Παράγοντας στατιστικές πληροφορίες για το ελληνικό κράτος: η σκοπιά ενός μόνιμα ελαστικού «ιδιώτη συνεργάτη» της ΕΛ.ΣΤΑΤ.

Ένα εξαιρετικό κείμενο που αποτυπώνει απόλυτα τις συνθήκες εργασίας ενός λεγόμενου ιδιωτικού συνεργάτη της ΕΛΣΤΑΤ. Απλήρωτα σεμινάρια που μπορεί να φτάσουν και τις 7 ώρες, κακοπληρωμένη δουλειά που δεν ανταποκρίνεται στις δηλωμένες διαθέσιμες ώρες, φυσικά ανασφάλιστη εργασία, την αρνητική αντιμετώπιση του δείγματος που ουσιαστικά μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε ακύρωση του ερευνητή, καθυστερήσεις στις πληρωμές, εργοδοτική αντιμετώπιση από τους υπαλλήλους της ΕΛΣΤΑΤ και πολλά ακόμα………

Αναδημοσίευση απο ΣΦΥΚΑ τεύχος 7 

Περιπλανώμενος με την κάρτα ανεργίας μου στην αγορά εργασίας τα τελευταία 2 χρόνια, [1] έχω υπάρξει και σε μια «απασχόληση» που δεν εναλλάσσεται και έχει αποδειχθεί σταθερή στον χρόνο που μου απορροφά και στο ποσό χρημάτων που μου ανταποδίδει. (Όχι και τόσο) προφανώς, είναι μια δουλειά, που όπως πολλές τη σήμερον ημέρα, δεν θεωρείται δουλειά αλλά εξωτερική συνεργασία, δεν έχει σταθερό μισθό, πληρώνει πολύ καιρό μετά το πέρας της εργασίας μέσω απόδειξης δαπανών και ταυτόχρονα καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες μιας δημόσιας υπηρεσίας. Αυτή η εργασία που δεν θεωρείται εργασία πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο από φοιτητές, ανέργους, επισφαλώς εργαζόμενους ή νοικοκυρές που ερευνούν, συλλέγουν και καταγράφουν τα στατιστικά στοιχεία του ελληνικού κράτους γύρω από τις δραστηριότητες της ελληνικής κοινωelstat-300x259νίας και αποκαλούνται «Ιδιώτες Συνεργάτες» (Ι.Σ.) της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.). Με άλλα λόγια, στο κείμενο που διαβάζετε θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως π.χ. γίνεται να παράγονται τα ποσοστά της ανεργίας (της κύριας έρευνας της ΕΛ.ΣΤΑΤ. τα δεδομένα της οποίας όλοι επικαλούμαστε όταν μιλάμε για το ζήτημα) μέσα από την εργασία ενός (τυπικά) ανέργου. Καθόλου εύκολη διαδικασία όπως θα καταλάβετε, ιδιαίτερα επειδή οι σκέψεις που θα μοιραστούμε προέρχονται από ατομικά βιώματα που δεν έχουν συναντηθεί σε κάποια αγωνιστική κινητοποίηση με άλλα αντίστοιχα βιώματα συναδέλφων, αν εξαιρέσουμε τις απογραφές του 2011 και του αγώνα που δόθηκε τότε [2].

Όλα ξεκινάνε με τη συμπλήρωση μιας φόρμας στο διαδύκτιο, ανά 8 μήνες μετά από κάποια διαφήμιση σε κάποιο site του στυλ «νέες θέσεις εργασίας από την ΕΛ.ΣΤΑΤ.». Στη φόρμα συμπληρώνεις τα στοιχειά σου, την προηγούμενη συμμετοχή σου σε ανάλογες έρευνες, τρεις περιοχές που σε ενδιαφέρουν να εργαστείς και πόσο χρόνο μπορείς να διαθέσεις (40, 80 ή 120 ώρες τον μήνα, αν θυμάμαι καλά, οι επιλογές), αν επιθυμείς έρευνες σε νοικοκυριά ή επιχειρήσεις [3] και δηλώνεις ότι οι αμοιβές σου από παροχή υπηρεσιών το προηγούμενο έτος δεν ξεπερνούν τα 4.900 ευρώ. Πατώντας το «κλικ» γίνεσαι μέρος του «Μητρώου Ιδιωτών Συνεργατών» της ΕΛ.ΣΤΑΤ.» όπου ανάλογα με την προηγούμενη εργασιακή σου εμπειρία σε στατιστικές έρευνες/δημοσκοπήσεις) και τις σπουδές σου βαθμολογείσαι [4] σε σχέση με τις θέσεις εργασίας που ζητά η κάθε στατιστική έρευνα σε κάθε περιοχή (που εκτιμώ ότι κυμαίνονται από 200 ως 1000 θέσεις πανελλαδικά, σε ένα έτος οπότε φαντάζομαι εργάζονται σε διαφορετικές φάσεις κάμποσες χιλιάδες άτομα με αυτό το καθεστώς).

Ουσιαστικά, ο τρόπος επιλογής προάγει αυτούς που έχουν εργαστεί στο παρελθόν και δεν τα έχουν παρατήσει. Το μεγαλύτερο κομμάτι της πρόσκλησης της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη συγκεκριμένη απασχόληση, εξηγεί ότι ο «συνεργάτης» διαγράφεται από το «Μητρώο Ι.Σ.», καθώς και από το επόμενο που θα βγει στις παρακάτω περίπτώσεις: Αν αρνηθεί κάποια έρευνα που θα του προσφερθεί, ουσιαστικά αν δεν απαντήσει ουσιαστικά εντός 48 ωρών με ΝΑΙ στο SMS που θα του σταλεί και θα τον ενημερώνει ότι επιλέχθηκε. Αν παρατήσει στη μέση μια έρευνα που ξεκίνησε. Αν δεν ανταποκριθεί καλά στη δουλειά του (π.χ. παραδώσει πολύ λίγα στατιστικά δελτία) και αξιολογηθεί αρνητικά. Από την πλευρά των αφεντικών πρόκειται σίγουρα για έναν αρκετά αποδοτικό τρόπο να αξιολογούν αυτό το διάχυτο εργατικό δυναμικό, να ξεσκαρτάρουν αυτούς που δεν έχουν τόση όρεξη για δουλειά και να μη σπαταλάνε τόσο χρόνο στο να επιλέγουν και να αντικαθιστούνε τους κάθε φορά «συνεργάτες», δίνοντας ως ανταμοιβή σε όσους αντέχουν απλά τη συνέχιση της εργασίας. Από εργατική σκοπιά πάλι πρόκειται για μια ακόμα διαδικασία πειθάρχησης μας που στόχο έχει να απολέσουμε το παραμικρό στοιχείο προσωπικής επιλογής και προγραμματισμού πάνω στον χρόνο και τις συνθήκες τις εργασίας μας (βλ. και την ανάλυση της συλλογικότητας μας για το workfare ως επιβολή της εργασίας στους ανέργους [5]).

