ΙΣΠΑΝΙΑ:συγκέντρωση αλληλεγγλυης στις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ έξω από την Πρεσβεία της Ελλάδος στη Μαδρίτη, στις 19:30

10649555_279709775552597_700219862821406059_nHoy, sábado 20 de septiembre, concentración ante la embajada de Grecia en Madrid, a las 19:30 horas

Σήμερα, Σάββατο, 20 Σεπτεμβρίου, συγκέντρωση έξω από την Πρεσβεία της Ελλάδος στην Μαδρίτη, στις 19:30

Αλληλεγγύη των βελγικών συνδικάτων στις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ

160697-nettoyeurs-fgtb2Καθώς πλησιάζουμε στην 20η Σεπτεμβρίου, μέρα κορύφωσης των κινητοποιήσεων της εβδομάδας διεθνούς αλληλεγγύης στις  595 Ελληνίδες καθαρίστριες, ο τόνος των διαδηλώσεων τείνει να αλλάξει, να γίνει πιο μαχητικός, να συνδέσει τα τοπικά προβλήματα με το διεθνές κίνημα συμπαράστασης.

Τρανό παράδειγμα, η – καθώς φαίνεται, μεγάλη και πρωτοποριακή – κινητοποίηση που θα γίνει σήμερα στις Βρυξέλλες, όχι σε κάποια μεγάλη πλατεία ή μπροστά στην ελληνική πρεσβεία όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά σε έναν από τους σιδηροδρομικούς  σταθμούς της πόλης, στο σταθμό του Σκαρμπέεκ. Το λόγο αυτής της πρωτότυπης επιλογής μάς τον εξηγούν οι οργανωτές της διαδήλωσης στην προκήρυξή τους:

«Μαζί με τις 595 καθαρίστριες του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών που αγωνίζονται εδώ και ένα χρόνο ενάντια στην απόλυσή τους που διέταξε η κυβέρνηση Σαμαρά, ενάντια στις συκοφαντίες και στην αστυνομική καταστολή πρωτοφανούς αγριότητας. Και μαζί με τους καθαριστές τρένων του σταθμού του Σκαρμπέεκ που απεργούν από τις 21 Αυγούστου ενάντια στις βάναυσες μεθόδους του εργοδότη τους, του υπεργολάβου BM&S, και για την αποκατάσταση στην εργασία τους των συνδικαλιστών εκπροσώπων τους που απολύθηκαν παράνομα»!

Αυτή η δράση που είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια παραδοσιακή διαδήλωση αλληλεγγύης, θα κρατήσει από τις 16.00 μέχρι τις 19.00 το απόγευμα, και θα περιλαμβάνει μοίρασμα προκηρύξεων στους επιβάτες των τρένων, συγκέντρωση στο ντεπό και στα εργαστήρια των βελγικών σιδηροδρόμων (SNCB) κοντά στο σταθμό, και φυσικά «κατάληψη» του σταθμού από τους διαδηλωτές.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι επικεφαλής της κινητοποίησης είναι η ισχυρή Γενική Συνομοσπονδία Εργατών του Βελγίου (FGTB-1,5 εκατομμύρια μέλη), και ειδικότερα τα συνδικάτα της των καθαριστών/στριών και σιδηροδρομικών καθώς και η οργάνωση νέων της Συνομοσπονδίας , σημαντικές κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα όπως η CADTM και η ATTAC, φεμινιστικές οργανώσεις όπως η Vie Feminine με τις πολλές χιλιάδες μέλη, οργανώσεις της αριστεράς και της άκρας αριστεράς καθώς και η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης με την «Ελλάδα που Αντιστέκεται».
Στη προκήρυξή τους, που θα μοιραστεί μαζικά και στους επιβάτες των βέλγικων σιδηροδρόμων, οι οργανωτές απευθύνονται καταρχήν στις 595 Ελληνίδες καθαρίστριες τονίζοντας, μεταξύ πολλών άλλων, ότι «ο αγώνας σας είναι εμβληματικός του Γολγοθά του ελληνικού λαού, όπως και της παραδειγματικής του αντίστασης στη βάρβαρη πολιτική, οικονομική και (αντι)κοινωνική επίθεση που υφίσταται εδώ και τέσσερα χρόνια, γεγονός χωρίς προηγούμενο από την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών». Και αφού συνδέσουν τους – πάντα σε εξέλιξη – αγώνες των Ελληνίδων και Βέλγων καθαριστών και καθαριστριών, οι οργανωτές αυτής της εξαιρετικής εκδήλωσης καταλήγουν: «Είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό σας στη μάχη σας, που είναι αποφασιστικής σημασίας όχι μόνο για σας, αλλά και για όλους τους εργαζομένους και τις εργαζόμενες, τους δημοκράτες και τους προοδευτικούς ανθρώπους της Ευρώπης».

Ο σταθμός του Σκαρμπέεκ

Κλείνουμε αυτό το τέταρτο σημείωμα για τη διεθνή καμπάνια αλληλεγγύης στις Ελληνίδες 595 καθαρίστριες, με τη διαπίστωση ότι, με το πέρασμα των ημερών, γνωρίζουμε πια μόνο μερικές από τις κινητοποιήσεις που γίνονται στο πλαίσιό της. Έτσι, διαδηλώσεις και άλλες εκδηλώσεις αλληλεγγύης που θα γίνουν π.χ. σε μικρότερες πόλεις της Καταλονίας όπως η Αλικάντε και η Έλτσε, τις πληροφορηθήκαμε μόνο από σύμπτωση ή μέσω τρίτων, ενώ κατόπιν εορτής μαθαίνουμε ότι έγιναν – ή πρόκειται να γίνουν – ανάλογες εκδηλώσεις σε επαρχιακές πόλεις της Γαλλίας και της Γερμανίας ή σε γειτονιές του Λονδίνου και της Βαλένθια.

Το δίδαγμα βγάζει μάτια. Υπάρχει σχεδόν παντού, αν και με διαφορετική ένταση, διάθεση και για αγώνες και για έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη υπό έναν όμως όρο: Να προσφέρεται η δυνατότητα όλη αυτή η διάθεση να εκδηλωθεί έμπρακτα, συγκεκριμένα και ενωτικά…

 

Αναβλήθηκε η δίκη του Αλφόν για τις 6 Νοεμβρίου

10530776_646824702074420_2593760223911244835_n-300x100Η δίκη του Αλφόν πήρε αναβολή για τις 6 Νοεμβρίου, επειδή απουσίαζαν τρεις αστυνομικοί, μάρτυρες κατηγορίας, οι οποίοι έλειπαν σε άδεια. Θα ενημερώσουμε για τις περαιτέρω εξελίξεις.

omnia sunt communia

 

Ακολουθεί η είδηση στα Ισπανικά:

 

La Audiencia Provincial de Madrid ha aplazado hasta el próximo 6 de noviembre el juicio que tenía previsto celebrarse este jueves contra Alfonso Fernández, conocido como ‘Alfon’, por la ausencia de tres agentes de la Policía Nacional que debían comparecer como testigos y cuyo relato sería fundamental para basar la acusación fiscal de tenencia de explosivos.fotonoticia_20140918112010_644

El joven, de 23 años, se ha sentado en el banquillo de los acusados de la Audiencia Provincial de Madrid por un delito de tenencia de sustancias explosivas. Se enfrenta a una petición fiscal de cinco años y seis meses de cárcel. Se le acusa de portar el día de la huelga general del 14N una mochila con material explosivo en su interior.

