ΚΑΝΕΝΑΣ/-ΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ    ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

 ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Στα σχολεία  μας τον τελευταίο καιρό η τρομοκράτηση των συναδέλφων εκπαιδευτικών σε σχέση με το πόσο “αρεστοί” είναι  στο υπουργείο παιδείας ή το πόσο καλά κάνουν τη δουλειά τους έχει σπάσει τις σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ μας και επιπλέον υπονομεύει την  όποια σκέψη αντίδρασης στην πολιτική που ακολουθείται και συμμετοχής σε απεργία .

Για τις 22 Μάρτη έχουν προαναγγελθεί οι πρώτες απολύσεις συναδέλφων μας,  εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι οι πρώτες απολύσεις μόνιμων εκπαιδευτικών τα τελευταία 100 χρόνια, με ένα σύντομο διάλειμμα την περίοδο της χούντας. Κι εμείς τι κάνουμε; Θα τους αφήσουμε μόνους, σαν να μην έρχεται ύστερα η δική μας σειρά;

 Η ΑΔΕΔΥ για άλλη μια φορά κηρύσσει μια απεργία  για την τιμή των όπλων, ενώ στο παρελθόν έχει  σαμποτάρει τους αγώνες, ενεργώντας καταστρεπτικά για την ενότητα του κλάδου και τη συμπόρευση των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας σε κάθε  προσπάθεια δημιουργίας μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων.

 Ακόμη και αναιρώντας την προκήρυξη απεργίας για τις 13 και 14 Μάρτη , συνδικαλιστικοί φορείς, που τόσα χρόνια θέλουν να βγάζουν την ουρά τους απέξω και να κρατούν με θρησκευτική ευλάβεια την πολιτική τους καθαρότητα , πίεσαν και κατάφεραν να αποφασιστούν απεργίες χωρίς υπόσχεση συνέχειας, χωρίς ουσιαστική συμπόρευση με άλλους κλάδους και με μικρό ποσοστό συμμετοχής . Τέτοιοι ρήτορες προσπαθούν να πείσουν ότι ξέρουν την αγωνία των συναδέλφων και ότι μπορούν να διασφαλίσουν την αρμονικότητα στις εργασιακές τους διεκδικήσεις.

 Ο τρόπος , ο σκοπός και τα εργαλεία διεκδίκησης ανήκουν σε όσους έχουν την ανάγκη να μιλήσουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και  παλεύουν ενάντια σε αυτά. Υπήρχαν πολλοί συνάδελφοι στην πρωτοβάθμια που κοιτούσαν με το τηλεσκόπιο τον αγώνα των καθηγητών, οι οποίοι αντιδρούσαν στις διαθεσιμότητες, που σε λίγες μέρες θα γίνουν απολύσεις , και ακόμη ανενόχλητοι συνεχίζουν να δουλεύουν σε σχολεία με λίγο υλικό , με επισφαλείς σχέσεις εργασίας , σε σχολεία που κλείνουν ή θα κλείσουν, με συναδέλφους που τώρα , μέσα Μάρτη, θα υπογράψουν την πρώτη τους πρόσληψη . Άραγε τι συμβαίνει στον σύγχρονο εκπαιδευτικό; Αναρωτιέται ακόμη για το εργασιακό του μέλλον , τρέφει ακόμη αυταπάτες ότι θα μείνει ανέγγιχτος από την κοινωνική και πολιτική κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, που, εκτός από οικονομικά εξαθλιωμένο, τον θέλει και μορφωτικά και εργασιακά φτωχότερο , εθνικιστή και φασίστα;

 Ας μη λησμονούμε πως το δικαίωμα στην απεργία κατακτήθηκε, δεν εκχωρήθηκε από κανέναν σοσιαλιστή ηγέτη ούτε του παρελθόντος ( χρυσή εικοσαετία …), ούτε του μέλλοντος . Οι απεργίες , οι συνελεύσεις , ο συνδικαλισμός δεν είναι γραφικές και παρωχημένες δομές που βλάπτουν ή είναι για τους ειδήμονες συνδικαλιστές.  Είναι ο λόγος που ορθώνει ο κάθε εργαζόμενος , η καθεμία εργαζόμενη απέναντι στις πολιτικές νουθεσίας και κοινωνικού στραβισμού. Ο “γιαλός” ίσως να είναι ξεκάθαρα στραβός και θολός , εμείς όμως θα συνεχίσουμε ακόμα να αρμενίζουμε στραβά ,περιμένοντας την πολιτική αλλαγή από τα πάνω ή θα πάρουμε τη ζωή μας και το συνδικαλισμό στα χέρια μας;

