Συγκέντρωση για την Ελεύθερη Μετακίνηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ , ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑΔΙΟΥ 29 , 11.00 πμ
ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ , ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑΔΙΟΥ 29 , 11.00 πμ
Αναρχικοί και κομμουνιστές από Γκύζη και Κυψέλη
Ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών
Χορός της καρμανιόλας
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι άνω- κάτω Πατησίων
Σε ελλάδα – τουρκία – βραζιλία ανάπτυξη σημαίνει άγρια εκμετάλλευση, καταστολή και λεηλασία
Mε καταθέσεις μαρτύρων κατηγορίας συνεχίστηκε η δίκη του Βαγγελάτου και των επιστατών για την δολοφονική επίθεση εναντίον των εργατών γης. Αποκαλυπτικοί ήταν οι εργάτες γης της Ν.Μανωλάδας στις καταθέσεις τους για την επίθεση από τους μπράβους της Βαγγελάτος ΑΕ στις 17 Απρίλη 2013, κατά την οποία τραυματίστηκαν 35 εργάτες από πυροβολισμούς, επειδή ζητούσαν να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τους . Περιέγραψαν τους εκβιασμούς, τις απειλές και την εκτέλεση τους, από τους αδίστακτους μπράβους του Βαγγελάτου που βρίσκονταν σε συνεχή επικοινωνία μαζί του. Ανέφεραν δε και προσπάθεια εξαγοράς τους μετά την επίθεση από την επιχείρηση Βαγγελατος για να αποσιωπήσουν το γεγονός. Ο υπεύθυνος της Βαγγελάτος ΑΕ ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε ο νεοναζί Μπούκουρας, έβαλε τα κλάματα στο δικαστήριο.
Συνθήκες Εργασιακής γαλέρας για τις καθαρίστριες του νοσοκομείου Βόλου, σύμφωνα με καταγγελία που έκαναν. Όπως αναφέρουν στην σχετική καταγγελία, τους οφείλονται δεδουλευμένα μηνών, ενώ έχουν δεχθεί αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών. Όσο για τις υπερωρίες κανένας λόγος πληρωμής.
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας με αίτημα την δωρεάν μετακίνηση όλων των ανέργων χωρίς προαπαιτούμενα και προϋποθέσεις, πραγματοποιεί την Δευτέρα 23/6 το Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων και λοιπές συλλογικότητες.
Σοβαρό εργατικό «ατύχημα», σημειώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής, στις νέες εγκαταστάσεις του γνωστού λαμόγιου και υποκινητή θρασύδειλων μπράβων και τραμπούκων Μελισσανίδη στη Δραπετσώνα. Συγκεκριμένα, 50χρονος εργάτης λόγω έλλειψης στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, όπως είναι τα προστατευτικά κιγκλιδώματα, έπεσε από 10 μέτρα ύψος στον πάτο δεξαμενής, με αποτέλεσμα να πάθει πολλαπλά κατάγματα σε όλο του το σώμα. Σημειώνεται ότι, το ατύχημα έγινε κατά τη διάρκεια εργασιών για το λύσιμο σκαλωσιάς που είχε στηθεί μέσα σε δεξαμενή πετρελαιοειδών, και ο άτυχος εργάτης είναι μέλος του εργολαβικού συνεργείου της Ζώνης ΝΑΒΙΣΚΑΛ.
Την αυθαίρετη απόφαση για το κλείσιμο του Σαλαντίν και την συνεπακόλουθη απόλυση τους από τα αφεντικά, καταγγέλλουν με ανακοίνωση τους οι εργαζόμενοι στο μεζεδοπωλείο. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν επίσης την εργοδοσία για την αδιαλλαξία απέναντι στους αρχικά 3 απολυμένους και την αδίστακτη στάση της έκτοτε.
Κατάληψη ενάντια στις απολύσεις και στις διαγραφές φοιτητών στο ΕΜΠ από τους «διαθέσιμους». Οι εργαζόμενοι-διαθέσιμοι του ΕΜΠ, δηλώνουν ότι δεν υποχωρούν από την απόφαση που έχουν πάρει για επ’αόριστον κατάληψη του ιδρύματος, έως ότου η κυβέρνηση διασφαλίσει ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία απόλυση συναδέλφου και καμία διαγραφή φοιτητή.
Συνέχισαν και αυτή την εβδομάδα τις κινητοποιήσεις τους οι απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Ταυτόχρονα οι καθαρίστριες κατέθεσαν μήνυση για την απρόκλητη επίθεση που δέχτηκαν από τα ΜΑΤ την προηγούμενη εβδομάδα.
Την αλληλεγγύη στις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ που δέχθηκαν βάναυση επίθεση από τα ΜΑΤ, εξέφρασε με ανακοίνωση του το Σωματείο Καθαριστών Λάρισας.
Σε κινητοποίηση προχώρησαν την Δευτέρα οι εργαζόμενοι της επιχείρησης «Σούπερ Μάρκετ Λάρισα». Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν πορεία στην Λάρισα, διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός ότι είναι απλήρωτοι για 11 μήνες, ενώ την ίδια ώρα το εργασιακό τους μέλλον είναι αβέβαιο, καθώς η επιχείρηση πέρασε στα χέρια μεγαλύτερου ομίλου.
Αρχαιρεσίες του Σωματείου εργαζομένων στα «LIDL» νομού Αττικής πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή και Δευτέρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, τόσο τώρα όσο και το προηγούμενο διάστημα, οι εργαζόμενοι στα «LIDL» διεκδικούν μέσω του σωματείου τους, υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που θα προβλέπει: 40ωρο-8ωρο-5θήμερο με πλήρη δικαιώματα.
Αρχαιρεσίες και στη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δίκυκλου, Παρασκευή 27/6 από τις 15.00 – 20.00.
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν την Παρασκευής 13 Ιούνη οι απολυμένοι της “Αλουμίνιο Μακεδονίας – ALMACO”, καθώς αναμένονταν να συζητηθεί η αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε η εταιρία μέσα στο Μάιο. Οι περίπου 100 απολυμένοι της ALMACO, διεκδικούν να πληρωθούν τις αποζημιώσεις απόλυσης και τα δεδουλευμένα που η επιχείρηση τους οφείλει.
Παράσταση διαμαρτυρίας στο Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας διοργάνωσε την Τρίτη 17 Ιούνη, η Ένωση Επαγγελματιών Λογιστών Αθήνας και Πειραιά. Οι λογιστές αντιδρούν στην αξιολόγηση και την πιστοποίηση του επαγγέλματος σε συνδυασμό με την υποβάθμιση των πτυχίων τους.
Στάση εργασίας από τις 12:00 έως τη λήξη της βάρδιας και συγκέντρωση στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο πραγματοποίησαν στις 17/6 οι εργαζόμενοι του υπουργείου Πολιτισμού. Συνέχισαν με πορεία προς το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ καταγγέλλει τη μείωση ή κατάργηση οργανικών θέσεων, τη μισθολογική υποβάθμιση, τη διαθεσιμότητα, τις απολύσεις «όπως και αν βαφτιστούν» και την ιδιωτικοποίηση. Στις 25/6 προχωρούν σε απεργία οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ, καθώς όπως δηλώνουν: «Το ΥΠΠΟΑ μας αντιμετωπίζει σαν τρίτης κατηγορίας εργαζόμενους, δεν μας αναγνωρίζει τα αυτονόητα δικαιώματα για κάθε εργαζόμενο σ’αυτή τη χώρα και μας χειρίζεται πολλές φορές με μια αδιαφορία που καταντά απάνθρωπη».
