η ζωή του Ουαλίντ Τάλεμπ μετά τον βασανισμό του στη Σαλαμίνα. “Φόβος ένας επίμονος εχθρός”

Πηγή: το βυτίο

Αναδημοσίευση από το the cricket

 

Ουαλίντ Τάλεμπ

από το βυτίο | φωτογραφίες: Γιάννης Νικολόπουλος

 

Την ερχόμενη Τρίτη, 10 Μαρτίου, στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων Πειραιά θα γίνει η δίκη της υπόθεσης του Αιγύπτιου εργάτη. Η δίκη έχει ήδη αναβληθεί τέσσερις φορές.

 

 

Κάθομαι δίπλα στον Ουαλίντ Τάλεμπ (Walid Talb). Είναι ένας πολύ ευγενικός και ντροπαλός άνθρωπος. Χαμογελάει εύκολα και απαντάει με προθυμία σε ερωτήσεις που μια έχουν να κάνουν με τη ζωή στην Αίγυπτο και μια με αυτό που συνέβη τρία χρόνια πριν. Δεν είμαι δημοσιογράφος για να μπορώ να διατηρώ μια συνέχεια στη ροή των ερωτήσεων. Κάθε φορά που περιγράφει μια λεπτομέρεια για αυτό που του έκαναν στη Σαλαμίνα, μου έρχεται αυτόματα η διάθεση να αλλάξω κουβέντα. Να βγω λίγο έξω από το μαγαζί να πάρω μια ανάσα. Απορώ με το κουράγιο αυτού του ανθρώπου. Ο Ουαλίντ Τάλεμπ κάθεται δίπλα μου με το καπέλο και το χαμόγελό του και η ύπαρξή του είναι μια σειρά υπενθυμίσεων.

4

 

 

Την ερχόμενη Τρίτη, 10 Μαρτίου, στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων Πειραιά θα γίνει η δίκη της υπόθεσης του Αιγύπτιου εργάτη. Η δίκη έχει ήδη αναβληθεί τέσσερις φορές.

Αντιγράφω από την Αυγή (Οκτώβριος του 14): «Σε κλάματα ξέσπασε το θύμα του άγριου βασανισμού Ουαλίντ Ταλέμπ έξω από την αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά, στην είδηση μίας ακόμα αναβολής, της πέμπτης κατά σειρά, για την υπόθεσή του. Και παρά το γεγονός ότι η κακοποίηση του Ουαλίντ από τους εργοδότες του το καλοκαίρι του 2012 στη Σαλαμίνα είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη και είχε προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον, ο άτυχος Αιγύπτιος κατά τη διαδικασία ήταν απελπιστικά μόνος, καθώς το κύμα αλληλεγγύης που είχε τότε ξεσηκωθεί χθες μετριόταν σε μια χούφτα ανθρώπους».

Η ιστορία είναι μάλλον γνωστή. Ή για να είμαι πιο ακριβής, θα πρέπει να πω ότι γνωστή είναι η φωτογραφία που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 και η οποία έδειχνε έναν κακοποιημένο άνθρωπο χτυπημένο και τυλιγμένο με μια αλυσίδα να κάθεται μπροστά σε ένα δέντρο. Ο Ουαλίντ Τάλεμπ δούλευε σε ένα φούρνο στη Σαλαμίνα, για λίγο πάνω από ένα χρόνο. Πριν τον Ουαλίντ εργάζονταν στο φούρνο συνολικά τέσσερα άτομα, τρεις έψηναν και ένας μπροστά στην εξυπηρέτηση. Ο Ουαλίντ λέει ότι όταν έπιασε δουλειά αυτός, το αφεντικό του, έδιωξε τους άλλους τρεις «μάστορες» (όπως χαρακτηριστικά τους λέει). Από τρεις μισθούς λοιπόν, έδινε πια μόνο έναν κι αυτόν σημαντικό μειωμένο σε σχέση με τους προηγούμενους. Ο Ουαλίντ έμενε σε ένα σπίτι μαζί με άλλους μετανάστες. Αυτοί, επειδή δεν είχαν χαρτιά και φοβόνταν μήπως τους πιάσει η αστυνομία, έδιναν τα λεφτά που μάζευαν να τα κρατάει ο Ουαλίντ μέχρι να τα στείλουν στην οικογένειά τους στην Αίγυπτο ή όπου αλλού. Ο Ουαλίντ τα κράταγε σε μια τσάντα που έπαιρνε μαζί του κάθε πρωί στο φούρνο. Κάποια μέρα, το ποσό που είχε μαζευτεί στην τσάντα – χωρισμένο σε φακέλους με το όνομα του κάθε μετανάστη – είχε φτάσει στα 12.000. Επειδή ακριβώς το ποσό ήταν μεγάλο, ο Ουαλίντ για να αισθάνεται πιο ασφαλής, είπε στο αφεντικό του για την τσάντα. Του είπε ότι έχει μέσα τόσα χρήματα και ότι την έχει μαζί στο δωμάτιο του μαγαζιού που δούλευε. Σημειώνω ότι τις ίδιες μέρες ο Ουαλίντ είχε ζητήσει από τον ιδιοκτήτη του φούρνου να πληρωθεί, γιατί του οφείλονταν δεδουλευμένα δύο μηνών.

 

2

 

Ο Ουαλίντ μου λέει ότι το μεσημέρι, λίγο πριν κλείσει το μαγαζί, το αφεντικό του μπήκε στο πίσω μέρος του καταστήματος εκεί που είναι ο φούρνος και τα μηχανήματα, εκεί που δηλαδή δούλευε ο Ουαλίντ. Τον ρώτησε κάτι για τα λεφτά που ζητάει ο Ουαλίντ. Μετά τον χτύπησε. Ύστερα ήρθαν κι άλλοι στο δωμάτιο (ο γιος του αφεντικού κι άλλοι δύο), οι οποίοι συμμετείχαν στο ξύλο. Ο Ουαλίντ μου περιγράφει ότι το αφεντικό του πήρε την τσάντα με τα λεφτά και αφού τον χτύπησαν, τον έδεσαν με αλυσίδες χειροπόδαρα, έφεραν ένα φορτηγάκι και το πάρκαραν στην είσοδο του μαγαζιού. Αφού σιγουρεύτηκαν ότι δεν περνούσε κανείς, τον έβαλαν στο φορτηγάκι. Τον πήγαν σ’ ένα στάβλο και τον έδεσαν. Τον βασάνισαν. Ο ίδιος έκλαιγε και τους παρακαλούσε να ξεσφίξουν την αλυσίδα, γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Φεύγοντας κάποια στιγμή, ο γιος του ιδιοκτήτη, του είπε ότι θα πάει να φέρει όπλο, θα τον σκοτώσουν και θα τον πετάξουν στη θάλασσα. Όταν έφυγαν από το στάβλο, ο Ουαλίντ κατάφερε να δραπετεύσει, σπάζοντας την αλυσίδα που τον κράταγε δεμένο στο ξύλο, με μια πέτρα. Χωρίς να βλέπει καλά και με τις αλυσίδες ακόμη πάνω του, έτρεξε μέσα από χωράφια, μέχρι που κατέρρευσε μπροστά σ’ αυτό το δέντρο που είδαμε όλοι στη φωτογραφία.

Τον βρήκε ένας άνθρωπος, πήγαν στην αστυνομία. Τα κατήγγειλε όλα. Η αστυνομία τον άκουσε και τον κράτησε εκεί. Έμεινε ματωμένος, πρησμένος, με σκισμένο κεφάλι, χτυπημένο πόδι και το αριστερό του μάτι σε κακό χάλι για τρεις μέρες στο κρατητήριο. Δεν είχε χαρτιά βλέπεις. Αμέσως μετά μεταφέρθηκε στο αλλοδαπών. Μετά από 5 μέρες τον πήγαν επιτέλους στο νοσοκομείο.

Όχι δεν πρόκειται για ταινία με θέμα το Mississippi  του 1930. Μιλάμε για τη Σαλαμίνα και την Ελλάδα του 2012. Στο αφεντικό του Ουαλίντ απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αρπαγή, ληστεία, απρόκλητη σωματική βλάβη, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και απασχόληση αλλοδαπού χωρίς άδεια παραμονής. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, έχουν υπάρξει ήδη τέσσερις αναβολές στην υπόθεση, η τελευταία επειδή δεν υπήρχε διερμηνέας.

