Αρχείο κατηγορίας αυτοοργανωση

Ελευθεροτυπία – enet: Παρόντες οι εργαζόμενοι – άφαντη η εργοδοσία

shm1Άφαντος και ανενόχλητος παραμένει ο διαχειριστής – ενοικιαστής του τίτλου της Ελευθεροτυπίας – enet.gr Χάρης Οικονομόπουλος. Παράλληλα αναμένεται η απόφαση της εκδίκασης των ασφαλιστικών μέτρων και η απόφαση της Επιθεώρησης Εργασίας.

Για μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι (δεδουλευμένα και Δώρο Χριστουγέννων), βιώνουν παράλληλα το πειρατικό λοκ άουτ, ενώ η τελευταία κατάσταση ενσήμων που στάλθηκε στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ ήταν το Δεκέμβριο του 2014.

Η εταιρεία ΤΡΙΤΗ ΟΨΗ του προέδρου του ελληνοβρεττανικού επιμελητηρίου Χ. Οικονομόπουλου, παραμένει ενεργή και ο ίδιος απολαμβάνει την «ασυλία» περιφρονώντας εργαζόμενους και θεσμικά πλαίσια.

Οι εργαζόμενοι παραμένουν μάχιμοι και προχωρούν στη σύσταση συνεταιριστικού σχήματος, που θα «τρέξει» την ιστοσελίδα τους http://www.enetpress.gr, συνεχίζοντας να δίνουν το παρόν στη μάχη της ενημέρωσης.

 

Αναδημοσίευση από ertopen

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ATTACK Παρασκευή 13.2 γραφεία ΣΜΤ, 19.00

comune12Την Παρασκευή 13.2 θα πραγματοποιηθεί η συνέλευση της ATTACK στα γραφεία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (Φωκίωνος 11, Ερμού Σύνταγμα). Στη συνέλευση μας θα συζητήσουμε και θα καταλήξουμε την πρόταση της ATTACK για πλαίσιο πάλης των εργαζόμενων στα προγράμματα ΟΑΕΔ ΕΣΠΑ. Πρόταση την οποία θέλουμε να συζητήσουμε και με άλλες εργατικές συλλογικότητες και σωματεία, ούτως ώστε να αναπτυχθεί ένα εργατικό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης με κορμό αυτό το δυναμικό. Θα σχεδιάσουμε τις πρώτες μας παρεμβάσεις στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας που ξεκινάνε αυτό το μήνα που αφορούν 50.000 ανέργους. Τέλος θα αποτιμήσουμε την παρουσία της ATTACK σε μια σειρά από εργατικές μάχες που δώθηκαν το προηγούμενο διάστημα (π.χ. QCS, ΑΒ Βασιλόπουλος κτλ)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13.2 γραφεία ΣΜΤ 19.00

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ATTACK ΔΕΥΤΕΡΑ 16.3 γραφεία ΣΜΤ, 19.00

Κάλεσμα σε παρέμβαση-μικροφωνική για το επίδομα ανεργίας στην Κυψέλη

Το Συντονιστικό για τη διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας καλεί σε παρέμβαση-μικροφωνική την Πέμπτη  12/03 και ώρα 18.00 στην πλατεία Αμερικής.

 

epid_anergias2

Κείμενο δρόμου του Θερσίτη με αφορμή τον αγώνα των εργαζομένων και των αλληλέγγυων στο ταχυφαγείο Gamato

[Κείμενο δρόμου του Θερσίτη με αφορμή τον αγώνα των εργαζομένων και των αλληλέγγυων στο ταχυφαγείο Gamato, τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα υπό το αριστερό κράτος έκτακτης ανάγκης και την λειτουργία υποκαταστήματος του κάτεργου Gamato στην οδό Πετρουπόλεως 28 στο Ίλιον. Το κείμενο αυτό μοιράζεται στις γειτονιές μας σε δρόμους και πλατείες.]

gamato_thersitis_2_2015

 

Gamato: το κάτεργο της γειτονιάς μας

 

Φλεβάρης 2015, και ενώ όλη η χώρα περιμένει «με κομμένη την ανάσα» τις εξελίξεις στη διαχείριση του κράτους έκτακτης ανάγκης, μέσα από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ εγχώριων και υπερεθνικών διευθυντηρίων, στις γειτονιές της δυτικής Αθήνας, η επέλαση των πολιτικών των τελευταίων χρόνων, εμφανίζεται σε πραγματικό πεδίο, στην πιο άγρια εκδοχή τους. Υποβάθμιση των στοιχειωδών υπηρεσιών πρόνοιας, καταστολή, φασιστικό δηλητήριο, ανεργία, περιθωριοποίηση, εργασιακός μεσαίωνας.

Στην λεωφόρο Πετρουπόλεως 28 λειτουργεί το ταχυφαγείο Gamato υπό την διεύθυνση του Ιωάννη Καλύβα. Το ίδιο κατάστημα λειτουργούσε στην περιοχή του Ζωγράφου. Όσοι από τους εργαζόμενους είναι ασφαλισμένοι, δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα για 12 ώρες την ημέρα και ασφαλίζονται για μόλις 3 τρίωρα, το ωρομίσθιο είναι 3,30 ευρώ χωρίς φυσικά προσαυξήσεις είτε για βραδινά είτε για αργίες και Κυριακές, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν οποιαδήποτε εκδούλευση τους ζητήσει το αφεντικό ανεξαρτήτως αντικειμένου, χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους μηχανάκια και χρεώνονται τη συντήρησή τους και ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν ακόμα και μετά από εργατικά ατυχήματα χωρίς φυσικά να αποζημιώνονται για τίποτα. Το πιο ευφάνταστο όμως είναι πως σε περίπτωση διαμαρτυρίας ή οποιασδήποτε αμφισβήτησης του αφεντικού απειλούνται με χρηματικό πρόστιμο, τραμπουκισμό και απόλυση.

Σε έναν «πολύπαθο» κλάδο όπως αυτός του επισιτισμού, όπου η ανασφάλιστη εργασία είναι κανόνας πολύ προτού γενικευτεί μέσω των μνημονίων σε όλο το εργασιακό φάσμα, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντισταθούν με συλλογικά μέσα. Μέσω της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, το πρωτοβάθμιο ομοιοεπαγγελματικό σωματείο για τους ντελιβαράδες/διανομείς καθώς και του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού προχώρησαν σε καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε μια συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων αποτελούμενη εκτός από τα σωματεία και από συνελεύσεις, καταλήψεις, ομάδες και πρωτοβουλίες κατοίκων από τις περιοχές όπου δραστηριοποιείται το εν λόγω κάτεργο, πραγματοποιώντας κινήσεις αντιπληροφόρησης και παρεμβάσεις εν μέσω απειλών από τον Ι.Καλύβα και τους μπράβους που επιστράτευσε για τη δήθεν προστασία του.

Η περίπτωση του Gamato δεν είναι παρά μία, από τις πολλές περιπτώσεις εργασιακού μεσαίωνα που η συνθήκη του κράτους έκτακτης ανάγκης, μεταξύ άλλων, έχει εγκαθιδρύσει. Η συρρίκνωση κάθε εργασιακού κεκτημένου έχει αφήσει τους εργαζόμενους/ες στο έλεος του κάθε τραμπούκου που βρήκε την ευκαιρία να βγάλει εύκολο χρήμα, πατώντας στην απελπισία, την ανάγκη και το φόβο. Τα τελευταία 5 χρόνια, ξεπεράστηκε κάθε πρόσχημα, σε τέτοιο βαθμό που να μνημονεύεται ένα «πριν» που όλα ήταν ρόδινα, και που οδηγεί σε αποδοχή οποιασδήποτε «αριστερής» διαχείρισης θα αφήσει να πέσουν 751 ψίχουλα από το μεγάλο φαγοπότι.