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Κορίνθου εξέδωσε απόφαση με την οποία απορρίπτει την αγωγή του σωματείου εργαζομένων στο Καζίνο Λουτρακίου, της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τυχερών Παιχνιδιών (ΟΣΕΤΥΠ), καθώς και την πρόσθετη παρέμβαση της ΓΣΕΕ, που ζητούσαν να χαρακτηριστεί lock out, η δήλωση της εταιρείας ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει την επιχείρηση λόγω της συνεχιζόμενης απεργίας των εργαζομένων. Η απεργία των εργαζομένων στο Καζίνο Λουτρακίου συνεχίζεται.
Δεν έχει ακόμα ανανεωθεί η ΣΣΕ για τα πληρώματα των ποντοπόρων που έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2010. Ταυτόχρονα οργή προκαλεί επιστολή του Υπουργείου Ναυτιλίας στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) με την οποία ουσιαστικά ανοίγει την κερκόπορτα στους πλοιοκτήτες να προχωρήσουν στην υπογραφή Ατομικών Συμβάσεων Εργασίας. Τα ναυτεργατικά σωματεία προειδοποιούν με αγωνιστικές κινητοποιήσεις και δηλώνουν ότι το μέτρο αυτό δεν πρόκειται να περάσει.
Απλήρωτοι έως και 12 μήνες κάποιοι, και εγκαταλελειμμένοι σε λιμάνι της Ισπανίας βρίσκονται εδώ και μήνες οι ναυτεργάτες του ταχύπλοου «Παναγιά Πάρος» της ναυτιλιακής εταιρείας ΝΕΛ, χωρίς καμία μέριμνα από την εταιρεία αλλά και από τις υπηρεσίες του υπουργείου Ναυτιλίας. Προειδοποιούν ότι θα προβούν σε όλες τις νόμιμες ενέργειες μέσω των ισπανικών τοπικών αρχών για την εξασφάλιση των δεδουλευμένων και τον επαναπατρισμό τους στην Ελλάδα.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας καταγγέλλει τη διοίκηση του ραδιοφωνικού σταθμού MUSIC ότι, εκτός του ότι έχει μειώσει δραματικά τον αριθμό των εργαζομένων, προχωρά σε πιέσεις και προκλητική στάση για εξαναγκασμό υπογραφής ατομικής σύμβασης με μισθούς και όρους εργασίας κατώτερους αυτών της ΣΣΕ.
Οι εργαζόμενοι στην εταιρία ΜΙΜΙΚΟΣ, προσέφυγαν στην επιθεώρηση εργασίας, καθώς είναι απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην τριμερή συνάντηση οι εκπρόσωποι της εταιρείας δήλωσαν πρόθεση να εξοφληθούν τα δεδουλευμένα, και ότι δεν υπάρχει πλάνο απολύσεων. Όμως, σε ότι αφορά την εφαρμογή τετραήμερης απασχόλησης δήλωσαν ότι γίνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις και πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων!
Την Τετάρτη 18 Ιούνη, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και από κοινού με άλλα εργατικά σωματεία, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς, φοιτητικούς συλλόγους και διάφορα άλλα εγχειρήματα αγώνα, συνολικά πάνω από 200 άτομα, προχώρησαν σε μια σειρά απεργιακών δράσεων. Προχώρησαν σε απεργιακές περιφρουρήσεις σε βιβλιοπωλεία κι εκδοτικούς οίκους, μοιράστηκαν τρικάκια και κείμενα, ενώ μέσω μικροφωνικής ακούγονταν τραγούδια και τα μηνύματα της απεργίας.
Οι απολυμένοι/ες των Metropolis, καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την απονομή των βραβείων MAD τη Δευτέρα 23 Ιουνίου στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, στις 7:00 μμ.
Μπλάκ Αουτ στα νοσοκομεία την Τετάρτη. Με προσωπικό ασφαλείας λειτούργησαν,, τα δημόσια νοσοκομεία, οι μονάδες πρόνοιας και το ΕΚΑΒ, καθώς γιατροί και εργαζόμενοι πραγματοποίησαν 24ωρη πανελλαδική απεργία, με βασικό αίτημα να αποσυρθεί ο νόμος για την αξιολόγηση του προσωπικού.
Σε απεργιακές κινητοποιήσεις την περασμένη Τετάρτη και οι εργαζόμενοι στο αντικαρκινικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ενάντια στην αξιολόγηση αλλά και για τις σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό.
Τραγικό εργατικό ατύχημα στην Θεσσαλονίκη. Σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στη Μονάδα Εγκαυμάτων του νοσοκομείου «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης, ο 50χρονος ναύτης που τραυματίστηκε σοβαρά μετά από έκρηξη που σημειώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες- στο αντιρρυπαντικό σκάφος «ΤΑΣΟΣ ΙΙ» , όπου εργαζόταν, στο Θερμαϊκό.
Τις συνεχιζόμενες αντεργατικές μεθοδεύσεις της επιχείρησης «UPPRESS» καταγγέλλει η Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν οι λιθογράφοι, η εργοδοσία έχει επιβάλλει άθλιες ατομικές συμβάσεις εργασίας με μειώσεις μισθών, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα και καταστρατήγηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Στάση εργασίας στον κλάδο της Ναυπηγοεπισκευής και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος κήρυξε για την Τετάρτη 25 Ιούνη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου.
Στάση εργασίας έκαναν την Τετάρτη, οι εργαζόμενοι στη φαρμακοβιομηχανία «LAVIFARM» με αίτημα αιχμής την καταβολή των δεδουλευμένων. Υπενθυμίζεται πως η εργοδοσία της φαρμακευτικής εταιρείας οφείλει στους εργαζόμενους δεδουλευμένα 2 μηνών.
Μπαράζ παραβάσεων στη «Ζώνη» καταγγέλλουν το συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδος, το σωματείο Ηλεκτρολόγων πλοίων και το σωματείο Ναυπηγοξυλουργών. Οι καταγγελίες αφορούν, τη μη τήρηση των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, σε επισκευαζόμενα πλοία, σοβαρότατες παραβάσεις των κανόνων ασφαλείας, αλλά και εκτεταμένη ανασφάλιστη – “μαύρη εργασία”.
Μπαράζ απολύσεων στην «Ελληνική Χαλυβουργία». Συγκεκριμένα η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» του ομίλου Μάνεση, προχώρησε σε 45 απολύσει ςστο εργοστάσιο Ασπροπύργου, μετά και την έγκριση του σχετικού αιτήματος από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας. Στην επιχείρηση είχαν μείνει 74 εργάτες και πλέον είναι ορατός ο κίνδυνος το εργοστάσιο να οδηγηθεί σε κλείσιμο. Αξιοσημείωτο είναι ότι μεταξύ των απολυμένων ήταν και συνδικαλιστές, ενώ μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στήριξαν τις αντεργατικές μεθοδεύσεις του Μάνεση.
Σε καταγγελίες ότι τους ζητήθηκε να εργαστούν αμισθί, προχώρησαν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στον Ιππόδρομο. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των εργαζομένων συμβασιούχων η διοίκηση του Ιπποδρόμου τους κάλεσε να δουλέψουν χωρίς αμοιβή στη εμβόλιμη ιπποδρομία της Τετάρτης, ώστε τα έσοδα της να διατεθούν για τη διατήρηση της ιπποδρομιακής δραστηριότητας. Σημειώνεται ότι ο Ιππόδρομος βρίσκεται στη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης και το μέλλον των εργαζομένων είναι αβέβαιο.