Όσο ακραία κι αν είναι η υπόθεση (είναι όμως στ’ αλήθεια; Ας θυμηθούμε και τη Μανωλάδα) δεν θα πρέπει να ειδωθεί ως μια μεμονωμένη περίπτωση. Ο βασανισμός του Αιγύπτιου εργάτη Ουαλίντ Τάλεμπ έχει πολλές προεκτάσεις και συγκεκριμένο υπόβαθρο. Ο Ουαλίντ περιγράφει ότι κάποια Σάββατα ή Κυριακές, πριν από μοιράσματα της Χρυσής Αυγής, το αφεντικό του έλεγε να ετοιμάσει τυρόπιτες τις οποίες μοίραζε στον πλαϊνό δρόμο του φούρνου στα μέλη της οργάνωσης. Τότε δεν ήξερα τι είναι αυτές οι μπλούζες, λέει.

 

1

 

Ο Ουαλίντ λοιπόν είναι το ξένο παράνομο φτηνό εργατικό δυναμικό. Είναι ταυτόχρονα και ο απλήρωτος εργάτης που όταν ζητάει τα δεδουλευμένα του, συναντάει τη γροθιά και το ξύλο. Είναι ο ανώνυμος μετανάστης που πληρώνει στην πράξη και πολύ ακριβά τον ελληνικό φασισμό που επανέκαμψε δριμύτερος τα τελευταία χρόνια. Είναι ο ξένος εργάτης που δουλεύει για τρεις και πληρώνεται λιγότερο απ’ τον έναν. Είναι ο ξένος που πρησμένος και ματωμένος φτάνει στην αστυνομία κι αυτή τον στέλνει όχι στο γιατρό, αλλά στο κελί. Είναι ο μόνος του, που δέχεται απειλές και τραμπουκισμούς και η τριγύρω κοινωνία σωπαίνει, ενώ το κίνημα (κι εγώ μαζί) γράφει ποστ.

Από το Νοέμβριο του 2012  ο Ουαλίντ Τάλεμπ δεν έχει καταφέρει να δουλέψει. Προσπάθησε να δουλέψει σε οικοδομικές εργασίες, αλλά δεν μπορούσε. Έβαφε, αλλά μόλις σήκωνε τα μάτια να κοιτάξει ψηλά, ζαλιζόταν. Εντωμεταξύ καταγγέλλει ότι οι απειλές και οι τραμπουκισμοί συνεχίζονται. Μου λέει, ότι προχθές Δευτέρα, το πρώην αφεντικό του τον πέτυχε σ’ ένα βενζινάδικο. Του φώναζε ότι θα τον σκοτώσει. «Δεν φοβάμαι (γενικά) γιατί έχω κόσμο μαζί μου, αλλά όταν μου φώναζε αυτός χωρίς οι άλλοι να κάνουν τίποτα, φοβάμαι». Ο κόσμος που ήταν εκεί δεν μίλησε. Όταν έφυγε μόνο ο φούρναρης, του είπαν δυο λόγια. Εμείς είμαστε εδώ μη φοβάσαι. Ο Ουαλίντ μου λέει ότι μετά απ’ όλα αυτά, βλέπει (και του λένε) ότι η δουλειά στο φούρνο έχει πέσει. Ίσως είναι κάτι κι αυτό. Αν η ντόπια κοινωνία δεν μιλάει και δεν παρεμβαίνει, τότε ίσως μια ελάχιστη απάντηση είναι σε αυτό το πεδίο, στο οποίο ο κόσμος μας μπορεί να συνεννοηθεί. Στο οικονομικό.

Σήμερα ο 32χρονος Ουαλίντ μου λέει ότι θα ήθελε να μείνει στην Ελλάδα. Να φέρει τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους και να ζήσουν εδώ. Εξακολουθεί να ζαλίζεται μόλις σηκώσει λίγο το βλέμμα. Έχει πρόβλημα με το ένα πόδι και με το αναπνευστικό του. Βλέπει μια φορά τη βδομάδα γιατρό και ψυχολόγο. Ο φόβος είναι ένας πολύ ζόρικος κι επίμονος εχθρός. Ψυχολογικά είναι σε πολύ εύθραυστη κατάσταση, όπως άλλωστε είναι λογικό. Τον βοηθάνε κάποιοι άνθρωποι μεμονωμένοι, για το κίνημα καλύτερα να μη μιλήσουμε. Λέμε να τον κεράσουμε ένα φαΐ, αλλά, είπαμε, ντρέπεται, κάθε φορά που του απευθύνω το λόγο διακόπτει και τις ελάχιστες πιρουνιές του. Δεν θέλει, λέει, λεφτά απ’ το πρώην αφεντικό του. Μόνο όσα πήρε απ’ την τσάντα (τα μισά περίπου επέστρεψε, τα άλλα όχι) για να τα δώσει πίσω στους υπόλοιπους.

Προσπαθώ να τον καταλάβω, είναι αδύνατον. Έχει περάσει από μια κόλαση που δεν μπορεί να συλλάβει το μυαλό μου. Κάνουμε τη γνωστή εξωτική συζήτηση για τα φαγητά. Φαλάφελ (που φτιάχνει για τον αδερφό του τα πρωινά) και ful. Λέει τι ωραίο ψωμί έφτιαχνε. Τυρόπιτες και μπουγάτσες. Λέει για την Αλεξάνδρεια, απ’ όπου ήρθε. Είναι πολύ ωραία. Μιλάει καλά ελληνικά, αλλά τα επίθετα που χρησιμοποιεί είναι περιορισμένα.«Πολύ ωραίο το ful, πολύ ωραίο η Αλεξάνδρεια». Αλλά ο τρόπος που μιλάει υπερνικά τη χρήση του ίδιου επιθέτου. Η φάτσα του, ολόκληρη ένα χαμόγελο, ο τρόπος που κουνάει τα χέρια. Χαίρεται όλος απ’ την κορυφή ως τα νύχια και ίσως για λίγο να ξεχνιέται. Δεν ξέρω, δηλαδή ελπίζω.

Ο Ουαλίντ Τάλεμπ είναι 32 χρονών. Βρίσκεται στην Ελλάδα τέσσερα χρόνια. Δούλεψε, τον λήστεψαν (με χίλιους δύο τρόπους) και τον βασάνισαν. Παραμένει, εν πολλοίς, σχεδόν μόνος. Ο Ουαλίντ Τάλεμπ δεν είναι ο Ουαλίντ Τάλεμπ. Είναι και ο νεκρός Μοχάμεντ Καμαρά που πέθανε στο ΑΤ Κηφισίας και δεν βρίσκονται τα χρήματα για την ταφή του. Είναι και ο ανώνυμος εργάτης που τρέχει και πίσω απ’ αυτόν τρέχουν οι σφαίρες της Μανωλάδας. Είναι και ο ανώνυμος μετανάστης που ξεφτιλίζει ο αστυνομικός έλεγχος στην Γ’ Σεπτεμβρίου. Είναι όλοι οι έγκλειστοι στην Αμυγδαλέζα.

Η ιστορία του είναι η ιστορία των χρόνων μας, η ιστορία της Ελλάδας. Είναι όλη μας η αδράνεια, η αδιαφορία, η απάθεια, ο κυνισμός και η κατρακύλα προς τον φασισμό.

***

+ ένα σχόλιο για τον Ουαλίντ και για μας.

Εμείς πρέπει να κοιτάμε κάτω

Από τη Μαριάννα ΡουμελιώτηΟυαλίντ είναι από την Αίγυπτο. Έχουμε την ίδια ηλικία πάνω κάτω. Εργαζόταν στη Σαλαμίνα κάνα χρόνο. Όταν πήγε να ζητήσει τα λεφτά που του χρωστούσαν, τον χτύπησαν και τον έβρισαν και τον εξευτέλισαν. Για ώρες. Τον έδεσαν και τον βασάνιζαν. Για ώρες. Ο ιδιοκτήτης του φούρνου, ο γιος του, ένας άλλος μετανάστης από την Αλβανία και ένας φίλος της οικογένειας.

