Συντονιστικό δράσης : Κυριακή 31/08, 11:00 – κάλεσμα σε νέα παρέμβαση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

mikro_ermou_18_07_14_c

Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται!

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια μήνες τώρα δίνει μάχες (απεργίες, απεργιακές περιφρουρήσεις, αποκλεισμοί στα μαγαζιά, πορείες, μικροφωνικές, εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, αντιπληροφόρηση) με συγκεκριμένα αποτελέσματα στο κέντρο της Αθήνας και στις γειτονιές του νομού Αττικής. Ήδη εδώ και αρκετό καιρό έχει αρχίσει να δίνει καρπούς ο συνεχής και επίμονος αγώνας, όπου κάθε Κυριακή που επιχειρούσαν να ανοίξουν τα μαγαζιά, και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι/ες άρχισαν να βγαίνουν μπροστά στον αγώνα αποκλείοντας με απεργιακές φρουρές μαγαζιά. Άρχισε να αποκτά δυναμική και η συλλογικότητα που οργανώνεται από τα κάτω, οι «Εργαζόμενοι/εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου».

Η συμμετοχή στους απεργιακούς και αντικαταναλωτικούς αποκλεισμούς και στις παρεμβάσεις μας τις Κυριακές αποτελεί σημαντική μάχη κόντρα στη λεηλασία της ζωής μας, στον καθεστωτικό συνδικαλισμό, αλλά κυρίως αποτελεί συνέχιση του ταξικού αγώνα ενάντια στη λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων και τον κοινωνικό εκφασισμό. Είναι πράξη αντίστασης στην προσπάθεια των μηχανισμών εξαπάτησης να επιβάλουν σαν πανηγύρι την κανιβαλική καταναλωτική εξαθλίωση.

Η Κυριακή 31 Αυγούστου θα είναι μία ακόμη Κυριακή με μαγαζιά του κέντρου να είναι και πάλι ανοιχτά, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου της πλήρους κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, με 52 εργάσιμες Κυριακές σε επιλεγμένες «τουριστικές» περιοχές.

Ως «Συντονιστικό δράσης», όπως κι όλες τις περασμένες Κυριακές, καλούμε σε νέα παρέμβαση:

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 11 πμ, ΕΡΜΟΥ & ΚΟΡΝΑΡΟΥ

Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.

Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε, μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε.

Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή, ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή.

Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την κρατήσουμε.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

|syntonistiko_drasis@espiv.net

 

syntonistiko_drasis_afisa

Έφτασε και ο Σεπτέμβρης. Κράτος και εργοδότες, εδώ και 3 μήνες προσπαθούν να επιβάλλουν το μέτρο των 52 εργάσιμων Κυριακών στο χώρο του εμπορίου. Μέτρο που ενώ εφαρμόζεται αρχικά «πιλοτικά», είναι δεδομένο ότι σκοπός τους είναι να γενικευτεί πέρα από το κέντρο της Αθήνας, πέρα από τον κλάδο του εμπορίου. Ουσιαστικά, επιδιώκουν την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το τσάκισμα των δικαιωμάτων και του ελεύθερου χρόνου μας.

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7, ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!

Συνάδελφε-ισσα, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας πετσοκόβει τον ήδη περιορισμένο ελεύθερο χρόνο που μπορούμε ν’ αφιερώσουμε σε εμάς, στους γύρω μας, στην ξεκούρασή μας. Όσες Κυριακές και να μας πληρώσουν, ο ελεύθερος χρόνος για να ζήσουμε δεν έχει αντάλλαγμα και δεν εξαγοράζεται. Ας μην τους χαρίσουμε καμία Κυριακή!

Συνάδελφε-ισσα, οι εργοδότες δείχνουν ήδη τις διαθέσεις τους αφού δεν αποδίδουν καν τα επιβαλλόμενα σ’ όσους εργάζονται την Κυριακή (προσαύξηση 75% και 1 επιπλέον ρεπό). Και δε μένουν εκεί. Για να εξασφαλίσουν φτηνότερη εργασία αλλά και για να αποσυμπιέσουν την δυσαρέσκεια των εργαζομένων, επιβάλλουν περαιτέρω την ελαστική εργασία: αλυσίδες καταστημάτων καλούν εργαζόμενους που απασχολούν σ’ άλλες περιοχές ως «εθελοντές» στο κέντρο της Αθήνας παρουσιάζοντας την κυριακάτικη εργασία ως…προνόμιο! Άλλοι, πάλι, προσλαμβάνουν 4ωρους «ενοικιαζόμενους» εργαζόμενους μόνο για την Κυριακή πληρώνοντάς τους με ψίχουλα.