 Οι συνελεύσεις τόσο στις ΕΛΜΕ όσο και στους συλλόγους των δασκάλων γίνονται με μικρή συμμετοχή και με πολλά αναμασήματα και φαύλους κύκλους .Ακόμα και οι πιο ειλικρινείς και πολιτικά “αθώοι” συνάδελφοι, προσπαθώντας να βγάλουν άκρη με τους ελιγμούς του υπουργείου και τις συμπληρωματικές εγκυκλίους, αδυνατούν να συζητήσουν και να αποφασίσουν για το ποια τακτική απάντησης θα ακολουθήσουν.

 Η αντίσταση όμως σε εγκυκλίους και νόμους που ψηφίζονται σε κλειστές και άδειες αίθουσες είναι το επίδικο και η μόνη διέξοδος από τον πολιτικό στραγγαλισμό . Άλλωστε, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου,  οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση αντιστέκονται , απεργούν . Το κλείσιμο των σχολείων, η υπολειτουργία τους, ο αποκλεισμός μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση αφορά όλους τους συναδέλφους και όχι μόνο αυτούς που τα ζουν άμεσα. Η ιδιωτικοποίηση των σχολικών μονάδων έχει αρχίσει και το πρώτο βήμα είναι η προσπάθεια εφαρμογής της αξιολόγησης. Τα μπόνους και τα ποσοστά μόνο σε χαρακτηριστικά ιδιωτικού φορέα παραπέμπουν και απέχουν πολύ από το «δημόσιο, δωρεάν σχολείο για όλους», για το οποίο μέχρι τώρα παλεύουμε.

 Η απεργία είναι ακόμη ένα δικαίωμα που πρέπει να διαφυλάξουμε. Πολλοί συνάδελφοί μας στην ιδιωτική εκπαίδευση προσπαθούν για να το έχουν .Το κόστος του χαμένου μεροκάματου θα έπρεπε να μας πεισμώνει, όχι να μας υποδουλώνει ,και να αναλογιζόμαστε αυτά που μας έκλεψαν, σχεδόν χωρίς δική μας αντίσταση, με τις μειώσεις μισθών, τα  χαράτσια και τους φόρους που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια. Τέλος ,δεν πρέπει να ξεχνιέται ο κοινωνικός ρόλος που έχει ο /η εκπαιδευτικός. Όσο δεν αντιστέκεται γίνεται δούλος. Τι άλλο μπορεί να εμφυσήσει σε ένα παιδί ένας υποταγμένος δάσκαλος παρά λύπη και κούραση για τη ζωή και τη μάθηση;

Το επόμενο μάθημα λοιπόν ας είναι η απεργία.

Καλούμε όλους και όλες στη συγκέντρωση τηνΤΡΙΤΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014, 6.30 μμ, στην αίθουσα του Δημαρχείου Χαϊδαρίου, στο Παλατάκι, για ενημέρωση, συζήτηση και από κοινού οργάνωση των επόμενων βημάτων ενός αγώνα διαρκείας.

Μπροστά στον καταιγισμό των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και των διαδοχικών μνημονίων σε κάθε πτυχή της ζωής μας, με την μαζική ανεργία, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την προϊούσα διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών, την πλήρη κατάργηση του όποιου «κράτους πρόνοιας» υπήρχε μέχρι τώρα και την ραγδαία, εν μέσω όλων αυτών, πτωχοποίηση της πλειονότητας, η συστηματική διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας (με αποκορύφωμα, μέχρι τώρα, την διάλυση του ΕΟΠΥΥ) και η πλήρης ιδιωτικοποίησή τους αποτελεί μιαν από τις πρώτες προτεραιότητες της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης.