(Στα Αμπελάκια είχαμε αφήσει τον Ουαλίντ μόνο)

Από τότε προσπαθεί να φέρει τη ζωή του στα ίσια της. Προσπαθεί να επανέλθει σωματικά μπας και βρει κανά μεροκάματο. «Όταν κοιτάζω πάνω, κάτι το μάτι μου και μετά όλα μαύρα» θυμάμαι να λέει. Από κείνη την καταραμένη μέρα προσπαθεί να τελειώσει με τις δίκες. Προσπαθεί να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Η δική του έχει πάρει τέσσερις αναβολές. Τέσσερις.

(Συνεχίσαμε να τον αφήνουμε μόνο)

Ο φούρναρης κυκλοφορεί στους δρόμους της Σαλαμίνας και απειλεί τον Ουαλίντ όπου τον βλέπει. Του κάνει νοήματα, του φωνάζει πως θα τον σκοτώσει. Ο νταής, ο φασίστας που ακόμα και στο δικαστήριο έχει το θράσος να πουλάει μαγκιά.

(Έπρεπε να ήμασταν όλοι εκεί, όλες εκείνες τις φορές)

Την πρώτη φορά που γνώρισα τον Ουαλίντ ήθελα να του ζητήσω συγνώμη. Ήθελα να πέσω στα πόδια του και να του ζητήσω συγνώμη. Συγνώμη που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, συγνώμη που σε αφήσαμε μόνο σου ως τώρα. Ο Ουαλίντ δε σε κοιτάει εύκολα στα μάτια, συνήθως κοιτάει κάτω. Εμείς πρέπει να κοιτάμε κάτω, σκέφτομαι κάθε φορά που το παρατηρώ.

***

Και αυτό κάπου εδώ σταματάει. Ο Ουαλίντ δεν πρέπει και δε θα είναι μόνος πια. Ο Ουαλίντ έχει εμάς, πρέπει να έχει εμάς. Την Τρίτη 10 Μαρτίου στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά ο Ουαλίντ πρέπει να έχει όλους εμάς.

 

 

+ η σελίδα στο facebook Αλληλεγγύη στον Ουαλίντ Τάλεμπ

Νέα κινητοποιηση στην QCS, Τετάρτη 04/03, CS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 48

Η αδιαλλαξία της εργοδοσίας στο «κάτεργο» QCS IKE (Quality Call Sales) δε θα μείνει αναπάντητη!
Τετάρτη 04/03, όλοι στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 48
Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27/02, παρέμβαση στην εταιρεία QCS IKEαπό το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών για την απόλυση δύο συναδέλφων. Οι εργοδότες φάνηκαν αδιάλλακτοι, δηλώνοντας μάλιστα ότι «προτιμούν να κλείσει η εταιρεία, παρά να επαναπροσλάβουν τους «αντιπαραγωγικούς» συναδέλφους»!

Η πραγματικότητα είναι ότι στην συγκεκριμένη εταιρία οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές ενός σύγχρονου κάτεργου. 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερισίως, για 250 ευρώ μηνιαίο μισθό. Με τέτοιους μισθούς ψίχουλα, με διαρκείς απειλές και πίεση σχετικά με την παραγωγικότητα των συναδέλφων, με παρακολούθηση των εργαζομένων με κάμερες προκειμένου να διασφαλίζεται η εντατικοποίηση της εργασίας.

Πριν ακριβώς ένα μήνα η εργοδοσία είχε απολύσει πάλι τον συνάδελφο Κ.Φ., αλλά έπειτα από κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε αναγκάστηκε να τον επαναπροσλάβει. Όμως η εργοδοσία δεν «ξεχνά». Πριν καλά-καλά περάσει ένας μήνας, σε μια επίδειξη στυγνής εκδικητικής πρακτικής, προχώρησε στην απόλυση του συναδέλφου.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να σταματήσει των αγώνα μέχρι την επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων μας. Καταγγέλλουμε την εταιρεία QCS IKE για τις συνθήκες γαλέρας που έχει επιβάλλει, για την τρομοκρατία και την αυθαιρεσία απέναντι στους εργαζόμενους.

Καμία απειλή, καμία απόλυση να μην μείνει αναπάντητη. Και δεν θα μείνει! Αύριο όλοι στα γραφεία της QCS, να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων!

Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.

 

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

για την πουλημένη ομοσπονδία ΟΜΕ ΟΤΕ: OTEPLUS: Όταν οι εργαζόμενοι θέλουν, οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες συνωμοτούν και υπονομεύουν

OTEPLUS: Όταν οι εργαζόμενοι θέλουν, οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες συνωμοτούν και υπονομεύουν
To χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης προδοσίας ολοκληρώθηκε. Η ομοσπονδία ΟΜΕ-ΟΤΕ όχι μόνο δεν δέχθηκε να προκηρύξει απεργία, όπως ζητούσαν με υπογραφές που συνέλεξαν περισσότεροι από 400 εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, αλλά αντίθετα τους προέτρεψε να υποκύψουν στους εργοδοτικούς εκβιασμούς, δηλώνοντας οικειοθελή παραίτηση από την ΟΤΕplus στην οποία ανήκουν, ώστε να ενταχθούν στην εταιρία Εvalue με ατομικές συμβάσεις που περιλαμβάνουν επαχθείς όρους. Αυτό δεν ήταν κάτι που προκαλεί έκπληξη καθώς η συνδικαλιστική ηγεσία, ήδη από τον Δεκέμβριο, είχε συμφωνήσει με την διοίκηση του ΟΤΕ για τον αποκλεισμό από τον όμιλο και την αποπομπή των 1000 περίπου εργαζομένων στα call centers.Η αρχή έγινε όταν ξεκίνησε η συζήτηση για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης των εργαζομένων του ΟΤΕ και τέθηκε το ζήτημα του καθεστώτος των επινοικιαζόμενων εργαζομένων από θυγατρικές και άλλες  εταιρίες του ομίλου, οι οποίοι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διάφορες φήμες που διέρρεαν από διοικητικούς και συνδικαλιστικούς κύκλους ανέφεραν ότι οι 3000 περίπου εργαζόμενοι της ΟΤΕplus θα εντάσσονταν κανονικά στον ΟΤΕ και στην συλλογική σύμβαση εργασίας ή στην χειρότερη θα δημιουργούνταν -ειδικά για τα call centers- μια νέα εταιρία και θα υπέγραφαν νέες συμβάσεις με βελτιωμένους όρους.

Μάλιστα πριν της εκλογές του σωματείου της ΠΑΣΕ-ΟΤΕ
(που διεξήχθησαν στις 15 Δεκεμβρίου 2014) οι αρχισυνδικαλιστές, του ενωτικού ψηφοδελτίου των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, διακήρυσσαν σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να υπογράψουν την νέα συλλογική σύμβαση εάν δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτή και δεν εντάσσονται πλήρως στον ΟΤΕ όλοι οι εργαζόμενοι της ΟΤΕplus, μηδενός εξαιρουμένου. Αυτό δεν τους εμπόδισε λίγες μέρες αργότερα -και αφού κατέλαβαν την πλειοψηφία του σωματείου- να ξεπουλήσουν τους συναδέλφους τους και να συνυπογράψουν την νέα συλλογική σύμβαση που άφηνε απ’ έξω τους σχεδόν 1000εργαζομένος των τηλεφωνικών κέντρων.