Συνάδελφε-ισσα, εδώ και 3 μήνες, αντιστεκόμαστε έμπρακτα στην επίθεση που δεχόμαστε. Οργανώνουμε ενημερωτικές παρεμβάσεις, προχωράμε σε απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας, μιλάμε συνεχώς με συναδέλφους και συναδέλφισσες μέσα στα καταστήματα. Και ήδη βλέπουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Ο φόβος και η απομόνωση αρχίζει να σπάει. Πολλοί είναι οι συνάδελφοι που κάνουν το πρώτο βήμα: της επικοινωνίας και της συμμετοχής.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να βρεθούμε από κοντά, να μοιραστούμε τις αγωνίες μας και να βρούμε συλλογικές απαντήσεις στα κοινά μας προβλήματα. Να γνωριστούμε, να οργανωθούμε και να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ

Η ΟΡΓΗ ΚΑΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31/8, 20.00

ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΡΝΑΡΟΥ 2, 6ος ΟΡΟΦΟΣ (γραφεία ΟΛΜΕ)

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

orthostasia@yahoo.gr

kalesma_8_ok_διαβάστε σχετικά εδώ

Δικαίωση για τους απεργούς της coca cola. Αναγνώριση του μποϊκοτάζ ως μέσου πίεσης για την επίτευξη ενός συνδικαλιστικού σκοπού

Μετά από 333 μέρες αγώνα ήρθε μια πρώτη δικαστική δικαίωση για τους απεργούς της Coca Cola Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκε η δικαστική απόφαση για τα ασφαλιστικά μέτρα που επιδίωξαν τα αφεντικά της εταιρείας για το μποϋκοτάζ των προϊόντων της εταιρείας.

To δικαστήριο έγινε στην Αθήνα προσπαθώντας έτσι να ταλαιπωρήσουν επιπλέον τους εργαζόμενους στα τέλη Ιουλίου και η απόφαση εκδόθηκε προχτές.

απόφαση

Ολες αυτές τις μέρες αγώνα, οι απεργοί ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα καλώντας σε μποϋκοτάζ και ζητούν οικονομική ενίσχυση.

Ηδη, στη Βόρεια Ελλάδα πολλοί έμποροι έχουν αποσύρει τα ψυγεία και τα προϊόντα της 3Ε ενώ η πτώση πωλήσεων είναι πάνω από 10% σύμφωνα με όσα λέει η εταιρεία.

Υπενθυμίζουμε πως έχει κλείσει όλα τα εργοστάσια και διακινεί προϊόντα εισαγωγής από τη Βουλγαρία κυρίως. Λειτουργούν μόνο 1-2 γραμμές παραγωγής στο Σχηματάρι με δούλους-εργαζόμενους από το Βόλο και το εργοστάσιο εμφιαλωμένων νερών στο Αίγιο.

 Πηγή: ergasiakodeltio.wordpress

Το σκεπτικό του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σχετικά με την απόφαση εναντίον της πολυεθνικής είναι ότι  “Το μποϊκοτάζ στο οποίο προτρέπουν το καταναλωτικό κοινό δεν έχει ως σκοπό τον ανταγωνισμό αλλά την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης και την επαναπρόσληψη των απολυθέντων εργαζομένων, ήτοι αποτελεί μέσο πίεσης για την επίτευξη ενός συνδικαλιστικού, κοινωνικής φύσεως σκοπού”.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΔΕΘ: 5 ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΝΤΙ ΜΙΑΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ 78 ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

Το κάλεσμα για ανεξάρτητη -από κράτος, αφεντικά και εργοδοτικό γραφειοκρατικό συνδικαλισμό- συγκέντρωση και πορεία, που κάνει η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών στη φετινή Δ.Ε.Θ. μαζί με άλλες δυνάμεις και συλλογικότητες του εργατικού κινήματος, είναι το ελάχιστο αλλά και αναγκαίο μήνυμα που μπορεί να δοθεί στα εκατομμύρια εργαζόμενους και άνεργους, για την έναρξη ενός νέου γύρου αναμέτρησης με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους τροικανούς εντολοδότες της πολιτικής της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από αυτή τη σκοπιά χαιρετίζουμε την πρόθεση και των 78 ταξικών συνδικαλιστών, να συγκεντρωθούν και να πορευτούν και αυτοί, έξω από τις «φτερούγες» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, την πρόταση των οποίων λάβαμε, και η οποία θέτει ένα γενικότερο σκεπτικό για το χαρακτήρα της φετινής Δ.Ε.Θ., αλλά και τις μάχες του επόμενου διαστήματος.