Al inicio de la vista oral, el fiscal del caso ha propuesto la suspensión ante la ausencia de tres testimonios clave para sustentar su relato de acusación debido a que los agentes se encuentran de permiso. El abogado defensor, Erlantz Ibarrondo, se ha opuesto a su admisión, pero la Sala ha optado por suspender el juicio.

Según el fiscal, el acusado, el 14 de noviembre de 2012, fecha señalada por las centrales sindicales como día de Huelga General, sobre las siete horas, se encontraba en las proximidades de la avenida de Buenos Aires de Madrid portando una bolsa de plástico de gran tamaño.

En su interior llevaba un artefacto explosivo de fabricación casera, que tenía un funcionamiento sencillo al estar compuesto por dos botellas de plástico transparente, de una capacidad de medio litro cada una, llenas con un líquido transparente y varios paquetes de metal de color azul con tapón rojo, todos ellos unidos mediante una cinta de esparadrapo.

La mecha estaba compuesta por fósforos y el interior de los paquetes estaba lleno de metralla susceptible de poder ocasionar importantes daños materiales así como heridos si la explosión tuviera lugar en una distancia intermedia.

 

 

 

ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ: Εφέτος στο Κερατσίνι, οι χρυσαυγίτες ήρθαν με στολή

Logo-Roci

 

 

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από συμμορία χρυσαυγιτών, οι ναζί έχουν απολέσει το δικαίωμα να εμφανίζονται και να δρουν στις γειτονιές του Πειραιά, που όρθωσαν όλο αυτό το διάστημα αντιφασιστικό ανάστημα αντάξιο της ιστορίας τους και της ταξικής τους καταγωγής. Ή τουλάχιστον, απώλεσαν το δικαίωμα να εμφανίζονται και να δρουν με πολιτικά. Γιατί το βράδυ της Πέμπτης, εμφανίστηκαν και έδρασαν ξανά στο Κερατσίνι, αυτή τη φορά όμως με τις στολές τους. Τις στολές που τους έδωσε το ελληνικό Κράτος, ο πρώτος και βασικότερος ‘’χορηγός επικοινωνίας’’ του φασισμού.

Δυο ημέρες μετά την απροκάλυπτη αστυνομική επίθεση της αστυνομίας στην αντιφασιστική διαδήλωση του Βύρωνα, η ΕΛΑΣ βρέθηκε και πάλι να παίζει το ρόλο του Τάγματος Εφόδου που αδυνατεί να παίξει πλέον η θλιβερή συμμορία, που κρύφτηκε από το πρόσωπο της Γης μόλις φυλακίστηκαν 4-5 από τους αρχηγούς της. Αφού τα μαχαίρια δε μπόρεσαν να κάμψουν την αγωνιζόμενη κοινωνία, τη θέση τους πήραν τα χημικά, τα κλομπ, οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και όλο το υπόλοιπο οπλοστάσιο που διαθέτει το Κράτος για να αντιμετωπίζει τον εσωτερικό εχθρό.

Η ασφυκτική παρουσία των δυνάμεων καταστολής στο Κερατσίνι την ημέρα της προγραμματισμένης αντιφασιστικής διαδήλωσης για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων εξ αρχής. Και αυτές επιβεβαιώθηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας με τις επιθέσεις στα μπλοκ που διαδήλωναν και τις προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών στο σωρό. Ο στόχος των αστυνομικών δυνάμεων ήταν ξεκάθαρος σε ολόκληρη τη διάρκειας της πορείας: Το αντιφασιστικό κίνημα «έπρεπε» να σιωπήσει και οι μπάτσοι έπαιξαν τον ρόλο τους με μεγάλη προθυμία, εκμεταλλευόμενοι τη σπάνια στον καπιταλισμό τύχη να συνδυάζουν την εργασία με τις ιδέες τους.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καταγγέλλει την επίθεση των ένστολων πληρωμένων δολοφόνων του Κράτους και χαιρετίζει την αποφασιστικότητα των χιλιάδων αντιφασιστών διαδηλωτών που κράτησαν τις γραμμές των μπλοκ και κατόρθωσαν να φτάσουν την πορεία μέχρι το τέλος της.

Από σήμερα, ο αντιφασιστικός, κοινωνικός, ταξικός αγώνας πρέπει να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ορμή σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε αμφιθέατρο. Και πρέπει να συνεχιστεί με γνώμονα την συσπείρωση της κοινωνίας γύρω και μέσα στις δομές πάλης που αντιμάχονται τον φασισμό, τον καπιταλισμό και το Κράτος.  Όχι γιατί τάχα αυτό αποτελεί κανένα φετίχ, αλλά γιατί μόνο η ενεργοποίηση των μαζών είναι ικανή να νικήσει τους μηχανισμούς που τις καταδυναστεύουν, γιατί η απελευθέρωση των καταπιεσμένων θα είναι έργο των ίδιων ή δεν θα υπάρξει.

Σε αυτό το πλαίσιο, δε νιώθουμε την παραμικρή συμπάθεια ή αλληλεγγύη σε πράξεις οι οποίες πολύ μακριά από οποιαδήποτε έννοια ελευθεριακής αντίληψης προτάσσουν ως ‘’αντιφασισμό’’ την τυφλή –άρα εξουσιαστική- βία και τον τραμπουκισμό της κοινωνίας και τελικά στρέφονται ενάντια στο ίδιο το αντιφασιστικό κίνημα, δείχνοντας απόλυτη ασέβεια στις συλλογικές αποφάσεις των σχημάτων και των κινήσεων που με κόπο και κόστος δραστηριοποιούνται στις γειτονιές και τους κοινωνικούς χώρους.

Πρακτικές που παρουσιάζουν το αντιφασιστικό κίνημα ως στρατό εισβολής σε μία πόλη (καταστροφή κτιρίων όπως τα ΚΕΠ ενώ βρισκόταν κόσμος μέσα, παραληρηματικές επιθέσεις σε λεωφορεία και… φανάρια, επιθέσεις σε εργαζόμενους σούπερ – μάρκετ με πυροσβεστήρες, βία κατά γυναικών), όχι απλά δεν βρίσκονται σε καμία συνάρτηση με τον αντιφασιστικό αγώνα, αλλά αποτελούν και ανοιχτό σαμποτάζ σε αυτούς που τον δίνουν και θα συνεχίσουν να τον δίνουν και την επόμενη μέρα στην ίδια πόλη.