Τους επόμενους 2μήνες τόσο η ΠΑΣΕ-ΟΤΕ όσο και ολόκληρη η ομοσπονδία
, επιχείρησε να ρίξει ουσιαστικά στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων, αποκρύπτοντας τους ουσιαστικά το περιεχόμενο τόσο της συμφωνίας όσο και των διαπραγματεύσεων που υποτίθεται έκανε με την διοίκηση, αφήνοντας με έντεχνο τρόπο να διαρρέουν μόνο ασαφείς πληροφορίες περί βελτιωμένης σε σχέση με πριν σύμβασης, σε μία νέα εταιρία και με αύξηση των αποδοχών, με μόνο σκοπό να αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους και να μην αντιδρούν. Η πραγματικότητα αποκαλύφθηκε όμως την προηγούμενη εβδομάδα όταν με τελεσίγραφό της η διοίκηση του ΟΤΕ/ Deutsche Telecom απαίτησε από τους εργαζόμενους να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις όχι με τον ΟΤΕ ή με κάποια νέα όπως διακήρυσσαν εταιρία, αλλά με την εταιρία ΕValue που είναι γνωστή για το ακόμη πιο επισφαλές και εντατικοποιημένο περιβάλλον εργασίας που προσφέρει, σε σχέση ακόμη και με την ήδη εντατικοποιημένη ΟΤΕplus (για περισσότερα δείτε την προηγούμενη ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας ΑΚΑΕ με ημερομηνία 23/02/2015: http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/2015/02/plus-e-value.html ).

Οι εργαζόμενοι έστω και την ύστατη ώρα αποφάσισαν να αντιδράσουν, να οργανώσουν κινητοποιήσεις και συνελεύσεις και να απαιτήσουν να προκηρυχθούν 24ώρες επαναλαμβανόμενες απεργίες έως ότου αποσυρθεί η απαράδεκτη σύμβαση και ενταχθούν στον ΟΤΕ και στην συλλογική σύμβαση εργασίας, με αξιοπρεπείς όρους εργασίας, όπως όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι τους. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όμως όχι μόνο δεν τους υποστήριξε αφήνοντας τις κινητοποιήσεις τους χωρίς νομική κάλυψη, αλλά προσπάθησε με κάθε μέσο να κάμψει την αγωνιστική τους διάθεση. Στην Αθήνα υπήρξαν καταγγελίες ότι συνδικαλιστές προέτρεψαν εργαζόμενους να υπογράψουν την νέα σύμβαση με αντάλλαγμα καλύτερους όρους δουλειάς (πχ οι 4ωροι να μετατραπούν σε 6ώροι), ενώ στην Πάτρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΕ-ΟΤΕ της περιοχής Στεφανόπουλος στράφηκε κατά όσων υπέγραψαν το κείμενο συλλογής υπογραφών για την απεργία και έμμεσα τους απείλησε πως με αυτά που κάνουν θα χάσουν την δουλειά τους.

Με όλα αυτά δεν μπορεί να κάνει καμία εντύπωση η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΟΜΕ-ΟΤΕ με ημερομηνία 25/2 η οποία αναφέρει πως: “έκανε προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει τους όποιους αρνητικούς όρους της Ατομικής Σύμβασης και αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό πιστεύουμε, ότι το πέτυχε. ΄Ετσι μετά από τις τελευταίες διευκρινίσεις και δεσμεύσεις, θεωρεί ότι οι λόγοι της μη υπογραφής, έχουν αρθεί.”  αποτυπώνοντας ως δήθεν διαπραγματευτική της επιτυχία την πλήρη ταύτιση της με τις εργοδοτικές επιβολές. Στην ανακοίνωση μάλιστα επιχειρεί να καθησυχάσει με ψέματα, για ακόμη μία φορά τους εργαζόμενους, αφού υπόσχεται πως θα προβεί σε νέες διαπραγματεύσεις για όλα τα άλυτα ζητήματα εντός 6μήνου, όταν φυσικά δεν θα έχει κανένα διαπραγματευτικό δικαίωμα μιας και οι εργαζόμενοι της ΕValue δεν εντάσσονται στα σωματεία του ΟΤΕ.

Σε αυτές τις συνθήκες κρίσης, ανεργίας και κοινωνικής ανασφάλειας
και προδομένοι από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, είναι φυσιολογικό οι περισσότεροι εργαζόμενοι να υποκύψουν και να υπογράψουν τις νέες συμβάσεις (να σημειώσουμε ότι η διοίκηση αρνείται να κάνει δεκτές όσες συμβάσεις φέρουν μαζί με την υπογραφή, υποσημείωση με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος του υπογράφοντα). Δεν θα πρέπει όμως η απογοήτευση από την προδοσία να κάμψει το αγωνιστικό πνεύμα που γεννήθηκε αυτές τις ημέρες. Θα πρέπει να συνεχίσουν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους, αποβάλλοντας τους γραφειοκράτες και τις πρακτικές τους, σε μία νέα αυτοργανωμένη βάση.

Η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών βρέθηκε εξαρχής στο πλευρό των εργαζομένων στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματα τους. Για εμάς ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο τους ίδιους  αλλά είναι πολύ σημαντικός για ολόκληρη την εργατική τάξη, καθώς ότι συμβαίνει σε έναν εταιρικό κολοσσό όπως ο ΟΤΕ έχει επιπτώσεις σε ολόκληρο το εργασιακό περιβάλλον της χώρας. Παράλληλα η επιλογή της διοίκησης της Γερμανικής Deutsche Telecom να επιβάλλει αυτή την περίοδο στους εργαζόμενους της μία σύμβαση που αποτελεί αποτύπωση όλης της πολιτικής των μνημονίων απέναντι στην εργατική τάξη, μόνο τυχαία δεν είναι και γι αυτό θεωρούμε υπόλογη και τη Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καθώς ακόμη και σήμερα το 11% του ΟΤΕ ανήκει στο κράτος.

Εμείς θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την πλήρη ένταξη στον ΟΤΕ και στην συλλογική σύμβαση εργασίας όλων όσων εργάζονται στην εταιρία μέσω θυγατρικών ή μέσω καθεστώτος επινοικίασης,  χωρίς μισθολογικές ή άλλου τύπου διακρίσεις, με αυξήσεις των μισθών, την κατάργηση των ατομικών συμβάσεων και των εργολαβιών και την άμεση επανεθνικοποίηση του ΟΤΕ, χωρίς καμιά αποζημίωση στην DEUTSCHE TELECOM, κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων, ώστε να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να σκίσουν τα μνημόνια και να πάρουν οι ίδιοι τον έλεγχο όχι μόνο στον ΟΤΕ αλλά σε κάθε χώρο δουλειάς και σε ολόκληρη την κοινωνία.

Η πρωτοβουλία ΑΚΑΕ θα επανέλθει άμεσα για μια διεξοδική συζήτηση με τους εργαζόμενους και εργαζόμενες προκειμένου να χτιστεί ένα πλατύ εργατικό μέτωπο άμεσης υπεράσπισης των εργασιακών τους συμφερόντων που συμπίπτουν με τα συμφέροντα ολόκληρης της εργατικής τάξης και ειδικότερα της νέας μορφωμένης γενιάς.

Πρωτοβουλία για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ
kentroagona-ergaton.blogspot.gr           

Η ελπίδα έρχεται μόνο με την ταξική πάλη

25 Ιανουαρίου. Μία μέρα ιστορική, κατά πολλούς. Ο κόσμος με την ψήφο του καταδικάζει τα «μνημονιακά» κόμματα, αποφασίζει να στηρίξει τις ελπίδες του σε κάτι διαφορετικό και νέο και να στραφεί πρώτη φορά «αριστερά»…

Τα τελευταία χρόνια, πολλές χώρες τις Ε.Ε ήρθαν αντιμέτωπες με το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού. Λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, έλλειψη παροχών υγείας και παιδείας, καταστολή εργατικών αγώνων. Και όσο ο καπιταλισμός σαπίζει και ο κόσμος απελπίζεται καταλαβαίνουμε απόλυτα το τυράκι που θα μας πετούσε η τάξη τους. Η εργατική τάξη δεν έχει να περιμένει τίποτα από μια «νέα» σοσιαλδημοκρατία που θα φέρει τα πράγματα στα νεοφιλελεύθερα μέτρα της.