Προσέξτε: Δεν υπογράφουμε κάποια σύμβαση εργασίας με υποχρεώσεις και δικαιώματα, μόνο μια υπεύθυνη δήλωση ότι «η παροχή υπηρεσιών δεν θεωρείται ότι υποκρύπτει σχέση εξαρτημένης εργασίας». Όμως υποχρεούμαστε ως «εξωτερικοί» να είμαστε διαθέσιμοι κάθε στιγμή και ώρα που θα επιλέγουμε από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. ανεξάρτητα του τι άλλο κάνουμε στη ζωή μας για να επιβιώσουμε. «Καλά», θα ρωτήσει κάποιος άσχετος με τις σύγχρονες επισφαλείς συνθήκες εργασίας, «σου προσφέρεται δουλειά σε τέτοια περίοδο κρίσης κι εσύ έχεις το θράσος να γκρινιάζεις ότι σου επιβάλλεται;» Προτεινόμενη απάντηση: «Ναι, γιατί κάνω ταυτόχρονα 2-3 τέτοιες δουλειές για να επιβιώσω και προσπαθώ να καθορίσω στο ελάχιστο τον τρόπο που θα ανταπεξέλθω χωρίς να πάθω υπερκόπωση, μαλάκα». Εναλλακτικά, μπορούμε να δούμε τις συνθήκες εργασίας αυτής της υποτίθεται «φοβερής ευκαιρίας για δουλειά».

Κατ’ αρχήν, μπορεί να υποχρεούσαι να εργάζεσαι όποτε σου ζητήσουν κάτω από τις δικές τους συγκεκριμένες προθεσμίες, αλλά η πληρωμή γίνεται στην καλύτερη 5 μήνες, στην χειρότερη ενάμιση χρόνο, μετά την παράδοση των στατιστικών δελτίων. Άλλη μια εργασία δηλαδή που πρέπει για τ’ αφεντικά να εκτελεστεί χωρίς να πρέπει να τους απασχολεί ο τρόπος επιβίωσης των εργαζομένων, της κάλυψης των καθημερινών και μηνιαίων τους εξόδων. Την ΕΛ.ΣΤΑΤ. αναλόγως δεν την απασχολεί αν λόγω αυτής της δουλειάς για τον ΟΑΕΔ μπορεί και να θεωρηθούμε εργαζόμενοι (θεσμικά το τοπίο θεωρείται ακόμα «γκρίζο», υποκείμενο στην καλή διάθεση των υπαλλήλων που θα το πάρουν χαμπάρι), ούτε φυσικά το πώς θα αποκτήσουμε ασφάλεια υγείας. Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος που μεγάλο κομμάτι των «Ι.Σ.» έχουν ταυτόχρονα τη φοιτητική ιδιότητα και συγκατοικούν με γονείς που του καλύπτουν μεγάλο μέρος αυτών των αναγκών.

Έπειτα, αυτή η εργασία, όποτε πληρώνεται, πληρώνεται με το κομμάτι και υπόκειται σε παρακράτηση φόρου 25%. Το δεύτερο σημαίνει ότι το ¼ των χρημάτων που δικαιούσαι μπορεί να τα πάρεις μέχρι και 2μιση χρόνια μετά την παράδοση της εργασίας σου, στη φορολογική δήλωση της επόμενης χρονιάς από αυτής που θα πληρωθείς. Μπορεί βέβαια και να μην τα πάρεις ποτέ αναλόγως των υπόλοιπων εισοδημάτων ή της ακίνητης περιουσίας που διαθέτεις [6]. Τ’ ότι δουλεύεις με το κομμάτι σημαίνει ότι ο χρόνος που χρειάζεσαι για να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους των νοικοκυριών που αποτελούν το δείγμα δεν ταυτίζεται με το χρόνο που πληρώνεσαι, αφού ένα σημαντικό κομμάτι του δείγματος (40-50% στις περισσότερες έρευνες που οι ειδοποιήσεις στα νοικοκυριά δεν στέλνονται ταχυδρομικώς από την ΕΛ.ΣΤΑΤ.) αντιστοιχεί σε κενά διαμερίσματα ή σε κατοίκους που δεν έχουν χρόνο/διάθεση να απαντήσουν και σπανίως δίνεται η δυνατότητα αντικατάστασης που μειώνει την αξιοπιστία της έρευνας (τ’ ότι το δείγμα επιλέγεται με τυχαίο τρόπο κι όχι π.χ. από γνωστούς). Οπότε ένας «Ι. Σ.» αντιμετωπίζει συνεχώς την αντίστοιχη ταλαιπωρία και άγχος ενός εξωτερικού υπαλλήλου/πλασιέ προϊόντων που ο (μελλοντικός) «μισθός» του ταυτίζεται με τον αριθμό των προσώπων που θα πείσει μέσω των επικοινωνιακών μέσων που θα χρησιμοποιήσει να διαθέσουν κάποιο χρόνο συνεργασίας.

Στις αντιξοότητες του επαγγέλματος προστίθεται ο μικροαστικός φόβος ενός σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, με τους εργαζόμενους πόρτα-πόρτα να θεωρούμαστε a priori ύποπτοι εισβολείς με στόχο να πλήξουμε την ασφάλεια της ιδιοκτησίας τους. Τέλος, για έναν ενεργό πολιτικά «Ι.Σ.» όπως του λόγου μου, δεν μπορεί να μην επισημανθεί η σχιζοφρένεια του να προσπαθείς να πείσεις αγανακτισμένους με τις πολιτικές του ελληνικού κράτους συμπολίτες (που δεν είναι επίσης λίγοι) για την επιστημονική/πολιτική ουδετερότητα της εργασίας σου, που δεν έχει ως στόχο το «φακέλωμα» των προσωπικών τους δεδομένων [7]. Πιο πολύ πετυχαίνει η ταξική ειλικρίνεια του «άνεργος είμαι κι εγώ και βγάζω ένα μεροκάματο πληρωνόμενος με το κομμάτι», ενώ αντίθετα η επίκληση στο υποχρεωτικό βάση νόμου της συμμετοχής στην έρευνα μπορεί να προκαλέσει μικρές αντικρατικές εκτονώσεις στο πρόσωπο σου με φόντο κλειστές πόρτες σκοτεινών πολυκατοικιών (υποσημείωση: οι μετανάστες στα υπόγεια αποδεικνύονται σχεδόν πάντα φίλοι μας, όπως και αρκετοί φοιτητές που καταλαβαίνουν βάσει και της δικιάς τους εμπειρίας).