Στο χώρο της Ψυχικής Υγείας, ακριβώς τη στιγμή που η κρίση αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο και κάνει όλο και πιο πολύπλοκη την εμφάνιση προβλημάτων ψυχικής υγείας σε όλο και πιο πλατειά κοινωνικά στρώματα, ακριβώς την ίδια στιγμή οι υπάρχουσες δημόσιες υπηρεσίες (τα τρία ψυχιατρεία που απέμειναν και οι όποιες άλλες, ανεπαρκέστατες αριθμητικά, διάσπαρτες, κατακερματισμένες και ισχνές υπηρεσίες ψυχικής υγείας) αποδυναμώνονται και οδηγούνται στο κλείσιμο.

Αυτό το βίαιο κλείσιμο/κατάργηση των ψυχιατρείων δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την πάλαι ποτέ επιδίωξη για ένα σύστημα Ψυχικής Υγείας, δημόσιο και δωρεάν, «πέρα από» τον κατασταλτικό και, κατ΄ ουσίαν, αντιθεραπευτικό θεσμό του ψυχιατρείου, ενός οργάνου πρωτίστως κοινωνικού ελέγχου αντί θεραπευτικής φροντίδας και υποστήριξης των ανθρώπων με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας.

Η μετάβαση «πέρα από» το ψυχιατρικό άσυλο ήταν πάντα συνυφασμένη

-με την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών, για στήριξη και φροντίδα στον «τόπο κατοικίας» και εντός του κοινωνικού ιστού.

-με μιαν «άλλη ψυχιατρική» που ακούει ισότιμα τον «άλλο», αντί να τον μετατρέπει σε «πράγμα».

-με μια ψυχιατρική που δίνει σημασία και αξία στο βίωμα του υποκειμένου και πασχίζει για την κατανόηση και την απάντηση στις ανάγκες του, αντί για την ταξινόμηση των εκάστοτε αναγκών σε διαγνωστικές κατηγορίες, που απλώς στιγματίζουν και αποκλείουν, χρήσιμες μόνο για τον κοινωνικό έλεγχο και για τις φαρμακοβιομηχανίες.

-με κοινοτικές υπηρεσίες που θα λειτουργούσαν σε μια λογική προστασίας που σέβεται και στηρίζει την ελευθερία και τα δικαιώματα του προσώπου, σε αντιδιαστολή με τη δήθεν «προστασία» του ασύλου, στην υπηρεσία της «δημόσιας τάξης» (κατά των, υποτίθεται, «επικίνδυνων» διαφορετικών συνανθρώπων μας) και συνυφασμένης με το πνίξιμο της ελευθερίας.

-με κοινωνικά κινήματα και διαδικασίες «από τα κάτω» και όχι με άνωθεν διοικητικούς χειρισμούς.

Το να πάμε «πέρα από» το ψυχιατρείο σημαίνει μια διαδικασία κλεισίματος στη διάρκεια της οποίας θα οικοδομούνταν οι εναλλακτικές κοινοτικές υπηρεσίες έτσι ώστε, για όποια μονάδα κλείνει, να υπάρχει ήδη σε λειτουργία η εναλλακτική μονάδα που θα την αντικαταστήσει.

Το κλείσιμο των ψυχιατρείων που προωθούν τώρα δεν αρκείται καν στην μέχρι τώρα απανθρωποποιητική «καταπιεστική προστασία» του παραδοσιακού ψυχιατρείου. Είναι συνυφασμένο με την πλήρη νεοφιλελευθεροποίηση της οικονομίας που μετατρέπει ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε περιττούς, με πρώτους μεταξύ αυτών τους ψυχικά πάσχοντες. Ακόμα και το ψυχιατρείο (πόσο μάλλον ένα «κοινωνικό κράτος») αποτελεί όχι απλώς ένα δυσβάστακτο βάρος για την δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά

αντιστρατεύεται την ίδια τη λογική και τις ανάγκες της «ελεύθερης αγοράς».