Το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Δ.Ε.Θ. είχε απ’ όλα.  Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας, πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης, στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων,  ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς, κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλους, επαναφορά κατώτατου μισθού. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να πεισθεί ο κόσμος, να νιώσει ότι μπορεί κάπου να στηριχθεί, ότι θα πάρει μια ανάσα. Και έτσι λοιπόν ο κόσμος αποφασίζει να ταχθεί υπέρ της «αριστερής κυβέρνησης», και χωρίς να δείξει εμπιστοσύνη στην ταξική του δύναμη, επιλέγει να την στηρίξει. Κάπως έτσι θα φτάσουμε στην νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι συμβολικές πράξεις της νέας αυτής κυβέρνησης, οι οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από λαϊκισμοί, δεν άργησαν να έρθουν… Η παρουσία του νέου πρωθυπουργού μετά την ορκωμοσία του στην Καισαριανή για να «τιμήσει» τους 200 πεσόντες κομμουνιστές μόνο αηδία μπορεί να μας προκαλέσει. Τα ιδανικά των ανθρώπων εκείνων, η στάση τους μπροστά στα όπλα των εκμεταλλευτών, ο Αγώνας τους ενάντια στους ιμπεριαλιστές δεν θα τιμηθεί με τα στεφάνια της σοσιαλδημοκρατίας.

Στη συνέχεια καταργεί την σιδερόφραχτη βουλή των δεξιών, που είναι το λιγότερο κακό μπροστά στην σιδεροδέσμια ζωή των εργατών και εργατριών, εξαφανίζει δια μαγείας τους μπάτσους από τις διαδηλώσεις και από την περιοχή των Εξαρχείων, ενώ παράλληλα ο νέος υπουργός δημοσίας τάξης, Πανούσης, δηλώνει:

«Πρέπει να υπάρξει μια πολιτική λύση στο ζήτημα της σχεδόν 40ετούς παρουσίας των πολυπληθών αναρχικών ομάδων και των υποστηρικτών της επαναστατικής βίας που πολλές φορές προχωρούν σε επεισόδια ή τροφοδοτούν τις ένοπλες οργανώσεις».

Πρώτος στόχος της κυβέρνησης προεκλογικά ήταν η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Τώρα ο πρώτος αυτός στόχος έγινε σταδιακή αύξηση από το 2016, που ταυτόχρονα θα φέρει και δωράκια σε επιχειρηματίες όπως φορολογικές ελαφρύνσεις και ρυθμίσεις χρεών.

«Η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κορυφώνει την βάρβαρη επίθεσή της ενάντια στον κόσμο της εργασίας, ισοπεδώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο καθιερώνεται μεταξύ πολλών άλλων η Κυριακάτικη λειτουργία όλων των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές όλες τις Κυριακές του χρόνου, δρομολογώντας την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική που εξυπηρετεί αποκλειστικά τις πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, καταργώντας την κυριακάτικη αργία είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε μέχρι την νίκη. Οι αγώνες των εργαζομένων θα καταργήσουν αυτές τις αντεργατικές ρυθμίσεις και θα ανοίξουν τον δρόμο για την προοδευτική ανατροπή!

ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!»

Ανακοίνωση του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ 11/4/2014

Αυτή ήταν η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την κυριακάτικη αργία σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ένα χρόνο μετά, ο υπουργός Σταθάκης ανακοινώνει ότι η κυριακάτικη αργία θα διατηρηθεί μεν, αλλά με εξαίρεση τις τουριστικές περιοχές όπου το ωράριο θα αποφασίζεται από την τοπική κοινωνία, τον τοπικό εμπορικό σύλλογο και την περιφέρεια. Μετά από συνάντηση του με τα σωματεία εμπορίου και αυτοαπασχολουμένων (26/2),  δήλωσε ότι θα εισηγηθεί στην βουλή το άνοιγμα των καταστημάτων 5 Κυριακές τον χρόνο αντί για 7,  υποστηρίζοντας πως με την πρόταση αυτή συμφωνούν και οι εργοδοτικοί φορείς του εμπορίου (!)

«Το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»…

Αλέξης Τσίπρας λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Μάη του 2014

«Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ, θα τους σεβαστούμε, αλλά θα παλέψουμε να τους αλλάξουμε» (… ) Εγγυόμαστε φρένο στις θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που έκαναν οι Έλληνες, αλλά εγγυόμαστε και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».

Αλέξης Τσίπρας μετά την εκλογή του, ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ

Στο μόνο λοιπόν που έμεινε σταθερός ο Τσίπρας πριν και μετά την εκλογή του ήταν σε ότι αφορά την Ε.Ε. Σεβόμενος τους κανόνες της Ε.Ε. θα καταφέρει να κάνει πιο φιλολαϊκή την τακτική των ευρωπαίων κατά τα λεγόμενα του, και τονίζει ότι ο λαός δεν θα υποστεί άλλες θυσίες χωρίς αποτέλεσμα. Όμως όλες οι θυσίες που γίνονται για την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ενίσχυση των μονοπωλίων είναι θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που δεν αφορούν και δεν πρέπει να βαραίνουν κανέναν εργαζόμενο/η, άνεργο/η  της τάξης μας.

Η νέα κυβέρνηση δεν έφερε μαζί της καμία αλλαγή. Ο καπιταλισμός είναι εδώ, οι μηχανισμοί του επίσης και εχθρός αυτών σίγουρα δεν είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ και η ατζέντα για την καλύτερη διαπραγμάτευση του.

Βέβαια δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στα κινήματα των πλατειών που εξαπλώνονται τόσο γρήγορα σε πρωτεύουσα, επαρχία και εξωτερικό. Πλήθος κόσμου γεμίζει τις πλατείες και μας θυμίζει εικόνες από τους αγανακτισμένους του 2011. Παρατηρείται η ίδια διαταξικότητα, το τερτίπι της «εθνικής ενότητας», η έντονη προβολή από τα ΜΜΕ. Αυτή την φορά ο κόσμος που πλαισιώνει αυτά τα καλέσματα, εσκεμμένα ή άθελα του στηρίζει αυτή την συγκεκριμένη πολιτική της καλύτερης διαπραγμάτευσης του καπιταλιστικού συστήματος. Τότε με το μηδενιστικό σύνθημα «έξω τα κόμματα», τώρα με την ανοιχτή συμπόρευση με την κυβέρνηση, το σίγουρο είναι πως η ταξική πάλη στις πλατείες μένει στην απ έξω.

Η ασυδοσία των αφεντικών παραμένει το ίδιο ωμή. Απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, εργατικά «ατυχήματα», απλήρωτες εργατοώρες, μισθοί πείνας, ημιαπασχόληση, προγράμματα voucher και κοινωφελής εργασία. Αυτά είναι που έχει να προσφέρει και η σοσιαλδημοκρατία. Οι εκμεταλλευόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν και να επαναπαύονται στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που το καλύτερο που μπορούν να του προσφέρουν είναι μια «νέα» πλαστή ευμάρεια σε επίπεδα «προ κρίσης» που δεν θα αναιρέσει τίποτα από τα παραπάνω.

 

Η τακτική της ανάθεσης σταυρώνοντας ψηφοδέλτια μαζί και χέρια (και μιλώντας περισσότερο για όσους θέλουν να ανήκουν στο ταξικό κίνημα) θα πρέπει να ανακοπεί από τις δυνάμεις αυτές που αντιλαμβάνονται ιστορικά τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας σαν φρενάρισμα στις μαζικές ταξικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, τις μόνες που μπορούν να λειτουργήσουν θετικά προς το συμφέρον της. Αυτές είναι οι θέσεις που πρέπει να ισχυροποιηθούν στην παρούσα πολιτική κατάσταση. Οι διεκδικήσεις στους χώρους της δουλειάς, η ενίσχυση των σωματείων, η οργάνωση από τα κάτω είναι τακτικές που μπορούν να φέρουν την αληθινή ελπίδα στον εργατόκοσμο.

http://proletconnect.blogspot.gr/2015/03/blog-post_4.html

Συνέλευση Απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis:Διαδήλωση έξω από τον ελληνικό Τελικό της Eurovision για έναν αγώνα που επιμένει

