Χριστουγεννιάτικο μποναμά” για δώδεκα (για την ώρα) εργαζόμενους στα sites newsbeast.gr και news.gr επιφύλαξε ο Όμιλος Κοπελούζου που σε ένα πρωτοφανούς αγριότητας αντιεργατικό πογκρόμ απέλυσε κάτι λιγότερο από το μισό δημοσιογραφικό προσωπικό μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
Κάπως έτσι φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται το success story ο Χρήστος Κοπελούζος (γιος του Δημήτρη), ο οποίος λίγες μόνο ημέρες μετά το χρυσοφόρο για τον Όμιλο deal, μέσω του οποίου η κοινοπραξία FRAPORT AG- SLENTEL Ltd ανακηρύχτηκε προτιμητέος επενδυτής για τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια της χώρας στον διεθνή διαγωνισμού του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), αποφάσισε να πετάξει στο δρόμο εργαζόμενους που κατά μέσο όρο έπαιρναν το “ιλιγγιώδες” πόσο των 600 – 700 ευρώ.
Προφανώς ο άνθρωπος δεν… “έβγαινε” καθώς αν ανατρέξουμε στην ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ για το σχήμα, η κοινοπραξία του αεροδρομίου της Φρανκφούρτης και του ομίλου Κοπελούζου κατέθεσε «προσφορά που ανήλθε σε €1,234 δισ. εφάπαξ τίμημα και €22,9 εκατ. ετήσιο εγγυημένο καταβλητέο μίσθωμα, αναπροσαρμοζόμενο ετησίως με τον πληθωρισμό».
Και σε αυτό ας προσθέσει κάποιος και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του στον ΟΠΑΠ όπου ο Κοπελούζος (στενός συνεργάτης του Μελισσανίδη σε αυτό το κομμάτι) είναι μη εκτελεστικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού.
Η λίστα είναι ατελειώτη. Όπως ατελειώτο είναι και το μένος που έδειξε απέναντι στους εργαζόμενους του στην Prime Media οι οποίοι σοκαρισμένοι παρακολουθούσαν την σφαγή και έβλεπαν τον ένα μετά τον άλλο τους συναδέλφους τους να βγαίνουν από το γραφείο του διευθυντή Βίκτωρα Μοντζέλλι με κατεβασμένο το κεφάλι και δάκρυα στα μάτια.
Και μέσα σε όλα αυτά οι εργαζόμενοι ήρθαν για ακόμα μια φορά αντιμέτωποι με το γραφειοκρατικό τέρας που κατατρώει τα σωματεία τα οποία υποτίθεται πως σε τέτοιες ώρες θα στεκόταν στο πλάι τους. Το ένα (ΕΣΗΕΑ) ζήτησε έγγραφη καταγγελία, το άλλο (ΕΣΠΗΤ) είπε πως “όλοι οι υπεύθυνοι είχαν αποχωρήσει” και πως “θα επικοινωνούσαν μαζί τους την επόμενη ημέρα”.
Είναι τα ίδια σωματεία που επί πολλά χρόνια είχαν αφήσει αφεντικά σαν τον Κοπελούζο να αλωνίζουν και τους εργαζόμενους έρμαιους στις καπιταλιστικές διαθέσεις τους και που εσχάτως ανακάλυψαν τους εργαζόμενους στα sites δημιουργώντας (ΕΣΗΕΑ), μάλιστα, και το παγκόσμιας έμπνευσης μητρώο μη μελών επειδή φοβήθηκαν πως θα χάσουν ένα μεγάλο κομμάτι από την “πίτα”.
Οι εργαζόμενοι, ωστόσο, θα πρέπει να ξέρουν πως σε αυτή την άγρια εργοδοτική επίθεση δεν είναι μόνοι τους. Έχουν δίπλα τους τον συνάδελφό τους με τον οποίο πρέπει να σταθούν πλάι- πλάι προκειμένου να “βαδίσουν” στο δρόμο του αυτοοργανωμένου και “από τα κάτω” αγώνα. Έχουν στα χέρια τους τη μεγαλύτερη δύναμη. Το αποτελεσματικότερο όπλο. Την αλληλεγγύη.
