IWW Greece Solidarity With Prisoner On Hunger Strike

ralphjpg-e76c2696d028e3a8_largeOn Nov. 10, 2014, anarchist prisoner Nikos Romanos began a hunger strike laying claim to educational passes from prison, in order to be able to take classes in the university that he has succeeded to enroll.

His application to the Prison Council – that is formed by attorney general Nikolaos Poimenidis, headmistress Charalambia Koutsomichali as well as the social worker – still remain unanswered, while the appealing interrogator Eftichis Nikolopoulos, who has been claiming up to today not to be tasked with this matter, has sent a document to the Council, reporting that the application for administration of educational passes from prison has been denied.

Iraklis Kwstaris that has begun a hunger strike on the 29th of October for being given his educational passes from prison to take classes at his university TEI of Piraeus, is receiving the same denying documents from the Council.

IWW Greece utterly support the striving of the hunger strikers and denounce the infringement of their legal rights. We denounce our solidarity and we ask the principals to give all educational passes from prison to Nikos Romanos and Iraklis Kwstaris immediately.

We call the Prison Council responsible for every day of hunger strike and for whatever happens from now on.

IWW Greece
IU 630 Educational Workers
IU 610 Health Workers
iwwgreece@yahoo.gr

 

http://www.iww.org/content/iww-greece-solidarity-prisoner-hunger-strike

Ψωμί, δουλειά, παιδεία, ελευθερία- Οι χούντες πέφτουν με πολυτεχνεία

υμμετέχουμε στον τριήμερο εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 15-17/11 και στην πορεία.
17 Νοέμβρη: ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΣΤΙΣ 3.30 μμ
Στάση εργασίας από τις 3.00 μμ μέχρι τέλος του ωραρίου
Νοέμβρης, ο μήνας που ξυπνά την ιστορική μνήμη της εξέγερσης του ʼ73 και έρχεται να μας θυμίσει την αναγκαιότητα για δυναμικούς εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες. Γιατί η λάμψη της εξέγερσης του Νοέμβρη πάντα θα θυμίζει στους εργαζόμενους και τη νεολαία ότι καμιά Χούντα δεν είναι ανίκητη. Αρκεί ο λαός να σηκώσει το ανάστημά του και να παλέψει για όλα όσα του ανήκουν.
Τότε ήταν η χούντα των συνταγματαρχών, τώρα είναι η χούντα του μαύρου μετώπου ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και της κυβέρνησης τους. Τότε ήταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ, το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο.
Σήμερα, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προωθεί νέα βάρβαρα μέτρα το Δεκέμβρη, παρά τα άθλια ψεύδη ότι βγαίνουμε από την κρίση και ότι μπαίνουμε στη μετά-μνημόνιο εποχή. Η κρίση στην ευρωζώνη και την ΕΕ βαθαίνει, ενώ ενδοιμπεραλιστικοί ανταγωνισμοί ανεβάζουν επικίνδυνα το θερμόμετρο ακόμα και στην περιοχή μας. Παράλληλα η κυβέρνηση για μπορέσει να περάσει νέες περικοπές και αναδιαρθρώσεις στο ασφαλιστικό, τις ομαδικές απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τις ιδιωτικοποιήσεις, ετοιμάζει νέο συνδικαλιστικό νόμο με στόχο να χτυπήσει το δικαίωμα στην απεργία και τον αγώνα.
Η άγρια καταστολή και επίθεση στη νεολαία που αγωνίζεται για το δικαίωμα της σε μια διαφορετική προοπτική είναι ένα ακόμα στιγμιότυπο του σύγχρονου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Ο πρύτανης της βίας και των ΜΑΤ, με τις πλάτες του κράτους και τις εντολές της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κήρυξε Λοκ-άουτ στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, κλείνοντας με το «έτσι θέλω» τις σχολές, ενώ οι δυνάμει καταστολής χτύπησαν την φοιτητική πορεία. Ουσιαστικά αυτό που επιχειρούν με πρόσχημα τη διατήρηση της τάξης, είναι η απαγόρευση των εορτασμών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και η αναπαραγωγή ενός κλίματος τρομοκρατίας και προληπτικής καταστολής ενάντια σε όποιον σηκώνει κεφάλι. Τρέμουν τη φωτιά του Νοέμβρη έτσι όπως την έτρεμαν το ΄73 και οι πολιτικοί τους πρόγονοι όταν με τα όπλα, τις φυλακίσεις και τις εξορίες συντηρούσαν την επίπλαστη και προσωρινή ισορροπία του μισητού καθεστώτος τους.
Σε αυτές τις εποχές δε χωρά καμιά αναμονή. Όπως και τότε η χούντα δε θα έπεφτε χωρίς το ρήγμα που άνοιξε η εξέγερση του λαού στη Νομική και το Πολυτεχνείο, χωρίς την απαίτηση για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία που ωρίμαζε στους χώρους δουλειάς, έτσι και σήμερα πρέπει να περάσουμε στην αντεπίθεση για να φύγουν οι δυνάστες μας και η πολιτική τους.
Τώρα πρέπει οι εργαζόμενοι και η νεολαία να πάρουμε τον αγώνα για «δουλειά- ψωμί- παιδεία -ελευθερία» στα χέρια μας. Να κάνουμε δική μας υπόθεση την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μνημονίων. Να πάρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, να οργανώσουμε και να συντονίσουμε τους αγώνες μας ενάντια στην κυβερνητική, κρατική και εργοδοτική βία.
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΕ- ΔΝΤ- ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥΣ

Επανάσταση, κομφορμισμός και πολιτικά μνημόσυνα

*τα παρακάτω είναι απ’ την οπτική ενός εξωτερικού παρατηρητή

Αν θέλαμε  να είμαστε σύμφωνοι με το πνεύμα των ημερών θα λέγαμε πως ‘’μείναμε έκπληκτοι’’ απ’ τα χτεσινά και σημερινά γεγονότα γύρω από το Πολυτεχνείο και τις κινητοποιήσεις των φοιτητών.  Αλλά για να λέμε την αλήθεια η έκπληξη αυτή αρμόζει σε όσους έχουν χάσει επαφή με την πραγματικότητα εδώ και καιρό και επειδή δεν συγκαταλεγόμαστε σε αυτούς μόνο ειρωνεία θα μπορούσε να είναι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ την αρχή.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον καθεστωτικό τύπο, στις αρχές της εβδομάδας ‘’ανώτατα στελέχη της ελ.ας’’ καθώς και ο υπ. Δημόσιας τάξης Β.Κικίλιας συναντήθηκαν με πρυτάνεις των ιδρυμάτων -μπορούμε να υπολογίζουμε στα σίγουρα τον Φορτσάκη- προκειμένου να σχεδιάσουν τις κινητοποιήσεις της αστυνομίας εν όψει της γιορτής του Πολυτεχνείου. Εκεί φαίνεται πως η απόφαση που πάρθηκε πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης, όταν και δυνάμεις των Ματ κατέλαβαν, με εντολή Φορτσάκη όπως γράφτηκε, το ΕΚΠΑ και ύστερα την ΑΣΟΕΕ.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως είναι παραπάνω από ξεκάθαρο, ακόμα και αν δεν διαβάζαμε πως οι μπάτσοι συναντήθηκαν με τους πρυτάνεις, ότι η κινητοποίηση της αστυνομίας είναι κεντρική απόφαση του Κράτους. Σαφέστατα εκφράστηκε μέσα από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ Φορτσάκη όσο καλύτερα γινόταν, άλλωστε, για αυτό ακριβώς βρέθηκε ο τελευταίος στην θέση αυτή, για να εκτελεί απαρέγκλιτα τις αποφάσεις του Κράτους.

Η επιλογή του Κράτους να οξύνει την αντιπαράθεση στο κοινωνικό επίπεδο και μάλιστα με ιδιαίτερο βάρος όσον αφορά τους συμβολισμούς, ενδεχομένως να έχει παραπάνω από μια εξήγηση-και σίγουρα έχει. Το κρίσιμο σημείο, βέβαια, βρίσκεται στην αντίδραση των άμεσα θιγόμενων, των φοιτητών και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια και σε μια ενδεχόμενη κοινωνικοποίηση της αντίδρασης αυτής, σε μια περίοδο που η κεντρική στρατηγική του κράτους προσπαθεί να περάσει σαν οδοστρωτήρας μέσα από τους χώρους των πανεπιστημίων ώστε να επιβάλει τις νεοφιλελεύθερες επιταγές. Είναι μια στρατηγική με χρόνια στην πλάτη της και έχει γεννήσει ουκ ολίγους αγώνες ως απάντηση.