Η αποκατάσταση των δημοκρατικών προσχημάτων, η εναλλακτική διαχείριση και η αφομοίωση των ριζοσπαστικών προταγμάτων, δεν θα μας τραβήξουν από το πεδίο όπου διεξάγεται o πραγματικός αγώνας, από το δρόμο. Η έμπρακτη αλληλεγγύη στις γειτονιές και τους εργασιακούς χώρους αποτελεί το μόνο μας όπλο απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε και θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε.

 

Αντιστεκόμαστε συλλογικά, αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα

Κανένας μόνος του και καμία μόνη της ποτέ και πουθενά

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στο Gamato

 

 

[Για να κατεβάσετε το κείμενο σε αρχείο μορφής pdf πατήστε εδώ]

Ανοιχτή διάθεση προϊόντων ΒΙΟ.ΜΕ (Νάουσα)

10465242_612015582263560_6714633864473499708_o 10530653_612015715596880_4585251308850025104_o 10985412_612015852263533_4321448768538574937_oXθες Σάββατο 21/2 πραγματοποιήσαμε ως κοινωνικός χώρος ανοιχτή διάθεση προϊόντων της ΒΙΟ.ΜΕ στη κεντρική πλατεία της Νάουσας, προκειμένου να δείξουμε, έστω και στον ελάχιστο αυτό βαθμό, την αλληλεγγύη μας με τον αγώνα των εργαζομένων του κατειλημμένου εργοστασίου καθώς και να ενημερώσουμε όσο μπορούμε τη πόλη για το εγχείρημα που μόλις γιόρτασε τα 2 του χρόνια.

Ο πάγκος μας επίσης περιελάμβανε τη νέα κυκλοφορία του βιβλίου “Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής” από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες και τις εκδόσεις των Συναδέλφων, καθώς και το επίσης νέας κυκλοφορίας βιβλίο του Αλέξανδρου Κιουπκιολή “Για τα κοινά της ελευθερίας” από τις εκδόσεις Εξάρχεια.

Εμείς από την πλευρά μας, στηρίζουμε και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, αυτοδιεύθυνσης και συνεργατικότητας. Ελπίζουμε και επιδιώκουμε η χθεσινή μέρα να σηματοδοτήσει μία σειρά ημερών γεμάτες από αντίστοιχες δράσεις σε κάθε γωνιά της πόλης.

Στασιασμός στη γαλέρα του ΟΤΕ

Εμείς οι ενοικιαζόμενοι υπάλληλοι της εταιρείας OTEPLUS Α.Ε, υπάλληλοι στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ στις 17/2/2015 είχαμε εσωτερική ενημέρωση από την διευθύντρια προσωπικού του ΟΤΕ/DEUTCHE TELEKOM για τις νέες συμβάσεις όπου μας αναφέραν ότι είμαστε υποχρεωμένοι να παραιτηθούμε από την εργασία μας, ώστε να μας προσλάβει η εταιρεία EVALUE. Λόγω της αναταραχής που προκλήθηκε χθες, και σήμερα οι εργαζόμενοι απαίτησαν ενημέρωση και ουσιαστικά δεν δούλεψαν προχωρώντας σε λευκή απεργία.
 otenazi
Στο δουλεμπορικό κάτεργο της OTEPLUS υπάρχουν δυο κατηγορίες εργαζομένων, αυτοί με κάποια δικαιώματα και αυτοί με σχεδόν κανένα. Στη πρώτη κατηγορία οι υπάλληλοι θα λαμβάνουν τον ίδιο μισθό που δεν θα πηγάζει ως δικαίωμα βάση προσόντων, αλλά βάση ατομικής σύμβασης εργασίας στην οποία ο επιπλέον μισθός θα δίνεται ως “δώρο” από την επιχείρηση, ενώ στην άλλη κατηγορία οι εργαζόμενοι θα λάβουν τον μισθό με μια μικρή αύξηση και ατομική σύμβαση, όση έχει εξαγγείλει άλλωστε η παρούσα κυβέρνηση.
Και στις 2 κατηγορίες με την παραίτηση, χάνουν τα χρόνια προϋπηρεσίας. Ενώ είναι προφανές ότι ανά πάσα στιγμή άτομο που παραιτήθηκε και παίρνει ως “δώρο” το προηγούμενο επίδομα πτυχίου/γάμου κτλ μπορεί να το χάσει ανάλογα τα γούστα της εργοδοσίας.
Σήμερα στις 18/2 οι εργαζόμενοι στο κάτεργο της OTEPLUS για πρώτη φορά μετά από χρόνια συναντηθήκαμε σε κάτι που η εργοδοσία πήγε να το κάνει εορτή με “οικογένειες επιχειρήσεων” και άλλα hr τερτίπια, μιλήσαμε, τσακωθήκαμε, απελπιστήκαμε αλλά και πεισμώσαμε σφίξαμε τα χείλη και υποσχεθήκαμε να αγωνιστούμε για την εργασία με δικαιώματα.
Φυσικά δεν παρέλειψαν οι εργατοπατέρες της ΟΜΕΟΤΕ όπου κέρδισαν στα σημεία την εργοδοσία σε απειλές απόλυσης.Ειδικά ο γενικός γραμματέας της ΟΜΕ ΟΤΕ στέλεχος της ΔΑΚΕ ήταν πολύ καλός στο ρόλο του ως εκπρόσωπος της εργοδοσίας. Ενώ από ότι μαθαίνουμε η διευθύντρια προσωπικού ακύρωσε την μετάβαση της στην Θεσσαλονίκη για να “εξηγήσει” τα καλά της νέας σύμβασης.
Πέμπτη 19/2 στις 6 μ.μ έχουμε συνάντηση για τα οργανώσουμε την αντίδραση μας στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών (3ής Σεπτεμβρίου κ Μάρνης) στάση Βικτώρια με ΗΣΑΠ.
Κανείς δεν υπογράφει την παραίτηση του από τα δικαιώματα του. Κανείς μόνος του απέναντι στις άθλιες πρακτικές της πολυεθνικής ΟΤΕ/DEUTCHE TELEKOM οι οποίες ήδη άρχισαν με τα τηλέφωνα προϊσταμένων.
https://athens.indymedia.org/post/1539792/

Εργατική Ομοσπονδία Βάσης: αποτέλεσμα πολύχρονων διαδικασιών και προσυνεδριακός διάλογος

Λίγα λόγια για την  Εργατική Ομοσπονδία Βάσης

site: https://ergova.wordpress.com/

Με μέλη τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων & λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού (ΣΣΜ)  και τη Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών στα ΜΜΕ, η Εργατική Ομοσπονδία Βάσης είναι αποτέλεσμα πολύχρονων διαδικασιών της τακτικής συνέλευσης σωματείων βάσης, εργατικών συνελεύσεων, ομάδων και συλλογικοτήτων.

Η συνέλευση ξεκίνησε αρχικά με αφορμή τη διοργάνωση συγκεκριμένων δράσεων (π.χ. εργατική Πρωτομαγιά) και αργότερα έγινε φανερό ότι ήταν αναγκαία η από κοινού δράση πάνω στη βάση της αυτοοργάνωσης στους χώρους εργασίας, στη βάση των οριζόντιων δομών από τα κάτω και των συλλογικών διαδικασιών. Η ζύμωση με τους συναδέλφους, οι διαδικασίες συνελεύσεων βάσης, οι από κοινού αποφάσεις και η συμμετοχή όλων των εργαζομένων στη διαμόρφωση και την πραγματοποίηση δράσεων και διεκδικήσεων, είναι χαρακτηριστικά κοινά σε όλες τις συλλογικότητες που συμμετέχουν.