Ως Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, θεωρούμε εξαιρετικά αναγκαία και κρίσιμη την κοινή συζήτηση των πρωτοποριών του εργατικού κινήματος για το πώς αυτό θα παλέψει το αμέσως επόμενο διάστημα. Θα προσθέταμε μάλιστα πως αυτή η συζήτηση είναι αναγκαία όχι μόνο και όχι κυρίως για τη διαμόρφωση ενός ακόμα συντονισμού δράσεων στο εργατικό κίνημα, αλλά για την αναζήτηση των απαραίτητων προγραμματικών απαντήσεων και του αντίστοιχου πολιτικού σχεδίου που μπορεί να δώσει τη μάχη κάθε εργαζόμενος και άνεργος. Για τη διαμόρφωση ενός Ενιαίου Μετώπου Εργατών, που θα εκφράζει τη δυνατότητα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αμφισβητήσουν έμπρακτα την αστική εξουσία, και έτσι να λύσουν το γόρδιο δεσμό της κοινωνικής καταστροφής που σοβεί εδώ και 4 τουλάχιστον χρόνια στην Ελλάδα.

Ως συμβολή μας σε αυτή την συζήτηση, καταθέτουμε σε κάθε πρωτοπόρο εργαζόμενο, σε κάθε αγωνιστή του εργατικού κινήματος, σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο και νεολαίο που προβληματίζεται με ποια πολιτική πρόταση θα δώσει τις μάχες του, την απαραίτητη -κατά τη δική μας άποψη- ατζέντα συζήτησης και δράσης. Αυτό ακριβώς θα είναι και το ζήτημα που θα μας απασχολήσει στην συνέλευση που θα πραγματοποιήσει η Πρωτοβουλία την Κυριακή 7 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη. Αυτήν καταθέτουμε, αντί απάντησης, με τη μορφή κάποιων κρίσιμων για εμάς ερωτημάτων,  και προς τους ταξικούς συνδικαλιστές που μας απευθύνθηκαν. Με όλους αυτούς, και πρώτα από όλα με την ίδια την εργατική τάξη και ευρύτερα τους εργαζόμενους, θα επιδιώξουμε να συνομιλήσουμε και την επομένη της Δ.Ε.Θ. 

1)    Διεθνώς και στην Ελλάδα, βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο της βαθύτερης  ιστορικής, συστημικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Mιας κρίσης που ενσωματώνει και ξεπερνά την Mακρά Ύφεση του 1895-1895 και την Bαθειά Ύφεση του 1929, που «λύθηκε» με μια τρομακτική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων έμψυχων και άψυχων, με τη φρίκη του Φασισμού και τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Eπτά χρόνια μετά την εμβληματική χρεοκοπία της Λήμαν Mπράδερς η παρούσα κρίση όχι μόνο δεν ξεπερνιέται αλλά επιδεινώνεται, με την ύφεση να πλήττει, πέραν των χρεοκοπημένων χωρών της νότιας Eυρώπης, τον ίδιο τον ιμπεριαλιστικό πυρήνα της, την Γαλλία, που αντιμετωπίζει και τεράστια πολιτική κρίση, αλλά και την Γερμανία που το α’ εξάμηνο του 2014 βρίσκεται σε ύφεση.

Eπτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της παρούσας κρίσης, τα γεγονότα στην Oυκρανία με τους ναζιστές σε κυβερνητικές θέσεις υπό την αιγίδα της E.E., και το φασισμό να σηκώνει κεφάλι στη Δυτική Eυρώπη και στην Eλλάδα, κάνουν σαφές ότι η εποχή της βαρβαρότητας είναι παρούσα, όχι μόνο στη Mέση Aνατολή αλλά στον πυρήνα της γηραιάς Eυρώπης. Mόνο η εργατική τάξη μπορεί να βάλει τέλος στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα με την διεθνή σοσιαλιστική επανάσταση. 
Είναι φανερή η απουσία όποιου θετικού ιστορικού ορίζοντα για τον καπιταλισμό. Είναι ένα σύστημα σε παρακμή. 
Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση έχοντας πίσω της μια εκλογική ήττα στις προηγούμενες ευρωεκλογές, αναπαράγει όλες τις αντιφάσεις και τα προβλήματα της σε ανώτερο επίπεδο. Από αυτή τη σκοπιά, δεν έχουμε εδώ άλλη μια δέσμη μέτρων, μια επιχείρηση αύξησης κερδοφορίας του κεφαλαίου με όχημα μια κίβδηλη ανάπτυξη. Τα μέτρα που κάθε φορά παίρνει η κυβέρνηση είναι όρος ζωής της. Η οικονομική και βιολογική καταστροφή εργατικής δύναμης είναι τα λύτρα που πληρώνουμε καθημερινά ως τάξη, στην προσπάθεια επιβίωσης του ίδιου του συστήματος. Η αντιπαράθεση λοιπόν με την κυβέρνηση ενάντια στα μνημόνια και τα μέτρα που αυτά συνεπάγονται, μπορεί να είναι αποτελεσματική αν δεν είναι εξαρχής δεμένη με την πάλη για την ανατροπή της ίδιας της κυβέρνησης; Μπορεί να δώσει προοπτική αυτή η πάλη, αν δεν πούμε ευθέως στους εργαζόμενους την αλήθεια, πως κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο με την επαναστατική πάλη των ίδιων; Πως η αυταπάτη της ανατροπής της επίθεσης, αποκομμένη από τις αναγκαίες συνολικές πολιτικές επιλογές, αφήνει περιθώριο σε οποιαδήποτε πολιτική διαχείρισης του ίδιου συστήματος; 

2)    Το χρέος και η ρύθμισή του, θα είναι το κεντρικό ζήτημα αυτού του φθινοπώρου. Αυτό επιδιώκει η ίδια η κυβέρνηση προκειμένου να δείξει σε όλους τους εργαζόμενους, πως ότι ζούμε αυτά τα χρόνια, είναι η αναγκαία πολιτική και των επόμενων χρόνων. Το ίδιο θα επιδιώξει και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να εμφανίσει πως μπορεί να διαπραγματευτεί διαφορετικά, και να διαγράψει ένα μέρος του χρέους. Για εμάς είναι αναγκαία η χωρίς όρους μονομερής διαγραφή του χρέους, μαζί με όλα τα μέτρα που είναι αναγκαία (εθνικοποίηση τραπεζών και των βασικών τομέων παραγωγής χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο ). Προκύπτει το ερώτημα: Υπάρχει άλλη εξουσία και κυβέρνηση, πλην της εργατικής, που θα επιδιώξει και θα μπορέσει να υλοποιήσει κάτι τέτοιο; Υπάρχει άλλη εξουσία πλην της εργατικής, που θα καταφέρει να καλέσει σε διεθνή βοήθεια για τη διάλυση όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών; Αν δεν απαντήσουμε καθαρά σε αυτό, τότε είμαστε έκθετοι σε οποιαδήποτε αστική διαπραγμάτευση για το χρέος, πολύ περισσότερο αριστερής προέλευσης, που θα δημιουργήσει νέες καταστροφές αλλά και απογοητεύσεις.

3)    Από αυτή τη σκοπιά για εμάς η πάλη για εργατική εξουσία είναι η πλέον αναγκαία και ρεαλιστική πολιτική προγραμματική πρόταση για την ιστορική εποχή που διανύουμε. Δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Για αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς, η πάλη που δίνει η εργατική τάξη, και ευρύτερα οι εργαζόμενοι για την αυτοοργάνωσή της, για την έμπρακτη ανεξαρτησία της από το κράτος, τα αφεντικά και τον αστικό, εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. 4 χρόνια μνημονίων η τάξη μας έχει δώσει δείγματα γραφής. Προσπάθειες αυτοδιαχείρισης βιομηχανικών μονάδων, η πάλη των ανέργων για αξιοπρεπή ζωή και οι αντίστοιχες προσπάθειες αλληλεγγύης πέρα από τη λογική της φιλανθρωπίας, εργατικές επιτροπές αγώνα ανεξάρτητες από τους γραφειοκράτες, αγώνες όπως των καθαριστριών, των διοικητικών υπαλλήλων κ.τ.λ. που έδειξαν πως οι εργαζόμενοι μπορούν να επιμένουν αγωνιστικά όταν οι γραφειοκρατίες τους γυρίζουν την πλάτη. Θέτουμε λοιπόν το ερώτημα, πως μπορούν προγραμματικά και οργανωτικά να ενοποιηθούν όλες αυτές οι προσπάθειες, χωρίς να αναπαράγουν συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες χωρίς προοπτική; Αυτή η προσπάθεια δεν αφορά μόνο τα τμήματα που βρίσκονται σε αγώνα εντός της εργασίας, ούτε καν μόνο τους συνδικαλισμένους εργαζόμενους. Η πολυδιάσπαση της εργατικής τάξης, που επέτεινε η κρίση, σε εργαζόμενους και ανέργους, σε μόνιμους αλλά και σε λαοθάλασσα ελαστικά εργαζομένων χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, σε διαθέσιμους, απολυμένους και μελλοντικά απολυμένους, απαιτεί την ενότητα και την κοινή δράση τους σε μορφές αυτοοργάνωσής τους που θα ενσωματώνουν και θα επιδρούν και στο μαχητικό συνδικαλιστικό κίνημα. 

