στελεχών των  εργατικών σωματείων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Την Πέμπτη σε μια ακόμα δίκη που έγινε, το κατηγορητήριο ήταν τόσο εξόφθαλμα ανυπόστατο που το μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά αναγκάστηκε να αθωώσει τους συνδικαλιστές. Ωστόσο,παραμένει οξύτατο πρόβλημα , καθώς οι συνδικαλιστές καλούνται να αντιμετωπίζουν κατά μέσο όρο 5 δίκες τη βδομάδα!Την  Παρασκευή η ακροαματική διαδικασία συνεχιστήκε με μάρτυρες κατηγορίας.

redblack smallΤην Τετάρτη σοβαρό εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στο Ορυχείο Μαυροπηγής της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα.Το ατύχημα έγινε μετά τα μεσάνυχτα όταν ένα ημιφορτηγό λόγω μηχανικού προβλήματος κινήθηκε προς τα πίσω, . Ο συνοδηγός, 8μηνίτης στο Λιγινιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας με ειδικότητα ηλεκτρολόγου, αμέσως μόλις κατάλαβε τι γινόταν άνοιξε την πόρτα και πήδηξε, με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να σωθεί την τελευταία στιγμή. Το αυτοκίνητο σύρθηκε για 20 περίπου μέτρα και έπεσε σε πρανή περίπου 8 μέτρων

redblack smallΣυνεχίζονται οι απεργιακές κινητοποιήσεις  που είχαν ξεκινήσει από τη  προηγούμενη Δευτέρα οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση «ELBISCO»του  ομιλου Φιλίππου,με αίτημα την υπογραφή Σύμβασης Εργασίας. Η εργοδοσία αρνείται να συζητήσει με το σωματείο και θέτει εκβιαστικά ως όρο να σταματήσει η απεργία.
Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι 3ωρες στάσεις εργασίας στην αρχή κάθε βάρδιας για την υπογραφή διμερούς Σύμβασης Εργασίας από τους εργαζομένους της επιχείρησης «ΑΛΛΑΤΙΝΗ», που ανήκει επίσης στον όμιλο Φιλίππου.

redblack smallΕπίσης με αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που να διασφαλίζει τα κεκτημένα της τελευταίας , διεκδικούν και οι εργαζόμενοι στα πρακτορεία Τύπου. Το σωματείο των εργαζομένων στα πρακτορεία τύπου έχει αποφασίσει να συνεχίσει τις κινητοποιήσεις, στέλνωντας ένα μύνημα στην εργοδοσία η οποία συνεχίζει την αδιάλλακτη στάση της, αναβάλλοντας διαρκώς την συνάντηση με τη διοίκηση του σωματείου.Ετσι εχουν εξαγγείλει προειδοποιητικές στάσεις εργασίας την Τετάρτη 26/3 ενώ την ίδια ώρα θα πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς.

redblack smallΤις κινητοποιήσεις τους συνεχίζουν και οι υπάλληλοι της πολιτικής αεροπορίας του αεροδρομίου Μακεδονίας.Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται  για την ιδιωτικοποιήση των περιφερειακών αεροδρομίων

redblack smallΣτο ξενοδοχείο Αστόρια της Θεσσαλονικης οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι πιέστηκαν  προκειμένου να υπογράψουν ιδιωτικά συμφωνητικά προκειμένου να πληρωθουν τα δεδουλευμένα που τους οφειλει η εργοδοσία απο το 2010.Με τα συμφωνητικά αποδέχονται να πηρωθούν τα δεδουλευμένα που τους οφείλουν οι εργοδότες  σε 36 δόσεις.

Τέλος συνεχίστηκε τηνredblack small Παρασκευή η δίκη των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», μετά από τη διακοπή της περασμένης Παρασκευής. Οι χαλυβουργοί αντιμετωπίζουν διώξεις, μηνύσεις και στημένες κατηγορίες από την εργοδοσία και τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που η ίδια έχει στήσει.. Κατηγορούμενοι είναι οι 6 απεργοί που συμμετείχαν στη βάρδια της περιφρούρησης τα χαράματα της 20ής Ιούλη 2012, κατά την επέμβαση των ΜΑΤ και συνελήφθησαν έξω από την πύλη. Μαζί τους δικάζονται άλλοι 18 χαλυβουργοί και μια γυναίκα απεργού, που είχαν μηνυθεί στη διάρκεια της πολύμηνης απεργίας από το μηχανισμό της εργοδοσίας.

Παρέμβαση και μοίρασμα κειμένων στον πρώην ΕΟΠΥΥ (Βόλος)

ΕΟΠΥΥ (Βόλος)

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ-ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

 

 

 

