Στα μέσα Ιούλη τα δέκα μέλη της Σ.Π.Φ Όλγα Οικονομίδου, Δαμιανός Μπολάνο, Χάρης Χατζημιχελάκης, Γιώργος Πολύδωρος, Παναγιώτης Αργυρού, Θεόφιλος Μαυρόπουλος, Χρήστος Τσάκαλος, Γεράσιμος Τσάκαλος, Γιώργος Νικολόπουλος, Μιχάλης Νικολόπουλος καλούνται σε απολογία για “ηθική αυτουργία” σε 4 επιθέσεις του “Σχεδίου Φοίνικας”. Μια εκστρατεία αντάρτικων επιθέσεων που ξεκίνησε από τη Σ.Π.Φ με την ανατίναξη προσωπικού οχήματος της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού και συνεχίστηκε με άλλες 3 επιθέσεις από πυρήνες της FAI-IRF σε Ελλάδα και Ινδονησία. Τα μέλη της Σ.Π.Φ αρνήθηκαν να παραβρεθούν στην ολοκλήρωση της ανακριτικής διαδικασίας απαξιώνοντας τους νόμους και το δημοκρατικό δικαίωμα της απολογίας, και προφυλακίστηκαν. Αναφέρουμε πως η εκστρατεία του “Σχεδίου Φοίνικας” συνεχίζεται με άλλες δυο επιθέσεις, μία από πυρήνα της FAI-IRF στην Ινδονησία (εμπρησμός σχολής της αστυνομίας) και μία από τη Σ.Π.Φ στην Ελλάδα (αποστολή δέματος βόμβα στον ειδικό εφέτη ανακριτή Δ. Μόκα που χειρίζεται επιθέσεις της Συνωμοσίας).