Όπως ήταν αναμενόμενο θα υπήρχε αντίδραση σε όλη αυτή την ‘’αστυνομική βαρβαρότητα’’ και την ‘’προκλητική συμπεριφορά της αστυνομίας’’.  Το φοιτητικό κίνημα φάνηκε πως δεν θα καταπιεί απλά και εύκολα τους σχεδιασμούς του Κράτους και προσπάθησε να απαντήσει στον δρόμο. Η πορεία της Πέμπτης ήταν μαζική, με την φοιτητική οργνάνωση του ΚΚΕ να ακολουθεί και συνθήματα για ‘’της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία’’ να δίνουν και να παίρνουν. Και ενώ κάποιοι σκεφτόμασταν πως η λογική εξέλιξη είναι πορεία μέχρι το Πολυτεχνείο, κατάληψη και ανακήρυξη του ως κέντρο αγώνα και κάλεσμα για στήριξη, μια πολιτική απόφαση δηλαδή που σηκώνει το γάντι και δεν παρακαλά το Κράτος για έλεος, η πορεία ακολούθησε μια ανέξοδη βολτούλα στους δρόμους της Αθήνας και κατέληξε Πολυτεχνείο μετά από ώρα.

Προφανώς, αν υπήρξε ένα στοιχείο αιφνιδιασμού αυτό εξαφανίστηκε στην, όπως είπαμε, ανέξοδη βόλτα στην Αθήνα. Η ‘’αστυνομική βαρβαρότητα’’ λοιπόν ξεσπάθωσε έξω απ τις πύλες του Πολυτεχνείου. Οι φοιτητές δάρθηκαν χωρίς να έχουν ‘’προκαλέσει’’ και τα μμε κατακλύστηκαν από εικόνες ‘’βαρβαρότητας’’ και πολύ κλάψιμο που ο μπαμπάς-Κράτος μας δέρνει. Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλο το ξύλο που έπεσε, φάνηκε προς στιγμήν πως η πορεία, ο κόσμος που βρέθηκε εκεί, είχε τη δυνατότητα να ‘’κρατήσει’’ τον χώρο ανοιχτό και να αποκρούσει τα ματ ώστε να πραγματοποιηθεί το συντονιστικό των φοιτητών. Το λουκέτο έσπασε, η πύλη άνοιξε, αλλά…

Αλλά, η γενιά ‘’εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία’’ το έβαλε στα πόδια. Διαβάζουμε σε ανακοίνωση ‘’…συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δραστηριοποιούνται στο φοιτητικό συνδικαλιστικό κίνημα, δημιούργησαν ένα κλίμα πανικού (βασισμένο σε μεγάλο βαθμό σε ανυπόστατες πληροφορίες) και ουσιαστικά προκάλεσαν την αποχώρηση του κόσμου από το Πολυτεχνείο…”1. Ο κόσμος άρχισε να διαλύεται με πορεία προς την πλατεία Βικτωρίας, την ώρα που η ανάκτηση ελέγχου στον χώρο του Πολυτεχνείου και άρα μια ενδεχόμενη κλιμάκωση του αγώνα, ήταν πολύ πιθανό να συμβεί.

Θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος (ή και αφελής) πως ο κόσμος φοβήθηκε, δεν το επέλεξε (αν και συγκρούστηκε) και τέλος πάντων δεν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες. Δυστυχώς όμως το ίδιο σενάριο, ακόμη πιο εξόφθαλμα, ακόμη πιο ξεδιάντροπα πραγματοποιήθηκε στην σημερινή πορεία των φοιτητών- για να μην αναφέρουμε τον κρετινισμό αυτής της θέσης, ειδικά όταν ξεστομίζεται από την ‘’λενινιστική επαναστατική πρωτοπορία’’.