Η συνέλευση αυτή των σωματείων και συνελεύσεων, έχοντας πραγματοποιήσει κοινές δράσεις (παρεμβάσεις, κοινά μπλοκ σε απεργιακές πορείες, μοιράσματα) προσπαθεί να ανιχνεύσει κοινούς τόπους και τρόπους δράσης στο πεδίο των ταξικών αγώνων και ταυτόχρονα προσπαθεί να διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες που θα επιτρέψουν αυτός ο συντονισμός και η δικτύωση να πάνε ένα βήμα παραπέρα.Το βήμα παραπέρα για εμάς δεν είναι ένας απλός συντονισμός δράσεων αλλά η πραγματική αλληλεγγύη και οργάνωση στη βάση, όλων όσοι συμμετέχουμε σε εργατικούς αγώνες.

Η δημιουργία μιας εργατικής ομοσπονδίας είναι για μας βασικός στόχος στην πορεία των ταξικών αγώνων.Έτσι θα συμβάλουμε πληρέστερα και εμείς με τις δυνάμεις μας στην οργάνωση των ταξικών αγώνων από τα κάτω, στην αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και κάθε λογής εξουσία. Προχωράμε προτείνοντας ένα νέο δομικό μοντέλο, οριζόντιο και αντιιεραρχικό που προτίθεται να συνθέσει το μωσαϊκό των ακηδεμόνευτων εργατικών αντιστάσεων σε μια ομοσπονδία βάσης.

 

new-picture

Αυτοδιάλυση της συνέλευσης άνεργοι/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

ανεργοι-ανεργες στις γειτονιες

H συνέλευση “Ανεργοι/ες από τις γειτονιές της Αθήνας αποφάσισε στις 28/1/15 την αυτοδιάλυση της. Ευχαριστούμε θερμά όσες και όσους υποστήριξαν τη δράση μας  σε αυτά τα 3 χρόνια λειτουργίας μας

 

redblack small

Εμείς ως blog να θυμίσουμε ότι η συνέλευση των ανέργων από τις γειτονιές της Αθήνας είχε πραγματοποιήσει δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αυθαιρεσία των προγραμμάτων κοινωφελής εργασίας. ο αγώνας τους που έδωσαν μαζί με άλλες συλλογικότητες, συνέβαλλε σε σημαντικές αλλαγές στην τακτική των προγραμμάτων “ωφέλειας” που αποτυπώνονται και στην αναδίπλωση της τρίτης φάσης αυτών των προγραμμάτων για το 2015. 

Δικτύο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων: ανακοίνωση του προέδρου του ΟΑΣΘ για δωρεάν μετακινήσεις ανέργων στην πόλη


diktyo_logo_new3

Ένας χρόνος πέρασε από την πρώτη παρέμβασή μας στον ΟΑΣΘ όπου διεκδικήσαμε και πετύχαμε τις πρώτες διαγραφές προστίμων ανέργων. Από τότε ως σήμερα, με μηνιαίες παρεμβάσεις μας για διαγραφές προστίμων, με καμπάνιες ενημέρωσης ανέργων και επιβατικού κοινού, με πρωτοβουλίες για ευρύτερο συντονισμό φορέων ενάντια στις αυξήσεις του ΟΑΣΘ και στην φθίνουσα ποιότητα των μετακινήσεων της πόλης, με παραπάνω από 150 διαγεγραμμένα πρόστιμα ανέργων, δικαιωνόμαστε σήμερα από την ανακοίνωση του προέδρου του ΟΑΣΘ για δωρεάν μετακινήσεις ανέργων στην πόλη. Μια ακόμα νίκη του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων, μια ακόμη απόδειξη ότι οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι!

 

Εν αναμονή της επίσημης ανακοίνωσης του ΟΑΣΘ για τις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης ρύθμισης, δηλώνουμε ότι δεν εφησυχάζουμε. Από τη μία, τα χρήματα της επιδότησης προέρχονται από πρόγραμμα του ΕΣΠΑ με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Από την άλλη, δεν γνωρίζουμε ακόμη αν το μέτρο αυτό θα αφορά όλους τους ανέργους ή συγκεκριμένες κατηγορίες ανέργων και ποιες θα είναι γενικά οι προϋποθέσεις συμμετοχής στη ρύθμιση. Ως Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά μέχρι όλοι οι άνεργοι να μπορούν να μετακινούνται δωρεάν χωρίς εξαιρέσεις και ελεύθερες μετακινήσεις με ημερομηνία λήξης. Σας καλούμε την Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου, ώρα 12:00 σε παρέμβαση για τη διαγραφή προστίμων ανέργων και τη διεκδίκηση δωρεάν μετακινήσεων έξω από τα γραφεία του ΟΑΣΘ.

 

http://diktioanergwnthess.blogspot.gr/

Εργαζόμενοι/ες υπό πίεση: Μικρό αλμανάκ εργατικής εκμετάλλευσης στο χώρο του βιβλίου

Όπως λένε όμως και τα διάφορα νεοφιλελεύθερα τσιράκια των αφεντικών: «η κρίση γεννάει ευκαιρίες». Αυτό που δεν εξηγούν ωστόσο, είναι ότι αυτές οι «ευκαιρίες» δεν έρχονται από τον ουρανό αλλά οικοδομούνται πάνω σε στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση.

 

αρχείο λήψης

Ζώντας σε αυτή τη «νέο – Βικτωριανή» εποχή, νομίζεις πως τ’ αφεντικά θέλουν να σε κάνουν να πιστέψεις πως είναι μικροί Θεοί με αποκλειστικά δικαιώματα επί της άθλιας επιβίωσης που έχουν υποβάλλει στους υποτακτικούς τους, τους εργαζόμενους. Ειδικότερα όμως σε «χώρους» που τα αφεντικά πουλάνε και αγοράζουν «πνευματικά αγαθά – προϊόντα», η γκάμα των τρόπων εκμετάλλευσης αλλάζει ανάλογα με την θέση που έχει η κάθε επιχείρηση στον εκδοτικό χώρο και σχετικά με το πόσο αντιπροσωπεύει την υψηλή, τη μαζική, την οποιαδήποτε κουλτούρα.

Αυτοί οι τρόποι εκμετάλλευσης συνδέονται άμεσα και με το εκάστοτε «φαντασιακό» του εργοδότη για τον εαυτό του και την ευγενή τάξη του (ειδικά για τους εκδότες και βιβλιοπώλες, αυτό έχει και μία «αύρα» πνεύματος). Απαιτούν και επιβάλλουν διάφορα στυλ και «φόρμες» λειτουργικής (για αυτούς και τις επιχειρήσεις τους) συμπεριφοράς,  διάφορες νόρμες αξιολόγησης, ελέγχου και πειθάρχησης στο προσωπικό τους. Επίσης, καθορίζουν τις βασικές αρχές του ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων τους.

Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα όταν πρόκειται να περάσει κάποιος υποψήφιος  τον Γολγοθά των συνεντεύξεων και των κανιβαλικών τους αξιολογήσεων. Αυτή την εποχή της κρίσης λοιπόν, που είναι περισσότεροι οι άνεργοι οι οποίοι διαγκωνίζονται για μία κακοπληρωμένη θέση  με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας και με πολύ χαμηλούς τους γενικότερους όρους ύπαρξης τριγύρω μας, οι περισσότεροι εργαζόμενοι  προσπαθούν να κρατηθούν στην δουλειά τους με κάθε κόστος απέναντι στο αφεντικό και αρκετές υποχωρήσεις σχετικά με τις συλλογικές ταξικές διεκδικήσεις.

