Το τελευταίο δίμηνο, μετά και τις πρώτες συγκεκριμένες αναφορές για επανεξέταση από την κυβέρνηση της νομοθεσίας για τα ωράρια των φαρμακείων, η αντιπαράθεση γύρω από το ωράριο έχει ανάψει για τα καλά. Και για μια ακόμη φορά στον κλάδο, οι εργαζόμενοι επιχειρείται να αξιοποιηθούν στον εσωτερικό ανταγωνισμό των διαφορετικών μπλοκ συμφερόντων που συγκροτούνται ανάμεσα στους εργοδότες τους, δημιουργώντας συνθήκες που η αποκάλυψη και η προσπάθεια αντιμετώπισής τους αποκτά γενικότερη αξία.
Από τη μια μεριά, το τμήμα εκείνο των φαρμακοποιών που πόνταρε στις δυνατότητες συγκεντροποίησης στον κλάδο και επένδυσε στις νέες συνθήκες για να κερδίσει στον ανταγωνισμό, υπερασπίζεται τα κεκτημένα του σε θεσμικό επίπεδο χρησιμοποιώντας ευθέως τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του σαν ανθρώπινη ασπίδα. Προαναγγέλουν κύμα μαζικών απολύσεων αν αλλάξουν τα δεδομένα και μάλιστα εμφανίζονται ως υπερασπιστές των θέσεων εργασίας στα φαρμακεία, λες και οι απολύσεις που επικαλούνται θα είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, κάτι σαν θεομηνία, και όχι επιλογή και απόφαση των ίδιων για τη διαφύλαξη της κερδοφορίας τους. Προχώρησαν μάλιστα, σε μια κίνηση αντίστοιχης μεθοδολογίας με την αξιοποίηση των μεταλλωρύχων από την EldoradoGold, στη σύνταξη κειμένου υπογραφών «των εργαζόμενων» που βάζει τους ίδιους τους εργαζόμενούς τους να ανακοινώνουν ακριβώς αυτό: την αναγκαία και αυτονόητη απόλυσή τους σε περίπτωση αλλαγής του ωραρίου και μια έκκληση για διαφύλαξη των όρων κερδοφορίας των αφεντικών τους.
Από την άλλη μεριά, οι μικροί επιχειρηματίες του κλάδου διεκδικούν την ολική επαναφορά στο πλαίσιο προστασίας και κρατικής χρηματοδότησης της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας όπως αυτό είχε διαμορφωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Σε αυτό το πλαίσιο η ανεργία και οι απολύσεις είναι και πάλι κεντρικό χαρτί, με την ίδια περίπου μεθοδολογία: Το μικρό φαρμακείο «αναγκάζεται να απολύσει» γιατί δεν αντέχει τον ανταγωνισμό. Και πάλι αντικειμενικές και καθαγιασμένες οι απολύσεις, και πάλι οι δουλειές των εργαζομένων σε ομηρία για τη διεκδίκηση ευνοϊκότερων όρων για τους εργοδότες τους.
Και από τις δυο πλευρές, παρά τις δακρύβρεχτες φιλεργατικές κορώνες που εξαπολύουν πάνω από τα αντικρουόμενα businessplans, δεν μπορεί προφανώς να ακουστεί λέξη για ό,τι πραγματικά έχει να κάνει με τις ανάγκες των εργαζόμενων στον κλάδο. Για την άρνηση υπογραφής κλαδικής σύμβασης από την μεριά των εργοδοτών και τους μισθούς νεόπτωχου που αυτό σημαίνει για τους εργαζόμενους. Για το όργιο με τα εξαντλητικά και υπερελαστικά ωράρια και το πώς αυτό πραγματικά κόβει θέσεις εργασίας βάζοντας τον κάθε εργαζόμενο να δουλεύει για δύο. Για τις απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες και τη μη καταβολή δεδουλευμένων που έχει πάρει μαζικές διαστάσεις. Ούτε βέβαια μπορεί να ακουστεί λέξη για το τί σημαίνει τελικά η υγεία και το φάρμακο ειδικότερα να γίνεται αντικείμενο επιχειρηματικής δραστηριότητας, μεγάλων ή μικρών επιχειρηματιών. Για την «επιστημονική γοητεία» δηλαδή της μεγαλύτερης έκπτωσης στη χονδρική ή των καλύτερων εταιρικών χορηγιών σε συνέδρια και ταξίδια, για την υπέρογκη επιβάρυνση των ασθενών ακόμη και για τα στοιχειώδη κλπ.
Το ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα κάποιοι που μπορούν, δικαιούνται και οφείλουν να απαντήσουν με διαφορετικό τρόπο σε όλα αυτά προκύπτει εύκολα και είναι προφανώς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο του φαρμάκου και ειδικότερα στα φαρμακεία. Η κατάσταση της ιδαίτερα ισχνής οργάνωσης των εργαζόμενων στα φαρμακεία είναι ακριβώς αυτό που επιτρέπει την ηγεμονία της αντίληψης περί ταύτισης συμφερόντων με την εργοδοσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περίοδο κρίσης, δηλαδή απλά την σταδιακή εξαθλίωσή. Αντίστροφα, η ανεξάρτητη από τους εργοδότες οργάνωσή είναι ακριβώς αυτό που μπορεί καί να διαμορφώσει απαντήσεις που να αναιρούν τα «αυτονόητα» της εργοδοτικής επιχειρηματολογίας καί να υπερασπιστεί στην πράξη τα εργατικά συμφέροντα στον κλάδο.
Να αναδείξει πρώτα απ’ όλα το ότι οι «αναγκαίες» απολύσεις, μαζί με τις περικοπές στους μισθούς και την επιβολή απλήρωτης δουλειάς, είναι ανθρωποθυσία για την προστασία των κερδών των εργοδοτών και μπορούν και πρέπει να αποτραπούν με συλλογικούς όρους. Να ξεκαθαρίσει ότι το ποιος θα επικρατήσει στον ανταγωνισμό των μικρών και μεγάλων φαρμακείων, των πολυκαταστημάτων καλλυντικών και όποιου άλλου μπει στο παιχνίδι της διανομής του φαρμάκου και του παραφαρμάκου δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα των εργαζόμενων, δεν θα τους μοιράσει τα κέρδη του, δεν θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας αλλά αντίθετα θα τις περιορίσει με τα ελαστικά ωράρια και τις εξαντλητικές απλήρωτες υπερωρίες. Να αντιμετωπίσει το θέμα του ωραρίου όχι από τη σκοπιά της «δυναμικής του κλάδου» ή του επιχειρηματικού ανταγωνισμού αλλά ως ζήτημα που αφορά τους όρους ζωής των εργαζόμενων. Και άρα να παλέψει για την πλήρη κατάργηση του διευρυμένου για να ανατρέψει το καθεστώς της εξαντλητικής δουλειάς και του εξαήμερου, κόντρα και στην κυβέρνηση που προσανατολίζεται στο 40+8 μονιμοποιώντας την δουλειά τα Σάββατα.
Στον κλάδο ήδη εμφανίζονται δυνάμεις που μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά σε μια τέτοια προσπάθεια. Η διαδικασία συγκρότησης του Πανελλήνιου Σωματείου Φαρμακευτικών, Ιατροτεχνολογικών και Συναφών Επαγγελμάτων, είναι ελπιδοφόρα και θα κριθεί άλλωστε ακριβώς στο εγχείρημα της οργάνωσης των εργαζόμενων που βρίσκονται εκτός εργατικού συνδικαλισμού, στη δημιουργία δηλαδή δυνάμεων για το ταξικό εργατικό κίνημα.
Στα τέλη του Γενάρη είχε προηγηθεί καταγγελία από την εργαζόμενη για τις φραστικές απειλές και βιαιοπραγία από τον διευθύνοντα σύμβουλο της. Η γυναίκα απευθύνθηκε στο εργατικό κέντρο, το οποίο την συνόδεψε στην δουλειά της και μίλησε με το αρχιαφεντικό προκειμένου να μην επαναληφθούν ξανά τέτοια περιστατικά (καθαρά για τα μάτια του κόσμου. Να σημειωθεί κιολας ότι δεν δίνουν το όνομα της εταρίας).