Στη θέση τους έχουν αποφασίσει την δημιουργία «δικαστικών ψυχιατρείων» (τουλάχιστον δυο) για την φύλαξη (και όχι για την θεραπεία) των λεγόμενων «ακαταλογίστων» του άρθρου ΠΚ 69, στα πλαίσια της δημιουργίας φυλακτικών καταστημάτων υψίστης ασφαλείας, στη λογική της οικοδόμησης ενός επιτελικού «κράτους ασφαλείας», για την κατασταλτική διαχείριση αυτού που η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων κατασκευάζει ως «κοινωνική επικινδυνότητα».

Ήδη τα υπάρχοντα ψυχιατρεία μαραζώνουν και «κλείνουν», μέρα με τη μέρα, «εκ των έσω», χωρίς καν να έχει μπει το οριστικό λουκέτο που ετοιμάζουν. Με την τεράστια μείωση του προσωπικού (σε σημείο αδυναμίας λειτουργίας), με την έλλειψη βασικών υλικών και φαρμάκων, με το πρωτοφανές ποσοστό των ανασφάλιστων ασθενών (πάνω από ένας στους τρεις), που οδηγεί σε αδυναμία ακόμα και προμήθειας της φαρμακευτικής αγωγής που έχουν ανάγκη, με την πτώχευση και την αδυναμία των οικογενειών να παράσχουν την αναγκαία στήριξη. Ήδη προωθείται, με αυταρχικό τρόπο, από την Διοίκηση του ΨΝΑ, το βιαστικό και βάναυσο πέταγμα των ασθενών χρόνιας παραμονής, με πρώτους αυτούς των γηροψυχιατρικών τμημάτων, παντού όπου βρεθεί διαθέσιμος χώρος, στο όποιο ίδρυμα ανά την επικράτεια, καταστρατηγώντας κατάφωρα την όποια θεραπευτική διαδικασία.

Ο δρόμος, που ‘φιλοξενεί’ όλο και περισσότερους ψυχικά πάσχοντες μεταξύ των αστέγων, είναι ο τελικός προορισμός – μια στάση πριν το θάνατο.

Είναι πάνω σε αυτό το έδαφος της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης που έρχεται με φυσικό, όπως πάντα, τρόπο να ακουμπήσει η επαναφορά των ναζιστικών πρακτικών της «στείρωσης» και της «ευθανασίας» από την Χρυσή Αυγή, ως η επαναφορά της «τελικής λύσης» που τότε, όπως και τώρα, έχει ως αφετηρία τους ψυχικά πάσχοντες.

Το ζήτημα της ψυχικής υγείας, το ολοκαύτωμα που ετοιμάζουν, μας αφορά όλους.

Το Χαϊδάρι, πέρα από τις πολύμορφες ιστορικές του παραδόσεις, έτυχε να φιλοξενεί εδώ και δεκαετίες τα δυο ψυχιατρεία – πολλοί εκ των εργαζομένων σε αυτά είναι δημότες του.

Η μοίρα, όπως πάντα σε ολόκληρη τη διαδρομή των νεοφιλελεύθερων πρακτικών στην ψυχική υγεία σε μια σειρά από χώρες, κοινή: στο δρόμο οι ασθενείς, διαθεσιμότητα/κινητικότητα απόλυση των εργαζομένων.

Χωρίς ένα κίνημα από τα κάτω, χειραφετητικό, ενιαιομετωπικό, οργανωμένο και διαρκείας, αυτή η ‘κοινή μοίρα’, όπως η αντίστοιχη σε ολόκληρη την κοινωνία, δεν μπορεί να ανατραπεί. Για αυτό και η αφετηρία, η πρώτη στιγμή ενός κοινωνικού κινήματος για την ψυχική υγεία από το Χαϊδάρι, μπορεί να έχει και μια συμβολική σημασία.

Ένα κοινωνικό κίνημα για την απόκρουση των καταστροφικών τους σχεδίων, που αντιστρατεύεται το βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων, όχι γιατί είναι αγκυλωμένο στο παραδοσιακό ψυχιατρικό άσυλο, αλλά από τη σκοπιά μιας άλλης, εναλλακτικής και χειραφετητικής προσέγγισης στην ψυχική υγεία.