4)    Η πάλη για ανεξάρτητη δράση από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι επείγουσα. Όχι ως ένα άλμα στο κενό έξω από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων. Υπερασπίζοντας τις αντιστάσεις των ίδιων, ακόμα και αν δεν υπερβαίνουν τα  πολιτικά όρια που θέτουν οι γραφειοκράτες. Μπαίνοντας στο πλάι κάθε καταπιεσμένου για την υπεράσπιση του βιοτικού επιπέδου του, για μια αξιοπρεπή ζωή. Η πρότασή μας και τα ερωτήματα που θέτουμε είναι εντός της εμπειρίας και των παραστάσεων της ίδιας της τάξης. Η λογική της πίεσης προς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που καταλήγει σε 24ωρες απεργίες χωρίς καμιά προοπτική, έχει κουράσει και απογοητεύσει τους εργαζόμενους. Αξίζει κανείς να δει το τι έχει συμβεί στις τελευταίες δύο απεργίες της ΓΣΕΕ, όπως και της ΑΔΕΔΥ, που ήταν αναντίστοιχες των αναγκών. Ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων, προβληματίζεται πάνω στην αναγκαιότητα της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας. Πως θα μπορούσαμε να γεφυρώσουμε το παρόν με αυτή την ανάγκη; Δεν είναι πλέον ώριμη η ανάληψη πρωτοβουλίας, μέσα στους εργαζόμενους πρώτα του δημόσιου τομέα, αλλά και του ιδιωτικού, για την κήρυξη απεργίας παρά και ενάντια στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό; Αλλά και πριν από αυτό, πως μπορούμε να δυναμώσουμε την ανεξάρτητη δράση των εργαζομένων, έξω από τα πλαίσια της γραφειοκρατίας και της ήττας;

5)    Η αναγκαία πάλη μας τέλος, δεν αρκεί να ξαναπροτείνει προς την τάξη γενικά πορείες, κινητοποιήσεις, απεργίες κ.τ.λ. Η τάξη 4 χρόνια τώρα τα έχει κάνει όλα αυτά, δοκίμασε να συγκρουστεί. Κρίσιμο είναι να καταδειχτούν οι απαραίτητες προγραμματικές πολιτικές για την ενοποίηση όλων αυτών των αγώνων, και την υπέρβαση των αδυναμιών και των ορίων τους. Το Ενιαίο Μέτωπο είναι απαραίτητο για να σπάει η επιχείρηση της εξουσίας, έτσι ώστε να επιμερίσει την ενοχή γύρω από την κρίση, πως υποτίθεται κάποιοι εργαζόμενοι, ή και όλοι μας περάσαμε καλά στην πλάτη κάποιων άλλων. Αν δεν εντοπίσουμε αυτή την ανάγκη, τότε όλοι οι εργαζόμενοι θα τσακιστούμε στα ερείπια αυτού του συστήματος. Για να αρχίσει η προσπάθεια για την οργάνωση της κοινωνίας από την ίδια την τάξη, με τα όργανα της δικής της εξουσίας, με την επαναστατική πάλη.

Με αυτό το σκεπτικό ας πορευθούμε προς τη Δ.Ε.Θ. Από την επόμενη μέρα, οι εργαζόμενοι ήδη έχουν εξαγγείλει μια σειρά κινητοποιήσεων και αγώνων. Οι απαντήσεις που θα δοθούν  σε αυτό το νέο γύρο αναμέτρησης με το κεφάλαιο, την τρόικα και το πολιτικό τους προσωπικό, θα καθορίσουν την ίδια τη ζωή μας για την επόμενη περίοδο.  

28/8/2014 
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

Περί security και χωροφυλακής … Μετά τις απολύσεις και την υποχρηματοδότηση τώρα security στις Σχολές

imagesΑρχίσαν να βάζουν Security στις σχολές.

Στην ΑΣΟΕΕ θέλουν να βάλουν από τον Σεπτέμβριο. Στο ΕΚΠΑ ήδη έχουν βάλει και ήδη συμπεριφέρονται σαν μπάτσοι

Ακολουθεί κείμενο από Α.Ρ.Εν.Α. (ΑΣΟΕΕ) και της ΑΡ.ΕΝ. ΕΚΠΑ.