Απέναντι σε αυτή την αντικοινωνική λογική του μηδενισμού, αντιπαρατάσσουμε την αντίληψη της διάχυσης της ελευθερίας στους χώρους και τις γειτονιές, την καλλιέργεια μιας ελευθεριακής κουλτούρας συνύπαρξης και συνεργασίας και την αδιάκοπη σύνδεση του αντιφασισμού με το ταξικό και κάθε άλλο κοινωνικό κίνημα.

Ο αντιφασισμός θα είναι σε αλληλεγγύη με την κοινωνία ή δεν θα είναι αντιφασισμός.

-ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 18/9/2014 ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ.

-ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΣΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.

-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

[ανακοίνωση ΣΥΒΧΑ] Απαιτούμε την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων της διαδήλωσης στο Κερατσίνι στις 18/9, ένα χρόνο από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής καταδικάζουμε την ωμή καταστολή της χθεσινής διαδήλωσης στο Κερατσίνι, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά.

Με σαφή στόχο την με κάθε τρόπο διάλυση της διαδήλωσης  διάφορες και πολυπληθείς δυνάμεις της αστυνομίας (ΜΑΤ & ΔΕΛΤΑ) εφορμούσαν διαρκώς στο σώμα της πορείας με γκλομπ, δακρυγόνα και φωτοβολίδες κρότου λάμψης. Το όργιο της καταστολής συμπληρώθηκε με τις προσαγωγές και συλλήψεις στο σωρό και την τελείως αυθαίρετη απόδοση κατηγοριών προς τους διαδηλωτές.

Μέσα από το οργανωμένο και πολυδιάστατο κατασταλτικό σχέδιό τουςεπιχειρούν να σπείρουν την τρομοκρατία, να δώσουν ένα τέρμα στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες μας, στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς, οπουδήποτε κι αν αυτοί οργανώνονται. Έρχονται να συμπληρώσουν το έργο των  φασιστών -ένα από τα βασικά πλέον εργαλεία του συστήματος- και τις επιθέσεις τους (και τις δολοφονίες) στον κόσμο του αγώνα, τους μετανάστες και όσο περνούν τα χρόνια και σε ολοένα και περισσότερες κοινωνικές κατηγορίες. Έρχονται να συμπληρώσουν την υλοποίηση της αντεργατικής και αντικοινωνικής πολιτικής  μέσα σε ένα σύστημα οικονομικής βίας και κοινωνικής εξαθλίωσης.

Μπροστά μας έχουμε ξεκάθαρα μια νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που οφείλουμε και μπορούμε να την αντιστρέψουμε.

Απαιτούμε την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων

Κάτω η κρατική τρομοκρατία

Να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον θρέφει

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537

sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com

Παρέμβαση Αλληλεγγύης για τον Alfonso Fernandez Ortega

image00310Παρέμβαση διαμαρτυρίας για τον Alfonso Fernandez Ortega πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 15/9 έξω από την Ισπανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Πρόκειται για το νεαρό διαδηλωτή από την εργατική περιοχή Βαγιέκας στη Μαδρίτη, ο οποίος δικάζεται στις 18 Σεπτέμβρη 2014 για κατοχή εκρηκτικών.
Ο Αλφόν συνελήφθη στις 14/11/2012, -ημέρα γενικής πανευρωπαϊκής απεργίας – έξω από το σπίτι του, κατευθυνόμενος σε απεργιακή περιφρούρηση κοντά στη γειτονιά του.
Κρατήθηκε στη φυλακή για 56 ημέρες και αποφυλακίστηκε χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη και τις διαμαρτυρίες που έγιναν στο Βαγιέκας, στη Μαδρίτη, σε πολλές πόλεις της Ισπανίας και σε άλλες άλλες χώρες
Αγωνιστές/ες που δραστηριοποιούνται στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης για τον Αλφόν, μπροστά στην πρεσβεία (Αρεοπαγίτου), κάτω από ισχυρή αστυνομική παρουσία μοίρασαν κείμενο συμπαράστασης και μέσα από την κάμερα της «Παντιέρας» έστειλαν μήνυμα αλληλεγγύης στα Ελληνικά και τα Ισπανικά.
Το κείμενο της Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στα Αγγλικά, τα Ισπανικά και τα Ελληνικά

ΠΗΓΗ:ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΣΕ ΑΘΗΝΑΣ

Βίντεο από την παρέμβαση:

Αλήθειες και ψέματα για τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών

Mια μικρή ταινία για τις 595 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, που έχουν αναδειχτεί σε σύμβολο ανυπακοής και αντίστασης μιας αποδεκατισμένης κοινωνίας. Αλήθειες και ψέματα για τον αγώνα των «αόρατων» που εδώ και ένα χρόνο έγιναν κάτι περισσότερο από ορατές, ενοχλητικές και επικίνδυνες…

Έρευνα & Συνεντεύξεις: Ντίνα Ιωακειμίδου
Κάμερα: Στεφανία Μιζάρα
Μοντάζ: Nelly Ollivault
Παραγωγή: UNFOLLOW

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IfhoGaYzGAs[/youtube]

ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΛΥΜΠΕΡΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ 25 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

από : εργαζόμενοι εκδόσεις Λυμπέρη

solidarity.fist_.finger1Δικαιώθηκαν πανηγυρικά οι 25 συνάδελφοι, πρώην εργαζόμενοι στις «ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΥΜΠΕΡΗ», οι οποίοι είχαν υποβάλει μήνυση στην εταιρεία «ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΥΜΠΕΡΗ ΑΕ» κατά του νομίμου εκπροσώπου της, λόγω της μη καταβολής του Δώρου Χριστουγέννων για το έτος 2012 και είχαν ασκήσει ποινική δίωξη εναντίον του.
Η θετική για τους συναδέλφους απόφαση λήφθηκε εχθές, 16 Σεπτεμβρίου 2014, από το Γ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.
Το Δικαστήριο έκρινε ένοχο κατά το κατηγορητήριο τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της επιχείρησης, Αντώνιο Λυμπέρη, χωρίς να του αναγνωρίσει οποιοδήποτε ελαφρυντικό, παρά τους ισχυρισμούς της συνηγόρου του. Επιπλέον του επέβαλε ποινή φυλάκισης 25 μηνών και χρηματική ποινή άνω των 17.000 €.