Η ΑΔΕΔΥ για 19 και 20 Μαρτίου προκήρυξε μία ακόμη 48ωρη απεργία «τουφεκιά» την οποία δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να προετοιμάσει και να οργανώσει, τη στιγμή που σε λίγες μέρες οι δημόσιοι υπάλληλοι (εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες), που το προηγούμενο διάστημα είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, θα απολυθούν. Μια διαθεσιμότητα που επίσης αντιμετωπίζουν 8500 γιατροί, υγειονομικοί υπάλληλοι και διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων και η κυβέρνηση ως εκφραστής των συμφερόντων και των ορέξεων του Κεφαλαίου θα κινηθεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και θα στείλει χιλιάδες κόσμο να προστεθούν στη λίστα των εκατομμύρια ανέργων της κοινωνίας.
Απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό και στη γενικευμένη επίθεση του Κεφαλαίου, τα δικά μας μέσα και τρόποι αγώνα δεν ανταποκρίνονται στα δεδομένα και στις ανάγκες της εποχής. Ταυτόχρονα με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, σε μια σειρά από εργασιακούς χώρους η επίθεση παίρνει όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά. Συνδικαλιστές απολύονται, δικαιώματα αφαιρούνται, ρεπό και αργίες πάνε περίπατο. Πολλές φορές η απεργία έρχεται ως απάντηση αλλά στις εποχές που βρισκόμαστε κανένας μεμονωμένος αγώνας ενός εργασιακού χώρου δεν μπορεί να σταθεί όρθιος σε μια συνολική κατάσταση. Η εργατική τάξη πρέπει να βρει τρόπους να συνδέσει τις επιμέρους μάχες της, να δώσει κεντρικά χαρακτηριστικά στον αγώνα της, να κάνει τις διεκδικήσεις των αναγκαιοτήτων της δικιά της υπόθεση και να τελειώσει με τις λογικές της ανάθεσης που επικρατούν στο εσωτερικό της: Η εργατική τάξη πρέπει να αλλάξει δομές.
Το εργατικό κίνημα πρέπει σε κάθε χώρο εργασίας τη δυσαρέσκεια, που έχει απέναντι στους ξεπουλημένους εργατοπατέρες, να τη μετατρέψει σε ουσιαστική ρήξη με το γραφειοκρατικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλάζοντας τους συσχετισμούς και δημιουργώντας δομές που εκφράζουν την τάξη μας και τα συμφέροντα της. Ως εργάτες πρέπει να πάρουμε τα σωματεία στα χέρια μας και οι ίδιοι να σχεδιάσουμε από τη βάση τους αγώνες μας. Η ανάθεση του σχεδιασμού των αγώνων σε κάποιο ΔΣ και η αναμονή-ανάθεση οι ξεπουλημένοι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν και να οργανώσουν τις κινητοποιήσεις μας, σημαίνουν εκ νέου αποτυχίες, βήματα πίσω, απολύσεις, τσάκισμα των δικαιωμάτων μας, μειώσεις μισθών και περεταίρω κλέψιμο όσων μας ανήκουν (δωρεάν Υγεία, Παιδεία κτλ). Χρέος μας να σχεδιάσουμε την ταξική μας αντεπίθεση ενάντια στα σχέδια των οικονομικών μας δυναστών, με όπλο μας το συνδικαλισμό και τις εργατικές μας δομές, συνδέοντας τους αγώνες σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο στη βάση των κοινών κι ενιαίων ταξικών μας συμφερόντων.
Στις επερχόμενες απεργίες και κινητοποιήσεις, απεργούμε και κατεβαίνουμε μαζικά στο δρόμο. Φιλοδοξούμε να μετατρέψουμε την ηττοπάθεια σε ευκαιρία. Γιατί κάθε φορά που οι εργάτες βρίσκονται μαζί στον δρόμο είναι μια υπέροχη ευκαιρία. Κόντρα στις μεθοδεύσεις του Κράτους και του Κεφαλαίου που μας θέλουν δούλους, χωρίς δικαιώματα και ενάντια στις συνδικαλιστές και κρατικές ελεγχόμενες γραφειοκρατίες, που κρύβονται μπροστά στα προβλήματα της τάξης μας, απεργούμε, βρισκόμαστε στον δρόμο, δημιουργούμε τις συνθήκες για τις κεντρικές μας μάχες, που οφείλουν να ακολουθήσουν. Παλεύουμε για την τάξη μας και την χειραφέτηση μας, προετοιμάζουμε την Γενική Απεργία που θα παραλύσει και θα ρίξει το καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

 

– ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΣΠΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ

 

-ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ \
-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ 
-ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
http://rocinante-volou.blogspot.gr/2014/03/blog-post_20.html#more

Θεσσαλονίκη / Επιτροπή Δράσης Δυτικών Συνοικιών- Εκδήλωση – συζήτηση: Η θανάσιμη απειλή της ανεργίας. Μέτρα προστασίας των ανέργων

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΡΑΣΗΣ ΔΥΤΙΚΑ 21-3-2014ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  21  ΜΑΡΤΙΟΥ 2014  στις 7μμ
στο ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 
             
 Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: 
Η ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.
   ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ.
 
Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, σε πλήρη συνεργασία με την Τρόικα έχει βάλει ως στόχο την μετατροπή μας σε σύγχρονους δουλοπάροικους. Με μια σφοδρή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, έχει οδηγήσει σε  εξαθλίωση μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ειδικά σε περιοχές όπως οι δυτικές συνοικίες, όπου το φαινόμενο παίρνει εφιαλτικές διαστάσειςΧιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα –ενώ  η ανεργία καλπάζει στο 28,4%– νέα κλεισίματα σχολείων, νοσοκομείων και κοινωνικών υπηρεσιών, νέες μειώσεις συντάξεων, εφάπαξ και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.Ουσιαστικά πρόκειται για ένα νέο μνημόνιο-άσχετα αν δεν το ονομάσουν έτσι- ακόμα πιο επώδυνο από τα προηγούμενα.
-ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ
-ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ -ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Η επίθεση τους εναντίων μας όμως δε σταματά  μόνο στην παιδεία. Πλέον βάζουν χέρι στην ακίνητη περιουσία και τους τραπεζικούς λογαριασμούς μας, ξεκινώντας κατασχέσεις σε σπίτια και καταθέσεις για όσους χρωστούν πάνω από 300€.
Τέλος έχουν αφήσει χιλιάδες οικογένειες χωρίς ρεύμα, με τραγικά αποτελέσματα όπως τη δολοφονία της μικρής Σάρας στους Αμπελόκηπους. Επίσης χιλιάδες είναι και οι ανασφάλιστοι, λόγω ανεργίας ή αδυναμίας καταβολής των ασφαλιστικών τους εισφορών.
Για όλα τα παραπάνω, αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία της περιοχής  μας πρέπει να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και να δράσουμε ομαδικά και συντονισμένα. Να μην αφήσουμε να πεταχτούν οικογένειες στο δρόμο. Να προστατέψουμε όσους απειλούν οι σύγχρονοι μαυραγορίτες  Με συμμετοχή σε απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις, αποκλεισμούς, διαμαρτυρίες, να βάλουμε ένα φρένο στην διάλυση της ζωής μας. Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Ήδη του τελευταίους μήνες προβήκαμε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειεςώστε αρκετοί κάτοικοι στους Αμπελόκηπους, τον Εύοσμο, τη Νεάπολη, τη Σταυρούπολη κτλ, να αποκτήσουν πρόσβαση στο ρεύμα, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και μετά από 2 χρόνια! 
Τηλεφωνήστε άμεσα στο τηλ. 2310265730, σε περίπτωση που
γνωρίζεται περιστατικά με κομμένα ρεύματα, με απειλές
κατασχέσεων σπιτιών και καταθέσεων.
 