Περί security και χωροφυλακής

«Την 04/09/2014, ημέρα Πέμπτη και ώρα 12.00μμ., θα διενεργηθεί ανοικτός δημόσιος διαγωνισμός με σφραγισμένες προσφορές και με κριτήριο κατακύρωσης την χαμηλότερη τιμή για την Παροχή Υπηρεσιών Προστασίας και Φύλαξης Εσωτερικών και Εξωτερικών Χώρων των Κτιριακών Εγκαταστάσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών…».
Όταν οι μπράβοι των club απ’το Γκάζι αναλαμβάνουν  να φυλάξουν και τη δική μας σχολή…
Η πιο πάνω ανακοίνωση προαναγγέλλει την παρουσία ιδιωτικών εταιριών security από την ερχόμενη χρονιά στο χώρο του Πανεπιστημίου μας. Οι επιθυμίες της πρυτανείας αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά μετατρέποντας αυτό που κάποτε έμοιαζε παραλογισμός σε αυτονόητο. Υποθέτοντας όμως ότι οι αρμοδιότητες των security δε θα ναι να ελέγχουν τα ληγμένα πάσο των αιωνίων φοιτητών που θέλει να διαγράψει από τη νέα χρονιά ο υπουργός κ. Λοβέρδος, αξίζει να αναρωτηθούμε τους λόγους που τους φέρνουν κοντά μας.
Αρχικά ο ισχυρισμός ότι οι μικροκλοπές κατά καιρούς στο χώρο της σχολής μας καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη τους, δεν ευσταθεί. Αφενός στην ΑΣΟΕΕ υπάρχουν ήδη 3 φύλακες και αν η διοίκηση ενδιαφέρεται για την περαιτέρω φύλαξη του χώρου, ας προσλάβει περισσότερους. Δεν είναι απαραίτητη η σύμβαση με κακοπληρωτές εργολαβίες, που ούτε οργανική σχέση με το Πανεπιστήμιο έχουν ενώ συχνά σχετίζονται με την αστυνομία, διάφορες φασιστικές ομάδες ή ακόμα και με το οργανωμένο έγκλημα. Αφετέρου, η ΑΣΟΕΕ ανεξαρτήτου μέτρων θα παραμείνει δημόσιος χώρος όποτε το ζήτημα των μικροκλοπών δε μπορεί να λυθεί και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να φροντίζουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα.
Αξιοσημείωτο ακόμη είναι πως την ώρα που οι εστίες της Δροσοπούλου είναι κλειστές λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης, σε κάθε μάθημα αντιστοιχεί ένα και μόνο σύγγραμμα (με ουκ ολίγες των περιπτώσεων τα απαιτούμενα για την εξέταση ναι είναι περισσότερα), 33 διοικητικοί υπάλληλοι απολύονται, φοιτητές διαγράφονται, η κάρτα σίτισης δεν μπορεί να δοθεί σε όλους και η αξιοπιστία της λέσχης υποτιμάται η διοίκηση του Πανεπιστημίου μας καταφέρνει να αποσπάσει κονδύλι  254.610,00 € (συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α). Για να προλάβουμε λοιπόν όσους θα τρέξουν να υπερασπιστούν την απόφαση της πρυτανείας ισχυριζόμενοι πως με αυτή την πολιτική η ΑΣΟΕΕ αποκτά χαρακτηριστικά Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, θέλουμε να θέσουμε τον εξής προβληματισμό: “Ευρωπαϊκών προδιαγραφών” είναι ένα νεκρό εσωτερικά κέντρο κατάρτισης με αποκλεισμούς, υποστελεχωμένο και χωρίς παροχές ή ένα ζωντανό πανεπιστήμιο δωρεάν ακόμα και στα μεταπτυχιακά του με πλήρης κοινωνικές παροχές που προωθεί την καθολική μόρφωση και την ελευθερία ανάπτυξης νέων ιδεών και δράσεων. Τα αναβαθμισμένα site και logo είναι μόνο μια καλά μακιγιαρισμένη εικόνα για ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα που ο Δημόσιος και Δωρεάν χαρακτήρας του βρίσκεται υπό συνεχή κανονιοβολισμό από ένα σύστημα που οι ίδιοι οι καθηγητές υποστηρίζουν και συμμετέχουν στην ανάπτυξη και το σχεδιασμό του.
Στο διαταύτα…
Η κίνηση αυτή από τη μεριά της πρυτανείας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα δείγμα αυτού που συμβαίνει στο γενικότερο σκηνικό της κοινωνίας. Για ακόμη μια φορά ο κ. Γάτσιος αποδεικνύεται αυταρχικότερος του αυταρχικού και μνημονιακότερος του μνημονίου. Ποιος μας εγγυάται ότι οι ιδιωτικές εταιρίες security δε θα έχουν κατασταλτικό ρόλο; Την περασμένη χρονιά ποιος φοιτητής αισθανόταν ασφαλής με τα ΜΑΤ να επιτίθενται κάθε τόσο και να ρίχνουν κρότου λάμψης μέσα στη σχολή; Στην αρχή με πρόσχημα το εμπόριο των μεταναστών-μικροπωλητών οι δυνάμεις καταστολής έφτασαν στην πόρτα μας, πλέον με τη συγκατάθεση από μεριά της πρυτανείας θα γίνουν καθεστώς. Καθεστώς που θα επιβάλλει ότι αυτό επιθυμεί. Αντί το Πανεπιστήμιο μας ή αλλιώς ο κοινωνικός μας χώρος να αποτελεί ελεύθερο χώρο διακίνησης ιδεών, μέσα στον οποίο οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν, να αναπτύσσουν δράσεις, να καλλιεργούν συνειδήσεις και να «βγαίνουν» επιστήμονες οικονομολόγοι, θα έχουμε να κάνουμε με ένα εργοστάσιο παραγωγής αναλώσιμων τεχνοκρατών που θα αδιαφορούν για το κοινωνικό γίγνεσθαι και οποιαδήποτε μορφής διαφωνία θα έχει απέναντι της τις ιδιωτικές εταιρίες security. Στο χέρι μας είναι να το αποτρέψουμε.

Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας ΕΚΠΑ για την εργολαβία security στο ΕΚΠΑ

Με έκπληξη διαπιστώσαμε από τα τέλη Αυγούστου πώς πλέον σε όλους  τους χώρους του ΕΚΠΑ κυκλοφορούν υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρίας ασφάλειας. Μας ζητούν φοιτητικές ταυτότητες για να μπούμε στην πανεπιστημιούπολη, μας κοιτάζουν ύποπτα στους διαδρόμους ορισμένες φορές μας ζητούν το λόγο για να μπούμε σε συγκεκριμένες αίθουσες ή κτήρια. Η πανεπιστημιακή αστυνομία-και μάλιστα μέσω ιδιώτη εργολάβου-  είναι πλέον γεγονός.  Έτσι «καλύφθηκαν» τα κενά που άφησε πίσω της η απόλυση όλων των φυλάκων από τον προηγούμενο υπουργό παιδείας, Αρβανιτόπουλο. Έτσι φαίνεται λοιπόν πως οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων πέρα από την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την αντικατάστασή τους από μηχανισμούς με χαρακτήρα μαφίας (εργολαβίες) είχαν και σοβαρό αντίκτυπο στην ίδια την δημοκρατία και ελευθερία στο ΕΚΠΑ. Και σε αυτήν την διαδικασία, δεν θεωρούμε τυχαία ούτε την ομοιόμορφη περιβολή των σεκιουριτάδων η οποία τόσο πολύ μοιάζει με αυτή του αστυνομικού, για να συνηθίζουμε σιγά σιγά τον πλήρη έλεγχο, το δόγμα της ασφάλειας μέσω επιβολής, τον «νόμο και την τάξη» κατά Σαμαρά-Δένδια.
 Η απάντησή μας σε αυτά είναι απλή και σύντομη. Ό,τι και να κάνετε εμείς θα ζήσουμε αλλιώς. Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες!

 

https://athens.indymedia.org/post/1530361/

Tραγικά εργατικά ατυχήματα ηράκλειο κρήτης.

εργατικά ατυχήματαΤραγικά  εργατικά  ατυχήματα  μέσα  σε  μια  βδομάδα  στο  ηράκλειο  κρήτης .

1.Θάνατος   44χρονου  εργάτη  οδοποιίας   στις  Μοίρες  Ηρακλείου  προχτές .

Ο  τραγικός  εργάτης  κτύπησε  με  σιδερολοστό  ή  κομπρεσσέρ*   σε  υπόγειο  καλώδιο  ρεύματος  υψηλής  τάσης .

Ο  τραγικός  εργάτης  σκοτώθηκε  ακαριαία.