Όσο ενδιαφέρον κι αν έχει ο συγχρωτισμός με τον «κοσμάκη εκεί έξω» (και, πιστέψτε με, έχει για το τι λέμε εμείς οι «πολιτικοποιημένοι») 2-3 καθαρές ώρες door-to-door εργασίας τα απογεύματα, τα Σ/Κ ή τις αργίες συνιστούν μια ιδιαίτερα κοπιαστική και αλλοτριωτική συνθήκη (πόσο μάλλον αν την κάνεις παράλληλα με πρωινή απασχόληση…) που αποτελεί την υλική βάση αυτής της παραγωγικής διαδικασίας. Σε αυτήν πρέπει να προσθέσουμε τη μίζερη συμπληρωματική δουλειά γραφείου, υποβοηθητικών τηλεφωνημάτων, εισαγωγής των δεδομένων σε υπολογιστές (που επιζητούν να αποφύγουν οι «μόνιμοι»), την παρακολούθηση απλήρωτων σεμιναρίων για την κάθε έρευνα και τον χρόνο και τα έξοδα μετακίνησης στο κτίριο της ΕΛ.ΣΤΑΤ. (στα Καμίνια) για την παραλαβή/παράδοση του υλικού. Εντέλει, όλα τα παραπάνω αποτελούν εργασία που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες της ΕΛ.ΣΤΑΤ., χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να παράγει το υλικό της που αξιοποιείται μετά από πολιτικούς/κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς πανευρωπαϊκά ως αντικειμενικό δεδομένο για την εξαγωγή κοινωνιολογικών συμπερασμάτων και την χάραξη των αντίστοιχων πολιτικών. Η ιδιαίτερη φύση, από την άλλη, της εργασίας (μη ύπαρξη συγκεκριμένου, σταθερά ορισμένου χρόνου και χώρου εργασίας) δίνουν το νομικό πάτημα στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. να την εκμεταλλεύεται ως εξωτερική «συνεργασία».

Ανεξάρτητα από την άποψη των νεοφιλελεύθερων αφεντικών μας [8] για την φύση της εργασίας μας, αυτή απαιτεί όπως είδαμε σταθερές και πιεστικές υποχρεώσεις από τις ζωές μας κάθε μήνα και ως αντάλλαγμα μας αμείβει (σε περίπτωση που επιλέξουμε το ανώτατο χρόνο εργασίας ανά μήνα) με 2.500-3.000 ευρώ καθαρά σε ετήσια βάση, σε 8-9 δόσεις που κατά μέσο όρο κυμαίνονται από 150 ως 450 ευρώ. Ένα ποσό με το οποίο δεν ζει προφανέστατα κανείς μόνος του, αλλά είναι μια χαρά για τον χρόνο που μπορεί να διαθέσει ένας/μια φοιτητής/τρια. Το βασικό πρόβλημα που απασχολεί επομένως εμάς τους «Ιδιώτες Συνεργάτες» είναι η απίστευτη γραφειοκρατία και αυθαιρεσία που εμποδίζει την όσο το δυνατόν εγκυρότερη καταβολή των δεδουλευμένων μας, κεντρική αφορμή άλλωστε της αγωνιστικής κινητοποίησης των ανέργων/εργαζομένων που συμμετείχαμε στην πανελλαδική απογραφή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. το 2011. Παρά την υπαρκτή ανάμνηση της ελπιδοφόρας κοινότητας αγώνα που φτιάχτηκε τότε σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και επέβαλλε με καταλήψεις κτιρίων την επιτάχυνση της διαδικασίας πληρωμής, δεν υπήρξε κάποια οργανωτική συνέχεια που να ορθώνει κάποιο συλλογικό ανάχωμα στην εκμετάλλευση/ελαστικοποίηση της εργασίας μας ή έστω να βοηθάει στη σύσφιξη συναδελφικών δεσμών που θα τα βάλουν με την ατομικοπόιηση και τον κατακερματισμό μας. Οι «Ι.Σ.» συναντιόμαστε μόνο στα σεμινάρια, συμμετέχουμε σε διαφορετικές έρευνες, σε διαφορετικές περιοχές και εν γένει τραβάμε ο καθένας το δικό του δρόμο.

Λόγω αυτής της έλλειψης, μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις απέναντι στο μοντέλο εργασίας περιορίζονται μόνο στην ατομική «γκρίνια», σε ατομικά σαμποτάζ ή απλά στο να παρατήσεις τη δουλειά και να πρέπει να αντικατασταθείς τελευταία στιγμή. Όταν λέμε «γκρίνια», εννοούμε π.χ. ότι παίρνουμε συνεχόμενα τηλέφωνα και ψάχνουμε τους αρμόδιους για τις καθυστερήσεις Ή οι σεκιουριτάδες του κτιρίου διπλοτσεκάρουν τα στοιχεία μας πριν μπούμε και δεν μας αφήνουν χωρίς συνοδεία στο κτίριο, γιατί υποστηρίζουν ότι μια αγανακτισμένη συναδέλφισσα έφτασε έξω από το γραφείο του πρόεδρου για να διαμαρτυρηθεί για την απληρωσιά της. Όταν λέμε σαμποτάζ, π.χ. καθυστερούμε να παραδώσουμε το υλικό που μας ζητείται γιατί «δεν έχουμε λεφτά να πληρώσουμε το εισιτήριο του λεωφορείου». Η απάντηση εκεί είναι ότι θα θεωρηθεί άρνηση εργασίας, θα διαγραφούμε από το Μητρώο και μπορεί να μην πληρωθούμε και ποτέ. Σε τέτοιες (ρητές ή άρρητες) κόντρες μπορούμε να συναντήσουμε και τη σημαντική συναδελφική υποστήριξη από τους «μονίμους»/προϊστάμενους μας, που μας «καλύπτουν» σε σχέση με τα χρονικά περιθώρια παράδοσης που έχουμε ξεπεράσει. Μια άλλη μορφή ατομικού σαμποτάζ είναι η προσπάθεια συμπλήρωσης δελτίων, χωρίς να ακολουθείς όλες τις τυπικότητες που προσδίδουν αξιοπιστία στην έρευνα και αυξάνουν τον χρόνο εργασίας (π.χ. αποφεύγοντας να πάρεις τηλέφωνα για επιβεβαίωση στοιχείων που πρέπει να ξανατσεκάρεις ή αντικαθιστώντας όσους από το δείγμα αρνούνται να συμμετάσχουν στην έρευνα με πιο φιλικούς γείτονες τους κι άλλα πολλά που καλό θα ήταν να μην τα διαβάσουν τ’ αφεντικά της ΕΛ.ΣΤΑΤ.).