Αφού λοιπόν το αρχιαφεντικό εξέφρασε (τυπικά) την διαφωνία του με τη στάση του διευθύνοντα προς τη γυναίκα, αυτή ξαναγύρισε στη δουλειά της. Παρόλα αυτά, μέσα στο πάσχα ο ίδιος που την χτυπούσε, υπογράφει την απόλυση της. Τέτοια περιστατικά καταπίεσης συμβαίνουν καθημερινά στον εργασιακό μεσσαίωνα του ιδιωτικού τομέα. Είναι στο χέρι μας να μην υπάρξουν άλλα.
ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΤΗ/ΕΡΓΑΤΡΙΑ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Καταγγελία του ΕΚΗ για Ξυλοδαρμό Εργαζόμενης από Εργοδότη
Ξυλοδαρμός Εργαζόμενης από Εργοδότη
Άλλο ένα δυσάρεστο περιστατικό εις βάρος εργαζόμενης στην πόλη μας φαίνεται να διαδραματίζεται, με βάση όχι μόνο τους ισχυρισμούς και τις καταγγελίες της ίδιας αλλά και στελεχών της επιχείρησης !
Η εργαζόμενη εργάζεται σε ανώνυμη εταιρία που εδρεύει στο κέντρο του Ηρακλείου και τον τελευταίο καιρό δεχόταν φραστικές επιθέσεις από το Διευθύνων Σύμβουλο της επιχείρησης, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες της, την περασμένη εβδομάδα προχώρησε και σε βιαιοπραγίες.
Να σημειωθεί ότι τις παραπάνω καταγγελίες οι οποίες έγιναν στον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ συνάδελφο Στέλιο Βοργιά τις επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρος της Α.Ε. ο οποίος μάλιστα στηρίζει την εργαζόμενη, καταδικάζει το περιστατικό και το αποδίδει σε «ξέσπασμα» του συνεταίρου του λόγο των δικών τους διαφορών.
Παρόντες στο περιστατικό ήταν οι συνάδελφοι της παθούσας που χάρη στην παρέμβαση τους γλίτωσε από τα χειρότερα.
Η εργαζόμενη ήδη έχει προχωρήσει σε μήνυση ενώ αναμένεται και το πόρισμα του ιατροδικαστή για τις σωματικές βλάβες που υπέστη.
Παρά το γεγονός ότι είναι τρομοκρατημένη από το παραπάνω περιστατικό ανησυχεί να μην χάσει την δουλεία της, αφού είναι η μοναδική εργαζόμενη στην οικογένεια της.
Το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου καταδικάζει το παραπάνω περιστατικό, το οποίο για άλλη μία φορά αποδεικνύει τις άθλιες εργασιακές σχέσεις της Εργαζόμενης Ελληνίδας. Όπως τόνισε ο Γεν. Γραμματέας, το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου όχι μόνο δεν θα επιτρέψει την επανάληψη τέτοιων συμπεριφορών αλλά ζητάει και την παραδειγματική τιμωρία του εν λόγο εργοδότη από τη στιγμή που θα αποφανθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη . Την πρώτη ημέρα επιστροφής της εργαζόμενης στην δουλεία της μετά από την πολυήμερη αναρρωτική άδεια λόγω των σοβαρών σωματικών βλαβών που υπέστη, θα συνοδεύεται από τον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ συνάδελφο Στέλιο Βοργιά.
Μαζική ήταν η αντιφασιστική συγκέντρωση που κάλεσαν πολλά εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, με αφορμή την έναρξη της δίκης της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χ.Α. στις 20 Απρίλη.
Επίσης, ξυπνώντας από τον λήθαργό της, τετράωρη παναττική στάση εργασίας είχε προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.
Οι νεοναζί επιτέθηκαν σε τρεις φίλους του Παύλου Φύσσα, μάρτυρες στη δίκη. Σημειώνουμε ότι παρά τις φωνές που ζητούσαν αναβολή, η πίεση που ασκήθηκε από τη μαζικές αντιφασιστικές συγκεντρώσεις συντέλεσε στο να ξεκινήσει κανονικά η δίκη που όμως διεκόπη για αστείους δικονομικούς λόγους και θα συνεχιστεί στις 7 Μάη.
Ένα ακόμα θύμα ανάμεσα στα πολλά στον βωμό του κέρδους των αφεντικών. Θύμα της νέας εργοδοτικής δολοφονίας, ένας μετανάστης αλιεργάτης ο οποίος τραυματίστηκε στο κεφάλι το πρωί της Δευτέρας 13 Απρίλη, κατά τη διάρκεια εργασιών μέσα στο αλιευτικό σκάφος «ΛΙΒΕΡΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΙΙ, το οποίο ήταν αραγμένο στην Παλιά Σκάλα Λιμένα Κεραμωτής. Ο άτυχος αλιεργάτης μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Κέντρο Υγείας Χρυσούπολης, όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Εκδήλωση με θέμα «Η προστασία υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς – Τα καθήκοντα των σωματείων» θα πραγματοποιήσουν σωματεία και συνδικάτα, την Τρίτη 21 Απρίλη στις 18.30, στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας.
Νέο περιστατικό απόλυσης οροθετικού εργαζομένου επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα των διακρίσεων που υφίστανται στον εργασιακό τομέα οι άνθρωποι που ζουν με ΗΙV. Ο εργαζόμενος που εργαζόταν για δέκα και πλέον χρόνια σε εταιρεία, απολύθηκε όταν στο χαρτί της αναρρωτικής του άδειας αναγραφόταν η νόσος του. Αμέσως η εργοδοσία τον απέλυσε χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία. Ο εργαζόμενος έχει καταφύγει στη δικαιοσύνη για την παράνομη απόλυσή του και στο πλευρό του στέκεται έμπρακτα ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή».
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Θεσσαλονίκης σε ανακοίνωσή της για τα γεγονότα στις Σκουριές, τονίζει ότι «οι [εργαζόμενοι της εταιρείας] λειτουργούν ως τσιράκια των αφεντικών τους αρνούμενοι την ταξική τους θέση, που πρέπει πάντα να βρίσκεται ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργατικής δύναμης και στους καταστροφείς της ίδιας μας της ζωής» και συνεχίζει επισημαίνοντας ότι «Ο αναρχοσυνδικαλισμός που ως εργαζόμενοι έχουμε επιλέξει να εφαρμόζουμε διατρανώνει πως η εργασία συνοδεύεται από μια ηθική για το σύνολο της ζωής μας και πως οι εργατικές διεκδικήσεις δεν είναι ξεκομμένες από τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Ως εργαζόμενοι ξέρουμε τον ταξικό μας εχθρό, ξέρουμε πως απέναντι μας έχουμε τα αφεντικά (μικρά ή μεγάλα), έχουμε τα τσιράκια τους (έμμισθα ή εθελοντικά) καθώς και τους υπερασπιστές τους (κυβερνήσεις και αστυνομίες).»
Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, συμμετείχε στη συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 16/4, 6μμ, στα Προπύλαια.
Φυσικά την ίδια ημέρα πραγματοποιήθηκε και η συγκέντρωση των ΜΑΤαλλωρύχων της Χαλκιδικής. Ένας «εργατικός» αγώνας που είχε και χορηγούς, καθώς οι εργαζόμενοι κατέβηκαν με μισθωμένα από την εργοδοσία λεωφορεία στην Αθήνα. Επιπλέον είχαν την πρωτόγνωρη αμέριστη συμπαράσταση και κάλυψη από τα καθεστωτικά ΜΜΕ… μήπως συνέβαλλε σε αυτό ο Μπόμπολας; Επιπλέον ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν το «Δεν είμαστε φονιάδες, ούτε αναρχικοί, αλλά μεταλλωρύχοι απ’ τη Χαλκιδική». Όποιος σχολιασμός είναι περιττός.