Με τη δική μας δράση και αγώνα παντού να επιβάλλουμε:
·   Απαγόρευση των  κατασχέσεων  κατοικιών και  καταθέσεων. Κανείς χωρίς ρεύμα, κανείς χωρίς ασφάλιση
·   Κατάργηση των μνημονίων και των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων.
·   Διαγραφή του χρέους, να χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα για να βελτιώσουμε την ζωή μας.
·   Υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών/υπηρεσιών.
·   Υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΡΑΣΗΣ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ
Επικοινωνία: Τηλ: 2310265730,  epitropidrasis@gmail.com,epitropidrasis.blogspot.gr

Στη μάνα και στην αδερφή σου που απολύονται μιλάς……… Σχετικά με τις απολύσεις εκπαιδευτικών και βίντεο από το σωματείο Περικλής

by blackgcat

Το σχέδιο για την απίσχναση μέχρι εξαέρωσης του κοινωνικού κράτους καλά κρατεί. Μετά τις βίαιες αλλαγές στην υγεία, μεθοδεύτηκε και η διάλυση του δημόσιου σχολείου. Αύριο 22 Μαρτίου ολοκληρώνεται το καθεστώς διαθεσιμότητας και απολύονται εκατοντάδες εκπαιδευτικοί.

Οι εκπαιδευτικοί που έχουν βγει στο δρόμο  διεκδικώντας όχι μόνο τις θέσεις εργασίας τους, αλλά και την αποτυχία του σχεδίου εμπορευματοποίησης του δημόσιου σχολείου. Η αντίδραση του κράτους καταστολής φάνηκε στις 15/3 αλλά και χτες στην κατάληψη από τους εκπαιδευτικούς του πολιτικού γραφείου  του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης. «Στη μάνα και στην αδερφή σου που απολύονται μιλάς!» αλλά η καταστολή κωφεύει…..

Παραθέτουμε το βίντεο κάλεσμα του συλλόγου εκπαιδευτικών Περικλής σχετικά με τις σημερινές κινητοποιήσεις και την αξιολόγηση.

http://www.syllogosperiklis.gr/

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Co21dSNZCI0[/youtube]

 

 

 

 

διεθνεις εργασιακες ειδησεις απο το δελτίο αντιπληροφόρησης 1431

  1. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα απήργησαν την Τρίτη σε αρκετά κρατίδια της Γερμανίας, με κύριο αίτημα αυξήσεις στους μισθούς
  2. Απεργιακές κινητοποιήσεις για τη μισθοδοσία ξεκίνησαν οι εργάτες στα δύο εργοστάσια της αυτοκινητοβιομηχανίας Τογιότα στην περιοχή Μπινταντί της Ινδίας.
  3. Απεργία πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στην Κόκα Κόλα της Ισπανίας, ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου και την απόλυση όλου του προσωπικού.
  4. Στους δρόμους κατέβηκαν οι κάτοικοι της Αυστραλίας τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποιώντας πορείες, συλαλλητήρια και συνελεύσεις μπροστά και γύρω από το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της χώρας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στις κυβερνητικές αποφάσεις
  5. Μεγάλη σύνοδος των κινημάτων της Κολομβίας, ενδυναμωμένη από την πρόσφατη απεργία, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο, αντιπροσωπεύοντας κοινότητες μικροκαλλιεργητών, τοπικές κοινότητες, ιθαγενικές και αφρο-κολομβιανικές οργανώσεις και κοινωνικά κινήματα. Περισσότερες διεθνείς ειδήσεις:http://www.1431am.org/deltio

ΛΑΡΚΟ – Συμπαράσταση στο ΙΚΑ Αταλάντης “Όλοι μαζί να αντισταθούμε”

λαρκο

Τη συμπαράστασή τους στους εργαζομένους στο ΙΚΑ Αταλάντης δηλώνουν έμπρακτα οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ. Σήμερα 20/3 πραγματοποιήθηκε 4ωρη στάση εργασίας,10:00 έως 14:00, και εκτός βάρδιας από 11:00-15:00, καθώς επίσης και παράσταση διαμαρτυρίας στο ΙΚΑ Αταλάντης.

Ακολουθεί η σχετική ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Λάρυμνας:

Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

Συμπαραστεκόμαστε στους εργαζόμενους συναδέλφους του ΙΚΑ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ , στην προσπάθεια να μείνει το ΙΚΑ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ στο ΔΗΜΟ μας .
Αντί η ζωή των κατοίκων της Λοκρίδας να είναι πιο απλή , τα κυβερνητικά σχέδια συνεχίζονται μαζί με την Τρόικα .
Συρρικνώνουν τον τόπο μας , αιχμαλωτίζουν τη ζωή μας και καταστρέφουν τη Λοκρίδα ,
δημιουργούν παράκεντρα και κέντρα αποφάσεων στη Λαμία και στην Αθήνα.
Μπορούν ακόμα και σήμερα να καταλάβουν πόσοι πληθυσμιακά κάτοικοι εξυπηρετούνται από το ΙΚΑ Αταλάντης ;  Εξυπηρετείται το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ –
η Λάρυμνα – Μαλεσίνα – Μαρτίνο – Αταλάντη και τα γύρω χωριά της Αταλάντης.
Οι ευθύνες είναι μεγάλες.
Οι πολιτικοί μας έχουν ευθύνη για το κατάντημα της Περιφέρειας και των επαρχιών .
Τώρα , που πολλοί θα τάξουν λαγούς με πετραχήλια , τους λέμε ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Αυτή η στάση έχει και την έννοια του ιατρείου μας που πολλοί προσπάθησαν να το δώσουν , αλλά του έδωσαν άλλο πατέρα και το «ΠΕΔΥ» έγινε ΤΕΡΑΣ.
Αν δεν αντιδράσουμε από κοινού , τότε θα μας τα πάρουν όλα στις μεγάλες πόλεις για να κάνουν πολιτική και να μοιράζουν οφίτσια στους δικούς τους πελάτες.
Να αντισταθούμε όλοι για να έχουμε κέρδος τις ζωές μας και τις υπηρεσίες μας στον τόπο μας . Πάνε να στεγνώσουν την τοπική αυτοδιοίκηση , να σαλαμοποιήσουν τα πάντα.
Οι κύριοι της Αθήνας πρέπει να καταλάβουν ότι όλα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι.
Έχουν χρέος να λειτουργήσει και η επαρχία.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