Στην περίπτωση της έρευνας για την ανεργία (εργατικού δυναμικού) παρατηρούνται οι μεγαλύτερες καθυστερήσεις πληρωμών, ως κι ενάμιση χρόνο μετά την παράδοση του υλικού, με την ΕΛ.ΣΤΑΤ. να επικαλείται ως αιτία τους ελέγχους που γίνονται για την παράδοση παραπάνω καινούριων δελτίων των αναμενόμενων από μερικούς συναδέλφους (και ενώ αυτό αποτελεί ζητούμενο από τους προϊσταμένους μας) [9], ή την ύπαρξη φορολογικών εκκρεμοτήτων από άλλους συναδέλφους, γεγονός που μπλοκάρει την πληρωμή όλων. Γι’ αυτό τον λόγο έχει τύχει τα τελευταία δυο χρόνια ν’ ανταλλάξουμε mail με κάποιους συναδέλφους και να έχουμε ανέβει να διαμαρτυρηθούμε 7-8 άτομα μαζί στα γραφεία των υπευθύνων που συνήθως μας πετάνε «μπαλάκι» ο ένας στον άλλον, μέχρι τον πρόεδρο που φυσικά δεν ασχολείται με εμάς τους «εξωτερικούς», ακόμα κι αν πρωτοκολλούμε αίτηση συνάντησης μαζί του. Αυτές οι πιο «αυθόρμητες» διαδικασίες διαμαρτυρίας όμως δεν έχουν αναπτυχθεί σε κάποιο πιο οργανωμένο και σταθερό επίπεδο συναδελφικής επαφής.

Το αν αυτή η οργανωμένη και μαχητική συναδελφική επαφή θα βρει ένα τρόπο να αυτοθεσμιστεί -ξεπερνώντας τις δομικές δυσκολίες συνδικαλιστικής οργάνωσης που νομίζω ότι σκιαγραφήθηκαν στο κείμενο/εργατική εμπειρία που διαβάζετε- αποτελεί ένα συνεχές ζητούμενο στις σύγχρονες συνθήκες ελαστικής/επισφαλούς εργασίας. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι μόνο για τις αποτυχημένες συνταγές οργάνωσης, τύπου σωματείο ή (λενινιστικό) κόμμα, που μας προσφέρονται μέχρι στιγμής. Μπορούμε να είμαστε επίσης σίγουροι ότι σ’ αυτήν την προσπάθεια δεν έχει ερευνηθεί όσο θα έπρεπε η δυναμική νέων μέσων οργάνωσης, όπως π.χ. η χρήση των social media (και στην περίπτωση της ΕΛ.ΣΤΑΤ. των mailing listμέσω των όποιων επικοινωνούνε μαζικά μ’ εμάς για κάθε έρευνα). Μπορούμε ακόμα να είμαστε βέβαιοι ότι όσο σταθεροποιούμαστε οι μόνιμα ελαστικοί και μαθαίνουμε να επιβιώνουμε μέσα σε ένα συνεχές περιβάλλον υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης, αυξάνονται οι υποκειμενικές δυνατότητες οργάνωσης μας. Μπορούμε, τέλος, να είμαστε 100% βέβαιοι ότι τίποτα δεν θα γίνει προς αυτή την κατεύθυνση αν δεν το προσπαθήσουμε.

πολυεργαλείο

Σημειώσεις:

[1] Βλ. ενδεικτικά «Το Workfare στη ζωή μου (ή 56 μέρες κοινωφελούς εργασίας στον πολιτισμό)», η Σφήκα, τ.6, Μάρτιος 2014, http://skya.espiv.net/το-workfare-στη-ζωή-μου-ή-56-μέρες-κοινωφελούς-ε/και «Δευτέρες χωρίς λιακάδα, πόρτα, πόρτα, διπλοθεσίτης δημοσίου» στοhttp://polyergaleio.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html

[2] Βλ. τα κείμενα «Ο αγώνας των απογραφέων – (συμπεράσματα από) Μία μικρή νίκη με μεγάλη, ίσως, σημασία», Σφήκα, τ. 2-3, Απρίλης-Μάης 2012 και το «Όταν κάποιοι επισφαλείς οργανώνονται – ο αγώνας των απογραφέων/τομεαρχών» στο http://polyergaleio.blogspot.gr/2011/12/blog-post_04.html

[3] Η έρευνα σε επιχειρήσεις γίνεται σε εργάσιμες μέρες και ώρες και επειδή δεν έχω εικόνα για τις συνθήκες εργασίας σε αυτή την κατηγορία, ό,τι γράφεται σε αυτό το κείμενο έχει να κάνει με την κατηγορία των ερευνών σε νοικοκυριά.

[4] Εγώ δούλεψα πρώτη φορά τον Οκτώβρη του ’12 μετά από αίτηση που έκανα τον Απρίλη για να εργαστώ το οχτάμηνο από Μάη ως Δεκέμβρη. Φαντάζομαι μέτρησαν τα μόρια που είχα από τη συμμετοχή μου στις πανελλαδικές απογραφές της ΕΛ.ΣΤΑΤ. το 2011. Μέχρι σήμερα έχω συμπληρώσει άλλες 3 φορές την ίδια φόρμα και έκτοτε εργάζομαι κάθε μήνα του 8μηνου στο οποίο αιτούμαι.

[5] Βλ. «Workfare: η συνέχεια της ανεργίας με άλλα μέσα», σ.κυ.α., Ιούνιος 2013,http://skya.espiv.net/2013/07/07/workfare-η-συνέχεια-της-ανεργίας-με-άλλα-μέσα/

[6] Π.χ. αν είσαι άνεργος (για τον ΟΑΕΔ) που κατοικείς σε δικό σου διαμέρισμα 50 τ.μ. με 3.000 ευρώ εισόδημα το 2013 από «ελευθέρια επαγγέλματα» (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) και άλλα 3.000 από μισθωτές υπηρεσίες (π.χ. από 8μηνη σύμβαση στα ΕΛΤΑ) ξεπερνάς το αφορολόγητο των 4.900 και αντί να σου επιστραφούν τα 650 ευρώ της παρακράτησης καλείσαι να πληρώσεις 150 ευρώ φόρο.

[7] Άποψη του γράφοντος είναι ότι τα ερωτήματα των ερευνών γίνονται από την σκοπιά των αποριών που έχουν τα αφεντικά (ή καλύτερα ότι η επιστήμη της στατιστικής δεν μπορεί παρά να μιλά την αντικειμενοποιημένη γλώσσα του κεφαλαίου και των κατασκευασμένων κοινωνικών ταυτοτήτων). Π.χ. ένας γενικά άνεργος που δούλεψε μια ώρα την εβδομάδα αναφοράς της έρευνας ή ένας voucheras που συνεχίζει να ανανεώνει την κάρτα του στον ΟΑΕΔ ως «ωφελούμενος-άνεργος» θεωρείται εργαζόμενος στις έρευνες της ΕΛ.ΣΤΑΤ., πολλοί σταθερά εργαζόμενοι με μπλοκάκι «αυτοαπασχολούμενοι», τα ατυχήματα στην μετάβαση από και προς την δουλειά δεν θεωρούνται εργατικά ατυχήματα κι άλλα πολλά. Αυτό βέβαια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την αφέλεια πολλών πολιτών που φοβούνται ότι το ελληνικό κράτος έχει ανάγκη την ΕΛ.ΣΤΑΤ. για να καταγράψει πληροφορίες γύρω από το πρόσωπο τους και την οικονομική τους δραστηριότητα.