Παρ’ όλη την βροχή η πορεία ήταν στα ίδια περίπου επίπεδα μαζικότητας με την χτεσινή και αυτή την φορά τράβηξε για το Πολυτεχνείο. Ας σταθούμε σε μια ιδιαίτερη στιγμή: λίγο πριν φτάσει η πορεία στις πύλες του Πολυτεχνείου, φοιτητές του ΜΑΣ βρίσκονταν ήδη μέσα, είχαν κρεμάσει πανό και έβγαζαν τις φωτογραφίες τους περιχαρείς κουνώντας σημαίες και σφίγγοντας γροθιές. Όλα καλά μέχρι εδώ.

mas2

 

To φαντασιακό, αλλά κυρίως η μυθολογία που γίνεται πραγματικότητα και δεν αμφισβητείται  παίζει όπως φαίνεται μεγάλο ρόλο στη συντήρηση του κομματικού μηχανισμού και της φαντασιακής του κοινότητας. Όπως ακριβώς η εθνική μυθολογία ενώνει τα ανταγωνιστικά, ταξικά συμφέροντα και τα προσδένει στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, έτσι ακριβώς η συντήρηση ενός ”αγωνιστικού φαντασιακού”, μιας ”επαναστατικής μυθολογίας”, μιας ψευδούς συνείδησης ενδεχομένως, εξυπηρετεί τα ιδιαίτερα συμφέροντα του στενού εκείνου κύκλου κομματικών μελών που έχει κάθε φορά τον έλεγχο. Κι όσο πιο πολλά τα ψέμματα, όσο πιο σκληρός ο έλεγχος, όσο πιο σφιχτό το μαντρί τόσο το καλύτερο.

Αλλά πέρα από αυτά, ποιον να ρωτήσουμε και να πάρουμε μια υπεύθυνη απάντηση για το γεγονός πως ούτε και σήμερα έγινε κατάληψη παρά την σχετική ‘’χαλαρότητα’’ της αστυνομίας; Ποιον να ρωτήσουμε να μας πει γιατί τα ΕΑΑΚ έφυγαν πάλι τρέχοντας; Γιατί το ΜΑΣ ενώ χαριεντιζόταν με τον φακό δεν έμεινε έτσι ώστε να γίνει συντονιστικό; Γιατί ενώ διαβάζουμε στο 902 πως το ΜΑΣ έσπασε την τρομοκρατία, δεν έμεινε να κάνει κατάληψη; Γιατί τα ΕΑΑΚ αποχώρησαν ύστερα από την αποχώρηση των ΜΑΤ;  Γιατί χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως υπήρξε συνδιαλλαγή μεταξύ των ηγεσιών των αριστερών παρατάξεων και της αστυνομίας, πως οι μπάτσοι έδωσαν χρόνο και περιθώριο οι φοιτητοπατέρες να το βάλουν στα πόδια ώστε να λήξει η όλη φάση ή μάλλον, να μην αρχίσει καν.
  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως ενώ άρχισαν από χτες ήδη να διαμορφώνονται συνθήκες πολιτικής ήττας του Κράτους σε αυτό το πεδίο, οι φοιτητοπατέρες έβαλαν πλάτη, και αυτή τη φορά δεν ήταν το ΚΚΕ ο ‘’φύλακας του συστήματος’’ προκειμένου να βγει το Κράτος από μια ενδεχόμενη άβολη θέση.
  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως τα εαακ εκφράζουν τα σέβη τους στην νομιμότητα όσο επανάσταση κι αν το παίζουν στα λόγια.
  • Το προφανές θα ήταν να πούμε πως υπάρχει μόνο συντηρητική, δεξιά στροφή στις τάξεις του ‘’αντικαπιταλιστικού κινήματος’’ και τίποτε άλλο, στην αναμονή για έναν νέο γύρο εκλογών και ”εκλογικού αγώνα”.