Αλληλέγγυες/αλληλέγγυοι στη Μαύρη Διεθνή

ΠΗΓΗ:Parabellum

Αυτή η φράση διατυπώθηκε από τον αστό
διανοούμενο Paul Valery πριν την έναρξη
του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν
γνωρίζουμε αν αυτό ήταν αποτέλεσμα
διαίσθησης, συστηματικής ανάλυσης ή
συνδυασμός και των δύο. Ξέρουμε όμως
ότι επαληθεύεται καθημερινά και
συγκεκριμένα. Μέσα σ’αυτήν λοιπόν την
καλπάζουσα και ορατή σε κάθε πτυχή της
ζωής μας απανθρωπιά εντάσσουμε την
κατακόρυφη άνοδο της εκλογικής
δύναμης και της επιρροής της ναζιστικής
συμμορίας η οποία αυτοαποκαλείται “Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή ”.
Κατά συνέπεια πληθώρα άρθρων, κειμένων και βιβλίων έχουν γραφτεί από
πολλές διαφορετικές σκοπιές για τον φασισμό και τους νεοναζί. Σκοπός μας δεν
είναι να προσθέσουμε ένα ακόμα λιθαράκι σε χιλιοειπωμένα και τετριμμένα
πράγματα τα οποία αναπαράγονται από τα Μ.Μ.Ε . Αυτό με μεγάλη μας χαρά
το αφήνουμε στην υποταγμένη εντελώς εξωνημένη εγχώρια “διανόηση” και σε
τσαρλατάνους δημοσιογράφους – χειραγωγούς οι οποίοι προωθούν λυσσαλέα
και επιδεικτικά τους “νέους αστέρες” του τηλεοπτικού στερεώματος, τους
βουλευτές της εν λόγω συμμορίας.
Ο φασισμός ορίζεται ως μια ριζοσπαστική, αυταρχική, εθνικιστική, πολιτική
ιδεολογία που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος το οποίο ορίζει βάση
αποκλειστικών, βιολογικών, πολιτισμικών και ιστορικών συνθηκών υπεράνω
κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική ενότητα. Ο
όρος προέρχεται από το ιταλική λέξη “Fascio” (λατινικά: “fasces”) που
ονομαζόταν το ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας το οποίο απεικόνιζε “ράβδους
δεμένες γύρω από ένα πέλεκυ”, αποτελούσαν σύμβολο της εξουσίας των
δικαστών και συμβόλιζαν την “ισχύ δια της ενώσεως”. Στα ελληνικά μπορεί να
αποδοθεί ως “δεσμός”, τη συναντάμε επίσης στο όνομα της πολιτικής
οργάνωσης την οποία ίδρυσε ο B.Mussolini (Δεσμοί Επαναστατικής Δράσης)
αλλά και στη νεότερη ελληνική ιστορία -που αλλού (;)- στην παραστρατιωτική
προβοκατόρικη οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) εκ της
οποίας επιφανή στελέχη πρωτοστάτησαν στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου
1967. Σήμερα λοιπόν τη ξανασυναντάμε στο λεγόμενο “Λαϊκό Σύνδεσμο”.
Από την άλλη ο ναζισμός ή εθνικοσοσιαλισμός με γνωστότερο ηγέτη τον Adolf
Hitler αποτελεί μια μορφή φασισμού στην οποία ενσωματώνεται ο ρατσισμός
και ο αντισημιτισμός. Βασίζεται στην αρχή της κοινότητας με την έννοια της
εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλή τον Φύρερ. Ο όρος
πρώτοχρησιμοποιήθηκε από τον Γάλλο Maurice Barres το 1898, κάπου εδώ
συναντάμε τον Τρότσκι ο οποίος διατυπώνει πολύ εύστοχα ότι ο A.Hitler
“μετέφρασε την ιδεολογία του φασισμού στη γλώσσα του γερμανικού
μυστικισμού”. Έτσι λοιπόν χωρίς να υποστηρίζουμε ότι κατέχουμε κάποια
απόλυτη ιστορική αλήθεια εντοπίζουμε τις ιδεολογικές ρίζες του φαινομένου
στις Μυστικές και Μαγικές Εταιρείες και στοές και συγκεκριμένα στην ίσως
πιο σημαντική φιγούρα του εσωτερισμού στην Γερμανία και Αυστρία, Γκουίντο
Βαν Λιστ. Ο αποκρυφιστής αυτός ίδρυσε μια φυλετική αντισημιτική θρησκεία
με σκοπό να αποτινάξει τον επιβεβλημένο, όπως πίστευε, Ιουδαιοχριστιανισμό
ώστε να επιτευχθεί η επιστροφή στον Παγανισμό των αρχαίων Τευτονικών
φυλών και στον εθνικισμό. Ανάμεσα σε άλλα έγραψε “Τα μυστικά των
Ρουνικών συμβόλων” τα οποία ενθουσίασαν τον Hitler και έπαιξαν
πρωταγωνιστικό ρόλο στα σύμβολα των ναζί και της ιεραρχίας των SS. Να
συμπληρώσουμε επίσης ότι η σβάστικα ήταν σύμβολο της “Κοινωνίας της
Θούλης” (μυστική εταιρεία) με την οποία ανέπτυξαν στενότατους δεσμούς ο
υπαρχηγός του Hitler, Rudolf Hess και ο θεωρητικός του Γ’ Ράιχ Alfred
Rosenberg. Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι ψάχνοντας την ιστορία
του μυστικισμού αναπόφευκτα συναντάμε και το “ερμητικό τάγμα της Χρυσής
Αυγής” αποκρυφιστική επίσης οργάνωση με τη μεγαλύτερη επιρροή σ’αυτούς
τους κύκλους τον 20ο αι. με γνωστότερους εκπροσώπους τον B.Stoker,
συγγραφέα του “Δράκουλα” και τον A. Crowley από την rock και heavy metal
υποκουλτούρα. Οι πολιτικές ρίζες απαντώνται στα κινήματα ενάντια στο
Διαφωτισμό στα τέλη του 18ου αι. και στις αρχές του 19ου αι. με εκπροσώπους
τον Ι. Berlin και τον Zozeph De Maistre. Το κίνημα αυτό ήταν ενάντια στον
ορθολογισμό, στην παγκοσμιότητα των αξιών, της ανοχής και της αναγνώρισης
και υποστήριζε αυστηρά ιεραρχικά δομημένες κοινωνίες, μοναρχικά κράτη
όπου ο
βασιλιάς θα
ήταν η
επίγεια
εκπροσώπηση του Θεού. Παρατηρούμε λοιπόν κάτι κοινό: οι ρίζες του
φασισμού βασίζονται στον ανορθολογισμό, τον διάχυτο μυστικισμό και τη
συνομωσιολογία με εμμονή την προσήλωση σε σύμβολα και παγανιστικές
δοξασίες της αρχαιότητας εξ’ ου και η επιμονή πάνω στον μεταφυσικό δεσμό
αίματος, γης, φυλής και της ανωτερότητας των λευκών.
Στην πραγματικότητα όμως και πέρα από μύθους και δοξασίες αυτό που
συνέβη ανάμεσα σε άλλες κτηνωδίες όταν επικράτησαν τέτοια καθεστώτα ήταν
η πλήρης στρατικοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης δραστηριότητας, με τη
φτωχή μικροαστική τάξη να συναινεί “μεθυσμένη από τους μύθους για τα
ιδιαίτερα πλεονεκτήματα της φυλής της” όπως σημειώνει ο Τρότσκι.
Συνδιάζοντας μια κούφια αντικαπιταλιστική ρητορεία με σκοπό την καταστολή
και την εξόντωση των κοινωνικών κινημάτων τα οποία δρούσαν από τις αρχές
του 20ου αι. μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ουσιαστικά έσωσε τον
καπιταλισμό ο οποίος τότε βρισκόταν (όπως και σήμερα) σε κατάσταση
αποσύνθεσης και πολιορκίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην
Ελλάδα με το καθεστώς της διαχρονικής ατιμωρησίας
των δοσίλογων και των παραστρατιωτικών οργανώσεων
όπως τα “Τάγματα (Ασφαλείας) Ευζώνων” και την
οργάνωση “Χ”, η Χ.Α αλωνίζει ανενόχλητη.
Μεταπολεμικά, οι προδότες συνεργάτες των Γερμανών
εμφανίστηκαν ως “αντικομουνιστές και εθνικόφρονες”
και ενσωματώθηκαν πλήρως στα σώματα ασφαλείας
καταδιώκοντας ως προδότες(!) αυτούς που πολεμούσαν
στα βουνά και τις πόλεις ενάντια στους κατακτητές. Ο
πιο διαβόητος από αυτούς Φον Γιοσμάς υπεύθυνος για
την κατάδοση και την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων,
διέφυγε στη Γερμανία μετά την ήττα του Γ’
Ράιχ.Επέστρεψε θριαμβευτικά μετά από κάποια χρόνια
για να ενσωματωθεί ξανά στους παρακρατικούς μηχανισμούς και να σχεδιάσει
μάλιστα και τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ (Γ.Λαμπράκη). Ο γιος του
Φον Γιοσμά είναι σήμερα μέλος της Χ.Α φυσικά…
Οι νεοναζί εμφανίζονται δυναμικά στην Ελλάδα σε μια περίοδο όπου η αστική
δημοκρατία έχει απαξιωθεί πλήρως και επικρατεί η απουσία των κρατικών
δομών. Έτσι με τα συσσίτια τους και τα συντεχνιακά σωματεία αλληλεγγύης
“μόνο για Έλληνες” στοχεύουν να εμφανιστούν ως η αμόλυντη εθνική δύναμη,
υπεράνω των ξένων συμφερόντων, των τοκογλύφων του Δ.Ν.Τ και των
τραπεζιτών της θρησκείας του Μωυσή. Στοχεύοντας στα απωθημένα ένστικτα
της μεσαίας τάξης η οποία πολτοποιείται ταχύτατα υφιστάμενη την αμείλικτη
φορολογική επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους , βλέποντας μισθούς και
συντάξεις να περικόπτωνται, φοβούμενη τη διάχυτη κοινωνική βία,
παρατηρώντας ανήμπορη τα παιδιά της όντας κάτοχοι πτυχίων να παραμένουν
άνεργοι και να αδυνατούν να νοηματοδοτήσουν την ίδια τους την ύπαρξη, στο
σημείο αυτό εμφανίζονται ως σανίδα σωτηρίας εκμεταλλευόμενοι το μίσος των
μικροαστών για τη ληστρική συσσώρευση κεφαλαίου από τους σύγχρονους
ολιγάρχες. Στοχεύει όπως λέει ο Δ.Κωτσάκης “στη συγκρότηση πολιτικών,
γραφειοκρατικών, αστυνομικών και στρατιωτικών ομάδων σε κρατικούς
δεσμούς ολοκληρωτικής εξουσίας καθοριστικούς για την λειτουργία της
ολιγαρχίας, χρήση από το κράτος των αυτόνομα συγκροτούμενων εθνικών
δεσμών ολοκληρωτικής εξουσίας. Η χρήση αυτή επιδιώκει την καταστολή του
αναπτυσσόμενου στο υπερεθνικό κράτος κοινωνικού κινήματος με την
εσωτερική κλιμάκωση σε αυτό εθνικών διαφορών”. Συμπερασματικά λοιπόν “
η ταξική σύγκρουση κεφαλαίου-εργασίας υποκαθίσταται από την φασιστικά
διαμεσολαβημένη εθνική σύγκρουση εργασίας-εργασίας”.
Επιπλέον προσθήκες από το μέρος μας είναι περιττές, αρκεί να δηλώσουμε ως
πρώην εξαρτημένοι, “Έλληνες” και ξένοι, οροθετικοί, φορείς ηπατίτιδας, gay
και λεσβίες ότι νιώσαμε με το σκληρότερο τρόπο στο πετσί μας τον ρατσισμό,
τον κοινωνικό έλεγχο, το στίγμα και τις διακρίσεις, την καταστολή και την
κρατική βια και τώρα ως ενεργά μέλη αυτής της κοινωνίας με καθαρό μυαλό
και συνείδηση ενάντια στην απανθρωπιά των καιρών μας, είμαστε περήφανοι
που στελεχώνουμε τον μαχητικό αντιφασισμό της γενιάς μας.

Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18ΑΝΩ

Το σωματείο εργατοϋπαλλήλων βιομηχανικής  μεταλλευτικής, δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στον αγωνιστή της αριστεράς Σάββα Μιχαήλ και τασσόμαστε δίπλα του όταν κατηγορείτε με βάση την καταγωγή του και τις ιδέες του που ουδέποτε κράτησε για τον εαυτό του.

Δυναμώνουμε την φωνή μας για να μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα και να μπορούμε να εκφράζουμε την άποψη μας άσχετα από το χρώμα του δέρματος ή την κατάληξη του επιθέτου μας και ζητούμε να μην δικαστεί η ελεύθερη, επαναστατική σκέψη των αγωνιστών.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ

Την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου δικάζεται, με αφορμή ένα κείμενό του, ο Σάββας Μιχαήλ, γενικός γραμματέας του ΕΕΚ, μετά από μήνυση που του υπέβαλαν οι χρυσαυγίτες Παναγιώταρος και Σκορδέλη ( η υπόδικη με τις 8 αναβολές για δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες). Μαζί του δικάζεται και ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ Κ. Μουτζούρης γιατί “επέτρεψε” μέσα από το πανεπιστήμιο την λειτουργία της ιστοσελίδας αντιπληροφόρησης athens indymedia.

Ο Σάββας Μιχαήλ, πολιτικός και συγγραφέας δραστηριοποιείται στον ελλαδικό χώρο από τα χρόνια της χούντας συμμετέχοντας στην μαρξιστική αριστερά. Υπήρξε γενικός γραμματέας του ΕΕΚ και μέλος της διεθνούς γραμματείας της συντονιστικής επιτροπής για την επανίδρυση της τέταρτης διεθνούς.

Ο Σάββας Μιχαήλ τον 21ο αιώνα αρνείται τη γραμμική εξέλιξη της ιστορίας και παίρνει θέση απέναντι από τη χρυσή αυγή επειδή υπέγραφε κάλεσμα του ΕΕΚ σε αντιφασιστική διαδήλωση (δηλαδή λόγω μιας πολιτικής δήλωσης). αποκαλύπτοντας το αληθινό της πρόσωπο. Για αυτή του τη πράξη βρίσκεται υπόδικος μετά από μηνυτήρια αναφορά το 2009 της χρυσής αυγής. Το κράτος τείνει χέρι βοηθείας στους ναζί και τους ευχαριστεί για τη χρόνια πρόσφορα τους ενεργοποιώντας το δικαστικό σύστημα κάνοντας δεκτή την μηνυτήρια αναφορά και ανοίγοντας το φάκελο μετά από 3 χρόνια. Οι κατηγορίες είναι παντελώς γελοίες: διατάραξη κοινής ειρήνης και διέγερση σε βιαιοπραγίες και αμοιβαία διχόνοια,

Πλέον είναι ανέκδοτο η οργάνωση της Χρυσής Αυγής με τις τόσες βιαιοπραγίες και δολοφονικές απόπειρες και επιθέσεις να μένει στο απυρόβλητο της δικαστικής καταστολής και να δικάζονται σύντροφοι για συμμετοχές σε αυτονόητες πολιτικές ενέργειες.

Το δήθεν “αντισυστημικό” πρόταγμα της χρυσή αυγής καταρρέει για άλλη μια φορά αφού και πάλι χρησιμοποιεί τους κρατικούς μηχανισμούς για να κρυφτεί και να προστατευτεί, όπως κάνει εδώ και τόσα χρόνια, υπό τη προστασία των ένστολων μελών της των σωμάτων ασφάλειας και το μεγάλο οικονομικό κεφάλαιο το οποίο υπηρετεί. Την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου δεν δικάζεται μόνο ο Σάββας Μιχαήλ, δικάζεται κάθε ελεύθερος άνθρωπος που αποφασίζει να σταθεί απέναντι στο κτηνώδες δεκανίκι του καπιταλισμού. Δικάζεται κάθε φωνή αντίστασης που εναντιώνεται στον χυδαίο κοινωνικό και κρατικό φασισμό και τελικά το αποτέλεσμα εφόσον δεν συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε θα είναι η ποινικοποίηση κάθε φωνής και πράξης αντίστασης. Σαν εφημερίδα που όπλο της έχει το λόγο δεν μπορούμε να μη πάρουμε θέση και να μην είμαστε αλληλέγγυοι στη συγκεκριμένη υπόθεση. Πολλές φορές οι λέξεις είναι δυνατότερες από τις σφαίρες.

Και το κυριότερο, οι πληγές που ανοίγουν μένουν για πάντα. Οι ιδέες που είναι ταγμένες στο όραμα της ελευθερίας ανέκαθεν ήταν ο μεγαλύτερος φόβος κάθε μικρού ή μεγάλου τυράννου ενώ η λογοκρισία ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του.

Όλοι στα δικαστήρια Ευελπίδων 8 πμ στις 3 Σεπτέμβρη στο πρώτο μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών κτήριο 2 της Ευελπίδων.

Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Εφημερίδα δρόμου Άπατρις

Τα ξημερώματα εκείνης της αυγουστιάτικης μέρας λοιπόν, οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής σε συνεργασία με την δημοτική αρχή, εισβάλουν και εκκενώνουν την κατάληψη Παραρτήματος στο κέντρο της πόλης, την κατάληψη Ν. Γύζη 33 του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Τ.Ε.Ι Πάτρας και την κατάληψη Μαραγκοπούλειου, στο χώρο της οποίας συλλαμβάνονται πέντε σύντροφοι. Στην συνέχεια της μέρας προσαγάγονται ακόμα έντεκα αλληλέγγυοι.

Όλα είχαν συμφωνηθεί. Στις 6.30πμ της 5ης μέρας του Αυγούστου, θα έστελναν τους “ανθρώπους” τους να κάνουν την “δουλειά” τους. Έτσι φαντάζονταν τους ανθρώπους. Υπάκουους, όργανα διεκπεραίωσης των αποφάσεων που αυτοί πήραν για όλους τους άλλους. Κομμάτι των άλλων ήταν και οι καταληψίες της Πάτρας. Άνθρωποι που επέλεξαν να επανοικειοποιηθούν εγκαταλελειμμένους χώρους με σκοπό να στεγάσουν αντι-ιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, προτάσσοντάς τες ως μέσο υπέρβασης των εξουσιαστικών δομών και της αδράνειας που μαστίζουν την κοινωνία.

Τα ξημερώματα εκείνης της αυγουστιάτικης μέρας λοιπόν, οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής σε συνεργασία με την δημοτική αρχή, εισβάλουν και εκκενώνουν την κατάληψη Παραρτήματος στο κέντρο της πόλης, την κατάληψη Ν. Γύζη 33 του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Τ.Ε.Ι Πάτρας και την κατάληψη Μαραγκοπούλειου, στο χώρο της οποίας συλλαμβάνονται πέντε σύντροφοι. Στην συνέχεια της μέρας προσαγάγονται ακόμα έντεκα αλληλέγγυοι.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι “επικίνδυνοι” για την κοινωνία (για την έννομη τάξη του Δένδια θα λέγαμε εμείς) χώροι που δέχθηκαν την κρατική επίθεση;

Η κατάληψη Παραρτήματος δημιουργήθηκε το Νοέμβρη του 1973 κατά τη διάρκεια της εξέγερσης ενάντια στη χούντα, για να εκκενωθεί τελικώς από τη σημερινή κοινοβουλευτική “δημοκρατία”. Εκτός από κέντρο αγώνα, αποτέλεσε χώρο συναυλιών και εκδηλώσεων, στέγασης ραδιοφωνικού σταθμού (Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm), φωτοτυπικού μηχανήματος για την αναπαραγωγή κινηματικών εντύπων, σχολείου εκμάθησης ελληνικών σε μετανάστες, αυτοοργανωμένου καφενείου, συνεργείου ποδηλάτων κ.ά.

Το Μαραγκοπούλειο Ίδρυμα το οποίο καταλήφθηκε τον Οκτώβρη του 2010, όντας εγκαταλελειμμένο για είκοσι χρόνια, έπειτα από συλλογικές προσπάθειες ανακατασκευής και αναστήλωσής του, όχι μόνο στέγασε το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης «Πέρασμα», αλλά και έλυσε το στεγαστικό πρόβλημα συντρόφων. Στο χώρο της κατάληψης φιλοξενήθηκαν δεκάδες ανοιχτές εκδηλώσεις, προβολές, βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων και δανειστική βιβλιοθήκη, αυτοοργανωμένο καφενείο, συλλογικές κουζίνες κ.ά.

Η κατάληψη Ν. Γύζη 33 πραγματοποιείται στο ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο κτήριο της ομώνυμης οδού λίγο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 και μετατρέπεται στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Τ.Ε.Ι. στεγάζοντας τις συλλογικές ανάγκες κόσμου που δραστηριοποιούνταν στο Τ.Ε.Ι. και στις γύρω περιοχές ήδη από καιρό πριν. Φιλοξένησε την αυτοοργανωμένη συλλογικότητα «Σαμποτέρ» και το αυτοδιαχειριζόμενο στούντιο της συλλογικότητας «Τέχνασμα», ενώ μέσα σε αυτό λειτουργούσαν αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και δανειστική βιβλιοθήκη, οργανώθηκαν δεκάδες προβολές, συναυλίες και εκδηλώσεις.

Όλα δείχνουν λοιπόν πως ιδιαίτερα σε καιρό καπιταλιστικής, αλλά και ηθικής κρίσης (αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της άσκησης εξουσίας και της έλλειψης φαντασίας σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής) το Κράτος, υποκινούμενο από το Κεφάλαιο, διαλέγει τους εχθρούς του. Και δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από αυτούς που αντιστέκονται, εξερευνούν, βιώνουν και προτάσσουν ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης των ανθρώπων, χωρίς εκμετάλλευση, λογικές κέρδους, ανάθεσης και μηχανισμούς εξαναγκασμού. Γιατί αν αυτός ο τρόπος καταφέρει να διοχετευθεί από τις νησίδες πειραματισμού και ελευθερίας (στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς κ.ά.) στους δρόμους, στα σχολεία, στους χώρους παραγωγής και σε κάθε είδους κοινωνική σχέση, τότε τίποτα δεν θα συμφωνηθεί ξανά για σένα, χωρίς εσένα.

Αλληλεγγύη στις υπό καταστολή καταλήψεις της Πάτρας
και δύναμη στους διωκόμενους συντρόφους.

http://stegastro.espivblogs.net/

Αυτός ο Αύγουστος αποδείχτηκε ιδιαιτέρως δραστήριος για τις κατασταλτικές δυνάμεις που με τις ευλογίες του Υπουργείου ΠΡΟΠΟ συνέχισαν το δακρυβρεχτό σίριαλ «πάταξη των εστιών ανομίας». Λάβαμε ήδη στους δέκτες μας τα επεισόδια που αφορούσαν τις τρεις καταλήψεις της Πάτρας (05/08), την κατάληψη της Βαλβείου Βιβλιοθήκης στο Μεσολόγγι (26/08), την κατάληψη Κελί ελευθερίας στο ΤΕΙ Ηγουμενίτσας (2/7), στο αυτοδιαχειριζόμενο ραδιόφωνο Ξάνθης. Αφού ακόμα το καλοκαιράκι καλά κρατεί, περιμένουμε εναγωνίως και τα επόμενα επεισόδια, καθώς έχουν δείξει προτίμηση στις «νεκρές» ημερομηνίες για να αποφύγουν τις αντιδράσεις.