Μπαράζ απολύσεων προαναγγέλλει η εργοδοσία της «Schneider – Electric» στα Οινόφυτα. Συγκεκριμένα, την πρόθεσή της να προχωρήσει σε 30 απολύσεις από τους 100 εργάτες παραγωγής στο εργοστάσιο παραγωγής μετασχηματιστών στα Οινόφυτα Βοιωτίας, ανακοίνωσε στο σωματείο εργαζομένων, η διοίκηση της εταιρείας “Schneider – Electric” κατά τη διάρκεια συνάντησης που έγινε. ΟΙ 30 απολύσεις εργαζομένων από την παραγωγή έρχονται σε συνέχεια των απολύσεων των 80 συμβασιούχων από την επιχείρηση.
Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», σε δήμους του νομού Λάρισας. Οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα, εκτός από την ελλιπή στελέχωση των μονάδων, παραμένουν απλήρωτοι μέχρι και 9 μήνες, ενώ ορατός είναι ο κίνδυνος να μείνουν χωρίς δουλειά, καθώς το πρόγραμμα «Βοήθεια Στο Σπίτι» λήγει στις 30 Σεπτέμβρη 2014 και στο Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα, με τίτλο «Εκπαίδευση – Κατάρτιση – Απασχόληση» αναφέρονται μόνο οι Βρεφονηπιακοί Σταθμοί και καμιά άλλη δομή, γεγονός που γεννά ερωτήματα για τη συνέχισή του.
Ενάντια στην αξιολόγηση και την υποβάθμιση των πτυχίων τους οι λογιστές Αθήνας και Πειραιά πραγματοποίησαν την Τρίτη 17 Ιούνη παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΟΕΕ).Παράλληλα εξέφρασαν την αλληλεγγύη του κλάδου στον αγώνα των χαλυβουργών και των καθαριστριών.
Παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων με τον ωμό εκβιασμό της κοινοπραξίας ΑΚΤΩΡ/ΤΕΡΝΑ, υπεργολάβο στο Ορυχείο Αχλάδας, που εν μία νυχτί αποφάσισε να προχωρήσει στο κλείσιμο του Ορυχείου, επικαλούμενη δυσκολίες που προκύπτουν από την απαίτηση του κράτους για προκαταβολική παρακράτηση φόρου, καταγγέλλουν συνδικαλιστές στον κλάδο της ενέργειας. Ειδικότερα από αυτό το ιδιότυπο λοκ άουτ, απολύθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι στις αρχαιολογικές ανασκαφές, το σύνολο του προσωπικού του ορυχείου, περίπου 100 εργαζόμενοι, βγήκαν σε διαθεσιμότητα μέχρι το Σεπτέμβρη και πάνω από 200 οδηγοί φορτηγών έμειναν χωρίς δουλειά
Συνεχίζουν την απεργία οι γιατροί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, ενάντια στην πολιτική υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, η οποία όπως καταγγέλλουν, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του νοσοκομείου, με βαριές επιπτώσεις στους ασθενείς
Κινητοποίηση στα κεντρικά γραφεία του ΟΑΕΔ στον Άλιμο, για τα προβλήματα των ανέργων διοργανώνει την Πέμπτη 26 Ιούνη, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας.
Με την κατηγορία της παρακώλυσης συγκοινωνιών δικάζονται στη Θάσο 28 ναυτεργάτες, την Δευτέρα 23/6 για τη συμμετοχή τους στις πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες του 2010 και το 2012 στο νησί.
Σε έντονη ανησυχία οι περίπου 500 εργαζόμενοι της εταιρείας «Ελληνικά Λιπάσματα και Χημικά ELFE ΑΒΕΕ» (πρώην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων) στην Καβάλα, με τις συνεχιζόμενες καθυστερήσεις πληρωμών που φτάνουν τους δυο μήνες. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, λόγω συνταξιοδότησης αρκετών συναδέλφων τους, οι κενές θέσεις δεν αναπληρώθηκαν και το προσωπικό, παρά την εντατικοποίηση, δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτούμενες θέσεις για την ασφαλή λειτουργία του εργοστασίου. Ταυτόχρονα, τίθεται σοβαρό ζήτημα συνθηκών ασφάλειας, κυρίως ως προς τη σωστή συντήρηση μηχανών και μονάδων. Επίσης, πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι 80 εργαζόμενοι που συνταξιοδοτήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια και τους οφείλονται πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά.
Σειρά πρωτοβουλιών αναλαμβάνουν οι εργατοτεχνίτες και εργαζόμενοι στην ενέργεια, κόντρα στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει περεταίρω την ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας με το νομοσχέδιο για τη «Δημιουργία Νέας Καθετοποιημένης Εταιρείας Ηλεκτρικής Ενέργειας» και το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Το νομοσχέδιο, το οποίο θα συζητηθεί στο Θερινό Τμήμα της Βουλής, εκτιμάται ότι θα πλήξει καίρια τα εισοδήματα των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων.
Άθλιες εργασιακές συνθήκες και κλίμα τρομοκρατίας στον σταθμό διοδίων στο Άκτιο. Οι υπάλληλοι καταγγέλλουν την ανώνυμη εταιρεία «BEETECH ΑΕ», η οποία είναι η εργοδότρια εταιρεία του έργου της λειτουργίας του σταθμού διοδίων στο Άκτιο, για κατάργηση επιδομάτων και καθυστερήσεις δεδουλευμένων. Η εταιρεία έχει επιβάλει καθεστώς τρομοκρατίας εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους να υπογράφουν μηνιαίες και δεκαπενθήμερες συμβάσεις, ενώ προχώρησε και στην απόλυση εργαζόμενης, η οποία δεν δέχτηκε την μετακίνησή της σε άλλο πόστο εργασίας.
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στη Λιβαδειά, την Τρίτη οι συνταξιούχοι. Οι συνταξιούχοι αντιδρούν στην φοροεισπρακτική λαίλαπα που πλήττει καίρια τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα. Συγκέντρωση για τον ίδιο λόγο και στην Αθήνα και συγκεκριμένα στα Προπύλαια πραγματοποίησαν την Πέμπτη οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές ενώσεις.
Τέλος, party για την ενίσχυση του αγώνα των καθαριστριών, δίνουν η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) και η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, την Παρασκευή 27/6, στις 10.00, στο μπαρ LOCOMOTIVA (Μπόταση 7 και Σολωμού, Εξάρχεια).
[Το εργασιακό δελτίο μεταδίδεται καθημερινά απο τα ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ :http://radiofragmata.espivblogs.net]
ακούστε το ηχητικό εδω:https://files.espiv.net/file.php?h=Rlbpe
[ανταπόκριση και εικόνες από την απεργιακή κινητοποίηση της 18ης Ιούνη 2014 στον κλάδο του βιβλίου / από τις απεργιακές περιφρουρήσεις, τη διαδήλωση που ακολούθησε και τη συνάντηση με τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπ. οικονομικών / + σχετικά κείμενα κι αφίσες]
Την Τετάρτη 18 Ιούνη, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου, ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και από κοινού με αρκετούς συναδέλφους και συναδέλφισσες από άλλα εργατικά σωματεία, από συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, από συνελεύσεις γειτονιάς, από φοιτητικούς συλλόγους και διάφορα άλλα εγχειρήματα αγώνα, συνολικά πάνω από 200 άτομα, προχωρήσαμε σε μια σειρά απεργιακών δράσεων.