Καλούμε όλους και όλες στη συγκέντρωση της 31 Μαρτίου 2014, 6.30 μμ, στην αίθουσα του Δημαρχείου Χαϊδαρίου, στο Παλατάκι, για ενημέρωση, συζήτηση και από κοινού οργάνωση των επόμενων βημάτων ενός αγώνα διαρκείας,

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΕΙΑ

Το Σάββατο 15/3 πραγματοποιήσαμε δράσεις σε 3 καταστήματα των αλυσίδων “ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ” στην Ομόνοια & “ΑΤΤΙΚΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ” στον Ευαγγελισμό και στο Μοναστηράκι. Αφού προσεγγίσαμε τα καταστήματα, πετάξαμε στο εσωτερικό τους αμπούλες βρώμας με σκοπό να σαμποτάρουμε την παραγωγή, ενώ παράλληλα πετάχτηκαν τρικάκια τα οποία ενημέρωναν πελάτες και περαστικούς για το ποιόν των αφεντικών των συγκεκριμένων αλυσίδων και για το τι κρύβεται πίσω από τις επιχειρήσεις αυτές.

Ακολουθεί το κείμενο που αναγραφόταν στα τρικάκια:

Οι φούρνοι “ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ”,των αδελφών ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΩΝ, είναι βιτρίνα για να ξεπλένονται χρήματα από την εξαναγκαστική πορνεία γυναικών, από τα στριπτιτζάδικα και από τα “ραντεβού για μασαζ”

ΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ “ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ” ΚΑΙ ΟΙ “ΑΤΤΙΚΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ” ΒΡΩΜΑΝΕ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ

Ο Άγγελος και Αντώνης Γιαννακόπουλος, τα δύο αδέρφια/επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες 20 και πλέον φούρνων”το Χωριάτικο” και των “Αττικών Φούρνων” έχουν συλληφθεί ή διαφύγει της σύλληψης τους 2 φορές στο παρελθόν, με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα εξαναγκαστικής πορνείας, εμπορίας γυναικών και trafficking, που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα. Το 2008 και το 2010 σε επιχείρηση της αστυνομίας (λευκός άρτος) και του ΣΔΟΕ στα κεντρικά γραφεία του “ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΥ” (τότε ήταν στην Μιχαήλ Βόδα και Ιουλιανού, τώρα βρίσκονται στην Αγίου Μελετίου και Αχαρνών) και σε άλλους χώρους των Γιαννακόπουλων, μεταξύ των άλλων βρέθηκαν και τα εξής: έγγραφα και σφραγίδες από offshore εταιρεία – “Desena limited”- με έδρα την Κύπρο, που διαχειριζόταν 5 στριπτιτζάδικα στην Αθήνα, ανάμεσά τους το “Αλκατράζ” στην Λ.Συγγρού και το “star” στη Λ.Ηρακλείου. Οι επιχειρηματίες/νταβατζήδες διέθεταν και μία πολυκατοικία στη Λ.Ηρακλείου 29 όπου κρατούσαν φυλακισμένες τις γυναίκες που δίαφοροι πελάτες βίαζαν επί πληρωμή.

Το ελληνικό παράρτημα εμπορίας σαρκός συνεργαζόταν με αντίστοιχα μαφιόζικα κυκλώματα της Ρωσίας. Μέσω ταξιδιωτικού γραφείου και εταιρείας ευρέσεως εργασίας, έρχονταν σε επαφή με γυναίκες από Ρωσία,Λιθουανία,Πολωνία, και με υποσχέσεις για δουλειά στην Ευρώμη τις έφερναν στην Ελλάδα. Έκτοτε ξεκίναγε ο εφιάλτης γι’αυτές τις γυναίκες: έμεναν φυλακισμένες και εξαναγκάζονταν να εκδίδονται ή να δουλεύουν σε στριπτιτζάδικα. Οι νταβατζήδες Γιαννακόπουλοι με τους συνεργάτες τους τις εκβίαζαν μέσω των χαρτιών τους, των οικογενειών τους ή ακόμα και με την απειλή των ζωών τους.