Οι εκδόσεις GUTENBERG που είναι γνωστές για το «επίπεδο» των επιλογών και το ακαδημαϊκό προφίλ τους, πρωτοτυπούν και σε αυτό το περιβάλλον της κρίσης. Ενώ οι υπόλοιποι εκδότες, για την επιλογή ενός εξωτερικού πωλητή θα τον εξουθενώσουν με συνεχόμενες συνεντεύξεις – εκθέσεις  μάνατζμεντ, μάρκετινγκ, ανθρωπο-διοίκησης κλπ, οι βαθύτατα πνευματώδεις αυτοί εκδότες/αρωγοί της πνευματικής ανάπτυξης του τόπου μας, βρήκαν κάποιον καλύτερο τρόπο για να αξιολογήσουν τους υποψήφιους  πωλητές τους. Να δίνουν λοιπόν αυτοί οι υποψήφιοι «λιγούρηδες»,  γραπτές εξετάσεις  με θέμα:

«Η συμβολή της ανάγνωσης του ποιοτικού βιβλίου στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας»…

…και τι να πει κάποιος εχέφρων για την κατάντια και την ακαδημαϊκή ξεφτίλα τους, που για να μπορέσει να δουλέψει κανείς άνεργος ως εξωτερικός πωλητής  «ποιοτικών βιβλίων» πρέπει να διαθέτει κρίση (εκτός φυσικά και των πτυχίων, του προφίλ και της προϋπηρεσίας) για τις δοσοληψίες κράτους και αφεντικών και τα σχετικά αποδεικτικά θεωρήματα για όλα όσα συνδέονται με την συνολικότερη μεθόδευση στην  κρατική και ιδιωτική εκπαίδευση, τις βιβλιοθήκες – μίζες, τις γενικότερες και ειδικότερες εκδόσεις  για τους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές  και τους διάφορους ειδικούς, μαζί και με τους γενικότερους  καταναλωτές τους. Για να μπορεί κάποιος να πουλάει σε βιβλιοπωλεία της Αθήνας και της επαρχίας, βιβλία των Πεσσόα, Νίτσε, Τ. Μαν, κ.α., μαζί με επιστημονικά συγγράμματα και βιβλία θα πρέπει να γνωρίζει, πως στην «ιστορία του μέλλοντός» του θα κρίνεται από το αφεντικό με τον τρόπο που θέλει αυτό.

Στον αντίποδα όμως της παραπάνω περίπτωσης των μεγάλων εκδοτών που εμπορεύονται υψηλή κουλτούρα, μεγάλες διασυνδέσεις κλπ,  βρίσκονται οι χειρότερες περιπτώσεις των κάθε λογής καταστημάτων bazaar βιβλίου (Ιανός, mega bazaar, nakas book bazaar, public, Ποθητός κλπ) που φυτρώνουν σαν μανιτάρια κάθε μέρα.

Όλοι αυτοί οι τύποι έχουν εκμεταλλευθεί πλήρως την κρίση που έριξε την τιμή του βιβλίου που (συνήθως) παρέχεται σαν απόθεμα στοκ και πουλάνε τρελά – με ποσοστά κέρδους πολύ μεγάλα. Για τους εργαζόμενους εδώ, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα αφού έχουν να αντιμετωπίσουν αυθαιρεσίες και υπερβολές αρκετά κραυγαλέες. Όπως συνεχόμενα τεστ αξιολόγησης για όλα τα υπερβολικά στα οποία καλούνται να είναι συνεπείς. Μιλάμε για τεστ στους υπολογιστές, στην εταιρική μορφή, στα προϊόντα και στον εταιρικό ανταγωνισμό, συνεχόμενα, απλήρωτα και εκτός ωραρίου. Επίσης η πλειοψηφία των εν λόγω εταιρειών επιβάλει ατομικές συμβάσεις εξαήμερης εργασίας και ελαστικών ωραρίων που δεν αναγνωρίζουν επιδόματα και προσαυξήσεις. Αλλά συνδυάζονται με εκβιαστικούς όρους που αφορούν τον τόπο εργασίας και ποινικές ρήτρες για τα «μυστικά» της εταιρείας. Φυσικά η  αμοιβή για όλα τα παραπάνω διαμορφώνεται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στα κατώτατα όρια της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ενώ υπάρχει και το σενάριο απουσίας σύμβασης ή μη δήλωσης ενός μέρους του μηνιαίου μισθού, με ότι αυτό συνεπάγεται.

‘Όσον  αφορά την διασφάλιση της  ευλαβικής  τήρησης  του ημερήσιου  πρωτοκόλλου εργασιών που επιβάλλεται από τους εργοδότες προς τους εργαζόμενους, έχουν επινοηθεί διάφοροι τρόποι (επόπτες, mystery shoppers, κάμερες, η ανάσα του αφεντικού) που όλοι όμως συγκλίνουν στο εξής: κάθε εργαζόμενος είναι επιτηρούμενος και υπεύθυνος να δίνει λόγο για οτιδήποτε θελήσει ο εργοδότης και οι σαδιστές μανατζεράδες σύμβουλοι του για την εύρυθμη –όπως την ορίζουν- λειτουργία της επιχείρησης τους. 

Το πρόβλημα εδώ, εντοπίζεται και στην γενικότερη στάση αρκετών εργαζομένων που έχουν αφομοιώσει – προσαρμόσει τον προσανατολισμό και την στάση ζωής  τους πάνω στους στόχους και  το  κέρδος του αφεντικού.Δηλαδή, π.χ. μπορεί να δουλεύουν ώρες παραπάνω απλήρωτα, εκβιάζοντας με την στάση τους και τους υπόλοιπους σε αυτήν την τακτική ή να καθαρίζουν τουαλέτες και να κάνουν γενική καθαριότητα, εξωτερικές δουλειές, ταμείο στο τέλος της βάρδιας και λογιστικές εργασίες καταγραφών οικονομικών στοιχείων, τιμολογίων κλπ, χωρίς  αυτά να προβλέπονται στη σύμβασή τους και φυσικά χωρίς να πληρώνονται. Αρκετοί από αυτούς, έχουν καταπιεί τους χειρότερους εργασιακούς όρους και τις συνθήκες σκληρής εντατικοποίησης στον ημερήσιο όγκο εργασιών κανονικά και με το χρονόμετρο, μαζί και με την απειλή της απόλυσης για κάθε άρνηση στις ακραίες απαιτήσεις των από πάνω.

Όπως λένε όμως και τα διάφορα νεοφιλελεύθερα τσιράκια των αφεντικών: «η κρίση γεννάει ευκαιρίες». Αυτό που δεν εξηγούν ωστόσο, είναι ότι αυτές οι «ευκαιρίες» δεν έρχονται από τον ουρανό αλλά οικοδομούνται πάνω σε στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση. Ο χώρος του ξενόγλωσσου βιβλίου είναι η πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση τα τελευταία χρόνια μέσα στον γενικό χώρο του βιβλίου. Η εισαγωγή και εμπορία ξενόγλωσσου βιβλίου μετατράπηκε σταδιακά στην Ελλάδα, από ολιγοπώλιο σε σχεδόν μονοπώλιο, με πρώην μεγάλες εταιρίες να κλείνουν (Ευσταθιάδης, Απόλλωνας) και πρώην μεσαίες (Τσιγαρίδας) να αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη επιχείρηση στον χώρο του βιβλίου τα τελευταία χρόνια, τον Τσιγαρίδα, επικρατούν ίσως οι χειρότερες εργασιακές συνθήκες στον χώρο αυτό.

Έτσι, ενώ υπογράφεις ατομική σύμβαση πενθήμερου – οκτάωρου, σου διατυπώνεται ξεκάθαρα από την αρχή ότι «εδώ δουλεύουμε καθημερινά εννιάωρο και δυο Σάββατα το μήνα». Αυτό το ωράριο βέβαια ισχύει για την υπόλοιπη περίοδο, καθώς στην εργασιακή ζούγκλα του σχολικού Σεπτέμβρη, όπου η αποθήκη στον Κολωνό δουλεύει για ένα σχεδόν μήνα σε 24ωρη βάση, κανείς δεν φεύγει πριν το δωδεκάωρο με τον μέσο όρο στις 14-15 ώρες  και φυσικά όλα τα σαββατοκύριακα.