Από νωρίς το πρωί, λίγο μετά τις 8πμ ξεκινήσαμε με απεργιακές περιφρουρήσεις σε βιβλιοπωλεία κι εκδοτικούς οίκους στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Ιπποκράτους (Χριστάκης, Τσιγαρίδας, εκδ. Σάκκουλας, Λιβάνης, Πύρινος Κόσμος). Παράλληλα μοιράζονταν κείμενα στους διερχόμενους, ενώ μέσω μικροφωνικής ακούγονταν τραγούδια και τα μηνύματα της απεργίας μας.
Στη συνέχεια, κατά τις 11πμ, προχωρήσαμε σε απεργιακό αποκλεισμό του βιβλιοπωλείου Πολιτεία.
Παράλληλα με την παρέμβαση αυτή ξεκίνησε και η απεργιακή μαςσυγκέντρωση στη συμβολή των οδών Σόλωνος κι Ασκληπιού, από όπου λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι ξεκίνησε η απεργιακή μας πορεία. Η τελευταία, κινούμενη μέσω Σόλωνος, Μπενάκη και Σταδίου και με ένα κεντρικό πανό που ανέγραφε «ΚΑΤΩ Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ – ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ» έφτασε μετά από λίγη ώρα στο υπ. εργασίας. Η αίτηση που από καιρό είχαμε κάνει για συνάντηση με την ηγεσία του υπουργείου για την ημέρα εκείνη δεν είχε γίνει αποδεκτή.
Ο επόμενος σταθμός της διαδήλωσής μας ήταν έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, όπου κατά τις τελευταίες εβδομάδες δίνεται η μάχη ενάντια στα μηχανάκια-scanners της αναξιοπρέπειας που έχουν επιβληθεί στους εργαζόμενους.
Στη συνέχεια, κινούμενοι και πάλι επί της Σταδίου και κρατώντας ένα πανό στο οποίο αναγραφόταν «Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ» φτάσαμε στο υπ. οικονομικών, στο σημείο που είναι συγκεντρωμένες οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες, ως μια ελάχιστή κίνηση στήριξης του αγώνα τους και ως μια προσπάθεια σύνδεσης των αγώνων μας σε διακλαδικό επίπεδο. Κατά τη συνάντησή μας αυτή φωνάξαμε αρκετά συνθήματα από κοινού με τις καθαρίστριες, ενώ μέσω ντουντούκας ανταλλάξαμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς και μιλήσαμε για το περιεχόμενο των αγώνων μας. Επίσης τους παραδώσαμε για την οικονομική στήριξη του αγώνα τους και τα χρήματα που είχαμε μαζέψει κατά τη διάρκεια της όλης κινητοποίησής μας.
Επίσης, μια εβδομάδα πριν, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της απεργίας μας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση-συζήτηση των απλήρωτων συναδέλφων του κλάδου μας, κατά την οποία έγινε αλληλοενημέρωση για το πώς έχει η κατάσταση στους επίμαχους χώρους δουλειάς και για τις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα από την πλευρά μας. Επίσης, συζητήθηκε εκτενώς το πώς θα συνεχίσουμε τη μάχη μας στο πεδίο αυτό τόσο συνολικά όσο και ειδικά σε κάθε χώρο δουλειάς. Καλούμε όλους τους συναδέλφους μας που βιώνουν το ζήτημα της «απλήρωτης εργασίας» να έρθουν σε επαφή με το Σύλλογο, να δώσουμε από κοινού τη μάχη αυτή.
Η κλαδική απεργία της 18ης Ιούνη 2014 επρόκειτο για μια ακόμα μάχη που τη δώσαμε με αξιοπρέπεια, με προετοιμασία σε βάθος χρόνου, με προσπάθεια σύνδεσής της με τις αντίστοιχες μάχες αντιστεκόμενων εργαζομένων-ανέργων κι άλλων δοκιμαζόμενων κομματιών της κοινωνίας, με πίστη στο δίκιο του αγώνα μας, με την πεποίθησή ότι με τον ενωτικό, μαχητικό, ανυποχώρητο κι οργανωμένο από εμάς τους ίδιους αγώνα, μπορούμε να νικήσουμε.
Και η απεργία αυτή αποτέλεσε ένα σημαντικό σταθμό στο διαρκή, πολύμορφο και πολυμέτωπο αγώνα μας, ο οποίος προφανώς και συνεχίζεται.
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
http://bookworker.wordpress.com
> ακολουθούν τα κείμενα και το περιεχόμενο των αφισών που μοιράζαμε/κολλάγαμε:
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Η απεργία της Τετάρτης 18 Ιούνη 2014 στον κλάδο του βιβλίου, στην οποία ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, ως ένα αγωνιζόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, προχωράμε, αποτελεί έναν ακόμα σημαντικό σταθμό του συνολικού αγώνα μας, σε μια συγκυρία ενός ανελέητου κοινωνικού πολέμου που δεχόμαστε από την τάξη των αφεντικών, από τις ντόπιες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Ενός αγώνα που επιδιώκει την ανατροπή των νόμων που έχει θεσπίσει το “μαύρο μέτωπο” ΕΕ-ΔΝΤ-κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, νόμων που ισοπεδώνουν τους μισθούς, ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις και υπονομεύουν το δικαίωμα της συλλογικής δράσης των εργαζόμενων. Ενός αγώνα που σταθερά επιδιώκουμε να τον δίνουμε από κοινού με το σύνολο των εργαζομένων κι ανέργων και των αντιστεκόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία να εκφράσουμε τις αγωνίες μας, να διατρανώσουμε το δίκιο μας και το πρόταγμά μας για αξιοπρεπή ζωή, να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας, να υψώσουμε το ανάστημά μας καινα ακουστεί ακόμα πιο δυνατά η φωνή μας.
Ως κύρια αιχμή της απεργίας μας αυτής, παράλληλα με τον αγώνα μας για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και το σύνολο των ζητημάτων που παλεύουμε στους χώρους δουλειάς μας, προβάλλουμε το «αίσχος της απλήρωτης εργασίας», την καθυστερημένη (ή και «ξεχασμένη») καταβολή μισθών και αποζημιώσεων απόλυσης, καθεστώς στο οποίο πρέπει άμεσα να δώσουμε ένα τέλος.
Ο συνδικαλισμός και οι εργατικοί αγώνες δεν είναι υπόθεση κάποιων «ειδικών», αλλά υπόθεση όλων των εργαζομένων. Και παράλληλα αποτελεί ευθύνη όλων μας η όποια τύχη μπορεί να έχουν οι αγώνες αυτοί, τόσο στο χώρο του βιβλίου όσο και γενικότερα στο εργατικό κίνημα. Όσο και αν οι συνθήκες στο εργασιακό πεδίο, αλλά και στο ίδιο το πεδίο του συνδικαλισμού αλλάζουν, με τα αφεντικά μας πλέον να αρνούνται ακόμα και τη συλλογική διαπραγμάτευση μαζί μας, ο Σύλλογός μας συνεχίζει να αποτελεί βασικό βήμα της συλλογικής έκφρασης των εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων μας και πολύτιμο εργαλείο για την διεκδίκηση τους. Και είναι υπόθεση όλων μας η συσπείρωση στο Σύλλογο και το με ποιο τρόπο θα γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μας.