[8] Πρόεδρος της ΕΛ.ΣΤΑΤ. τα τελευταία χρόνια και ιθύνων νους της μαζικοποίησης του συγκεκριμένου ελαστικού μοντέλου είναι ο πρώην έμμισθος συνεργάτης του ΔΝΤ Α. Γεωργίου. Θεωρείται επίσης ένας από τους κύριους υπεύθυνους για το «μαγείρεμα» των στατιστικών στοιχείων σε σχέση με το χρέος το 2009, έτσι ώστε να δικαιολογούν την προσφυγή της χώρας στους ξένους δανειστές.

[9] Η έρευνα εργατικού δυναμικού διενεργείται για τέσσερα τρίμηνα σ’ ένα δείγμα 17 περίπου νοικοκυριών κάποιων τετραγώνων μιας περιοχής σε όλη την Ελλάδα. Το πρώτο τρίμηνο διενεργείται κανονικά η έρευναdoor-to-door και τα επόμενα τρίμηνα απλά επανεπιβεβαιώνονται και γενικά αντιγράφονται τα στοιχεία που έχουν δοθεί αρχικά (γεγονός που σε περίοδο ύφεσης διατηρεί γενικά τα στοιχεία της ανεργίας στα προηγούμενα επίπεδα). Τα καινούρια δελτία αμείβονται με 10 ευρώ καθαρά το νοικοκυριό, ενώ τα επαναληπτικά με 3,5 ευρώ, γεγονός που ωθεί τους «Ι.Σ.» που έχουν χρόνο να προσπαθούν να βρουν νοικοκυριά του δείγματος που δεν απάντησαν στο πρώτο τρίμηνο για να πληρωθούν παραπάνω καινούρια δελτία.

Κατάληψη ΕΣΗΕΑ: Μειώσεις μισθών και απολύσεις στο “thetoc.gr” της Έλλης Στάη

tocΤο thetoc.gr ξεκίνησε, στις αρχές του 2014, με υψηλές προσδοκίες. Η επένδυση κόστισε αρκετά για τα δεδομένα της εποχής και οι πρώτες εντυπώσεις, τουλάχιστον για το layout, ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. 
Ωστόσο, μόλις μπήκε ο χειμώνας, “άρχισαν τα όργανα”. Τα χρήματα που είχαν ξοδευτεί δεν καλύπτονταν από τα διαφημιστικά έσοδα και η εύκολη λύση, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν οι περικοπές μισθών. Από τους εργαζόμενους ζητήθηκε να υπογράψουν αλλαγή σύμβασης, η οποία, στην ουσία, εξαιρούσε την αμοιβή τα σαββατοκύριακα, με αντάλλαγμα μείωση ωραρίου και ρεπό. Αυτοί που πίστεψαν ότι με την υπογραφή τους θα εξασφάλιζαν τουλάχιστον μια χρονική παράταση στην αβεβαιότητα για το εργασιακό τους μέλλον διαψεύστηκαν, καθώς, λίγες ημέρες αργότερα, ήρθαν και οι πρώτες 5 απολύσεις. Οι γιορτινές ημέρες, πλέον, για τους εργαζόμενους του thetoc αναμένονται δύσκολες, με το κλίμα επιβαρυμένο και το μέλλον αβέβαιο.

Πρωτοβουλία νέων εργαζομένων & ανέργων: Κείμενο συμπαράστασης στους ηθοποιούς του ΚΘΒΕ & Δελτίο τύπου των ηθοποιών

Blog pnea!
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω “ποιητής”.
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν’ αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.

Σε μια εποχή γεμάτη “ποιητές”, γεμάτη φίμωση και επιδεικτική σιωπή των καλλιτεχνών, μπροστά στην κόλαση που διαμόρφωσαν για τους εργαζόμενους οι “σωτήρες” της κυβέρνησης και της ΤΡΟΪΚΑ, οι ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ύψωσαν το ανάστημά τους και μίλησαν.
Τα τελευταία 4 χρόνια, έχουν δεινοπαθήσει με την απαξίωση του Οργανισμού, την περικοπή της επιχορήγησης από το Υπουργείο Πολιτισμού κατά 40%, τις καθυστερήσεις δεδουλευμένων, μισθών και εξαιρεσίμων, την πολιτική που αφήνει άλυτα τα χρόνια προβλήματα του ΚΘΒΕ.
Δεν είναι απλήρωτοι ενάμιση μήνα. Είναι απλήρωτοι κάθε ενάμιση μήνα. Κι είναι, πάντα, αβέβαιος ο μισθός του επόμενου. Είναι πάντα υπό αίρεση η βιωσιμότητα του θεάτρου. Και ξέρουν καλά ότι δεν είναι αμέλεια της κυβέρνησης η κατάσταση που  έχει περιέλθει το θέατρο. Είδαν την ΕΡΤ να κλείνει σε μια νύχτα, τα νοσοκομεία να κλείνουν, τους συναδέλφους τους στο ελεύθερο θέατρο να δουλεύουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις, ασφάλιση και, πολλές φορές, χωρίς μεροκάματο. Στο ΚΘΒΕ, μάλιστα, ήταν που λίγο καιρό πριν είχε ανακοινωθεί πρόσκληση για εθελοντική εργασία. Γιατί να μην είναι ο επόμενος οργανισμός που θα  κλείσει και θα γίνει βορά σε μεγάλους θιασάρχες και άλλους “δώρα φέροντας”;
Στη δύναμη του δίκιου τους, στις γενικές τους συνελεύσεις,  στο συνάδελφό τους βρήκαν  το κουράγιο να ξεκινήσουν τις κινητοποιήσεις τους με στάσεις εργασίας. Αποφάσισαν να διαβούν το δρόμο του αγώνα και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Τόσο την επιβίωσή τους ζητώντας άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και αξιοπρεπείς όρους εργασίας όσο και το αύριο του θεάτρου και του πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Μαζικά, αποφασισμένα, με το Σ.Ε.Η. μαζί τους, άνοιξαν τη συζήτηση στην πόλη. Ενημερώνουν το κοινό, μοιράζουν το δελτίο τύπου τους στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, συνεχίζουν τις δράσεις τους, ώστε ν’ ακουστεί η αλήθεια. Δεν εξυπηρετούν καμιά μικροπολιτική. Δεν έχουν να απολογηθούν σε κανέναν. Δεν έχουν υποχρέωση να χαριστούν σε κανέναν. “Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” τα ακούνε εδώ και πολύ καιρό. Έχουν δίκαια αιτήματα και  γι’ αυτό βιάστηκαν όλοι να τους συκοφαντήσουν! Οι Υπουργοί και οι διοικήσεις άλλωστε δεν τα πηγαίνουν και πολύ καλά με το δίκιο των εργαζομένων.