Τα ναυτεργατικά σωματεία που μάχονται ενάντια στην απλήρωτη εργασία, απαιτούν την απόσυρση του σχετικού προσχεδίου νόμου, καθώς αντί να ρυθμίζει τα συμφέροντα των ναυτεργατών, ουσιαστικά διευκολύνει το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Η εταιρεία «Linguaphone» που συνεργάζεται με το Υπουργείο Εσωτερικών προάγει τις ελαστικές μορφές εργασίας και αρνείται να καταβάλει δεδουλευμένες αποδοχές σε τρεις πρώην εργαζόμενους της. Οι εργαζόμενοι με την στήριξη και του ΣΜΕΔ και άλλων συλλόγων κατήγγειλαν το γεγονός στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενώ στις 3 του μήνα πραγματοποίησαν και παρέμβαση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της εργοδοσίας.
Απίστευτος εμπαιγμός της εργοδοσίας Grecolio Γενικό Εμπόριο Τροφίμων ΕΠΕ στη Λευκάδα. Η εργοδοσία έχει αφήσει απλήρωτους τους εργαζόμενους εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, με αποτέλεσμα επτά από αυτούς να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας και καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Όταν οι εργαζόμενοι πήγαν στον ΟΑΕΔ για να πάρουν το επίδομα της επίσχεσης που δικαιούνται, πληροφορήθηκαν ότι η εργοδοσία δήλωσε στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ότι έχουν αποχωρήσει οικειοθελώς! Οι εργαζόμενοι παρά το ότι έχουν νόμιμο δικαίωμα βρίσκονται αντιμέτωποι με την ιταμή μεθόδευση της εργοδοσίας και την αντεργατική λειτουργία του κράτους.
Μετά τη λήξη της μετενέργειας της ΣΣΕ στον ΟΑΣΘ, ήρθαν οι μειώσεις μισθών. Η Διοίκηση του ΟΑΣΘ μονομερώς προχώρησε σε μείωση των μισθών κατά 7,5% και μάλιστα χωρίς να υπάρξει αντίλογος από τους εργαζόμενους, καθώς στην κρίσιμη συνεδρίαση δεν υπήρχε εκπρόσωπος λόγω λήξης της θητείας του!
Η Αγωνιστική Δράση Συμβασιούχων STAGE, καταγγέλλει τον εμπαιγμό εργαζομένου που έχει μάλιστα δικαιωθεί από την αστική δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα το Μονομελές Πρωτοδικείο με απόφασή του δικαίωσε συμβασιούχο που απασχολήθηκε μέσω προγράμματος Stage στο Δήμο Αιγαλέω, θεωρώντας πως ο Δήμος ήταν ο πραγματικός της εργοδότης, αντί του ΟΑΕΔ. Όμως ο συριζαίος δήμαρχος της πόλης ασκεί έφεση στην απόφαση και μάλιστα με εγκυκλίους του Μητσοτάκη και του Μιχελάκη.
Προειδοποιητική στάση εργασίας από τους εργαζόμενους στο Εθνικό Θέατρο την Τετάρτη 22 Απρίλη. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν μεταξύ άλλων την τήρηση όσων προβλέπονται από την ΣΣΕ που ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ε.Θ. θεωρεί «προνόμια», την τήρηση των αποφάσεων της Επιθεώρησης Εργασίας, αλλά και την παύση της συνδικαλιστικής δίωξης του προέδρου του Σωματείου.
Νίκη απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία στον Ασπρόπυργο. Η εργοδοσία αρνήθηκε να δώσει την προβλεπόμενη αποζημίωση όταν απέλυσε εργαζόμενο, με την βεβαιότητα ότι αυτός θα σκύψει το κεφάλι. Ο εργαζόμενος όμως με τη βοήθεια αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων της περιοχής, δεν υπέκυψε στις πιέσεις της εργοδοσίας, και αντιστάθηκε διεκδικώντας τα εργασιακά του δικαιώματα. Αποτέλεσμα ήταν η δικαίωση του εργαζομένου και την αναδίπλωση του εργοδότη που κατέβαλλε όχι μόνο αποζημίωση αλλά και επιδόματα.
Αντίθετα, οι τέσσερις εργαζόμενοι της εργολαβικής SKYCOM των ΕΛΤΑ, μετά την πρώτη τους δικαίωση που αναγνώριζε παράνομη και εκδικητική την απόλυσή τους λόγω της συνδικαλιστικής τους δράσης, βρέθηκαν με μια αδικαιολόγητη και αντεργατική απόφαση του εφετείου που αποδέχεται τις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τον αγώνα τους προσφεύγοντας στον Άρειο Πάγο, παρά το γεγονός πως η ιστορία τραβάει χρόνια, με τους ίδιους άνεργους και εξαντλημένους. Η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην Ταχυμεταφορά – Ταχυδρόμηση στέκεται αλληλέγγυα στον αγώνα τους, αλλά και σε κάθε εργατικό αγώνα, καλώντας σε συζήτηση στις 22 Απρίλη για τα ζητήματα του κλάδου και την οργάνωση των εργαζομένων.
Η 15η Απριλίου ήταν ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης στην κινητοποίηση των Αμερικανών εργαζομένων στα McDonalds και σε άλλες εταιρείες ταχυεστίασης, εμπορίου και υπηρεσίες, στον αγώνα τους για διεκδίκηση της αύξησης του ωρομισθίου, συνδικαλιστικές ελευθερίες, και βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε και στην Ελλάδα την ίδια ημέρα στα McDonalds στο Σύνταγμα από το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής και άλλους συνδικαλιστές.
Τρίτη παρέμβαση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στις 14/4 στο μεζεδοπωλείο “το κουτουρούκι” στα Χανιά, από αλληλέγγυους και τους 5 εργαζόμενους που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους και την επιστροφή τους στην εργασία. Μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια, κολλήθηκαν αφίσες για την διάδοση του αγώνα των εργαζόμενων. Κάποιοι από τους πελάτες στάθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων αποχωρώντας από το κατάστημα.
Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού στέκεται αλληλέγγυο στις διεκδικήσεις των εργαζομένων στο μεζεδοπωλείο «Κουτουρούκι». Στο ψήφισμα αλληλεγγύης μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «Το τελευταίο διάστημα, στην πόλη των Χανίων, εξελίσσεται ένας αγώνας, που έρχεται να ταράξει τη σιωπή που επιβάλλουν τα αφεντικά στη μισθωτή σχέση εργασίας…. Ο αγώνας περιλαμβάνει χαρακτηριστικά που είναι άγνωστα στον κόσμο των αφεντικών: Εργατικός, οριζόντιος, κινηματικός, αξιοπρεπής, δημόσιος αγώνας».
Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται οι εργαζόμενοι της κλινικής Τίμιος Σταυρός, η εργοδοσία της οποίας έχει παγιώσει την απλήρωτη εργασία. Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν νέα στάση εργασίας την Παρασκευή 17 Απρίλη διεκδικώντας τα δεδουλευμένα πέντε τουλάχιστον μηνών.
Απλήρωτη εργασία και στον νομό Λάρισας. Οι εργαζόμενοι στην Τοματόλ διεκδικούν δεδουλευμένα πολλών μηνών. Επίσης, η βιομηχανία Επίλεκτος, έχει αφήσει απλήρωτους δύο μήνες τους εργαζόμενους, και επιπλέον έχει επιδοθεί σε εργοδοτική τρομοκρατία ενάντια στην κινητοποίησή τους, προειδοποιώντας για απολύσεις.
Για ακόμα μία φορά τα στοιχεία από το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ αποδεικνύουν την παγίωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Το 50,3% των προσλήψεων για το α΄ τρίμηνο του 2015 είναι μερικής ή εκ περιτροπής απασχόληση. Σημειώνουμε ότι από το σύνολο των προσλήψεων για το 2014 το 50,5% είναι ελαστικής απασχόλησης.