Το Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ, το οποίο ήταν παρόν στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων από την πρώτη στιγμή τόσο συνδικαλιστικά όσο και νομικά (κατασχέσεις-προσφυγές-αγωγές κ.λπ):

– χαιρετίζει την έκδοση της θετικής δικαστικής απόφασης που εμπνέει
ελπίδα και αισιοδοξία για τις διεκδικήσεις των συναδέλφων μας
– τονίζει για άλλη μια φορά ότι το δικαίωμα των εργαζομένων για τη διεκδίκηση
των αυτονόητων αιτημάτων τους στο ακέραιο, χρησιμοποιώντας κάθε
πρόσφορο νομικό και συνδικαλιστικό μέσο, είναι βασικό,
θεμελιώδες και αναφαίρετο
– στέκεται αλληλέγγυο στο πλευρό των δοκιμαζόμενων συναδέλφων μας.
μέχρι την καθ’ ολοκληρία απόδοση των οφειλόμενων δεδουλευμένων και
όλων των νόμιμων αποζημιώσεων.

από ΕΣΠΗΤ

 

 

Ο ρόλος και οι συνέπειες του δημοψηφίσματος για ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας

Προσωπικό άρθρο του Μάικ Σέιμποτ

2e1ax_omniatv_entry_neverbedeceivedΣτις 18 Σεπτεμβρίου, σε λιγότερο από ένα μήνα δηλαδή, το δημοψήφισμα περί ανεξαρτησίας της Σκωτίας θα λάβει χώρα.

Δεν πρόκειται να σας ζητήσω να ψηφίσετε ή να απέχετε. Κάποιοι αναρχικοί θα απέχουν με στόχο να αφωσιωθούν στην προσπάθεια για οργάνωση όπου κι αν βρίσκονται, άλλοι θα ψηφίσουν ‘Ναι’ με την ελπίδα πως αυτό τουλάχιστον θα φέρει κάποιες αλλαγές προς το καλύτερο.

Αλλά αν επιλέξεις να ψηφίσεις ‘Ναι’, σιγουρέψου για τη ρεαλιστική διάσταση του θέματος – μην ξεγελαστείς με την ιδεολογία που κρύβεται πίσω από την καμπάνια του ‘Ναι’ ή το παράγωγό του, τον αριστερό εθνικισμό.

Όποια κι αν είναι η ρητορική κάποιων αριστερών*, αυτή δεν παύει να αποτελεί μια Σκωτσέζικη εθνικιστική καμπάνια, όπως και το ‘Όχι’ αντιπροσωπεύει τον Βρετανικό εθνικισμό. Οποιοσδήποτε νοιάζεται για την πολιτική της ταξικής πάλης χρειάζεται να δείξει την αντίθεσή του και με τις δύο αυτές μορφές εθνικισμού.

Ο εθνικισμός, όποια μορφή κι αν παίρνει, μπορεί να επιτύχει δύο πράγματα: τη δημιουργία μιας ‘κοινότητας’ κοινού συμφέροντος ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα αφεντικά και το συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε αυτή την ‘κοινότητα’ και το καπιταλιστικό έθνικό κράτος, ενισχύοντας έτσι την δύναμη και τον ρόλο του τελευταίου στην εκμετάλλευση.

Αυτό, από τη φύση του, δεν μπορεί ποτέ να έχει μια πιο ‘προοδευτική εκδοχή’.

‘Εχουμε, όπως παρατήρησε ο Πωλ Μάττικ, ήδη έναν αιώνα ιστορίας εθνικών απελευθερωτικών αγώνων, όπου κινήματα με εμφανή προοδευτικό και αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα μετατράπηκαν στην νέα άρχουσα τάξη

Και μπορούμε τώρα πιθανόν να δούμε ένα νέο κύμα κινημάτων ανεξαρτησίας στην Ευρώπη ως αντίδραση ενάντια στην νεο-φιλελεύθερη αναδιάρθρωση και την άμεση κρίση του καπιταλισμού. Περιμένουμε στ’ αλήθεια αυτά να εξελιχθούν σε κάτι διαφορετικό;

Οι νεοι διαχωρισμοί και οι αντιπαλότητες ανάμεσα σε Ευρωπαίους εργάτες δεν είναι κάτι που αξίζει να επικροτήσουμε. Ούτε το θέαμα μιας κίνησης ανεξαρτησίας που καθοδηγείται αποκλειστικά από την άρχουσα τάξη όπως αυτή στην Καταλονία, όπου ένα πλουσιότερο μέρος της χώρας πλέον αρνείται να ‘επιδοτεί’ την υπόλοιπη Ισπανία.

Μήπως όμως τα μικρότερα κράτη είναι και πιο δημοκρατικά;

Ίσως, αν κάναμε μια κριτική ανάλυση σε υπάρχοντα μικρότρα κράτη στην Ευρώπη να βρίσκαμε:
ότι δεν παρέχουν ένα πρόσφορο περιβάλλον για την οργάνωση των εργατών

  • ότι είναι το ίδιο εξουσιαστικά (που είναι και ο ρόλος του κάθε κράτους) και μπορούν να είναι εξίσου αυταρχικά (ένα παράδειγμα είναι ο ρόλος της καθολικής εκκλησίας που λαμβάνει την πλήρη στήριξη της Ιρλανδικής κυβέρνησης).
  • τα κράτη αυτά είναι ιδιαίτερα ανοιχτά στην λιτότητα και
  • το νεοφιλελευθερισμό ( που είχε καταστροφικές επιπτώσεις σε μικρές χώρες από τη Φιλλανδία μέχρι τη Δανία και κυρίως για χώρες της νότιας Ευρώπης).
  • υπάρχει μια αυξανόμενη τάση ενάντια στους μετανάστες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιδεολογία της ανωτερότητας των λευκών παντού στην Βόρεια Ευρώπη.
  • κάποιες από αυτές τις χώρες είναι θετικές στο να στελνουν στρατεύματα στο εξωτερικό (η Δανία στο Αφγανιστάν) ή έχουν βοηθήσει άλλους που το έκαναν (η Ιρλανδία ξανά, προσφέροντας το αεροδρόμιο Σάνον για τις ανάγκες του αμερικανικού στρατού)
  • και τέλος, πάντοτε υπόκεινται στις τετελεσμένες αποφάσες μεγαλύτερων υπερεθνικών δυνάμεων και του κεφαλαιου γενικότερα.

Αν τους ανθρώπους τους χτυπούν με ένα ραβδί που ξαφνικά το αποκαλέσουν ‘λαϊκό ραβδί’, δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι θα υποφέρουν λιγότερο’. Μιχαήλ Μπακούνιν

Ο ισχυρισμός της ομαδας που προωθεί την καμπάνια του ‘Ναι’ και της αριστεράς ότι η Σκωτία έχει τη δυνατότητα να γίνει μια κανονική δημοκρατία είναι μια εκπληκτική προσπάθεια να αγνοήσουν την εμφανή χρεωκοπία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της κριτικής που της ασκείται από παγκόσμια κοινωνικά κινήματα.

