Αρχείο κατηγορίας προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Η Νύχτα πέφτει στο Παλέρμο… Ξημέρωσε. Ο ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια.

nihilism-chaosΕπιλέξαμε συνειδητά να μην τοποθετηθούμε για τα γεγονότα της εκτέλεσης και την ακατάσχετη προβοκατορολογία που ακολούθησε και αντ’ αυτού να αναμείνουμε τη δημοσίευση της προκήρυξης. Τώρα, λοιπόν, που το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει, είναι η στιγμή όσοι φωτογραφίζοντας τη μηδενιστική τάση έκλειναν το μάτι στην καταστολή, να το βουλώσουν και να χωθούν και πάλι στις τρύπες τους  και τα μικρομάγαζα των Εξαρχείων, το μοναδικό μετερίζι από το οποίο είναι ικανοί να διεξάγουν τον ασφαλίτικο αγώνα τους. Μετά την εκτέλεση, ως έτοιμοι από καιρό, έσπευσαν να μιλήσουν για νεομηδενιστικό φασισμό, να αποδελτιώσουν τα χαρακτηριστικά του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης, να αποστασιοποιηθούν από τους «δολοφόνους και τους τρομοκράτες».

  Φυσικά, δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ενότητας και συντροφικότητας, εμείς πρώτοι κόβουμε τους δεσμούς με τη σήψη του χώρου και την πολιτικάντικη λογική του. Δεν έχουμε καμία επαφή με ένα χώρο που ερμηνεύει την πραγματικότητα και πορεύεται με βάση τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς  και τον παλμό του κοινωνικού κοπαδιού. Η μεταξύ μας διαφορά είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ. Αντίθετα από τους αναρχολακέδες και τους πατεράδες των συνελεύσεων, εμάς δε μας βαραίνει καμιά αλυσίδα υποκατάστασης του Κράτους και επίδειξης της πολιτικής μας πραμάτειας στην –ούτως ή άλλως αδιάφορη- μάζα. Η λογική των ρεφορμιστών ταιριάζει στις συνήθειες ενός μικροαστού μαγαζάτορα ρουφιάνου και όχι τυχαία. Είναι κατανοητό πως κάποιοι έχουν από καιρό επιλέξει να βαδίσουν μαζί με την κοινωνία και για να το πετύχουν αυτό, επιστρατεύουν κάθε πρόσφορο μέσο επιρροής, αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες, αλλά σε καμία περίπτωση τη διάθεση, της πλέμπας.

  Κοινωνικά ιατρεία, αυτοοργανωμένα μαθήματα, παιδικοί σταθμοί και καταλήψεις στέγης είναι μερικές μόνο από τις εκφάνσεις της ρεφορμιστικής προσπάθειας για δημοσκοπική άνοδο και αλλαγή των ενδοεξουσιαστικών συσχετισμών. Είναι λογικό, λοιπόν, το νέο αναρχικό αντάρτικο το οποίο ούτε συνδιαλέγεται με την κοινωνία, ούτε ενδιαφέρεται για τη γνώμη της, αλλά αντίθετα επιτίθεται στα σύμβολα και τις αξίες της, να προκαλεί με κάθε του χτύπημα σύγχυση στους θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας και των αμφιθεατρικών παρεμβάσεων. Η μηδενιστική κριτική στα φαντάσματα του υπάρχοντος, το Κράτος, την Κοινωνία, την Ηθική και τη Δημοκρατία ούτε από αυτοοργανωμένα εργαστήρια βιτρό έχει ανάγκη, ούτε από τη συμπάθεια του βάλτου. Υπάρχει και πραγματώνεται στο εδώ και το τώρα και εκφράζεται πολύμορφα και επιθετικά. Και είναι ακριβώς αυτή η έκφραση που ανατρέπει τους σχεδιασμούς των ρεφορμιστών και προκαλεί τις επακόλουθες εναντίον της επιθέσεις.

  Ας έρθουμε, όμως, στους πολιτικάντηδες της καθεστωτικής αναρχίας, εκείνους που σε ρόλο μπάτσου και ρουφιάνου ξεκίνησαν με τα κείμενα-σκουπίδια που δημοσίευσαν λίγες ώρες μετά τις εκτελέσεις και χωρίς καν να περιμένουν τη δημοσίευση μιας προκήρυξης, να φωτογραφίζουν ή και να μιλούν ανοιχτά για νεομηδενιστικό φασισμό. Και επειδή οι ρουφιάνοι έχουν όνομα και υπόσταση, το κείμενο αναφέρεται στις ανακοινώσεις των αρλεκίνων του Αυτόνομου Στεκιού, του Αντιφασιστικού Μετώπου Γερανείων, το κείμενο του Λάμπε Ρατ  και τους παραλημένους της Συσπείρωσης Αναρχικών που έσπευσαν μία μέρα μετά από το γεγονός να ξεθάψουν τον ασύρματο και να μιλήσουν για ανθρώπους που προδίδουν τις ιδέες για τις οποίες μάχονται. Περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τους χαφιέδες και τους λασπολόγους των συνελεύσεων ; Όχι. Ήρθε, όμως, η στιγμή να σταματήσει το θέατρο σκιών και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Καθένας κάνει τις επιλογές του. Κάποιοι έκαναν τη δική τους όταν έτρεξαν να πετάξουν από τις πλάτες της αναρχίας την ευθύνη, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει τίποτα ακόμη. Έκαναν τη δική τους επιλογή όταν προσέφεραν απλόχερα σε κάθε ενδιαφερόμενο πολιτική και ηθική νομιμοποίηση με τη στοχοποίηση ενός ρεύματος. Έκαναν τέλος τη δική τους επιλογή όταν μετέτρεψαν τους εαυτούς τους σε θλιβερούς δημοσιογραφίσκους και προβοκατορολόγους.

  Και τώρα που δημοσιεύτηκε η ανάληψη και είναι φανερό πως καμία σχέση με τη μηδενιστική τάση και το νέο αναρχικό αντάρτικο δεν έχει, αλλά αντίθετα αποθεώνει τον αντιφασισμό, τις καταλήψεις και τον κοινωνικών αγώνα της ρεφορμιστικής αναρχίας μέσα στο γενικότερο διαλεκτικό χάος της, οι γραφειοκράτες σιγούν. Όλοι εκείνοι που τόσες μέρες μιλούσαν ανοιχτά για νεομηδενιστές και φετιχιστές της βίας ας κάνουν τον κόπο να εξέλθουν των τρυπών τους και να τοποθετηθούν. Ας τοποθετηθούν, επίσης, οι φιόγκοι της κατάληψης Σινιάλο που έσπευσαν να προβοκατορολογήσουν, φοβούμενοι την κοινωνική αντίδραση.

  Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να γίνει μια αναφορά στο κείμενο του Αυτόνομου Στεκιού. Οι «σύντροφοι» γράφουν (οι επισημάνσεις δικές μας) :

Δεν θα πέσουμε στον -ισχυρό είναι αλήθεια- πειρασμό να κάνουμε υποθέσεις για την πατρότητα της συγκεκριμένης δολοφονικής ενέργειας. Εμείς δε θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι εμπνευστές και οι φυσικοί αυτουργοί της, εάν πρόκειται για «χρήσιμους ηλίθιους», για φετιχιστές της βίας και του νεομηδενισμού, για πράκτορες ή επαγγελματίες δολοφόνους, για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή εσωτερικές διαφορές.  Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ποιοι δεν είναι. Δεν είναι όλες και όλοι αυτοί που κατεβαίνουν σε πορείες, που υπερασπίζονται «γη και ελευθερία» όπως στις Σκουριές, που αγωνίζονται μαζί με τους μετανάστες, τους άνεργους, τους απολυμένους, που δημιουργούν και στηρίζουν δομές κοινωνικής αλληλεγγύης όπως κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοδιαχειριζόμενες βιβλιοθήκες.. Δεν είναι αυτοί κι αυτές που κόντρα στον αυξανόμενο εκφασισμό ολοένα και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, λειτουργούν σε κοινωνικούς χώρους αυτοοργάνωσης και ελευθερίας, σε στέκια και καταλήψεις, που συναποφασίζουν τις όποιες δράσεις τους μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και οριζόντιες διαδικασίες. Οι δολοφόνοι και οι τρομοκράτες δεν είμαστε όλες και όλοι εμείς που συνειδητοποιούμε ότι ο πήχης της βίας ανεβαίνει ανεξέλεγκτα και εις βάρος μας, που ξέρουμε ότι είμαστε οι πιθανοί στόχοι μελλοντικών φασιστικών αντιποίνων αλλά παρόλα αυτά αρνούμαστε να στρατιωτικοποιηθούμε και συνεχίζουμε τον κοινωνικό μας αγώνα χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω.

  Η τελευταία περίοδος καταδεικνύει την τρομακτική ολίσθηση των γραφειοκρατών προς την πολιτική διαχείριση, τη νομιμότητα και την πλήρη απαξίωση κάθε εξεγερτικής διεργασίας. Δεν εκπλήσσεται κανείς για την επίδειξη της κοινωνικής πραμάτειας που γίνεται παραπάνω, αλλά η ξεκάθαρη αποστασιοποίηση από τους «δολοφόνους» και τους «τρομοκράτες», συμβάλλει σε αυτό ακριβώς που σημειώθηκε παραπάνω, στη ρουφιανιά –πολιτική και προσωπική- και το κλείσιμο του ματιού στους συναδέλφους τους στην Αλεξάνδρας και την Κατεχάκη. Τρομοκρατείστε «σύντροφοι» ; Ε, τότε ας στείλουμε στο διάολο όχι μόνο τους εκτελεστές των ναζιστών (οι οποίοι με τη δική σας προσπάθεια σχετίζονται), αλλά και όλους τους ένοπλους αντάρτες. Ευτυχώς, αρκετοί από τους άλλους, τους νεομηδενιστές του φετιχισμού της βίας είναι κλειδωμένοι στα κάτεργα της Δημοκρατίας ! Οι σηψαιμικές καταληψούλες, τα στέκια και οι δανειστικές σας βιβλιοθήκες δεν κινδυνεύουν άμεσα από τα φρικτά «φασιστικά αντίποινα»…

  Για το υπόλοιπο του αποσπάσματος, η απάντηση είναι ξεκάθαρη, όχι επειδή ταυτιζόμαστε με τους ΟΠΛΑτζήδες εκτελεστές (θυμάστε ρουφιάνοι ποιος έχει τις αναφορές του στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ;), αλλά επειδή το κείμενό σας είναι το ιδανικότερο επιστέγασμα του επιχειρήματος περί διαφορετικών κόσμων.  Πράγματι, δεν είμαστε αυτοί πως στεγάζουν τη μιζέρια τους στις καταλήψεις της γειτονιάς, δεν είμαστε αυτοί που στήνουν νηπιαγωγεία για να τους συμπαθήσει η πλέμπα, δεν είμαστε αυτοί που αναγνωρίζουν επαναστατικά υποκείμενα και στέκονται δίπλα σε μετανάστες ανεξαρτήτως επιλογών και τοποθέτησης καθαγιάζοντας μια ταυτότητα. Για εμάς, ούτε ανάγκη για μαζική απεύθυνση υπάρχει, ούτε για άμβλυνση της κριτικής και της επίθεσης. Οι αγκυλώσεις, οι ελιγμοί και ο χαφιεδισμός είναι προνόμιο μόνο των γραφειοκρατών και των πολιντικάντηδων. Η μηδενιστική επίθεση στο υπάρχον δεν ενδιαφέρεται να μετρήσει απώλειες χειροκροτητών, δεν αναπαράγει στερεοτυπικές μπούρδες περί αντιποίνων και όξυνσης της καταστολής. Εναντιώνεται σε κάθε αλυσίδα εδώ και τώρα, δεν αναμένει αντικειμενικές συνθήκες, ούτε λαϊκά πανηγύρια και επαναστάσεις λοβοτομημένων ανδραπόδων. Οπότε, οι λογικές κινηματικής λογιστικής ανήκουν στον ίδιο ρεφορμιστικό βούρκο στον οποίο κατοικοεδρεύουν οι συνειδήσεις και οι πράξεις σας.

 Screenshot_1Ας γίνει εδώ κάτι ξεκάθαρο. Όποιος αισθάνεται το βάρος ασήκωτο, ας αποχωρήσει και ας κλείσει το στόμα του μια και καλή. Εάν οι ρεφορμιστές θέλουν, μπορούν να συνεχίσουν απερίπαστοι τις μίζερες υπάρξεις τους στα πεδία βολής των εξαρχειώτικων καφενείων. Όταν, όμως, γλοιώδη ανθρωπάκια αποφασίζετε να παίξετε το ρόλο του ρουφιάνου και του εκκολαπτόμενου αντιτρομοκρατικάριου, να έχετε στο μυαλό σας ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Και η ευθύνη για αυτές ανήκει στον ίδιο…

nihilism-chaosNiger Lupus Negationis και Parabellum (In gladi veritas)

από τη διαχειριστική ομάδα του Parabellum

και το Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

http://theparabellum.squat.gr/

Οι πράκτορες και οι προβοκάτορες…της 17 Νοέμβρη 1973

panspoudastiki40χρονια “παρεξηγησης”-σημειωμα της συνταξης:

Ολα τα μεταπολιτευτικα χρονια -40 χρονια λασπης-υπαρχει μια “παρεξηγηση”.Παρεξηγηση ηταν η τοποθετηση του κκε οτι 100 προβοκατορες ηταν αυτοι που ξεκινησαν το πολυτεχνειο με εντολες της ΚΥΠ και του Ρουφογαλη ισως και της ΕΑΤ-ΕΣΑ.Παρεξηγηση οτι το κκε αρχικα δεν ηταν μεσα στο πολυτεχνειο-πως αλλωστε θα μπορουσε να ειναι μαζι με προβοκατορες- ασχετα οταν ειδε τελικα να μαζικοποιειται και να παιρνει εξεγερσιακα χαρακτηριστικα εσπευσε οχι μονο  να το εναγκαλιστει ασφυκτικα αλλα να το καπελλωσει σε σημειο προσβλητικο ακομα και σημερα.Παρεξηγηση ειναι αυτο που λενε πολλοι που σπευδουν με σταλινικες μεθοδους προπαγανδισης  να υπερασπιστουν το κκε οτι η ανακοινωση αφορουσε την καταληψη της νομικης λιγους μηνες πριν το πολυτεχνειο -η οποια εγινε απο ΚΥΠ& Ρουφογαλη-για να παγιδεψει τους αγνους και ασπιλους νεολαιους αντιστασιακους.Ολα ειναι μια παρεξηγηση που στοχο εχει το κομμα του λαου και τον πρωτοπορο ρολο του ανα την ιστορια.Μονο που τα ιδια τα ντοκουμεντα που υπαρχουν σημερα-οπως το φυλλο της εφημεριδας της πανσπουδαστικης “καρφωνουν” την ηγεσια του κομματος και την εκθετουν για αλλη μια φορα για τις λανθασμενες επιλογες της.Τις καταπτυστες επιλογες της απο την επαναληψη της ιδιας ακριβως  επιχειρηματολογιας λιγα χρονια αργοτερα στη Πατρα,μεχρι τις συλληψεις απο μελη της ΕΣΑΚ-Σ(γνωστη και ως ΕΣΑ των εργατων) και την παραδοση τους στους μπατσους την δεκαετια του ΄80 η την δημοσιοποιηση των στοιχειων τους απο τον Ριζοσπαστη,ως πρακτορων του καθεστωτος(chic)

Ακολουθει ενα κειμενο για ακριβως αυτη την επιλογη της ηγεσιας του κκε να μιλησει για προβοκατορες στο πολυτεχνειο αλλα και για τον θανασιμο στραγγαλισμο στην προσπαθεια του-εκ των υστερων- να οικοιοποιιηθει  την εξεγερση.

Και μην ακουστουν γελοια επιχειρηματα οτι ηταν και η Μ.Δαμανακη μεσα στο πολυτεχνειο-στον παρανομο ραδιοσταθμο- γιατι εχουμε χεσμενους ολους αυτους που ανηκουν στην γενια του πολυτεχνειου και πως ξεπουλησαν τον αγωνα αυτον με θεσεις,χρημα,λαμογιες.

Οχι το πολυτεχνειο δεν ηταν αυτοι οι δεκα “επιφανεις” ξεπουλημενοι.Ηταν οι χιλιαδες νεολαιων,εργατων,απλου κοσμου που βρεθηκε εκει και δεν διστασε να δωσει ακομα και την ζωη του- και να πανε να γαμηθουνε οι αναθεωρητες της ιστοριας που λενε οτι δεν υπηρξαν νεκροι η οτι η χουντα θα επεφτε ουτως η αλλως-.
Αυτους τιμαμε σημερα και κανεναν αλλο._

omnia sunt communia.

 

 

Το πρώτο κείμενο, έχει την αξία του επίσημου απολογισμού του ΚΚΕ για τα γεγονότα, νηφάλιο και χωρίς πίεση, αφού γράφτηκε τους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης. Ωστόσο, η μνήμη είναι ακόμη νωπή για να επιτρέπει απόλυτη διαστρέβλωση των γεγονότων. Το δεύτερο αποτελεί το περίφημο εκείνο φύλλο του παράνομου έντυπου της  
Α/Ε, της φοιτητικής νεολαίας δηλαδή του ΚΚΕ. Γραμμένο αμέσως μετά την ήττα του Πολυτεχνείου, τις ημέρες της σφοδρής καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα του Ιωαννίδη, έχει την αξία της αυθεντικής αποτύπωσης των θέσεων που είχε τότε το ΚΚΕ για τα γεγονότα.


Ποιοι είναι οι πράκτορες

«Στο Πανεπιστήμιο συνεχίζεται η Παμφοιτητική συγκέντρωση, στη Νομική. Κάποιος πετάει την είδηση ότι στο Πολυτεχνείο γίνονται γεγονότα και καλεί όλους να πάνε εκεί. Τα στελέχη της Α/Ε (ακολουθώντας τη γραμμή αποφυγής απρογραμμάτιστων ενεργειών) αντιτάσσονται και, για μια στιγμή, καταφέρνουν να συνεχιστεί η συγκέντρωση. Αλλά, σε λίγο, κι άλλος (γνωστός αριστεριστής τώρα) ξαναρίχνει, με «δραματικό» τρόπο το σύνθημα, λέγοντας πως η αστυνομία χτυπάει τους σπουδαστές του Πολυτεχνείου και ζητά από τη συνέλευση να πάρει θέση. Στελέχη της Α/Ε ανησυχούν. Ξεκινούν αρκετές εκατοντάδες φοιτητών για το Πολυτεχνείο». (Έκθ & Συμπ, σελ 29)

Panspoudastiki8-Full

Πράγματι, κάπως έτσι ξεκίνησε η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Το μεσημέρι της Τετάρτης 14/11 πάνω από 1000 διαδηλωτές ξεκίνησαν από τη Νομική, στη διαδρομή συνεπλάκησαν με την αστυνομία, και οι μισοί από αυτούς ενώθηκαν στο Πολυτεχνείο με τους εκεί σπουδαστές ξεκινώντας την κατάληψη. Αυτοί οι 500 είναι που καταγγέλθηκαν από το ΚΚΕ σαν προβοκάτορες. Στην πίεση της καταστολής της χούντας του Ιωαννίδη, η γραμμή άμυνας του ΚΚΕ ήταν να κάνει τον κινέζο, λέγοντας πως η ιστορία του Πολυτεχνείου ήταν μια «καθαρά φοιτητική» (επομένως νόμιμη) διαμαρτυρία, που προσπάθησαν να την πολιτικοποιήσουν οι διάφοροι «πράκτορες».