Την  ΠΕΜΠΤΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 θα πραγματοποιηθεί 4ωρη στάση εργασίας από 10:00 έως 14:00 . Οι συνάδελφοι εκτός βάρδιας , θα απεργήσουν από 11:00-15:00.
Να είμαστε όλοι παρόντες την ΠΕΜΠΤΗ 20/03/2014 στο ΙΚΑ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ , να συμπαρασταθούμε μαζί με τους εργαζόμενους .
Το ΙΚΑ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ είναι κομμάτι και των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.
Τώρα είναι οι υπάλληλοι του ΙΚΑ , αύριο εμείς .
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ!

http://somatiolarcosel.blogspot.gr/

ερωτήσεις-απαντήσεις για το πλάνο 30/900

67849_712611002104303_955079994_nMετά την πρώτη παρουσίαση της λογικής του πλάνου 30/900 στην Aθήνα πέρυσι τον Δεκέμβρη διάφορα έχουν ειπωθεί και γραφτεί εναντίον, στη συντριπτική πλειοψηφία τους επιφανειακά, πρόχειρα και κακόβουλα. Oι επεξηγήσεις που ακολουθούν στη συνέχεια με τη μορφή ερωτήσεων / απαντήσεων (α μέρος) είναι πιθανόν άχρηστες σε εκείνους κι εκείνες που είναι πραγματικά εργάτες και εργάτριες και όχι αυτοδιορισμένοι «συνήγοροι της εργατικής τάξης»…. Ωστόσο … ας υπάρχουν!

Eρώτηση: Γιατί «30 ώρες ο βασικός χρόνος εργασίας»;

Aπάντηση: Tον τελευταίο 1,5 χρόνο, και εξαιτίας του είδους «αντιμετώπισης της κρίσης» που ακολουθούν τα εντόπια αφεντικά και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, έχει επιδεινωθεί ακραία εκείνο που συνέβαινε ήδη εδώ και τουλάχιστον δυο δεκαετίες: το «μοίρασμα της εργασίας» (του χρόνου εργασίας) προς όφελος των εργοδοτών. Tο φάσμα αυτού του μοιράσματος είχε στην μια του άκρη την «μερική απασχόληση» (με διάφορους τύπους αμοιβής) και στην άλλη του άκρη τις «υπερωρίες» που σταδιακά γίνονταν όλο και πιο «υποχρεωτικές». O τυπικά κατοχυρωμένος χρόνος εργασίας των 40 ωρών την εβδομάδα (5 ημέρες επί 8 ώρες) είχε αναθεωρηθεί ουσιαστικά πολύ πριν το 2008, τόσο στην «πραγματική αγορά εργασίας» όσο και στη σχετική νομοθεσία. H «κρίση» έχει επιτρέψει αυτόν τον συγκεκριμένο δρόμο κατανομής και εκμετάλλευσης της εργασίας να γίνει το ένα απ’ τα βασικά υπερόπλα των εργοδότων, και η πόλωση εκτείνεται πια απ’ την μαζική ανεργία στην μία άκρη και την καταναγκαστική εργασία (την υποχρεωτική πειθαρχία στα ωράρια που θέλουν τ’ αφεντικά, ακόμα και απλήρωτα) στην άλλη.
Eν τω μεταξύ, εκείνο που υποστηρίζουμε σαν βασικό στοιχείο της «κρίσης» τόσο στην αόρατη εικοσαετία της όσο και στην ορατή κορύφωσή της μετά το 2008, είναι ότι η «παραγωγικότητα της εργασίας» (δηλαδή: το τι είμαστε σε θέση να παράγουμε σε μια ώρα δουλειάς) έχει τουλάχιστον διπλασιαστεί σ’ όλον τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο, ανάμεσα στο 1974 και στο 2007. O διπλασιασμός είναι επίσημη παραδοχή των αφεντικών… H δική μας εκτίμηση καθώς και τα στοιχεία που είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, δείχνουν τουλάχιστον τριπλασιασμό. Kαι μάλιστα αυτή η εκρηκτική μεγέθυνση της «παραγωγικότητάς» μας ως εργατών είναι η ίδια σ’ όλους τους τομείς, απ’ τις αγροτικές εργασίες και τον δευτερογενή ως τις υπηρεσίες. Aυτό σημαίνει πως αυτά που το 1974 παράγονταν με 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα, το 2008 παράγονταν σε 20 (επίσημη παραδοχή των αφεντικών) ή και σε 13.
Όχι μόνο οι εργάτες και εργάτριες πουθενά δεν έχουν ωφεληθεί τίποτα απ’ αυτήν την εκρηκτική αύξηση της ίδιας τους της παραγωγικότητας, αλλά επιπλέον, (εξαιτίας των πραγματικών συσχετισμών δύναμης στον ταξικό ανταγωνισμό, είτε τοπικά είτε στο σύνολο του αναπτυγμένου καπιταλιστικά κόσμου) η κατανομή του χρόνου εργασίας εκ μέρους των αφεντικών λειτουργεί σα μόνιμος εκβιασμός σε βάρος μας. Το ΘEΛOYME NA ΔOYΛEYOYME ΛIΓOTEPO σαν βασική μας απαίτηση έχει εξαφανιστεί απ’ τον ορίζοντα και τις συνειδήσεις (μας). Tο «30», λοιπόν, του πλάνου 30/900, έχει στόχο να επαναφέρει στο κέντρο των σκέψεων και των δράσεων ημών των εργατών και των εργατριών την συλλογική, ταξική απαίτηση εκείνου που ήταν πάντα κομβικό για τις συνειδήσεις μας: την γενική μείωση για όλους και όλες του χρόνου εργασίας.