Η Πρωτοβουλία Συναδέλφων στο χώρο Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Ειδών, καλεί σε συνάντηση – συζήτηση την Κυριακή 10 Μάη στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ. Στη σχετική ανακοίνωση – κάλεσμα τονίζει την ανάγκη της επανασυσπείρωσης στο σύλλογο, αλλά και την επέκταση στο χώρο των ψηφιακών ειδών, με καίριο αίτημα να οργανωθεί η εργατική αντίσταση και αλληλεγγύη.
Τέλος, την απάντηση τους σε όσα συνέβησαν στην Πρυτανεία δίνουν οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ μέσω του Συλλόγου τους. Σε ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν την κυβέρνηση για την ωμή παραβίαση του ασύλου, αλλά και για τα πολιτικα παιχνίδια για απαξίωση του πανεπιστημίου. Δηλώνουν ξεκάθαρα ότι στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα που έδωσαν οι απεργοί πείνας, αλλά και στους συλληφθέντες της Πρυτανείας, τονίζοντας πως άσυλο σημαίνει ελεύθερη διακίνηση ιδεών και κινηματική δράση και καλούν σε υπεράσπισή του.
Συντάκτης& Πηγή:efsyn.grε 32 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 14.600 ευρώ στον καθένα είναι η ποινή που επέβαλε στις 30 Μαρτίου το δεύτερο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στον Ανδρέα Κουρή και τη μητέρα του Αγγελική για οφειλές προς τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis. Σύμφωνα με ανακοίνωσή των εργαζομένων, η ποινή επιβλήθηκε έπειτα από καταγγελίες των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis κατά του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου καταστημάτων Metropolis Ανδρέα Κουρή και της μητέρας του Αγγελικής, ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου, στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) το 2012, δηλαδή σχεδόν μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, για μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων.«Η καταδίκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία ως προς τη βαρύτητά της, καθώς ο Ανδρέας Κουρής καταδικάστηκε με την ιδιότητα του εργοδότη ως φυσικό πρόσωπο και όχι ως Ανώνυμη Εταιρεία και εξαιτίας του γεγονότος ότι χωρίς αναστολή θα είναι και οι τυχόν επόμενες ποινές που θα επιβληθούν από δω και πέρα στον Ανδρέα Κουρή» αναφέρουν μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή τους και επισημαίνουν ότι: «Επιπλέον, αν συνυπολογιστεί η εξαγορά της ποινής φυλάκισης, τότε το συνολικό ποσό που θα πρέπει να καταβάλουν τα δύο μέλη της οικογένειας των Κουρήδων έπειτα από αυτή την καταδίκη ανέρχεται σε περίπου 80 χιλιάδες ευρώ. Ένα σεβαστό χρηματικό ποσό που ο Ανδρέας Κουρής είναι υποχρεωμένος να καταβάλει στο κράτος, αντί να το δώσει στους απλήρωτους απολυμένους ως μέρος των οφειλών του, δεδομένου ότι τα χρέη του προς αυτούς ξεπερνούν τα 600 χιλιάδες ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι οι απαιτήσεις των απολυμένων είναι κατοχυρωμένες με αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από τα αστικά δικαστήρια, ερήμην του Ανδρέα Κουρή κατά δική του επιλογή».
Στην ίδια ανακοίνωση η συνέλευση των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis εκφράζουν την απορία τους για «το πώς ενώ οι κατηγορίες κατά του Ανδρέα Κουρή στο συγκεκριμένο δικαστήριο αφορούσαν τη μη καταβολή δεδουλευμένων για το σύνολο των 17 απολυμένων που κλήθηκαν να καταθέσουν, μόνο για 4 από αυτούς αφορούσαν και τη μη καταβολή των αποζημιώσεων, παρόλο που αυτές δεν έχουν καταβληθεί ούτε και στους υπόλοιπους. Πως, δηλαδή, συνέβη μια τέτοια παράλειψη από τον εισαγγελέα που χειρίστηκε την υπόθεση;».
Ενημερώνουν ακόμη ότι εκκρεμεί ανάλογο δικαστήριο στις 14 Μαΐου, έπειτα από καταγγελία στο ΣΕΠΕ από μια ακόμη ομάδα απολυμένων των καταστημάτων Metropolis.
«Σε ότι μας αφορά, δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε ότι στις 30 Μαρτίου 2012 καλέσαμε για πρώτη φορά τον Ανδρέα Κουρή στην Επιθεώρηση Εργασίας. Τρία χρονιά μετά, αποδεικνύουμε ότι η υπόσχεση που του δώσαμε ότι στο δρόμο και τα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του τηρείται στο έπακρο. Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική του δικαίωση» καταλήγει η ανακοίνωση.
Στις 2/4 πραγματοποιήθηκε απο περίπου 60-70 άτομα παρέμβαση στο μεζεδοπωλείο”ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ” στα Χανιά.Η παρουσία των αλληλέγγυων ήταν δυναμική,πράγμα που προκάλεσε την συμπαράσταση και την άμεση αποχώρηση του κόσμου,ενώ δεν έλειψαν τα εμμετικά και σεξιστικά σχόλια των αφεντικών.Μερικα απο τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν:
Κάποιοι το βαφτίζουν κλοπή και αλητεία.
Να μάθει να πληρώνει η εργοδοσία
Είσαι αφεντικό και το παίζεις θύμα
είμαστε εργάτες το ξέρουμε το ποιήμα
Όσο περνάει η ώρα το μαγαζί αδειάζει
όσο περνάν οι μέρες ο κόσμος θα σας κράζει.
Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες
και στ’αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες.
Αγώνας ταξικός αποφασιστικός
θα είναι η απάντηση απο δώ και μπρος.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
το μεζεδοπωλείο “το κουτουρούκι” αλλάζει…
εκτός από μεζέδες και ρακές
σερβίρει και ομηρία εργαζομένων
“Το κουτουρούκι” είναι μία επιχείρηση που χρόνο με το χρόνο αυξάνει το τζίρο της και αυτό το ξέρουμε καλά εμείς οι εργαζόμενοι, αλλά και οι συχνοί πελάτες του, που είδαν την εξέλιξή του. Το ότι σε αυτήν την αύξηση συμβάλαμε τα μέγιστα εμείς οι σκληρά εργαζόμενοι, το γνωρίζουν και οι πέτρες. Παρόλα αυτά, η εργοδότρια προχώρησε τον Νοέμβριο που μας πέρασε σε αιφνίδια διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησής της, χωρίς να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας και χωρίς να μας καταβληθούν οι αποζημιώσεις. Όσο για δώρα, επιδόματα, προσαυξήσεις κ.τ.λ., υπήρχε σιγή ιχθύος.
Κατά την διάρκεια της λειτουργίας του καταστήματος, δημιουργήθηκαν δεσμοί αλληλεγγύης και ισότητας μεταξύ των εργαζομένων, και μέσα από συλλογικές διαδικασίες έγιναν μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις, από τα πουρμπουάρ και το ίδιο μεροκάματο για όλους, μέχρι το δικαίωμά μας στην απεργία. Στην τελευταία μας συνάντηση, η εργοδότρια δεσμεύτηκε για την επιστροφή όλων μας στην εργασία, κατά την επαναλειτουργία του καταστήματος. Όσο για το δώρο Χριστουγέννων η απάντηση που πήραμε ήταν ότι πάει διακοπές με δανεικά…Κατά την περίοδο που το κατάστημα παρέμεινε κλειστό, επιχειρήθηκε με πολλούς τρόπους η επικοινωνία με την εργοδότρια για να διευκρινιστεί η ημερομηνία επαναλειτουργίας της επιχείρησης, αλλά και για να μας καταβληθούν χρωστούμενα δεδουλευμένων, καθώς κανείς μας δεν δουλεύει από χόμπι, αλλά για να ζήσει. Αυτό δεν κατέστη εφικτό, καθώς η εργοδότρια απέφευγε με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί μας, ενώ ταυτόχρονα διέρρεε μέσω τρίτων, ότι δεν θα συνεχίσει να μας απασχολεί στην επιχείρηση της. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οδηγηθήκαμε για πρώτη φορά στην επιθεώρηση εργασίας, για μία συνάντηση μαζί της με σκοπό την δέσμευσή της για την συνέχιση της απασχόλησής μας στο Κουτουρούκι. Η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αφού η ίδια έλειπε. Εντωμεταξύ η εργοδότρια μας και χωρίς προηγουμένως να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας καταβάλλοντας μας ταυτόχρονα και τις νόμιμες αποζημιώσεις μας, προχώρησε στην επαναλειτουργία του καταστήματος με άλλους εργαζόμενους που προσέλαβε στη θέση μας, αφήνοντας μας σε εργασιακή εκκρεμότητα, ενώ ούτε καν συζητά την εξόφληση των οφειλομένων αποδοχών μας. Μετά τη επαναλαμβανόμενη απαξίωση και κοροϊδία της, προσφύγαμε στην επιθεώρηση εργασίας, αυτή τη φορά για καταγγελία, διεκδικώντας όλα τα παρακάτω:
Την συνέχιση της απασχόλησής μας στην επιχείρηση.