Για να τελειώνουμε, όμως, με τα τηλεοπτικά τους παραμύθια οι επιθέσεις στις καταλήψεις είναι επιθέσεις στα ριζοσπαστικά κινήματα. Είναι επιθέσεις στους χώρους που αντιστέκονται στο εξουσιαστικό μοντέλο που επιβάλλει μιζέρια, εξαθλίωση και σιωπή «νεκροταφείου». Θέλουν οπωσδήποτε να αποτρέψουν και την παραμικρή πιθανότητα οι πρακτικές και τα προτάγματα των αντιστεκόμενων, που δημιουργούν τέτοιους αυτοοργανωμένους χώρους, να προωθηθούν στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων.

Από την δική μας πλευρά γνωρίζουμε ότι οι καταλήψεις αποτελούν «εστίες» σχέσεων αλληλεγγύης και ανατρεπτικών ιδεών εχθρικών στους κυρίαρχους μηχανισμους, επομένως δε θα περιμέναμε τίποτα λιγότερο από την συκοφάντιση και καταστολή τους με κάθε μέσο. Από τη δική μας πλεύρα τους βεβαιώνουμε ότι καωμία επιθεση τους δε θα μείνει αναπαντητη και πως ακόμα και αν καταφέρουνε να χτυπήσουνε μία, άλλες δύο θα ξεπετάγονται στη θέση της. Γιατί αύτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι ότι οι καταλήψεις είναι χώροι κοινωνικής και πολιτικής διεργασίας και αυτό που κρατά ζωντανους είναι οι σχέσεις των ανθρώπων που στεγάζονται μέσα τους.

Θα λέμε ξανά και ξανά τα ίδια μέχρι να βαρεθούμε τη ζωή μας : Δημαρχαίοι, μπάτσοι, δικαστές, διοικητές και λοιποί παρατρεχάμενοι ΟΥΤΕ Η ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΟΥΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΣΑΣ. Είναι κτίρια που ήδη αξιοποιούνται και που οι δομές και τα εγχειρηματα τους δεν αποτελούν προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς, αλλά, αντίθετα, χώρους δημιουργίας και ζυμωσης για πολλούς. Θα παραμείνουμε παρόντες μέσα από τις διαδικασίες μας και με τη φυσική μας παρουσία στους κοινωνικούς, ταξικούς, αντιρατσιστικούς αγώνες. Γι’ αυτούς και για χιλιους άλλους λόγους η αλληλεγγύη στις καταλήψεις σημαίνει αγώνας για την ανατίμηση των ζωών μας.

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/8/2013 ΣΤΙΣ 19:00 ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟΝΥΧΤΙΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ

Σύντροφοι-Συντρόφισσες

19 ΧΡΟΝΩΝ ΝΕΚΡΟΣ. Ανάθεμα στους μπάσταρδους που φάγαν τον Θ. Καναούτη

● Άλλη μια δολοφονία, αυτήν τη φορά για ένα εισητήριο.. Άλλο ένα “ακραίο” ή “μεμονωμένο” περιστατικό.
Τόσο αξίζει η ζωή για την Εξουσία, για κάθε Εξουσία. Άλλωστε το ότι το Κράτος δολοφονεί δεν είναι κάτι νέο. Πάντα έτσι ήταν πάντα έτσι θα είναι, για όσο θα υπάρχουν κράτη, οποιασδήποτε μορφής.
Όπως δεν είναι νέο, το ότι δολοφονίες σαν αυτή, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν όσο οι κρατικές λογικές και πρακτικές βρίσκουν υποστηρικτές ανάμεσα σε αυτούς που θα έπρεπε να είναι πολέμιοί τους. Ανάμεσα στους καθημερινούς κοινωνικούς κανίβαλους της διπλανής πόρτας..Καμία εξουσία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη στήριξη ή συναίνεση της πλειοψηφίας μιας κοινωνίας, όση καταστολή κι αν χρησιμοποιεί για να το πετύχει..
● Κάποια αμετανόητα και λοβοτομημένα καθάρματα, καταδικάζουν τον “αλήτη τζαμπατζή”, που με θράσος παρέβη τη νομιμότητα. Κι ο ελεγκτής άλλωστε τη δουλειά του κάνει – αν δεν έχεις ή αν επιλέγεις να μην πληρώσεις , ας πρόσεχες.. Κάποιοι άλλοι ευαισθητοποιημένοι κοινωνικά, πέφτουν από τα σύννεφα με την απάνθρωπη συμπεριφορά του ελεγκτή ζητώντας απ’ το κράτος να παρέμβει – μην φτάνουμε και ως τον φόνο, ένα πρόστιμο θα αρκούσε ίσως..
Κι υπάρχουν και κάποιοι, που επιλέγουν να ζουν στην πραγματικότητα! Που κατανοούν ότι δεν αρκεί η…”ταξική συγγένεια” για να χτιστεί μια συμμαχία, μια αναρχική επαναστατική προοπτική. Άλλωστε κι ο ίδιος ο φονιάς ελεγκτής, “ταξικός σύμμαχος” είναι, μεροκαματιάρης… όπως πολλοί φορείς της εθελοδουλείας γύρω μας. Η κοινωνία ελέγχου και υποταγής που ζούμε, προσεγγίζει την κορύφωση του καπιταλιστικού της ονείρου-εφιάλτη. Η ολοκληρωτική δημοκρατία, γνωρίζει ότι για να το πετύχει, πρέπει να σπείρει φτώχεια κι εξαθλίωση, υλική και πνευματική. Πρέπει να εδραιώσει το φόβο. Να ελέγξει όχι μόνο τις πράξεις αλλά και τις σκέψεις, όσων αντιστέκονται ή αντ-επιτίθενται στη βαρβαρότητά της, αλλά και όλων όσων δυνητικά θα μπορούσαν να το κάνουν.