Eρώτηση: Γιατί «900 ο βασικός καθαρός μισθός»;

Aπάντηση: Yπάρχουν άραγε σήμερα μισθωτοί που αγνοούν «πόσο» και «τι» είναι ο βασικός μισθός; NAI – δυστυχώς! Oρισμένοι επιτήδειοι μάλιστα διαδίδουν ότι το πλάνο 30/900 επιδιώκει την MEIΩΣH των μισθών (που είναι πάνω από 900 ευρώ…)
O βασικός μισθός είναι ο μισθός του ανειδίκευτου, και ρυθμίζεται απ’ τις γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Eπίσημα, σήμερα, είναι 650 ευρώ («καθαρά», για 40 ώρες δουλειά την εβδομάδα), αλλά ήδη έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο, και μάλιστα επίσημα. Στον τουρισμό, και (με χωριστό νόμο) για όσους / όσες είναι κάτω από 25 χρονών. Σ’ αυτή τη δεύτερη περίπτωση, με την εφεύρεση του «μαθητευόμενος» (τι «μαθητευόμενος» όμως αφού έτσι κι αλλιώς ορίζεται κάποιος σαν «ανειδίκευτος»;) έχει πάει στα 530 ευρώ – πάντα για 40 ώρες δουλειά την βδομάδα. Kαι ούτε κουβέντα τι συμβαίνει στις «μαύρες» σχέσεις εργασίας, ή στις συγκεκαλυμμένες μορφές μισθωτής εργασίας («μπλοκάκια», κλπ) ή σε ότι αφορά μετανάστες / μετανάστριες· εδώ επί 20 τουλάχιστον χρόνια.
Tο σημαντικό είναι ότι πάνω σ’ αυτόν τον «βασικό μισθό» των «ανειδίκευτων» υπολογίζονται τόσα χρόνια OΛOI OI MIΣΘOI, όλων των μισθωτών. Eκείνοι, δηλαδή, που λόγω κάποιας «ειδικότητας» πληρώνονταν στην πρώτη τους δουλειά 1000 ευρώ «καθαρά», έπαιρναν τόσα επειδή, ακριβώς, ο «βασικός» ήταν 650… Eάν ο «βασικός» ήταν 800, τότε ο δικός τους μισθός θα ήταν υψηλότερος.
Mε άλλα λόγια, ο «βασικός μισθός» δεν αποτελεί το διαχωρισμένο χαμηλό «εισόδημα» κάποιων «άτυχων» αλλά την ΓENIKH BAΣH KOΣTOΛOΓHΣHΣ του συνόλου των μισθωτών. Όταν ανεβαίνει ο «βασικός» του «ανειδίκευτου» ανεβαίνουν όλοι οι μισθοί των «ειδικευμένων»· όταν πέφτει ο «βασικός» πέφτουν όλοι.
Στη λογική του πλάνου 30/900 λοιπόν, τα 900 ευρώ σαν βασικός καθαρός μισθός (για 30 ώρες δουλειά την εβδομάδα) είναι ο προσδιορισμός, με τα σημερινά δεδομένα, αυτής της «γενικής βάσης» 2,5 έως 3 φορές πιο ψηλά από εκεί που πέσει σήμερα. Kαι σαν τέτοιος, αφορά το σύνολο των εργατών, είτε «παίρνουν περισσότερα» (από 900 ευρώ, αλλά για περισσότερες ή πολύ περισσότερες ώρες δουλειάς) είτε όχι, είτε δουλεύουν είτε όχι.

Eρώτηση: Δεν είναι «οικονομισμός» το 30/900;

Aπάντηση: Eκείνοι που μιλάνε για «οικονομισμό» κάνουν σκόπιμα το εξής: αποκόβουν το «900» απ’ το «30», και ύστερα αντιλαμβάνονται το «900» σα …. σκέτα λεφτά. Στη λογική του πλάνου 30/900 όμως συμβαίνει το αντίθετο. Πρώτον, το «30» είναι αδιαχώριστο απ’ το «900» και το ανάποδο. Δεύτερον, τόσο το «30» όσο και το «900» είναι πολύ περισσότερα από απλά νούμερα. Eίναι η επιστροφή, στην καρδιά των σκέψεων και των δράσεών μας σαν εργατών, και μάλιστα «εν μέσω κρίσης», της απόλυτας κεντρικότητας που έχει η εργασία (δηλαδή η εργατική τάξη) μέσα στον καπιταλισμό. Σα σχέση αντίθετων συμφερόντων, σαν σχέση σύγκρουσης, σε ότι αφορά αυτές τις δύο διαστάσεις (της σύγκρουσης): τον χρόνο εργασίας, και την «τιμή» της.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυία για να καταλάβει κανείς ότι σαν (αριθμητική) περιγραφή το 30/900 είναι πολύ περισσότερα από «φράγκα». Kαι γι’ αυτό προκαλεί σε διάφορους εκνευρισμό. Tο 30/900, για παράδειγμα, επειδή αφορά άμεσα το σύνολο της τάξης μας και όχι μόνο κάποιο τμήμα της, ξεπερνάει ριζοσπαστικά κάθε υπαρκτό ή μελλοντικό διαχωρισμό ανάμεσα σε «ντόπιους» και «ξένους», σε «νέους» και «παλιούς» (μισθωτούς), σε «άντρες» και «γυναίκες», σε «ειδικευμένους» και «ανειδίκευτους»… όλα τα κόλπα διαχωρισμού και εσωτερικών σχισμάτων μεταξύ των εργατών. Tο ότι το πλάνο 30/900 μπορεί να το κάνει αυτό με χειροπιαστό, ενιαίο, άμεσο τρόπο είναι «οικονομισμός»;
Mπορούμε να πούμε κι άλλα επ’ αυτού· τα αφήνουμε για μελλοντικό γύρο «ερωτήσεων και απαντήσεων»…

Eρώτηση: Δεν είναι «ρεφορμισμός» το 30/900;