 

Θα είμαστε συνοδοιπόροι και αλληλέγγυοι στον αγώνα σας.


Πρωτοβουλία Νέων Εργαζομένων και Ανέργων

redblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack smallredblack small

 

Δελτίο τύπου ηθοποιών Κ.Θ.Β.Ε. (16/12/2014)

 
 (από πρωτοβουλία νέων εργαζόμενων και ανέργων): 
Οι ηθοποιοί του ΚΘΒΕ πηγαίνουν, καθημερινά, απλήρωτοι στη δουλειά τους εδώ και 1,5 μήνα, όχι για πρώτη φορά. Με θολό τον ορίζοντα της πληρωμής  κάθε μήνα, με την αγωνία αν το ΚΘΒΕ  θα καταφέρει να παραμείνει ανοιχτό με βάση τα χρόνια προβλήματα και την περικοπή του 40% της επιχορήγησής του.
Κόντρα στη λάσπη και τα ψέμματα που κυκλοφόρησαν σε δελτία τύπου στο ίντερνετ, οι ηθοποιοί του ΚΘΒΕ, μέσα από μαζικές συνελεύσεις, αποφάσισαν να αγωνιστούν. Να διεκδικήσουν όλα όσα τους στερούν συλλογικά, ενωμένοι, αποφασισμένοι για το δίκιο τους. Δεν τους τρόμαξε η συκοφάντηση όλων όσων βρίσκονται απέναντί τους. Οργάνωσαν τον αγώνα τους και αποφάσισαν να κοινοποιήσουν στην πόλη την αλήθεια έτσι όπως τη βιώνουν καθημερινά.

Δελτίο τύπου ηθοποιών Κ.Θ.Β.Ε.
 

Οι ηθοποιοί του Κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος παρακολουθώντας με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τις εξελίξεις στον μεγαλύτερο θεατρικό οργανισμό της χώρας, ο οποίος μετράει 54 χρόνια αδιάλειπτης καλλιτεχνικής προσφοράς και δημιουργίας στην Βόρειο Ελλάδα δηλώνουμε τα εξής:

Εδώ και τέσσερα χρόνια ζούμε την ταπεινωτική πραγματικότητα του να μην γνωρίζουμε πότε και αν θα πληρωθούμε, ενώ εργαζόμαστε με συνέπεια – εργασία βάσει 5μηνης ή 8μηνης σύμβασης.

Οι καθυστερήσεις στη μισθοδοσία είναι συχνό και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο και αυτό έχει τη ρίζα του στην  συνεχόμενη απαξίωση του ιστορικού αυτού θεάτρου από την πολιτεία.  

Το θέατρο βαρύνεται από χρέη που δεν του αναλογούν, όπως αυτό της Όπερας Θεσσαλονίκης (1.200.000 ευρώ), καθώς και από τις οικονομικές υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντί του (επιστροφή Φ.Π.Α. 1.000.000 ευρώ, Δήμος Θεσσαλονίκης 700.000 ευρώ).

Επίσης, δεν έχουν καταλογιστεί ποτέ ευθύνες για κακοδιαχείριση προηγούμενων διορισμένων διευθύνσεων.

Και όλα αυτά τη στιγμή που η κρατική επιχορήγηση προς το κθβε έχει περικοπεί κατά 40%, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού.

Στη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ετών το θέατρο έχει δεχτεί κατ’ επανάληψιν τις διαβεβαιώσεις της πολιτείας για την επίλυση των χρόνιων αυτών προβλημάτων.

Όπως γίνεται αντιληπτό, τα προβλήματα του θεάτρου δεν οφείλονται στους εργαζόμενους και στους μισθούς τους. Θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους αυτοί που τα δημιούργησαν και τα συντηρούν. Οι ηθοποιοί και το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών δεν έχουν να απολογηθούν για κανένα δίκαιο αίτημά τους.

Αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες της καλλιτεχνικής διεύθυνσης για την επίλυση των προβλημάτων του οργανισμού. Στην ίδια κατεύθυνση, το σύνολο των εργαζομένων, ηθοποιοί και Σωματείο Πάσης Φύσεως, ξεκίνησαν κινητοποιήσεις με τη στήριξη του ΣΕΗ και την συμπαράσταση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης.  Αφορμή των κινητοποιήσεων ήταν η όχι ενός μήνα καθυστέρηση στη μισθοδοσία, αλλά τριών δεκαπενθημέρων και εξαιρεσίμων ενός ολόκληρου χρόνου, καθώς και η δηλωμένη αβεβαιότητα σε σχέση με την απουσία ορίζοντα ως προς τα οικονομικά του οργανισμού.

Με τις συντονισμένες προσπάθειες της  καλλιτεχνικής διεύθυνσης και του σώματος των ηθοποιών επετεύχθη η εκταμίευση έκτακτης επιχορήγησης ύψους 650.000 ευρώ από το υπουργείο οικονομικών, ποσό το οποίο καλύπτει μέρος των οφειλόμενων δεδουλευμένων αλλά δεν λύνει το πρόβλημα παρά το μετακυλύει στο άμεσο μέλλον. Την ίδια στιγμή το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, αδιαφορεί  στις εκκλήσεις μας για συνάντηση με τον Υπουργό. 

Το Δ.Σ του Σ.Ε.Η. σε έκτακτη συνεδρίαση του με μοναδικό θέμα την κρίσιμη κατάσταση στο ΚΘΒΕ και συνεκτιμώντας τις αγωνίες των ηθοποιών του θεάτρου, αποφάσισε ομόφωνα 2ωρες στάσεις εργασίας το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου με τα ακόλουθα αιτήματα:

1) Οριστική λύση των χρόνιων προβλημάτων του Κ.Θ.Β.Ε.
2) Επαναφορά της επιχορήγησης σε προηγούμενα επίπεδα
3) Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων
4) Συνάντηση με τον υπουργό ΥΠ.ΠΟ.Τ.

Οι ηθοποιοί δεν έχουμε καμία σχέση με μικροπολιτικές. Αποδέκτης της τέχνης μας είναι το κοινό και οφείλουμε να το ενημερώσουμε ότι οι κινητοποιήσεις ματώνουν πρώτα απ’ όλους εμάς τους ίδιους. Ο πολιτισμός μιας χώρας έγκειται στο πώς αυτή αντιμετωπίζει τις ασθενέστερες ομάδες. Υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα και του πιο αδύναμου από εμάς. Όσο υπάρχουν συνάδελφοί μας που επιβιώνουν οριακά εμείς θα υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα. 