Metropolis1Όπως είναι γνωστό, τα τρία τελευταία χρόνια δίνουμε έναν επίμονο, συνεπή και αδιαμεσολάβητο αγώνα προκειμένου να υποχρεώσουμε τον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή που κατέχει τον όμιλο MAD να καταβάλλει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας οφείλει έπειτα από τις απολύσεις μας, ως ιδιοκτήτης των καταστημάτων Metropolis.
Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια διαπιστώσαμε ότι ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής θεωρεί ότι μπορεί να αγοράζει μια μεγάλη επιχείρηση και να της  βάζει λουκέτο  μέσα σε 4 χρόνια, ότι μπορεί να απολύει τους εργαζόμενους  με χρωστούμενους μισθούς και μη καταβάλλοντας αποζημιώσεις που ξεπερνούν συνολικά  τα  600.000 ευρώ, και ότι μπορεί αυτές τις οφειλές να τις αξιοποιεί διοργανώνοντας όλο και περισσότερα σόου και φουσκώνοντας  όλο και περισσότερο τις τσέπες του. Και, παράλληλα, να χρωστάει στο Δημόσιο και να φεσώνει ολόκληρη την αγορά με αρκετά εκατομμύρια ευρώ.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια διαπιστώσαμε ότι ο Ανδρέας Κουρής θεωρεί  ότι μπορεί να τα κάνει αυτά παρανομώντας πολλαπλά, κυκλοφορώντας ανενόχλητος, συνεχίζοντας απρόσκοπτα και επεκτείνοντας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και, μάλιστα, βάζοντας χέρι ακόμη  και στο ζεστό κρατικό χρήμα. Τα τρία τελευταία χρόνια αναλαμβάνοντας και τη διοργάνωση της Eurovision από το Διοικητικό Συμβούλιο του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα – της σημερινής ΝΕΡΙΤ-  με παντελώς αδιαφανείς διαδικασίες και χωρίς να έχει γνωστοποιηθεί ποτέ η σύμβαση που υπογράφεται μεταξύ των δύο πλευρών. Με την τελευταία διοργάνωση, δε, να του χαρίζεται από το Δ.Σ. μόλις 5 μέρες πριν από τις εκλογές.
Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα μας, αυτό που βιώσαμε είναι ότι ένας επιχειρηματίας σαν τον Ανδρέα Κουρή μπορεί να τα κάνει όλα αυτά γιατί έχει τις «πλάτες» και τα κάνει. «Πλάτες» που τον προστατεύουν και του παρέχουν ομπρέλα προστασίας και ελεύθερο πεδίο ασυδοσίας και εκμετάλλευσης όπως τα εξέχοντα πολιτικά πρόσωπα που τον καλύπτουν και του χαρίζουν δουλειές και η πλειοψηφία των δημοσιογράφων που, προφανώς με εντολές των μεγαλοεκδοτών, τον κρατούν στο απυρόβλητο.
Αυτές οι «πλάτες», σε συνδυασμό την  ευνοϊκή για τους επιχειρηματίες νομοθεσία όπως είναι ο πτωχευτικός κώδικας,  το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο και μια Δικαιοσύνη που κινείται όσο πιο νωθρά μπορεί στα εργατικά ζητήματα και τις καραμπινάτες παρανομίες  των εργοδοτών αποτελούν τα «κίνητρα» που δίνουν τη δυνατότητα σε αφεντικά σαν τον Ανδρέα Κουρή να κάνουν χλιδάτα πάρτι στην πλάτη των εργαζόμενων θεωρώντας τους σκλάβους. Που, ως τέτοιους, μπορούν να τους ξεζουμίζουν, να τους πετούν στην ανεργία και να ληστεύουν τα δεδουλευμένα τους. Πρόκειται για το γνωστό σε όλους τους εργαζόμενους «σύστημα» που εκθρέφει τους Κουρήδες, τους Λυμπέρηδες και τους Κωστόπουλους (για να περιοριστούμε μόνο στο μιντιακό χώρο του πρώην εργοδότη μας).
Αυτή η ευνοϊκή για τους εργοδότες και ακραία εχθρική για τους εργαζόμενους κατάσταση φαίνεται ότι μένει ανέγγιχτη από τις νέες πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων Εργασίας και Δικαιοσύνης, καθώς στις εξαγγελίες και στα νομοθετήματα που δρομολογούνται από αυτές δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για την αντιμετώπιση των εκτεταμένων φαινομένων της μη καταβολής των αποζημιώσεων και των οφειλόμενων δεδουλευμένων σε απολυμένους και  της απλήρωτης εργασίας για τους απασχολούμενους, δυο καταστάσεις που δεν απέχουν και πολύ μεταξύ τους.
Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε τον αγώνα μας, είμαστε πεπεισμένοι ότι οι μόνοι αγώνες που χάνονται είναι αυτοί που δεν δίνονται. Και το ότι συνεχίζουμε αυτό τον αγώνα εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια είναι η τρανότερη απόδειξη. Ο Ανδρέας Κουρής, όπως και τα αφεντικά της φάραςτου, θεωρούν ότι θα λυγίσουμε και, τελικά, θα τα παρατήσουμε. Εμείς δηλώνουμε στην πράξη ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, πόσο μάλλον να εγκαταλείψουμε, αλλά ότι είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε μέχρι το τέλος. Ξέρουμε καλά ότι έχουμε φέρει καίρια πλήγματα στον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή εκεί που πονάει. Και γνωρίζουμε, ακόμη πιο καλά, ότι συνεχίζοντας έχουμε τη δυνατότητα και τα  περιθώρια να τον πονέσουμε ακόμη , πολύ περισσότερο.
Για να διατηρηθεί ο αγώνας μας έτσι όπως ξεκίνησε με ψηλά το κεφάλι ,καλούμε τα σωματεία, τις εργατικές συλλογικότητες,  τις ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις,  όσους και όσες πιστεύουν ότι οι συνεπείς και αδιαμεσολάβητοι  εργατικοί αγώνες μπορούν να δικαιωθούν, να συμμετάσχουν με παλμό  στη  διαδήλωση έξω από τον ελληνικό Τελικό της Eurovision που διοργανώνουμε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Οπλισμένοι με το δίκιο που ξεχειλίζει,
τον επίμονο αγώνα μας
και τη δύναμη της αλληλεγγύης που δεχόμαστε
μπορούμε να συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη.
ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΡΗ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ!
Ραντεβού στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον ελληνικό Τελικό της Eurovision στο ΕΝΑΣΤΡΟΝ (Πειραιώς 178) – ΤΕΤΑΡΤΗ 4 MAΡTIOY, 7.30 μ.μ.
Συνέλευση Απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis

Τα MIKEL ξαναχτύπησαν! Απέλυσαν συνδικαλίστρια επειδή δεν ήταν «φρόνιμη»

απολυση ειναι ηληθιεΔιαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση του Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων & Συναφών Επαγγελμάτων Νομού Αττικής:
«ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Η γνωστή αλυσίδα καφέ «MIKEL» που αναπτύσσει επιχειρηματική δράση σε όλη τη χώρα, αξιοποιεί ταυτόχρονα όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο σε καταστήματα που είναι εταιρικά και franchise. Μετά τα γεγονότα σε Λάρισα και Δράμα, προχωρά σε απόλυση εργαζομένης-μέλος του Συνδικάτου στο κατάστημα του Αλίμου, επειδή δεν ήταν «φρόνιμη» και διεκδικούσε το αυτονόητο, να τηρούνται δηλαδή οι όροι της εργασιακής σύμβασης, όχι μόνο για την ίδια αλλά και για όλους τους συναδέλφους της.
Φαίνεται ότι πρόκειται για τακτική του ομίλου να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, απολύοντας όποιον αποφασίσει να σηκώσει κεφάλι, διεκδικώντας τα δικαιώματά του.
Σε παρέμβαση του Συνδικάτου στο συγκεκριμένο κατάστημα, οι εργοδότες όχι μόνο ισχυρίστηκαν απροκάλυπτα ότι η απόλυση δεν θα είναι η τελευταία, αλλά προπηλάκισαν τον Γ. Γραμματέα του Συνδικάτου και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, εμποδίζοντάς τους να ενημερώσουν τους υπόλοιπους εργαζόμενους για τις προθέσεις της εταιρίας.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πως ο αντίπαλος, που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, όχι μόνο δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης, αλλά παραμένει εδώ, πιο έτοιμος και πιο προκλητικός.
Απαιτούμε να παρθεί τώρα πίσω η απόλυση της εργαζομένης και να εφαρμοστούν τα ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει στην εργατική νομοθεσία.
Το αρμόδιο υπουργείο να πάρει τις ευθύνες του και να ελέγξει τις καθημερινές παραβάσεις που γίνονται, να πάρει τώρα θέση για τις συνδικαλιστικές διώξεις και απολύσεις.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους στα MIKELνα μην υποκύψουν σε κανέναν εκβιασμό, οργανωμένα μέσα από το Συνδικάτο να σταματήσουμε την συνολική επίθεση που δεχόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι στα επισιτιστικά καταστήματα. Να διεκδικήσουμε κλαδική συλλογική σύμβαση για τον επισιτισμό με όρους που να ικανοποιούν τις ανάγκες των εργαζομένων. Να μην αφήσουμε αναπάντητη καμιά πρόκληση, να σταθούμε αλληλέγγυοι στους συναδέλφους μας που απολύονται επειδή μπήκαν μπροστά.
Το Συνδικάτο και τα ταξικά σωματεία του κλάδου ενιαία και αποφασιστικά θα αντιμετωπίσουμε αυτές τις επιθέσεις»

Κάλεσμα σε διαδήλωση έξω από τον ελληνικό τελικό της Eurovision – Τετάρτη 4 Μαρτίου στις 7.30 μ.μ.