Να σπάσουμε το κλίμα του φόβου και της ηττοπάθειας που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Με τη συναδελφική αλληλεγγύη, την από τα κάτω οργάνωσή μας και τη συλλογική αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς, με τη σύνδεση όλων των αντιστάσεων μας και σε διακλαδικό επίπεδο και τη συνειδητοποίηση ότι όλοι εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας, μπορούμε να βάλουμε φρένο στην επίθεσή τους και να φέρουμε τα πάνω κάτω!
Όλοι και όλες στην απεργία!
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210 – 3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com
* * *
Nα σταµατήσει το αίσχος της απλήρωτης εργασίας!
Σε χιλιάδες απολυµένους οφείλονται αποζηµιώσεις. Σε 800.000 εργαζόµενους οφείλονται δεδουλευµένα από 3 έως 12 µήνες. Στο χώρο του βιβλίου πολλές επιχειρήσεις οφείλουν δεδουλευµένα π.χ. Καστανιώτης, Libro, Άγρα, Ωκεανίδα, Ελευθερουδάκης… Στους απολυµένους από Απόλλωνα, Ευσταθιάδη, Modern Times, Metropolis… ακόµη οφείλονται δεδουλευµένα και αποζηµιώσεις.
Να σταµατήσει το καθεστώς του «έναντι» και η µη καταβολή του µισθού. Στις επιχειρήσεις που οφείλονται δεδουλευµένα, οι εργαζόµενοι να ελέγχουν τις εισπράξεις και να µοιράζονται µεταξύ τους τα έσοδα από τη λιανική και τη χονδρική πώληση. Αφού καλυφθεί η µισθοδοσία, τότε να έχει πρόσβαση στις εισπράξεις ο εργοδότης.
Παράλληλα απαιτούµε νοµοθετικές ρυθµίσεις ώστε:
• Να καταβάλει το κράτος τα οφειλόµενα από µισθούς ή/και αποζηµιώσεις και κατόπιν να κυνηγά τον εργοδότη να τα πάρει.
• Να θίγεται η προσωπική περιουσία του εργοδότη που χρωστά δεδουλευµένα ή/και αποζηµιώσεις, ανεξάρτητα από την εταιρική µορφή της επιχείρησηςτου.
• Απαγόρευση της µείωσης µισθού σε εργαζόµενο που του οφείλονται δεδουλευµένα.
• Απαγόρευση της απόλυσης εργαζόµενου που του οφείλονται δεδουλευµένα.
• Επαναφορά της προτεραιότητας των εργαζοµένων έναντι των χρεών προς το δηµόσιο, για τις επιχειρήσεις που κλείνουν.
• Να µην δέχεται ο ΟΑΕ∆ χαρτί παραίτησης εργαζόµενου, χωρίς την υπογραφή του εργαζόµενου επάνω.
ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στο χώρο του βιβλίου: Τετάρτη 18 Ιουνίου
Απεργιακή συγκέντρωση: 11.30πμ, Πνευματικό κέντρο (Ασκληπιού και Σόλωνος)
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210 – 3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com
Οι εργαζόμενοι-διαθέσιμοι του ΕΜΠ, δηλώνουμε αποφασιστικά ότι ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ από την απόφαση που έχουμε πάρει για επ’αόριστον κατάληψη του ιδρύματος, έως ότου η κυβέρνηση διασφαλίσει ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία απόλυση συναδέλφου και καμία διαγραφή φοιτητή. Μέσα στο διάστημα μιας εβδομάδος, έχουμε πραγματοποιήσει τέσσερεις μαζικές ΓΣ όπου κατέληξαν στην απόφαση να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτό που θεωρούμε σωστό και δίκαιο.
Στις συντονισμένες πιέσεις που δεχτήκαμε και δεχόμαστε καθημερινά, τόσο από μέσα όσο και απ’έξω από το ίδρυμα, ώστε να σταματήσουμε την κινητοποίηση μας, εμείς αντιτάσσουμε την δύναμη που προκύπτει από την πεποίθηση μας ότι το δικαίωμα στην δουλειά του ΚΑΘΕ συναδέλφου είναι αδιαπραγμάτευτο. Δεν υπάρχουν ούτε δίκαιες ούτε αξιοκρατικές απολύσεις, όπως άλλωστε δεν υπάρχουν ούτε ουδέτερες, δίκαιες και αξιοκρατικές αξιολογήσεις που θα τις αιτιολογούν.
Επίσης δεν υπάρχει κανένα «ευκίνητο» επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο, που θα αντικαταστήσει το «δυσκίνητο» Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Υπάρχει το πανεπιστήμιο των λίγων με υπαλλήλους αλλά και παρεχόμενες γνώσεις που θα αποτελούν φτηνά και ανταλλάξιμα γρανάζια της μιας χρήσης σε μια μηχανή που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοιδιωτών και το πανεπιστήμιο για τα παιδιά όλου του λαού, με εργαζόμενους με σταθερό δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία που θα παρέχει γνώσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα όλης της κοινωνίας. Για ΑΥΤΟ το πανεπιστήμιο αγωνιζόμαστε και ξέρουμε ότι το σημερινό απέχει πολύ από αυτό που θα θέλαμε.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΕΜΠ
Η πυρκαγιά που ξέσπασε στο ανθρακωρυχείο στη Manisa-Soma, στις 13 Μάη, εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές σε αυτή τη χώρα. Με την πυρκαγιά αυτή, εκατοντάδες ανθρακωρύχοι δηλητηριάστηκαν από το έντονο μονοξείδιο του άνθρακα που εκλύθηκε. Ο αριθμός των εργαζομένων που έχασαν τη ζωή τους αυξάνεται ώρα με την ώρα. Οι υπουργοί Ενέργειας και Εργασίας και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να κρύψουν τον πραγματικό αριθμό των ανθρακωρύχων που πέθαναν ενώ ο τελευταίος δήλωσε απλώς ότι “ήταν ένα θλιβερό εργατικό ατύχημα”. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι “Αυτό το είδος ατυχημάτων θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή”.
Ενώ χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν κοντά στο ορυχείο προσπαθώντας να μάθουν νέα για τους συγγενείς τους που ήταν στο ανθρακωρυχείο, η εμφάνιση των ασθενοφόρων, των οχημάτων των γραφείων κηδειών, των οχημάτων-ψυγείων, έδειξε την σοβαρότητα της σφαγής. Ο αριθμός των νεκρών ανθρακωρύχων αυξήθηκε από 78, σε 151, σε 245, σε 282 …
Ο αριθμός εξακολουθεί να αυξάνεται. Αυτοί οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σφαγή, προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τους “νεκρούς”, λέγοντας “αυτή είναι η μοίρα”. Γίνονται διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη γύρω περιοχή και τη χώρα. Οι άνθρωποι έχουν βγει στους δρόμους υποστηρίζοντας ότι δεν είναι ούτε η μοίρα ούτε ατύχημα, είναι μία σφαγή εκ μέρους του κράτους και των επιχειρήσεων .
Στις 14 Μάη, η αστυνομία επιτέθηκε στους ανθρώπους που διαμαρτύρονταν ενάντια στις δημιουργούς αυτής της σφαγής. Το κράτος και οι ένοπλες δυνάμεις του πίστεψαν ότι μπορούσαν να αποτρέψουν αυτή την οργή με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα ή βόμβες αερίου. Αλλά αυτοί που βρίσκονται στους δρόμους, φωνάζουν όλοι μαζί: “Κράτος-δολοφόνος”.