Αλλά επειδή είμαστε καλοπροαίρετοι και αφελείς δεν θα πούμε τίποτα τέτοιο και θα περιμένουμε τα ΕΑΑΚ και το ΜΑΣ να μας ενημερώσουν για τις πολιτικές επιλογές τους και την δικαιολόγηση αυτών. Θα περιμένουμε επίσης να αναλάβουν ως κυρίαρχη φοιτητική δύναμη, την πολιτική ευθύνη για τις επιλογές χτες και σήμερα απέναντι στον Φορτσάκη, το Κράτος και φυσικά την ‘’προκλητική’’ αστυνομία.

Ας σημειώσουμε, κλείνοντας, την σημαντικότητα μιας κατάστασης μέσα απ’ τις διαφαινόμενες προοπτικές της. Πέρα απ το γεγονός πως το φοιτητικό κίνημα θα απαντούσε στην πράξη στην κρατική καταστολή των τελευταίων ημερών, την αυταρχικότητα του Φορτσάκη και όχι μόνο• πέρα απ το γεγονός πως θα επιβεβαιωνόταν μέχρι και το φαντασιακό των αριστερών σχετικά με ‘’της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία’’•  πέρα του ότι θα μπορούσαν να εισπράξουν κιλά πολιτικής υπεραξίας, υπήρχε η δυνατότητα ευρύτερης κοινωνικής κινητοποίησης με κέντρο τον αγώνα των φοιτητών και των διοικητικών, με κλιμάκωσή του μέσα από μια κινηματική διαδικασία, υπήρχε η δυνατότητα με αρχή το σαββατοκύριακο του Πολυτεχνείου όπου δεν θα γιορτάζαμε απλά την μνήμη του, αλλά θα την  υπερασπιζόμασταν ενεργά στον δρόμο, η έναρξη ανταγωνιστικής ταξικής πολιτικής συνυπολογιζόμενης της κηρυγμένης απεργίας (ναι,ναι απ’ την ΓΣΕΕ) για τις 27 του μήνα.

Με λίγα λόγια,  υπήρχαν όλες οι δυνατότητες που μπορεί η συγκυρία να δημιουργήσει αλλά ο οπορτουνισμός και οι φοιτητοπατέρες είχαν άλλη άποψη.

Μα θα μου πεις, για όλα τα στραβά του κόσμου φταίνε οι άλλοι. Σαφέστατα όχι, πρώτον: σκιαγραφείται με έντονο τρόπο άλλη μια φορά η ανάγκη ανακάλυψης μιας νέας πολιτικής μορφής ικανής να εκφράσει τα ταξικά συμφέροντα φοιτητών, ειδικά, εργατών γενικότερα, μακρυά από τα πολιτικά πτώματα του παρελθόντος και του παρόντος που φυτοζωούν (ή φοιτητοζωούν) στις πλάτες των υπολοίπων.

Δεύτερον: φαίνεται ολοκάθαρα πως όσο δεν πραγματοποιείται ένας ορισμένος βαθμός αυτονομίας και απεξάρτησης από κομματικούς μηχανισμούς ιδιαίτερων συμφερόντων σε πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό επίπεδο,  άλλο τόσο κάθε φορά απεργίες θα αναβάλλονται τελευταία στιγμή από εργατοπατέρες, συντονιστικά και αποφάσεις γενικών συνελεύσεων δεν θα πραγματοποιούνται κ.ο.κ

Τρίτον: η ανεπάρκεια του ελευθεριακού κινήματος σε βασικούς τομείς ταξικής οργάνωσης είναι δεδομένη και για την ώρα δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να εκπληρώσει τις διακηρυγμένες θέσεις του. Το στοίχημα της επόμενης περιόδου, εννοώντας έναν ορίζοντα ετών, είναι αυτό ακριβώς, να βοηθήσει στη δόμηση, τη δημιουργία την ανακάλυψη των νέων ανταγωνιστικών ταξικών δομών που θα εκφράζουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της κοινωνίας σε πλήρη, αδιαμεσολάβητη και δίχως συνδιαλλαγές αντιπαράθεση με το Κράτος και το Κεφάλαιο.

Μέχρι τότε, καλό πολιτικό μνημόσυνο.

 

1: ανακοίνωση της κλαδικής εκπαίδευσης της Α.Π Ροσινάντε για τα γεγονότα στις 13/11

http://misostaksiko.com/2014/11/15/epanastash_komformismos_politika_mnhmosyna/