Οι υπερωρίες (πάντα μετά το «συμφωνημένο» εννιάωρο, και στους διανομείς μετά το δεκάωρο!!!) δίνονται ‘’μαύρες’’ με ένα συγκεκριμένο ποσό μεταξύ 3-4 € την ώρα, ανάλογα την ειδικότητα και το αν είσαι μόνιμος ή εποχιακός, ανεξάρτητα αν τις κάνεις μέρα ή νύχτα, καθημερινές ή Κυριακές. Κι αν νομίζει κανείς ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν μόνο για έναν μήνα, και τον υπόλοιπο χρόνο τα πράγματα κυλούν ομαλά, είναι γελασμένος. Οι πιέσεις για υπερωρίες, στους μόνιμους πια, υπάρχουν όλο τον χρόνο, καθώς τα άτομα δεν είναι ποτέ αρκετά για τον όγκο δουλειάς που υπάρχει. Όσο για την πληρωμή των υπερωριών εκτός της σχολικής περιόδου του Σεπτέμβρη, η οικογένεια Τσιγαρίδα κάνει όπως λέει και η λαϊκή ρήση τον «κινέζο».

Όπως είναι αναμενόμενο, αυτή η εντατικοποιημένη εργασιακή συνθήκη δημιουργεί εργατικά ατυχήματα, κυρίως στους διανομείς, σπασμένα νεύρα και σώματα που δεν ξεκουράζονται ουσιαστικά ποτέ, ενώ πολλοί εποχιακοί και μη συνάδερφοι που δεν αντέχουν αυτή την ‘’ειδυλλιακή ατμόσφαιρα’’ παραιτούνται. Τέλος, ελάχιστες συμβάσεις μονίμων είναι αορίστου χρόνου, ώστε όλοι να βρίσκονται σε μια εργασιακή ομηρεία χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα.

 

 

Το θέμα μας δεν είναι όμως μόνο η καταγραφή αυτών που μας κάνουν οι εργοδότες. Σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν -αν ήθελαν- οι περισσότεροι εργαζόμενοι, να δημιουργηθούν μοριακές –στην αρχή – αρνήσεις, αντιστάσεις και αργότερα συλλογικές απαντήσεις και από τους άνεργους υποψήφιους και από τους ήδη εργαζόμενους (…). Αλλιώς δεν θα υπάρξει στο «ιστορικό μας μέλλον» εργασία που να μην έχει γίνει κόλαση…

 

   - Εργαζόμενοι/ες υπό πίεση
pressurized@espiv.net

https://athens.indymedia.org/post/1538944/

Μια προσπάθεια αποτίμησης του αγώνα στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου

αναδημοσίευση από σκυα.

 

Πριν μερικά χρόνια κάποιες απόπειρες απολύσεων σε ένα Κέντρο Υγείας (Κ.Υ.) λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη στέκονται αφορμή να ξεκινήσει ένας πολύχρονος αγώνας που καταφέρνει να θέσει στο κέντρο του το ζήτημα της υγείας μέσα από την δημιουργία μιας διαφορετικού τύπου σχέσης μεταξύ υγειονομικών και χρηστών υπηρεσιών υγείας. Ο αγώνας στο Ζαγκλιβέρι και στα γύρω χωριά, καταφέρνοντας να συνενώσει διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων του Κ.Υ. μαζί με κατοίκους της περιοχής ντόπιους και μετανάστες, αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους αγώνες στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, λόγω της ριζοσπαστικότητας και των αυτόνομων χαρακτηριστικών που έλαβε. Προκειμένου να κυκλοφορήσει η συγκεκριμένη κινητοποίηση συστάθηκε στην Αθήνα μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης με σκοπό να κάνει γνωστά τόσο τα περιεχόμενα, όσο και να συμβάλλει στην έμπρακτη στήριξή του. Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης διοργάνωσε τον Ιανουάριο του 2007 δημόσια εκδήλωση με τους πρωταγωνιστές αυτού του αγώνα, την οποία εξέδωσε λίγο καιρό μετά σε μορφή μπροσούρας, προτού παύσει την δράση της. Παρόλα αυτά, τα γενικότερα συμπεράσματα από αυτήν την εμπειρία έμειναν σε εκκρεμότητα. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες τότε στην πρωτοβουλία αυτή με την συλλογικότητα Νομάδες Αντιροής είχαμε αναλάβει να δημοσιεύσουμε ένα κείμενο συνολικής αποτίμησης πάνω τόσο στην σημασία του συγκεκριμένου αγώνα, όσο αναφορικά και με την εμπειρία εμπλοκής μας με την πρωτοβουλία αλληλεγγύης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβη αφού το κείμενο που είχε γραφτεί με σκοπό να έρθει προς συζήτηση ουδέποτε συζητήθηκε: η συλλογικότητα των Νομάδων έπαψε να υφίσταται μετά τον Δεκέμβρη του 2008 δίνοντας την θέση της στην δημιουργία της συνέλευσης που πήρε το όνομα για την κυκλοφορία των αγώνων. Το παρακάτω (εσωτερικό) κείμενο που γράφτηκε στις αρχές του 2009, αν και σε αρχικό στάδιο, έθετε κάποιες κατευθύνσεις που καθόρισαν μια στάση απέναντι σε επόμενους αγώνες και κινήσεις ανάλογης μορφής, πάνω σε ζητήματα που επανέρχονται και που μοιάζουν σήμερα αυτονόητα ή δεδομένα. Ένας αγώνας που έστω κι αν δείχνει μακρινός χρονικά, παραμένει κοντινός πρακτικά.

(Επιμέλεια: F.G.A.)

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΖΑΓΚΛΙΒΕΡΙ

Μετά την συμμετοχή μας στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης για τον αγώνα των κατοίκων και των υγειονομικών στο Ζαγκλιβέρι, θεωρήσαμε ότι έπρεπε να αποτιμήσουμε αυτή μας την εμπειρία, να βγάλουμε όποια πολιτικά συμπεράσματα ήταν δυνατόν και να τα καταγράψουμε για χρήση μελλοντική. Έχουμε σκοπό να το κάνουμε αυτό σε κάθε αγώνα που συμμετέχουμε με σκοπό να μένει σαν κριτική αποτίμηση που θα μας βοηθά να αντλήσουμε διδάγματα για μελλοντικές παρεμβάσεις και για να μπορούμε την πείρα μας να την μοιραζόμαστε και να την συζητάμε και με άλλους.

Α) Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΖΑΓΚΛΙΒΕΡΙ

Συζητώντας πάνω στα αίτια του αγώνα θελήσαμε καταρχήν να δούμε τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον έκαναν ιδιαίτερο και που, συν τοις άλλοις, τράβηξαν και μας κοντά του.