“Κάθε ένας που χάνει τη δουλειά του δεν είναι ένας αριθμός” -Κείμενο εργαζόμενων στο Newsbeast
Ποια η στάση της ΕΣΗΕΑ απέναντι σε δημοσιογράφους που ενώ τους καλεί να στηρίξουν τις απεργίες της, δεν τους εγγράφει στα μητρώα της, δεν τους καλύπτει συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά; Θα πάρει άραγε θέση σε ακόμη έναν ματωμένο κύκλο δεκάδων απολύσεων;”. Απόσπασμα από κείμενο εργαζόμενων στο Newsbeast, που λάβαμε και δημοσιεύουμε στη συνέχεια:
Την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου είδαμε 12 συναδέλφους μας να περνούν την πόρτα της εξόδου από την εργασία τους. Κάθε ένας που χάνει τη δουλειά του δεν είναι ένας αριθμός, είναι ένας άνθρωπος, που έχει μια οικογένεια, που εξαρτάται από αυτόν οικονομικά ή που επηρεάζεται βαρύτατα συναισθηματικά όταν βλέπει τον άνθρωπο της να χάνει τη δουλειά του, ειδικά σε τέτοιους καιρούς.
Ακόμη περισσότερο που οι απολύσεις αυτές έγιναν μόλις λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Άραγε ήταν τόσο δύσκολο να γίνουν έστω μετά τις γιορτές, να μην προστεθεί και αυτό το συναισθηματικό βάρος;
Αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε σε έναν όμιλο που (δεδομένων των έξω συνθηκών) είναι άρτιος στις πληρωμές απέναντι στους υπαλλήλους του. Και πως αυτοί που εκδιώχθηκαν θα λάβουν τη νόμιμη αποζημίωση. Όσοι τη δικαιούνται εκ των απολυμένων βεβαίως γιατί οι περισσότεροι ήταν τα γνωστά μπλοκάκια. Παρ’ ότι βέβαια κάλυπταν πάγιες ανάγκες και εργάζονταν με σταθερό ωράριο, καθημερινά. Δηλαδή με όρους εξαρτημένης εργασίας.
Ακριβώς επειδή είμαστε σε έναν όμιλο που τηρεί αυτές του τις υποχρεώσεις στο ακέραιο, αιφνιδιαστήκαμε από το πόσο σπασμωδικά ανακοινώθηκαν οι απολύσεις στους συναδέλφους μας που απολύθηκαν, μέσα σε μια ημέρα, χωρίς καμία πρότερη προειδοποίηση για να ψάξουν, αν υπήρχε το περιθώριο, κάποια άλλη δουλειά, έστω άσχετη με το αντικείμενο μας, που να τους καλύπτει όμως κάποια στοιχειώδη έξοδα. Ακόμη, θεωρούμε εμπαιγμό ότι πολλοί εκ των απολυμένων έμαθαν ότι απολύονται αφού είχαν κάνει τη σημερινή τους βάρδια. Σε κάποιους άλλους, όταν αποχώρησαν τέθηκε η ερώτηση αν είχαν αφήσει θέματα και για την επόμενη μέρα.
Σημειωτέον ότι το σύνολο των εργαζομένων είχε λάβει τη διαβεβαίωση ότι η διοίκηση ήταν πολύ ευχαριστημένη με τη δουλειά μας, ότι έχει σκοπό να επενδύσει περαιτέρω στα sites της αλλά και ότι δεν έπρεπε να φοβόμαστε τίποτα, καθώς κανείς δεν θα έχανε τη δουλειά του. Προς τι οι διαβεβαιώσεις αυτές;
Επίσης, πώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι όλοι οι συνάδελφοι έλαβαν τη διαβεβαίωση ότι δεν απολύθηκαν για λόγους επιδόσεων; Αυτό τι κίνητρο δίνει στους υπόλοιπους που απομένουν να εργαστούν όσο καλύτερα μπορούν; Αφού οι επιδόσεις δεν διασφαλίζουν τη θέση τους; Συνεπώς ακόμη και αν εργάζονται όσο καλύτερα και αποδοτικότερα μπορούν, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή με απόλυση;
Ποια η στάση της ΕΣΗΕΑ απέναντι σε δημοσιογράφους που ενώ τους καλεί να στηρίξουν τις απεργίες της, δεν τους εγγράφει στα μητρώα της, δεν τους καλύπτει συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά; Θα πάρει άραγε θέση σε ακόμη έναν ματωμένο κύκλο δεκάδων απολύσεων;
Πότε επιτέλους θα μπορούν να διασφαλιστούν εργαζόμενοι που δουλεύουν 8ωρες βάρδιες τις καθημερινές αλλά και τα Σαββατοκύριακα, χωρίς να δικαιούνται τα ανάλογα ρεπό, που θα τους έδιναν μια ανάσα ξεκούρασης;
Πότε οι εργαζόμενοι να μπορούν να νιώθουν ασφαλείς και όχι με την απειλή της απόλυσης να επικρεμάται κάθε μέρα πάνω από τα κεφάλια τους;
Αναδημοσίευση από ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