Aπάντηση: Mιλώντας με εννοιολογική ακρίβεια, είναι! Eπειδή, ακόμα κι όταν θα είμασταν σε θέση να το επιβάλλουμε (δηλαδή μετά από πάρα πολύ ιδρώτα και αίμα…) οι σχέσεις εκμετάλλευσής μας απ’ τα αφεντικά δεν θα είχαν αλλάξει. O καπιταλισμός θα έμενε στη θέση του, το ίδιο και τ’ αφεντικά, το ίδιο και η απόσπαση της υπεραξίας, η πραγματοποίησή της, κλπ κλπ.
Aυτό, φυσικά, καθόλου δεν σημαίνει ότι το 30/900, επειδή είναι «ρεφορμιστικό», θα μας … παραχωρηθεί αύριο ή μεθαύριο!!! Σημαντικότερο ωστόσο κρίνουμε το ποιοί, πως – και κυρίως: πότε – αναμένουν… την επανάσταση (που θα σαρώσει κάθε «ρεφορμισμό»). Aπ’ όσο ξέρουμε (και ξέρουμε καλά…) για «επανάσταση» μιλάνε στην ελλάδα διάφοροι αποτυχημένοι ρεφορμιστές, διάφοροι θεολόγοι της απελευθέρωσης, και λοιποί επαγγελματίες (ή και ερασιτέχνες) «φίλοι της εργατικής τάξης». Aπ’ όσο καταλαβαίνουμε (και καταλαβαίνουμε μια χαρά…) καμία επανάσταση του είδους ριζική ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης δεν γίνεται με λόγια και συνθήματα. Kαι απ’ όσο παρακολουθούμε πολλοί απ’ αυτούς που έχουν την «επανάσταση» στην άκρη των συνθημάτων τους μας προτείνουν, εν τω μεταξύ, να συμμαχήσουμε με τα αφεντικά (τα «μικρά» και «μεσαία») – κάτι που δεν είναι καθόλου ένα βήμα πιο κοντά στην ριζική ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης, αλλά χιλιάδες χιλιόμετρα προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Eν πάσει περιπτώσει, μιας και παραδεχόμαστε ότι το 30/900 «δεν είναι επαναστατικό», είμαστε διατεθειμένοι να απολογηθούμε στα δικαστήρια που θα δημιουργηθούν META την επανάσταση! Aλλά θα απολογηθούμε εκεί και τότε· και όχι σε διάφορους φαντασιόπληκτους ή δόλιους που νομίζουν (ή διαδίδουν) ότι μόλις πεις «επανάσταση» σχεδόν έγινε!!…

Eρώτηση: Δεν είναι εντελώς ουτοπικό το 30/900, ειδικά με τις τωρινές συνθήκες;

Aπάντηση: Πρόκειται για την ακριβώς αντίθετη κατηγορία, σε σχέση με την προηγούμενη. Περί «ρεφορμισμού». Πράγματι, το 30/900 δεν είναι κάτι που θα το φωνάξουμε δυο τρεις φορές δυνατά και θα γίνει. Oύτε και κάτι που θα μας χαριστεί μετά από κανά δυο μέρες απεργία. Eπίσης καθόλου δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε) να προδικάσουμε εάν θα μπορούσαμε να το πετύχουμε ύστερα από 1, 2 ή 5 χρόνια! Mπορούμε όμως να θυμίσουμε δύο πράγματα. Tο ένα αφορά τον «ρεαλισμό» μας, σαν εργατών. H χρυσή περίοδος της ευδαιμονίας και της κατανάλωσης, ακόμα και των φαντασιώσεων κατανάλωσης, έκανε μεγάλη ζημιά στα μυαλά και στις συνειδήσεις. Δημιούργησε τον κανόνα ότι «ρεαλιστικό» είναι μόνον ό,τι μπορεί να γίνει αύριο ή μεθαύριο (και, συνήθως, με δανεικά…). Aλλά δεν είναι αυτός ο ορισμός του «ρεαλιστικού» και του «πραγματοποιήσιμου» για τους μαχόμενους εργάτες!!

Δεύτερον, μπορούμε να πούμε τι επιτυγχάνει AMEΣA («τοις μετρητοίς»…) το πλάνο 30/900:

– Πετάει απ’ τα μυαλά μας τα σκουπίδια περί «αλλαγής κυβερνήσεων», «δντ», «τρόϊκας», κλπ, που έχουν λειτουργήσει ήδη για πάνω από ένα χρόνο σαν ένας τεράστιος αποπροσανατολισμός απ’ το ποιά είναι τα δικά μας, τα καθαρά δικά μας, τα εργατικά συμφέροντα…
– Πετάει απ’ τα μυαλά και τις συνειδήσεις μας όλες τις προτροπές περί «εθνικής ενότητας», «σωτηρίας της εθνικής οικονομίας», που θα τις πληρώσουμε πολύ ακριβά σαν εργάτες και εργάτριες (όπως γινόταν πάντα…)
– Bάζει το θέμα “κρίση” στα δικά μας μέτρα: εργασία, εκμετάλλευσή της, υποτίμησή της· πως πολεμάμε εναντίον… Kαι το κάνει πρακτικά, εστιάζοντας σε πολύ συγκεκριμένα αλλά και πολύ βασικά ζητήματα (χρόνος εργασίας, ανεργία, καταναγκασμοί / τιμή εργασίας) και όχι με “λίστες αιτημάτων”…

Ερώτηση: Τι σχέση έχει το πλάνο 30/900 με την ανεργία;

Απάντηση: Στην πρώτη παρουσίαση της σχετικής ανάλυσης, στις 27 Ιούνη (η εισήγηση υπάρχει ολόκληρη εδώ) αναγνωρίσαμε την μαζική ανεργία σαν την μια άκρη του φάσματος της ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ της εργασίας, το ένα απ’ τα δύο όρια αυτής της τακτικής των αφεντικών. Το άλλο άκρο, το άλλο όριο, είναι η δουλειά 50, 60 ή όσο – πάει ώρες την βδομάδα, για να τα “βγάλει πέρα” ένας μισθωτός. Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα είναι το υπόλοιπο φάσμα, δηλαδή η μαύρη / ανασφάλιστη δουλειά, η εξαρτημένη σχέση που εμφανίζεται σαν “ελεύθερο επάγγελμα” (“μπλοκάκια”), τα part time ωράρια, τα σπαστά ωράρια, η ωρομισθία, οι κατά βούληση (του αφεντικού) κακοπληρωμένες ή απλήρωτες υπερωρίες, κλπ. Με δυο λόγια, όταν έχει κάποιος μπροστά του όλο αυτό το φάσμα (που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, ντόπιους και μετανάστες, στην ελλάδα – και στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου) πρέπει να καταλάβει το εξής: τα αφεντικά έχουν πια τον απόλυτο έλεγχο της κατανομής του γενικού, διαθέσιμου κοινωνικά χρόνου εργασίας, και χειρίζονται (αυτό τους το μονοπώλιο) μέσα από διάφορες μορφές αλλά πάντα με τον ίδιο στόχο: υποτίμηση, υποτίμηση, υποτίμηση.

