Με αφορμή τις συνεχείς δολοφονίες γυναικών στην Τουρκία, που στην πλειοψηφία τους θεωρούνται είτε εγκλήματα τιμής ή εγκλήματα πάθους, είτε οικογενειακές τραγωδίες ή «ατυχείς στιγμές», η διάχυτη βία κατά των γυναικών αποκαλύπτει τις βαθιές ρίζες της πατριαρχικής αντίληψης της κοινωνίας στην Τουρκία του 21ου αιώνα.
Θύματα της ίδιας τους της οικογένειας οι περισσότερες, σε μια πολύ συντηρητική κοινωνία όπως αυτή της Τουρκίας που ολοένα κατρακυλά και περισσότερο -με τη βοήθεια της κυβέρνησης του AKP (Adalet ve Kalkınma Partisi/Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης)- στο συντηρητισμό και στη θεοκρατία.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ιστότοπο http://www.anitsayac.com, που καταμετρά τις δολοφονίες γυναικών, συνολικά 1177 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί τη χρονική περίοδο 1/1/2008 – 7/3/15. Με 52 από αυτές, μόλις το πρώτο δίμηνο του 2015.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο http://www.kadincinayetlerinidurduracagiz.net, 16 γυναίκες δολοφονήθηκαν το Φλεβάρη του 2015, εκ των οποίων 9 δολοφονήθηκαν από τον πρώην/νυν σύζυγο, 2 από τον φίλο/αρραβωνιαστικό, 2 από τον πατέρα, 1 από τον γιο, και 2 από κάποιο άτομο άγνωστο στο θύμα.
Παράλληλα, η ρητορική της τουρκικής κυβέρνησης επικεντρώνεται στα «δικαιώματα» των γυναικών, στο πλαίσιο φυσικά του δόγματος «υπάκουος λαός» που πρεσβεύει το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν AKP. Το κόμμα της «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης», δια στόματος υπουργών του αλλά και του ίδιου του Ερντογάν, υποστηρίζει -μεταξύ άλλων- ότι οι γυναίκες:
• πρέπει να γεννούν τουλάχιστον 3 παιδιά
• δεν πρέπει να μιλούν/γελούν δυνατά
• προκαλούν το βιασμό τους φορώντας μίνι φούστες ή στενά ρούχα
• δεν πρέπει να κυκλοφορούν ασυνόδευτες
• δεν χρειάζονται μόρφωση
• βρίσκονται σε ηλικία γάμου από τα 7 τους χρόνια
• δεν πρέπει να βρίσκονται σε τρυφερές περιπτύξεις σε δημόσιους χώρους
Ο ιστότοπος http://bianet.org, δημιούργησε και ανήρτησε στο διαδίκτυο ένα σποτ για τη βία κατά των γυναικών στην Τουρκία, συλλέγοντας στοιχεία από τα μέσα ενημέρωσης της χώρας, από 1/1/2014 έως και 31/12/2014.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=WYtuO19-L0A[/youtube]
Παρ’ όλα αυτά, χιλιάδες γυναίκες βγαίνουν στους δρόμους –και παρά την άγρια καταστολή-, διαδηλώνουν και ζητούν να σταματήσουν οι δολοφονίες, να σταματήσει η βία που δέχονται. Διεκδικούν την ελευθερία τους, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα να ορίζουν τον εαυτό τους. Παλεύουν και θα συνεχίσουν να παλεύουν με το μοναδικό όπλο που έχουν στα χέρια τους, την Αλληλεγγύη.
Αναδημοσίευση από provo