●Κι εκεί είναι το στοίχημα πια. Τα γεμάτα ράφια των μάρκετ κι οι πολύχρωμες επιγραφές στους δρόμους, συνεχίζουν το έργο των σχολείων, των θρησκειών, των πατρίδων, των μμε, των φυλακών.. Αποτελούν το μελάνι στα μάτια των υπηκόων που παρατείνει τις μέρες ζωής της Δημοκρατίας. Πιο πολύ από ποτέ, το μίσος κι η οργή, ο Λόγος και η Πράξη, οφείλουν να χαράξουν νέα μονοπάτια προς μια διαφορετική κοινωνία ουσιαστικής και βαθιάς ελευθερίας, ίσης απόλαυσης της ζωής και των αγαθών της. Κι αυτό, πέρα από τη δημιουργία δομών βελτίωσης της καθημερινότητας, και άμυνας απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, είναι απαραίτητο πλέον να περνά στην επίθεση.
Να δημιουργεί ρήξεις με το πλέγμα κυριαρχίας γύρω μας και να επιτελεί καίρια πλήγματα στη λειτουργία και τη δομή του. Να καταστρέφει στην καθημερινή ζωή και στους αγώνες, τους δεσμούς με την κανονικότητα σε κάθε επίπεδο .
Να κάνουμε την καθημερινότητά μας ανατρεπτική εκμεταλλευόμενοι την ποικιλομορφία μας, αποτινάσσοντας επαναστατικές συνταγές που θέλουν να επιβάλλουν την ομοιομορφία στους αγώνες και τις ζωές μας.
Με αγώνες επιθετικούς απέναντι σε ό,τι τεμαχίζει την Ελευθερία, καταστρεπτικούς και παράλληλα δημιουργικούς, για το εδώ και το τώρα των αναγκών και των επιθυμιών, των ζωών και των αγώνων μας.

Το αίμα του 19χρονου Θ.Κ. και του κάθε στο παρελθόν ή μελλοντικά δολοφονημένου άμεσα ή έμμεσα από το Κράτος, βάφει τα χέρια των απαθών συνεπιβατών του όχι μόνο στο τρόλεϋ αλλά και στην ίδια τη ζωή.

Τα δικά μας χέριας ας τα βάψουμε όπως εμείς επιλέξουμε…

Κράτος και Αφεντικά υπερήφανα παρουσιάζουν την ανελεύθερη θεατρική υπερπαραγωγή «Καταστολή αυτοοργανωμένων κοινωνικών χώρων αγώνα». Η σειρά προβάλλεται σε αυτοτελή επεισόδια, σε αφήγηση των «γυμνοσάλιαγκων των 20.00» στους δέκτες σας.

Σενάριο: Υπουργείο Κρατικής Προπαγάνδας και Παραπληροφόρησης.

Σκηνοθεσία: Υπουργείο Επιβολής Δόγματος Μηδενικής Ανοχής και Καταστολής.

Επεισόδιο Πρώτο: Εκκένωση της Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη τον Αύγουστο του 2012 και της Κατάληψης Δέλτα στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη του 2012.

Επεισόδιο Δεύτερο: Εκκένωση της  Κατάληψης της Villa Αμαλίας, εκκένωση της Κατάληψης Πατησίων και Σκαραμαγκά, εισβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΑΣΣΟΕ και το studio του 98fm και εισβολή στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 τον Δεκέμβρη του 2012 και τον Γενάρη του 2013.

Επεισόδιο Τρίτο: Η καταστολή κάνει περιοδεία στην επαρχία. Ταυτόχρονη εκκένωση της Κατάληψης του Παραρτήματος, της Κατάληψης του Μαραγκοπουλείου και της Κατάληψης στο Στέκι ΤΕΙ στην Πάτρα τον Αύγουστο του 2013.

Guest stars: ΕΚΑΜ, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και λοιπά χοιροειδή μπατσοβδελύγματα.

Ξημερώματα Δευτέρας 5 Αυγούστου και το κουβάρι της καταστολής συνεχίζει να ξετυλίγεται, αυτή την φορά στην Πάτρα. Το κράτος με την αγαστή και πολύτιμη συνεργασία του Δήμου Πατρών, επιτίθεται και εκκενώνει τρείς καταλήψεις: την κατάληψη Παραρτήματος στο κέντρο της πόλης, την κατάληψη του Μαραγκοπούλειου στην οδό Γούναρη και την κατάληψη Ν. Γύζη 33 – Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ Πάτρας. Στο εσωτερικό της Κατάληψης του Μαραγκοπουλείου συλλαμβάνονται 5 σύντροφοι και στην συνέχεια τους αποδίδονται οι κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, των διακεκριμένων φθορών, της παράβασης του νόμου περί όπλων και της απείθειας.

Τουλάχιστον 6 διμοιρίες ΜΑΤ και μπάτσοι κάθε είδους, χρώματος και αμφίεσης επιστρατεύθηκαν για να υλοποιηθεί η επιχείρηση – υπερπαραγωγή. Παράλληλα επιστρατεύεται όλος ο Δημοτικός μηχανισμός με φορτηγά και λοιπά μηχανήματα, τεχνίτες και εργάτες για να συνεπικουρήσει στην επιχείρηση καταστολής. Οι είσοδοι, τα παράθυρα και γενικά κάθε πιθανή δίοδος πρόσβασης στους χώρους, χτίζονται με διπλά τούβλα και τσιμεντάρονται. Οι χώροι αδειάζονται στο εσωτερικό τους χωρίς να υπάρχει, καμία καταγραφή των αντικειμένων, ενώ απαγορεύεται στους καταληψίες να παραμείνουν στον χώρο κατά την διάρκεια της έρευνας.

Ας δούμε λίγο σύντομα όμως ποιοι χώροι δέχθηκαν επίθεση και  εκκενώθηκαν…

Κατάληψη Παραρτήματος

Η ιστορική κατάληψη του Παραρτήματος στο κέντρο της πόλης, που πήρε το όνομα της λόγω του ότι το κτήριο στέγαζε το παλιό παράρτημα του πανεπιστημίου Πατρών. Είναι ο χώρος που έχει συνδεθεί άρρηκτα με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της πόλης και της τοπικής κοινωνίας και έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για χιλιάδες αντιστεκόμενους και εξεγερμένους στο πέρασμα των χρόνων. Κατελήφθη για πρώτη φορά το Νοέμβρη του 1973 κατά τη διάρκεια της εξέγερσης ενάντια στη χούντα και αποτέλεσε το κέντρο αγώνα των εξεγερμένων Πατρινών, γι’ αυτό και καταγράφηκε στην μνήμη και στην συνείδηση τους ως σύμβολο του αγώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες πορείες από την μεταπολίτευση και μετά καλούνται και ξεκινούν από αυτό.

Χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές σαν κέντρο αγώνα: στις περιπτώσεις των δολοφονιών του 15χρονου  Μιχάλη Καλτεζά από τον μπάτσο Μελίστα το 1985, του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από τον Οννεδίτη παρακρατικό τραμπούκο Καλαμπόκα το 1991, δικηγόρος του οποίου ήταν ο χρυσαυγίτης βουλευτής Αρβανίτης και του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα, στις απεργίες πείνας των 7 συλληφθέντων της Θεσσαλονίκης, των 3 συλληφθέντων του Ευρωπαϊκού Φόρουμ στην Αθήνα, αλλά και διαχρονικά σε όλες τις φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις.

Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε μπαίνοντας με άλλους συντρόφους στον χώρο το 2001, μετά από πολύ καιρό αχρηστίας θέλοντας να το χρησιμοποιήσουμε για μια εκδήλωση-συναυλία, ήταν αυτή της πλήρης διάλυσης και της ερήμωσης. Είχε μεσολαβήσει το μεγάλο φαγοπότι την δεκαετία του ΄90, κατά την διάρκεια του οποίου Δήμος και Νομαρχία είχαν φάει 500 εκατομμύρια δραχμές, αφού πρώτα έκαψαν τον χώρο, για να το μετατρέψουν σε συνεδριακό κέντρο. Μπάζα παντού, σκουπίδια, και ανύπαρκτες εγκαταστάσεις.

Μετά την επανοικειοποίηση του από του χώρου και με προσωπικό κόπο, χρήμα και ατέλειωτες εργατοώρες των συντρόφων που συμμετείχαν και στελέχωσαν το εγχείρημα μέσα στον χρόνο, κατόρθωσε το κτήριο να επισκευαστεί και να καταστεί λειτουργικό σαν χώρος ώστε να φιλοξενήσει εκατοντάδες ανοιχτές πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και διαδικασίες, και να στεγάσει κινηματικές υποδομές και εγχειρήματα. Μέσα σε αυτόν λειτουργούσαν χώρος συναυλιών και εκδηλώσεων, ραδιοφωνικός σταθμός, φωτοτυπικό μηχάνημα για την αναπαραγωγή κινηματικών εντύπων, σχολείο εκμάθησης ελληνικών σε μετανάστες, αυτοοργανωμένο καφενείο, συνεργείο ποδηλάτων κ.α.

Κατάληψη  Μαραγκοπούλειου

Το Μαραγκοπούλειο Ίδρυμα καταλαμβάνεται τον Οκτώβρη του 2010, μετά από δύο δεκαετίες εγκατάλειψης που το είχαν οδηγήσει στην ερήμωση και την σταδιακή κατάρρευση. Με την κατάληψη και την πλήρη ανακατασκευή και αναστήλωση του κτηρίου όχι μόνο βρήκε στέγη το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης «Πέρασμα», αλλά λύθηκε και το στεγαστικό πρόβλημα κάποιων συντρόφων, πραγματώνοντας το πρόταγμα «Να μπούμε στα ίδια σπίτια!».

Δεν είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε στο στόχαστρο της καταστολής, καθώς δύο μήνες αφότου κατελήφθη, έγινε εισβολή της αστυνομίας και απόπειρα εκκένωσης. Το κτήριο ανακαταλήφθηκε τρεις μέρες μετά και συνέχισε να λειτουργεί σαν πυρήνας αντίστασης και ελευθερίας στο κέντρο της πόλης. Στο χώρο της κατάληψης φιλοξενήθηκαν δεκάδες ανοιχτές εκδηλώσεις, προβολές, λειτουργούσε βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων και δανειστική βιβλιοθήκη, αυτοοργανωμένο καφενείο, συλλογικές κουζίνες κ.α.

Κατάληψη Ν. Γυζη 33 – Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Τ.Ε.Ι

Το ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο κτήριο στην Ν. Γυζη 33 καταλαμβάνεται λίγο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και μετατρέπεται στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Τ.Ε.Ι. στεγάζοντας τις συλλογικές ανάγκες κόσμου που δραστηριοποιούνταν στο Τ.Ε.Ι. και στις γύρω περιοχές ήδη από καιρό πριν και αποτελώντας σημείο αναφοράς μέσα σε αυτό.

Φιλοξενούσε την αυτοοργανωμένη συλλογικότητα «Σαμποτέρ» και το αυτοδιαχειριζόμενο στούντιο της συλλογικότητας Τέχνασμα, ενώ μέσα σε αυτό λειτουργούσαν αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και δανειστική βιβλιοθήκη. Στην διάρκεια των 4 χρόνων της λειτουργίας του οργανώθηκαν σε αυτό δεκάδες προβολές, συναυλίες και εκδηλώσεις δίνοντας ζωή στην μίζερη και αποστειρωμένη καθημερινότητα του Ιδρύματος.

Στο δια ταύτα…..

Η συνέχιση της επίθεση απέναντι στους χώρους αγώνα και αντίστασης, στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και τις καταλήψεις, αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή, όπως αυτή εκφράστηκε δια στόματος τόσο του Υπουργού Καταστολής Δένδια, όσο και του ίδιου του Πρωθυπουργού Σαμαρά. Αποτελεί μέρος του γενικευμένου κατασταλτικού σχεδίου, που έχει τεθεί εδώ και καιρό σε εφαρμογή, με σκοπό την μετατροπή της κοινωνίας σε απέραντο νεκροταφείο, όπου δεν θα υπάρχει καμία φωνή αντίδρασης απέναντι στην επιβολή των ολοένα και εντεινόμενων συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Αποτελεί μέρος της συνολικής επίθεσης των εξουσιαστών στους αδύνατους και τους από τα κάτω, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται

– στους πετσοκομμένους μισθούς πείνας, στις καθημερινές απολύσεις, τις αυτοκτονίες και την καλπάζουσα ανεργία.

– στις επιχειρήσεις «Ξένιος Δίας» σε βάρος των μεταναστών, τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα και στον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνδυασμένη με την όξυνση των παρακρατικών φασιστικών επιθέσεων σε βάρος τους.

– στην επίθεση σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, με διαδηλώσεις να απαγορεύονται, απεργίες να καταστέλλονται με την βία και τους εργαζόμενους να επιστρατεύονται κάποιες φορές ακόμα και προληπτικά, πριν ακόμα κηρύξουν την απεργία τους.

– στην επίθεση σε περιοχές που επέλεξαν να αγωνιστούν για τα αυτονόητα, όπως Γη και Ελευθερία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ιερισσό  στην Β. Α. Χαλκιδική, με ποινικές διώξεις και φυλακίσεις των αντιστεκόμενων κατοίκων και την εγκαθίδρυση αστυνομικής κατοχής.