Την άμεση εξόφληση των οφειλομένων δώρων εορτών, αδειών, επιδομάτων αδειών, προσαυξήσεων εργασίας Κυριακών, αργιών, νυχτερινής εργασίας και υπερεργασιακής απασχόλησης, καθώς και αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση.
Η διεκδίκηση των παραπάνω αποτελεί για εμάς ζήτημα αξιοπρέπειας αλλά και επιβίωσης. Δεν αναγνωρίζουμε σε κανένα αφεντικό (εναλλακτικό και μη) να ‘απολύει’ εκδικητικά και καταχρηστικά εργαζόμενους για συνδικαλιστικούς λόγους. Σπάμε τη σιωπή και αντιδρούμε με δεσμούς αλληλεγγύης, μέσα από συλλογικές διαδικασίες για τα αυτονόητα.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ
Με θλίψη, έντονο προβληματισμό και μεγάλα ερωτηματικά πληροφορηθήκαμε πως η ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤ το Σάββατο 4 Απριλίου κατάφερε να κάνει πράξη αυτό που ΚΑΝΕΝΑ Σωματείο, ΚΑΜΙΑ Ένωση και ΚΑΜΙΑ Ομοσπονδία δεν διανοήθηκε στη διάρκεια των 22 μηνών του αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ: Να «αναγνωρίσει» και να καταστήσει ομοτράπεζους και ισότιμους συνομιλητές το σκληρό πυρήνα των διασπαστών και των υπονομευτών του αγώνα, εκείνους που δούλεψαν με ζήλο για να επιβάλουν το ΜΑΥΡΟ, εκείνους που έκοβαν συχνότητες, που διέβαλαν, λοιδορούσαν και έκαναν τα πάντα να αποτύχει ο αγώνας της Ελεύθερης ΕΡΤ, εκείνους που έστησαν την «ντροπή της ΔΤ/ΝΕΡΙΤ» και υπερηφανεύονταν για το έργο τους.
Ουδείς γνωρίζει μέσα από ποια διαδικασία η ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤ οδηγήθηκε σε «θεσμικές» συνομιλίες, εντός του Ραδιομεγάρου, με τους αρχιμάστορες του «μαύρου» με μια πρωτοφανή πρωτοβουλία. Όλοι ωστόσο αντιλαμβάνονται τα κίνητρα που οδήγησαν την ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤ σε μια τέτοια απόφαση, την ώρα που ο νόμος για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ βρίσκεται στη Βουλή.
Ακόμη και για όσους δεν το αντιλαμβάνονται ή δεν θα ήθελαν να το πιστέψουν, το περιεχόμενο των «συνομιλιών» στο Ραδιομέγαρο, το περασμένο Σάββατο, εκθέτει ανεπανόρθωτα την ηγετική ομάδα της Ομοσπονδίας: Όπως συζητήθηκε στην καινοφανή «σύναξη των συνδικαλιστών», μέλημά τους είναι πλέον η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ, προφανώς μέχρι να καταφέρουν να διαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες που θα επιτρέψει στο πιο απεχθές κομμάτι του συνδικαλισμού να επιβιώσει ακόμα και ως ζόμπι εις βάρος της ΕΡΤ και των εργαζομένων της.
Το κίνημα της ΕΡΤ ξεπήδησε από τη βάση και διεκδικεί έναν συνδικαλισμό μαχητικό, συμμετοχικό, αδιαμεσολάβητο, εργαλείο νίκης στα χέρια όλων των εργαζομένων. Θα δουλέψουμε όλοι μαζί για να αποδείξουμε στην κοινωνία αλλά και σε όσους από αυτούς έχασαν την πίστη τους νωρίς, ότι η ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη, πολυσυλλεκτική ΕΡΤ είναι εφικτή. Σε ένα τέτοιο εγχείρημα δεν μπορούν να έχουν κανένα ρόλο, φύση και θέση, οι πρωτεργάτες της διάσπασης και της επιβολής του μαύρου και οι εργατοπατέρες.
Εμείς, μπροστά σε τέτοιες «πρωτοβουλίες», λέμε απλά πως κανένας δεν δικαιούται να παίζει με τον αγώνα, τις θυσίες, τα όνειρα και το μεροκάματο χιλιάδων εργαζομένων στο όνομα παλαιοσυνδικαλιστικής κοπής πρακτικών και προνομίων.
Γεμάτη ήταν η αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας χθες το βράδυ στην οδό Νίκης. Κόσμος κάθε ηλικίας προϋπάντησε με ενθουσιασμό το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης που μόλις είχε φτάσει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, ύστερα από τριήμερη διαδρομή, με στάσεις σε Λάρισα, Βόλο, Λιβαδειά, Χαλκίδα και ισάριθμες παρεμβάσεις.
Στην αυτο-οργανωμένη πρωτοβουλία συμμετέχουν εργαζόμενοι διαφορετικών κλάδων, σπάζοντας τη λογική της ανάθεσης και τους συντεχνιακούς διαχωρισμούς. Από τη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, οι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3 και οι σχολικοί φύλακες. Στον δρόμο ενώθηκαν με τους εργαζομένους στα Τσιμέντα Χαλκίδας, που εδώ και δύο χρόνια παλεύουν για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο.
Στην Αθήνα ενώθηκαν με τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και το Συντονιστικό Καθηγητών σε διαθεσιμότητα, με κοινό αίτημα την επαναπρόσληψη όλων των διαθεσίμων και απολυμένων στο Δημόσιο, την κατάργηση των εργολαβιών και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. «Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κερδίζονται με αγώνα», ήταν το νήμα που συνέδεε τις ομιλίες, οι οποίες διακόπτονταν από ηχηρά συνθήματα, όπως «ΕΡΤ3 για την κοινωνία, όχι για το κράτος και την εξουσία» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά…».
«Πώς να φύγω από τον δρόμο όταν οι εργάτες της Κόκα Κόλα παραμένουν σε απεργία για να ξανανοίξει το εργοστάσιο; Πώς να φύγω από τον δρόμο όταν οι χρυσοθήρες στη Χαλκιδική κάνουν πάρτι, μακελεύουν τον κόσμο σε συνεργασία με τα ΜΑΤ, όπως έγινε σήμερα;», ρώτησε ο εκπρόσωπος των σχολικών φυλάκων Μανώλης Σταθόπουλος, σε μια συγκινητική ομιλία, εισπράττοντας θερμότατο χειροκρότημα.
Στην εκδήλωση, εκτός από τους εκπροσώπους των εργαζομένων μίλησε ο Αντρές Ρουτζέρι, συγγραφέας του βιβλίου «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες και τις Εκδόσεις των Συναδέλφων, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο κίνημα των κατειλημμένων εργοστασίων στην Αργεντινή, επισημαίνοντας ομοιότητες και διαφορές με την Ελλάδα τού σήμερα.