*Οι  συνθήκες  του  θανάτου  είναι  αδιευκρίνιστες  και  «θολές»  γιατί  άραγε ;Μήπως  για  να  προστατευθούν  οι  εργολάβοι  και  οι  εταιρίες  που  έπρεπε  να  λαμβάνουν  τα  απαραίτητα  μέτρα  ασφαλείας ; Μήπως  η  περιφέρεια  ή  ο  δήμος .

Ο  εργάτης  είχε  δύο  ανήλικα  παιδιά .Σοκαρισμένη  η  τοπική  κοινωνία  και  συνάδελφοι  του  εργάτες  συγκεντρώθηκαν  στην  κηδεία  στις  Μοίρες  Ηρακλείου , οι  συγκεντρωμένοι  ξεπέρασαν  τους  1000  και  έκλεισαν  την  εθνική  οδό  Ηρακλείου – Φαιστού .

2.  Εγκαύματα  έπαθαν   4  εργάτες  σε   οινοποιείο  του  νομού  Ηρακλείου  όταν  έπεσε  πάνω  τους  καυστική  ποτάσσα .Ευτυχώς  δεν  σκοτώθηκαν  .

ΠΗΓΗ: https://athens.indymedia.org/post/1530356/

συνάντηση εργαζομένων στον κλάδο του εμπορίου

kalesma_8_ok_Έφτασε και ο Σεπτέμβρης. Κράτος και εργοδότες, εδώ και 3 μήνες προσπαθούν να επιβάλλουν το μέτρο των 52 εργάσιμων Κυριακών στο χώρο του εμπορίου. Μέτρο που ενώ εφαρμόζεται αρχικά «πιλοτικά», είναι δεδομένο ότι σκοπός τους είναι να γενικευτεί πέρα από το κέντρο της Αθήνας, πέρα από τον κλάδο του εμπορίου. Ουσιαστικά, επιδιώκουν την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το τσάκισμα των δικαιωμάτων και του ελεύθερου χρόνου μας.

 

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7,

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!

 

Συνάδελφε-ισσα, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας πετσοκόβει τον ήδη περιορισμένο ελεύθερο χρόνο που μπορούμε ν’ αφιερώσουμε σε εμάς, στους γύρω μας, στην ξεκούρασή μας. Όσες Κυριακές και να μας πληρώσουν, ο ελεύθερος χρόνος για να ζήσουμε δεν έχει αντάλλαγμα και δεν εξαγοράζεται. Ας μην τους χαρίσουμε καμία Κυριακή!

 

Συνάδελφε-ισσα, οι εργοδότες δείχνουν ήδη τις διαθέσεις τους αφού δεν αποδίδουν καν τα επιβαλλόμενα σ’ όσους εργάζονται την Κυριακή (προσαύξηση 75% και 1 επιπλέον ρεπό). Και δε μένουν εκεί. Για να εξασφαλίσουν φτηνότερη εργασία αλλά και για να αποσυμπιέσουν την δυσαρέσκεια των εργαζομένων, επιβάλλουν περαιτέρω την ελαστική εργασία: αλυσίδες καταστημάτων καλούν εργαζόμενους που απασχολούν σ’ άλλες περιοχές ως «εθελοντές» στο κέντρο της Αθήνας παρουσιάζοντας την κυριακάτικη εργασία ως…προνόμιο! Άλλοι, πάλι, προσλαμβάνουν 4ωρους «ενοικιαζόμενους» εργαζόμενους μόνο για την Κυριακή πληρώνοντάς τους με ψίχουλα.

 

Συνάδελφε-ισσα, εδώ και 3 μήνες, αντιστεκόμαστε έμπρακτα στην επίθεση που δεχόμαστε. Οργανώνουμε ενημερωτικές παρεμβάσεις, προχωράμε σε απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας, μιλάμε συνεχώς με συναδέλφους και συναδέλφισσες μέσα στα καταστήματα. Και ήδη βλέπουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Ο φόβος και η απομόνωση αρχίζει να σπάει. Πολλοί είναι οι συνάδελφοι που κάνουν το πρώτο βήμα: της επικοινωνίας και της συμμετοχής.

 

Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να βρεθούμε από κοντά, να μοιραστούμε τις αγωνίες μας και να βρούμε συλλογικές απαντήσεις στα κοινά μας προβλήματα. Να γνωριστούμε, να οργανωθούμε και να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

 

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ!

Η ΟΡΓΗ ΚΑΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31/8, 20.00

ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΡΝΑΡΟΥ 2, 6ος ΟΡΟΦΟΣ

(γραφεία ΟΛΜΕ)

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

 orthostasia@yahoo.