Η βία της εξουσίας και η κρατική τρομοκρατία που εκδηλώνονται μέσω της καταστολής και της επιβολής ενός μόνιμου Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, αποτελούν πλέον το τελευταίο ανάχωμα για την περιφρούρηση και τη διαιώνιση των σχέσεων εκμετάλλευσης και δουλείας. Το καθεστώς θωρακίζει και προστατεύει τις επιλογές του με την εφαρμογή δόγματος μηδενικής ανοχής απέναντι στην οποιαδήποτε μορφή ταξικής και κοινωνικής αντίστασης στα σχέδια του.

Στα πλαίσια αυτής την συνθήκης το Κράτος εντατικοποιεί την καταστολή απέναντι στο αναρχικό – αντιεξουσιαστικό κίνημα, πλήττοντας τους χώρους, τις δομές και τις υποδομές του αλλά και προσπαθώντας να εξοντώσει τους αγωνιστές τόσο υλικά όσο και ηθικά. Εισβολές και απόπειρες καταστολής αυτοοργανωμένων χώρων και εγχειρημάτων, εκκενώσεις καταλήψεων, βίαιη καταστολή πορειών, συλλήψεις και βασανισμοί συντρόφων, απόδοση ανύπαρκτων κατηγοριών, με αποτέλεσμα δεκάδες διώξεις, εξοντωτικές χρηματικές εγγυήσεις, εκδικητικές προφυλακίσεις και καταδικαστικές αποφάσεις με σαθρό κατηγορητήριο εναντίων αγωνιστών. Αυτό γιατί οι Αναρχικοί και οι Αντιεξουσιαστές ανέκαθεν υπήρξαμε ο φορέας και εκφραστής των πιο ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών θέσεων αγώνα, που εκφράστηκαν διαχρονικά μέσω της πολύμορφης δράσης και του λόγου μας, στην κατεύθυνση της αντίστασης στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιχειρούν να επιβάλλουν Κράτος και Κεφάλαιο.

Αν νομίζετε ότι εκκενώνοντας τους χώρους μας ξεμπερδέψατε μαζί μας είστε βαθιά γελασμένοι. Οι καταλήψεις δεν είναι απλά τέσσερα ντουβάρια. Η σημασία των καταλήψεων και η σπουδαιότητα τους έγκειται στις ιδέες, στα προτάγματα και τις προτάσεις που συμπυκνώνουν και φιλοξενούν μέσα τους και στον τρόπο ζωής και αγώνα που προωθούν. Και αυτά με όσο μένος και αν προσπαθείτε δεν μπορείτε να τα καταστείλετε.

Οι καταλήψεις είναι οι ανάγκες, οι αντιλήψεις και οι προσωπικές και συλλογικές στοχεύσεις των ανθρώπων που τις λειτουργούν και τις διαχειρίζονται. Και εμείς είμαστε ακόμα εδώ, πιο δυνατοί και πιο πεισμωμένοι από ποτέ, ταγμένοι στην συνέχιση του πολύμορφου και συνεχούς αγώνα ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο.

Y.Γ.  Αν εκεί στο δημοτικό συμβούλιο 2 μέτρα τούβλο και μπόλικο μπετό είναι η άποψη που έχετε για την «ελευθερία», όταν επανακαταλάβουμε τους χώρους μας και τους καταστήσουμε και πάλι πραγματικά ελευθέρους, ξέρουμε πολύ καλά που θα σας βάλουμε και τα τούβλα και το μπετό. Έτσι για να νιώσετε «ελεύθεροι»…

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΑΣ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

Άνθη της Ερήμου του Πραγματικού

Πάτρα

Αύγουστος 2013

–

Επειδή όπως γράφτηκε στο άρθρο http://www.efsyn.gr/?p=92847 στήθηκε ένα μιντιακό ρατσιστικό ανθρωποκυνηγητό και ηρωοποίηση και πανηγυρισμός των δολοφόνων​​
​​
– Επειδή ακόμα δε ξέρουμε πόσα θύματα υπήρξαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και πόσοι κρατούμενοι τιμωρούνται παραδειγματικά​​
​​
– Επειδή η δολοφονία του Θανάση Καναούτη θα εξαφανιστεί από την δημοσιότητα όταν υπεραναλυθεί ο προσωπικός παράγοντας του “ατυχήματος” κατά τον συνηθισμένο τρόπο μεταφοράς των ευθυνών του κράτους στα όργανα του​​
​​
– Επειδή πολλοί περιμένουν κάποια/ες συλλογικότητες να πάρουν πρωτοβουλία και οι μέρες περνούν, το θέμα ξεχνιέται, και η κοινωνία αποδέχεται ολοένα και περισσότερο την συστηματική κρατική δολοφονία σαν μέσο υποταγής​​ των από τα κάτω​​
​​
– Επειδή τελευταία το αίμα κυλάει ολοένα και περισσότερο στο βωμό διάσωσης του Ευρώ και του τραπεζικού συστήματος και δεν είναι ούτε σταγόνα από αυτό των αφεντικών (αυτοκτονίες, σφαγμένοι μετανάστες, απελπισμένοι νέοι, κουρασμένοι γέροι, νεκροί στη δουλειά)​​
​​
– Επειδή το θέμα δεν μπορεί να έχει τοπικό χαρακτήρα αλλά γενικότερο του κλίματος που έχει καλλιεργήσει η διοίκηση των ΜΜΜ εδώ και 2-3 χρόνια, το κράτος, και τα αφεντικά, ενάντια στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας​​
​​
– Επειδή το θέμα είναι ταξικό και δύσκολα κουκουλώνεται σαν οτιδήποτε άλλο​​
​​
– Επειδή η κοινωνία συνηθίζει να περιμένει τους πατερούληδες των κομματικών μηχανισμών να μιλήσουν για αυτή​​
​​
– Επειδή δε μπορούμε πια να περιμένουμε σε απραξία μέχρι να καλέσει κάποιος κάπου κάτι​​
​​
– Κι επειδή “αυτοί” δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε “εμείς”​​
​​
Είπαμε πρωτοβουλιακά να καλέσουμε μια συνέλευση, παράλληλα με των συντρόφων στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, κλπ (μπράβο τους) το Σάββατο 24/8 στις 6:30μμ στο Πολυτεχνείο εισ. από Στουρνάρη, όπου να έχει αρχίσει και η συζήτηση μέχρι τις 7 το αργότερο (συνέπεια και αλληλοσεβασμός πάνω απ’ όλα) και να φέρουμε ολοκληρωμένες και ​συγκεκριμένες προτάσεις για κινήσεις, δράσεις, λόγο, κι ότι προκύψει.​​
​Συνέλευση Ενάντια στις δολοφονίες Κράτους & Αφεντικών