Ακόμα κι αν η Σκωτσέζικη κυβέρνηση είναι προς το παρόν λιγότερο πιθανό να εισάγει δρακόντεια μέτρα όπως τον Φόρο Υπνοδωματίου της Αγγλίας ή να υιοθετήσει μια πολιτική ενάντια στην μετανάστευση, αυτό δεν σημαίνει πως θα βρεθεί σε μια κατάσταση στασιμότητας και πως εν τέλει δεν θα προχωρήσει σε παρόμοια μέτρα. Τεράστιες πολιτικο-οικονομικές δυνάμεις θα αναδειχθούν στην δημόσια διοίκηση μετά την ανεξαρτησία, με τις οποίες θα υποφέρουμε – θα υπάρξει λιτότητα και τα σύνορα θα χρησιμοποιηθούν για τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Οι μικρές χώρες είναι περισσότερο ικανές στο να κατασκευάζουν την συγκατάθεση ή τις αντιρρήσεις της κοινής γνώμης όταν αυτό είναι αναγκαίο, (όπως το διάσημο δημοψήφισμα της Ισλανδίας, που θαφτηκε σιωπηλά σε κάποιο υπόγειο από την κυβέρνηση), γι’ αυτό και η πραγματική έλλειψη δημοκρατίας θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την ανεξαρτησία της Σκωτίας.

Τι συμβαίνει με την αριστερά στη Σκωτία;

Η αριστερά στη Σκωτία είναι ένα κράμα αριστερού εθνικισμού και μιας νοσταλγίας για επιστροφή στη σοσιαλδημοκρατία. Τάσσεται έντονα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό όχι όμως γενικότερα στον καπιταλισμό – μια στρατηγική που αποφέρει θέσεις στο κοινοβούλιο, αλλά δεν μπορεί να προωθήσει καμία ουσιαστική κοινωνική αλλαγή.

Τα δυο αριστερά κόμματα ‘Common Weal’ και ‘Radical Independence’ απλά στοχεύουν σε μια πιο εποικοδομητική διαχείρηση του καπιταλισμού.

Το επικρατέστερο κόμμα της αριστεράς, το Common Weal, είναι μια δεξαμενή σκέψης για συνεργασία ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις – που συνοψίζεται στο σλόγκαν του ‘Εχουμε όλοι προτεραιότητα’. Οι προτάσεις του για τη δημιουργία μιας οικονομίας με μεγάλη ανάπτυξη οδηγούν στην πραγματικότητα σε αύξηση της εκμετάλλευσης και του ανταγωνισμού των εργατών σε διεθνές επίπεδο.

Η προάσπισή του για δημιουργία ‘συμβουλίων εργασίας’ για να εξομαλύνουν τις σχέσεις στο εργασιακό περιβάλλον είναι ένα αναγκαίο κομμάτι της πολιτικής τους για αυξημένη παραγωγικότητα, δηλαδή κέρδος. Όπου κι αν αυτά τα συμβούλια έχουν χρησιμοποιηθεί στην Ευρώπη έχουν συστηματικά υπονομεύσει τη δράση των συνδικαλιστών και την αγωνιστικότητα των εργατών.

‘Ναι: στη ριζοσπαστική υπόθεση της Σκωτσέζικης ανεξαρτησίας’, αυτό αποτελεί την πιο κατανοητή δήλωση που έχει γίνει από μέλη της καμπάνιας για τη Ριζοσπαστική Ανεξαρτησία (Radical Independence), που στην ουσία είναι μια επίκληση για ένα ενιαίο εθνικό μέτωπο στο σημείο που ο σοσιαλισμός – ακόμα και ένα γραφειοκρατικό σοσιαλιστικό κράτος – δεν είναι καν στην ατζέντα του αλλά γίνεται αντιληπτό ως κάτι ουτοπικό για το πολύ μακρινό μέλλον.

Απομακρύνεται από την ιδεολογία του αντι-καπιταλισμού προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα αριστερό κόμμα ευρείας αποδοχής όπως είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Ελλάδα ή το Die Linke στη Γερμανία και αναπαράγει την ίδια Κεϋνσιακή ιδεολογία που βασίζεται σε μια αδύναμη ανάλυση της πολιτείας και του κεφαλαίου και έχει κριτικαριστεί πολύ καλά από τον Michael Heinrich.

Όπως και το Common Weal, καλύπτει το ρεφορμιστικό του περιεχόμενο με μια ριζοσπαστική ρητορική αποκέντρωσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Δεν διαφέρει επί της ουσίας από το Radical Independence, αλλά προσφέρει μια δόση ελαφριάς κριτικής για διάφορα ζητήματα, όπως και τη στήριξή του για το Σκανδιναβικό μοντέλο.

Το Σκανδιναβικό παράδειγμα

Το Common Weal θέλει να μιμηθεί τις Σκανδιναβικές χωρες όπου λόγω πολλών παραγόντων – δυνατό εργατικό κίνημα, διαθέσιμες φυσικές πηγές, κλπ – κατάφεραν να διατηρήσουν ένα καλύτερο επίπεδο κοινωνικών παροχών απ’ ότι η Βρετανία. Από μια διεθνή οπτική, αυτές οι χώρες είναι εργατικές αριστοκρατίες που στηρίζονται στην εκμετάλλευση των εργατών σε άλλες χώρες.

Όμως όλες οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν βιώσει τον δικό τους νεο-φιλελευθερισμό και η αυξανομενη ανισότητα είναι γεγονός και εκεί. Ο Asbjørn Wahl έδειξε πως ακόμα και η πλούσια σε πετρέλαιο Νορβηγία διαλύει το κράτος πρόνοιάς της ενώ η ιδεολογία της καταναγκαστικής εργασίας ισχυροποιείται στη χώρα.

Ο ιδιος επιμένει πως η συνεχής αναφορά των Σκανδιναβικών χωρών σε διεθνείς συγκριτικές λίστες αξιολόγησης είναι άσκοπη:

‘Το πρόβλημα είναι πως όλες οι ομάδες του πρωταθλήματος είναι αποδυναμωμένες. Ή για να χρησιμοποιήσω μια άλλη εικόνα να το περιγραψω, εμείς ακόμα έχουμε καμπίνα στο κατάστρωμα, αλλά το πλοίο δεν παύει να ένας Τιτανικός που συνεχώς βουλιάζει.’ (2011:11)

Το Σκανδιναβικό παράδειγμα όμως, μας είναι απίστευτα χρήσιμο. Μπορούμε να μάθουμε αρκετά από τις εσωτερικές ταξικές αντιθέσεις σε αυτες τις χώρες, που διαψεύδουν αυτά που στηρίζουν οι δικοί μας σοσιαλδημοκράτες.