Οι κρατικοί επίσημοι και τα αφεντικά των εταιρειών ενέργειας ισχυρίζονται ότι πενθούν. Αλλά αυτοί που είναι οι δολοφόνοι, είναι οι ίδιοι που αναγκάζουν τους ανθρώπους να εργάζονται εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους για να κερδίσουν μερικά χρήματα για να ζήσουν. Αυτοί είναι οι δολοφόνοι που ανάγκασαν τους ανθρώπους να εργάζονται σε αυτές τις συνθήκες όπου ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
Είμαστε θλιμμένοι γι’ αυτούς που δολοφονήθηκαν στα ορυχεία από τους καπιταλιστές και το κράτος. Είμαστε στο δρόμο με την οργή εναντίον αυτών των δολοφόνων. Εμείς δεν θρηνούμε, αυτό είναι επανάσταση. Η θλίψη μας είναι ο σπόρος του θυμού μας !
Devrimci Anarsist Faaliyet (DAF – Revolutionary Anarchist Action – Επαναστατική Αναρχική Δράση)
http://www.anarkismo.net/article/27001
*Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.
Το χρονικό μιας τυπικής μεταναστευτικής Οδύσσειας, ένα νησί που ο καπιταλισμός το πήγε πρώτα στον παράδεισο και ύστερα στην κόλαση, η πολύπαθη Μέση Ανατολή και ο Σαντάμ Χουσεΐν, η αντιμεταναστευτική πολιτική μιας χώρας μεταναστών.
Περίπου 160 χιλιόμετρα νότια της Βαγδάτης βρίσκεται η Νατζάφ, μια απ’ τις ιερότερες πόλεις του Ιράκ για τους Σιίτες μουσουλμάνους και ίσως το ισχυρότερο κέντρο της πολιτικής τους επιρροής. Εκεί βρίσκεται και ο μουσουλμανικός ναός του Αλή· ο Αλή ήταν ο γαμπρός του προφήτη Μωάμεθ και, σύμφωνα με τους Σιίτες, ο δίκαιος διάδοχος στην ηγεσία του μουσουλμανικού κόσμου. Είναι λοιπόν φυσικό η πόλη να αποτελεί προορισμό για εκατομμύρια προσκυνητές ετησίως.
Το 1976 γεννιέται στη Νατζάφ ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, Μοχάμεντ Σαγκάρ. Τρία χρόνια μετά, ο Σαντάμ Χουσεΐν θα αναλάβει την προεδρία της χώρας. Δώδεκα χρόνια αργότερα (1991) ο 15χρονος πλέον Μοχάμεντ εγκαταλείπει προσωρινά το σπίτι του μαζί με την οικογένειά του για να γλιτώσει απ’ τη σφαγή που ακολουθεί την εξέγερση των Σιιτών ενάντια στον Σαντάμ Χουσεΐν. Όταν επιστρέφουν, το βρίσκουν κατεστραμμένο από μια ρουκέτα. Ψάχνοντας στα χαλάσματα, Ο Μοχάμεντ τραυματίζεται από μια βόμβα που δεν είχε εκραγεί κατά τη διάρκεια της μάχης.
Η ζωή συνεχίζεται και το 1997 ο 21χρονος Μοχάμεντ σπουδάζει μικροβιολογία. Τότε είναι που θα ακούσει τις φήμες ότι η οικογένειά του έχει στοχοποιηθεί απ’ το καθεστώς. Παρατάει τις σπουδές του και φεύγει με την οικογένειά του για το Ιράν. Τα πράγματα στο Ιράν εξακολουθούν να μην είναι ρόδινα κι έτσι αποφασίζει, 4 χρόνια μετά, να φύγει μόνος του για τη Μαλαισία και στη συνέχεια την Ινδονησία. Ο τελικός προορισμός είναι η Αυστραλία κι έτσι τον Οκτώβριο του 2001 ο Μοχάμεντ επιβιβάζεται μαζί με άλλους 222 αιτούντες άσυλο στο Olong, ένα μικρό ξύλινο σκάφος με κατεύθυνση τη μακρινή ήπειρο της επαγγελίας. Ένα μήνα πριν, οι δίδυμοι πύργοι πέφτουν και το φόβητρο της τρομοκρατίας και των μεταναστών γίνεται το πολιτικό εργαλείο της νέας εποχής.
Η κυβέρνηση της Αυστραλίας εκείνη την περίοδο τηρεί μία στάση μηδενικής ανοχής στην παράνομη μετανάστευση. Έτσι, όταν το Olong εισέρχεται στα ύδατα της Αυστραλίας η κυβέρνηση, που το είχε ήδη χαρακτηρίσει ως σκάφος ύποπτο για παράνομη είσοδο, στέλνει το ναυτικό να το αναχαιτίσει. Το σκάφος ρυμουλκείται πίσω σε διεθνή ύδατα -κοντά στο Νησί των Χριστουγέννων- όπου και βυθίζεται υπό αμφίβολες συνθήκες (κάποιες αναφορές λένε ότι το σκάφος υπέστη φθορές εξ αιτίας της ρυμούλκησης). Οι επιβάτες διασώζονται απ’ το πλοίο του αυστραλιανού ναυτικού και ο Μοχάμεντ Σαγκάρ μεταφέρεται μαζί με άλλους πρόσφυγες στην Παπούα Νέα Γουϊνέα, όπου κάνει αίτηση για πολιτικό άσυλο. Τον Σεπτέμβριο του 2002, καταλήγει στο Κέντρο Κράτησης Μεταναστών του Ναούρου.
Στο μεταξύ, κυβερνητικοί εκπρόσωποι του Φιλελεύθερου Κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία -συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού της Αυστραλίας, η οποία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο- ισχυρίζονται ότι οι πρόσφυγες πετούσαν τα παιδιά τους στη θάλασσα για να εκβιάσουν την είσοδό τους στη χώρα (1). Οι ισχυρισμοί αποδείχτηκαν έωλοι και το επακόλουθο σκάνδαλο τελικά έβλαψε την κυβέρνηση (2).
Το Ναούρου είναι ένα νησίδιο χαμένο μέσα στον Ειρηνικό ωκεανό, έκτασης 21 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αυτό το μικροσκοπικό κομμάτι γης έχει ίσως δυσανάλογα πολυτάραχη ιστορία. Από ιδιοκτησία αποικιοκρατικών δυνάμεων και μετά από μια Ιαπωνική κατοχή έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία το 1968, στη συνέχεια έγινε η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, ύστερα φορολογικός παράδεισος και φτωχός ερημότοπος με τον διαβήτη να μαστίζει τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Σήμερα βρίσκεται, θα λέγαμε, σε μια «κανονική» κατάσταση.
Το Ναούρου χρωστάει την περίοδο ευημερίας του (εξωφρενικού πλούτου μάλλον) στην εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων φωσφορικού άλατος απ’ το υπέδαφος του νησιού. Την εποχή της εκμετάλλευσης αυτού του ορυκτού πλούτου, οι κάτοικοι είχαν από πέντε αυτοκίνητα, δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, έτρωγαν φαγητό αποκλειστικά απ’ έξω και για να μην πολυλογούμε: το κράτος είχε προσλάβει οικονομικούς μετανάστες για να καθαρίζουν τις τουαλέτες τους (!).