Απέναντι και ενάντια σ’ αυτήν την κατάσταση, ένα απ’ τα πιο βασικά συμφέροντά μας σαν εργατών, είναι α) να συνειδητοποιήσουμε ότι η ανεργία δεν είναι μια “διαχωρισμένη κατάσταση”, μια συνθήκη προσωπικής ατυχίας, και β) ότι πρέπει να μπούμε μαχητικά σ’ αυτήν την αρένα της “πολύμορφης” υποτίμησης αναλαμβάνοντας (με την ανταγωνιστική έννοια) ΚΑΙ το θέμα της κατανομής του γενικού, διαθέσιμου κοινωνικά χρόνου εργασίας – υπέρ μας.
Και καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι η γενική μείωση του βασικού χρόνου εργασίας από 40 σε 30 ώρες της εβδομάδα (με αύξηση του βασικού μισθού στα 900 ευρώ καθαρά), μια μείωση δηλαδή του βασικού χρόνου εργασίας κατά 25%, αποτελεί μια δικαιότερη κατανομή της εργασίας, επιτρέποντας σε πάμπολλους άνεργους να βρουν αξιοπρεπή δουλειά. Αλλά αυτό είναι το πιο φανερό στοιχείο (σε σχέση με το θέμα “ανεργία”) του πλάνου 30/900. Το λίγο βαθύτερο είναι πως όλοι αυτοί που δουλεύουν (με οποιοδήποτε καθεστώς) και όλοι αυτοί που δεν βρίσκουν δουλειά, ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟΧΟ, που αντανακλά και δίνει μορφή στο κοινό – δηλαδή το ταξικό – συμφέρον. Και το ακόμα πιο βαθύ είναι βέβαια ότι αυτός ο κοινός στόχος, το κοινό / εργατικό συμφέρον, δεν κλείνει το μάτι προς διαταξικές συμμαχίες, κλπ.

Ερώτηση: Ακόμα κι αν παραδεχτεί κανείς ότι η λογική του πλάνου 30/900 είναι αρκετά συνεπής και συνεκτική από προλεταριακή σκοπιά, είναι αυτό αρκετό για να υιοθετηθεί από ένα ικανό μέρος των σύγχρονων εργατών και εργατριών;

Απάντηση: Όχι, δεν είναι αρκετό. Και δεν θα είναι για όσο καιρό δουλεύεται (από διάφορες μεριές) η συναισθηματική παγίδευσή μας. Μέσα στις γραμμές της τάξης μας δουλεύουν ακόμα καλά τα απόνερα των “κακών έξεων” που αποκτήθηκαν στα χρόνια της (υποτιθέμενης και εν πολλοίς δανεικής) ευδαιμονίας ή απλά ελπίδας. Για παράδειγμα δουλεύει μια χαρά ο μηχανισμός της απώθησης, που καταλήγει είτε στο “θα τα καταφέρω μόνος μου”, είτε στο “ας ελπίζω ότι το κόμμα / οι άκρες / οι γνωριμίες / τα μέσα θα τα καταφέρουν να με βοηθήσουν, κι ας κάνω υπομονή”. Δουλεύει και ο φόβος, δουλεύει και η καχυποψία· κουβαλάει πολλά η καμπούρα μας, σαν εργατών.

Επιμένουμε όμως, και θα συνεχίσουμε έτσι, στην ΤΑΞΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ (κι όχι σε “ταξικές εντυπώσεις” ή συναισθηματισμούς) για δύο βασικά λόγους. Πρώτον, επειδή η “παραγωγή εντυπώσεων” (με διάφορες μορφές: διακηρύξεις, μεγάλα και παχιά λόγια, “απειλές”, “κατάρες” κλπ) είναι η κατεξοχήν μηχανή της ασυνειδησίας. Και δεύτερον, επειδή ο μεγαλύτερος και ο ουσιαστικότερος συμβιβασμός της τάξης εδώ και τριάντα χρόνια βρίσκεται ακριβώς στο πως σκέφτεται. Πως σκέφτεται τα ίδια τα δικά του βιώματα και τις εμπειρίες ο καθένας· πως αντιλαμβάνεται τα βιώματα και τις εμπειρίες των άλλων, των όμοιών του. Δεν χρειαζόμαστε (και δεν χρειαστήκαμε ποτέ εδώ και μισό αιώνα τουλάχιστον) μια κάποια “επαναστατική ιδεολογία” που με τις ψεύτικες υποσχέσεις της να μας δέσει πάνω σε κάποιο ιερατείο / στρατηγείο της απελευθέρωσής μας. Χρειαζόμαστε όμως μια τετράγωνη, συνεκτική, “σκληρή” προλεταριακή λογική, που να αναλύει και να συνθέτει (ξεκινώντας απ’ τα άμεσα βιώματα αλλά όχι μένοντας σ’ αυτά) ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ κυριολεκτικά την καπιταλιστική εννόηση, αντίληψη του (καπιταλιστικού) κόσμου. Αν η παλιά κουβέντα του Μαρξ για το τέλος της φιλοσοφίας και για το έργο της κριτικής που πρέπει να στήσει τον κόσμο με το κεφάλι επάνω και τα πόδια κάτω έχει σήμερα μιαν αξία, είναι επειδή ΕΜΕΙΣ, σαν εργάτες, σαν τάξη, αντιλαμβανόμαστε την ίδια την ζωή μας με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στον αέρα. Και φυσικά έτσι είναι πανεύκολο να μας τσακίσουν.
Είμαστε σίγουροι ότι γι’ αυτήν την αυστηρή, συνεπή, προλεταριακή λογική είναι ικανοί οι πάντες· υπό την προϋπόθεση όμως ότι παίρνουν οριστικά και αμετάκλητα διαζύγιο από φαντασιώσεις, ψευδαισθήσεις, μεγαλοστομίες, εγωκεντρισμούς, ιδιοτέλειες, κλπ.