Το σώμα των ηθοποιών του ΚΘΒΕ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ:ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 28/12 / Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ, Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

apergia_kyr_21114_yΕμείς, οι εργαζόμενοι/ες στον κλάδο του εμπορίου στα πλαίσια του παρατεταμένου  και επίμονου αγώνα που δίνουμε μαζί με το «Συντονιστικό δράσης» ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων 52 Κυριακές (ρύθμιση 7/7/2014) και 7 Κυριακές (Ν.4177/2013), συνεχίζουμε να πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα μας  ακόμα πιο δυναμικά και αποφασιστικά, καθώς βιώνουμε το ζοφερό τοπίο της εργασιακής αθλιότητας που μας επιβάλλουν αφεντικά και επιχειρηματικά συμφέροντα σε αγαστή συνεργασία με τους κυβερνώντες προς όφελος της αγοράς και του κέρδους. Μέσα σε ένα συνεχόμενο καθεστώς  έκτακτης ανάγκης μας αφαιρούν κάθε δικαίωμα να έχουμε λόγο στη ρύθμιση του χρόνου εργασίας μας.

 

Ήδη με μια αυταρχική μεθόδευση, η συγκυβέρνηση κατέθεσε «έκτακτη τροπολογία» σε άσχετο νομοσχέδιο και επιβάλλει πλέον το άνοιγμα των καταστημάτων και 8η Κυριακή, την τελευταία Κυριακή του Δεκεμβρίου. Η απόφαση του ΣτΕ για το προσωρινό πάγωμα του μέτρου των 52 εργάσιμων Κυριακών, η κατάργηση της προσαυξήσεων και των ρεπό που ήδη έχει ξεκινήσει να συζητείται, οι δηλώσεις του υφυπ. Ανάπτυξης  Γιακουμάτου που μιλά για «νόμο που θα καταργεί την κυριακάτικη αργία», δεν μπορούν παρά να μας βρουν προετοιμασμένους και ανυποχώρητους.

 

Μπροστά σε αυτό το ζοφερό εργασιακό τοπίο όλο το χρόνο, πολύ περισσότερο δε στις λεγόμενες εορταστική περίοδο (3 συνεχόμενες εβδομάδες εργασίας με κομμένα ρεπό και ωράρια λάστιχο, υποχρεωτικές και απλήρωτες υπερωρίες, μισθούς πείνας και ατομικές συμβάσεις) και στην απόλυτη κοροϊδία των ιθυνόντων, δεν μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι και  απαθείς ούτε και να μοιρολατρούμε. Θεωρούμε ότι η υπόθεση της κυριακάτικης αργίας μπορεί και πρέπει να κερδηθεί. Και αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους εργαζόμενους και όλο τον κόσμο του αγώνα.

 

Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο πρέπει να βάλουμε έναν φραγμό στην εργοδοτική αυθαιρεσία μέσα από  την οργάνωση των συλλογικών μας διεκδικήσεων και  την υπεράσπιση των εργασιακών  δικαιωμάτων μας.

 

Απευθύνουμε κάλεσμα στην ΟΙΥΕ να  προκηρύξει απεργία στον κλάδο του εμπορίου για την Κυριακή 28/12/2014, έστω και την ύστατη στιγμή, για να μπορέσουμε οι εργαζόμενοι να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας, την ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας.

 

Καλούμε τα κλαδικά και τα επιχειρησιακά σωματεία του εμπορίου να συμβάλουν στην κατεύθυνση αυτή και να απαιτήσουμε όλοι μαζί να προκηρυχθεί απεργία για την ημέρα αυτή. Ταυτόχρονα, θεωρούμε καθήκον κάθε σωματείου, κάθε μορφής οργάνωσης των εργαζομένων να προετοιμάσει και να οργανώσει την απεργία της 28/12 (αλλά και κάθε απεργία) ώστε να έχει στόχο και αποτελέσματα.

 

Καλούμε όμως και όλο τον κόσμο της εργασίας και τα σωματεία τους να στηρίξουν και να συμπαρασταθούν έμπρακτα στον δύσκολο  αγώνα που δίνουμε καθώς θεωρούμε ότι η αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος που μπορούμε να βαδίσουμε μαζί και να έχει αποτελέσματα για όλους μας.

 

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7, ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

orthostasia.wordpress.com/orthostasia@yahoo.gr

εργαζόμενοι / εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου: ασφυξία στο εμπόριο!

kyr28dec

 

Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΔΕΚΕΜΒΡΗ!

Συνάδελφοι/συναδέλφισσες, εργαζόμενοι/εργαζόμενες,

Η πλήρης κατάργηση της κυριακάτικης αργίας συνεχίζει να αποτελεί κομβική επιδίωξη των εργοδοτών και της κυβέρνησης που τους υπηρετεί. Η ασυδοσία τους αποκαλύπτεται από την αυταρχική μεθόδευση της προηγούμενης εβδομάδας όπου η κυβέρνηση με «έκτακτη τροπολογία» σε άσχετο νομοσχέδιο, επιβάλλει το άνοιγμα των καταστημάτων και…8η Κυριακή, την τελευταία Κυριακή του Δεκεμβρίου! Και όλα αυτά παρά το προσωρινό πάγωμα από το ΣτΕ του πιλοτικού μέτρου των 52 εργάσιμων Κυριακών μετά από τις επίμονες κινητοποιήσεις του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια. Κι όλα αυτά ενώ στο περίφημο «τραπέζι των διαπραγματεύσεων» με την τρόϊκα, ήδη έχει πέσει η κατάργηση των προσαυξήσεων και του ρεπό για την κυριακάτικη εργασία! Η πρόταση αυτή μαζί το νόμο που επιβάλλει το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 Κυριακές τον χρόνο, αποκαλύπτει σε όλους τα πραγματικά σχέδια τους: την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο χώρο του εμπορίου και σε όλους τους εργασιακούς κλάδους χωρίς κανένα κόστος για την εργοδοσία!

Ο δρόμος για την κόλαση των εργαζομένων
είναι στρωμένος με παραδεισένιες καταναλωτικές Κυριακές…

Το άνοιγμα των καταστημάτων στις 28 Δεκεμβρίου, για 3η συνεχόμενη Κυριακή μέσα στον Δεκέμβρη (μετά τις 14 & 21/12) δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στον κλάδο του εμπορίου! Το περίφημο χριστουγεννιάτικο καταναλωτικό πανηγύρι, τα εκθαμβωτικά φώτα των καταστημάτων και οι φανταχτερές βιτρίνες που φωνάζουν «ψώνισε!», στήνονται πάνω στις πλάτες και τον ιδρώτα των εργαζόμενων εμποροϋπαλλήλων: πάνω στα εξοντωτικά και ξεχειλωμένα ωράρια, πάνω στις υποχρεωτικές και απλήρωτες υπερωρίες, πάνω στα κομμένα ρεπό, τους μισθούς πείνας και την εργοδοτική τρομοκρατία. Αυτή ακριβώς την πραγματικότητα θέλουν να ξεχνάμε όσοι επιβάλλουν την φτώχεια μας ενώ οργανώνουν φιέστες και «λευκές νύχτες» με προσφορές και εκπτώσεις. Όσοι χρυσώνουν το χάπι της καταναλωτικής ευδαιμονίας και της «κυριακάτικης βόλτας για ψώνια», ενώ στύβουν τις ζωές και τα δικαιώματά μας κάτω από τους νόμους της αγοράς. Εμείς το λέμε και θα τα ξαναλέμε:
δε μας λείπουν οι ώρες και οι μέρες για να ψωνίσουμε, μας λείπει ο χρόνος και τα φράγκα για να ζήσουμε!