AFISA EUROVISION

 

Μπορείτε να δείτε το βίντεο και εδώ.

Να ανακληθεί η παράνομη και καταχρηστική απόλυση της συναδέλφου από την ELPHO (Ελληνική Φωτογραμμετρική ΕΠΕ). Τέρμα τώρα στο εργασιακό κάτεργο.

Τblack_mamba_logoο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καταγγέλλει την παράνομη και καταχρηστική απόλυση. Η εργοδοσία της ELPHO απέλυσε την εργαζόμενη με πρόφαση τη «μη ικανοποιητική απόδοση» ακριβώς μια μέρα μετά την άρνησή της να δουλέψει την Κυριακή της Αποκριάς αλλά και τις επόμενες τρεις Κυριακές αδήλωτα και «μαύρα».

Η εργοδοσία της ELPHO έχει δημιουργήσει ένα κάτεργο τρίμηνης διάρκειας για τις «ανάγκες» του έργου «Ψηφιακές Υπηρεσίες Δημόσιας Περιουσίας και Εθνικών Κληροδοτημάτων (Ψ.Υ.-ΔΗ.ΠΕ.Ε.Κ.)» του Υπουργείου Οικονομικών. Σκοπός της να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος από τη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση δεκάδων τεχνικών για το τρίμηνο Ιανουαρίου –Μαρτίου και για αυτό το λόγο επινόησε και χρησιμοποιεί πολλές μεθόδους:

  • Εργασία 6 ημερών την εβδομάδα, πέντε ημέρες (καθημερινές) 7ωρο και το Σάββατο 5ωρο.

  • Πρόσληψη με σύμβαση αορίστου χρόνου με τον κατώτατο μισθό και ταυτόχρονη υπογραφή του εντύπου «οικειοθελούς αποχώρησης» για τέλη Μάρτη οπότε και ολοκληρώνεται το έργο.

  • Πρόσληψη με ΔΠΥ για όσους τεχνικούς έχουν μπλοκάκι, για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Πληρωμή «με το κομμάτι» που οδηγεί σε ξέφρενη εντατικοποίηση προκειμένου να βγει το μεροκάματο. Για τους «συνεργάτες» η εργοδοσία απαλλάσσεται από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών ενώ θεωρεί ότι έχει «λυμένα» τα χέρια της όσον αφορά τη δυνατότητα απόλυσής τους στο τέλος του τριμήνου.

  • Αξιοποίηση εξωτερικών συνεργατών για εργασία «από απόσταση» (τηλεεργασία δηλαδή) στο ίδιο έργο με πληρωμή «με το κομμάτι».

  • Απαγόρευση λήψης άδειας για οποιοδήποτε λόγο κατά τη διάρκεια του τριμήνου. Οι εργαζόμενοι για οποιαδήποτε τυχόν απουσία από τη δουλειά υποχρεώνονται να αναπληρώσουν τις χαμένες ώρες δουλεύοντας εξαντλητικές απλήρωτες υπερωρίες τις επόμενες ημέρες.

  • Τέλος ζητήθηκε «προαιρετικά» από τους εργαζόμενους να εργαστούν «αδήλωτα» για τέσσερις Κυριακές ένα επιπλέον 7ωρο έναντι 30 ευρώ την ημέρα. Πρακτικά η εταιρεία θέλησε να επιβάλλει 7ήμερη εργασία.

Η καταστρατήγηση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, η αξιοποίηση όποιας δυνατότητας δίνει το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο για την ευέλικτη εργασία αλλά και η «εφευρετικότητα» μεθόδων για τη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων δεν αποτελούν εξαίρεση ή πρωτοτυπία αλλά τον κανόνα που επιδιώκει να επιβάλλει η εργοδοσία σε κάθε χώρο δουλειάς προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία της.

Η ανταγωνιστικότητα και η ανάκαμψη της οικονομίας θα στηριχτούν πάνω στην ισοπέδωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την ένταση της εκμετάλλευσης. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος των «μεταρρυθμίσεων» που προωθoύν κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ και θέλουν να συνεχιστούν γιατί αποτελούν όρο για την διασφάλιση της κερδοφορίας τους και για να έρθουν οι «πολυπόθητες» επενδύσεις.

Το «κάτεργο» που επιχειρεί να δημιουργήσει η ELPHO προορίζεται να αποτελέσει τον «οδηγό» για τον κλάδο των Μελετητικών εταιρειών που θα αναλάβουν την εκτέλεση του έργου ολοκλήρωσης του Κτηματολογίου αλλά και πρότυπο για την εργασία στον κλάδο τα επόμενα χρόνια.

Η εργοδοτική τρομοκρατία, η καταστρατήγηση εργατικών δικαιωμάτων, η επιχείρηση ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων και των όρων εργασίας, οι απειλές, οι εκδικητικές απολύσεις όποιου αντιστέκεται δεν θα μείνουν αναπάντητα.

Διεκδικούμε υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις σε σχέση με το 2009, αναπλήρωση των απωλειών της κρίσης, 5ήμερο -7ωρο -35ωρο, κανονικές προσλήψεις μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς.

Κανένας εργαζόμενος μόνος του

Με αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.

ΙWW – Greece: Απεργία των εργαζομένων VODAFONE & WIND

Οι εργαζόμενοι στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας αγωνίζονται ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις των μισθών, την «επινοικιαζόμενη» εργασία, τις εργολαβίες, την εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Αγωνίζονται ενάντια στην σύγχρονη μορφή δουλείας και εκμετάλλευσης που επιβάλλουν οι εταιρείες και οι πολιτικοί υποστηρικτές τους.

Διεκδικούν την υπογραφή Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με βάση τις ανάγκες τους.

Οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW) στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα και τον αγώνα των εργαζομένων. Είμαστε δίπλα τους, αγωνιζόμαστε μαζί τους με αλληλεγγύη ,συναδελφικότητα, αξιοπρέπεια και ταξική συνείδηση.

Η αδικία για έναν είναι αδικία για όλους

 

Αθήνα, 2 Mαρτίου  2015

Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW)

iwwgreece@yahoo.gr

 

11015882_10206082135117664_1813324916_n

Γύρισε από άδεια μητρότητας και αντιμετώπισε την εργοδοτική τρομοκρατία!!!