Τα κοιτάσματα άρχισαν κάποια στιγμή να λιγοστεύουν, οι πολιτικοί μπέρδευαν το ταμείο του κράτους με το δικό τους, μετά ήρθαν τα δάνεια και οι κακές επενδύσεις και εν ολίγοις το νησί κατέληξε ένας ρημαγμένος, πάμφτωχος και καταχρεωμένος τόπος που επιβίωνε με μηχανική υποστήριξη έξωθεν. Σε μια τέτοια συναλλαγή υποστήριξης, το Ναούρου δέχτηκε την πρόταση της αυστραλιανής κυβέρνησης να χτίσει δύο κέντρα κράτησης μεταναστών στο απομακρυσμένο νησί, με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια. Το σχέδιο, που ονομάστηκε «Ειρηνική Λύση», αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής από τη διεθνή και εγχώρια κοινότητα. Η Αυστραλία, αν και είναι στην ουσία μια χώρα μεταναστών, έχει επιδείξει ένα παρελθόν φυλετικού διαχωρισμού εις βάρος των Αβορίγινων (αυτόχθονες κάτοικοι). Τώρα, ενισχύει τη σκληρή αντιμεταναστευτική της πολιτική με μακιαβελικού τύπου συμφωνίες. Ένα χρόνο μετά την υπογραφή της «Ειρηνικής Λύσης», ο Μοχάμεντ Σαγκάρ καταλήγει σε ένα απ’ τα κέντρα μεταναστών του μικροσκοπικού νησιού.
***
Ο Μοχάμεντ αφηγείται στον Luc Folliet (3):
Το πιο δύσκολο ήταν η διαδρομή. Τα νεύρα μας ήταν τεντωμένα. Για το παραμικρό στήνονταν καυγάδες, που σχεδόν έκαναν το καράβι να βουλιάξει. Το πιο οδυνηρό είναι αυτή η αναμονή με μοναδικό ορίζοντα τον ωκεανό. Δεν μπορείς να γαντζωθείς από τίποτε.
…
Φτάσαμε βράδυ. Κανείς απ’ τους οργανισμούς που προστατεύουν τα δικαιώματα των μεταναστών δεν ήταν εκεί. Υπήρχαν μόνο Αυστραλοί αστυνομικοί που μας οδήγησαν αμέσως στο κέντρο. Έπρεπε να περιμένουμε ένα μήνα μέχρι να δούμε έναν υπεύθυνο του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Ήταν μια νέα δοκιμασία για μας. Ιδιαίτερα για μένα που είχα φύγει από το Ιράκ, στη συνέχεια από το Ιράν, και βρισκόμουν σε μια χώρα που δεν είχα καν ακουστά.
Τέσσερα χρόνια μετά (2005), ο Μοχάμεντ Σαγκάρ και ο επίσης Ιρακινός Μουχάμαντ Φαϊζάλ είναι οι μοναδικοί κρατούμενοι που έχουν απομείνει στο κέντρο. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν λάβει άδεια παραμονής στην Αυστραλία ή έχουν επαναπατριστεί. Η υπηρεσία πληροφοριών της Αυστραλίας τους ενημερώνει ότι έχουν εκτιμηθεί ως «πιθανή απειλή για την εθνική ασφάλεια», οπότε δεν μπορεί να τους επιτραπεί η είσοδος στη χώρα. Δεν τους εξηγεί γιατί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κράτησή τους μπορεί να τραβήξει επ’ αόριστον, εφόσον καταρχάς δεν μπορούν να γυρίσουν στο Ιράκ γιατί κινδυνεύουν και κατά δεύτερον ο στιγματισμός αυτός απ’ την υπηρεσία πληροφοριών δυσκολεύει το έργο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, που προσπαθεί να τους εξασφαλίσει άσυλο σε κάποια άλλη χώρα.
Ο Σαγκάρ αποφασίζει να στήσει μια ιστοσελίδα με όνομα Πρόσφυγες Εγκλωβισμένοι στο Ναούρου, στην οποία ανεβάζει φωτογραφίες του ερειπωμένου κέντρου κράτησης και περιγράφει τις ψυχολογικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι δύο τελευταίοι απομείναντες (4):
Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν την πραγματική σημασία της λέξης «κράτηση». Σημαίνει απλά ότι δε σου ανήκει πια η ζωή σου, με άλλα λόγια δε νιώθεις ζωντανός πια. Ειδικά όταν είσαι στην ίδια κατάσταση για πολύ καιρό και δεν έχεις ελπίδες για το κοντινό μέλλον.
Το Σεπτέμβριο του 2006, ο Φαϊζάλ παρουσιάζει αυτοκτονικές τάσεις και μεταφέρεται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο του Brisbane στο Queensland, απ’ όπου μπορεί πλέον να αιτηθεί άσυλο κατευθείαν απ’ την κυβέρνηση. Η υπηρεσία πληροφοριών αναγκάζεται να επανεκτιμήσει την περίπτωσή του και αποφαίνεται ότι ο Φαϊζάλ δεν αποτελεί απειλή τελικά. Του χορηγείται μόνιμη βίζα για την Αυστραλία.
Ο Σαγκάρ είναι τώρα ο μοναδικός κρατούμενος στο Ναούρου. Περνάει τις μέρες του κάνοντας βόλτες -συνοδεία φρουρών- στον περιφερειακό δρόμο του νησιού ή στο Πανεπιστήμιο του Νότιου Ειρηνικού που στεγάζεται στο νησί, όπου υπάρχουν υπολογιστές και μια βιβλιοθήκη. Μετά από πιέσεις από πολιτικούς φορείς και ακτιβιστές, καθώς και νομικές κινήσεις που είχε κάνει μαζί με τον Φαϊζάλ και τον Αμερικανό ακτιβιστή Scott Parkin (που είχε απελαθεί απ’ την Αυστραλία έχοντας επίσης χαρακτηριστεί «πιθανή απειλή για την εθνική ασφάλεια» (5), το Δεκέμβριο του 2006 η κυβέρνηση της Σουηδίας δέχεται να του δώσει άδεια παραμονής.
***
Ο Μοχάμεντ Σαγκάρ έφυγε απ’ την πατρίδα του όταν ήταν 21 για να γλιτώσει απ’ το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Έζησε 4 χρόνια κυνηγημένος και άλλα 5 κλεισμένος σε κέντρα κράτησης μεταναστών. Στα 30 του, τρία χρόνια μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και το θάνατο του Σαντάμ Χουσεΐν, κατάφερε να κερδίσει την ελευθερία του. Σήμερα ζει στην πόλη Örnsköldsvik της Σουηδίας.
Το Κέντρα Κράτησης Μεταναστών του Ναούρου έκλεισαν το Δεκέμβριο της επόμενης χρονιάς και χορηγήθηκε αυστραλιανή βίζα στους πρόσφυγες που είχαν στο μεταξύ καταφτάσει μετά την απελευθέρωση του Μοχάμεντ. Τον Αύγουστο του 2012 τα κέντρα κράτησης ξανανοίγουν. Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση (Μάιος 2014), 1.162 πρόσφυγες αιτούντες άσυλο κρατούνται εκεί.