Γιατί είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες. Είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τις ζωές μας ενάντια στα συμφέροντα των αφεντικών μας. Ενάντια στα «απελευθερωμένα ωράρια», την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και του 8ωρου, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τους μισθούς της ξεφτίλας, τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Είναι ζήτημα όλων μας, γιατί όποιος νόμος περνάει σήμερα στο εμπόριο, αύριο θα περάσει και σε άλλους κλάδους. Καιρός να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και να αντιμετωπίσουμε το φόβο.

Γι’ αυτό ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ και ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ σε κάθε χώρο δουλειάς και ΑΠΑΝΤΑΜΕ με απεργιακές κινητοποιήσεις και μαζικοποίηση των αγώνων μας. Ενωμένοι διεκδικούμε το δίκιο και την αξιοπρέπειά μας.

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στον κλάδο του εμπορίου, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους, κάθε άνεργο-η και συνταξιούχο, κάθε συνέλευση, συλλογικότητα, σωματείο, συνδικάτο, να πάρει θέση στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας. Να πράξει αγωνιστικά, συναδελφικά και αλληλέγγυα υπερασπιζόμενος το δίκιο των εργαζομένων απέναντι στον τσαμπουκά των αφεντικών.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!
ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7, ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ: Kυριακή, 4/1 στις 19:00
στα γραφεία του Συλλόγου Βιβλίου-Χάρτου,
Λόντου 6, Εξάρχεια

εργαζόμενοι / εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου
orthostasia.wordpress.com
orthostasia@yahoo.gr

[αφίσα] Κυριακή 28 Δεκέμβρη 2014 :: Απεργία στον κλάδο του βιβλίου / Άμεση κήρυξη απεργίας σε όλο τον κλάδο του εμπορίου

m281214syvxa

 

Κυριακή 28 Δεκέμβρη 2014 :: Απεργία στον κλάδο του βιβλίου

Άμεση κήρυξη απεργίας σε όλο τον κλάδο του εμπορίου

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 8, ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΝΟΙΧΤΟ

Ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2014 :: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΑΜΕΣΗ ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα μας για την προάσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας, τα τελευταία χρόνια και με ιδιαίτερη ένταση το 2014 έχουμε δώσει μια σειρά από μεγάλες μάχες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.

Το τι παίζεται είναι πλέον γνωστό σε όλους μας. Το τι επιδιώκεται από το κράτος και τους εργοδότες (ακόμα και οι όποιες κόντρες ανάμεσά τους), το σιγοντάρισμα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, το ποιες είναι οι επιπτώσεις στη ζωή μας, το τι οφείλουμε να κάνουμε εμείς ως εργαζόμενοι… Τα έχουμε γράψει σε τόσες και τόσες προκηρύξεις. Και ακόμα και οι πιο «εξωπραγματικές» προβλέψεις/εκτιμήσεις μας –έτσι χαρακτηρίζονταν τα όσα ανά καιρούς γράφαμε, όπως πχ ότι στόχευαν στην ολοκληρωτική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας (βλ. «52 Κυριακές»)– βλέπουμε να είναι πλέον κομμάτι της ζοφερής εργασιακής πραγματικότητας που βιώνουμε σήμερα. Και βέβαια πολλοί από εμάς έχουν βιώσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει το να σου επιβάλλουν να δουλεύεις Κυριακάτικα. Βέβαια, από την άλλη,πολλοί από εμάς έχουν βιώσει και το τι σημαίνει να αντιστέκεσαιαπέναντι στην επιβολή αυτή, όπως άλλωστε και απέναντι σε ότι συνιστά κατρακύλα στον εργασιακό μεσαίωνα.

Και δε θα κάνουμε πίσω ούτε απέναντι στη μεθόδευση (μέσω τροπολογίας σε νόμο που ψηφίστηκε χθες) για άνοιγμα των καταστημάτων και την Κυριακή 28 Δεκέμβρη. Για μια 8η Κυριακή! Για μια τρίτη συνεχόμενη Κυριακή μετά την 14η Δεκέμβρη και την 21η Δεκέμβρη (η οποία εδώ και χρόνια πολλά αποτελεί το όριο που γίνεται -στην πράξη- «αποδεκτό» από την πλευρά μας, και πέρα από το οποίο δεν κάνουμε «ούτε βήμα πίσω»). Μια τρίτη συνεχόμενη Κυριακή μέσα στην εορταστική περίοδο που οι ρυθμοί δουλειάς είναι ούτως ή άλλως εξοντωτικοί! Σε παλιότερη ανακοίνωσή μας σημειώναμε ότι «το εν ισχύ μέτρο των 7 Κυριακών του χρόνου πέρα από το ότι από μόνο του συνιστά σημαντικό πλήγμα στα δικαιώματα και τη ζωή μας, αφήνει πάντα ανοιχτό το ¨παράθυρο¨ και για ακόμα περισσότερες Κυριακές με τα μαγαζιά ανοιχτά».

Η συνέχιση και το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, όπως άλλωστε και του αγώνα ενάντια στη συνολική επίθεση που ως εργαζόμενοι δεχόμαστε, είναι στο χέρι όλων μας, όλων των εργαζομένων στα εμπορικά καταστήματα, όλων των συναδέλφων μας, όλου του κόσμου του αγώνα.

Η απάθεια και η μοιρολατρία δυσχεραίνουν διαρκώς τη θέση μας και τους όρους της εκμετάλλευσής μας. Η οργάνωσή μας στους χώρους δουλειάς μας, η αλληλεγγύη μεταξύ μας και η συλλογική αντίστασή είναι η μόνη λύση. Και είναι και μια καλή βάση και για τον αγώνα μας ακόμα και για την ολοκληρωτική κατάργηση της εκμετάλλευσή μας.

Όλα συνεχίζονται…

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΔΕΚ. 2014 :: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 8, ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΝΟΙΧΤΟ

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ

ΚΑΤΩ Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ!

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

[συμμετέχουμε στο Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια]

 

leuki-nixta2

 

[φωτό από διαδήλωση ενάντια στη «λευκή νύχτα» ακριβώς πριν από ένα χρόνο, στις 28/12/13]

πρόσφατη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου μας: κάλεσμα-ανακοίνωση Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής στην απεργία της Κυριακής 14 Δεκέμβρη[https://bookworker.files.wordpress.com/2014/12/syvxa141214.pdf]