Ενημέρωση 11/3 : η δική της απολυμένης εργαζόμενης αναβλήθηκε λόγω απεργίας των δικηγόρων της Τρίπολης για τις 2 Οκτώβρη 2015

Μας στάλθηκε με e-mail
30958_3301656480636_1615107716_nΤην ερχόμενη Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015 γίνεται το τελευταίο (ελπίζουμε) δικαστήριο της απολυμένης εργαζόμενης Λαμπροπούλου Ασημίνας εναντίον της εργοδοσίας της, στην ημερήσια εφημερίδα “Καθημερινά Νέα” της Τρίπολης. Μετά από 17 χρόνια εργασίας, επιστρέφοντας από την άδεια μητρότητας, αντιμετώπισε την άσχημη συμπεριφορά και την αναλγησία του εργοδότη, ο οποίος προσπάθησε να την οδηγήσει σε παραίτηση. Ευτυχώς η συναδέλφισσα δεν υπέγραψε τίποτα, απευθύνθηκε στην επιθεώρηση εργασίας όπου αναγνώρισαν ότι οι ενέργειες αυτές του εργοδότη συνιστούν στην ουσία απόλυση. Στη δίκη, διεκδικεί δεδουλευμένα και αποζημίωση απόλυσης. Αν και δεν έβαλε ποτέ ο εργοδότης θέμα μητρότητας, το να οδηγείται στην ανεργία μία μητέρα ακριβώς μετά την εγγυμοσύνη είναι επίθεση στα δικαιώματά μας ως εργαζόμενοι. Κείμενα συμπαράστασης έχουν βγει από: ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ WIND ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

η ανακοίνωση του ΕΚ Αρκαδίας

ο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αρκαδίας συμπαραστέκεται στον δίκαιο αγώνα που δίνει εδώ και τρία χρόνια η απολυμένη πρώην εργαζόμενη στην ημερήσια εφημερίδα «Καθημερινά Νέα» της Τρίπολης, για τη δικαίωση της και την καταβολή των δεδουλευμένων της.

Διαμαρτυρόμαστε, για την παράνομη και αντεργατική εργοδοτική συμπεριφορά να απολυθεί η εργαζομένη Ασημίνα Λαμπροπούλου, μετά από 17 χρόνια συνεχούς εργασίας και αμέσως μετά την επιστροφή της από την άδεια μητρότητας, με τη δημιουργία συνθηκών απαξίωσης της προσωπικότητας της εργαζομένης και την καταπάτηση όλων των εργασιακών της δικαιωμάτων.

Καταγγέλλουμε τις παράνομες απολύσεις, την επίθεση προς τη μητρότητα, την τρομοκρατία που βιώνουν οι εργαζόμενοι, την εργοδοτική ασυδοσία, καθώς και κάθε προσπάθεια εγκαθίδρυσης συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα και απαιτούμε την άμεση και πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάσταση της εργαζόμενης.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                     Ο ΑΝ ΓΕΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΜΠΡΟΥΜΑΣ ΑΡ                                        ΚΑΜΠΙΣΙΟΥΛΗΣ ΠΑΝ

 

redblack small

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ WIND

Αρ. Απόφασης Πρωτοδικείου Αθηνών 4348/2005

Τηλ.: 210 5100910– Φαξ: 210 5100961 – E-mail : symboulio@pasetim.com

————————————————————————————————

 

 

Αρ.Πρωτ.: 04/2015

19/2/2015

 

 

 

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ  Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

Συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα που δίνει εδώ και τρία χρόνια η απολυμένη πρώην εργαζόμενη στην ημερήσια εφημερίδα «Καθημερινά Νέα» της Τρίπολης, για τη δικαίωση της και την καταβολή των δεδουλευμένων της.

Διαμαρτυρόμαστε, για την παράνομη και αντεργατική εργοδοτική συμπεριφορά να απολυθεί η εργαζομένη Ασημίνα Λαμπροπούλου, μετά από 17 χρόνια συνεχούς εργασίας και αμέσως μετά την επιστροφή της από την άδεια μητρότητας, με τη δημιουργία συνθηκών απαξίωσης της προσωπικότητας της εργαζομένης και την καταπάτηση όλων των εργασιακών της δικαιωμάτων.

Καταγγέλλουμε τις παράνομες απολύσεις, την επίθεση προς τη μητρότητα, την τρομοκρατία που βιώνουν οι εργαζόμενοι, την εργοδοτική ασυδοσία, καθώς και κάθε προσπάθεια εγκαθίδρυσης συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα και απαιτούμε την άμεση και πλήρη ηθική και οικονομική αποκατάσταση της εργαζόμενης.

Καλούμε τα σωματεία, συνελεύσεις γειτονιών και άλλες συλλογικότητες να σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι στην απολυμένη.

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΤΟ Δ.Σ.

 

Απεσταλμένοι του υπουργού Δικαιοσύνης στο Δομοκό – Αμετακίνητοι οι απεργοί πείνας κρατούμενοι

Ο Πάνος Λάμπρου, νεοεκλεγέν μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και σύμβουλος (κατά δήλωσή του) του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, και η νεοεκλεγείσα βουλευτίνα Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Λέβα (καταγόμενη πολιτικά από το χώρο του «Δικτύου») επισκέφτηκαν σήμερα τους απεργούς πείνας κρατούμενους στην Ε1 πτέρυγα της φυλακής Γ τύπου του Δομοκού, για να τους μεταφέρουν τη δέσμευση του υπουργού για κατάργηση των φυλακών Γ τύπου.

Η απάντηση των απεργών πείνας στους απεσταλμένους του υπουργού ήταν ξεκάθαρη: θα σταματήσουν την απεργία πείνας μόνο αν δουν τα αιτήματά τους να κατατίθενται στη Βουλή με τη μορφή νομοσχεδίου.

Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Λάμπρου είναι πράγματι σύμβουλος του υπουργού (διορισμένος με απόφαση, δηλαδή) ή αν απλά χρησιμοποιείται ως στέλεχος «ειδικών αποστολών», λόγω της ενασχόλησής του στο πρόσφατο παρελθόν με ζητήματα κρατουμένων. Εκείνο που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε είναι πως αυτά τα παιχνιδάκια πρέπει να σταματήσουν.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν έκανε ούτε μια κίνηση καλής θέλησης. Να διατάξει, ας πούμε, την άμεση μεταγωγή στον Κορυδαλλό του Γιώργου Σοφιανίδη, απεργού πείνας από την Παρασκευή 27 Φλεβάρη, ο οποίος μετήχθη από τον Κορυδαλλό στο Δομοκό μολονότι είναι φοιτητής στο ΤΕΙ Πειραιά και στο ΙΕΚ της φυλακής Κορυδαλλού (αναλυτικά για την απεργία πείνας του Γ. Σοφιανίδη μπορείτε να δείτε εδώ – η αρχική δήλωση των κρατούμενων της Ε1 πτέρυγας της φυλακής Γ τύπου εδώ). Πώς, λοιπόν, να δώσουν οι απεργοί πείνας οποιαδήποτε βάση στα λεγόμενα των «αυτοκρατορικών απεσταλμένων»;

Στην απεργία πείνας συμμετέχουν μέχρι στιγμής οι πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας, Κώστας Γουρνάς (η δήλωσή τους εδώ), Νίκος Μαζιώτης (η δήλωσή του εδώ) και τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Αντώνης Σταμπούλος (φυλακή Λάρισας), Τάσος Θεοφίλου (φυλακή Δομοκού), Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης (φυλακή Κορυδαλλού). Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο ΔΑΚ πολιτικοί κρατούμενοι θα ακολουθήσουν σε επόμενες ομάδες.

Επίσης, εκτός από τον Γιώργο Σοφιανίδη, απεργία πείνας ξεκίνησε από σήμερα, Δευτέρα 2 Μάρτη, και ο κρατούμενος στη φυλακή Γ τύπου του Δομοκού Μωχάμεντ-Σαΐντ Ελτσιμπάχ.

Δευτέρα 02 Μαρτίου 2015

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/02/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD/

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων : Ανακοίνωση Έναρξης Απεργίας Πείνας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.

Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.

Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.

Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.

Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..

Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.

Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

  • το άρθρο 187
  • το άρθρο 187Α
  • την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
  • το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

Και οριοθετώντας την επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού.Συγκεκριμένα απαιτούμε :

  • την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
  • την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
  • την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων

Επίσης απαιτούμε :

  • την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα λόγια οποιασδήποτε κυβέρνησης και δεν ξεχνάμε ότι όλα μέσα από αγώνες κατακτιούνται. Γι’ αυτό το λόγο ξεκινάμε απεργία πείνας από 2/3 απαιτώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

* Από σήμερα ξεκινούν απεργία πείνας οι συμμετέχοντες στο Δ.Α.Κ σύντροφοι Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης μαζί με τους συντρόφους Δημήτρη Κουφοντίνα, Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο δίκτυο σύντροφοι θα ακολουθήσουν σε μεταγενέστερο χρόνο.

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org