Σε αυτά συγκαταλέγεται, καταρχήν, η κινητοποίηση για αρκετούς μήνες των κατοίκων από τα χωριά της περιοχής που μέσα από επιτροπές που έφτιαξαν, χωρίς την διαμεσολάβηση των συνήθων τοπικών παραγόντων, διεκδίκησαν μαχητικά τα αιτήματά τους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι οι επιτροπές δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που δεν είχαν καμία προηγούμενη ενασχόληση με τα κοινά, άνθρωποι δηλαδή χωρίς ιδιαίτερη πολιτική, ή και, κινηματική πείρα, γυναίκες αγροτικών περιοχών και ηλικιωμένοι, ως επί το πλείστον. Μια ομάδα ευάλωτη δηλαδή με την πρώτη ματιά και σχετικά “κλειστή” από ευρύτερα ερεθίσματα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που είναι ενδιαφέρον, όσο και προκλητικό σε επίπεδο ανάλυσης, ήταν η συνάντηση των εργαζόμενων στο κέντρο υγείας, με τους αποδέκτες των υπηρεσιών υγείας. Δηλαδή, από την μια εκείνων που υπόκεινται στην εργασιακή εκμετάλλευση και από την άλλη εκείνων που έχουν ανάγκη την εργασία των πρώτων για να επιβιώσουν. Είναι δηλαδή το δίπολο εργαζόμενου-πελάτη μόνο που τώρα οι τροχιές δεν είναι σύγκρουσης, αλλά αλληλεγγύης. Ο αγώνας στο Ζαγκλιβέρι είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που απέτυχε η παρέμβαση της εξουσίας του κεφαλαίου που σκοπό έχει πάντα να πολώνει αυτή τη σχέση ώστε να εμφανίζει ξένους τους μεν στους δε, να τους διαχωρίζει και τέλος να τους αντιπαραθέτει, μέσα στην αγορά σαν πωλητές υπηρεσιών-καταναλωτές και αντίστοιχα στην πολιτική σφαίρα σαν δημοσίους υπαλλήλους-πολίτες. Ακριβώς επειδή στις σύγχρονες συνθήκες έκρηξης του τριτογενή τομέα, σε πολλούς αγώνες ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πόλωση αυτής της σχέσης γι’ αυτό είναι σημαντικό να εντοπίσουμε τους λόγους που στην συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε την αξιοποίησή της προς όφελος του ανταγωνισμού.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο του αγώνα ήταν ότι έγινε γύρω από το ζήτημα της υγείας. Και αυτό όχι μόνο γιατί σπανίζουν σήμερα οι αγώνες με αιτήματα μη οικονομικά, αλλά και γιατί το ζήτημα της υγείας είναι εκ των πραγμάτων ένα “δύσκολο” ζήτημα. Ένα ζήτημα που εμπλέκει τεράστια συμφέροντα, που εμφανίζονται στους αποδέκτες της περίθαλψης, άλλοτε με τη μορφή της επιστημονικής αυθεντίας, άλλοτε με την μορφή του οικονομικού εκβιασμού, άλλοτε με την μορφή του μονοπωλίου του ελεγχόμενου από την κεντρική εξουσία. Είναι δύσκολο λοιπόν να αρθρώσεις λόγο ανταγωνιστικό ότι εξαρτάται απ’ αυτό η υγεία σου και των δικών σου ανθρώπων.

Αυτά θα χαρακτηρίζαμε σαν πολύ ιδιαίτερα στοιχεία του αγώνα γύρω απ’ το κέντρο υγείας, αλλά παράλληλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ξεκίνησε από μια συλλογικότητα που θέλησε να θέσει το ζήτημα της οργάνωσης στους χώρους δουλειάς αδιαμεσολάβητα και μακριά από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Έχουμε δηλαδή ουσιαστικά δύο αγώνες που διεξάγονται παράλληλα και αλληλοτροφοδοτούνται: ένας των εργαζομένων και ένας των κατοίκων, ο καθένας με τις δικές του οργανωτικές δομές που όμως συντονίζονται. Και αυτό το λέμε γιατί οι κινητοποιήσεις αφορούσαν πολλά ζητήματα και συνεχίζονται μάλιστα μέχρι σήμερα.

Εκτιμώντας λοιπόν την σημασία αυτού του αγώνα ερχόμαστε στο γιατί κρίνουμε ότι ξεκίνησε. Το ότι υπήρχαν τα προβλήματα που υπήρχαν στην περιοχή ασφαλώς ήταν η βάση που συσπείρωσε τους κατοίκους. Αυτό όμως που έχει σημασία από κινηματική σκοπιά είναι τα ιδιαίτερα στοιχεία που υπήρξαν και έκαναν δυνατό αυτό τον αγώνα σε αντίθεση με περιπτώσεις που και πάλι υπάρχουν χίλιες αιτίες, αλλά τίποτα συλλογικό δεν γίνεται. Οι αγώνες σαν κοινωνικά γεγονότα δεν υπάγονται ασφαλώς σε οποιαδήποτε απλοϊκή νομοτέλεια. Μπορούμε πάντοτε όμως να ψηλαφούμε παράγοντες καθοριστικούς, στάσεις υποκειμένων σημαντικές, επιλογές που πήγαν μπροστά τα πράγματα και κοινωνικοϊστορικές συνθήκες που λειτούργησαν προς όφελος του αγώνα.

Σε σχέση μ’ αυτό, λοιπόν, σίγουρα σημαντικό ρόλο έπαιξε η στάση των δύο συντρόφων που λειτούργησαν σαν αρχικός πυρήνας για την συσπείρωση, των εργαζομένων στο κέντρο υγείας αρχικά και στην συνέχεια με την όλη στάση τους κατάφεραν σε κρίσιμες καμπές του αγώνα να βοηθήσουν προς την ανάπτυξή του και την ποιοτική του βελτίωση. Έχει τεράστια σημασία να εντοπίσουμε ακριβώς τους τρόπους με τους οποίους έγινε αυτό, δεδομένου του, στην καλύτερη περίπτωση, ατυχούς τρόπου που συνηθίζουν τα πολιτικά υποκείμενα να παρεμβαίνουν στους κοινωνικούς αγώνες, προσπαθώντας στην καλύτερη περίπτωση να εξάγουν πολιτικές μεθόδους και στάσεις που μπορεί να έχουν κάποια αξία μόνο στα πλαίσια πολιτικών δράσεων –για να μην αναφερθούμε βέβαια στις περιπτώσεις που επιχειρείται το καπέλωμα των αγώνων προς όφελος πολιτικών επιδιώξεων.

Αντίθετα, στο Ζαγκλιβέρι οι σύντροφοι επέλεξαν καταρχήν τον δύσκολο δρόμο του να λειτουργήσουν συλλογικά, για ζητήματα που τους αφορούσαν και τους ίδιους, βλέποντας έτσι τους γύρω τους στην πράξη ως ίσους και όχι με τον αέρα εκείνου που “σαν ανώτερος άνθρωπος” έρχεται να ενδιαφερθεί για ζητήματα που τον ίδιο δεν τον επηρεάζουν, αλλά παρόλα αυτά κινητοποιείται “για το καλό των άλλων”. Πατώντας σε σχέσεις που είχαν αναπτυχθεί σε βάθος χρόνου, είχαν χτιστεί μέρα-την-μέρα, στιγμή την στιγμή, σχέσεις καθημερινής αλληλοεκτίμησης και σεβασμού. Παρεμβαίνοντας όχι σαν ειδήμονες ή “ιδεολογικά καθαροί” ή σαν οι “προχωρημένοι” της ιστορίας, ξεκαθαρίζοντας την θέση τους κάθε φορά, αλλά σεβόμενοι και την εκάστοτε θέση του κόσμου που συμμετείχε, αναγνωρίζοντας τελικά πως η κινηματικές διαδικασίες πλάθουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα και οι πειραματισμοί σ’ αυτό το επίπεδο ούτε καταστρέφουν τις διαδικασίες ούτε τις “λερώνουν”, αλλά αντίθετα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξή τους.

Εκεί θα πρέπει να εντοπίσουμε την ιδιαιτερότητα που έκανε δυνατό το ξεκίνημα των κινητοποιήσεων.

Αν η αρχή όμως είναι το ήμισυ του παντός θα πρέπει τώρα να μας απασχολήσει, τι ήταν το άλλο μισό που οδήγησε στην μεγέθυνση των συλλογικοτήτων, στην επέκταση του αγώνα και στην νικηφόρα έκβασή του, τουλάχιστον σε ότι αφορά στο πρώτο κεντρικό αίτημα που ήταν η μη απόλυση των γιατρών, δεδομένου ότι όπως προείπαμε οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τι στάθηκε εμπόδιο στην παραπέρα μεγέθυνση του αγώνα, αφού για να έχουμε μια χρήσιμη κινηματικά εικόνα θα πρέπει να σκεφτόμαστε και τα μεν και τα δε.