Στη μαφιόζικη επιχείρηση, πέρα από τους φύλακες των γυναικών, τους <<μεταφορείς>>, τους λογιστές που εργάζονταν για λογαριασμό τους, υπήρχε και ενας απόστρατος μπάτσος, ο Κωνσταντίνος Κύρος, ο οποίος είχε αποταχθεί λόγω κατάχρησης 70 εκατομμυρίων δραχμών από το ταμείο του Τμήματος Αλλοδαπών. Ο συγκεκριμένος μπάτσος είχε σημαντικό ρόλο μέσα στην οργάνωση των νταβατζήδων μιας και λόγω των επαφών του μπορούσε να εξασφαλίζει χαρτιά για τις φυλακισμένες γυναίκες. Τώρα ο Κύρος είναι υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους “ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ”…

Παρά τις 31 συλλήψεις (μεταξύ αυτών και ο Αντώνης Γιαννακόπουλος που κάθησε ένα χρόνο προφυλακισμένος), τις εφόδους, τις προφυλακίσεις και τις διώξεις που ασκήθηκαν στην πρώτη επιχείρηση της αστυνομίας το 2008 (λευκός άρτος), τα μέλη του κυκλώματος αποφυλακίστηκαν και άμεσα συνέχισαν το εμπόριο και την εκπόρνευση των γυναικών. Μια γυναίκα που ξέφυγε από το κύκλωμα των νταβατζήδων, μια ανώνυμη επιστολή και ένα τηλεφώνημα στην πολωνική πρεσβεία, από μια φυλακισμένη γυναίκα, ήταν οι αφορμές ώστε η αστυνομία να διεξάγει την επιχείρηση Λευκός Άρτος Νο2, το 2010, και να προβεί πάλι σε 17 συλλήψεις. Καμία υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει και οι νταβατζήδες /έμποροι σάρκας συνεχίζουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια με τις ευλογίες του κράτους και των δικαστών..

Σύντροφοι,συντρόφισσες

Αναδημοσίευση από:  https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1519142

Πρόσφατα λάβαμε mail από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου)  που εποπτεύεται απευθείας από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών. Το  περιεχόμενο του mail  λιτό και περιεκτικό:

“Αγαπητοί/-ές συνάδελφοι,

Στο συνημμένο αρχείο θα βρείτε πληροφορίες για τις ημερομηνίες
διεξαγωγής των εξετάσεων για την πιστοποίηση επάρκειας της ελληνομάθειας.”

Παρ’όλη την έκπληξη που μας προκάλεσε ένα τέτοιο mail και κυρίως η προσφώνηση “αγαπητοί συνάδελφοι” , έχουμε βάσιμες υποψίες πως πρόκειται για ομαδική αποστολή ύστερα από “googlάρισμα” της φράσης “μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες”. Θεωρούμε όμως πως είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατί δεν μπορούμε και να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να πρόκειται για μια πιο συνειδητή απόπειρα ενσωμάτωσης σε θεσμικά πλαίσια προκειμένου να αποδυναμωθούν/εξαλειφθούν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του αυτομορφωτικού προτάγματος.

Ο συγκεκριμένος οργανισμός σε κείμενο του λέει ότι έχει σκοπό “την προώθηση της ελληνικής γλώσσας και την τόνωση της εθνικής ταυτότητας”. Επίσης, ορίζει συγκεκριμένα νομικά και οικονομικά κριτήρια για το ποιός μπορεί να είναι πομπός και δέκτης στην μετάδοση της γλώσσας, κριτήρια που βασίζονται σε παγιωμένους ρόλους και ιεραρχίες, τα οποία με την σειρά τους τροφοδοτούν ολοένα και περισσότερο ένα σύστημα διακρίσεων και αποκλεισμών .Κανείς “παράνομος” μετανάστης δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στην γλώσσα -σε ένα απαραίτητο εργαλείο για την καθημερινή του ζωή-, αλλά ακόμα και ως “νόμιμος” αποκλείεται, αφού πρέπει να καταβάλει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό  για την εκμάθηση και την πιστοποίηση. Το κέντρο ελληνικής γλώσσας ανακηρύσσεται αρμόδιος της “ορθής” μετάδοσης  της γλώσσας συνολικά με πιστοποιήσεις που αναμφίβολα αναπαράγουν ανισότητες, χειραγωγούν ιδεολογικά τη γνώση και  την πουλούν, ενώ ταυτόχρονα, προωθούν σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής την όξυνση των ταξικών ,οικονομικών ,κοινωνικών, φυλετικών, έμφυλων και πολιτικών διαφορών.