Μετά την εκδήλωση ακολούθησε συναυλία και γλέντι στο κέντρο αγώνα των καθαριστριών στην Καραγιώργη Σερβίας. Σήμερα το πρωί το Καραβάνι ολοκληρώνει τις δράσεις του με πορεία από τα Προπύλαια στο υπουργείο Εργασίας, με αιχμή του δόρατος την επαναλειτουργία της ΒΙΟΜΕ, ζητώντας να ανακοπούν δικαστικές αποφάσεις που οδηγούν στο ξεπούλημα του εργοστασίου και την ψήφιση νόμου που επιτρέπει την αυτοδιαχείριση πτωχευμένων επιχειρήσεων από τους εργαζομένους.
ήμερα, Κυριακή 5 Απρίλη, ημέρα απεργίας στον κλάδο του εμπορίου, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράριαπροχώρησε σε μια σειρά δυναμικών απεργιακών κινητοποιήσεων.
Από τις 9:00 το πρωί το μεγαλύτερο τμήμα του Συντονιστικού Δράσης προχώρησε σε απεργιακές περιφρουρήσεις σε πάνω από 40 μικρά και μεγάλα καταστήματα, από την αρχή της Ερμού έως την πλατεία Καπνικαρέας. Στις 10:30 ήταν το δημοσιοποιημένο κάλεσμα του Συντονιστικού Δράσης για απεργιακή συγκέντρωση στη συμβολή των οδών Ερμού και Κορνάρου. Παράλληλα ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής πραγματοποιούσε απεργιακή περιφρούρηση στο Public του Συντάγματος. Eπίσης, στην αρχή της Σταδίου το σωματείο της Vodafone έκανε απεργιακή περιφρούρηση στο κατάστημα της Vodafone. Tην ίδια ώρα η συλλογικότητα «Εργαζόμενοι/εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου» (https://orthostasia.wordpress.com/) και σωματεία, συνελεύσεις γειτονιάς και συλλογικότητες που συμμετέχουν στη Συνέλευση αλληλεγγύης στην απολυμένη συναδέλφισσα Ελένη Σ. (από τον ΑΒ Βασιλόπουλο) καθώς και στο Συντονιστικό Δράσης, προχώρησαν σε απεργιακή περιφρούρηση στο ΑΒ Βασιλόπουλος Χολαργού.
Στις απεργιακές περιφρουρήσεις η στάση της πλειοψηφίας των συναδέλφων/ισσών ήταν θετική. Έγιναν επιτόπιες συνελεύσεις εργαζομένων έξω από τα καταστήματα και αρκετοί εργαζόμενοι στήριξαν την απεργιακή συγκέντρωση. Επίσης ένα κομμάτι των καταναλωτών, μετά και από τη δική μας ενημέρωση, στήριζε με τη στάση του τον αγώνα. Δεν έλειψαν όμως και κανιβαλικές συμπεριφορές λυσσαλέων καταναλωτών και αφεντικών, οι οποίοι έφτασαν μέχρι και σε τραμπουκισμούς προς τις απεργιακές περιφρουρήσεις.
Στις 15:00 το μεσημέρι έληξαν οι απεργιακές περιφρουρήσεις και ακολούθησε πορεία που διέσχισε όλη την Ερμού και κατέληξε στο Μοναστηράκι. Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης λειτουργούσε μικροφωνική, μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα και πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια.
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στη συνολική επίθεση που ως εργαζόμενοι δεχόμαστε συνεχίζεται!
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας.
ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Όταν τη νύχτα της 25ης Γενάρη, με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξαν κάποιοι που φώναζαν οτι οι ελπίδες δεν αγοράζονται με ψήφους αλλά κατακτιούνται με αγώνες, χαρακτηρίστικαν ως ¨κινδυνολόγοι¨, ¨κολλημένοι αναρχικοί¨ ή ακόμη και ¨υπερασπιστές της τρόικας¨. Οι νέοι διαχειριστές της εξουσίας όμως, κάθε άλλο παρά τους διαψεύδουν στην πράξη. Ούτε η επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 €, ούτε οι συλλογικές συμβάσεις, ούτε οι συντάξεις και το επίδομα ανεργίας δείχνουν να δρομολούγονται μέχρι τα δημοσιονομικά της χώρας το επιτρέψουν. Η λέξη ¨αργότερα¨ είναι η νέα καραμέλα των υπουργών και η αοριστολογία έχει γίνει το όπλο όσων τους υπερασπίζονται.
Απ΄ότι φαίνεται όμως, οι κυβερνώντες δεν προτίθενται να αλλάξουν ούτε τα μέτρα που καταστρατηγούσαν εργατικές κατακτήσεις και εφαρμόστηκαν το προηγούμενο διάστημα και δεν έχουν καμιά σχέση με τα δημοσιονομικά, το χρέος και την ΕΚΤ. Διατηρούν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα εμπορικά καταστήματα. Ένα μέτρο που χτυπά το δικαίωμα των εμποροϋπαλλήλων στην ξεκούραση και τον ελεύθερο χρόνο. Ένα μέτρο που ήταν κύριο αίτημα των ιδιοκτητών μεγάλων αλυσίδων και πολυεθνικών. Ένα μέτρο που συνάντησε πανελλαδικά έντονες αντιδράσεις και στο κάτω-κάτω δεν λειτούργησε ποτέ αποτελεσματικά ούτε καν με καπιτιλιστικούς όρους.
Είναι σαφές, η συνέχιση του ανοίγματος των μαγαζιών τις Κυριακές, αποτελεί συγκεκριμένη πολιτική επιλογή. Αγνοεί τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, βάζοντας μπροστά τα αφεντικά και τα συμφέροντά τους. Όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, οσο κι αν πουλάει επικοινωνιακούς τσαμπουκάδες στους δανειστές, παραμένει υποταγμένη στο κεφάλαιο.
Τι πιο εύκολο όμως απο το να κατηγορήσουμε τους άλλους για τα δεινά τα οποία βιώνουμε; Τι πιο συνηθισμένο απο το να κατακεραυνώσουμε ξανά όσους κυβερνούν; Η αλήθεια είναι οτι δεν γίνεται στις μέρες μας να τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο του κρατικού μηχανισμού και τους διαχειριστές του. Ούτε το αριστερό παρελθόν, ούτε τα εκλογικά ποσοστά θα τους εμποδίσουν να κάνουν αυτό που έκαναν και οι προκάτοχοί τους: να υποτιμήσουν κι άλλο την εργατική δύναμη και την ζωή μας. Σημασία όμως έχει τι κάνει η εργατική τάξη απέναντι σε όλα αυτά. Ο αγώνας για την μη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων, των συνδικάτων και των καταναλωτών. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να εμποδίσει την εφαρμογή της-όπως ακριβώς και πρίν, έτσι και τώρα- είναι η οργανωμένη ταξική αντίσταση στους χώρους δουλειάς. Είναι απαραίτητη η ενίσχυση των σωματείων και η ριζοσπατικοποίηση των διεκδικήσεων, η ανάπτυξη της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των εργαζομένων, η ανυπακοή στους αντεργατικούς νόμους είτε αυτοί ονομαστούν μνημονιακοί είτε όχι, η άρνηση της κατανάλωσης τις Κυριακές και η απεργία.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε ενα ¨φιλεργατικό¨ πρόγραμμα το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει. Ποτέ δεν μας χαρίστικε τίποτα, ποτέ δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε περισσότερα. Δεν υπερασπιζόμαστε την κυριακάτικη αργία επειδή την εξήγγειλε η κυβέρνηση και δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Την υπερασπίζόμαστε γιατι δεν χαρίζουμε ούτε λεπτό απο τον ελέυθερο χρόνο και την ξεκούρασή μας, για να κερδίσουν τα αφεντικά. Γιατί δουλεύουμε ήδη αρκετές ώρες για ψίχουλα. Γιατί αν δεν αντισταθούμε τώρα, το μέτρο θα επεκταθεί σε όλους τους εργαζόμενους, ακόμη και σε αυτούς που τώρα αδιαφορούν ψωνίζοντας τις Κυριακές. Γιατί ο ανταγωνισμός και η ανάπτυξη χτίζεται πάνω στην λεηλασία της ζωής μας. Γιατι εν τέλει, δεν θα χορεύουμε στον ρυθμό που μας βαράνε το Κράτος και τα αφεντικά!