Εκείνο που τροφοδότησε ασφαλώς τις διαδικασίες ήταν από την μια οι άθλιες συνθήκες εργασίας που σε μας είναι γνωστές συνήθως από την επαφή μας με το σύστημα υγείας σαν ασθενείς και από την άλλη οι προβληματικές συνθήκες περίθαλψης που μας είναι για τους ίδιους λόγους δυστυχώς, επίσης γνωστές. Αυτές οι συνθήκες τροφοδότησαν τον αγώνα, αυτές καθόρισαν την σύσταση των αγωνιζόμενων υποκειμένων, αυτές έθεσαν και τα όρια του.

Εκτός από τους εργαζόμενους στο κέντρο υγείας, που κινητοποιήθηκαν μέσω της «Σύσκεψης εργαζομένων» και που αποτελούνταν από άνδρες και γυναίκες διαφόρων ειδικοτήτων και κοινωνικών προφίλ, στις επιτροπές κατοίκων η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες με παιδιά, οι συγγενείς τους και ηλικιωμένοι. Εκείνοι δηλαδή ακριβώς που έχουν περισσότερο ανάγκη τις υπηρεσίες υγείας. Αλλά και αυτό είναι το προκλητικό για κάθε γραμμική ανάγνωση, που είναι επίσης εξαιρετικά ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και σε μειονεκτική θέση σε ένα περιβάλλον όπως αυτό της επαρχίας, τουλάχιστον όσον αφορά τις γυναίκες.

Από την άλλη, απουσιάζουν από τον αγώνα οι νέοι παρ’ ότι λόγω θέσης θα είχαν μεγαλύτερη ευχέρεια κινητοποίησης. Και εδώ φαίνεται πως υπάρχει και ένα όριο του αγώνα. Ότι δηλαδή μη καταφέρνοντας να ανοιχτεί στις μικρότερες ηλικίες, που είναι και οι πιο παραγωγικές και δραστήριες, δεν κατάφερε να πάει ακόμα παραπέρα και να γίνει αφορμή για ευρύτερες κινητοποιήσεις, αφού μην ξεχνάμε κάθε αγώνας διαμορφώνει σχέσεις και στάσεις που επηρεάζουν ευρύτερα το περιβάλλον που πραγματοποιείται και πάνε πολύ πιο μακριά από τους άμεσους στόχους που τίθενται. Γι’ αυτό και, παρεμπιπτόντως, η κινητοποίηση των γυναικών τις περιοχής, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις συνθήκες της επαρχίας, δεν θα πρέπει να βλέπουμε ότι έπαιξε απλά το ρόλο του μέσου για την κατάκτηση της νίκης, αλλά και της διαδικασίας σπασίματος των συντηρητικών σχέσεων που υπήρχαν και δημιουργίας νέων πιο προοδευτικών. Διαδικασία που όσο ο αγώνας συνεχιζόταν, βάθαινε και έτσι εξηγείται ο πολλαπλασιασμός των αιτημάτων με το καιρό και η ποικιλομορφία τους.

Ένα άλλο στοιχείο που θεωρούμε ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα και θετικά και αρνητικά ήταν η έλλειψη πείρας των αγωνιζόμενων υποκειμένων. Αυτό, σίγουρα, στάθηκε αρκετές φορές εμπόδιο στην διάρκεια του αγώνα για προφανείς λόγους. Ήταν όμως και θετικό τελικά γιατί βοήθησε να διεξαχθεί ο αγώνας χωρίς τις στρεβλώσεις που εμφανίζονται συχνά σε κινητοποιήσεις που παρεμβαίνουν αγωνιστές με ισχυρές πολιτικές απόψεις.

Τέλος, ένα σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξη των κινητοποιήσεων ήταν ότι ο αγώνας διεξήχθη σε ένα σύμπλεγμα επαρχιακών κοινοτήτων, αρκετά μακριά δηλαδή από την μητρόπολη. Αυτό τον περιόρισε κατά πολύ και ως προς το ότι βρισκόταν μακριά από συστάδες αγωνιστών που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν –αν και πάλι μπαίνει το ζήτημα ότι θα μπορούσαν και να τον βλάψουν–, αλλά κυρίως μακριά από τους μαζικούς κοινωνικούς χώρους των μεγάλων πόλεων, στους οποίους θα μπορούσαν να αναζητηθούν σύμμαχοι.

Αυτή η απόσταση από τις μεγάλες πόλεις και ο κίνδυνος της απομόνωσης του αγώνα ήταν που έκανε και απαραίτητη την ύπαρξη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης.

Β) Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης ήταν το αποτέλεσμα της αυθόρμητης πρότασης από κάποιους συντρόφους, κατά την διάρκεια ενημέρωσης που πραγματοποιούσαν οι δύο σύντροφοι της «Σύσκεψης» σε ανοιχτή εκδήλωση. Δεν ήταν λοιπόν προσχεδιασμένη ενέργεια και δεν είχε γι’ αυτό τον λόγο κάποιο ιδιαίτερο σκεπτικό από πίσω, πέραν εκείνου που υποδήλωνε το όνομά της. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε όμως ότι για μερίδα αριστεριστών -κάποιοι απ’ τους οποίους συμμετείχαν στην πρωτοβουλία- είναι συνήθης πρακτική η δημιουργία επιτροπών αλληλεγγύης για διάφορα θέματα και επομένως η παραπάνω άποψη περί έλλειψης ιδιαίτερου σχεδίου γύρω απ’ το τι θα έκανε η πρωτοβουλία αφορά μάλλον τον υπόλοιπο κόσμο, μεταξύ των οποίων και τα μέλη της ομάδας μας που συμμετείχαν.

Το βέβαιο όμως είναι ότι δεν ήταν προσχεδιασμένη ενέργεια και γι’ αυτό ο κόσμος που την απάρτιζε ήταν εξαρχής ετερόκλητος τόσο πολιτικά όσο και από πλευράς κινήτρων ανάμιξής του στην πρωτοβουλία. Υπήρχαν, καταρχήν, οι φίλοι και παλιοί σύντροφοι των δύο συντρόφων της σύσκεψης, που κινητοποιήθηκαν αρχικά εξαιτίας της φιλικής σχέσης και του προσωπικού ενδιαφέροντος, υπήρχαν κάποιοι αριστεριστές και κάποιοι αναρχικοί που είδαν την πρωτοβουλία μέσα στα κλασικά, θα λέγαμε, πλαίσια αλληλεγγύης και τέλος τα μέλη των νομάδων που κινητοποιηθήκαμε με κίνητρο τον ιδιαίτερο ριζοσπαστισμό που εμφάνισε ο αγώνας.

Τα διαφορετικά κίνητρα που έφεραν τον κόσμο στην πρωτοβουλία οδήγησαν γρήγορα και σε διαφορετικές αντιλήψεις γύρω απ’ τους συγκεκριμένους στόχους που θα έπρεπε να έχει. Από την μια, εκείνοι που είχαν προσωπικές σχέσεις με τους συντρόφους, οι αριστεριστές και οι αναρχικοί έβλεπαν την πρωτοβουλία σαν ένα ακόμα μέσο για την επίτευξη των αιτημάτων που είχε θέσει ο αγώνας στο Ζαγκλιβέρι και έβλεπαν τον ίδιο τον αγώνα σαν συνέχεια των αγώνων που δίνονται γενικά στο χώρο της υγείας (δηλ. απεργίες, συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας από συνδικαλιστές του κλάδου κτλ.). Από την άλλη, τα μέλη της ομάδας μας κυρίως και κάποιοι σύντροφοι ατομικά, χωρίς να έχουμε προσωπικές σχέσεις με τους συντρόφους απ’ την Θεσσαλονίκη στην πλειοψηφία μας και, έχοντας ήδη προβληματισμούς από τον τρόπο που έχουμε δει να λειτουργούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στο παρελθόν, θεωρούσαμε ότι καλύτερες υπηρεσίες στους αγωνιζόμενους του Ζαγκλιβεριου, αλλά και συνολικά στον ανταγωνισμό θα προσφέρονταν με την διερεύνηση του αγώνα, με την ανάδειξη των νέων στοιχείων που έφερνε (δηλαδή του αδιαμεσολάβητου χαρακτήρα του, της συνάντησης διαφόρων κοινωνικών υποκειμένων, της ριζοσπαστικότητας κτλ.) και την όσο γινόταν πιο πλατιά προπαγάνδιση γύρω από αυτά, με λίγα λόγια την κυκλοφορία του. Ενώ δηλαδή οι πρώτοι θεωρούσαν ότι στόχος μας θα έπρεπε να είναι η διακίνηση ψηφισμάτων σε συνδικαλιστές, το μάζεμα υπογραφών, η χρήση των μήντια για να προκληθεί ντόρος γύρω απ’ το θέμα και έτσι να ασκηθεί πίεση στους διοικούντες για την ικανοποίηση των αιτημάτων, εμείς θεωρούσαμε ότι έπρεπε πρώτα να επεξεργαστούμε τα δεδομένα του αγώνα και στην συνέχεια να βρούμε τρόπους προώθησής του στους άμεσα ενδιαφερόμενους θεωρώντας ότι η καλύτερη εξέλιξη θα ήταν η δημιουργία με αφορμή τις κινητοποιήσεις στο Ζαγκλιβέρι και άλλων εστιών αντίστασης. Ενώ δηλαδή οι μεν έβλεπαν εργαλειακά την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι έπρεπε κυρίως να διεκπεραιώνει, οι δε θεωρούσαμε ότι η πρωτοβουλία θα έπρεπε να είναι μια πλήρης διαδικασία που να συναντιέται τακτικά, να επεξεργάζεται τα ζητήματα που άπτονται του αντικειμένου της και να βάλει στόχους δράσης για την διεύρυνση του αγώνα και στην Αθήνα.

Αυτή η διάσταση σημάδεψε όλη την πορεία της πρωτοβουλίας, οδήγησε σε αποχωρήσεις και τριβές και κορυφώθηκε κατά την προετοιμασία της μοναδικής δημόσιας εκδήλωσης που οργάνωσε η πρωτοβουλία. Για να μην απαριθμήσουμε περιττές λεπτομέρειες θα πούμε μόνο ότι ενώ η άποψη των πρώτων ήταν ότι χρειαζόμαστε μια εκδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, που να απευθύνεται σε αγωνιστές και συνδικαλιστές, με προσκεκλημένους γνωστούς συνδικαλιστές του χώρου της υγείας, που να έχει σαν αντικείμενο την παρουσίαση των προβλημάτων της και να επικεντρώνει στις διώξεις που ασκούνταν στην σύσκεψη, η δεύτερη άποψη ήθελε εξαρχής μια διαφορετική εκδήλωση που να προσπαθεί να βάλει το ζήτημα του αγώνα στους άμεσα ενδιαφερόμενους δηλαδή σε υγειονομικούς και ασθενείς κατά βάση, που να μην θυματοποιεί τους αγωνιστές, αλλά αντίθετα να δείχνει τα σημεία της δύναμής τους, και αυτό για να προβληματίσει γύρω απ’ το περιεχόμενο του αγώνα. Γι’ αυτό και προτάθηκε η εκδήλωση να γίνει στο αμφιθέατρο της κατειλημμένης ιατρικής, γι’ αυτό υπήρξε η επιμονή τον κύριο και μοναδικό λόγο στην εκδήλωση να τον έχουν οι αγωνιζόμενοι, δηλαδή μέλη των επιτροπών κατοίκων και μέλη της σύσκεψης, γι’ αυτό και δόθηκε τόση σημασία απ’ την πλευρά μας στη προπαγάνδισή της.

Η αντίθεση που δημιουργήθηκε οδήγησε ουσιαστικά και στην διάλυση της πρωτοβουλίας. Η παραπάνω περιοδολόγηση δεν γίνεται όμως για να δείξουμε πόσο καλοί ήμασταν εμείς μέσα στην πρωτοβουλία, αλλά για να φανούν οι λόγοι που καταλήξαμε σήμερα στα συγκεκριμένα συμπεράσματα, τα οποία είναι:

Πρώτον ότι τα λάθη μας ήταν αποτέλεσμα και του ότι ήμασταν -οι Νομάδες- μια νέα διαδικασία, που μπήκε χωρίς προετοιμασία στην πρωτοβουλία. Μέσα όμως από την εμπειρία μας αυτή μας προέκυψε το πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα της κυκλοφορίας των αγώνων. Αποφασίσαμε λοιπόν ότι θα πρέπει να το επεξεργαστούμε πιο συγκεκριμένα και πιο συστηματικά, τι εννοούμε με αυτό και πώς επιτυγχάνεται.

Δεύτερον, ότι τα ζητήματα διαφορετικών αντιλήψεων που υπήρχαν δεν ήταν απλά δευτερεύοντα ζητήματα πάνω στα οποία διαφωνούσαμε επιδεικνύοντας σχολαστικισμό, αλλά ουσιαστικά ζητήματα που καθόρισαν την επιτυχία του εγχειρήματος. Η επιτυχία της εκδήλωσης στην οποία συνεισφέραμε στον μεγαλύτερο βαθμό αυτό αποδεικνύει. Αν είχαμε υπάρξει διαλλακτικοί σήμερα δεν θα υπήρχε το ντοκουμέντο της εκδήλωσης που αποτελεί χρήσιμο εργαλείο αγώνα με τις καταγραφές που περιέχει, αλλά ένα απονευρωμένο κείμενο κριτικής στο υπουργείο υγείας.

Τρίτον, ότι η προσπάθειά μας να λειτουργήσουμε συναινετικά στα πλαίσια της πρωτοβουλίας με σκοπό να διατηρηθεί η πολυσυλλεκτικότητα της πέρα από ιδεολογικοπολιτικές καθαρότητες, που ούτως ή άλλως αντιπαθούμε, αποδείχθηκε μάλλον προβληματική. Αυτό όχι όμως γιατί ήταν κακή σαν πολυσυλλεκτικότητα, αλλά γιατί δεν ήταν τέτοια. Γιατί με λίγα λόγια ήταν η συνάντηση αγωνιστών του α/α χώρου και όχι μια τυχαία συνάντηση αλληλέγγυων με κριτήρια ταξικά ή κοινωνικά. Έτσι το παρελθόν του καθενός βάραινε στις πράξεις του περισσότερο απ’ την λογική του. Καταλήγουμε επομένως ότι σε άλλες περιπτώσεις θα είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί σε σχέση με τις συμπράξεις που επιλέγουμε.

Τέταρτον, αποτιμώντας συνολικά την εμπλοκή μας στην πρωτοβουλία, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε θεωρούμε πως ήταν θετική. Και γιατί μας επέτρεψε να δούμε από πιο κοντά τον αγώνα και να γνωρίσουμε καλύτερα τα ίδια τα υποκείμενά του, προμηθεύοντάς μας εξαιρετικά σημαντικές εμπειρίες αγώνα, αλλά και γιατί αναγνωρίζουμε πως ήταν μια προσπάθεια που βοήθησε και τον ίδιο τον αγώνα, κυρίως ηθικά, αφού κατάφερε σε κρίσιμες στιγμές να στείλει το μήνυμα στους ίδιους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους ότι δεν είναι μόνοι, να τους ενθαρρύνει. Και επομένως παρότι ήταν εξαιρετικά επίπονη, δεν ήταν μια χωρίς νόημα προσπάθεια.

Νομάδες Αντιροής

Σχετικές δημοσιεύσεις