Στη Σκανδιναβική αριστερά βρίσκουμε μια διαφωνία που αφορά την αντιμετώπιση των προκλήσεων που προκαλούνται από τη λειτουργία του Κοινωνικού Κράτους. Μαζί με τον Wahl, η δουλειά του Σουηδού ακαδημαϊκού για θέματα κοινωνικής ευημεριας, Daniel Ankarloo, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Υποστηρίζει πως το εργατικό κίνημα εκεί έχει ‘αποδυναμωθεί από την ταξική συνεργασία’ (2009) και την ιδεολογία πως ‘ο δρόμος για το σοσιαλισμό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από από την κοινωνική πολιτική’ (2008:78-84), οτι δηλαδή κατά κάποιο τρόπο το μοντέλο για κοινωνική πολιτική ήταν ένα παραδειγμα πρακτικού σοσιαλισμού που πρέπει να επεκταθεί. Αντίθετα, για να προστατεύσουμε αυτά που έχουμε κερδίσει και να συνεχίσουμε την πάλη για μια καλύτερη κοινωνία πρέπει να μπούμε σε μια διαδικασία ανάκαμψης της ταξικής μας αγωνιστικότητας και αυτός ‘ριζοσπαστισμός πρέπει να είναι προερχόμενος από τα κάτω στη μορφή της αυτο-οργάνωσης και του ταξικού κινήματος’ (2009)

Ο αγώνας για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης αντί για τη δημιουργία ενός στατικού κράτους κοινωνικών παροχών, είναι ένα ζωτικό κομμάτι της ενδυνάμωσης της εργατικής τάξης και της ικανότητάς της για πάλη.

Ο Ankarloo πολύ σωστά επιχειρηματολογεί πως αυτό το κίνημα πρέπει να είναι ανοιχτό για να οργανωθεί ολοκληρη η κοινωνία μέσα σ’ αυτό, ακόμα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μπορούμε επίσης να εμπνευστούμε και από την επαναστατική συνδικαλιστική οργάνωση SAC στη Σουηδία και τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς στην Σκανδιναβία γενικότερα, όπου είναι πολύ πιο οργανωμένα από ότι τα αντίστοιχα με αυτά κινήματα στη Σκωτία ή στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ανανεώνοντας τον αγώνα

Καμία από τις υποσχέσεις της καμπάνιας του ‘Ναι’ δεν έρχεται με εγγυήσεις.

Δεν πρέπει να εμπιστευτούμε πως μια ανεξάρτητη Σκωτία θα μοιράστεί τον πλούτο της με όλους, ή πως θα προστατεύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, πως δεν θα επιτεθεί στους ανέργους και τους ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, πως δεν θα επιφέρει τη λιτότητα, πως δεν θα απελάσει μετανάστες και πως δεν θα αφαιρέσει τους προστατευτικούς περιορισμούς των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Κάποιοι ελπίζουν πως το κινημα για ανεξαρτησία της χώρας που ξεκινά από τον απλό λαό θα παράξει έπειτα ένα κοινωνικό αντι-καπιταλιστικό κίνημα. Όμως αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ευσεβής πόθος. Γιατί για να γίνει αυτό, το κίνημα πρέπει να απορρίψει την ίδια του την ιδεολογική βάση, την ίδια τη φύση μιας πολυταξικής συμμαχίας, που οργανωθηκε από ομάδες που επιζητούν πολιτική δύναμη.

Η φιλοδοξία για κοινωνική αλλαγή, για ‘δημοκρατική εξουσία’ και αναδιανομή του πλούτου σε αυτό το κίνημα πρέπει να ενθαρρύνεται αλλά παράλληλα να στρέφεται προς μια επαναστατική κατεύθυνση.

Αν το πρότζεκτ των εθνικιστών δεν συντριβεί σύντομα πάνω στα βράχια από τις ίδιες τις εσωτερικές του αντιθέσεις, τότε εμείς πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να το διαλύσουμε.

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος, το μόνο που θα μπορούμε να βασιστούμε είναι η ικανότητά μας ως τάξη για αυτο-οργάνωση και αγώνα.

Ένας αληθινός και πρακτικός διεθνισμός είναι το κλειδί για κάτι τέτοιο.

Εναποθέτω τις ελπίδες μου όχι στη προσπάθεια για δημιουργία μιας νέας εργατικής αριστροκρατίας ή της διεθνούς αλληλεγγύης των εθνικιστών αριστερών, αλλά σε μια ένωση εργατών που παλεύουν από τα κάτω ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία και την ιδεολογία της ανωτερότητας των λευκών παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο.

*Υπάρχει μια μεγάλη σύγχιση ή και άγνοια για την έννοια της λέξης ‘εθνικιστής’. Ο αρχηγός του Πράσινου Κόμματος, Πάτρικ Χάρβι, για παράδειγμα επέμεινε πως δεν είναι εθνικιστής, κάποιοι άλλοι έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν ένα διαχωρισμό ανάμεσα στον ‘καλό’ και τον ‘κακό’ εθνικισμό κάποιοι άλλοι εύκολα δηλώνουν διεθνιστές- ακόμα ένας όρος που αναγνωρίζεται δυσκολα από τον κόσμο πλέον. Πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από τις πράξεις και όχι τα λόγια τους: προμοτάρουν μια πολυταξική φανταστική κοινότητα** και το κράτος ως τη μόνη οδό για κοινωνικές αλλαγές ή όχι;

Πηγές

Daniel Ankarloo (2008), The dualities of the Swedish welfare model

(2009), A new phase of neoliberalism: collapse and consequences for Sweden

Asbjørn Wahl (2011), The rise and fall of the welfare state

**Η φανταστική κοινότητα, που αναφέρει ο συγγραφέας του κειμένου είναι το είδος της κοινότητας που τα μέλη της δεν γνωρίζονται προσωπικά μεταξύ τους όπως σε μια πραγματική κοινότητα,μερικά παραδείγματα είναι το έθνος κράτος και η Ummah, η παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα.

Πηγή κειμένου http://scotlandaf.wordpress.com/2014/08/20/beyond-the-scottish-referendum/

 