Η υποτιθέμενη προσπάθεια αφομοίωσης των μεταναστών δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια του κράτους να αναγορευτεί σε αρμόδιο υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός κοινωνικού προφίλ που θα του χρησιμεύει με σκοπό την εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης κάθε φορά που θα στρέφεται εναντίον διάφορων κοινωνικών ομάδων. Τα πρόσφατα παραδείγματα των τελευταίων χρόνων με τις οροθετικές γυναίκες και την τιμή των οικογενειαρχών πελατών, των ρατσιστικών πογκρόμ και τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης ως απάντηση  στο μεταναστευτικό είναι κάποια μόνο από τα γεγονότα που αποδεικνύουν την παραπάνω πλαστή ανάγκη του κράτους.

Από την μεριά μας, η γνώση αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για την προέκταση και την εξέλιξη της ζωής και ως τέτοια την υπερασπιζόμαστε απέναντι σε κάθε θεσμική διαμεσολάβηση που έχει τον αντίθετο σκοπό. Δημιουργούμε αυτές τις συνθήκες που επιδιώκουν το ξεπέρασμα των ιεραρχιών και προκρίνουν την αμφίδρομη-ελεύθερη μετάδοση της γνώσης με γνώμονα τις ανάγκες και τις επιθυμίες του καθενός, χωρίς ρόλους και αντίτιμα. Συνδιαμορφώνοντας  με τους μετανάστες πραγματοποιούμε μαθήματα ελληνικών, τα οποία πέρα από την αυταξία τους, καθιστούν εφικτή τη δημιουργία σχέσεων, την ανταλλαγή σκεπτικών και τη ζύμωση μεταξύ των συμμετεχόντων. Υλική αποτύπωση αυτών των σχέσεων αποτελεί και η από κοινού σύνθεση και έκδοση του «Εγχειριδίου εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες και πρόσφυγες» που δημιουργήθηκε  μέσα από την διεξαγωγή των μαθημάτων.

Η δημιουργία σχέσεων με τους μετανάστες σηματοδοτεί την χάραξη προοπτικών για το ξεπέρασμα της αθλιότητας των κυρίαρχων.

Ομάδα για την αυτομόρφωση και ενάντια στην εκπαίδευση
Κατάληψη Σινιάλο

*αναδημοσίευση από το site της κατάληψης Σινιάλο:https://sinialo.espiv.net/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83/

Οι «ΕΝΕΡΓΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ», χαιρετίζουμε τη δικαίωση του συναδέλφου μας, άνεργου οικοδόμου, που έπειτα από προσφυγή στον ΟΑΕΔ Κηφισιάς, επέκτεινε όπως δικαιούταν το χρόνο καταβολής του επιδόματος ανεργίας σε 12 μήνες. Ανοίγει έτσι το δρόμο για τη χορήγηση επιδόματος σε εκατοντάδες συναδέλφους οικοδόμους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.
Με βάση το Ν. 1545/85 άρθρο 46 και Ν. 1892/90 άρθρο 37 παρ. 3, και την εγκύκλιο Β140640/25.10.2012 του ΟΑΕΔ, οι επιδοτούμενοι άνεργοι οικοδόμοι που έχουν συμπληρωμένα 4.050 ένσημα και 100 ημερομίσθια τους τελευταίους 14 μήνες, ανεξαρτήτως άλλων προϋποθέσεων, δικαιούνται επίδομα ανεργίας για 1 χρόνο.
Ενημερώνουμε και καλούμε όλους όσοι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση να απευθυνθούν στα γραφεία του ΟΑΕΔ, με την κάρτα ανεργίας και το βιβλιάριο ενσήμων, απαιτώντας να κάνουν χρήση του δικαιώματος επιδότησης για 1 χρόνο, κάνοντας αίτηση τροποποίησης και καταθέτοντας για προσμέτρηση τα 4050 ένσημα που χρειάζονται.
Γνωρίζουμε ότι το πενιχρό επίδομα ανεργίας δεν είναι η λύση στο σκοτάδι της ανεργίας. Για αυτό και δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο στις διεκδικήσεις για μέτρα άμεσης ανακούφισης, οργανωνόμαστε.