 

«Σαν υπεύθυνη Συντονιστ. Επιτρ. Αγώνα του Πολυτεχνείου καταγγέλλουμε σ’ όλο το σπουδαστικό κόσμο, τη νεολαία και το λαό τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν απ’ την αρχή της μεγαλιωδικης εκδήλωσής μας του Πολ/χνείου, τη πορεία και το περιεχόμενό της. Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικάνικης CIA, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσω τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις». (Πανσπουδαστική, σελ 4)

 

 

Μια μικρή λεπτομέρεια «προσωπικών δεδομένων»

 


Αυτοί οι πράκτορες δεν είναι ανώνυμοι, κάθε άλλο. Αυτός που μίλησε στη Νομική πείθοντας τους φοιτητές να πάνε στο Πολυτεχνείο (ο «γνωστός αριστεριστής» σύμφωνα με την ‘Έκθεση & Συμπεράσματα’) ήταν ο φοιτητής Φυσικομαθηματικής ο Δ. Μαυρογένης. Ειδικά σε αυτόν η ‘Πανσπουδαστική’ αφιερώνει ξεχωριστό άρθρο:

 


«Πέρισυ, μετά τους αγώνες μας για ελεύθερες εκλογές, όταν το φοιτητικό μας κίνημα ασυγκράτητο απλωνόταν σε όλες τις σχολές έκανε την εμφάνισή του στους παν/κους χώρους ένα άγνωστο μέχρι τότε υποκείμενο ονόματι Διονύσης Μαυρογέννης. Παρουσιάστηκε σαν αγωνιστής με υπερεπαναστατική ταχτική και δήθεν φλογερή αποφασιστικότητα. Στην πραγματικότητα ήταν όπως αποδείχτηκε πράχτορας της ΚΥΠ και της ασφάλειας και η εμφάνισή του συνέπιπτε με τη νέα μέθοδο που ανέπτυσσε από τότε η χούντα για να διασπάσει και να προβοκάρει από τα μέσα το κίνημά μας».
(Πανσπουδαστική, σελ 2)

 


Μάλιστα, για να μην έχουν αμφιβολία οι αναγνώστες, τα λαγωνικά της πρακτόρικης σχολής, επιχειρούν να «τεκμηριώσουν» την κατηγορία. Κατασκευάζουν λοιπόν ολόκληρο το βιογραφικό της «χαφιέδικης» δράσης του.

 


«Υπηρέτησε στην ΕΣΑ και παράλληλα σπούδασε «Μαρξισμό Λενινισμό» στο κέντρο Βαλκανικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη (που ελέγχεται από την ΚΥΠ και τη CIA) καθώς και ειδικές ανακριτικές μέθοδες και μέθοδες εξάρθρωσης αντιδικτατορικών οργανώσεων».
(Πανσπουδαστική, σελ 2)

 

Για να μην κουράζουμε, συνεχίζει σε τρεις παραγράφους με την μετεκπαίδευσή του στην Ιταλία –ήταν σπουδαστής στην Μπολώνια- και συνεχίζει μέχρι το ρόλο του στο Πολυτεχνείο, να οργανώσει τους «350 πράκτορες του Ρουφογάλη».

 

Η χαφιέδικη δράση 

 


Αφού οι «πράκτορες» καταδείχθηκαν στο κίνημα και ονομάστηκαν, θα πρέπει να δούμε τώρα και τι ακριβώς έκαναν, την ουσία δηλαδή της κατηγορίας. Δηλαδή, όχι γενικά και αόριστα τι σκέφτονταν ή επιδίωκαν, αλλά συγκεκριμένα τι έκαναν. Μήπως επιτέθηκαν σε σπουδαστές, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας κάποιον; Μήπως άνοιξαν την πόρτα του Πολυτεχνείου στις δυνάμεις καταστολής; Μήπως παρέδωσαν κανέναν αγωνιστή στη χούντα; Όσο προσεχτικά και να διαβάσει κανείς τα κείμενα αυτά δεν θα βρει τίποτα τέτοιο. Η δράση των χαφιέδων με τόσες σπουδές και μεταπτυχιακά στην επιστήμη της διάλυσης των οργανώσεων, περιορίστηκε στο… να φωνάζουν συνθήματα.

 


Τα συνθήματα ήταν πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης. Το ΚΚΕ προσπαθούσε να τα περιορίσει σε αμιγώς φοιτητικά, αλλά δεν ήταν δυνατόν. Σίγουρα λοιπόν θα πρόκειται για έργο «πρακτόρων» που θέλουν να αλλοιώσουν το νόημα της φοιτητικής συγκέντρωσης πολιτικοποιώντας το. Ευτυχώς, οι συγγραφείς της Πανσπουδαστικής διέσωσαν τα συνθήματα των χαφιέδων για τις νεώτερες γενιές και στη σελ 2 παρουσιάζουν τη λίστα τους:

 


«Πρέπει να δούμε ότι τα συνθήματα «Γενική Απεργία», «επανάσταση λαέ», «λαέ ή τώρα ή ποτέ», «κάτω το κεφάλαιο», «θα γίνει Ταϋλάνδη», «λαέ γιατί τους προσκυνάς» κλπ, που προβλήθηκαν από αυθόρμητα στοιχεία με την έμπνευση και τη βοήθεια των χαφιέδων δεν ανταποκρίνονταν στο χαρακτήρα της εξέγερσης».

 


Αυτή λοιπόν είναι η χαφιέδικη δράση. Το ίδιο κόμμα, λίγους μήνες μετά (αλλά νόμιμο τώρα, χωρίς το βάρος της χουντικής καταστολής πάνω από το κεφάλι του) δίνει άλλη εξήγηση σε σχέση με τα «χαφιέδικα» συνθήματα:

 


«Το απόγευμα της Πέμπτης φτάνει στους συνδικαλιστές [σ.σ. συνδικαλιστές φοιτητές της Α/Ε] μια γραμμή που ζητούσε να ρίχνονται βασικά φοιτητικά αιτήματα, η οποία δεν «πιάνει» ούτε στα μέλη μας. Και όπου την υπερασπίστηκαν έτσι απόλυτα, ζημίωσε και είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα στελέχη της Α/Ε να αποτύχουν στις εκλογές των φοιτητικών συνελεύσεων. Το βράδυ της Πέμπτης ρίχνεται το σύνθημα «Απεργία Γενική», που υποστηρίχθηκε από το Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές. Πολλοί Κνίτες, και απ’ αυτούς που συμμετείχαν σε καθοδηγητικά όργανα, το υιοθέτησαν αργότερα για να το εγκαταλείψουν όλοι την Παρασκευή το πρωί, αν και, παρόλα αυτά, το σύνθημα επανήλθε και αργότερα».
(Ε & Σ, σελ. 37).

 


Το κατηγορητήριο χτίζεται λοιπόν κομμάτι-κομμάτι. Έχουμε την κατονομασία των χαφιέδων, το βιογραφικό τους, το εγκληματικό τους έργο. Δεν μένει παρά να βρούμε και το κίνητρό τους.

 

 

Ο τελικός στόχος των πρακτόρων  

 


Τα κείμενα στο θέμα των κινήτρων είναι σαφέστατα: όλα ετούτα έγιναν «Για να μπορέσουν έτσι να απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου απ’ το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα να κατασκευάσουν με τη βοήθεια και των χουντικών μέσων ενημέρωσης την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής, επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης [… κλπ, κλπ, και τελικά…] για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας». (Πανσπουδαστική, σελ 4).

 


Αν αυτός ήταν ο στόχος τους, είναι σίγουρα βρωμερός και το κίνημα θα έπρεπε όχι απλώς να «απομονώσει» τους προβοκάτορες, αλλά και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά. Κάπως έτσι φαίνεται να έγινε σύμφωνα με την ‘Πανσπουδαστική’. Στην αμέσως παρακάτω παράγραφο μας ενημερώνει ότι το κίνημα εξουδετέρωσε τη δράση και ματαίωσε τα σχέδιά τους: «Το σχέδιο όμως του Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου Παπαδόπουλου, CIA απέτυχε παταγωδώς. Το οργανωμένο φοιτητικό μας κίνημα δίνοντας την πιο αποφασιστική μάχη του απομόνωσε και σύντριψε τους προβοκάτορες. Η επίθεση του συρφετού των χαφιέδων και των ψευτοεπαναστατών που σαν τα κοράκια πολιορκούν χρόνια τώρα τις φοιτητικές ιδιαίτερα δυνάμεις βρήκε αντιμέτωπο τον σπουδαστικό κόσμο».

 


Αλλά όποιος δεν είναι εντελώς ηλίθιος, ξέρει πολύ καλά ότι τελικά η χούντα κατέστειλε το Πολυτεχνείο και κατάφερε «να δικαιολογήσει την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας». Συνεπώς, μόνο δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: είτε οι πράκτορες πέτυχαν το στόχο τους, είτε η χούντα για να πετύχει τα σχέδιά της δεν είχε καθόλου ανάγκη από πράκτορες. Είχε ανάγκη απλά και μόνο από την καταστολή του κινήματος.

 

Συμπεράσματα και καθήκοντα 

 


Σε άλλο άρθρο του ίδιου φύλλου της ‘Πανσπουδαστικής’ υπάρχει το άρθρο που θέτει τους άμεσους στόχους μετά την καταστολή του Πολυτεχνείου. Έχει τίτλο «Τι επιβάλλεται να κάνουμε», στη σελ. 3. Είναι ένα άρθρο 6 σημείων: Το 1ο καλεί «Να προχωρήσουμε αμέσως στη συνεργασία όλων ανεξαίρετα των αντιδικτατορικών φοιτ. δυνάμεων» και το 2ο «Να οργανωθούν οι φοιτητές στις επιτροπές αγώνα». Ο πολιτικός στόχος αυτών των δύο οργανωτικών προτάσεων είναι το σημείο 3: «Να επιμείνουμε στη συγκροτημένη και οργανωμένη επιστροφή μας στα μαθήματα και στους πανεπιστημιακούς χώρους σε πρώτη φάση, για την καλύτερη και πιο στέρεη επέκταση της οργάνωσης του φοιτητικού μας κινήματος με βάση την καθημερινή ζύμωση». Το εμπόδιο σε όλα αυτά, που πρέπει να τσακιστεί είναι –τι άλλο;- οι πράκτορες. Στο σημείο 4 λοιπόν βάζει την ανάγκη «Να καταπολεμήσουμε κάθε αυθόρμητη ή πριμοδοτούμενη από τη χούντα τάση για απρογραμμάτιστες, βιαστικές και χωρίς την επεξεργασία του οργανωμένου κινήματός μας ενέργειες» και για να το εμπεδώσει ο κόσμος το επαναλαμβάνει στο σημείο 5: «Να απομονώσουμε τους προβοκάτορες και τους ψευτοσυνδικαλιστές που κυκλοφορούν ανενόχλητοι στους πανεπ. χώρους». Το κείμενο κλείνει με εκκλήσεις του στυλ «Να σμπαραλιάσουμε  τη χουντική τρομοκρατία, ψωμί – παιδεία – ελευθερία – εθνική ανεξαρτησία, κλπ».

 


Η πυροσβεστική γραμμή «να γυρίσουμε στα μαθήματά μας» είναι τόσο δεξιά, που για να σταθεί, έχει ανάγκη να παρουσιάζει την κριτική από τα αριστερά σαν έργο χαφιέδων. Στους χαφιέδες δεν χρειάζεται να απαντήσεις πολιτικά, χρειάζεται να τους απομονώσεις. Και έτσι καθαρίζεις μια χαρά. Αυτή είναι όλη η ουσία του πράγματος.


 

Βορά στην καταστολή

 


Αφού όμως είδαμε το θέμα των πρακτόρων από την μεριά του ΚΚΕ, ας το δούμε και από την ανάποδη, από την πλευρά δηλαδή των ίδιων. Ένας αγωνιστής στην πίεση των διωκτικών μηχανισμών μπορεί να βρει υποστήριξη μόνο στην αλληλεγγύη του κινήματος. Από τη στιγμή όμως που έχει βαφτιστεί «χαφιές», «πράκτορας» και τα ρέστα αντιμετωπίζει την καταστολή ατομικά. Οι μέρες είναι πολύ δύσκολες, είναι οι μέρες διωγμού που έχει εξαπολύσει ο Ιωαννίδης μετά την καταστολή του Πολυτεχνείου, ενάντια στις αριστερές οργανώσεις. Σε αυτό το διωγμό, ο Ιωαννίδης βρήκε χρήσιμο βοηθό την ‘Πανσπουδαστική’ που κατονόμαζε τους «πράκτορες» και στοιχειοθετούσε για χάρη του εισαγγελέα τις κατηγορίες. Βέβαια, από μέσα του μπορεί να γέλαγε διαβάζοντας για τα «βιογραφικά» τους και την «εκπαίδευσή» τους, αλλά η δουλειά, έγινε και αυτό μετράει. Πράγματι, ο Εισαγγελάτος της εποχής, ο ρουφιάνος της χούντας ο Μαστοράκης, είχε βγάλει στο γυαλί κάποιους φοιτητές, γραμμή από τα κελιά της ΕΣΑ, για να τους ανακρίνει μπροστά στο γυαλί. Το κατηγορητήριο του Μαστοράκη, ήταν ακριβώς το ίδιο: τι συνθήματα φωνάζονταν, αν ήταν καθαρά φοιτητικά, ποιος είχε συμφέρον να πολιτικοποιήσει τον καθαρά φοιτητικό αγώνα, κλπ, κλπ. Ας τα βγάλουν μόνοι τους πέρα. Απέναντι στην όξυνση της καταστολής το ΚΚΕ είχε καθαρίσει: μη μας μπλέκετε εμάς με αυτά, αυτά είναι έργα χαφιέδων.

 

Τα πράγματα αλλάζουν, η πρακτορολογία όχι


Στη συνέχεια ήρθε η Κύπρος, ήρθε η μεταπολίτευση και η νομιμότητα για το ΚΚΕ και τις οργανώσεις της αριστεράς. Χωρίς την πίεση της καταστολής πια, βγάζει διαφορετικά συμπεράσματά του στην «Έκθεση & Συμπεράσματα» που προαναφέραμε. Εδώ είναι αναγκασμένο να παραδεχτεί: «Δεν μπορεί να υποστηριχτεί ότι υπήρξε μελετημένο σχέδιο (προβοκάτσια) της αντίδρασης για να εξωθήσει σε μια τέτοια μορφή [σ.σ. δηλ. την κατάληψη του Πολυτεχνείου] και να πετύχει ορισμένους σκοπούς. Αυτό προκύπτει από τη μελέτη όλων των στοιχείων, που ως τώρα έχουν συγκεντρωθεί και μελετήθηκαν. Αλλά προκύπτει και λογικά». (Ε & Σ, σελ 31). Φυσικά, καμιά αυτοκριτική, ούτε μια λέξη για τη στάση που είχε το ίδιο κόμμα όταν τα γεγονότα ήταν νωπά, τότε που κατάγγελνε τους καταληψίες του Πολυτεχνείου για πράκτορες. Όλα μέλι γάλα λοιπόν; Όχι! Στις αμέσως επόμενες σειρές, το θέμα επανέρχεται:

«Είναι άλλο το θέμα, σε ποιο βαθμό η αντίδραση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί με προβοκάτσιες τον αγώνα αυτόν. Και πραγματικά, αυτό το προσπάθησε, όσο της ήταν δυνατό». (Ε & Σ, σελ 31). Επομένως, όχι μόνο αρνείται να κάνει αυτοκριτική για τη χυδαία και κατάπτυστη θέση που είχε πάρει τότε, αλλά ακόμα παραπέρα προσπαθεί να την κουκουλώσει και να τη δικαιώσει έμμεσα. Και μάλιστα χρησιμοποιώντας μια πολύ βρώμικη μέθοδο, τη μέθοδο της αοριστολογίας. Όταν κατηγορούσε η ‘Π’ για πράκτορες τους αγωνιστές έπρεπε να φέρει στοιχεία και, αφού δεν είχε, τα κατασκεύαζε. Όταν αυτά έχουν καταπέσει, καλό είναι τα μαζεύουμε σιγά-σιγά, να μην ξεφτιλιστούμε κιόλας, αλλά είναι πάντα χρήσιμο να αφήνουμε τη θεωρία της προβοκάτσιας να αιωρείται στον αέρα και όποιον πάρει η μπάλα. 

Τι πετυχαίνουμε με αυτό; Πρώτον δικαιολογούμε έμμεσα την αρχική χυδαία στάση για τους χαφιέδες και βγάζουμε τους εμπνευστές της λάδι. Δεύτερον, συνεχίζουμε να συντηρούμε το θέμα και μάλιστα απρόσωπα, ώστε κάθε αγωνιστής να στέκεται καχύποπτος σε όποιον ακούσει να φωνάζει ας πούμε «Γενική Απεργία» και να αναρωτιέται: «είναι ή δεν είναι χαφιές»; Κάπου εκεί θα τον συναντά και ο συντρ. από το κόμμα και θα του κλείνει το μάτι: «να είσαι προσεχτικός, πάντα είχαμε υποψίες». Και τρίτον, όλα αυτά γίνονται ανώνυμα, στη βάση φημών και αέρα κοπανιστού, όπου δεν θα πρέπει ο κατήγορος να αποδείξει την κατηγορία του, αλλά θα πρέπει ο κατηγορούμενος να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Πρόκειται για μια στάση τρεις φορές χυδαία. Μια στάση που επανέρχεται ξανά και ξανά σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, όσο η πρακτορολογία θα χρησιμοποιείται σαν μέθοδος επίλυσης των πολιτικών διαφορών, όσο υπάρχουν συλλογικότητες που την αναπαράγουν δηλητηριάζοντας το κίνημα. 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/11/17-1973.html

 

ΠΗΓΗ:

http://avantgarde2009.wordpress.com/2009/11/12/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82%E2%80%A6-%CF%84%CE%B7%CF%82/

 

Αναφορικά με την Εκτέλεση των δύο μελών των ταγμάτων εφόδου / ΚΟΝΤΡΑ

νεκροι χρυσαυγιτεςΜπορούμε να καταλάβουμε τη βιασύνη της κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών να βαφτίσουν «τρομοκράτες» τους εκτελεστές των δύο νεοναζί στο Νέο Ηράκλειο. Οι υπόλοιποι, όμως, οι αριστεροί, κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί, καθεστωτικοί και αντικαθεστωτικοί, γιατί έσπευσαν να υιοθετήσουν αυτή την εκδοχή, βάζοντας μπροστά την προβοκατορολογία και την πρακτορολογία;

Οχι, δεν προσπαθούμε να κρυφτούμε. Εμείς την άποψή μας θα την πούμε, όμως δεν μπορείς να φορτώνεις την ευθύνη σ’ ένα χώρο (το χώρο της ένοπλης επαναστατικής βίας), χωρίς να έχεις ανάληψη ευθύνης ή έστω κάποια σίγουρα σημάδια που να οδηγούν σ’ αυτό το συμπέρασμα. Δεν είναι η πρώτη φορά που χτυπιέται ο χώρος της ακροδεξιάς και καταβάλλεται προσπάθεια να χρεωθεί το χτύπημα στο αντάρτικο πόλης, ενώ ήταν ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε κυκλώματα της νύχτας. Θυμίζουμε την περίπτωση του βουλευτή της ΝΔ Βασίλη Μιχαλολιάκου. Ο ίδιος και η κυβέρνηση χρέωσαν το χτύπημα στη 17Ν και επέμεναν ακόμα και μετά τη διάψευση της οργάνωσης. Ακόμα και σύνταξη «θύματος τρομοκρατίας» έβγαλαν στον Μιχαλολιάκο, μέχρι που ήρθε η ίδια η Αντιτρομοκρατική, χρόνια μετά, και πιστοποίησε επίσημα ότι η βόμβα τοποθετήθηκε από κυκλώματα μαφιόζων «της νύχτας».

Εσπευσαν όλοι να υιοθετήσουν την κυβερνητική εκδοχή, γιατί θέλησαν για μια ακόμη φορά να δώσουν διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στο αστικό καθεστώς, να βάλουν μόνοι τα όριά τους: μέσα στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας, χωρίς ν’ αμφισβητούν το μονοπώλιο της βίας από το αστικό κράτος και τις νόμιμες ή παράνομες συμμορίες του.

Δεν είχαν το θάρρος ούτε στην ηθική πλευρά της υπόθεσης να τοποθετηθούν. Την εξαφάνισαν πίσω από ένα νεφέλωμα υστερικών ψευδο-πολιτικών αναλύσεων, που αποκάλυπταν φόβο και πανικό (θ’ αναφερθούμε παρακάτω σ’ αυτές). Καταλαβαίνουμε τα αστικά ΜΜΕ που μετέτρεψαν τους νεοναζί σε «άτυχα παλικάρια», όμως οι άλλοι, οι αντιφασίστες, γιατί δεν πήραν θέση επ’ αυτού και άφησαν την προπαγάνδα των ΜΜΕ να οργιάζει, προσπαθώντας να σηκώσει κύμα συμπάθειας στον ελληνικό λαό;

Ποιοι ήταν οι εκτελεσθέντες; Ηταν τίποτα άσχετοι ή επίλεκτα στελέχη των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου, που εκτελούσαν χρέη σεκιούριτι στα γραφεία μιας από τις πιο «δραστήριες» εστίες τους; Γείτονες που εμφανίστηκαν σε αστικά ΜΜΕ είπαν ότι κάθε φορά που ήταν ανοιχτά τα γραφεία της συμμορίας έβλεπαν αυτούς τους τέσσερις να παίζουν ρόλο φυλάκων. Η ίδια η νεοναζιστική συμμορία φρόντισε να δείξει ποιοι ήταν, βγάζοντας φωτογραφία τους με τη στολή των ταγμάτων εφόδου (ο ένας μάλιστα φορούσε μπλουζάκι με σύνθημα των χιτλερικών ταγμάτων εφόδου). Κι εκεί που πήγαν να στήσουν προσκυνητάρι, έφτιαξαν με κεριά μια ρούνα, ένα από τα σήματα των χιτλερικών SA, για να μην αφήσουν καμιά αμφιβολία για το ποιοι ήταν οι νεκροί. Είναι γνωστό ότι το συγκεκριμένο κτίριο ήταν άντρο ταγμάτων εφόδου που δρούσαν στα Βόρεια και ευθύνονται για μαχαιρώματα, πυρπολήσεις, τραυματισμούς και ληστείες μεταναστών. Μέχρι τα Μεσόγεια έφτανε η χάρη της συγκεκριμένης συμμορίας. Ακόμα και οι οικογένειές τους φρόντισαν να «δείξουν» τη ΧΑ ως υπεύθυνη για το θάνατό τους, υποστηρίζοντας εμμέσως ότι τα παιδιά τους υπέστησαν κάτι το μοιραίο.

Δε θα έπρεπε οι πραγματικοί αντιφασίστες, ακόμα κι αν διαφωνούσαν πολιτικά, να ξεκαθαρίσουν τουλάχιστον το ηθικό ζήτημα, ώστε να χτυπήσουν το κύμα συμπάθειας που για τους δικούς της λόγους πήγε να σηκώσει η αστική προπαγάνδα;

Ας δούμε, όμως, και τα ψευδο-πολιτικά επιχειρήματα που επιστρατεύτηκαν, συνοδεύοντας την πρακτορολογία και την προβοκατορολογία.

– Θα ενισχυθεί η θεωρία των δύο άκρων: τι αποδείχτηκε; Οτι ο Σαμαράς μάζεψε τους Φαήλους και τους Χρύσανθους και έκανε ο ίδιος διόρθωση στη «γραμμή», μιλώντας στον Πρετεντέρη. Γιατί; Γιατί σ’ αυτή τη φάση θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους κολαούζους του μαζί του, δε θέλει ν’ ανοίξει δεύτερο μέτωπο, φοβούμενος ανεξέλεγκτη πόλωση.

– Θα ξεφύγει από το στρίμωγμα η ΧΑ. Ποιος θα το επέτρεπε αυτό; Οσοι αντιφασίστες άρχισαν τις καταγγελίες. Παραπέρα, αυτό το επιχείρημα αποτελεί επιβεβαίωση του ότι περιμένουν από το αστικό κράτος να χτυπήσει το φασισμό και ότι τα βροντώδη συνθήματα του τύπου «ο λαός θα τσακίσει το φασισμό» είναι σκέτες σαπουνόφουσκες.

– Θα ανακοπεί η ανάπτυξη του αντιφασιστικού κινήματος. Γιατί άραγε; Τι σόι κίνημα είναι αυτό, που επειδή κάποιοι αντιφασίστες (αν πρόκειται για πολιτική πράξη) εκτέλεσαν δύο μέλη των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, εκδικούμενοι όχι μόνο τη δολοφονία του Π. Φύσσα, αλλά και τις δολοφονίες μεταναστών, τα μαχαιρώματα και τα λιντσαρίσματα, βάζει την ουρά στα σκέλια; Γιατί να μη συνεχίσει τη δράση του, παράλληλα με τη δράση άλλων αντιφασιστών, που επιλέγουν ν’ ανεβάσουν τον πήχη της πολιτικής έντασης, φτάνοντας μέχρι την ένοπλη βία;

–    Θα αυξηθεί η καταστολή. Η ίδια παμπάλαια θεωρία. Ιδια σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Αν έλεγαν ότι το χτύπημα ήταν άκαιρο (ή άσκοπο, όπως έλεγε ο Λένιν) και μιλούσαν στο όνομα ενός μαζικού επαναστατικού κινήματος, που έχει στο κέντρο της προσοχής του την οργάνωση της μαζικής επαναστατικής βίας, θα νομιμοποιούνταν. Τώρα, όμως έδειξαν απλά την αστική ή μικροαστική τους φύση.

ΠΗΓΗ:ΚΟΝΤΡΑΕκτελέστηκαν δύο μέλη των ταγμάτων εφόδου

Η επιστήμη μας λέει να επαναστατήσουμε

naomi_klein

Άρθρο της Ναόμι Κλάιν που δημοσίευσε το περιοδικό «New Statesman» στις 29 Οκτωβρίου

H βραβευμένη καναδή δημοσιογράφος και συγγραφέας του πολυδιαβασμένου βιβλίου «Το δόγμα του σοκ», Ναόμι Κλάιν επιμένει, τελευταία, σε άρθρα, ομιλίες και ντοκιμαντέρ όπου περιγράφει και αποδεικνύει την επιτακτική ανάγκη για αλλαγή τρόπου ζωής, για να μπορούμε να έχουμε ελπίδες ότι θα σωθεί ο πλανήτης και το είδος μας μαζί του. Σε αυτό το άρθρο της, που δημοσίευσε το περιοδικό «New Statesman» στις 29 Οκτωβρίου, μεταφέρει τα ερευνητικά συμπεράσματα επιστημόνων στον τομέα του κλίματος, που καταλήγουν στη διαπίστωση ότι η ελπίδα βρίσκεται στην «αντίσταση», στα «κινήματα «ανθρώπων ή συλλογικοτήτων οι οποίοι υιοθετούν μια συγκεκριμένη σειρά δυναμικών που δεν ταιριάζουν μέσα στην καπιταλιστική κουλτούρα». Για να καταλήξει, με την παράθεση επιστημονικών άρθρων, ότι «υπάρχει ακόμα χρόνος να αποφύγουμε την καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλά όχι στο πλαίσιο των κανόνων του καπιταλισμού, όπως έχουν οριστεί σήμερα».

Γιατί η αντιμετώπιση της κλιματικής απειλής δεν είναι απλώς ένα πολιτικό ή ιδεολογικό πρόταγμα

Τον Δεκέμβριο του 2012, στο Σαν Φρανσίσκο, ένας ερευνητής, ονόματι Μπραντ Γουέρνερ, άνοιγε δρόμο ανάμεσα στο πλήθος των 24.000 επιστημόνων, κατά τη διάρκεια της φθινοπωρινής συνάντησης της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικών, για να φτάσει στο βήμα των ομιλητών (…)

Η ομιλία του Γουέρνερ που κίνησε το ενδιαφέρον. Ο τίτλος ήταν «Είναι η Γη γαμ***νη;» (πλήρης τίτλος: « Είναι η Γη γαμ***νη; Η δυναμική ματαιότητα της παγκόσμιας περιβαλλοντικής διαχείρισης και οι δυνατότητες για αειφορία μέσω του ακτιβισμού άμεσης δράσης»).

Μίλησε για τα όρια του συστήματος, για διαταραχές και άλλα ζητήματα κατά βάση ακατανόητα για όσους από εμάς δεν έχουμε σχέση με τη θεωρία των σύνθετων συστημάτων. Το συμπέρασμα, ωστόσο, ήταν αρκετά σαφές σε όλους: Ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει επιφέρει την εξάντληση των πηγών με τέτοια ταχύτητα, ανενόχλητα και χωρίς περιορισμούς, που ως συνέπεια τα «συστήματα γη – άνθρωπος» έχουν γίνει επικίνδυνα ασταθή. (…)

Επιστήμη και ακτιβισμός

Ωστόσο, υπήρχε μια δυναμική στο σχέδιο του Γουέρνερ που αφήνει περιθώριο για κάποια ελπίδα. Ο Γουέρνερ την ονόμασε «αντίσταση» – κινήματα «ανθρώπων ή συλλογικοτήτων» που «υιοθετούν μια συγκεκριμένη σειρά δυναμικών που δεν ταιριάζουν στην καπιταλιστική κουλτούρα». (…)

Στο πλαίσιο σοβαρών επιστημονικών συναντήσεων δεν είθισται να απευθύνονται εκκλήσεις για μαζική πολιτική αντίσταση, πόσω δε μάλλον για άμεση αποτρεπτική δράση. Ωστόσο, ο Γουέρνερ δεν καλούσε ακριβώς για τα παραπάνω. Απλώς παρατηρούσε ότι οι μαζικές εξεγέρσεις των ανθρώπων –όπως το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και το κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ»– αντιπροσωπεύουν την πιθανότερη πηγή «τριβής», ώστε να επιβραδυνθεί μια οικονομική μηχανή που που βγαίνει με ταχύτητα εκτός ελέγχου. Γνωρίζουμε ότι κοινωνικά κινήματα του παρελθόντος «είχαν τεράστια επίδραση στον τρόπο με τον οποίο η ηγεμονεύουσα κουλτούρα εξελίχθηκε», σημείωσε. Άρα είναι λογικό ότι, «εάν σκεφτόμαστε το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον της συμβίωσης μας με το περιβάλλον, πρέπει να συμπεριλάβουμε την αντίσταση ως μέρος αυτής της δυναμικής». Και αυτό, υποστήριξε ο Γουέρνερ, δεν είναι ζήτημα άποψης, αλλά «πραγματικό γεωφυσικό ζήτημα». (…)

Τον Νοέμβριο του 2012, το περιοδικό «Νature» δημοσίευσε ένα σχόλιο του χρηματοδότη του περιβαλλοντικού κινήματος Τζέρεμι Γκράνθαμ, που προέτρεπε τους επιστήμονες να ακολουθήσουν αυτή την παράδοση και να «συλληφθούν αν χρειαστεί», διότι η κλιματική αλλαγή «δεν είναι μόνο η κρίση στις ζωές όλων μας, είναι επίσης η κρίση ύπαρξης του είδους μας».

Από το ιδεολογικό στο υπαρξιακό ζήτημα

Κάποιοι επιστημόνες δεν χρειάζεται να πειστούν. Ο νονός της σύγχρονης κλιματικής επιστήμης, Τζέιμς Χάνσεν, είναι ένας εξαίρετος ακτιβιστής, ο οποίος έχει συλληφθεί κάμποσες φορές, γιατί αντιστεκόταν στην καταστροφή βουνών για την εξόρυξη άνθρακα και στους αγωγούς μεταφοράς ορυκτών καυσίμων. Πριν ένας μελετητής παγετώνων, ονόματι Τζέισον Μποξ, ένας παγκοσμίου φήμης ειδικός για το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία μου εκμηστηρεύτηκε «Δεν μπορούσα να διατηρήσω τον αυτοσεβασμό μου, αν δεν έπαιρνα μέρος στο κίνημα. Το να ψηφίζω απλώς δεν φαίνεται αρκετό χρειάζεται να είμαι πολίτης ενεργός».

Ο Γουέρνερ οδηγείται από την έρευνά του σε κάπως πιο διαφορετικό συμπέρασμα. Δεν λέει ότι η έρευνά του τον οδήγησε να αναλάβει δράση για να πάψει κάποια συγκεκριμένη πολιτική, λέει ότι η έρευνά του δείχνει ότι ολόκληρο το οικονομικό μας μοντέλο είναι απειλή για την οικολογική ισορροπία. Και ότι το να αμφισβητήσουμε αυτό το οικονομικό μοντέλο με μαζικά κινήματα αντίστασης, ενισχύει την πιθανότητα που έχει η ανθρωπότητα να αποφύγει την καταστροφή.

Αυτο που λέει είναι πολύ σοβαρό, αλλά δεν είναι μόνος του. Ο Γουέρνερ συμμετέχει σε μια μικρή, αλλά όλο και πιο ισχυρή ομάδα επιστημόνων, των οποίων η έρευνα στην αποσταθεροποίηση των φυσικών συστημάτων –ειδικά του κλιματικού συστήματος– οδηγεί σε ανάλογα ακόμα και επαναστατικά συμπεράσματα. Για κάθε απελπισμένο κρυφο-επαναστάτη που έχει ονειρευτεί την ανατροπή της παρούσας οικονομικής τάξης, αυτή η δουλειά πρέπει να έχει πολύ ενδιαφέρον. Διότι αναγάγει το ξήλωμα αυτού του βάρβαρου συστήματος, για να αναδειχθεί κάτι νέο (ίσως, και κατά προτίμηση, με πολλή δουλειά), σε ζήτημα όχι απλώς ιδεολογικό, αλλά υπαρξιακό, που υπαγορεύεται από την αναγκαιότητα ύπαρξης των ειδών.

Επιστήμονες – επαναστάτες

Στην πρώτη γραμμή αυτών των επιστημόνων επαναστατών είναι ένας από τους κορυφαίους βρετανούς ειδικούς στην κλιματική αλλαγή, ο Κέβιν Άντερσον, αναπληρωτής διευθυντής του Tyndall Centre για την Έρευνα της Κλιματικής Αλλαγής, το οποίο έχει ταχύτατα καθιερωθεί ως ένα από τα κορυφαία ερευνητικά ιδρύματα για το κλίμα στη Βρετανία. Απευθυνόμενος σε όλους, από το Τμήμα για τη Διεθνή Ανάπτυξη έως το Δημοτικό Συμβούλιο του Μάντσεστερ, ο Άντερσον έχει δαπανήσει περισσότερο από μία δεκαετία να εξηγεί υπομονετικά τις επιπτώσεις των επιστημονικών ευρημάτων σε πολιτικούς, οικονομολόγους και ακτιβιστές. Σε απλή και κατανοητή γλώσσα, δημοσιοποιεί ένα αυστηρό οδικό χάρτη για τη μείωση των αέριων ρύπων, που προτείνει μια αξιοπρεπή πιθανότητα να συγκρατήσουμε την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη στους 2 βαθμούς Κελσίου, στόχο που οι περισσότερες κυβερνήσεις αναγνωρίζουν ότι θα απομακρύνει την καταστροφή.

Τα τελευταία χρόνια οι επιστημονικές δημοσιεύσεις και παρουσιάσεις του Άντερσον τείνουν να χτυπάνε συναγερμό. Με τίτλους όπως «Κλιματική αλλαγή: Πέρα από την επικινδυνότητα. Βάρβαροι αριθμοί και πενιχρές ελπίδες», καταδεικνύει ότι οι πιθανότητες να παραμείνουμε σε ασφαλή επιπέδα θερμοκρασίας ελαχιστοποιούνται γρήγορα. Με την συνεργάτιδά του Άλις Μπόους, ειδική στο μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, επισημαίνουν ότι έχουμε χάσει τόσο χρόνο με πολιτική στασιμότητα και αδύναμες πολιτικές για το κλίμα –τη στιγμή που η παγκόσμια κατανάλωση (και εκπομπές) γιγαντώνονται– ώστε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αναγκαιότητα μειώσεων τόσο δραστικών, που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη θεμελιώδη λογική της ιεράρχησης της αύξησης του ΑΕΠ.

Ο Άντερσον και η Μπόους μας πληροφορούν ότι ο συνήθως αναφερόμενος μακροπρόθεσμος στόχος μετριασμού της κλιματικής αλλαγής (μείωση 80% από το επίπεδο του 1990 μέχρι το 2050) έχει επιλεγεί για λόγους αμιγώς πολιτικής σκοπιμότητας και δεν έχει καμιά επιστημονική βάση. Και αυτό γιατί οι επιπτώσεις στο κλίμα δεν προέρχονται μόνο από αυτό που εκπέμπουμε σήμερα ή αύριο, αλλά και από τη σωρευτική επίδραση στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο. Μας προειδοποιούν, λοιπόν, ότι εστιάζοντας σε στόχους τρεισήμισι δεκαετίες μπροστά, αντί να εστιάζουμε στο τι μπορούμε να κάνουμε τώρα άμεσα, κινδυνεύουμε σοβαρά να επιτρέψουμε στις εκπομπές να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα για χρόνια ακόμα, θέτοντας τους εαυτούς μας στο φάσμα του ανέφικτου σύντομα.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι Άντερσον και Μπόους υποστηρίζουν ότι, αν οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών σοβαρολογούν για το συμφωνημένο διεθνή στόχομείωσης της θερμοκρασίας «όχι λιγότερο από τους 2 βαθμούς Κελσίου» και αν οι μειώσεις πρόκειται να σεβαστούν κάποιο είδος αρχής ισότητας (ουσιαστικά ότι οι χώρες που καταβροχθίζουν άνθρακα το μεγαλύτερο μέρος των δύο τελευταίων αιώνων χρειάζεται να περικόψουν τη χρήση του πριν απο τις χώρες όπου όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα), τότε οι μειώσεις πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες και να γίνουν πολύ νωρίτερα.

Νεοφιλελευθερισμός εναντίον πλανήτη Γη

Για να έχουμε έστω μια πιθανότητα 50-50 να φτάσουμε το στόχο χρειάζεται οι βιομηχανικές χώρες να αρχίσουν αυτή τη στιγμή τη μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων περίπου 10% κάθε χρόνο. Αλλά οι Άντερσον και Μπόους πάνε ακόμα παραπέρα επισημαίνοντας ότι αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί με μετριοπαθείς τιμές στον άνθρακα και λύσεις πράσινης τεχνολογίας. Αυτά τα μέτρα θα βοηθήσουν οπωσδήποτε, αλλά απλώς δεν φτάνουν. Η πτώση της τάξης του 10% στις εκπομπές αερίων ρύπων κάθε χρόνο δεν έχει προηγούμενο από όταν αρχίσαμε να ενεργοδοτούμε τις οικονομίες μας με άνθρακα. Για την ακρίβεια, περικοπές πάνω από το 1% το χρόνο «έχουν ιστορικά συνδεθεί μόνο με περιόδους οικονομικής ύφεσης ή αναταραχής», όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Νίκολας Στερν στην αναφορά του προς τη βρετανική κυβέρνηση, το 2006. Ακόμα και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, μειώσεις αυτής της κλίμακας δεν συνέβησαν (οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είχαν μείωση της τάξης του 5% περίπου σε περίοδο 10 χρόνων). Δεν συνέβησαν τέτοιες μειώσεις ούτε το 2008 με την κατάρρευση της Γουόλ Στριτ (οι εύρωστες χώρες είχαν πτώση των ρύπων περίπου 7% μεταξύ του 2008 και του 2009, αλλά οι εκπομπές άνθρακα γνώρισαν ζωηρή ανάκαμψη το 2010 και οι εκπομπές της Κίνας και της Ινδίας συνέχισαν να αυξάνονται). Μόνο στις άμεσες επιπτώσεις της χρεοκοπίας των αγορών του 1929, οι ΗΠΑ είδαν τις εκπομπές τους να μειώνονται για αρκετά χρόνια πάνω από 10% ετησίως, σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία από το Κέντρο Ανάλυσης και Πληροφόρησης Διοξειδίου του Άνθρακα. Αλλά πρόκειται για τη χειρότερη οικονομική κρίση της σύγχρονης εποχής.

Εάν θέλουμε να αποφύγουμε τέτοια σφαγή και παράλληλα να πετύχουμε τον επιστημονικά τεκμηριωμένο στόχο μας, πρέπει να διαχειριστούμε τη μείωση της χρήσης άνθρακα προσεκτικά, λαμβάνοντας υπόψη αυτό που οι Άντερσον και Μπόους περιγράφουν ως «ριζικές και άμεσες στρατηγικές απο-ανάπτυξης στις ΗΠΑ, την ΕΕ και άλλα εύρωστα κράτη».

Πράγμα το οποίο είναι ευκταίο, αν παρακάμψουμε το γεγονός ότι το οικονομικό μας σύστημα έχει ως φετίχ την αύξηση του ΑΕΠ, χωρίς να συνυπολογίζει τις ανθρώπινες και περιβαλλοντικές επιπτώσεις, και ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική τάξη έχει εγκαταλείψει εντελώς την ευθύνη της να διαχειριστεί οτιδήποτε (εφόσον οι αγορές είναι η αόρατη αυθεντία στην οποία όλα πρέπει να επαφίενται).

Επομένως, αυτό που στην πραγματικότητα λένε οι Άντερσον και Μπόους, είναι ότι υπάρχει ακόμα χρόνος να αποφύγουμε την καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλά όχι στο πλαίσιο των κανόνων του καπιταλισμού όπως έχουν οριστεί σήμερα. Γεγονός που μπορεί να αποτελεί το καλύτερο επιχείρημα που είχαμε ποτέ για να αλλάξουμε τους κανόνες.

Ο καπιταλισμός είναι τυφλός από το κυνήγι του κέρδους

Σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε το 2012 στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Climate Change», οι Άντερσον και Μπόους πέταξαν το γάντι κατηγορώντας πολλούς από τους επιστήμονες συναδέλφους τους ότι παραλείπουν να ομολογήσουν το είδος των αλλαγών που η κλιματική αλλαγή απαιτεί από την ανθρωπότητα: Αναπτύσσοντας σενάρια για τις εκπομπές αερίων ρύπων, οι επιστήμονες επανειλημμένα και σοβαρά υπονομεύουν τα συμπεράσματα των δικών τους αναλύσεων. Όταν μιλάνε για αποφυγή της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη πάνω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, το «ανέφικτο» μεταφράζεται ως «δύσκολο αλλά εφικτό», ενώ το «επείγον και ριζικό» γίνεται «πρόκληση», ώστε να εξευμενιστεί ο θεός της οικονομίας (ή, πιο συγκεκριμένα, ο χρηματοπιστωτικός).

Με άλλα λόγια, επιδιώκοντας να φανούν συνετοί στους νεοφιλελεύθερους οικονομικούς κύκλους, οι επιστήμονες «απαλύνουν» δραματικά τα συμπεράσματα των ερευνών τους. Τον Αύγουστο του 2013, ο Άντερσον αποφάσισε να γίνει ακόμα πιο τραχύς, γράφοντας ότι το πλοίο έχει αποπλεύσει προς σταδιακή αλλαγή: Ίσως, το 1992, στη Σύνοδο της Γης, ή ακόμα και στην αλλαγή της χιλιετίας, το επίπεδο των 2 βαθμών Κελσίου μπορούσε να επιτευχθεί με σημαντικές αναπτυξιακές αλλαγές στο πλαίσιο της παρούσας πολιτικής και οικονομικής ηγεμονίας. Αλλά η κλιματική αλλαγή λειτουργεί σωρευτικά! Τώρα, στο 2013, εμείς που ζούμε σε μετάβιομηχανικές χώρες που υπέρ-εκπέμπουν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ διαφορετική προοπτική. Η συνεχής και συλλογική σπατάλη άνθρακα εξάντλησε κάθε ευκαιρία για «αναπτυξιακή αλλαγή», που ήταν δυνατή στον προηγούμενο (και πιο «γενναιόδωρο») σχεδιασμό με το όριο των 2 βαθμών Κελσίου. Σήμερα, μετά από δύο δεκαετίες μπλόφας και ψέματος, το ίδιο όριο απαιτεί επαναστατική αλλαγή στην πολιτική και οικονομική ηγεμονία» (οι υπογραμμίσεις δικές του).

Ίσως δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι κάποιοι επιστήμονες που μελετούν το κλίμα μοιάζουν τρομαγμένοι από τα συμπεράσματα των ίδιων τους των ερευνών. Οι περισσότεροι απο αυτούς έκαναν ήσυχοι τη δουλειά τους μετρώντας παγόβουνα, τρέχοντας προγράμματα για το πλανητικό κλίμα και μελετώντας την οξύνιση των ωκεανών, για να ανακαλύψουν ότι, όπως το θέτει ο αυστραλός ειδικός στο κλίμα και συγγραφέας Κλάιβ Χάμιλτον, «ασυναίσθητα αποσταθεροποιούσαν την πολιτική και κοινωνική τάξη». Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν συνείδηση της επαναστατικής φύσης της κλιματικής επιστήμης. Αυτός είναι ο λόγος που οι κυβερνήσεις που αποφάσισαν να αγνοήσουν τις δεσμεύσεις τους για το κλίμα προς όφελος της εξόρυξης άνθρακα, χρειάστηκε να επιστρατεύσουν πιο τραμπούκικους τρόπους για να επιβάλουν σιωπή και φόβο στους επιστήμονες των χωρών τους. Στη Βρετανία, αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται πλέον ανοιχτά, με τον Ίαν Μπόιντ, ανώτατο επιστημονικό σύμβουλο στο Τμήμα Περιβάλλοντος, Τροφής και Αγροτικών Υποθέσεων, να γράφει πρόσφατα ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να αποφεύγουν «να υποδηλώνουν ότι οι πολιτικές είναι είτε σωστές είτε λάθος» και ότι θα πρέπει να εκφράζουν τις απόψεις τους «δουλεύοντας με αναγνωρισμένους συμβούλους (όπως εγώ), και με το να είναι η φωνή της λογικής, και όχι της διαφωνίας, στο δημόσιο χώρο».

Εάν θέλετε να μάθετε πού οδηγεί αυτό, μπορείτε να πληροφορηθείτε τι συμβαίνει στον Καναδά όπου ζω. Η κυβέρνηση των Συντηρητικών του Στίβεν Χάρπερ έχει κάνει τόσο αποτελεσματική δουλειά στη φίμωση των επιστημόνων και στην παύση κρίσιμων ερευνητικών προγραμμάτων, που, τον Ιούλιο του 2012, περίπου 2.000 επιστήμονες και υποστηρικτές τέλεσαν μια κηδεία, στο Λόφο του Κοινοβουλίου στην Οτάβα, στη μνήμη «του θανάτου των αποδεικτικών στοιχείων». Τα πανό τους έγραφαν: «Χωρίς επιστήμη, δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, δεν υπάρχει αλήθεια».

Αλλά η αλήθεια αποκαλύπτεται έτσι κι αλλιώς. Το ότι το εξελισσόμενο κυνήγι του κέρδους και της ανάπτυξης αποσταθεροποιεί τη ζωή στον πλανήτη, δεν είναι ένα γεγονός που χρειάζεται να διαβάσουμε επιστημονικά περιοδικά για να το πληροφορηθούμε. Τα πρώτα σημάδια αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μας και αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων αντιδρά όπως απαιτείται: εμποδίζοντας την υδραυλική εξόρυξη αερίου από σχιστόλιθο στο Μπαλκόμπ της Βρετανίας, τα εξορυκτικά σχέδια της Ρωσίας στην Αρκτική, οδηγώντας στο δικαστήριο διακινητές πετρελαϊκής άμμου για παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων ιθαγενών και με αμέτρητες άλλες δράσεις αντίστασης, μεγαλύτερες ή μικρότερες. Στο σχέδιο του Μπραντ Γουέρνερ, αυτή είναι η «τριβή» που απαιτείται για να κάμψει τις δυνάμεις της αποσταθεροποίησης. Ο σπουδαίος ακτιβιστής για το κλίμα Μπιλ Μακ Γκίμπεν καλεί τα «αντισώματα» να ξεσηκωθούν, για να συγκρουστούν με τον «πυρετό» που πλήττει τον πλανήτη.

Δεν είναι επανάσταση, αλλά είναι μια αρχή. Και ίσως έτσι κερδίσουμε αρκετό χρόνο μέχρι να βρούμε έναν τρόπο να ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη χωρίς να τον γα**με.

πηγή: Εποχή

πηγή:Ecoleft::http://wp.me/p3poUN-41D

 

Η Johnson και Johnson πληρώνει 2.2 δις δολάρια για πάρανομη προώθηση αντιψυχωτικων φαρμάκων.

ΠΗΓΗ:omniatvΗ Johnson & Johnson πληρώνει 2.2 δις δολάρια σε διακανονισμό

(μετάφραση/ προσαρμογή Sylvia)omniatv_entry_Risperdal_Federal_Settlement

H φαρμακευτική εταιρεία Johnson & Johnson συμφώνησε να πληρώσει πάνω από $ 2.2 δισεκατομμύρια για την επίλυση ποινικών και αστικών υποθέσεων που έχουν κατατεθεί στις ΗΠΑ, όπου περιλαμβάνονται κατηγορίες και ισχυρισμοί , ότι προωθεί ισχυρά ψυχιατρικά φάρμακα, για μη εγκεκριμένη χρήση σε παιδιά , ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες .

Οι ισχυρισμοί περιλαμβάνουν επίσης την κατηγορία ότι η εταιρεία έδινε μίζες σε γιατρούς και φαρμακεία, για να συστήνουν και να συνταγογραφούν  τα φάρμακα Risperdal και Invega , και τα δύο αυτά είναι αντι – ψυχωτικά φάρμακα, καθώς  και το Natrecor , το οποίο χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας .

Το ποσό  περιλαμβάνει $1.72 δισεκατομμύρια δολάρια, που θα διατεθούν για τον διακανονισμό των αστικών υποθέσεων  με τις ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις, καθώς και $ 485 εκατομμύρια δολλάρια για πρόστιμα και αποκατάσταση προηγούμενης απώλειας κερδών.

Η συμφωνία είναι η τρίτη μεγαλύτερη ρύθμιση οφειλών των ΗΠΑ, που περιλαμβάνει μια φαρμακευτική εταιρεία , και η τελευταία σε μια σειρά από νομικές ενέργειες κατά των φαρμακευτικών εταιρειών, που φαίνεται ότι υπολογίζουν τα κέρδη περισσότερο από τους ασθενείς .

“Αυτές οι εταιρείες επενδύουν στις  τσέπες τους εις βάρος των αμερικανών φορολογούμενων , των ασθενών και της ιδιωτικής ασφαλιστικής βιομηχανίας”, δήλωσε ο Γενικός Εισαγγελέας, Eric Holder , σε συνέντευξη Τύπου .

Τα τελευταία χρόνια , έχει αυξηθεί η επιθετική τακτική μάρκετινγκ της φαρμακευτικής βιομηχανίας , η οποία τακτική περιλαμβάνει ακόμη και την πίεση για παροχή και χρήση φαρμάκων που δεν είναι εγκεκριμένα ή για χρήση που παραβιάζεις τους όρους που διαθέτει το φάρμακο.
Αν και οι γιατροί έχουν τη δυνατότητα να συνταγογραφούν φάρμακα για οποιαδήποτε χρήση , οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν μπορούν να προωθούν με κάθε τρόπο φάρμακα, που δεν έχουν εγκριθεί από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων ( FDA ) .

” Κάθε φορά που οι φαρμακευτικές εταιρείες επιδίδονται σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, διαφθείρουν  ιατρικές αποφάσεις από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης , θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και λαμβάνουν χρήματα από τις τσέπες των φορολογουμένων»,  ανέφερε ο Γενικός Εισαγγελέας .

Στα πλαίσια της συμφωνίας, η J & J θυγατρική της Janssen Pharmaceuticals παραδέχθηκε ότι προώθησε το Risperdal σε γιατρούς σε γηροκομείο, για τον έλεγχο της ακανόνιστης συμπεριφοράς που έχουν ηλικιωμένοι ασθενείς με άνοια ,  χρήση που ρητά απαγορεύεται στην ετικέτα του φαρμάκου , διότι το φάρμακο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου .

Τα αντι-ψυχωτικά φάρμακα είναι γνωστή για κατασταλτικές επιδράσεις τους και χρησιμοποιούνται περιστασιακά για τη θεραπεία της διαταραχής μετα-τραυματικού στρες, αν και η χρήση της δεν έχει εγκριθεί από το FDA.

Σε μια ξεχωριστή πολιτική καταγγελία , η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η Janssen Pharmaceuticals προώθησε επίσης το φάρμακο ως έναν τρόπο ελέγχου των προβλημάτων συμπεριφοράς, που παρουσιάζουν παιδιά και άτομα με νοητική αναπηρία .

Η φαρμακοβιομηχανία φέρεται να υποβάθμισε τις παρενέργειες του Risperdal , καθώς έδινε και μίζες στα φαρμακεία για να συστήνουν στους συνταγογράφους την όσο το δυνατόν πιο μακροπρόθεσμη χρήση του φαρμάκου.

” Αύξησαν το κόστος για όλους στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και επηρέασαν αρνητικά και μακροπρόθεσμα την φερεγγυότητα των κεντρικών προγραμμάτων υγείας όπως το Medicare , ” είπε ο Eric Holder .

Παρόλα αυτά όπως αναφέρεται από εκπροσώπους των ανθρώπινων δικαιωμάτων, το ποσό που συμφωνήθηκε να δώσει η Johnson & Johnson δεν είναι παρά το ένα τρίτο από τα κέρδη που έβγαλε η ίδια από την προώθηση των φαρμάκων μέσα σε ένα μόνο χρόνο. Αν αναλογιστεί επίσης κανείς, πως η διαμάχη αυτή έχει κρατήσει 10 χρόνια και τώρα οδηγήθηκαν σε συμφωνία, αντιλαμβανόμαστε πως το ποσό για την εταιρεία, όπως και γενικότερα για τις φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι παρά ένα μέρος των απαραίτητων εξόδων της, ώστε να μπορεί να κάνει την δουλειά της.

(πηγή :http://www.aljazeera.com/news/americas/2013/11/drug-company-pay-22-billion-settlement-20131142126956846.html)

 

 

Κατάληψη Σινιάλο : Αναμένοντας μια μάταιη ανάληψης ευθύνης

sinialo.espiv.netΕν αναμονή της «ανάληψης ευθύνης» για την θανάσιμη επίθεση στην περιφρούρηση των γραφείων της ΧΑ στο Ν. Ηράκλειο, με δύο νεκρούς φασίστες και έναν βαριά τραυματισμένο (μια αναμονή που πιθανόν να είναι και μάταιη αν υπάρξει η μινιμαλιστική επιλογή της «προπαγάνδας της πράξης») μπορούν να διατυπωθούν μερικές βασικές κοινοτοπίες.

Ο πολιτικός περίγυρος περιγράφεται ζοφερός και μάλιστα σε πάντα «προφητικό» -λόγω ισχυρής διαπλοκής με τον κρατικό μηχανισμό- καθεστωτικό μέσο: «Το μίγμα είναι εκρηκτικό και τα χειρότερα μπορούν να συμβούν» (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=537338) και «η κατάσταση τείνει να τεθεί συνολικά εκτός ελέγχου» (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=537323). Πρόκειται για διαπιστώσεις που έχουν καταγραφεί αμέσως πριν την επίθεση στην ΧΑ…

Μελετώντας σε αυτή την περίπτωση το ενδεχόμενο της «προβοκάτσιας» δεν είναι να απορεί κανείς με την ψυχραιμία της ΧΑ. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος κανείς δεν ωφελήθηκε από αυτή την κίνηση περισσότερο από την ίδια την ΧΑ. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω οτιδήποτε, μια και ισχύουν όλα όσα εμπόδισαν το «αντιφασιστικό αισθητήριο» να χαρεί με αυτή την επίθεση. Το πολιτικό, κοινωνικό και… δικονομικό κλίμα άλλαξε άρδην και εξόφθαλμα υπέρ των φασιστών. Κι αυτό σημαίνει κάτι, βέβαια, για όσους ενδιαφέρονται γι’ αυτό το κλίμα.

Επιπλέον, βρισκόμαστε στο σαββατοκύριακο που οι βουλευτές της ΧΑ θα πρέπει να παραδώσουν τα όπλα τους. Οι Μίχας και Γερμενής παρέδωσαν τα όπλα τους την Παρασκευή 5 ώρες πριν την επίθεση και η Ζαρούλια με τον Ηλιόπουλο το πρωί του Σαββάτου συνοδεία… των «τσοντοκάναλων».  Ο Κασσιδιάρης με ύφος Παναγίας Ελεούσας στέκεται γεμάτος αβρότητα λίγες ώρες μετά την επίθεση μπροστά στις κάμερες των «τσοντοκάναλων»  ξεχνώντας τα κλωτσίδια που μοίραζε πριν λίγες μόλις εβδομάδες. Ο Ηλιόπουλος δηλώνει μειλίχια ότι… φοβάται πια για τα παιδιά του… ζητώντας ψυχραιμία και υμνώντας τη… δημοκρατία. Η φωτογραφία με τους δύο νεκρούς φασίστες αποκαθάρει την ξεκάθαρη εικόνα τους ως μελών των «ταγμάτων εφόδου» μέσα στην κολυμπήθρα της νεότητας… ωσάν, αντί για περιφρούρηση, να επρόκειτο για παρασυρμένα γυμνασιόπαιδα… Όταν, όμως, συνθηματολογείς για «αίμα και τιμή» δεν είσαι ανυποψίαστος ούτε εξαιρείσαι του θυσιαστικού αίματος. Η ΧΑ δηλώνει σε χρόνο dt ότι οι νεκροί είναι μέλη της σε αντιδιαστολή με την χαρακτηριστική χρονική υστέρηση της αντίστοιχης αποδοχής για τον Ρουπακιά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ ασκούν μια καταιγιστική συνηγορία στην χρυσαυγίτικη επιχειρηματολογία από την πρώτη κιόλας στιγμή και σε ευθεία αναλογία με τις… επικλήσεις της για «πολιτική σταθερότητα» και «ενωμένη Ελλάδα». Αν αυτή η επίθεση δεν έγινε από την ΧΑ (μπορούμε να αμφιβάλουμε για την ευφυΐα της φασιστικής ηγεσίας αλλά όχι για την αναλώσιμη αξία της φασιστικής μάζας από τους ηγέτες της) τότε η ΧΑ θα έπρεπε να την είχε εφεύρει.

Το τραγικό είναι ότι οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο βρίσκεται όμηρο ήδη της πρώτης και κυρίαρχης εντύπωσης πως πρόκειται για προβοκάτσια. Η διαπραγματεύσιμη  ερμηνεία της προβοκάτσιας και μάλιστα από έναν πολιτικό χώρο που δεν συνηθίζει ούτε να προβοκατορολογεί ούτε να συνωμοσιολογεί, οπότε αποκτάει και μεγαλύτερη βαρύτητα η όποια σχετική αναφορά, έχει ήδη υπονομεύσει και την πολιτική σοβαρότητα οποιασδήποτε άλλης ενδεχομενικότητας. Η όποια «ανάληψη ευθύνης» στη συνέχεια θα αποτελέσει μια απλή τεκμηρίωση αυτής της έλλειψης πολιτικής σοβαρότητας. Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο.

Ας μην επαναλάβουμε ποιους αφορούν τα «απόνερα» για μια ακόμη φορά.

Αναδημοσίευση από : sinialo.espiv.net

Το Tor, το FBI και τα hidden services : Στοιχεία και συμπεράσματα

Multi layer tor.png2Τα hidden services του Tor, ή αλλιώς κρυμμένες υπηρεσίες, είναι η δυνατότητα που έχει κάποιος να προσφέρει μια υπηρεσία (service), για παράδειγμα ένα website, και ταυτόχρονα να κρατάει την IP του site, άρα και την ταυτότητά του, κρυφή. Τα sites αυτά, έχουν κατάληξη .onion και είναι προσβάσιμα μόνο μέσω του δικτύου Tor. Αυτή η λειτουργία του Tor επιτρέπει όχι μόνο την ανώνυμη πλοήγηση στο διαδίκτυο αλλά και την ανώνυμη δημοσίευση περιεχομένου.

Στις 4 Αυγούστου 2013 αρκετά websites που λειτουργούσαν ως hidden service στο δίκτυο του Tor, εμφάνισαν ένα ίδιο μήνυμα σφάλματος. Μέσα σε λίγες ώρες, ερευνητές ασφαλείας και hackers ανακάλυψαν ότι τα sites αυτά ήταν μολυσμένα και σερβίραν ένα κακόβουλο κομμάτι κώδικα που στόχευε στην αποκάλυψη της ταυτότητας του επισκέπτη χρήστη. Το κομμάτι αυτό του κώδικα φυτεύτηκε στα sites εν αγνοία των διαχειριστών τους και εκμεταλλευόταν μια ευπάθεια στην έκδοση για Windows του Mozilla Firefox, που ως γνωστόν χρησιμοποιεί και το Tor Project στον Tor Browser, τον browser για πλοήγηση στο Tor. Η ευπάθεια στον Firefox είχε γνωστοποιηθεί δύο μήνες πριν και είχε διορθωθεί. Έτσι, εκτεθειμένοι ήταν οι χρήστες που χρησιμοποιούσαν παλιά και όχι τελευταία έκδοση του Tor Browser.

Σχεδόν αμέσως ανακαλύφθηκε ότι τα hidden sites που ήταν μολυσμένα φιλοξενούνταν όλα από την Freedom Hosting, μια οντότητα που πρόσφερε hidden sites στο δίκτυο του Tor. Πολλά από τα μολυσμένα sites που φιλοξενούσε η Freedom Hosting ήταν sites με παιδική πορνογραφία. Μετά και το μήνυμα σφάλματος, τα sites αυτά έσβησαν, ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν δημοσιεύματα για σύλληψη ενός ιρλανδού πολίτη, που θεωρήθηκε ως ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής της Freedom Hosting.

Η ανάλυση του malware (κακόβουλου κώδικα) έδειξε ότι το πρόγραμμα προσπαθούσε να βρει και να καταγράψει την MAC address του υπολογιστή του χρήστη, το όνομα του υπολογιστή, ένα αναγνωριστικό των hidden site που επισκέφθηκε και στη συνέχεια, παρακάμπτοντας το Tor, άρα με την αληθινή IP του χρήστη, να δώσει αναφορά σε κάποιους servers στη Virginia των ΗΠΑ.

Ο συνδυασμός των παραπάνω στοιχείων έστρεψε τις υποψίες στο FBI, ως προσπάθεια αναγνώρισης και σύλληψης χρηστών από sites παιδικής πορνογραφίας. Αρχικά το FBI δεν έκανε καμία δημόσια δήλωση επί του θέματος. Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού wired (http://www.wired.com/threatlevel/2013/09/freedom-hosting-fbi/) κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας του κατηγορούμενου για φιλοξενία και διακίνηση παιδικής πορνογραφίας ιρλανδού, προέκυψαν νέα στοιχεία για την εμπλοκή του FBI στην υπόθεση. Σύμφωνα με το wired λοιπόν, το FBI είχε καταφέρει να αποκτήσει πρόσβαση στους servers της Freedom Hosting ήδη από τον Ιούλιο του 2013, εν αγνοία του διαχειριστή. Έν συνεχεία φύτεψε τον κακόβουλο javascript κώδικα σε συγκεκριμένες σελίδες με σκοπό να παγιδεύσει χρήστες που επισκέπτονταν μέσω Tor περιεχόμενο παιδικής πορνογραφίας.

Χρήσιμα στοιχεία και επισημάνσεις :

  • Μετά τη δημοσιοποίηση των παραπάνω γεγονότων υπήρξε μια ευρεία σύγχυση που αποτυπωνόταν σε φράσεις όπως “το FBI έσπασε/χάκαρε το Tor”. Στην πραγματικότητα δεν προκύπτει κανένα στοιχείο για ευπάθεια στο λογισμικό του Tor καθεαυτό. Η ευπάθεια που μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το FBI ήταν σε συγκεκριμένη έκδοση του Mozilla Firefox ( στον οποίο βέβαια βασίζεσαι ο Tor Browser). O Firefox και το Tor είναι εντελώς διαφορετικά λογισμικά. Ο Tor Browser είναι ένας τροποποιημένος Firefox ρυθμισμένος για να χρησιμοποιεί το λογισμικό και άρα το δίκτυo του Tor. Με άλλα λόγια ο Tor Browser εξαρτάται από το Mozilla Foundation για ανακάλυψη και διόρθωση λαθών ασφαλείας.
    Multi layer tor.png3
    Οι χρήστες, ιδιαίτερα εκείνοι που λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τις παραμέτρους ιδιωτικότητας και ασφάλειας, είναι καλό να γνωρίζουν έστω και σε αδρές γραμμές πώς δουλεύουν τα πράγματα. Είναι καλό να αντιλαμβάνονται τα όρια λειτουργίας του κάθε λογισμικού/εργαλείου που χρησιμοποιούν. Στην περίπτωσή μας, το Tor εστιάζει στο επίπεδο δικτύου και στο πως μια οντότητα θα επικοινωνήσει με μια άλλη απομακρυσμένη οντότητα κρύβοντας την διεύθυνση IP. Ο Tor Browser εστιάζει στην εμφάνιση ιστοσελίδων κάνοντας χρήση του δικτύου Tor. Συνδυάζοντας τις δύο αυτές διαφορετικές εφαρμογές, ο Tor Browser προσφέρει ένα καλό επίπεδο ανωνυμίας στο browsing.Από την άλλη, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τo Tor δε μπορεί να κάνει τίποτα στη περίπτωση που σε μια επικοινωνία client-server, ένα ή και τα δύο μέρη έχουν ευπάθειες σε κάποια εφαρμογή. Ακόμα, το Tor δε μπορεί να αποτρέψει ή να προβλέψει λάθη του ίδιου του χρήστη ο οποίος για παράδειγμα λόγω αμέλειας έχει μολυσμένο υπολογιστή ή επισκέπτεται μια “περιέργη” ιστοσελίδα ή μια υπηρεσία μολυσμένη.
  • Αντίστοιχα για την πλευρά του hidden service το Tor χρησιμοποιείται για να κρύψει την IP του server αλλά αυτό δεν λύνει όλα τα πιθανά προβλήματα, τις ευπάθειες ή δεν αποτρέπει όλες τις πιθανές επιθέσεις. Ακόμα κι αν ένα blog είναι προσβάσιμο μόνο ως hidden service, εάν το λογισμικό που χρησιμοποιεί ο server έχει κάποια αδυναμία ασφαλείας και κάποιος αντίπαλος την εκμεταλλευτεί, τότε τα πράγματα είναι σκούρα. Αυτό έγινε και στην περίπτωση της Freedom Hosting. Το FBI μπόρεσε να εκμεταλλευτεί κάποια ευπάθεια στους servers της Freedom Hosting, να πάρει τον έλεγχο των server εν αγνοία του διαχειριστή, να εγκαταστήσει κακόβουλο κώδικα τον οποίο σέρβιρε στους χρήστες για να αποκαλύψει την ταυτότητά τους.tor3
  • Ο κακόβουλος κώδικας “χτυπούσε” όσους χρήστες είχαν αμελήσει να ενημερώσουν τον Tor Browser. Αυτό δείχνει -για πολλοστή φορά – ότι ο χρήστης έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο να είναι συνεπής, με σωστές πρακτικές στη χρήση των διαφόρων εργαλείων. Ο χρήστης οφείλει να έχει το πλέον ενημερωμένο λογισμικό, για να καλύψει τις τρύπες ασφαλείας που συνεχώς ανακαλύπτονται σε *όλα* τα λογισμικά. Από την άλλη προφανώς υπάρχουν χρονικά διαστήματα κατά τα οποία το X λογισμικό έχει ευπάθειες για τις οποίες δεν υπάρχουν ακόμα ενημερώσεις. Άρα το να έχει ο χρήστης ενημερωμένο λογισμικό δεν τον καλύπτει σίγουρα και πάντα, αλλά το να έχει παλιά έκδοση λογισμικού τον αφήνει σίγουρα εκτεθειμένο.
  • Ας σημειωθεί ακόμα ότι ο κακόβουλος κώδικας αφορούσε την έκδοση του Firefox για Windows. Τα Windows είναι ένα λειτουργικό σύστημα κλειστού κώδικα. Αυτό σημαίνει ότι οι χρήστες δεν μπορούν να γνωρίζουν πώς εκτελούνται οι λειτουργίες “κάτω από το καπώ”. Οι εφαρμογές κλειστού κώδικα, είναι ένα πολύ καλό μέρος να φυτευτεί κακόβουλος κώδικας καθώς κανείς πέραν της εταιρείας δεν ξέρει τον πηγαίο κώδικα της εφαρμογής. Όπως έδειξαν και οι πρόσφατες διαρροές του Edward Snowden για τις δυνατότητες της NSA, η ύπαρξη backdoors σε εφαρμογές κλειστού κώδικα δεν μπορεί πλέον να μένει στη σφαίρα των υποθέσεων. Οι χρήστες που νοιάζονται για την ασφάλεια, την ιδιωτικότητα και την ανωνυμία τους οφείλουν να χρησιμοποιούν ανοιχτά πρότυπα και λογισμικά ανοικτού κώδικα που έχουν ελεγχθεί και δοκιμαστεί. Σήμερα o χρήστης μπορεί να επιλέξει από μια μεγάλη γκάμα Linux διανομών που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν σε ευχρηστία και λειτουργικότητα από τα κλειστά και προβληματικά Windows. Προσοχή, ο ανοικτός κώδικας δεν σημαίνει ότι είναι κώδικας χωρίς ευπάθειες. Ο ανοικτός κώδικας όμως είναι περισσότερο ανθεκτικός σε κακόβουλα “φυτέματα” και είναι πιο γρήγορα διορθώσιμος χάρη στον δημόσιο τρόπο ανάπτυξής του.
  • Tο περιστατικό με το FBI και την Freedom Hosting, μας δείχνει ότι οι κρατικοί μηχανισμοί συλλογής πληροφοριών δεν περιορίζονται σε μια παθητική παρακολούθηση. Η καταγραφή των κλήσεων για παράδειγμα είναι περίπτωση παθητικής παρακολούθησης. Όταν η παθητική παρακολούθηση δεν αρκεί για την συλλογή των ζητούμενων πληροφοριών, βλέπουμε ότι ορισμένες υπηρεσίες έχουν τους πόρους για να προχωρήσουν σε ενεργητική παρακολούθηση. Στην περίπτωση της Freedom Hosting, αν δεχτούμε ότι στόχος του FBI ήταν να ανακαλύψει χρήστες που επισκέπτονταν σελίδες παιδικής πορνογραφίας, η παθητική παρακολούθηση των γραμμών του Internet δεν θα είχε ακριβές ή καθόλου αποτέλεσμα. Κι αυτό διότι οι συγκεκριμένες ιστοσελίδες ήταν hidden service στο Tor, έχοντας πολλαπλά επίπεδα κρυπτογράφησης στην επικοινωνία. Έτσι η στρατηγική που ακολούθησαν ήταν να εκμεταλλευτούν ενεργητικά μια αδυναμία του server της Freedom Hosting, να πάρουν τον έλεγχο των server, να φυτέψουν κακόβουλο κώδικα στις σελίδες, να αναγκάσουν τους χρήστες να εκτελέσουν τον κώδικα αυτόν και να τους παγιδέψουν. Μπορούμε να φανταστούμε και άλλες περιπτώσεις όπου οι κρατικές υπηρεσίες δεν θα περιοριστούν σε παθητικό ρόλο…
  • Αν και η υπόθεση αφορούσε την πάταξη/αντιμετώπιση ιστοτόπων παιδικής πορνογραφίας, δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο ότι το FBI και το κάθε FBI δε θα χρησιμοποιήσει ίδιες τακτικές για ιστοτόπους άλλου είδους όπως για παράδειγμα έναν ιστότοπο ακτιβιστών. Η παιδική πορνογραφία είναι ο δούρειος ίππος για την εισαγωγή μιας κουλτούρας παρακολούθησης και καταστολής στο Διαδίκτυο. Είναι το ψηφιακό ανάλογο της τρομοκρατίας που στις μέρες μας χρησιμοποιείται κατά κόρον για την περιστολή των ελευθεριών στις δυτικές κοινωνίες ή ως πρόφαση για την εισβολή και τον “εκδημοκρατισμό” των “οπισθοδρομικών” αραβικών κρατών.                ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:https://skytal.es/blog/articles/torfbihiddenservices/

…. Μη μιλάς, μη ρωτάς, κινδυνεύει η “Ελληνικός Χρυσός”

32310_163583657121671_1060575450_nΜε ταχείς ρυθμούς προχωρά η κυβέρνηση στην εγκαθίδρυση του ολοκληρωτικού αστυνομικού κράτους στη χώρα μας. Στο πλαίσιο αυτό, οι δημοσιογράφοι δε δικαιούνται να ρωτούν και οι πολίτες δε δικαιούνται να απαντούν, κατά τρόπο που να θίγει τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών και την ανάπτυξη που αυτές προσφέρουν στον λαό. Αντίθετα, στο ακέραιο διασφαλίζεται το δικαίωμα όλων να παπαγαλίζουν τα κυβερνητικά και εταιρικά δελτία τύπου, ιδίως όταν αυτά αφορούν στο αμύθητο χρυσάφι που βελούδινα θα αποσπαστεί από τα έγκατα της ελληνικής γης, για να προσφερθεί στη διάσωση της οικονομίας μας. Πας μη συμμορφούμενος με τας υποδείξεις, θα παραπέμπεται ως εγκληματίας με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων και της προπαγάνδας, ενάντια στο σχέδιο για τη σωτηρία της πατρίδος…

Μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, μετά τη δίωξη των οροθετικών, μετά τις επιστρατεύσεις των απεργών, μετά τα βασανιστήρια συλληφθέντων, μετά τις συλλήψεις μαθητών μέσα στα σχολεία, ήρθε λοιπόν η ώρα και για την ποινικοποίηση των συνεντεύξεων.
Όπως έφερε στο φως δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, απομαγνητοφωνημένα κείμενα ολόκληρων τηλεφωνικών συνεντεύξεων και συνδιαλέξεων με δημοσιογράφους ελληνικών και ξένων ΜΜΕ περιλαμβάνει η δικογραφία για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης στις Σκουριές. Οι συνεντεύξεις που δίνονται τηλεφωνικά σε δημοσιογράφους που καλούν τα -κατά την Αστυνομία- μέλη της εγκληματικής οργάνωσης για να ενημερωθούν για τις εξελίξεις, αποτελούν και αυτές ενοχοποιητικό υλικό. Η καταγραφή είναι πλήρης και λεπτομερής. Καταγράφεται η ώρα κλήσης, η διάρκεια της κλήσης, η ημερομηνία και η πλήρης απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας και της τηλεφωνικής συνέντευξης.
Το μήνυμα εκφοβισμού είναι σαφές. Οι δημοσιογράφοι που θα επιδιώξουν να διεμβολίσουν με την έρευνά τους τον υπαγορευόμενο κυρίαρχο λόγο, να ξέρουν πώς η Ασφάλεια αναμένει στο ακουστικό. Κι αν είναι αποφασισμένοι να ξεπεράσουν ό,τι σημαίνει αυτό για τους ίδιους -και δη στο σημερινό καθεστώς εργασιακής επισφάλειας στον κλάδο- να γνωρίζουν ότι πολύ περισσότερο θέτουν πολίτες σε κίνδυνο. Σιωπητήριο λοιπόν. Ν’ ακούγεται μόνο ο λόγος της εξουσίας, Νόμος και Τάξη.
Ν’ ακούγεται ο κ. Μπόμπολας. Αυτός που σήμερα κατέχει ακόμα το 5% της Ελληνικός Χρυσός και έχει ήδη κερδίσει από τη μέχρι τώρα εμπλοκή του στην υπόθεση των μεταλλείων χρυσού της ΒΑ Χαλκιδικής εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και συνεχίζει να παίρνει γι’ αυτό ζεστό κρατικό χρήμα. Αυτός που ελέγχει μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, τα οποία μέχρι πρόσφατα είχαν θάψει στην αφάνεια τον αγώνα των κατοίκων ενάντια στα μεταλλεία και τώρα ασχολούνται μόνο για να τον στιγματίσουν ως εγκληματική ενέργεια.
Να ακούγονται μόνο τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων που τους πληρώνει ταξίδια η Ελληνικός Χρυσός στο εξωτερικό, για να γράψουν για τα οφέλη των χρυσοθηρικών επενδύσεων. Ν’ ακούγονται μόνο οι χορηγίες σε αθλητικές ομάδες. Να μην ακούγονται και τόσο,για να κάνουν τη δουλειά τους, τα ανταποδοτικά στα σώματα ασφαλείας.
Κι όμως, με τη συνήθη πρακτική της αντιστροφής και διαστροφής των εννοιών, το κράτος δεν ονομάζει βέβαια διαπλοκή και προπαγάνδα τα παραπάνω, παρά τη φωνή των ανθρώπων που υπερασπίζονται τη ζωή τους, ενάντια στην Αλήθεια της εξουσίας. Το ίδιο κράτος που χθες έριξε για δεύτερη φορά μαύρο στην ΕΡΤ των Αγωνιζόμενων Εργαζομένων για τη δημόσια ενημέρωση.
Δεν είναι απλώς ζήτημα ελευθεροτυπίας, είναι ζήτημα ελευθερίας.
Μέγιστο θέμα ελευθεροτυπίας αλλά και δημοκρατίας δημιουργεί η αποκάλυψη ότι συνομιλίες σχετικά με τις κινητοποιήσεις στις Σκουριές με δημοσιογράφους, ακόμη και συνεντεύξεις σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες ή και ειδησεογραφικά πρακτορεία όπως το Reuters και το ΑΠΕ-ΜΠΕ, παρακολουθούνται από την ΕΥΠ και καταγράφονται, προκειμένου να περιληφθούν στις δικογραφίες και να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό υλικό εγκληματικής δράσης.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ καταδικάζει απερίφραστα ενέργειες που όχι μόνο στρέφονται ευθέως κατά της ελεύθερης έκφρασης, αλλά εκθέτουν τη χώρα διεθνώς. Ενέργειες που-στοχεύοντας στη δημιουργία φοβικού κλίματος, προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις στη Χαλκιδική-προκαλούν το εύλογο ερώτημα: μνημονιακή υποχρέωση αποτελεί η τοποθέτηση κοριών στα ΜΜΕ, ούτως ώστε να θεωρούνται ποινικό αδίκημα και εγκληματική δράση η διατύπωση αντίθετης γνώμης, όταν αυτή εκφράζεται με συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους;

Η Ε.Σ.Η.Ε.Α. διαμαρτύρεται για την ποινικοποίηση των συνεντεύξεων

Αλγεινή εντύπωση έχει προκαλέσει στο δημοσιογραφικό κόσμο το γεγονός ότι «εμπλουτίζεται» δικογραφία για τη σύσταση δήθεν εγκληματικής οργάνωσης στις Σκουριές της Χαλκιδικής με απομαγνητοφωνημένα κείμενα τηλεφωνικών συνδιαλέξεων –προϊόντων υποκλοπής– δημοσιογράφων ελληνικών και ξένων ΜΜΕ.
Το γεγονός αυτό δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της χώρας. Το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, οι συνομιλίες των δημοσιογράφων και τα δημοσιεύματά τους δεν μπορούν να θεωρούνται στοιχεία «εγκληματικών δραστηριοτήτων».
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ζητεί από τα Υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης και τους εμπλεκόμενους δικαστικούς και εισαγγελείς να δώσουν αμέσως εξηγήσεις. 
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τον ανεξέλεγκτο τρόπο με τον οποίον οι αρχές αποκτούν πρόσβαση σε συνομιλίες δημοσιογράφων και σε υλικό δημοσιογραφικής έρευνας. Την υπόθεση φέρνει στην επιφάνεια η αποκάλυψη ότι  συνομιλίες με δημοσιογράφους σχετικά με τις κινητοποιήσεις στις Σκουριές, ακόμη και συνεντεύξεις σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες ή και ειδησεογραφικά πρακτορεία όπως το Reuters και το ΑΠΕ-ΜΠΕ, παρακολουθούνται από την ΕΥΠ και καταγράφονται, προκειμένου να περιληφθούν στις δικογραφίες και να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό υλικό εγκληματικής δράσης.
Το δικαίωμα των αρχών να ερευνούν υποθέσεις με όποιον τρόπο επιτρέπει η νομοθεσία δεν μπορεί παρά να έχει την ίδια αξία με το δικαίωμα των δημοσιογράφων στην ιδιωτικότητα και την προστασία των πηγών τους. Υποχρέωση της πολιτείας είναι να παράσχει εγγυήσεις ότι η άσκηση μέσων που έχει στη διάθεσή της δε θα γίνεται δούρειος ίππος για την παρακολούθηση δημοσιογράφων και για κακόβουλη χρήση του έργου τους.
αναδημοσίευση απο:http://katalipsiesiea.blogspot.gr/

Eλληνόφωνοι servers για ιδιωτικότητα και κινηματικά εγχειρήματα[blogs-mails]

Η συμμετοχή και η αλληλεπίδραση στο διαδίκτυο αποτελούν κάτι δεδομένο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι είτε διαθέτουν κάποιο δικό τους ιστολόγιο, είτε μετέχουν σε μια ομαδική δουλειά, ενώ σχεδόν άπαντες χρησιμοποιούμε την δημοφιλέστερη μέθοδο επικοινωνίας, τα e-mails.
Φυσικά, ο καθένας μπορεί είτε να δημιουργήσει μια σελίδα, είτε να έχει μια υπηρεσία mail εντελώς δωρεάν, καθώς υπάρχει πληθώρα τέτοιων υπηρεσιών στο διαδίκτυο και με δημοφιλέστερο το Blogspot και Gmail της Google.
Βέβαια, πλέον όλο και περισσότεροι γνωρίζουν πως οι εταιρείες αυτές δίνουν κάτι δωρεάν καθώς το αντικείμενο της πώλησής τους είναι ο ίδιος ο χρήστης.
NSA, Υπηρεσίες Δίωξης, καταστολής ελέγχου και παρακολουθήσεων, κυβερνήσεις, πολυεθνικές, παρά τις επιφανειακές τους διαφορές, βρίσκονται από την ίδια πλευρά. Είναι αδύνατο να υπάρχουν οι μεν χωρίς τους δε. Αυτός είναι ο κόσμος του καπιταλισμού και αυτόν στηρίζουν όλοι τους.
Ελεγχόμενες κοινωνίες κάτω από επιτήρηση και μόνιμο φόβο δεν αντιδρούν, δεν εξεγείρονται και φυσικά γίνονται πειθήνιοι καταναλωτές.

Θα ήθελα να πω δυο λόγια τουλάχιστον για το δικαίωμα της αντίστασης, γιατί ανακαλύπτω με κατάπληξη, πόσο λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει, ότι η αναγνώριση αυτού του δικαιώματος – δηλαδή της «πολιτικής ανυποταγής», – ανήκει στα αρχαιότερα και ιερότερα στοιχεία του δυτικού πολιτισμού. Η ιδέα, ότι υπάρχει ένα δίκαιο, που στέκει υψηλότερα από το θετικό δίκαιο, είναι τόσο παλιά, όσο κι ο ίδιος ο πολιτισμός μας. Ιδού λοιπόν η διαμάχη ανάμεσα σε δυο δίκαια: Οιαδήποτε αντιπολίτευση, που ξεπερνά την ιδιωτική σφαίρα, είναι υποχρεωμένη να την αντιμετωπίσει. Γιατί η «καθεστηκυία» τάξη κατέχει το νόμιμο μονοπώλιο της ισχύος, του κράτους, και το θετικό δικαίωμα, το χρέος μάλιστα, να μεταχειριστεί τη βία, για την αυτοάμυνα της. Όποιος της αντιστέκεται, αναγνωρίζει και ασκεί ένα ανώτερο δικαίωμα. Αναγνωρίζει ότι το χρέος της αντίστασης, είναι η κινητήρια δύναμη στην ιστορική ανάπτυξη της ελευθερίας και ασκεί την «πολιτική ανυποταγή» ως «δυνάμει» απελευθερωτική νόμιμη βία. Χωρίς αυτό το δικαίωμα της αντίστασης, χωρίς την επέμβαση αυτού του υψηλότερου δικαίου εναντίον του ισχύοντος δικαίου, θα βρισκόμαστε σήμερα στο επίπεδο της πιο πρωτόγονης βαρβαρότητας.

Χέρμπερτ Μαρκούζε – To Δικαίωμα της Αντίστασης (“Ψυχανάλυση και Πολιτική”)

Από την άλλη, ακόμα και αν το εξετάσουμε από μια συστημική σκοπιά, η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπως αυτή υπογράφτηκε την 10η Δεκεμβρίου του 1949, στο άρθρο 12 αναφέρει:

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψής του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

Κοινώς δίνει το δικαίωμα άμυνας, απέναντι σε όποιους καταπατούν τα δικαιώματα του πολίτη, ασχέτως αν αυτοί είναι εταιρείες ή κυβερνήσεις.
Μα φυσικά, αυτά είναι τρίχες κατσαρές για τους εξουσιαστές, καθώς αν ίσχυαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτοί δεν θα υπήρχαν, όπως ούτε και όλο αυτό το άθλιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα.

Η κοινωνία μας έχει ήδη περάσει σε αυτά που πρώτος ο Τζώρτζ Όργουελ περιέγραψε στη ταινία του “1984″.
Η τεχνολογία της παρακολούθησης και του εντοπισμού σε όλους τους τομείς έχει προοδεύσει πολύ.
Και όλα (μαζί με τις υπόλοιπες “κοινωνικές” αποφάσεις), σερβίρονται με γλυκό και όμορφο επαγγελματικό τρόπο “για το καλό σου”!

  • Οι διάφορες κοινωνικές ομάδες πρέπει να είναι σε θέση να ορίσουν οι ίδιες τους όρους.
  • Οι χρήστες πρέπει να γνωρίζουν τους όρους υπό τους οποίους επικοινωνούν. Οι χρήστες πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει απόλυτη ανωνυμία.
  • Οι χρήστες πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι γύρω από την διαθέσιμη τεχνολογία σχετικά με την παρακολούθηση και την ανωνυμία.
  • Η ανωνυμία προϋποθέτει τη χρήση κρυπτογράφησης χωρίς πιθανότητες πρόσβασης από κυβερνητικές ή άλλες υπηρεσίες.

Αυτό σημαίνει πως δεν χρειάζεται οι άνθρωποι να δίνουν σε αυτούς που τους παρακολουθούν τα πάντα στο πιάτο.
Όσοι έχουν, για παράδειγμα ιστολογία στο Blogspot της Google, δεν είναι μόνο τα δικά τους δεδομένα που καταγράφονται, μα και των επισκεπτών τους, όπου αν αυτοί δεν έχουν λάβει εκ’ των προτέρων κάποια μέτρα η γενικότερη κίνηση τους στο διαδίκτυο καταγράφεται και ας έχουν αποχωρήσει από αυτό το ιστολόγιο.
Τα δε περισσότερα ελληνόφωνα Blogs δεν διαθέτουν καν Πολιτική Απορρήτου, όπου και αν διέθεταν, άπαξ και φιλοξενούνται σε τρίτο server σαν αυτούς της Google, θα ήταν άτοπο.
Σε αυτά προσθέστε και τα διάφορα διαφημιστικά φλασάκια τρίτων, κάποια συστήματα σχολιασμού και άλλα, οπότε είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι ιδιοκτήτες αυτών των σελίδων είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία συμβάλλουν ώστε να “φακελώνονται” και οι αναγνώστες τους. Ελάχιστες οι ιστοσελίδες σήμερα στο διαδίκτυο, ασχέτως το πού φιλοξενούνται που δεν έχουν είτε κάποιο διαφημιστικό, είτε κάποια τρίτη υπηρεσία για σχόλια και ακόμα πιο λίγες αυτές που δεν χρησιμοποιούν το Google Analytics ή και μια υπηρεσία καταγραφής των επισκεπτών (μια εξ’ αυτών είναι και το osarena).

Έχοντας παρουσιάσει μια πληθώρα προγραμμάτων για κρυπτογράφηση σε κάθε επίπεδο, από γραμματοσειρές, μηνύματα/mail, κλήσεις, chat ήχου και φωνής και πολλές ακόμα, μια περίπτωση την οποία θα πρέπει να κοιτάξουμε πλέον, είναι και το πού θα φιλοξενήσουμε την ιστοσελίδα μας.
Υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι κινηματικοί servers στον κόσμο, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί κυρίως από ομάδες ακτιβιστών και κολεκτίβες και προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες (για παράδειγμα τα Resist.ca και Riseup, μα και άλλες που θα δούμε με προσεχές άρθρο οι οποίες προσφέρουν ακόμα πιο πολλά, όπως streaming, κλπ).

 

osarena_rv_logo
Πιο κάτω όμως, έχουμε τρεις τέτοιες λύσεις, οι οποίες είναι ελληνόφωνες και προσφέρουν υπηρεσίες φιλοξενίας ιστοσελίδων (blog/forum), προσωπικά mail, λίστες ταχυδρομείου (mailing lists), κάτω από επίπεδα ασφαλείας, κρυπτογράφησης και ανωνυμίας.
Σε πλήρη αντιστοιχία με τον αναλογικό κόσμο, και στον ψηφιακό το κίνημα έχει δημιουργήσει τις δικές του υποδομές, τις δικές του νησίδες αυτονομίας. Στην εποχή του μεγάλου αδελφού, της ισοπέδωσης της ιδιωτικότητας αποτελούν μονόδρομο…
Ας τις γνωρίσουμε!
Υπάρχουν και κάποιες βασικές προϋποθέσεις όμως:
-ΔΕΝ απευθύνονται σε όσους επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις υπηρεσίες για την προώθηση σεξιστικού και φασιστικού περιεχομένου, είτε, αν έχετε σκοπό να κάνετε σελιδες για τα μπούτια της (κάθε) Μενεγάκη, εθνικοπατριωτικές και του λοιπού γνωστού περιεχομένου αναμασήματος αυτών που λένε τα ΜΜΕ (είδη εν αφθονία στο ελληνόφωνο web).
-Συνεπώς, πριν ζητήσετε κάτι από εκεί, καλό είναι να διαβάσετε τους “όρους φιλοξενίας” που αναγράφονται:

http://osarena.net/wp-content/uploads/2013/10/anarchy_star_normal1.png

1. Espiv.net:

espiv

Τι είναι ο espiv;

Μάλλον η πιο γνωστή και με τις πιο καλές υπηρεσίες σε κάθε επίπεδο.
Δημιουργήθηκε από την Cybrigade, η οποία είναι μια αυτόνομη κολλεκτίβα με σημείο αναφοράς τους κοινωνικούς αγώνες και όπως αυτοί εκφράζονται στον κυβερνοχώρο, και υπεύθυνη διαχείρισης των υπηρεσιών του espiv.net.
Λειτουργεί ερασιτεχνικά, καθώς δεν είναι εταιρία αλλά απλά μια ομάδα που παρέχει διαδικτυακές υπηρεσίες, εθελοντικά, καθώς δεν υπάρχει άμεση ανταμοιβή των μελών της (πέρα από την ενίσχυση του κινήματος στον εικονικό κόσμο ;) ), και αμεσοδημοκρατικά, δηλαδή οι αποφάσεις της λαμβάνονται με συνέλευση όλων των συμμετεχόντων.

espiv.

 

Τι φιλοξενεί ο espiv;

Από πολιτικής άποψης, ο server και οι υπηρεσίες που προσφέρει απευθύνονται σε όσα άτομα, ομάδες και συλλογικότητες επιθυμούν να τις χρησιμοποιήσουν, με την προϋπόθεση ότι σέβονται τους όρους φιλοξενίας που υπάρχουν στο ιδρυτικό κείμενο της Cybrigade. Kαι όπως τονίζουν:

Τα κριτήρια που υπάρχουν στο κείμενο αυτό τα θεωρούμε αδιαπραγμάτευτα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αποτελούν τα μοναδικά κριτήρια που μπορεί να υπάρξουν. Με άλλα λόγια, θεωρούμε πως η δυναμική της κοινωνίας, επομένως και της επικοινωνίας και του ίδιου του μέσου του διαδικτύου, επιτάσσει μια δυναμική θεώρηση των κριτηρίων σε ένα εγχείρημα κινηματικό, όπως αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε.

Από τεχνικής άποψης, οι υπηρεσίες που παρέχονται είναι οι παρακάτω:

  • Ιστοσελίδες
  • Λογαριασμούς e-mail
  • Λίστες ταχυδρομείου (mailing lists)
  • Blogs
  • Forums

Πώς μπορώ να φιλοξενηθώ στον espiv;

Η διαδικασία είναι απλή:

  1. Συμπληρώνετε τη φόρμα αίτησης φιλοξενίας, δίνοντας προσοχή στις οδηγίες.
  2. Σύντομα κάποιο μέλος της διαχειριστικής ομάδας θα απαντήσει.

 

φόρμα αίτησης φιλοξενίας

φόρμα αίτησης φιλοξενίας

► Η ιστοσελίδα του espiv.

http://osarena.net/wp-content/uploads/2013/10/anarchy_star_normal1.png

2. Squat.gr:Screenshot-1

Kαι αυτή γνωστή και πλήρης υπηρεσία.

Τι είναι το squat;

Το squat.gr ξεκίνησε ως ιδέα μιας κεντρικής τοποθεσίας που θα συγκεντρώνει ιστολόγια/ιστότοπους από αντεξουσιαστικές συλλογικότητες αλλά και άτομα.
Όπως αναφέρει και η διαχειριστική ομάδα της συλλογικότητας:

Το έναυσμα αυτής της προσπάθειας ήταν ο Δεκέμβρης του 2008 και οι εμπειρίες που αποκομίσαμε από αυτόν όσων αφορά τον βαθμό εμπιστοσύνης του κοινού στα διάφορα μέσα αντιπληροφόρησης, όπως επίσης και την μεγάλη επιρροή των διαδικτυακών κοινοτήτων που τον Δεκέμβρη κατέβασαν στον δρόμο πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων, χωρίς βέβαια να μπορούμε να πούμε ότι συμφωνούμε σε κεντρικά σημεία με αυτήν την κουλτούρα. […]
Το άλλο μεγάλο ζήτημα που μας απασχόλησε, και συνδέεται με το ζήτημα του μονοπωλίου των υποδομών, είναι αυτό της ασφάλειας και της ανωνυμίας. Στην προσπάθειά μας να προστατεύσουμε ακόμα και εμείς τους εαυτούς μας από επιθέσεις είδαμε ότι δύσκολα κάποιος αντιλαμβάνεται το μέγεθος της επιτήρησης που του ασκείται. Τα παραδείγματα ατόμων που έχουν διωχθεί και καταδικαστεί γιατί δεν εξυπηρετούσαν είτε τα συμφέροντα των εταιριών, είτε του κράτους, δεν είναι καθόλου λίγα και η λογοκρισία αυξάνεται οργουελικά, κάνοντας όλο και πιο επιτακτική την ανάγκη για αυτοπροστασία. Σε αυτό το πλαίσιο προσπαθούμε να προστατεύσουμε την ελευθερία συγκρότησης και λόγου, την απρόσκοπτη ενημέρωση και επικοινωνία, το δικαίωμα στην κοινή γνώση και την προσωπική πληροφορία.

Τι φιλοξενεί το squat;

Σκοπός του server είναι να φιλοξενήσει ιστοσελίδες, με περιεχόμενο που κινείται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό/ελευθεριακό χώρο, από συλλογικότητες, κατειλημμένους χώρους, στέκια και άτομα.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο server για την προώθηση ή φιλοξενία φασιστικού, ή (φυλετικού/έμφυλου/σεξουαλικού/κοινωνικού) ρατσιστικού περιεχομένου.
Δεν είναι δεκτές σελίδες κομμάτων, κομματικών παρατάξεων/νεολαιών, θεσμικών οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.) κτλ. ούτε σελίδες με στόχο το κέρδος καθώς και σελίδες που περιέχουν θρησκευτική προπαγάνδα.

Πώς μπορώ να φιλοξενηθώ στο squat;

Και εδώ η ίδια διαδικασία:

  1. Συμπληρώνετε τη φόρμα αίτησης φιλοξενίας, δίνοντας προσοχή στις οδηγίες.
  2. Σύντομα κάποιο μέλος της διαχειριστικής ομάδας θα απαντήσει.

Screenshot-2

► Η ιστοσελίδα του squat.

http://osarena.net/wp-content/uploads/2013/10/anarchy_star_normal1.png

3. Στη Γαλαρία:

 

Screenshot-3

Πρόκειται για παρεχόμενες υπηρεσίες από την γνωστή και αξιόλογη σελίδα αντιενημέρωσης: stigalaria.org.

Τι είναι το stigalaria;

Όπως λένε και οι ίδιοι:

Τα παιδιά της γαλαρίας υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν παράλληλα με τους ανθρώπους. Ήταν, είναι και θα είναι αυτοί που από άλλους κατηγορούνται ρομαντικοί, επιπόλαιοι, ντεμοντέ και γενικώς περιθωριακοί. Η ιστορία δυστυχώς δεν τους έχει δικαιώσει και όσοι «έκαναν τη θητεία τους» εκεί αργά η γρήγορα «αποστρατεύτηκαν» αφού πρώτα λοιδορήθηκαν για όσα αβίαστα είχαν προσφέρει στους δίπλα τους.
Παρόλα αυτά ποτέ δε σταμάτησαν αλλά και δε θα σταματήσουν να εμπνέουν.
Εμείς δε θεωρούμε πως ανήκουμε εκεί, καθώς δεν μπορείς να καυχηθείς πως ανήκεις σε μια ομάδα που θαυμάζεις, αλλά εμπνεόμαστε από αυτούς και θέλουμε να βαδίσουμε στο δρόμο που έχουν χαράξει.

Τι φιλοξενεί το stigalaria;

Η Γαλαρία προσφέρει δωρεάν φιλοξενία για κινηματικά site και σύμφωνα με τους κανόνες φιλοξενίας του:

Σκοπός του server είναι να φιλοξενήσει ιστοσελίδες με περιεχόμενο που κινείται στον αριστερό και ευρύτερο ελευθεριακό χώρο.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο server για την προώθηση σεξιστικού και φασιστικού περιεχομένου.
Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για το υλικό και το περιεχόμενο των ιστοσελίδων που φιλοξενούνται στον server μας.
Δεν ελέγχουμε και δεν τροποποιούμε το περιεχόμενο των ιστοσελίδων σας.
Παρόλα αυτά αν υποπέσει κάτι στην αντίληψή μας το οποίο αντίκειται στους κανόνες έχουμε κάθε δικαίωμα για την παύση της υπηρεσίας.

Πώς μπορώ να φιλοξενηθώ στο stigalaria;

Εάν συμφωνείτε με τα παραπάνω τότε επικοινωνήστε μαζί τους στο e-mail: hosting@stigalaria.org για να γίνει η ενεργοποίηση της υπηρεσίας.

►Η ιστοσελίδα του stigalaria

**********************************************************************************

Σε κάθε περίπτωση οι παρεχόμενες υπηρεσίες και από τις προαναφερόμενους servers είναι υποδειγματική, όπως το ίδιο είναι και στάση των παιδιών που τους συντηρούν.
Ο βασικός γνώμονας είναι η ιδιωτικότητα και η ασφάλεια όσο το δυνατόν σε υψηλότερα επίπεδα. Όλοι οι servers τρέχουν Linux.
Δεν υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος και λογοκρισία, μα στη περίπτωση που πέσει στην αντίληψη πως υπάρχει κάποια παρέκκλιση από τους στοιχειώδεις όρους φιλοξενίας, θα έρθουν προηγουμένως σε επαφή μαζί σας.
Τα χαρακτηριστικά που επιλέχθηκαν να έχουν οι υποδομές που αναπτύσσουν είναι αυτά με τα οποία προωθούνται οι έννοιες της ελευθερίας και της αυτονομίας και αυτά με τα οποία προστατεύεται η έγκυρη και αφιλτράριστη πληροφόρηση. Είναι αντιθεσμικές, καθώς επιλέγουμε να μην έχουν καμία σχέση με κρατικούς φορείς, ΜΜΕ, ή άλλα θεσμικά όργανα. Είναι αντιεμπορευματικές, και δεν πρόκειται να έχουν σκοπό την απόκτηση κέρδους με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι αντιιεραρχικές, δηλαδή ότι οι αποφάσεις θα παίρνονται μέσα από οριζόντιες δομές χωρίς αρχηγούς, και έτσι δεν μπορεί να αποτελέσει στέγη για κάποια συλλογικότητα (ή μη) που δεν λειτουργεί αντιιεραρχικά ή δεν συμφωνεί με τις οριζόντιες δομές.
Η επιλογη είναι δική σας, συγκρατήστε όμως και το αυτονόητο, ούτως ή άλλως είναι και ο λόγος ύπαρξης τέτοιων υπηρεσιών:

Μη έχοντας εμπιστοσύνη στις εταιρείες θέλουμε να έχουμε την κατάσταση στα χεριά μας πέρα από των έλεγχο του κάθε κράτους και υπηρεσιών ασφαλείας. Τα κράτη έχοντας αναλάβει να διαμεσολαβούν σε κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων, θέλουν να έχουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο. Το διαδίκτυο δεν είναι εξαίρεση. Έχοντας βιώσει την βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και των κρατικών μηχανισμών, ξέρουμε πως οι επιφάσεις στις οποίες στηρίζουν την ύπαρξή τους, είναι ως επί των πλείστων ψευδείς. Όταν αυτοί μιλούν για ειρήνη και ευημερία, το ανθρώπινο τίμημα είναι αυτό που μας τρομάζει. Το αίμα που θα χυθεί, μεταφράζεται γι’ αυτούς σε έννοιες οι οποίες έχουν σχέση μόνο με τις σημασίες του κόστους και του κέρδους. Θέλοντας να μη συμμετάσχουμε σε αυτήν την βαρβαρότητα, προσπαθούμε για ένα ψηφιακό χώρο, ο όποιος βασίζεται στις έννοιες της ελευθερίας και της αυτονομίας.

Και ξανά, επειδή, επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως και προκειμένου να μην υπερεκτιμούμε τα πράγματα:Ας μη γελιόμαστε, απόλυτη ανωνυμία δεν υπάρχει πουθενά, σε κανέναν τομέα της ζωής, πόσο μάλλον στο διαδίκτυο.
Μπορούμε όμως και έχουμε υποχρέωση, να τους κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη. Οι μεγάλες ανατροπές, από “απλές” αντιδράσεις προκύπτουν άλλωστε.
H επιλογή στην ιδιωτικότητα, αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και η ανατροπή του, θα επιφέρει δραματικές επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας,

http://osarena.net/logismiko/applications/ellinofoni-servers-gia-idiotikotita-ke-kinimatika-egchirimata-blogs-mails.html

76

Γερμανία: Ανεξέλεγκτη εξόρμηση στους δρόμους του Αμβούργου

Το βράδυ της 18ης Οκτώβρη 2013 πραγματοποιήθηκε μια ανεξέλεγκτη γύρα στο Αμβούργο, ξεκινώντας από τη συνοικία του Ζανκτ Πάουλι και κινώντας κατά τη γειτονιά Σάντσε.

Με ένα πανό, συνθήματα, αφίσες, φυλλάδια, γκραφίτι, πέτρες και σφυριά, περίπου 80 άτομα κατέβασαν στο δρόμο την οργή τους ενάντια στις «ζώνες κινδύνου», στις ρατσιστικές ψαχτικές των μπάτσων, στο μηχανισμό απελάσεων και στις υπάρχουσες συνθήκες.

Σπάστηκαν κάποιες τράπεζες και εμπορικά καταστήματα, ενώ γράφτηκαν συνθήματα ενάντια στη μηχανή απελάσεων και στο κράτος. Η πορεία τέλειωσε με το που σκάσανε μύτη οι μπάτσοι.

Ενάντια στις Αρχές και στην πόλη τους!
Για μιαν ανεξέλεγκτη και ακυριάρχητη ζωή για όλες και όλους!

Αναδημοσίευση απο:contra info:Γερμανία: Ανεξέλεγκτη εξόρμηση στους δρόμους του Αμβούργου

Κωνσταντίνα Κούνεβα: Ένοχη η ΟΙΚΟΜΕΤ

Ευθύνες για τη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα καταλόγισε στην εργοδότρια εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ με χθεσινή του απόφαση το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, επιδικάζοντας στην εταιρεία το ποσό των 250.000 ευρώ. Μάλιστα, από τα χρήματα αυτά, τα 80.000 ευρώ είναι άμεσα καταβλητέα.
Σύμφωνα με το avgi.gr, η χθεσινή απόφαση είναι η πρώτη (δικαστική) νίκη της Κωνσταντίνας Κούνεβα σε βάρος των εργοδοτών της, καθώς το δικαστήριο αναγνώρισε ευθαρσώς τις ευθύνες της εταιρείας. Στο σκεπτικό της απόφασης σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι η ΟΙΚΟΜΕΤ (εργολάβος εταιρεία καθαρισμού των σταθμών του ΗΣΑΠ) φέρει ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε η Κ. Κούνεβα στις 22 Δεκεμβρίου του 2008.

Η επίθεση αναγνωρίζεται ως «εργατικό ατύχημα», καθώς έγινε αμέσως μετά την αποχώρηση της παθούσας από την εργασία της και ενώ η εταιρεία είχε αρνηθεί την αλλαγή βάρδιας που ζητούσε επίμονα η Κ. Κούνεβα, έχοντας επισημάνει στους προϊσταμένους της τις διαδοχικές απειλές που δεχόταν για τη ζωή της λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης.
«Η δράση της Κωνσταντίνας ενοχλούσε», είχε δηλώσει κατά την ακροαματική διαδικασία τον περασμένο Φεβρουάριο η δικηγόρος της Κ. Κούνεβα, Δάφνη Βαγιανού, και αναφερόμενη στην αγωγή σημείωνε: «Είναι μια αγωγή που εντάσσεται στη διαδικασία περί εργατικού ατυχήματος, χωρίς φυσικά να είναι εργατικό ατύχημα, απλά σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται». Σχετικά με το σκεπτικό της αγωγής, η δικηγόρος της Κούνεβα σημειώνει πως «από το 2006, αλλά κυρίως το 2007 και το 2008, η Κωνσταντίνα είχε λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης στοχοποιηθεί από όλες τις πλευρές». «Είχε δημιουργηθεί ένας κλοιός απειλών και από τους δικούς της εργοδότες αλλά και στον ευρύτερο εργασιακό χώρο, ενώ η Κωνσταντίνα έμεινε απροστάτευτη. Λόγω των απειλών είχε ζητήσει να μην τη βάζουν βραδινή βάρδια για να μην αναγκάζεται να γυρίζει νύχτα ή τουλάχιστον να τοποθετηθεί σε έναν σταθμό του ΗΣΑΠ κοντά στο σπίτι της, στα Πετράλωνα. Φυσικά, αυτά δεν έγιναν ποτέ. Όχι μόνο δεν εκπληρώθηκαν τα αιτήματα, αλλά η αδιαφορία ήταν πλήρης, αν και είχε καταφύγει και στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα».



ΠΗΓΗ:ergatis

«Μη συστημικός φασισμός», ή παίζοντας με τις λέξεις

του Φώτη Τερζάκη
Ποια θα μπορούσε να ήταν η αντίδραση του κινηματικού κόσμου αν το πρωί της 28ης Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση, κάνοντας μιαν απότομη και απροσδόκητη στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, δεν αποφάσιζε να πλήξει μετωπικά τον μέχρι προ ολίγου ανομολόγητο σύμμαχό της, τη Χρυσή Αυγή;  Ένα λυντσάρισμα του δολοφόνου τού Παύλου Φύσσα που πιθανώς θα πολλαπλασίαζε τον αριθμό των νεκρών; Δημιουργία αντίστοιχα οπλισμένων ομάδων περιφρούρησης, από Έλληνες και μετανάστες, που θα περιπολούσαν στις λαϊκές συνοικίες τσακίζοντας και ταπεινώνοντας όπου έβρισκαν ευκαιρία τις νεοναζιστικές συμμορίες; Εμπρησμοί και ανατινάξεις των γραφείων της Χρυσής Αυγής σε όλη τη χώρα ή μήπως σχεδιασμένη εκτέλεση, τύπου «17 Νοέμβρη», κάποιων ηγετικών στελεχών της; Βρισκόμαστε πράγματι στα πρόθυρα ενός χαμηλής εντάσεως εμφυλίου πολέμου, και η επίσημη δίωξη της Χρυσής Αυγής ήταν ένα βήμα που ––προσωρινά–– τον απέτρεψε. Από αυτή την άποψη ασφαλώς και υποδεχθήκαμε με ανακούφιση το γεγονός. Τα αίτια και ο τρόπος εφαρμογής της κυβερνητικής απόφασης δεν είναι βεβαίως καθόλου αδιάφορα, αλλά είναι κάτι που θα κριθεί εν συνεχεία. Η εγκληματική αποτελεσματικότητα της Χρυσής Αυγής δεν οφειλόταν ούτε στην κίβδηλη γενναιότητα των θρασύδειλων μπράβων της ούτε σε καμιά οργανωτική ανωτερότητα των ταγμάτων εφόδου της, και ακόμα λιγότερο βέβαια στην ηθική δύναμη της εκλογής τους, αλλά σε έναν και μόνο παράγοντα: τη βεβαιότητα του ακαταδίωκτου. Τη σιγουριά δηλαδή ότι δρουν στη σκιά ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού που επιβραβεύει σιωπηρώς τις πράξεις τους, ότι έχουν την αμέριστη συμμαχία των δυνάμεων καταστολής με τις οποίες αισθάνονταν ––και ήταν–– συγκοινωνούντα δοχεία, κοντολογίς, ότι ταυτίζονται με μιαν ανεξάντλητη πηγή ισχύος που συνιστά βασική δύναμη σαδομαζοχιστικής έλξης για το είδος των ψυχοπαθητικών προσωπικοτήτων που επανδρώνουν τέτοια μορφώματα. Σε αντίθεση με ό,τι πολλοί διατείνονται, μια επίσημη δίωξη όχι μόνο δεν «τσιμεντώνει» το αίσθημα στράτευσης τέτοιων υποκειμένων, αλλά και τους ευνουχίζει αμετάκλητα στερώντας τους το μοναδικό σχεδόν έρεισμα ––φαντασιακής όσο και πραγματικής–– ισχύος.

Είναι αβυθομέτρητη γελοιότητα βέβαια η προσπάθεια που έκαναν, και κάνουν, ολιγόνοες σχολιαστές και μανδαρίνοι των ΜΜΕ ––οι ίδιοι που μέχρι χθες αναδείκνυαν σε αστέρες τις απεχθείς προσωπικότητες των νεοναζί, ή τους έδιναν το αποτελεσματικότερο άλλοθι μέσ’ από την κατάπτυστη ρητορική των «δύο άκρων»–– να παρουσιάσουν την κυβέρνηση ως υπέρμαχο της συνταγματικής νομιμότητας και της δημοκρατίας. Η δίωξη της Χρυσής Αυγής ήταν η ίδια ένα όργιο συνταγματικών και δικονομικών παραβιάσεων, που η θρασύτητά του κάνει ακόμα πιο προφανή τη συγγένεια ανάμεσα στη φρενιτιώδη βία των νεοναζί και τη θεσμική βία τού οργανωμένου κράτους – αυτού του συγκεκριμένου κράτους, που έχει την ατυχία να κυβερνιέται από μιαν ανεκδιήγητη κλίκα αδίστακτων τυχοδιωκτών. Ενώ θα μπορούσε να έχει ζητηθεί κανονικά η άρση της ασυλίας βουλευτών από την ίδια τη Βουλή, παρουσιάζοντας συγκεκριμένα τεκμήρια εμπλοκής των κατηγορουμένων σε πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου, προτιμήθηκε μια ωμή αστυνομική επιχείρηση που θυμίζει δικτατορικά καθεστώτα, δημιουργώντας ένα προηγούμενο το οποίο μπορεί οποιαδήποτε στιγμή στο εξής να χρησιμοποιηθεί και εναντίον άλλων εκλεγμένων εκπροσώπων· πράγμα που γίνεται ακόμη πιο πιθανό από τα καταχρηστικά νομικά εργαλεία που επιστρατεύτηκαν ––όπως κατ’ εξοχήν ο νόμος περί συστάσεως συμμορίας–– τα οποία έχουν φτιαχτεί, και χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά μέχρι τώρα, για την καταστολή των διεκδικητικών λαϊκών κινητοποιήσεων και των πιο απείθαρχων κομματιών της αριστεράς. Τα δε νομικά εργαλεία που ετοιμάζονται προχωρούν ακόμη μακρύτερα σε αυτή την κατεύθυνση· η εξαγγελία του Ευάγγελου Βενιζέλου (στο Βήμα της 6/10) συνιστά την πιο κυνική παραδοχή ότι ο πραγματικός στόχος είναι η ελευθερία του λόγου:

«Η Δημοκρατία δεν μπορεί να χρηματοδοτεί τους αντιπάλους της, αυτούς που την υπονομεύουν. Αν όμως προκύψει απαλλαγή, η χρηματοδότηση θα καταβληθεί αναδρομικά. Επίσης είναι απόφασή μας να κατατεθεί το ταχύτερο δυνατόν το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που αφορά την προστασία της δημοκρατίας και της κοινωνικής ασφάλειας και ειρήνης αλλά αφορά κυρίως εγκλήματα λόγου. Εδώ πρέπει να κάνουμε μια διάκριση. Το φρόνημα δεν ελέγχεται και δεν τιμωρείται, αλλά μορφές πολιτικού λόγου, μορφές πολιτικών συμβόλων που είναι αξιακά απαράδεκτες βεβαίως και μπορεί να ενεργοποιούν τον ποινικό νόμο. Για παράδειγμα, ο εγκωμιασμός του Ολοκαυτώματος ή η ρατσιστική προτροπή, η προτροπή στη βία είναι ποινικά αδικήματα. Είναι άλλο η ελευθερία του φρονήματος και άλλο ο ποινικά ανεξέλεγκτος λόγος» (υπογραμμίσεις δικές μου).

Ακόμα και η διακοπή της κοινοβουλευτικής χρηματοδότησης, με την γενικόλογο τρόπο που διατυπώνεται ––διακοπή χρηματοδότησης οιουδήποτε είναι κατηγορούμενος για οτιδήποτε είδους ποινικό αδίκημα–– είναι μια ύπουλη νομική παγίδα που καθιστά όμηρο της κυβερνητικής βούλησης, η οποία ελέγχει σκανδαλωδώς όπως έχει αποδειχθεί τη δικαστική εξουσία, τον οιονδήποτε αυτή κρίνει ανά πάσα στιγμή ως πολιτικό της αντίπαλο: η ολοκληρωτική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος, στην κατεύθυνση που έχει αναγγελθεί από τις αλλεπάλληλες αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες, είναι γεγονός!

Το αποκορύφωμα του παραλογισμού είναι το κατηγορητήριο της «εσχάτης προδοσίας» που ετοιμάζεται, όπως φαίνεται, να ασκηθεί εναντίον της κλίκας Μιχαλολιάκου. Δύο πράγματα εδώ μπορεί να συμβαίνουν, και είναι και τα δύο επιβαρυντικά σε βαθμό κακουργήματος για την κυβέρνηση. Ας υποθέσουμε ότι η κατηγορία είναι στηρίξιμη, ότι υπάρχουν όντως κρυφά οπλοστάσια, οργανωμένα παραστρατιωτικά αποσπάσματα και επιτελικά σχέδια πραξικοπήματος – πράγμα που πρέπει βεβαίως να δειχθεί: είναι δυνατόν, σε αυτή την περίπτωση, να μην είχαν την παραμικρή γνώση οι μυστικές υπηρεσίες οι οποίες, όπως μας λένε, παρακολουθούσουν στενά επί χρόνια τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, και πείθεται κανείς ότι όλ’ αυτά τα τρομακτικά στοιχεία για την εγκληματική δράση της οργάνωσης, που πολλά ήταν ήδη κοινό μυστικό και δεν έχουν πάψει να καταγγέλλονται τουλάχιστον τα τελευταία τρία χρόνια, ανέκυψαν μέσα σε ένα τριήμερο από την ημέρα της δίωξης και οι μόνοι που τα αγνοούσαν ήταν οι διωκτικές και δικαστικές αρχές; Αν είναι έτσι, το πρώτο που αποδεικνύεται είναι ότι η κυβέρνηση γνώριζε, και συγκάλυπτε εγκληματικά, την επικίνδυνη αντιδημοκρατική δράση της οργάνωσης ελπίζοντας να την χρησιμοποιήσει καιροσκοπικά, όπως και πιθανότατα έκανε σε αναρίθμητες περιπτώσεις· και αποδεικνύεται επίσης ότι μία από τις εγγυητικές αρχές της δημοκρατίας, η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, έχει από καιρό αρθεί σε αυτή τη χώρα – πράγμα που επίσης το γνωρίζαμε, από τον μακάβριο χορό των λεγόμενων «αντιτρομοκρατικών» διώξεων, όπου επανειλημμένα βλέπαμε, όπως ξαναβλέπουμε σε τούτη την οπερετική δίωξη της Χρυσής Αυγής, μια αηδιαστικά υποτελή δικαστική εξουσία να κινείται ή να μαρμαρώνει κατά την εκάστοτε κυβερνητική εντολή. Αν πάλι η κατηγορία αποδειχθεί αστήρικτη, και κανένα τεκμήριο δεν μπορέσει να παρασχεθεί που να βεβαιώνει ένα τόσο βαρύτατο έγκλημα, τί άλλο αποδεικνύει η βιασύνη των κυβερνητικών κύκλων να το επικαλεστούν, παρά τη βούληση μιας διεφθαρμένης και τυχοδιωκτικής κυβερνητικής ελίτ να τσακίσει, με οιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο, όσους για οιονδήποτε λόγο θεωρεί ως εμπόδιο στους πολιτικούς της σχεδιασμούς;

Γεννάται λοιπόν το κρίσιμο ερώτημα: γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να διώξει τη Χρυσή Αυγή; Πολλοί απαντούν: επειδή δέχθηκε αφόρητες πιέσεις από το εξωτερικό – από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από φιλοϊσραηλινό λόμπι των ΗΠΑ. Αυτές οι πιέσεις είναι δεδομένες, εδώ και πολύ καιρό μάλιστα, και το ότι το όλο πράγμα σκηνοθετήθηκε τη στιγμή ακριβώς που ο Αντώνης Σαμαράς έφευγε για τις ΗΠΑ, ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να τραυλίσει από εκεί την αμήχανη και παιδαριώδη δήλωσή του, ξεπερνάει τα όρια της απλής αδεξιότητας στην οποία μας έχει συνηθίσει ένα πολιτικό προσωπικό που παίρνει ως δεδομένο πως απευθύνεται σε ένα κοινό με νοημοσύνη ανάλογη της δικής του. Δεδομένων αυτών των πιέσεων, γίνεται ακόμη πιο αξιοπερίεργη η απροθυμία της κυβέρνησης να εγκαταλείψει έναν πολύτιμο σύμμαχο όπως η Χρυσή Αυγή, όλο αυτό το μακρύ διάστημα που η τελευταία δολοφονούσε βάναυσα μετανάστες στους δρόμους, τρομοκρατούσε συνοικίες και εργατικά σωματεία, έστηνε δίκτυα συνεργασίας με την αστυνομία για ένα φάσμα σκοπών που κυμαίνονταν από τον εκβιασμό και την έξωση αλλοδαπών μέχρι την εκτροπή διαδηλώσεων και μαχητικών διαμαρτυριών… Αντ’ αυτού, όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση προτίμησε ένα είδος συνδιαλλαγής «κάτω από το τραπέζι» με τη νεοναζιστική οργάνωση, που θα μείωνε κάπως την εξωτερική της απείθαρχη εικόνα ενώ θα την έκανε περισσότερο συνεργάσιμη στην πολιτική ατζέντα που υπαγόρευε η ίδια. Η τρομακτικότερη προοπτική ήταν αυτή που ελάχιστα πριν από τα τελευταία καταλυτικά γεγονότα είχαν αρχίσει να διαρρέουν από διαύλους δημοσιότητας τα όργανα της διατεταγμένης δημοσιογραφίας: μια ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή – σενάριο που κυριολεκτικά παγώνει το αίμα… Η ψυχοπάθεια όμως της τελευταίας, σε συνδυασμό με την υπερβάλλουσα βεβαιότητα ότι παίζει στον δικό της χώρο και δεν έχει να φοβηθεί κανέναν, την οδήγησε στη μοιραία υπέρβαση των ορίων που της είχαν χαραχθεί. Το πέρασμα από τις δολοφονίες μεταναστών σε δολοφονίες Ελλήνων έθετε σε δοκιμασία τα όρια ανοχής ακόμα και της πιο εξαχρειωμένης κοινής γνώμης· αλλά το κρίσιμο σφάλμα της Χρυσής Αυγής, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, δεν ήταν τόσο η δολοφονία του Παύλου Φύσσα όσο τα επεισόδια στις γιορτές τού Μελιγαλά, όπου τόλμησε να προπηλακίσει τους ίδιους τούς προστάτες της: μην ξεχνάμε ότι, ήδη την παραμονή τής στυγερής δολοφονίας, ο Μάκης Βορίδης, σάρξ εκ της σαρκός τής ελληνικής ακροδεξιάς, αποκάλεσε τη Χρυσή Αυγή «τρομοκρατική οργάνωση» και προανήγγειλε τη δίωξή της· η δολοφονία που ακολούθησε απλώς έλυσε και τύποις τα χέρια της κυβέρνησης απέναντι σε ένα ακροδεξιό και ρατσιστικό εκλογικό ακροατήριο που δεν έχει πάψει εποφθαλμιά (και το οποίο, άλλωστε, επί δεκαετίες εξέθρεψε και διαφύλαξε στους κόλπους της). Έτσι, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, όπως λέμε: εξασφάλιση εχεγγύων νομιμότητας και επαίνων από τους έξωθεν προστάτες της, από τη μία πλευρά, και απαλλαγή από το αγκάθι ενός εκλογικού ανταγωνιστή που, αν δεν ήταν διατεθειμένος να συνεργαστεί, μπορούσε να οδηγήσει το θεσμικό κόμμα της Δεξιάς σε αληθινή πανωλεθρία, από την άλλη.

Όχι μόνο, λοιπόν, δεν χρειάζεται να συγχαρούμε την κυβέρνηση για την καταστολή της Χρυσής Αυγής, αλλά και πρέπει να συνεχίσουμε τον αντιφασιστικό αγώνα εναντίον της ίδιας αυτής κυβέρνησης που, δένοντας μια ολόκληρη χώρα στις επιταγές του διεθνούς κεφαλαίου, καταστέλλοντας με κάθε διαθέσιμη μορφή βίας, εκβιασμού, ψευδολογίας και εξαπάτησης οιοδήποτε ίχνος αντίστασης πάει να γεννηθεί, την οδήγησε σαν αμνό επί σφαγή σε ένα μνημειώδες αντίστοιχο της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που γεννάει με μαθηματική ακρίβεια συνθήκες Βαϊμάρης. Εν πάση περιπτώσει, αν κάποιος καταλαβαίνει αυτό το πολύπλοκο και τεταμένο πλέγμα σχέσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση (και δεν εννοώ με αυτό βέβαια μόνο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας) και την ακροδεξιά τρομοκρατία, δεν μπορεί να γεννηθεί καν ερώτημα για τη φύση της Χρυσής Αυγής. Και μια τέτοια επίδειξη προσποιητής άγνοιας, προπαντός, δεν μπορούσε να περιμένει κανείς από έναν αναλυτή σαν τον Τάκη Φωτόπουλο. Αναφέρομαι στη διαδικτυακή του ανάρτηση της 22ας Σεπτεμβρίου με τίτλο «Ο περισπασμός της Χρυσής Αυγής» (www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/). Με όλο τον σεβασμό για τις σημαντικές οικονομικές του αναλύσεις, και την παθιασμένη αντικαπιταλιστική του στράτευση με την επεξεργασία προγραμμάτων αυτού που αποκαλεί περιεκτική δημοκρατία, έχουμε εδώ μια εξαιρετικά παραπλανημένη, και παραπλανητική, πολιτική εκτίμηση που η αστοχία της ξεπερνάει κάθε προηγούμενο εκ μέρους αυτού του διανοητή. Πολλές φορές ο ξύλινος λόγος του Τάκη Φωτόπουλου έχει γίνει πηγή δυσφορίας σε ανθρώπους που έχουν κάθε λόγο να νιώθουν αλληλέγγυοι με τα πολιτικά του οράματα. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι αυτό που λέμε ξύλινος λόγος δεν είναι «απλώς» αισθητικό πρόβλημα· προδίδει κατά κανόνα αγκυλωμένη και στερεοτυπική σκέψη, σκέψη που λειτουργεί με την ακαμψία μηχανής βάσει μανιχαϊκών διπόλων, η οποία δεν μπορεί να διακρίνει νοηματικές αποχρώσεις και η οποία είναι εντελώς αδύνατον να αποστασιοποιηθεί από το μονολιθικό γράμμα των υιοθετημένων της διατυπώσεων. Δεν έχω άλλον τρόπο να εξηγήσω πώς ο συγκεκριμένος διανοητής καταλήγει σε μια εκτίμηση όπως ότι «η Χρυσή Αυγή δεν είναι συστημική οργάνωση» – πράγμα που δεόντως εκτίμησε η ίδια η «Χρυσή Αυγή» σε δική της ανάρτηση… Ας δούμε όμως το ίδιο το κείμενό του:

Το γεγονός […] ότι η Χ.Α. είχε κάποιους προστάτες στο «σύστημα» κάθε άλλο παρά την κάνει, από μόνο του, «συστημική» οργάνωση, όπως κάποιοι αφελώς, και πολλοί άλλοι εκ του πονηρού, υποστηρίζουν. Είναι άλλωστε γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της Χ.Α. όχι μόνο το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» που υποστηρίζει τους μετανάστες, μαζί με τους Σύρους και Λίβυους «επαναστάτες» που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη σφαγή του συριακού και του λιβυκού λαού! Το ίδιο συμβαίνει με τα όργανα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ (πολιτικά, οικονομικά, ΜΜΕ, ΜΚΟ, κλπ.) που ομόφωνα απαιτούν την απαγόρευση της Οργάνωσης – ανεξάρτητα βέβαια από το τί λέει το 15%-20% του ελληνικού λαού και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας (που προφανώς το γράφουν στα παλιότερα των παπουτσιών τους) δεν επιτρέπει παρόμοιο μέτρο.

Και δεν είναι συστημική οργάνωση όχι μόνο εξαιτίας της άγριας δίωξης που υφίσταται από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ, αλλά και με βάση τους προγραμματικούς στόχους της που είναι παρόμοιοι με τους στόχους κάθε ιστορικού εθνικοσοσιαλιστικού ή «φασιστικού» κόμματος: αντίθεση τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, «Ευρώπη των εθνών» αντί για τη σημερινή «Ευρώπη του κεφαλαίου», κλπ. Ομως όλ’ αυτά είναι ανάθεμα για την Υ/Ε που διαχειρίζεται την παγκοσμιοποίηση και, σε συνεργασία με την ντόπια ελίτ, έχει επιβάλει την οικονομική κατοχή στο λαό μας, που οδηγεί στην πλήρη οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων […] Όμως, όπως ανέφερα, ο φασιστικός χαρακτήρας μιας πολιτικής οντότητας δεν καθορίζεται μόνο από τη στάση της σε σχέση με τη βία αλλά, κυρίως, από τους προγραμματικούς στόχους της.

Άλλο, βέβαια, ότι η Χ.Α. (όπως και άλλες παρόμοιες οργανώσεις) ζει σήμερα στη δεκαετία του 1930 των κρατών-εθνών, εφ’ όσον βέβαια κανένας από τους προγραμματικούς στόχους της δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς και, ακόμη χειρότερα, χωρίς άμεση έξοδο από την Ε.Ε., που η Χ.Α. δεν τολμά να ζητήσει! Αλλά, αν η Χ.Α. με βάση το πρόγραμμά της δεν είναι συστημική οργάνωση (πράγμα που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι αντισυστημική), τότε γιατί άραγε να έχει κάποιους προστάτες μέσα στο σύστημα; Εδώ ερχόμαστε στο πιο επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου χαρακτηριστικό της Χ.Α.

Είναι γνωστό ότι η Υ/Ε σήμερα χρησιμοποιεί τις παντός τύπου διαιρέσεις (πολιτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές κλπ.) σε κάθε χώρα για να αλώσει και ενσωματώσει τους λαούς στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της κοινοβουλευτικής χούντας (π.χ. Μέση Ανατολή). Με δεδομένο ότι σύντομα θα καταλάβει και ο τελευταίος αφελής τί πραγματικά σημαίνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα κλπ. (είτε σήμερα τα επιβάλλει η κοινοβουλευτική χούντα είτε αύριο μια κυβέρνηση της «Αριστεράς»), η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθεί. Σε αυτό το πλαίσιο είναι κάλλιστα πιθανό ότι η Χ.Α. θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τέλειο περισπασμό από τον πραγματικό φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε: την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στα χέρια της Υ/Ε και της ντόπιας ελίτ. Έναν περισπασμό που, στην ανάγκη, θα μπορούσαν να τον εξωθήσουν ακόμη και στα όρια του εμφυλίου πολέμου, όπου τα εξαθλιωμένα από την παγκοσμιοποίηση λαϊκά στρώματα (ανένταχτα ή της Αριστεράς) θα πολεμούσαν τα αντίστοιχα εξαθλιωμένα στρώματα κάτω από τη σημαία της Χ.Α. και παρόμοιων οργανώσεων…

Ο όρος «συστημικό», με τη σημασία που χρησιμοποιείται εδώ, είναι ένας νεολογισμός του Τάκη Φωτόπουλου (παρότι έχει περάσει σε ευρύτερη χρήση τα τελευταία χρόνια). Αν, εν πάση περιπτώσει, υπονοεί το κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό σύστημα κατά τη σημερινή του ολοκληρωτική μετάλλαξη όπου όλες οι φιλελεύθερες διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική έχουν αρθεί, πρέπει ––αφήνοντας προς στιγμήν κατά μέρος κάθε συναισθηματική αντίδραση–– να δούμε ποιες ακριβώς από τις δράσεις της Χρυσής Αυγής δεν υπηρετούν τα συνασπισμένα βιομηχανικά, χρηματοπιστωτικά, εργολαβικά και κυβερνητικά συμφέροντα. Μήπως η τρομοκράτηση, οι κτηνώδεις ξυλοδαρμοί και οι απροκάλυπτες δολοφονίες μεταναστών· ο τραμπούκικος εκβιασμός εργοδοτών να απολύσουν αλλοδαπούς εργαζόμενους που απασχολούν· οι θρασύτατες εισβολές σε νοσοκομεία και βρεφονηπιακούς σταθμούς για να πετάξουν έξω έγχρωμα παιδιά και νοσηλευόμενους – και πολλές από αυτές τις «επιχειρήσεις» υπό την εποπτεία ανώτερων αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας (και όχι μόνο στην αστυνομική σφηκοφωλιά του Αγίου Παντελεήμονα); Είναι μόνο ένας παρωχημένος εθνικισμός εδώ, οσοδήποτε αποκρουστικός, ή η μεθοδευμένη στρατηγική του σύγχρονου παγκοσμιοποιούμενου κεφαλαίου να καρφώσει την εργατική δύναμη σε αμετακίνητα εδαφικά όρια, τσακίζοντας τις μεταναστευτικές ροές κατ’ αντίθεσιν προς το υπερεθνικά κινούμενο κεφάλαιο, που είναι βασικός όρος για την απομύζησή της; Και η ευκαιριακή εκμετάλλευσή αυτής της στρατηγικής από τους Έλληνες λούμπεν-εργοδότες, που το μόνιμο καθεστώς τρόμου και ημιπαρανομίας του μεταναστευτικού πληθυσμού είναι εκείνο που τους εξασφαλίζει εξευτελιστικά φτηνή ή και εντελώς απλήρωτη εργασία; Ας δούμε όμως μιαν άλλη πτυχή της δράσης της: είναι η επίθεση σε βουλευτές, μέλη και ακτιβιστές αριστερών κομμάτων ή οργανώσεων· η βίαιη διάλυση ναυτεργατικών ή εργοστασιακών σωματείων και η αντικατάστασή τους με «εθελοντικά» μέλη της οργάνωσης ελεγχόμενα από τα επιτελικά της κέντρα· η ανακοπή δημόσιων κινητοποιήσεων, διαδηλώσεων ή μαχητικών διαμαρτυριών, είτε υπό τη μορφή μετωπικής σύγκρουσης με τους διαδηλωτές σε αρραγή σχηματισμό με τις ένστολες δυνάμεις καταστολής είτε υπό τη μορφή εσκεμμένων προβοκατόρικων δράσεων μέσ’ από τους κόλπους τους ––για να μην αναφέρω καθόλου εδώ ζητήματα προστασίας σε νυχτερινά κέντρα, εμπλοκής σε λαθρεμπορία και πορνεία, ξεπλύματος μαύρου χρήματος, κλπ.–– με οιαδήποτε έννοια «μη συστημικές» δράσεις, τη στιγμή ακριβώς που το κύριο μέλημα του «συστήματος», αυτού ακριβώς του συστήματος που δεν έχει αντίρρηση να κάνει τη χώρα μια ζοφερή αποικία χρέους εφόσον αυτό υπόσχεται να διαιωνίσει τα κέρδη των παρασιτικών κεφαλαιοκρατικών της τάξεων, είναι να πλήξει εν τη γενέσει τους όλες τις μορφές αντίδρασης που πασχίζει να συγκροτήσει ένας ρημαγμένος λαός; ΄Η είναι εξωγενής παράγοντας στο «σύστημα» ένας αρχηγός που έχει υπάρξει, σε ό,τι αφορά το δημοσίως γνωστό μέρος της σταδιοδρομίας του, από καταδότης της ασφάλειας μέχρι μισθοδοτούμενος πράκτορας των κρατικών υπηρεσιών κατασκοπείας; Αν βέβαια κάποιος μου πει ότι τίποτε από αυτά δεν έχει συμβεί, δεν ήταν γνωστό ούτε στη δημόσια γνώμη ούτε στις εισαγγελικές και διωκτικές αρχές, τότε είμαι πρόθυμος να δεχτώ ως άκυρη όλη την επιχειρηματολογία μου.

Ο Τάκης Φωτόπουλος διαπράττει δύο σοβαρά συλλογιστικά σφάλματα. Πρώτον, ταυτίζει αφελώς τους ουσιώδεις πολιτικούς σκοπούς της Χρυσής Αυγής με τους συνθηματολογικούς της πομφόλυγες. «Αντίθεση τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, “Ευρώπη των εθνών” αντί για τη σημερινή “Ευρώπη του κεφαλαίου”, κλπ.» μας φέρνουν σχεδόν μέχρι του σημείου να συμπαθήσουμε τη Χρυσή Αυγή, αν δεν είχαμε τόση εύγλωττη ιστορική πείρα. Όλες οι μορφές φασισμού, και η ειδεχθέστερη όλων, ο γερμανικός ναζισμός, προέβαλαν στο προσκήνιο ως μορφές ρομαντικού αντικαπιταλισμού με συνθηματολογία ικανή να μιλήσει στις καρδιές των στερημένων μαζών· από τη στιγμή όμως που πήραν την επίζηλη εξουσία, έγιναν η πιο άκαμπτη δύναμη προάσπισης των πτοημένων από την οικονομική κρίση και τις εργατικές εξεγέρσεις κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, που τα διέσωσαν τη στιγμή του κλονισμού για να τα παραδώσουν εκ νέου στους ιστορικούς τους κατόχους. Ουσιώδης ιδεολογικός πυρήνας κάθε φασιστικού μορφώματος είναι η ταύτιση με την ισχύ, το μίσος για την αδυναμία και ό,τι την ενσαρκώνει, πράγμα που καθορίζει και τους αντικειμενικούς του πολιτικούς σκοπούς. Αυτό το αντιλαμβάνονται καλύτερα οι ίδιες οι κεφαλαιοκρατικές ελίτ, που ξέρουν πόσο μπορούν να στηρίζονται, σε καιρούς κρίσης και πολιτικής αβεβαιότητας, στα ημιπαράφρονα τάγματα εφόδου, γελώντας ειρωνικά με τους «προγραμματικούς στόχους» τους.

Δεύτερον: αφήνει την κρίση του να παγιδευτεί από την ταυτότητα των περιστασιακών αντιπάλων της Χρυσής Αυγής. «Τα όργανα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ» μπορεί να κάλλιστα να έχουν δικούς τους λόγους να θέλουν την εκκαθάριση μιας νεοναζιστικής οργάνωσης, όπως και το «ντόπιο κατεστημένο» εάν αυτή κριθεί ως εμπόδιο για συγκεκριμένους τακτικούς χειρισμούς του· αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι όποιος είναι εχθρός της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ, και πολέμιος του ντόπιου κατεστημένου, είναι αυτόχρημα φίλος και σύμμαχος της Χρυσής Αυγής! Το αξίωμα «ο εχθρός τού εχθρού μου είναι φίλος μου» απηχεί μία βάναυσα εργαλειακή προσέγγιση στην πολιτική, που θα έπρεπε να είναι ανάθεμα για κάθε αξιακά προσανατολισμένο κίνημα χειραφέτησης. Με την ίδια λογική θα μπορούσε κάποιος, τα χρόνια του δεύτερου παγκοσμίου, στο όνομα του αντι-ιμπεριαλισμού να συμμαχήσει με τις δυνάμεις του Άξονα, από τη στιγμή που οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της εποχής ––η Βρετανία, η Γαλλία, οι ανερχόμενες ΗΠΑ–– συνασπίστηκαν εναντίον του (πράγμα που όντως έκαναν ορισμένα ιθαγενή κινήματα σε αποικιοκρατούμενες χώρες)! Στην πραγματικότητα, από την καλώς εννοούμενη επαναστατική σκοπιά, που καθοδηγείται από ένα αταλάντευτο όραμα ισότητας και αυτοδιαχείρισης για όλη την ανθρωπότητα, η φιλελεύθερη θριαμβολογία της παγκοσμιοποιούμενης αγοράς και τα εθνοσωβινιστικά ξεσπάσματα μίσους πρέπει να δείχνονται ως τα πραγματικά «δύο άκρα» της κυρίαρχης ιδεολογίας τής ισχύος, που επικοινωνούν στην κοινή τους αρχή τής «επιβίωσης του ισχυροτέρου», με οιοδήποτε τίμημα.

Πρέπει κυρίως να καταλάβουμε ότι το φασιστικό ανακλαστικό είναι μια αυτοτελής απειλή για τις ανθρώπινες κοινωνίες, που παρότι τροφοδοτείται από, δεν ανάγεται κατά οιονδήποτε απλό τρόπο στις συνθήκες οικονομικής εκμετάλλευσης και πολιτικής χειραγώγησης. Αντιπροσωπεύει ένα βαθύ και μοιραίο τραύμα στην ίδια τη ρίζα τής ζωής, που μετασχηματίζει με τον αμείλικτο τρόπο μυθικού μηχανισμού τη ματαίωση σε ατέρμονο μίσος, και το μίσος σε καταστροφική και αυτοκαταστροφική δράση. Είναι η πιο ανησυχητική ένδειξη μιας καλπάζουσας συλλογικής παθολογίας, εκείνης που κάνει τους ανθρώπους ανίκανους να υψώσουν οιουσδήποτε ορθολογικούς φραγμούς στην οικονομική εκμετάλλευση, στη σεξουαλική καταπίεση και αυτοκαταπίεση, στην πολιτική χειραγώγηση και σε κάθε μορφή ανισότητας και ανελευθερίας. Ο διαστροφικός ψυχολογικός του πυρήνας εκπροσωπείται παραδειγματικά στον μηχανισμό της λεγόμενης ταύτισης με τον επιτιθέμενο. Και αυτό είναι, στην πραγματικότητα, το κλειδί στο μυστήριο της ελληνικής παθητικότητας, ενόψει μιας προϊούσας κοινωνικής καταστροφής αδιανόητων διαστάσεων που, ορθολογικά κρίνοντας, θα δικαιολογούσε κοσμογονικές εξεγέρσεις συγκρίσιμες με τις πιο σημαδιακές τέτοιες του εικοστού αιώνα. Το εφιαλτικότερο στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, κατά την εκτίμησή μου, δεν είναι η ίδια η ύπαρξη μιας δολοφονικής ακροδεξιάς οργάνωσης – διότι η ελληνική ακροδεξιά, δυστυχώς, είναι μια πραγματικότητα που δεν έχει πάψει να επιζεί και να τρέφεται από το βαθύ και ανεπεξέργαστο συλλογικό τραύμα του εμφυλίου, και όλοι έχουμε γνωρίσει τις ανατριχιαστικές όψεις και το μέγεθος της κτηνωδίας της· είναι η απήχηση που έχει ο λόγος μιας τέτοιας οργάνωσης σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πολλαπλώς στερημένα ή απειλούμενα που κανονικά δεν θα είχαν κανέναν συμφέρον από την ταύτιση μαζί της: στρώματα βεβαίως του χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου, που ο διάχυτος και ανεπεξέργαστος ορθολογικά φόβος κινητοποιεί μέσα τους ένα αρχαϊκό ανακλαστικό μανιασμένης επίθεσης στον πρώτο αποδιοπομπαίο τράγο που θα τους υποδειχθεί. Και η ταύτιση με την ίδια τη δύναμη που τους απειλεί είναι ένα πανίσχυρο καταπραϋντικό στους σπασμούς της αγωνίας τους, το οποίο γνωρίζουν καλά να χειρίζονται οι θύτες τους. Η μοίρα της συγκεκριμένης Χρυσής Αυγής δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία· εκείνο που έχει σημασία είναι η σαδομαζοχιστική αγωγή που προσέφερε στις εξαθλιούμενες ελληνικές μάζες προς όφελος των κυρίων τους – η οποία θα συνεχίσει ασφαλώς να προσφέρεται από νέους διαύλους, συστημικούς και παρασυστημικούς.

Αναδημοσίευση απο:http://poetrybar.blogspot.gr/2013/10/blog-post_15.html