Αναδημοσίευση από : omniatv.com

omnia.site-logo

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΟ ΤΟΥΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Την Πέμπτη 18/9 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκτέλεση του Παύλου Φύσσα από τους δολοφόνους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Ο Π. Φύσσας ήταν μέλος του αγωνιστικού εργατικού κινήματος και αντιφασίστας και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους στοχοποιήθηκε από τη συμμορία της χρυσής αυγής, η οποία ως μαντρόσκυλο των αφεντικών ανέλαβε να τον δολοφονήσει. Είναι η ίδια φασιστική συμμορία που οργάνωσε τη γνωστή δολοφονική επίθεση στο Πέραμα ενάντια σε μέλη του σωματείου της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης κι έκανε προσπάθεια για δημιουργία φιλοεργοδοτικού σωματείου εκεί, υπηρετώντας τα εφοπλιστικά συμφέροντα για τα οποία οι εργατικοί αγώνες στη ζώνη ανέκαθεν αποτελούσαν πρόβλημα. Είναι η ίδια φασιστική συμμορία που απείλησε ανοιχτά όσους απεργούν στη ζώνη. Είναι αυτό το μακρύ χέρι του συστήματος που όλα αυτά τα χρόνια ξεπετάγονταν από τις γραμμές της αστυνομίας με ρόπαλα και μαχαίρια κι επιτίθονταν σε κοινωνικούς αγωνιστές κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων, με τις δράσεις τους να χρηματοδοτούνται από εφοπλιστές.
Αποτελεί ιστορικό δεδομένο ότι ο φασισμός γεννάται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και αυτό γιατί όταν το Κράτος και τα αφεντικά αδυνατούν να διαχειριστούν την κατάσταση ενάντια στο φυσικό εχθρό τους, το εργατικό κίνημα, δημιουργούν, στηρίζουν και χρηματοδοτούν το κοινωνικό του αντίβαρο, τους φασίστες. Γι’ αυτούς τους λόγους ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά την υποτιθέμενη «αντιφασιστική» στροφή του Κράτους που δήθεν ξεκίνησε το περασμένο φθινόπωρο, ούτε είχαμε ποτέ την αυταπάτη ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με το όργανο υπεράσπισης του συστήματος που το γεννά. Ως εργατική τάξη δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τις κινήσεις τακτικής του Κράτους-Κεφαλαίου που προφανώς δεν έχουν καμιά διάθεση να εμποδίσουν το μαντρόσκυλο τους, αλλά να σφίξουν τα «λουριά» περισσότερο σ’ αυτό με βάση τη δεδομένη στιγμή και τα συμφέροντα τους. Καθημερινά, άλλωστε, γινόμαστε μάρτυρες του πως το Κράτος για χρέος των οικονομικών μας δυναστών οργανώνει τον εκφασισμό της κοινωνίας με το μπαράζ επιστρατεύσεων απεργών, την καταστολή απεργιακών-εργατικών αγώνων και κοινωνικών αγωνιστών, τις συλλήψεις, τα ατέλειωτα χημικά για την καλλιέργεια ενός κλίματος τρομοκρατίας και η λίστα δεν έχει τέλος. Ταυτόχρονα, δεν ξεχνάμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες εργάτες και τις οικογένειες τους, τα κρατικά πογκρόμ της αστυνομίας και όλα εκείνα τα περιστατικά που συνθέτουν τον κρατικό φασισμό.
Κυρίως δεν ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν είναι τίποτα άλλο από ένοπλος κι επιθετικός καπιταλισμός σε κρίση. Εχθρός των φασιστών δεν είναι μόνο οι μετανάστες, οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, αλλά ολόκληρο το οργανωμένο εργατικό κίνημα και είναι αυτό ακριβώς που μπορεί να τσακίσει το φασισμό και τον «άρρωστο» πατέρα του, τον καπιταλισμό.
Σε μια περίοδο όπου η απεργία διαρκείας σε ΙΜΑΣ-ΣΥΡΜΑ εξελίσσεται και με το φασισμό να αποτελεί απειλή για την κοινωνία, το σωματείο των εργαζόμενων, όπως και κάθε πρωτοβάθμιο συνδικάτο είναι αναγκαίο να συμμετέχουν στην αντιφασιστική πορεία, γιατί η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι πρώτα και κύρια ταξική, δίνοντας, έτσι, αγώνες ενάντια στους εκμεταλλευτές μας και τα τάγματα εφόδου τους. Οργανώνουμε σε κάθε χώρο εργασίας, κάθε Πανεπιστήμιο και κάθε γειτονιά αντιφασιστικές επιτροπές λαϊκής αυτοάμυνας, ενισχύουμε και αλλάζουμε τα σωματεία. Δημιουργούμε νέες εργατικές δομές και συντονιστικά όργανα των συνδικάτων ενδυναμώνοντας την ταξική αλληλεγγύη.
Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε καλεί τα σωματεία, τις δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και τις εργατικές συλλογικότητες στην αντιφασιστική πορεία την Πέμπτη 18/9, 6μμ στην πλατεία Ελευθερίας. Στον ταξικό πόλεμο που εντείνεται, ο φασισμός αποτελεί το βασικό σύμμαχο των εκμεταλλευτών μας και για να ξεριζωθεί από την κοινωνία θα πρέπει να βρει απέναντι του ένα οργανωμένο αντικαπιταλιστικό κίνημα απεγκλωβισμένο από πολιτικές καθοδηγήσεις και κρατικές εξαρτήσεις. Η αντιφασιστική επιφυλακή του κόσμου της Εργασίας ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας που θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με Κράτος-Κεφάλαιο, χτίζοντας τη νέα κοινωνία στο κέλυφος της παλιάς, αποτελεί τη μοναδική εγγύηση για την προάσπιση των ζωών μας.
-ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟ» ΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΜΕ
-ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΚΑΘΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
-ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ροσινάντε βόλου

Η Coca Cola ζητάει ένα εκατομμύριο από τους απεργούς

Με νέα αγωγή εναντίον 28 συνολικά ατόμων και την προκλητική απαίτηση να καταβάλλουν  οι απεργοί-εργαζόμενοι  ένα εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ «ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης», επέστρεψε στο προσκήνιο η  πολυεθνική Coca Cola μετά την απόφαση του Πρωτοδικείου της Αθήνας να κρίνει ως νόμιμο το μποϊκοτάζ της Αμίτα, Φάντα, Κόκα Κόλα, νερό ΑΥΡΑ κλπ. με το σκεπτικό ότι «αποτελεί μέσο πίεσης για την επίτευξη ενός συνδικαλιστικής, κοινωνικής φύσεως σκοπού» και θεωρείται «νόμιμη απόρροια του ατομικού δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης», όπως αυτή προβλέπεται από το άρθρο 14 του Συντάγματος.
Η νέα προκλητική αγωγή της πολυεθνικής  αποσκοπεί αφενός στην τρομοκράτηση των εργαζομένων για να εγκαταλείψουν το δίκαιο αγώνα τους, από την άλλη αμφισβητεί  την  απόφαση του Πρωτοδικείου της Αθήνας που απορρίπτει την προσπάθεια επιβολής  ασφαλιστικών μέτρων με βασικό  αίτημα την απαγόρευση του μποϊκοτάζ.
 