Ερώτηση: Υπάρχει μια άποψη που υποστηρίζει ότι η απάντηση στην ανεργία είναι η δημιουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που μάλιστα ονομάζονται “κολλεκτίβες”.

Απάντηση: Πρώτα πρώτα αυτή η ιδέα είναι παμπάλαιη. Οπωσδήποτε απ’ τον 19ο αιώνα! Δεύτερον, κι αυτό είναι χαρακτηριστικό για το νόημά της, επιδοτείται (ή επιδοτούνταν ως πρόσφατα) απ’ την ευρωπαϊκή ένωση, μέσα από διάφορα προγράμματα “επιχειρηματικότητας”: των νέων, των γυναικών, των ανέργων, των αποφυλακιζόμενων, κλπ κλπ.
Εν πάσει περιπτώσει δεν είμαστε εμείς που θα σπρώξουμε ή θα εμποδίσουμε οποιονδήποτε, κατά μόνας ή με τους φίλους του, να “ανοίξει μια δουλειά”. Πρέπει όμως να θυμίσουμε απλά πράγματα ενάντια στην αποπροσανατολιστική ιδεολογία ότι οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις είναι Η λύση για τους ανέργους.

Πρώτα πρώτα αυτές οι ιστορίες χρειάζονται ένα “αρχικό κεφάλαιο”, δηλαδή συγκεντρωμένο χρήμα. Πόσοι και ποιοί άνεργοι έχουν σήμερα καταθέσεις ή περιουσία τέτοιου είδους και μεγέθους ώστε “να ρίξουν ρευστό στο ξεκίνημα μιας επιχειρήσης”;

Δεύτερον, μια επιχείρηση, αδιάφορο αν λέγεται “κολλεκτίβα”, “κομμούνα” ή όπως θέλουν τα μέλη της (η επίσημη ονομασία του είδους “ομόρρυθμη”, “ετερόρρυθμη” κλπ είναι πιο συνεπής…) είναι μια επιχειρήση μέσα στον καπιταλισμό. Έχει δηλαδή ομοειδείς ανταγωνιστές. Κι αυτό σημαίνει πως είτε μπορεί “να πάει καλά”, είτε “να αποτύχει” – με όρους πάντα καπιταλιστικού, επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Σε κάθε περίπτωση είναι αποδεδειγμένο (και λογικό) ότι οι “συνεταιριστές”, εφόσον δεν κατέχουν μονοπωλιακή θέση, είναι υποχρεωμένοι για άγνωστης διάρκειας διάστημα (όχι μικρό πάντως) να κάνουν ακόμα και το σκατό τους παξιμάδι προκειμένου να αντέξουν (ως προς τις τιμές αυτών που πουλάνε) τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό. Προφανώς όμως εμείς, σαν εργάτες / εργάτριες και σαν συνέλευση του πλάνου 30/900, δεν έχουμε κανένα λόγο να προτείνουμε σε κανέναν άνεργο να ανταλλάξει την μιζέρια της ανεργίας με την ακόμα χειρότερη μιζέρια του “αναδυόμενου” επιχειρηματία. Έχουμε πάμπολλους λόγους ενάντια σ’ αυτό.

Το σημαντικότερο είναι πάντως ότι όσο συγκεντρώνονται οι ιδιοκτησίες (αυτό που λέγεται “συγκεντροποίηση του κεφάλαιου”), κάτι που είναι η κατ’ εξοχήν συνέπεια μιας κρίσης σαν την τωρινή, το όνειρο του “αυτοαπασχολούμενου”, μόνου του ή σε ομάδες των δέκα, είναι απλά ένας φετιχιστικός εφιάλτης. Το κέρδος στον καπιταλισμό παράγεται από την ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, και όχι από την “αυτο-εκμετάλλευσή της” όπως θέλουν να πιστεύουν οι (αριστεροί, “επαναστάτες”, κλπ) μικροαστοί για να έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη!
Αυτό σημαίνει δύο τουλάχιστον απλά πράγματα. Οποιοσδήποτε συνεταιρισμός “πηγαίνει καλούτσικα” στο ξεκίνημά του, αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να πατήσει στην εκμετάλλευση της δουλειάς “τρίτων” (εργατών / υπαλλήλων) για να σταθεροποιήσει και να αυξήσει τις επιτυχίες του. Δηλαδή τα κέρδη του. Οπότε η αρχική “κολλεκτίβα” γίνεται νομοτελειακά κανονική επιχείρηση. Αυτό το ξέρουμε πολύ καλά, με “μαθηματική ακρίβεια” ήδη απ’ τα σχετικά “αυτοδιαχειριστικά πειράματα” της δεκαετίας του 1970 και του 1980. Όσοι “κολλεκτιβιστές” επέζησαν επειδή κάποια στιγμή κατάφεραν να τα “πηγαίνουν καλά”, έγιναν κανονικά αφεντικά. Αριστερά, αναρχικά, οικολογικά, antiglobal, και τα λοιπά – αφεντικά πάντως. Και, μιλώντας γενικά, ιδιαίτερα σκληρά.
Επιπλέον, οι συνεταιρισμοί μπορούν να τραβήξουν ελάχιστο, ασήμαντο ποσοστό εργατών. Η συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης παραμένει στη θέση της, το ίδιο η ανεργία και οι υπόλοιπες μορφές εκμετάλλευσης. Συνεπώς, όσοι γουστάρουν “νέα επιχειρηματικότητα”, ας τραβήξουν το δρόμο τους – δεν θα μας λείψουν. Η συνέλευση του πλάνου 30/900 θα συνεχίσει να απευθύνεται στους υπόλοιπους.

ΠΗΓΗ:http://plano30900.gr/%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF-30900/