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο του εμπορίου
Συγκέντρωση 11:00 Χ.Τρικούπη & Μ.Αγγέλου
Στηρίζουμε την Απεργία στις 5/4 για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας έχει υποστεί μια σειρά από μέτρα που σκοπό είχαν την «ανάπτυξη» και την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας. Μέλημα όσων ψήφιζαν αυτά τα μέτρα ήταν να διαλύσουν οποιαδήποτε σταθερή σχέση εργασίας, ανατρέποντας τα περισσότερα εργασιακά δικαιώματα που είχαμε ύστερα από σκληρούς αγώνες πολλών ετών. Με αυτό το τρόπο όξυναν την εκμετάλλευση των εργαζομένων προς όφελος των μεγάλων εταιρειών και πολυεθνικών που ουσιαστικά επέβαλλαν τις συγκεκριμένες νομολογίες. Έτσι ψήφισαν το νόμο Ν.4177/2013 με τον οποίο εφάρμοζαν την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς και την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η τελευταία φορά που συναντούμε μαζικά ανοικτά τα καταστήματα την Κυριακή ήταν το 1909 όταν με μακροχρόνιους αγώνες καταργήθηκε όντας το πρώτο μέτρο της εργατικής νομοθεσίας.
Η διοίκηση της Vodafone για μια ακόμα φορά πρωτοστατεί στην εφαρμογή αντεργατικών μέτρων με μοναδικό γνώμονα την αύξηση της κερδοφορίας της. Η Vodafone από την πρώτη Κυριακή καθιέρωσε το άνοιγμα των καταστημάτων της, αν και αυτό ήταν προαιρετικό. Είναι η εταιρεία που έχει καθιερώσει ελαστικές σχέσεις εργασίας από το 2008 με την «εργολαβοποίηση» και την επινοικίαση εργαζομένων, τους άθλιους μισθούς τους, το πάγωμα των μισθολογικών κλιμακίων από την πρώτη μέρα ψήφισης του νόμου, κατάργηση επιδομάτων, απολύσεις μέσω «εθελούσιων» εξόδων κ.ά. Είναι η εταιρεία που αρνείται να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τους εκατοντάδες εργαζόμενους της, ώστε να μην δεσμευτεί ούτε στο ελάχιστο για τους μισθούς. Είναι η εταιρεία που σε μια εποχή βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης κάνει εξαγορά της HOL και καταθέτει προσφορά εξαγοράς της Forthnet-Νetmed αποδεικνύοντας ότι λεφτά υπάρχουν αλλά για τους μεγαλομέτοχους και όχι για τους εργαζόμενους.
Με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές επιτείνουν την απελευθέρωση του χρόνου εργασίας και των ωραρίων, κάνοντας λάστιχο τον εργαζόμενο και διαλύοντας κάθε ατομικό ή οικογενειακό του σχεδιασμό. Δημιουργεί υπαλλήλους είλωτες οι οποίοι ζούνε για να εργάζονται ώστε να κερδοφορεί η Vodafone.
Tο επιχείρημα ότι τα καταστήματα πρέπει να ανοίγουν τις Κυριακές για να μπορούμε να ψωνίζουμε είναι υποκριτικό και ανυπόστατο. Δεν μας λείπουν ημέρες για ψώνια αλλά χρήματα για να βιοποριστούμε. Άλλωστε με 1.5 εκατομμύρια ανέργους ο χρόνος υπάρχει και μάλιστα άπλετος αλλά λείπει η αγοραστική δύναμη.
Στηρίζουμε την προσπάθεια υπεράσπισης της Κυριακάτικης αργίας. Παλεύουμε για την κατάργηση των άδικων και αντεργατικών μέτρων.
· Απαιτούμε από τη Vodafone να μην ανοίγει κανένα κατάστημα της τις Κυριακές
· Καλούμε τους συναδέλφους μας στα ιδιόκτητα και στα franchise καταστήματα να απεργήσουν την Κυριακή στις 05/04, συμμετέχοντας στην απεργία που έχει προκηρύξει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ)
Ζητούμε τη συμμετοχή σας στην απεργιακή συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 05/04 στο κατάστημα της Vodafone στην οδό Σταδίου 3, Σύνταγμα
Το ΔΣ του Πανελληνίου Σωματείου Εργαζομένων Vodafone – Πάναφον
του Θωμά Σίδερη πηγή: ERTopen Σε νέες κινητοποιήσεις προχώρησαν σήμερα το πρωί οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού μαιευτηρίου ΙΑΣΩ μπροστά στην παράνομη και αυταρχική απόφαση της διοίκησης να προχωρήσει σε παύση πληρωμών και να μην καταβάλει τους μισθούς στους περίπου 780 εργαζομένους.
Οι εργαζόμενοι του ΙΑΣΩ προχώρησαν το πρωί της Πέμπτης 2 Απριλίου σε τρίωρη στάση εργασίας, από τις 11 μέχρι και τις 2 το μεσημέρι, απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους. Χθες πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση των εργαζομένων ώστε να αποφασιστεί η μορφή των κινητοποιήσεων.
Από την πλευρά της η διοίκηση του νοσοκομείου αρνείται πεισματικά να συζητήσει επί της ουσίας με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και φυσικά να δεσμευτεί για την καταβολή των δεδουλευμένων τους και του δώρου του Πάσχα. Ωστόσο, όταν οι εργαζόμενοι αποφάσισαν στη γενική τους συνέλευση την έναρξη των κινητοποιήσεων, η διοίκηση του μαιευτηρίου προχώρησε στην καταβολή του 50% του μισθού του Μαρτίου προκειμένου να μην προβούν στην εξαγγελθείσα στάση εργασίας.
Η διοίκηση του ΙΑΣΩ αποφεύγει συστηματικά να δώσει σαφή απάντηση για το πότε θα καταβληθεί το σύνολο του μισθού στους εργαζόμενους του μαιευτηρίου επιρρίπτοντας τις ευθύνες στον ΕΟΠΥΥ για την καθυστέρηση των καταβολών του προς το μαιευτήριο όσον αφορά στις οφειλές του οργανισμού για εξετάσεις και νοσήλια.
Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους απαιτούν την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους, έχοντας τη συμπαράσταση της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας. Ήδη οι κύριοι Στάθης Τραχανατζής και Αντώνης Ράπτης, εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ και της ΟΣΝΙΕ αντίστοιχα, βρίσκονται στο προαύλιο μαζί με τους εργαζόμενους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ΙΑΣΩ προχωρά σε στάση πληρωμών, ενώ από χθες ανεστάλη η διαπραγμάτευση των μετοχών της εταιρείας στο Χρηματιστήριο Αθηνών, λαμβάνοντας υπόψη σχετικό αίτημα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, η διαπραγμάτευση ανεστάλη καθώς το Χ.Α. έκρινε ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι υποψίας ότι οι ετήσιες οικονομικές καταστάσεις της χρήσης 2014 που δημοσιοποιήθηκαν την 31/03/2015, δεν έχουν καταρτιστεί σύμφωνα με τις διατάξεις των ΔΛΠ/ΔΠΧΑ, όπως προκύπτει από την έκθεση ελέγχου του νόμιμου ελεγκτή της.
Κυριακή 5 Απρίλη 2015 :: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου
ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ
:: Απεργιακή συγκέντρωση: 10.30πμ, Ερμού και Κορνάρου::
Ο δίκαιος και επίμονος αγώνας μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται. Όπως άλλωστε και ο συνολικός αγώνας μας για την προάσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας!
Και η Κυριακή 5 Απρίληθα έρθει να αποτελέσει ένα ακόμα κομβικό σταθμό του αγώνα αυτού. Έπειτα από μια σειρά μαχών με απεργίες και διαδηλώσεις (σε αρκετές από τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι και με την κρατική καταστολή), σε μεγάλο βαθμό κόντρα και στους σχεδιασμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, πάμε για μια ακόμα Κυριακάτικη απεργία στον κλάδο του εμπορίου, καθώς σύμφωνα με τον εν ισχύι νόμο για τις «7 (8 πλέον) Κυριακές», την Κυριακή 5 Απρίλη θα είναι και πάλι ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα.
Κι αυτό επειδή η Κυβέρνηση παρά τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες και τις -καθόλα τα τελευταία χρόνια- «δηλώσεις στήριξης» του εν λόγω αγώνα που διεξάγαμε με πραγματικές μάχες (…και όχι στα λόγια), αλλά και παρά τις δήθεν «ξεκάθαρες» προγραμματικές δηλώσεις για επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας, ουσιαστικά εξυπηρετεί τα εργοδοτικά συμφέροντα, κάνοντας πλάτες στους εργοδότες μας, στην Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) και στον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, αλλά και στο Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), στο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων & Λιανικών Πωλήσεων Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ), στο Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), που απαιτούν να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση ο κόσμος της εργασίας και του αγώνα κρατά μια ταξικά ξεκάθαρη και επιθετική στάση απέναντι στις επιταγές των αφεντικών και τους κρατικούς-κυβερνητικούς σχεδιασμούς:
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Οι θέσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων δεν συμβιβάζονται.
Ούτε 52 Κυριακές, ούτε 8, ούτε 7, ούτε 4, ούτε 3, ούτε 2,… Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.
Από την πλευρά μας βέβαια ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Όλα κατακτιούνται μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων. Και η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε. Και με αγώνες θα περιφρουρηθεί. Γι’ αυτό και στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας πλάτες και προσπαθούμε μαζί με τους συναδέλφους μας από όλο τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με όλο τον κόσμο του αγώνα να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.
Καλούμε όλα τα εργατικά σωματεία, τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους του κλάδου του εμπορίου αλλά και συνολικά όλο τον κόσμο της εργασίας και του αγώνα, να αναλογιστούμε τις ευθύνες που μας αντιστοιχούν, αλλά και τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας και στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, στην από τα κάτω οργάνωσή μας, στη συλλογική αντίσταση και στην ταξική αλληλεγγύη να δυναμώσουμε τόσο τον αγώνα για την Κυριακάτικη αργία, όσο και το σύνολο των κοινών αγώνων μας. Όπως έγινε και στα Migato και γίνεται στα ΑΒ Βασιλόπουλος απέναντι στις πρόσφατες απολύσεις. Στον κλάδο του εμπορίου (και παντού!) να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια και την ορθοστασία, την απλήρωτη εργασία, τις ατομικές και εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας, τους «μισθούς ψίχουλα», τα «πλυντήρια εργαζομένων», τις εκδικητικές απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία.
Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Δεν ξεχνάμε τις επιθέσεις που έχουν δεχθεί οι παρεμβάσεις μας και τις συλλήψεις την Κυριακή 28/12/14 των αγωνιζόμενων συναδέλφων μας (που παραμένουν υπόδικοι σε καθεστώς ομηρίας). Απαιτούμε την παύση κάθε δίωξης εις βάρος τους.
Την εργοδοσία στις αποθήκες «Διακίνηση» (θυγατρική της ΕΛΓΕΚΑ), που έχει μετατρέψει την εντατικοποίηση μέσα στον χώρο εργασίας σε επιστήμη, καταγγέλλει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.
Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση που κοινοποιεί προς το υπουργείο Εργασίας και τις όλες τις Επιθεωρήσεις Εργασίας νομού Αττικής αναφέρει:
«Μέσα στον χώρο εργασίας τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας είναι ανύπαρκτα, το ωράριο εργασίας σε ημέρες πολλής δουλειάς αρχίζει από τις 4 το χάραμα μέχρι όσο αντέξει ο εργάτης.
Η εργοδοσία στις αποθήκες “Διακίνηση” (κύριος τροφοδότης των σούπερ-μάρκετ “Μαρινόπουλος”) απέλυσε στις 20 Μάρτη τον εργαζόμενο Γκιουλάκη Γιάννη που δούλευε 12 χρόνια, γιατί “περίσσευε”.
Σύσσωμοι οι εργαζόμενοι στη “Διακίνηση” υπερασπιζόμενοι τη θέση εργασίας, προχώρησαν με απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης σε στάση εργασίας στις 20 Μάρτη, σε 24ωρη απεργία στις 21 Μάρτη και 24ωρη απεργία στις 23 Μάρτη, με μοναδικό αίτημα την ακύρωση της απόλυσης του συναδέλφου, γνωρίζοντας ότι θα ακολουθήσουν και άλλες απολύσεις και η εντατικοποίηση θα ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που θα αφήνουν τα κόκαλα τους στο χώρο εργασίας.
Η εργοδοσία προσπάθησε από την πρώτη μέρα του αγώνα να τρομοκρατήσει, να εκβιάσει, να διασπάσει τους εργάτες και να σπάσει την απεργία.
Σε αυτή της την προσπάθεια η εργοδοσία χρησιμοποίησε όλα τα εκβιαστικά διλήμματα:
“Ο “Μαρινόπουλος” θα σπάσει το συμβόλαιο και θα κλείσουν οι αποθήκες”.
“Η απεργία σας δημιουργεί ζητήματα ρευστότητας στην εταιρεία και θα αναγκαστεί να σας διώξει όλους”.
“Ας μπουν 10 εργαζόμενοι να βγάλουν την παραγωγή για να μην εκτεθεί η εταιρεία, οι υπόλοιποι συνεχίστε την απεργία”.
Η απεργία έληξε τη Δευτέρα το βράδυ και η εργοδοσία υποχρέωσε πιεστικά τους εργαζόμενους να πάνε στις αποθήκες την Τρίτη το πρωί 24 Μάρτη δυο ώρες πριν αρχίσει το ωράριο (4 τα χαράματα) για να βγει η παραγωγή, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους ότι αν δεν έρθουν με τα λεωφορεία της εταιρείας στις 4 τα χαράματα, να έρθουν μόνοι τους στις αποθήκες στο Μενίδι με όποιο μέσο βρουν.
Η πίεση, οι εκβιασμοί, η τρομοκρατία της εργοδοσίας είχε το εξής αποτέλεσμα σε συναδέλφους.
Ο απολυμένος Γκιουλάκης Γιάννης στις 23 Μάρτη, ενώ ήταν στην απεργία με τους συναδέλφους, κάτω από την πίεση της εργοδοσίας είχε λιποθυμικό σύμπτωμα και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο που καλέστηκε από τους συναδέλφους στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο.
Ο συνάδελφος Πολυμερόπουλος Βασίλης στις 24 Μάρτη την ώρα που ανέβηκε στο λεωφορείο της εταιρείας στις 4 το χάραμα, νιώθοντας πίεση από τον εκβιασμό της εργοδοσίας υπέστη εγκεφαλικό και βρίσκεται στο νοσοκομείο στη Νίκαια σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, και δεν είναι τα μόνα επεισόδια.
Ο εργαζόμενος στην αποθήκη“Διακίνηση” Καλαμπόκης Βασίλης έχασε τη ζωή του το 2014, αποτέλεσμα της φοβερής πίεσης και εντατικοποίησης.
Για όλα όσα συμβαίνουν μέσα στον χώρο εργασίας όσον αφορά συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας την κύρια ευθύνη την έχει η εργοδοσία που μειώνει διαρκώς το “εργατικό κόστος” και έχοντας ως μοναδικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών της εταιρείας δεν υπολογίζουν τη ζωή του εργάτη.
Δεν γνωρίζει κανένας εργαζόμενος για τον γιατρό εργασίας που βρίσκεται στις αποθήκες μία φορά τον μήνα, εάν υπάρχει έστω και μία γραπτή αναφορά προς την εργοδοσία που να περιγράφει τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και την εντατικοποίηση.
Ζητάμε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας να προβεί σε όλους τους απαραίτητους ελέγχους στις αποθήκες και να πάρει τα απαραίτητα μέτρα που αφορούν την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων μέσα στον χώρο εργασίας».