Σύμφωνα με την εκδοχή της Coca Cola «δε θα μπορούσε να είναι ανεκτή μια άποψη ότι το «μποϊκοτάζ» των προϊόντων μας αποτελεί πρόσφορο μέσο πίεσης για την ευδοκίμηση των αιτημάτων των πρώην υπαλλήλων μας, δηλαδή για να «ξαναλειτουργήσει» το εργοστάσιο παραγωγής μας στη Θεσσαλονίκη, και τούτο διότι είναι ήδη εκπεφρασμένη η βούληση της εταιρείας μας ότι το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης δεν πρόκειται να επαναλειτουργήσει…».
Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά: Τα golden boys της Coca Cola αντί να ονειρεύονται υψηλά bonus απολύοντας εργαζόμενους και κλείνοντας εργοστάσια, να αναλογιστούν ότι από την ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας που  εξυπηρετούσε  το  εργοστάσιο  της  Θεσσαλονίκης,  η πολυεθνική   εταιρεία αποκόμισε τεράστια κέρδη.
 
Το εργοστάσιο αυτό μπορεί και πρέπει να επαναλειτουργήσει. Μέχρι να  συμβεί αυτό  θα  συνεχίσουμε τον δίκαιο  αγώνα  μας  και  καλούμε όλους του καταναλωτές να συμμετέχουν  στο  ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ  των  προϊόντων:  coca cola, Fanta, Amita, Sprite.
 
 
H “εταιρεία” που ζητάει αυτά τα παράλογα χρήματα από απολυμένους και άνεργους πρώην εργαζόμενους, σίγουρα δεν σκέφτεται να τα επενδύσει σε κανένα σχολείο, όπως συνηθίζει να διαφημίζει κάθε τόσο, αλλά να συντρίψει τον αγώνα τους. Αν και σαν συλλογικότητα αδιαφορούμε αν θα λειτουργήσει ξανά το εργοστάσιο, δεν παύουμε να υποστηρίζουμε το μποϋκοτάζ ενάντίον των προϊόντων τους, που παράγονται και φορολογούνται αλλού αλλά πωλούνται εδώ.

ΣΕΦΚ:ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΠΡΙΣΜΑ Σάββατο 20 Σεπτέμβρη

Το φροντιστήριο Πρίσμα απολύει εργαζόμενη μετά από 24 χρόνια

Η συνάδελφος Α.Σ., μέλος του ΣΕΦΚ από το 1990, εργαζόταν στο φροντιστήριο «Πρίσμα» 24 χρόνια και ήταν πάντοτε η αποκλειστική διδάσκουσα τα γνωστικά αντικείμενα της Οικονομίας. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών αμειβόταν με βάση τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) που υπέγραφε το Σωματείο μας. Εν τοις πράγμασι, η εργασιακή της σχέση ήταν ενιαία συνεχής σχέση εργασίας, καθώς κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της επιχείρησης.
Κατά τη σχολική χρονιά 2012-2013, όταν έληξε η ισχύς της ΣΣΕ στον κλάδο, υλοποιώντας στην πράξη την απόφαση των Γενικών Συνελεύσεων του ΣΕΦΚ, αρνήθηκε βλαπτική μεταβολή στο ωρομίσθιό της. Με την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς υποχρεώθηκε να αποδεχθεί μείωση του ωρομισθίου της κατά 45%, προκειμένου να επαναπροσληφθεί και να της καταβληθούν οφειλόμενα δεδουλευμένα των δύο τελευταίων χρόνων από τον εργοδότη της.
Την άνοιξη του 2014, ο εργοδότης τής έθεσε ως προϋπόθεση για την επαναπρόσληψή της την περαιτέρω μείωση της αμοιβής της, καθώς και την απασχόλησή της υπό συνθήκες, οι οποίες δεν ήταν σύμφωνες με την εργατική νομοθεσία. Έτσι, παράλληλα με τη μη αποδοχή της βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας, η συνάδελφος, μαζί με τον ΣΕΦΚ, αναγκάστηκε να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας (1/4/2014), προκειμένου να διεκδικήσει οφειλόμενα δεδουλευμένα 5.700 Ευρώ. Έτσι πέτυχε την καταβολή τους. Αν και το σωματείο μας έγκαιρα προειδοποίησε τον εργοδότη ότι η μη επαναπρόσληψη της Α.Σ. θα αποτελούσε «εκδικητική συνδικαλιστική δίωξη», εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε να την επαναπροσλάβει μετά από 24 χρόνια συνεχούς εργασίας στην επιχείρησή του, αλλά και της απαγόρευσε να διδάξει τους/ις μαθητές/ήτριές της τις παραμονές των πανελλήνιων εξετάσεων. Έτσι η συνάδελφος δεν συνέχισε το διδακτικό και παιδαγωγικό της έργο, και βρέθηκε, χωρίς να ευθύνεται η ίδια, εκτεθειμένη απέναντι στους/ις μαθητές/ήτριές της.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις η Α.Σ., μαζί με τον ΣΕΦΚ, προσέφυγε εκ νέου στην Επιθεώρηση Εργασίας με αίτημα την επαναπρόσληψή της (26/6/2014), όπου ο εργοδότης της αρνήθηκε «να επανεξετάσει την απόφασή του», όπως του ζητήθηκε από τον Επιθεωρητή Εργασίας. Παράλληλα, η συνάδελφος υπέβαλε αγωγή.
Η υπόθεση της συναδέλφου Α.Σ. δεν είναι ούτε μεμονωμένο «περιστατικό» ούτε μια ακόμη απόλυση για «οικονομοτεχνικούς λόγους», γεγονός που αποδέχθηκε και η Επιθεώρηση Εργασίας. Αποτελεί την πιο προκλητική στάση των εργοδοτών, οι οποίοι αξιοποιούν την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ, τη θεσμική ασυλία που τους παρέχει η κυβέρνηση και δεν διστάζουν να πετούν στον δρόμο τους εργαζομένους που συντέλεσαν καθοριστικά στην κερδοφορία των επιχειρήσεων τους. Εντάσσεται στα σχέδια της εργοδοτικής ένωσης και των αλυσίδων να προχωρήσουν σε υποτίμηση της εργατικής δύναμης, σε προσλήψεις εργαζομένων χωρίς δικαιώματα με εικονικά ένσημα, με τζάμπα γι’ αυτούς εργασία, μέσω των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με voucher. Προϋπόθεση για να διαμορφωθεί η συνθήκη αυτή είναι να βρεθούν εκτός χώρων εργασίας οι εργαζόμενοι που υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους, που πιστεύουν στην αξία του συλλογικού αγώνα και της αλληλεγγύης, που παλεύουν μαζί με το σωματείο τους, υλοποιώντας τις αποφάσεις των Γενικών του Συνελεύσεων…
Αντίσταση στις εκδικητικές απολύσεις. Να επαναπροσληφθεί η συνάδελφος Α.Σ.
Όλες/οι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το φροντιστήριο Πρίσμα, Γενναδίου και Ακαδημίας (βιβλιοπωλείο Πατάκης), το Σάββατο 20 του Σεπτέμβρη. Προσυγκέντρωση στα γραφεία του ΣΕΦΚ, Λόντου 6 και Μεσολογγίου, στις 10.οο το πρωί.
Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)ΣΕΦΚ