Κείμενο: Morgan S. Bailey
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. Wikipedia | Children Overboard affair
2. The Guardian | False claims about boat people could sink Australian leader
3. Luc Folliet, «Ναουρού, το ρημαγμένο νησί», βλ. ΠΗΓΕΣ.
4. archive.org | When the freedom’s detained
5. Wikipedia | Scott Parkin
ΠΗΓΕΣ:
Luc Folliet, «Ναουρού, το ρημαγμένο νησί: πώς ο καπιταλισμός κατέστρεψε την πλουσιότερη χώρα του κόσμου», εκδόσεις Τοποβόρος
Wikipedia | Mohammed Sagar
Wikipedia | Najaf
Wikipedia | Nauru Detention Center
από: omniatv.com
Πάντα τα αφεντικά έχουν το πάνω χέρι στις διαφορές τους με τους εργαζόμενους και το δείχνουν με κάθε ευκαιρία. Στην περίπτωση των αφεντικών του Σαλαντίν το έδειξαν για άλλη μια φορά πως είναι αδίστακτοι και δεν υπολογίζουν τίποτα μπρστά στα δικά τους συμφέροντα. Η απόφαση για το κλείσιμο του Σαλαντίν πάρθηκε ξεκάθαρα από τα ίδια τα αφεντικά και δεν ευθύνεται κανείς άλλος για αυτό. Η εργοδοσία ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις ευθύνες που της αναλογούν και από την αρχή της υπόθεσης έδειξε μια αδιάλλακτη στάση και ουδέποτε δέχθηκε να συζητήσει πραγματικά τα δίκαια αιτήματα των 3 απολυμένων. Συνέχιζαν να έχουν την ίδια προκλητική στάση και στους εργαζόμενους που παρέμειναν στο μαγαζί καθυστερώντας μάλιστα τις καταβολές των νόμιμων δώρων τους.
Οι απολυμένοι προσπαθώντας να διασφαλίσουν τα δεδουλευμένα τους απευθήνθηκαν στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων του οποίου ήταν μέλη. Ακολούθησαν οι συνδικαλιστικές παρεμβάσεις του σωματείου με σκοπό να πληροφορήσουν και να αναδείξουν το γεγονός των εκδικητικών απολύσεων.
Έφτασε η σειρά μας να απολυθούμε μετά το ξαφνικό κλείσιμο του Σαλαντίν αλλά και να αγωνιστούμε ώστε να δικδικήσουμε όσα μας οφείλονται από την εργοδοσία. Δεν είμαστε αναλώσιμοι ώστε να μας πετάνε στο δρόμο όποτε νομίζουν πως είναι καλό για τους ίδιους, έχουμε αξιοπρέπεια και είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας.
Εργαζόμενοι στο Σαλαντίν
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ
Κατά τη διάρκεια των 2,5, πλέον, χρόνων που αγωνιζόμαστε προκειμένου να λάβουμε τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας οφείλει ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής που κατέχει τον όμιλο MAD, που ξεπερνούν το ποσό των 600.000 ευρώ, είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε κάποιες τραγικές αλήθειες.
Από την πρώτη στιγμή που απολυθήκαμε δίχως να λάβουμε ούτε ένα ευρώ από τα οφειλόμενα από τoν πρώην εργοδότη μας, ο Ανδρέας Κουρής έδειχνε βέβαιος για τον εαυτό του με τη σιγουριά του επιχειρηματία που έχει ως πάγια τακτική του τη δημιουργία οφειλών προς όλες τις κατευθύνσεις και σχεδόν σίγουρος ότι τα χρωστούμενα προς εμάς δεν πρόκειται να τα δώσει ποτέ. Θεωρώντας τον ιδρώτα μας σαν κάτι που καταλήγει πανεύκολα στα σκουπίδια.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο Ανδρέας Κουρής ζει μέσα στην πολυτέλεια, ασχολείται με πανάκριβα extreme sports και επιδίδεται τακτικά στο αγαπημένο του χόμπι, τις καταδύσεις. Παρόλο που είναι υπόδικος για χρέη προς το Δημόσιο και το όνομά του έχει αναφερθεί σε σκάνδαλα, όπως αυτό του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και του ΟΠΑΠ, παίρνει ολοένα και περισσότερες δουλειές από τους κρατικούς φορείς, έχοντας τη στήριξη επιχειρηματικών και πολιτικών παραγόντων, καθώς και ισχυρών εκδοτικών ομίλων, συνεχίζοντας απρόσκοπτα τις επικερδείς επιχειρηματικές του δραστηριότητες με τη συνεχή διοργάνωση όλο και πιο ακριβών σόου, αποκομίζοντας όλο και μεγαλύτερα κέρδη.
Αντίθετα, εμείς, έχοντας κερδίσει πολλές δικαστικές αποφάσεις εναντίον του Ανδρέα Κουρή διεκδικώντας τα αυτονόητα, παραμένουμε απλήρωτοι για τρίτη χρονιά, έχοντας φτάσει στο επίπεδο της ένδειας. Κι όμως, παρόλο το δεδομένο του δίκιου μας, και παρόλο που η υπόθεσή μας είναι ευρέως γνωστή, εξαιτίας του επίμονου, μακροχρόνιου αγώνα μας και των δεκάδων καταγγελιών μας, κανένα αυτί κανενός λειτουργού της Δικαιοσύνης δεν έχει ιδρώσει μέχρι σήμερα ώστε να μεριμνήσει γι αυτή την καραμπινάτη παρανομία του Ανδρέα Κουρή και την απόδοση της περιβόητης, αλλά λαμπρώς απούσας δικαιοσύνης.
Κι όπως διαπιστώνουμε, μετά και την κατάρρευση της όποιας υπάρχουσας εργατικής νομοθεσίας, η ζυγαριά της Θέμιδας στις περισσότερες των περιπτώσεων όπου έχουν υπάρξει εργατικές διαφορές και έχουν γεννηθεί εργατικοί αγώνες, μένει ακίνητη και στάσιμη, όπως συμβαίνει στη δική μας περίπτωση, ενώ σε άλλες γέρνει απότομα προς την πλευρά των εργοδοτών. Τελευταία, εξωφρενικά τέτοια παραδείγματα αποτελούν η απόφαση του Αρείου Πάγου που αναστέλλει την δικαστική απόφαση δικαίωσης για τις αγωνιζόμενες απολυμένες καθαρίστριες μέχρι να συζητηθεί η κύρια προσφυγή και η απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας για τις ομαδικές απολύσεις στη Χαλυβουργία Ελλάδος που ανοίγει το δρόμο σε όλο και περισσότερες εταιρίες να καταθέτουν αντίστοιχα αιτήματα με προσχηματικό τον κίνδυνο της πτώχευσης. Αλλά και η δικαστική απόφαση που, μέσω προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων, απαγορεύει σε 3 απολυμένους του μεζεδοπωλείου «Σαλαντίν» να αναφέρονται με κάθε τρόπο στην ιδιοκτήτρια της επιχείρησης, απαγορεύοντας έτσι τις συνδικαλιστικές δράσεις, αλλά και να το πλησιάζουν σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων!
Αντιμέτωποι με το νέο εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν και με ένα «κράτος δικαίου» που υπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών, θεωρούμε ότι ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος περισσότερο από ποτέ. Κι ότι είναι πιο επιτακτική και αναγκαία από ποτέ η στήριξη και ενίσχυση όλων των αγώνων που βρίσκονται σε εξέλιξη και δεν το βάζουν κάτω.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την απονομή των βραβείων MAD τη Δευτέρα 23 Ιουνίου στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, στις 7:00 μμ
Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis