Κάλεσμα του Συλλόγου μας στην Γενική Απεργία [Πεμπτη 27/11, 10.30πμ, Πολυτεχνείο] και στη Γενική Συνέλευσή μας [Κυριακή 30/11, 11πμ]
[το ακόλουθο κείμενο σε pdf για εκτύπωση και μοίρασμα στους χώρους δουλειάς μας]
Γενική Απεργία :: Πέμπτη 27 Νοέμβρη 2014
Μία ακόμα επετειακή απεργία, μια άσφαιρη ντουφεκιά ή μια ακόμα αφορμή για μια ακόμα πραγματική μάχη στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης ταξικής μας πάλης, την οποία δίνουμε καθημερινά και την οποία καλούμαστε να δυναμώσουμε;
Δεν είναι η πρώτη φορά που στεκόμαστε με κάποια αμηχανία μετά από την εξαγγελία μιας απεργίας της ΓΣΕΕ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία χωρίς πραγματική σχέση με τους εργαζόμενους, χωρίς διάθεση πραγματικής σύγκρουσης και σχέδιο κλιμάκωσης των αγώνων, εξαγγέλει την καθιερωμένη απεργία για τον προϋπολογισμό. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έχοντας αποδεχθεί τα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, της εθνικής ανάπτυξης, της κερδοφορίας, ουσιαστικά υπηρέτησαν τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών, εκτόνωσαν και υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα πραγματικού αγώνα.
Αυτή, πράγματι, είναι η μία πλευρά του νομίσματος…
Η άλλη πλευρά είναι ότι όσο δεν έχει ανάγκη η γραφειοκρατία τους απεργιακούς αγώνες, τόσο τους έχουμε εμείς… Και μάλιστα, μιας που δεν έχουμε την προσδοκία ή την αυταπάτη ότι κάποιοι άλλοι θα αγωνιστούν για τα δίκια και τις ανάγκες μας, εμείς είμαστε και αυτοί που έχουν και το χρέος να τους οργανώσουμε και να διεξάγουμε τους αγώνες αυτούς. Γιατί η έξοδος από την εργασιακή ζούγκλα στην οποία ζούμε, δεν θα έρθει απλώς με κυβερνητικές αλλαγές, με συν/πλην 180 βουλευτικές έδρες. Ήδη με τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επαληθεύεται και πάλι το παλιό σύνθημα: όταν τα βρίσκουν στο κτίριο της Βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς…
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι για τα αφεντικά η συμμετοχή στην απεργία είναι καρφί στο μάτι τους…
Η απεργία έχει ως αφορμή την κατάθεση και ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού. Γίνεται σε μια περίοδο που η «μαγική εικόνα» της δήθεν ανάπτυξης και του success story καταρρέει, αφού τρόικα και κυβέρνηση ομολογούν ότι τα μνημόνια θα συνεχιστούν. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι ζούμε σε συνθήκες πρωτοφανούς για τα μεταπολεμικά δεδομένα οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Την ίδια στιγμή προετοιμάζονται κι άλλα μέτρα «μνημονιακού» τύπου, τα οποία, για επικοινωνιακούς λόγους, βαφτίζονται «ενισχυμένη γραμμή προληπτικής χρηματοδοτικής στήριξης». Η σημερινή μνημονιακή συγκυβέρνηση ετοιμάζεται στην πραγματικότητα να βαθύνει και να μονιμοποιήσει τη σκληρή λιτότητα τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να πληρώνονται οι τόκοι του δημόσιου χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους-δανειστές. Κι αυτό όταν ήδη στα μνημονιακά χρόνια έχουμε 1,5 εκατομμύριο άνεργους, εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους «εργαζόμενους», ραγδαία αυξανόμενη μετανάστευση, φτωχοποιημένο το 60% της κοινωνίας μας. Όταν το μερίδιο των αμοιβών εργαζόμενων κι αυτοαπασχολούμενων έχει δραματικά μειωθεί στο ΑΕΠ σε σχέση με το ουσιαστικά άτρωτο μερίδιο των εσόδων για το κεφάλαιο (η αναλογία ανάμεσα στα δύο από 1:0,6 έφθασε ήδη μέσα σε 6 χρόνια το 1:0,9 σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ).
Θέλουν λοιπόν να προσθέσουν κι άλλα «συστατικά» στο μείγμα της συμφοράς των εργαζόμενων:
– θέλουν να ρίξουν νέο τσεκούρι στο ασφαλιστικό με αύξηση των ορίων ηλικίας, να ισοπεδώσουν ολοκληρωτικά τα ταμεία (κι άλλη κλοπή στα αποθεματικά που έχουν απομείνει), να εξαφανίσουν τις επικουρικές συντάξεις, ενώ στις κύριες θα δώσουν κρατική εγγύηση μόνο για τα 360 ευρώ.
– θέλουν να απελευθερώσουν τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, να προχωρήσουν σε νέες απολύσεις-διαθεσιμότητες στο δημόσιο, να ισοπεδώσουν εντελώς τους μισθούς (πρόσφατα ανέτρεψαν με τροπολογία ακόμη και απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που είχε εν μέρει αποκαταστήσει τη μνημονιακά καταργημένη δυνατότητα των συνδικάτων για προσφυγή στη διαιτησία).
– θέλουν να υπονομεύσουν τα βασικά εργατικά και συνδικαλιστικά δικαώματα, όπως το δικαίωμα στην απεργία μέσω της επαναφοράς του εργοδοτικού λοκ-άουτ, να διευκολύνουν τις διώξεις εργαζομένων, συνδικαλιστών και πολιτών που διεκδικούν τα δίκια τους, να υπονομεύσουν την ανεξάρτητη λειτουργία των συνδικάτων, ενώ μερικά παπαγαλάκια φτάνουν να μιλάνε ακόμη και για κατάργηση των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων – ουσιαστικά επάνοδο στη δουλοκτητική κοινωνία…
– θέλουν να επιβάλλουν νέους φόρους και χαράτσια, να προχωρήσουν σε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και δημόσιων αγαθών στην ιδιωτική εκμετάλλευση, σε κατασχέσεις σπιτιών, ενώ καταδικάζουν την παιδεία, την υγεία, και όποια ίχνη κοινωνικού κράτους είχαν απομείνει, την ίδια στιγμή που χαρίζονται αμέτρητα δις στο κεφάλαιο.
Όλα αυτά τα μέτρα δεν σκοπεύουν στη δήθεν «σωτηρία της χώρας». Παίρνονται για να εξασφαλιστούν τόσο οι διεθνείς δανειστές όσο και τα κέρδη του εγχώριου κεφαλαίου που απαιτούν μεγάλη μείωση του εργατικού κόστους για να αντισταθμίσουν τις απώλειες των κερδών τους λόγω της ύφεσης. Για να εξασφαλιστεί η επιβίωση των τραπεζιτών, που επιβιώνουν μόνο χάρις σε κολοσσιαίες ενισχύσεις που τους εξασφαλίζουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, φεσώνοντας τους εργαζόμενους με το εξωπραγματικό δημόσιο χρέος. Είναι πια φανερό σε όλους ότι τα μέτρα της Τρόικας έχουν υποβολέα τους καπιταλιστές (ΣΕΒ κι Ένωση Τραπεζών, σε πλήρη σύμπνοια με τους μηχανισμούς των ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ). Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η τελευταία παρέμβαση ΣΕΒ και μεγαλοξενοδόχων στο Συμβούλιο της Επικρατείας υπέρ του ανοίγματος των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο.
Δεν πάει λοιπόν παρακάτω… είναι ανάγκη να διεκδικήσουμε άμεσα…
– να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και να αναιρεθούν όλες οι περικοπές που επιβλήθηκαν από τον Γενάρη του 2010 με κεντρική αιχμή την υπογραφή νέας κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας
– να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα όλων των απλήρωτων συναδέλφων μας
– να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και να υπάρχει καταβολή του σε όλους τους άνεργους συναδέλφους μας για όσο διάστημα βρίσκονται εκτός δουλειάς
– να μειωθεί ο χρόνος εργασίας, να καταργηθούν όλες οι μορφές ελαστικής απασχόλησης, να μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης για να βρουν δουλειά οι άνεργοι συνάδελφοί μας
– να καταργηθούν οι νόμοι που απελευθέρωσαν τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή
– να μην περάσουν οι περικοπές, η φοροληστεία, τα χαράτσια, οι πλειστηριασμοί, η καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος, οι κατασχέσεις, ο ΕΝΦΙΑ.
– να σταματήσει η βία και αυταρχισμός των κρατικών μηχανισμών ενάντια στο εργατικό κίνημα και τους κοινωνικούς αγωνιστές.
Η πάλη γι’ αυτά τα αιτήματα δεν είναι υπόθεση κάποιων εκπροσώπων-εργατοπατέρων, δεν μπορεί να «ανατεθεί» σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Χωρίς ένα ταξικό, μαχητικό, εργατικό κίνημα δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση της θέσης μας, πραγματική αλλαγή στα δικαιώματα του κόσμου της δουλειάς. Κι αυτό το εργατικό κίνημα πρέπει να το συγκροτήσουμε όλοι μας. Στη σημερινή δύσκολη εποχή, της σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας, το εργατικό κίνημα, για να υπάρξει ως τέτοιο, είναι καταδικασμένο να οργανώνεται και να μάχεται διαμορφώνοντας ευνοϊκούς για τους αγώνες μας όρους. Κι αυτό προϋποθέτει την καταδίκη της προηγούμενης κυριαρχούσας κατάστασης του εργοδοτικού, γραφειοκρατικού συνδικαλισμού που ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Προϋποθέτει την αντίθεση με τα συμφέροντα των αφεντικών και των πολιτικών που τα υπηρετούν, τη χειραφέτηση των εργαζόμενων και όχι την υποταγή και το γλείψιμο (φαινόμενα που δυστυχώς βιώνουμε τον τελευταίο καιρό σε επιχειρήσεις του κλάδου μας). Προϋποθέτει την προσπάθεια (την οποία και ως Σωματείο εδώ και πολλά χρόνια επιδιώκουμε) να υπάρξει ένα δυναμικό, ταξικό, εργατικό κίνημα που θα στηρίζεται στην από τα κάτω οργάνωση των εργαζόμενων στους χώρους της δουλειάς, στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις αρχές της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και του μαζικού και συντονισμένου αγώνα.
Ας δώσουμε όλοι μας τα αναγκαία δείγματα γραφής…
– Όλοι στην απεργία την Πέμπτη 27/11 και στη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο στις 10.30πμ για να διαδηλώσουμε στους δρόμους της Αθήνας
– Όλοι στη Γενική Συνέλευση την Κυριακή 30/11 στις 11πμ στα γραφεία του Συλλόγου μας για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τη δράση μας ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα που μας έχουν επιβάλει και τα νέα μέτρα που προωθούν, ενάντια στο περαιτέρω χτύπημα της δυνατότητάς μας ως εργαζόμενοι για συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com
Την Παρασκευή 09/01 θα πραγματοποιηθεί τελικά η τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας για το ζήτημα των ακραίων εργοδοτικών αυθαιρεσιών της ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ απέναντι σε συναδέλφισσα. Η συναδέλφισσα ήταν απλήρωτη από τον Ιούνιο (οφειλές από εργοδοσία και από το ΙΚΑ), για υπερωρίες και εργασία τα Σάββατα, δώρα Χριστουγέννων (2013 και 2014) και Πάσχα, επιδόματα, υπόλοιπο αδείας και δεν της έχουν καλύψει εργατικό ατύχημα, ενώ έχει δεχτεί υβριστική συμπεριφορά, σεξιστικές διακρίσεις, απειλές και εκβιασμούς σχετιζόμενους με την εγκυμοσύνη της. Η τριμερής συνάντηση είχε οριστεί για τις 21/11 και έπειτα για τις 22/12 αλλά είχε πάρει και τις δύο φορές αναβολή λόγω της αποχής του Δικηγορικού Συλλόγου, η οποία όμως πλέον έχει λήξει.
