Δύο κείμενα που κατατέθηκαν τον Ιανουάριο του 2015 σχετικά με το οργανωτικό πλάνο ανάπτυξης της Εργατικής Ομοσπονδίας Βάσης, όπως συζητήθηκαν από την Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, την Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ και το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού:
Το φθινόπωρο του 2011, στα πρώτα κιόλας βήματα της ομοσπονδίας, στις πρώτες συνελεύσεις, συνάδελφοι από όλα τα πρωτοβάθμια σχήματα καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως ένα σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης είναι απομονωμένο, αποκομμένο από τις συλλογικές διαδικασίες όχι μόνο για λόγους ιδιώτευσης, εξατομίκευσης ή ταύτισης με την πολυεπίπεδη και ποικιλόμορφη αντισυνδικαλιστική προπαγάνδα κράτους και κεφαλαίου αλλά και επειδή νοιώθει το συνδικαλισμό της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης ξένο προς τις αξίες και τις αρχές του.
Οι σκέψεις αυτές κατατέθηκαν, συζητήθηκαν και ο κοινός τόπος που προέκυψε είναι πως στην Εργατική Ομοσπονδία Βάσης θέλουμε να συμπεριληφθεί το προλεταριάτο του σήμερα σε όλες του τις εκφάνσεις. Έτσι αναδύθηκαν τα εξής ερωτήματα τα οποίο αποτελούν και μέρος της συζήτησης για το οργανωτικό μοντέλο ανάπτυξης της ομοσπονδίας:
Πως θα μπορέσουν σε μια ομοσπονδία, σε ένα δευτεροβάθμιο όργανο πρωτοβάθμιων συλλογικοτήτων, να ενταχθούν και άτομα;
Πως θα μπορέσουν να ενταχθούν α) συνάδελφοι/ισσες που δεν θέλουν να συμμετέχουν σε ιεραρχικά σωματεία με κάθετες δομές και β) συνάδελφοι/ισσες για τους οποίους δεν υπάρχουν σωματεία, εργατικές ομάδες ή εργατικές επιτροπές βάσης στον κλάδο τους;
Από τις ζυμώσεις προέκυψε μια κοινή συνισταμένη που προκρίνει τη δημιουργία τριμελών (κατ’ ελάχιστο) εργατικών επιτροπών βάσης. Οι επιτροπές αυτές θα μπορούν να είναι α) επιχειρησιακές (από την ίδια επιχείρηση, εργοστάσιο, εταιρεία, μαγαζί) β) κλαδικές γ) ομοιοεπαγγελματικές δ) διακλαδικές, ανάλογα με τους εργαζόμενους/άνεργους ή επισφαλείς που ενδιαφέρονται, τη γεωγραφική περιοχή ή την πυκνότητα του πληθυσμού.
Εν συνεχεία θεωρούμε σημαντικό ο συνδικαλισμός βάσης να απλωθεί πανελλαδικά και η ενοποιητική πρόταση που κέρδισε το στοίχημα της σύνθεσης-συνδιαμόρφωσης είναι οι τριμελείς (κατ’ ελάχιστο) εργατικές επιτροπές βάσης, σαν πρώτο βήμα ανάπτυξης.
Επιπροσθέτως προέκυψε πως θεωρούμε σημαντικό οι εργατικές επιτροπές βάσης α) να εντάσσονται στην ομοσπονδία εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τις αξιακές αρχές β) να έχουν στόχο τη μετεξέλιξή τους σε σωματεία βάσης.
———————————————————————————————————————————-
Η ομοσπονδία αντλεί δύναμη από τα ίδια τα μέλη της. Τα σωματεία και οι εργατικές συνελεύσεις που την απαρτίζουν είναι τα δυναμικά κύτταρά της, μέσω των οποίων θα επιτυγχάνεται η εξάπλωση και η οργανωτική ανάπτυξη της ομοσπονδίας. Με τις εξωστρεφείς κινήσεις, τις δράσεις, τις παρεμβάσεις, τις εκδηλώσεις, το δημόσιο λόγο, την αλληλεγγύη και την παρουσία σε χώρους δουλειάς, η ομοσπονδία θα δυναμώνει και θα αυξάνεται ποσοτικά και ποιοτικά, δημιουργώντας δεσμούς και σχέσεις με νέες εργατικές συνελεύσεις και σωματεία καθώς και με ανεξάρτητα εργάτες.
Παίρνοντας όμως σαν δεδομένο ότι η ομοσπονδία αναλύει την κατάσταση της εργατικής τάξης από τα κάτω, έχει καθήκον να απαντάει και σε κεντρικά ζητήματα της εργατικής βάσης και να προτάσσει με συγκεκριμένες δομές την οργάνωση στη βάση.
-Τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, η μη σταθερότητα στις εργασιακές σχέσεις, η μεγάλη θάλασσα φτηνού εργατικού δυναμικού που αναγκάζεται να αλλάζει δουλειές και κλάδους σε σύντομα χρονικά διαστήματα
-Ο μικρός αριθμός σωματείων βάσης και εργατικών συνελεύσεων βάσης
-Ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, τα σωματεία-σφραγίδες και οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες, που έχουν οδηγήσει στην απαξίωση του συνδικαλισμού και στην άρνηση συλλογικοποίησης από μέρους των εργαζομένων
-Η εξατομίκευση και η απουσία ισχυρών δεσμών ταξικής και συναδελφικής αλληλεγγύης
Τα παραπάνω σημεία μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ομοσπονδία πρέπει να βρει τρόπους και για την εξαρχής προσέλκυση και οργάνωση ατόμων στις δομές της. Η ομοσπονδία πρέπει, όπου και όπως μπορεί, να διεισδύσει, επιδιώκοντας και παροτρύνοντας, στηρίζοντας στην πράξη, τη δημιουργία σωματείων, επιτροπών και συλλογικών αντιστάσεων, όπου αυτές δεν υπάρχουν.